အစဥ္အရမ္းမိတဲ့ ရွင္ဂြမ္းဂြိတေယာက္ အခုတေလာ ရြစိတက္ေနသည္။ ရြစိမတက္ဘဲ ခံႏုိင္မည္ေလာ။ ဗယ္လင္တုိင္းေဒး ေခၚ ခ်စ္သူမ်ားေန႔ ေရာက္ကာနီးၿပီကုိး။
ေျခသလုံးအိမ္တုိင္ႀကီးေခၚဆုိရေလာက္ေအာင္ တုတ္ခုိင္သည့္ ေျခသလုံးရွိေသာ ရွင္ဂြမ္းဂြိတေယာက္ကုိ ျမႇားနတ္ေမာင္ မ်က္စိေမွာက္ေနသေလာ မေျပာတတ္။ ရွင္ဂြမ္းဂြိမွာ လက္ဆုပ္လက္ကုိင္ ခ်စ္သူမရွိေသး။
သူမချမာ မနက္မုိးလင္းသည္ႏွင့္ ဘေလာ့ဂ္တကာ...အဲေလ.. ရြာထဲမွ အိမ္တကာသုိ႔ လွည့္လည္ကာ ခ်စ္သူခင္သူ ခ်စ္ကၽြမ္းသူမ်ားကုိ ရွာေဖြရသည္။ အိမ္တကာလွည့္၍ ႏႈတ္ဆက္ရသည္။
“ဟယ္..... ကုိဗညားပိစိ ခ်က္ထားတဲ့ ဟင္းက စားခ်င္စရာေလး။ ဂြိျဖင့္ သြားရည္မ်ားေတာင္ ယုိတယ္။ ရွလြတ္.....။ မမ ရွင္ေဗြးတုတ္တုိ႔မ်ား လင္ကံေကာင္းလုိက္တာေနာ္”
ဟင္းခ်က္၀ါသနာပါေသာ ဗညားပိစိတုိ႔ လင္မယားအိမ္သုိ႔အေရာက္ ခ်က္ထားေသာ ဟင္းလ်ာမ်ားကုိ ဖြင့္ၾကည့္ရင္း ေျပာလုိက္ေသာ ရွင္ဂြမ္းဂြိ၏ ပဋိသႏၶာရ စကားပင္တည္း။ လင္ေတာ္ေမာင္ ခ်က္ျပဳတ္လွ်င္ ေယာင္းမ၊ ဓား၊ စေလာင္းဖုံး၊ င႐ုတ္က်ည္ေပြ႕ႏွင့္ အမႈိက္သ႐ုိက္မ်ားကုိ ဒုိင္ခံသိမ္းဆည္းေပးရေသာ ရွင္ေဗြးတုတ္ကား မခ်ိသြားၿဖဲသာ ၿပဳံးႏုိင္ေတာ့၏။
တဖန္.... အသက္အရြယ္ေထာက္ေနၿပီျဖစ္ေသာ္ျငား ငယ္မူငယ္ေသြးမ်ားႂကြလ်က္ရွိကာ ခ်စ္ခုိးမ်ားတေ၀ေ၀ျဖင့္ အခ်စ္သီခ်င္းမ်ားကုိသာ သီဆုိဟစ္ေႂကြးေလ့ရွိေသာ “ပန္းကန္ျပည္မွ အုိျခစ္ရာ” အိမ္သုိ႔ေရာက္ေသာအခါ.....
“မမတုိ႔မ်ား..... တခ်ိန္လုံး သိဂၤါရ ရသေတြနဲ႔ ထုံမႊန္းေနေတာ့တာပဲေနာ္။ အားက်လုိက္တာ။ ဂြိလဲ လင္လုိခ်င္...အဲေလ...အဲသည္လုိ အခ်စ္ရနံ႕ေလးေတြနဲ႔ ထုံမႊန္းေနခ်င္လုိက္တာေနာ္....” ဟု ေျပာၾကားတတ္ေလသည္။
တခါတေလေတာ့လည္း ရွင္ဂြမ္းဂြိသည္ မိမိေျပာသည့္ စကား ဘယ္အဓိပၸါယ္သုိ႔ ဆုိက္ေရာက္သည္မသိ။ တပါးသူေျပာစကားကုိ စြတ္ရြတ္ေထာက္ခံကာ ေျပာတတ္ေသး၏။
တခါက.... အလြန္ညစ္ပတ္သျဖင့္ ေပြး၊၀ဲ၊ ညႇင္း၊ ဒက္မ်ား ေပါင္တြင္ ပရပြ ေပါက္လ်က္ရွိေသာ ကာလသားေခါင္း ၀ဲေက်ာ္၏ အိမ္ေရွ႕သုိ႔ ေရာက္ေသာအခါ “ယားလုိက္တာေနာ္၊ အေမရယ္။ ေသသာေသခ်င္ေတာ့တယ္” ဟူေသာ ကုိ၀ဲေက်ာ္၏ ညည္းညဴသံကုိ အိမ္ေရွ႕က ျဖတ္သြားရင္း နားစြန္နားဖ်ား ၾကားေသာအခါ.......ရွင္ဂြမ္းဂြိက......“အံမယ္ေလး.. ကုိ၀ဲေက်ာ္ႀကီးတေယာက္တည္း ဟုတ္ရေပါင္ေတာ္။ ဂြိတုိ႔လည္း အတူတူပါဘဲ” ဟု ဘုမသိဘမသိ အလုိက္သင့္ ေထာက္ခံေျပာၾကားသည္ ဟူသတတ္။ ဤသုိ႔ေသာ ရွင္ဂြမ္းဂြိပင္တည္း။
တစုံတေယာက္အိမ္သုိ႔ သြားလည္လွ်င္ မိမိတြင္ ေျပာစရာစကားမရွိလွ်င္လည္း “ဘာေျပာရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူးလုိ႔သာ ေျပာလုိက္ခ်င္တယ္ အိမ္ရွင္ႀကီးရယ္” ဟု မေျပာတတ္သည္ကုိပင္ စကားတခုသဖြယ္ လုပ္ေျပာတတ္ေသး၏။ အႏွီကဲ့သုိ႔ေသာ ရွင္ဂြမ္းဂြိေပတည္း။
သုိ႔ေသာ္ ရွင္ဂြမ္းဂြိမွာ ရလြတ္ပလြတ္မွ နာမည္ေက်ာ္ ေဆးဆရာ ဦးတုတ္ႀကီး သမီးျဖစ္သျဖင့္ ေပါ႔ေသးေသး ေတာ့မဟုတ္။ (ကီလုိ ၁၀၀ ခန္႔ ရွိသည္)။ ရွင္ဂြမ္းဂြိကုိ အကၽြမ္း၀င္လုိသူ သေကာင့္သားမ်ားလည္း နည္းနည္းေနာေနာမဟုတ္။
“မမဂြိရယ္။ ေမာင္ေလးက....ဆရာ ဦးတုတ္ႀကီးကုိ အေဖတေယာက္လုိ ေလးစားမိသူပါ။ ဒီေတာ့ မမကုိလည္း ဟုိေလ...ဟိဟိ...အစ္မတေယာက္လုိ ခ်စ္ပါရေစလားညင္” ဆုိကာ သကာရည္လူးထားေသာ ထန္းလ်က္ေလသံျဖင့္ ၾကာပစ္ေနေသာ မဟာပုရိသတုိ႔လည္း တပုံတပင္။
မည္သုိ႔ပင္ျဖစ္ေစ ရွင္ဂြမ္းဂြိသည္ အမ်ဳိးမာန္တက္သူျဖစ္သည္။ ေတာ္႐ုံ ပုရိသ မ်ားကုိ စိတ္ကူးထဲပင္ ထည့္ခ်င္သူမဟုတ္ပါ။ မိတၱဗလ ဋီကာႏွင့္အညီ ႀကဳိးရွည္ရွည္ျဖင့္ လွန္ထား႐ုံေလာက္သာ ရည္ရြယ္သူျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ဗယ္လင္တုိင္းေဒးတြင္ သူမ်ားနည္းတူ အခ်စ္ပြဲသဘင္ကုိ တူစုံေမာင္မယ္ ဆင္ႏႊဲခ်င္သည့္ စိတ္ကလည္း မေသးလွ။
သုိ႔ႏွင့္ ရွင္ဂြမ္းဂြိသည္ ငယ္စဥ္ေတာင္ေက်း ကေလးဘ၀ ကတည္းက လင္မယားလုပ္တမ္း ကစားလာခဲ့ေသာ မိမိက ႏုိင္စားရသူ သမိန္ေပါသြပ္အား ဥပါယ္တမ်ဥ္ျဖင့္ ေအာက္ပါအတုိင္း ေျပာ၏။
“ဟဲ့...ေပါသြပ္။ မနက္ဖန္က်ရင္ အရီးေလး ဂြက္ေထာ္ ၿခံထဲက ႏွင္းဆီပန္းအနီေတြ ငါ႔ကုိ ခူးလာေပးပါလားဟင္၊ ငါ ဘုရားတင္ခ်င္လုိ႔”
အရီးေလးဂြက္ေထာ္မွာ သူ႕ၿခံထဲမွ ႏွင္းဆီပန္းမ်ားကုိ အင္မတန္ တြန္႔တုိသူျဖစ္သည္။ ေရာင္းလည္းမေရာင္း၊ အလကားလည္း ခူးခြင့္မျပဳ။ ပန္းပြင့္ဟူသည္ အပင္မွာပဲ တင့္တယ္သည္ဟု ယူဆထားသူျဖစ္ေလသည္။ သူ၏ ႏွင္းဆီပန္းကုိ ရယူႏုိင္ရန္ တခုတည္းေသာ နည္းလမ္းတခုမွာ အရီးေလးအိပ္ခ်ိန္တြင္ ၿခံထဲသုိ႔ တိတ္တဆိတ္ ၀င္ေရာက္ ခူးယူရန္ နည္းလမ္းသာျဖစ္ေလသည္။
သမိန္ေပါသြပ္မွာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္အတူ ေသရည္ေသာက္ရန္ ခ်ိန္းထားသည့္အခ်ိန္ မိမိအား ငယ္ႏုိင္ျဖစ္သူ ရွင္ဂြမ္းဂြိက ဤသုိ႔ဤႏွယ္ ခုိင္းလာေသာအခါ စိတ္ညစ္သြားေပသည္။ ရွင္ဂြမ္းဂြိကုိသာမက ဖခင္ျဖစ္သူ ေဆးဆရာ ဦးတုတ္ႀကီးကုိပါ ေၾကာက္ရသူပီပီ......
“ဂြိေရ....ဘာမွ မပူနဲ႔။ ဂြိအတြက္ဆုိရင္ ဘာမဆုိ ရေစရမယ္။ ေယာက္်ားတံခြန္၊ လူရည္ခၽြန္လည္း၊ ဓါတ္တုိင္တမြတ္၊ ဖန္သီးဆြတ္က၊ မလြတ္စတမ္း၊ အခ်ဳပ္ျမန္း၏ တဲ့။ ေပါသြပ္ ႀကံေဆာင္ ေပးပါ႔မယ္”။
ဤသုိ႔ျဖင့္ ေပါသြပ္တေယာက္ “ပန္းကန္ရာဇ၀င္ ဇာတ္လမ္းထဲက လူစြမ္းေကာင္း တဦးႏွယ္” ပန္းဆက္သမားဘ၀ကုိ ႏွလုံးမူၿပီး အရီးေလးဂြက္ေထာ္ၿခံမွ ႏွင္းဆီပန္းကုိ ခုိးယူရန္ လူေျခအတိတ္ကုိ ၿခံစည္း႐ုိးအရိပ္ကြယ္ကေန တိတ္တဆိတ္ ေစာင့္စားရေခ်သည္။
(ဤတြင္ တခန္းရပ္....ကန္႔လန္႔ကာခ်)
(ကားလိပ္ဖြင့္...... ညပန္းခ်ီကားေနာက္ခံ၊ လမထြက္၊ ၾကယ္မလင္း၊ လမ္းမီးတုိင္မရွိ၊ ပုိးစုန္းၾကဴးမပ်ံ၊ ရန္ကုန္ေရႊၿမဳိ႕ေတာ္၏ ည႐ႈခင္းအလား ပိန္းပိန္းပိတ္ေသာ အမဲေနာက္ခံ၊ ပုရစ္ေအာ္သံ သဲ့သဲ့ ၾကားရ)
“ Cock A Doodle Doo!"
သုိးေဆာင္းဘာသာ ၀မ္းစာနည္းရွာေသာ စာဖတ္ပရိသတ္အတြက္ ေအာက္တြင္ ဘာသာျပန္ေပးလုိက္ပါသည္။
“ေအာက္ အီ အီး အြတ္”
“ဟယ္....ဘာလုိလုိနဲ႔ သက္ႀကီးေခါင္းခ် ခ်ိန္ေတာင္ ေရာက္ပါေပါ႔လား။ ငါႀကံစည္သည့္အေရးကိစၥ ဒိ႒ေအာင္ျမင္ဘုိ႔ဆုိရင္ အခုပင္ ခ်ိန္ခါသင့္ပါေပါ႔လား။ အရီးေလးဂြက္ေထာ္ အိပ္ေလာက္ၿပီ။ အခုဘဲ ႏွင္းဆီပန္းကုိ ၀င္ခူးမွ ေတာ္ေခ်ေရာ့မယ္”
သမိန္ေပါသြပ္သည္ သူ၏ အေတြးမ်ားကုိ အထက္ပါအတုိင္း စာေရးသူၾကားေအာင္ က်ယ္ေလာင္စြာ ေတြးၿပီးေသာအခါ ၿခံစည္း႐ုိးေခြးတုိးေပါက္မွေန၍ တုိး၀င္ကာ ႏွင္းဆီပင္မ်ားဆီသုိ႔ ေတာက္တဲ့တေကာင္ကဲ့သုိ႔ တြားသြားေလသည္။
ႏွင္းဆီးပင္မ်ားအနီးသုိ႔ေရာက္ေသာအခါ ခါးၾကားတြင္ ၀ွက္ယူလာေသာ ဓါးေျမႇာင္ျဖင့္ အလွဆုံးႏွင္းဆီပန္းမ်ားကုိ ေရြးကာ ခူးျဖတ္ယူေလသည္။
ထုိ႔ေနာက္ ပန္းမ်ားကုိ ေဘးနားရွိ ငွက္ေပ်ာပင္မွ ငွက္ေပ်ာဖက္ျဖင့္ ပတ္၍ စည္းေႏွာင္ကာ ျပန္လွည့္မည္ အျပဳ....
“ေမြးေမေလ့....အမေလး...ေသပါၿပီဗ်ား”......ေပါသြပ္ထံမွာ နာက်င္စြာ ထြက္ေပၚလာေသာ အသံေပတည္း။ ေပါသြပ္၏ ပါးျပင္ကုိ ႏွင္းဆီပင္မွ ဆူးခက္သည္ ျခစ္မိသျဖင့္ ေသြးစုိ႔သြားေသာေၾကာင့္တည္း။
ေပါသြပ္သည္ စပ္ဖ်ဥ္းဖ်ဥ္းျဖစ္သြားေသာ ပါးျပင္ကုိ လက္ျဖင့္ အသာပြတ္၍ မိမိအား ဒုကၡေပးေသာ ရွင္ဂြမ္းဂြိကုိ တိတ္တဆိတ္ က်ိန္ဆဲ၏။ ထုိ႔ျပင္ အင္မတန္ နာက်ည္းလွေသာ အသံျဖင့္.....“ အုိ...မိန္းမအေပါင္းတုိ႔.....အသင္တုိ႔သည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ မိန္းမမ်ား ျဖစ္ေနၾကရပါသနည္း” ဟု ေရရြတ္လုိက္သည္။
ဤတြင္...
“ေယာက္်ားမ်ားမဟုတ္၍ မိန္းမမ်ား ျဖစ္ေနရပါသည္ ငါ႔ရွင္....၀ူးထြားဟားဟား”
အသံနက္ႀကီးျဖင့္ ရယ္သံမ်ား ေပၚလာၾကသည္။
ေပါသြပ္ေဘးတဖက္တခ်က္တြင္ အရိပ္မည္းႀကီးႏွစ္ခု ၿခံရံလ်က္။ ေပါသြပ္တေယာက္ ခုိးထုပ္ခုိးထည္ျဖင့္ လက္ပူးလက္ၾကပ္ အဖမ္းခံရေခ်ၿပီတကား။
တေယာက္က မီးတုတ္ကုိ ထြန္းညႇိလုိက္ေသာအခါ ေပါသြပ္သည္ လူမ်ားကုိ သဲသဲကြဲကြဲျမင္ရေခ်ၿပီ။ ညာဘက္တြင္ အရီးေလး ဂြက္ေထာ္၊ ဘယ္ဘက္တြင္ ေဆးဆရာ ဦးတုတ္ႀကီး။
“ဟဲ့...ေပါသြပ္....ငါ႔ႏွင္းဆီပန္းကုိ နင္ဘာေၾကာင့္ လာခုိးရသလဲ...ေျပာစမ္း” .....အရီးေလး ဂြက္ေထာ္၏ အသံ။
ေပါသြပ္လည္း ေၾကာက္ေၾကာက္ရြံ႕ရြံ႕ျဖင့္...“ ဟုိ...ဟုိ....ရွင္ဂြမ္းဂြိက ခူးခုိင္းလုိ႔ပါ”...ဟု ၀န္ခံလုိက္ေလသည္။
“ဘာကြ....မင္းကမ်ား ငါ႔သမီးကုိ ရာရာစစ၊ အႏူလက္နဲ႔ ေရႊခြက္ႏႈိက္ခ်င္တာလား၊ ေစာ္ေစာ္ကားကား။ ကဲ...ရွင္ဂြက္ေထာ္...ဒီေကာင့္ကုိ ဖမ္းၿပီး သူႀကီးလက္ကုိ အပ္ရမယ္”ဟု ဦးတုတ္ႀကီးက ေဒါသတႀကီး ေျပာေလသည္။
သုိ႔ႏွင့္ သမိန္ေပါသြပ္ကုိ ေႏွာင္ႀကဳိးမ်ားျဖင့္ တည္းေလသည္။ သုိ႔ျဖင့္ အားလုံး အရီးေလးဂြက္ေထာ္ၿခံထဲက ထြက္မည္အလုပ္..... ရွင္ဂြမ္းဂြိတေယာက္ ၿခံစည္း႐ုိးေမွာင္ရိပ္မွ ျဗဳန္းကနဲ ထြက္လာကာ....
“ေဖေဖ...ေဖေဖ၊ သြပ္သြပ္ကုိ မဖမ္းပါနဲ႔။ ဗယ္လင္တုိင္းေဒးအတြက္ သမီးအခူးခုိင္းလုိက္တာပါ၊ သမီးတုိ႔ ခ်စ္ျခင္းကုိ မခြဲပါနဲ႔ ဒက္ဒီရယ္။ သြပ္သြပ္က အလန္းေလးပါ” ဟု မ်က္ရည္လည္ရြဲျဖင့္ ေတာင္းပန္ေလသည္။
ဦးတုတ္ႀကီးမွာ....႐ုတ္တရက္ ဘာေျပာရမွန္းမသိ။ အတန္ၾကာမွ....
“ၾကည့္စမ္း....ငါ႔သမီးေလးေတာ္လွ ေအာက္ေမ့ေနတာ။ ေယာက္မကုိ ျမင္းစီးထြက္တယ္။ ေအးေလ... သမီးတေကာင္၊ ႏြားတေထာင္ဆုိတဲ့အတုိင္း ခက္ေခ်ေပါ႔။ ေအးေလ...ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ငါကလည္း ရွင္ဂြက္ေထာ္နဲ႔ ရည္ငံေနၿပီဆုိေတာ့ မင္းတုိ႔ လူငယ္ေတြကိစၥကုိ နားလည္ေပးရေပမေပါ႔” ....ဟု ေျပာေလသည္။ ထုိအခါမွ ေပါသြပ္လည္း ဦးတုတ္ႀကီးတေယာက္ အရီးေလးဂြက္ေထာ္အိမ္သုိ႔ အခ်ိန္မေတာ္ ေရာက္ေနရျခင္း အေၾကာင္းရင္းကုိ ဇာတ္ရည္လည္သြားေလသည္။
သုိ႔ႏွင့္ ဗယ္လင္တုိင္းေဒး ေရာက္ေသာအခါ ရလြတ္ပလြတ္ရြာတြင္ အတြဲႏွစ္တြဲ ထပ္တုိးေလသည္။ ေပါသြပ္မူကား အသြားမေတာ္ ေျခတလွမ္းေၾကာင့္ မရည္ရြယ္ဘဲ ရည္းစားတေယာက္ ရလုိက္ေလသည္။
(ဗယ္လင္တုိင္းေဒး အမွတ္တရ အျဖစ္ ဤသုိ႔လွ်င္ ေပါက္ကရ ဇာတ္လမ္းေရွာ္ႀကီးကုိ ေရးသားလုိက္ပါသည္။ ဇာတ္ေကာင္အမည္မ်ားႏွင့္ အခ်ဳိ႕စာသားမ်ားမွာ ကာတြန္းေမာင္၀ဏၰ၏ သမိန္ေပါသြပ္ကာတြန္းမ်ားမွ နာမည္မ်ား၊ အသုံးအႏႈန္းမ်ား ျဖစ္ေၾကာင္း ၀န္ခံပါသည္။ အရင္ႏွစ္က ေရးခဲ့တဲ့ ဗယ္လင္တုိင္းေဒး အမွတ္တရ ပုိ႔စ္ကုိ ဒီမွာ ဖတ္ႏုိင္ပါတယ္။)
ေျခသလုံးအိမ္တုိင္ႀကီးေခၚဆုိရေလာက္ေအာင္ တုတ္ခုိင္သည့္ ေျခသလုံးရွိေသာ ရွင္ဂြမ္းဂြိတေယာက္ကုိ ျမႇားနတ္ေမာင္ မ်က္စိေမွာက္ေနသေလာ မေျပာတတ္။ ရွင္ဂြမ္းဂြိမွာ လက္ဆုပ္လက္ကုိင္ ခ်စ္သူမရွိေသး။
သူမချမာ မနက္မုိးလင္းသည္ႏွင့္ ဘေလာ့ဂ္တကာ...အဲေလ.. ရြာထဲမွ အိမ္တကာသုိ႔ လွည့္လည္ကာ ခ်စ္သူခင္သူ ခ်စ္ကၽြမ္းသူမ်ားကုိ ရွာေဖြရသည္။ အိမ္တကာလွည့္၍ ႏႈတ္ဆက္ရသည္။
“ဟယ္..... ကုိဗညားပိစိ ခ်က္ထားတဲ့ ဟင္းက စားခ်င္စရာေလး။ ဂြိျဖင့္ သြားရည္မ်ားေတာင္ ယုိတယ္။ ရွလြတ္.....။ မမ ရွင္ေဗြးတုတ္တုိ႔မ်ား လင္ကံေကာင္းလုိက္တာေနာ္”
ဟင္းခ်က္၀ါသနာပါေသာ ဗညားပိစိတုိ႔ လင္မယားအိမ္သုိ႔အေရာက္ ခ်က္ထားေသာ ဟင္းလ်ာမ်ားကုိ ဖြင့္ၾကည့္ရင္း ေျပာလုိက္ေသာ ရွင္ဂြမ္းဂြိ၏ ပဋိသႏၶာရ စကားပင္တည္း။ လင္ေတာ္ေမာင္ ခ်က္ျပဳတ္လွ်င္ ေယာင္းမ၊ ဓား၊ စေလာင္းဖုံး၊ င႐ုတ္က်ည္ေပြ႕ႏွင့္ အမႈိက္သ႐ုိက္မ်ားကုိ ဒုိင္ခံသိမ္းဆည္းေပးရေသာ ရွင္ေဗြးတုတ္ကား မခ်ိသြားၿဖဲသာ ၿပဳံးႏုိင္ေတာ့၏။
တဖန္.... အသက္အရြယ္ေထာက္ေနၿပီျဖစ္ေသာ္ျငား ငယ္မူငယ္ေသြးမ်ားႂကြလ်က္ရွိကာ ခ်စ္ခုိးမ်ားတေ၀ေ၀ျဖင့္ အခ်စ္သီခ်င္းမ်ားကုိသာ သီဆုိဟစ္ေႂကြးေလ့ရွိေသာ “ပန္းကန္ျပည္မွ အုိျခစ္ရာ” အိမ္သုိ႔ေရာက္ေသာအခါ.....
“မမတုိ႔မ်ား..... တခ်ိန္လုံး သိဂၤါရ ရသေတြနဲ႔ ထုံမႊန္းေနေတာ့တာပဲေနာ္။ အားက်လုိက္တာ။ ဂြိလဲ လင္လုိခ်င္...အဲေလ...အဲသည္လုိ အခ်စ္ရနံ႕ေလးေတြနဲ႔ ထုံမႊန္းေနခ်င္လုိက္တာေနာ္....” ဟု ေျပာၾကားတတ္ေလသည္။
တခါတေလေတာ့လည္း ရွင္ဂြမ္းဂြိသည္ မိမိေျပာသည့္ စကား ဘယ္အဓိပၸါယ္သုိ႔ ဆုိက္ေရာက္သည္မသိ။ တပါးသူေျပာစကားကုိ စြတ္ရြတ္ေထာက္ခံကာ ေျပာတတ္ေသး၏။
တခါက.... အလြန္ညစ္ပတ္သျဖင့္ ေပြး၊၀ဲ၊ ညႇင္း၊ ဒက္မ်ား ေပါင္တြင္ ပရပြ ေပါက္လ်က္ရွိေသာ ကာလသားေခါင္း ၀ဲေက်ာ္၏ အိမ္ေရွ႕သုိ႔ ေရာက္ေသာအခါ “ယားလုိက္တာေနာ္၊ အေမရယ္။ ေသသာေသခ်င္ေတာ့တယ္” ဟူေသာ ကုိ၀ဲေက်ာ္၏ ညည္းညဴသံကုိ အိမ္ေရွ႕က ျဖတ္သြားရင္း နားစြန္နားဖ်ား ၾကားေသာအခါ.......ရွင္ဂြမ္းဂြိက......“အံမယ္ေလး.. ကုိ၀ဲေက်ာ္ႀကီးတေယာက္တည္း ဟုတ္ရေပါင္ေတာ္။ ဂြိတုိ႔လည္း အတူတူပါဘဲ” ဟု ဘုမသိဘမသိ အလုိက္သင့္ ေထာက္ခံေျပာၾကားသည္ ဟူသတတ္။ ဤသုိ႔ေသာ ရွင္ဂြမ္းဂြိပင္တည္း။
တစုံတေယာက္အိမ္သုိ႔ သြားလည္လွ်င္ မိမိတြင္ ေျပာစရာစကားမရွိလွ်င္လည္း “ဘာေျပာရမွန္းေတာင္ မသိေတာ့ပါဘူးလုိ႔သာ ေျပာလုိက္ခ်င္တယ္ အိမ္ရွင္ႀကီးရယ္” ဟု မေျပာတတ္သည္ကုိပင္ စကားတခုသဖြယ္ လုပ္ေျပာတတ္ေသး၏။ အႏွီကဲ့သုိ႔ေသာ ရွင္ဂြမ္းဂြိေပတည္း။
သုိ႔ေသာ္ ရွင္ဂြမ္းဂြိမွာ ရလြတ္ပလြတ္မွ နာမည္ေက်ာ္ ေဆးဆရာ ဦးတုတ္ႀကီး သမီးျဖစ္သျဖင့္ ေပါ႔ေသးေသး ေတာ့မဟုတ္။ (ကီလုိ ၁၀၀ ခန္႔ ရွိသည္)။ ရွင္ဂြမ္းဂြိကုိ အကၽြမ္း၀င္လုိသူ သေကာင့္သားမ်ားလည္း နည္းနည္းေနာေနာမဟုတ္။
“မမဂြိရယ္။ ေမာင္ေလးက....ဆရာ ဦးတုတ္ႀကီးကုိ အေဖတေယာက္လုိ ေလးစားမိသူပါ။ ဒီေတာ့ မမကုိလည္း ဟုိေလ...ဟိဟိ...အစ္မတေယာက္လုိ ခ်စ္ပါရေစလားညင္” ဆုိကာ သကာရည္လူးထားေသာ ထန္းလ်က္ေလသံျဖင့္ ၾကာပစ္ေနေသာ မဟာပုရိသတုိ႔လည္း တပုံတပင္။
မည္သုိ႔ပင္ျဖစ္ေစ ရွင္ဂြမ္းဂြိသည္ အမ်ဳိးမာန္တက္သူျဖစ္သည္။ ေတာ္႐ုံ ပုရိသ မ်ားကုိ စိတ္ကူးထဲပင္ ထည့္ခ်င္သူမဟုတ္ပါ။ မိတၱဗလ ဋီကာႏွင့္အညီ ႀကဳိးရွည္ရွည္ျဖင့္ လွန္ထား႐ုံေလာက္သာ ရည္ရြယ္သူျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ဗယ္လင္တုိင္းေဒးတြင္ သူမ်ားနည္းတူ အခ်စ္ပြဲသဘင္ကုိ တူစုံေမာင္မယ္ ဆင္ႏႊဲခ်င္သည့္ စိတ္ကလည္း မေသးလွ။
သုိ႔ႏွင့္ ရွင္ဂြမ္းဂြိသည္ ငယ္စဥ္ေတာင္ေက်း ကေလးဘ၀ ကတည္းက လင္မယားလုပ္တမ္း ကစားလာခဲ့ေသာ မိမိက ႏုိင္စားရသူ သမိန္ေပါသြပ္အား ဥပါယ္တမ်ဥ္ျဖင့္ ေအာက္ပါအတုိင္း ေျပာ၏။
“ဟဲ့...ေပါသြပ္။ မနက္ဖန္က်ရင္ အရီးေလး ဂြက္ေထာ္ ၿခံထဲက ႏွင္းဆီပန္းအနီေတြ ငါ႔ကုိ ခူးလာေပးပါလားဟင္၊ ငါ ဘုရားတင္ခ်င္လုိ႔”
အရီးေလးဂြက္ေထာ္မွာ သူ႕ၿခံထဲမွ ႏွင္းဆီပန္းမ်ားကုိ အင္မတန္ တြန္႔တုိသူျဖစ္သည္။ ေရာင္းလည္းမေရာင္း၊ အလကားလည္း ခူးခြင့္မျပဳ။ ပန္းပြင့္ဟူသည္ အပင္မွာပဲ တင့္တယ္သည္ဟု ယူဆထားသူျဖစ္ေလသည္။ သူ၏ ႏွင္းဆီပန္းကုိ ရယူႏုိင္ရန္ တခုတည္းေသာ နည္းလမ္းတခုမွာ အရီးေလးအိပ္ခ်ိန္တြင္ ၿခံထဲသုိ႔ တိတ္တဆိတ္ ၀င္ေရာက္ ခူးယူရန္ နည္းလမ္းသာျဖစ္ေလသည္။
သမိန္ေပါသြပ္မွာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္အတူ ေသရည္ေသာက္ရန္ ခ်ိန္းထားသည့္အခ်ိန္ မိမိအား ငယ္ႏုိင္ျဖစ္သူ ရွင္ဂြမ္းဂြိက ဤသုိ႔ဤႏွယ္ ခုိင္းလာေသာအခါ စိတ္ညစ္သြားေပသည္။ ရွင္ဂြမ္းဂြိကုိသာမက ဖခင္ျဖစ္သူ ေဆးဆရာ ဦးတုတ္ႀကီးကုိပါ ေၾကာက္ရသူပီပီ......
“ဂြိေရ....ဘာမွ မပူနဲ႔။ ဂြိအတြက္ဆုိရင္ ဘာမဆုိ ရေစရမယ္။ ေယာက္်ားတံခြန္၊ လူရည္ခၽြန္လည္း၊ ဓါတ္တုိင္တမြတ္၊ ဖန္သီးဆြတ္က၊ မလြတ္စတမ္း၊ အခ်ဳပ္ျမန္း၏ တဲ့။ ေပါသြပ္ ႀကံေဆာင္ ေပးပါ႔မယ္”။
ဤသုိ႔ျဖင့္ ေပါသြပ္တေယာက္ “ပန္းကန္ရာဇ၀င္ ဇာတ္လမ္းထဲက လူစြမ္းေကာင္း တဦးႏွယ္” ပန္းဆက္သမားဘ၀ကုိ ႏွလုံးမူၿပီး အရီးေလးဂြက္ေထာ္ၿခံမွ ႏွင္းဆီပန္းကုိ ခုိးယူရန္ လူေျခအတိတ္ကုိ ၿခံစည္း႐ုိးအရိပ္ကြယ္ကေန တိတ္တဆိတ္ ေစာင့္စားရေခ်သည္။
(ဤတြင္ တခန္းရပ္....ကန္႔လန္႔ကာခ်)
(ကားလိပ္ဖြင့္...... ညပန္းခ်ီကားေနာက္ခံ၊ လမထြက္၊ ၾကယ္မလင္း၊ လမ္းမီးတုိင္မရွိ၊ ပုိးစုန္းၾကဴးမပ်ံ၊ ရန္ကုန္ေရႊၿမဳိ႕ေတာ္၏ ည႐ႈခင္းအလား ပိန္းပိန္းပိတ္ေသာ အမဲေနာက္ခံ၊ ပုရစ္ေအာ္သံ သဲ့သဲ့ ၾကားရ)
“ Cock A Doodle Doo!"
သုိးေဆာင္းဘာသာ ၀မ္းစာနည္းရွာေသာ စာဖတ္ပရိသတ္အတြက္ ေအာက္တြင္ ဘာသာျပန္ေပးလုိက္ပါသည္။
“ေအာက္ အီ အီး အြတ္”
“ဟယ္....ဘာလုိလုိနဲ႔ သက္ႀကီးေခါင္းခ် ခ်ိန္ေတာင္ ေရာက္ပါေပါ႔လား။ ငါႀကံစည္သည့္အေရးကိစၥ ဒိ႒ေအာင္ျမင္ဘုိ႔ဆုိရင္ အခုပင္ ခ်ိန္ခါသင့္ပါေပါ႔လား။ အရီးေလးဂြက္ေထာ္ အိပ္ေလာက္ၿပီ။ အခုဘဲ ႏွင္းဆီပန္းကုိ ၀င္ခူးမွ ေတာ္ေခ်ေရာ့မယ္”
သမိန္ေပါသြပ္သည္ သူ၏ အေတြးမ်ားကုိ အထက္ပါအတုိင္း စာေရးသူၾကားေအာင္ က်ယ္ေလာင္စြာ ေတြးၿပီးေသာအခါ ၿခံစည္း႐ုိးေခြးတုိးေပါက္မွေန၍ တုိး၀င္ကာ ႏွင္းဆီပင္မ်ားဆီသုိ႔ ေတာက္တဲ့တေကာင္ကဲ့သုိ႔ တြားသြားေလသည္။
ႏွင္းဆီးပင္မ်ားအနီးသုိ႔ေရာက္ေသာအခါ ခါးၾကားတြင္ ၀ွက္ယူလာေသာ ဓါးေျမႇာင္ျဖင့္ အလွဆုံးႏွင္းဆီပန္းမ်ားကုိ ေရြးကာ ခူးျဖတ္ယူေလသည္။
ထုိ႔ေနာက္ ပန္းမ်ားကုိ ေဘးနားရွိ ငွက္ေပ်ာပင္မွ ငွက္ေပ်ာဖက္ျဖင့္ ပတ္၍ စည္းေႏွာင္ကာ ျပန္လွည့္မည္ အျပဳ....
“ေမြးေမေလ့....အမေလး...ေသပါၿပီဗ်ား”......ေပါသြပ္ထံမွာ နာက်င္စြာ ထြက္ေပၚလာေသာ အသံေပတည္း။ ေပါသြပ္၏ ပါးျပင္ကုိ ႏွင္းဆီပင္မွ ဆူးခက္သည္ ျခစ္မိသျဖင့္ ေသြးစုိ႔သြားေသာေၾကာင့္တည္း။
ေပါသြပ္သည္ စပ္ဖ်ဥ္းဖ်ဥ္းျဖစ္သြားေသာ ပါးျပင္ကုိ လက္ျဖင့္ အသာပြတ္၍ မိမိအား ဒုကၡေပးေသာ ရွင္ဂြမ္းဂြိကုိ တိတ္တဆိတ္ က်ိန္ဆဲ၏။ ထုိ႔ျပင္ အင္မတန္ နာက်ည္းလွေသာ အသံျဖင့္.....“ အုိ...မိန္းမအေပါင္းတုိ႔.....အသင္တုိ႔သည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ မိန္းမမ်ား ျဖစ္ေနၾကရပါသနည္း” ဟု ေရရြတ္လုိက္သည္။
ဤတြင္...
“ေယာက္်ားမ်ားမဟုတ္၍ မိန္းမမ်ား ျဖစ္ေနရပါသည္ ငါ႔ရွင္....၀ူးထြားဟားဟား”
အသံနက္ႀကီးျဖင့္ ရယ္သံမ်ား ေပၚလာၾကသည္။
ေပါသြပ္ေဘးတဖက္တခ်က္တြင္ အရိပ္မည္းႀကီးႏွစ္ခု ၿခံရံလ်က္။ ေပါသြပ္တေယာက္ ခုိးထုပ္ခုိးထည္ျဖင့္ လက္ပူးလက္ၾကပ္ အဖမ္းခံရေခ်ၿပီတကား။
တေယာက္က မီးတုတ္ကုိ ထြန္းညႇိလုိက္ေသာအခါ ေပါသြပ္သည္ လူမ်ားကုိ သဲသဲကြဲကြဲျမင္ရေခ်ၿပီ။ ညာဘက္တြင္ အရီးေလး ဂြက္ေထာ္၊ ဘယ္ဘက္တြင္ ေဆးဆရာ ဦးတုတ္ႀကီး။
“ဟဲ့...ေပါသြပ္....ငါ႔ႏွင္းဆီပန္းကုိ နင္ဘာေၾကာင့္ လာခုိးရသလဲ...ေျပာစမ္း” .....အရီးေလး ဂြက္ေထာ္၏ အသံ။
ေပါသြပ္လည္း ေၾကာက္ေၾကာက္ရြံ႕ရြံ႕ျဖင့္...“ ဟုိ...ဟုိ....ရွင္ဂြမ္းဂြိက ခူးခုိင္းလုိ႔ပါ”...ဟု ၀န္ခံလုိက္ေလသည္။
“ဘာကြ....မင္းကမ်ား ငါ႔သမီးကုိ ရာရာစစ၊ အႏူလက္နဲ႔ ေရႊခြက္ႏႈိက္ခ်င္တာလား၊ ေစာ္ေစာ္ကားကား။ ကဲ...ရွင္ဂြက္ေထာ္...ဒီေကာင့္ကုိ ဖမ္းၿပီး သူႀကီးလက္ကုိ အပ္ရမယ္”ဟု ဦးတုတ္ႀကီးက ေဒါသတႀကီး ေျပာေလသည္။
သုိ႔ႏွင့္ သမိန္ေပါသြပ္ကုိ ေႏွာင္ႀကဳိးမ်ားျဖင့္ တည္းေလသည္။ သုိ႔ျဖင့္ အားလုံး အရီးေလးဂြက္ေထာ္ၿခံထဲက ထြက္မည္အလုပ္..... ရွင္ဂြမ္းဂြိတေယာက္ ၿခံစည္း႐ုိးေမွာင္ရိပ္မွ ျဗဳန္းကနဲ ထြက္လာကာ....
“ေဖေဖ...ေဖေဖ၊ သြပ္သြပ္ကုိ မဖမ္းပါနဲ႔။ ဗယ္လင္တုိင္းေဒးအတြက္ သမီးအခူးခုိင္းလုိက္တာပါ၊ သမီးတုိ႔ ခ်စ္ျခင္းကုိ မခြဲပါနဲ႔ ဒက္ဒီရယ္။ သြပ္သြပ္က အလန္းေလးပါ” ဟု မ်က္ရည္လည္ရြဲျဖင့္ ေတာင္းပန္ေလသည္။
ဦးတုတ္ႀကီးမွာ....႐ုတ္တရက္ ဘာေျပာရမွန္းမသိ။ အတန္ၾကာမွ....
“ၾကည့္စမ္း....ငါ႔သမီးေလးေတာ္လွ ေအာက္ေမ့ေနတာ။ ေယာက္မကုိ ျမင္းစီးထြက္တယ္။ ေအးေလ... သမီးတေကာင္၊ ႏြားတေထာင္ဆုိတဲ့အတုိင္း ခက္ေခ်ေပါ႔။ ေအးေလ...ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ငါကလည္း ရွင္ဂြက္ေထာ္နဲ႔ ရည္ငံေနၿပီဆုိေတာ့ မင္းတုိ႔ လူငယ္ေတြကိစၥကုိ နားလည္ေပးရေပမေပါ႔” ....ဟု ေျပာေလသည္။ ထုိအခါမွ ေပါသြပ္လည္း ဦးတုတ္ႀကီးတေယာက္ အရီးေလးဂြက္ေထာ္အိမ္သုိ႔ အခ်ိန္မေတာ္ ေရာက္ေနရျခင္း အေၾကာင္းရင္းကုိ ဇာတ္ရည္လည္သြားေလသည္။
သုိ႔ႏွင့္ ဗယ္လင္တုိင္းေဒး ေရာက္ေသာအခါ ရလြတ္ပလြတ္ရြာတြင္ အတြဲႏွစ္တြဲ ထပ္တုိးေလသည္။ ေပါသြပ္မူကား အသြားမေတာ္ ေျခတလွမ္းေၾကာင့္ မရည္ရြယ္ဘဲ ရည္းစားတေယာက္ ရလုိက္ေလသည္။
(ဗယ္လင္တုိင္းေဒး အမွတ္တရ အျဖစ္ ဤသုိ႔လွ်င္ ေပါက္ကရ ဇာတ္လမ္းေရွာ္ႀကီးကုိ ေရးသားလုိက္ပါသည္။ ဇာတ္ေကာင္အမည္မ်ားႏွင့္ အခ်ဳိ႕စာသားမ်ားမွာ ကာတြန္းေမာင္၀ဏၰ၏ သမိန္ေပါသြပ္ကာတြန္းမ်ားမွ နာမည္မ်ား၊ အသုံးအႏႈန္းမ်ား ျဖစ္ေၾကာင္း ၀န္ခံပါသည္။ အရင္ႏွစ္က ေရးခဲ့တဲ့ ဗယ္လင္တုိင္းေဒး အမွတ္တရ ပုိ႔စ္ကုိ ဒီမွာ ဖတ္ႏုိင္ပါတယ္။)
.jpg)
19 comments:
ေညာင္ရမ္းဂြတိုလည္း မပါဘူး.။
ရလြတ္ပလြတ္တိုင္းျပည္မွာ
အာတာလြတ္ ျမိဳ႕စားၾကီးလဲ ရွိသေလ...
အလကားေက်ာ္စြာလည္းေပ်ာက္ေနတယ္။
13 Feb 09, 23:26
ုkom: ဂြိ နဲ႕ ကိုေပါရဲ႕ ဂြိ နဲ႕ဘာမွ မဆုိင္ဘူးေနာ္။ (ေၿဖရွငး္သြားသည္။ )
ရယ္ရတယ္ကိုေပါေရ ....။
post အတြက္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ...။
ရယ္ရတယ္ကိုေပါေရ ....။
post အတြက္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ...။
ကိုေပါကလည္း ကာတြန္းပံုေလးေတြပါ ထဲ့ရမွာ- း)
ကာတြန္းေတာင္ျပန္ဖတ္ခ်င္လာပီ။
ဟား ဟား မုိက္တယ္ ကိုေပါ
ခုမွ နံမည္နဲ႔ လုိက္သြားျပီ..
စတာပါ.. အဟီးးး
္အစဉ္အရမ္းမိတဲ့ ႐ွင္ဂြမ္းဂိြ နဲ႔ သမိန္ေပါသြပ္အေၾကာင္း ျပန္ဖတ္ရေတာ့ သူငယ္ျပန္.. အဲ့.ငယ္မူျပန္မိပါတယ္..။ အေရးအသားက တကယ္ေကာင္းေတာ့ ကာတြန္းေမာင္၀ဏၰရဲ့ စာသားေတြကို ကူးခ်ထားသလား အထင္ wrong မိပါတယ္..။ ေက်းဇူးပါဗ်ား..။ Happy Valentines Day to Mr. & Mrs. Paw!
ဇာတ္ေပါင္းေသာ္ ...
သမိန္ေပါသြပ္ သည္ ကိုေပါျဖစ္၍ ရွင္ဂြမ္းဂြိကား မဒမ္ေပါ ျဖစ္သြားေလသတည္း။
တိန္ ;)
အႀကံပိုင္ ပံုမ်ားကေတာ့ လူႏိုင္ကို ရည္းစားျဖစ္ေအာင္လုပ္နည္းေပါ့ ဒီနည္းနဲ႔ ႀကိဳးစားအံုးမွ မဒီကညာ တစ္ေယာက္ရေစသား ..
ကုိေပတရာလည္း ထည့္သင့္ပါတယ္။ ဂြိရဲ႕ အခ်စ္ေဟာင္းပဲ။
Valentine’s cards can also be used for less than romantic purposes. Police in the UK city of Liverpool sent Valentine’s cards to criminals who failed to appear in court or have not paid fines. The cards contained the verse, “Roses are red, violets are blue, you’ve got a warrant, and we’d love to see you.” Who says romance is dead?
Totally agree with Anonymous.
ATN
အိုး… ဒီခ်စ္သူမ်ားေန ့ဗားရွင္းက မိုက္ပါ့…
အိုး… ဒီခ်စ္သူမ်ားေန ့ဗားရွင္းက မိုက္ပါ့…
ရယ္ေနရတယ္။
ဒါနဲ ့ကိုကိုသြပ္နဲ ့အမွန္အကန္ႀကီးကို ရီငံေနၾကတဲ့ ရြာအေရွ ့ပိုင္းက ဂြက္ေထာ္ကို ဘယ္လိုလုပ္ၾကမွာလဲ။
ရယ္ရတယ္ေဟ့.... ျဗဲ...သြပ္သြပ္သြပ္..
သြားျပီဗ်ိဳ ့ ...ဒက္ဂေလာက္...ဒက္ဂေလာက္.....ဒက္ဂေလာက္
“Roses are red, violets are blue, you’ve got a warrant, and we’d love to see you.”
"we’d love to see you." sounds very romantic. By the way, is it from the lady police or to the woman criminals?
Post a Comment