“ေကာ္လာေပၚက ႏႈတ္ခမ္းနီ”

ကာတြန္းေငြၾကည္ရဲ႕ ဟာသတခုကုိ သတိရမိတယ္။

တခါက လူတေယာက္ဟာ စတိတ္႐ႈိးပြဲ သြားၾကည့္သတဲ့။ စတိတ္႐ွဴိးမွာ အဆုိေတာ္ေမခလာကလည္း သူ႕ရဲ႕ နာမည္ေက်ာ္ သီခ်င္းတပုဒ္ျဖစ္တဲ့ “ေကာ္လာေပၚက ႏႈတ္ခမ္းနီ” သီခ်င္းနဲ႔ ေဖ်ာ္ေျဖပါသတဲ့။ ေမခလာသီခ်င္းဆုိေနတုန္းမွာ အဲဒီလူဟာ စင္ေအာက္ပရိသတ္ေတြအၾကား မုိးတုိးမတ္တတ္ ရပ္ၾကည့္ရင္းက တိတ္တဆိတ္ က်ိတ္ၿပီး ေလလည္လုိက္ေရာတဲ့။ (က်ေနာ့္လုိ လူစားျဖစ္မယ္။ လူၾကားထဲမွာ အင္မတန္ ဒုကၡေပးခ်င္တဲ့လူ။)

သူေလလည္ ၿပီးၿပီးခ်င္းမွာပဲ တုိက္တုိ္က္ဆုိင္ဆုိင္ ေမခလာက သူရွိရာဖက္ဆီကုိ လက္ညဳိးထုိးတဲ့ၿပီး….

ေကာ္လာေပၚမွာ ႏႈတ္ခမ္းနီ…… နင္ေလ လည္တာ မိၿပီ” လုိ႔ သီဆုိလုိက္ခ်ိန္နဲ႔ တုိးသတဲ့။

အဲဒီလူ႕စိတ္ထဲမွာ…. “အင္း…. ငါေလလည္တာ တုိးတုိးေလးပါ။ ေမခလာက ဘယ္လုိလုပ္ၿပီး သိသြားပါလိမ့္”….လုိ႔ ေတြးသတဲ့ဗ်။

ေလာကႀကီးမွာ အဲသည္လုိပဲ… အုိးမလုံ အုံပြင့္တဲ့ ဇာတ္လမ္းေလးေတြက တခါတေလက်ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ရယ္ရပါတယ္။

က်ေနာ္လည္း ရမ္ဘုိ(၅) တုိ႔၊ သူပုန္သုံးမ်ဳိးတုိ႔၊ အုတ္နီခဲမ်ားတုိ႔၊ ပြဲသိမ္းငုိခ်င္း စတဲ့ ကဗ်ာေလးေတြကုိ သည္လုိပဲ အမွတ္မထင္ ေရးခ်လုိက္ပါတယ္။ အမွန္ေတာ့ ဒီကဗ်ာေလးေတြ ရင္ထဲမွာ ကိန္းေအာင္းေနတာက ၾကာပါၿပီ။ ဘေလာ့ဂ္ေပၚမွာ ခ်ေရးျဖစ္ေအာင္ ေစ့ေဆာ္တဲ့အေၾကာင္းတရားေတြ ရွိပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ေသာ လူေတြကုိ ရည္ရြယ္ၿပီး ေရးမိတာလည္း အမွန္ပါ။

ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ရည္ရြယ္သူေတြက သိေတာင္မွ သိပါေလစမသိ။ (သိဖုိ႔ မလြယ္ပါဘူး။ က်ေနာ့္ဘေလာ့ဂ္ကုိ သူတုိ႔ တခါမွ လာဖတ္ပုံမရ။) သုိ႔ေသာ္လည္း ျမန္မာ ဘေလာ့ဂါတေယာက္ကေတာ့ သူ႕ကုိ ရည္ရြယ္ေရးတယ္လုိ႔ ထင္ရွာဟန္တူပါရဲ႕။ ဆတ္ဆတ္ခါ ဆုန္ဆုန္ေခြ႕ ေဆြ႕ေဆြ႕ခုန္ နာက်ည္းေနတာကုိ ေတြ႕ရေတာ့ က်ေနာ့္မွာ ေငြၾကည္ဟာသကုိ ဖတ္ရတုန္းကလုိပဲ ငုိအားထက္ ရယ္အားသန္ ျဖစ္ရပါေတာ့တယ္။ ယုန္ေထာင္ေၾကာင္မိ ဆုိတဲ့အတုိင္းပါပဲ။

သူ႕ချမာ…. အေတာ္ထိသြားပုံရတယ္။ အခုတေလာ သူမ်ားဘေလာ့ဂ္ေတြက ကြန္မင့္က႑မွာ သူ႕ချမာ ဘာေရးေရး အဲသည္အေၾကာင္းက မထြက္ႏုိင္ဘူးျဖစ္ေနရွာတယ္။

ေဆာရီးပါဗ်ဳိး။ ခင္ဗ်ားကုိ ရည္ရြယ္တာမဟုတ္ပါဘူး။ (သက္ဆုိင္သူေရ…. ေမ့အသံအား မွတ္မိပါရဲ႕လားေလ။ ဟဲ…ဟဲ။)

အမွန္က ယုန္ေထာင္တာပါဗ်ာ။ ယုန္သားက တယ္ခ်ဳိဆုိပဲ။ ေၾကာင္သားကေတာ့ ပူသတဲ့။ စားဖူးေသးဘူး။

အကၽြန္..ကၽြႏု္ပ္၊ ယုန္တထုပ္ကုိ၊ ခြာဆုတ္ေရလွန္၊ ၾကတ္ခုိးခံ၍၊ ပရံန၀ါ၊ ရြက္ႏုညႇာကို၊ ၀ါးျပာထည့္က်ဳိ၊ အုိးနားတုိႏွင့္..” ဆုိတဲ့ ေရွးကဗ်ာေလးကုိလည္း သတိရမိပါရဲ႕။ ရွလြတ္....။
Read more

“အႀကံျပဳသူမ်ား”



စာေပေဟာေျပာပြဲတခုမွာ ဆရာဦးေအာင္သင္း ေျပာခဲ့ဖူးတာကုိ သတိရမိတယ္။

“တုိ႔ဗမာသာကီမ်ဳိးတဲ့….. ႀကံႀကံဖန္ဖန္ ဘယ္လုိကေန ဘယ္လုိ သာကီမ်ဳိးဆုိၿပီး အမ်ဳိးဖမ္းေတာ္လုိက္သလဲမသိဘူး” ဆုိတာကုိ ဆရာက ရယ္စရာအျဖစ္ ေျပာခဲ့တာပါ။

က်ေနာ္သိသေလာက္ဆုိရင္ေတာ့ သာကီ၀င္ေတြဟာ သူတုိ႔ ေဆြေတာ္မ်ဳိးေတာ္ အခ်င္းခ်င္းထဲမွာပဲ လွည့္ပတ္ အိမ္ေထာင္ျပဳၾကတယ္လုိ႔ဆုိပါတယ္။ ျမန္မာျပည္က ဗုဒၶပြင့္ရာ နီေပါ နဲ႔ နည္းနည္းလည္း ေ၀းေတာ့ (နယ္နိမိတ္ခ်င္း ထိစပ္မေနေတာ့) တုိ႔ဗမာသာကီမ်ဳိး ဆုိတဲ့စကားကုိ နည္းနည္းေတာ့ ဆန္းစစ္ၾကည့္ဖုိ႔ လုိမယ္ထင္တယ္။

ဒါေပမယ့္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အခုတေလာေတာ့ တုိ႔ဗမာသာကီမ်ဳိး ဆုိတာကုိ ယုံရမလုိျဖစ္ေနျပန္ၿပီ။

ဒီလုိပါ….

ေဒ၀ဒတ္က သက္သတ္လြတ္စားျခင္းအပါအ၀င္ အႀကံျပဳခ်က္ ငါးခ်က္ကုိ ဗုဒၶထံ တင္သြင္းတာကုိ ဖတ္လုိက္ရလုိ႔ပါ။ (ဒီမွာဖတ္ပါ။) ဗုဒၶကလည္း အဲဒီ အႀကံျပဳခ်က္ ငါးခ်က္စလုံးကုိ ပယ္ခ်လုိက္ပါသတဲ့။

အားလုံးသိၾကတဲ့အတုိင္း ဗုဒၶနဲ႔ ေဒ၀ဒတ္ဟာ သမီးေယာက္ဖ ေတာ္ၾကတာမဟုတ္လား။
ဗုဒၶသာသနာမွာ ကုိယ့္ေယာက္ဖ နံပါတ္တစ္ျဖစ္ေနတုန္း ၀မ္းသာအားရ အႀကံျပဳခ်က္ေတြ၊ အခုေခတ္စကားနဲ႔ေျပာရရင္ Populist idea ေတြကုိ အႀကံျပဳတင္ျပလုိက္ေပမယ့္ ဗုဒၶကလည္း ကုိယ့္ေယာက္ဖမုိ႔ မ်က္ႏွာလုိက္ၿပီး လက္ခံလုိက္တာမ်ဳိးမရွိဘဲ ပယ္ခ်လုိက္တာကုိ ဖတ္ရတယ္။ ေဒ၀ဒတ္က ဒါကုိ အၿငဳိးအေတးမ်ား ထားေလသလားေတာ့မသိ။ ေနာက္ပုိင္းမွာ ဗုဒၶကုိ မေကာင္းႀကံတာေတြေတာ့ အမ်ားစု သိၿပီးသား ျဖစ္ရပ္ေတြမုိ႔ ဒီမွာ အေသးစိတ္ေရးမျပေတာ့ပါဘူး။

အဲဒီအျဖစ္အပ်က္ကေန ဘာကုိ သတိျပဳမိသလဲဆုိေတာ့ အႀကံျပဳခ်က္တခုကုိ ေပးရင္ စိတ္ျပတ္ဖုိ႔လုိတယ္ ဆုိတဲ့အခ်က္ကုိ သတိထားမိတယ္။ ဘယ္လုိ စိတ္ျပတ္ရမလဲဆုိေတာ့ မိမိအႀကံျပဳခ်က္ကုိ တဖက္သားက လက္မခံဘဲ ပယ္ခ်ႏုိင္တယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ကုိ စိတ္ထဲမွာ ေရွးဦးစြာ စြဲၿမဲထားရမယ္။ ၿပီးေတာ့ တဖက္က ပယ္ခ်လုိက္တဲ့အခါမွာလည္း စိတ္သေဘာထားႀကီးရပါမယ္။ အဲသည္လုိ မဟုတ္ဘဲ ေစတနာနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဆတ္ေဆာ့ၿပီးေတာ့ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဆရာႀကီးလုပ္ခ်င္လုိ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ အႀကံေပးတုန္းက ေပးၿပီး တဖက္က လက္မခံတဲ့အခါ မိမိအႀကံေပးခဲ့တဲ့လူအေပၚမွာ တဖက္သတ္ရန္ၿငဳိးဖြဲ႕တာဟာ ေဒ၀ဒတ္ရဲ႕ လုပ္ရပ္နဲ႔ အျဖစ္ခ်င္းေတာ္ေတာ္ဆင္ပါတယ္။

ဒီအေၾကာင္းကို ေရးရတာကေတာ့ အခု ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ေလာကမွာ၊ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးေလာကမွာ၊ ျမန္မာ့လူမႈပတ္၀န္းက်င္မွာ ေဒ၀ဒတ္လုိ လူေတြ တေန႔တျခားမ်ားလာတာကုိ ေတြ႕ရလုိ႔ ေရးရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ အေပၚမွာတုန္းက တုိ႔ဗမာသာကီမ်ဳိး ဆုိတဲ့ စကားကုိ သေဘာတူရမလုိ ျဖစ္ေနၿပီလုိ႔ ေျပာခဲ့တာပါ။

က်ေနာ့္ဘေလာ့ဂ္မွာလည္း အႀကံျပဳၾကတဲ့ ကြန္မင့္ေတြကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ လက္ခံႏုိင္ဖြယ္ရွိတဲ့ အႀကံျပဳခ်က္ေတြ ပါသလုိ လက္မခံႏုိင္ဖြယ္ အႀကံျပဳခ်က္ေတြလည္း ပါပါတယ္။ အႀကံျပဳခ်က္ေတြထဲက တခ်ဳိ႕ကုိ လက္ခံခ်င္တဲ့အခါ လက္ခံတယ္။ လက္မခံခ်င္လွ်င္လည္း ပယ္လုိက္ပါတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ။ အႀကံျပဳခ်က္တုိင္းကုိ လက္ခံပါမယ္လုိ႔ က်ေနာ့္ဘေလာ့ဂ္မွာ ကတိက၀တ္ေပးထားခဲ့တာမ်ဳိးမွ မရွိတာဘဲ။ (ပယ္တယ္ဆုိတဲ့ေနရာမွာ အယူအဆကုိ လက္မခံလုိ႔ ပယ္တာပါ။ ကြန္မင့္ကုိ ဖ်က္ပစ္ျခင္းမဟုတ္ပါ။ က်ေနာ့္ဘေလာ့ဂ္မွာ Virus link ကြန္မင့္ကလြဲလုိ႔ ဘယ္ကြန္မင့္ကုိမွ မဖ်က္ပါဘူး။)

ဒါေတာင္မွ တခ်ဳိ႕အေတြးအေခၚပုိင္းဆုိင္ရာ အႀကံျပဳခ်က္ေတြကုိဆုိလွ်င္ လက္မခံတဲ့အခါမ်ဳိးဆုိရင္ ကြန္မင့္က႑မွာ ဘာေၾကာင့္လက္မခံေၾကာင္းကုိ ျပည့္ျပည့္စုံစုံ ေရးသားၿပီးမွ ပယ္ခ်ေလ့႐ွိပါတယ္။ အဲသည္မွာ ေဒ၀ဒတ္ဇာတ္လမ္းက စေတာ့တာပါပဲ။

အခ်ဳိ႕ေသာ အႀကံျပဳသူေတြဟာ သူတုိ႔အႀကံျပဳခ်က္ကုိ လက္မခံတဲ့အခါ အနည္းနဲ႔ အမ်ားေတာ့ အၿငဳိးအေတး ထားသြားၾကတယ္ဆုိတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ အၿငဳိးအေတးထားတဲ့အေၾကာင္းကုိ ဘယ္လုိသိရသလဲဆုိေတာ့ က်ေနာ္သြားေလ့သြားထမရွိတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ေတြက ကြန္မင့္က႑ေတြမွာ တခါတရံ အမွတ္မထင္ သြားဖတ္ရင္းနဲ႔မွ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ႐ုတ္တရက္ ေတြ႕ရတာမ်ဳိးပါ။ က်ေနာ့္အေၾကာင္းကုိ ကြယ္ရာမွာ အတင္းတုပ္သလုိ ေရးထားတာမ်ဳိးေပါ႔။ တခါတေလေတာ့လည္း အခြင့္သာရင္ ပုိ႔စ္နဲ႔ မဆီမဆုိင္ အားပါးတရ ၀င္တြယ္တာမ်ဳိးေပါ႔။

အံ့ၾသစရာေကာင္းတာက အဲဒီလူေတြဟာ ရင့္က်က္တဲ့ အသက္အရြယ္ကုိ ေရာက္ေနၿပီျဖစ္ပါလ်က္ ဘာေၾကာင့္ စိတ္သေဘာထား ႏုေနရေသးသလဲဆုိတဲ့ အခ်က္ကုိပါ။

အဲသည္လူေတြဟာ အခုသာ နအဖကုိ မႀကဳိက္ဘူးလုိ႔ ေအာ္ေနတာ။ နအဖ ေနရာကုိ ေရာက္သြားရင္ နအဖ အတုိင္း တေသြမတိမ္းက်င့္ႀကံလိမ့္မယ္ဆုိတာ က်ေနာ့္စိတ္ထဲမွာ ခံစားမိေနတယ္။ အခုအခါမွာ အႀကံျပဳခ်က္လုိ႔ ေခါင္းစဥ္တပ္ထားတဲ့ သူတုိ႔ျဖစ္ခ်င္တာေတြကုိ အဲဒီအခါက်ရင္ နအဖလုိပဲ “ဦးတည္ခ်က္ေတြ၊ အေျခခံမူေတြ ” စတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေတြခ်မွတ္ၿပီး သူတပါးကုိ အတင္းအၾကပ္ လုိက္နာေစလိမ့္မယ္။

ေနာက္တခ်က္က နအဖ နဲ႔ အဲသည္လူေတြနဲ႔ တူညီေနတဲ့ အခ်က္တခုရွိေသးတယ္။ အဲဒါက ပိတ္ပင္ရတာကုိ ၀ါသနာပါတာ။ သေဘာထားကြဲလြဲမႈ၊ အျမင္မတူမႈကို လက္မခံႏုိင္တာ။ သူတုိ႔စိတ္ထဲမွာ လူတုိင္းဟာ အၿမဲတမ္း သေဘာထားတုိက္ဆုိင္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေလးေတြကုိသာ ရွာေဖြ ေရးသားေျပာဆုိေနရမယ္လုိ႔ မွတ္ထင္ေလသလားေတာ့မသိ။ နအဖရဲ႕ စာေပစိစစ္ေရးကုိသာ အျပစ္ေျပာေနၾကတာ။ အဲဒီလူေတြဟာ သူတုိ႔ ဘေလာ့ဂ္ေတြမွာ ဆန္႔က်င္ဖက္အျမင္၊ ကြဲလြဲတဲ့အျမင္ကုိ ေဖာ္ျပမိရင္ “ဖ်က္သာ ဖ်က္ခ်လုိက္” ဆုိတဲ့ စကားကုိ ရဲရဲႀကီး ေျပာထြက္တတ္တာကုိ ေတြ႕ရတယ္။

ေၾသာ္….. ေနာက္ဆုံးေတာ့လည္း “ဒီမုိး၊ ဒီေလ၊ ဒီလူေတြနဲ႔”…. နအဖျပဳတ္က်သြားလည္း ဒီ… ေဒ၀ဒတ္လုိလူ၊ နအဖလုိလူေတြသာ အာဏာရသြားရင္ေတာ့…….ဆုိတဲ့အေတြးနဲ႔ ျမန္မာ့ေရွ႕ေရးကုိ ရင္ေလးမိပါေသးတယ္။
Read more

“ပြဲသိမ္းငုိခ်င္း”



ပြဲသိမ္းတုိက္ပြဲ….
ပြဲသိမ္းတုိက္ပြဲ….
ပြဲသိမ္းတုိက္ပြဲ….
အာေတြလည္း ၿပဲခဲ့ေပါ႔
အေသႏႊဲမယ့္ သ႑ာန္လုိ
ေလထဲက ရမ္ဘုိေတြေၾကာင့္
အံမယ္ေလး….. အရပ္ကတုိ႔ရဲ႕
ပြဲမစခင္က ဇာတ္သိမ္းရပါေပါ႔လား…..
Read more

“Celebrity ကုိေပါ”

Jurong East ဘူတာကေန IMM ကုန္တုိက္ကုိ လမ္းေလွ်ာက္သြားရင္ ဆယ္မိနစ္ေလာက္ ေလွ်ာက္ရတယ္။

တရက္ ႐ုံးဆင္းခ်ိန္မွာ မဒမ္ေပါနဲ႔ ခ်ိန္းၿပီး သြားၾကတယ္။ မဒမ္ေပါက က်ေနာ့္လက္ေမာင္းတဖက္ကုိ သူ႕လက္ခ်ိတ္ၿပီး သတုိ႔သား၊ သတုိ႔သမီး ေလွ်ာက္သလုိ ေဘးခ်င္းယွဥ္လ်က္ စိမ္ေျပနေျပ ေလွ်ာက္သြားၾကတာေပါ႔။ ႏွစ္ေယာက္တည္းနဲ႔ ပလက္ေဖာင္းျပည့္တယ္။ ေနာက္လူ ေက်ာ္တက္ဖုိ႔ မစဥ္းစားနဲ႔။

ဟုိးေရွ႕ခပ္လွမ္းလွမ္းက မီးပြဳိင့္မေရာက္မီ လမ္းခ်ဳိးအေကြ႕ လူကူးမ်ဥ္းက်ားမွာ မိန္းကေလးတေယာက္ လမ္းကူးေနတယ္။ အသက္ ၁၈ ႏွစ္နဲ႔ ၂၀ ၾကားေလာက္လုိ႔ ခန္႔မွန္းမိတယ္။

ေကာင္မေလးက က်ေနာ္တုိ႔ဖက္ကုိ ႐ုတ္တရက္ လွည့္ၾကည့္လုိက္ၿပီး ၿပဳံးရင္း လက္လွမ္းျပတယ္။

သူမ ဘယ္သူလဲ ???!!!

က်ေနာ့္ေခါင္းထဲမွာ အေျပးအလႊား စဥ္းစားတယ္။ အေျဖမထြက္ဘူး။ မဒမ္ေပါကုိ အသာ အကဲခတ္လုိက္ေတာ့လည္း သူ႕ကုိ လက္ျပတာ မဟုတ္သလုိပဲ။ ခပ္တည္တည္ပဲ။ ေကာင္မေလးချမာမွာေတာ့ အေသအခ်ာ ၿပဳံးၾကည့္ၿပီးေတာ့ အားပါးတရ လက္ျပ ႏႈတ္ဆက္ေနဆဲ။

ဒါနဲ႔ က်ေနာ့္စိတ္ထဲမွာ…. “ေၾသာ္…ငါက သူ႕ကုိ မသိေပမယ့္ သူကေတာ့ ငါ႔ကုိ သိလုိ႔ ျဖစ္မွာေပါ႔ေလ။ ငါက ဘေလာ့ဂ္ေပၚမွာလည္း ဓါတ္ပုံတင္ထားဖူးတယ္ မဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ ငါ႔ဘေလာ့ဂ္ကုိ လာဖတ္ေနက်သူေတြထဲက တေယာက္ျဖစ္မယ္ထင္တယ္။”….. လုိ႔ေတြးရင္း မဒမ္ေပါ လက္ခ်ိတ္ထားတဲ့ၾကားက ညာလက္ကုိ အသာေျမႇာက္ၿပီး ျပန္လက္ျပလုိက္တယ္။

က်ေနာ္လည္း လက္ျပလုိက္ေရာ… ေစာေစာက အားပါးတရ လက္ျပေနတဲ့ ေကာင္မေလးဟာ ခ်ာကနဲ မ်က္ႏွာကုိ ေရွ႕ျပန္လွည့္၊ ေခါင္းကေလးငုံ႔ၿပီး သုတ္သုတ္ သုတ္သုတ္နဲ႔ မီးပြဳိင့္ကုိ ျဖတ္ကူးသြားေတာ့တယ္။ ကပ်ာကယာေလွ်ာက္သြားလုိက္ပုံမ်ား ေနာက္ကုိလည္း တခ်က္မွ လွည့္ၾကည့္ေဖာ္ေတာင္မရေတာ့ဘူး။ လူမွားၿပီး လက္ျပမိတာနဲ႔တူတယ္။

ခ်က္ခ်င္းပဲ။ ေဘးနားက မဒမ္ေပါဆီက ခြက္ထုိးခြက္လန္ ရယ္သံေတြ ထြက္လာတယ္။ က်ေနာ့္မွာေတာ့ မ်က္ႏွာေတြေရာ၊ နားရြက္ေတြေရာ၊ ႏွာေခါင္းေတြေရာ နီျမန္း ထူအမ္းလုိ႔ေပါ႔။ ပထမေတာ့ က်ေနာ္လည္း ေရာေယာင္ၿပီး ရွက္ရယ္ ရယ္မိတယ္။ ပါးစပ္ကလည္း ေယာင္ၿပီး လႊတ္ကနဲ တခ်က္ ထြက္သြားေသးတယ္။

“ကုိကုိ႔ ဘေလာ့ဂ္ကုိ လာဖတ္တဲ့ စာဖတ္သူ ေအာက္ေမ့လုိ႔”

အဲဒီမွာ ပုိဆုိးသြားတယ္။ မဒမ္ေပါက…

“ဟား…ဟား….ဟား…ဟား… ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ဆယ္လစ္ဘရစ္တီ ( Celebrity ) ထင္ေနသေပါ႔ေလ…ဟိ..ဟိ…ဟိ..ဟိ”…………တဲ့။

ေျပာရင္းနဲ႔ တအိအိ ရယ္လုိက္တာဗ်ာ… သူ႕မွာ ရယ္ရလြန္းၿပီး မ်က္ရည္ေတြထြက္၊ ဒူးေတြဘာေတြ ၫြတ္လုိ႔။ ေတာ္ေတာ္ဆုိးတဲ့ မိန္းမ။ ကုိယ့္ေယာက္်ားကုိ နည္းနည္းေလးမွ ေထာက္ထားၫႇာတာေဖာ္မရဘူး။ မသကာ နည္းနည္းပါးပါး မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ပါေတာ့လား။

အဲဒီေန႔ကစၿပီး…. အျပင္မွာ မသိတဲ့လူတေယာက္ေယာက္က ၿပဳံးျပႏႈတ္ဆက္ေနတာေတြ႕ရင္ က်ေနာ့္မွာ ျပန္ၿပဳံးျပဖုိ႔ ႏွစ္ခါျပန္ စဥ္းစားရတယ္။
Read more

“သစ္ခြပန္းကဗ်ာ”

မၾကာေသးခင္က နအဖ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္သိန္းစိန္ စကၤာပူႏုိင္ငံကုိ အလည္အပတ္လာခဲ့တယ္။ အဲသည္မွာ စကၤာပူအစုိးရက သူ႕ကုိ ဂုဏ္ျပဳတဲ့အေနနဲ႔ ႐ုကၡေဗဒဥယ်ာဥ္အတြင္းက သစ္ခြပန္းတမ်ဳိးကုိ “ဒင္းဒ႐ုိဘီယမ္သိန္းစိန္” လုိ႔ အမည္ေပးကင္ပြန္းတပ္ခဲ့တယ္။

အဲသည္ကိစၥနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ စကၤာပူ ဒီမုိကရက္ ပါတီ (SDP)ရဲ႕ အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာက သတင္းတပုဒ္မွာ က်ေနာ္ကဗ်ာေလးတခုေရးၿပီး ကြန္မင့္ေပးခဲ့တယ္။ အဲဒါကုိ စကၤာပူက လူ႕အခြင့္အေရးလႈပ္ရွားသူ Ng E-Jay က ႏွစ္ၿခဳိက္သြားပုံရတယ္။ သူ႕ရဲ႕ ၀က္ဆုိက္မွာ Satire and Humour အမ်ဳိးအမည္နဲ႔ ျပန္လည္ေဖာ္ျပထားတာကုိ ေတြ႕ရတယ္။ သူထည့္ထားတဲ့ ပုံကေလးနဲ႔အတူ ေအာက္မွာ ျပန္လည္ ေဖာ္ျပလုိက္ပါတယ္။ က်ေနာ့္ကဗ်ာေလးကုိ “Orchid poetry” လုိ႔လည္း သူက နာမည္ေပးထားလုိက္ေသးတယ္။



No less than a belle as a metaphor,
Innocent in nature
Pity that unfortunate orchid in Singapore,
Named after a killer.

But the killer has no name
In heaven’s short-list
And there is no shame
In those who named the orchid.
Read more

“ရယ္ခ်င္ၾကသူမ်ား”

စကၤာပူမွာ ျမန္မာဦးေရဟာ အရင္ကထက္ သိသိသာသာ တုိးတက္မ်ားျပားလာတယ္။ သြားေလရာမွာ ျမန္မာလုိ ေျပာသံဆုိသံေတြ ၾကားရတယ္။

သြားရင္းလာရင္း ကုိယ့္ေဘးပတ္၀န္းက်င္မွာ ျမန္မာစကားေျပာသံေတြ ၾကားရတဲ့အခါ အထူးတလည္ ဂ႐ုစုိက္နားေထာင္တာ မဟုတ္ေပမယ့္လည္း ကုိယ့္ဘာသာစကားနဲ႔ ေျပာေနၾကတာဆုိေတာ့ သူ႕အလုိအေလ်ာက္ ကုိယ့္နားထဲကုိ တုိး၀င္လာေတာ့တာေပါ႔။

အဲဒီမွာ သတိထားမိတာ တခုရွိတယ္။

ျမန္မာေတြ စကားေျပာတာနဲ႔ ႀကဳံတဲ့အခါ ဆယ္ႀကိမ္မွာ ရွစ္ႀကိမ္ေလာက္က အေရမရ အဖတ္မရေတြ ေျပာေနၾကတာပဲေတြ႕ရတယ္။ တကယ္ပါ။ သြားရင္းလာရင္း မုိဘုိင္းလ္ဖုန္းေျပာေနသံမ်ားၾကားရင္ ကိစၥတခုကို အေလးအနက္ ေျပာေနတာမ်ဳိး ၾကားရခဲတယ္။ ရထားေပၚမွာ၊ ဘတ္စ္ကားေပၚမွာ ျမန္မာအုပ္စုနဲ႔ တုိးမိရင္ ဘာမဟုတ္တဲ့အေၾကာင္းေတြကုိေျပာၿပီး တေသာေသာ ရယ္ေနၾကတာကုိပဲ အၿမဲလုိလုိ ေတြ႕ရတယ္။ (က်ေနာ္တုိ႔ကုိယ္တုိင္လည္း လုပ္တတ္ပါတယ္။)

တခ်ဳိ႕ကလည္း တကယ္ကုိ ေပ်ာ္ရႊင္ေနလုိ႔ လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ရယ္ေမာၾကတာပါ။ တခ်ဳိ႕က်ေတာ့ ဘာရယ္စရာမွမပါဘဲနဲ႔လည္း ေပါ႔ပ်က္ပ်က္ေတြ ေတာင္စဥ္ေရမရ ေလွ်ာက္ေျပာၿပီး အေၾကာင္းမရွိ တဟဲဟဲ ရယ္ေနတာမ်ဳိးေတြေပါ႔။ တခါတေလက်ေတာ့ အဲသည္ေတာင္စဥ္ေရမရေတြဟာ သည္းမခံႏုိင္ေလာက္ေအာင္ နားဆင္းရဲရတာမ်ဳိးေတြ ရွိပါတယ္။ လူမ်ဳိးျခားထဲမွာေရာ ဒါမ်ဳိးမရွိဘူးလားဆုိေတာ့ ရွိေတာ့ရွိတယ္။ ရွားတယ္ေပါ႔ေလ။

ေနာက္တမ်ဳိးကေတာ့ တခ်ဳိ႕ျမန္မာေတြ တခ်ိန္လုံးရယ္ေနတာ။ က်ေနာ့္အသိထဲမွာ ျမန္မာမိန္းကေလးတေယာက္ရွိတယ္။ လူျမင္တာနဲ႔ သြားအေဖြးသားနဲ႔ ရယ္ျပေတာ့တာပါ၊ ၿပဳံးျပတာမဟုတ္ဘူးေနာ္။ ရယ္တာ။ သူက စကားေျပာရင္လည္း ရယ္ၿပီး ေျပာတယ္။ နားေထာင္ရင္လည္း ရယ္ၿပီး နားေထာင္တယ္။ ရယ္တာမွ နည္းနည္းေနာေနာ ရယ္တာမ်ဳိးမဟုတ္။ မ်က္စိေပါက္ေတြ ပိတ္တဲ့အထိ ရယ္ေနတတ္တာမ်ဳိး။ ၿမဳိ႕ပတ္ရထားေပၚမွာ သူနဲ႔ဆုံလုိ႔ စကားေျပာၾကရင္ က်ေနာ့္မွာ စိတ္မသက္မသာျဖစ္ရတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ သူက တခ်ိန္လုံး ရယ္ေနလုိ႔ေပါ႔။ ၾကည့္ရတာ… သူငယ္ငယ္က “လူခ်စ္လူခင္မ်ားခ်င္ရင္ ရယ္ျပပါ” ဆုိတဲ့ ဆုံးမစကားကုိ နား၀င္ခဲ့ဟန္တူတယ္။

ေနာက္တခါ… ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ေတြ ေပၚလာျပန္ေတာ့ ဘေလာ့ဂါအမ်ားစုက ဟာဒယရႊင္ေဆးတုိက္ေကၽြးဖုိ႔ အားသန္ၾကပုံရတယ္။ တခ်ဳိ႕က ဟာသကုိ ေဇာက္ခ် ေရးသလုိ၊ တခ်ဳိ႕ကလည္း က်ဳိးၾကားက်ဳိးၾကား ေရးၾကတယ္။

ဘေလာ့ဂ္ဖတ္သူအမ်ားစုကလည္း ရယ္ဖုိ႔ ေမာင္းတင္ၿပီး လာဖတ္ၾကပုံရတယ္။

ကြန္မင့္က႑ေတြမွာ တခ်က္ေလာက္ လုိက္ဖတ္ၾကည့္ပါ။

“ရယ္ရလြန္းလုိ႔ ပါးစပ္ႀကီး ဟၿပီး ျပန္သြားပါတယ္”
“ပါးစပ္ႀကီး ဖြင့္ၿပီး ရယ္ေနမိတယ္”
“ပါးစပ္ႀကီး မေစ့ႏုိင္ဘဲ ဖတ္သြားတယ္”
“မ်က္ရည္မ်ားထြက္ေအာင္ ရယ္သြားပါတယ္”
“ဖတ္ရင္း အူႏွိပ္ေနရတယ္” စတဲ့ ကြန္မင့္မ်ဳိးေတြ ေတြ႕ရမယ္။

မဲလ္ဘုန္းမွာ ေက်ာင္းတက္တဲ့ စုိးထက္ဆုိတဲ့ ဘေလာ့ဂါဆုိရင္ လူတကာသတိထားမိေလာက္ေအာင္ ဘေလာ့ဂ္တုိင္းလုိလုိမွာ ရယ္ေနတဲ့ သေကၤတေလးသက္သက္ ၀င္ကြန္မင့္တတ္ေသးတယ္။

ေခတ္အဆက္ဆက္ ျမန္မာစာေပမွာ ရယ္စရာဟာသစာေပက ေရွ႕တန္းကေျပးေနတာေတြ၊ ဗီဒီယိုေတြမွာ ဟာသဇာတ္လမ္းက မ်ားေနတာေတြမွာ နအဖစိစစ္ေရးရဲ႕ ပေယာဂမကင္းသလုိ က်ေနာ္တုိ႔ လူမ်ဳိးရဲ႕ ဟာသအေပၚ အလြန္အမင္း စြဲလန္းမက္ေမာမႈကလည္း အဓိက အေၾကာင္းတခုျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။

ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေကာက္ခ်က္ခ်မိလုိက္ပါတယ္။ ေၾသာ္… ငါတုိ႔ ျမန္မာလူမ်ဳိးဟာ တယ္လဲ ရယ္ေမာခ်င္တဲ့ လူမ်ဳိးပါလားလုိ႔ေလ။ ဒါဆုိ.... ရယ္တာပဲဗ်ာ၊ ငုိတာထက္ေတာ့ မေကာင္းေပဘူးလားလုိ႔ ေမးစရာရွိလာတယ္။

ဒီေမးခြန္းနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ ဒီေလာက္ရယ္ခ်င္တဲ့ လူမ်ဳိးမွာမွ ငုိခ်င္စရာဒုကၡေတြ တေလွႀကီး ေတြ႕ႀကဳံေနရတာကုိလည္း သတိမျပဳဘဲ မေနႏုိင္ေအာင္ပါပဲ။ ဆရာေအာင္သင္းေျပာတဲ့ “ရယ္စရာ ေမာစရာ” ဆုိတဲ့ စကားသြားသတိရမိတယ္။ ဆရာက “ရယ္စရာေနာက္မွာ ေမာစရာ” အၿမဲလုိက္ေလ့ရွိသတဲ့။

အခုလည္းျဖစ္ေနပုံက ျမန္မာေတြဟာ လက္ေတြ႕ဘ၀မွာ ရင္ေမာစရာအျဖစ္အပ်က္ေတြနဲ႔ ႀကဳံလြန္းလုိ႔မ်ား ရယ္ေမာစရာေတြကုိ ထြက္ေပါက္အေနနဲ႔ သေဘာထားၿပီး တမင္သက္သက္ ရွာေဖြရယ္ေမာခ်င္ေနၾကတာလား။ ဒါမွမဟုတ္ ရယ္စရာေတြခ်ည္းပဲ ေတြးရင္းေတာရင္း၊ ရယ္ရင္းေမာရင္းနဲ႔ ေလးနက္တဲ့အေၾကာင္းအရာေတြကုိ ေတြးႀကံ၊ေျပာဆုိ၊ျပဳမူဖုိ႔ ေမ့ေလ်ာ့သြားေလတာမ်ားလား။

“ေထာင္တန္ေသာစကား ရယ္ေပါ႔ ” ဆုိတဲ့ စကားလုိ အေလးအနက္ထားရမယ့္ ကိစၥေတြမွာလည္း ရယ္ေမာလုိက္႐ုံနဲ႔ ေက်နပ္သြားၾကတဲ့ ကုိယ့္လူမ်ဳိးကုိပဲ ဂ႐ုဏာေဒါေသာနဲ႔ အျပစ္ဖုိ႔ရမလား။

ဒါမွမဟုတ္ “ရယ္ေသာသူအသက္ရွည္၏” ဆုိတဲ့အတုိင္း ဘ၀ကုိ ရယ္ရယ္ေမာေမာ ေက်ာ္ျဖတ္ေနႏုိင္ၾကတာကုိပဲ မုဒိတာ ပြားရမလား။

ေအးေလ…. ရယ္ေတာ့လည္း ရယ္ၾကတာေပါ႔။ ေလာကႀကီးရဲ႕ ကေမာက္ကမ အဆီအေငၚမတည့္မႈေတြကုိ ပင္ကုိယ္ဟာသဓါတ္ခံနဲ႔ ျမင္ႏုိင္၊ ရယ္ေမာႏုိင္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ ေကာင္းတာေပါ႔။

ဒီလုိမဟုတ္ဘဲ မြန္းၾကပ္မႈေတြ၊ မေျပလည္မႈေတြကေန ခဏတျဖဳတ္ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္ခ်င္လုိ႔ ဟာသကုိ မီွ၀ဲတာဆုိရင္ အဲဒီ ရယ္ျခင္းမ်ဳိးက က်န္းမာေရးနဲ႔ မညီဘဲ ၾကာရင္ ေဆးစြဲသလုိ စြဲလာႏုိင္တယ္။ ရယ္စရာေတြ ႐ုတ္တရက္ျပတ္လပ္သြားၿပီး လက္ေတြ႕ေလာကက အဆင္မေျပမႈေတြနဲ႔သာ ႀကဳံေတြ႕ရတဲ့အခါ ကုိယ္ခံအား နည္းလာႏုိင္တယ္။

သင္ဟာ ေန႔ေန႔ညည ရယ္စရာေတြကုိ ဘေလာ့ဂ္တကာမွာ လုိက္ရွာဖတ္ရမွ စိတ္အဆာေျပတယ္၊ ဘေလာ့ဂ္ပုိ႔စ္ေတြထဲမွာ ရယ္စရာမပါရင္ ကြန္မင့္ေတြထဲက ရယ္စရာကုိ လုိက္ရွာဖတ္မယ္။ ကြန္မင့္ေတြထဲမွာမေတြ႕ရင္ စီေဘာက္စ္ေတြထဲက ရယ္စရာကုိ လုိက္ရွာဖတ္မယ္။ ရယ္စရာမေတြ႕ရင္ ကတုန္ကယင္ႀကီး ခံစားရမယ္။

မနက္မုိးလင္းရင္ ဘေလာ့ဂ္ေတြထဲ၀င္ၿပီး ရယ္စရာေလး တပက္ေလာက္ ခ်လုိက္မွ ေနသာထုိင္သာရွိသြားတယ္ဆုိရင္ သင္ ရယ္စရာရဲ႕ သားေကာင္ျဖစ္ေနၿပီ။

“Laughter is the best medicine” ဆုိေပမယ့္လည္း ေနရာတကာ အလြန္အကၽြံေတာ့ မေကာင္းဘူးလုိ႔ ယူဆမိပါတယ္။

ကာတြန္းဆရာတေယာက္ေရးသလုိ…… အျပစ္ကင္းစြာ ရယ္ေမာႏုိင္ၾကပါေစ…. လုိ႔ပဲ ဆုေတာင္းေပးလုိက္ပါတယ္။
Read more

“ကုိယ့္အထုတ္ကုိယ္ထမ္း”

”ည္မမ့္လိပေးာစးုိကၾ္နုကး္မြမအ ိုကးရေ္ကတးုိတ ၊းရောကေ္မိတမာညပး္ငာစေ ္က်လးာစးဳိကႀ င္ာအေး္မက္ကဖတ င္ြတ္တတအင္ာယစေ ္ညသူသ္ညလင္်က င္ြတ္တတအး္ငာစေ“
-Wap Ok-

တုိင္းရင္းသားဘာသာစကားနဲ႔ ေရးထားတာမဟုတ္ပါ။ ေမာ္ဒန္ျဖစ္သြားေအာင္ အစီအစဥ္ ဖ်က္ေရးထားတာ။

နားမလည္တဲ့လူေတြ၊ မခံစားတတ္တဲ့သူေတြကုိ တာရာမင္းေ၀ရဲ႕ “ၿပဳိင္ျမင္းတုိ႔ရဲ႕ ခြာသံ” ကုိ ရွာဖတ္ပါလုိ႔ တုိက္တြန္းလုိက္တယ္။ အဲဒါနဲ႔မွ နားမလည္ေသးရင္ (သုိ႔မဟုတ္) မခံစားတတ္ေသးရင္ ေက်းဇူးျပဳ၍ က်ေနာ့္ဘေလာ့ဂ္ကုိ ေနာင္ဘယ္ေတာ့မွ မလာပါနဲ႔။ က်ေနာ့္ဘေလာ့ဂ္က သာလာယံဇရပ္မဟုတ္ဘူးဗ်….ဟြန္႔။

အဲ…..ႏႈတ္ခမ္းေကာင္းလွ်ာပါး စာဖတ္သူကုိ ဘလုိင္းႀကီး ရန္ေတြ႕ေနလုိ႔ မျဖစ္ေသးပါဘူးေလ။ အမွန္အတုိင္း ရွင္းျပဦးမွ။ ႏုိ႔မဟုတ္ရင္ ကုိယ္ေရးခ်င္တာကုိ ေရွ႕ဆက္ေရးလုိ႔ ရမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။

အေပၚကစာကုိ အမွန္အတုိင္း အစီအစဥ္တက် ေရးလုိက္မယ္ဆုိရင္ သည္လုိ ေတြ႕ရပါမယ္။

“ေစာင္းအတတ္ကုိ ျမတ္ႏုိး၊က်င္လည္သူသည္ သူက်င္လည္ရာ ေစာင္းအတတ္တြင္ တဖက္ကမ္းခတ္ေအာင္ ႀကဳိးစားလ်က္ ေစာင္းပညာမတိမ္ေကာေရး၊ တုိးတက္ေရးကုိ အစြမ္းကုန္ႀကဳိးစားေပလိမ့္မည္”
-Ko Paw-


အထက္ပါ ပညာရွိႀကီးေျပာခဲ့သည္မွာ မွန္၏။ အင္း…ကုိယ္ေျပာတာပဲ….ကုိယ္မေထာက္ခံလုိ႔ ျဖစ္မလား။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကလဲ။ ဒါနဲ႔... သိပ္ေပါလုိ႔ မျဖစ္ေခ်ဘူး…. ေတာ္ၾကာ ကုိအင္ဒီတုိ႔လုိ ေနာင္လာေနာက္သားေလးေတြ အတုယူမွားကုန္မွာ စုိးရတယ္။

ဒါေပမယ့္ ေစာေစာက ေစာင္းပညာရွင္က… “ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈကုိ ထိန္းသိမ္းခ်င္လုိ႔ ေစာင္းအတတ္မတိမ္ေကာေရးကုိ အစြမ္းကုန္ႀကဳိးစားေနပါတယ္”လုိ႔ အသံေကာင္းဟစ္လာရင္ က်ေနာ္က အျမင္သိပ္ကတ္တယ္ခင္ဗ်။

ဘယ့္ႏွယ့္လဲ။ နား႐ႈပ္သြားလားမသိဘူး။

က်ေနာ္တုိ႔ဟာ ပုဂံက ဘုရားပုထုိးေတြ၊ ၿမဳိ႕႐ုိးေတြကုိ ယဥ္ေက်းမႈအေမြအႏွစ္အေနနဲ႔ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေလွ်ာက္ေနၾကတာမွန္ေပမယ့္ တကယ့္အျပင္မွာေတာ့ ပုဂံေခတ္ယဥ္ေက်းမႈအတုိင္း ၀တ္စားဆင္ယင္၊ ေျပာဆုိ၊ ျပဳမူေနထုိင္ၾကတာမဟုတ္ဘူးေလဗ်ာ။ ေခတ္အေလ်ာက္ပဲ ၀တ္စားဆင္ယင္ၾကတယ္၊ ျပဳမူေျပာဆုိၾကတယ္ မဟုတ္လား။

ဆုိလုိခ်င္တာက ယဥ္ေက်းမႈဆုိတာမ်ဳိးဟာ တရားေသ ဆုပ္ကုိင္ဖက္တြယ္ထားသင့္တဲ့ အရာႀကီးမဟုတ္ဘူး။ ယဥ္ေက်းမႈဆုိတာ အၿမဲတေစ စီးဆင္းေနရမယ္။ တျခားယဥ္ေက်းမႈေတြနဲ႔ ကူးလူးစပ္ယွက္ေနရမယ္။ ရွင္သန္ေနရမယ္။

ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈဆုိတာ ဒီလုိႀကီးပဲလုိ႔ တရားေသ ဆုပ္ကုိင္ၿပီး ယဥ္ေက်းမႈအေျပာင္းအလဲကုိ လက္မခံရင္ အဲသည္ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈဟာ ေနာက္က် က်န္ရစ္ခဲ့မယ္။ ယဥ္ေက်းမႈအေသႀကီး ျဖစ္သြားမယ္။ ဆက္လက္ မရွင္သန္ႏုိင္ေတာ့ဘူး။

ေနာက္တခုက ေနရာတကာကုိ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈဆုိၿပီး နာမည္ေလွ်ာက္တပ္ေနတာကုိလည္း ၾကည့္မရဘူး။ ၾကည့္မရရင္ မ်က္စိပိတ္ထားေပါ႔ ဆုိရေအာင္ကလည္း ကုိယ္နဲ႔ပါ လာလာၿငိေနေတာ့ မ်က္စိပိတ္ထားလည္း သိေနေတာ့တာေပါ႔။

က်ေနာ္တုိ႔ ငယ္ငယ္က ေဘာင္းဘီတုိ၊ ရွည္ ၀တ္သူမရွိသေလာက္ ရွားတယ္။ မိန္းကေလးဆုိလည္း စကပ္၀တ္သူရွားတယ္။ ပုဆုိး၊ ထမီပဲ ၀တ္ၾကတယ္။ အဲဒီတုန္းက ေဘာင္းဘီရွည္၀တ္သူဆုိရင္ လမ္းသရဲလုိလုိ၊ စာရိတၱမေကာင္းသူလုိလုိ ေရာေထြးေျပာၾကတယ္။ ကာတြန္းေတြ၊ ကေလးဖတ္စာေပေတြမွာ ဆုိးသြမ္းလူငယ္ကုိ သ႐ုပ္ေဖာ္ရင္ ေဘာင္းဘီဖင္ၾကပ္နဲ႔ ဂစ္တာနဲ႔ တြဲၿပီး သ႐ုပ္ေဖာ္တတ္ၾကတယ္။ တကယ္ေတာ့ ေဘာင္းဘီ၀တ္ျခင္း၊ ပုဆုိး၀တ္ျခင္းဟာ လူတေယာက္ အက်င့္စာရိတၱနဲ႔ ဘာမွမဆုိင္။ ပုဆုိးတုိက္ပုံ၀တ္ၿပီး ဘုိေကေလးအက်အနဖီးၿပီး ယုတ္မာေနတဲ့လူေတြ တပုံႀကီး။ လူႀကီးသူမေရွ႕မွာ ခါးကေလးကုိင္းၿပီး သြားတတ္ေပမယ့္ စိတ္ဓါတ္က ယုတ္မာေနသူေတြ တေလွႀကီး။ ေနာက္ၿပီး အဲသည္လူယုတ္မာေတြကပဲ တခုခုဆုိရင္ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈေခါင္းစဥ္တပ္ၿပီး အသံက်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ေအာ္ခ်င္ၾကေသးတယ္။

ထပ္ေျပာရရင္… ယဥ္ေက်းမႈဆုိတာ စီးဆင္းေနဖုိ႔ပါ။ တုိးတက္ေနဖုိ႔ပါ။ တရားေသ ဖက္တြယ္ေနဖုိ႔မဟုတ္။ ပိတ္ပင္ဖုိ႔မဟုတ္။ အေဟာင္းတုိင္းကုိလည္း ပစ္ပယ္ဖုိ႔မဟုတ္။

ေစာင္းအတတ္ကုိ ျမတ္ႏုိးသူဟာ သူ႕၀ါသနာအေလ်ာက္ ေစာင္းအတတ္ကုိ စိတ္တုိင္းက် ေလ့လာဆည္းပူးႏုိင္တယ္။ ေရႊဘုိက ေကာက္စုိက္သမ ဗုံႀကီးသံေတြကုိ အားသန္သူက ဗုံႀကီးသံေတြကုိ ေလ့လာေဖာ္ထုတ္ႏုိင္တယ္။ ေက်းလက္ေတးေတြကုိ ထိန္းသိမ္းခ်င္သူေတြကလည္း ရွာေဖြ ထိန္းသိမ္းႏုိင္တယ္။

တဖက္မွာလည္း ႏုိင္ငံတကာက ဂီတ၊ အႏုပညာ၊ ယဥ္ေက်းမႈေတြကုိ စိတ္၀င္စားသူေတြက သူတုိ႔စိတ္၀င္စားရာကုိ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေလ့လာ အသုံခ်ခြင့္ရွိရမယ္။ အဲ…. ဟစ္ေဟာ့ ေတးဆုိေနတဲ့သူေတြကုိ သီခ်င္းႀကီးသီခ်င္းခန္႔သမားက သ႐ုပ္ပ်က္ လုိ႔ ေခၚတာမ်ဳိး၊ ဟစ္ေဟာ့သမားက သီခ်င္းႀကီးသမားကုိ ဒိတ္ေအာက္ေနတဲ့ ဘဲႀကီးေတြ လုိ႔ ကင္ပြန္းတပ္တာမ်ဳိးေတြကေတာ့ မျဖစ္သင့္ပါဘူး။

၀တ္စားဆင္ယဥ္မႈမွာလည္း ဒီသေဘာပဲ။ စကပ္၀တ္တာကုိ ႀကဳိက္တဲ့သူ၊ ေဘာင္းဘီ၀တ္တာကုိ ႀကဳိက္တဲ့လူ၊ ပုဆုိးထမီ၀တ္တာကုိ ႀကဳိက္တဲ့သူ အမ်ဳိးမ်ဳိး ကြဲျပားႏုိင္တာပဲ။ ကုိယ္ႀကဳိက္တာ ကုိယ္၀တ္ၾကတာကုိ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈေပတံနဲ႔ လုိက္တုိင္းတာေတာ့ မသင့္ေလ်ာ္ဘူးလုိ႔ ထင္တယ္။

ဒီကေန႔လုိ သြားလာဆက္သြယ္ေရးလြယ္ကူေခ်ာေမြ႕ေနတဲ့ ေခတ္ႀကီးထဲမွာ ကမၻာတလႊားက ယဥ္ေက်းမႈေတြဟာ အရင္ကထက္ပုိၿပီး အလွ်င္အျမန္ ကူးလူးေရာယွက္လာၾကတယ္။ ေသခ်ာတာတခုကေတာ့ အားနည္းတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈဟာ အားေကာင္းတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈတရပ္ရဲ႕ အေႏွးနဲ႔အျမန္ ၀ါးမ်ဳိျခင္းကုိေတာ့ ခံရမွာပါပဲ။

ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ကပြဲတခုမွာ အစီအစဥ္ေၾကညာသူက ေၾကညာသံကုိ အခုလုိ ၾကားလုိက္ရဖူးတယ္။

“ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းကုိ ေသာင္ျပင္ထက္ကေန ေစာင္ဖ်ဥ္တဘက္နဲ႔ တားလုိ႔ မရႏုိင္ပါဘူး” တဲ့။

ဒီေတာ့ ကုိယ္၀ါသနာပါရာ ကုိယ္လုပ္ၾကပါ။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႔ ဆုိတဲ့ စကားႀကီး စကားက်ယ္ႀကီးကုိ တတ္ႏုိင္သေရြ႕ မသုံးၾကေတာ့ရင္ေကာင္းမယ္ဗ်ာ။ နားကေလာလုိ႔ပါ။
Read more

“အုတ္နီခဲမ်ား”



အတိတ္အေၾကာင္းေျပာတဲ့အခါ
ေရႊထီးေဆာင္းခဲ့တာ မပါေၾကး။

အနာဂတ္အေၾကာင္းေျပာတဲ့အခါ
ငါးၾကင္းေခါင္းဆုိတာ အသာထားေၾကး။

ပစၥဳပၸာန္အေၾကာင္းေျပာတဲ့အခါ
ေကာ္ေဇာခင္းဖုိ႔ကိစၥ ခဏေမ့ထားေၾကး။

စိန္ဖူးေတာ္က စ
တည္ခဲ့ရတဲ့ ဘုရားမရွိ။

ဘုရားျဖစ္မယ့္ အုတ္နီခဲေတြလုိ႔ပဲေျပာေျပာ
အုတ္တခ်ပ္ သဲတပြင့္ရဲ႕တန္ဘုိးဆုိတာ
ပန္းရံဆရာေတြကေတာ့ ေကာင္းေကာင္းနားလည္တယ္။

ေရးသူ- ကုိေပါ
Read more

“သူပုန္သုံးမ်ဳိး”

ျပည္တြင္းမွာေန…
ျပည္သူေတြနဲ႔ တသားတည္း
ဒုကၡကုိ ခါးစည္းခံရင္း
ေထာင္ႏႈတ္ခမ္းကုိလည္း ရဲရဲနင္းမတဲ့
ဥစၥာခ်ဳိ႕တဲ့ေပမယ့္
သတၱိမခ်ိဳ႕ငဲ့
လက္နက္မဲ့ သူပုန္။

နယ္စပ္မွာေန…
တုိင္းရင္းသားေတြနဲ႔ တသားတည္း
ငွက္ဖ်ားနဲ႔ ငတ္ျပတ္မႈဒဏ္
တတိယႏုိင္ငံရဲ႕ ျဖားေယာင္းမႈဒဏ္အေပါင္းကုိ
ေကာင္းေကာင္းႀကီး ႀကံ႕ႀကံခံလ်က္
ယုံၾကည္ခ်က္ကုိ ၿမဲၿမံကုိင္စြဲ
ေတာ္လွန္ဆဲျဖစ္တဲ့
ေတာထဲက သူပုန္။

တတိယႏုိင္ငံမွာေန…
ျပည္သူေတြနဲ႔ ကင္းကြာ
ယုံၾကည္ခ်က္ဆုိတာကုိ
အမႈိက္ပစ္သလုိ ေတာ္ရာခ်ထားခဲ့ၿပီး
ေဒၚလာရေၾကာင္းကုိသာ ႏွလုံးသြင္း
ျပည္တြင္းကလူကုိ ေရကင္းျပ
ျပည္ပကလူကုိ ဆရာလုပ္ရင္း
အပ်င္းေျပ အာလူးလည္းဖုတ္ရင္း

ဘေလာ့ဂ္လုပ္တတ္တဲ့
ေလေသနတ္ သူပုန္။


မွတ္ခ်က္။...............။ တတိယႏုိင္ငံဟူသည္မွာ Third country ေခၚ ႏုိင္ငံေရးခုိလႈံခြင့္ျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ ဒုကၡသည္အျဖစ္ျဖင့္ျဖစ္ေစ သြားေရာက္ရေသာ ႏုိင္ငံမ်ားကို ဆုိလုိပါေၾကာင္း။
Read more

“သိန္းစိန္သစ္ခြ”


ေမာင္ညီမေလးတုိ႔ေရ.....

ျမန္မာ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးသိန္းစိန္တေယာက္ ေရွ႕လာမယ့္ သီတင္းပတ္ထဲမွာ စကၤာပူနဲ႔ အင္ဒုိနီးရွားကုိ အလည္အပတ္ လာမလုိ႔တဲ့ကြယ္။

ခ်င္က်ားပူ ဆုိတဲ့ ႏုိင္ငံႀကီးကလည္း အိမ္နီးခ်င္းေကာင္းပီသစြာ လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ႀကဳိဆုိမွာ ျဖစ္တဲ့အျပင္ ခရီးစဥ္ရဲ႕ တစိတ္တေဒသအျဖစ္ လာမယ့္ ဗုဒၶဟူးေန႔ ႐ုကၡေဗဒဥယ်ာဥ္ (Botanic Gardens)အတြင္းမွာ ဦးဦးသိန္းစိန္အတြက္ “သစ္ခြအမည္ေပးအခမ္းအနား” တရပ္နဲ႔ ႀကဳိဆုိဂုဏ္ျပဳသြားမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာေရးဆုိခြင့္ရွိသူအမ်ဳိးသမီးက ႐ုိက္တာသတင္းဌာနကုိ ေျပာၾကားသြားေသးသတဲ့။

ဘန္ေကာက္ အေျခစုိက္ “Forum for Democracy in Myanmar” အဖြဲ႕မွ ေျပာေရးဆုိခြင့္ရွိသူ ကုိစုိးေအာင္ကေတာ့ “သစ္ခြပန္းကုိ သိန္းစိန္ရဲ႕နာမည္ ေပးတာကေတာ့ အဆိပ္ပင္ကုိ ေရေလာင္းတာထက္ေတာင္ ဆုိးရြားပါေသးတယ္” တဲ့ကြယ္။

အင္း....... ဒီပုံအတုိင္းဆုိရင္ ေမာင္ညီမေလးတုိ႔လုိ ခ်င္က်ားပူေရာက္ ျမန္မာမေလးေတြအေနနဲ႔ ေနာင္အခါမွာ “သိန္းစိန္” အမည္ရွိ သစ္ခြလွလွေလးေတြကုိ ရင္ခုန္မက္ေမာစြာ ပန္ဆင္ႏုိင္ၾကမယ္ဆုိတဲ့အေၾကာင္း.......ဒီတပတ္အဖုိ႔ သတင္းေကာင္းပါးရင္း တင္ဆက္လုိက္ရပါတယ္ကြယ္။


မူရင္းသတင္း အေသးစိတ္ကုိ ဖတ္႐ႈခ်င္ရင္ေတာ့....
Read more

“ဆုေတာင္းတုိင္းသာ ျပည့္မယ္ဆုိရင္..”

(photo- The Mirror)

ေၾသာ္....သာဓုဗ်ာ… သာဓု…. သာဓု။ သူေတာ္ေကာင္းႀကီး ဘုန္းႀကီးပါေစ... သက္ရွည္ပါေစ။ အမ်ဳိး၊ဘာသာ၊သာသနာအတြက္ ယခုထက္ပုိၿပီး ဆထက္တံပုိး ထမ္းရြက္ႏုိင္ပါေစ။

(တကယ္မထင္နဲ႔.... ေသာက္ျမင္ကပ္လုိ႔ အရြဲ႕တုိက္ၿပီး ေျပာတာ)

ဆုေတာင္းတုိင္းသာျပည့္မယ္ဆုိရင္ ျမန္မာျပည္သူေတြအတြက္ ေအာက္ပါအတုိင္း ဆုေတာင္းေပးလုိက္ပါတယ္။(ေအာက္ဆုံးတေၾကာင္းကေတာ့ ကုိယ္လုိရာအတုိင္း ကာရန္ညီေအာင္ ျဖည့္စြက္ဆုေတာင္းၾကေပါ႔ း-)

“စမ္းေရပမာ ေအးျမၾကပါေစ…..။
ပန္းေတြပမာ ေမႊးပ်ၾကပါေစ…...။
သန္းေရႊ .............................။”
Read more

“သင္ ဘယ္လုိထင္သလဲ”


ပုံ (a) တြင္ျပထားေသာ စက္၀ုိင္း ဧရိယာသည္ ျမန္မာျပည္၏ လူဦးေရ အေရအတြက္ကုိ ကုိယ္စားျပဳသည္ဆုိလွ်င္ (b), (c), (d), (e) ပုံ အသီးသီးရွိ ဧရိယာမ်ားသည္ မည္သူတုိ႔ကုိ ကုိယ္စားျပဳသည္ဟု သင္ထင္ပါသနည္း။

(မွတ္ခ်က္။…….။ စေကးကုိက္ဆြဲထားျခင္းမဟုတ္ပါ။ အၾကမ္းဖ်င္း ခန္႔မွန္းႏုိင္ရန္သာျဖစ္ပါသည္။ ပုံကုိ အေသးစိတ္ျမင္ႏုိင္ရန္ ပုံေပၚတြင္ ကလစ္ေခါက္ပါ။)
Read more

“လူ႕အဖြဲ႕အစည္း ႏွစ္မ်ဳိး”

ေနတန္ရွာရန္စကီး(Natan Sharansky)က သူ႕စာအုပ္ ("The case for democracy")ထဲတြင္ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းႏွစ္မ်ဳိးအေၾကာင္းကုိ ဤသုိ႔ ရွင္းျပထားသည္။

လြတ္လပ္ေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းဟု ဆုိလုိက္လွ်င္ အေျခခံလြတ္လပ္ခြင့္မ်ားကုိ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ျခင္းႏွင့္ ယွဥ္တြဲျမင္တတ္ၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္ မည္သည့္လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတြင္မဆုိ ထုိလြတ္လပ္ခြင့္မ်ားသည္ အႂကြင္းမဲ့ လြတ္လပ္ခြင့္မ်ားမျဖစ္ႏုိင္ေခ်။

ဥပမာ... အေမရိကားတြင္ လြတ္လပ္စြာေျပာဆုိပုိင္ခြင့္ႏွင့္ ဘာသာေရးလြတ္လပ္ခြင့္ကုိ မည္သူမွ် မထိပါးမခ်ဳိးေဖာက္သင့္ေသာအရာမ်ားအျဖစ္ သတ္မွတ္ထားသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း လူျပည့္က်ပ္ေနေသာ ကဇာတ္႐ုံတခုအတြင္းတြင္ မည္သူတဦးတေယာက္ကမွ် “မီး...မီး”ဟု လြတ္လပ္စြာ ေအာ္ခ်င္တုိင္း ေအာ္ခြင့္ရွိသည္မဟုတ္။ အလားတူ ဘာသာေရး လြတ္လပ္ခြင့္ အမည္သုံးကာ အိမ္ေထာင္ႏွစ္ခု တၿပဳိင္နက္ ထူေထာင္ျခင္းကုိလည္း ခြင့္ျပဳသည္မဟုတ္။

အမ်ဳိးမ်ဳိးအျပားျပားေသာ လြတ္လပ္ခြင့္မ်ားအတြက္ သင့္ေလ်ာ္ေသာ နယ္နိမိတ္စည္းမ်ဥ္း(ေဘာင္)မ်ားႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ ေဆြးေႏြးမႈမ်ားသည္ ေပၚလစီပုိင္းဆုိင္ရာ စိတ္၀င္စားဖြယ္ ေဆြးေႏြးျငင္းခုံမႈမ်ားကုိ ျဖစ္ေပၚႏုိင္ေစေသာ္လည္း “လြတ္လပ္မႈကုိ အေျခခံေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္း (free society)” ႏွင့္ “အေၾကာက္တရားကုိ အေျခခံေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းႏွစ္ခု (fear society)” အၾကား အဓိက ျခားနားခ်က္ကုိမူ ေဖာ္ထုတ္ႏုိင္ျခင္း မရွိေခ်။”

အဆုိပါျခားနားခ်က္ကုိ ယခင္ဆုိဗီယက္ျပည္ေထာင္စု အက်ဥ္းေထာင္မ်ားတြင္ အက်ဥ္းက်ခံခဲ့ရေသာ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားအေနျဖင့္ ေကာင္းေကာင္းနားလည္ၾကသည္ဟု ေနတန္က ဆုိ၏။ ထုိသံတုိင္ေနာက္က အက်ဥ္းသားမ်ားတြင္ ႏုိင္ငံေရးအယူအဆအမ်ဳိးမ်ဳိး၊ အဖြဲ႕အစည္းအမ်ဳိးမ်ဳိး မတူညီကြဲျပားၾကေသာ္လည္း ယုံၾကည္ခ်က္တခုတြင္မူကား အားလုံးတူညီၾကသည္ ဟူ၏။ ထုိယုံၾကည္ခ်က္မွာ “ကၽြႏု္ပ္တုိ႔အားလုံးသည္ လြတ္လပ္ေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတြင္ ေနထုိင္လုိၾကသည္” ဆုိေသာ အခ်က္ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ျပင္ အနာဂတ္ ဆုိဗီယက္ျပည္ေထာင္စုႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဆန္႔က်င္ကြဲလြဲေသာအျမင္မ်ားရွိပင္ရွိေနေသာ္ျငား “လြတ္လပ္မႈ”ကုိ အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆုိရာတြင္ အားလုံး သေဘာတူညီၾကသည္။

“လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတခုအတြင္း မတူညီေသာအေတြးအျမင္မ်ားကုိ ေဖာ္ထုတ္ျပသရာ၌ အဖမ္းဆီးခံရျခင္း၊ ေထာင္ခ်ခံရျခင္း၊ ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ႏွိပ္စက္ခံရျခင္းစသည့္ ေဘးအႏၱရာယ္တုိ႔က်ေရာက္မည္ကုိ မစုိးရိမ္ရဘဲ လြတ္လပ္စြာ ေဖာ္ထုတ္ခြင့္ရွိပါက ထုိလူ႕အဖြဲ႕အစည္းသည္ လြတ္လပ္ေသာလူ႕အဖြဲ႕အစည္းပင္ျဖစ္သည္”

ေနတန္က ဆက္ေျပာသည္မွာ...

“ဆုိဗီယက္ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသား အတုိက္အခံေတြဟာ အနာဂတ္ႏုိင္ငံေတာ္နဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ အယူအဆေတြ ဘယ္လုိပဲကြဲျပားေနပေစ၊ အားလုံးနားလည္တဲ့ အခ်က္တခုကေတာ့...

လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတခုဟာ (အျမင္မတူသူ)အတုိက္အခံေတြရဲ႕ အခြင့္အေရးကုိ မကာကြယ္ မေစာင့္ေရွာက္ဘူးဆုိရင္ လတ္တေလာမွာ ကုိယ့္အျမင္ကုိယ့္တန္ဘုိးေတြနဲ႔ မည္မွ်ပင္ ကုိက္ညီေနပါေစ...အဲဒီလူ႕အဖြဲ႕အစည္းဟာ အေၾကာက္တရားလႊမ္းမုိးတဲ့ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းအျဖစ္ကုိ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေျပာင္းလဲသြားၿပီး တခ်ိန္က်ရင္ လူတုိင္းကုိအႏၱရာယ္ေပးလိမ့္မယ္...........ဆုိတဲ့အခ်က္ပါဘဲ။

က်ေနာ္တုိ႔ အတုိက္အခံေတြဟာ ဘယ္လုိ လြတ္လပ္ေသာလူ႕အဖြဲ႕အစည္းမ်ဳိးကုိ ေမွ်ာ္မွန္းသလဲဆုိတဲ့ အခ်က္အေပၚမွာ ကြဲလြဲၾကေပမယ့္ အတုိက္အခံအျမင္ေတြကုိ ခြင့္ျပဳထားတဲ့လူ႕အဖြဲ႕အစည္းျဖစ္ေနသမွ်ကာလပတ္လုံး က်ေနာ္တုိ႔ အသီးသီးရဲ႕ အယူအဆေတြအတြက္ လြတ္လပ္စြာ၊ လုံၿခဳံစြာ ဆက္လက္တုိက္ပြဲ၀င္ႏုိင္မယ္ဆုိတဲ့အခ်က္ကုိ အားလုံးက အသိအမွတ္ျပဳၾကတယ္။”

လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတခုတြင္ အတုိက္အခံအျမင္ကုိ ခြင့္ျပဳျခင္းရွိမရွိ စမ္းသပ္ရန္ အေကာင္းဆုံးနည္းလမ္းတခုမွာ “town square test” ေခၚ ၿမဳိ႕ရင္ျပင္ စမ္းသပ္ခ်က္ပင္ျဖစ္သည္။ အဆုိပါစမ္းသပ္တြင္...

“လူတေယာက္သည္ ၿမဳိ႕လယ္ေခါင္ ရင္ျပင္ကြက္လပ္သုိ႔သြားေရာက္၍ သူ၏အျမင္ကုိ ထုတ္ေဖာ္ရာ၌ အဖမ္းခံရျခင္း၊ ေထာင္ခ်ခံရျခင္း မရွိဘဲ (သုိ႔မဟုတ္) ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ေဘးအႏၱရာယ္မက်ေရာက္ဘဲ လြတ္လပ္စြာ ထုတ္ေဖာ္ႏုိင္ပါသလား”

အကယ္၍ ထုတ္ေဖာ္ႏုိင္ပါက ထုိလူ႕အဖြဲ႕အစည္းသည္ လြတ္လပ္ေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္း ျဖစ္သည္။ ထုိသုိ႔ မဟုတ္ပါက အေၾကာက္တရားလႊမ္းမုိးေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းျဖစ္ပါသည္။

လြတ္လပ္ေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတြင္ ေနထုိင္ၾကသူမ်ားက ဤစမ္းသပ္ခ်က္သည္ ေယဘူယ် က်လြန္းသည္ဟု ဆုိေကာင္းဆုိၾကေပမည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ မလြတ္လပ္ဟု သတ္မွတ္ခံထားေသာ ႏုိင္ငံအခ်ဳိ႕သည္လည္း ဤစမ္းသပ္ခ်က္အရဆုိလွ်င္ လြတ္လပ္ေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းအျဖစ္ ေျပာင္းလဲသတ္မွတ္ခံရေတာ့မည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ဟု ဆုိသည္။

ၿမဳိ႕ရင္ျပင္ စမ္းသပ္ခ်က္အရဆုိလွ်င္ အမ်ဳိးသမီးမ်ား မဲေပးခြင့္ မရွိေသာ၊ အသားအေရာင္ခြဲျခားႏွိပ္ကြပ္မႈမ်ားရွိေနေသာ၊ စီးပြားေရးကုိ ႏုိင္ငံေတာ္က ခ်ဳပ္ကုိင္ေသာ ႏုိင္ငံအမ်ားအျပားကုိ လြတ္လပ္ေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းအျဖစ္ သတ္မွတ္ရေတာ့မည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။

ဤခုိင္လုံေသာ ေ၀ဖန္မႈမွ ေထာက္ျပေနသည့္အခ်က္တခုမွာ “လြတ္လပ္သည္(free)”ဟူေသာ အဓိပၸါယ္ျဖင့္ ကုိက္ညီျပည့္စုံသည့္ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတုိင္းသည္ “တရားမွ်တသည္(just) ”ဟူေသာ အဓိပၸါယ္မသက္ေရာက္။

သုိ႔ေသာ္ ၿမဳိ႕ရင္ျပင္ စမ္းသပ္ခ်က္သည္ လြတ္လပ္ေသာလူ႕အဖြဲ႕အစည္းတခုျဖစ္ရန္ အနိမ့္ဆုံးလုိအပ္သည့္အဆင့္ ( the threshold of freedom)ကုိ ျပသသည္။

အေၾကာက္တရားလႊမ္းမုိးေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းမ်ားတြင္ကား ဤ အနိမ့္ဆုံးလုိအပ္သည့္အဆင့္ကုိ မေက်ာ္ျဖတ္ႏုိင္ေသး႐ုံမွ်မက တရားမွ်တမႈလည္း အၿမဲလုိလုိ ေခါင္းပါးလ်က္ရွိေခ်သည္။

(Natan Sharansky's The case for democracy စာအုပ္မွ ေကာက္ႏႈတ္ဘာသာျပန္သည္။)
Read more

“ပုစဥ္း”


လြန္ခဲဲ့တဲ့ တႏွစ္ခြဲေလာက္က Sungei Buloh nature park ကုိ သြားလည္တုန္း ပုစဥ္းတေကာင္ ကုိင္းဖ်ားမွာ နားေနတာေတြ႕လုိ႔ ဓါတ္ပုံ ႐ုိက္ယူခဲ့တယ္။

ငယ္ငယ္က အခုလုိ ပုစဥ္းနားေနတာေတြ႕ရင္ ေနာက္ကေန တိတ္တဆိတ္ ခ်ဥ္းကပ္သြားၿပီး ပုစဥ္းအၿမီးကုိ လက္ညႇဳိးနဲ႔ လက္မ ၾကားမွာ ဖိၿပီး ဖမ္းတတ္တယ္။ အႀကိမ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ မိေအာင္ဖမ္းႏုိင္တယ္။ ပုစဥ္းေတြကလည္း အေကာင္အႀကီးအေသး အရြယ္အစားအစုံစုံ။ ေတာင္ပံေပၚက အေရာင္ေတြကလည္း တေကာင္နဲ႔တေကာင္ မတူညီဘဲ အရမ္းလွတယ္။

တခါတေလက်ေတာ့ ပုစဥ္းအၿမီးမွာ ေကာက္႐ုိးတမွ်င္ ခ်ည္ေပးလုိက္ၿပီး ပုစဥ္းျမန္ျမန္ျမင့္ျမင့္ မပ်ံႏုိင္ျဖစ္ေနတာကုိ ေနာက္ကေန အရသာခံၿပီး လုိက္ၾကည့္တတ္ေသးတယ္။

အခုေတာ့ ၀ဋ္လည္တာ ထင္ပါရဲ႕။ တခုခုကုိ လုပ္ဖုိ႔ဆုိရင္ အင္မတန္ ဖင့္ႏႊဲေလးလံတဲ့ အက်င့္ ျဖစ္လာတယ္။

ပူးတြဲဖတ္႐ႈရန္........ "last minute Ko Paw"
Read more

“တုိ႔ဓေလ့”

“တုိ႔ဓေလ့”

ကုိယ့္အက်ဳိး ကုိယ္ျဖည့္
ကုိယ့္အမ်ဳိး ကုိယ္ေမ့
ကုိယ့္ပုဆုိး ကုိယ္ေ၀ွ႕
ကုိယ့္ဂုိး ကုိယ္ေရႊ႕
အဲဒါ..တုိ႔ဓေလ့။


ေကာင္းကင္ကုိရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္က ကဗ်ာေလးေတြကုိ ႏွစ္သက္တဲ့အေလ်ာက္ သြားဖတ္ရင္း မွတ္ခ်က္က႑မွာ သူ႕ကဗ်ာအသြား အတုိင္း မွတ္ခ်က္ကေလးေတြ ရံဖန္ရံခါ ႀကဳိးစားၿပီး ေရးထားခဲ့တတ္ပါတယ္။ (သူ႕ဦးေႏွာက္ကုိေရာ...ခံစားခ်က္ေရာ...စကားလုံးကုိပါ ေဖာက္စားၿပီး လူလည္လုပ္တာေပါ႔ခင္ဗ်ာ)။ ကဗ်ာဆရာေရ... အဲဒီအတြက္ ခြင့္လႊတ္ပါဗ်ဳိး။ ၀န္ခံပါတယ္။ း-)

အခုလည္း ေကာင္းကင္ကုိရဲ႕ “အရည္အခ်င္း" ဆုိတဲ့ ကဗ်ာေလးမွာ အထက္ပါအတုိင္း မွတ္ခ်က္ေရးခဲ့ပါတယ္။ သူ႕ဆီမွာ ေရးခဲ့စဥ္ကနဲ႔ မတူဘဲ ေအာက္ဆုံးအေၾကာင္းမွာ နည္းနည္းေလး ေျပာင္းထားပါတယ္။

Read more

“အေလာသုံးဆယ္ ကုိေပါ”

“အေလာသုံးဆယ္”….ဆုိတာ “အလယ္သုံးေဇာ” ကုိ ေျပာတာတဲ့။

ဗုဒၶဘာသာအလုိအရ ဘ၀ကူးေျပာင္းကာနီး ေဇာခုနစ္တန္ျပန္တဲ့အခါ ေရွ႕ဆုံးႏွစ္ေဇာနဲ႔ ေနာက္ဆုံးႏွစ္ေဇာကုိ ဖယ္လုိက္ရင္ အလယ္သုံးေဇာက လားရာဘ၀နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ျမင္တဲ့၊ ကပ္တဲ့ ေဇာသုံးတန္တဲ့။ ေသကာနီး ကပ္တဲ့ ေဇာသုံးတန္ေပါ႔။

အဲဒါေၾကာင့္ တစုံတေယာက္ကုိ “အေလာသုံးဆယ္ လုပ္မေနနဲ႔”လုိ႔ ေျပာတာဟာ “ေသေတာ့မွာမုိ႔ ဒီေလာက္ အလ်င္လုိေနရတာလား/ေလာေနတာလား” လုိ႔ ဆုိလုိတာျဖစ္ေၾကာင္း ဦးေအာင္သင္းရဲ႕ စာေပစကား၀ုိင္း တခုမွာ မွတ္သားဖူးပါတယ္။

က်ေနာ္လည္း ၿပီးခဲ့တဲ့အပတ္က ပုိ႔စ္ေတြ တေန႔တပုဒ္ အေလာတႀကီး တင္ေနခဲ့မိတယ္။ အေလာသုံးဆယ္ကုိေပါ…ေပါ႔။

စာတပုဒ္ေရးၿပီးသြားတဲ့အခါတုိင္းမွာ အခ်ိန္ယူၿပီး အထပ္ထပ္အဖန္ဖန္ ျပန္စစ္ၾကည့္ဖုိ႔ထက္ ပုိ႔စ္အေနနဲ႔ ဘေလာ့ဂ္ေပၚကုိ တင္လုိက္ခ်င္စိတ္က အားႀကီးေနတာဆုိရင္ ပုိမွန္မယ္။ နည္းနည္းပါးပါး ထပ္ၿပီး အခ်ိန္ယူ ေစာင့္ဆုိင္းလုိက္ဖုိ႔ကုိ လုံး၀ စိတ္မရွည္တာမ်ဳိးေပါ႔။

အက်ဳိးဆက္အေနနဲ႔ကေတာ့…… အခုျပန္ဖတ္တဲ့အခါ မိမိကုိယ္တုိင္ မႏွစ္သက္ႏုိင္တဲ့ အမွားေတြကုိ တၿပဳံတေခါင္း ေတြ႕ရပါတယ္။ ဥပမာ တခုေလာက္ ထုတ္ႏႈတ္ျပရရင္ ေရွ႕ကပ္လ်က္ပုိ႔စ္ထဲမွာ….

“ညေန႐ုံးဆင္းေတာ့.... ဧည့္သည္တေယာက္ကုိ ထမင္းေကၽြးဘုိ႔ ခ်ိန္းထားတာမုိ႔ ၿမဳိ႕ထဲ သြားရတယ္။ တဖက္က ႐ုံးဆင္းလာမယ့္ မဒမ္နဲ႔လည္း အတူသြားဖုိ႔ လမ္းမွာ ခ်ိန္းထားရတာေပါ႔။ ၿမဳိ႕ထဲေရာက္ေတာ့ က်ေနာ့္ဖုန္းက ျမည္လာတယ္။ ကုိင္လုိက္ေတာ့ အိမ္ကေန သမီး လွမ္းဆက္တာ ျဖစ္ေနတယ္။
ဖုန္းကုိင္လုိက္ေတာ့ သမီးက....“ေဖေဖ ဒီေန႔ အလုပ္ျပဳတ္သြားၿပီလားဟင္”....တဲ့။ ခ်က္ခ်င္း တန္းေမးေတာ့တာပဲ။”………….လုိ႔ က်ေနာ္ေရးထားတာကုိ ေတြ႕ရတယ္။

အဲဒီမွာ “႐ုံးဆင္းေတာ့”၊“ၿမဳိ႕ထဲေရာက္ေတာ့”၊“ကုိင္လုိက္ေတာ့”၊“ဖုန္းကုိင္လုိက္ေတာ့”…စသျဖင့္ “ေတာ့” ေတြကုိ ဆက္တုိက္ ထပ္ဖန္တလဲလဲ သုံးထားတာကုိ ေတြ႕ရတယ္။ ပုိဆုိးတာက “ကုိင္လုိက္ေတာ့” နဲ႔ “ဖုန္းကုိင္လုိက္ေတာ့” ဟာ ကပ္လ်က္၀ါက်ႏွစ္ခုရဲ႕ အစမွာ ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ဆုိသလုိ ႏွစ္ႀကိမ္ထပ္ၿပီး ပါသြားတယ္။

အဲဒီလုိမဟုတ္ဘဲ “႐ုံးဆင္းေတာ့”၊ “ၿမဳိ႕ထဲေရာက္႐ုံရွိေသး”၊ “ဘယ္သူေခၚသလဲ ၾကည့္လုိက္တဲ့အခါ”၊ “ဖုန္းေပၚမွာ” စသျဖင့္ မတူညီတဲ့ အသုံးအႏႈန္းေလးေတြကုိသာ တလွည့္စီ သုံးစြဲခဲ့ရင္ ဖတ္ရတဲ့သူအဖုိ႔ “ေတာ့” ေတြ တခုၿပီးတခု ဆက္တုိက္ ဖတ္ရတာမ်ဳိးလုိ ၿငီးစီစီ ျဖစ္စရာအေၾကာင္းမရွိဘူးေပါ႔။

ဒါက ဥပမာ တခုပဲရွိပါေသးတယ္။ သုံးလုိက္တဲ့ စကားလုံးေတြရဲ႕ ထိေရာက္မႈ၊ ေျပာင္ေျမာက္မႈ၊ အံ၀င္ဂြင္က်ရွိမႈနဲ႔ ၀ါက် က်စ္လစ္မႈ၊ ေခ်ာေမြ႕မႈ စတာေတြပါ ထည့္တြက္လုိက္ရင္ အမွားေတြ တပုံတပင္ႀကီး ေတြ႕ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဆယ္တန္းတုန္းက ျမန္မာစာ ဂုဏ္ထူး မထြက္ခဲ့တာျဖစ္မယ္။ (ႀကဳံတုန္း ႂကြားတာပါ။)

အဲဒီကေန သင္ခန္းစာ တခုရလုိက္ပါတယ္။ စာေတာ့ မ်ားမ်ားေရးခ်င္ေရးပါ။ ဒါေပမယ့္ ကုိယ္ေရးသမွ်ကုိ အခ်ိန္ယူၿပီး အထပ္ထပ္အခါခါ ျပန္စစ္ဖုိ႔ လုိတယ္ ဆုိတဲ့ သင္ခန္းစာပါ။ ဒါဟာ အင္မတန္ပ်င္းရိေသာ ေမာင္ေပါတေယာက္အတြက္ ႀကီးမားေသာ စိန္ေခၚမႈတရပ္ပါဘဲ။

အေရးအသား ကၽြမ္းက်င္ၿပီး အမွားနည္းတဲ့လူမ်ဳိးေတြအတြက္ ဒီေလာက္ စစ္ဖုိ႔ လုိခ်င္မွ လုိမွာ ျဖစ္ေပမယ့္ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ေတာ့ ျပန္စစ္ဖုိ႔ လုိအပ္တာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ ဘေလာ့ဂ္ဆုိတာမ်ဳိးက မဂၢဇင္းေတြလုိ တည္းျဖတ္ျပဳျပင္ေပးမယ့္ အယ္ဒီတာမင္းေတြ မရွိတဲ့အတြက္ ကုိယ့္ေရးတဲ့စာကုိ ကုိယ့္ဘာသာ ျပန္စစ္႐ုံမွတပါး အျခားမရွိၿပီေပါ႔ေလ။

ဒါေၾကာင့္ ဒီေန႔ကစၿပီး တပတ္ကုိ ပုိ႔စ္ ၃ ပုဒ္ေလာက္ပဲ တင္ဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္လုိက္ပါတယ္။

တင္သမွ်ပုိ႔စ္ေတြကုိလည္း မတင္ခင္မွာ တတ္ႏုိင္သေ႐ြ႕ အထပ္ထပ္ အခါခါ ျပန္စစ္ဖုု႔ိ ခဲနိ႒ာန္၊ သဲနိ႒ာန္၊ ေရနိ႒ာန္ ခ်လုိက္ပါတယ္။ ေမာင္ေပါထုံးစံက သံႏၷိ႒ာန္ခ်ၿပီးရင္ မၾကာခင္မွာပဲ ျပန္ပ်က္တတ္လြန္လြန္းလုိ႔။
Read more
မိတ္ေဆြ…. စကၤာပူႏုိင္ငံသား ခံယူဖုိ႔ စိတ္ကူးေနသလား။ ဒီစာကုိ အရင္ဖတ္ၾကည့္ဖုိ႔ တုိက္တြန္းပါရေစ။



စကၤာပူႏုိင္ငံေရး တေစ့တေစာင္း သိေကာင္းစရာ...
Websites
Blogs