“ေရလယ္ေခါင္ ေသာင္ထြန္း....”

Share |

လက္ဖက္စုိစား
သနပ္ခါးျခယ္
လြယ္အိတ္လြယ္
ဒါ...ကမၻာမွာ ျမန္မာပဲ လုပ္တာ.............တဲ့။

၁၉၈၀-၉၅ ခုႏွစ္မ်ားဆီတ၀ုိက္ထုတ္ေ၀တဲ့ ျမန္မာမဂၢဇင္းေတြထဲက တခုမွာ ကဗ်ာဆရာတေယာက္ေရးထားတဲ့ ကဗ်ာေလးပါ။

ဖတ္ၾကည့္ေတာ့ ဟုတ္သလုိလုိရွိသား။ ဒီလုိနဲ႔ က်ေနာ့္ရင္ထဲမွာ ဒီကဗ်ာေလး ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကိန္းေအာင္းလာခဲ့တာ ရာစီနား နဲ႔ေတြ႕မွ ပြဲသိမ္းေတာ့တာကုိး။

ရာစီနားဆုိတာက စကၤာပူႏုိင္ငံ ေကာ္မြန္း၀ဲ့လ္သ္ ဆုိတဲ့ ရပ္ကြက္မွာ က်ေနာ္တုိ႔လင္မယား အိမ္ငွားေနတုန္းက အိမ္ရွင္ မေလး (Malay) အမ်ဳိးသမီး။ ရာစီနား သနပ္ခါးႀကဳိက္ပုံကေတာ့ တီဗီဖန္သားျပင္ေပၚမွာ ျမင္ရတဲ့ စုိးနႏၵာထြန္းတုိ႔၊ ထက္ထက္မုိးဦးတုိ႔ ႐ႈံးသြားမယ္။

သိရသေလာက္ မေလးရွားက မေလးအမ်ဳိးသမီးေတြလည္း သနပ္ခါးလိမ္းၾကသဗ်ား။ က်ေနာ္တုိ႔လုိပဲ ေက်ာက္ပ်ဥ္မွာ ေသြးၿပီး လိမ္းၾကတာေပါ႔။ အခုေနာက္ပုိင္းမွာ သိပ္ေခတ္မစားေတာ့ေပမယ့္ မေလးရွားရဲ႕ ေတာဖက္ေဒသေတြ ေခ်ာင္က်တဲ့ေနရာေတြမွာ လိမ္းၾကတုန္းခင္ဗ်။ ေက်ာက္ပ်ဥ္ကုိ စကားထာ၀ွက္ရင္ “ေရလယ္ေခါင္ေသာင္ထြန္း နတ္သမီးေနတဲ့ကၽြန္း”....တဲ့။

က်ေနာ္ငယ္ငယ္က အစ္မေတြၾကားမွာ အငယ္ဆုံးေမာင္ေလးဆုိေတာ့ သနပ္ခါးေတြ မႈန္ေနေအာင္လိမ္းေပးခံရၿပီး ၾကက္ေတာင္စည္း၊ ဂါ၀န္ေလးနဲ႔ မိန္းကေလးလုိ ျပင္ဆင္ေပးခံခဲ့ရတာကုိ ေရးေရးေလး မွတ္မိေနတယ္။

ေနာက္ပုိင္း အလယ္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀မွာ သနပ္ခါးလိမ္းရမွာကုိ ရွက္လာတယ္။ ဒါေပမယ့္ အထက္တန္းေရာက္ျပန္ေတာ့ မ်က္ႏွာ၀က္ၿခံေတြေပါက္လာတာနဲ႔ အိပ္ကာနီး တခါတေလ သနပ္ခါးလိမ္းတတ္ေသးတယ္။

ဆယ္တန္းတုန္းက က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္း ေက်ာ္ခင္ဆုိတဲ့အေကာင္ ေက်ာင္းလာတက္ရင္ မ်က္ႏွာေပၚမွာ သနပ္ခါးေတြဆုိတာ က်ားေနတာပဲ။ သူ႕ရဲ႕ လင္ပန္း၀ုိင္းေလာက္ရွိတဲ့ မ်က္ႏွာႀကီးေပၚမွာ ပါးကြက္ႀကီးေတြသာမက ႏွာတံကလည္း အထင္းသား၊ နဖူးတည့္တည့္မွာလည္း ဗယာေၾကာ္ေလာက္ အရြယ္အစားရွိတဲ့ သနပ္ခါးအ၀ုိင္းတ၀ုိင္းပါေသးတယ္။ မ်က္ခုံးေမႊးႏွစ္ဖက္မွာလည္း သနပ္ခါးေတြဆုိတာ ကၽြဲအၿမီးမွာ ရႊံ႕ကပ္သလုိ ပ်စ္ခဲေနတာပဲ။

ဒီေကာင္နဲ႔က စက္မႈတကၠသိုလ္မွာ ေက်ာင္းၿပီးတဲ့အထိ ေမဂ်ာတူ အတန္းတူ တက္ခဲ့ၾကတာဆုိေတာ့ ဆယ္တန္းတုန္းက တတန္းတည္း အတူတက္ခဲ့တဲ့ ေကာင္မေလးေတြက က်ေနာ္တုိ႔နဲ႔ အျပင္မွာ တခါတရံဆုံေတြ႕ရင္ “ေက်ာ္ခင္တေယာက္ သနပ္ခါးလိမ္းတုန္းပဲလား” လုိ႔ အမွတ္တရ ေမးယူရေလာက္ေအာင္ သနပ္ခါးႀကဳိက္တဲ့ ပုဂၢဳိလ္ပါပဲ။

ျမန္မာျပည္မွာ ေနတုန္းကေတာ့ က်ေနာ့္မ်က္စိထဲမွာ မိန္းကေလးေတြ သနပ္ခါးလိမ္းထားတာကုိ လွတယ္လုိ႔ ခံစားမိတယ္။ မိန္းကေလးေတြဆီက သနပ္ခါးနံ႕ေလးသင္းေနတာကုိလည္း သေဘာက်တယ္။

သီခ်င္းဆုိရင္လည္း “ေရႊဘုိသနပ္ခါးတုံးမ်ား..ရန္ကုန္လိမ္းဖုိ႔ယူ” တုိ႔၊ “ညဳိေခ်ာေလးရယ္ ယဥ္ပါတယ္၊ ဘာေၾကာင့္မ်ားကြဲ႕ ျဖဴခ်င္တယ္၊ ညဳိေခ်ာေလးရယ္ ယဥ္ပါတယ္၊ ညဳိလုိ႔လွတဲ့ ညဳိလွရယ္.....ညဳိေခ်ာကုိ နံ႕သာျဖဴသေတာ့၊ မယ္ပပ မႈိင္လိမ့္မယ္....”တုိ႔ စတဲ့ သီခ်င္းမ်ဳိးေလးေတြကုိ ဆုိရ ညည္းရတာ အေမာ။

အခုေတာ့ အသက္အရြယ္ေတြ ေျပာင္းလဲခဲ့သလုိ အႀကဳိက္တရားေတြလည္း ေျပာင္းလဲခဲ့ၿပီ။ မိန္းကေလးေတြကုိ ပါးကြက္က်ားႀကီးနဲ႔ ျဖစ္ေစ၊ သနပ္ခါးေရက်ဲနဲ႔ျဖစ္ေစ ျမင္ရတဲ့အခါ က်ေနာ့္မ်က္စိထဲမွာ သိပ္လွတယ္လုိ႔ မထင္ေတာ့ဘူး။ ပကတိအသားအေရအတုိင္း ျမင္ေတြ႕ရတာကုိ ပုိႏွစ္သက္လာမိတယ္။ မိတ္ကပ္ေတြ၊ ႏႈတ္ခမ္းနီေတြလႊမ္းမုိးတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈေအာက္မွာ အေနၾကာတာမုိ႔ က်ေနာ့္ရဲ႕ အႀကဳိက္ေျပာင္းသြားတာလည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါ တယ္။

ဒီေန႔ဒီအခ်ိန္ က်ေနာ့္ေရွ႕မွာ သနပ္ခါးေတြ မႈန္ေနေအာင္လိမ္းထားတဲ့ မိန္းကေလးေတြကုိ ေတြ႕ရင္ ဘာေၾကာင့္ရယ္မသိ....ကြမ္းယာဆုိင္ထုိင္တဲ့ အမ်ဳိးသမီးေလးေတြကုိ ေျပးသတိရမိတယ္။ ျဖစ္ႏုိင္တာက ကြမ္းယာဆုိင္မွာ ကြမ္းယာေရာင္းတဲ့ မိန္းကေလးေတြ အမ်ားစုကလည္း ေရမုိးခ်ဳိးသန္႔စင္ၿပီး သနပ္ခါးကုိ မႈန္ေနေအာင္ လိမ္းၾကလုိ႔ပဲ ထင္ပါရဲ႕။

သနပ္ခါးနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ဂ်ဴးရဲ႕ ၀တၳဳတုိ တပုဒ္ထဲမွာ ဖတ္ခဲ့ရဖူးတယ္။ သူ႕ဇာတ္လုိက္ေကာင္မေလးက တုိးရစ္ဂုိက္ လုပ္တာေလ။ ႏုိင္ငံျခားသားေတြက ျမန္မာမေတြ သနပ္ခါးလိမ္းတာကုိ ျမင္ေတာ့ “ဘာအတြက္ လိမ္းတာလဲ” လုိ႔ ေမးသတဲ့။ သူ႕ဇာတ္လုိက္မကေလးက “အလွအပအတြက္ လိမ္းတာေပါ႔” လုိ႔ ျပန္ေျဖတဲ့အခါ ႏုိင္ငံျခားသားေတြက မသိမသာ ႏွာေခါင္း႐ႈံ႕ၾကသတဲ့။

ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ကုိယ့္မ်က္စိထဲမွာ လွေနေပမယ့္ သူတုိ႔မ်က္စိထဲေတာ့ လွခ်င္မွ လွမွာကုိး။ ေနာက္ေတာ့မွ ေကာင္မေလးက ပါးနပ္သြားၿပီး “ဘာအတြက္ လိမ္းတာလဲ” လုိ႔ ေမးလာတဲ့အခါတုိင္း..

“နင္တုိ႔ဆီမွာ အသားလွေအာင္ Skin Care ေတြ လိမ္းၾကသလုိပဲ ဒီမွာ သနပ္ခါးကုိ လိမ္းၾကတယ္။ ျမန္မာျပည္က ေနပူေတာ့ သနပ္ခါးက ေနမေလာင္ေအာင္ ကာကြယ္ေပးတယ္။ အသားအေရကုိ ေခ်ာေမြ႕ေစတယ္။ လိမ္းထားရင္ ေအးေအးျမျမေလး ေနလုိ႔ေကာင္းတယ္။ ၀က္ၿခံတုိ႔ တင္းတိတ္တုိ႔ ေပ်ာက္ေစတယ္။ ေဟာဒီမွာ စမ္းၾကည့္ပါလား”

.....ဆုိၿပီး ေျပာေျပာဆုိဆုိ သနပ္ခါးေသြးထားတာကုိ လက္ဖ်ံေပၚမွာ လိမ္းေပး၊ ေမႊးခုိင္းၾကည့္၊ ေအးျမတဲ့အထိအေတြ႕ကုိ လက္ေတြ႕ခံစားခုိင္းၾကည့္မွ ႏုိင္ငံျခားသားေတြလည္း “သနပ္ခါးတုံးေတြ၊ ေက်ာက္ပ်ဥ္ေတြ၊ သနပ္ခါးအခဲေတြ” ပါ မွာယူသြားတဲ့အထိ ျဖစ္တယ္လုိ႔ဆုိတယ္။

စကၤာပူမွာလည္း မဒမ္ေပါရဲ႕ မိတ္ေဆြ စလုံးမက သနပ္ခါးေက်ာက္ပ်ဥ္ လုိခ်င္တယ္ဆုိလုိ႔ တခါ လူႀကဳံနဲ႔ မွာယူဘူးပါရဲ႕။ အိမ္မွာ အစမ္းေသြးၾကည့္လုိက္ေတာ့ လားလား... ဘိလပ္ေျမေတြ အလိပ္လုိက္ထြက္လာတယ္။ အင္း....သူဟာက ေက်ာက္ပ်ဥ္မဟုတ္...ဘိလပ္ေျမပ်ဥ္...အဂၤေတပ်ဥ္ႀကီး ျဖစ္ေနတာကုိး။ မစမ္းဘဲနဲ႔ ေပးလုိက္မိရင္ေတာ့ မ်က္ႏွာပ်က္စရာပဲ။

အခုေတာ့ စကၤာပူက တီဗီေၾကာ္ျငာတခုမွာ “သနပ္ခါး” ကုိ အဂၤလိပ္လုိ စာလုံးေပါင္းနဲ႔ မိတ္ကပ္၊ အသားလွမိတ္ကပ္ေတြ ေၾကာ္ျငာတာ ေတြ႕လုိက္ရတယ္။ သနပ္ခါးယဥ္ေက်းမႈက ဒီဖက္ကုိ ထုိးေဖာက္လာတာမ်ားလားလုိ႔လည္း ေတြးလုိက္မိတယ္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ....က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာက အႀကဳိက္တရားဆုိတာ ေျပာင္းလဲတတ္တယ္။ တရားေသမရွိဘူး။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ အႀကဳိက္တရားဆုိတာလည္း မတူႏုိင္ဘူးဆုိတာကုိပါ။