အိမ္ယာထူေထာင္ၿပီး လူ႔ေဘာင္ေလာကတြင္ ေနသူအဖုိ႔ အထုိက္အေလ်ာက္ေတာ့ ေအာင္ျမင္ေသာ ဘ၀တခုကို ပုိင္ဆုိင္ရေပမည္။ အထူးသျဖင့္ မိမိကူညီေထာက္ပံ့လုိသူမ်ားကုိ စိတ္တုိင္းက် ကူညီေထာက္ပံ့ႏုိင္ရန္ ယခုထက္ပုိ၍ ၀င္ေငြေကာင္းဖုိ႔လည္း လုိသည္။
ေအာင္ျမင္ၿပီး ၀င္ေငြေကာင္းေသာ လူတေယာက္ျဖစ္ရန္မွာ မိမိ၀ါသနာပါေသာ အလုပ္ကုိ စိတ္ရွည္ရွည္ ဇြဲရွိရွိ လုပ္ဖုိ႔ အေျခခံ လုိအပ္သည္ဟု ဖတ္ဖူး မွတ္ဖူးပါသည္။ မွန္၏။ မည္မွ်ပင္ ၀ါသနာပါသည့္ ကိစၥျဖစ္ေစ တူတူတန္တန္ ျဖစ္ေျမာက္လာဖုိ႔မွာ စိတ္ရွည္မႈ၊ ဇြဲနပဲရွိမႈ လုိအပ္သည္။ “Genius is one percent inspiration and ninety-nine percent perspiration” ဟု ဆုိ႐ုိးရွိသည္လည္း မဟုတ္ပါလား။
ထုိ႔ေၾကာင့္ မိမိကုိယ္ကုိယ္ ျပန္လည္ သုံးသပ္ၾကည့္ရာ က်ေနာ္သည္ တကယ္တမ္းတြင္ ဘာကုိမွ် ဟုတ္တိပတ္တိ ၀ါသနာမပါေၾကာင္းႏွင့္ ဇြဲနပဲလည္း မရွိလွေၾကာင္း အလန္႔တၾကား သိရွိလုိက္ရပါသည္။
ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ စာဖတ္၀ါသနာ ပါသလုိလုိ ရွိသည္။ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ စာဖတ္၀ါသနာႀကီးသူဟုလည္း တေလွ်ာက္လုံး ထင္မွတ္ခဲ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ တကယ့္စာအုိးမ်ားႏွင့္ ယွဥ္လုိက္ေသာအခါ က်ေနာ့္မွာ အေပ်ာ္ထမ္းအဆင့္မွ်ပင္ မရွိေၾကာင္း ၀မ္းပမ္းတနည္း သိလာရသည္။ ဤအေၾကာင္းကုိ ယခုအသက္အရြယ္တြင္ စာႀကီးေပႀကီးမ်ား ဖတ္႐ႈသည့္အခါတုိင္း စာတမ်က္ႏွာမျပည့္မီမွာပင္ အိပ္ေမာက်ျခင္း အျဖစ္သုိ႔ ဆုိက္ေရာက္တတ္ေသာ က်ေနာ့္အျဖစ္က သက္ေသခံလ်က္ရွိသည္။ စာအုပ္ဖတ္မွသာ မဟုတ္။ အိပ္ကာနီးတြင္ မိတ္ေဆြမ်ား လက္ေဆာင္ေပးထားေသာ တရားေခြတုိ႔ကုိ နာၾကားရန္ ဖြင့္လုိက္ပါက ၃ မိနစ္အတြင္းမွာပင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားေလ့ရွိသျဖင့္ အပါးပါးေသာ ဆရာေတာ္တုိ႔၏ တရားေရေအး အၿမဳိက္ေဆးတုိ႔မွာ က်ေနာ္ႏွင့္ေတြ႕မွ အစြမ္းထက္ျမက္ေသာ အိပ္ေဆးဘ၀သုိ႔ ကူးေျပာင္းေရာက္ရွိသြားရေလေတာ့သည္။
တဖန္ ကာတြန္း၊ ပုံတူဆြဲသည့္ဘက္တြင္ ၀ါသနာပါသလုိလုိ ရွိေသာ္လည္း တကယ္ျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ေျမာက္ ဆြဲခ်င္စိတ္မရွိ။ စိတ္ကူးေပါက္မွ ေခ်ာက္တိေခ်ာက္ခ်က္ ၿပီးစလြယ္ ထဆြဲတတ္သူျဖစ္သည္။
အတီးအမႈတ္ႏွင့္ ဂီတတြင္ ၀ါသနာထုံသေယာင္ေယာင္ရွိသည္ထင္ရ၏။ သုိ႔ေသာ္ စည္း၀ါးက်က် မတီးတတ္၊ မဆုိတတ္သည္ႏွင့္ပင္ ကိစၥျပတ္ေလသည္။
ဓါတ္ပုံ႐ုိက္ကူးရာတြင္လည္း ကၽြႏု္ပ္၏ လက္စြမ္းမွာ (ကုိေပါႏွင့္ ဓါတ္ပုံပညာပုိ႔စ္တြင္) အားလုံးျမင္သည့္အတုိင္းပင္ျဖစ္သည္။
ထုိမွ်မကေသး။ ေမာ္ေတာ္ကားအင္ဂ်င္၊ ဂ်က္အင္ဂ်င္မ်ားကုိ စိတ္၀င္စားသလုိလုိ၊ ေလေၾကာင္းသိပၸံကုိ လုိက္စားခ်င္သလုိလုိ၊ ျမန္မာ့သမုိင္း ကမၻာ့သမုိင္းကုိ တူးဆြခ်င္သလုိလုိ၊ အာကာသသိပၸံကုိ ေလ့လာခ်င္သလုိလုိ၊ သတင္းစာေခါင္းႀကီးေရးနည္းကုိ လက္တည့္စမ္းခ်င္သလုိလုိ ႏွင့္ တကယ္ဆန္းစစ္ၾကည့္ေသာအခါ ဘာတခုမွ နက္နက္နဲနဲ စိတ္၀င္စားလွသည္မဟုတ္ဘဲ အေပၚယံေၾကာအဆင့္ေလာက္မွာပင္ ရပ္တန္႔သြားသည္ခ်ည္းသာ ျဖစ္သည္။
တခုေတာ့ရွိသည္။ ပညာရပ္တခုခုကုိ ဓါတ္က်လာၿပီဆုိလွ်င္ ထုိအခုိက္အတန္႔တြင္ေတာ့ ထမင္းေမ့ဟင္းေမ့၊ မနက္ျဖန္တြင္ ကမၻာပ်က္ေတာ့မည္ေလာက္ သေဘာထားကာ အေလာတႀကီး ထလုပ္ေနတတ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ခဏမွ်ၾကာေသာအခါ ႐ုိးအီ ၿငီးေငြ႕သြားေလ့ရွိသည္။ ဘေလာ့ဂ္ေပၚတြင္ သူတပါးကုိ ေကာက္႐ုိးမီးစိတ္ဓါတ္မေမြးဘုိ႔ တုိက္တြန္းေရးသား ေျပာဆုိတတ္ေသာ က်ေနာ့္တြင္ ထုိေကာက္႐ုိးမီး စိတ္ဓါတ္ အျပည့္ရွိေလသည္။
ဘေလာ့ဂ္ကုိ ယခုအခ်ိန္အထိ ႏွစ္ရွည္လမ်ား ေရးေနႏုိင္ေသးသည့္အတြက္ပင္ မိမိကုိယ္ကုိ အံ့ၾသရေခ်ေသးသည္။ ဤသည္မွာ ေနာက္က တြန္းေပးေနေသာ ႏုိင္ငံေရးယုံၾကည္ခ်က္၏ တြန္းအား (Motivation)ေၾကာင့္သာ ျဖစ္ရေခ်မည္။
အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းျပဳရာ အင္ဂ်င္နီယာ အလုပ္မွာလည္း ေရြးခ်ယ္စဥ္က ၀ါသနာပါသေယာင္ေယာင္ရွိေသာ္လည္း အခု အသက္ ၃၈ ႏွစ္နားနီးကမွ တကယ့္တကယ္ ၀ါသနာပါလွသည္မဟုတ္မွန္း ေနာက္က်စြာ သိလုိက္ရေခ်သည္။ စိတ္ညစ္ဖြယ္ ေကာင္းေလစြ။
ထုိအေၾကာင္းကုိ အိမ္သူသက္ထားျဖစ္သူ မဒမ္ေပါအား အလုံးစုံေျပာျပၿပီး ဖြင့္ဟ အသိေပးလုိက္ရာ မဒမ္ေပါ၏ မ်က္ႏွာမွာ ဇီးရြက္ခန္႔မွ်သာ က်န္ေတာ့သည္ ထင္၏။ သူ႕ချမာ အားကုိးရွာမိပါမွ ငါးပါးေမွာက္ေခ်ၿပီဟု ေတြးေလသည္ေလာ မေျပာတတ္။
က်ေနာ့္မွာလည္း ႀကံရာမရ။ သုိ႔ႏွင့္ “ကုိယ္ဘီယာေသာက္တာကုိေရာ ၀ါသနာလုိ႔ တြက္လုိ႔ရမလားဟင္” ေမးလုိက္ေသာအခါ မဒမ္ေပါက စိတ္ညစ္ညစ္ႏွင့္ ရယ္ေလသည္။ ၿပီးေတာ့ “ဘာလဲ၊ မင္းက ဘီယာေသာက္ၿပီး ႀကီးပြားခ်မ္းသာေအာင္ လုပ္မလုိ႔လား” ေမးရွာ၏။
မရယ္ၾကပါႏွင့္။ ဤကိစၥသည္ ေပါ႔ေသးေသးမဟုတ္။ က်ေနာ့္အျဖစ္မွာ ယခုလက္ငင္း ထီေပါက္ၿပီး သန္းႂကြယ္သူေဌးျဖစ္သြားလွ်င္ေတာင္မွ သူမ်ားတကာလုိ အလုပ္ကထြက္ၿပီး ကုိယ္၀ါသနာပါတာေလး စိတ္ေအးလက္ေအး လုပ္လုိက္မည္ဟု ေျပာဆုိႏုိင္ရန္ ဘာကုိ ၀ါသနာပါလုိ႔ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ။ ဦးေႏွာက္ေျခာက္ပါဘိေတာင္း။
အဲ…ဟုတ္ၿပီ။ အခု ဒီစာကုိ ေရးရင္းနဲ႔ စဥ္းစားလုိ႔ရတာ တခုေတာ့ ရွိသည္။
ဘယ္အရာကုိမွ စြဲစြဲၿမဲၿမဲ စိတ္မ၀င္စားဘဲ ဟုိစပ္စပ္ သည္စပ္စပ္ လုပ္တတ္သည္မွာ က်ေနာ့္၀ါသနာပင္ ျဖစ္ရေခ်မည္။
ဟုိစပ္စပ္ သည္စပ္စပ္ လုပ္ျခင္းျဖင့္ ေအာင္ျမင္ႀကီးပြားႏုိင္သေလာဆုိသည့္ အခ်က္ကုိ အင္တာနက္တြင္ ေရွးဦးစြာ ရွာေဖြစစ္ေဆး ၾကည့္ဖုိ႔လုိမည္။ ကမၻာေပၚတြင္ “ဟုိစပ္စပ္ သည္စပ္စပ္” လုပ္ျခင္းျဖင့္ ေအာင္ျမင္လာေသာ သန္းႂကြယ္သူေဌး ဘယ္ႏွစ္ဦး ရွိသလဲ၊ ေအာင္ျမင္ဖုိ႔ ဘယ္ေလာက္ အခ်ိန္ယူရသလဲ ဆုိတာေတြကုိ သုေတသန လုပ္ၾကည့္ရမည္။ အင္း… ေျပာသာေျပာရ၊ သုေတသန လုပ္ရမွာလည္း ခပ္ပ်င္းပ်င္းဆုိေတာ့ သုေတသန ၀ါသနာပါဟန္တူေသာ “ကုိညီလင္းဆက္” (သုိ႔မဟုတ္) ကိန္းဂဏန္းမ်ား၊ ဇယားမ်ားကုိ ပုိင္ႏုိင္ကၽြမ္းက်င္ေသာ “ကုိအင္ဒီျမင့္”တုိ႕ကုိ စာတမ္းျပဳစုေပးဖုိ႔ အကူအညီေတာင္းရလွ်င္ ေကာင္းေလမည္ေလာ မေျပာတတ္။
သူတုိ႔ျပဳစုေပးေသာ စစ္တမ္းအေပၚအေျခခံၿပီး လက္ရွိအလုပ္မွ ထြက္ကာ “ဟုိစပ္စပ္ သည္စပ္စပ္ ကုမၸဏီ” တည္ေထာင္ကာ ေဇာက္ခ်လုပ္ရမည္။ ေအာင္ျမင္လာလွ်င္ ၀န္ထမ္းေတြ တုိးခ်ဲ႕ခန္႔ထားရမည္။ စကၤာပူတြင္သာမက ၾသစေတးလ်၊ မေလးရွား၊ ထုိင္း၊ အေမရိကန္၊ ကေနဒါ၊ ယူေက စသည့္ႏုိင္ငံမ်ားတြင္လည္း “ဟုိစပ္စပ္ သည္စပ္စပ္ Franchise ”ဆုိင္ခြဲေတြ ေနရာအႏွံ႕ ဖြင့္ပစ္လုိက္မည္။ ကမၻာအႏွံ႕လွည့္လည္ၿပီး ဆုိင္ခန္းေတြကုိ ႀကီးၾကပ္ျခင္း၊ ၀န္ထမ္းေတြကုိ ထရိန္နင္ေပးျခင္း၊ အက်ဳိးအျမတ္ေတြကုိ အျခားလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ပါ ခ်ဲ႕ထြင္ျမႇဳတ္ႏွံျခင္းေတြ မျဖစ္မေန လုပ္ရမည္။
လုပ္ငန္းႀကီးက်ယ္လာၿပီဆုိရင္ ကုိယ္တေယာက္တည္းနဲ႔ မႏုိင္ေရးခ်မႏုိင္။ စိတ္ခ်ရေသာ လက္ေထာက္လူယုံမ်ား မလြဲမေသြ လုိလာေပလိမ့္မည္။ ဘယ္သူေတြကုိ ခန္႔ထားရပါ႔။ ေဆြမ်ဳိးမ်ားအၾကားမွ ေရြးခ်ယ္ခန္႔ထားလွ်င္လည္း သူ႕ကုိ မ်က္ႏွာလုိက္သည္၊ ငါ႔ကုိ ေမ့ထားရက္သည္ႏွင့္ အေ၀မတည့္ ျဖစ္ၾကဦးမည္။ မိတ္ေဆြမ်ားကုိ ခန္႔ထားရေအာင္ကလည္း ကုိယ္က အခ်ဳိးမေျပာင္းေသာ္ျငား သူ႕ဖက္က အလုပ္ရွင္အလုပ္သမား ဆက္ဆံေရးျဖစ္သြားသည့္ အေျခအေနကုိ စိတ္ကြက္ၿပီး မိတ္ပ်က္သြားလွ်င္ မိတ္ေဆြေကာင္းေတြ ဆုံ႐ႈံးရေခ်ေတာ့မည္။ ဒီၾကားထဲ သမီးလုပ္သူကလည္း ဖခင္ ၀င္ေငြေကာင္းသည္ဆုိကာ ေပါ႔ေပါ႔ေန၊ ေပါ႔ေပါ႔စား ဘ၀ေပးအသိ မရွိဘဲ ေနမွာ စုိးရေသးသည္။ ပိုဆုိးသည္က သူေဌးကေတာ္ျဖစ္လာေသာ မဒမ္ေပါကလည္း ပဲရစ္တုိ႔ လန္ဒန္တုိ႔မွာ ေရွာ့ပင္းထြက္ခ်င္ပါသည္ ပူဆာလာလွ်င္ ဥဒဟုိလုိက္ပုိ႔ရဦးမည္။
အားပါးပါး….။ ဤမွ် စဥ္းစားရသည္မွာပင္ ဦးေႏွာက္ေျခာက္စရာ ေကာင္းလွေပသည္။
ေတာ္ပါၿပီခင္ဗ်ာ။ ဘယ္လုိမွ စိတ္မရွိၾကပါနဲ႔။ က်ေနာ္ မႀကီးပြားခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ ထုံးစံအတုိင္း ကက္ဆက္ဖြင့္ၿပီး တရားေရေအး အၿမဳိက္ေဆးကေလး နာၾကားရင္း ႏွစ္ႏွစ္ၿခဳိက္ၿခဳိက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားတာပဲ ေကာင္းမည္ထင္သည္။
ဘေလာ့ဂ္ဖတ္လာ မိတ္သဟာ ခ်မ္းသာကုိယ္စိတ္ၿမဲပါေစ။
ဇြဲလုံ႔လကင္း ပ်င္းရိျခင္း ကင္းရွင္းၾကပါေစ။
ေအာင္ျမင္ၿပီး ၀င္ေငြေကာင္းေသာ လူတေယာက္ျဖစ္ရန္မွာ မိမိ၀ါသနာပါေသာ အလုပ္ကုိ စိတ္ရွည္ရွည္ ဇြဲရွိရွိ လုပ္ဖုိ႔ အေျခခံ လုိအပ္သည္ဟု ဖတ္ဖူး မွတ္ဖူးပါသည္။ မွန္၏။ မည္မွ်ပင္ ၀ါသနာပါသည့္ ကိစၥျဖစ္ေစ တူတူတန္တန္ ျဖစ္ေျမာက္လာဖုိ႔မွာ စိတ္ရွည္မႈ၊ ဇြဲနပဲရွိမႈ လုိအပ္သည္။ “Genius is one percent inspiration and ninety-nine percent perspiration” ဟု ဆုိ႐ုိးရွိသည္လည္း မဟုတ္ပါလား။
ထုိ႔ေၾကာင့္ မိမိကုိယ္ကုိယ္ ျပန္လည္ သုံးသပ္ၾကည့္ရာ က်ေနာ္သည္ တကယ္တမ္းတြင္ ဘာကုိမွ် ဟုတ္တိပတ္တိ ၀ါသနာမပါေၾကာင္းႏွင့္ ဇြဲနပဲလည္း မရွိလွေၾကာင္း အလန္႔တၾကား သိရွိလုိက္ရပါသည္။
ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ စာဖတ္၀ါသနာ ပါသလုိလုိ ရွိသည္။ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ စာဖတ္၀ါသနာႀကီးသူဟုလည္း တေလွ်ာက္လုံး ထင္မွတ္ခဲ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ တကယ့္စာအုိးမ်ားႏွင့္ ယွဥ္လုိက္ေသာအခါ က်ေနာ့္မွာ အေပ်ာ္ထမ္းအဆင့္မွ်ပင္ မရွိေၾကာင္း ၀မ္းပမ္းတနည္း သိလာရသည္။ ဤအေၾကာင္းကုိ ယခုအသက္အရြယ္တြင္ စာႀကီးေပႀကီးမ်ား ဖတ္႐ႈသည့္အခါတုိင္း စာတမ်က္ႏွာမျပည့္မီမွာပင္ အိပ္ေမာက်ျခင္း အျဖစ္သုိ႔ ဆုိက္ေရာက္တတ္ေသာ က်ေနာ့္အျဖစ္က သက္ေသခံလ်က္ရွိသည္။ စာအုပ္ဖတ္မွသာ မဟုတ္။ အိပ္ကာနီးတြင္ မိတ္ေဆြမ်ား လက္ေဆာင္ေပးထားေသာ တရားေခြတုိ႔ကုိ နာၾကားရန္ ဖြင့္လုိက္ပါက ၃ မိနစ္အတြင္းမွာပင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားေလ့ရွိသျဖင့္ အပါးပါးေသာ ဆရာေတာ္တုိ႔၏ တရားေရေအး အၿမဳိက္ေဆးတုိ႔မွာ က်ေနာ္ႏွင့္ေတြ႕မွ အစြမ္းထက္ျမက္ေသာ အိပ္ေဆးဘ၀သုိ႔ ကူးေျပာင္းေရာက္ရွိသြားရေလေတာ့သည္။
တဖန္ ကာတြန္း၊ ပုံတူဆြဲသည့္ဘက္တြင္ ၀ါသနာပါသလုိလုိ ရွိေသာ္လည္း တကယ္ျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ေျမာက္ ဆြဲခ်င္စိတ္မရွိ။ စိတ္ကူးေပါက္မွ ေခ်ာက္တိေခ်ာက္ခ်က္ ၿပီးစလြယ္ ထဆြဲတတ္သူျဖစ္သည္။
အတီးအမႈတ္ႏွင့္ ဂီတတြင္ ၀ါသနာထုံသေယာင္ေယာင္ရွိသည္ထင္ရ၏။ သုိ႔ေသာ္ စည္း၀ါးက်က် မတီးတတ္၊ မဆုိတတ္သည္ႏွင့္ပင္ ကိစၥျပတ္ေလသည္။
ဓါတ္ပုံ႐ုိက္ကူးရာတြင္လည္း ကၽြႏု္ပ္၏ လက္စြမ္းမွာ (ကုိေပါႏွင့္ ဓါတ္ပုံပညာပုိ႔စ္တြင္) အားလုံးျမင္သည့္အတုိင္းပင္ျဖစ္သည္။
ထုိမွ်မကေသး။ ေမာ္ေတာ္ကားအင္ဂ်င္၊ ဂ်က္အင္ဂ်င္မ်ားကုိ စိတ္၀င္စားသလုိလုိ၊ ေလေၾကာင္းသိပၸံကုိ လုိက္စားခ်င္သလုိလုိ၊ ျမန္မာ့သမုိင္း ကမၻာ့သမုိင္းကုိ တူးဆြခ်င္သလုိလုိ၊ အာကာသသိပၸံကုိ ေလ့လာခ်င္သလုိလုိ၊ သတင္းစာေခါင္းႀကီးေရးနည္းကုိ လက္တည့္စမ္းခ်င္သလုိလုိ ႏွင့္ တကယ္ဆန္းစစ္ၾကည့္ေသာအခါ ဘာတခုမွ နက္နက္နဲနဲ စိတ္၀င္စားလွသည္မဟုတ္ဘဲ အေပၚယံေၾကာအဆင့္ေလာက္မွာပင္ ရပ္တန္႔သြားသည္ခ်ည္းသာ ျဖစ္သည္။
တခုေတာ့ရွိသည္။ ပညာရပ္တခုခုကုိ ဓါတ္က်လာၿပီဆုိလွ်င္ ထုိအခုိက္အတန္႔တြင္ေတာ့ ထမင္းေမ့ဟင္းေမ့၊ မနက္ျဖန္တြင္ ကမၻာပ်က္ေတာ့မည္ေလာက္ သေဘာထားကာ အေလာတႀကီး ထလုပ္ေနတတ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ခဏမွ်ၾကာေသာအခါ ႐ုိးအီ ၿငီးေငြ႕သြားေလ့ရွိသည္။ ဘေလာ့ဂ္ေပၚတြင္ သူတပါးကုိ ေကာက္႐ုိးမီးစိတ္ဓါတ္မေမြးဘုိ႔ တုိက္တြန္းေရးသား ေျပာဆုိတတ္ေသာ က်ေနာ့္တြင္ ထုိေကာက္႐ုိးမီး စိတ္ဓါတ္ အျပည့္ရွိေလသည္။
ဘေလာ့ဂ္ကုိ ယခုအခ်ိန္အထိ ႏွစ္ရွည္လမ်ား ေရးေနႏုိင္ေသးသည့္အတြက္ပင္ မိမိကုိယ္ကုိ အံ့ၾသရေခ်ေသးသည္။ ဤသည္မွာ ေနာက္က တြန္းေပးေနေသာ ႏုိင္ငံေရးယုံၾကည္ခ်က္၏ တြန္းအား (Motivation)ေၾကာင့္သာ ျဖစ္ရေခ်မည္။
အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းျပဳရာ အင္ဂ်င္နီယာ အလုပ္မွာလည္း ေရြးခ်ယ္စဥ္က ၀ါသနာပါသေယာင္ေယာင္ရွိေသာ္လည္း အခု အသက္ ၃၈ ႏွစ္နားနီးကမွ တကယ့္တကယ္ ၀ါသနာပါလွသည္မဟုတ္မွန္း ေနာက္က်စြာ သိလုိက္ရေခ်သည္။ စိတ္ညစ္ဖြယ္ ေကာင္းေလစြ။
ထုိအေၾကာင္းကုိ အိမ္သူသက္ထားျဖစ္သူ မဒမ္ေပါအား အလုံးစုံေျပာျပၿပီး ဖြင့္ဟ အသိေပးလုိက္ရာ မဒမ္ေပါ၏ မ်က္ႏွာမွာ ဇီးရြက္ခန္႔မွ်သာ က်န္ေတာ့သည္ ထင္၏။ သူ႕ချမာ အားကုိးရွာမိပါမွ ငါးပါးေမွာက္ေခ်ၿပီဟု ေတြးေလသည္ေလာ မေျပာတတ္။
က်ေနာ့္မွာလည္း ႀကံရာမရ။ သုိ႔ႏွင့္ “ကုိယ္ဘီယာေသာက္တာကုိေရာ ၀ါသနာလုိ႔ တြက္လုိ႔ရမလားဟင္” ေမးလုိက္ေသာအခါ မဒမ္ေပါက စိတ္ညစ္ညစ္ႏွင့္ ရယ္ေလသည္။ ၿပီးေတာ့ “ဘာလဲ၊ မင္းက ဘီယာေသာက္ၿပီး ႀကီးပြားခ်မ္းသာေအာင္ လုပ္မလုိ႔လား” ေမးရွာ၏။
မရယ္ၾကပါႏွင့္။ ဤကိစၥသည္ ေပါ႔ေသးေသးမဟုတ္။ က်ေနာ့္အျဖစ္မွာ ယခုလက္ငင္း ထီေပါက္ၿပီး သန္းႂကြယ္သူေဌးျဖစ္သြားလွ်င္ေတာင္မွ သူမ်ားတကာလုိ အလုပ္ကထြက္ၿပီး ကုိယ္၀ါသနာပါတာေလး စိတ္ေအးလက္ေအး လုပ္လုိက္မည္ဟု ေျပာဆုိႏုိင္ရန္ ဘာကုိ ၀ါသနာပါလုိ႔ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ။ ဦးေႏွာက္ေျခာက္ပါဘိေတာင္း။
အဲ…ဟုတ္ၿပီ။ အခု ဒီစာကုိ ေရးရင္းနဲ႔ စဥ္းစားလုိ႔ရတာ တခုေတာ့ ရွိသည္။
ဘယ္အရာကုိမွ စြဲစြဲၿမဲၿမဲ စိတ္မ၀င္စားဘဲ ဟုိစပ္စပ္ သည္စပ္စပ္ လုပ္တတ္သည္မွာ က်ေနာ့္၀ါသနာပင္ ျဖစ္ရေခ်မည္။
ဟုိစပ္စပ္ သည္စပ္စပ္ လုပ္ျခင္းျဖင့္ ေအာင္ျမင္ႀကီးပြားႏုိင္သေလာဆုိသည့္ အခ်က္ကုိ အင္တာနက္တြင္ ေရွးဦးစြာ ရွာေဖြစစ္ေဆး ၾကည့္ဖုိ႔လုိမည္။ ကမၻာေပၚတြင္ “ဟုိစပ္စပ္ သည္စပ္စပ္” လုပ္ျခင္းျဖင့္ ေအာင္ျမင္လာေသာ သန္းႂကြယ္သူေဌး ဘယ္ႏွစ္ဦး ရွိသလဲ၊ ေအာင္ျမင္ဖုိ႔ ဘယ္ေလာက္ အခ်ိန္ယူရသလဲ ဆုိတာေတြကုိ သုေတသန လုပ္ၾကည့္ရမည္။ အင္း… ေျပာသာေျပာရ၊ သုေတသန လုပ္ရမွာလည္း ခပ္ပ်င္းပ်င္းဆုိေတာ့ သုေတသန ၀ါသနာပါဟန္တူေသာ “ကုိညီလင္းဆက္” (သုိ႔မဟုတ္) ကိန္းဂဏန္းမ်ား၊ ဇယားမ်ားကုိ ပုိင္ႏုိင္ကၽြမ္းက်င္ေသာ “ကုိအင္ဒီျမင့္”တုိ႕ကုိ စာတမ္းျပဳစုေပးဖုိ႔ အကူအညီေတာင္းရလွ်င္ ေကာင္းေလမည္ေလာ မေျပာတတ္။
သူတုိ႔ျပဳစုေပးေသာ စစ္တမ္းအေပၚအေျခခံၿပီး လက္ရွိအလုပ္မွ ထြက္ကာ “ဟုိစပ္စပ္ သည္စပ္စပ္ ကုမၸဏီ” တည္ေထာင္ကာ ေဇာက္ခ်လုပ္ရမည္။ ေအာင္ျမင္လာလွ်င္ ၀န္ထမ္းေတြ တုိးခ်ဲ႕ခန္႔ထားရမည္။ စကၤာပူတြင္သာမက ၾသစေတးလ်၊ မေလးရွား၊ ထုိင္း၊ အေမရိကန္၊ ကေနဒါ၊ ယူေက စသည့္ႏုိင္ငံမ်ားတြင္လည္း “ဟုိစပ္စပ္ သည္စပ္စပ္ Franchise ”ဆုိင္ခြဲေတြ ေနရာအႏွံ႕ ဖြင့္ပစ္လုိက္မည္။ ကမၻာအႏွံ႕လွည့္လည္ၿပီး ဆုိင္ခန္းေတြကုိ ႀကီးၾကပ္ျခင္း၊ ၀န္ထမ္းေတြကုိ ထရိန္နင္ေပးျခင္း၊ အက်ဳိးအျမတ္ေတြကုိ အျခားလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ပါ ခ်ဲ႕ထြင္ျမႇဳတ္ႏွံျခင္းေတြ မျဖစ္မေန လုပ္ရမည္။
လုပ္ငန္းႀကီးက်ယ္လာၿပီဆုိရင္ ကုိယ္တေယာက္တည္းနဲ႔ မႏုိင္ေရးခ်မႏုိင္။ စိတ္ခ်ရေသာ လက္ေထာက္လူယုံမ်ား မလြဲမေသြ လုိလာေပလိမ့္မည္။ ဘယ္သူေတြကုိ ခန္႔ထားရပါ႔။ ေဆြမ်ဳိးမ်ားအၾကားမွ ေရြးခ်ယ္ခန္႔ထားလွ်င္လည္း သူ႕ကုိ မ်က္ႏွာလုိက္သည္၊ ငါ႔ကုိ ေမ့ထားရက္သည္ႏွင့္ အေ၀မတည့္ ျဖစ္ၾကဦးမည္။ မိတ္ေဆြမ်ားကုိ ခန္႔ထားရေအာင္ကလည္း ကုိယ္က အခ်ဳိးမေျပာင္းေသာ္ျငား သူ႕ဖက္က အလုပ္ရွင္အလုပ္သမား ဆက္ဆံေရးျဖစ္သြားသည့္ အေျခအေနကုိ စိတ္ကြက္ၿပီး မိတ္ပ်က္သြားလွ်င္ မိတ္ေဆြေကာင္းေတြ ဆုံ႐ႈံးရေခ်ေတာ့မည္။ ဒီၾကားထဲ သမီးလုပ္သူကလည္း ဖခင္ ၀င္ေငြေကာင္းသည္ဆုိကာ ေပါ႔ေပါ႔ေန၊ ေပါ႔ေပါ႔စား ဘ၀ေပးအသိ မရွိဘဲ ေနမွာ စုိးရေသးသည္။ ပိုဆုိးသည္က သူေဌးကေတာ္ျဖစ္လာေသာ မဒမ္ေပါကလည္း ပဲရစ္တုိ႔ လန္ဒန္တုိ႔မွာ ေရွာ့ပင္းထြက္ခ်င္ပါသည္ ပူဆာလာလွ်င္ ဥဒဟုိလုိက္ပုိ႔ရဦးမည္။
အားပါးပါး….။ ဤမွ် စဥ္းစားရသည္မွာပင္ ဦးေႏွာက္ေျခာက္စရာ ေကာင္းလွေပသည္။
ေတာ္ပါၿပီခင္ဗ်ာ။ ဘယ္လုိမွ စိတ္မရွိၾကပါနဲ႔။ က်ေနာ္ မႀကီးပြားခ်င္ေတာ့ပါဘူး။ ထုံးစံအတုိင္း ကက္ဆက္ဖြင့္ၿပီး တရားေရေအး အၿမဳိက္ေဆးကေလး နာၾကားရင္း ႏွစ္ႏွစ္ၿခဳိက္ၿခဳိက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားတာပဲ ေကာင္းမည္ထင္သည္။
ဘေလာ့ဂ္ဖတ္လာ မိတ္သဟာ ခ်မ္းသာကုိယ္စိတ္ၿမဲပါေစ။
ဇြဲလုံ႔လကင္း ပ်င္းရိျခင္း ကင္းရွင္းၾကပါေစ။
.jpg)
19 comments:
ထီေပါက္ရင္လည္း ဘဏ္မွာ ပိုက္ဆံအပ္ၿပီး ဘဏ္တိုးနဲ႔ပဲ စားၿပီးေနပါ။ ဘာမွ ဆက္မလုပ္နဲ႔ ေနျမဲအတိုင္း ဟိုစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္နဲ႔ ဘေလာ့ဂ္ပဲ ဆက္ေရးဖို႔ အၾကံျပဳပါတယ္။ ဘီယာေသာက္တာေတာ့ မေကာင္းတာအမွန္ပဲ ဒါေၾကာင့္မို႔ ၀ါသနာထဲက ျဖဳတ္သင့္ပါတယ္။
ကိုေပါေရ ... ဟိုစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္ ဆိုေတာ့ specialist မျဖစ္ေပမဲ့ generalist လို႔ ဆိုရင္ေတာ့ ရမယ္ထင္တယ္။ က်မအသိ စာနယ္ဇင္းသမား တေယာက္ကေျပာဖူးတယ္။ journalist ဆိုတာ generalist တဲ့။ ကိုေပါ ဂ်ာနယ္လစ္ လုပ္ပါလား။ ဓာတ္ပံု႐ိုက္တာလဲ ၀ါသနာပါေတာ့ကာ ... ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ရွိပါတယ္။ :)
တရားနာရင္း အိပ္ခ်င္တာကေတာ့ အမ်ားစု ဒီလိုပဲ ထင္ပါရဲ႕။ ေရွးလူႀကီးေတြ ေျပာတာ ၾကားဖူးတယ္။ ေဂါတမပုခက္ႀကီး စီးအံုးမယ္ ဆိုလား ... ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တရားနာရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့ အိပ္လဲ ခ်မ္းသာ ႏိုးခ်မ္းသာ ျဖစ္တာေပါ့ ... ေကာင္းပါတယ္။
က်ေနာ္လည္း ဟိုစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္ပါပဲ။ အႏုပညာ မွာလည္း စာလိုလုိ ပန္းခ်ီလိုလို ကာတြန္းလိုလို ဓာတ္ပံုလိုလို ဟိုနည္းနည္း ဒီနည္းနည္း။ စာဖတ္ရင္ေတာင္္မွ သူမ်ားေတြဆို လိုင္းသတ္သတ္မွတ္မွတ္ ရွိတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ ဖတ္ခ်င္ေနတဲ့ မဆက္မစပ္ အေၾကာင္းအရာေတြ မ်ားေနတယ္။ အားမငယ္ပါနဲ႕ လူေလေတြ ေလာကမွာ မ်ားေသးတယ္မွတ္လိုက္။
http://khinoomay77.blogspot.com/2009/07/ko-paw-madam-paw.html
စိတ္မရွိပါနဲ႕
ကြန္မက္အရွည္ၿကီးေရးၿပီး ႕နွေမ်ာတာနဲ႕ပိုစ္လုပ္လုိက္တယ္။ အခ်င္းခ်င္ဘဲ ရတယ္ဟုတ္.
မရင္ တရားဝင္လာကန္႕ကြက္ပါ။ ကြန္မက္မွာေသာ္လည္းေကာငး္ အီးေမလ္ေသာ္လည္ေးကာငး္
khinoomay77@gmail.com
ကန္႕ကြက္လွင်္ၿပန္ဖ်က္သိမး္မည္။ ကိုေပါအိပ္သြားၿပီဆုိက ေတာ႕တာဝန္မယူနုိင္ေတာ႕ပါ။ ေဆာရီးဘဲ။
ခ်စ္ခင္စြာၿဖင္႕
kom
Thursday, July 30, 2009
ko paw. madam paw
ကိုေပါ ရဲ႕ပိေတာက္ရိပ္
http://kopaw07.blogspot.com/2009/07/blog-post_29.html
ဖတ္ရငး္နဲ႕ဟာသပံဳၿပင္ကုိ သတိရသြားတာေတာ႕
စိတ္ေရာဂါ ဆရာဝန္ဆီကုိ အမ်ိုးသမီးတစ္ေယာက္က အၿမဲလာၿပတယ္တဲ႕ ။.စိတ္က်ေဝဒနာေပါ႕။
အဲ သူ႕အမ်ိဴးသားက သိတ္ၿကိးပြါးခ်င္တဲသူေပါ႕။ စာအုပ္စာတန္းေတြကုိ သဲသဲမဲမဲလုိက္နာၿပီး.ဖတ္ၿပီး. ဘယ္လို ုိၿကီၚပြားရမလဲဆုိတာ အၿမဲေတြးေတာေနသူေပါ႕။
ဒါေပမဲ႕ လဲၿကာလာေတာ႕ မဒမ္ေပါ ကမွ်ာ....စိတ္ညစ္လာတယ္။ အလုပ္က မၿဖစ္တာ မ်ားေနတယ္။ အဲဒီ ေတာ႕ သူ က ဆရာဝန္ ကု ိမၿပတ္ေတြ႕ေနရရွာတယ။္
ေနာက္ဆံုး သည္းမခံနုိင္တဲ႕မဒမ္ေပါက ကုိေပါကုိေၿပာတယ။္ ဒီမွာ ကုိေပါ. ရွင္ ဘယ္လုိလူလဲ ၿကီးပြားဘို႕ၿက႔ံ ေနတာ ၿကာလွၿပီး ဘလာဘလာေပါ႕......တြနး္အားေတြ ေပးလုိက္တယ္။
အဲဒီေတာ႕ကုိ ေပါ အသည္းအသံႀက ံရေတာ႕တာေပ႕ါ၊ေန႕မအိပ္ ညမအိပ္ စဥး္စား ဖတ္. တစ္ညမွာေတာ႕ မ ဒမ္ ေပါ အိပ္ေနတာ ကုိသြားနဳီးၿပီးေၿပာသတ႕ ဲႈ။ဒီမွ မဒမ္ေပါ မင္းဘာမွ ပူနဲ႕ေတာ႕ငါ ရွာေဖြ ေနတဲ႕ နည္း လမ္းေတြ႕ၿပိီ. ။ အရင္ းမရွိဘဲနဲ႕ အၿမတ္က ရာခုိင္နဳးၿပည္႕ ဆုိတာကုိ ေတြ႕ၿပီ လိဳ႕အားရဝမ္းသာ လာ နိုး ပါ သ တဲ႕ ။
မဒမ္ေပါကလည္ ႀကည္လင္ရြႈင္ၿပၿပီး ဘာမ်ားလဲ ကိုေပါရယ္ မထိတ္သာ မလန္႕သာရွီလုိက္တာ ေၿပာ ပါဦး ဆုိ ေတာ႕။
ဒီမွာ ခြက္တစ္ခြက္ဘဲ ရင္းဘိဳ႕လုိတယ္။ ေတာင္းစားမယ္။ ၿကိုက္သေလာက္ထည္႕သြား အၿမတ္ႀကီးဘဲ မိန္းမ. ဒီေလာက္ ေကာငး္တဲ႕အႀကံကြာ. ငါဘာလုိ႕ ေစာေစာ က မေတြးမိသလဲတဲ႕။
ေနာက္တစ္ေန႕မွာေတာ႕ေဆးခန္းမွာ ကိုေပါတို႕ ဇနီးေမာင္နံ ကုိေတြ႕ရ ေလ သ တဲ႕။ဒီတစ္ေခါက ္ၿပမဲ႕ သူကေတာ႕မဒမ္ေပါ မဟုတ္ေတာ႕ပါဘူးတဲ႕ကြယ.္.........
Posted by khin oo may at 12:32 AM
Labels: Joke
မခင္ဦးေမ ... ဟား..ဟား... အဲဒါ ဆရာေဖျမင့္ရဲ႕ အႀကံဉာဏ္နဲ႔ ႀကီးပြားခ်မ္းသာျခင္း ဆုိတဲ့ ၀တၳဳထဲက ဦးထြန္းေပၚတုိ႔ လင္မယား အေၾကာင္းပါဗ်။ း-)
ထံုးစံအတုိင္းအခ်က္အလက္နဲ႕ပါဘဲလား.
ဒါဆုိမဖ်က္ေတာ႕ဘူး. ပထမ ဖ်က္လုိက္ေတာ႕မလို႕..........စိတ္ဆုိးမွာစိုးလို႕..
မဖ်က္ပါနဲ႔။ ဆရာေဖျမင့္ ၀တၳဳကို ေၾကာ္ျငာၿပီးသား ျဖစ္တာေပါ႔။ က်ေနာ္ အဲသည္တပုဒ္ကုိလည္း ေတာ္ေတာ္ႀကဳိက္တာ။ ရယ္ရလြန္းလုိ႔။
တုိ႕လဲ ႀကုိက္တယ္ မွတ္မိေနတာသာႀကည္႕ေတာ႕။
ကိုေပါ ဟိုစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္ လုပ္တာေတြ ဖတ္ၿပီး အဲဒါသတိရသြားတယ။္
အၾကံတူ ရန္သူလို႔ သူမ်ားေတြ သတ္မွတ္ေပမဲ႔.
ဒီတခါေတာ႔ ဝါသနာတူ ပါသနာျဖစ္နိုင္ပါတယ္.
ရွယ္ယာထည္႔ပါရေစ ကိုေပါ.. ရွဳံးေတာ႔လဲ အသိသာၾကီးပါ..
ဟိုစပ္စပ္ သည္စပ္စပ္ အလုပ္က ဘေလာ့ဂါ အလုပ္ထင္ပါရဲ႕။ :D
“အရာရာကို သိေနတဲ့လူဟာ ငါဘာမွမသိေသးဘူး လို ့ခံစားေနရတယ္” တဲ့။ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ကေျပာဖူးတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း စာေမးပြဲနီးတိုင္းဘာမွမရေသးဘူးလို ့ပဲခံစားခဲ့ရတာပါပဲ။ ေနာက္ေတာ့လည္း..သူ ့ဘာသူျဖစ္သြားတာပါပဲ။
ပိုစ့္အစပိုင္းကို ဖတ္ျပီး ေစာင္းေျပာေလသလားလို႔ေတာင္ ခံစားမိပါတယ္ ကိုေပါေရ..မလုံတဲ့အိုးမ်ား ဒီလိုပဲထင္ပါရဲ့ေနာ္။
ကၽြန္ေတာ့္မွာလည္း အဲဒီလို ဖီလင္႐ွိဖူးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သိသြားတယ္။ ဘာေၾကာင့္လည္း ဆိုတာ။ အားရင္ ဒီအေၾကာင္း ေရးျဖစ္မယ္ ထင္တယ္။
It's clearly called " mid-life crisis "..of normal people life..
အကုိေရ က်ေနာ္ဘာကုိမွ ဟုတ္တိပတ္တိ ၀ါသနာမပါတဲ့အေၾကာင္းကုိ ဟုတ္တိပတ္တိေျပာျပဖုိ႔ ၀ါသနာမပါတာေၾကာင့္ ဒိထက္ပုိမေျပာေတာ့ပါဘူးဗ်ာ။
အဲလို ဟိုစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္၀ါသနာပါလို႕လဲ ကိုေပါရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္က ပိုအသက္၀င္ေနတာျဖစ္ရမယ္။ ဟိုစပ္စပ္ဒီစပ္စပ္ ၀ါသနာတူေတြ ရွိတာသိရလို႕ ကိုယ့္ဟာကို အားတက္မိတယ္။
I think at leat 95% of us are in your categoary. I know what I don't want to do but I don't know what I want to do.
Cheers!
ဆရာ၀န္တေယာက္ရဲ႕ blog post တခုအတြက္ တျခား ဆရာ၀န္တေယာက္ ေပးသြားတဲ့ comment မွာ သူ jet pot ေပါက္ရင္ေတာင္ ေဆးေတာ့ ဆက္ကုခ်င္ပါတယ္ လို႔ ေျပာထားတာ ဖတ္လုိက္ရတုန္းက ကိုေပါလိုပဲ ကၽြန္မ ေတြးမိတယ္။
ခုေန စင္ကာပူ တံျမက္စည္းဆု ေပါက္ရင္ေတာင္ အင္ဂ်င္နီယာ ဆက္လုပ္ခ်င္ပါတယ္လို႔ မေျပာႏိုင္ဘူး။ ေျပာႏိုင္တာ တစ္ခုေတာ့ ႐ွိတယ္။ blog ေတာ့ ဆက္ blog မွာပါ။ ဟီးဟီး
Post a Comment