“ဆင္စြယ္နန္းက ႀကဳိေနမယ္္”

Share |

ဘေလာ့ဂ္ဆုိတဲ့ ေဟာသည္ အျဖဴေရာင္ဆင္စြယ္နန္းေတာ္ႀကီးထဲမွာ မ်ားက မင္းသမီးေလးတပါးအေနနဲ႔ စံစားခဲ့တာ ၾကာခဲ့ပါၿပီေကာရွင္။

ဒီနန္းေတာ္ႀကီးထဲမွာ ဘာမဆုိ ကုိယ္လုိရာ ျဖစ္ႏုိင္တယ္ရွင့္။

အျပင္ေလာကမွာ စိတ္တုိတတ္သူ၊ စိတ္ယုတ္မာရွိသူ၊ ျငဴစူတတ္သူ၊ အပ်င္းထူတတ္သူ၊ လင္ေယာက္်ားကုိ ႏုိင္စားတတ္သူ၊ ေက်ာက္ေပါက္မာနဲ႔ ႐ုပ္ရည္မြဲသူေလးျဖစ္ေပမယ့္လည္း ဆင္စြယ္နန္းေတာ္ထဲမွာေတာ့ မ်ားက စိတ္ရွည္သူ၊ သေဘာျဖဴေျဖာင့္သူ၊ အလုပ္ႀကဳိးစားသူ၊ လင္ေယာက္်ားကုိ အူလႈိက္သည္းလႈိက္ခ်စ္တတ္သူ၊ ေျခာက္ျပစ္ကင္းသဲလဲစင္ ျမင္သူတကာ ရင္သပ္႐ႈေမာရတဲ့ ဥမၼာဒႏၱီတမွ် ေခ်ာေမာလွပသူေလးလည္း ျဖစ္ႏုိင္ေသးတယ္ရွင့္။

မ်ားတုိ႔လုိ နန္းတြင္းသူအခ်င္းခ်င္း အုပ္စုဖြဲ႕ၿပီး စကားလွလွေလးေတြေျပာၾက၊ အေပၚယံလွ်ာဖ်ားေလးနဲ႔ တေယာက္ကုိတေယာက္ ခ်ီးမြန္းၾက၊ မင္းသားမင္းသမီးေလးေတြအခ်င္းခ်င္းၾကားမွာ အီစီကလီလုပ္ၾက၊ ဂ်ီေတာ့လုိ႔ေခၚတဲ့ နန္းမေဆာင္ႀကီးထဲမွာ ေမာင္းမမိႆံေတြနဲ႔ အတင္းတုပ္ၾက၊ သန္းတုပ္ၾက…အင္မတန္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းၿပီး သာယာလွပလွတဲ့ ဆင္စြယ္နန္းေတာ္ႀကီးေပါ႔ရွင္။

အဲဒီလုိနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေနလာလုိက္ၾကတာ တေန႔မွာ ဆင္စြယ္နန္းေတာ္ထဲကုိ ဘယ္ကမွန္းမသိတဲ့ လူစိမ္းေတြ၊ လူ႐ုိင္းေတြ မ်က္စိလည္ လမ္းမွားၿပီး ၀င္ေရာက္လာတဲ့ အခ်ိန္အထိေပါ႔။

အဲဒီ လူစိမ္းေတြဟာ ဆင္စြယ္နန္းတြင္းသူ နန္းတြင္းသားေတြရဲ႕ ထီးဓေလ့နန္းဓေလ့ေတြကုိလည္း မသိ၊ နန္းတြင္းမွာ က်င့္ႀကံအပ္တဲ့ ထီးဟန္နန္းဟန္ေတြကုိလည္း နားမလည္၊ နန္းတြင္းသူေတြကုိလည္း မိန္းမသားမုိ႔ မညႇာတာ၊ ဆင္စြယ္နန္းတြင္းသုံး ယဥ္ေက်းတဲ့ ထီးသုံးနန္းသုံးစကားေတြကုိလည္း မသုံးစြဲၾကဘဲ….. ေတာတြင္းက တက္လာတဲ့ အ႐ုိင္းအစုိင္းေတြလုိပဲ ျပင္ပက အရပ္သားစကားကုိသုံးစြဲ၊ ျပင္ပေလာကမွာ ေနထုိင္သလုိပဲ တေသြမတိမ္း ျပဳမူက်င့္ႀကံၾကေတာ့တာပါပဲရွင္။

ယဥ္ေက်းတဲ့ မ်ားတုိ႔ နန္းတြင္းသူေတြဟာ အဲဒီ စ႐ုိက္ၾကမ္းတဲ့ ေတာသားေတြေၾကာင့္ အမ်ားႀကီး စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ရတယ္ရွင့္။ မ်ားတုိ႔ရဲ႕ ေရွ႕ကဖုံးလုိ႔ ေနာက္ကေပၚေနတာေတြ၊ မ်ားတုိ႔ရဲ႕ မ႐ုိးသားမႈေတြကုိ အေၾကာင္းမဲ့ မညႇာမတာ လုိက္လံေဖာ္ထုတ္တတ္ေသးတယ္ရွင့္။

ေတာ္ပါေသးရဲ႕ရွင္။ မ်ားတုိ႔လုိ ႏုနယ္တဲ့ မင္းသမီးေလးေတြကုိ ခုခံကာကြယ္ေပးမယ့္ လူစြမ္းေကာင္း မင္းညီမင္းသား ေမာင္ေမာင္မ်ားလည္း ရွိေပလုိ႔ရွင့္။

တခါတေလမ်ား ဆင္စြယ္နန္းတြင္းသား မင္းညီမင္းသား ေမာင္ေမာင္တုိ႔နဲ႔ အဲဒီလူ႐ုိင္းေတြ တုိက္ပြဲက ျပင္းထန္လြန္းလုိ႔ မ်ားတုိ႔ေတြ အနားကုိ မကပ္၀ံ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ တုိက္ပြဲၿပီးသြားရင္ မင္းညီမင္းသားေမာင္ေမာင္မ်ားကုိ မ်ားတုိ႔က ေထာက္ခံေၾကာင္းျပတဲ့အေနနဲ႔ အေျပးသြားၿပီး ပေရာပရီ ကယုကယင္ လုပ္ေပးရတာေပါ႔ရွင္။ အဲ…အဲ….အေစာပုိင္းကာလမ်ားကေတာ့ မ်ားတုိ႔လည္း လူ႐ုိင္းေတြကုိ မင္းညီမင္းသားေအာက္ေမ့ၿပီး အေရာ၀င္ခဲ့ဘူးေသးတယ္ရွင့္။ ေနာင္တရပါ႔ရွင္။

အဲဒီ ေတာတြင္းသားလူ႐ုိင္းေတြကုိ တုိက္တဲ့ေနရာမွာ အႀကိမ္တုိင္းလုိလုိ မင္းညီမင္းသား ေမာင္ေမာင္တုိ႔ အေရးနိမ့္ေနလုိ႔ ၀ုိင္းကူရေတာ့မယ္ဆုိလုိ႔ရွိရင္ ႏုနယ္တဲ့ မ်ားတုိ႔တေတြနဲ႔ ေၾကာက္တတ္တဲ့ နန္းတြင္းသား ေမာင္ေမာင္တခ်ဳိ႕ကေတာ့ လြတ္ရာကၽြတ္ရာကေန ေအာက္လမ္းနည္းကုိ သုံးၿပီး တုိက္ရတယ္ရွင့္။

သိတယ္မုိ႔လား။ မ်ားတုိ႔အေနနဲ႔ ဆင္စြယ္နန္းေတာ္ထဲမွာ ဘာမဆုိ ေျခာက္ပစ္ကင္းသဲလဲစင္အျဖစ္ အေရၿခဳံထားရတာဆုိေတာ့ အျပစ္မကင္းတဲ့လုပ္ရပ္မ်ဳိး၊ ေအာက္တန္းက်မယ့္လုပ္ရပ္မ်ဳိးဆုိရင္ မ်ားတုိ႔ အမည္ရင္းနဲ႔ ေပၚေပၚထင္ထင္ လုပ္လုိ႔ ဘယ္ျဖစ္ပါ႔မလဲ။ မ်ားတုိ႔ နန္းတြင္းသူ မပီသဘူး ျဖစ္သြားမွာေပါ႔။ ဒီေတာ့ ႏုနယ္သူ မ်ားတုိ႔က အလြယ္တကူ ထမီၿခဳံလုိက္သလုိ… တခ်ဳိ႕ ႏုနယ္တဲ့ ေမာင္ေမာင္မ်ားကလည္း ၀တ္လဲေတာ္ပုဆုိးကုိ လႊားကနဲ ၿခဳံလုိက္ရတာေပါ႔ရွင္။ မ်ားအေနနဲ႔ကေတာ့ ထမီၿခဳံလုိက္ရင္ လင္းတႀကီးျဖစ္သြားတဲ့ ေအာက္လမ္းနည္းကုိ အႀကဳိက္ဆုံးပါပဲ။

ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ႔ေလ။ အရင္ကေလာက္ ေပ်ာ္စရာမေကာင္းေတာ့ေပမယ့္ မ်ားအေနနဲ႔ ဆင္စြယ္နန္းေတာ္ႀကီးထဲကဘ၀ကုိ သာယာဆဲပါ။ မိန္းမူးဆဲပါ။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္မ်ားလဲဆုိရင္ ဆင္စြယ္နန္းေတာ္ထဲကဘ၀ကုိ တိမ္းၫြတ္လြန္းလုိ႔ မ်ားအိမ္က ေယာက္်ားနဲ႔ေတာင္ ကေတာက္ကဆ ျဖစ္ရတယ္ရွင့္။

အခု ဒီစာကုိ လာဖတ္တဲ့သူဟာ ဆင္စြယ္နန္းဓေလ့ကုိ အထင္ႀကီးလက္ခံတဲ့ ေမာင္ေမာင္ဆုိရင္ မ်ားက တပင္တုိင္ဆင္စြယ္နန္းေတာ္ရဲ႕ မွန္ေရႊျပဴ ျပဴတင္းေပါက္ကေန လက္ျပၿပီး လွမ္းေခၚလုိက္မယ္။

“အခ်စ္လားေဟ့ ၀င္ခဲ့ေလကြယ္”

(၀န္ခံခ်က္။…………….။“အခ်စ္လားေဟ့ ၀င္ခဲ့ေလကြယ္” စာသားမွာ သုေမာင္၏ အခ်စ္ပြင့္ကေလးမ်ား ၀တၳဴစာအုပ္တြင္ပါေသာ ကဗ်ာဆရာ ေတာေက်ာင္းဘုန္းႀကီးရဲ႕ ကဗ်ာမွ ယူထားျခင္းျဖစ္ပါသည္။)