“ကဲ… မင္းဘာတတ္ႏုိင္ေသးလဲ”

Share |

(၁)

ေတာ္ၿပီ.. ေတာ္ၿပီ… သည္းခံႏုိင္တာထက္ကုိ လြန္လာၿပီ။

လူၾကားထဲမွာမုိ႔ ေအာင့္အည္း သည္းခံေနလုိက္ေပမယ့္ ေက်နပ္လုိ႔ေတာ့ မဟုတ္ဘူးေနာ္။

ေအး… ငါ႔ကုိ သတၱိမရွိဘူးလုိ႔လည္း မထင္ေလနဲ႔။ တကယ္က စိတ္ထဲရွိတဲ့အတုိင္း ငါက ဖြင့္ခ်လုိက္ခ်င္တာ။ ေဘးက မဆုိင္တဲ့လူေတြကုိ အားနာေနလုိ႔သာေပါ႔။

ေအးပါ။ မင္းအခြင့္သာတုန္းမွာေတာ့ ငါ႔ကုိ အားရေအာင္ ႏွိပ္စက္ထားဦးေပါ႔။

ဒါေပမယ့္ မင္းတခု သိထားဖုိ႔ရာက အခုလုိ ၿငိမ္ေနလုိက္ရတာကုိပဲ ငါ႔စိတ္ထဲမွာ အင္မတန္ မေက်မခ်မ္း ျဖစ္ရတယ္ဆုိတာပါပဲ။

(၂)

ဟား၊ ဟား၊ ဟား။ ကဲ…ငါ႔အလွည့္ေရာက္ၿပီ။

အခု ဘယ္သူမွ မရွိေတာ့ဘူး။ မင္းဘာတတ္ႏုိင္ေသးလဲ။

အံမယ္…မင္းက.. ငါ႔ကုိ ဒုကၡေပးခ်င္ေသးတယ္ေပါ႔ေလ။ လာေလ၊ စိန္လုိက္၊ ကမ္းမြန္း။

ကမ္းမြန္း။ လာစမ္းပါကြ။ ဘယ္မွာပုန္းေနတာလဲ။ ကမ္းမြန္း။ လာၿပီလား။ လာၿပီဆုိရင္….ကဲကြာ….။

“ဘူ”

အားဟား….. မွတ္ပလား။ မင္းလုိ ငါ႔ဗုိက္ထဲမွာ ေနၿပီး ေလလုံးထြားေနတဲ့ ေကာင္ကုိ အခုလုိ အားရပါးရ အက်ယ္ႀကီး အသံျမည္ေအာင္ ေပါက္ထုတ္လုိက္ရမွပဲ ငါေက်နပ္ေတာ့တယ္။

(အီးအက်ယ္ႀကီး ေပါက္တတ္ေသာ မိတ္ေဆြ ဘေလာ့ဂါတဦးသုိ႔ အမွတ္တရ။)