(Natan Sharanski ေရးသားေသာ "The case for democracy" စာအုပ္မွ ေကာက္ႏႈတ္ဘာသာျပန္သည္။)
အေၾကာက္တရားလႊမ္းမုိးေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းအတြင္း (fear society)ရွိ အေတြးအေခၚအမွားမ်ားကုိ ေဖာ္ထုတ္ေပးႏုိင္သည့္ ႏုိင္ငံေရးႏွင့္ဆုိင္ေသာ ရယ္စရာအျဖစ္အပ်က္မ်ား၊ ဟာသမ်ားသည္ ႐ူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္သူမ်ား (double thinkers) ဘ၀တြင္ ရင္ဆုိင္ႀကဳံေတြ႕ေနရေသာ ကုိယ္တြင္းလြန္ဆြဲမႈ(တင္းမာမႈ)မ်ားကုိ အတန္အသင့္ ေလွ်ာ့ခ်ေပးႏုိင္သည္။
ထုိရယ္စရာအျဖစ္အပ်က္မ်ား၊ ဟာသမ်ား လူထုအၾကားသုိ႔ ေဆာင္ၾကဥ္းပ်ံ႕ႏွံ႕ပုံနည္းလမ္းမွာမူ အဆုိပါလူ႕အဖြဲ႕အစည္းအတြင္းရွိ အေၾကာက္တရားလႊမ္းမုိးမႈ အနည္းအမ်ားစံခ်ိန္ေပၚတြင္ မူတည္သည္။ တခါတရံ အသုိင္းအ၀ုိင္းငယ္မ်ားၾကားတြင္ ပ်ံ႕ႏွံ႕သလုိ၊ ရံဖန္ရံခါတြင္ က်ယ္၀န္းေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းၾကားထဲအထိ ပ်ံ႕ႏွံ႕တတ္သည္။ တခါတရံ တဆင့္စကား တဆင့္နားျဖင့္ ပ်ံ႕ႏွံ႕ေလ့ရွိၿပီး ရံဖန္ရံခါတြင္မူကား ေရးသားခ်က္အသြင္မ်ဳိးျဖင့္ ပ်ံ႕ႏွံ႕တတ္သည္။
ယင္းႏုိင္ငံေရးဟာသမ်ား ပ်ံ႕ႏွံ႕သည့္ အတုိင္းအတာပမာဏသည္ အဆုိပါ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းအတြင္း ရွိေနသည့္ ႐ူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္သူမ်ား အေရအတြက္ ပမာဏကုိ တုိင္းတာႏုိင္ေသာ အရာတခုဆုိလည္း မမွားႏုိင္ေပ။
စာအုပ္မ်ား၊ ကဗ်ာမ်ား၊ ျပဇာတ္မ်ား၊ အႏုပညာမ်ား ႏွင့္ ဂီတမ်ားတြင္ ထိပ္တန္းပညာရွင္အသီးသီးသည္ ႐ူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္သူမ်ားႏွင့္ အတုိက္အခံ (dissident) မ်ားအၾကားတြင္ တည္ရွိေသာ နယ္နိမိတ္ စည္းမ်ဥ္းကုိ အခ်ိန္ျပည့္ စမ္းသပ္လ်က္ရွိသည္။ အစုိးရ၏ ေပၚလစီအေျပာင္းအလဲတခုႀကဳံသည္ႏွင့္ အဆုိပါ နယ္နိမိတ္စည္းမ်ဥ္းကုိ ခ်ဲ႕ထြင္ရန္ ပညာရွင္အသီးသီးသည္ သူ႕ထက္ငါ အၿပဳိင္အဆုိင္ ႀကဳိးစားတတ္ၾကေလသည္။
ထုိသုိ႔ အေၾကာက္တရားလႊမ္းမုိးေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းအတြင္း တိတ္တဆိတ္ အတြင္းက်ိတ္ေျပာင္းလဲေနေသာ လကၡဏာမ်ားႏွင့္ ျဖစ္စဥ္မ်ားကုိ အထူးကၽြမ္းက်င္သူပညာရွင္အခ်ဳိ႕အေနျဖင့္ နားလည္သိျမင္ႏုိင္ေသာ္လည္း အဆုိပါလူ႕အဖြဲ႕အစည္း၏ျပင္ပမွ ေလ့လာသူမ်ားအဖုိ႔မူကား ႐ူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္သူမ်ားႏွင့္ အမွန္တကယ္ယုံၾကည္သူမ်ား(True believer) ကုိ ခြဲျခားသိျမင္ရန္ ခဲယဥ္းေပသည္။ ျပင္ပမွ ေလ့လာသူအေနျဖင့္ ထုိအုပ္စု ႏွစ္ခုလုံးသည္ အာဏာရအစုိးရ၏ မူ၀ါဒကုိ လက္ခံက်င့္သုံးေနသေယာင္သာ ျမင္ေတြ႕ရသည္။ အမွန္တကယ္တြင္မူကား အုပ္စုတခုကသာလွ်င္ အမွန္တကယ္ လက္ခံက်င့္သုံးေနျခင္းျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ျပင္ပေလ့လာသူတဦး၏ အျမင္၌ အေၾကာက္တရားလႊမ္းမုိးေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတြင္ လူႏွစ္မ်ဳိးႏွစ္စားသာ ပါ၀င္သည္။ တမ်ဳိးမွာ အစုိးရကုိ ေထာက္ခံသူမ်ားႏွင့္ ေနာက္တမ်ဳိးမွာ အတုိက္အခံမ်ားျဖစ္သည္။ အကယ္၍ အတုိက္အခံမ်ားအေပၚ ေပးေသာ အျပစ္ဒဏ္မွာ အင္မတန္ႀကီးေလးပါက အေၾကာက္တရားလႊမ္းမုိးေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတြင္ အတုိက္အခံဟူ၍ လုံး၀ ရွိေတာ့မည္ မဟုတ္ေခ်။
၁၉၃၀ ခုႏွစ္မ်ားဆီက ဆုိဗီယက္ျပည္ေထာင္စုတြင္ အတုိက္အခံလုံး၀မရွိေခ်။ အနည္းဆုံး အေနာက္တုိင္းႏုိင္ငံမ်ားမွ သတိထားမိေသာ အတုိက္အခံဟူ၍ မရွိေခ်။ သုိ႔ျဖစ္လွ်င္ စတာလင္၏ စစ္ဖိနပ္ေအာက္တြင္ ေနထုိင္ၾကရေသာ လူသန္းေပါင္း ၁၅၀ လုံးသည္ အမွန္တကယ္ ယုံၾကည္သူမ်ားခ်ည္းသာ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ေပေလာဟု ေတြးေတာစရာ ျဖစ္လာေပသည္။
သုိ႔တည္းမဟုတ္ (ပုိ၍ ျဖစ္ႏုိင္ေခ်ရွိသည္မွာ) အတုိက္အခံမ်ား ေပ်ာက္ကြယ္ေနျခင္းသည္ စတာလင္လက္ထက္က အတုိက္အခံႏုိင္ငံေရးသမားမ်ားကုိ အက်ဥ္းခ်ဳံး အျပစ္ဒဏ္စီရင္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ဆုိင္လွ်င္ သာ၍ မျဖစ္ႏုိင္သေလာ။
အေၾကာက္တရားလႊမ္းမုိးေသာလူအဖြဲ႕အစည္းတြင္ ရွိေသာ အတုိက္အခံ အေရအတြက္သည္ ယင္းလူ႕အဖြဲ႕အစည္းတြင္ အတုိက္အခံမ်ားႀကဳံေတြ႕ရေသာ အႏၱရာယ္ပမာဏကုိ ၫႊန္းဆုိေနသည့္ အခ်က္အလက္တခုျဖစ္သည္ဆုိလွ်င္ ပုိ၍ ယုတၱိမရွိၿပီေလာ။
ဥပမာျပဆုိရလွ်င္....၁၉၇၀ ခုႏွစ္မ်ားဆီ ေရာက္လာေသာအခါ ဆုိဗီယက္ျပည္ေထာင္စုတြင္ ရွိသည့္ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းသည္ ၁၉၃၀ ခုႏွစ္မ်ားဆီႏွင့္ ႏႈိင္းစာလွ်င္ အတန္ငယ္ ဖိႏွိပ္မႈ ေလ်ာ့နည္းသည့္ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းျဖစ္သည္။ ထုိအခါ အတုိက္အခံ ရာဂဏန္းမွ် စတင္ေပၚေပါက္လာခဲ့သည္။ အကယ္၍သာ မဟတၱမဂႏၶီသည္ စတာလင္ (သုိ႔မဟုတ္) ဟစ္တာလာ အစုိးရကုိ ဆန္႔က်င္ခဲ့ရပါက သူ၏ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရးလႈပ္ရွားမႈသည္ မစခင္ကတည္းက အဆုံးသတ္ခဲ့မည္သာျဖစ္သည္။ သူ႕အတြက္ကံေကာင္းသည္မွာ သူဆန္႔က်င္ရသည့္ ၿဗိတိသွ်လူ႕အဖြဲ႕အစည္းသည္ အရင္းရွင္ပင္ျဖစ္ေသာ္ျငား ပုိမုိ လစ္ဘရယ္က်ေသာ၊ ဒီမုိကေရစီက်ေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္း ျဖစ္ေနျခင္းပင္။
ေၾကာက္ရြံ႕ေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတြင္ ႏွိပ္ကြပ္မႈမ်ား ျပင္းထန္လွပါက ျပင္ပမွ လွမ္းၾကည့္အကဲခတ္သူအဖုိ႔ အမွန္တကယ္ယုံၾကည္သူမ်ားခ်ည္းသာ ထုိလူ႕အဖြဲ႕အစည္းတြင္ရွိမည္ဟု ျမင္ရေပမည္။ အမွန္တကယ္တြင္မူကား ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ၊ ေသာင္းေပါင္းမ်ားစြာေသာ၊ သန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာ ႐ူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္သူမ်ားသည္ ေၾကာက္ရြံ႕မႈေအာက္တြင္ ေနထုိင္လ်က္ ရွိၾကေပသည္။ ထုိလူ႕အဖြဲ႕အစည္းတြင္ ႐ူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္သူ အေရအတြက္ပမာဏကုိ အတိအက်သိရန္ မလြယ္ကူေသာ္လည္း ေသခ်ာသည့္ အခ်က္တခုေတာ့ရွိသည္။ ယင္းမွာ ႐ူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္သူမ်ား အေရအတြက္သည္ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် ဒီေရအလား တုိးပြားလ်က္ ရွိျခင္းပင္။
ဤသုိ႔ျဖစ္ရသည္မွာ ေၾကာက္ရြံ႕ေသာလူ႕အဖြဲ႕အစည္းတြင္ ထားရွိေသာ ကန္႔သတ္ပိတ္ပင္မႈမ်ားသည္ အမွန္တကယ္ယုံၾကည္သူမ်ားကုိ အာဏာရအစုိးရႏွင့္ တျဖည္းျဖည္းေ၀းကြာသြားေစၿပီး ႐ူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္သူမ်ားအျဖစ္သုိ႔ ကူးေျပာင္းလာေစရန္ ေစ့ေဆာ္ေသာ အေၾကာင္းျခင္းရာမ်ားစြာကုိ ျဖစ္ေပၚေစေၾကာင့္ပင္တည္း။
ထုိကဲ့သုိ႔ အစုိးရႏွင့္ တႀကိမ္တခါ ကြဲထြက္သြားၿပီးပါက အသစ္စက္စက္ျဖစ္ေပၚလာေသာ ႐ူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္သူမ်ားသည္ အစုိးရအေပၚတြင္ ယခင္က ကဲ့သုိ႔ တဖန္ျပန္လည္ သစၥာေစာင့္သိရန္ အင္မတန္ခဲယဥ္းသြားေပသည္။ ဤသည္မွာ အစုိးရအေနျဖင့္ ၄င္းတုိ႔ကုိ အခ်ိန္ျပည့္ စည္း႐ုံးေနသည့္ၾကားကပင္ ျဖစ္သည္။ ဤအေၾကာင္းကုိ ေနာက္ပုိင္းတြင္ ဖတ္႐ႈရပါမည္။
ထုိရယ္စရာအျဖစ္အပ်က္မ်ား၊ ဟာသမ်ား လူထုအၾကားသုိ႔ ေဆာင္ၾကဥ္းပ်ံ႕ႏွံ႕ပုံနည္းလမ္းမွာမူ အဆုိပါလူ႕အဖြဲ႕အစည္းအတြင္းရွိ အေၾကာက္တရားလႊမ္းမုိးမႈ အနည္းအမ်ားစံခ်ိန္ေပၚတြင္ မူတည္သည္။ တခါတရံ အသုိင္းအ၀ုိင္းငယ္မ်ားၾကားတြင္ ပ်ံ႕ႏွံ႕သလုိ၊ ရံဖန္ရံခါတြင္ က်ယ္၀န္းေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းၾကားထဲအထိ ပ်ံ႕ႏွံ႕တတ္သည္။ တခါတရံ တဆင့္စကား တဆင့္နားျဖင့္ ပ်ံ႕ႏွံ႕ေလ့ရွိၿပီး ရံဖန္ရံခါတြင္မူကား ေရးသားခ်က္အသြင္မ်ဳိးျဖင့္ ပ်ံ႕ႏွံ႕တတ္သည္။
ယင္းႏုိင္ငံေရးဟာသမ်ား ပ်ံ႕ႏွံ႕သည့္ အတုိင္းအတာပမာဏသည္ အဆုိပါ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းအတြင္း ရွိေနသည့္ ႐ူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္သူမ်ား အေရအတြက္ ပမာဏကုိ တုိင္းတာႏုိင္ေသာ အရာတခုဆုိလည္း မမွားႏုိင္ေပ။
စာအုပ္မ်ား၊ ကဗ်ာမ်ား၊ ျပဇာတ္မ်ား၊ အႏုပညာမ်ား ႏွင့္ ဂီတမ်ားတြင္ ထိပ္တန္းပညာရွင္အသီးသီးသည္ ႐ူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္သူမ်ားႏွင့္ အတုိက္အခံ (dissident) မ်ားအၾကားတြင္ တည္ရွိေသာ နယ္နိမိတ္ စည္းမ်ဥ္းကုိ အခ်ိန္ျပည့္ စမ္းသပ္လ်က္ရွိသည္။ အစုိးရ၏ ေပၚလစီအေျပာင္းအလဲတခုႀကဳံသည္ႏွင့္ အဆုိပါ နယ္နိမိတ္စည္းမ်ဥ္းကုိ ခ်ဲ႕ထြင္ရန္ ပညာရွင္အသီးသီးသည္ သူ႕ထက္ငါ အၿပဳိင္အဆုိင္ ႀကဳိးစားတတ္ၾကေလသည္။
ထုိသုိ႔ အေၾကာက္တရားလႊမ္းမုိးေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းအတြင္း တိတ္တဆိတ္ အတြင္းက်ိတ္ေျပာင္းလဲေနေသာ လကၡဏာမ်ားႏွင့္ ျဖစ္စဥ္မ်ားကုိ အထူးကၽြမ္းက်င္သူပညာရွင္အခ်ဳိ႕အေနျဖင့္ နားလည္သိျမင္ႏုိင္ေသာ္လည္း အဆုိပါလူ႕အဖြဲ႕အစည္း၏ျပင္ပမွ ေလ့လာသူမ်ားအဖုိ႔မူကား ႐ူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္သူမ်ားႏွင့္ အမွန္တကယ္ယုံၾကည္သူမ်ား(True believer) ကုိ ခြဲျခားသိျမင္ရန္ ခဲယဥ္းေပသည္။ ျပင္ပမွ ေလ့လာသူအေနျဖင့္ ထုိအုပ္စု ႏွစ္ခုလုံးသည္ အာဏာရအစုိးရ၏ မူ၀ါဒကုိ လက္ခံက်င့္သုံးေနသေယာင္သာ ျမင္ေတြ႕ရသည္။ အမွန္တကယ္တြင္မူကား အုပ္စုတခုကသာလွ်င္ အမွန္တကယ္ လက္ခံက်င့္သုံးေနျခင္းျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ျပင္ပေလ့လာသူတဦး၏ အျမင္၌ အေၾကာက္တရားလႊမ္းမုိးေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတြင္ လူႏွစ္မ်ဳိးႏွစ္စားသာ ပါ၀င္သည္။ တမ်ဳိးမွာ အစုိးရကုိ ေထာက္ခံသူမ်ားႏွင့္ ေနာက္တမ်ဳိးမွာ အတုိက္အခံမ်ားျဖစ္သည္။ အကယ္၍ အတုိက္အခံမ်ားအေပၚ ေပးေသာ အျပစ္ဒဏ္မွာ အင္မတန္ႀကီးေလးပါက အေၾကာက္တရားလႊမ္းမုိးေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတြင္ အတုိက္အခံဟူ၍ လုံး၀ ရွိေတာ့မည္ မဟုတ္ေခ်။
၁၉၃၀ ခုႏွစ္မ်ားဆီက ဆုိဗီယက္ျပည္ေထာင္စုတြင္ အတုိက္အခံလုံး၀မရွိေခ်။ အနည္းဆုံး အေနာက္တုိင္းႏုိင္ငံမ်ားမွ သတိထားမိေသာ အတုိက္အခံဟူ၍ မရွိေခ်။ သုိ႔ျဖစ္လွ်င္ စတာလင္၏ စစ္ဖိနပ္ေအာက္တြင္ ေနထုိင္ၾကရေသာ လူသန္းေပါင္း ၁၅၀ လုံးသည္ အမွန္တကယ္ ယုံၾကည္သူမ်ားခ်ည္းသာ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ေပေလာဟု ေတြးေတာစရာ ျဖစ္လာေပသည္။
သုိ႔တည္းမဟုတ္ (ပုိ၍ ျဖစ္ႏုိင္ေခ်ရွိသည္မွာ) အတုိက္အခံမ်ား ေပ်ာက္ကြယ္ေနျခင္းသည္ စတာလင္လက္ထက္က အတုိက္အခံႏုိင္ငံေရးသမားမ်ားကုိ အက်ဥ္းခ်ဳံး အျပစ္ဒဏ္စီရင္မႈမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ဆုိင္လွ်င္ သာ၍ မျဖစ္ႏုိင္သေလာ။
အေၾကာက္တရားလႊမ္းမုိးေသာလူအဖြဲ႕အစည္းတြင္ ရွိေသာ အတုိက္အခံ အေရအတြက္သည္ ယင္းလူ႕အဖြဲ႕အစည္းတြင္ အတုိက္အခံမ်ားႀကဳံေတြ႕ရေသာ အႏၱရာယ္ပမာဏကုိ ၫႊန္းဆုိေနသည့္ အခ်က္အလက္တခုျဖစ္သည္ဆုိလွ်င္ ပုိ၍ ယုတၱိမရွိၿပီေလာ။
ဥပမာျပဆုိရလွ်င္....၁၉၇၀ ခုႏွစ္မ်ားဆီ ေရာက္လာေသာအခါ ဆုိဗီယက္ျပည္ေထာင္စုတြင္ ရွိသည့္ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းသည္ ၁၉၃၀ ခုႏွစ္မ်ားဆီႏွင့္ ႏႈိင္းစာလွ်င္ အတန္ငယ္ ဖိႏွိပ္မႈ ေလ်ာ့နည္းသည့္ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းျဖစ္သည္။ ထုိအခါ အတုိက္အခံ ရာဂဏန္းမွ် စတင္ေပၚေပါက္လာခဲ့သည္။ အကယ္၍သာ မဟတၱမဂႏၶီသည္ စတာလင္ (သုိ႔မဟုတ္) ဟစ္တာလာ အစုိးရကုိ ဆန္႔က်င္ခဲ့ရပါက သူ၏ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရးလႈပ္ရွားမႈသည္ မစခင္ကတည္းက အဆုံးသတ္ခဲ့မည္သာျဖစ္သည္။ သူ႕အတြက္ကံေကာင္းသည္မွာ သူဆန္႔က်င္ရသည့္ ၿဗိတိသွ်လူ႕အဖြဲ႕အစည္းသည္ အရင္းရွင္ပင္ျဖစ္ေသာ္ျငား ပုိမုိ လစ္ဘရယ္က်ေသာ၊ ဒီမုိကေရစီက်ေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္း ျဖစ္ေနျခင္းပင္။
ေၾကာက္ရြံ႕ေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတြင္ ႏွိပ္ကြပ္မႈမ်ား ျပင္းထန္လွပါက ျပင္ပမွ လွမ္းၾကည့္အကဲခတ္သူအဖုိ႔ အမွန္တကယ္ယုံၾကည္သူမ်ားခ်ည္းသာ ထုိလူ႕အဖြဲ႕အစည္းတြင္ရွိမည္ဟု ျမင္ရေပမည္။ အမွန္တကယ္တြင္မူကား ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ၊ ေသာင္းေပါင္းမ်ားစြာေသာ၊ သန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာ ႐ူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္သူမ်ားသည္ ေၾကာက္ရြံ႕မႈေအာက္တြင္ ေနထုိင္လ်က္ ရွိၾကေပသည္။ ထုိလူ႕အဖြဲ႕အစည္းတြင္ ႐ူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္သူ အေရအတြက္ပမာဏကုိ အတိအက်သိရန္ မလြယ္ကူေသာ္လည္း ေသခ်ာသည့္ အခ်က္တခုေတာ့ရွိသည္။ ယင္းမွာ ႐ူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္သူမ်ား အေရအတြက္သည္ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် ဒီေရအလား တုိးပြားလ်က္ ရွိျခင္းပင္။
ဤသုိ႔ျဖစ္ရသည္မွာ ေၾကာက္ရြံ႕ေသာလူ႕အဖြဲ႕အစည္းတြင္ ထားရွိေသာ ကန္႔သတ္ပိတ္ပင္မႈမ်ားသည္ အမွန္တကယ္ယုံၾကည္သူမ်ားကုိ အာဏာရအစုိးရႏွင့္ တျဖည္းျဖည္းေ၀းကြာသြားေစၿပီး ႐ူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္သူမ်ားအျဖစ္သုိ႔ ကူးေျပာင္းလာေစရန္ ေစ့ေဆာ္ေသာ အေၾကာင္းျခင္းရာမ်ားစြာကုိ ျဖစ္ေပၚေစေၾကာင့္ပင္တည္း။
ထုိကဲ့သုိ႔ အစုိးရႏွင့္ တႀကိမ္တခါ ကြဲထြက္သြားၿပီးပါက အသစ္စက္စက္ျဖစ္ေပၚလာေသာ ႐ူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္သူမ်ားသည္ အစုိးရအေပၚတြင္ ယခင္က ကဲ့သုိ႔ တဖန္ျပန္လည္ သစၥာေစာင့္သိရန္ အင္မတန္ခဲယဥ္းသြားေပသည္။ ဤသည္မွာ အစုိးရအေနျဖင့္ ၄င္းတုိ႔ကုိ အခ်ိန္ျပည့္ စည္း႐ုံးေနသည့္ၾကားကပင္ ျဖစ္သည္။ ဤအေၾကာင္းကုိ ေနာက္ပုိင္းတြင္ ဖတ္႐ႈရပါမည္။
.jpg)
34 comments:
ေလာေလာလတ္လတ္ ဘယ္သူမွ မမန္႔ၾကေသးခင္ မန္႔လိုက္ၿပီ။ ဦးေပါ ပိုစ့္အသစ္တင္လိုက္တိုင္း မန္႔ေတြ မနည္းမေနာ ဝင္လာၾကတာပဲ။ (ကြန္မန္႔)အၿမင္ေပါင္းစံုကို တထိုင္ထည္းဖတ္ၿပီး တဖက္ဖက္ကို ခ်က္ခ်င္းပစ္ခတ္ေထာက္ခံလိုက္ဖို႔ မလြယ္ဘူးေနာ္။ တခါတခါ ပိုစ့္ကို မန္႔တဲ့ စာက ပိုစ့္ထက္ေတာင္ရွည္ေနတာ ကိုၾကည့္ရင္း (အၿပန္အလွန္)အားထုတ္မႈေတြကို အံ့အားသင့္မိပါရဲ႔။
ခပ္ၿမင့္ၿမင့္
uကိုေပါဘာေရးေရး ေထာက္ခံပါတယ္
>>> ခပ္ျမင့္ျမင့္ …. အျငင္းပြားဖြယ္ ကိစၥရပ္ေတြမွာ လူေတြ စိတ္၀င္စားတတ္ၾကတာ ျဖစ္မယ္။
>>> ျမင္းထိန္းငေတ ….. ေမာင္မင္းကုိ အႀကိမ္တုိင္းသာ အက်ႌ၀ယ္၀တ္ဖုိ႔ ေငြတမတ္ ဆုခ်ရရင္ ကၽြႏု္ပ္မြဲကိန္းရွိတယ္။
တကယ္ေတာ့ မင္းတုိ႔က ကုိယ့္ကိုယ္ကို
တည္ေဆာက္ေနတဲ့ေကာင္ေတြပဲကြ။
မင္းတို႔ကို မွန္တယ္၊
ေတာ္တယ္လို႔ေျပာတာ သိပ္ခံခ်င္တယ္။
အဲဒီလို ေတာ္တယ္ မွန္တယ္အေျပာခံရေအာင္သာ
မင္းတုိ႔ၾကိဳးစားေနၾကတာ။
အဲဒီလို ေျပာတဲ့လူဆို နာမည္က ဘာျဖစ္ျဖစ္ မင္းတုိ႔အတြက္
ကိစၥမရိွ။
မင္းတုိ႔လုပ္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံေရးက
လူဘယ္ႏွစ္ေယာက္ကို ဆြဲေဆာင္ႏိုင္လဲေတာ့ မသိဘူး။
ငါကေတာ့ မင္းတို႔ကို ေတာ္ေတာ္ကို ခ်ဥ္ေနၿပီ။
ကုိယ့္ကုိ ေထာက္ခံတဲ့လူေတြကိုေတာ့
ဟီးေလးဟားေလးနဲ႔ ...................
ကုိယ့္ဘာသာသိပါေစ။ ...........?
ငေပြး ....Said....!
>>> Anonymous ….. ေတာ္ေတာ္ခ်ဥ္ေနၿပီဆုိရင္ ငန္ျပာရည္နဲ႕ တုိ႕စားလုိက္ပါမိတ္ေဆြ။ ခ်ဥ္ငံ အရသာေလးရပါလိမ့္မယ္။ း-)
စကားမစပ္ဗ်ာ၊
comment ေစတဲ့ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးရွိရာမွာ
- တခ်ိဳ႕က လူမႈေရးအရ
- တခ်ိဳ႕က မရွင္းလို႕
- တခ်ိဳ႕က သေဘာတူလို႕
- တခ်ိဳ႕က သေဘာမတူလို႕
- တခ်ိဳ႕က ေႏွာင့္ယွက္ခ်င္လို႕
- တခ်ိဳ႕ကေတာ့ မနာလိုစိတ္ေတြကို ထိန္းမရေတာ့လို႕ စသည့္ျဖင့္...စသည့္ျဖင့္ေပါ့ အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိၾကပါတယ္။
မနာလိုစိတ္နဲ႕ ပတ္သတ္လို႕ေတာ့ အေသးစိတ္ကို http://wesheme.blogspot.com/2008/11/swan.html မွာ ဖတ္ပါ။
KZ
singapore
PS: အခု က်ေနာ္မန္႕တာကေတာ့ မနာလိုျဖစ္ေနသူတခ်ိဳ႕ကို ကလိခ်င္လို႕ :P
ေထာက္ခံရင္ ဟီးဟီးဟားဟား၊ မေထာက္ခံရင္ေတာ့ ေဟာေဟာဟဲဟဲ ပါဗ်။ ဓါးနဲ႔ ထုိးမယ္ေလး ဘာေလးလည္း ေျပာတတ္ပါဘူး။ လူခ်င္း ခင္ခ်င္လုိ႔ ID ေလးေမးၾကည့္႐ုံပါ။ အျဖစ္သည္း လုိက္တာ...တကတည္း...တကတည္း။
ggggggggggggg
Dear bro Ko Paw, as " Freedom of Expression " How Free is Free :o))
U may highlight the word as
" Visitors are advised that this blog exhibition contains a number of strong images which may seem offensive "
/\../\. :O)))
ကိုေပါေရ ျမင္းထိန္းငေတကို ေငြတမတ္စုခ်ရုံနဲ႔ မလံုေလာက္ဘူးနဲ႔တူတယ္..။ ၾကက္တူေရြးလို စကားတခြန္းထဲ တစာစာလာေအာ္ေနပံုေထာက္ ချမာ ဆာေနရွာ ထင္ပါ့..တခုခု အဆာေျပေကၽြးလိုက္ပါလားဗ်ာ..။ ေနဦး..ေတာ္ၾကာ အစာဝျပန္ရင္လည္း..အစာဝျပန္ရင္လည္း..လည္း..အင္း...
ကိုေပါ
က်ႏုပ္သည္ကား ေမာင္မင္းဘာေရးေရး ေထာက္ခံသူျဖစ္လင့္ကစား ဘယ္ႏွာေၾကာင့္ က်ႏုပ္အား
ေကာင္းခ်ီးျပဳပါသနည္း။
က်ႏုပ္သည္ကား ေမာင္မင္းေရးေနသမ်ွကာလပတ္လံုး ေထာက္ခံေနမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေမာင္မင္းလုပ္သမ်ွ တလံုးမက်န္ေကာင္းမြန္ေၾကာင္း က်ႏုပ္ ေျပာလိုလွပါသည္။
ကိုကိုေပါေရ ...
ၾကိဳက္တယ္ ေျပာေတာ့လဲ တမ်ဳိး
ၾကိဳက္ဖူး ဆိုေတာ့လဲ တဖံု
ကိုကိုေလေပါ လူညိဳထြား မွ်စ္စို႔ႀကီးကလဲ ...
သူက်ေတာ့ အမ်ားတကာကို ကလိလား ရိလား ေထ့လား သိပ္လုပ္တာပဲ ...
ကိုကိုေလေပါ ေရႊေဘာေတာ္က်ေအာင္ ဘယ့္ႏွယ့္လုပ္ရပါ့။
ျမင္းထိန္းငေတ ေထာက္ခံတာ မၾကိဳက္ရင္
ႏြားထိန္း ငေပ က ေထာက္ခံမယ္ ...
((((ကိုကိုေလေပါေျပာတာ ဟုတ္ပါတယ္ မွန္ပါတယ္ ေထာက္ခံပါတယ္)))))
ဟုတ္ျပီလား ....
အပိုဆု အေနနဲ႔ ကိုကိုေလေပါကိုလည္း အခမဲ့ ထိန္းေပးအံုးမွာ ....
ကိုကိုေလေပါ ... မေအာ္ရဘူးေနာ္ ... ဘြတ္အဲလို႔ ...
Lu Paw Gyi Lone Lone Pyit Par Pot lar Ko Pwa Ye!!
:(((
ခင္ဗ်ားကဒီမွာ ေတာ္ေတာ္ကိုသတၱိရွိတ့ဲႏိုင္ငံေရးသမားပဲေနာ္
ေက်ာင္းတုန္းကခင္ဗ်ားဘယ္ေရာက္ေနလဲ
က်ည္ကြယ္တဲ့ေနရာလဲေရာက္ေရာ အာက်ယ္လိုက္တာ
အေမရိကန္သြားဖို႔ရည္ရြယ္ေနတာလား
ဟဟဟဟဟ
ကိုေပါ ခင္ဗ်ားကနာမည္နဲ႔လိုက္ေအာင္ေပါတယ္ေနာ္
အရူးပါးပဲဗ်
ေအးဗ်ာ စက္မွဳတကၠသိုလ္ တုန္းက ႏိုင္ငံေရးအေၾကာင္းမေျပာဘူးပါ
91 ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လြတ္ေျမာက္ေရး ေတာင္ငူေဆာင္ကစတုန္းက ကိုေပါတရားပြဲလာလို႔လား
95 စာေပေဟာေျပာပြဲမွာ ကိုေပါဘယ္ႏေယာက္လိုက္ဖိတ္ခဲ့လဲ
96 မွာေက်ာင္းျပီးသြားတာမွန္ေပမဲ့ ဘာမွလဲကူညီတဲ့အသံမၾကားပါလား
ခင္ဗ်ားမဒမ္ေပါကေရာ
စာေတြကုန္းရုန္းလုပ္ျပီး roll 1,2ကမဆင္းရေအာင္လုပ္ေနတာ
ခုမွက်ည္လဲကြယ္ေရာ
ခင္ဗ်ားတို႔ေလာက္သတၱိရွိတာ မရွိပါလား
ဒီလိုပါပဲႏိုင္ငံေရးမွာ
ပါး၀င္ေျပာင္သူေတြ အမ်ားၾကီးပါ
ငယ္ကြၽန္ႀကီး ျမင္းထိန္းငေတ၊ ႏြားထိန္းငေပတို႔ျဖင့္၊ ဝန္းရံ ႂကြယ္ဝလာေသာ ဘေလာ့ဂ္ၿမိဳ႕စားႀကီး ဦးေပါ တေယာက္အား မၾကာမီ ကြၽဲထိန္း၊ သိုးထိန္း၊ ဆိတ္ထိန္း၊ ေခြးထိန္း၊ ေၾကာင္ထိန္း ငေစြ ငကန္း ငအ နားထိုင္းမ်ားျဖင့္ တိုးပြားလာလတံ့ဟု အကြၽႏ္ုပ္က အခါေတာ္ေပးလိုက္ရေပသတည္း...။ ဒူ ဟူ ဟူ.. လဒူ ဟူ ဟူ..
ေမာင္ေပါကို ေတာက္ေလွ်ာက္ ေျမွာက္ေပးေနတဲ့ CMA က လက္စသတ္ေတာ့ ၀က္ထိန္းႀကီးကိုး ...
ဟက္ဟက္ ;)
ခင္ဗ်ားတို႔ ၀က္သိုးႀကီးကို ၾကည့္ထိန္းဗ်ဳိ႕
ႏႈတ္သီး တရမ္းရမ္းနဲ႔ ၀က္စားက်င္းေကာ္လုပ္လြန္းလို႔
အမည္မေဖာ္လိုသူနံမည္ဝွက္နဲ႔အမ်ဳိးမ်ဳိး၊ ငေပ ငေတနံမည္နဲ႔ အသြယ္သြယ္ မ႐ိုးရေအာင္ လာ လာၿပီး ေခ်ာင္းၾကည့္၊ မလာဘဲလဲမေနႏိုင္ (တမ်ဳိးႀကီးဘဲ?) လာသြားေၾကာင္း လူလည္း သိေစခ်င္၊ ေပမွီေဒါက္မီွ ယဉ္ယဉ္ေက်းေက်း ေဆြးေႏြးေရးသားႏိုင္ေလာက္တဲ့ အေတြးအေခၚ အေျမာ္အျမင္ဆိုတဲ့ ဝမ္းစာကလဲ မျပည့္ျပန္ဆိုေတာ့၊ ဒီေလာက္႐ိုင္းျပတာေလာက္ကေတာ့ စာနာနားလည္ေပးရမွာေပါ့ဗ်ာ.. ။ မဆဲမဆို မတိုင္းမထြာ မညစ္မရမ္းတဲ့ အေရးအသားမ်ဳိးကို လူလူသူသူ လုပ္ႏိုင္တဲ့အခါ၊ အျမင္မတူလို႔ ပုဂၢိဳလ္ေရး ထိခိုက္ေစာ္ကားမႈေတြ လက္ေ႐ွာင္ႏိုင္တဲ့အခါ က်ေနာ္တို႔ တိုင္းျပည္လည္း ဒီမိုကေရစီနဲ႔ ႏွစ္လွမ္း ပိုနီးလာၿပီလို႔ ႐ိုးသားစြာ မွတ္ယူမိမွာပါခင္ဗ်ား..။
ရင့္က်က္စြာ အရြယ္မေရာက္ႏိုင္ေသးေသာ တိုင္းျပည္အတြက္ ဝမ္းနည္းလ်က္
CMA
၀မ္းစာျပည့္တိုင္း ေပမီွေထာက္မီွေျပာရမလားကြ။
အေျပာထက္ လက္ေတြ့က အေရးၾကီးတယ္။
ငေပါကို သိပ္ေျမွာက္မေနနဲ့။ ခင္ဗ်ားသားစာမတတ္ေပမတတ္တိုင္း သူေရးသမ်ွအေကာင္းထင္ေနတာ
က်ဳပ္က ငေပါ ဘာေရးေရး သူ့ကို ေရးထားတဲ့ ေကာ္မန့္ကလြဲလို့ မဖတ္ဘူးကြ။
ဒါေပမဲ့ သူက သူ့ကို ေထာက္ခံတာၾကိဳက္ေတာ့ က်ဳပ္က သူ့ေရးသမ်ွစာ ဘာမွမဖတ္ပဲ ေထာက္ခံေပးေနတာ ရွင္းလား။
ကဲ...၊ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းေလး နည္းနည္းေလာက္ေျပာၾကည့္မယ္။
တျခားဘာအေၾကာင္းမွ မေျပာခင္ သိပ္မၾကာေသးခင္ကမွ ျဖစ္သြားတဲ့ ျဖစ္ရပ္ကေလး တစ္ခုကို ကၽြန္ေတာ္အရင္ဆုံး ကိုးကားၾကည့္ခ်င္တယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ေတြလဲ ၾကားမိမွာပါ။ အေမရိကန္သမၼတေဟာင္း ဘုရ္ွတစ္ေယာက္ အီရတ္ႏိုင္ငံမွာ စာနယ္ဇင္းသမားတစ္ေယာက္က ဖိနပ္နဲ႔ထၿပီးေကာက္ေပါက္ခံရတဲ့ သတင္း။
လူတစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္ကို ကုိယ္စီးထားတဲ့ ဖိနပ္နဲ႔ေကာက္ေပါက္တာဟာ ဘယ္လိုပဲေတြးေတြး ဒါဟာ၊ ရိုင္းတာပဲေပါ့။ ဒါေပမယ့္ သံတမန္ေတြေရွ႕၊ ႏွစ္ဘက္ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ေတြေရွ႕မွာ ဒီလို ဖိနပ္နဲ႔ေကာက္ေပါက္တာကိုပဲ `ဒါဟာ လြတ္လပ္မႈရဲ့ သေကၤတပဲ´ လို႔ ေျပာျပီး ဒီလုပ္ရပ္ကို ဘုရွ္ကို မလိုလားသူေတြက ေထာက္ခံခဲ့ၾက၊ ဆႏၵေတြေတာင္ ျပခဲ့ၾကပါေသးတယ္။
စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ တကယ္လို႔မ်ား အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ဘုရွ္တစ္ေယာက္ သူ႔ကို ဖိနပ္နဲ႔ေပါက္တဲ့ ဟိုလူကို `ေဟ့၊ လြတ္လပ္မႈရဲ့ သေကၤတဆိုတိုင္း ငါက မင္းေပါက္တာကို ျငိမ္ခံေနရမွာလားကြ´ ဆိုၿပီး အျပန္အလွန္ျပန္ေပါက္ခဲ့ရင္ လူေတြ ဘာေျပာၾကမလဲ။ ၾကည့္စမ္း၊ သမၼတတစ္ေယာက္လုပ္ေနျပီး မိုက္႐ုိင္းလိုက္တာ၊ အဆင့္အတန္း မရိွလိုက္တာလို႔ ေျပာမယ့္အျပင္ ဒီထက္ပိုျပီးျပႆနာေတြ ၾကီးလာရင္ စစ္ပြဲေတြျဖစ္လာတဲ့အထိပါ ရန္မီးက ၾကီးလာႏိုင္ပါေသးတယ္။
ေျပာခ်င္တာက လူေတြဟာ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ရပ္တည္မႈျခင္းက မတူၾကဘူး။ အရပ္ထဲမွာ ဘယ္ကမွန္းမသိတဲ့ ေကာင္ အရက္မူးျပီးဆဲဆိုေနတာနဲ႔ ေက်ာင္းဆရာတစ္ေယာက္ ေက်ာင္းသားေတြေရွ႕ ကေလာ္တုတ္ေနတာရဲ့ ကြာျခားမႈျခင္းက တျခားစီပဲ။
အခု ကိုေပါကို `ကမ္းကုန္ေအာင္ မုိက္ရုိင္းတယ္´ လို႔ တခ်ိဳ႕က သတ္မွတ္ေတာ့ ကိုေပါေရာ သူနဲ႔နီးစပ္ရာေတြကပါ ဒါကို နာနာက်င္က်င္ျဖစ္ပုံေပၚတယ္။ တကယ္ျဖစ္သင့္တာက အဲဒီလို ဘာလို႔အေျပာခံရသလဲဆိုတာကို မိမိကုိယ္ကို အရင္ဆုံး ျပန္သုံးသပ္သင့္တယ္။
ျမန္မာဘေလာ့ေတြ အမ်ားၾကီးရိွတယ္။ အဲဒီထဲကမွ အပ္ဒိတ္ပုံမွန္လုပ္တဲ့ ဘေလာ့၊ အဲဒီကမွတဆင့္ လက္ရိွအာဏာရွင္ကို တစိုက္မတ္မတ္နဲ႔ ထိထိေရာက္ေရာက္ ေ၀ဖန္ေရးသားေနႏိုင္တဲ့ ဘေလာ့ဆိုတာကို ျပန္ျပီး ၾကည့္လိုက္ရင္ေတာ့ ပိုနည္းသြားျပီ။ အဲဒီလို ေရးေနၾကတဲ့ ဘေလာ့ေတြထဲကမွ လူဖတ္မ်ား၊ လူသိမ်ားလာျပီဆိုရင္ အဲဒီဘေလာ့ဂါဟာ တနည္းအားျဖင့္ လူေတြ႔ေရွ႕ကို ထြက္ရပ္လာရတာနဲ႔ တူလာျပီ။ သူေျပာတာေရးတာကို လူေတြက နားေထာင္ခ်င္လာေလေလ သူ႔အတြက္ ပိုျပီးတာ၀န္ၾကီးေလေလဆိုတာကို သတိခ်ပ္သင့္တယ္။
လူေတြအမ်ားၾကီးေရွ႕မွာ ေဟာေျပာရတဲ့လူတစ္ေယာက္ကို စင္ေအာက္က တစ္ေယာက္ေယာက္က `ေဟ့လူၾကီး၊ ခင္ဗ်ားက ငေပါၾကီးပဲကြ´ လို႔ ကေလာ္တုတ္ေနရင္ စင္ေပၚက ေဟာေနတဲ့လူ အလုပ္သင့္ဆုံးက ဘာျဖစ္သင့္ပါသလဲ။ ကိုေပါတို႔တေတြ ျပန္ေပးတဲ့ ဆင္ေျခအတိုင္း `ဒီမုိကေရစီကုိ လိုလားတာနဲ႔ပဲ မင္းလာဆဲတာကို ငါက ျငိမ္ခံရမွာလားကြ´ ဆိုၿပီး `ေအး၊ ငါ့ဘာသာငါေပါေတာ့ မင္းကိုဘာေသာက္ဂ႐ုစိုက္ရမွာတုန္းကြ´ လို႔မ်ား ျပန္ေျပာလိုက္ရင္ေတာ့ သြားျပီေပါ့။ ေစာေစာက သူေဟာေနေျပာေနသမွ်ကို တေလးတစားနဲ႔ နားေထာင္ေနတဲ့ ပရိသတ္က ေအာက္ကေန စျပီးကေလာ္ဆဲတဲ့ေကာင္ထက္ စင္ေပၚက ဆဲတဲ့လူကို ပိုအာရုံစုိက္ျပီး ေလးစားမႈေတြပ်က္ကုန္မွာ အေသအခ်ာေပါ့။
ဒါဆို ဘာလုပ္ရမလဲလို႔ ေမးႏိုင္တယ္။ ဘာမွလုပ္စရာမလိုပါဘူး။ ေတြးၾကည့္ပါ၊ အသားလြတ္ၾကီး ကေလာ္ဆဲေနရိုးသာမွန္ရင္ ေဘးကလူေတြကလဲ မေနၾကပါဘူး။ သူ႔လမ္းသူသြားမွာပါပဲ။
ဘေလာ့ေတြမွာ ပုံစံမ်ိဳးစုံနဲ႔ ေရးေနၾကသလို လာသမွ်လူေတြကို ငါနဲ႔ကိုင္တုတ္ဆဲဆိုထားသလို ေရးထားၾကတဲ့ ဘေလာ့ေတြလဲ ခင္ဗ်ားတို႔ ျမင္ဖူးၾကလိမ့္မယ္ထင္တယ္။ ဘယ္ဘေလာ့ကို လူေတြက တန္ဘုိးထားျပီး ဖတ္သလဲ။ `မလိုပါဘူးကြာ၊ ငါ့လာဆဲရင္ေတာ့ ငါကေတာ့ ျပန္ဆဲရမွာပဲ´ လုိ႔ တစ္ထစ္ခ် သတ္မွတ္ထားရင္ေတာ့လဲ သေဘာရိွေပါ့။
ဆဲတာနဲ႔ပတ္သက္လို႔ေျပာျပီးရင္ ကိုေပါကို (ပုဂၢိဳလ္ေရးလဲ ဆန္ခ်င္ဆန္လိ့မ္မယ္) ေ၀ဖန္ၾကည့္ခ်င္တယ္။
ကိုေပါကို ဆဲျပီးကန္႔ကြက္သူေတြေရာ၊ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ကန္႔ကြက္သူေတြေရာ ေရးသြားၾကတဲ့အထဲမွာ သတိျပဳစရာေကာင္းတာ တစ္ခုကေတာ့ ကုိေပါဟာ ကုိယ္နဲ႔အျမင္မတူသူကုိ ေစာင္းေျမာင္းရ၊ ရိေထ့ရတာကို အင္မတန္၀ါသနာပါတယ္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ျမင္မိတယ္။ မွတ္ခ်က္ေတြထဲမွာ ရိရေထ့ရလို႔ အားမရေသးရင္ ကုိယ္ပိုင္ဘေလာ့ကေန ဟိုကအကိုးအကားေတြယူလိုက္၊ ဒီကအကုိးအကားေတြဆြဲလိုက္နဲ႔ လူတစ္ဦးျခင္းကို ျဖစ္ေစ၊ အမ်ားစုကိုျဖစ္ေစ ကုိယ္နဲ႔အျမင္မတူသူေပၚလာရင္ အဲဒီလူကို ေစာင္းေျမာင္းရိေထ့တဲ့အလုပ္ကို ကိုေပါ တစိုက္မတ္မတ္လုပ္လာခဲ့တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာပါျပီ။ အဲဒီလိုလုပ္တယ္ဆိုတာ မွန္ပါတယ္လို႔ ကုိေပါကုိယ္တုိင္ကလဲ ထက္ျမက္သူ ဘေလာ့မွာ ၀န္ခံထားသလို အဲဒီလုိလုပ္လို႔ ကုိေပါကို ၀ိုင္းဆဲတာေတြ၊ ကန္႔ကြက္တာေတြကိုလဲ ကိုေပါက ေအာင္ျမင္မႈတစ္ခုလို႔ ခံယူထားျပန္ပါသတဲ့။
ကုိေပါ ၀ါသနာသိပ္ပါတဲ့ အက်င့္ေလးတစ္ခု အတုိင္းပဲ က်ေနာ္ကလဲ အကိုးအကားေလး တစ္ခုနဲ႔ပဲ ေျပာခ်င္တယ္။ ဆရာၾကီးဒဂုန္တာရာကေျပာတယ္ `ႏိုင္ငံေရးလုပ္တယ္ဆိုတာ ရန္သူကို မိတ္ေဆြျဖစ္ေအာင္ လုပ္ရတာ´ တဲ့။ ကိုေပါေရ၊ တဘက္က ကိုယ္နဲ႔အျမင္မတူသူကို ရိေထ့ေစာင္းေျမာင္းလုိက္လို႔ ဘယ္ရန္သူေတြ မိတ္ေဆြျဖစ္လာတာကို ကုိေပါျမင္ခဲ့ဖူးပါသလဲ။ အခု ကၽြန္ေတာ့္မ်က္စိေရွ႕မွာကေတာ့ ကုိေပါတစ္ေယာက္ မိတ္ေဆြေတြ တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္ ဆုံးရွဳံးေနတာကိုပဲ ေတြ႔မိတယ္။ စဥ္းစားဆင္ျခင္စရာ ေကာင္းတဲ့ ကိစၥတစ္ခုပါ ကိုေပါ။
ေကာင္းေသာ အၾကံတစ္ခုေပးၾကည့္ပါမယ္။ မိမိအျမင္ကို တစ္ဘက္က လက္ခံနားလည္လာေအာင္ လုပ္တဲ့ေနရာမွာ ေစာင္းေျမာင္းရိေထ့တဲ့နည္းဟာ လုံး၀ အသုံးမတည့္ပါဘူး ကိုေပါ။ ကုိယ္ေရးတဲ့စာကို ဖတ္ျပီးရင္ ကုိယ္ဘာကို ဆိုလိုေနသလဲဆိုတဲ့ မိမိရဲ့ ယုံၾကည္ခ်က္အမွန္ကို ခိုင္ခိုင္မာမာ ရပ္တဲ့နည္းကသာလွ်င္ တဘက္အျမင္မတူသူကေရာ အျမင္တူသူ ကိုယ့္မိတ္ေဆြေတြကပါ နားလည္လက္ခံၾကပါလိမ့္မယ္။
ေနာက္တစ္ခ်က္ ကိုေပါကို ေ၀ဖန္စရာကေတာ့ ကိုေပါ ေျပာဖူးတဲ့ စကားတစ္ခြန္းျဖစ္တဲ့--
အမ်ားအျမင္ကုိ ဂ႐ုစုိက္ခဲ့ရင္ ဒီလမ္းေၾကာင္းကို ဘယ္ေရြးပါ႔မလဲဗ်။ မွတ္ထား…. ေလာကႀကီးမွာ သူမ်ားစိတ္နဲ႔အသက္ရွင္ရတာထက္ ကုိယ္ပုိင္အေတြးအေခၚ၊ ကုိယ္ပုိင္လမ္းေၾကာင္းနဲ႔ ေနထုိင္ရတာ ပုိၿပီး အႏွစ္သာရ ရွိတယ္ဗ်။
ဆိုတဲ့ စကားပါပဲ။ အဲဒီစကားဟာ ဒီမိုကေရစီကို လိုခ်င္ပါတယ္ဆိုတဲ့ ကုိေပါဆီက ထြက္လာတာမွ ဟုတ္ရဲ့လားလို႔ေတာင္ မယုံႏုိင္စရာေကာင္းတယ္။ ဒီမုိကေရစီရဲ့ သေဘာတရား အစစ္အမွန္ကို ကိုေပါနားမလည္ဘဲ မေနပါဘူး။ အမ်ားအျမင္ကို ဂ႐ုမစိုက္မွေတာ့ ကုိေပါစိတ္ထားဟာလဲ အမ်ားျပည္သူအျမင္ကို ဂရုစိုက္ဘဲ သူတို႔ေကာင္းစားဖို႔ပဲ တခ်ိန္လုံး လုံးပန္းေနတဲ့ စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ့ စိတ္ထားနဲ႔ ဘာမ်ားကြာျခားပါလိမ့္မလဲ။
လူအမ်ားက ဘာလို႔ ဒီလိုေျပာေနၾကျပီလဲ၊ လူအမ်ားလိုလားေနတာကဘာလဲ ဆိုတာကို မသုံးသပ္တဲ့ အာဏာရွင္အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံ တခ်ိန္လုံး လူေမြးလူေရာင္ မေျပာင္ခဲ့ဘူး။ အခု အဲဒီအာဏာရွင္ကို တြန္းလွန္ေနပါတယ္ဆိုတဲ့ ဒီမိုကေရစီကို လိုလားတဲ့ ကုိေပါက အမ်ားအျမင္ကို ဂရုမစိုက္ဘူး ဆိုတဲ့ စကားကိုေျပာလာေတာ့ ကိုေပါကို လူေတြက ဒီထက္ပို တိုက္ခိုက္ၾက၊ ဆန္႔က်င္ၾကျပီေပါ့။
ဒီမိုကေရစီကို တကယ္လိုခ်င္ရင္ ဒီမိုကေရစီရဲ့ အႏွစ္သာရကို အူထဲအသည္းထဲကေန လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲကို ခ်စ္တတ္ရပါတယ္ ကိုေပါ။ အခုေတာ့ ကုိေပါက ေဂ်ာက္ဂ်က္သီခ်င္းေတြကို နားလည္ႏိုင္စြမ္းရိွတယ္၊ လြတ္လပ္ခြင့္ ေပးသင့္တယ္လို႔ တမ်ိဳးေျပာလိုက္၊ ကုိေပါေျပာတာကို လက္မခံတဲ့လူေတြ မ်ားလာတဲ့အခါက်ေတာ့ အမ်ားအျမင္ကို ဂ႐ုမစိုက္ဘူးလို႔ ေျပာလိုက္နဲ႔ဆိုေတာ့ ကိုေပါလိုခ်င္တဲ့ ဒီမိုကေရစီဆိုတာက ဘယ္လိုပါလိမ့္လို႔ ေမးခြန္းထုတ္စရာ ျဖစ္လာတယ္။ `ဒီလိုလူေတြသာ အာဏာရသြားရင္ ျမန္မာျပည္အေရး ရင္ေလးစရာပဲ´ လို႔ ကိုေပါက တျခားလူေတြကို မွတ္ခ်က္ခ်တယ္။ ကိုေပါရဲ့ တကယ့္အတြင္းစိတ္က ေပၚလာတဲ့ အဲဒီလို စကားမ်ိဳးကိုေရာ ကုိေပါ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္သုံးသပ္မိပါရဲ့လား။
လူတခ်ိဳ႔ အမည္၀ွက္နဲ႔ေရာ အမည္ေပါင္းစုံနဲ႔ပါ ကိုေပါ ဘာလုပ္လုပ္၊ ဘယ္သူ႔ကို ဆဲဆဲ ေျမွာက္ေပးေနၾကတာေတြကို ေတြ႔မိတယ္။ အဲဒါေတြကို ကိုေပါ ေက်နပ္ေနေလဟန္လဲ သူတို႔ေတြနဲ႔အတူတူ ေပါင္းျပီး ကုိယ္နဲ႔မတူသူေတြကို ေလွာင္လိုက္၊ ေျပာင္လိုက္၊ ဆဲလိုက္နဲ႔ ေတြ႔ရျပန္တယ္။ တကယ္တမ္း ကိုေပါ စဥ္းစားသုံးသပ္စရာေကာင္းတဲ့ (ကိုေပါနဲ႔အျမင္မတူေပမယ့္) မွတ္ခ်က္တခ်ိဳ႔ကိုေတာ့ ကုိေပါက လစ္လ်ဴရွဳထားျပန္တယ္။ အဲဒါေတြဟာ အခုလက္ရိွအခ်ိန္မွာ ျမင္မေကာင္းရွဳမေကာင္းေအာင္ ဆဲလိုက္ဆိုလိုက္ျဖစ္ေနၾကတာရဲ့ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုပါပဲ။
ေျပာရတာေတြ ရွည္သြားပါၿပီ။ ကုိလူသစ္ရဲ့ စကားတစ္ခြန္းကို အငွားယူသုံးျပီး နိဂုံးခ်ဳပ္ပါရေစ။
ကၽြန္ေတာ္အခုေျပာတာေတြ မွားေနရင္ ျပန္ေျပာပါ။ မွန္ေနရင္ေတာ့ လက္ခံလိုက္ပါ ကိုေပါ။
ေၾသာ္၊ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္နာမည္ ေမာင္တည္ၾကည္ဆိုတာကေတာ့ နာမည္အရင္းမဟုတ္ပါဘူး။ နာမည္အရင္းနဲ႔ လာမေရးရေကာင္းလားဆိုျပီး ကုိေပါတစ္ေယာက္ စိတ္ေတြ မဆိုးေလာက္ဘူး ထင္ပါရဲ့။
>>> ေမာင္တည္ၾကည္
ေမာင္တည္ၾကည္....ေျပာခဲ့တဲ့အထဲမွာ....
အမ်ားအျမင္ကုိ ဂ႐ုစုိက္ခဲ့ရင္ ဒီလမ္းေၾကာင္းကို ဘယ္ေရြးပါ႔မလဲဗ်။ မွတ္ထား…. ေလာကႀကီးမွာ သူမ်ားစိတ္နဲ႔အသက္ရွင္ရတာထက္ ကုိယ္ပုိင္အေတြးအေခၚ၊ ကုိယ္ပုိင္လမ္းေၾကာင္းနဲ႔ ေနထုိင္ရတာ ပုိၿပီး အႏွစ္သာရ ရွိတယ္ဗ်။
ဆိုတဲ့ စကားပါပဲ။ အဲဒီစကားဟာ ဒီမိုကေရစီကို လိုခ်င္ပါတယ္ဆိုတဲ့ ကုိေပါဆီက ထြက္လာတာမွ ဟုတ္ရဲ့လားလို႔ေတာင္ မယုံႏုိင္စရာေကာင္းတယ္။ ဒီမုိကေရစီရဲ့ သေဘာတရား အစစ္အမွန္ကို ကိုေပါနားမလည္ဘဲ မေနပါဘူး။ အမ်ားအျမင္ကို ဂ႐ုမစိုက္မွေတာ့ ကုိေပါစိတ္ထားဟာလဲ အမ်ားျပည္သူအျမင္ကို ဂရုစိုက္ဘဲ သူတို႔ေကာင္းစားဖို႔ပဲ တခ်ိန္လုံး လုံးပန္းေနတဲ့ စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ့ စိတ္ထားနဲ႔ ဘာမ်ားကြာျခားပါလိမ့္မလဲ။
မိတ္ေဆြ ဒီမုိကေရစီစနစ္အေပၚမွာ နားလည္ပုံ မွားယြင္းေနၿပီလုိ႔ ထင္ပါတယ္။ ဒီမုိကေရစီစနစ္ဆုိတာ အမ်ားသေဘာနဲ႔ ဆုံးျဖတ္အုပ္ခ်ဳပ္ရတာ ျဖစ္ေပမယ့္ လူနည္းစုရဲ႕ အခြင့္အေရးနဲ႔ ရပုိင္ခြင့္ေတြကုိ ထိပါးလုိ႔မရပါဘူး။ လူနည္းစုရဲ႕ အျမင္နဲ႔ ေျပာဆုိပုိင္ခြင့္ကုိ ပိတ္ပင္လုိ႔မရပါဘူး။
က်ေနာ္ ဒီလမ္းေၾကာင္းကုိ ေရြးခ်ယ္ကတည္းက ေျပာခဲ့တဲ့ စကားရွိပါတယ္။ ဒီလမ္းေၾကာင္းဟာ လက္ရွိျမန္မာလူ႕အဖြဲ႕အစည္း (အျမင္မတူရင္ မေျပာရဲဘဲ ေရငုံႏႈတ္ပိတ္ေနတဲ့ လူ႕အဖြဲ႕အစည္း)မွာ ေရပန္းမစားဘူးဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္ အေစာႀကီးကတည္းက နားလည္သေဘာေပါက္ခဲ့တဲ့အတြက္ အဲဒီအေျခအေနကုိ ဘယ္သူမေျပာင္းေျပာင္း က်ေနာ္တေယာက္တည္းအေနနဲ႔ ကုိယ္တုိင္ေျပာင္းလဲဘုိ႔ ႀကဳိးစားခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီအတြက္ မိတ္ေဆြေျပာသလုိ က်ေနာ့္ကြန္မင့္က႑မွာ ဆဲၾကဆုိၾက၊ ပုိ႔စ္နဲ႔ မဆုိင္တာေတြ ေရးၾကနဲ႔ ျမင္မေကာင္းေအာင္ ျဖစ္လာရတာလည္း အမွန္ပါဘဲ။ ဒါေပမယ့္ ဒီကာလေတြ၊ ဒီအဆင့္ေတြဟာ က်ေနာ္လုိခ်င္တဲ့ ပန္းတုိင္ကုိ ေရာက္ဘုိ႔ဆုိရင္ ၾကားထဲမွာ မလႊဲမေသြ ေက်ာ္ျဖတ္ရမယ့္ ကာလအပုိင္းအျခားေတြပါ။
တကယ္တမ္းက ဒီအျဖစ္မ်ဳိးကုိ ေရွာင္ကြင္းလုိရင္ လြယ္လြယ္ေလးပါ။ မိတ္ေဆြတုိ႔ သိသလုိ က်ေနာ္လည္း သိပါတယ္။ ဘေလာ့ဂါေတြနဲ႔ အတုိက္အခံ မလုပ္နဲ႔။ သာမန္အားလုံးလက္ခံႏုိင္တဲ့ သမား႐ုိးက် ပုိ႔စ္ကေလးေတြပဲ....တင္။ လူအမ်ားေထာက္ခံႏုိင္မယ့္ (ဥပမာ....ေနျပည္ေတာ္က အဘေတြ မေကာင္းေၾကာင္းေရး....ျမန္မာလူထုအသုိင္းအ၀ုိင္းက ေသခ်ာေပါက္ လက္ခံႏုိင္မယ့္ အေၾကာင္းအရာေတြကုိ ေဇာင္းေပးေရး။ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါမ်ဳိး ဘေလာ့ဂ္အစပုိင္းမွာ က်ေနာ္လုပ္လည္း လုပ္ခဲ့ဘူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ဒီလမ္းကုိ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိကုိ စြန္႔လႊတ္လုိက္တာဗ်ဳိး။ း-)
ျမန္မာျပည္မွာ စစ္အာဏရွင္စနစ္ျပဳတ္က်သြားၿပီး ဒီမုိကေရစီစတင္ထူေထာင္ၿပီဆုိလည္း အလားတူ “ပဋိပကၡေတြကုိ ေျဖရွင္းရာမွာ နည္းလမ္းမမွန္ဘဲ ကုိ႕ယုိ႕ကားယား” ျဖစ္မယ့္ ကာလအပုိင္းအျခား ႀကဳံေတြ႕ရဦးမွာပါ။ အဲသည္အခ်ိန္မွာ မိတ္ေဆြတုိ႔အေနနဲ႔ အဲသည္လုိ ေက်ာ္ျဖတ္ရမယ့္ ကာလေတြကုိ စိတ္မရွည္ဘဲ ဒီမုိကေရစီစနစ္ဆုိတာ ဒီလုိႀကီးလားကြာဆုိတဲ့ စိတ္မ်ဳိး၀င္လာရင္ ဒီမုိကေရစီစနစ္ကေန ေသြဖယ္ၿပီး သမုိင္းဟာ တပတ္ျပန္လည္လာပါလိမ့္မယ္။
မိတ္ေဆြေတြ တေယာက္ၿပီး တေယာက္ ဆုံး႐ႈံးရတယ္ဆုိတာကေတာ့ သိပ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္စရာမရွိလွပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ဒီလူေတြဟာ ဒီေလာက္ကြဲလြဲ႐ုံနဲ႔ မိတ္ေဆြမဟုတ္ေတာ့ဘူးဆုိရင္ မိတ္ေဆြတုေတြ ျဖစ္ေနလုိ႔ပါဘဲ။ ဒါေပမယ့္......အဲဒီ ဆုံး႐ႈံးရတဲ့ မိတ္ေဆြေတြ ကုိယ္၌က ဒဂုန္တာရာရဲ႕ စကားကုိ ကုိးကားၿပီး ေျပာေနေတာ့ ရယ္စရာေတာ့ေကာင္းတယ္။ တကယ္ေတာ့ အာဃာတထားတာက က်ေနာ္မဟုတ္။ က်ေနာ္က လူတေယာက္ကုိ သူ႕လုပ္ရပ္၊ သူ႕အေတြးအေခၚပုိင္းဆုိင္ရာ ေ၀ဖန္ၿပီးရင္ အဲသည္မွာ ၿပီးသြားၿပီ။ ရန္သူလုိ မသတ္မွတ္ဘူး။ (ခၽြင္းခ်က္.... အက်ဳိးမဲ့အေၾကာင္းမဲ့ ပုဂၢဳိလ္ေရးမဆုိင္တာေတြ ဆြဲထည့္ၿပီး အမည္၀ွက္တုိက္ခုိက္သူေတြကုိေတာ့ ရန္သူလုိပဲ သေဘာထားပါတယ္။)
ဒါေပမယ့္ ဒဂုန္တာရာ စကားကုိ ကုိးကားေနတဲ့လူေတြကေတာ့ က်ေနာ့္ကုိ ရန္သူလုိပါ သတ္မွတ္သြားရွာတာခင္ဗ်။ ကုိယ္ကုိးကားတဲ့ စကားကုိ ကုိယ္တုိင္မလုိက္နာရာ မေရာက္ေပဘူးလား။ က်ေနာ့္၀ါသနာကလည္း အဲသည္လုိ သူေတာ္ေကာင္းေယာင္ေဆာင္ၿပီး တကယ္တမ္းမွာ ေရွ႕ေနာက္မညီတာေလးေတြကုိ ေလွ်ာက္ေဖာ္တတ္ေတာ့ ပုိနာၾကရွာတာေပါ႔ဗ်ာ။
ဒါေပမယ့္ အဲသည္လုိ အမည္၀ွက္နဲ႔ တုိက္ခုိက္လုိက္လုိ႔ က်ေနာ္ ယုံယုံၾကည္ၾကည္ လုပ္ေနတဲ့ အလုပ္တခုကုိ ရပ္သြားရမလား။ ေ၀းပါေသးတယ္။ ဒါအစဘဲ ရွိေသးတယ္။ ေနာက္ပုိင္းမွာ အျမင္မတူတဲ့ တခ်ဳိ႕ဘေလာ့ဂ္ပုိ႔စ္ေတြကုိ က်ေနာ့္ဘေလာ့ဂ္ကေန ေ၀ဖန္ေရးလုပ္ဘုိ႔ အစီအစဥ္ရွိတယ္။ အခုဟာက အကင္းဘဲ ရွိပါေသးတယ္။
ေမာင္တည္ၾကည္ဟာ နာမည္ရင္းမဟုတ္ေပမယ့္ အခုလုိ အက်ဳိးအေၾကာင္းနဲ႔ မိမိအျမင္ကုိ ေျပာဆုိတာျဖစ္တဲ့အတြက္ က်ေနာ္နဲ႔ အျမင္မတူေသာ္လည္း အက်ဳိးအေၾကာင္းနဲ႔ပဲ ျပန္ေဆြးေႏြးလုိက္ပါတယ္။
ွိျမန္မာလူ႕အဖြဲ႕အစည္း (အျမင္မတူရင္ မေျပာရဲဘဲ ေရငုံႏႈတ္ပိတ္ေနတဲ့ လူ႕အဖြဲ႕အစည္း)..."
@ Too Much Insult to Myanmar Society...? "....
( How 's 88 & Saffron ..? )
" ဘယ္သူမေျပာင္းေျပာင္း က်ေနာ္တေယာက္တည္းအေနနဲ႔ ကုိယ္တုိင္ေျပာင္းလဲဘုိ "....@ Too Much Kyaw Hein..?
" သာမန္အားလုံးလက္ခံႏုိင္တဲ့ သမား႐ုိးက် ပုိ႔စ္ကေလးေတြပဲ....တင္ " ...@ Too Much Insult to Other' Myanmar Bloggers.. ?
" နည္းလမ္းမမွန္ဘဲ ကုိ႕ယုိ႕ကားယား” ျဖစ္မယ့္ ကာလအပုိင္းအျခား ႀကဳံေတြ႕ရဦးမွာ.. " ..@ Too Much Optimism..?
( Good For Myanmar PPL )
" တကယ္ေတာ့ အာဃာတထားတာက က်ေနာ္မဟုတ္။ "...@ Too Much Fair-Minded..?
" ေ၀းပါေသးတယ္။ ဒါအစဘဲ ရွိေသးတယ္။ "...@ Too Good For Your FUTURE...!!!
>>>aungkokohtike…. ၈၈ မွာ ပါ၀င္ဆႏၵျပဘူးတာနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးတရားပြဲတခ်ဳိ႕ တက္ေရာက္နားေထာင္ျဖစ္တာကလြဲလုိ႔ ျပည္တြင္းမွာ ႏုိင္ငံေရးမလုပ္ခဲ့ဘူးပါ။
စက္မႈတကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားဘ၀ အသာထားလုိ႔ စကၤာပူေရာက္ေတာ့ေတာင္ ႏုိင္ငံေရးခ်က္ခ်င္းမလုပ္ျဖစ္ပါဘူး။ ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ လႈပ္ရွားမႈေတြ စလုပ္တာ ၄ ႏွစ္ေလာက္ပဲရွိဦးမယ္။ ဒါကလည္း ႏုိင္ငံေရးမွာ နအဖ ကုိမႀကဳိက္႐ုံနဲ႔မၿပီးဘူး။ ကုိယ္တုိင္ကုိယ္က် ပါ၀င္ဘုိ႔ လုိတယ္လုိ႔ ခံယူတဲ့အတြက္ ပါ၀င္လႈပ္ရွားျခင္းပါ။ မဒမ္ေပါလည္း ထုိ႔အတူပါဘဲ။ အဲသည္အတြက္ ဘာမွ ကြယ္၀ွက္ထားစရာမရွိပါဘူး။
စကၤာပူမွာ လုပ္တာက ျပည္တြင္းမွာ လုပ္တာထက္ေတာ့ က်ည္ကြယ္မ်က္ကြယ္ဆုိတာလဲ အမွန္ပါဘဲ။ သုိ႔ေသာ္…. Risk လုံး၀ မရွိဘူးလားဆုိေတာ့လည္း မဟုတ္ဘူး။ အနည္းဆုံး မိမိႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အေျခက်လာတဲ့ေနရာကေန၊ လက္ရွိအဆင္ေျပ ပုံမွန္၀င္ေငြရကာ အသားက်ေနတဲ့ အလုပ္ကေန တေနရာကုိ ေရႊ႕ေျပာင္းသြားရႏုိင္တဲ့…. ( ဒါမွမဟုတ္) ျမန္မာပတ္စ္ပုိ႔တ္ သက္တမ္းတုိးလုိ႔ မရေတာ့တဲ့ အေျခအေနလည္း ႀကဳံေတြ႕ႏုိင္ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕လည္း အဲသည္အေနအထားကုိ လက္ရွိ ႀကဳံေတြ႕ေနရပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ အလွည့္လည္း အေႏွးနဲ႔ အျမန္ေရာက္လာႏုိင္ပါတယ္။
ျပည္ပကလႈပ္ရွားတယ္ဆုိတာ က်ည္ကြယ္မ်က္ကြယ္ကေပမယ့္ တကယ္တမ္း လုပ္မယ္ဆုိရင္ လုပ္ႏုိင္တာေတြ အမ်ားႀကီးဆုိတာ ေတြ႕ရပါတယ္။
ကိုေပါ
ဒီမိုကေရစီကုိ ကၽြန္ေတာ္နားလည္တာကေတာ့ လူနည္းစုကို အေလးထားရမယ္ဆိုတာ မွန္ေပမယ့္ အမ်ားစုက ျဖစ္ခ်င္ေနတာကို ဦးစားေပးရတယ္ မဟုတ္လား။ ဒါေၾကာင့္လည္းပဲ မဲခြဲဆုံးျဖတ္ျပီး အမ်ားဆႏၵကုိ ရယူတယ္ဆိုတဲ့ စနစ္က ဒီမိုကေရစီစနစ္မွာ ရိွေနတာမဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ လူနည္းစုလိုျဖစ္ေနတဲ့ ကိုေပါက လူမ်ားစုကို ဂရုမစိုက္ဘူးဆိုတာဟာ ဒီမုိကေရစီက်မက် စဥ္းစားေစခ်င္တာပါ။ တစ္ခုေတာ့ရိွတယ္။ အခု လာေျပာတာဟာ ကိုေပါနဲ႔သူႏိုင္ကိုယ္ႏိုင္ျငင္းဖုိ႔ အစီအစဥ္မရိွဘူး။ ငါေတာ့ျဖင့္ဒီလမ္းကေတာ့ မွန္ျပီ၊ ဟိုလူအမ်ားလုပ္ေနၾကတယ္ဆိုတာ လမ္းရိုးၾကီးပါကြာ၊ ငါ့ကို မမွန္ဘူးေျပာမလား၊ ေလွာင္ေျပာင္ရိေထ့ျဖစ္လုိက္မွာေပါ့၊ ေဟာဒီမွာၾကည့္၊ ဒီစာအုပ္ဖတ္၊ ဟိုစာအုပ္ဖတ္ဆိုျပီး ကုိေပါကျငင္းလိုက္ သေဘာမတူသူက ျပန္ေခ်လိုက္နဲ႔ဆိုရင္ အက်ိဳးမရိွတာကို ေထာက္ျပေနတာသာ ျဖစ္တယ္။ ကုိေပါျပန္ေျပာတာေလးက သေဘာက်စရာေတာ့ ေကာင္းတယ္၊ ဒီေလာက္ကြဲလြဲရုံနဲ႔ ရန္သူေတြျဖစ္ေနတာ တျခားသူေတြကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မျမင္မိေသးဘူးဗ်။ ကုိေပါသာလွ်င္ အျမင္မတူတာ တစ္ေယာက္ေယာက္ေပၚလာလိုက္၊ ဒီဘက္ဘေလာ့ေပၚကေန ဟိုစာဒီစာေတြ ေစာင္းေျမာင္းေရးလိုက္ လုပ္ေနတာဟာ အဲဒါကမွ မိတ္ေဆြ မဆန္တာဗ်။ မိတ္ေဆြစစ္တို႔မည္သည္ ကိုယ့္မိတ္ေဆြနဲ႔ကိုယ္ အျမင္မတူတာကို ဟိုဘက္ဒီဘက္နားလည္ရတယ္ဗ်ာ။ ၾကည့္စမ္းပါဦး၊ သူတို႔အျမင္ေတြက ဒီလိုတဲ့ဟ၊ ဘယ္၀ါတဲ့ဟဆိုျပီး ေစာင္းေျမာင္းရိေထ့တာကို ကိုေပါက လက္နက္တစ္ခုလို သုံးေနျပီး အဲဒီလိုလုပ္တာကို မခံမရပ္ႏိုင္သူဟာ မိတ္ေဆြတုလို႔ကိုေပါမွတ္ခ်က္ခ်တာက ကိုယ့္ဘက္ကိုယ္ယက္ဆန္လြန္းသလို တဘက္ေစာင္းနင္းလဲ က်လြန္းတယ္။ ကိုေပါကေရာ ကုိယ္နဲ႔အျမင္ကြဲလြဲရုံေလးတစ္ခုတည္းနဲ႔ ေစာင္းေျမာင္းရိေထ့ရမယ္လုိ႔ ခံယူသလားလို႔ ကၽြန္ေတာ္ေမးရင္ ကုိေပါ ဘယ္လိုေျဖမလဲ။ တကယ္ဆို သူ႔ကိုကုိယ္ေလးစား၊ ကိုယ့္ကိုသူေလးစားနဲ႔ အျမင္မတူတာေတြကို ေမွးမိွန္ေအာင္လုပ္ျပီး တူတဲ့အျမင္ေတြကို ပိုအားေကာင္းေအာင္ ေပါင္းစည္းလုပ္ေဆာင္တာက နည္းလမ္းပိုမက်ဘူးလား ကုိေပါ။ ကုိယ့္ဘက္ကေန တျခားတဘက္ကုိ သေရာ္လိုက္ကလိလိုက္၊ ေစာင္းေျမာင္းရိေထ့လိုက္လုပ္လို႔ ဟိုဘက္က ဘယ္လိုေနတယ္ မသိ၊ ေဘးကေန ဖတ္ရတဲ့လူက အျမင္ကပ္ကပ္နဲ႔ ကိုေပါကို ၀င္ဆဲေတာ့ ဘယ္သူကေရာ စိတ္ခ်မ္းသာေနမယ္လို႔ကုိေပါထင္ပါသလဲ။ ျပီးေတာ့ ကုိေပါကို ကမ္းကုန္ေအာင္ရိုင္းေနျပီလို႔ လူေတြက သတ္မွတ္လာတဲ့ အေျခခံအေၾကာင္းကို ကၽြန္ေတာ္ရွင္းျပသြားတာကိုလဲ ကိုေပါက မွန္သည္မွားသည္ ဘာမွျပန္မေျပာပါဘူး။ ကိုေပါရဲ့ အက်င့္ဆိုးထဲမွာ ေျပာေန၇င္းနဲ႔ထထေဖာက္တတ္တယ္လို႔ ကိုေပါေျပာဖူးတဲ့ တစ္ခုအျပင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေနာက္ထပ္ တစ္ခု ထပ္ျဖည့္ခြင့္ေပးပါ။ အဲဒါကေတာ့ ကိုယ္ေျပာခ်င္တာကိုသာလွ်င္ ေျပာဖို႔ၾကိဳးစားျပီး တဘက္က ေျပာတာက်ိဳးေၾကာင္းသင့္ေနရင္ ဒီအခ်က္ေတာ့ က်ေနာ္မွားပါတယ္လို႔ ၀န္ခံဖို႔အင္မတန္၀န္ေလးတဲ့အခ်က္ပါပဲ။ လုံး၀၀န္မခံဘူးလို႔ မဆိုလိုဘူးေနာ္၊ ၀န္ခံဖုိ႔ကို အေတာ္၀န္ေလးပုံရတယ္ လို႔ ျမင္တယ္။
လူတခ်ိဳ႔ အမည္၀ွက္နဲ႔ေရာ အမည္ေပါင္းစုံနဲ႔ပါ ကိုေပါ ဘာလုပ္လုပ္၊ ဘယ္သူ႔ကို ဆဲဆဲ ေျမွာက္ေပးေနၾကတာေတြကို ေတြ႔မိတယ္။ အဲဒါေတြကို ကိုေပါ ေက်နပ္ေနေလဟန္လဲ သူတို႔ေတြနဲ႔အတူတူ ေပါင္းျပီး ကုိယ္နဲ႔မတူသူေတြကို ေလွာင္လိုက္၊ ေျပာင္လိုက္၊ ဆဲလိုက္နဲ႔ ေတြ႔ရျပန္တယ္။ တကယ္တမ္း ကိုေပါ စဥ္းစားသုံးသပ္စရာေကာင္းတဲ့ (ကိုေပါနဲ႔အျမင္မတူေပမယ့္) မွတ္ခ်က္တခ်ိဳ႔ကိုေတာ့ ကုိေပါက လစ္လ်ဴရွဳထားျပန္တယ္။ အဲဒါေတြဟာ အခုလက္ရိွအခ်ိန္မွာ ျမင္မေကာင္းရွဳမေကာင္းေအာင္ ဆဲလိုက္ဆိုလိုက္ျဖစ္ေနၾကတာရဲ့ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုပါပဲ။
အဲဒီအပုိဒ္ကို ကၽြန္ေတာ္ ထည့္ေရးခဲ့ေပမယ့္ ကိုေပါက အဲဒါကိုေတာ့ခ်န္လွပ္ခဲ့တယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ အခုလို လာဆဲသူေတြဒီေလာက္မ်ားေနျခင္းမွာ ကာယကံရွင္ ကိုေပါကိုယ္တုိင္ရဲ့ အေျပာအဆို အေနအထိုင္မတတ္ေသာ တာ၀န္ရိွမႈကို ကိုေပါ ေရွာင္လႊဲခ်င္လို႔ ခ်န္ခဲ့တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ျမင္ပါတယ္။
အခုေဆြးေႏြးခ်က္ဟာ ကုိေပါအတြက္ ေနာက္ဆုံးျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ေျပာရဆိုရတာ အင္မတန္ခက္ခဲတဲ့လူနဲ႔ စကားေျပာရတာၾကာလာတဲ့အခါ ဘာအက်ိဳးမွ ရိွလာမွာ မဟုတ္လို႔ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ကိုေပါဟာ က်ားက်ားမီးယပ္ကြ ဆိုတဲ့ လူစားထဲမွာ မပါဘူးလို႔ အခုအခိ်န္ထိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ယုံၾကည္ေနတုန္းပါပဲ။
ရႊင္လန္းပါေစ
>>> ေမာင္တည္ၾကည္ ….
>> ဒီမိုကေရစီကုိ ကၽြန္ေတာ္နားလည္တာကေတာ့ လူနည္းစုကို အေလးထားရမယ္ဆိုတာ မွန္ေပမယ့္ အမ်ားစုက ျဖစ္ခ်င္ေနတာကို ဦးစားေပးရတယ္ မဟုတ္လား။ ဒါေၾကာင့္လည္းပဲ မဲခြဲဆုံးျဖတ္ျပီး အမ်ားဆႏၵကုိ ရယူတယ္ဆိုတဲ့ စနစ္က ဒီမိုကေရစီစနစ္မွာ ရိွေနတာမဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ လူနည္းစုလိုျဖစ္ေနတဲ့ ကိုေပါက လူမ်ားစုကို ဂရုမစိုက္ဘူးဆိုတာဟာ ဒီမုိကေရစီက်မက် စဥ္းစားေစခ်င္တာပါ။
ဒီမုိကေရစီစနစ္မွာ တခုခုကုိ ေရြးခ်ယ္ဘုိ႔ျဖစ္လာတဲ့အခါမွာ မဲခြဲၿပီး အမ်ားဆႏၵနဲ႔ အတည္ျပဳရတာရွိတယ္ဆုိတာ အမွန္ပါ။ ဥပမာ အစုိးရတရပ္ကုိ တင္ေျမႇာက္ရာမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ေပါ႔။ ဒါေပမယ့္ အဲသည္အစုိးရနဲ႔ အဲသည္အစုိးရရဲ႕ ေပၚလစီကုိ မႏွစ္ၿခဳိက္ မေထာက္ခံတဲ့ လူနည္းစုလည္း ရွိႏုိင္ပါတယ္။ အဲဒီလူနည္းစုကလည္း သူမႀကဳိက္တဲ့အေလ်ာက္ ေထာက္ျပေ၀ဖန္ေနမွာ၊ သေရာ္ေနမွာ၊ ေထ့ေနမွာ အမွန္ပါပဲ။ ဒါက လြတ္လပ္စြာေျပာဆုိပုိင္ခြင့္ဆုိတဲ့ အမ်ားနည္းတူ အနည္းစုကလည္း ရသင့္တဲ့အခြင့္အေရးပါ။ လူမ်ားစုရဲ႕ အျမင္နဲ႔ မတူညီတာကုိ တူရမယ္ဆုိၿပီး အမ်ားစုကေန အတင္းအၾကပ္ နည္းမ်ဳိးစုံသုံးၿပီး လက္ခံေစမယ္ဆုိရင္ လူ႕အခြင့္အေရးကုိ ခ်ဳိးေဖာက္တာနဲ႔အတူတူပါဘဲ။ Freedom of thought ၊ Freedom of expression နဲ႔ Freedom of speech ကုိ အေလးမထားတာနဲ႔အတူတူပါဘဲ။ တခုေတာ့ရွိတယ္။ မဲခြဲဆုံးျဖတ္ၿပီးလုိ႔ အမ်ားကသေဘာတူေနတဲ့ အစုိးရ (သုိ႔မဟုတ္) ေပၚလစီတရပ္ကုိ က်ေနာ္က တရားမ၀င္တဲ့နည္းနဲ႔ ျဖဳတ္ခ်ဘုိ႔၊ ခ်ဳိးေဖာက္ဘုိ႔ ႀကဳိးစားရင္ေတာ့ က်ေနာ္ဟာ ဒီမုိကေရစီ မက်ဘူးလုိ႔ ေျပာႏုိင္ပါတယ္။ အခုက က်ေနာ့္အျမင္ကုိ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း တင္ျပေနတာျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘယ္လုိ ဒီမုိကေရစီ မက်သလဲဆုိတာ ေျပာေစလုိပါတယ္။
>>တစ္ခုေတာ့ရိွတယ္။ အခု လာေျပာတာဟာ ကိုေပါနဲ႔သူႏိုင္ကိုယ္ႏိုင္ျငင္းဖုိ႔ အစီအစဥ္မရိွဘူး။ ငါေတာ့ျဖင့္ဒီလမ္းကေတာ့ မွန္ျပီ၊ ဟိုလူအမ်ားလုပ္ေနၾကတယ္ဆိုတာ လမ္းရိုးၾကီးပါကြာ၊ ငါ့ကို မမွန္ဘူးေျပာမလား၊ ေလွာင္ေျပာင္ရိေထ့ျဖစ္လုိက္မွာေပါ့၊ ေဟာဒီမွာၾကည့္၊ ဒီစာအုပ္ဖတ္၊ ဟိုစာအုပ္ဖတ္ဆိုျပီး ကုိေပါကျငင္းလိုက္ သေဘာမတူသူက ျပန္ေခ်လိုက္နဲ႔ဆိုရင္ အက်ိဳးမရိွတာကို ေထာက္ျပေနတာသာ ျဖစ္တယ္။
က်ေနာ္ေျပာတဲ့ လမ္းခ်ည္းဘဲ အမွန္လုိ႔ ယူဆစရာမလုိပါဘူး။ ဒါက စာဖတ္သူရဲ႕ လြတ္လပ္စြာေရြးခ်ယ္ပုိင္ခြင့္ပါ။ က်ေနာ္က အမွန္ခ်ည္းပဲလုိ႔လည္း မေျပာခဲ့သလုိ အတင္းတုိက္တြန္းခ်င္းမ်ဳိးလည္း မရွိပါဘူး။ ဟုိစာအုပ္ဖတ္…ဒီစာအုပ္ဖတ္ လုိ႔လည္း မေျပာပါဘူး။ က်ေနာ္ကုိးကားတဲ့ စာအုပ္နဲ႔ လူနာမည္ေတြကုိ သုံးတာရွိပါတယ္။ ဒါကလည္း Debate ေတြ၊ ေဆြးေႏြးမႈေတြမွာ မသုံးမျဖစ္သုံးၾကပါတယ္။ က်ေနာ္စာသားအတိအက် မမွတ္မိတဲ့အခါမ်ဳိးမွာသာ ဘယ္စာအုပ္မွာ “အတိအက်”ပါတယ္၊ သြားဖတ္ႏုိင္တယ္ဆုိတာမ်ဳိး ေရးသားေလ့ရွိပါတယ္။ သေဘာမတူတဲ့လူကလည္း ေခ်ပႏုိင္ပါတယ္။ ဒါကုိ မိတ္ေဆြက အက်ဳိးမရွိဘူးလုိ႔ ျမင္ခ်င္လည္း ျမင္ပုိင္ခြင့္ရွိပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ လူတုိင္း အျမင္တူရမယ္လုိ႔ က်ေနာ္မေမွ်ာ္မွန္းခဲ့ဘဲကုိး။
>> ကုိေပါျပန္ေျပာတာေလးက သေဘာက်စရာေတာ့ ေကာင္းတယ္၊ ဒီေလာက္ကြဲလြဲရုံနဲ႔ ရန္သူေတြျဖစ္ေနတာ တျခားသူေတြကိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္မျမင္မိေသးဘူးဗ်။ ကုိေပါသာလွ်င္ အျမင္မတူတာ တစ္ေယာက္ေယာက္ေပၚလာလိုက္၊ ဒီဘက္ဘေလာ့ေပၚကေန ဟိုစာဒီစာေတြ ေစာင္းေျမာင္းေရးလိုက္ လုပ္ေနတာဟာ အဲဒါကမွ မိတ္ေဆြ မဆန္တာဗ်။ မိတ္ေဆြစစ္တို႔မည္သည္ ကိုယ့္မိတ္ေဆြနဲ႔ကိုယ္ အျမင္မတူတာကို ဟိုဘက္ဒီဘက္နားလည္ရတယ္ဗ်ာ။ ၾကည့္စမ္းပါဦး၊ သူတို႔အျမင္ေတြက ဒီလိုတဲ့ဟ၊ ဘယ္၀ါတဲ့ဟဆိုျပီး ေစာင္းေျမာင္းရိေထ့တာကို ကိုေပါက လက္နက္တစ္ခုလို သုံးေနျပီး အဲဒီလိုလုပ္တာကို မခံမရပ္ႏိုင္သူဟာ မိတ္ေဆြတုလို႔ကိုေပါမွတ္ခ်က္ခ်တာက ကိုယ့္ဘက္ကိုယ္ယက္ဆန္လြန္းသလို တဘက္ေစာင္းနင္းလဲ က်လြန္းတယ္။
ဒီဘေလာ့ဂါေတြထဲမွာ က်ေနာ္နဲ႔ လူခ်င္းေတြ႕ဘူး ျမင္ဘူးတဲ့လူ နည္းပါတယ္။ ႏွစ္ေယာက္၊ သုံးေယာက္ပဲသိတာပါ။ က်န္တဲ့လူေတြဟာ အြန္လုိင္းေပၚမွာပဲ ဘေလာ့ဂါအခ်င္းခ်င္းရင္းႏွီးမႈထက္မပုိပါဘူး။ ဒီဘေလာ့ဂါေတြထဲမွာ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ လုပ္ရပ္ကုိ ေ၀ဖန္တာရွိမယ္။ ေစာင္းေျမာင္းေရးတာလည္း ရွိမယ္။ ပုဂၢဳိလ္ေရးေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ထိခုိက္မေရးပါဘူး။ အဲသည္အတြက္ မခံႏုိင္လုိ႔ ျပန္ေျပာတဲ့လူ ရွိေကာင္းရွိမယ္။ ဒါေပမယ့္ နာမည္ရင္းနဲ႔ ျပန္ေျပာတဲ့ ဘေလာ့ဂါမရွိသေလာက္ပါဘဲ။ လာဆဲေနတဲ့လူေတြက နာမည္တုနဲ႔ဆုိေတာ့ မိတ္ေဆြစစ္ျဖစ္ဘုိ႔ ေ၀းလုိ႔ က်ေနာ့္ကုိ ပုဂၢဳိလ္ေရးမနာလုိလုိ႔ လာေရးသားေနသူေတြ ျဖစ္ဘုိ႔သာမ်ားပါတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ၾကည့္လုိက္ရင္ ပုိ႔စ္နဲ႔ စပ္ဆုိင္တဲ့ အေၾကာင္းအရာကုိ ေ၀ဖန္တာထက္ လူကုိ ဘလုိင္းလာေ၀ဖန္တာမ်ဳိးေတြ မ်ားပါတယ္။
>> ကိုေပါကေရာ ကုိယ္နဲ႔အျမင္ကြဲလြဲရုံေလးတစ္ခုတည္းနဲ႔ ေစာင္းေျမာင္းရိေထ့ရမယ္လုိ႔ ခံယူသလားလို႔ ကၽြန္ေတာ္ေမးရင္ ကုိေပါ ဘယ္လိုေျဖမလဲ။ တကယ္ဆို သူ႔ကိုကုိယ္ေလးစား၊ ကိုယ့္ကိုသူေလးစားနဲ႔ အျမင္မတူတာေတြကို ေမွးမိွန္ေအာင္လုပ္ျပီး တူတဲ့အျမင္ေတြကို ပိုအားေကာင္းေအာင္ ေပါင္းစည္းလုပ္ေဆာင္တာက နည္းလမ္းပိုမက်ဘူးလား ကုိေပါ။ ကုိယ့္ဘက္ကေန တျခားတဘက္ကုိ သေရာ္လိုက္ကလိလိုက္၊ ေစာင္းေျမာင္းရိေထ့လိုက္လုပ္လို႔ ဟိုဘက္က ဘယ္လိုေနတယ္ မသိ၊ ေဘးကေန ဖတ္ရတဲ့လူက အျမင္ကပ္ကပ္နဲ႔ ကိုေပါကို ၀င္ဆဲေတာ့ ဘယ္သူကေရာ စိတ္ခ်မ္းသာေနမယ္လို႔ကုိေပါထင္ပါသလဲ။
အျမင္ကြဲလြဲ႐ုံကေလးနဲ႔တင္ ေစာင္းေျမာင္းရိေထ့တာမဟုတ္ပါဘူး။ တခါတေလ က်ေနာ္ကုိယ္တုိင္အပါအ၀င္ အမ်ားစုျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ အရာေတြအေပၚမွာ သေရာ္တာမ်ဳိးလည္း လုပ္ပါတယ္။ က်ေနာ့္ေရးတဲ့ ပုိ႔စ္နဲ႔ ပတ္သက္၍ ျပန္ၿပီး ကလိလုိ႔ ရပါတယ္။ ေထ့လုိ႔ရပါတယ္။ အားလုံးကုိ ဖြင့္ေပးထားတာပဲဟာ။ ေဘးက ဖတ္ရတဲ့လူက စိတ္မခ်မ္းသာဘူးဆုိရင္ ကြန္မင့္ေတြကုိ ေက်ာ္လႊားဖတ္ဘုိ႔ပဲ အႀကံေပးလုိပါတယ္။
>> ျပီးေတာ့ ကုိေပါကို ကမ္းကုန္ေအာင္ရိုင္းေနျပီလို႔ လူေတြက သတ္မွတ္လာတဲ့ အေျခခံအေၾကာင္းကို ကၽြန္ေတာ္ရွင္းျပသြားတာကိုလဲ ကိုေပါက မွန္သည္မွားသည္ ဘာမွျပန္မေျပာပါဘူး။
က်ေနာ္ဟာ သူေတာ္စင္ မဟုတ္ဘူးဆုိတာ ေရွ႕မွာ ေျပာခဲ့ၿပီးသားျဖစ္တဲ့အတြက္ အဲသည္အပုိင္းကုိ ခ်န္ထားခဲ့တာပါ။ ႐ုိင္းတယ္လုိ႔ မိတ္ေဆြ ထင္လုိက ထင္ႏုိင္ပါတယ္။ က်ေနာ္လည္း လူသာလွ်င္ျဖစ္တဲ့အတြက္ လူက်င့္လူႀကံ ေလးေတြရွိိပါတယ္။ ရဟႏၱာလုိ႔ ေက်းဇူးျပဳ၍ မထင္ပါရန္။
>>ကိုေပါရဲ့ အက်င့္ဆိုးထဲမွာ ေျပာေန၇င္းနဲ႔ထထေဖာက္တတ္တယ္လို႔ ကိုေပါေျပာဖူးတဲ့ တစ္ခုအျပင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေနာက္ထပ္ တစ္ခု ထပ္ျဖည့္ခြင့္ေပးပါ။ အဲဒါကေတာ့ ကိုယ္ေျပာခ်င္တာကိုသာလွ်င္ ေျပာဖို႔ၾကိဳးစားျပီး တဘက္က ေျပာတာက်ိဳးေၾကာင္းသင့္ေနရင္ ဒီအခ်က္ေတာ့ က်ေနာ္မွားပါတယ္လို႔ ၀န္ခံဖို႔အင္မတန္၀န္ေလးတဲ့အခ်က္ပါပဲ။ လုံး၀၀န္မခံဘူးလို႔ မဆိုလိုဘူးေနာ္၊ ၀န္ခံဖုိ႔ကို အေတာ္၀န္ေလးပုံရတယ္ လို႔ ျမင္တယ္။
မိတ္ေဆြက ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ေတာ္ေတာ္ အထင္ႀကီးဟန္ တူပါရဲ႕။ လူတေယာက္ကုိ တထုိင္တည္းနဲ႔ အကၽြတ္ခၽြတ္ႏုိ္င္မယ္လုိ႔ ထင္ေနတယ္။ က်ေနာ္ ေဆြးေႏြးတဲ့အခါ ကုိယ့္အျမင္ကုိယ္ ခ်ျပတယ္။ တဖက္လူမွာ သူေနတယ္ ထင္တာေတြကုိ ေထာက္ျပတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲသည္လူ တထုိင္တည္းနဲ႔ ေျပာင္းသြားလိမ့္မယ္လုိ႔ ဘယ္ေတာ့မွ ေမွ်ာ္လင့္မထားဘူး။ လူ႕သဘာ၀က သူလက္ခံထားတဲ့ အျမင္တခုကုိ တျဖည္းျဖည္းသာ ေျပာင္းလဲခ်င္ ေျပာင္းလဲ လက္ခံသြားလိမ့္မယ္။ တထုိင္တည္းနဲ႔ လက္ခံသြားႏုိ္င္တဲ့လူရွားတယ္။ အဲသည္အေနအထားမွာ မိတ္ေဆြအေနနဲ႔ က်ေနာ့္ကုိ တထုိင္တည္းနဲ႔ မိတ္ေဆြဘက္ပါလာေအာင္ ေမွ်ာ္လင့္တာကေတာ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အထင္ႀကီးလြန္းတယ္လုိ႔ပဲ ျမင္မိပါတယ္။
>> လူတခ်ိဳ႔ အမည္၀ွက္နဲ႔ေရာ အမည္ေပါင္းစုံနဲ႔ပါ ကိုေပါ ဘာလုပ္လုပ္၊ ဘယ္သူ႔ကို ဆဲဆဲ ေျမွာက္ေပးေနၾကတာေတြကို ေတြ႔မိတယ္။ အဲဒါေတြကို ကိုေပါ ေက်နပ္ေနေလဟန္လဲ သူတို႔ေတြနဲ႔အတူတူ ေပါင္းျပီး ကုိယ္နဲ႔မတူသူေတြကို ေလွာင္လိုက္၊ ေျပာင္လိုက္၊ ဆဲလိုက္နဲ႔ ေတြ႔ရျပန္တယ္။ တကယ္တမ္း ကိုေပါ စဥ္းစားသုံးသပ္စရာေကာင္းတဲ့ (ကိုေပါနဲ႔အျမင္မတူေပမယ့္) မွတ္ခ်က္တခ်ိဳ႔ကိုေတာ့ ကုိေပါက လစ္လ်ဴရွဳထားျပန္တယ္။
က်ေနာ့္ဘက္က ေထာက္ခံသူေတြကုိ က်ေနာ္သေဘာက်တာလည္း သဘာ၀ က်ပါတယ္ေလ။ သေဘာမက်ရေတာ့ဘူးလား။ က်ေနာ့္ကုိ ျပန္ေရးျပတဲ့ စဥ္းစားစရာအခ်က္ေတြကုိ တခ်ဳိ႕အခ်က္ေတြမွာ ကြန္မင့္ျပန္ခ်င္တဲ့အခါ က်ေနာ္ျပန္တယ္။ တခ်ဳိ႕အခ်က္ေတြမွာေတာ့ လစ္လ်ဴ႐ႈတန္သင့္တာ လစ္လ်ဴ႐ႈတယ္။ ဒါကလည္း က်ေနာ့္လြတ္လပ္ခြင့္မဟုတ္ပါလား။ စာဖတ္သူက သူႀကဳိက္တာသူယူသြားပါလိမ့္မယ္။ က်ေနာ္နဲ႔ တူတဲ့ အျမင္ေတြကုိ ဖြင့္ေပးထားသလုိ မတူတဲ့ အျမင္ေတြကိုလည္း ဖြင့္ေပးထားပါတယ္။
>>အဲဒါေတြဟာ အခုလက္ရိွအခ်ိန္မွာ ျမင္မေကာင္းရွဳမေကာင္းေအာင္ ဆဲလိုက္ဆိုလိုက္ျဖစ္ေနၾကတာရဲ့ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုပါပဲ။ အဲဒီအပုိဒ္ကို ကၽြန္ေတာ္ ထည့္ေရးခဲ့ေပမယ့္ ကိုေပါက အဲဒါကိုေတာ့ခ်န္လွပ္ခဲ့တယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ အခုလို လာဆဲသူေတြဒီေလာက္မ်ားေနျခင္းမွာ ကာယကံရွင္ ကိုေပါကိုယ္တုိင္ရဲ့ အေျပာအဆို အေနအထိုင္မတတ္ေသာ တာ၀န္ရိွမႈကို ကိုေပါ ေရွာင္လႊဲခ်င္လို႔ ခ်န္ခဲ့တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ျမင္ပါတယ္။
အဲသည္အတြက္ မပူပါနဲ႔ မိတ္ေဆြ။ အခ်ိန္တန္ရင္ ႐ုိးသြားပါလိမ့္မယ္။ ဘေလာ့ဂ္ပုိင္ရွင္ျဖစ္သူ က်ေနာ္ေတာင္ မပူတဲ့ကိစၥဆုိေတာ့ မိတ္ေဆြအေနနဲ႔ အေနသာႀကီးပါ။ ကြန္မင့္ေတြကုိ စိတ္မခ်မ္းသာရင္ ေက်ာ္လႊားသာ ဖတ္သြားပါ။
>> အခုေဆြးေႏြးခ်က္ဟာ ကုိေပါအတြက္ ေနာက္ဆုံးျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ေျပာရဆိုရတာ အင္မတန္ခက္ခဲတဲ့လူနဲ႔ စကားေျပာရတာၾကာလာတဲ့အခါ ဘာအက်ိဳးမွ ရိွလာမွာ မဟုတ္လို႔ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ကိုေပါဟာ က်ားက်ားမီးယပ္ကြ ဆိုတဲ့ လူစားထဲမွာ မပါဘူးလို႔ အခုအခိ်န္ထိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ယုံၾကည္ေနတုန္းပါပဲ။
ျဖစ္သင့္ပါတယ္။ တဖက္သားကုိ အႀကံေပးတယ္ဆုိရင္ တဖက္သားမွာ “အဲသည္အႀကံကုိ လက္ခံတယ္၊ လက္မခံဘူး”ဆုိတဲ့ ေရြးခ်ယ္ခြင့္လည္း လြတ္လပ္စြာေပးထားရမွာပါ။ “ငါကေစတနာနဲ႔အႀကံေပးတာ…လက္မခံရင္ေတာ့ နင့္ထုိက္နဲ႔နင့္ကံ” ဆုိတာမ်ဳိးကေတာ့….. အႀကံေပးတာထက္ မိမိ အတၱကုိ ေရွ႕တန္းတင္ရာ က်သြားႏုိင္ပါတယ္။
အခုလုိ ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀း ေ၀ဖန္သြားတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ရႊင္လန္းပါေစ….
Hi Ko Paw,
You are SOLID , Man....
You really make me Fun, My Days...
Keep Up...
ကိုေပါ blog ကို ေန ့တုိင္း ၀င္ဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။ ထို ့အတူ comment ေတြကိုလည္း ဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။
comment ေတြဖတ္တဲ့အခါ ဟိုဘက္ ဒီဘက္ ေနာင္ဂ်ိန္ ေနာင္ဂ်ိန္ လည္း ခဏ ခဏ ခ်ၾကပါတယ္။ အဲလို Fighting Play က်တာဟာ ႏွစ္ဦး ႏွစ္ဖက္စလံုးရဲ ့ လြတ္လပ္ခြင့္ပဲ ဆိုတာကို နားလည္ႏုိင္ဖို ့ အေရးၾကီးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အျမင္မတူလုိ ့ရန္သူလို ့ မသတ္မွတ္သင့္ပါဘူး။
ေနာက္တခုက ကြ်န္ေတာ္ ႏုိင္ငံေရးဆိုလို ့ စိတ္ကူးနဲ ့သာ လုပ္ဖူးပါတယ္။ ေၾကာက္လုိ ့ပါ။
ဒါေပမယ့္ တေန ့တခ်ိန္မွာ တထာင့္တေနရာက ပါ၀င္လာခဲ့ရင္လည္း ႏုိင္ငံေရး လုပ္ခဲ့တဲ့ Experience မရွိရင္ ႏုိင္ငံေရး လုပ္ခြင့္မရပါဘူးဆိုတဲ့ အျမင္ကိုေတာ့ ရွုတ္ခ်ပါတယ္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုေပါ post ေတြကို အားေပးေနဦးမွာပါပဲ။ ထို ့အတူ comment ေတြရဲ ့ ယူဆခ်က္မ်ားကိုလည္း အားေပးေနဆဲပါ။
>>>ေနညဳိရင့္.. …. ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
တကယ္လုိ႔ ႏုိင္ငံဟာ လြတ္လပ္သြားတဲ့ ႏုိင္ငံျဖစ္သြားတဲ့အခါက်ရင္ ကုိယ္စိတ္၀င္စားရာကုိပဲ ကုိယ္အာ႐ုံစုိက္လုပ္ႏုိင္ၾကပါတယ္။ အဲဒီအခါက်ရင္ ႏုိင္ငံေရးကုိ စိတ္မ၀င္စားလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
အခုကေတာ့ တမ်ဳိးသားလုံး စစ္ကၽြန္ဘ၀က လြတ္ေျမာက္ဘုိ႔ဆုိရင္ အားလုံးမွာ တန္းတူရည္တူ တာ၀န္ရွိတယ္လုိ႔ ခံယူပါတယ္။ အားလုံး ပူးေပါင္းပါ၀င္မႈရွိတယ္ဆုိရင္ ျမန္ျမန္လြတ္ေျမာက္မယ္။ မပူးေပါင္းဘူးဆုိရင္ ၾကာမယ္။ အဲဒီသေဘာပါဘဲ။
ကိုေညာင္ရမ္းေရ...ဒီလိုပါဘဲ၊အၿမင္မတူတာေတြ၊တူတာေတြ
ကေတာ့အၿမဲရိွမွာပါဘဲ..လက္ေတာင္မွအတိုအရွည္မတူတာမ
ဟုတ္လား..မတူတာေတြတူေအာင္၊တူတာေတြပိုၿပီးထပ္တူ
က်ေအာင္ညိွၾကၿပီးရည္ရြယ္တဲ့လမ္းေၾကာင္းေလးကိုအတူတကြ
ေလွ်ာက္ၾကပါစို့ဗ်ာ..ဟိုး...အေဝးမွာေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေၿခာက္ေသြ့
ေနတဲ့မ်က္ဝန္းညိုညိုနဲ့ကြ်န္ေတာ္တုိ့ရဲ့ေသြးခ်င္းေတြေရာင္နီလဲ့လဲ့
ေလးကိုေမွ်ာ္ေနရဲ့ဗ်ာ..အတူလက္ကိုၿမဲၿမဲတြဲၿပီးေလွ်ာက္ၾကပါစို့...
ေနညိဳရင့္ said...
''တေန ့တခ်ိန္မွာ တေထာင့္တေနရာက ပါ၀င္လာခဲ့ရင္လည္း ႏုိင္ငံေရး လုပ္ခဲ့တဲ့ Experience မရွိရင္ ႏုိင္ငံေရး လုပ္ခြင့္မရပါဘူးဆိုတဲ့ အျမင္ကိုေတာ့ ရွုတ္ခ်ပါတယ္။''
ဒီအဆိုကို 'လုံးဝ' ေထာက္ခံပါတယ္..။ ဒါေပမဲ့ လက္ေတြ႔လုပ္တဲ့အခါ 'တခ်ဳိ႕' သေဘာထား တိမ္သူေတြရဲ့ လက္စဲြ ထိုးႏွက္ခ်က္က အဲ့ဒီအျမင္နဲ႔ကိုလာမွာပါ..ေဗဒင္ေမးစရာ မလိုပါ..အဲဒီ အျမင္နဲ႔ထိုးႏွက္လာတဲ့အခါ ေဒါသမထြက္ စိတ္ဓာတ္မက်ပဲ ခံႏိုင္ရည္႐ွိေအာင္က်င့္ႀကံၿပီး၊ မိမိယံုၾကည္တဲ့အတိုင္း ၿပီးဆံုးတိုင္လုပ္ဘို႔ ဇဲြေတာ့လိုပါလိမ့္မယ္..ေဒၚစုကိုလည္း လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္တုန္းက ဒီလိုပဲ ထိုးႏွက္ၿပီး ပုတ္ထုတ္ဘို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကဖူးတာပဲ..မဆန္းပါဘူးေနာ္.. အခုေတာ့ အသိဉာဏ္ဓား ေသြးထားၾကရေအာင္လား..
>>>Anonymous..... Common ground ရွာၿပီး သတ္သတ္မွတ္မွတ္ မူ၀ါဒနဲ႔ လက္တြဲလုပ္ရင္ေတာ့ ညီႏုိင္စရာအေၾကာင္းရွိပါတယ္။
>>> CMA .... အမွန္ပဲ။ “ႏုိင္ငံအတြက္ ျမက္တပင္ေတာင္ ႏႈတ္ေပးဖူးခဲ့သလား”.... ဆုိတာ နအဖ ရဲ႕ လက္သုံးစကားပဲ။ လက္ေတြ႕မွာ ပူးေပါင္းပါ၀င္လုိသူမွန္သမွ်ကုိ လက္ခံဖိတ္ေခၚရမွာေပါ႔။
ko paw ko paw kpo paw
Three thing in our life never get back,
1. The Words we said
2. The Time We passed
3. The Occasion we missed.
Please make useful of ourselves for our life.
/\/\/\/\/\/\
ဖတ္ရင္းနဲ႔ ရူးေတာင္ ရူးခ်င္သြားၿပီ။ :D
Post a Comment