“လမ္းကေလး....”

Share |

က်ေနာ့္မွာ ေရးၿပီး တပုိင္းတစနဲ႔ အဆုံးမသတ္ရေသးတဲ့ ပုိ႔စ္ေတြ မ်ားေနပါတယ္။ အခုတေလာ အိမ္မွာလည္း သိပ္မကပ္ျဖစ္ဘဲ လမ္းေပၚေရာက္ေနတာမ်ားေနတာမုိ႔ က်ေနာ့္ပုိ႔စ္ေတြ မတင္ႏုိင္ခင္စပ္ၾကား မဒမ္ေပါရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္မွာ တင္ထားတဲ့ မဒမ္ေပါရဲ႕ လက္ရာကဗ်ာေလးေတြထဲက ေနာက္ထပ္တပုဒ္ကုိ ထုတ္ႏႈတ္တင္ျပလုိက္ရပါတယ္။

“လမ္းကေလး.....”

တခါတခါ...
ေၾကကြဲမႈေတြထမ္း
သူ႔အေပၚ ေလ်ွာက္လွမ္းလာတဲ့ ငါ့ကို
မျငဴစူ မကဲ့ရဲ႕
စာနာစြာ နွစ္သက္လို႔
အၾကင္နာလက္နဲ႔ ေထြးဖက္ခဲ့တယ္....။

တခါတခါ....
အလြမ္းေတြနဲ႔ မြန္းၾကပ္
ကာရံမဲ့ ေတးေတြဆိုတတ္တဲ့ ငါ့ကို
ေဖးမလို႔ႏွစ္သိမ့္
ရြက္ေႂကြလြင့္သံ တိုးတိတ္တိတ္နဲ႔
အလြမ္းစိတ္ကို ေခၽြးသိပ္ေစခဲ့တယ္....။

တခါတခါ....
ရင္ခုန္သံေတြထဲ တိမ္းမူး
တလွပ္လွပ္ ၾကည္ႏူးေနတဲ့ နွလံုးသားနဲ႔
ေျခသံဖြဖြ ႂကြႂကြကေလးလွမ္းလာတဲ့ ငါ့ကို
႐ွက္ၿပံဳးေလေျပေသြး ပန္းရနံ႔ေတြေပးလို႔
ညင္သာႏုသက္ သူ႔ရင္ခြင္မွာေမွးစက္ေစခဲ့တယ္။

တခါတေလေတာ့...
ငါက..အေပ်ာ္ေတြနဲ႔႐ူး
ျမဴးတူးေနတဲ့့အခါ...
သူကလဲၾကည္ႏူး အေပ်ာ္ေတြဝတ္မံႈကူးလို႔
ငါ့ရဲ႕ ေျခရာေတြေနာက္...
ပန္းေျခာက္ေလးေတြကို တေကာက္ေကာက္လိုက္ေစရင္း..
ေနာက္ေတာက္ေတာက္နဲ႔က်ီစယ္
ငါ့မ်က္ဝန္းတစံုကို ၿပံဳးေစခဲ့တယ္..။

လမ္းဆံုးေရာက္တိုင္း...
ခြဲခြါတိုင္းမွာေတာ့...
ငါက...ထားပစ္
သူ...က်န္ရစ္ေပမယ့္
အမုန္းမဆို
အျပစ္မေျပာ
ေငးေမာလို႔သာ.....ေနရစ္တယ္။

-ထေနာင္း