“လမ္းရွိေသာ္ျငား...”

Share |

(ပုံကုိ ဒီက ယူပါတယ္။)

“မရွိတာထက္ မသိတာခက္။
မသိတာထက္ မလုပ္တာခက္။

မရွိတာကို ရွိေအာင္လုပ္ရင္ ရွိလာႏုိင္တယ္။
မသိတာကုိ သိေအာင္လုပ္ရင္ သိလာႏုိင္တယ္။

မလုပ္တာကေတာ့ ဘာမွကုိ ျဖစ္မလာႏုိင္ေတာ့လုိ႔ မလုပ္တာဟာ မရွိတာတုိ႔၊ မသိတာတုိ႔ထက္ေတာင္ ခက္ပါေသးတယ္။”

-(ေယာမင္းႀကီး ဦးဖုိးလႈိင္)-

က်ေနာ္ေတြးၾကည့္မိတယ္။

ဗုဒၶက သစၥာေလးပါးကုိ ေဟာၾကားၿပီး ဒုကၡဆင္းရဲအေပါင္းတုိ႔ ကင္းၿငိမ္းရာအမွန္ နိဗၺာန္ရွိေၾကာင္းနဲ႔ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း တရားေတာ္ကုိ ေဟာၾကားခဲ့တယ္။ သူၫႊန္ျပတဲ့ လမ္းအတုိင္း ႀကဳိးစားက်င့္ႀကံလုိ႔ အကၽြတ္တရား ရသြားသူေတြလည္း ရွိတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္မွာ တစုံတေယာက္က နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း လမ္းေၾကာင္းဟာ ဘာလဲဆုိတာ သိဖုိ႔လည္း မႀကဳိးစား၊ သိျပန္ေတာ့လည္း က်င့္ႀကံအားထုတ္ဖုိ႔ မႀကဳိးစားဘဲ အခ်ိန္ၾကာလာလုိ႔ မဂ္၊ဖုိလ္ မဆုိက္တဲ့အခါ “ရဟန္းႀကီး ေဂါတမဟာ အလကားပါကြာ၊ ငါ႔ကုိ နိဗၺာန္ေရာက္ေအာင္လည္း ေဆာင္က်ဥ္းမေပးႏုိင္ပါဘူး” လုိ႔ ဆုိလာခဲ့ရင္ အဲသည္လုိ ေျပာတဲ့လူဟာ နည္းလမ္းက်စြာ ေျပာဆုိေ၀ဖန္တယ္လုိ႔ မဆုိႏုိင္ပါဘူး။

တကယ္လုိ႔ ဗုဒၶေဟာၾကားခ်က္ေတြကုိ သိေအာင္ႀကဳိးစားၿပီး သိတဲ့အတုိင္း တေသြမတိမ္း လုိက္နာအားထုတ္ရင္ေတာင္မွ တဦးတေယာက္ခ်င္းရဲ႕ ပါရမီ အႏုအရင့္ေပၚမူတည္ၿပီး ကၽြတ္တမ္း၀င္ဖုိ႔ ကာလ အရွည္အၾကာဟာ တူညီႏုိင္ၾကမယ္မဟုတ္ဘူး။

အဲဒီလုိအေနအထားမွာ “ငါေတာ့ ၂၁ ႏွစ္လုံးလုံး အားထုတ္ၿပီးၿပီ။ အခုထိလည္း နိဗၺာန္ကုိ ေရးေရးမွ် မျမင္ရေသးဘူး၊ ဗုဒၶေျပာတဲ့ နည္းလမ္းက မစြံပါဘူးကြာ” လုိ႔ေရာ ဆုိသင့္ပါသလား။

ဥပမာ စႏၵယားအတီးသင္တယ္ဆုိပါစုိ႔။ သင္တဲ့ဆရာကေတာ့ တပည့္ေတြအားလုံးကို အတူတူ သင္ၾကား နည္းလမ္းျပလုိက္တာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ တပည့္ေတြရဲ႕ တတ္ေျမာက္မႈ၊ ကၽြမ္းက်င္မႈေတြမွာေတာ့ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ မတူညီႏုိင္ၾကဘူး ဆုိတဲ့ သေဘာမ်ဳိးေပါ႔။

ေနာက္တခ်က္က… နိဗၺာန္ေရာက္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္းတရားေတြကုိ အားထုတ္မွသာ နိဗၺာန္ကုိ ေရာက္ႏုိင္တာမ်ဳိး။ “နိဗၺာန္ေတာ့ ေရာက္ခ်င္တယ္။ မေရာက္မီစပ္ၾကား လမ္းတေလွ်ာက္မွာ အကုသုိလ္အမႈေလးေတြ၊ ဒုစ႐ုိက္အမႈေလးေတြ ႀကဳံရင္ ႀကဳံသလုိ လုပ္သြားလုိက္မယ္။ မဂ္ဖုိလ္ဆုိက္ေတာ့မွ သူေတာ္ေကာင္းပီသစြာ ေနလုိက္မယ္”... အဲသလုိ လုပ္လုိ႔ ရတာမ်ဳိးလည္း မဟုတ္ျပန္ဘူး။ အဲသည္လုိသာ နိဗၺာန္ကုိ အကုသုိလ္နဲ႔ ခ်ီတက္လုိ႔ရေၾကးဆုိရင္ အဆုံးပန္းတုိင္ေရာက္တဲ့အခါ အဲဒါဟာ နိဗၺာန္မဟုတ္ဘဲ ငရဲျဖစ္ေနတာကုိ ေတြ႕ရလိမ့္မယ္။

အခု ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီအေရးလႈပ္ရွားမႈမွာ “ဘာလုပ္ၾကမလဲ၊ ဘယ္လုိ လုပ္ၾကမလဲ” ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းေတြကုိ ေမးၾကတာကုိ မၾကာမၾကာ ႀကဳံရတယ္။ အဲသည္အခါတုိင္းမွာ က်ေနာ္က အထက္က ဥပမာကုိ သတိရမိတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တုိ႔၊ ဦး၀င္းတင္တုိ႔၊ ကုိမင္းကုိႏုိင္၊ ကုိကုိႀကီး၊ မစုစုေႏြးတုိ႔က ဒီမုိကေရစီစနစ္ကုိ ေရာက္ဖုိ႔ရာ ဘာေတြလုပ္ရမယ္ဆုိတာ တခ်ိန္လုံး ေျပာခဲ့တာေတြရွိတယ္။ ဥပမာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေျပာတဲ့အထဲက ႏွစ္ခုေလာက္ကုိ ေကာက္ႏႈတ္ျပရမယ္ဆုိရင္.....

“မတရားတဲ့ အမိန္႔အာဏာမွန္သမွ် တာ၀န္အရ ဖီဆန္ၾက”၊
“လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္တာကို လုပ္ရဲတဲ့သတၱိ၊ မလုပ္သင့္မလုပ္ထုိက္တာကုိ မလုပ္ဘဲ ေနရဲတဲ့သတၱိ ေမြးၾကဖုိ႔”၊

ေနာက္ဆုံးကေတာ့ “အၾကမ္းမဖက္ ၿငိမ္းခ်မ္းေသာနည္းနဲ႔ အာဏာရွင္ကုိ ေတာ္လွန္ဆန္႔က်င္ၾကဖုိ႔”… ဒါေတြဟာ ဒီမုိကေရစီစနစ္ကုိ သြားခ်င္ရင္၊ အာဏာရွင္စနစ္ကုိ ေတာ္လွန္ခ်င္ရင္ မျဖစ္မေန ျပဳမူက်င့္ႀကံၾကရမယ့္ နည္းလမ္းေတြပါ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ တကြေသာ သူရဲေကာင္းေတြဟာ ေျပာတဲ့အတုိင္းလည္း တေသြမသိမ္း ျပဳမူက်င့္ႀကံၿပီး ေရွ႕ကေန ေရွ႕ေဆာင္လမ္းျပေနပါတယ္။

အဲဒီ လမ္းေၾကာင္းေတြကုိ က်ေနာ္တုိ႔ သိဖုိ႔ ႀကဳိးစားခဲ့ၾကသလား။ သိတဲ့အခါမွာေရာ စြဲစြဲၿမဲၿမဲ အားထုတ္က်င့္ႀကံဖုိ႔ ႀကဳိးစားခဲ့ၾကဘူးသလား။ အဲသည္လုိ မႀကဳိးစားဘူးဘဲနဲ႔ “ဟာ… ေအာင္ဆန္းစုၾကည္တုိ႔၊ မင္းကုိႏုိင္တုိ႔… အလကားပါကြာ။ ငါတုိ႔ကုိ ဒီမုိကေရစီစနစ္ကုိ ေရာက္ေအာင္လည္း ပုိ႔ေဆာင္မေပးႏုိင္ဘူး” လုိ႔ အျပစ္ေျပာခဲ့ရင္ ေျပာတဲ့လူဟာ ေစာေစာက ဗုဒၶကုိ အျပစ္တင္တဲ့လူနဲ႔ ဘာမွ မထူးဘူး။ ေနာက္တခုက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တုိ႔၊ ဦး၀င္းတင္တုိ႔၊ ကုိမင္းကုိႏုိင္တုိ႔က လမ္းျပထားတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်င့္ႀကံအားထုတ္တဲ့ေနရာမွာေတာင္ သူ႕ပါရမီ အႏုအရင့္အရ အခ်ိန္ကာလဟာ အတုိအရွည္ၾကာႏုိင္ေသးတယ္။ အဲဒါကုိ “ငါ ၂၁ ႏွစ္လုံးလုံး ဒီမုိကေရစီအတြက္ အားထုတ္ခဲ့ၿပီးၿပီ။ အခုထိလည္း ဒီမုိကေရစီ ပန္းတုိင္ကုိ ေရးေရးမွ် မျမင္ရေသးဘူး။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေျပာတဲ့ လမ္းေၾကာင္းက မစြံပါဘူးကြာ” လုိ႔ ေျပာသင့္ပါသလား။

တကယ္ေတာ့ ဒီမုိကေရစီစနစ္ ထြန္းကားတာကုိ ျမင္ခ်င္ရင္ ဒီမုိကေရစီနည္းနာေတြကုိ လမ္းတေလွ်ာက္မွာ က်င့္သုံးမွသာ ေရာက္ႏုိင္တာမ်ဳိး။ ဒီမုိကေရစီစနစ္ကုိေတာ့ ေရာက္ခ်င္တယ္။ လမ္းတေလွ်ာက္မွာ ဒီမုိကေရစီနဲ႔ မညီတဲ့ အျပဳအမူေလးေတြ၊ စိတ္ဓါတ္ကေလးေတြ ႀကဳံရင္ႀကဳံသလုိ ျပဳမူ ေမြးျမဴသြားလုိက္မယ္။ ဒီမုိကေရစီစနစ္ကုိ ရေတာ့မွ ဒီမုိကေရစီက်က်ႀကီး က်င့္သုံးေတာ့မယ္ဆုိတဲ့ အယူအဆမ်ဳိးကုိ ကုိင္စြဲသင့္တာမ်ဳိးမဟုတ္။ အဲသည္လုိသာ ဒီမုိကေရစီစနစ္ကုိ အာဏာရွင္နည္းလမ္းနဲ႔ ခ်ီတက္လုိ႔ရေၾကးဆုိရင္ အပင္ပန္းခံမေနၾကပါနဲ႔ေတာ့။ နအဖရဲ႕ လမ္းျပေျမပုံအတုိင္းလုိက္သြားၿပီး စည္းကမ္းရွိေသာဒီမုိကေရစီဆုိတာႀကီးကုိသာ လက္ခံလုိက္ၾကပါေတာ့လုိ႔ တုိက္တြန္းရမလုိျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီလမ္းအတုိင္းသြားရင္ အဆုံးသတ္ပန္းတုိင္ေရာက္တဲ့အခါ ဒီမုိကေရစီစနစ္ကုိ ေတြ႕ျမင္ရမွာမဟုတ္ဘဲ၊ ကုိယ္ေဖာ္ေဆာင္ခဲ့တာဟာ အာဏာရွင္စနစ္ႀကီး ျဖစ္ေနတာကုိ ဘြားဘြားႀကီး သြားေတြ႕ရလိမ့္မယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔တကြေသာ လူထုေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ သူတုိ႔ မိန္႔ခြန္းေတြမွာ၊ အင္တာဗ်ဴးေတြမွာ၊ စာအုပ္စာတမ္းေတြမွာ ဘာလုပ္ရမယ္ဆုိတာကုိ ရွင္းရွင္းႀကီး ေျပာျပထားၿပီးသားပါ။

နည္းလမ္းမရွိဘူးလုိ႔ ထင္ရင္ ရွိေအာင္လုပ္ပါ။ ရွိလာႏုိင္ပါတယ္။
နည္းလမ္းကုိ မသိေသးဘူးဆုိရင္ သိေအာင္လုပ္ပါ။ သိလာႏုိင္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဘာမွ မလုပ္ဘူးဆုိရင္ေတာ့ ဘာမွ ျဖစ္မလာႏုိင္ဘူး။

ဒီေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေျပာၾကားခဲ့တဲ့ “မတရားတဲ့ အမိန္႔အာဏာမွန္သမွ် တာ၀န္အရ ဖီဆန္ၾက” ဆုိတဲ့ စကားရယ္၊ “လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္တာကုိ လုပ္ရဲတဲ့သတၱိ၊ မလုပ္သင့္မလုပ္ထုိက္တာကုိ မလုပ္ဘဲ ေနရဲတဲ့ သတၱိကုိ ေမြးၾကပါ” ဆုိတဲ့ စကားရယ္၊ အဲသည္ စကားႏွစ္ရပ္ကုိ ပထမဦးဆုံး လက္ခံက်င့္သုံးႏုိင္ေအာင္ ႀကဳိးစားၾကပါစုိ႔။

အဲသည္ေနာက္မွာ တဆင့္တက္လုိ႔ ကိုယ့္နီးစပ္ရာ မိတ္ေဆြ၊ ေဆြမ်ဳိးအသုိင္းအ၀ုိင္းမွာ ႏုိင္ငံေရးကို ေဆြးေႏြးမယ္၊ အုပ္စုငယ္ေလးေတြဖြဲ႕မယ္၊ လူထုကုိ ႏုိင္ငံေရးအသိ ျမႇင့္တင္ေပးတဲ့ လႈပ္ရွားမႈေတြလုပ္မယ္၊ ဒီမုိကေရစီအင္အားစုမ်ားကုိ အင္တုိက္အားတုိက္ ေထာက္ကူမယ္။ ကိုယ္တုိင္ကုိယ္က်ပါ၀င္လႈပ္ရွားမယ္။

ဒီလုိသာ အဆင့္ဆင့္ လုပ္မယ္ဆုိရင္ ပထမပုိင္းမွာ အေတြ႕အႀကဳံႏုေသးလုိ႔ အမွားအယြင္းလုပ္မိေသာ္ျငား တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ရင့္က်က္လာမယ္။ ေနာက္တဆင့္တက္ၿပီး ကုိယ္ဘာလုပ္သင့္သလဲဆုိတာ ျမင္လာမယ္။ ေနာက္ၿပီး အေရးႀကီးဆုံး အခ်က္ျဖစ္တဲ့ ဒီမုိကေရစီအင္အားစုမ်ားနဲ႔ စတင္ခ်ိတ္ဆက္မိလာမယ္။ အဆုံးစြန္အႏၱိမရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ ျပည္သူတရပ္လုံး စနစ္တက် ညီညာစြာ ခ်ိတ္ဆက္မိသြားၿပီဆုိရင္ လူထုဆႏၵျပပြဲေတြ၊ ပုိ႔ေဆာင္ေရး၊ ဆက္သြယ္ေရး စတဲ့ သပိတ္ေတြ၊ အလုပ္သမား၊ လယ္သမား စတဲ့ သပိတ္ေတြကို ရက္လရွည္ၾကာ လုိအပ္သလုိ ေတာင့္ခံၿပီး စစ္အာဏာရွင္စနစ္ျပဳတ္က်သြားေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏုိင္မွာပါ။ ျပည္တင္းရင္ မင္းမခံႏုိင္ဆုိတဲ့ အဆုိရွိတာကုိ သတိရပါ။

အဲသည္လုိ ျပင္ဆင္တဲ့အခါမွာလည္း အေရးေတာ္ပုံတခု ေပၚလာမွ ေကာက္ကာငင္ကာ တပြဲတုိး ထၿပီး စီစဥ္တာမ်ဳိးမဟုတ္ဘဲ မတုိင္မီကတည္း အခ်ိန္ယူၿပီး စနစ္တက် ဖြဲ႕စည္းလာႏုိင္ခဲ့တယ္ဆုိရင္ ပုိၿပီး ေစ့စပ္ေသခ်ာမယ္၊ အကြက္ေစ့မယ္။ ေအာင္ျမင္မႈကုိ အရယူႏုိင္မယ္။

အခုအခ်ိန္မွာ ဘယ္တုန္းကနဲ႔မွ မတူေအာင္ အဖြဲ႕ငယ္ေလးေတြ သီးျခားဖြဲ႕ၿပီး လႈပ္ရွားေနၾကတာကုိ ျမင္ရလုိ႔ အင္မတန္ အားတက္မိပါတယ္။ အခ်ဳိ႕အဖြဲ႕ငယ္ေလးေတြဆုိရင္ အခ်င္းခ်င္း ခ်ိတ္ဆက္ပူးေပါင္းမိၾကၿပီး ပုိမုိႀကီးမားတဲ့ အဖြဲ႕ေတြကုိ ဖြဲ႕စည္းလာႏုိင္တာကုိ ေတြ႕လာရတယ္။ ဒီအဖြဲ႕ေတြရဲ႕ အၾကမ္းမဖက္ လႈပ္ရွားမႈေတြကုိ ျပည္တြင္းမွာ မၾကာခင္ ေတြ႕ျမင္ၾကရေတာ့မွာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

က်ေနာ္တုိ႔ ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာမ်ားအေနနဲ႔ မိမိအခ်ိတ္အဆက္ရွိသူကလည္း မိမိအဆက္အသြယ္နဲ႔ ျပည္တြင္းအင္အားစုေတြကုိ ေငြေၾကးအင္အား၊ နည္းပညာ၊ လက္ကုိင္ဖုန္း၊ အမ္ပီသရီးပေလယာ၊ ကင္မရာ၊ ကြန္ျပဴတာ စတဲ့ အေထာက္အကူပစၥည္းေတြ ေပးပုိ႔ကူညီၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းလုိက္ပါတယ္။