“လူ႕အဖြဲ႕အစည္း ႏွစ္မ်ဳိး”

Share |

ေနတန္ရွာရန္စကီး(Natan Sharansky)က သူ႕စာအုပ္ ("The case for democracy")ထဲတြင္ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းႏွစ္မ်ဳိးအေၾကာင္းကုိ ဤသုိ႔ ရွင္းျပထားသည္။

လြတ္လပ္ေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းဟု ဆုိလုိက္လွ်င္ အေျခခံလြတ္လပ္ခြင့္မ်ားကုိ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ျခင္းႏွင့္ ယွဥ္တြဲျမင္တတ္ၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္ မည္သည့္လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတြင္မဆုိ ထုိလြတ္လပ္ခြင့္မ်ားသည္ အႂကြင္းမဲ့ လြတ္လပ္ခြင့္မ်ားမျဖစ္ႏုိင္ေခ်။

ဥပမာ... အေမရိကားတြင္ လြတ္လပ္စြာေျပာဆုိပုိင္ခြင့္ႏွင့္ ဘာသာေရးလြတ္လပ္ခြင့္ကုိ မည္သူမွ် မထိပါးမခ်ဳိးေဖာက္သင့္ေသာအရာမ်ားအျဖစ္ သတ္မွတ္ထားသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း လူျပည့္က်ပ္ေနေသာ ကဇာတ္႐ုံတခုအတြင္းတြင္ မည္သူတဦးတေယာက္ကမွ် “မီး...မီး”ဟု လြတ္လပ္စြာ ေအာ္ခ်င္တုိင္း ေအာ္ခြင့္ရွိသည္မဟုတ္။ အလားတူ ဘာသာေရး လြတ္လပ္ခြင့္ အမည္သုံးကာ အိမ္ေထာင္ႏွစ္ခု တၿပဳိင္နက္ ထူေထာင္ျခင္းကုိလည္း ခြင့္ျပဳသည္မဟုတ္။

အမ်ဳိးမ်ဳိးအျပားျပားေသာ လြတ္လပ္ခြင့္မ်ားအတြက္ သင့္ေလ်ာ္ေသာ နယ္နိမိတ္စည္းမ်ဥ္း(ေဘာင္)မ်ားႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ ေဆြးေႏြးမႈမ်ားသည္ ေပၚလစီပုိင္းဆုိင္ရာ စိတ္၀င္စားဖြယ္ ေဆြးေႏြးျငင္းခုံမႈမ်ားကုိ ျဖစ္ေပၚႏုိင္ေစေသာ္လည္း “လြတ္လပ္မႈကုိ အေျခခံေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္း (free society)” ႏွင့္ “အေၾကာက္တရားကုိ အေျခခံေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းႏွစ္ခု (fear society)” အၾကား အဓိက ျခားနားခ်က္ကုိမူ ေဖာ္ထုတ္ႏုိင္ျခင္း မရွိေခ်။”

အဆုိပါျခားနားခ်က္ကုိ ယခင္ဆုိဗီယက္ျပည္ေထာင္စု အက်ဥ္းေထာင္မ်ားတြင္ အက်ဥ္းက်ခံခဲ့ရေသာ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားအေနျဖင့္ ေကာင္းေကာင္းနားလည္ၾကသည္ဟု ေနတန္က ဆုိ၏။ ထုိသံတုိင္ေနာက္က အက်ဥ္းသားမ်ားတြင္ ႏုိင္ငံေရးအယူအဆအမ်ဳိးမ်ဳိး၊ အဖြဲ႕အစည္းအမ်ဳိးမ်ဳိး မတူညီကြဲျပားၾကေသာ္လည္း ယုံၾကည္ခ်က္တခုတြင္မူကား အားလုံးတူညီၾကသည္ ဟူ၏။ ထုိယုံၾကည္ခ်က္မွာ “ကၽြႏု္ပ္တုိ႔အားလုံးသည္ လြတ္လပ္ေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတြင္ ေနထုိင္လုိၾကသည္” ဆုိေသာ အခ်က္ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ျပင္ အနာဂတ္ ဆုိဗီယက္ျပည္ေထာင္စုႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဆန္႔က်င္ကြဲလြဲေသာအျမင္မ်ားရွိပင္ရွိေနေသာ္ျငား “လြတ္လပ္မႈ”ကုိ အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆုိရာတြင္ အားလုံး သေဘာတူညီၾကသည္။

“လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတခုအတြင္း မတူညီေသာအေတြးအျမင္မ်ားကုိ ေဖာ္ထုတ္ျပသရာ၌ အဖမ္းဆီးခံရျခင္း၊ ေထာင္ခ်ခံရျခင္း၊ ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ႏွိပ္စက္ခံရျခင္းစသည့္ ေဘးအႏၱရာယ္တုိ႔က်ေရာက္မည္ကုိ မစုိးရိမ္ရဘဲ လြတ္လပ္စြာ ေဖာ္ထုတ္ခြင့္ရွိပါက ထုိလူ႕အဖြဲ႕အစည္းသည္ လြတ္လပ္ေသာလူ႕အဖြဲ႕အစည္းပင္ျဖစ္သည္”

ေနတန္က ဆက္ေျပာသည္မွာ...

“ဆုိဗီယက္ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသား အတုိက္အခံေတြဟာ အနာဂတ္ႏုိင္ငံေတာ္နဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ အယူအဆေတြ ဘယ္လုိပဲကြဲျပားေနပေစ၊ အားလုံးနားလည္တဲ့ အခ်က္တခုကေတာ့...

လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတခုဟာ (အျမင္မတူသူ)အတုိက္အခံေတြရဲ႕ အခြင့္အေရးကုိ မကာကြယ္ မေစာင့္ေရွာက္ဘူးဆုိရင္ လတ္တေလာမွာ ကုိယ့္အျမင္ကုိယ့္တန္ဘုိးေတြနဲ႔ မည္မွ်ပင္ ကုိက္ညီေနပါေစ...အဲဒီလူ႕အဖြဲ႕အစည္းဟာ အေၾကာက္တရားလႊမ္းမုိးတဲ့ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းအျဖစ္ကုိ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေျပာင္းလဲသြားၿပီး တခ်ိန္က်ရင္ လူတုိင္းကုိအႏၱရာယ္ေပးလိမ့္မယ္...........ဆုိတဲ့အခ်က္ပါဘဲ။

က်ေနာ္တုိ႔ အတုိက္အခံေတြဟာ ဘယ္လုိ လြတ္လပ္ေသာလူ႕အဖြဲ႕အစည္းမ်ဳိးကုိ ေမွ်ာ္မွန္းသလဲဆုိတဲ့ အခ်က္အေပၚမွာ ကြဲလြဲၾကေပမယ့္ အတုိက္အခံအျမင္ေတြကုိ ခြင့္ျပဳထားတဲ့လူ႕အဖြဲ႕အစည္းျဖစ္ေနသမွ်ကာလပတ္လုံး က်ေနာ္တုိ႔ အသီးသီးရဲ႕ အယူအဆေတြအတြက္ လြတ္လပ္စြာ၊ လုံၿခဳံစြာ ဆက္လက္တုိက္ပြဲ၀င္ႏုိင္မယ္ဆုိတဲ့အခ်က္ကုိ အားလုံးက အသိအမွတ္ျပဳၾကတယ္။”

လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတခုတြင္ အတုိက္အခံအျမင္ကုိ ခြင့္ျပဳျခင္းရွိမရွိ စမ္းသပ္ရန္ အေကာင္းဆုံးနည္းလမ္းတခုမွာ “town square test” ေခၚ ၿမဳိ႕ရင္ျပင္ စမ္းသပ္ခ်က္ပင္ျဖစ္သည္။ အဆုိပါစမ္းသပ္တြင္...

“လူတေယာက္သည္ ၿမဳိ႕လယ္ေခါင္ ရင္ျပင္ကြက္လပ္သုိ႔သြားေရာက္၍ သူ၏အျမင္ကုိ ထုတ္ေဖာ္ရာ၌ အဖမ္းခံရျခင္း၊ ေထာင္ခ်ခံရျခင္း မရွိဘဲ (သုိ႔မဟုတ္) ႐ုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ေဘးအႏၱရာယ္မက်ေရာက္ဘဲ လြတ္လပ္စြာ ထုတ္ေဖာ္ႏုိင္ပါသလား”

အကယ္၍ ထုတ္ေဖာ္ႏုိင္ပါက ထုိလူ႕အဖြဲ႕အစည္းသည္ လြတ္လပ္ေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္း ျဖစ္သည္။ ထုိသုိ႔ မဟုတ္ပါက အေၾကာက္တရားလႊမ္းမုိးေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းျဖစ္ပါသည္။

လြတ္လပ္ေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတြင္ ေနထုိင္ၾကသူမ်ားက ဤစမ္းသပ္ခ်က္သည္ ေယဘူယ် က်လြန္းသည္ဟု ဆုိေကာင္းဆုိၾကေပမည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ မလြတ္လပ္ဟု သတ္မွတ္ခံထားေသာ ႏုိင္ငံအခ်ဳိ႕သည္လည္း ဤစမ္းသပ္ခ်က္အရဆုိလွ်င္ လြတ္လပ္ေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းအျဖစ္ ေျပာင္းလဲသတ္မွတ္ခံရေတာ့မည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ဟု ဆုိသည္။

ၿမဳိ႕ရင္ျပင္ စမ္းသပ္ခ်က္အရဆုိလွ်င္ အမ်ဳိးသမီးမ်ား မဲေပးခြင့္ မရွိေသာ၊ အသားအေရာင္ခြဲျခားႏွိပ္ကြပ္မႈမ်ားရွိေနေသာ၊ စီးပြားေရးကုိ ႏုိင္ငံေတာ္က ခ်ဳပ္ကုိင္ေသာ ႏုိင္ငံအမ်ားအျပားကုိ လြတ္လပ္ေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းအျဖစ္ သတ္မွတ္ရေတာ့မည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။

ဤခုိင္လုံေသာ ေ၀ဖန္မႈမွ ေထာက္ျပေနသည့္အခ်က္တခုမွာ “လြတ္လပ္သည္(free)”ဟူေသာ အဓိပၸါယ္ျဖင့္ ကုိက္ညီျပည့္စုံသည့္ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတုိင္းသည္ “တရားမွ်တသည္(just) ”ဟူေသာ အဓိပၸါယ္မသက္ေရာက္။

သုိ႔ေသာ္ ၿမဳိ႕ရင္ျပင္ စမ္းသပ္ခ်က္သည္ လြတ္လပ္ေသာလူ႕အဖြဲ႕အစည္းတခုျဖစ္ရန္ အနိမ့္ဆုံးလုိအပ္သည့္အဆင့္ ( the threshold of freedom)ကုိ ျပသသည္။

အေၾကာက္တရားလႊမ္းမုိးေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းမ်ားတြင္ကား ဤ အနိမ့္ဆုံးလုိအပ္သည့္အဆင့္ကုိ မေက်ာ္ျဖတ္ႏုိင္ေသး႐ုံမွ်မက တရားမွ်တမႈလည္း အၿမဲလုိလုိ ေခါင္းပါးလ်က္ရွိေခ်သည္။

(Natan Sharansky's The case for democracy စာအုပ္မွ ေကာက္ႏႈတ္ဘာသာျပန္သည္။)