ဂ်ဴလီ ထုိသူနဲ႔ ၿငိေနၿပီၾကားေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔သူငယ္ခ်င္းတစုက အသည္းအသန္ဖ်က္ဖုိ႔ ႀကဳိးစားသည္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ထုိသူ႕မွာ မိန္းမနဲ႔ ကေလးရွိသည္။ ဂ်ဴလီကလည္း ျပတ္သလုိလုိ၊ မျပတ္သလုိလုိ။
ေက်ာင္းအၿပီးမွာ ကုိယ္စီကုိယ္ငွ အလုပ္ေတြ စ၀င္ၾကေတာ့ ဂ်ဴလီတေယာက္ ထုိသူႏွင့္ ျပန္ဆက္ေနျပန္ၿပီဟူေသာ သတင္းကုိ ၾကားရျပန္သည္။ သည္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းအရင္းအခ်ာေတြအားလုံး တရက္တြင္ အင္းလ်ားမွာ စုၿပီး ဂ်ဴလီကုိ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေ၀ဖန္ၾက၊ ႀကိမ္းေမာင္းၾကေသးသည္။ သုိ႔ေသာ္ အျမတ္ထြက္သည္က ဂ်ဴလီက က်ေနာ္တုိ႔ကုိ ေရွာင္ေတာ့သည္။ သူ႕လူနဲ႔ေတာ့ မျပတ္။ ေနာက္ဆုံးမေတာ့ ထုိသူက သူ႕ပထမဇနီးႏွင့္ ကြာရွင္းလုိက္ကာ ဂ်ဴလီႏွင့္ လက္ထပ္ယူလုိက္ၾကသည္။
က်ေနာ္တုိ႔ အမ်ားစုက ဂ်ဴလီကုိ စိတ္ဆုိးသျဖင့္ မေခၚမေျပာၾက။ အဆက္အသြယ္ ျဖတ္ထားခဲ့ၾကသည္။
အခု ႏွစ္ေတြ ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ ၁၃ ႏွစ္ခန္႔ပင္ ရွိပါၿပီေကာ။
ထုိစဥ္က လုပ္ရပ္ကုိ အခုျပန္စဥ္းစားေသာအခါ က်ေနာ္တုိ႔၏ အမွားမ်ားကုိ ျပန္လည္ ျမင္ေယာင္လာသည္။
ပထမဦးဆုံးအႀကိမ္ ထုိသူ႕အေၾကာင္းကုိ ဂ်ဴလီအား သတိေပးစကားေျပာၾကားခဲ့စဥ္ကေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ေတြ အမွားဟု မဆုိႏုိင္။ ဒါက ရင္းႏွီးသူမိတ္ေဆြအခ်င္းခ်င္း ေစတနာျဖင့္ သတိေပးျခင္းျဖစ္သည္။ ေထာက္ျပျခင္းဟု ဆုိလုိက ဆုိႏုိင္သည္။
ေနာက္ပုိင္းတြင္ က်ေနာ္တုိ႔သည္ မိမိျဖစ္ေစခ်င္သည့္အတုိင္း အသည္းအသန္ ဖ်က္ဖုိ႔ ႀကဳိးစားသည္မွာ နည္းလမ္းမက်ဟု က်ေနာ္ယခု စဥ္းစားမိသည္။ က်ေနာ္တုိ႔သည္ ဂ်ဴလီ၏ ခံစားခ်က္၊ သူ႕ဘ၀သူ လြတ္လပ္စြာ ေလွ်ာက္လွမ္းခြင့္တုိ႔ကုိ အေလးမထားခဲ့။
သူတပါး ဘ၀ကုိ ကုိယ္ျဖစ္ေစခ်င္သလုိ အတင္းအဓမၼ လႊမ္းမုိးခ်ဳပ္ကုိင္ဖုိ႔ ႀကဳိးစားမိခဲ့သည္။ ေစတနာကုိ ဘယ္လုိပင္အေၾကာင္းျပေသာ္လည္း သည္ေနရာမွာ စည္းေတာ့ ရွိသင့္ခဲ့သည္။ ရွက္စရာအေကာင္းဆုံးအခ်က္မွာ က်ေနာ္တုိ႔သည္ ရင္းႏွီးေသာမိတ္ေဆြတေယာက္အေပၚတြင္ပင္ တကယ္အလုိအပ္ဆုံးအခ်ိန္၌ မိတ္ေဆြရင္းျခာမ်ားကသာ ေပးစြမ္းအပ္ေသာ နားလည္မႈ၊ စာနာမႈ၊ ေဖးမမႈတုိ႔ ေပးဖုိ႔ ပ်က္ကြက္ခဲ့့ျခင္းျဖစ္သည္။ ဂ်ဴလီအား နားလည္ေဖးမဖုိ႔ ပ်က္ကြက္ခဲ့ၾကသည္ပဲ။
က်ေနာ္တုိ႔၏ အႀကီးမားဆုံး မဟာအမွားမွာ ခြင့္မလႊတ္တတ္ျခင္းျဖစ္သည္။ က်ေနာ္တုိ႔သည္ ဂ်ဴလီ၏ လုပ္ရပ္ကုိ ၀ုိင္းၾကဥ္ရေအာင္ က်ေနာ္တုိ႔ကုိယ္တုိင္ကေရာ ဘ၀မွာ တရံတဆစ္မွ အမွားမလုပ္ခဲ့ဘူးသူေတြလား။ သူေတာ္စင္ေတြလား။ တစုံတေယာက္အေနျဖင့္ သူ႕ဘ၀မွာ လူမႈေရးႏွင့္ဆုိင္ေသာ အမွားလုပ္ခဲ့သည္ဆုိလွ်င္ပင္ က်ေနာ္တုိ႔သည္ ထုိအမွားအတြက္ မၿပီးႏုိင္မစီးႏုိင္ ဒဏ္ခတ္တတ္သူေတြလား။ ေမတၱာတရားႏွင့္ ဂ႐ုဏာတရားသည္ က်ေနာ္တုိ႔၏ ႏွလုံးသားမွ ေပ်ာက္ကြယ္မေနေပဘူးလား။
ေလာကႀကီးမွာ လူသားေတြအဖုိ႔ ဘ၀အမ်ဳိးမ်ဳိးအေထြေထြ၊ ျဖစ္ရပ္အဖုံဖုံကုိ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် ႀကဳံေတြ႕ေနၾကရသည္။ အရာရာကုိ မိမိဘ၀၊ မိမိအေနအထား၊ မိမိတန္ဘုိးေတြနဲ႔ တုိင္းတာေနသင့္ပါသေလာ။ လူတေယာက္မွာ သူ႕ဘ၀ကုိ သူ႕စိတ္တုိင္းက် ေရြးခ်ယ္ေနထုိင္ခြင့္ပင္လွ်င္ မရွိေတာ့ၿပီေလာ။ တစုံတေယာက္အား လူမႈေရးအမွားတခုအတြက္ တသက္တာ ဒဏ္ခတ္ျခင္းမွာ တရားမွ်တမႈ ရွိပါ၏ေလာ။
က်ေနာ္တုိ႔ မွားယြင္းခဲ့ပါသည္။
ေနာက္တႀကိမ္ ဂ်ဴလီတုိ႔ စုံတြဲႏွင့္ ဆုံေတြ႕ရလွ်င္ က်ေနာ္က စၿပီး ၿပဳံးျပလုိက္ပါမည္။ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ့္အမွားအတြက္ ေတာင္းပန္ၿပီး ဂ်ဴလီ၏မိတ္ေဆြဘ၀ကုိ ျပန္လည္ ခံယူပါမည္။ ဂ်ဴလီခြင့္လႊတ္တန္ေကာင္းပါရဲ႕။
ေက်ာင္းအၿပီးမွာ ကုိယ္စီကုိယ္ငွ အလုပ္ေတြ စ၀င္ၾကေတာ့ ဂ်ဴလီတေယာက္ ထုိသူႏွင့္ ျပန္ဆက္ေနျပန္ၿပီဟူေသာ သတင္းကုိ ၾကားရျပန္သည္။ သည္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းအရင္းအခ်ာေတြအားလုံး တရက္တြင္ အင္းလ်ားမွာ စုၿပီး ဂ်ဴလီကုိ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေ၀ဖန္ၾက၊ ႀကိမ္းေမာင္းၾကေသးသည္။ သုိ႔ေသာ္ အျမတ္ထြက္သည္က ဂ်ဴလီက က်ေနာ္တုိ႔ကုိ ေရွာင္ေတာ့သည္။ သူ႕လူနဲ႔ေတာ့ မျပတ္။ ေနာက္ဆုံးမေတာ့ ထုိသူက သူ႕ပထမဇနီးႏွင့္ ကြာရွင္းလုိက္ကာ ဂ်ဴလီႏွင့္ လက္ထပ္ယူလုိက္ၾကသည္။
က်ေနာ္တုိ႔ အမ်ားစုက ဂ်ဴလီကုိ စိတ္ဆုိးသျဖင့္ မေခၚမေျပာၾက။ အဆက္အသြယ္ ျဖတ္ထားခဲ့ၾကသည္။
အခု ႏွစ္ေတြ ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ ၁၃ ႏွစ္ခန္႔ပင္ ရွိပါၿပီေကာ။
ထုိစဥ္က လုပ္ရပ္ကုိ အခုျပန္စဥ္းစားေသာအခါ က်ေနာ္တုိ႔၏ အမွားမ်ားကုိ ျပန္လည္ ျမင္ေယာင္လာသည္။
ပထမဦးဆုံးအႀကိမ္ ထုိသူ႕အေၾကာင္းကုိ ဂ်ဴလီအား သတိေပးစကားေျပာၾကားခဲ့စဥ္ကေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ေတြ အမွားဟု မဆုိႏုိင္။ ဒါက ရင္းႏွီးသူမိတ္ေဆြအခ်င္းခ်င္း ေစတနာျဖင့္ သတိေပးျခင္းျဖစ္သည္။ ေထာက္ျပျခင္းဟု ဆုိလုိက ဆုိႏုိင္သည္။
ေနာက္ပုိင္းတြင္ က်ေနာ္တုိ႔သည္ မိမိျဖစ္ေစခ်င္သည့္အတုိင္း အသည္းအသန္ ဖ်က္ဖုိ႔ ႀကဳိးစားသည္မွာ နည္းလမ္းမက်ဟု က်ေနာ္ယခု စဥ္းစားမိသည္။ က်ေနာ္တုိ႔သည္ ဂ်ဴလီ၏ ခံစားခ်က္၊ သူ႕ဘ၀သူ လြတ္လပ္စြာ ေလွ်ာက္လွမ္းခြင့္တုိ႔ကုိ အေလးမထားခဲ့။
သူတပါး ဘ၀ကုိ ကုိယ္ျဖစ္ေစခ်င္သလုိ အတင္းအဓမၼ လႊမ္းမုိးခ်ဳပ္ကုိင္ဖုိ႔ ႀကဳိးစားမိခဲ့သည္။ ေစတနာကုိ ဘယ္လုိပင္အေၾကာင္းျပေသာ္လည္း သည္ေနရာမွာ စည္းေတာ့ ရွိသင့္ခဲ့သည္။ ရွက္စရာအေကာင္းဆုံးအခ်က္မွာ က်ေနာ္တုိ႔သည္ ရင္းႏွီးေသာမိတ္ေဆြတေယာက္အေပၚတြင္ပင္ တကယ္အလုိအပ္ဆုံးအခ်ိန္၌ မိတ္ေဆြရင္းျခာမ်ားကသာ ေပးစြမ္းအပ္ေသာ နားလည္မႈ၊ စာနာမႈ၊ ေဖးမမႈတုိ႔ ေပးဖုိ႔ ပ်က္ကြက္ခဲ့့ျခင္းျဖစ္သည္။ ဂ်ဴလီအား နားလည္ေဖးမဖုိ႔ ပ်က္ကြက္ခဲ့ၾကသည္ပဲ။
က်ေနာ္တုိ႔၏ အႀကီးမားဆုံး မဟာအမွားမွာ ခြင့္မလႊတ္တတ္ျခင္းျဖစ္သည္။ က်ေနာ္တုိ႔သည္ ဂ်ဴလီ၏ လုပ္ရပ္ကုိ ၀ုိင္းၾကဥ္ရေအာင္ က်ေနာ္တုိ႔ကုိယ္တုိင္ကေရာ ဘ၀မွာ တရံတဆစ္မွ အမွားမလုပ္ခဲ့ဘူးသူေတြလား။ သူေတာ္စင္ေတြလား။ တစုံတေယာက္အေနျဖင့္ သူ႕ဘ၀မွာ လူမႈေရးႏွင့္ဆုိင္ေသာ အမွားလုပ္ခဲ့သည္ဆုိလွ်င္ပင္ က်ေနာ္တုိ႔သည္ ထုိအမွားအတြက္ မၿပီးႏုိင္မစီးႏုိင္ ဒဏ္ခတ္တတ္သူေတြလား။ ေမတၱာတရားႏွင့္ ဂ႐ုဏာတရားသည္ က်ေနာ္တုိ႔၏ ႏွလုံးသားမွ ေပ်ာက္ကြယ္မေနေပဘူးလား။
ေလာကႀကီးမွာ လူသားေတြအဖုိ႔ ဘ၀အမ်ဳိးမ်ဳိးအေထြေထြ၊ ျဖစ္ရပ္အဖုံဖုံကုိ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် ႀကဳံေတြ႕ေနၾကရသည္။ အရာရာကုိ မိမိဘ၀၊ မိမိအေနအထား၊ မိမိတန္ဘုိးေတြနဲ႔ တုိင္းတာေနသင့္ပါသေလာ။ လူတေယာက္မွာ သူ႕ဘ၀ကုိ သူ႕စိတ္တုိင္းက် ေရြးခ်ယ္ေနထုိင္ခြင့္ပင္လွ်င္ မရွိေတာ့ၿပီေလာ။ တစုံတေယာက္အား လူမႈေရးအမွားတခုအတြက္ တသက္တာ ဒဏ္ခတ္ျခင္းမွာ တရားမွ်တမႈ ရွိပါ၏ေလာ။
က်ေနာ္တုိ႔ မွားယြင္းခဲ့ပါသည္။
ေနာက္တႀကိမ္ ဂ်ဴလီတုိ႔ စုံတြဲႏွင့္ ဆုံေတြ႕ရလွ်င္ က်ေနာ္က စၿပီး ၿပဳံးျပလုိက္ပါမည္။ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ့္အမွားအတြက္ ေတာင္းပန္ၿပီး ဂ်ဴလီ၏မိတ္ေဆြဘ၀ကုိ ျပန္လည္ ခံယူပါမည္။ ဂ်ဴလီခြင့္လႊတ္တန္ေကာင္းပါရဲ႕။
.jpg)
25 comments:
hi Ko Paw,
I just want to ask you, Are you Buddhist? And which society accept this case? this is also human right ? I JUST WANT TO KNOW..
With thanks,
Hi Anonymous,
I still regard myself as a Buddhist, but I must admit that I don't know much about Buddhism and seldom meditate.
No society accepts adultery as good. This is not human right, either.
But we must learn to forgive. This is also Buddha's way, I believe.
You may probably know that a lot of so-called Buddhishts are breaking one of the five precepts, i.e "refraining from telling lies". But you might have lied before too. That doesn't mean I can't forgive you.
I thought I made my stand clear in the story.
Any way, thanks for your questions.
ကိုယ္႔ကို ခြင္႔မလႊတ္ၾကဘူးလား လို႔ ေျပာတာထက္စာရင္ ကိုယ္႔ကို ခြင္႔လႊတ္ၾကပါလို႔ ကိုယ္ကပဲ စ ေျပာလိုက္ခ်င္တယ္။ ဒီပို႔စ္ေလးဖတ္ၿပီး အဲဒီလို ေတြးမိသြားတယ္ ကိုေပါေရ..
ကိုေပါေရ
ဘာၾကီးပဲ ျဖစ္ျဖစ္ပါ... သူတပါးအိမ္ေထာင္ေရးပ်က္ျပီးမွ ကိုယ္စိတ္ခ်မ္းသာမယ္ဆိုတာေတာ႔ စဥ္းစားသင္႔ပါတယ္...
တခုရွိတာက.. ပထမ အိမ္ေထာင္နဲ႔ အရင္ျပတ္စဲျပီးမွ ယူရင္ အျပစ္မရွိေပမဲ႔... သူမေၾကာင္႔ ျပတ္စဲျပီးမွ ယူရင္ေတာ႔ ဘယ္ရွဳေထာင္႔က ၾကည္႔ၾကည္႔ မေကာင္းပါဘူး... ပထမအိမ္ေထာင္မွာ ကေလးေတြရွိေနရင္ ပိုျပီးေတာ႔ ဆုိးဝါးပါတယ္...
ဘယ္သူမဆို ကြဲလြဲမွဳေတာ႔ ရွိနိုင္ပါတယ္...
Whatever U Do, U Must Believe In What U Do Is RIGHT...Always...!!!!
ကိုေပါေရ..
ကြ်န္ေတာ့္အရင္းႏွီးဆံုးသူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္လဲ ျဖစ္ဖူးတယ္... ျဖစ္ပံုေတာ့နည္းနည္းကြာတယ္.. သူတို႔စႀကိဳက္ေတာ့ကြ်န္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္တားပါေသး တယ္.. ေနာက္ေတာ့ တားလို႔မရေတာ့တဲ့အေျခအေန ေရာက္လာတဲ့တေန႔မွာ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ပိုက္ဆံေခ်း လိုက္ၿပီး ခိုးေျပးဖို႔စီစဥ္ေပးလိုက္တယ္.. ရလာဒ္ကေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္ကို တျခားသူငယ္ခ်င္းေတာ္ ေတာ္မ်ားမ်ားစိတ္ဆိုးသြားၾကတာပါ..
သူတို႔အိမ္ေထာင္ေရး အဆင္မေျပရင္ကြ်န္ေတာ့္ကို သူငယ္ခ်င္းေတြကေကာင္းခ်ီးေပးေနဆဲပါ..
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့မွန္တယ္လို႔ယူဆေန ဆဲပါ..
ကြ်န္ေတာ္တို႔ဘာကိုတန္ဖိုးထားမွာလဲဆိုတဲ့အေပၚ မူတည္ပါတယ္.. ကြ်န္ေတာ္တို႔ တာဆီးသင့္တာကို ေတာ့မထိန္ခ်န္တားဆီးရပါမယ္.. တားဆီးလိုက္လို႔ တဖက္လူနစ္နာေတာ့မယ္ဆိုရင္ေတာ့ သူတို႔ေနာင္ ဆက္ေလွ်ာက္တဲ့လမ္းမွာ ေကာင္းဖို႔ေတြကိုကြ်န္ေတာ္ တို႔ ကူညီသင့္ပါတယ္... ျပင္မရေတာ့တဲ့ အမွားေတြ အတြက္ တသက္လံုးဒဏ္ခတ္လိုက္မဲ့ အစား ေရွ႔ခရီးမွာ ေကာင္းမြန္ဖို႔ပဲ လုပ္ေပးသင့္တယ္လို႔ကြ်န္ေတာ္ ယူဆပါတယ္....
(ဒါကကြ်န္ေတာ့္အယူအဆပါ.. အမ်ားလက္ခံပါလို႔မဆိုလိုခ်င္ပါ... ေတြးၾကည့္ပါ..)
ဗုဒၶဘာသာ၀င္ျမန္မာေတြကိုကြ်န္ေတာ္ တစ္ခုေတာ့ေျပာခ်င္ပါတယ္.. ဗုဒၶရဲ႕စာေပေတြကိုဒီ့ထက္ နားလည္ေအာင္သေဘာ ေပါက္ေအာင္ဖတ္သင့္ပါတယ္လို႔...
ကြ်န္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက အမွားကိုျပင္မရေတာ့တဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို အဆက္အဆံမလုပ္ေတာ့ရင္ ဗုဒၶအလိုက် လို႔သင္ထင္ေနပါသလား?????
အမွားကိုျပင္မရေတာ့တဲ့လူတစ္ေယာက္ ကိုတသက္လံုး စိတ္ဒါဏ္ရာေတြေပးမဲ့ အစား..က်န္ေနေသးတဲ့သူ႔ ဘ၀ကိုေကာင္းမြန္တဲ့မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ရဲ႕ေႏြးေထြးမႈေတြ မေပးသင့္ဘူးလား???????????
လူေတြဟာ
ကိုယ္ေရာက္ေနတဲ့ ေနရာၿခင္း ၊ အသက္အရြယ္ၿခင္း ၊ အသိဥာဏ္ၿခင္း မွ မတူၾကရင္
အေတြးအေခၚၿခင္းလဲ ဘယ္တူႏိုင္ပါ့မလဲဲေလ ။
ကိုယ္က သူမွမဟုတ္တာ ။
ကိုယ္ေၾကာင့္ သူတစ္ပါး စိတ္ဆင္းရဲေအာင္ မလုပ္ျဖစ္ရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးပါပဲ ။
Ko Paw,
I really like this article, which I think is not specifically about any religion or moral code, but basically about humanity.
It's for judges to punish, but it's for friends to understand and forgive.
what about a buddhist girl, dating a muslim man? And bcos this man, she planning to convert.. I wonder what kind of comment she will going to get..
To anonymous : "what about a buddhist girl, dating a muslim man? And bcos this man, she planning to convert.. I wonder what kind of comment she will going to get.."
My comment is : So be it as long as she's happy with what she is doing.
Hi Brother Ko Paw,
Long time no see in the blogosphere since I have gone AWOL from blog reading.
Like your recent posts, this again poses a challenge to our long-held views, cultural norms and moral values.
While I understands your decision to forgive Juli’s adulterous relationship, I think we need to put ourselves into the shoes of the deserted wife of Juli’s partner. From the vantage point of this poor lady and the abandoned kid, does Juli deserve forgiveness?
Well, you may wanna quote “To err is human; to forgive the divine.”
But, Juli’s error hereby wrecked a family and, perhaps, the future of a poor child.
I am afraid I am taking part in initiating “another storm in a tea cup.”
Rgds,
Ko Myo (SG)
မခ်ဳိသင္း..... မွန္ပါတယ္။ ကုိယ့္ကုိ ခြင့္လႊတ္ၾကပါလုိ႔ ေတာင္းပန္သလုိ ကုိယ္ကလည္း ခြင့္လႊတ္ႏုိင္စြမ္းရွိရမယ္လုိ႔ ျမင္မိပါတယ္။
မုန္းစရာ.... ပထမအိမ္ေထာင္နဲ႔ ကေလးေတြအတြက္ ဆုိး၀ါးတယ္ဆုိတဲ့အခ်က္ကုိ ျငင္းစရာမရွိပါ။ သုိ႔ေသာ္ တားမရသည့္အဆုံးမွာေတာ့ ခြင့္လႊတ္ၿပီး အေကာင္းဘက္ကုိ ေရွး႐ႈဖုိ႔သင့္သည္ဟု ထင္ေၾကာင္းပါ။
Anonymous..... We can believe in what we are doing. But please remember that we can be wrong too.
Shweaung..... ကုိေရႊေအာင္နဲ႔ အျမင္ခ်င္း ထပ္တူထပ္မွ် တုိင္ဆုိင္ပါတယ္။
Thant..... အဓိက ကေတာ့ ကုိယ္ခ်င္းစာတရား၊ ေမတၱာတရား၊ ဂ႐ုဏာတရားေတြအေပၚမွာ အေျခတည္မယ္ထင္ပါတယ္။
Myo Myint Maung.... Humanity!!! That is what I wanted to say.
Anonymous.... My answer is the same as LaYeak's.
LaYeak...... Thanks for your answer.
Ko Myo (SG).... Hi Brother, welcome back. I fully understand the sorrow and pain suffered by the poor lady and her kid. But I also believe that it will be the best for them to forgive Julie instead of breeding hatred forever. Their hatred won't burn Julie but themselves.
Don't worry about "another storm in a tea cup". I am very grateful for your thoughtful comments in my blog.
ဒီသေဘာတရားႀကီးေတာ႔ လက္ခံလို႔ မရဘူးဘဲ။ ဟိုဘက္က မိန္းမနဲ႔ ကေလးေတြဘက္ကိုေရာ မေတြးေတာ႔ဘူးလား။ ဒီကိစၥက ဘာသာေရးနဲ႔ေတာ႔ မဆိုင္ဘူးေပါ႔ေလ။ ဒါေပမဲ႔ လူရယ္လို႔ျဖစ္လာရင္ လူေတြ သတ္မွတ္ထားတဲ႔၊ ေစာင္႔စည္းထိန္းသိမ္းအပ္တဲ႔ လူ႔က်င္႔၀တ္ဆိုတာ ရွိတယ္။ အဲဒီ လူ႔က်င္႔၀တ္ကိုမွ မေစာင္႔ထိန္းခ်င္ဘူးဆိုရင္ လူေတြၾကားထဲ မေနဖို႔ပဲ ရွိတယ္။ ဒီလိုသာ အိမ္ေထာင္ရွိ၊ ကေလးရွိတဲ႔ ေယာက္်ား၊ မိန္းမေတြ ေဖာက္ျပန္ေနၾကမယ္၊ သူတို႔ကို ႀကိဳက္တဲ႔သူကလည္း ႀကိဳက္ေနၾကမယ္ဆိုရင္ ဒီလူ႔အသိုင္းအ၀ိုင္းႀကီးက ဘယ္လာ ေကာင္းႏိုင္ေတာ႔မလဲ။ စိတ္ဒဏ္ရာ အနာတရမ်ားစြာနဲ႔ ကေလးငယ္ေတြ ေပါမ်ားလာမယ္။ သူတို႔အရြယ္ေရာက္လာတဲ႔အခါ လူ႔ေလာကကို ေကာင္းက်ိဳးေပးသူထက္ ဆိုးက်ိဳးေပးသူ မ်ားလာမယ္။ မိဘေတြ ကြာရွင္းျပတ္စဲၾကလို႔ ေျမစာပင္၊ ဓားစာခံ ျဖစ္ရတဲ႔ သားသမီးေတြရဲ့ ရင္ထဲေရာ ၀င္ၾကည့္ဖို႔ စိတ္ကူး မရွိဘူးလား။ ဂ်ဴလီေရာ၊ ေဖာက္ျပန္တဲ႔ သူ႔ေယာက္်ားကိုေရာ ခြင္႔လႊတ္သင္႔တဲ႔ လူစားလို႔ေတာ႔ မယူဆဘူး။ အဲလို ေဖာက္ျပန္ေနတဲ႔လူတိုင္းကိုသာ ခြင္႔လႊတ္နားလည္ေပးရရင္ ဒီလို အိမ္ေထာင္ေရး အက်ိဳးအပဲ႔ေတြ မ်ားျပားလာၿပီး စိတ္မလံုၿခံဳတဲ႔၊ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈကင္းမဲ႔တဲ႔၊ စိတ္က်ေရာဂါေ၀ဒနာသည္ ေျမာက္ျမားစြာ ေပၚထြက္လာမယ္။ သူတို႔ကိုေရာ လူသားခ်င္း စာနာစိတ္ မထားေတာ႔ဘူးလား။ ေျပာခ်င္တာေတာ႔ အမ်ားႀကီးပဲ ကိုေပါေရ။
>>>> မဆုိး၀ွပ္ေရ...... ဂ်ဴလီရဲ႕ လုပ္ရပ္ေရာ၊ ကေလးအေဖရဲ႕ လုပ္ရပ္ကုိေရာ မွန္တဲ့လုပ္ရပ္၊ သင့္ေတာ္တဲ့ လုပ္ရပ္လုိ႔ က်ေနာ္မေရးခဲ့ပါဘူး။ မျဖစ္သင့္တဲ့ ကိစၥမုိ႔ပဲ က်ေနာ္တုိ႔ေတြ တားတဲ့အခ်ိန္က တားခဲ့တာေပါ႔။ ဒီကိစၥမွန္ကန္လုိ႔ အားလုံးကုိ အားက်အတုယူေစေတာ့ဆုိတဲ့ ပုံစံမ်ဳိးနဲ႔ ေရးခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူး။ အဓိက က်ေနာ္ေရးခ်င္တာက လူေတြ သူ႕ဘ၀၊ သူ႕ၾကမၼာကုိ သူကုိယ္တုိင္ ဖန္တီးခြင့္ေပးျခင္း နဲ႔ မိတ္ေဆြရင္းျခာေတြအေပၚမွာ နားလည္ခြင့္လႊတ္စိတ္ေမြးေစလုိျခင္းကုိ အဓိက ေပးခ်င္တာပါ။
ဒီကိစၥမ်ဳိးမွာ ကုိယ္မျဖစ္ေစခ်င္တုိင္း မျဖစ္ပ်က္သြားေအာင္ ကာယကံရွင္ေတြကုိ ႀကဳိးတဲ့တုပ္ထားလုိ႔ရတာမ်ဳိးမွ မဟုတ္တာကလား။ အဲသည္အခါမ်ဳိးမွာေတာ့ မိမိ မိတ္ေဆြရင္းခ်ာအေပၚမွာ နားလည္မႈထားျခင္းနဲ႔ ခြင့္လႊတ္ျခင္းကသာ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္လုိ႔ ခြင့္မလႊတ္ႏုိင္ဘူးဆုိရင္ က်ေနာ္တုိ႔ကုိယ္တုိင္ကေရာ ေျခာက္ျပစ္ကင္း သဲလဲစင္ေတြလားဆုိတာ ကုိယ့္ဘာသာ ျပန္လည္ ဆန္းစစ္ၾကဘုိ႔ လုိပါလိမ့္မယ္။ က်ေနာ္ၾကားဖူးတာကေတာ့ အိမ္ေထာင္ေရးေဖာက္ျပန္တဲ့ မိန္းမတေယာက္ကုိ စည္း၀ုိင္းအလည္မွာ ေက်ာက္တုံးေတြနဲ႔ ပစ္သတ္ၿပီး အျပစ္ေပးေတာ့မဲ့လူေတြကုိ ေယ႐ႈခရစ္က..... ကဲ.... အျပစ္တခုမွ မက်ဴးလြန္ဖူးဘူးဆုိတဲ့လူကုိ အရင္ဦးဆုံး ေက်ာက္တုံး ပစ္ခြင့္ေပးလုိက္ပါ...လုိ႔ ေျပာသတဲ့။ (သဲေပၚမွာ အဲသည္လူေတြအားလုံးရဲ႕ အျပစ္ေတြကုိ ခ်ေရးျပတယ္လုိ႔လည္း အဆုိရွိပါတယ္။)
မေအာင္ျမင္တဲ့ အိမ္ေထာင္တခုကုိ အတင္းႀကီးဆြဲေစ့ဘုိ႔ႀကဳိးစားၿပီး လင္နဲ႔မယား တက်က္က်က္နဲ႔ စိတ္ညစ္ေနရမယ့္ အိမ္ေထာင္ေရးမ်ဳိးနဲ႔စာရင္ ေစာေစာစီးစီးကြာရွင္းလုိက္ၿပီး ကုိယ့္လမ္းကုိယ္ေလွ်ာက္ၾကတာဟာ ေယာက္်ားအတြက္ေရာ၊ မိန္းမအတြက္ေကာ ေကာင္းပါလိမ့္မယ္။ (ကေလးေတြအတြက္ကေတာ့ ဘယ္လုိအေနအထားမွာမွ မေကာင္းပါဘူး။) ဒီလုိ ကြာရွင္းလုိက္လုိ႔လည္း တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ရန္သူႀကိးေတြလုိ မေခၚႏုိင္မေျပာႏုိင္ျဖစ္ၾကစရာမလုိပါဘူး။ အိမ္ေထာင္ေရးတခုဟာ ဘယ္လုိမွ ညႇိႏႈိင္းလုိ႔မရေတာ့ဘူးဆုိရင္ လမ္းခြဲလုိက္ၾကရတာ ဓမၼတာပါ။ မေအာင္ျမင္ပဲ အတင္းဆြဲေစ့ထားရတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးေၾကာင့္လည္း ေစာေစာက မဆုိး၀ွပ္ေျပာခဲ့တဲ့ ဆုိးက်ဳိးေတြ ပိုလုိ႔ေတာင္ ေပၚလာႏုိင္ပါေသးတယ္။ ဒီတခါ ေယာက္်ားေရာ၊ မိန္းမပါ စိတ္က်ေရာဂါခံစားရမွာမုိ႔ အေရအတြက္ေတာင္ ပုိမ်ားလာႏုိင္ပါေသးတယ္။ ဘယ္လုိေျဖရွင္းမႈမ်ဳိးေၾကာင့္ ျဖစ္လာတဲ့ ရလာဒ္ေတြကုိပဲျဖစ္ျဖစ္ က်ေနာ္တုိ႔က အတတ္ႏုိင္ဆုံး နားလည္ကူညီေဖးမေပးရမွာေပါ႔။
လူေတြရဲ႕ဘ၀ကုိ ေဘးကေန မဆုိင္သလုိေနၿပီး အျပစ္ေျပာတာနဲ႔စာရင္ သူတုိ႔ဘ၀ကုိ နားလည္ခံစားေပးႏုိင္ဘုိ႔ ႀကဳိးစားတာက ပုိမုိသင့္ေလ်ာ္ေကာင္းမြန္ႏုိင္မယ္လုိ႔ က်ေနာ္ျမင္ပါတယ္။
စကၤာပူမွာ လင္ကြာမယားကြာအေရအတြက္ ႏႈန္းထားက ျမန္မာျပည္ထက္ ပုိမ်ားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူ႕ေလာကကုိ ဆုိးက်ဳိးေပးတဲ့ ကေလးသူငယ္ေတြ စကၤာပူမွာ ပုိမ်ားေနတယ္လုိ႔ ေျပာလုိ႔မရပါဘူး။
ဖတ္ရက်ိဳးနပ္ပီး စဥ္းစားစရာေပးတဲ့ post ပါပဲရွင္။ လူ႕ေလာကထဲ အသက္နည္းနည္း ပိုႀကီးလာေလ .. ျဖစ္ခ်င္တာေတြ ျဖစ္ေနတဲ့ ဘ၀ကို ပိုနားလည္လာေလပါပဲ။ မိတ္ေဆြ တေယာက္ေျပာဖူးပါတယ္။ လူဆိုတာ ကုိယ့္ကိုယ္ကိုယ္ လည္း ခြင့္လႊတ္တတ္ရမယ္ .... သူမ်ားကိုလည္း ခြင့္လႊတ္တတ္ရပါမယ္ တဲ့ေလ။ လူတိုင္းက ေတာ့ အျပစ္အကင္းဆံုး အေကာင္းဆံုး ဘ၀ကို လိုခ်င္ၾကတာပါပဲ။ မွားတိုင္း ခြင့္လႊြတ္ေနရမယ္ ဆိုရင္ အမွားေတြပဲ လုပ္ေနေတာ့မွာ ေပါ့လို႕ ေတာ့ ေျပာလို႕ မရဘူးရွင့္။ လူတုိင္းဟာ အမွားေတြ လုပ္မိလုိက္ အမွန္ေတြလုပ္မိလိုက္ ... လံုးလည္ခ်ာလည္ လိုက္ေနတာပါပဲ။ ပထမ ဦးစားေပး ကိုယ့္ေၾကာင့္ လူတဖက္သား ထိခိုက္ ေအာင္ မလုပ္မိေစရဘူး လုိ႕ ဘယ္ေလာက္ စိတ္ဆံုးျဖတ္ထားေပမယ့္လည္း တခါတေလ မွာ လုပ္မိတတ္ၾကတာပါပဲ။
>>>> မေလးရည္..... ((လူဆိုတာ ကုိယ့္ကိုယ္ကိုယ္ လည္း ခြင့္လႊတ္တတ္ရမယ္ .... သူမ်ားကိုလည္း ခြင့္လႊတ္တတ္ရပါမယ္ တဲ့ေလ။)) ဟုတ္တယ္ေနာ္။ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ ခြင့္လႊတ္တတ္ဖုိ႔လည္း လုိေသးတယ္။ မွ်ေ၀ေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ကိုေပါေရ..
က်မဆုိရင္ေတာ့ ဂ်ဴလီ့လုိ မိန္းမမ်ိဳး သူ႕အမ်ိဳးသားလို ေယာက္်ားမ်ိဳးကို ဘယ္ေတာ့မွ အေပါင္းအသင္းျပန္လုပ္ဖို႕ စဥ္းစားမွာမဟုတ္ဘူး။ မေကာင္းဘူးဆုိတာ သိတဲ့ စည္းတခုကို ေက်ာ္ခဲ့တာမို႕ သူတို႕ဟာ လူမႈေရးအျပစ္ရွိသူေတြပဲ။ ဒါမ်ိဳးကိုေတာ့ ဥေပေဒက အျပစ္ေပးလုိ႕ မရေတာင္ လူမႈေရးအျပစ္ အျဖစ္ က်မကေတာ့ ရံႈ႕ခ်တယ္။ ဒါဟာ သူ႕လြတ္လပ္ခြင့္လို႕ ကိုေပါျမင္သလား။ သူ႕လြတ္လပ္ခြင့္ဟာ သူတပါးကို ထိခိုက္တဲ့ အျပဳအမူပါ။ သူ႕ခံစားခ်က္ သူ႕ဘ၀ကို လြတ္လပ္စြာေလွ်ာက္လွမ္းခြင့္ဆုိတာမွာ ေရြးခ်ယ္ခြင့္မရတဲ့ တဖက္ အိမ္ေထာင္က ကေလးေတြရဲ႕ ခံစားခ်က္ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို ဘာ့ေၾကာင့္ေမ့ပစ္ထားသလဲ။ ကေလးအခြင့္အေရးဟာ လူ႕အခြင့္အေရးထဲမွာ အေရးအပါဆံုး ဦးစားေပးရမယ့္ အရာေလ။ သူဟာ ကေလးအခြင့္အေရးကိုပါ သူ႕အခြင့္အေရးအတြက္ ခ်ိဳးေဖာက္ပစ္လိုက္တဲ့ မိန္းမပဲ မဟုတ္လား။ သူလိုမိန္းမေတြကို ဘာလို႕ ခြင့္လႊတ္ရမွာလဲ ။ ဒါလူ႕အခြင့္အေရးလား။ လံုး၀မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါဟာ ေဖာက္ျပန္မႈ တခုပါ။ ဒါကို ေထာက္ခံစရာမလိုဘူးျဖစ္သလို သူ႕ကို နားလည္ေပးစရာေရာ လိုဦးမလား။ ဒီတခါမွာ ခြင့္လႊတ္ျခင္းကိုေပးမယ္ ဆုိတဲ့အစား ဥေပကၡာတရားကိုသာ ေပးသင့္တယ္ လို႕ ျမင္ပါတယ္။
မေနႏိုင္လို႔သာ ၀င္ေျပာရတာ ကိုေပါေရ။ ဒီလိုမ်ိဳးကိစၥေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ၀င္မေရးဖို႔ လက္ေရွာင္ေနတာ ၾကာၿပီ။ ေျပာရင္လည္း အက်ိဳးအေၾကာင္းက အကုန္ ေျပာရေတာ႔မွာေလ။ အခ်ိန္ေတြ ေျပာင္းလဲလာတာနဲ႔အမွ် ဒီလို လူမႈေရး ေဖာက္ျပန္မႈေတြကို နားလည္၊ လက္ခံတဲ႔သူ မ်ားျပားလာတဲ႔ ခုလို ေခတ္ကာလႀကီးမွာ ပိုေတာင္ မေျပာခ်င္ေသးတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ေျပာလက္စနဲ႔ နည္းနည္း ထပ္ေရးလိုက္ဦးမယ္။ :P
မွတ္မွတ္ရရ ခုလို အိမ္ေထာင္ေရးေဖာက္ျပန္မႈနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကိုယ္႔အယူအဆကို ေျပာတိုင္း ကိုယ္ေတာင္မွ ေျခာက္ပစ္ကင္း သဲလည္း စင္ရဲ့လားတို႔၊ လူဆိုတာ မွားတတ္တာပဲတို႔ ေမးတတ္၊ ေျပာတတ္တာကို ခဏခဏ ႀကံဳဖူးတယ္။ ကၽြန္မကေတာ႔ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို အာမခံႏိုင္တယ္။ လူတစ္ဖက္သား ဘ၀ပ်က္၊ စိတ္အနာတရျဖစ္သြားေအာင္ ခုခ်ိန္ထိ လံုး၀ မလုပ္ဖူးဘူး။ လူအမ်ားစု သတ္မွတ္ထားတဲ႔ လူ႔က်င္႔၀တ္ေတြကို ေဖာက္ဖ်က္တာမ်ိဳးလည္း မလုပ္ဖူးဘူး။ ဒါက ကိုယ္႔စိတ္ကိုယ္ ထိန္းခ်ဳပ္ထားတာ မဟုတ္ဘူး။ မလုပ္သင္႔တာကို မလုပ္ရမွန္း နားလည္တယ္လို႔ပဲ ေျပာရမလား။ လူမွန္ရင္ေတာ႔ အဲလို အသိစိတ္ဓာတ္ ရွိရမယ္ ထင္တာပဲေလ။ အဲလို အသိစိတ္ဓာတ္မရွိသူကို လူလို႔ မသတ္မွတ္ခ်င္တဲ႔အတြက္ ခြင္႔လႊတ္မႈနဲ႔လည္း မထိုက္တန္ဘူးလို႔ ေျပာခ်င္တာ။
ေနာက္ၿပီး "မွားတိုင္း ခြင္႔လႊတ္မယ္ဆို အမွားေတြပဲ လုပ္ေနေတာ႔မွာေပါ႔လို႔ ေျပာလို႔မရဘူး"ဆိုတာကို ဘယ္လို အယူအဆနဲ႔ ေျပာလိုက္တာလည္းေတာ႔ မသိဘူး။ ကၽြန္မ အျမင္ကေတာ႔ မွားတာကို ခြင္႔လႊတ္တဲ႔အတြက္ ဒီအမွားကို လက္ခံၾကတယ္လို႔ ယူဆၾကမယ္။ ဒါေၾကာင္႔ ဒီအမွားကို အမွန္လို႔ ထင္လာၾကၿပီး လူေတြ လြယ္လြယ္နဲ႔ အိမ္ေထာင္ေရး ေဖာက္ျပန္ကုန္ၾကမွာကို ဆိုလိုတာေလ။ ထားပါေတာ႔... ကၽြန္မ ေျပာခ်င္တာ အဲဒါ အဓိက မဟုတ္ပါဘူး။
စိတ္ဒဏ္ရာ အနာတရနဲ႔ လူငယ္ေတြက လူ႔ေလာကကို ေကာင္းက်ိဳးထက္ ဆိုးက်ိဳးေပးမယ္ဆိုတာ သြယ္၀ိုက္တဲ႔နည္းနဲ႔ ေျပာတာပါ။ ခိုးဆိုး၊ လုယက္တဲ႔ လူဆိုးေလးေတြ ျဖစ္လာမယ္လို႔ ဆိုလိုတာ မဟုတ္ဘူး။ စကၤာပူမွာ လင္ကြာ၊ မယားကြာဦးေရ ျမန္မာထက္ မ်ားတယ္ဆိုေပမယ္႔ အဲဒီလင္မယားေတြက ကေလးေတြပဲ မရွိခဲ႔တာလား၊ ဒါမွမဟုတ္ အဲဒီကေလးေတြပဲ ငယ္ေသးလို႔လား မေျပာတတ္ဘူး။ ခုခ်ိန္ထိေတာ႔ အဲလိုကေလးမ်ိဳးေတြ ကၽြန္မ မေတြ႕ဖူးေသးဘူး။ ကၽြန္မ အသိမိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္း အမ်ားစုက မိစံုဖစံု၊ လင္စံုမယားဖက္ေတြသာ မ်ားတယ္။ အဲဒီေတာ႔ ခု ႏွစ္ပိုင္းေတြမွာမွ ကြဲၾက၊ ကြာၾကတဲ႔ဦးေရ မ်ားလာတယ္လို႔ ယူဆရမယ္ဆိုရင္ သူတို႔ရဲ့ ကေလးေတြက ေတာ္ေတာ္ငယ္ဦးမွာျဖစ္လို႔ အဲဒီကေလးေတြရဲ့ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈကို ခုခ်ိန္မွာ မျမင္ႏိုင္ေသးဘူး ထင္တာပဲ။
ဒီလို အိမ္ေထာင္က်ိဳးျပတ္တဲ႔ မိဘေတြေၾကာင္႔ ဓားစာခံ သားသမီးေတြက ဘယ္ေလာက္ခ်မ္းသာသာ၊ ေအာင္ျမင္ျမင္၊ ပညာတတ္တတ္ ေလာကအေပၚ အေကာင္းျမင္တတ္တဲ႔ လူေတြ ျဖစ္မလာၾကဘူး။ အနည္းနဲ႔အမ်ား စိတ္က်ေရာဂါ ခံစားရတဲ႔သူေတြပဲ ျဖစ္ေနတတ္တယ္။ လူ႔ေလာကႀကီးကို သူတို႔ဆႏၵမပါဘဲ စိတ္ဆင္းရဲ၊ ဒုကၡခံဖို႔ ေရာက္လာရတယ္လို႔ ထင္ျမင္ယူဆၿပီး ဘ၀တသက္တာလံုးနီးပါး မေပ်ာ္မရႊင္ခံစားေနရမယ္႔ ဒီလူသားေတြက ေလာကကို ေကာင္းက်ိဳးေပးႏိုင္ဦးမွာတဲ႔လား။
မေအာင္ျမင္တဲ႔ အိမ္ေထာင္ေရးကို အတင္းဆြဲေစ႔ဖို႔ မတိုက္တြန္းပါဘူး။ ေနာက္လူေၾကာင္႔ မေအာင္မျမင္ျဖစ္လာရတဲ႔ အိမ္ေထာင္ေရးမ်ိဳးကိုပဲ ဆိုလုိခ်င္တာ။ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ အိမ္ေထာင္ေရးအဆင္မေျပလို႔ ကြဲၾက၊ ကြာၾကတာကို ဘာမွမေျပာလိုေပမယ္႔ (ဒါေတာင္ သားသမီးေတြ မ်က္ႏွာ ေထာက္သင္႔ေသးတယ္။) တတိယလူေပၚလာလို႔ ပ်က္စီးရတဲ႔ အိမ္ေထာင္ေရးမ်ိဳးကို၊ အဲလို ေဖာက္ျပန္မႈမ်ိဳးကို လူမဆန္တဲ႔လုပ္ရပ္လို႔ ကၽြန္မက ေျပာခ်င္တာ။ တခ်ိဳ႕ေတြက ဘာသာေရးနဲ႔ ေျပာၾကလို႔ နည္းနည္းထည့္ေျပာလိုက္ဦးမယ္။ ဗုဒၶရဲ့ တကယ္႔အႏွစ္သာရ တရားေတာ္ေတြမွာ ရွာဖတ္စရာေတာင္မလိုဘူး။ ဘုရားရွိခိုးတိုင္း လူေတြ ရြတ္ဖတ္ေနတဲ႔ ငါးပါးသီလမွာတင္ သူမ်ားသားမယားကို ေဖာက္ျပန္က်ဴးလြန္ျခင္း မျပဳရပါဘူးလို႔ တားျမစ္ထားေသးတယ္မဟုတ္လား။ အဲလိုေျပာေၾကးဆို ဗုဒၶတားျမစ္ထားတဲ႔အရာကို လူပဲ မွားတတ္ပါတယ္ဆိုၿပီး လက္ခံမိလို႔ ငရဲေတာင္ ႀကီးႏိုင္ေသးတယ္။;))
ကၽြန္မ ထပ္ေျပာပါတယ္ေနာ္။ တတိယလူေပၚလာလို႔ ပ်က္စီးရတဲ႔ အိမ္ေထာင္ေရးေတြလို႔။ အဲလို အိမ္ေထာင္ေရးေတြမွာ အိမ္ေထာင္ရွိမွန္း သိသိနဲ႔ ႀကိဳက္မိတဲ႔သူကပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေနာက္တစ္ေယာက္ေတြ႔လို႔ ေဖာက္ျပန္ခ်င္တဲ႔ အိမ္ေထာင္ရွင္ကပဲျဖစ္ျဖစ္ မေကာင္းမွန္းသိလို႔ ေရွ႕ဆက္မတိုးရင္ ဘာမွ ျဖစ္မလာပါဘူး။ ဘာထိန္းခ်ဳပ္မႈမွမရွိဘဲ ကိုယ္႔စိတ္ခံစားခ်က္အတိုင္းသာ ျပဳမူေနထိုင္ေနမယ္ဆိုရင္ အသိဥာဏ္ရွိတဲ႔ လူသားေတြလို႔ ဘယ္ေျပာႏိုင္ေတာ႔မလဲ။ တိရစာၧန္ေလာကနဲ႔ ဘာမွ မကြာတဲ႔ အဆင္႔မွာပဲ ရွိေတာ႔မယ္။ အဲလိုဆိုရင္လည္း ကၽြန္မ ဘာမွ ေျပာစရာမရွိပါဘူး။
ေတာ္ၿပီ ကိုေပါေရ။ စာေရးရမွာ ပ်င္းလို႔ ဘေလာ႔ဂ္မွာေတာင္ မေရးေတာ႔တာ။ ခုမွ ကိုေပါေၾကာင္႔ ကြန္မန္႔အရွည္ႀကီးေရးရတယ္။ ထပ္မေရးခ်င္ေတာ႔ဘူး။ အိပ္ေတာ႔မယ္။ gd nite ကိုေပါ။
>>>> မခင္မင္းေဇာ္..... ၾကည့္ရတာ ဒီကိစၥမ်ဳိးမွာ တဦးခ်င္းရဲ႕ ခံယူခ်က္ေပၚမူတည္ၿပီး လက္ခံပုံ ကြဲျပားမယ္ ထင္ပါရဲ႕။
>>>> ဆုိး၀ွပ္.... လက္မေရွာင္ပါနဲ႔ဗ်ာ။ ေရးသာေရးပါ။ ဘေလာ့ဂ္ဖတ္တဲ့လူေတြလည္း ႐ႈေထာင့္တခုကို ျမင္ရဖတ္ရတာေပါ႔။ အျမင္မတူသူေတြဆီက အတုိက္အခံ နည္းနည္းပါးပါးေတာ့ ရွိေပမေပါ႔။ (ေျပာသာေျပာရတာပါ။ က်ေနာ္ကလြဲလုိ႕ တျခား ျငင္းမယ့္လူ သိပ္ရွိမယ္မထင္ပါဘူး။ ဟီး)။ က်ေနာ့္ဘေလာ့ဂ္မွာ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ကြန္မင့္ေပးသြားတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
တတိယလူက ဘယ္ကေပၚလာတာလဲ.. ပထမလူက လုိက္ရွာတာလား... ဒုတိယလူကေကာ ဘာလုိတုန္႕ျပန္လဲ.....??????
ကိုေပါ...
ကိုယ္တကယ္ေတာင္းပန္ခ်င္ရင္သူ ့ကိုဆက္သြယ္ျပီး ေတာင္းပန္စကားေျပာလိုက္ပါလား။ Blog ေပၚမွာလူသိရွင္ၾကားေရးၿပီးေ၀ဖန္ေနၾကတာေတာ့မေကာင္းပါဘူး။
ေတာင္းပန္ပါတယ္လို ့ေျပာၿပီးေခါင္းေခါက္သလိုျဖစ္ေနၿပီ။
ဟုိက္...ကုိေပါလက္နဲ႔ ေခါင္းေခါက္သြားပါလား။ အမည္မသိႀကီးကေတာ့ တတ္လည္းတတ္ႏုိင္ပါေပတယ္။
ခုမွ ဖတ္မိလို႕ ခုမွ ေရးမိပါတယ္
ကိုေပါေျပာတာကို ကၽြန္မ နားလည္တယ္။ သူတို႕ လုပ္ရပ္မွန္တယ္လို႕ေျပာတာမဟုတ္ဘူးဆိုတာ ကၽြန္မ နားလည္တယ္။
ဘုရားေတာင္ ခၽြတ္လို႕ မကၽြတ္သူေတြ ရွိတာပဲ။ သူငယ္ခ်င္းဆိိုတာ ဘာမို႕လုိ႕လဲ။ တားသင့္လုိ႕ တားၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းရဲ႕ တာ၀န္က ေက်သြားပါၿပီ။
ထပ္ေျပာပါရေစ။ ဘုရားေတာင္ ခၽြတ္လို႕ မကၽြတ္သူေတြ ရွိတာပဲ။ သူငယ္ခ်င္းဆိိုတာ ဘာမို႕လုိ႕လဲ။
တားမရတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ေဖးမကူညီခ်င္တယ္ဆိုတဲ့ ကိုေပါရဲ႕ အျမင္ကို ေလးစားပါတယ္။
ဗုဒၶဘာသာဆိုတာနဲ႕ ခ်ီၿပီးေျပာရရင္ အရွည္ႀကီးပါ။ ဘ၀ဘ၀က ၀ဋ္ေႂကြးဆိုတာေရာ၊ ဘာေရာ... ထားပါေလ ဘာသာေရးစည္းေဖာက္တာ မေဖာက္တာ၊ လူမႈေရးစည္း ေဖာက္တာ မေဖာက္တာ ဒါသူတို႕ အပိုင္းပါ။
ကိုေပါေျပာတာ ကိုယ့္ရဲ႕ မိတ္ေဆြက်င့္၀တ္အပိုင္း၊ ရပ္တည္မႈအပိုင္းလို႕ ကၽြန္မ သေဘာေပါက္ပါတယ္။
ဘယ္ဘ၀က ဘယ္လို ၀ဋ္ေႂကြးမ်ိဳးကို ဘယ္အခ်ိန္မွာ ဆပ္ရဦးမလဲ မေသခ်ာတဲ့ ၊ ဘ၀အဆက္ဆက္ကို လက္ခံတဲ့ ဗုဒၶဘာသာေတြ အေနနဲ႕ ဒီဘ၀မွာ ကိုယ္ ဒါမ်ိဳး မလုပ္မိရံုနဲ႕ ..မလုပ္မိဘူးရယ္လို႕ မာန္တက္ၾကဖို႕ မေကာင္းဘူး။ ၿပီးခဲ့တဲ့ (ဆပ္ဖို႕က်န္ေနေသးတဲ့) အကုသိုလ္ေတြကို ဘယ္သူမွ ဘာမွ မျမင္ႏိုင္ဘူး။
သူတို႕နဲ႕ေတြ႕လို႕ ၿပံဳးျပမယ္ဆိုတာ ကိုေပါအေနနဲ႕ သူတို႕လုပ္ရပ္ မွန္တယ္လို႕ ေထာက္ခံဖို႕ မဟုတ္ဘူးမွန္း သိသာပါတယ္။
အဲဒီလို အျဖစ္မ်ိဳး ကၽြန္မ မိတ္ေဆြေတြထဲမွာ ရွိခဲ့မယ္ဆိုရင္ မျဖစ္ခင္တားဆီးႏိုင္တဲ့ မိတ္ေဆြေကာင္း ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္။
ကံမေကာင္းလို႕ မတားဆီးႏိုင္ခဲ့ရင္လည္း ေနာင္တခ်ိန္ ျပန္ေတြ႕တဲ့အခါ ကိုေပါလို ၿပံဳးျပႏိုင္တဲ့သူ ကၽြန္မ ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္။
ဒီ post အတြက္ ကိုေပါကို ေက်းဇူးပါ။
>>> Aye Myat Myat Ko .... ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ေအးျမတ္ျမတ္ကုိ ေျပာသလုိပါပဲ။ သံသရာ တခုလုံးနဲ႔တြက္ၾကည့္ရင္
ဘုရားအဆူဆူပြင့္ေတာ္မူခဲ့တာေတာင္မွ က်ေနာ္တုိ႔တေတြဟာ သံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲထဲမွာ တ၀ဲလည္လည္နဲ႔ မကၽြတ္ မလြတ္ႏုိင္ေသးတဲ့ ပုထုဇဥ္အမုိက္သားေတြခ်ည္းမုိ႔လား။ ဒီလုိေျပာလုိ႔ ပုိမုိက္ရမယ္ တုိက္တြန္းတာမဟုတ္ပါ။ အမုိက္သားအခ်င္းခ်င္း တမူးပုိ႐ွဴသလုိျဖစ္ၿပီး ေရနစ္သူကုိ ၀ါးကူထုိးသလုိ ျဖစ္မွာ စုိးရိမ္လုိ႔ပါ။
Post a Comment