က်ေနာ္ၾကည္ညဳိေလးစားမိေသာ မြန္ျမတ္ႀကီးက်ယ္သူမ်ားအေၾကာင္းကုိ အခုတေလာ ထပ္ဖန္တလဲလဲ ေတြးမိပါသည္။ ထုိသူမ်ားအေၾကာင္းကုိ က်ေနာ္ေရးဖန္မ်ား၍ အပ္ေၾကာင္းထပ္ေနၿပီေလာ မေျပာတတ္။ သုိ႔ေသာ္ ထပ္ေျပာခ်င္၊ ထပ္ေရးခ်င္ပါေသးသည္။
ထုိသူမ်ားမွာ အျခားမဟုတ္။ “ဗုဒၶ၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္” စသူမ်ားပင္ ျဖစ္သည္။
ဗုဒၶသည္ သူတဦးတည္းအတြက္သာဆုိလွ်င္ ဒီပကၤရာ ဘုရားလက္ထက္ သုေမဓာရွင္ရေသ့ဘ၀ကတည္းက ကၽြတ္တမ္း၀င္ႏုိင္သူျဖစ္သည္ဟု က်ေနာ္မွတ္သားဖူးပါသည္။ ဗုဒၶသည္ သတၱ၀ါေ၀ေနယ်အေပါင္းတုိ႔ကို ကယ္ခၽြတ္လုိေသာ ဆႏၵအရ သဗၺညဳတ ဉာဏ္ေတာ္ကုိ ရည္ေမွ်ာ္မွန္းကာ ေလးအသေခ်ၤနဲ႔ ကမၻာတသိန္းကာလပတ္လုံး ပါရမီကုိ ျဖည့္ဆီးခဲ့ရသည္ဟု မွတ္သားရပါသည္။ ဒီပကၤရာဘုရားကုိယ္တုိင္ကလည္း သုေမဓာကုိ ေနာင္ ဘယ္ေရြ႕ဘယ္မွ်ၾကာ၍ ဘယ္ကမၻာတုိင္ေသာအခါ ဤသုေမဓာရေသ့သည္ အဘယ္သုိ႔ေသာ ဘြဲ႕အမည္ျဖင့္ သဗၺညဳတဉာဏ္ကုိရမည္ဟု ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ေပးခဲ့ေၾကာင္း သိရပါသည္။ ဗုဒၶ၏ ေနာက္ဆုံးဘ၀ျဖစ္ေသာ သိဒၵတၳဘ၀တြင္ပင္ ထီးနန္းစည္းစိမ္၊ စၾက၀ေတးမင္းစည္းစိမ္တုိ႔ကုိ စြန္႔လႊတ္၍ ေတာထဲတြင္ ဒုကၡခံကာ သဗၺဳညဳတဉာဏ္ကုိ ရရာရေၾကာင္း ပင္ပန္းဆင္းရဲစြာ အားထုတ္ခဲ့ေသးသည္။ ေ၀ေနယ်တုိ႔အေပၚတြင္ ဗုဒၶ၏ ေမတၱာ၊ ဂ႐ုဏာ ႀကီးမားေပစြဟု ဆင္ျခင္မိပါသည္။
တဖန္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအေၾကာင္းကုိ စဥ္းစားမိျပန္သည္။ ကုိေအာင္ဆန္းသည္ ထုိေခတ္က ေက်ာင္းၿပီးလွ်င္ ဘီေအ ဘြဲ႕ရတေယာက္အဖုိ႔ အလြယ္တကူ ရႏုိင္သည့္ အမ်ားအားက်ေလာက္ေသာ ၀န္ေထာက္၊ ၿမဳိ႕အုပ္ အစရွိသည့္ ရာထူးႀကီးမ်ားရွိပါလ်က္ ေက်ာင္းသားဘ၀မွာပင္ ေက်ာင္းထုတ္ခံရေလာက္သည့္ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို အဘယ္ေၾကာင့္ လုပ္ခဲ့ေလသနည္း။ စဥ္းစားစရာရွိသည္။ အလားတူပင္ ႏုိင္ငံျခားသုိ႔ထြက္ခြာလာၿပီး ဂ်ပန္ျပည္ႏွင့္ အခ်ိတ္အဆက္ရကာ ပင္ပင္ပန္းပန္း စစ္ပညာသင္ၾကားျခင္းကုိ ျပဳသည္။ တကုိယ္ေရတကာယ ႀကီးပြားခ်မ္းသာရန္အတြက္မွ်ဆုိလွ်င္ သူကဲ့သုိ႔ အရည္အခ်င္းရွိသူတေယာက္သည္ ဤမွ်ပင္ပန္းဆင္းရဲ ခက္ခဲလွေသာ ႏုိင္ငံေရးလမ္းကုိ လုိက္ရန္မလုိပါ။ ေအာင္ဆန္း ႏုိင္ငံေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္လာ၍ ဘာအက်ဳိးအျမတ္ရသနည္း။ အဂၤလန္သုိ႔ အသြားခရီးတြင္ အိႏၵိယ၌ ခရီးတေထာက္၀င္စဥ္ ေအာင္ဆန္း၏၀တ္စုံမွာ အျမင္မေတာ္၍ ေန႐ူးက သူ႕လူေတြကုိ ၀တ္စုံတခု အျမန္ခ်ဳပ္ခုိင္းကာ ေပးရသည္ဆုိ၏။ လန္ဒန္တြင္ ႐ုိက္ကူးထားေသာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဓါတ္ပုံေတြထဲမွ ၀တ္စုံသည္ ထုိ၀တ္စုံပင္ ျဖစ္သည္။ ေအာင္ဆန္းသည္ သူ႕ကုိယ္က်ဳိးကုိ ေရွ႕တန္းမတင္သူျဖစ္သည္။ ျမန္မာျပည္သူ ျမန္မာသားတုိ႔အေပၚတြင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ေမတၱာ၊ ဂ႐ုဏာ ႀကီးမားေပစြဟု ေတြးေတာဆင္ျခင္မိပါသည္။
ယခုတဖန္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ သမီးျဖစ္သူ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေၾကာင္းကုိ စဥ္းစားမိျပန္သည္။ ေအာက္စဖုိ႔တကၠသုိလ္မွ ဘြဲ႕ရသည္။ ႏုိင္ငံျခားတြင္ သက္ေတာင့္သက္သာ ေနထုိင္ႏုိင္ေသာ အခြင့္အေရးကုိ ရေနခဲ့သူ၊ ယခု ဆႏၵရွိလွ်င္ပင္ ထုိအေျခအေနကုိ အခ်ိန္မေရြး ရယူႏုိင္သူ ျဖစ္ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ သားေျမးတုိ႔ကုိပင္ ႏွစ္ရွည္လမ်ား ေတြ႕ခြင့္မရေသာ၊ ခင္ပြန္းသည္ကြယ္လြန္ကာနီးအခ်ိန္တြင္ပင္ အနီးတြင္ ရွိမေနႏုိင္ေသာ၊ အသက္အႏၱရာယ္မ်ားလွေသာ၊ ေထာင္ႏွင့္ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္တြင္ က်ခံေနရေသာဘ၀တြင္ ဒုကၡဆင္းရဲမ်ဳိးစုံကုိ အံတုလ်က္ တုိက္ပြဲ၀င္ေနသည္။ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားတုိ႔ အေပၚတြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ေမတၱာ၊ ဂ႐ုဏာ ႀကီးမားလွေပစြဟု ေတြးေတာဆင္ျခင္မိပါသည္။
အလားတူပင္ ႀကီးျမတ္ေသာ သူမ်ားျဖစ္ၾကေသာ ေယ႐ႈခရစ္၊ မာသာထရီဇာ စသူမ်ားအေၾကာင္းကုိ စဥ္းစားျပန္လွ်င္လည္း အားလုံးမွာ ေမတၱာ၊ ဂ႐ုဏာ ႀကီးမားလွသူမ်ားျဖစ္ၾကေပသည္။
ထုိသူအားလုံး၏ အျဖစ္သနစ္ကုိ ၾကည့္႐ႈလွ်င္ အားလုံးလုိလုိပင္ ေရြးခ်ယ္ျခင္း(Choice) ဆုိသည္ကုိ ႀကဳံခဲ့ရသည္။ ဘယ္လုိ လမ္းကုိ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ၾကပါသနည္း။ ထုိသုိ႔ အခက္အခဲ၊ ဆင္းရဲဒုကၡမ်ဳိးစုံ ေရာႁပြမ္းေသာလမ္းကို ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းမွန္း သိသိႀကီးႏွင့္ ထုိသူတုိ႔ အဘယ္ေၾကာင့္ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ၾကပါသနည္း။ ထုိအခက္အခဲ၊ ဆင္းရဲဒုကၡတုိ႔ကုိ ရင္ဆုိင္အံတု၀ံ့ေသာ သတၱိကုိ အဘယ္က ရၾကေပသနည္း။ ထုိသတၱိသည္ ႀကီးမားလွေသာ ေမတၱာအဟုန္ႏွင့္ ျပင္းျပလွေသာ ဆႏၵအဟုန္တုိ႔မွ ေပါက္ဖြားလာေလသေလာဟု က်ေနာ္ ေတြးေတာမိပါသည္။
ထုိ႔ျပင္ က်ေနာ္ေတြးေတာမိသည့္ အရာတခုလည္း ရွိေသးသည္။ က်ေနာ္တုိ႔သည္ မိမိၫႊတ္တြားေကာ္ေရာ္၊ အေလးအျမတ္ထားၾကသူတုိ႔၏ အျပဳအမူကုိ အားက်အတုယူ၊ လက္ေတြ႕က်င့္သုံးျခင္းျဖင့္သာ ထုိသူတုိ႔အား အမွန္တကယ္ ၾကည္ညဳိေလးစားဂါရ၀ ျပဳရာေရာက္မည္ဟု ထင္ပါသည္။
ဗုဒၶပရိနိဗၺာန္ စံကာနီးတြင္ “ရဟန္းတုိ႔၊ ငုိေႂကြးေန႐ုံမွ်ျဖင့္ ငါ႔အားခ်စ္ရာမေရာက္။ ငါ႔ေဟာခဲ့ေသာ တရားမ်ားကုိ လက္ေတြ႕ လုိက္နာက်င့္ႀကံျခင္းသည္သာလွ်င္ ငါ႔အား ခ်စ္ျမတ္ႏုိးရာေရာက္ေပသည္”ဟု မိန္႔ၾကားခဲ့ေၾကာင္း မွတ္သားဖူးပါသည္။
က်ေနာ္တုိ႔သည္ သာမန္လူပုဂၢဳိလ္၊ ပုထုဇဥ္မွ်သာျဖစ္၍ အဆုိပါ ပုဂၢဳိလ္ႀကီးမ်ားေလာက္ ေမတၱာ၊ ဂ႐ုဏာမႀကီးမားၾကႏုိင္ေသာ္ျငား မိမိတုိ႔ ေန႔စဥ္ဘ၀တြင္ မိမိ၏ အတၱအက်ဳိးကုိ အလြန္အမင္း ေရွ႕တန္းမတင္ၾကဘဲ မိမိမွ်ပင္ ကံမေကာင္းအေၾကာင္းမလွသူမ်ား၊ ဒုကၡေရာက္ေနသူမ်ားကုိ ေမတၱာ၊ ဂ႐ုဏာေရွ႕ထားၿပီး သူတုိ႔၏ ဆင္းရဲဒုကၡမ်ား သက္သာပေပ်ာက္ေစရန္ စြမ္းႏုိင္သေလာက္ ၀ုိင္း၀န္းကူညီၾကျခင္းအားျဖင့္ က်ေနာ္တုိ႔ ေလးစားေသာသူမ်ားကုိ ဂါရ၀ျပဳၾကပါစုိ႔ဟု တုိက္တြန္းလုိပါသည္။
ထုိသူမ်ားမွာ အျခားမဟုတ္။ “ဗုဒၶ၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္” စသူမ်ားပင္ ျဖစ္သည္။
ဗုဒၶသည္ သူတဦးတည္းအတြက္သာဆုိလွ်င္ ဒီပကၤရာ ဘုရားလက္ထက္ သုေမဓာရွင္ရေသ့ဘ၀ကတည္းက ကၽြတ္တမ္း၀င္ႏုိင္သူျဖစ္သည္ဟု က်ေနာ္မွတ္သားဖူးပါသည္။ ဗုဒၶသည္ သတၱ၀ါေ၀ေနယ်အေပါင္းတုိ႔ကို ကယ္ခၽြတ္လုိေသာ ဆႏၵအရ သဗၺညဳတ ဉာဏ္ေတာ္ကုိ ရည္ေမွ်ာ္မွန္းကာ ေလးအသေခ်ၤနဲ႔ ကမၻာတသိန္းကာလပတ္လုံး ပါရမီကုိ ျဖည့္ဆီးခဲ့ရသည္ဟု မွတ္သားရပါသည္။ ဒီပကၤရာဘုရားကုိယ္တုိင္ကလည္း သုေမဓာကုိ ေနာင္ ဘယ္ေရြ႕ဘယ္မွ်ၾကာ၍ ဘယ္ကမၻာတုိင္ေသာအခါ ဤသုေမဓာရေသ့သည္ အဘယ္သုိ႔ေသာ ဘြဲ႕အမည္ျဖင့္ သဗၺညဳတဉာဏ္ကုိရမည္ဟု ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ေပးခဲ့ေၾကာင္း သိရပါသည္။ ဗုဒၶ၏ ေနာက္ဆုံးဘ၀ျဖစ္ေသာ သိဒၵတၳဘ၀တြင္ပင္ ထီးနန္းစည္းစိမ္၊ စၾက၀ေတးမင္းစည္းစိမ္တုိ႔ကုိ စြန္႔လႊတ္၍ ေတာထဲတြင္ ဒုကၡခံကာ သဗၺဳညဳတဉာဏ္ကုိ ရရာရေၾကာင္း ပင္ပန္းဆင္းရဲစြာ အားထုတ္ခဲ့ေသးသည္။ ေ၀ေနယ်တုိ႔အေပၚတြင္ ဗုဒၶ၏ ေမတၱာ၊ ဂ႐ုဏာ ႀကီးမားေပစြဟု ဆင္ျခင္မိပါသည္။
တဖန္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအေၾကာင္းကုိ စဥ္းစားမိျပန္သည္။ ကုိေအာင္ဆန္းသည္ ထုိေခတ္က ေက်ာင္းၿပီးလွ်င္ ဘီေအ ဘြဲ႕ရတေယာက္အဖုိ႔ အလြယ္တကူ ရႏုိင္သည့္ အမ်ားအားက်ေလာက္ေသာ ၀န္ေထာက္၊ ၿမဳိ႕အုပ္ အစရွိသည့္ ရာထူးႀကီးမ်ားရွိပါလ်က္ ေက်ာင္းသားဘ၀မွာပင္ ေက်ာင္းထုတ္ခံရေလာက္သည့္ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို အဘယ္ေၾကာင့္ လုပ္ခဲ့ေလသနည္း။ စဥ္းစားစရာရွိသည္။ အလားတူပင္ ႏုိင္ငံျခားသုိ႔ထြက္ခြာလာၿပီး ဂ်ပန္ျပည္ႏွင့္ အခ်ိတ္အဆက္ရကာ ပင္ပင္ပန္းပန္း စစ္ပညာသင္ၾကားျခင္းကုိ ျပဳသည္။ တကုိယ္ေရတကာယ ႀကီးပြားခ်မ္းသာရန္အတြက္မွ်ဆုိလွ်င္ သူကဲ့သုိ႔ အရည္အခ်င္းရွိသူတေယာက္သည္ ဤမွ်ပင္ပန္းဆင္းရဲ ခက္ခဲလွေသာ ႏုိင္ငံေရးလမ္းကုိ လုိက္ရန္မလုိပါ။ ေအာင္ဆန္း ႏုိင္ငံေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္လာ၍ ဘာအက်ဳိးအျမတ္ရသနည္း။ အဂၤလန္သုိ႔ အသြားခရီးတြင္ အိႏၵိယ၌ ခရီးတေထာက္၀င္စဥ္ ေအာင္ဆန္း၏၀တ္စုံမွာ အျမင္မေတာ္၍ ေန႐ူးက သူ႕လူေတြကုိ ၀တ္စုံတခု အျမန္ခ်ဳပ္ခုိင္းကာ ေပးရသည္ဆုိ၏။ လန္ဒန္တြင္ ႐ုိက္ကူးထားေသာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဓါတ္ပုံေတြထဲမွ ၀တ္စုံသည္ ထုိ၀တ္စုံပင္ ျဖစ္သည္။ ေအာင္ဆန္းသည္ သူ႕ကုိယ္က်ဳိးကုိ ေရွ႕တန္းမတင္သူျဖစ္သည္။ ျမန္မာျပည္သူ ျမန္မာသားတုိ႔အေပၚတြင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ေမတၱာ၊ ဂ႐ုဏာ ႀကီးမားေပစြဟု ေတြးေတာဆင္ျခင္မိပါသည္။
ယခုတဖန္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ သမီးျဖစ္သူ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေၾကာင္းကုိ စဥ္းစားမိျပန္သည္။ ေအာက္စဖုိ႔တကၠသုိလ္မွ ဘြဲ႕ရသည္။ ႏုိင္ငံျခားတြင္ သက္ေတာင့္သက္သာ ေနထုိင္ႏုိင္ေသာ အခြင့္အေရးကုိ ရေနခဲ့သူ၊ ယခု ဆႏၵရွိလွ်င္ပင္ ထုိအေျခအေနကုိ အခ်ိန္မေရြး ရယူႏုိင္သူ ျဖစ္ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ သားေျမးတုိ႔ကုိပင္ ႏွစ္ရွည္လမ်ား ေတြ႕ခြင့္မရေသာ၊ ခင္ပြန္းသည္ကြယ္လြန္ကာနီးအခ်ိန္တြင္ပင္ အနီးတြင္ ရွိမေနႏုိင္ေသာ၊ အသက္အႏၱရာယ္မ်ားလွေသာ၊ ေထာင္ႏွင့္ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္တြင္ က်ခံေနရေသာဘ၀တြင္ ဒုကၡဆင္းရဲမ်ဳိးစုံကုိ အံတုလ်က္ တုိက္ပြဲ၀င္ေနသည္။ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားတုိ႔ အေပၚတြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ေမတၱာ၊ ဂ႐ုဏာ ႀကီးမားလွေပစြဟု ေတြးေတာဆင္ျခင္မိပါသည္။
အလားတူပင္ ႀကီးျမတ္ေသာ သူမ်ားျဖစ္ၾကေသာ ေယ႐ႈခရစ္၊ မာသာထရီဇာ စသူမ်ားအေၾကာင္းကုိ စဥ္းစားျပန္လွ်င္လည္း အားလုံးမွာ ေမတၱာ၊ ဂ႐ုဏာ ႀကီးမားလွသူမ်ားျဖစ္ၾကေပသည္။
ထုိသူအားလုံး၏ အျဖစ္သနစ္ကုိ ၾကည့္႐ႈလွ်င္ အားလုံးလုိလုိပင္ ေရြးခ်ယ္ျခင္း(Choice) ဆုိသည္ကုိ ႀကဳံခဲ့ရသည္။ ဘယ္လုိ လမ္းကုိ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ၾကပါသနည္း။ ထုိသုိ႔ အခက္အခဲ၊ ဆင္းရဲဒုကၡမ်ဳိးစုံ ေရာႁပြမ္းေသာလမ္းကို ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းမွန္း သိသိႀကီးႏွင့္ ထုိသူတုိ႔ အဘယ္ေၾကာင့္ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ၾကပါသနည္း။ ထုိအခက္အခဲ၊ ဆင္းရဲဒုကၡတုိ႔ကုိ ရင္ဆုိင္အံတု၀ံ့ေသာ သတၱိကုိ အဘယ္က ရၾကေပသနည္း။ ထုိသတၱိသည္ ႀကီးမားလွေသာ ေမတၱာအဟုန္ႏွင့္ ျပင္းျပလွေသာ ဆႏၵအဟုန္တုိ႔မွ ေပါက္ဖြားလာေလသေလာဟု က်ေနာ္ ေတြးေတာမိပါသည္။
ထုိ႔ျပင္ က်ေနာ္ေတြးေတာမိသည့္ အရာတခုလည္း ရွိေသးသည္။ က်ေနာ္တုိ႔သည္ မိမိၫႊတ္တြားေကာ္ေရာ္၊ အေလးအျမတ္ထားၾကသူတုိ႔၏ အျပဳအမူကုိ အားက်အတုယူ၊ လက္ေတြ႕က်င့္သုံးျခင္းျဖင့္သာ ထုိသူတုိ႔အား အမွန္တကယ္ ၾကည္ညဳိေလးစားဂါရ၀ ျပဳရာေရာက္မည္ဟု ထင္ပါသည္။
ဗုဒၶပရိနိဗၺာန္ စံကာနီးတြင္ “ရဟန္းတုိ႔၊ ငုိေႂကြးေန႐ုံမွ်ျဖင့္ ငါ႔အားခ်စ္ရာမေရာက္။ ငါ႔ေဟာခဲ့ေသာ တရားမ်ားကုိ လက္ေတြ႕ လုိက္နာက်င့္ႀကံျခင္းသည္သာလွ်င္ ငါ႔အား ခ်စ္ျမတ္ႏုိးရာေရာက္ေပသည္”ဟု မိန္႔ၾကားခဲ့ေၾကာင္း မွတ္သားဖူးပါသည္။
က်ေနာ္တုိ႔သည္ သာမန္လူပုဂၢဳိလ္၊ ပုထုဇဥ္မွ်သာျဖစ္၍ အဆုိပါ ပုဂၢဳိလ္ႀကီးမ်ားေလာက္ ေမတၱာ၊ ဂ႐ုဏာမႀကီးမားၾကႏုိင္ေသာ္ျငား မိမိတုိ႔ ေန႔စဥ္ဘ၀တြင္ မိမိ၏ အတၱအက်ဳိးကုိ အလြန္အမင္း ေရွ႕တန္းမတင္ၾကဘဲ မိမိမွ်ပင္ ကံမေကာင္းအေၾကာင္းမလွသူမ်ား၊ ဒုကၡေရာက္ေနသူမ်ားကုိ ေမတၱာ၊ ဂ႐ုဏာေရွ႕ထားၿပီး သူတုိ႔၏ ဆင္းရဲဒုကၡမ်ား သက္သာပေပ်ာက္ေစရန္ စြမ္းႏုိင္သေလာက္ ၀ုိင္း၀န္းကူညီၾကျခင္းအားျဖင့္ က်ေနာ္တုိ႔ ေလးစားေသာသူမ်ားကုိ ဂါရ၀ျပဳၾကပါစုိ႔ဟု တုိက္တြန္းလုိပါသည္။
.jpg)
3 comments:
ေယရႈခရစ္ေတာ္ မဟတၱမ ဂႏၵီ၊ နယ္လဆင္မန္ဒဲလား၊ မာသာထေရဆာတို႔လည္း ေမတၱာရွင္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္မ အခုတင္ထားတဲ့ ပို႔စ္ကိုလည္း အၾကံေပးပါဦး
မွန္ပါတယ္ကိုေပါေရ
ဗုဒၶကို တကယ္ၾကည္ညိဳရင္ ဗုဒၶအဆံုးအမအတိုင္း လိုက္နာက်င့္ၾကံမွ။
ပါးစပ္ကခ်ည္း ဘုရားစာေတြ ေအာ္ေန႐ံုနဲ႔လဲ မၿပီးေသးဘူး။
ခုေခတ္မွာက ပါးစပ္ကေအာ္ေနတဲ့သူေတြက ခပ္မ်ားမ်ား။ လက္ေတြ႕က်င့္တာကနည္းတယ္။ တခ်ဳိ႕လဲ ဘုရားေပးတဲ့နည္းေတြ ရွိတာကို တလြဲအယူေတြနဲ႔ မွားယြင္းက်င့္ၾကံၾကတယ္။
ေနာက္ၿပီး တခ်ဳိ႕က ေလာဘေၾကာင့္၊ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ ဘယာေၾကာင့္ တရားဖက္တာေတြလဲ အမ်ားသား။ သဒၶါေၾကာင့္က ရွားတယ္။
အဲဒီလိုပဲေပါ့ ... ေနာက္ဥပမာေတြလဲ တူတူပါပဲ။
ျဖစ္နိုင္ရင္ စ လံုး နိုင္ငံသားလဲ မခံ နဲ…
နအဖ အခြန္ရံုး ကိုလည္း ၁၀% ဆက္ေၾကး
မေပးၾကရင္ အေကါင္းဆံုးပါ။။
မတရား ဆက္ေၾကး ေပးမဲ. အစား
ရတဲ.လစာ ေလးရဲ. ၁% သို. ၂% ကို
ဒီမိုလွူတ္ရွား မွူ.မွာ ကူညီေထာက္ပံ.ၾကျပီး…
ျမန္မာ ျပည္ ဒုတိယ လြတ္လပ္ေရး အတြက္
ကိုယ္.တာ ၀န္ေၾကၾကမယ္ ဆိုရင္….
အေကါင္းဆံုးေပါ.ဗ်ာ ။ ။
ကိုၾကီး
ေခတၱစကၤာပူ
Post a Comment