ျမန္မာျပည္မွာတုန္းက အိမ္နဲ႔ ၿခံနဲ႔ ေနႏုိင္ခဲ့တယ္။ အခု စကၤာပူမွာေတာ့့ တုိက္ခန္းတြဲတခုက ခုိအိမ္သာသာ တုိက္ခန္းက်ဥ္းကေလးထဲမွာ ေနရတယ္။
ျမန္မာျပည္တုန္းက အလုပ္ကုိ သက္ေတာင့္သက္သာ လုပ္ခဲ့ရတယ္။ အခုေတာ့ ၀န္ထုပ္၀န္ပုိးႀကီးကုိ တခ်ိန္လုံး ထမ္းထားရသလုိပဲ။
ျမန္မာျပည္တုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ လက္ဘက္ရည္ဆုိင္မွာ စိတ္ေအးလက္ေအး ထုိင္ႏုိင္တယ္။ အခုေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ တပတ္တခါေတာင္ ပုံမွန္မေတြ႕ႏုိင္ဘူး။
ျမန္မာျပည္တုန္းက အက်ႌကုိယ္တုိင္းနဲ႔ အပ္ခ်ဳပ္ဆရာဆီမွာ အပ္ၿပီး ၀တ္တယ္။ ရယ္ဒီမိတ္ေတြကုိ စိတ္ကူးထဲေတာင္ မထည့္ဘူး။ အခုေတာ့ ေပါေပါပဲပဲ ရယ္ဒီမိတ္ေတြ ေရာင္းတဲ့ ဆုိင္ေတြမွာ ေစ်းေလွ်ာ့ခ်ခ်ိန္ကုိ ေစာင့္ၿပီး ရရာဆုိက္ဇ္ကုိ ၀ယ္၀တ္ရတယ္။
ျမန္မာျပည္တုန္းက အသီးအရြက္၊ သားငါးကုိ ခ်က္ကာနီးမွ ေစ်းကေန လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ၀ယ္စားတတ္တာေလ။ ဒီမွာေတာ့ ေရခဲ႐ုိက္ထားတာေတြကုိ တပတ္စာ၀ယ္ၿပီး ေရခဲေသတၱာထဲက ထုတ္ခ်က္ရေပသေပါ႔။
ျမန္မာျပည္မွာ မီးေသြးနဲ႔ အၿမဲလုိလုိ ခ်က္စားျဖစ္တယ္ (မယုံမရွိနဲ႔)။ ဒီမွာေတာ့ တေန႔တေန႔ ဓါတ္ေငြ႕မီးဖုိနဲ႔ ခ်က္ျပဳတ္တာေတြကုိ စားေနရတယ္။ မီးေသြးနဲ႔ခ်က္ျပဳတ္တာကုိ ေစ်းႀကီးေပးၿပီး တခါတရံမွ စားႏုိင္တယ္။
ျမန္မာျပည္တုန္းက ဆုိက္ကားဆုိတာမ်ဳိးကုိ ဥဒဟုိ စီးခဲ့တာ။ စကၤာပူက ဆုိက္ကား အခုထက္ထိ မစီးႏုိင္ေသးဘူး။
ျမန္မာျပည္မွာတုန္းက ကၽြဲဆုိတာ ၿမဳိ႕ျပင္ထြက္လုိက္ရင္ မျမင္ခ်င္မွ အဆုံး။ စကၤာပူမွာေတာ့ ကၽြဲျမင္ခ်င္ရင္ “ႏုိက္ဆာဖာရီ”ဆုိတာႀကီးမွာ ညဖက္ ကၽြဲကုိ မီးထုိးျပၿပီး “ေဟာဒါက Asian Buffalo ပါ” လုိ႔ ရွင္းလင္းျပသတာ ေစ်းႀကီးလြန္းလုိ႔ ေၾကးေရတတ္ေတြမွ သြားၾကည့္ႏုိင္တယ္။
ေနာက္ၿပီး ျမန္မာျပည္တုန္းက ကုိယ့္မင္းကုိယ့္ခ်င္းနဲ႔ ေနခဲ့ရတယ္….အဟီး။ အခုေတာ့ သူမ်ားတုိင္းျပည္၊ သူမ်ား အစုိးရလက္ေအာက္မွာ ေနေနရတယ္။
------------------
“ေဟ့ေကာင္ ကုိေပါ။ မင္း.. ဘာေတြ အာေခ်ာင္ေနျပန္ၿပီလဲ။ လွ်ာအ႐ုိးမ႐ွိတုိင္း ေလွ်ာက္ေျပာေနျပန္တာလား။ မင္းကုိ ဘယ္သူက အတင္း႐ုိက္ၿပီး ျပည္ပမွာ ေနခုိင္းလုိ႔လဲကြ။ မင္း ဒီေလာက္ အေကာင္းထင္ေနရင္ အခုခ်က္ခ်င္း ျပန္သြားပါလား။”
“ ဟာဂ်ာ…. ဒါကေတာ့… ဒါကေတာ့”
ျမန္မာျပည္တုန္းက အလုပ္ကုိ သက္ေတာင့္သက္သာ လုပ္ခဲ့ရတယ္။ အခုေတာ့ ၀န္ထုပ္၀န္ပုိးႀကီးကုိ တခ်ိန္လုံး ထမ္းထားရသလုိပဲ။
ျမန္မာျပည္တုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ လက္ဘက္ရည္ဆုိင္မွာ စိတ္ေအးလက္ေအး ထုိင္ႏုိင္တယ္။ အခုေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ တပတ္တခါေတာင္ ပုံမွန္မေတြ႕ႏုိင္ဘူး။
ျမန္မာျပည္တုန္းက အက်ႌကုိယ္တုိင္းနဲ႔ အပ္ခ်ဳပ္ဆရာဆီမွာ အပ္ၿပီး ၀တ္တယ္။ ရယ္ဒီမိတ္ေတြကုိ စိတ္ကူးထဲေတာင္ မထည့္ဘူး။ အခုေတာ့ ေပါေပါပဲပဲ ရယ္ဒီမိတ္ေတြ ေရာင္းတဲ့ ဆုိင္ေတြမွာ ေစ်းေလွ်ာ့ခ်ခ်ိန္ကုိ ေစာင့္ၿပီး ရရာဆုိက္ဇ္ကုိ ၀ယ္၀တ္ရတယ္။
ျမန္မာျပည္တုန္းက အသီးအရြက္၊ သားငါးကုိ ခ်က္ကာနီးမွ ေစ်းကေန လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ ၀ယ္စားတတ္တာေလ။ ဒီမွာေတာ့ ေရခဲ႐ုိက္ထားတာေတြကုိ တပတ္စာ၀ယ္ၿပီး ေရခဲေသတၱာထဲက ထုတ္ခ်က္ရေပသေပါ႔။
ျမန္မာျပည္မွာ မီးေသြးနဲ႔ အၿမဲလုိလုိ ခ်က္စားျဖစ္တယ္ (မယုံမရွိနဲ႔)။ ဒီမွာေတာ့ တေန႔တေန႔ ဓါတ္ေငြ႕မီးဖုိနဲ႔ ခ်က္ျပဳတ္တာေတြကုိ စားေနရတယ္။ မီးေသြးနဲ႔ခ်က္ျပဳတ္တာကုိ ေစ်းႀကီးေပးၿပီး တခါတရံမွ စားႏုိင္တယ္။
ျမန္မာျပည္တုန္းက ဆုိက္ကားဆုိတာမ်ဳိးကုိ ဥဒဟုိ စီးခဲ့တာ။ စကၤာပူက ဆုိက္ကား အခုထက္ထိ မစီးႏုိင္ေသးဘူး။
ျမန္မာျပည္မွာတုန္းက ကၽြဲဆုိတာ ၿမဳိ႕ျပင္ထြက္လုိက္ရင္ မျမင္ခ်င္မွ အဆုံး။ စကၤာပူမွာေတာ့ ကၽြဲျမင္ခ်င္ရင္ “ႏုိက္ဆာဖာရီ”ဆုိတာႀကီးမွာ ညဖက္ ကၽြဲကုိ မီးထုိးျပၿပီး “ေဟာဒါက Asian Buffalo ပါ” လုိ႔ ရွင္းလင္းျပသတာ ေစ်းႀကီးလြန္းလုိ႔ ေၾကးေရတတ္ေတြမွ သြားၾကည့္ႏုိင္တယ္။
ေနာက္ၿပီး ျမန္မာျပည္တုန္းက ကုိယ့္မင္းကုိယ့္ခ်င္းနဲ႔ ေနခဲ့ရတယ္….အဟီး။ အခုေတာ့ သူမ်ားတုိင္းျပည္၊ သူမ်ား အစုိးရလက္ေအာက္မွာ ေနေနရတယ္။
------------------
“ေဟ့ေကာင္ ကုိေပါ။ မင္း.. ဘာေတြ အာေခ်ာင္ေနျပန္ၿပီလဲ။ လွ်ာအ႐ုိးမ႐ွိတုိင္း ေလွ်ာက္ေျပာေနျပန္တာလား။ မင္းကုိ ဘယ္သူက အတင္း႐ုိက္ၿပီး ျပည္ပမွာ ေနခုိင္းလုိ႔လဲကြ။ မင္း ဒီေလာက္ အေကာင္းထင္ေနရင္ အခုခ်က္ခ်င္း ျပန္သြားပါလား။”
“ ဟာဂ်ာ…. ဒါကေတာ့… ဒါကေတာ့”
15 comments:
ဟိိဟိ… တို ့လဲ အထည္ၾကီးပ်က္ပဲ… ကြ်ဲ အခ်က္ကို အၾကိဳက္ဆံုးပဲ… တကယ္ပါ… ဒီကကြ်ဲ ခုထိ မျမင္ဖူးေသးဘူး… ခုေလာေလာဆယ္ ေနမေကာင္းေနတာနဲ ့ ေနမေကာင္းတဲ့ ဖီလင္နဲ ့ တခုထပ္ျဖည့္လိုက္ဦးမယ္… ျမန္မာျပည္တုန္းက ေနမေကာင္းရင္ ၾကိဳက္တဲ့စပယ္ရွယ္လစ္ ေခါင္းေခါက္ေရြးျပီးျပလို ့ရတယ္… ဒီမွာေတာ့ အိမ္နားေလးက ဂ်ီပီမွာ မ်က္နွာငယ္ေလးနဲ ့…
ေရးအား ျပန္တက္လာတယ္ေနာ္။
ကဲရီးအြန္ ကုိေပါ
တခါတုန္းကအေနာက္ႏိုင္ငံသား NUS ကပါေမာကၡႀကီးကို သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြကစင္ကာပူမွာဘာထူးျခားတာ သတိထားမိလဲလို႔ေမးေတာ့ ပါေမာကၡႀကီးက အင္းးး.. ကြ်ဲနဲ႔ႏြားကိုတရိစ ၦာရုံမွာသြားၾကည့္ရတာေတာ့ထူးျခားတယ္တဲ့.. အခုႏွစ္တရုတ္ႏွစ္ကူးတုန္းကဆို ႏြားႀကီးနဲ႔ဓါတ္ပံုတြဲရိုက္ဖို႔ 10 ေပးပီးတန္းစီရဆိုပဲ.. ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ဆီကဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြနဲ႔ဓါတ္ပံုတြဲရိုက္ဖို႔ေလာက္ခက္သကိုးဗ်...
ဆိုင္မဆိုင္ေတာ့မသိဘူး၊ ၿမန္မာၿပည္မွာ ေၿမၾကီးေပၚမွာ စိတ္ရွိလက္ရွိ ေၿခခ်နင္းလို႔ ေၿမဓာတ္ယူႏိုင္တယ္။ ဒီမွာ နင္းစရာေၿမၾကီး စစ္စစ္ ရွာရခက္တယ္။
အားေပးလ်က္
ခမမ
ဒီ post မိုက္တယ္။ အမွန္ေတြခ်ည္းပဲ ဘာလို ့ေရးေနရတာလဲဗ်ာ။ :) Carry on.
တူတူပဲ ကိုေပါေရ ...
ျမန္မာျပည္မွာတုန္း က ထမင္းဟင္းခ်က္ အ၀တ္ေလွ်ာ္ မီးပူတိုက္ အိမ္ရွင္း .. ကူေဖာ္ေလာင္ဖက္ ေကာင္မေလးေတြ ရွိတယ္ ... ခု .. ကိုယ္တိုင္ အဲဒီရာထူး ရေနတယ္။
ျမန္မာျပည္မွာတုန္းက ဟင္းကို တေန႔တခါ ခ်က္တယ္။ ခု ... တပတ္စာခ်က္ၿပီး ဖရီဇာထဲ ထည့္စားေနရတယ္။
အဲ ... ေနာက္ဆံုးအခ်က္ ... ကိုယ့္မင္းကိုယ္ခ်င္း ဆိုတာ ... သီေပါမင္း ေခတ္ကို ေျပာတာလားဟင္။ :)
ဟုတ္လိုက္ေလ့... ဟုတ္လိုက္ ဟုတ္လိုက္ ေလ...
(လူရႊင္ေတာ္မ်ား၏ အသံေန အသံထားအတိုင္း သီဆို ေရရြတ္ပါရန္)
ကုိေပါေရ... အခုေတာ့ ၀န္ထုပ္၀န္ပုိးႀကီးကုိ
တခ်ိန္လုံး ထမ္းထားရသလုိပဲ.. ဆုိလုိ ့..
၀န္ထုပ္၀န္ပုိးႀကီးသာ မထမ္းထားရင္ တေန ့ကုိ
၁၀ ပုိစ္ ့ေလာက္ တင္မလားမသိဘူး.. တခါခါ အလုပ္ေတာင္ေကာင္းေကာင္း လုပ္ေသးရဲ ့လားလုိ ့
ေတြးမိတယ္..
တန္ခူးေရ.... က်ေနာ္လည္း အဲဒါကုိ သတိရမိပါရဲ႕။ ေနာက္ေတာ့ အၿမဲတမ္း အထူးကုမျပျဖစ္ခဲ့တာနဲ႔...
ေလာရွည္.... ေရးႏုိင္သေလာက္ေပါ႔အထိေပါ႔ေလ။
ေရႊေအာင္.... ခက္ပါဘူး ကုိေရႊေအာင္ရ။ ေနာက္တခါ ဂန္ဘာရီ ျမန္မာျပည္သြားရင္ လက္ေထာက္အေနနဲ႔ လုိက္သြားေပါ႔။ ဓါတ္ပုံတြဲ႐ုိက္လုိ႔ရတယ္။
ခပ္ျမင့္ျမင့္... ေျမဓါတ္ရသည္ဆုိေသာ္ျငား ၾကည့္နင္းဖုိ႔ေတာ့ လုိေပသေပါ႔။ မေတာ္ ဖိနပ္မွာ တုတ္နဲ႔ ျခစ္ခ်ေနရမွ...
ေမဓာ၀ီ... ကုိယ့္မင္းကုိယ့္ခ်င္း လမ္းကုိ ေျပာတာပါဗ်ဳိး။ း-)
သက္ေ၀... ေနာက္တမ်ဳိးရွိေသးတယ္။ “ဟုတ္ပါေပဗ်ဳိး၊ မွန္ပါေပဗ်ဳိး။”
ေမာင္ႏုိင္.... ဒါ႐ုိက္ဟစ္ပဲ။ အလုပ္မၿပီးလုိ႔ ၀န္ထုတ္၀န္ပုိးႀကီးကုိ ထမ္းထားရသလုိ ျဖစ္ေနတာပါ။
pls read
http://www.mizzimaburmese.com/special/8-8-8-8/3527-2009-08-06-10-42-52.html
အတန္းထဲကဆရာကေတာ႔ ေၿပာတယ္...သူတို႔ zoo က world မွာ no 3 ဆိုလားဘာလား...
HaHaHa...
Who Cares????
hee :D
Good day!
ေထာက္ခံပါတယ္..... ၃ ၾကိမ္
မွန္ပါတယ္......... ၃ ၾကိမ္
အားေပးလွ်က္....... ၃ ၾကိမ္
ျမန္မာျပည္ကေန ခုမွ ေက်ာင္းလာေနတဲ့ ကေလးကသူ႕ေမေမကိုေမးတယ္.။ "ေမေမ .. သားတို႕ ဆင္းရဲသြားျပီလား" တဲ့..။
ဒီမွာ တုိက္ခန္းကို သူမ်ားေတြနဲ႕ေပါင္းျပီး ငွားေနရလို႕၊ ကိုယ္ပိုင္ကားမစီးရလို႕ ။
tats reality, dude. face it.
in Paris also, same diffrences ........and here car licences is more expensive then car prices, (in myanmar to get licences is about 10EUROS, on 2001)
Post a Comment