“ကုိယ့္အထုတ္ကုိယ္ထမ္း”

Share |

”ည္မမ့္လိပေးာစးုိကၾ္နုကး္မြမအ ိုကးရေ္ကတးုိတ ၊းရောကေ္မိတမာညပး္ငာစေ ္က်လးာစးဳိကႀ င္ာအေး္မက္ကဖတ င္ြတ္တတအင္ာယစေ ္ညသူသ္ညလင္်က င္ြတ္တတအး္ငာစေ“

-Wap Ok-

တုိင္းရင္းသားဘာသာစကားနဲ႔ ေရးထားတာမဟုတ္ပါ။ ေမာ္ဒန္ျဖစ္သြားေအာင္ အစီအစဥ္ ဖ်က္ေရးထားတာ။

နားမလည္တဲ့လူေတြ၊ မခံစားတတ္တဲ့သူေတြကုိ တာရာမင္းေ၀ရဲ႕ “ၿပဳိင္ျမင္းတုိ႔ရဲ႕ ခြာသံ” ကုိ ရွာဖတ္ပါလုိ႔ တုိက္တြန္းလုိက္တယ္။ အဲဒါနဲ႔မွ နားမလည္ေသးရင္ (သုိ႔မဟုတ္) မခံစားတတ္ေသးရင္ ေက်းဇူးျပဳ၍ က်ေနာ့္ဘေလာ့ဂ္ကုိ ေနာင္ဘယ္ေတာ့မွ မလာပါနဲ႔။ က်ေနာ့္ဘေလာ့ဂ္က သာလာယံဇရပ္မဟုတ္ဘူးဗ်….ဟြန္႔။

အဲ…..ႏႈတ္ခမ္းေကာင္းလွ်ာပါး စာဖတ္သူကုိ ဘလုိင္းႀကီး ရန္ေတြ႕ေနလုိ႔ မျဖစ္ေသးပါဘူးေလ။ အမွန္အတုိင္း ရွင္းျပဦးမွ။ ႏုိ႔မဟုတ္ရင္ ကုိယ္ေရးခ်င္တာကုိ ေရွ႕ဆက္ေရးလုိ႔ ရမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။

အေပၚကစာကုိ အမွန္အတုိင္း အစီအစဥ္တက် ေရးလုိက္မယ္ဆုိရင္ သည္လုိ ေတြ႕ရပါမယ္။

“ေစာင္းအတတ္ကုိ ျမတ္ႏုိး၊က်င္လည္သူသည္ သူက်င္လည္ရာ ေစာင္းအတတ္တြင္ တဖက္ကမ္းခတ္ေအာင္ ႀကဳိးစားလ်က္ ေစာင္းပညာမတိမ္ေကာေရး၊ တုိးတက္ေရးကုိ အစြမ္းကုန္ႀကဳိးစားေပလိမ့္မည္”

-Ko Paw-

အထက္ပါ ပညာရွိႀကီးေျပာခဲ့သည္မွာ မွန္၏။ အင္း…ကုိယ္ေျပာတာပဲ….ကုိယ္မေထာက္ခံလုိ႔ ျဖစ္မလား။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကလဲ။ ဒါနဲ႔... သိပ္ေပါလုိ႔ မျဖစ္ေခ်ဘူး…. ေတာ္ၾကာ ကုိအင္ဒီတုိ႔လုိ ေနာင္လာေနာက္သားေလးေတြ အတုယူမွားကုန္မွာ စုိးရတယ္။

ဒါေပမယ့္ ေစာေစာက ေစာင္းပညာရွင္က… “ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈကုိ ထိန္းသိမ္းခ်င္လုိ႔ ေစာင္းအတတ္မတိမ္ေကာေရးကုိ အစြမ္းကုန္ႀကဳိးစားေနပါတယ္”လုိ႔ အသံေကာင္းဟစ္လာရင္ က်ေနာ္က အျမင္သိပ္ကတ္တယ္ခင္ဗ်။

ဘယ့္ႏွယ့္လဲ။ နား႐ႈပ္သြားလားမသိဘူး။

က်ေနာ္တုိ႔ဟာ ပုဂံက ဘုရားပုထုိးေတြ၊ ၿမဳိ႕႐ုိးေတြကုိ ယဥ္ေက်းမႈအေမြအႏွစ္အေနနဲ႔ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေလွ်ာက္ေနၾကတာမွန္ေပမယ့္ တကယ့္အျပင္မွာေတာ့ ပုဂံေခတ္ယဥ္ေက်းမႈအတုိင္း ၀တ္စားဆင္ယင္၊ ေျပာဆုိ၊ ျပဳမူေနထုိင္ၾကတာမဟုတ္ဘူးေလဗ်ာ။ ေခတ္အေလ်ာက္ပဲ ၀တ္စားဆင္ယင္ၾကတယ္၊ ျပဳမူေျပာဆုိၾကတယ္ မဟုတ္လား။

ဆုိလုိခ်င္တာက ယဥ္ေက်းမႈဆုိတာမ်ဳိးဟာ တရားေသ ဆုပ္ကုိင္ဖက္တြယ္ထားသင့္တဲ့ အရာႀကီးမဟုတ္ဘူး။ ယဥ္ေက်းမႈဆုိတာ အၿမဲတေစ စီးဆင္းေနရမယ္။ တျခားယဥ္ေက်းမႈေတြနဲ႔ ကူးလူးစပ္ယွက္ေနရမယ္။ ရွင္သန္ေနရမယ္။

ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈဆုိတာ ဒီလုိႀကီးပဲလုိ႔ တရားေသ ဆုပ္ကုိင္ၿပီး ယဥ္ေက်းမႈအေျပာင္းအလဲကုိ လက္မခံရင္ အဲသည္ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈဟာ ေနာက္က် က်န္ရစ္ခဲ့မယ္။ ယဥ္ေက်းမႈအေသႀကီး ျဖစ္သြားမယ္။ ဆက္လက္ မရွင္သန္ႏုိင္ေတာ့ဘူး။

ေနာက္တခုက ေနရာတကာကုိ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈဆုိၿပီး နာမည္ေလွ်ာက္တပ္ေနတာကုိလည္း ၾကည့္မရဘူး။ ၾကည့္မရရင္ မ်က္စိပိတ္ထားေပါ႔ ဆုိရေအာင္ကလည္း ကုိယ္နဲ႔ပါ လာလာၿငိေနေတာ့ မ်က္စိပိတ္ထားလည္း သိေနေတာ့တာေပါ႔။

က်ေနာ္တုိ႔ ငယ္ငယ္က ေဘာင္းဘီတုိ၊ ရွည္ ၀တ္သူမရွိသေလာက္ ရွားတယ္။ မိန္းကေလးဆုိလည္း စကပ္၀တ္သူရွားတယ္။ ပုဆုိး၊ ထမီပဲ ၀တ္ၾကတယ္။ အဲဒီတုန္းက ေဘာင္းဘီရွည္၀တ္သူဆုိရင္ လမ္းသရဲလုိလုိ၊ စာရိတၱမေကာင္းသူလုိလုိ ေရာေထြးေျပာၾကတယ္။ ကာတြန္းေတြ၊ ကေလးဖတ္စာေပေတြမွာ ဆုိးသြမ္းလူငယ္ကုိ သ႐ုပ္ေဖာ္ရင္ ေဘာင္းဘီဖင္ၾကပ္နဲ႔ ဂစ္တာနဲ႔ တြဲၿပီး သ႐ုပ္ေဖာ္တတ္ၾကတယ္။ တကယ္ေတာ့ ေဘာင္းဘီ၀တ္ျခင္း၊ ပုဆုိး၀တ္ျခင္းဟာ လူတေယာက္ အက်င့္စာရိတၱနဲ႔ ဘာမွမဆုိင္။ ပုဆုိးတုိက္ပုံ၀တ္ၿပီး ဘုိေကေလးအက်အနဖီးၿပီး ယုတ္မာေနတဲ့လူေတြ တပုံႀကီး။ လူႀကီးသူမေရွ႕မွာ ခါးကေလးကုိင္းၿပီး သြားတတ္ေပမယ့္ စိတ္ဓါတ္က ယုတ္မာေနသူေတြ တေလွႀကီး။ ေနာက္ၿပီး အဲသည္လူယုတ္မာေတြကပဲ တခုခုဆုိရင္ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈေခါင္းစဥ္တပ္ၿပီး အသံက်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ေအာ္ခ်င္ၾကေသးတယ္။

ထပ္ေျပာရရင္… ယဥ္ေက်းမႈဆုိတာ စီးဆင္းေနဖုိ႔ပါ။ တုိးတက္ေနဖုိ႔ပါ။ တရားေသ ဖက္တြယ္ေနဖုိ႔မဟုတ္။ ပိတ္ပင္ဖုိ႔မဟုတ္။ အေဟာင္းတုိင္းကုိလည္း ပစ္ပယ္ဖုိ႔မဟုတ္။

ေစာင္းအတတ္ကုိ ျမတ္ႏုိးသူဟာ သူ႕၀ါသနာအေလ်ာက္ ေစာင္းအတတ္ကုိ စိတ္တုိင္းက် ေလ့လာဆည္းပူးႏုိင္တယ္။ ေရႊဘုိက ေကာက္စုိက္သမ ဗုံႀကီးသံေတြကုိ အားသန္သူက ဗုံႀကီးသံေတြကုိ ေလ့လာေဖာ္ထုတ္ႏုိင္တယ္။ ေက်းလက္ေတးေတြကုိ ထိန္းသိမ္းခ်င္သူေတြကလည္း ရွာေဖြ ထိန္းသိမ္းႏုိင္တယ္။

တဖက္မွာလည္း ႏုိင္ငံတကာက ဂီတ၊ အႏုပညာ၊ ယဥ္ေက်းမႈေတြကုိ စိတ္၀င္စားသူေတြက သူတုိ႔စိတ္၀င္စားရာကုိ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေလ့လာ အသုံခ်ခြင့္ရွိရမယ္။ အဲ…. ဟစ္ေဟာ့ ေတးဆုိေနတဲ့သူေတြကုိ သီခ်င္းႀကီးသီခ်င္းခန္႔သမားက သ႐ုပ္ပ်က္ လုိ႔ ေခၚတာမ်ဳိး၊ ဟစ္ေဟာ့သမားက သီခ်င္းႀကီးသမားကုိ ဒိတ္ေအာက္ေနတဲ့ ဘဲႀကီးေတြ လုိ႔ ကင္ပြန္းတပ္တာမ်ဳိးေတြကေတာ့ မျဖစ္သင့္ပါဘူး။

၀တ္စားဆင္ယဥ္မႈမွာလည္း ဒီသေဘာပဲ။ စကပ္၀တ္တာကုိ ႀကဳိက္တဲ့သူ၊ ေဘာင္းဘီ၀တ္တာကုိ ႀကဳိက္တဲ့လူ၊ ပုဆုိးထမီ၀တ္တာကုိ ႀကဳိက္တဲ့သူ အမ်ဳိးမ်ဳိး ကြဲျပားႏုိင္တာပဲ။ ကုိယ္ႀကဳိက္တာ ကုိယ္၀တ္ၾကတာကုိ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈေပတံနဲ႔ လုိက္တုိင္းတာေတာ့ မသင့္ေလ်ာ္ဘူးလုိ႔ ထင္တယ္။

ဒီကေန႔လုိ သြားလာဆက္သြယ္ေရးလြယ္ကူေခ်ာေမြ႕ေနတဲ့ ေခတ္ႀကီးထဲမွာ ကမၻာတလႊားက ယဥ္ေက်းမႈေတြဟာ အရင္ကထက္ပုိၿပီး အလွ်င္အျမန္ ကူးလူးေရာယွက္လာၾကတယ္။ ေသခ်ာတာတခုကေတာ့ အားနည္းတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈဟာ အားေကာင္းတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈတရပ္ရဲ႕ အေႏွးနဲ႔အျမန္ ၀ါးမ်ဳိျခင္းကုိေတာ့ ခံရမွာပါပဲ။

ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ကပြဲတခုမွာ အစီအစဥ္ေၾကညာသူက ေၾကညာသံကုိ အခုလုိ ၾကားလုိက္ရဖူးတယ္။

“ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းကုိ ေသာင္ျပင္ထက္ကေန ေစာင္ဖ်ဥ္တဘက္နဲ႔ တားလုိ႔ မရႏုိင္ပါဘူး” တဲ့။

ဒီေတာ့ ကုိယ္၀ါသနာပါရာ ကုိယ္လုပ္ၾကပါ။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႔ ဆုိတဲ့ စကားႀကီး စကားက်ယ္ႀကီးကုိ တတ္ႏုိင္သေရြ႕ မသုံးၾကေတာ့ရင္ေကာင္းမယ္ဗ်ာ။ နားကေလာလုိ႔ပါ။