“စိတၱဇ”

Share |

ဒီအက်င့္ဆုိး ဘယ္အခ်ိန္က စလုိ႔ သူ႕မွာ စြဲကပ္လာသလဲေတာ့ သူအတိအက် မမွတ္မိ။ အက်င့္ဆုိတာထက္ ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္တတ္တဲ့ စိတၱဇလုိ႔ ေျပာရင္ ပုိမွန္ေလမလား။

ပထမဦးဆုံးအႀကိမ္ သူ စသတိထားမိတာကေတာ့ အိမ္တံခါး ေသာ့ခတ္တာက စတယ္။ ေသာ့ခတ္ခဲ့ပါလ်က္နဲ႔ သူ႕စိတ္ထဲမွာ တကယ္ခတ္ခဲ့သလား ဆုိတာ မေသခ်ာ။ အိမ္တံခါးကေန ေျခဆယ္လွမ္းေလာက္ေလွ်ာက္ၿပီးမွ တေခါက္ေနာက္ျပန္လွည့္ၿပီး ေသာ့ပိတ္ထားတဲ့ ေသာ့ခေလာက္ႀကီးကုိ ကုိင္ၾကည့္ေလ့ရွိတယ္။ အဲဒီေတာ့မွ စိတ္ထဲမွာ ဒုန္းဒုန္းက် သြားတာမ်ဳိး။ ေနာက္ပုိင္းမွာေတာ့ ပိတ္ထားၿပီးေသာ့ကုိေတာင္ ေသာ့တံႏွင့္ ျပန္ဖြင့္ၿပီး ေဂ်ာက္ကနဲ ျမည္ေအာင္ တခ်က္ေလာက္ ႏွိပ္ခ်လုိက္ရမွ။ တကယ္ေတာ့ အဲဒီလုိ ျပန္မစစ္ခင္မွာ “ဒါဟာ ငါ႔စိတ္က ျဖစ္ေနတာ၊ ငါေသာ့ခတ္ခဲ့ပါတယ္” လုိ႔ သူ႕စိတ္ကုိ သူဘယ္လုိပဲ ဆုံးမ တြန္းလွန္ေပမယ့္ မေအာင္ျမင္ဘူး။ ေနာက္ကုိ ျပန္လွည့္ေလွ်ာက္ၿမဲ၊ ေသာ့ျပန္ဖြင့္ၿမဲ၊ ျပန္ပိတ္ၿမဲပဲ။

ဒီလုိနဲ႔ ၾကာလာေတာ့ အဲသည္ စိတၱဇက ပုိဆုိးလာတယ္။ ညဘက္ ေရခဲေသတၱာထဲက ေရပုလင္းယူထုတ္ေသာက္ၿပီးလုိ႔ အိပ္ခန္းထဲျပန္ေရာက္တဲ့အခါမွာ ေရပုလင္းကုိ ေရခဲေသတၱာထဲ ျပန္ထည့္ခဲ့မိရဲ႕လား၊ ေရခဲေသတၱာတံခါး ေသခ်ာ ျပန္ပိတ္ခဲ့ရဲ႕လား၊ မီးဖုိထဲကမီးကုိ ဖြင့္ၿပီး ျပန္ပိတ္ခဲ့ရဲ႕လား စသျဖင့္ ပူပန္တတ္လာျပန္ေရာ။ ဒါနဲ႔ပဲ မီးဖုိထဲကုိ တေခါက္သြားျပန္ၾကည့္ရတဲ့အထိ ျဖစ္လာတယ္။ ပိတ္ထားၿပီးသား ေရခဲေသတၱာတံခါးကုိ ျပန္ဖြင့္ၿပီး ဗုန္းကနဲ ျပန္ပိတ္လုိက္ရမွ။ ပိတ္ထားၿပီး မီးဖုိမီးလုံးကုိ ျပန္ဖြင့္ၿပီး ေခ်ာက္ကနဲ တခ်က္ေလာက္ ျပန္ပိတ္လုိက္ရမွ။ အဲလုိမလုပ္ရမျခင္း သူ႕စိတ္ဟာ ေနမထိ ထုိင္မသာနဲ႔။ ဒီစိတၱဇဟာ တေန႔တျခား ပုိဆုိးလာၿပီး တျခားလုပ္ရပ္ေတြမွာပါ ကူးစက္ကာ နယ္ပယ္ က်ယ္ျပန္႔လာတယ္။

အိမ္သာကေန ထြက္လာရင္ အိမ္သာအျပင္ဖက္ေရာက္ၿပီးမွ “ငါေရဆြဲခ် ခဲ့ရဲ႕လား” ဆုိၿပီး ေနာက္တေခါက္ ျပန္၀င္ၾကည့္တာမ်ဳိးေတြ၊ ေရဆြဲခ်ၿပီးသားကုိ ျမင္ျမင္ႀကီးနဲ႔ ေမာင္းတံကုိ တႀကိမ္ေလာက္ ထပ္ဆြဲလုိက္တာမ်ဳိးေတြ ျဖစ္လာတယ္။

ဒါေပမယ့္ ေျပာခဲ့တဲ့ ကိစၥေတြအားလုံးဟာ သူကုိယ္တုိင္ကလြဲလုိ႔ တျခား ဘယ္သူမွ မသိလုိက္ ဘဲ တိတ္တဆိတ္ ျဖစ္ပ်က္သြားတာေတြခ်ည္းပဲ။ သူ႕စိတ္ထဲမွာ ေ၀ခြဲမရလုိ႔ ေနာက္တႀကိမ္ေလာက္ ျပန္သြား လုပ္ရတာပဲ ရွိတယ္။ အၿမဲ ႏွစ္ႀကိမ္ထပ္လုပ္ရလုိ႔ ေရဖုိး၊ မီးဖုိး မီတာ နည္းနည္း ပုိတက္တာ၊ အခ်ိန္နည္းနည္း ပုိကုန္တာေတာ့ ရွိတာေပါ႔။ ဒါေပမယ့္ မေျပာပေလာက္ဘူး။ ဒီကိစၥေတြအတြက္ သူ႕စိတ္မွာ သိပ္ၿပီး ကသိကေအာက္ေတာ့ မျဖစ္ခဲ့ရဘူး။ ၾကာလာေတာ့ အက်င့္ပါၿပီး ေနသားတက် ျဖစ္သြားတယ္။

ဒါေပမယ့္ ေနာက္ဆုံး ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ကိစၥက်ေတာ့ အရင္ျဖစ္ရပ္ေတြနဲ႔ မတူဘူး။ သူ႕အေနနဲ႔ စတင္ၿပီး ကသိကေအာက္ ခံစားလာရတယ္။

တမနက္ သူ ႐ုံးအသြားမွာ “ထုိက္က်ိ” အားကစားလုပ္ေနတဲ့ အန္ကယ္လ္ႀကီးေတြ၊ အန္တီႀကီးေတြ အနားက ျဖတ္သြားရတယ္။ ခါတုိင္းမနက္တုိင္းလည္း အဲသည္ေနရာက သူျဖတ္သြားေနက်ပါ။ အဲဒီေန႔မွာ ထူးထူးျခားျခား အန္ကယ္လ္ႀကီးေတြ၊ အန္တီႀကီးေတြရဲ႕ အၾကည့္က သူ႕ကုိယ္ေပၚက တေနရာေပၚမွာ စုၿပဳံက်ေရာက္ေနတယ္လုိ႔ သူ စိတ္မသုိးမသန္႔ ခံစားရတယ္။ ဒါနဲ႔ သူ႕တုိ႔ အားကစားလုပ္တဲ့ေနရာကုိ ေက်ာ္လြန္ေအာင္ အျမန္ျဖတ္ေလွ်ာက္ၿပီး သူတုိ႔ကြယ္သြားတာနဲ႔ သူ႕ကုိယ္သူ ငုံ႕ၾကည့္လုိက္တဲ့အခါ ေဘာင္းဘီဇစ္ကုိ ဆြဲတင္ဖုိ႔ ေမ့ေနခဲ့တာကုိ သိလုိက္ရၿပီး ရွက္စိတ္နဲ႔ သူ႕မ်က္ႏွာတခုလုံး မႊန္ထူသြားတယ္။

အဲဒီေနာက္ပုိင္းမွာ အိမ္က အထြက္၊ အိမ္သာက အထြက္တုိ႔မွာ ေဘာင္းဘီဇစ္ကုိ ညာလက္နဲ႔ စမ္း စမ္းၾကည့္ၿပီး စစ္ေဆးတတ္တဲ့ အက်င့္တခုပါ သူ႕ဆီမွာ တုိးလာခဲ့တယ္။ ဇစ္အေပၚေရာက္ေနတာကုိ စမ္းသပ္မိေနပါလ်က္နဲ႔ သူ႕စိတ္ထဲမွာ မေက်နပ္ႏုိင္ဘူး။ ဇစ္ကုိ ေအာက္နည္းနည္းေရာက္ေအာင္ ျပန္ဆြဲခ်ၿပီး ရႊိကနဲ အေပၚကုိ ျပန္ဆြဲတင္လုိက္ရမွ ေနသာထုိင္သာရွိၿပီး စိတ္ဒုန္းဒုန္းက်သြားတယ္။

အဲသည္ အက်င့္က သူ႕ကုိေတာ္ေတာ္ ဒုကၡေပးတဲ့ အက်င့္ျဖစ္ေနတာကုိလည္း မၾကာခင္မွာဘဲ ထိတ္လန္႔စဖြယ္ သူသိလုိက္ရတယ္။

ဥပမာ…. သူဟာ မီးပြဳိင့္မွာ ကားလမ္းကူးေနတယ္ ဆုိပါေတာ့။ ရပ္ထားတဲ့ ကားေတြေရွ႕က ျဖတ္သြားတုန္းမွာ သူ႕ေခါင္းထဲကုိ “ေဘာင္းဘီဇစ္ ပြင့္ေနသလား” ဆုိတဲ့ အေတြး၀င္လာရင္ လမ္းတဖက္ ေရာက္တဲ့အထိ သူမေစာင့္ႏုိင္ေတာ့ဘူး။ လက္တဖက္က အလုိလုိ ေဘာင္းဘီဇစ္ဆီကုိ ေရာက္သြားၿပီး တခ်က္ေလာက္ ဖြင့္လုိက္ ျပန္ဆြဲလုိက္ လုပ္တတ္တယ္။ ေရွ႕တည့္တည့္က ျမင္ရသူေတြအဖုိ႔ကေတာ့ သူတုိ႔ကုိ မဖြယ္မရာ ျပဳလုပ္ျပတယ္ ထင္ၾကမွာပဲ။ ရပ္ထားတဲ့ ကားေပၚက လူေတြက သူ႕ကုိ ၾကည့္ေနမယ္မွန္းသိေတာ့ သူ႕စိတ္ထဲ ပုိၿပီး ကသိကေအာက္ျဖစ္ရတာေပါ႔။

စိတ္ထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ မသက္မသာ ခံစားရတာ မွန္ေပမယ့္ ဒီေရာဂါကုိ စိတ္ကုဆရာ၀န္နဲ႔ သြားျပရာမွာကုိက်ေတာ့ သူက ရွက္ေနျပန္တယ္။ ေန႔ေတြ၊ လေတြ၊ ႏွစ္ေတြ တျဖည္းျဖည္း ကုန္လြန္လာခဲ့တယ္။ သူကေတာ့ ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္ရပ္ေတြနဲ႔ နပန္းလုံးၿပီး ကသိကေအာက္ျဖစ္မႈကုိ က်ိတ္ခံဆဲ၊ ေတာင့္ခံေနဆဲ။

ဒီလုိနဲ႔ တရက္မွာေတာ့ သူ႕အလုပ္နဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ ပေရာ့ဂ်က္ Presentation လုပ္ဖုိ႔ တာ၀န္တခုက်လာတယ္။ သူတုိ႔ရဲ႕ ေဖာက္သည္ကုမၸဏီက လူႀကီးေတြေရာ၊ သူတုိ႔ ကုမၸဏီက လူႀကီးေတြေရာ၊ အစုိးရဌာနေတြက ဖိတ္ၾကားထားတဲ့ အရာရွိႀကီးေတြပါ စုံညီတက္ေရာက္ၾကတဲ့ပြဲေပါ႔။ သည္ပြဲဟာ အေရးႀကီးတဲ့ပြဲ၊ သည္ေတာ့ သူ႕အေနနဲ႔ နည္းနည္းပါးပါး စိတ္လႈပ္ရွားမႈေတာ့ ရွိတာေပါ႔။

Presentation လုပ္ဖုိ႔ အခ်ိန္မက်ခင္ေလးမွာ အိမ္သာ၀င္ၿပီး ၀ိတ္ေလွ်ာ့တာေတြ ဘာေတြ ႀကဳိလုပ္ထားရတယ္။ လုပ္ငန္းခြင္ထဲက လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ေတြက အိမ္သာထဲမွာ ေတြ႕ေတာ့ “ေၾကာက္ေသး၊ ေၾကာက္ေသး” လုိ႔ေတာင္ ေနာက္လုိက္ၾကေသးတယ္။

သည္လုိ နဲ႔ အစီအစဥ္ စတဲ့အခါ သူ႕ရဲ႕ ေဘာ့စ္က ပေရာ့ဂ်က္နဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ မိတ္ဆက္စကားေျပာၾကားေပးၿပီး သူ႕အေနနဲ႔ Presentation လုပ္ေပးဖုိ႔ အလွည့္က်လာတယ္။

ဒီေလာက္အထိ မႀကီးက်ယ္ေပမယ့္ အရင္ကလည္း Presentation လုပ္ျခင္းနဲ႔ သိပ္မစိမ္းလွဘူးဆုိေတာ့ သူ႕အတြက္ အခက္အခဲမရွိလွပါဘူး။ သူ႕အလုပ္ကုိ သူကၽြမ္းက်င္တာပဲ။ သူေျပာစရာရွိတာေတြကုိ ေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕ ႏုိင္ႏုိင္နင္းနင္း ေျပာသြားႏုိင္တယ္။ ေအာက္မွာ ထုိင္ေနတဲ့ ေဘာ့စ္ကလည္း ေက်နပ္အားရတဲ့ မ်က္ႏွာေပးနဲ႔ မ်က္လုံးခ်င္းဆုံမိတုိင္းမွာ ေခါင္းကို ဆတ္ဆတ္ျပၿပီး အားေပးေနတာေတြ႕ရေတာ့ သူ႔အေနနဲ႔ အထူးအားတက္မိတာေပါ႔။

Presentation ၿပီးလုိ႔ အဆုံးမွာ ေအာက္က ေမးခြန္းေတြကုိ ျပန္လွန္ေျဖရတဲ့ အခ်ိန္ကုိ ေရာက္လာတယ္။ ေမးခြန္းတခုႏွစ္ခုကုိ ေျဖၿပီးစအခ်ိန္မွာ သူ႕ေခါင္းထဲကုိ မဆီမဆုိင္ “အိမ္သာ၀င္တုန္းက ေဘာင္းဘီ ဇစ္ကို ျပန္ဆြဲတင္ခဲ့ရဲ႕လား” ဆုိတဲ့ အေတြးႀကီး ႐ုတ္တရက္ ၀င္လာတယ္။ လူအမ်ားေရွ႕ စင္ျမင့္ေပၚမွာ သူလုပ္ေနက် အျပဳအမူကုိလုပ္လုိ႔ လုံး၀ မသင့္ေလ်ာ္ဘူးဆုိတာ သူေကာင္းေကာင္းနားလည္တယ္။ ဒါေပမယ့္ နားလည္တာက တျခား၊ စိတ္ရဲ႕ ေစ့ေဆာ္တုိက္တြန္းမႈနဲ႔ ႏွစ္ရွည္လမ်ား စြဲၿမဲလာခဲ့တဲ့ အက်င့္တခုကုိ မလုပ္ဘဲ ေတာင့္ခံရတာက တျခားမဟုတ္လား။ ဒီေတာ့ သူ႕မွာ စိတ္က်ဥ္းၾကပ္ၿပီး ခ်က္ခ်င္းဆုိသလုိ ဇီးကင္းေလာက္ ေခၽြးသီးေခၽြးေပါက္ႀကီးေတြ နဖူးေပၚမွာ သီးလာတယ္။ ၀တ္ထားတဲ့ ရွပ္အက်ႌမွာလည္း ေခၽြးကြက္ႀကီးေတြ ခ်က္ခ်င္းဆုိသလုိ ေပၚလာတယ္။ ေအာက္က ေမးခြန္းေတြကုိလည္း ၾကားတခ်က္၊ မၾကားတခ်က္။ ေျဖတာေတြကလည္း အုိးနင္းခြက္နင္း။ လမုိင္းမကပ္ေတာ့ဘူး။

ေအာက္က ပရိသတ္ကလည္း အစပုိင္းမွာ ဒီေလာက္ေကာင္းလာခဲ့ၿပီး ၿပီးကာနီးမွ သူဘယ္လုိ ျဖစ္သြားသလဲဆုိတာကုိ ႐ုတ္တရက္ နားမလည္ႏုိင္ၾကဘူး။ အားလုံးရဲ႕ အၾကည့္ေတြဟာ သူ႕အေပၚမွာ စုၿပဳံလာၿပီး သုိ႔ေလာသုိ႔ေလာ အရိပ္အေယာင္ေတြကုိ ျမင္လာရတယ္။ ေဘာ့စ္ရဲ႕ မ်က္ႏွာေပၚမွာလည္း အံ့အားသင့္ျခင္း၊ မယုံႏုိင္ျခင္း၊ စိတ္ပ်က္ျခင္းေတြ အထင္းသားေပါ႔။ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ သည္အေနအထားကုိ ဆက္လက္ ခံစားႏုိင္စြမ္း သူ႕ဆီမွာ ကုန္ဆုံးသြားတယ္။

ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ သေဘာပုိက္ၿပီး ညာဘက္လက္က ကုိင္ထားတဲ့ ေလဆာပြဳိင့္တာေလးကုိ မုိက္က႐ုိဖုန္းကုိင္ထားတဲ့ ဘယ္လက္ထဲ ေျပာင္းေရႊ႕ကုိင္လုိက္ကာ သူ႕ရဲ႕ ညာဖက္လက္ဟာလည္း ေဘာင္းဘီဇစ္ဆီကုိ ေရာက္သြားၿပီး………………..။