ကုိေပါရဲ႕ ပိေတာက္ရိပ္၊ Ko Paw's Padauk-Yeik: 2010

အေျပာင္းအလဲ

မၾကာခင္ ၂၀၁၀ ကုိ ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ႏွစ္သစ္ကုိ ေရာက္ေတာ့မယ္။ ႏွစ္ကုန္ကာနီးလည္း ျဖစ္တဲ့အတြက္ ေရာက္တတ္ရာရာေလးေတြ ေတြးမိတာကုိ ေတြးမိသလုိ ေရးလုိက္ပါတယ္။

နည္းပညာ အေျပာင္းအလဲ

လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ့္တစ္ႏွစ္၊ က်ေနာ္ စကၤာပူကုိ ေရာက္လာကာစက လက္ကုိင္ဖုန္းေတြကို အခုလုိ လူတုိင္းမကုိင္ႏုိင္ၾကေသးဘူး။ အဲသည္တုန္းက လက္ကုိင္ဖုန္းကလည္း အခုေခတ္အျမင္နဲ႔ ျပန္ၾကည့္ရင္ ေတာ္ေတာ့္ကုိ ႀကီးမားေလးလံတဲ့ ပစၥည္းတခုပါပဲ။ Incoming call ေတြ အတြက္ပါ ပုိက္ဆံေပးရတဲ့ေခတ္ဆုိေတာ့ လက္ကုိင္ဖုန္းသုံးစြဲသူေတြထံ ဖုန္းေခၚလုိက္တယ္ဆုိရင္ တဖက္က “က်ေနာ္ျပန္ေခၚလုိက္မယ္ေနာ္” ဆုိၿပီး ႐ုိး႐ုိးတယ္လီဖုန္းလုိင္းကေန ျပန္လည္ ေခၚဆုိၾကတဲ့ေခတ္ေပါ႔။ အခုေတာ့ လက္ကုိင္ဖုန္းကေလးေတြက ေသးေသးငယ္ငယ္။ အေရာင္စုံ၊ အေသြးစုံ။ Incoming call က အခမဲ့ျဖစ္သြားၿပီ။ ဒီၾကားထဲမယ္ wifi တုိ႔ 3G တုိ႔နဲ႔ဆုိရင္ အင္တာနက္ကုိသုံးစြဲၿပီး Outgoing call ေတြကုိပါ အခမဲ့ ေခၚဆုိႏုိင္ေသးတယ္။

ဆယ္စုႏွစ္တခုအတြင္းမွာ နည္းပညာေတြ ေပါက္ကြဲသလုိ အလွ်င္အျမန္ တုိးတက္လာတယ္။ အင္တာနက္ကုိ ကြန္ျပဴတာေတြမွာသာမက အမ်ားသုံး အသုံးအေဆာင္ေတြျဖစ္တဲ့ လက္ကုိင္ဖုန္းေတြ၊ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားေတြမွာပါ တုိက္႐ုိက္ သုံးစြဲလုိ႔ ရလာတယ္။ သတင္းစာ၊ ေရဒီယုိ၊ ႐ုပ္ျမင္သံၾကား စတဲ့ မီဒီယာေတြနဲ႔ အင္တာနက္ဟာ နယ္နိမိတ္ေတြ ေရာယွက္ေဝဝါးလာၿပီး ဆုံမွတ္တခုကုိ ေရွး႐ႈေနသလုိပါပဲ။ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္အတြင္းမွာ အဖုိးႏႈန္း ခ်ဳိသာတဲ့ tablet pc ေတြ ေပၚလာတာဟာလည္း လူႀကီးလူငယ္ အသက္အရြယ္မေရြး ကြန္ျပဴတာနဲ႔ အင္တာနက္ကုိ လြယ္လင့္တကူ သုံးစြဲႏုိင္တဲ့အေနအထားကုိ ေရာက္လာေစပါတယ္။

ဒီေတာ့ လာမယ့္ႏွစ္ထဲမွာ ကမၻာတလႊား အင္တာနက္ကုိ သုံးစြဲသူ လူဦးေရဟာ အခုထက္ အဆမတန္ ပုိမုိမ်ားျပားလာဖုိ႔ အေၾကာင္းရွိပါတယ္။

အင္တာနက္ကတဆင့္ ပရိသတ္ (သုိ႔မဟုတ္) လူထုထံက သေဘာထားစစ္တမ္း၊ တုန္႔ျပန္ ေဝဖန္အႀကံျပဳလႊာေတြကုိ အခ်ိန္နဲ႔တေျပးညီတည္း လွ်င္လွ်င္ျမန္ျမန္ ရယူႏုိင္တယ္။ အထင္ကရအဖြဲ႕အစည္းေတြအေနနဲ႔ သူတုိ႔ရဲ႕ တရားဝင္အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာမွာ “Donation Button” ကေလးပါ ထည့္ထားလုိက္မယ္ဆုိရင္ ကမၻာတလႊားမွာရွိတဲ့ ေထာက္ခံသူေတြထံက အလွဴေငြေတြ၊ ရန္ပုံေငြေတြကုိ လြယ္လြယ္ကူကူ ေကာက္ယူႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။

အင္တာနက္ဟာ သူ႕သေဘာသဘာဝအရ အျခားမီဒီယာေတြနဲ႔မတူဘဲ အေတာ္အတန္ လြတ္လပ္တဲ့ သဘာဝရွိတယ္။ အလြန္အမင္းဖိႏွိပ္လြန္းတဲ့ အာဏာရွင္ႏုိင္ငံေတြမွာေတာင္ အတုိင္းအတာတခုအထိ လြတ္လပ္မႈရွိတယ္။ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ႀကဳိးပမ္းေနသူေတြအဖုိ႔ မိမိရည္ရြယ္ခ်က္ကုိ ေဖာ္ေဆာင္ႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ ထိထိေရာက္ေရာက္ သုံးစြဲႏုိင္တဲ့ လက္နက္တခုလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိနည္းပညာမ်ဳိးကုိ ေရွး႐ုိးစြဲ လူႀကီးေတြက သုံးစြဲဖုိ႔ တြန္႔ဆုတ္ေနရင္ေတာင္ လူငယ္ေတြက ဦးေဆာင္ၿပီး သုံးစြဲလာၾကလိမ့္မယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ရပါတယ္။

နည္းပညာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေနာင္လာမယ့္ ႏွစ္ေတြအတြင္းမွာ က်ေနာ္ေမွ်ာ္မွန္းမိတဲ့၊ ေတာင့္တမိတဲ့ တုိးတက္ေျပာင္းလဲမႈေတြကေတာ့...

(၁) တာရွည္ခံမယ့္ ဘက္ထရီ ေတြ၊
(၂) စကၠဴလုိပါးလႊာၿပီး ေကြးၫႊတ္လုိ႔ရတဲ့၊ ပါဝါသိပ္မစားတဲ့ Display ေတြ ( နမူနာ ပုံစံ တခုႏွစ္ခု ထုတ္တာမ်ဳိးမဟုတ္ဘဲ စီးပြားျဖစ္ အေျမာက္အျမား ထုတ္လုပ္ႏုိင္တာမ်ဳိး)
(၃) Fusion Power (နည္းနည္း ေလာဘႀကီးသြားသလားေတာ့မသိ)
(၄) ေနရာအႏွံ႕ အလကားသုံးစြဲလုိ႔ရတဲ့ အင္တာနက္ (ဟုိတေန႔က သတင္းတပုဒ္ထဲမွာေတာ့ ျဖစ္လာေတာ့မယ္လုိ႔ ေဟာကိန္းထုတ္ေနၾကတာ ေတြ႕ရတာပဲ)
(၅) အလုိအေလ်ာက္ မီးပူတုိက္စက္

ဒါက နည္းပညာ ေျပာင္းလဲမႈနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ေတြးမိ၊ ေမွ်ာ္မွန္းမိတာေတြပါ။

ျမန္မာျပည္က အေျပာင္းအလဲ

ဒီႏွစ္ထဲမွာ ျမန္မာျပည္က တုိးတက္ေျပာင္းလဲမႈကေရာ။

၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲႀကီးကေတာ့ ၿခိမ့္ၿခိမ့္သဲသဲ က်င္းပလုိ႔ ၿပီးသြားပါၿပီ။ ေရြးေကာက္ပြဲကုိ ဝင္ၿပဳိင္ျခင္းအားျဖင့္ ပါလီမန္ထဲကေန ႏုိင္ငံေရးအဝန္းအဝိုင္းကုိ ခ်ဲ႕ထြင္မယ္ဆုိတဲ့ အယူဝါဒကုိ ျပည္တြင္းျပည္ပ ဗန္းနဲ႔လွည့္ေရာင္းခဲ့သူေတြလည္း သူတုိ႔ရဲ႕ မွန္းဆထင္ျမင္ခ်က္ေတြဟာ ပါစင္ေအာင္ လြဲမွားခဲ့ၿပီ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ႏုိင္ငံေရးသိကၡာေတြလည္း ကုန္းေကာက္စရာမက်န္ေအာင္ က်ဆင္းခဲ့ၾကတာကုိ အားရစဖြယ္ ေတြ႕ျမင္ေနရပါတယ္။

ေရြးေကာက္ပြဲအၿပီး ႏုိဝင္ဘာလထဲမွာပဲ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ကေန ျပန္လည္ လြတ္ေျမာက္လာပါတယ္။ အခု တုိင္းျပည္ထဲမွာ အက်ယ္ေလာင္ဆုံးအသံကေတာ့ ၂၁ရာစုနဲ႔ ကုိက္ညီတဲ့ ပင္လုံညီလာခံ ကိစၥပါပဲ။ နယ္စပ္မွာေတာ့ အရင္က အပစ္အခတ္ရပ္ထားတဲ့ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္အဖြဲ႕ေတြနဲ႔ နအဖ စစ္တပ္အၾကားမွာ တင္းမာမႈေတြ၊ တုိက္ပြဲေတြ ျပန္ျဖစ္ေနပါတယ္။

အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္အေနနဲ႔ ၿမဳိ႕နယ္စည္း၊ တုိင္းစည္း ေအာက္ေျခကစလုိ႔ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကုိ ျပန္လည္ ခုိင္ခန္႔ေအာင္ ထူေထာင္မယ္။ လူထုကုိ ႏုိင္ငံေရးအရ ပါဝင္လာေအာင္ စည္း႐ုံးမယ္ဆုိရင္ နအဖကုိ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးေရး စားပြဲကုိ ေရာက္လာေအာင္ ဖိအားေပးႏုိင္လိမ့္မယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။

ေရဒီယုိေတြမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ အေမးအေျဖ က႑ တခ်ဳိ႕ကုိ နားေထာင္ျဖစ္ပါတယ္။ ေမးခြန္းေမးသူအမ်ားဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လုံၿခဳံေရးကိစၥကုိ ထပ္ဖန္တလဲလဲ ေျပာၾကၿပီး ေရဒီယုိေပၚက တန္ဘုိးရွိတဲ့ အခ်ိန္ေတြကုိ ျဖဳန္းေနၾကတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ေတးသံရွင္ ေဒၚမာမာေအးကဆုိရင္ “ညီမေလး အရဲမကုိးပါနဲ႔ေနာ္” ဆုိၿပီး တုိက္တြန္းသတိေပးထားတာကုိေတာင္ ၾကားလုိက္ရပါေသးတယ္။ သူတုိ႔ရဲ႕ စုိးရိမ္ပူပန္မႈကုိ နားလည္ေပမယ့္ တဖက္မွာ လူထုေခါင္းေဆာင္တေယာက္အေနနဲ႔ သြားသင့္တဲ့ကိစၥ၊ လုပ္သင့္တဲ့ကိစၥေတြကုိ ရဲရဲဝံ့ဝ့ံလုပ္ရမယ့္ တာဝန္ဝတၱရား ရွိေနတာကုိလည္း သတိထားမိပါတယ္။ ဦးသန္းေရႊတုိ႔လုိ အရဲမကုိးဘဲ လႈိဏ္ေခါင္းထဲမွာ ပုန္းေနၿပီး တကယ္လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္တာေတြကုိ မ်က္ကြယ္ျပဳတဲ့ ေခါင္းေဆာင္မ်ဳိးကုိေတာ့ လုံးဝ လုိခ်င္ၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတုိ႔လုိ ရဲဝံ့စြန္႔စားၿပီး လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္တာေတြကို မဆုတ္မနစ္လုပ္ေနတဲ့ ေခါင္းေဆာင္တေယာက္အျဖစ္မ်ဳိးကုိသာ ပုိၿပီး ျမင္လုိၾကမွာပါ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိယ္တုိင္လည္း တေလွ်ာက္လုံး မိမိအသက္ကုိေတာင္ ပဓာနမထားဘဲ ရဲဝံ့စြန္႔စားၿပီး လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္တာေတြကုိ လုပ္ခဲ့တဲ့အတြက္သာ ဒီလုိ ျပည္သူအမ်ားက ယုံၾကည္ကုိးစားရတဲ့ အေနအထား ေရာက္ရွိလာခဲ့တာ မဟုတ္ပါလား။ အရဲမကုိးတဲ့ လူလိမၼာ၊ လူနပ္ေတြခ်ည္းသာ မ်ားလာရင္ လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္တာကုိ လုပ္ၾကမယ့္ လူေတြ နည္းပါးသြားႏုိင္ပါတယ္။

ဒီႏွစ္အတြင္းမွာပဲ ျပည္တြင္းက အခ်ဳိ႕ေသာ စာနယ္ဇင္းေတြ၊ သတင္းေထာက္ေတြအေနနဲ႔ သတင္းလြတ္လပ္ခြင့္အတြက္ ရသမွ် အခြင့္အေရးကုိ ဆုပ္ကုိင္ၿပီး စြန္႔စြန္႔စားစား ႀကဳိးပမ္းၾကတဲ့ အေနအထားကုိ သတိျပဳမိပါတယ္။ အခ်ဳိ႕ေသာ အႏုပညာရွင္ေတြအေနနဲ႔လည္း စစ္အစုိးရဲ႕ မ်က္မာန္ရွမႈ၊ ၿငဳိျငင္မႈကုိ ခံယူၿပီး မိမိတုိ႔ရဲ႕ ရပ္တည္ခ်က္ကုိ တမ်ဳိးတဖုံ ထုတ္ေဖာ္လာတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။

မၾကာမီအနာဂတ္မွာ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး က်ေနာ္ေမွ်ာ္မွန္းမိတဲ့၊ ေတာင့္တမိတဲ့ တုိးတက္ျဖစ္ေပၚမႈေတြကေတာ့....

(၁) နည္းပညာတုိးတက္မႈကုိ ဆုပ္ကုိင္ၿပီး သတင္းလြတ္လပ္မႈကုိ ခ်ဲ႕ထြင္ႏုိင္ပါေစ။
(၂) အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္နဲ႔ အျခားႏုိင္ငံေရးအင္အားစုမ်ား၊ တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႕မ်ား ညီၫြတ္စြာ ေပါင္းစည္းႏုိင္ၾကေစ။
(၃) ကုိမင္းကုိႏုိင္တုိ႔အပါအဝင္ က်န္ရွိေနေသးတဲ့ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား လြတ္ေျမာက္ၾကေစ။
(၄) လူထုတရပ္လုံးပါဝင္မႈနဲ႔ စစ္အစုိးရကုိ ေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြးေရး၊ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးအတြက္ လုပ္ေဆာင္လာေအာင္ ဖိအားေပးႏုိင္ၾကေစ။

ဒါကေတာ့ လတ္တေလာ ေတြးျဖစ္တဲ့အေတြးေတြ၊ ဆႏၵေတြပါ။

ဘေလာ့ဂ္ကုိ လာလည္သူအေပါင္း က်န္းမာၾကပါေစ။ ေပ်ာ္ရႊင္ေသာ ခရစ္စမတ္ပိတ္ရက္နဲ႔ ေကာင္းေသာႏွစ္သစ္ ျဖစ္ပါေစဗ်ား။

ေက်းဇူးတင္သူမ်ား၊ Ballroom Protest နဲ႔ သစ္ခြပန္းကဗ်ာ

(၁) “ေက်းဇူးတင္တယ္” ဆုိတဲ့စကားဟာ ႐ုိးသားတဲ့ စိတ္ေကာင္းေစတနာနဲ႔ မတြဲဖက္ရင္၊ အထူးသျဖင့္ မ႐ုိးသားတဲ့ လုပ္ရပ္နဲ႔ တြဲဖက္ေနရင္ ၾကည္ႏူးစရာ ျဖစ္မလာႏုိင္တဲ့အျပင္ အလြန္တရာ ေအာ့ႏွလုံးနာစရာ၊ စက္ဆုပ္စရာေကာင္းပုံကုိ ႀကံ႕ဖြံ႕ပါတီက အခုလုိ သက္ေသျပလုိက္ပါတယ္။

ႀကံ႕ဖြံ႕ပါတီဟာ ေရြးေကာက္ပြဲမတုိင္မီကတည္းက ျပည္သူေတြကုိ အတင္းအဓမၼ ဖိအားေပးၿပီး မဲထည့္ခုိင္းတယ္။ ေငြနဲ႔ေပါက္ၿပီး၊ အခြင့္အေရးဗန္းျပၿပီး မဲဝယ္တယ္။ ေပၚေပၚထင္ထင္ မဲခုိးတယ္။ မုိးေပၚကက်လာတဲ့ ႀကဳိတင္မဲဆုိတာေတြ ေပါင္းထည့္ၿပီး မဲလိမ္တယ္။ မဲရလဒ္ေတြ ေၾကညာတဲ့အခ်ိန္မွာလည္း ညစ္တယ္။ ဘယ္ေလာက္ထိေတာင္ ညစ္သလဲဆုိေတာ့ “ရာခုိင္ႏႈန္း ၁၀၂.၉ ရာခုိင္ႏႈန္းက ေထာက္ခံတယ္လုိ႔ ေၾကညာမိတာမ်ဳိး၊ ေရြးေကာက္ပြဲ မက်င္းပတဲ့ ပယ္ဖ်က္ထားတဲ့ မဲဆႏၵနယ္ေတြမွာပါ ႀကံဖြံ႕အမတ္ေလာင္းေတြႏုိင္တယ္လုိ႔ ေၾကညာမိတာမ်ဳိး”.... စသျဖင့္ ရာဇဝင္မွာ တခါမွ မႀကဳံဖူးေလာက္ေအာင္ အရွက္နည္းစြာ နည္းမ်ဳိးစုံနဲ႔ ညစ္ပတ္ခဲ့ၾကတာပါ။ ေဟာ... အခုက်ေတာ့ တခဲနက္ေထာက္ခံ ဆႏၵျပဳေရြးခ်ယ္ တာဝန္ေပးအပ္ခဲ့တဲ့အတြက္ ျပည္သူလူထုႀကီးကုိ အထူးေက်းဇူးဥပကာယတင္ရွိပါသတဲ့။ ဖြမ္...ရြံစရာေကာင္းလုိက္တာ။ ႀကံ႕ဖြံ႕ရဲ႕ လုပ္ရပ္ကုိ ထင္ရွားေအာင္ ဥပမာေပးရရင္... လက္ဝတ္လက္စားေတြကုိ ဓားနဲ႔ ေထာက္ လုယက္ၿပီးေတာ့မွ အခုလုိ လက္ဝတ္ရတနာေတြ ေထာက္ပံ့လွဴဒါန္းတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လုိ႔ ေျပာတဲ့ ဓားျပရဲ႕ လုပ္ရပ္နဲ႔ တေထရာတည္း တူေနပါတယ္။

(၂) ဒီကာတြန္းကေတာ့ စကၤာပူက ေလာေလာလတ္လတ္ ဟာသ တခုေပါ႔။ ဒီဟာသကုိ ရယ္ႏုိင္ဖုိ႔ဆုိရင္ ကာတြန္းေအာက္မွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ လင့္ခ္ေတြကုိ အရင္သြားဖတ္ဖုိ႔လုိလိမ့္မယ္။

Cartoon Link

Stage protests in ballrooms? Really? , “Court reserves judgement on appeal by 3 SDP members”

(၃) ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လြတ္ေျမာက္လာတာကုိ တကမၻာလုံးက ေခါင္းေဆာင္ေတြ ဝုိင္းဝန္းႀကဳိဆုိၾကေပမယ့္ စကၤာပူက ေခါင္းေဆာင္မ်ားကေတာ့ ၿငိမ္ခ်က္သားေကာင္းေနခဲ့ၾကတာ အံ့ၾသစရာပါ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ စထရိတ္တုိင္းမ္စ္သတင္းစာက လာေရာက္ေမးျမန္းတဲ့အခါ ျမန္မာအတုိက္အခံအဖြဲ႕ေတြနဲ႔ပါ ထိေတြ႕ဆက္ဆံဖုိ႔ စကၤာပူအစုိးရကုိ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က တုိက္တြန္းထားတာေတြ႕ရပါတယ္။ စကၤာပူအစုိးရကလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လုိ ကမၻာတဝွမ္းက ေလးစားျခင္းခံရသူကုိသာ မဆက္ဆံဘဲ ေနခ်င္ေနမယ္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္သိန္းစိန္လုိ နာမည္ဆုိးနဲ႔ေက်ာ္ၾကားတဲ့ စစ္ေခါင္းေဆာင္ကုိေတာ့ သူတုိ႔ရဲ႕ နာမည္ေက်ာ္ သစ္ခြပန္းဥယ်ာဥ္ထဲက သစ္ခြပန္းတမ်ဳိးကုိေတာင္ သိန္းစိန္နာမည္နဲ႔ တခုတ္တရ ဂုဏ္ျပဳမွည့္ေခၚခဲ့တာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက က်ေနာ္ေတာင္ ေအာက္ပါအတုိင္း ကဗ်ာေလးတပုဒ္ စပ္ခဲ့ပါေသးတယ္။

“Orchid poetry”

No less than a belle as a metaphor,
Innocent in nature
Pity that unfortunate orchid in Singapore,
Named after a killer.

But the killer has no name
In heaven’s short-list
And there is no shame
In those who named the orchid.

-Ko Paw-

ေၾသာ္.... ဂလုိကုိး

ခင္ၫြန္႔ (လက္ဟန္ေျခဟန္ျဖင့္)။.............။ “က်ေနာ့္မွာ အခု ကုိယ့္လည္ပင္းကုိယ္ ႀကဳိးကြင္းစြပ္ေနရတာ..”

အသံတိတ္ဗီဒီယုိမွာတုန္းက အဲဒီလုိ ေျပာေနတယ္လုိ႔ ထင္ခဲ့မိတာ.... မွားတဲ့အခါလည္း မွားေပမေပါ႔။

အသံထြက္ လင့္ခ္ကုိ ၾကည့္႐ႈရန္။

ဒါကေတာ့ The Online Citizen က ႐ုိက္ၿပီး ေရာင္းေနတဲ့ တီရွပ္ေတြပါ။ (ရံပုံေငြတခုခုအတြက္ ႐ုိက္ေရာင္းတယ္လုိ႔ ယူဆရတာပဲ။) ေဆာင္းပါးကုိေတာ့ ဒီမွာ သြားဖတ္ႏုိင္ပါတယ္။

ေဆာင္းပါးရဲ႕ ေအာက္ေျခမွာ ကြန္မန္႔လုပ္သူတေယာက္က တီရွပ္ဒီဇုိင္းကုိ အျခားစာသားတခုနဲ႔ ႐ုိက္ႏွိပ္ထုတ္ေဝဖုိ႔အတြက္ အႀကံေပးထားတာ ေတြ႕ရလုိ႔ ရယ္ရပါေသးတယ္။ သူအႀကံျပဳတဲ့ စာသားက….

“တကယ္လုိ႕ ငါေပ်ာက္ေနတယ္ဆုိရင္ ငါ႔အစ္ကုိရဲ႕ အိမ္မွာ ငါရွိေနမယ္”…..တဲ့။

ဒီစာသားကေတာ့ စကၤာပူမွာ အခုတေလာ လူေျပာမ်ားေနတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြထဲက တခုေပါ႔။

လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ႏွစ္ေလာက္က မက္စ္ဆီလာမက္ အမည္ရ အၾကမ္းဖက္သမားလုိ႔ သံသယအျဖစ္ခံရသူတေယာက္ဟာ စကၤာပူရဲ႕ အဆင့္ျမင့္လုံၿခဳံေရးအက်ဥ္းစခန္းကေန ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္သြားခဲ့တာကုိ မွတ္မိၾကမယ္ထင္ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက စကၤာပူက လုံၿခဳံေရးတပ္ဖြဲ႕ဝင္ေတြဟာ ကၽြန္းအႏွံ႕၊ ေတာအႏွံ႕ေတာင္အႏွ႔ံ၊ ဘီးစိတ္တုိက္ ေျမလွန္ရွာေဖြခဲ့ၾကပါတယ္။ မေလးရွားဖက္ကုိ ထြက္တဲ့ နယ္ျခားဂိတ္ေတြမွာဆုိရင္ ျဖတ္သမွ် ကားတုိင္းကုိ ရပ္တန္႔စစ္ေဆးရတဲ့အတြက္ သီတင္းပတ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကားေတြ တန္းစီ ပိတ္ဆုိ႔ကုန္ၿပီး ဆုံး႐ႈံးနစ္နာမႈေတြလည္း ေဒၚလာ သန္းနဲ႔ခ်ီ ဆုံး႐ႈံးခဲ့ၾကရပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ စကၤာပူအာဏာပုိင္ေတြ တုိက္တဲ့ ဘီးစိတ္က ဘီးဆံတေခ်ာင္း က်ဳိးေနပုံရတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ အဲသည္လုိဘီးစိတ္တုိက္ရွာေဖြေနၾကခ်ိန္မွာ ဆီလာမက္ဟာ စကၤာပူက သူ႕အစ္ကုိရဲ႕ အိမ္မွာ ညအိပ္ညေန ပုန္းေအာင္းေနခဲ့ပါသတဲ့။ စကၤာပူအစုိးရက သူတုိ႔ရဲ႕ (အဲဒီအခ်ိန္က) အေရးယူေဆာင္ရြက္မႈေတြကို အေသးစိတ္ မထုတ္ျပန္တဲ့အတြက္ မည္သုိ႔မည္ပုံ မ်က္စိေမွာက္သြားၾကသလဲဆုိတာကုိ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ေတာ့ အတိအက် မသိႏုိင္ေသးပါဘူး။ စကၤာပူႏုိင္ငံသားေတြကေတာ့ အာဏာပုိင္ေတြအေနနဲ႔ ဒီေလာက္ ေငြအားလူအား အကုန္အက်ခံ ရွာေဖြခဲ့ၿပီး တကယ္ေစာင့္ၾကည့္ရမယ့္ ေနရာကုိက်မွ ေသေသခ်ာခ်ာ မရွာေဖြ၊ မစစ္ေဆးရေကာင္းလားလုိ႔ သက္ဆုိင္ရာ အာဏာပုိင္ေတြကုိ အျပစ္တင္ေနၾကပါတယ္။ ေစာေစာက တီရွပ္စာသားကုိ အႀကံေပးသူလုိပဲ ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သူတုိ႔အစုိးရကုိ သေရာ္ခ်င္တဲ့သူေတြလည္း တပုံတပင္ေပါ႔။

ဒါမ်ဳိးက်ေတာ့ ျမန္မာျပည္က ရဲခ်ဳပ္ခင္ရီတုိ႔က ေတာ္သြားျပန္ပါေလေရာ။ ဟုတ္တယ္ေလ၊ ရဲခ်ဳပ္ခင္ရီတုိ႔ ေတာ္ပုံက ဒီကေန႔ ရန္ကုန္မွာ ဗုံးတလုံးေပါက္တယ္ဆုိရင္ ေနာက္တေန႔ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲမွာ ဘယ္သူ၊ ဘယ္အဖြဲ႕လက္ခ်က္ဆုိတာ (မွန္တာ၊ မမွန္တာ ေနာက္ထားလုိ႔) တခါတည္း ရမ္းသန္း လက္ညဳိးထုိးလုိက္တာပါပဲ။ အၾကားအျမင္ရေနသလားေတာင္ ထင္ရတယ္။ ေတာ္ရွာပါတယ္ ေတာ္ေရ႕...ေတာ္ရွာပါတယ္ေအ့...လုိ႔ပဲ ေျပာရမယ္ထင္တယ္။

ဆီလာမက္ကုိ လက္ခံထားၿပီး လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ကူညီတဲ့ သူ႕ေဆြမ်ဳိးေတြကုိ စကၤာပူအစုိးရက (တံခါးပိတ္) တရား႐ုံးတင္ၿပီး ေထာင္ဒဏ္ေတြ အသီးသီး ခ်မွတ္လုိက္ပါတယ္။ ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး စကၤာပူဒီမုိကရက္တစ္ပါတီက ေထာက္ျပထားတဲ့အခ်က္ကလည္း စိတ္ဝင္စားစရာပါ။

ဆီလာမက္ကုိ ထိန္းသိမ္းထားတဲ့ အုိင္အက္စ္ေအလုိ႔ေခၚတဲ့ အက္ဥပေဒက ျမန္မာလုိ ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ျပန္ဆုိရရင္ေတာ့ “ႏုိင္ငံေတာ္ကုိ ေႏွာက္ယွက္ဖ်က္ဆီးလုိသူမ်ား၏ အႏၱရာယ္မွ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေသာ ဥပေဒ” လုိ႔ ေခၚပါတယ္။ အဂၤလိပ္ေခတ္လက္က်န္ အက္ဥပေဒ တခုေပါ႔။ ျမန္မာျပည္မွာလည္း ရွိပါတယ္။ ဒီပဲယင္းလုပ္ႀကံမႈႀကီးအၿပီးမွာ အျပစ္မရွိတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ အက်ယ္ခ်ဳပ္နဲ႔ ထိန္းသိမ္းဖုိ႔ နအဖ စစ္အစုိးရ လက္ကုိင္က်င့္သုံးခဲ့တဲ့ အက္ဥပေဒေပါ႔။

ဒီဥပေဒရဲ႕ မေကာင္းတဲ့အခ်က္က သံသယအျဖစ္ခံရသူ၊ အစြပ္စြဲခံရသူကုိ ခုိင္လုံတဲ့ သက္ေသအေထာက္အထား ဘာတခုမွ တင္ျပစရာမလုိဘဲ၊ တရားခြင္မွာ ႐ုံးတင္စစ္ေဆးျခင္းလည္း မလုိအပ္ဘဲ “အစုိးရအဖြဲ႕ဝင္(ျပည္ထဲေရး)ဝန္ႀကီး” ရဲ႕ အခြင့္အာဏာနဲ႔တင္ ႏွစ္ရွည္လမ်ား ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းထားႏုိင္တဲ့ အခ်က္ပါပဲ။

အခုလည္း ဆီလာမက္ကုိ အၾကမ္းဖက္သမားလုိ႔ သကၤာမကင္းခံရသူ ဆုိတာ စကၤာပူအာဏာပုိင္မ်ားရဲ႕ အေျပာကုိ က်ေနာ္တုိ႔က တဖက္သတ္ ယုံၾကည္လုိက္ရတာသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအဆုိဟာ မွန္ခ်င္မွလည္း မွန္ပါမယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ သူ႕ကုိ ယုံၾကည္ေလာက္စရာ သက္ေသသကၠာယနဲ႔ တရား႐ုံးမွာ လူသိရွင္ၾကား တရားစြဲဆုိၿပီး ျပစ္မႈထင္ရွားတယ္လုိ႔ စီရင္ခ်က္ခ်ထားတာမ်ဳိးမွ မရွိေသးဘဲကုိး။

တကယ္လုိ႔ ဆီလာမက္မွာသာ တကယ္အျပစ္မရွိဘဲ သက္သက္ မွားယြင္းအဖမ္းခံထားရတာဆုိရင္ လူတေယာက္ရဲ႕ ဘဝဟာ မနစ္နာေပဘူးလား။ သူ႕ရဲ႕ အခြင့္အေရးေတြ ဆုံး႐ႈံးမေနဘူးလား။ (စကၤာပူအစုိးရဟာ အရင္ကလည္း အျပစ္မရွိတဲ့ လူေတြကုိ ကြန္ျမဴနစ္ေတြဆုိၿပီး အေထာက္အထားမဲ့ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အုိင္အက္စ္ေအကုိ အသုံးျပဳၿပီး အက်ဥ္းခ် ထားခဲ့ဖူးပါတယ္။)

ေနာက္တခ်က္က ဆီလာမက္ကုိ လက္ခံထားတဲ့ ေဆြမ်ဳိးေတြဖက္က ၾကည့္ျပန္ရင္လည္း ဆီလာမက္ဟာ တရား႐ုံးေတာ္ကေန ျပစ္မႈထင္ရွားတယ္လုိ႔ အမိန္႔ခ်မွတ္ခံထားရတဲ့ တရားခံတစ္ေယာက္မဟုတ္။ ဒါေၾကာင့္ သူ႕ကုိ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ကူညီၾကတဲ့ကိစၥမွာ သူတုိ႔ကုိ ဥပေဒေၾကာင္းအရ အေရးယူပုိင္ခြင့္ ရွိမရွိ စဥ္းစားသုံးသပ္စရာပါ။

အင္ဒုိနီးရွားမွာဆုိရင္ အၾကမ္းဖက္သမားလုိ႔ အစြပ္စြဲခံရသူေတြကုိ တရား႐ုံးထုတ္ၿပီး လူသိရွင္ၾကား စစ္ေဆးတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ အစြပ္စြဲခံရသူေတြအေနနဲ႔ ေရွ႕ေနေရွ႕ရပ္ငွားၿပီး ဥပေဒေၾကာင္းလမ္းအရ ခုခံကာကြယ္ခြင့္ရွိတာကုိ သတိျပဳမိပါတယ္။

ဒါကေတာ့ စကၤာပူမွာ လက္ရွိျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ အေၾကာင္းအရာ တခုနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး က်ေနာ္ဖတ္မိသမွ်ကုိ ၿခဳံငုံၿပီး ျမန္မာဘာသာနဲ႔ မွ်ေဝလုိက္တာပါ။ မူရင္းကုိ ဖတ္လုိခဲ့ရင္ ေအာက္ပါ လင့္ခ္မွာ သြားဖတ္ပါရန္။

ပူးတြဲ ဖတ္႐ႈရန္။.............။ A case crying out for transparency and justice

စားဖားႀကီးမ်ား သတိထား

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ေခါင္းေဆာင္တဦးအေနနဲ႔ ျပည္သူလူထုကို အမွန္တကယ္ စိတ္ဓါတ္ခြန္အားေတြ ေပးစြမ္းႏုိင္တယ္၊ စုစည္းညီၫြတ္မႈေတြကုိ ျဖစ္ေပၚေစတယ္ ဆုိတာ မ်က္ဝါးထင္ထင္ ျမင္ေတြ႕ေနရပါတယ္။ သူမလြတ္ေျမာက္လာၿပီးတဲ့ေနာက္ သူမရဲ႕ေခါင္းေဆာင္မႈကုိ ယုံၾကည္ကုိးစားတဲ့အေလ်ာက္ အမွန္တကယ္ စိတ္ေကာင္းေစတနာနဲ႔ ကူညီလုိသူမ်ား၊ ေထာက္ပံ့လုိသူမ်ားလည္း ျပည္တြင္းေရာျပည္ပမွာပါ တဖြဲဖြဲေပၚေပါက္လာပါတယ္။

တဖက္မွာလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က အင္အားစုအားလုံးနဲ႔ ညီၫြတ္ေရးလုပ္မယ္ေျပာတဲ့အတြက္ “ညီၫြတ္ေရး”ဆုိတဲ့ စကားကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး တခ်ဳိ႕ေသာသူေတြ တစခန္း ထလာတာကုိ ေတြ႕ရျပန္ပါတယ္။။ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲမတုိင္မီကေလးအထိ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္မႈကုိ လုံးလုံးပစ္ပယ္ၿပီး (ေရြးေကာက္ပြဲကုိ သပိတ္ေမွာက္မႈဟာ လက္ေတြ႕မဆန္ဘူးလုိ႔ ျပစ္တင္႐ႈတ္ခ်ၿပီး) ေရြးေကာက္ပြဲကုိ အားတက္သေရာ ေထာက္ခံခဲ့သူေတြဟာ အခုက်ေတာ့မွ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ထံ စာေတြ ေရးသူကေရး၊ အႏွစ္ ၂၀ လုံးလုံး အဖြဲ႕ခ်ဳပ္အနားကို ေယာင္လုိ႔ေတာင္ အနားမသီခဲ့တဲ့လူေတြကလည္း အခုက်မွ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္လူငယ္ေတြကုိ သင္တန္းေပးလုိသူနဲ႔၊ အင္တာနက္ဆုိင္ရာ အကူအညီေပးလုိသူနဲ႔၊ လုံၿခဳံေရးအႀကံေပးလုိသူနဲ႔ စသျဖင့္ စသျဖင့္ အကူအညီေပးလုိသူေတြ အလွ်ဳိလွ်ဳိေပၚထြက္ေပၚလာၿပီး အင္မတီးအင္မတန္ အလုပ္မ်ားေနၾကတာကုိ ေတြ႕ေနရပါတယ္။ ဒီအကူအညီမ်ဳိးေတြကုိ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အက်ယ္ခ်ဳပ္က်ေနစဥ္ အခ်ိန္ေတြကတည္းက အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကုိ ေပးလုိက ေပးႏုိင္ခဲ့ပါလ်က္ ဘာေၾကာင့္ မေပးခဲ့ၾကသလဲဆုိတာ စဥ္းစားစရာပါပဲ။ "A friend in need is a friend indeed" - လုိအပ္ေနတုန္းမွာ ကူညီတာကမွ တကယ့္မိတ္ေဆြစစ္ - ဆုိတဲ့ စကားပုံကုိသာ ေျပးျမင္မိပါေတာ့တယ္။။ အခုက်မွ ေပၚျပဴလာျဖစ္မယ့္အရာေတြကုိ ထလုပ္တာဟာ “အခြင့္အေရးလုိခ်င္လုိ႔လား၊ နာမည္ေကာင္းလုိခ်င္လုိ႔လား၊ အမွန္တကယ္ စိတ္ေစတနာရွိလုိ႔လား” စသျဖင့္ သုိ႔ေလာ သုိ႔ေလာ ေတြးေတာမိပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ အင္မတန္ပါးနပ္သူ၊ လူကဲခတ္ေကာင္းသူတဦးျဖစ္တဲ့အေလ်ာက္ အနားကုိ ကပ္ဖုိ႔ႀကဳိးစားေနတဲ့လူေတြထဲကမွ အစစ္အမွန္နဲ႔ အတုအေယာင္ အေပၚယံသမားေတြကုိ မွန္မွန္ကန္ကန္ ခြဲျခားစိစစ္ ေရြးထုတ္ႏုိင္လိမ့္မယ္ဆုိတာ ယုံၾကည္ေနၿပီးသားမုိ႔ စိတ္ပူစရာေတာ့ သိပ္မရွိလွပါဘူး။ ညီၫြတ္ေရးနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ျဖစ္ျဖစ္၊ ေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြးေရးနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ျဖစ္ျဖစ္၊ ပိတ္ဆုိ႔မႈမ်ားနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ျဖစ္ျဖစ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က တခုခုကုိ ေျပာတဲ့အခါတုိင္းမွာ “စစ္မွန္တဲ့ ဒီမုိကေရစီလမ္းေၾကာင္းကုိသြားမယ္ဆုိရင္၊ ျပည္သူလူထုအတြက္ အက်ဳိးရွိမယ္ဆုိရင္” ဆုိတဲ့ လုိအပ္ခ်က္၊ ကန္႔သတ္ခ်က္(Condition)ေလးေတြကုိ မေမ့မေလ်ာ့ ထည့္ထည့္ေျပာတာကို သတိထားမိပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ အင္မတန္ စိတ္ခ်မ္းသာမိပါတယ္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အခုတေလာမွာေတာ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း တခါက ေျပာခဲ့ဖူးတဲ့ “ညီၫြတ္ေရးဆုိတဲ့ေနရာမွာ စားဖားႀကီးေတြ ညီၫြတ္ေရးမ်ဳိးကုိ မလုိခ်င္ဘူး” ဆုိတဲ့ စကားေလးကုိ သတိရေနမိပါေတာ့တယ္။

“ထူးဆန္းေသာ ဝန္ခ်ေတာင္းပန္စာ”

သုိ႔.... စာဖတ္သူ မိဘျပည္သူမ်ားခင္ဗ်ား။

မၾကာမီက မိမိတုိ႔ “သေဘာက္”ဂ်ာနယ္မွ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ ခန္႔မွန္းေဟာကိန္းထုတ္မႈမ်ားသည္ ယခုအခါ မမွန္ကန္ေၾကာင္း ထင္ရွားလာေသာေၾကာင့္ မိမိတုိ႔ အေနျဖင့္ စာဖတ္သူ ျပည္သူမ်ားအား မ်က္ႏွာေအာက္ခ်၍ ႐ုိက်ဳိးစြာ ေတာင္းပန္ရန္ တာဝန္ရွိသည္ဟု ခံစားရပါသည္။ မိမိတုိ႔၏ ခန္႔မွန္း ေရးသားခဲ့မႈမ်ား မွားယြင္း သြားသည့္တုိင္ မိမိတုိ႔ အေနျဖင့္ ႏုိင္ငံႏွင့္ လူမ်ဳိးအေပၚ ထားရွိေသာ ေစတနာ ရာႏႈန္းျပည့္ မွန္ကန္မႈရွိေၾကာင္းကုိမူ က်ိန္ဆုိ၍ ေျပာၾကားလုိပါသည္။ ဘုရားစူး၊ မုိးႀကဳိးပြတ္၊ ကာလနာတုိက္၊ ခ်ီးကားတုိက္။

မိမိတုိ႔၏ ေဟာကိန္းထုတ္မႈမ်ားသည္ ၁၀၂.၀၉ ရာႏႈန္းျပည့္ ႐ုိးသား ေျဖာင့္မတ္မႈ ရွိၿပီး ႏုိင္ငံႏွင့္ လူမ်ဳိးအေပၚ ထားရွိေသာ ေစတနာ မွန္ကန္မႈရွိေၾကာင္း မွတ္ေက်ာက္တင္ခံႏုိင္ပါသည္။ ထုိ႔အျပင္ မည္သည့္ Stakeholder တစ္ဖက္ဖက္ကုိမွ် နိမ့္ပါးေစလုိေသာ ဆႏၵမရွိဘဲ ဘက္ေပါင္းစုံ Win-Win-Win-Win..............Win-Win အလုိ႔ငွာသာ ရည္ရြယ္ခဲ့ေၾကာင္းကုိလည္း မွတ္ေက်ာက္တင္ခံႏုိင္ပါသည္။

မည္သုိ႔ပင္ျဖစ္ေစ မိမိတုိ႔၏ ခန္႔မွန္းသုံးသပ္ခ်က္မ်ား မွားယြင္းခဲ့ေၾကာင္းကုိမူ စာဖတ္သူမ်ားသုိ႔ ႐ုိးသားစြာ ၀န္ခံလုိပါသည္။ မိမိတုိ႔ ၏ ေစတနာအမွားသာလွ်င္ျဖစ္၍ စာဖတ္သူမ်ားအား ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အမွား ေပးရာ ေရာက္ခဲ့လွ်င္လည္း မိမိတုိ႔၏ အႏူးအညြတ္ ေတာင္းပန္မႈကုိ လက္ခံ၍ စာဖတ္သူမ်ားက ခြင့္လႊတ္ ေပးၾကမည္ဟု ယုံၾကည္ပါသည္။ ထုိသုိ႔ သနားခြင့္လႊတ္ၿပီးသကာလ မိမိတုိ႔ “သေဘာက္”ဂ်ာနယ္ကုိ ဝယ္ဖတ္ၿမဲ ဝယ္ဖတ္မည္ဟု မိမိတုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္လ်က္ရွိပါသည္။ ဆက္လက္ အားေပးၾကပါဦးေနာ္။

မိမိတုိ႔ အေနျဖင့္မူ မိမိတုိ႔ သႏၷိ႒ာန္ခ်မွတ္ထားသည့္အတုိင္း ႏုိင္ငံႏွင့္ လူမ်ဳိး အတြက္ မေလွ်ာ့ေသာ ဇဲြလု႔ံလျဖင့္ ႐ုိးသားေသာအမွားမ်ားကုိ ထပ္ကာ ထပ္ကာ အဖန္တလဲလဲ က်ဴးလြန္ေနဦးမည္သာ ျဖစ္ေၾကာင္းကုိလည္း ေအာက္ပါ သီခ်င္းေလးအတုိင္း စာဖတ္သူမ်ားသုိ႔ တပါတည္း အသိေပး လုိက္ပါသည္။

“အရင္လုိ ဘဝအစမွာ.... ျပန္ၿပီးေနခြင့္ရေတာင္....
အျပန္တရာ မုိက္ဦးမွာ၊ အဖန္တရာ မွားဦးမွာ.....
ေနာက္ဆုံးေတာ့ေလ...စဥ္းစားမိတာ....
သေဘာက္မွာ မ်က္စိမရွိပါ”

ပုံ...
႐ုိးသားမႈေပါင္းေျမာက္ျမားစြာျဖင့္၊
အလြန္တရာ ႐ုိးသားေျဖာင့္မတ္ေသာ သေဘာက္ဂ်ာနယ္ အယ္ဒီတာ။

လူနဲ႔ေခြး၊ ေခြးနဲ႔လူ

လူနဲ႔ေခြး ၊ ေခြးနဲ႔လူ

လူသည္ ေခြးကုိ မကုိက္
ေခြးသာ လူကုိ ကုိက္သည္။
လူမွန္လွ်င္ ေခြးႏွင့္ ဖက္မကုိက္ရာ။
လူျဖစ္လ်က္ ေခြးႏွင့္ ဖက္ကုိက္သည္ဆုိအံ့…။
သဘာဝမက်ေသာအမႈကုိ ျပဳရသည္ျဖစ္သျဖင့္
အခန္႔မသင့္လွ်င္ လူသာ ဒဏ္ရာရေပလိမ့္မည္။

ပုံ…
ဆားတုံးဘေလာ့ဂါအေရွာ္…ကုိေပါ။

ေမ့တတ္သူမ်ား သတိထား

"Those who do not remember their past are condemned to repeat their mistakes."
“အတိတ္ကေန သင္ခန္းစာ မယူတတ္သူေတြဟာ အမွားေတြကုိ ထပ္ဖန္တလဲလဲ လုပ္မိဖုိ႔ က်ိန္စာသင့္ေနၾကသူေတြသာ ျဖစ္တယ္”

ရာစုႏွစ္တခု၊ ႏွစ္ေပါင္း ၁၀၀ ဆုိတာ သမုိင္းအျမင္နဲ႔ၾကည့္ရင္ တကယ္ေတာ့ ေဝးလံလွတဲ့ အတိတ္မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တုိ႔တေတြ အမွတ္သညာ မနည္းဘူးဆုိရင္၊ အမႈမဲ့ အမွတ္မဲ့ မေနခဲ့ဘူးဆုိရင္၊ သမုိင္းကုိ ေလ့လာတီးေခါက္ၾကည့္ခဲ့မယ္ဆုိရင္ သတိရသင့္တဲ့ အတိတ္က အျဖစ္အပ်က္ေတြ ရွိေနပါတယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း တရာခန္႔က ျမန္မာေတြ အဂၤလိပ္လက္ေအာက္မွာ က်ေရာက္ေနစဥ္ ကာလအပုိင္းအျခားကုိ ျပန္လည္ စဥ္းစားၾကည့္ပါ။

အဲဒီအခ်ိန္က ျမန္မာျပည္မွာ ႏုိင္ငံေပါင္းစုံက ကုမၸဏီႀကီးေတြ၊ ကုန္တုိက္ႀကီးေတြ၊ ဘဏ္လုပ္ငန္းေတြ စသျဖင့္လာေရာက္ ရင္းနွီးျမႇဳတ္ႏွံၾကတာကုိ ေတြ႕ၾကရပါလိမ့္မယ္။ ထင္ရွားၿပီး လူသိမ်ားတဲ့ ကုမၸဏီအခ်ဳိ႕ကုိ ထုတ္ႏႈတ္ျပရရင္ ဘုံေဘဘားမား၊ စတီးလ္ဘရားသား စတဲ့ သစ္ကုမၸဏီေတြ၊ ဘီအုိစီ ေရနံကုမၸဏီ၊ ဧရာဝတီဖေလာ္တီလာ သေဘၤာကုမၸဏီ၊ ႐ုိးလ္ကုမၸဏီစတဲ့ ကုန္တုိက္ႀကီးေတြ အစရွိသျဖင့္။ ႏုိင္ငံစီးပြားေရးတုိးတက္မႈအေျခအေနနဲ႔ ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ကၽြန္းသစ္၊ ေရနံ၊ ဆန္စပါးေတြ ထြက္ရွိၿပီး အေရွ႕ေတာင္အာရွက အဂၤလိပ္လက္ေအာက္ခံႏုိင္ငံေတြထဲမွာ အဖြံ႕ၿဖဳိးအတုိးတက္ဆုံး ႏုိင္ငံတႏုိင္ငံလုိ႔လည္း ေလ့လာသိရွိခဲ့ရပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ တဖက္မွာ ၾကည့္လုိက္ျပန္ေတာ့ တုိင္းျပည္အေနနဲ႔ ဖြံ႕ၿဖဳိးတုိးတက္ေနေပမယ့္ ျပည္သူလူထုရဲ႕ လူေနမႈအဆင့္အတန္းက ျမင့္တက္မေနခဲ့ပါဘူး။ ဘီအုိစီ ေရနံကုမၸဏီမွာ အလုပ္လုပ္ၾကတဲ့ အလုပ္သမားေတြဆုိရင္ ေရနံဆီမီးခြက္ေတာင္ မထြန္းႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ဆင္းရဲၾကလုိ႔ ေဖာင္စီးရင္းေရငတ္ ဆုိတဲ့ စကားနဲ႔ ခုိင္းႏႈိင္းၾကပါတယ္။ တဖက္မွာလည္း လယ္သမားေတြဟာ ေငြရွင္ေၾကးရွင္ေတြျဖစ္တဲ့ ခ်စ္တီးေတြရဲ႕ ေခါင္းပုံျဖတ္မႈေအာက္မွာ နလန္မထူႏုိင္ေအာင္ ခံၾကရပါတယ္။ ဒီလုိ ဖိႏွိပ္မႈ ၾကပ္တည္းမႈေတြကုိ မခံႏုိင္လုိ႔ ေရနံေျမသပိတ္၊ ၁၃၀၀ ရာျပည့္အေရးေတာ္ပုံ စတဲ့ အေရးေတာ္ပုံႀကီးေတြ ေပၚေပါက္လာခဲ့ၾကတာပါ။

ဒီေတာ့.... ႏုိင္ငံျခား ရင္းႏွီးျမဳတ္ႏွံမႈရွိေပမယ့္ တုိင္းသူျပည္သား အမ်ားစုအေနနဲ႔ ကုိယ့္ၾကမၼာကုိယ္ မဖန္တီးႏုိင္တဲ့အခါ၊ လြတ္လပ္မႈမရွိတဲ့အခါ၊ ျပည္သူျပည္သားေတြရဲ႕ အက်ဳိးစီးပြားကုိ ဥပေဒျပဌာန္းၿပီး ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္မႈကုိ မရတဲ့အခါ ဓနရွင္လူတန္းစားေတြ၊ အုပ္ခ်ဳပ္သူလူတန္းစားေတြရဲ႕ ဖိႏွိပ္မႈ၊ ေခါင္းပုံျဖတ္မႈကုိ ျပည္သူေတြ ေက်ာေကာ့ေအာင္ ခံစားတတ္ၾကရတယ္ဆုိတဲ့ သာဓက အထင္အရွားရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္းပဲ အဲဒီေခတ္က ျမန္မာတမ်ဳိးသားလုံးဟာ ကုိယ္ၾကမၼာကုိယ္ဖန္တီးႏုိင္ေအာင္၊ ကုိယ့္အက်ဳိးစီးပြားကို ကုိယ္ကာကြယ္ႏုိင္ေအာင္ လြတ္လပ္ေရးကုိ အရယူခဲ့ၾကရတာ မဟုတ္ပါလား။

ဒါေတာင္မွ အဂၤလိပ္ေခတ္ကုိ သိမီတဲ့ လူပုဂၢဳိလ္ေတြ ေရးသားတဲ့ အတၳဳပၸတၱိစာအုပ္ေတြ၊ သမုိင္းမွတ္တမ္း၊ ဝတၳဳ႐ုပ္ရွင္ေတြကုိ ျပန္ၾကည့္ရင္ အဂၤလိပ္အစုိးရဟာ နယ္ခ်ဲ႕အစုိးရဆုိေပမယ့္လည္း တရားလက္လြတ္ စိတ္ထင္တုိင္း ရမ္းကားအုပ္ခ်ဳပ္တာမ်ဳိးမဟုတ္။ သူ႕ေခတ္ကာလအေလ်ာက္ တရားဥပေဒ စုိးမုိးမႈရွိတယ္။ သတင္းလြတ္လပ္ခြင့္ အတန္အသင့္ရွိတယ္။ အလုပ္သမားသမဂၢ၊ သတင္းသမဂၢေတြ လြတ္လပ္စြာဖြဲ႕ခြင့္ရွိတယ္။ လမ္းပန္းပုိ႔ေဆာင္ဆက္သြယ္ေရး အဆင္ေျပေအာင္ ဖန္တီးေပးထားတယ္။ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရးက႑ေတြမွာ အထုိက္အေလ်ာက္ ဘ႑ာေငြေၾကးေတြ ခ်ထားသုံးစြဲေပးတယ္။ ယုတ္စြအဆုံး ပုဂၢလိက သစ္ကုမၸဏီေတြအတြက္ သစ္ခုတ္လွဲတဲ့အခါ ကုမၸဏီစိတ္တုိင္းက် အရည္အေသြးေကာင္း သစ္ေတြကုိခ်ည္း မခုတ္လွဲေအာင္၊ သစ္ေတာမျပဳန္းတီးေအာင္ အဂၤလိပ္အစုိးရက သစ္ေတာအရာရွိေတြ ခန္႔ထားၿပီး သစ္ေတာဥပေဒေတြ၊ စည္းကမ္းေတြနဲ႔ စနစ္တက် ခုတ္လွဲေစခဲ့တာကုိ သတိျပဳမိပါတယ္။

ဒီကေန႔ လက္ရွိျမန္မာႏုိင္ငံအေနအထားကေတာ့ အဂၤလိပ္လက္ေအာက္ က်ေရာက္စဥ္အခ်ိန္ကထက္ကုိ အဆမတန္ ဆုိးရြားတယ္လုိ႔ ေျပာႏုိင္ပါတယ္။ စစ္အာဏာရွင္လက္ေအာက္မွာ ျပည္သူလူထုေတြအေနနဲ႔ ကုိယ့္ၾကမၼာကုိယ္ဖန္တီးႏုိင္ခြင့္ မရွိပါဘူး။ တရားဥပေဒ စုိးမုိးမႈလည္း မရွိဘူး။ ျပည္သူလူထုရဲ႕ အက်ဳိးစီးပြားကုိ ကာကြယ္ေပးတဲ့ ဥပေဒေတြ အရံအတားေတြ မရွိဘူး။ သတင္းလြတ္လပ္ခြင့္မရွိဘူး။ လူ႕အခြင့္အေရးေတြကုိ အာဏာပုိင္ေတြက ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း ခ်ဳိးေဖာက္ေနတယ္။

ေနာက္ၿပီး အဂၤလိပ္ေခတ္ကလုိ စည္းကမ္းဥပေဒေတြနဲ႔ စနစ္တက် အုပ္ခ်ဳပ္တာမ်ဳိးမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ဥပမာ...သစ္ကုမၸဏီေတြဆုိရင္ ရွိသမွ် သစ္မာေတြကုိ မဆင္မျခင္ ခုတ္လွဲၿပီး ျပည္ပကုိ တင္ပုိ႔ၾကလုိ႔ ေတာျပဳန္းသေလာက္ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ အလားတူ ေရနံနဲ႔ ေက်ာက္မ်က္သယံဇာတေတြကုိလည္း ႏုိင္ငံျခားကုမၸဏီေတြက တံခါးမရွိဓါးမရွိ ထုတ္ယူၾကလုိ႔ ကုန္သေလာက္ နီးေတာ့မယ္။ ဒီလုိ သယံဇာတ ရင္းျမစ္ေတြကုိ ထုတ္လုပ္ေရာင္းခ်လုိ႔ ျပည္သူေတြမွာ အက်ဳိးရွိသလားဆုိေတာ့ လုံးဝ အက်ဳိးခံစားရျခင္း မရွိပါဘူး။ ေရာင္းရေငြေတြဟာ စစ္အစုိးရ အိပ္ကပ္ထဲကုိသာ ဝင္ၿပီး ျပည္သူတုိ႔အတြက္ သုံးစြဲရမယ့္ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရး၊ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးေတြအတြက္ ဘတ္ဂ်က္မွာ အင္မတန္မွ နည္းပါးလွတဲ့ ရာခုိင္ႏႈန္းအခ်ဳိးအစားကုိသာ မသဒၶါေရစာလုိ ခ်ေပးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ျပည္သူေတြရဲ႕ က်န္းမာေရး၊ စီးပြားေရး၊ ပညာေရးေတြဟာ ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂၂ ႏွစ္အတြင္းမွာ လုံးဝဥႆုံ ခၽြတ္ၿခဳံက်ခဲ့ရတာကုိ အားလုံး မ်က္ျမင္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ အဲဒီကာလအေတာအတြင္း အိမ္နီးခ်င္းတုိင္းျပည္ေတြမွာ ျပည္ပရင္းႏွီးျမဳတ္ႏွံမႈေတြေၾကာင့္ အၿပဳိင္အဆုိင္ စီးပြားေရး ဖြံ႕ၿဖဳိးတုိးတက္လာၾကတာကုိ ျမင္ေတြ႕ၾကရတဲ့အခါ အခ်ဳိ႕ေသာ ျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြအေနနဲ႔လည္း ႏုိင္ငံျခား ရင္းႏွီးျမဳတ္ႏွံမႈေတြသာရွိရင္ သူမ်ားႏုိင္ငံေတြနည္းတူ တုိးတက္လာႏုိင္ေကာင္းရဲ႕လုိ႔ စိတ္ကူးယဥ္အိပ္မက္ေတြ စတင္ မက္လာၾကပုံရပါတယ္။။ အဲဒီမွာ စစ္အစုိးရဖက္ကေန ပင္းၿပီး ဆြယ္ေပးရတဲ့ ပညာရွင္ဆုိသူေတြကလည္း စီးပြားေရးပိတ္ဆုိ႔မႈေၾကာင့္ အလုပ္မျဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္းကုိ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ေအာ္လာၾကတယ္။ လြတ္လပ္တဲ့ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္ကုိ က်င့္သုံးၿပီး ႏုိင္ငံေရးစနစ္ကုိပါ ေျပာင္းလဲႏုိင္ခဲ့တဲ့ ရွားရွားပါးပါး ဥပမာတခုျဖစ္တဲ့ ပုိလန္ႏုိင္ငံ ဥပမာကုိ တြင္တြင္ႀကီး ေပးလာၾကပါတယ္။ သူတုိ႔အဆုိအရ စီးပြားေရး ရင္းႏွီးျမဳႇတ္ႏွံမႈေတြ ရွိလာရင္ပဲ တုိင္းျပည္ဟာ ေန႔ခ်င္းညခ်င္း ႀကီးပြားၿပီး လူလတ္တန္းစားဆုိတာ ေပၚေပါက္လာမယ္။ အေျခခံ စားဝတ္ေနေရး ခုိင္မာလာမယ္ဆုိရင္ ႏုိင္ငံေရးအရ လြတ္လပ္မႈကုိလည္း လူေတြဟာ ေတာင့္တလာၾကမယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ဒီအဆုိဟာ ေနရာတုိင္းအတြက္ မွန္ပါ႔မလားဆုိတာကုိ အထက္မွာ ဆုိခဲ့တဲ့ အဂၤလိပ္လက္ေအာက္ ျမန္မာျပည္အေျခအေနနဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္စဥ္းစားမိပါတယ္။

တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ ဒီေန႔မွာပဲ ႏုိင္ငံျခားသားတေယာက္နဲ႔ ဒီအေၾကာင္း ေျပာျဖစ္ေတာ့ သူက..... “ဘယ္ႏုိင္ငံျခားကုမၸဏီကမွ စြန္႔စားၿပီး မျမႇဳတ္ႏွံခ်င္ဘူး။ မင္းတုိ႔ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေတြက ခုတမ်ဳိး၊ ေတာ္ၾကာတမ်ဳိး။ ခဏေန လုပ္ငန္းလုိင္စင္ ပိတ္မပစ္ဘူးလုိ႔ ဘယ္သူက အာမခံႏုိင္သလဲ။ သူတုိ႔အက်ဳိးစီးပြားနဲ႔ ထိပ္တုိက္ရင္ဆုိင္ရရင္ တရားဥပေဒအရ မွန္မွန္ကန္ကန္ ေျဖရွင္းခြင့္ရမယ္လုိ႔ ဘယ္သူအာမခံရဲသလဲ။ မင္းတုိ႔ႏုိင္ငံမွာ သြားေရာက္ ျမႇဳတ္ႏွံမယ့္ ကုမၸဏီေတြက မင္းတုိ႔ ေဒသခံေတြ အလုပ္ရရွိေရးေတြ၊ အလုပ္လက္မဲ့ပေပ်ာက္ေရးေတြကုိ ဘာတခုမွ စိတ္မဝင္စားဘူး။ အဓိက က အျမတ္အစြန္းရဖုိ႔ပဲ။ ေအး... ေရနံတုိ႔၊ ေက်ာက္စိမ္းတုိ႔လုိ ေသခ်ာေပါက္ အျမတ္အစြန္းရမယ့္ လုပ္ငန္းေတြဆုိရင္ေတာ့ ျမႇဳတ္ႏွံမွာ အေသအခ်ာပဲ”.........တဲ့။ သူေျပာတာကလည္း မျငင္းႏုိင္ေလာက္ေအာင္ မွန္ေနပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ တုိင္းျပည္မွာ တရားဥပေဒ စုိးမုိးမႈမရွိ။ အာဏာပုိင္ေတြကုိယ္၌က အက်င့္ပ်က္ျခစားေနတဲ့ အေနအထားမွာ ရင္းႏွီးျမႇဳတ္ႏွံမႈလုပ္ဖုိ႔ဆုိတာ မလြယ္လွပါဘူး။ နအဖ ေစ်းကြက္စီးပြားေရး စလုပ္ကာစက စကၤာပူကေန သြားၿပီး သန္းနဲ႔ခ်ီ ျမႇဳတ္ႏွံခဲ့သူေတြ အကြဲႀကီး ကြဲခဲ့ဘူးတဲ့ သာဓက ရွိပါတယ္။

ေနာက္တခ်က္က ကုိယ့္တုိင္းျပည္မွာ တရားဥပေဒစုိးမုိးမႈမရွိေသးခင္၊ တုိင္းသူျပည္သား အလုပ္သမားေတြရဲ႕ အက်ဳိးစီးပြားကို ကာကြယ္တဲ့ ဥပေဒေတြ အသင့္မျဖစ္ေသးခင္၊ တုိင္းသူျပည္သားေတြ ကုိယ့္ၾကမၼာကုိယ္ ဖန္တီးခြင့္မရွိေသးခင္မွာ ပိတ္ဆုိ႔မႈကုိ ဖြင့္ေပးရင္လည္း လူေတြရဲ႕ လုပ္အားကုိ ေခါင္းပုံျဖတ္ခံရတာနဲ႔ တုိင္းျပည္ရဲ႕ သယံဇာတေတြကုိ လာေရာက္ အဆီအႏွစ္စုတ္ယူခံရတာပဲ အဖတ္တင္လိမ့္မယ္လုိ႔ ေတြးမိပါတယ္။ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးဆုိတာ ကုိယ့္တုိင္းျပည္မွာ ရွိသမွ်ကုိ တတိတိနဲ႔ ထုခြဲေရာင္းခ်တဲ့နည္းဆုိရင္ေတာ့ ပညာမတတ္တဲ့ ကုေဋႂကြယ္သူေဌးသားရဲ႕ လုပ္ပုံလုပ္ေပါက္နဲ႔ အတူတူပါပဲ။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ခြက္လက္ဆြဲကာ ေတာင္းစားရမယ့္ကိန္းပဲလုိ႔ မစဥ္းစားဘဲ မေနႏုိင္ေအာင္ ျဖစ္ရပါတယ္။

က်ေနာ့္တဦးတည္းသေဘာအရကေတာ့ Targeted Sanctions လုိ႔ ေခၚတဲ့ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ ဦးတည္ပိတ္ဆုိ႔တဲ့ စီးပြားေရးပိတ္ဆုိ႔မႈမ်ဳိးေတြကုိ အထူး သေဘာက်ပါတယ္။ ဥပမာ.... နအဖ လက္ေဝခံ စီးပြားေရးသမားေတြရဲ႕ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြအေပၚ ပိတ္ဆုိ႔မႈေတြ၊ လူ႕အခြင့္အေရးကို ခ်ဳိးေဖာက္တဲ့ နအဖ အဖြဲ႕ဝင္ေတြနဲ႔ မိသားစုဝင္ေတြရဲ႕ စီးပြာေရးလုပ္ငန္းေတြအေပၚ တားျမစ္ပိတ္ဆုိ႔မႈမ်ဳိးေတြ၊ စစ္အစုိးရနဲ႔ လက္နက္အေရာင္းအဝယ္လုပ္တဲ့ ႏုိင္ငံေတြ၊ ကုမၸဏီေတြအေပၚ အေရးယူပိတ္ဆုိ႔မႈေတြ၊ ျမန္မာျပည္တြင္းမွာ မသမာတဲ့ နည္းလမ္းေတြနဲ႔ ရယူထားတဲ့ ေငြမဲေတြကုိ တျခား အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံေတြမွာ သြားေရာက္အပ္ႏွံတဲ့အခါ လက္ခံထားတဲ့ ဘဏ္လုပ္ငန္းေတြအေပၚ အေရးယူပိတ္ဆုိ႕မႈေတြ၊ နအဖ အဖြဲ႕ဝင္ေတြနဲ႔လက္ေဝခံေတြကုိ ဗီဇာပိတ္ပင္မႈမ်ဳိးေတြ၊ သယံဇာတေတြကုိ ထုတ္ယူမယ့္ လုပ္ငန္းႀကီးေတြကုိ ဟန္႔တားပိတ္ဆုိ႔မႈမ်ဳိးေတြကုိ အထူး သေဘာက်ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ တခ်ဳိ႕ေျပာၾကတာရွိတယ္။ ဒီစီးပြားေရးပိတ္ဆုိ႔မႈက နအဖ ရဲ႕ ေထာက္ကြက္ႀကီးတခု ျဖစ္ေနတယ္ဆုိတာမ်ဳိး။ က်ေနာ္စဥ္းစားလုိ႔မရတာက နအဖ ေထာက္ျပတာကုိ ဘာေၾကာင့္ အေရးတယူလုပ္ၿပီး ဂ႐ုစုိက္ေနၾကသလဲ။ နအဖက ျပည္သူလူထုရဲ႕ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္မႈနဲ႔ တက္လာတဲ့ အစုိးရမွ မဟုတ္တာဘဲ။ နအဖ ေထာက္ကြက္ႀကီး ျဖစ္လည္း ဂ႐ုစုိက္ေနစရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူး။ ဂ႐ုစုိက္ခ်င္ရင္ ျပည္သူလူထုရဲ႕ အာဏာလႊဲအပ္ျခင္းခံရတဲ့ လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ အသံကုိပဲ ဂ႐ုစုိက္ရမွာေပါ႔။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အသံကသာ ျပည္သူလူထုရဲ႕ ဆႏၵကုိ ကုိယ္စားျပဳပါတယ္။ နအဖက ျပည္သူလူထု အသံကုိ ကုိယ္စားမျပဳပါဘူး။ ျပည္သူလူထုရဲ႕အသံကုိ နားေထာင္တဲ့၊ ျပည္သူလူထုက အာဏာႏွင္းအပ္ထားတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ အဆုံးအျဖတ္ကုိသာ က်ေနာ္တုိ႔ အေလးမူသင့္တယ္လုိ႔ ေတြးမိပါတယ္။

ေနာက္တခ်က္က တုိင္းျပည္စီးပြားေရးခၽြတ္ၿခဳံက်ရတာဟာ နအဖရဲ႕ စီးပြားေရး စီမံခန္႔ခြဲမႈညံ့ဖ်င္းမႈေၾကာင့္၊ နအဖရဲ႕ အလြဲသုံးစားလုပ္မႈ၊ နအဖရဲ႕ အက်င့္ပ်က္ျခစားေတြေၾကာင့္ဆုိတာ လယ္ျပင္မွာဆင္သြားသလုိ ဒီေလာက္ ရွင္းလင္းေနပါလ်က္နဲ႔ “စီးပြားေရးပိတ္ဆုိ႔မႈေၾကာင့္ ခၽြတ္ၿခဳံက်ရတာပါ”ဆုိတဲ့ နအဖရဲ႕ ဝါဒျဖန္႔စကားကုိ ယုံစားမယ္ဆုိရင္ က်ေနာ္တုိ႔ ဦးေႏွာက္မသုံးရာက်ၿပီး နအဖ ေနာက္လုိက္ ျဖစ္မွန္းမသိလည္း ျဖစ္သြားႏုိင္ပါေသးတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ႏုိင္ငံကုိ စီးပြာေရးပိတ္ဆုိ႕တယ္ဆုိတာက ေျမာက္ကုိရီးယားကို တကမၻာလုံးက ပိတ္ဆုိ႔သလုိ ဝုိင္းဝန္းပိတ္ဆုိ႔အေရးယူမႈမ်ဳိး မဟုတ္ပါဘူး။ အေမရိကန္နဲ႔ အီးယူက စီးပြားေရးပိတ္ဆုိ႔တယ္ဆုိေသာ္ျငားလည္း အိမ္နီးခ်င္းအာဆီယံႏုိင္ငံေတြနဲ႔ အိႏၵိယတုိ႔ တ႐ုတ္တုိ႔က ဘယ္တုန္းကမွ စီးပြားေရးပိတ္ဆုိ႔ခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါနဲ႔လည္း မတုိးတက္ဘူးဆုိေတာ့ စီးပြားေရးပိတ္ဆုိ႔မႈေၾကာင့္ မတုိးတက္တာ မဟုတ္၊ နအဖ အသုံးမက်လုိ႔သာ မတုိးတက္တာျဖစ္ေၾကာင္း ဦးပုညစကားနဲ႔ေျပာရရင္ “ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း မုန္႔တီဟင္းလုိ” ရွင္းရွင္းႀကီး ျမင္ေနရတာပါပဲ။ ဒီၾကားထဲမွာ က်ေနာ္တုိ႔အခ်စ္ေတာ္ နအဖ စစ္အစုိးရက စိတ္မထင္ရင္ မထင္သလုိ နယ္ျခားဂိတ္ကုိ ပိတ္လုိက္ဖြင့္လုိက္နဲ႔ စီးပြားေရးပိတ္ဆုိ႔မႈ တန္ျပန္လုပ္လုိက္ခ်င္ပါေသးသဗ်ား။

ဒါေတြကေတာ့ စီးပြားေရးပိတ္ဆုိ႔မႈနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ က်ေနာ္ေတြးမိသမွ် က်ေနာ့္အျမင္ပါ။ စာဖတ္သူတုိ႔ရဲ႕ အျမင္ကုိလည္း ကြန္မင့္က႑မွာ လြတ္လပ္စြာ ေရးသြားႏုိင္ပါတယ္။ လြတ္လပ္စြာ ကြဲလြဲပုိင္ခြင့္ရွိပါတယ္။

(ေခါင္းစဥ္ကုိ ဆရာျမသန္းတင့္ ဘာသာျပန္တဲ့ စုံေထာက္ဝတၳဳတပုဒ္ရဲ႕ ေခါင္းစဥ္ကုိ ယူသုံးထားပါတယ္။)

ေရးသူ - ကုိေပါ။
(၁၆ ႏုိဝင္ဘာ ၂၀၁၀)

ကုိေပါရဲ႕ အသံ

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ျပည္သူလူထု အသံကုိ နားေထာင္ခ်င္တယ္ဆုိေတာ့... က်ေနာ္လည္း ျပည္သူတေယာက္အေနနဲ႔ က်ေနာ့္ဉာဏ္ေလးရွိသေလာက္ ျခစ္ျခဳတ္စဥ္းစားေတြးေခၚၿပီးသကာလ က်ေနာ့္အသံေလးကုိ အခုလုိ ထုတ္လုိက္ခ်င္ပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ၾကားပါေစသတည္း.... း-)

(၁) ေထာင္ေသာင္းခ်ီတဲ့ လူစုလူေဝးႀကီးေတြလုပ္တဲ့အခါ အားလုံး ၾကားႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ အသံခ်ဲ႕စက္ေကာင္းေကာင္းေတြ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္မွာ လုိအပ္ေနပါတယ္။ မိန္႔ခြန္းေတြကုိ အသံဖမ္းတဲ့အခါ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ ၾကားရေအာင္ မုိက္က႐ုိဖုန္းက အသံကုိ တုိက္႐ုိက္ ဖမ္းယူထားတာမ်ဳိး လည္း (ပါတီဝင္ေတြကုိယ္တုိင္က တာဝန္ယူၿပီး) လုပ္သင့္ပါတယ္။

(၂) အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ရဲ႕ ထုတ္ျပန္ေၾကညာခ်က္ေတြ၊ အသိေပးခ်က္ေတြကုိ ျပည္တြင္းျပည္ပကုိ အလွ်င္အျမန္ ျဖန္႔ျဖဴးေပးႏုိင္မယ့္ တရားဝင္အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာ (official webpage) တခု လုိအပ္ေနပါတယ္။ မိန္႔ခြန္းေတြကိုလည္း အဆုိပါ အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာေပၚမွာ အမ်ားျပည္သူ အလြယ္တကူ နားေထာင္ ကုိးကားႏုိင္ေအာင္ စီစဥ္ေပးထားသင့္ပါတယ္။

(၃) အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္မွာ ပါတီပုိင္ ဓါတ္ပုံဆရာ ေကာင္းေကာင္းေတြ လုိအပ္ေနပါတယ္။ (ကိုေက်ာ္သူ ပန္းခ်ီကား လွဴေနတဲ့ပုံေတြကုိ ၾကည့္ရတုန္းက မွႈန္ဝါးေနတဲ့အတြက္ က်ေနာ္မ်ား မ်က္မွန္မတပ္မိလုိ႔ေလလား ေသခ်ာေအာင္ ျပန္စမ္းၾကည့္ရပါေသးတယ္။)

(၄) ထုတ္ျပန္ေၾကညာခ်က္ေတြကုိ လက္ႏွိပ္စက္႐ုိက္ၿပီး ထုတ္ျပန္တာထက္ ကြန္ျပဴတာမ်ားကို သုံးစြဲၿပီး စာစီစာ႐ုိက္လုပ္ကာ ထုတ္ျပန္ဖုိ႔လည္း အႀကံျပဳပါတယ္။

(၅) ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ Facebook သုံးရင္ မိတ္ေဆြအမ်ားဆုံး ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ ျဖစ္သြားႏုိင္ပါတယ္။ သုံးဖုိ႔လည္း တုိက္တြန္းပါတယ္။

(၆) ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေျပာတဲ့ ဒီမုိကေရစီကြန္ယက္ ဆုိတာကုိ အင္မတန္ စိတ္ဝင္စားပါတယ္။ စကၤာပူ၊ ထုိင္း၊ မေလးရွားက စလုိ႔ ၾသစေတးလ်၊ အဂၤလန္၊ အေမရိကန္စတဲ့ ကမၻာ့တုိင္းျပည္အရပ္ရပ္ကုိ ေရာက္ေနတဲ့ က်ေနာ္တုိ႔လုိ ျမန္မာျပည္သူေတြအားလုံး တစုတစည္းတည္း တက္ညီလက္ညီ ပါဝင္ လႈပ္ရွားႏုိင္တဲ့ ကြန္ယက္ႀကီးတခု ဖြဲ႕စည္းႏုိင္ၾကဖုိ႔ ဆႏၵျပဳပါတယ္။

(၇) ျပည္ပမွာ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြ အမ်ားအျပားရွိတဲ့အတြက္ One Dollar Campaign လုိ႔ေခၚတဲ့ တစ္လကို ျမန္မာတဦးလွ်င္ တစ္ေဒၚလာ ထည့္ဝင္ၿပီး ျပည္တြင္းက ဒီမုိကေရစီ ကြန္ယက္ကုိ ေထာက္ပံ့တဲ့ အစီအစဥ္မ်ဳိး ေပၚလာရင္ ျပည္တြင္းက လႈပ္ရွားမႈေတြကုိ ေတာ္ေတာ္ေလး ထိထိေရာက္ေရာက္ ကူညီႏုိင္မယ္လုိ႔ ေတြးမိပါတယ္။

(Photo taken from Irrawaddy website)

ဒီကေန႔ စကၤာပူဒီမုိကရက္တစ္ပါတီက လုပ္တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲအႀကဳိ ေဟာေျပာပြဲနဲ႔ ရံပုံေငြေစ်းေရာင္းပြဲကုိ စကၤာပူႏုိင္ငံ စပီကာေကာ္နာမွာ ျပဳလုပ္ပါတယ္။ က်ေနာ္နဲ႔ မဒမ္ေပါက စကၤာပူဒီမုိကရက္တစ္ပါတီရဲ႕ မူဝါဒကုိ သေဘာက် ေထာက္ခံတဲ့အေလ်ာက္ သူတုိ႔ပါတီပြဲေတြမွာ ေဗာ္လံတီယာအေနနဲ႔ သြားေရာက္ လုပ္အားေပးေလ့ရွိပါတယ္။ (က်ေနာ္တုိ႔က ပီအာရ္အေနနဲ႔ ေဗာ္လံတီယာ လုပ္ခြင့္ရွိတယ္။) ဒီကေန႔လည္း မနက္ ၉ နာရီကေန ည ၈ နာရီခန္႔အထိ သြားေရာက္ ကူညီရင္း ပြဲကုိ တက္ေရာက္ နားေထာင္ခဲ့ပါတယ္။

တဖက္မွာလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ လြတ္ေျမာက္မႈသတင္းကုိ နားစြင့္ေနရင္းေပါ႔။

ဒီလုိနဲ႔ တေမွ်ာ္ေမွ်ာ္လုပ္ေနရာက (က်ေနာ့္အထင္) ည ၇ နာရီ ၁၅ မိနစ္ေလာက္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လြတ္ၿပီဆုိတဲ့ သတင္း စဝင္လာပါတယ္။ ဒီသတင္းကုိ ၾကားတဲ့အခါ ပါတီအေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴး ေဒါက္တာခ်ီး မိန္႔ခြန္းေျပာတဲ့အလွည့္မွာ “ပထမဦးဆုံး ဝမ္းသာစရာသတင္းကုိ ေျပာျပစရာ ရွိပါတယ္” လုိ႔ ေၾကညာပါတယ္။ ဒီေနာက္ တဆက္တည္း “က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ ႏုိင္ငံနဲ႔ သိပ္မေဝးလွတဲ့ အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံတႏုိင္ငံျဖစ္တဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၂၂ အတြင္း ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အက်ယ္ခ်ဳပ္ က်ခံေနရတဲ့ ဒီမုိကေရစီ သူရဲေကာင္း၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ႏုိဘယ္လ္ဆုရွင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ဒီကေန႔ အက်ယ္ခ်ဳပ္ကေန ျပန္လည္ လြတ္ေျမာက္လာပါၿပီ” လုိ႔ ေၾကညာလုိက္တဲ့အခါ လာေရာက္နားေထာင္ၾကတဲ့ စကၤာပူႏုိင္ငံသား ပရိတ္သတ္အားလုံးက ဝမ္းသာအားရနဲ႔ အားပါးတရ က်ယ္ေလာင္စြာ ေအာ္ဟစ္လက္ခုပ္တီး အားေပးၾကတာကုိ ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္။

လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ က်ေနာ္တုိ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြသာမက သာမန္အားျဖင့္ ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ ခပ္ကင္းကင္းေနေလ့ရွိၾကတဲ့ စကၤာပူႏုိင္ငံသားေတြကေတာင္ ေလးစားခ်စ္ျမတ္ႏုိးၾကတာကုိ မ်က္ဝါးထင္ထင္ ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ ေန႔တေန႔ပါ။။

“စမ္း မၾကည့္သင့္သည့္အရာ”

ၿပီးခဲ့တဲ့ တနဂၤေႏြေန႔က နအဖ စစ္အစုိးရ ျပဳလုပ္က်င္းပေပးခဲ့တဲ့ ၂၀၁၀ အေထြေထြ ေရြးေကာက္ပြဲႀကီး အၿပီးမွာ ထြက္ေပၚလာတဲ့ သတင္းအေထြေထြကုိ လုိက္ဖတ္ရင္း ေရြးေကာက္ပြဲမတုိင္မီကာလက မုိးမခ ကာတြန္းဆရာ ပီကာဆုိ ေမာင္ရစ္ ေရးဆြဲတဲ့ ကာတြန္းတကြက္ကုိ ျပန္ျမင္ေယာင္မိလုိ႔ အင္တာနက္ေပၚက ျပန္ရွာၿပီး မွ်ေဝလုိက္ပါတယ္။

ကာတြန္းေမာင္ရစ္ - “ေခ်း” ဆိုသည္မွာ စမ္းျပီးေတာင္ စားၾကည့္သင့္သည့္အရာ မဟုတ္ပါ
(စက္တင္ဘာ ၄၊ ၂၀၁၀)

အတန္တန္ တားေနတဲ့ ၾကားထဲက ကရဝိတ္ေရခဲမုန္႔အမွတ္နဲ႔ အားပါးတရႀကီး ဟဲလုိက္ၾကသူေတြ အခုေတာ့လည္း ၿမဳိလုိ႔မက်ႏုိင္ေတာ့ဘူး ထင္ပါ႔.... း-)

ပူးတြဲဖတ္႐ႈရန္။...........။

(၁) မင္းသမီး ၃ ပါးႏွင့္ NDF အ႐ံႈးႏွင့္ႀကံဳ

(၂) ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီ၏ ႀကိဳတင္မဲေၾကာင့္ တစည ဝက္ဝက္ကြဲ႐ံႈးဟု ဆို

(၃) “NLD မွန္ပါတယ္” ဟု ဦးေနမ်ိဳးေဝေျပာ

(၄) မဲမသမာမႈရွိေနသည့္အတြက္ အန္ဒီအက္ဖ္ ကန္႔ကြက္ရန္ ျပင္ဆင္

ယွဥ္ၿပဳိင္မႈသာ ပဓာန...တဲ့

ေဘာလုံးဆုိတာ အလုံးႀကီးဆုိေတာ့လဲ ဘယ္အသင္းႏုိင္မယ္ဆုိတာ ေျပာရခက္သား.....။ း-)

ေခါင္းေပါင္းစ လူသမွ်တြင္မွ...

ျမန္မာျပည္တြင္းက ေခါင္းေပါင္းစ တလူလူ လုပ္ေနၾကသမွ် အဖြဲ႕ေတြထဲမွာ ဒီဆုိင္းအဖြဲ႕ေတြပဲ က်က္သေရအရွိဆုံး။ နားဝင္ပီယံ အျဖစ္ဆုံး။ သူ႕အလုပ္ သူလုပ္ၿပီး တာဝန္အေက်ဆုံး။ အညီၫႊတ္ဆုံး။

“ေရကင္းနဲ႔ေဗ်ာတီးလုံး”

ျမန္မာျပည္သူျပည္သားအေပါင္း မဂၤလာအေပါင္းနဲ႔ ျပည့္စုံၾကပါေစ။ ခ်မ္းေျမ႕ၾကပါေစ။ အျမန္ဆုံး စစ္ကၽြန္ဘဝက လြတ္ေျမာက္ၾကပါေစ။

(စစ္အစုိးရရဲ႕ တရားမွ်တမႈမရွိေသာ၊ မလြတ္လပ္ေသာ အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲေန႔ အမွတ္တရ မွတ္တမ္းတင္ ပုိ႔စ္။)

ဒီကေန႔ ညေနပုိင္းက စကၤာပူႏုိင္ငံ ဟုမ္လင္းပါ႔ခ္ စပီကာစ္ေကာ္နာမွာ ျပဳလုပ္တဲ့ “၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ ဆန္႔က်င္ဆႏၵျပပြဲ” က ဓါတ္ပုံပါ။ ျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြနဲ႔အတူ စကၤာပူႏုိင္ငံက လူ႕အခြင့္အေရး လႈပ္ရွားသူေတြပါ မုိးထဲေလထဲမွာ အေရာက္လာၿပီး ပူးေပါင္းဆႏၵျပၾကတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။

ခြပ္ေဒါင္းအလံက က်ေနာ္တုိ႔ပြဲမွာ လုိအပ္တယ္ဆုိလုိ႔ အင္န္အယ္လ္ဒီလြတ္ေျမာက္နယ္ေျမ (မေလးရွား)က FedEx နဲ႔ ေပးပုိ႔ကူညီတာပါ။ ပိုစတာေတြကေတာ့ ထုိင္းအေျခစုိက္ ျမန္မာ့အေရးနဲ႔ သက္ဆုိင္တဲ့ အဖြဲ႕အစည္းေတြဆီက (အခမဲ့) ရပါတယ္။ "No to Burma's sham Election” ဆုိတဲ့ ဘန္နာက “ဖရီးဘားမားကမ္ပိန္းစကၤာပူ”က စီစဥ္ေပးတာပါ။ စစ္အစုိးရအလံသစ္ေနာက္ခံ ဆန္႔က်င္တဲ့ ဘန္နာေတြကေတာ့ အေမရိကားမွာ ဆန္႕က်င္ဆႏၵျပၾကသူေတြဆီကေန ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ကတဆင့္ ေတာင္းယူရရွိတယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ျမန္မာေတြဝတ္ထားတဲ့ "NO" တီရွပ္နဲ႔ ဦးထုပ္အနီေတြက ၂၀၀၈ ေမလက ျမန္မာသံ႐ုံး(စကၤာပူ)ေရွ႕မွာ အေျခခံဥပေဒဆန္႔က်င္ဆႏၵျပပြဲအတြင္း သုံးတဲ့ တီရွပ္နဲ႔ ဦးထုပ္ေတြပါ။

ဒီကန္႔ကြက္ဆႏၵျပပြဲကုိ ဖရီးဘားမားကမ္ပိန္းစကၤာပူ အဖြဲ႕က ကမကထ ျပဳပါတယ္။ အဲသည္အဖြဲ႕က ၂၀၀၇ ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးအၿပီးမွာ ျမန္မာေတြရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးတက္ႂကြမႈကုိ အတုယူအားက်စိတ္နဲ႔ဖြဲ႕စည္းခဲ့တဲ့ “Sg human rights" အဖြဲ႕ (အခုေတာ့ ဖ်က္သိမ္းလုိက္ပါၿပီ)က အဖြဲ႕ဝင္ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူေတြနဲ႔ ဖြဲ႕စည္းထားတာပါ။

က်ေနာ့္အေနနဲ႔ ဒီေရြးေကာက္ပြဲကုိ ကန္႔ကြက္ဆႏၵျပရျခင္း အေၾကာင္းေတြကေတာ့....

(၁) ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကုိ နအဖ စစ္အစုိးရက ယခုအခ်ိန္အထိ ေလးစားအသိအမွတ္မျပဳျခင္း
(၂) ဒီမုိကေရစီနည္းလမ္းမက်တဲ့ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒကုိ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ ကန္႔ကြက္လုိျခင္း
(၃) မတရားတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ ဥပေဒေတြအရ လြတ္လပ္ၿပီး တရားမွ်တတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ မျဖစ္ျခင္း
(၄) အားလုံးပါဝင္ႏုိင္တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ မဟုတ္ျခင္း၊ (ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားကုိ လႊတ္မေပးျခင္း)
(၅) အေရးအႀကီးဆုံးအေနနဲ႔ ဒီေရြးေကာက္ပြဲဟာ ဒီမုိကေရစီကုိ ေဆာင္ၾကဥ္းေပးႏုိင္မွာမဟုတ္ဘဲ စစ္အစုိးရရဲ႕ မတရားအုပ္ခ်ဳပ္မႈသက္တမ္းကုိ တာရွည္ေစမွာသာျဖစ္ျခင္း....

စတဲ့ အေၾကာင္းအခ်က္ေတြေၾကာင့္ ကန္႔ကြက္ဆႏၵျပရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ ကန္႔ကြက္ဆႏၵျပတဲ့အတြက္ ဒီေရြးေကာက္ပြဲႀကီးဟာ တုန္႔ကနဲ ရပ္တန္႔သြားခ်င္မွ ရပ္တန္႔သြားပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ရပ္သည္ျဖစ္ေစ၊ မရပ္သည္ျဖစ္ေစ... ကုိယ့္ဖက္က ကုိယ္ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ဆႏၵကုိ လြတ္လပ္စြာထုတ္ေဖာ္သင့္တယ္။ ႀကဳိးစားသင့္တယ္လုိ႔ ယူဆတဲ့အေလ်ာက္ ကန္႔ကြက္ဆႏၵျပျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ တခ်ိန္မွာ လူအမ်ားရဲ႕ ရင္ခုန္သံေတြ ထပ္တူက်တဲ့အခ်ိန္၊ လူအမ်ားစုရဲ႕ ႀကဳိးပမ္းအားထုတ္မႈေတြ အခ်ိတ္အဆက္မိသြားတဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တုိ႔ လုိခ်င္တဲ့ အေျခအေနတရပ္ကုိ ဖန္တီးထူေထာင္ႏုိင္ၾကမယ္လုိ႔ ယုံၾကည္ပါတယ္။

က်ေနာ့္ကင္မရာထဲမွာ မွတ္တမ္းတင္ခဲ့တဲ့ အဲဒီ ဆႏၵျပပြဲနဲ႔ ပါတ္သက္တဲ့ ဓါတ္ပုံေတြကုိ ဒီလင့္ မွာ သြားၾကည့္ႏုိင္ပါတယ္။

Image Credit - Link -

အိပ္ယာထ၊ မ်က္ႏွာသစ္၊ သြားတုိက္
အင္တာနက္နဲ႔ မနက္စာစား
အင္တာနက္နဲ႔ ေကာ္ဖီေသာက္
အင္တာနက္နဲ႔ စီေဘာက္စ္ဝင္
အင္တာနက္နဲ႔ ခ်က္တင္လုပ္
အင္တာနက္နဲ႔ ေဖ့စ္ဘြတ္ေမြ႕
အင္တာနက္နဲ႔ ေန႔လည္စာသြင္း
အင္တာနက္နဲ႔ သီခ်င္းနားေထာင္
အင္တာနက္နဲ႔ ေယာင္စိန္လုပ္
အင္တာနက္နဲ႔ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္
အင္တာနက္နဲ႔ အသိရွာ
အင္တာနက္နဲ႔ ဘီယာေသာက္
အင္တာနက္နဲ႔ ဘေလာက္ေရး
အင္တာနက္နဲ႔ အီးေမးလ္စစ္
အင္တာနက္နဲ႔ အမ်ဳိးခ်စ္ျပ
အင္တာနက္နဲ႔ ညစာစား
အင္တာနက္နဲ႔ တရားနာ (ႏုိင္ငံေရးတရားေျပာပါတယ္)
အင္တာနက္နဲ႔ အိပ္ယာဝင္
အင္တာနက္ပင္ အိပ္မက္မက္
ေၾသာ္... တစကၠန္႔ကေလးမွ မအားရသူပါ။

ကမၻာတလႊားမွ ၂၀၁၀ လုိဂုိ အမ်ဳိးမ်ဳိး

ကမၻာတလႊားမွ ၂၀၁၀ လုိဂုိ အမ်ဳိးမ်ဳိး.....

ပူးတြဲဖတ္႐ႈရန္။..........။ အလံသူခုိး

“စပီကာေကာ္နာကို လာခဲ့ပါ”

လာမယ့္ ေအာက္တုိဘာလ ၃၀ ရက္ေန႔ ညေနပုိင္း စကၤာပူႏုိင္ငံ စပီကာေကာ္နာမွာ ဖရီးဘားမားကမ္ပိန္း(စကၤာပူ)ကေန ဦးေဆာင္ျပဳလုပ္မယ့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲအေပၚ ဆန္႔က်င္႐ႈတ္ခ်ပြဲကုိ လာေရာက္ ပူးေပါင္းၾကဖုိ႔အတြက္ ဖိတ္ၾကားစာ ျဖစ္ပါတယ္။ အခ်ိန္နဲ႔ေနရာ အေသးစိတ္ကုိ ဘန္နာ ေအာက္မွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။

S’poreans to speak up against Burma’s sham elections

As Burma prepares itself for its General Elections, which have been criticized worldwide for being neither free nor fair, the Free Burma Campaign (Singapore) is lending its voice to the criticism with an event at Speakers’ Corner on 30 October.

From the Free Burma Campaign:

Join us at Speakers’ Corner on Saturday, 30 October 2010 from 4pm to 4.45pm to say “NO TO BURMA’S SHAM ELECTIONS” .

Come for a photo session and get your voice heard with a large placard that reads “No to Burma’s Sham Elections”. As a gesture of solidarity, do wear a red shirt for the event.

The Burmese Junta is determined to push through with elections on 7 November 2010. This is being done despite electoral laws that clearly do not allow a free and fair election.

Long-time dissident and Nobel Peace Prize laureate Daw Aung San Suu Kyi remains under house arrest while many political prisoners are still held in prison. Meanwhile, the Burmese people are living in constant fear of torture and harassment under the military regime.

Join us as we stand in unity with the people of Burma. Let us come together to say “No” to the planned election – a sham election that does not represent the true voice of the people.

No to Burma’s Sham Election!

Our Facebook event page - http://www.facebook.com/event.php?eid=155688537800050

အၫႊန္းလင့္ခ္။...........။ S’poreans to speak up against Burma’s sham elections

အလံသူခုိး

ဒီကေန႔ဟာ...
အလံေဟာင္းကုိ
အေလာင္းဟန္နဲ႔
ျမႇဳတ္ႏွံလုိက္တဲ့ေန႔။

ဒီကေန႔ဟာ...
အလံသစ္ကုိ
အလစ္သန္သူေတြက
ထုတ္ျပန္လုိက္တဲ့ေန႔။

အလံသစ္ဒီဇုိင္းကုိ
ေစာင္းငဲ့ ၾကည့္လုိက္ေတာ့မွ
လားလား....
စစ္အစုိးရဟာ သူခုိးပါလား။

ကုလားအလံကုိလည္း ခုိးတယ္။
တ႐ုတ္အလံကုိလည္း ခုိးတယ္။
႐ုရွားအလံကုိလည္း ခုိးတယ္။
အလံသုံးမ်ဳိး တၿပဳိင္တည္း ခုိးတယ္။

...အုိး..မုိင္ေဂါ႔ဒ္...။

အလံခုိး...အဲေလ...အလံေျပာင္းတဲ့အတြက္
အေလာင္းျပန္ရရင္ ကံေကာင္းတယ္မွတ္ပါ။

အေဟာင္းနဲ႔အသစ္
ျဖစ္ၿမဲဓမၼတာ
ဘယ္အရာမွ တာရွည္မၿမဲ
အေျပာင္းအလဲဆုိတဲ့အတုိင္း
ေျပာင္းၿပီးရင္ လဲရမည္သာ။

(မွတ္ခ်က္။............။ စာေၾကာင္းတုိင္းမွာ စကားလိမ္ျဖင့္ ဖတ္ရန္မလုိပါ။)

Photo credit - Link -

အုိင္ဖုန္း အုိင္မက္ (iphone, imac)
အုိင္ပက္၊ အုိင္ေပါ႔ဒ္ (ipad, ipod)
အရမ္းေဟာ့တ္ အေရာင္းလည္းသြက္
စတိဗ္ေဂ်ာ့ဗ္ရဲ႕ လက္ရာေတြအၾကား
ဆင္တူယုိးမွား စတုိင္ထုတ္လုိသလားမသိ
အုိင္ဗုတ္ဆုိတာႀကီး
ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ တုိင္းျပည္မွာ ထြက္ခ်လာ။

အုိင္ဗုတ္ဆုိတဲ့ေနာက္ေတာ့
ပုပ္အဲ့ေနတဲ့ ေရအုိင္ႀကီးေပါ႔။
အုိင္ပုပ္ထဲမွာ
စတုိင္ထုတ္ေနသမွ် အေမာင္ေတြကလည္း
(ျပည္သူ႕ေငြကုိ) ထုိင္အုပ္မယ့္ေကာင္ေတြခ်ည္းသာ။

အမႈိက္သ႐ုိက္တုိ႔ ျပည့္ေမာက္
ပုိးေလာက္တုိ႔ ေပ်ာ္ရႊင္
မစင္စြန္႔ရာ၊ က်င္စြန္႔ရာ...
အုိင္နာ အုိင္ဆုိး
အုိင္က်ဳိး အုိင္ပဲ့
အုိင္ပ်က္ အုိင္စုတ္
အုိင္ပုပ္ အုိင္ညစ္...
(ရပ္ကြက္ထဲ ရန္ျဖစ္ရင္ေတာင္)
ထစ္ကနဲဆုိ ေျပာင္းဝက က်ည္ထြက္
ေခတ္အပ်က္မွာ အမတ္ျဖစ္မယ္အႀကံနဲ႔
မႏွစ္သက္စရာ ေသနတ္ပစ္ တကယ္သန္တဲ့
ေၾသာ္... စစ္ထြက္ငနာေတြ အရပ္ဝတ္ ဖလွယ္ျပန္။

စနစ္ကယ္ မမွန္
ဒလဝမ္ မင္းအတုလုပ္ေလေတာ့
ျပည္သူ႕ဥစၥာကုိ သူ႔ဥစၥာမွတ္
ျပည္သူ႕လုပ္စာ သူ႕လုပ္စာမွတ္တဲ့ျပင္
အခ်ဳပ္အခ်ာအာဏာကုိပင္
သူ႕အေမလင္ ပစၥည္းလုိ အပုိင္ကုပ္ၿပီး
အႏုိင္ဆုပ္လုိပါတဲ့ ျဖတ္လမ္းအႀကံ
အုိင္ဗုတ္ဆုိတာရဲ႕ ဇာတ္လမ္းအမွန္။

Photo credit - Link -

ႏွင္း...မွ ဟုတ္ရဲ႕လား....။
ႏွင္းကေလးေတြမွ ဟုတ္ရဲ႕လား...အာ။

သံသယေတာအလယ္ ေမာတယ္...အခ်စ္ရယ္။
ပန္းခ်ီကဗ်ာထက္လွတဲ့
စကၤာ...တကၠရဲ႕ ကၽြန္းညဳိျမဝယ္... (ထုိးထုိးေထာင္ေထာင္ ကရိန္းေလးေတြကုိ စိတ္ကူးနဲ႔ ေဖ်ာက္ၾကည့္ပါ။ တကယ္လွပါတယ္။)
မုိးေျမနိမ့္ေယာင္ မာယာေဆာင္လုိ႔...
ျမဴႏွင္းတုိ႔ ေဝတဲ့ကာလ
ခ်မ္းျမျမ ခ်ိန္ခါဝယ္
လွပုံေလးလည္း တမ်ဳိးရယ္....
တစိမ့္စိမ့္ေလးလည္း ေအးတယ္ (အဲယားကြန္းဖြင့္ထားလုိ႔)
တသိမ့္သိမ့္ေတြးစရာေလးေတြ ရွိေနၿပီမုိ႔
စင့္ကာပူမွာ ေဝတဲ့ႏွင္းရယ္...
ႏွင္းကေလးေတြမွ ဟုတ္ရဲ႕လား...အား...
ႏွင္းကေလးေတြမွ ဟုတ္ပါရဲ႕လား...ကြယ္။

ဘုရားစူး... ႏွင္းမဟုတ္ရပါဘူးခင္ဗ်ာ။ အင္ဒုိနီးရွား ေတာင္ယာမီး႐ႈိ႕ရာက ႏွစ္စဥ္လုိလုိ စကၤာပူဖက္ကုိ လြင့္လာတဲ့ မီးခုိးေငြ႕ေတြပါ။ ဒီလုိပဲ.. စကၤာပူမွာ ေဆာင္းရာသီမႀကဳံရလုိ႔ ႀကံဖန္ၿပီး သီခ်င္းေလးနဲ႔ ေဆာင္းဖီလင္ သြင္းယူၾကည့္လုိက္တာပါ။ စကၤာပူမွာေနထုိင္သူေတြအဖုိ႔ ဒီအတုိင္းေနလည္း အသက္႐ွဴေလႁပြန္လမ္းေၾကာင္းမွာ ေရာဂါရမယ့္အတူတူ ေနရတာ တန္ေအာင္ မျဖစ္မေန ေဆးလိပ္ေသာက္ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းလုိက္ပါတယ္။

အေၾကာင္းစုံသိလုိခ်င္ရင္ ဓါတ္ပုံေအာက္က လင့္ခ္မွာသာ သြားဖတ္ၾကည့္ပါေတာ့။

(ရာဇဝင္မ်ားရဲ႕ သတုိ႔သမီး)

ဒီကာတြန္းကေတာ့ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္က ဆြဲခဲ့တဲ့ က်ေနာ့္ရဲ႕ ကာတြန္းလက္ရာေလးပါ။ နာဂစ္မုန္တုိင္း တုိက္ခတ္အၿပီး ကုလသမဂၢနဲ႔ ႏုိင္ငံတကာအလွဴရွင္မ်ားဆီက ေဒၚလာ ၁၁ ဘီလီယံ အကူအညီေပးမယ္ အသံထြက္လာတုန္းက ဗုိလ္သန္းေရႊတေယာက္ အူယားဖားယားနဲ႔ ဘန္ကီမြန္းကို လက္ခံေတြ႕ဆုံတာကုိ သေရာ္ခ်င္လုိ႔ ဆြဲခဲ့တာပါ။ ဘန္ကီမြန္းနဲ႔ နအဖအၾကားက ဆက္ဆံေရးကို “The marriage of convenience” လုိ႔ ဆုိလုိခဲ့ခ်င္တာပါ။ ဗုိလ္သန္းေရႊကုိ သတုိ႔သမီးေနရာကထားၿပီး လက္ထပ္ကတိေတြ ေပးေနတဲ့ပုံ ဆြဲခဲ့ပါတယ္။ ကာတြန္းနာမည္ကုိေတာ့ “ရာဇဝင္မ်ားရဲ႕ သတုိ႔သမီး” လုိ႔ ေပးခဲ့ပါတယ္။

ဒီေနာက္မွာေတာ့ ကုလသမဂၢက ေစလႊတ္လုိက္တဲ့ စစ္သည္ေတာ္သုံးသိန္းျဖစ္တဲ့ ရာဇာလီ၊ ဂမ္ဘာရီနဲ႔ ဘန္ကီမြန္းတုိ႔ မစြံပုံကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး “RGB နဲ႔ ကၽြဲေမတၱာစာ” ဆုိၿပီး ကဗ်ာေျပာင္ေလးတပုဒ္ ေရးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

သိၾကတဲ့အတုိင္း နအဖ စစ္အစုိးရက တဖက္မွာ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္။ ဘန္ကီမြန္းချမာမွာလည္း “အထူးစုိးရိမ္မိေၾကာင္း” ထုတ္ျပန္ခ်က္ေတြကလြဲၿပီး တကယ္တမ္း ဘာမွ ထိထိေရာက္ေရာက္ တုန္႔ျပန္ႏုိင္တာမ်ဳိးမဟုတ္တဲ့အတြက္ NLD ဦးဝင္းတင္ကေတာင္ ဘန္ကီမြန္း ဒီေလာက္စုိးရိမ္ေနရတဲ့အတြက္ ႏွလုံးေရာဂါျဖစ္မွာ စုိးရပါတယ္ ဆုိတဲ့အေၾကာင္း ဟာသစြက္ၿပီး ေဝဖန္ခဲ့ပါတယ္။

အခုေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔ကေတာ့ ဘန္ကီမြန္းနဲ႔ လုိက္ဖက္မယ့္ ဘြဲ႕အမည္တခုေပးရန္ ဆႏၵျဖစ္ေပၚမိတဲ့အေလ်ာက္ ကုိမုိးတိမ္ညဳိရဲ႕ဘေလာ့ဂ္ပုိ႔စ္တခုမွာ ဝင္ေရးျဖစ္ခဲ့တဲ့ က်ေနာ့္ ကြန္မင့္ကို နည္းနည္း မြန္းမံၿပီး တင္လုိက္ပါတယ္။

“ဘန္ကီမြန္းနဲ႔ လုိက္ဖက္တဲ့ ဘြဲ႕အမည္”

က်ေနာ္ တခါတေလ ေလွ်ာက္စဥ္းစားတယ္။ ေဂါက္ၾကည့္တာေပါ႔ဗ်ာ။

လူျဖဴ ေယာက္်ား၊မိန္းမ၊ကေလးေတြကုိ ၾကည့္ရင္ ဆံပင္ေတြကလည္း ေရႊေရာင္နဲ႔၊ အသားအေရာင္ကလည္း ျဖဴေဖြးတယ္။ အရပ္အေမာင္းကလည္း ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း။ ႐ုပ္ရည္ကလည္း ၾကည့္ေကာင္းတဲ့လူေတြ ေတာ္ေတာ္ၾကည့္ေကာင္းတယ္။ ေငးၾကည့္ရတယ္။ ႐ုပ္ဝတၳဳပုိင္းဆုိင္ရာကလည္း တုိးတက္ၿပီး လုိတရဆုိသလုိ ျဖစ္ေနေတာ့ ဗုဒၶစာေပထဲမွာ ေတြ႕ရတတ္တဲ့ နတ္ျပည္ဆုိတာ ဒါမ်ဳိးလားလုိ႔ တခါတခါ ေတြးမိတယ္။ ဒီလုိေတြးလုိ႔ က်ေနာ့္အဆုိးမဆုိပါနဲ႔ဦး။

သိပၸံပညာမွာ အနာဂတ္ကုိ ခရီးသြားျခင္း travel to the future ဆုိတာ သီအုိရီအရ ျဖစ္ႏုိင္သတဲ့။ ဒီေတာ့ က်ေနာ္စဥ္းစားတာ ဗုဒၶက အတုမရွိတဲ့ ဉာဏ္ေတာ္၊ တန္ခုိးေတာ္တုိ႔ကုိ ပုိင္ဆုိင္ေလေတာ့ အနာဂတ္ကာလကုိ ေဒသစာရီ (ပါဠိမကၽြမ္းေတာ့ ကာလစာရီ လုိ႔ ေျပာရင္ ပုိမွန္ရမလားမသိ) ႂကြခ်ီရင္းနဲ႔မ်ား ယေန႔ေခတ္ တုိးတက္တဲ့ လူျဖဴႏုိင္ငံတခုခုဆီ ေရာက္သြားခဲ့ေလသလားလုိ႔ ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ ေတြးမိတယ္။ ဘာေၾကာင့္ဒီလုိေတြးရသလဲဆုိေတာ့ တုိက္ဆုိင္တာေတြ ရွိေနတယ္ခင္ဗ်။

ဥပမာ သိၾကားမင္းစီးတဲ့ နတ္ျမင္းတေထာင္ကတဲ့ ရထားေဝဇယႏၱာ ဆုိတာမ်ဳိးဗ်ာ။ ဒီေခတ္ႀကီးထဲမွာ ျမင္းေကာင္ေရတေထာင္၊ တေသာင္းအားရွိတဲ့ ေလယာဥ္ပ်ံလုိ၊ ရဟတ္ယာဥ္လုိဟာမ်ဳိး၊ Air Force One လုိဟာႀကီးေတြကုိ ေျပာတာလားလုိ႔ ေတြးမိတယ္။ ဝရဇိန္လက္နက္ဆုိရင္ “ျမင့္မုိရ္ကုိပင္ သူခြင္းရင္ ထြင္းလုိ႔ေဖာက္ႏုိင္တာ” ဆုိေတာ့..... တာလီဘန္ေတြကို အေမရိကန္ဗုံးႀကဲတုန္းက Banker Buster လုိဟာမ်ဳိး၊ အႏုျမဴထိပ္ဖူးတပ္ ပဲ့ထိန္းဒုံးက်ည္လုိဟာမ်ဳိးေတြကုိ ေျပာခ်င္တာလားလုိ႔ ေတြးမိတယ္။ သိၾကားမင္းဆုိတာကေတာ့ အဲဒီလက္နက္ကုိ ပုိင္တဲ့ အင္အားႀကီးႏုိင္ငံတခုခုက သမၼတ (သုိ႔မဟုတ္) ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ျဖစ္ရမယ္။ ဘန္ကီမြန္းေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ ငရဲသနင္း ယမမင္းဆုိတာကေတာ့ ေနျပည္ေတာ္က အဘကုိ ေျပာတာျဖစ္မယ္လုိ႔ ေတြးမိတယ္ခင္ဗ်။

ေနာက္ၿပီးေတာ့ဗ်ာ.... နတ္သက္ တရက္က လူ႕ျပည္မွာ အသက္တေထာင္ ဆုိတာေတြ။ ဒါကလည္း ပုိၿပီး ျမန္ျမန္ ခရီးသြားသူအတြက္ အခ်ိန္ဟာ ပုိေႏွးေကြးသြားတယ္ဆုိတဲ့ အုိင္းစတုိင္းရဲ႕ ရီလစ္တီဗတီသီအုိရီက သေဘာေတြနဲ႔ စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့လည္း ကုိက္ေနျပန္ေရာဗ်။

ဘန္ကီမြန္းကေတာ့ သိၾကားမင္းမျဖစ္ႏုိင္ဘူးဆုိရင္ ေလနတ္သားမ်ား ျဖစ္ေလမလားဆုိၿပီး ေရာက္တတ္ရာရာ စဥ္းစားမိပါေၾကာင္း.....။

ရွိပါေစေတာ့ ရွိေစေတာ့

အနီေရာင္ပတ္စ္ပုိ႔တ္သက္တမ္းနဲ႔ ဝင္ေငြခြန္ေျပစာဟာ
အညမညပစၥေယာေဟာတု ဆုိလုိ႔
ႏွေျမာေျမာနဲ႔ စုထားသမွ် ပုိက္ဆံေလးကုိ
ဘဏ္ထဲကေန ထုတ္ယူေပးလုိက္ရတဲ့အေၾကာင္း
ေၾကညာေမာင္းခတ္မေနခ်င္ေတာ့ပါဘူး။
ငါ႔ဝဋ္ေႂကြးနဲ႔ငါ
ရွိပါေစေတာ့ ရွိေစေတာ့။

ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြကို လွ်ပ္စစ္လႈိင္းေပၚကတဆင့္
ပုိ႔သခြင့္ေတာင္းတဲ့အခါ
ဂြစ္ကနဲဲ တခ်က္သာျမည္ၿပီး
တခ်ီတည္း ျပဳတ္က်သြားေပမယ့္
မသက္ကေလးရယ္တဲ့မွ ေၾသာ္မသာ
တေဒၚလာစီ ေကာင္တာတက္လြန္းလုိ႔
ဖုန္းဘီလ္လာမွ မ်က္ျဖဴဆုိက္ရတဲ့အေၾကာင္း
ျပန္ေျပာင္းၿပီး မလွစ္ဟခ်င္ေတာ့ပါ။
ငါ႔အျပစ္နဲ႔ငါသာ
ရွိပါေစေတာ့ ရွိေစေတာ့။

ျပည္တြင္းက သတင္းေတြ ၾကားၾကားသမွ်
အားရစရာ တကြက္မပါ။
ကမၻာမွာ ေနရာမွားၿပီး လူျဖစ္လာခဲ့ေလသလားလုိ႔
စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ ညည္းတြားလုိက္ျပန္ရင္လည္း
နမီးဘီးယားက AIDS ေရာဂါသည္ မိဘမဲ့ကေလးက
မ်က္ေစာင္းထ ထုိးခ်င္ထုိးေနဦးမွာမုိ႔
မညည္းဝံ့ေတာ့ပါဘူး။
ငါ႔ဘဝနဲ႔ငါသာ
ရွိပါေစေတာ့ ရွိေစေတာ့။

သစ္တပင္ေကာင္း ငွက္တေသာင္းနားရတယ္ဆုိေပမယ့္
သစ္ပင္က လက္ေမာင္းေလာက္
ငွက္ေပါင္းက တကုေဋ
ေသၿပီဆရာ။
မညႇာမတာ ခ်ီးပါခ်တဲ့ အေကာင္ေတြကလည္း တင္းၾကမ္းျပည့္။
ပင္စည္ကုိ ေတ့ၿပီး ေသးပန္းတတ္တဲ့ေကာင္ေတြလည္း
ေသာက္က်ဳိးနည္း မ်ားမွမ်ားဆုိတာ
ေဝဒနာျပပြဲ ခင္းမေနေတာ့ပါဘူး။
ငါ႔အျဖစ္နဲ႔ငါသာ
ရွိပါေစေတာ့ ရွိေစေတာ့။

“ေဆာင္းကတၱီပါနဲ႔ ပဲႀကီးေလွာ္”

ၿပီးခဲ့တဲ့ “သမီးရဲ႕ အေျဖမ်ား” ပုိ႔စ္မွာတုန္းက က်ေနာ္အီးေပါက္တာနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ သမီးက ဟာသ လုပ္သြားပုံကုိ ေရးခဲ့ပါတယ္။ သမီးလုိပဲ မဒမ္ေပါကလည္း ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ဟာသ လုပ္ဖူးပါတယ္။

ဒီလုိပါ.... သိၾကတဲ့အတုိင္း စကၤာပူမွာက မုိးရြာတာနဲ႔ ေနပူတာက လြဲလုိ႔ ရင္ခုန္စရာ ရာသီစက္ေမာင္း အေျပာင္းအလဲမရွိေလေတာ့ ေဆာင္းရာသီလုိမ်ဳိးဆုိရင္ ျမန္မာျပည္က ေဆာင္းတြင္းကုိ အေဝးကေန သတိရ လြမ္းဆြတ္ၾကရတာမ်ဳိး မဟုတ္ပါလား။ က်ေနာ္တုိ႔လည္း ေဆာင္းရာသီေရာက္လာၿပီဆုိရင္ ေဟမာန္ေဆာင္းနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ သီခ်င္းေလးေတြကုိ အလြမ္းေျပဖြင့္ၿပီး နားေထာင္တတ္တယ္။

တခါက ေဟမာေနဝင္း ျပန္ဆုိထားတဲ့ ေဆာင္းကတၱီပါ (ပဲကတၱီပါ မဟုတ္) သီခ်င္းကုိ နားေထာင္ေနတုန္း မဒမ္ေပါက ေျပာလာတယ္။

“ကုိကုိ... ဒီသီခ်င္းထဲမွာ မင္းအေၾကာင္း ပါတယ္၊ သိလား” တဲ့။

က်ေနာ္လည္း ဘယ္လုိက ဘယ္လုိ ေဆာင္းကတၱီပါ သီခ်င္းထဲမွာ က်ေနာ့္အေၾကာင္း ပါရတာလဲဆုိတာ အေျပးအလႊား စဥ္းစားၾကည့္ရတာေပါ႔။ စဥ္းစားလုိ႔ မရေပါင္။ ဒါနဲ႔ “ဘယ္မွာ ပါလုိ႔လဲ” လုိ႔ ေမးလုိက္ေတာ့ မဒမ္ေပါက ရယ္က်ဲက်ဲနဲ႔....

“ေျမာက္ေလ ေသြးၿပီ ေသြးၿပီ.... ေအးလည္း ေအးေတာ့သည္.... ဆုိတဲ့ အပုိဒ္က မင္းကုိ ေျပာတာေပါ႔” ဆုိေတာ့မွ “ေၾသာ္... ငါ ခံလုိက္ရတာပါကလား” ဆုိတာ ေကာင္းေကာင္း သေဘာေပါက္ေတာ့တယ္။ ကဲ... ၾကည့္ဦး...။ က်ေနာ့္ဘာသာ အီးေပါက္တာကုိ “ေမ်ာက္ေလေသြး”တယ္လုိ႔ သူေျပာစရာလား။

ဒီတပုိ႔စ္မွာေတာ့ က်ေနာ့္လုိပဲ ေလလည္တတ္လုိ႔ ဒုကၡေရာက္ရသူတဦးအေၾကာင္း ဟာသေလးတပုဒ္ကုိ ျမန္မာလုိ (တုိက္႐ုိက္မဟုတ္)ဘာသာျပန္ၿပီး တင္ဆက္လုိက္ပါတယ္။

“ပဲေလွာ္ႀကဳိက္သူ”

တခါတုန္းက ပဲႀကီးေလွာ္ အင္မတန္ႀကဳိက္တတ္တဲ့ အမ်ဳိးသမီးတေယာက္ ရွိသတဲ့။ ပဲႀကီးေလွာ္ ႀကဳိက္တတ္ေပမယ့္ သူမရဲ႕ ျပႆနာကေတာ့ ပဲေလွာ္ စားၿပီးတုိင္းမွာ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ဖြယ္ေကာင္းေလာက္ေအာင္ တားမႏုိင္ဆီးမရ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း ေလလည္တတ္တာပါပဲတဲ့။

တေန႔က်ေတာ့ အဲဒီအမ်ဳိးသမီးဟာ လူတေယာက္နဲ႔ ခ်စ္ႀကဳိက္သြားၿပီး လက္ထပ္ေတာ့မယ္ အလုပ္မွာ သူမ ဘာသာေတြးသတဲ့။ “ငါ႔ေယာက္်ားဟာ အင္မတန္ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕ႏူးညံ့ၿပီး လူႀကီးလူေကာင္းဆန္တယ္။ ငါ႔ရဲ႕ အီးေပါက္တတ္တဲ့အက်င့္ကုိ သူ႕အေနနဲ႔ ႏွစ္သက္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူး” လုိ႔ေတြးမိၿပီး ပဲႀကီးေလွာ္စားတဲ့အက်င့္ကုိ အနစ္နာခံ စြန္႔လႊတ္လုိက္သတဲ့။

ဒီလုိနဲ႔ လေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာလာခဲ့ၿပီး တရက္ အလုပ္ကေန အိမ္အျပန္ လမ္းမွာ သူမရဲ႕ ကားပ်က္သြားတယ္။ ဒါနဲ႔ အိမ္ကုိ လမ္းေလွ်ာက္ျပန္လာရမွာမုိ႔ ေနာက္က်မယ္ဆုိတဲ့အေၾကာင္း ခင္ပြန္းသည္ကုိ ႀကဳိတင္ ဖုန္းဆက္ အေၾကာင္းၾကားထားလုိက္တယ္။

အိမ္ကုိ လမ္းေလွ်ာက္ျပန္လာေနတုန္းမွာ လမ္းမွာ ပဲႀကီးေလွာ္သည္နဲ႔ ပက္ပင္းတုိးေရာတဲ့။ ပဲႀကီးေလွာ္ကုိ ျမင္ေတာ့ စားခ်င္စိတ္က တေက်ာ့ျပန္ၿပီး ထႂကြေသာင္းက်န္းလာျပန္ေတာ့တာေပါ႔။

အိမ္ကလည္း ေတာ္ေတာ္ေလး လွမ္းေသးေတာ့ “အခုေန စားသြားလုိက္ရင္ အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ေလာက္ဆုိ အီးေပါက္တာလည္း ၿပီးသြားေလာက္ေရာေပါ႔”လုိ႔ ေတြးၿပီး စိတ္မထိန္းႏုိင္ဘဲ ပဲႀကီးေလွာ္ေတြ ဝယ္စားမိေရာတဲ့။

ဒီလုိနဲ႔ တလမ္းလုံး အီးေတြ တဘြတ္ဘြတ္ ေပါက္ရင္း ျပန္လာခဲ့တယ္။ အိမ္နားေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ အေတာ္ေလးကုိ ေနသာထုိင္သာရွိသြားၿပီး သူမဘာသာလည္း ထိန္းခ်ဳပ္ ေအာင့္အီးသြားႏုိင္ၿပီလုိ႔ တြက္ဆမိသတဲ့။

အိမ္ေပါက္ဝမွာ ေစာင့္ေနတဲ့ ခင္ပြန္းသည္ဟာ သူမကုိျမင္လုိက္ရတဲ့အခါ အင္မတန္ စိတ္လႈပ္ရွားဟန္နဲ႔ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ဆီးေျပာတယ္။

“အခ်စ္ေရ.... ညစာအတြက္ အံ့အားသင့္စရာတခု ကုိယ္စီစဥ္ထားတယ္၊ သိလား”

အဲဒီလုိ ေျပာၿပီးတာနဲ႔ သူမ မ်က္ႏွာ(မ်က္စိ)ကုိ အဝတ္စည္းလုိ႔ ထမင္းစားခန္းထဲကုိ တန္းေခၚသြားတယ္။ ထမင္းစား စားပြဲက ကုလားထုိင္မွာ ထုိင္ခုိင္းတယ္။ ထုိင္ၿပီးၿပီးခ်င္း သူမမ်က္ႏွာမွာစည္းထားတဲ့ အဝတ္ကုိ ျဖည္ေပးမယ္အလုပ္ ဧည့္ခန္းထဲက တယ္လီဖုန္းက ျမည္လာတယ္။ ဒါနဲ႔ ခင္ပြန္းသည္က မ်က္ႏွာစည္းထားတဲ့ အဝတ္ကုိ သူျပန္မလာခင္ ျဖည္မၾကည့္ဘုိ႔ ကတိေတာင္းၿပီးမွ တယ္လီဖုန္းကုိ သြားကုိင္တယ္။

တကယ္ေတာ့ သူမ စားလာတဲ့ ပဲႀကီးေလွာ္ဟာ အဲသည္အခ်ိန္အထိ အရွိန္မေသေသးဘူး။ ခဏအတြင္းမွာပဲ ဗုိက္ထဲမွာ ေလေတြ တင္းလာၿပီး ထိန္းမထားႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္လာတယ္။ ဒါနဲ႔ ခင္ပြန္းသည္ ဧည့္ခန္းထဲမွာ ဖုန္းေျပာေနတာကုိ အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး သူ မရွိတုန္း ခါးကေလးကုိ အသာလိမ္၊ တင္ကေလးတဖက္ အသာႂကြၿပီး အီးတလုံးကုိ အားပါးတရ လႊတ္ထည့္လုိက္တယ္။ အဲဒီအီးဟာ အသံက်ယ္႐ုံတင္မကဘူး၊ အနံ႕ကလည္း ေျမေဆြးကားႀကီးတစီး ျဖတ္ေမာင္းသြားသလုိပဲတဲ့။

ၿပီးေတာ့မွ သူမေပါင္ေပၚမွာ ျဖန္႔တင္ေပးထားတဲ့ လက္သုတ္ပုဝါကုိ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ အသာျဖန္႔ကုိင္လုိက္ၿပီး ေလထဲက အနံ႔ေတြ ေပ်ာက္သြားေအာင္ လက္သုတ္ပုဝါနဲ႔ အသည္းအသန္ ယပ္ခတ္ၿပီး ထုတ္လုိက္တယ္။ ခဏေနျပန္ေတာ့ ေနာက္ထပ္တင္ပါးေလးတဖက္ကုိ ႂကြလုိက္ျပန္ၿပီး အီးသုံးလုံး ဆက္တုိက္ ေပါက္ထုတ္လုိက္ျပန္တယ္။ ဒီတခါေတာ့ အမႈိက္ကားႀကီး ျဖတ္ေမာင္းသြားသလုိပါပဲတဲ့။

ဒီလုိနဲ႔ ဧည့္ခန္းထဲက ေယာက္်ားဖုန္းေျပာေနတဲ့အသံကုိ တဖက္က နားစြင့္ရင္း ေနာက္ထပ္ဆယ္မိနစ္ေလာက္အတြင္းမွာ သူမဟာ တင္ပါးေလးႏွစ္ဖက္ကုိ တလွည့္စီႂကြၿပီး အီးေတြ ဆက္တုိက္လႊတ္ေနခဲ့သတဲ့။ ဧည့္ခန္းထဲက ခင္ပြန္းသည္ တယ္လီဖုန္းခ်ေတာ့မလုိ႔ ႏႈတ္ဆက္စကားေျပာေနသံ ၾကားတဲ့အခ်ိန္က်မွ သူမဟာ ပတ္ဝန္းက်င္ ေလထုထဲက အနံ႔ေတြေပ်ာက္ေအာင္ လက္သုတ္ပုဝါနဲ႔ ကဗ်ာကယာ ယပ္ထုတ္လုိက္ၿပီး လက္သုတ္ပုဝါကုိ ေပါင္ေပၚမွာ ျပန္ျဖန္႔တင္၊ လက္ကေလးႏွစ္ဖက္ကုိ အသာယွက္လုိ႔ ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္တဲ့အၿပဳံးေလးနဲ႔ ခင္ပြန္းသည္အလာကုိ ေစာင့္စားေနလုိက္တယ္။

ခင္ပြန္းသည္ျပန္ေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ သူမဟာ ပီဘိ အျပစ္ကင္းစင္တဲ့ ဇနီးသည္ကေလးတေယာက္ပုံမ်ဳိး ဖမ္းေနေတာ့တာေပါ႔။ ခင္ပြန္းဟာ ဖုန္းေျပာတာ အခ်ိန္ၾကာသြားတဲ့အတြက္ သူမကုိ ေတာင္းပန္လုိက္ၿပီး သူမသိေအာင္ အဝတ္စည္းထားတဲ့ေအာက္က ေခ်ာင္းၾကည့္ေသးသလားလုိ႔ ေမးတယ္။ သူမကလည္း ဟင့္အင္း၊ ေခ်ာင္းမၾကည့္ပါဘူးလုိ႔ ေျဖလုိက္တယ္။

အဲသည္ေတာ့မွ ခင္ပြန္းသည္က သူမ မ်က္ႏွာမွာ စည္းထားတဲ့ အဝတ္ကုိ အသာအယာ ဖယ္ေပးလုိက္တယ္။ သူမ အႀကီးအက်ယ္ အံ့အားသင့္သြားတယ္။

ထမင္းစားပြဲ ပတ္ပတ္လည္မွာ ဧည့္သည္ ဆယ့္ႏွစ္ေယာက္ဟာ သူမကုိ “ဟက္ပီးဘတ္သ္ေဒး” ေျပာဖုိ႔ ထုိင္ေစာင့္ေနၾကတာကုိ ေတြ႕လုိက္ရသတဲ့။

ပူးတြဲဖတ္႐ႈရန္။............။ Baked Beans

ေဟာစိလုိ ေဟာစိလုိ

(ဟုိတေန႔က မိတ္ေဆြတေယာက္ ျပန္လည္ေဖာက္သည္ခ်တဲ့ ပုံျပင္ေလးပါ။)

ဒုတိယကမၻာစစ္အတြင္း ဂ်ပန္တပ္ေတြ ျမန္မာျပည္ကုိ ဝင္အလာ ရြာတရြာ ေရာက္ေတာ့ ဂ်ပန္တပ္ေတြက ရြာထဲရွိသမွ် မိန္းမမွန္သမွ်ကုိ တေယာက္မက်န္ မုဒိန္းက်င့္သတဲ့။ အဲသည္လုိ အက်င့္ခံရတဲ့အထဲမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံသား ေပါက္ေဖာ္ႀကီးတေယာက္ရဲ႕ ဇနီးလည္း ပါသတဲ့။

ဒီကိစၥျဖစ္ပ်က္ၿပီး ေျခာက္လ တႏွစ္ေလာက္ ၾကာတဲ့အထိ တ႐ုတ္ႀကီးက အဲဒီကိစၥအေပၚ မေက်မခ်မ္းႏုိင္ေသးဘဲ တဖြဖြ ေျပာေနသတဲ့။ ဒီေတာ့ မိန္းမကလည္း ၾကာလာေတာ့ သည္းမခံႏုိင္ေတာ့ဘူး။ သူ႕ေယာက္်ားကုိ ေျပာတယ္။ “ဒီမွာ၊ က်မ တေယာက္တည္း ကြက္ၿပီး မုဒိန္းအက်င့္ခံရတာမဟုတ္ဘူး။ တရြာလုံးအက်င့္ခံရတာပဲ။ ရွင္က ဘာလုိ႔ တမူထူးျခားၿပီး မေက်မခ်မ္းျဖစ္ေနတာလဲ” လုိ႔ ေျပာသတဲ့။

အဲသည္အခါ တ႐ုတ္ႀကီးက တ႐ုတ္သံဝဲဝဲနဲ႔... “ေအး.... တရြာလုံး မုဒိန္းအက်င့္ခံရတာေတာ့ မွန္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဂ်ပန္ေတြ မင္းကုိ မုဒိန္းက်င့္တုန္းက မင္းက ေအာက္ကေန ေဟာစိလုိ ေဟာစိလုိ (ေဟာဒီလုိ ေဟာဒီလုိ) အလုိက္သင့္ ေကာ့ ေကာ့ေပးတာကုိ ျမင္ရလုိ႔ ငါက မေက်မခ်မ္း ျဖစ္ေနတာကြ” လုိ႔ ျပန္ေျပာလုိက္ပါသတဲ့။

အခုလည္း နအဖ အစုိးရက ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကုိ မဟားဒယားႀကီးက်င္းပလုိ႔ သူတုိ႔လုိခ်င္ရာကို (မုဒိန္းက်င့္သလုိ) အဓမၼနည္းနဲ႔ အရယူဖုိ႔ ႀကဳိးပမ္းေနပါတယ္။ ဒီအေနအထားမွာ (၁၉၉၀ခုႏွစ္က ေရြးခ်ယ္ခံ)ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္ ကုိယ္စားလွယ္ႀကီးတခ်ဳိ႕နဲ႔ ဂ်ာနယ္လစ္အမည္ခံ တတိယ အုပ္စုဝင္ အေခ်ာင္ႏႈိက္သမားမ်ားဟာ ျပည္သူ႕ေရွ႕က မားမားမတ္မတ္ ရပ္ျပရမယ့္အစား နအဖကုိ အလုိတူ အလုိပါ “ေဟာစိလုိ ေဟာစိလုိ” အလုိက္သင့္ လႈပ္ရွားေပးေနတာ ေတြ႕ျမင္ေနရတဲ့အတြက္ ျပည္သူတဦးအေနနဲ႔ အင္မတန္မွ ေအာ့ႏွလုံးနာမိပါေတာ့တယ္။

သံတူေၾကာင္းကြဲ (ဒုတိယအႀကိမ္)

(ေရွ႕က ပုိ႔စ္နဲ႔ ဆက္စပ္တဲ့အတြက္ အရင္က ေရးခဲ့ဖူးတဲ့ ပုိ႔စ္ႏွစ္ခုကုိ ျပန္လည္ ဆန္းသစ္လုိက္ပါတယ္။ ပထမ အပုဒ္က အနက္အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆုိခ်က္ ဆန္ၿပီးေတာ့ ဒုတိယ တပုဒ္ျဖစ္တဲ့ “သ႐ုပ္ပ်က္လုိ႔ ေျပာသင့္သလား” ဆုိတဲ့့ ပုိ႔စ္ဟာ ေရွ႕မွာ တင္ခဲ့တဲ့ “ႏႈတ္ဆက္စကား ေျပာၾကားရာဝယ္” ပုိ႔စ္နဲ႔ အထူး ဆက္စပ္မႈ ရွိပါတယ္။)

“သံတူေၾကာင္းကြဲ”

ျမန္မာဘာသာစကားမွာ အနက္အဓိပၸါယ္တခုထက္ပုိတဲ့ ေ၀ါဟာရေတြရွိၿပီး သုံးစြဲတဲ့အခါ နားေထာင္သူအဖုိ႔ အဓိပၸါယ္ေကာက္မလြဲေအာင္ သတိထားသုံးစြဲရတာေတြ ရွိပါတယ္။

ဥပမာ......... “ယုံၾကည္မႈ”။

ယုံၾကည္မႈလုိ႔ ဆုိလုိက္ရင္ တစုံတခုအေပၚ သက္၀င္ယုံၾကည္မႈ (Belief) ဆုိလုိတာ ျဖစ္ႏုိင္သလုိ တဦးနဲ႔ တဦး အျပန္အလွန္ ယုံၾကည္စိတ္ခ်မႈ (Trust)ကုိ ဆုိလုိတာလည္း ျဖစ္ေနႏုိင္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာအေပၚ ယုံၾကည္မႈဟာ သက္၀င္ယုံၾကည္မႈျဖစ္ၿပီး မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းအခ်င္းခ်င္းၾကားက ယုံၾကည္မႈဟာ ယုံၾကည္စိတ္ခ်မႈ ျဖစ္ပါတယ္။

အထူးသျဖင့္ ႏုိင္ငံေရးစကား၀ုိင္းေတြမွာ အဲဒီ ယုံၾကည္မႈ အေၾကာင္းကုိ ကြဲကြဲျပားျပားျဖစ္ေအာင္ ဂ႐ုတစုိက္နဲ႔ ေျပာျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ကုိယ္ေျပာခ်င္တာဟာ အေရးေတာ္ပုံတခုအေပၚ ယုံၾကည္မႈကုိ ေျပာခ်င္တာလား၊ ဒါမွမဟုတ္ အေရးေတာ္ပုံအတြင္းမွာ အတူတကြပါ၀င္ၾကမယ့္ ရဲေဘာ္ရဲဖက္ အခ်င္းခ်င္းအၾကားက ယုံၾကည္မႈကုိ ေျပာခ်င္တာလား။ နားေထြးသြားႏုိင္တဲ့အတြက္ ျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္ထပ္ ေ၀ါဟာရ တခုက..... “ယဥ္ေက်းမႈ”။

ယဥ္ေက်းမႈဆုိတာမွာလည္း လူမ်ဳိးတမ်ဳိး၊ ႏုိင္ငံတႏုိင္ငံရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈ ( Culture ) နဲ႔ အေျပာအဆုိ၊ အေနအထုိင္၊ အျပဳအမူရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈ ( Politeness )ဆုိၿပီး ႏွစ္မ်ဳိးကြဲျပားပါတယ္။

အေျပာအဆုိ၊ အေနအထုိင္၊ အျပဳအမူရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈ (Politeness )မွာေတာင္မွ ႏွစ္မ်ဳိးႏွစ္စား ထပ္ခြဲရမယ္လုိ႔ ယူဆမိပါတယ္။

ပထမ တမ်ဳိးက လူအဖြဲ႕အစည္းအတြင္းမွာ ယဥ္ေက်းတယ္လုိ႔ အစဥ္အလာအရသတ္မွတ္ထားတဲ့ သေကၤတေတြ( etiquette )ပါ။ အဲဒါေတြက ကိုယ့္ထက္အသက္ႀကီးတဲ့လူေတြကုိ ဦး၊ ေဒၚ တပ္ၿပီး ေခၚေ၀ၚတာမ်ဳိး၊ ဘုန္းႀကီးနဲ႔ ဆက္ဆံတဲ့အခါ ေခၚေ၀ၚသုံးစြဲ ျပဳမူတာမ်ဳိးေတြ၊ သံခင္းတမန္ခင္းေတြနဲ႔ ထိေတြ႕ေျပာဆုိတဲ့အခါ၊ အလွဴပြဲ၊ မဂၤလာပြဲေတြ၊ ဧည့္ခံပြဲေတြတက္ေရာက္တဲ့အခါ ေနရာေဒသအလိုက္ လုိက္ေလ်ာညီေထြ ျပဳမူေျပာဆုိသင့္တယ္လုိ႔ အမ်ားလက္ခံသတ္မွတ္ထားခ်က္ေတြပါ။

ဒုတိယတမ်ဳိးကေတာ့ ပုိၿပီးအဆင့္ျမင့္တဲ့ ယဥ္ေက်းမႈမ်ဳိးပါ။ အဲဒါက တဖက္သားအေပၚမွာ ေလးစားမႈ၊ ကုိယ္ခ်င္းစာမႈ တုိ႔ကုိ ျပတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈမ်ဳိးပါ။ ဥပမာ ကုိယ့္ေ၀စု ရိကၡာထုပ္ကုိ ကုိယ္မစားပဲ ကုိယ့္ထက္ ငတ္ျပတ္ေနသူကုိ ေကၽြးလုိက္တာမ်ဳိး၊ အတူတကြ ခရီးထြက္လာသူခ်င္းအေပၚမွာ ကူညီေစာင့္ေရွာက္မႈမ်ဳိး၊ သူတပါးအေပၚမွာ မတရားလူလည္က်ေခါင္းပုံျဖတ္ဖုိ႔ကုိ စက္ဆုတ္မႈမ်ဳိး၊ သူတပါးလြတ္လပ္ခြင့္ကုိ မထိပါးတာမ်ဳိး စတဲ့ အျပဳအမူမ်ဳိးေတြဟာ အယဥ္ေက်းဆုံး အျပဳအမူေတြပါ။ အတုိခ်ဳပ္ေျပာရရင္ေတာ့ အယဥ္ေက်းဆုံး အျပဳအမူေတြဟာ ကုိယ္ခ်င္းစာတရားနဲ႔ မွ်မွ်တတ ရွိမႈအေပၚမွာ အရင္းခံပါတယ္။

လူတဦးတေယာက္ (သုိ႔မဟုတ္) အစုအဖြဲ႕တခုဟာ အဆင့္ျမင့္ပညာေတြတတ္ေကာင္း တတ္ေနႏုိင္ပါတယ္။ ေငြေၾကးအရလည္း က်ိက်ိတက္ ခ်မ္းသာေနႏုိင္ပါတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ တဖက္ဖက္မွာ လွ်မ္းလွ်မ္းေတာက္ ေအာင္ျမင္ေနႏုိင္ပါတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ အာဏာကုိ လက္ကုိင္ရထားတာလည္း ျဖစ္ေနႏုိင္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ အဲဒီ လူတဦးတေယာက္ (သုိ႔မဟုတ္) အစုအဖြဲ႕တခုဟာ အျခားလူေတြအေပၚမွာ ကုိယ္ခ်င္းစာစိတ္ေခါင္းပါးၿပီး မွ်မွ်တတ ရွိဖုိ႔ မႀကဳိးစားဘူးဆုိရင္ ဘယ္ေလာက္ပဲ ပညာတတ္တတ္၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ ခ်မ္းသာခ်မ္းသာ၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ ရာထူးဌာနႏၱရ ႀကီးႀကီး မယဥ္ေက်းသူလုိ႔ပဲ သတ္မွတ္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီေနရာမွာ ေစာေစာကေျပာတဲ့ လူမ်ဳိးတမ်ဳိးရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈ ( Culture ) အစိတ္အပုိင္းတခုျဖစ္တဲ့ တုိက္ပုံအက်ႌ၊ ေတာင္ရွည္ပုဆုိး၊ ေမာင့္က်က္သေရ ေခါင္းေပါင္း စတဲ့ အဆင္တန္ဆာသက္သက္ကုိ ၀တ္ဆင္ျပ႐ုံနဲ႔ ယဥ္ေက်းသူလုိ႔ သတ္မွတ္လုိ႔မရပါဘူး။ အလားတူပဲ လူႀကီးေရွ႕မွာ ခါးကုန္းသြားတတ္ၿပီး၊ ႏႈတ္ကေန ခ်ဳိသာယဥ္ေက်း ေျပာဆုိတတ္႐ုံမွ်နဲ႔လည္း ယဥ္ေက်းသူလုိ႔ ေျပာလုိ႔ မရျပန္ပါဘူး။

တကယ့္အယဥ္ေက်းဆုံးလူသားဆုိတာက လူသားအခ်င္းခ်င္းအေပၚ ကုိယ္ခ်င္းစာတရားနဲ႔ မွ်မွ်တတ ဆက္ဆံတတ္သူသည္သာလွ်င္ အယဥ္ေက်းဆုံးလူသားလုိ႔ က်ေနာ္ယူဆခ်င္ပါတယ္။

အလားတူ ေနာက္ထပ္ ေ၀ါဟာရတခုကေတာ့...... “႐ုိးတယ္” ဆုိတဲ့ စကားပါ။

႐ုိးတယ္ဆုိတာ ႐ုိးသားတာ (Sincere) ကုိ ေျပာတာျဖစ္ႏုိင္သလုိ၊ အေနအထုိင္ အေတြးအေခၚ မဆန္းျပား မ႐ႈပ္ေထြးျခင္း ( Simple ) ကုိ ဆုိလုိတာျဖစ္ႏုိင္တဲ့အျပင္၊ ႐ုိးအျခင္း၊ ထူျခင္း (Naive) ကုိ ေျပာလုိျခင္းလည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။

အဲဒီသုံးမ်ဳိးမွာ ႐ုိးသားျခင္းဟာ ေကာင္းမြန္တဲ့ အရည္အေသြးတခုလုိ႔ က်ေနာ္ယူဆပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ႐ုိးသားတယ္ဆုိတာ တဖက္သားကုိ လွည့္ျဖားလုိတဲ့သေဘာ ကင္းစင္လုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။ လက္ေတြ႕ေလာကမွာ ဘယ္သူမွ လွည့္ျဖားခံရျခင္းကုိ ႏွစ္သက္မယ္မထင္ပါဘူး။ “လက္ေတြ႕ေလာကမွာ” ဆုိတဲ့ စကားကုိ ေရွ႕မွာ ခံထားရျခင္းကေတာ့ “အႏုပညာအရ” လွည့္ျဖားျခင္းလည္း ရွိႏုိင္ေသးလုိ႔ပါပဲ။

အႏုပညာမွာေတာ့ လွည့္ျဖားဆုိတာထက္ တကယ္မရွိတာကုိ ရွိသေယာင္ ဖန္တီးယူျခင္းေတြ ပါ၀င္လုိ႔ပါပဲ။ အဲသည္လုိ လွည့္ျဖားျခင္းကုိေတာ့ အႏုပညာကုိ ခံစားတတ္တဲ့ လူေတြရဲ႕ သေဘာသဘာ၀အရ တကယ္မဟုတ္မွန္းသိသိႀကီးနဲ႔ ႏွစ္သက္ႏုိင္ပါတယ္။

လက္ေတြ႕ေလာကမွာ လွည့္ျဖားျခင္းကေတာ့ အထက္မွာေျပာခဲ့တဲ့ လူအခ်င္းခ်င္းအေပၚမွာ ရွိသင့္တဲ့ ကိုယ္ခ်င္းစာတရားနဲ႔ မွ်မွ်တတရွိမႈကုိ မေလးစားရာ၊ ေဖာက္ဖ်က္ရာေရာက္တဲ့အတြက္ မယဥ္ေက်းတဲ့ အျပဳအမူလုိ႔ ဆုိႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လွည့္ျဖားျခင္းသေဘာ ကင္းစင္တဲ့အတြက္ ႐ုိးသားျခင္းဟာ ေကာင္းမြန္တဲ့ အရည္အေသြးတခုလုိ႔ က်ေနာ္ယူဆပါတယ္။

အေနအထုိင္ အေတြးအေခၚ မဆန္းျပား မ႐ႈပ္ေထြးျခင္း (Simple) ျဖစ္ျခင္းကေတာ့ လူတဦးတေယာက္ခ်င္းရဲ႕ ေရြးခ်ယ္ပုိင္ခြင့္ျဖစ္သြားပါၿပီ။ ေကာင္းတယ္ဆုိးတယ္ ေျပာစရာ မရွိေတာ့ပါဘူး။ တုိက္ပုံနဲ႔ ပုဆုိးကုိ ႏွစ္သက္သူက တုိက္ပုံပုဆုိးကုိ ၀တ္ႏုိင္သလုိ၊ ဂ်င္းေဘာင္းဘီနဲ႔ နားသံသီး၀တ္ခ်င္သူကလည္း သူ႕ဘာသာ လြတ္လပ္စြာ ၀တ္ဆင္ႏုိင္ပါတယ္။ အဲဒီေနရာမွာ ငါက တုိက္ပုံ၊ ပုဆုိး၀တ္လုိ႔၊ ငါက ရင္ဖုံးနဲ႔ ခ်ိတ္ထမီ၀တ္လုိ႔ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ၊ စကပ္၀တ္တဲ့လူေတြထက္ ပုိၿပီး လူေကာင္းျဖစ္တယ္၊ ပုိၿပီး လူယဥ္ေက်းျဖစ္တယ္လုိ႔ သတ္မွတ္ရင္ မွားယြင္းတယ္လုိ႔ ယူဆပါတယ္။

ေနာက္ဆုံးတခုျဖစ္တဲ့ ႐ုိးအျခင္း ( Naive )ကေတာ့ မေကာင္းတဲ့ အဓိပၸါယ္လုိ႔ သေဘာရပါတယ္။ အတယ္ဆုိမွေတာ့ ဘယ္ေကာင္းပါေတာ့မလဲ။ သူတပါးက ကုိယ့္အေပၚမွာ မမွ်မတလာလုပ္ရင္လည္း ခံရေတာ့မွာကုိး။

က်ေနာ္ငယ္ငယ္က အ ပုံကုိ အလ်ဥ္းသင့္လုိ႔ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။

က်ေနာ္ သုံးေလးႏွစ္သား အရြယ္က က်ေနာ့္အိမ္ကုိ လာလည္တဲ့ အကုိ၀မ္းကြဲတေယာက္ဟာ အိမ္ကုိ ေရာက္တုိင္း က်ေနာ္ကုိ အနင္းခုိင္းတတ္ပါတယ္။ က်ေနာ္ကလည္း နင္းေပးတာေပါ႔။ နင္းလုိ႔ မိနစ္ ၂၀ ေလာက္ ၾကာၿပီဆုိရင္ အကုိက ေအာက္က အနင္းခံရင္းက က်ေနာ့္ကုိ နင္းခ ေတာင္းပါေတာ့တယ္။ က်ေနာ္ကလည္း အကုိ႔ကုိ နင္းခ ေပးဖုိ႔အတြက္ အေမ့ဆီေျပးၿပီး ပုိက္ဆံေတာင္းပါတယ္။

အေမကေတာ့ ေျပာရွာပါတယ္။ “ငါ႔သားႏွယ္.... အလုိက္တာဟယ္။ နင္က နင္းခ ေပးရမယ့္လူမဟုတ္ဘူး။ တကယ္ေတာ့ နင္က ရ ရမယ့္လူ။” ။ ဒါနဲ႔ က်ေနာ္က အကုိ႔ဆီကုိ ျပန္ေျပးၿပီး က်ေနာ္က နင္းခ ရ ရမယ့္လူ ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း ျပန္ေျပာျပတယ္။ အကုိက တခါ ရွင္းျပျပန္တယ္။ “ဒီမွာ.... မင္းက ငါ႔အေပၚ တက္နင္းတဲ့သူ။ ငါက အနင္းခံရတဲ့လူ။ ငါ႔မွာ အနင္းလည္းခံရေသးတယ္၊ မင္းကုိလည္း နင္းခ ျပန္ေပးရဦးမယ္ဆုိေတာ့ မင္းတရားသလား” လုိ႔ ျပန္ေမးတယ္။

အဲဒီေတာ့ က်ေနာ္လည္း အေမ့ဆီကုိ ျပန္ေျပးၿပီး က်ေနာ္သာလွ်င္ နင္းခကုိ ေပးရမယ့္သူ ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း အေမ့ကုိ ေနာက္တေခါက္ ရွင္းျပရ ျပန္တာေပါ႔။ ကဲ.... က်ေနာ့္ေမြးသမိခင္အဖုိ႔ေတာ့ သူ႕သားေတာ္ေမာင္ေရႊေသြးဟာ ဒီေလာက္ အူအေနပုံကုိ ဘယ္ေလာက္မ်ား အားမလုိအားမရ ျဖစ္လုိက္ေလမလဲ။

အဲဒါ က်ေနာ္ငယ္ငယ္က ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ပါ။ အခုႀကီးေတာ့လည္း အဲဒီလုိ ႐ုိးအပုံကုိ မေကာင္းမွန္းသိလုိ႔ ျပဳျပင္ေပမယ့္ တခ်ဳိ႕ေနရာေတြမွာေတာ့ ခံရဆဲပါ။

ကဲ......ေရွ႕တပုိ႔စ္တုန္းကလုိပဲ။ က်ေနာ့္ပုိ႔စ္ကုိ ေမးခြန္းေလးတခုနဲ႔ အဆုံးသတ္ လုိက္ပါတယ္။

မိတ္ေဆြအေနနဲ႔ မယဥ္ေက်းဆုံးလုိ႔ ယူဆသတ္မွတ္တဲ့ အျပဳအမူလုပ္ရပ္ဟာ ဘယ္လုိအျပဳအမူလုပ္ရပ္မ်ဳိး ျဖစ္ပါသလဲ။

-------------------------------------------------------

“သ႐ုပ္ပ်က္လုိ႔ ေျပာသင့္ရဲ႕လား”

ငယ္စဥ္က မဂၢဇင္းတေစာင္ထဲမွာ ဖတ္ခဲ့ရတဲ့ ကာတြန္းတခုကို ျပက္ျပက္ထင္ထင္ မွတ္မိေနသည္။ ေလးကြက္ကာတြန္း။

ပထမတကြက္တြင္ ေဘာင္းဘီဖင္က်ပ္ ၀တ္ဆင္ထားသူ ေခတ္ဆန္ဆန္ ဆံရွည္လူငယ္တဦးကုိ တုိက္ပုံ၊ ပုဆုိး ၀တ္ဆင္ထားသူတဦးက လက္ညႇဳိးေငါက္ေငါက္ထုိးကာ “သ႐ုပ္ပ်က္” ဟု ေခၚဆုိေနပုံကုိ ေရးဆြဲထားသည္။

ဒုတိယအကြက္တြင္ ထုိတုိက္ပုံ၀တ္လူငယ္အား ေခါင္းေပါင္း၊ ေတာင္ရွည္တုိ႔ကုိ ၀တ္ဆင္ထားသူတဦးက လက္ညႇဳိးေငါက္ေငါက္ထုိးကာ “သ႐ုပ္ပ်က္” ဟု ေခၚဆုိေနပုံကုိ ေရးဆြဲထားသည္။

တတိယအကြက္တြင္ ထုိေတာင္ရွည္၀တ္လူအား သားေရနံငယ္ပုိင္းကုိ ၀တ္ဆင္ထားေသာ ေက်ာက္ေခတ္လူသား (လက္ထဲတြင္ ေက်ာက္တုံးပုဆိန္ကုိင္ထားသူ)က လက္ညႇဳိးေငါက္ေငါက္ထုိးကာ “သ႐ုပ္ပ်က္”ဟု ေခၚဆုိေနပုံ ေရးဆြဲထားျပန္သည္။

ေနာက္ဆုံးအကြက္တြင္ကား ေက်ာက္ေခတ္လူသားကုိ လက္ညဳိးေငါက္ေငါက္ထုိး၍ “သ႐ုပ္ပ်က္”ဟု ေခၚဆုိေနသည္မွာ ေမ်ာက္၀ံတေကာင္ျဖစ္သည္။

ဤကာတြန္းကေလးကို သတိရမိတုိင္း လူတုိ႔၏ ေရွး႐ုိးစြဲတတ္ပုံ၊ အသစ္အဆန္းကုိ လက္မခံခ်င္သည့္စိတ္ဓါတ္ စြဲၿမဲေနပုံတုိ႔ကုိ သတိျပဳမိသည္။

လူမ်ဳိးေပါင္းစုံ၊ ယဥ္ေက်းမႈေပါင္းစုံ၊ ဘာသာေပါင္းစုံ ကူးလူးေရာယွက္ကာ အုတ္အုတ္က်က္က်က္ လႈပ္ရွားတုိးတက္ေနေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္း (Cosmopolitan)တြင္ အသစ္အဆန္းကုိ ျမတ္ႏုိးတန္ဘုိးထားကာ လြယ္လင့္တကူ လက္ခံတတ္ၾကသေလာက္ ျပင္ပကမၻာႏွင့္အဆက္အသြယ္ျပတ္ကာ အထီးက်န္ဆန္ေနေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတြင္ အသစ္အဆန္းကုိ လက္ခံရန္ တြန္႕ဆုတ္တတ္ၾကသည္။ ေခတ္ေနာက္ျပန္ဆြဲခ်င္ၾကသည္။ မိမိ မိ႐ုိးဖလာ လက္ခံက်င့္သုံးလာေသာ ဓေလ့ထုံးတမ္းတုိ႔ႏွင့္ မကုိက္ညီေသာ၊ ခြဲထြက္ေသာ အေတြးအေခၚ၊ အျပဳအမူတုိ႔ႏွင့္ သစ္ဆန္းေသာ အရာမွန္သမွ်ကုိ အလြယ္တကူ လက္မခံ႐ုံမက ျပစ္တင္႐ႈံ႕ခ်တတ္ေသာ သေဘာရွိသည္။ မိ႐ုိးဖလာ ထုံးတမ္းစဥ္လာအရ က်င့္ႀကံျခင္းကုိ ျမင့္ျမတ္သည္၊ ယဥ္ေက်းသည္၊ ေကာင္းမြန္သည္ဟု အထင္ရွိတတ္ၾကသည္။

သတိျပဳရန္မွာ ျမန္မာျပည္တြင္ တခ်ိန္က သ႐ုပ္ပ်က္ဟု ေခၚဆုိခဲ့ေသာ ေတးဂီတ၊ ၀တ္စားဆင္ယင္မႈတုိ႔သည္ ယေန႔ လူႀကီးလူငယ္ လက္ခံေနၾကျပန္သည္ဆုိသည့္ အခ်က္ျဖစ္သည္။

လူတုိ႔၏ စိတ္ေနသေဘာထားကုိ အ၀တ္အစားအဆင္အျပင္ကုိ ၾကည့္႐ႈ၍ ဆုံးျဖတ္ရန္မသင့္ဟူေသာ အခ်က္ကုိ လက္ခံပါက လူတကုိယ္အႀကဳိက္တမ်ဳိးဆုိသည့္ စကားပမာ လူတုိ႔၏ ကြဲျပားျခားနားေသာ အႀကဳိက္တရားကုိ နားလည္လက္ခံႏုိင္၍ ေအးခ်မ္းစြာ အတူယွဥ္တြဲေနထုိင္ႏုိင္ရန္သာ ႀကဳိးပမ္းသင့္သည္။

လြတ္လပ္ေသာလူ႕အဖြဲ႕အစည္းမ်ားတြင္ မိမိ၏ အႀကဳိက္တရားကုိ စံတခုသဖြယ္ ေရွ႕တန္းတင္လ်က္ လူတုိင္းကုိ လုိက္နာက်င့္သုံးေစရန္ မျပဳက်င့္ၾက။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ မိမိအႀကဳိက္တရားသည္သာ အမွန္ကန္ဆုံး၊ အျမင့္ျမတ္ဆုံး၊ အယဥ္ေက်းဆုံးဟု သေဘာမထားၾကေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။ အႀကဳိက္တရားဟူသည္ မတူညီႏုိင္ၾကဟူေသာ အခ်က္ကုိ လက္ခံၾကေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။ မိမိမ်က္စိထဲတြင္ က်က္သေရရွိလွသည္ဟု ထင္ေသာအရာတခုသည္ အျခားလူတဦး၏ မ်က္စိတြင္ ေထာ္ေလာ္ကန္႔လန္႔ ႏုိင္ေသာ အရာတခုလည္း ျဖစ္ေနႏုိင္ေသာေၾကာင့္ပင္တည္။

ကုိယ့္က်င့္တရားႏွင့္ ပတ္သက္လွ်င္သာ စံခ်ိန္စံညႊန္းမ်ား ထားရွိရန္လုိအပ္မည္ျဖစ္ေသာ္လည္း ယဥ္ေက်းမႈ(Culture)ႏွင့္ပတ္သက္၍ကား စံခ်ိန္စံၫႊန္းမ်ားကုိ လူတုိင္းအေပၚတြင္ အာဏာတည္သက္ေရာက္ေစရန္မသင့္။ အမွန္စင္စစ္တြင္မူကား ယဥ္ေက်းမႈတုိ႔သည္ ေခတ္ကာလ၊ လူတုိ႔၏ အေတြးအေခၚ၊ အႀကဳိက္တရား၊ ဘာသာေရး၊ စီးပြားေရး၊ ႏုိင္ငံေရး၊ ပညာေရး၊ တုိင္းတပါးႏွင့္ ကူးလူးေရာယွက္ဆက္ဆံေရး အေျခအေနအရပ္ရပ္ေပၚတြင္ မူတည္၍ အစဥ္သျဖင့္ တုိးတက္ေျပာင္းလဲေနသည္။

ျပင္ပကမၻာႏွင့္ ထိေတြ႕ဆက္ဆံေနသမွ် ကာလပတ္လုံး ယဥ္ေက်းမႈကုိ ေခတ္ကာလအပုိင္းအျခားတခုတြင္သာ မူေသ ရပ္တည္ေနေစရန္ မည္သူမွ် စြမ္းေဆာင္ႏုိင္ၾကမည္မဟုတ္ေခ်။ စြမ္းေဆာင္ရန္ ႀကဳိးစားသူမ်ားအဖုိ႔လည္း အေႏွးႏွင့္ အျမန္ဆုိသလုိ ႐ႈံးနိမ့္မႈကုိသာ မုခ်ႀကံဳေတြ႕ၾကရေပမည္။

ပူးတြဲဖတ္႐ႈရန္။..........။

ယဥ္ေက်းသူႏွင့္ ႐ုိင္းပ်သူ (၁)

ႏႈတ္ဆက္စကား ေျပာၾကားရာဝယ္

တေန႔က အင္တာနက္ထဲမွာ ေလွ်ာက္ဖတ္ရင္း လူထုေဒၚအမာေရးသားခဲ့တဲ့ “ဘုန္းဘုန္း တာ့တာ” ဆုိတဲ့ ေဆာင္းပါးကုိ ဘေလာ့ဂ္တခုမွာ တင္ထားတာ ဖတ္ရတယ္။ ေဆာင္းပါးထဲမွာ လူထုေဒၚအမာက ဒီလုိ ေရးသားထားပါတယ္။

“ဘုန္းဘုန္း တာ့-တာ" ဆိုတဲ့အသံမ်ိဳး မၾကာမၾကာ ၾကားရလြန္းလို႔ နားကေလာတာနဲ႔ ဒီေခါင္းကို တပ္လိုက္မိတာပါ။ ကၽြန္မတို႔ဆီမွာ ကေလးငယ္ေတြကို လူႀကီးမိဘေတြက ဘယ္သူျပန္ခါနီးမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ "တာ့-တာ" လို႔ ႏႈတ္ဆက္လိုက္ဆိုၿပီး လက္ျပခိုင္းေနၾကပါတယ္။

ၿမိဳ႔ေပၚတင္လားဆိုေတာ့လည္း မဟုတ္ေသးဘူး။ ဒီ တာ့-တာက ေတာႀကိဳအံုၾကားအထိ ပ်ံ႔ႏွ႔ံဆင္းသက္လို႔ ေနပါတယ္။ ဒါကို ေထာက္ျခင္းအားျဖင့္ ကၽြန္မတို႔မွာ ျပန္ခါနီးႏႈတ္ဆက္စကား တခု မ႐ွိမျဖစ္၊ အပူတျပင္း လိုအပ္ေနတဲ့ပံုပါပဲ။ လိုသမွ မဟားဒယားမို႔ ကိုယ့္မွာလည္း မ႐ွိေလေတာ့ သူမ်ားဟာကို အတင္းဆြဲယူသံုးထားရတဲ့ သေဘာမ်ိဳး ျဖစ္ေနပါၿပီ။

"တာ့-တာ" ဆိုတာ ဘယ္လူမ်ိဳးက သံုးစြဲတဲ့ စကား၊ ဘာအဓိပၸါယ္႐ွိတယ္ဆိုတာကို ဇစ္ဇစ္ျမစ္ျမစ္ သိၾကတာလဲ မဟုတ္ပါဘူး။ ႏို႔ေပမယ့္ လက္ကေလးလႈပ္ျပၿပီး ေတြ႔ကရာလူကို "တာ့-တာ" ေနၾကပါတယ္။ တခ်ိဳ႔ကမ်ား ကဲသထက္ကဲၿပီး "ဘိုင့္ဘိုင္- တာ့တာ-ခ်ဲရီးယို" အထိ လုပ္ေနၾကေလရဲ႔။”

အဲသည္လုိ အစခ်ီလုိက္ၿပီးတဲ့ေနာက္ လူထုေဒၚအမာက သူမငယ္ငယ္ကေန ႀကီးျပင္းလာတဲ့အထိ အရြယ္အမ်ဳိးမ်ဳိးမွာ ျပန္ကာနီးသုံးစြဲတဲ့ ႏႈတ္ဆက္စကား အမ်ဳိးမ်ဳိးအေၾကာင္း၊ ျမန္မာစကားရဲ႕ ေဝါဟာရ ႂကြယ္ဝပုံအေၾကာင္းေတြကုိ ဆက္လက္ေရးသားထားပါတယ္။ အဲဒီကမွတဆင့္ မုိးကုပ္ဖက္က လူေတြ ျပန္ခါနီးႏႈတ္ဆက္တတ္တဲ့ “ျဖည္းျဖည္းျပန္ပါရွင္” ဆုိတဲ့ ႏႈတ္ဆက္စကားကုိ ရွင္းလင္းေရးျပထားၿပီး ...

“ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ဆီမွာ ခြဲခါနီး ႏႈတ္ဆက္တဲ့ လူတိုင္းကို "ျဖည္းျဖည္းပဲျပန္ပါ" လို႔ ႏႈတ္ဆက္မွာ မွာတာထင္ပါရဲ႔။ ေမတၱာ ေစတနာ က႐ုဏာအျပည့္နဲ႔ ႏႈတ္ဆက္လိုက္တဲ့ စကားမို႔ ၾကားရသူရဲ႔ နားထဲမွာ ခ်မ္းေျမ့ၾကည္ႏူး လိုက္တာ။ "တာ့-တာ" နဲ႔ မကြာလား။ ျမန္မာမွာ ႏႈတ္ဆက္စကားေတြ ႂကြယ္ႂကြယ္၀၀ ႐ွိၿပီးသားပါ။”........လုိ႔ ေဆာင္းပါးကုိ အဆုံးသတ္ထားပါတယ္။ (ေဆာင္းပါးအျပည့္အစုံကုိ အဆုံးမွာ ျပထားတဲ့ လင့္ခ္ကတဆင့္ သြားဖတ္ႏုိင္ပါတယ္။)

ပုိ႔စ္ေအာက္ေျခက ကြန္မင့္ေတြကုိ ဆက္ဖတ္ၾကည့္လုိက္တဲ့အခါ မုိးရင္ေသြး ဆုိသူရဲ႕ ကြန္မင့္ကုိ ေတြ႕လုိက္ရေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး သေဘာက် ႏွစ္ၿခဳိက္သြားမိတယ္။ သူက ဒီလုိေရးထားတယ္ခင္ဗ်။

“ဘယ္လုိပဲ ျဖစ္ျဖစ္ပါေလ ကိစၥမရွိပါဘူး တာ႔တာပဲေျပာေျပာ ျပန္ပါဦးမယ္လုိ႔ပဲေျပာေျပာ အဓိက ကေတာ႔ မိမိစိတ္ထဲမွာ စိတ္ေကာင္းေလးနဲ႔ ေျပာမိဖုိ႔ပါပဲသယ္ခ်င္းတုိ႔ရယ္”....တဲ့။

က်ေနာ့္အျမင္ကလည္း မုိးရင္ေသြးရဲ႕ အျမင္နဲ႔ ထပ္တူက်ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ “ဘုန္းဘုန္း တာ့တာ” ကိစၥမွာ စကားမေျပာတတ္ေသးတဲ့ ကေလးေတြ နားလည္လြယ္တဲ့ ေဝါဟာရစကားလုံးနဲ႔ သင္ေပးတာျဖစ္တဲ့အတြက္ လူထုေဒၚအမာအေနနဲ႔ ဒီကိစၥကုိ ေခါင္းစဥ္တပ္ၿပီး ေဝဖန္တာ ေလာႀကီးသြားတယ္လုိ႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ နားကေလာတယ္ဆုိတာလည္း သူမအေနနဲ႔ မႏွစ္သက္တဲ့စိတ္ရင္းအခံနဲ႔ နားေထာင္လုိ႔သာ နားကေလာတာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ တကယ္ေတာ့ “တာ့ တာ” ဆုိတဲ့စကားေလးဟာ ကေလးသူငယ္ေတြက ႏႈတ္ဆက္တဲ့အခါ တီတီတာတာနဲ႔ အင္မတန္ ခ်စ္ခင္ဖြယ္ေကာင္းတဲ့ စကားသံေလး ျဖစ္ပါတယ္။

အဲသည္ကြန္မင့္က႑မွာပဲ ေအာက္ဆုံးက ငေပ်ာ့ဆုိသူရဲ႕ ကြန္မင့္ကို ဖတ္လုိက္ရေတာ့ အသံထြက္ေအာင္ေတာင္ ရယ္မိျပန္ပါတယ္။ ငေပ်ာ့က ေဟာဒီလုိ မွတ္ခ်က္ေပးထားတယ္ခင္ဗ်။

“ခက္ပါေကာ ေဒၚအမာရယ္...
ဒါဆိုဘယ္လုိေျပာရမွာတုန္း "ျပန္ေတာ္မူပါဘုရား "(ဒီလိုဆို ဘုန္းၿကီး ေသပါေစ ဆုေတာင္းတာနဲကမတူလား )
ဒါမွမဟုတ္ " ဘုန္းႀကိး တာ့တာပါဘုရား " ေျပာရမွာလား ဂ်
ငေပ်ာ့အျမင္ေတာ့ တာ့တာ ဆိုတဲ့စကား ရိုင္းတယ္လို႕မျမင္ပါဘုရား (အဲ့ေယာင္လို႕) ခင္ဗ် ”

က်ေနာ့္သေဘာအရကေတာ့ ဘယ္လုိပဲ ႏႈတ္ဆက္ ႏႈတ္ဆက္၊ စိတ္ေစတနာသည္သာ အဓိက။ ႏႈတ္ဆက္သူနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္ခံရသူအၾကားမွာ အျပန္အလွန္နားလည္မႈရွိတယ္ဆုိရင္ “ဘုန္းဘုန္း တာ့တာ” မကလုိ႔ “ဘုန္းဘုန္း ဆီးယူ” လုိ႔ပဲ ေျပာေျပာ အေၾကာင္းမဟုတ္ဘူးလုိ႔ ျမင္မိပါတယ္။ “ေဟ့..ဘုန္းႀကီး ငါ႔မ်က္စိေအာက္က ျမန္ျမန္ ထြက္သြားစမ္းကြာ” လုိ႔ ေျပာမိတယ္ဆုိရင္ေတာ့ ႏႈတ္ဆက္ပုံႏႈတ္ဆက္နည္း ေနရာမက်ဘူးလုိ႔ ေျပာႏုိင္ပါတယ္။

ႏႈတ္ဆက္စကားအေၾကာင္း ေရးရင္းနဲ႔ ဟုိးတေလာေလးဆီက (ယူက်ဳ ဗီဒီယုိ တခုမွာ ထင္တယ္။) ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးတေယာက္ ေျပာထားတာကုိ သြားသတိရမိတယ္။ (လင့္ခ္ကုိ အတိအက် မမွတ္မိတဲ့အတြက္ စကားလုံးအတိအက်မဟုတ္ဘဲ သေဘာေလာက္ကုိပဲ ျပန္ေရးျပႏုိင္တာ စိတ္မရွိပါနဲ႔။)

“အေရွ႕ေတာင္အာရွက ႏုိင္ငံအသီးသီးမွာ လူမ်ဳိးအလုိက္ ႏႈတ္ဆက္စကားေတြရွိၾကေပမယ့္ ျမန္မာေတြရဲ႕ ႏႈတ္ဆက္ပုံကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ ထူးျခား (Unique) တယ္ေပါ႔ေနာ္။ သူမ်ား ႏႈတ္ဆက္စကားေတြဆုိရင္ မနက္ခင္းဆုိရင္ ႏႈတ္ဆက္ပုံတမ်ဳိး၊ ေန႔လည္ဆုိ ႏႈတ္ဆက္ပုံတမ်ဳိး၊ ညပုိင္းဆုိရင္ ႏႈတ္ဆက္ပုံတမ်ဳိး အမ်ဳိးမ်ဳိးေျပာင္းသြားေပမယ့္ ျမန္မာႏႈတ္ဆက္စကားကေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္ဘယ္ခါမဆုိ “မဂၤလာပါ”လုိ႔ တမ်ဳိးတည္း ႏႈတ္ဆက္လုိ႔ရတာ ထူးျခားပါတယ္”.......... ဆုိတဲ့သေဘာမ်ဳိး ႀကံႀကံဖန္ဖန္ အမႊန္းတင္ ေျပာသြားတာကုိ နားေထာင္လုိက္ရပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ျမန္မာေတြ အခ်င္းခ်င္းေတြ႕ၾကရင္ “ေနေကာင္းလား”၊ “မေတြ႕တာၾကာၿပီေနာ္”၊ “စားၿပီးၿပီလား”၊ “ဘယ္သြားမလုိ႔လဲ” စသျဖင့္ ဒီလုိစကားေတြနဲ႔ပဲ ႏႈတ္ဆက္တတ္ၾကတာ မဟုတ္ဘူးလား။ ေက်ာင္းစာသင္ခန္းထဲကုိ ဆရာဝင္လာတဲ့အခ်ိန္ ႏႈတ္ဆက္တတ္ၾကတာကလြဲလုိ႔ အျပင္မွာ အခ်င္းခ်င္း ေတြ႕ၾကတဲ့အခါ “မဂၤလာပါ” လုိ႔ ႏႈတ္ဆက္ခဲပါတယ္။ (အဲ.... ခၽြင္းခ်က္အေနနဲ႔ စကၤာပူက ဓါတ္ပုံဆရာ၊ ဘေလာ့ဂါ ဂ်စ္တူး(မုံရြာ)ကေတာ့ အျပင္မွာ ေတြ႕ရင္လည္း “မဂၤလာပါခင္ဗ်ာ” ဆုိၿပီး ႏႈတ္ဆက္တတ္တာကုိ သတိျပဳမိပါတယ္။)

သည္ေတာ့ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ယူက်ဳဗီဒီယုိထဲက အမ်ဳိးသမီးေျပာသြားတာ သိပ္ၿပီး ယုတၱိမတန္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ေနာက္ၿပီး “မဂၤလာပါ”ဆုိတဲ့ ႏႈတ္ဆက္စကားဟာ က်ေနာ္တုိ႔ျမန္မာစကားမွာ ႏႈတ္ခြန္းဆက္စကား သတ္သတ္မွတ္မွတ္ မရွိတဲ့အတြက္ (ကမၻာလွည့္ ခရီးသြားလုပ္ငန္းအတြက္ ရည္ရြယ္ေလသလားမသိ) ေကာက္ခါငင္ခါ တီထြင္လုိက္ၿပီးမွ လူသုံးသိပ္မမ်ားလွတဲ့ ေဝါဟာရတခုလုိ ျဖစ္ေနသလားလုိ႔ေတာင္ ေတြးမိပါတယ္။

ဆက္ေတြးမယ္ဆုိရင္ “မဂၤလာပါ” ဆုိတဲ့ စကားကုိယ္၌က ပါဠိဘာသာကေန ဆင္းသက္လာတဲ့စကားလုံး ျဖစ္ေနျပန္တယ္။ ျမန္မာစကားမွာ ေမာ္ေတာ္ကား၊ ဒါ႐ုိက္တာ စသျဖင့္ အျခားဘာသာစကားကေန တုိက္႐ုိက္ယူထားတဲ့ ေဝါဟာရ၊ ေမြးစားထားတဲ့ ေဝါဟာရေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။

ျမန္မာဘာသာစကားတြင္ မဟုတ္ဘူး။ အျခားဘာသာစကားေတြမွာလည္း ဒီလုိ ေမြးစားေဝါဟာရေတြ ရွိပါတယ္။ ဒီေတာ့ “တာ့တာ” ဆုိတဲ့စကားကုိလည္း မူလဇစ္ျမစ္က ျမန္မာဘာသာစကားမဟုတ္ေပမယ့္ ျမန္မာေတြၾကားမွာ အသုံးတြင္က်ယ္လာတဲ့အခါ ျမန္မာေဝါဟာရအေနနဲ႔ပဲ မသတ္မွတ္သင့္ဘူးလား၊ လက္မခံသင့္ဘူးလား ဆုိတာ ေတြးေတာစရာျဖစ္လာပါတယ္။

ဘာသာစကားဟာလည္း ယဥ္ေက်းမႈေတြလုိပဲ ေခတ္အလုိက္ အခ်ိန္နဲ႔အမွ် ေျပာင္းလဲေနပါတယ္။ ပုဂံေခတ္က ေဝါဟာရေတြ ဒီေခတ္မွာ မတြင္က်ယ္ေတာ့သလုိ၊ က်ေနာ္တုိ႔ေခတ္က ေဝါဟာရေတြကလည္း ေနာက္ပုိင္းက်ရင္ ကြယ္ေပ်ာက္သြားႏုိင္တာပဲ။ ေခတ္တေခတ္ရဲ႕ တြင္က်ယ္ေနတဲ့ အသုံးအႏႈန္းေတြကုိ ေခတ္မစားေတာ့တဲ့ ေခတ္ေဟာင္းက အသုံးအႏႈန္းေတြနဲ႔ လုိက္လံႏႈိင္းယွဥ္ၿပီး အစားထုိး သုံးစြဲေစခ်င္လုိ႔ ျဖစ္လာႏုိင္မယ္မထင္ဘူး။ ရွိသမွ် ျမန္မာေဝါဟာရကုိ ထိန္းသိမ္းေနမယ့္အစား အသစ္ေပၚေပါက္လာတဲ့ ေဝါဟာရေတြကုိ ေက်ေက်နပ္နပ္ လက္ခံလုိက္ရင္ ေဝါဟာရ ပုိမုိႂကြယ္ဝတဲ့ ဘာသာစကားတခုေတာင္မွ ျဖစ္လာႏုိင္ေသးတယ္လုိ႔ ေတြးေတာမိပါတယ္။

ပူးတြဲဖတ္႐ႈရန္။............။ ဘုန္းဘုန္း တာ့တာ ။ ေရးသူ- လူထုေဒၚအမာ (မွတ္ခ်က္။ လူထုေဒၚအမာရဲ႕ ေဆာင္းပါးကုိ ဒီအၫႊန္းလင့္ခ္မွာ ပါတဲ့အတုိင္း တေသြမတိမ္း ကူးယူေဖာ္ျပထားတာပါ။)

“သမီးရဲ႕ အေျဖမ်ား”

“လာ.... သမီးကုိ စကားထာေမးမယ္”

“စကားထာ ဆုိတာ ဘာလဲ ေဖေဖ”

“စကားထာဆုိတာ အဂၤလိပ္လုိေတာ့ Riddle ေပါ႔။ ေဖေဖက အဓိပၸါယ္ဝွက္ထားတဲ့ စာေၾကာင္းတခု ရြတ္ျပရင္ သမီးက ဘာလဲဆုိတာကုိ အေျဖေဖာ္ရမယ္။ ဟုတ္ၿပီလား”

“ဟုတ္ၿပီ။ ေမးေတာ့”

“ကဲ စၿပီ။ ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္။ ေျမမသက္ ငွက္လည္းမဟုတ္။ မုတ္ဆိတ္ဖြား ကုလားလည္းမဟုတ္......”

(သမီးက ေမးခြန္းမဆုံးခင္ ၾကားျဖတ္၍) “ေၾသာ.... သိၿပီ၊ သိၿပီ။ အဲဒါ မေလး(Malay)ကုိ ေျပာတာ”

ေဘးက နားေထာင္ေနေသာ မဒမ္ေပါဆီက ရယ္သံ ထြက္လာသည္။ သမီးကုိ ျမန္မာစကားထာေတြႏွင့္ ယဥ္ပါးေအာင္ ႀကံရြယ္ထားသမွ် ရယ္သံေတြ ၾကားထဲမွာ လြင့္ပါသြားသည္။ ေအးေလ..... သမီးကလည္း စကၤာပူမွာ အေနၾကာလာေတာ့ မုတ္ဆိတ္ေမႊးပါတာဆုိ ကုလားမဟုတ္ရင္ မေလးပဲလုိ႔ တြက္ေပမေပါ႔။

သမီးႏွင့္ စကားေျပာရသည္မွာ သည္လုိ မထင္မွတ္ဘဲ ရယ္စရာေတြ ႀကဳံရတတ္သည္။ ဘေလာ့ဂါ အန္တီဆြိကေတာ့ သူမရဲ႕ ပုိ႔စ္တပုဒ္ထဲမွာ “ခုလက္ရွိအေနအထားအရ ဂ်ဴဂ်ဴဆိုတဲ႔ ခ်စ္စရာသမီးေလးတစ္ေယာက္ ပိုင္ဆိုင္တာနဲ႔တင္ တန္ေနၿပီလို႔ သူေတြးမိေနေတာ႔တယ္။
” လုိ႔ ေရးထားတာကုိ ေတြ႕ရ၏။ က်ေနာ္လည္း အန္တီဆြိလုိပင္ ေတြးမိပါသည္။ သားသမီးရတနာဆုိတဲ့အတုိင္း သမီးက က်ေနာ္တုိ႔စိတ္ကုိ ေပ်ာ္ရႊင္ၫြတ္ႏူးေစတာကေတာ့ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ (တခါတေလ သူ႕ကုိ စိတ္တုိရတာလည္း ရွိေပသေပါ႔။)

က်ေနာ္ကလည္း စိတ္ကူးရလွ်င္ ရသလုိ သမီးအား သိပၸံဗဟုသုတေတြ တီးေခါက္ ေမးျမန္းေနတတ္သူ။

“သမီးေရ ၿဂဳိဟ္ႀကီးကုိးလုံး အမည္ကုိ ေျပာျပ” ဆုိတာမ်ဳိး။ “ကမၻာေပၚမွာ တုိက္ႀကီး (~~Contenants~~ Continents) ဘယ္ႏွစ္တုိက္ ရွိသလဲ” ဆုိတာမ်ဳိးေတြ။

တေန႔က သမီးအခန္းထဲဝင္လာေတာ့.... “ေလထဲမွာ ပါတဲ့ ဓါတ္ေငြ႕ ေလးမ်ဳိးကုိ သမီးေျပာျပႏုိင္မလား”ဟု ေကာက္ကာငင္ကာ ေမးလုိက္သည္။

သမီး (မဆုိင္းမတြပင္)။..........။ ေအာက္ဆီဂ်င္၊ ဟုိက္ဒ႐ုိဂ်င္၊ ကာဗြန္ဒုိင္ေအာက္ဆုိက္......(ၿပီးလွ်င္ ခဏ ရပ္တန္႔ စဥ္းစားၿပီးမွ).... မီသိန္း။

က်ေနာ္။........။ အာ... ဘယ္က မီသိန္းက ပါလာရတာလဲ။ ေလထုထဲမွာ မီသိန္း ရွိတယ္ဆုိရင္လည္း နည္းနည္းေလးပဲ ရွိမွာေပါ႔။

သမီး။.........။ ဟုတ္တယ္ေလ။ ေလထုထဲမွာေတာ့ နည္းနည္းေလးပဲရွိတာ။ ဒါေပမယ့္ ဒီအိမ္ထဲမွာေတာ့ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ ေဖေဖ ဒီေလာက္ အီးေတြ အက်ယ္ႀကီး ေပါက္ေနတာ။

ဤေနရာတြင္ ေဘးက မဒမ္ေပါေရာ ေမးခြန္းထုတ္သူ က်ေနာ္ပါ ပြဲက်သြားသည္။ သမီးေျပာလည္း ေျပာစရာပင္။ က်ေနာ္သည္ စကားကုိ ေလးလုံးကြဲေအာင္ မေျပာတတ္ေသာ္လည္း အီးကုိေတာ့ ေလလုံးကြဲေအာင္ ေပါက္တတ္သူတဦး ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။

ထုိေန႔အဖုိ႔ သိပၸံဗဟုသုတႏွင့္ပတ္သက္၍ သမီးကုိ အမွတ္ျပည့္ ေပးလုိက္ပါသည္။

“သူ ဘယ္သူလဲ....ေျပာ”

၂၀၀၈ တုန္းက ေရးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးတပုဒ္ကုိ မဖတ္ရေသးသူမ်ား ဖတ္ရေအာင္ ျပန္တင္ေပးလုိက္ပါတယ္။ ကဗ်ာဆုိတာထက္ စကားထာ ဝွက္တာဆုိရင္ ပုိမွန္မယ္ထင္တယ္။ ကဲ..... ပေဟဠိကုိ အေျဖညႇိသြားၾကပါဦး။

“သူ ဘယ္သူလဲ”

ေက်ာက္ဆည္ဇာတိ
တျပည္လုံးသိ။

တိရိစာၦန္ပမာ
က်င့္ႀကံလာ။

ေအာက္မွာလူမ်ား
အလုပ္မ်ား။

အတုအေယာင္
အေရၿခဳံေကာင္။

ဗလအားကုိး
တဇြတ္တုိး။

ဦးေႏွာက္မပါ
သူ႕ေခါင္းမွာ။

ယေန႔ထက္တုိင္
မေသႏုိင္။

ကဲ.....သူဘယ္သူလဲ။ ေျပာ။

“....................”

ဗ်ာ။ မၾကားရဘူး။ က်ယ္က်ယ္ေလး ေျပာစမ္းပါ။

“.....................”

ဟာဗ်ာ။ ႀကံႀကံဖန္ဖန္၊ ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ။ ခင္ဗ်ားတုိ႕ေတာ့ အၾကည္ညဳိပ်က္ေအာင္ျပဳလုပ္မႈနဲ႔ ေထာင္ဒဏ္ အႏွစ္တေထာင္ က်ေတာ့မွာဘဲ။

တကယ့္အေျဖမွန္က ႏွစ္စဥ္ ကျပေနက် “ေက်ာက္ဆည္ဆင္”။ မယုံရင္ ေဟာသည္မွာ သြားၾကည့္ေပါ႔။

ေအာက္မွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ ကဗ်ာကေတာ့ မူရင္းပုိ႔စ္မွာ ဝင္ေရးလုပ္သြားတဲ့ ဘေလာ့ဂါကုိေမာင္ရင္ရဲ႕ ကြန္မင့္ပါ။

အမွန္စင္စစ္..
ထိုဆင္ႀကီးမွာ
အခြံသာရိွ အႏွစ္နတၳိ
ဗလာကိုယ္တြင္း၊ တပါးေျခနင္း
လက္ထုိးသြင္းမွ၊ ေျခလက္ေခါင္းခါး
လႈပ္ရွားသက္၀င္ ၊ သဘင္သည္အလား
လူထုႀကားမွာ ၊ အေရျခံဳကာ သူ “က” စား၏။
ထိုအကႏွင့္ နာဠာဂီရိ
ေက်ာက္ဆည္ဆင္ကို
ေႀကာက္တယ္မထင္က
ပုဒ္ထီး ပုဒ္မ ပုဒ္လဒႏွင့္
သင့္၏ဇာတာ ေမွးမိွန္ရာတည့္
အသက္တစ္ရာမရွည္ရာလဲ
အႏွစ္ ရာေထာင္မဲဇာျမိဳင္ေတာႏွင္ေစေသာ(၀္)..
(ဤကဗ်ာျဖင့္ ျမန္မာ့ရိုးရာယဥ္ေက်းမႈ ထိန္းသိမ္းထားသည့္ေက်ာက္ဆည္ဆင္အက ကို ဂုဏ္ျပဳပါသည္)

မူရင္းပုိ႔စ္။............။ “သူဘယ္သူလဲ”

“သူ႕ကုိ အရမ္းမုန္းတယ္”

“သူ႕ကုိ အရမ္းမုန္းတယ္”

သူလည္း မေကာင္းဘူး။
သူ႕မယားလည္း မေကာင္းဘူး။
သူ႕သားသမီးလည္း မေကာင္းဘူး။
သူ႕ေျမးလည္း မေကာင္းဘူး။

တေဆြလုံး တမ်ဳိးလုံး
ငါတုိ႔ ေခါင္းေပၚတက္
သိပ္ႏွိပ္စက္တယ္။

မ်ဳိးျပဳတ္ပါေစ ဆုေတာင္းေပမယ့္
ေသႏုိင္ခဲလုိ႔ စိတ္ညစ္ရတယ္။

ေျပာရင္းဆုိရင္း တင္းလာၿပီေနာ္
ဒင္းကုိ အမႈန္႔ႀကိတ္ ပစ္ခ်င္တယ္။

ဘယ္သူလဲလုိ႔ မေမးပါနဲ႔ေတာ့ဗ်ာ
ဘယ္လုိမွ ေကာင္းက်ဳိးမေပးတဲ့
“သန္း” ဆုိတဲ့ ကပ္ပါးေကာင္ေပါ႔။

-ကုိေပါ-
(၂၂ - ၉ -၂၀၁၀)

စာကုိး။..........။ သန္း = Louse

“ေအာက္စ လြတ္တဲ့အခါ”

“ေအာက္စ လြတ္တဲ့အခါ”

မုသား ေအာက္စလြတ္တဲ့အခါ
အမွန္တရားဟာ ကြင္းကြင္းႀကီးေပၚလာတယ္။
မ်က္ႏွာမလႊဲလုိက္ပါနဲ႔။
ရဲရဲႀကီး စုိက္ၾကည့္လုိက္ပါ။

-ကိုေပါ-
(၂၁-၉-၂၀၁၀)

(မွတ္ခ်က္။........။ ေနရာလြဲၿပီး အသုံးခ်ပါက ျဖစ္ေပၚလာသည့္ အက်ဳိးဆက္အေပၚ တာဝန္မယူ။)

“၂၀၁၀ မယ္သီတာ”

“၂၀၁၀ မယ္သီတာ”

ဘီလူးကုိျမင္
လင္လုပ္ခ်င္ဆဲ။

မယ္သီတာ စည္းျပင္ထြက္လုိ႔
နန္႔နန္႔တက္ကဲ။

-ကုိေပါ-
(၂၀-၉-၂၀၁၀)

“ကုိယ္လုံးတီးမုိ႔ မၾကည့္ရဲပါ”

မုသားက ဝတ္စုံျပည့္နဲ႔
ပြဲတက္လာတယ္
သူ႕နံေဘးမွာ ဝုိင္းဝိုင္းလည္လုိ႔။

အမွန္တရားႀကီး
ကုိယ္လုံးတီးနဲ႔ ရပ္ေနတာကုိေတာ့
မၾကည့္ရဲၾကသလုိ ေရွာင္ဖယ္ဖယ္နဲ႔။

-ကုိေပါ-
(၂၀၊ ၉၊ ၂၀၁၀)

“အ႐ုဏ္ဦးေၾကာင့္ ႐ူးေတာ့မည္”

“အ႐ုဏ္ဦးမွာ ဖူးသည့္ၾကာ” အမည္ရသည့္ သမုိင္းလိမ္ဝါဒျဖန္႔ဇာတ္ကားတြင္ ပါဝင္သ႐ုပ္ေဆာင္ခဲ့ေသာ အႏုပညာရွင္မ်ား ျပည္ပသုိ႔ လာေရာက္ေဖ်ာ္ေျဖေသာအခါ ျပည္ပေရာက္ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူမ်ားက ဆန္႔က်င္ ဆႏၵျပၾကသည့္ သတင္းမ်ား၊ အီးေမးလ္မ်ား၊ ဓါတ္ပုံမ်ားကုိ ခုတေလာ ေန႔စဥ္လုိလုိ ဖတ္ေနရသည္။ ျမင္ေနရသည္။ ၾကားေနရသည္။

ဤကိစၥအေပၚတြင္ မတူညီကြဲျပားသည့္ အျမင္မ်ား အမ်ဳိးမ်ဳိး ထြက္ေပၚေနသည္ကုိလည္း စိတ္ဝင္စားစြာ သတိျပဳမိသည္။

ကၽြႏု္ပ္၏ သေဘာထားကုိ ေျပာရလွ်င္ ထုိကဲ့သုိ႔ေသာ ဝါဒျဖန္႔ဇာတ္ကားတြင္ အႏုပညာရွင္မ်ား ပါဝင္ျခင္းကုိ မႏွစ္သက္ပါ။ ထုိသူတုိ႔သည္ နအဖ၏ ဖိအားေပးမႈကို လက္မခံႏုိင္၍ နအဖအလုိက် ပါဝင္သ႐ုပ္ေဆာင္ရသည္ဟု ဆင္ေျခေပးေစဦး၊ သူတုိ႔သည္ အဂတိတရားေလးပါးတြင္ ဘယာဂတိ ဟူေသာ ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းေၾကာင့္ မမွန္ကန္သည့္ဖက္မွ ဘက္လုိက္ျခင္းအမႈကုိ ျပဳမူခဲ့ၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။ အကယ္၍ အခြင့္အေရးလာဘ္လာဘအတြက္ ပါဝင္သ႐ုပ္ေဆာင္ခဲ့ဲျခင္းျဖစ္ပါက ဆႏၵာဂတိတည္းဟူေသာ အဂတိတရားကိုပါ ခ်ဳိးေဖာက္ျခင္း မည္ေပသည္။ သမုိင္းေၾကာင္းကို ေသခ်ာမသိ၍ သေဘာ႐ုိးျဖင့္ ဝင္ေရာက္သ႐ုပ္ေဆာင္သည္ဆုိလွ်င္လည္း ေမာဟဂတိေၾကာင့္ ဘက္လုိက္ျခင္းအမႈကို ျပဳခဲ့ရာေရာက္ေလသည္။

သုိ႔ေသာ္ ထုိသူမ်ားအား ျပည္ပေရာက္ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူမ်ားက ဆႏၵျပၾကျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ကား ကၽြႏု္ပ္တြင္ အေတြးပြားစရာ မ်ားစြာရွိပါသည္။ မရွင္းလင္းသည္မ်ား၊ ေမးခြန္းထုတ္စရာမ်ား ရွိလာပါသည္။

ပထမဦးဆုံးအေနျဖင့္ စဥ္းစားရန္ရွိသည္မွာ ဘယ္လုိ အႏုပညာရွင္မ်ဳိးေတြကုိ ဆႏၵျပၾကမွာလဲဆုိသည့္ ေမးခြန္း (သုိ႔မဟုတ္) သတ္မွတ္ခ်က္ (criteria) ျဖစ္သည္။ စစ္အစုိးရ ဝါဒျဖန္႔ခ်ီေရးယႏၲရားတြင္ ပါဝင္သူတုိင္းကုိသာ ဆႏၵျပရလွ်င္ တင္သန္းဦး႐ုိက္ကူးေသာ “လွေလးစိန္” ဇာတ္ကားတြင္ “လွေလးစိန္” အျဖစ္ ပါဝင္သ႐ုပ္ေဆာင္ခဲ့ေသာ ျပည္သူ႕ဂုဏ္ရည္ဆုရွင္ ႐ုပ္ရွင္သ႐ုပ္ေဆာင္ ေက်ာ္သူပင္ ေျပးလုိ႔ လြတ္မည္မဟုတ္။

အလားတူပင္ ေရႊအျမဳေတမဂၢဇင္းမွ အယ္ဒီတာ ဦးဝင္းၿငိမ္းႀကီး အေမရိကားသုိ႔ လာေရာက္ေသာအခါ ဝုိင္းဝန္းဆႏၵျပရမလုိျဖစ္ေနသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ ေရႊအျမဳေတမဂၢဇင္းအပါအဝင္ လစဥ္ထုတ္မဂၢဇင္းတုိင္းလုိလုိတြင္ ေရွ႕ဆုံးစာမ်က္ႏွာ၌ နအဖ၏ ဝါဒျဖန္႔ ေဆာင္ပုဒ္မ်ား၊ ေႂကြးေၾကာ္သံမ်ားကုိ ထည့္သြင္းေဖာ္ျပၾကရေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။ ေရႊအျမဳေတပရိသတ္လည္း ဝုိင္းစု ပရိသတ္ထက္ ေသးမည္မထင္ပါ။

ထုိမွတဖန္ ထပ္၍ စဥ္းစားျပန္ေသာ္ နအဖ ကမကထလုပ္ေသာ ပြဲလမ္းသဘင္မ်ားတြင္ သီဆုိေဖ်ာ္ေျဖျခင္း မျပဳဖူးသည့္ အဆုိေတာ္မ်ားလည္း မရွိသေလာက္ ရွားလွေပသည္။ ထုိအဆုိေတာ္မ်ား ျပည္ပထြက္လာလွ်င္လည္း ဆႏၵျပၾကမည္ေလာ။ ထုိ႔အတူ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားအလည္အပတ္မလာခင္ လမ္းမ်ားေကာင္းမြန္ေနေစေရးအတြက္ နအဖ၏ အဓမၼလုပ္အားေပးခုိင္းေစခံရသူမ်ား၊ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္မ်ားကုိ စစ္ဆင္ရာတြင္ အသုံးခ်ရန္ ေပၚတာအဆြဲခံရသူမ်ားအား ဆန္႔က်င္ဆႏၵျပၾကမည္ေလာ။

ဤသည္ကား မည္သည့္အႏုပညာရွင္မ်ားအား ဆႏၵျပသင့္သနည္းဟု စဥ္းစားလုိက္ေသာအခါ အေတြးထဲတြင္ ေရွးဦးစြာ ထြက္ေပၚလာသည့္ အခ်က္မ်ားျဖစ္သည္။ ဝုိင္းစုခုိင္သိန္းကေတာ့ နအဖ ခုိင္းေစသမွ် ခံၾကရသူေတြထဲတြင္မွ သူမ တေယာက္တည္း ကံကြက္က်ား၍ ဆႏၵအျပခံရျခင္းမွာ အေတာ္ပင္ ကံဇာတာ နိမ့္ပါးေန၍ ျဖစ္ရေခ်မည္ဟု ေတြးေတာေနမည္လား မေျပာတတ္။ (သူမတေယာက္တည္းေတာ့ မဟုတ္။ ထုိဇာတ္ကားတြင္ ပါဝင္သူအားလုံးဟု ေျပာရေခ်မည္။)

မည္သူမ်ားအား ဆႏၵျပသင့္သနည္းဆုိသည့္ ေမးခြန္း၏ ေနာက္တြင္ ဒုတိယ ကပ္လုိက္လာသည့္ေမးခြန္းမွာ မည္သူေတြက ဆႏၵျပသင့္သနည္းဆုိသည့္ ေမးခြန္းျဖစ္သည္။

လူအမ်ားႏွင့္ သက္ဆုိင္ေသာ ကိစၥမ်ားတြင္ ကုိယ့္သေဘာထားကုိ လြတ္လပ္စြာ ေဖာ္ထုတ္ခြင့္ရွိသည္။ ဆႏၵျပခြင့္ရွိသည္။ ဤအခ်က္ကုိ အားေပးသည္။ လက္ခံသည္။ ယုံၾကည္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ေမးခြန္းမွာ “ဆႏၵျပသင့္သေလာ၊ မျပသင့္သေလာ” ဟူ၍ မဟုတ္ဘဲ “မည္သူေတြက ဆႏၵျပသင့္သနည္း” ဆုိသည့္ ေမးခြန္းသာျဖစ္သည္။

ဤေမးခြန္းကုိ ေမးရျခင္းမွာ အေၾကာင္းရွိသည္။ ျပည္ပ၌ လာေရာက္ေနထုိင္သူမ်ားတြင္ ႏုိင္ငံေရးသမားေဟာင္းမ်ား၊ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူမ်ား၊ ဒုကၡသည္မ်ား၊ ေက်ာင္းသားမ်ား၊ အလုပ္လုပ္ကုိင္သူမ်ား စသျဖင့္ လူမ်ဳိးစုံပါဝင္သည္။ ေယဘုယ် ၿခဳံငုံေျပာရလွ်င္ ထုိသူအားလုံးသည္ ျပည္တြင္းမွ အေျခအေနအရပ္ရပ္ကုိ ဆက္လက္ ခါးစည္းမခံႏုိင္သျဖင့္၊ နအဖ၏ ဖိႏွိပ္မႈကုိ ဆက္လက္မခံစားႏုိင္ေတာ့သျဖင့္ လြတ္ရာလြတ္ေၾကာင္း ထြက္ေျပးလာၾကသူခ်ည္းျဖစ္သည္။ အထူးသျဖင့္ ႏုိင္ငံေရးႏွင့္ဆက္ႏြယ္ဖူးသူမ်ား၊ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူမ်ား၊ ဒုကၡသည္မ်ားမွာ နအဖ၏ ႏွိပ္ကြပ္မႈဒဏ္ကုိ မခံႏုိင္ေတာ့၍ ထြက္ေျပးလာၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။ ထုိအထဲတြင္ တတိယႏုိင္ငံသုိ႔ ထြက္ေျပးခုိလႈံသြားၾကေသာ လက္နက္ကုိင္ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ားလည္း အပါအဝင္ျဖစ္သည္။

ထုိသူမ်ားအေနျဖင့္ ျမန္မာ့အေရးကိစၥမ်ားတြင္ ဆက္လက္၍ စိတ္ဝင္စား ရွင္သန္ေနျခင္း၊ ျမန္မာျပည္ႏုိင္ငံေရးအေျခအေနအားျပဳျပင္ေျပာင္းလဲႏုိင္ေရးအတြက္ ဆက္လက္အားထုတ္ေနျခင္းမ်ားအား အားေပးေထာက္ခံပါ၏။ တခ်ိန္တည္းမွာပင္ စစ္အစုိးရ၏ လုပ္ရပ္မ်ားကို ဆန္႔က်င္ျခင္း၊ ျပည္ပအကူအညီမ်ားကုိ ရယူ၍ ျပည္တြင္းသုိ႔ ပံ့ပုိးရန္ႀကဳိးပမ္းေနျခင္းမ်ားအတြက္လည္း ခ်ီးက်ဴးပါ၏။ အားေပးေထာက္ခံပါ၏။

သုိ႔ေသာ္ အႏုပညာရွင္မ်ားကုိ ဆႏၵျပသည့္ ကိစၥတြင္မူ စဥ္းစားစရာတခ်က္ရွိေနသည္။ မိမိတုိ႔ကုိယ္တုိင္ ဖိႏွိပ္မႈကို မခံႏုိင္၍ ျပည္ပသုိ႔ ထြက္ခြာလာၿပီးမွ ျပည္တြင္းတြင္ က်န္ရစ္ေနေသးသည့္ အႏုပညာရွင္မ်ားကုိ နအဖအား အာမခံရဲရေကာင္းလားဟု အျပစ္တင္ေနသည္မွာ နည္းလမ္းမက်ဟု ျမင္မိပါသည္။ ဥပမာေပးရေသာ္ “အငွားဗုိက္ႏွင့္ ဓားထုိးခံၾကည့္ခ်င္သူမ်ား” သဖြယ္ ျဖစ္ေနေခ်သည္။ တဖန္ “ကုလားမႏုိင္၍ ရခုိင္မဲ” ရာလည္း ေရာက္ေနသည္။ ပစ္မွတ္လြဲေနသည္ဟု ေတြးမိပါသည္။ အကယ္၍ ဝုိင္းစုခုိင္သိန္းတုိ႔အား ဆႏၵျပသူမ်ားသည္ ျပည္ပေရာက္ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူမ်ားမဟုတ္ဘဲ ျပည္တြင္းမွ ပရိသတ္၊ ျပည္တြင္းမွ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူမ်ားျဖစ္ခဲ့ေသာ္ ယခုကဲ့သုိ႔ ေမးခြန္းထုတ္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါ။

ျပည္ပတြင္ ေနထုိင္သူမ်ားအေနျဖင့္ ျပည္တြင္းကလူမ်ား လုပ္ေနသည္ကုိ အားမလုိအားမရသူမ်ားရွိေသာ္ ျပည္တြင္းသုိ႔ ျပန္၍ ကုိယ္တုိင္ကုိယ္က် လုပ္ၾကရန္သာရွိသည္။ ကုိယ္တုိင္မလုပ္ႏုိင္သည့္အရာကုိ သူတပါးအား လုပ္ေစခ်င္ေနျခင္းမွာ သိပ္ေတာ့ နည္းလမ္းမက်။

ေနာက္ဆုံးေမးခြန္းမွာ…. ဤသုိ႔ေသာ ေပၚလစီဇာတ္ကားမ်ဳိး၌ ပါဝင္သ႐ုပ္ေဆာင္ျခင္းသည္ စစ္ရာဇဝတ္မႈမ်ားကို က်ဴးလြန္ျခင္းကဲ့သုိ႔ ႀကီးေလးသည့္ ျပစ္မႈေျမာက္ပါရဲ႕ေလာ ဟူသည့္ ေမးခြန္းျဖစ္သည္။ နအဖ စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္မ်ား ျပည္ပသုိ႔လာသည့္အခါ ကန္႔ကြက္ဆႏၵျပျခင္းကုိ နားလည္လက္ခံ၍ ရသည္။ ေထာက္ခံအားေပးပါသည္။ နအဖႏွင့္ အလုိတူအလုိပါ ကုိယ္က်ဳိးရွာ စီးပြားေရးသမားမ်ား ျပည္ပသုိ႔ လာေရာက္ခြင့္ဗီဇာကုိ ပိတ္ပင္ျခင္းအားလည္း နားလည္ေထာက္ခံႏုိင္ပါေသးသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ထုိစီးပြားေရးသမားမ်ားမွာ နအဖႏွင့္ေပါင္းကာ ျပည္သူလူထုကုိ ေခါင္းပုံျဖတ္ အျမတ္ထုတ္ေနသူမ်ား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္တည္း။ သုိ႔ေသာ္ စစ္အစုိးရ၏ ဖိအားေပးမႈေၾကာင့္ ပါဝင္သ႐ုပ္ေဆာင္ရေသာ အႏုပညာရွင္မ်ားကုိ ျပည္ပတြင္ေနထုိင္သူမ်ားက ကန္႔ကြက္ဆႏၵျပျခင္းသည္ တရားမွ်တပါရဲ႕ေလာ စဥ္းစားစရာျဖစ္သည္။ ဝါဒျဖန္႔ ေပၚလစီကားမ်ားတြင္ သ႐ုပ္ေဆာင္ျခင္းကို စစ္အစုိးရလက္ပါးေစဟု သတ္မွတ္သင့္၊ မသတ္မွတ္သင့္ဆုိသည္ကုိ က်င့္ဝတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ အထူးျပကၽြမ္းက်င္သူမ်ား ဝင္ေရာက္ေဆြးေႏြးသင့္သည္ဟု ထင္ျမင္မိပါသည္။

မလြတ္လပ္ေသာ ႏုိင္ငံမ်ားတြင္ စစ္ေၾကာေရး၊ သုိ႔မဟုတ္ ရဲလက္တြင္ ႏွိပ္စက္မႈကုိ မခံႏုိင္ေတာ့၍ မိမိမက်ဴးလြန္ခဲ့ေသာ အမႈကုိ က်ဴးလြန္ပါသည္ဟု ဝန္ခံကတိ လက္မွတ္ထုိးသူမ်ားစြာရွိသည္။ ထုိရဲစစ္ခ်က္တခုတည္းအေပၚ မူတည္ၿပီး ထုိသူအား ျပစ္မႈထင္ရွားစီရင္လုိက္လွ်င္ အျပစ္စီရင္ခံရသူအေနျဖင့္ နစ္နာေပသည္။ အလားတူပင္ မလြတ္လပ္ေသာ အေျခအေနတခု၌ မိမိဆႏၵႏွင့္ဆန္႔က်င္ကာ ဖိအားေပးသျဖင့္ လုပ္ေဆာင္လုိက္ရေသာ အလုပ္တခုအတြက္ မည္သုိ႔ အေရးယူမည္နည္း။ အထူးသျဖင့္ ထုိအမႈသည္ ရာဇဝတ္မႈမေျမာက္သည့္ကိစၥဆုိလွ်င္ မည္သုိ႔တုန္႔ျပန္ၾကမည္နည္း။

ကၽြႏု္ပ္သေဘာအရမူ ဝါဒျဖန္႔ဇာတ္ကားမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ နအဖက ဝါဒျဖန္႔လွ်င္ မိမိတုိ႔ကလည္း တုန္႔ျပန္၍ အမွန္တရားကုိ ျပန္လည္ ျဖန႔္ေဝၾကမည္။ နအဖမွာ လက္ရွိအာဏာကို ကုိင္စြဲထားသူမ်ားျဖစ္၍ ဝါဒျဖန္႔ခ်ီေရးယႏၱရားတြင္ တပန္းသာသည္ဟုဆုိႏုိင္သည္။ သုိ႔ေသာ္ မိမိတုိ႔က တပန္းသာသည္မွာ လူထုက စစ္အစုိးရကုိ မယုံၾကည္။ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူမ်ားအေနႏွင့္ သစၥာတရားကုိ လက္ကုိင္ထားၿပီး မုသားမ်ားကုိ တုန္႔ျပန္ေခ်ပၾကမည္ဆုိလွ်င္ မိမိတုိ႔က အသာစီးရႏုိင္သည္။ ဤသုိ႔ေခ်ပရာတြင္ အႏုပညာရွင္မ်ားအား ျပည္ပမွေန၍ ဆႏၵျပျခင္းထက္ လူထုကုိ စည္း႐ုံး၍ လူထုအင္အားသုံးကာ အမွန္တရားကို ျဖန္႔ျဖဴးမည္ဆုိလွ်င္ ပိုမုိထိေရာက္မည္ထင္သည္။ မိမိက ျပည္ပေရာက္ေနလွ်င္လည္း ျပည္တြင္းမွ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူမ်ား၊ ႏုိင္ငံေရးသမားမ်ား ထိေရာက္စြာ လႈပ္ရွားႏုိင္ေရးအတြက္ အစြမ္းကုန္ကူညီသင့္သည္။ ဤသုိ႔ဆုိလွ်င္ စစ္အစုိးရ၏ ဝါဒျဖန္႔ဇာတ္ကားမ်ားကုိ ဂ႐ုစုိက္စရာမလုိဟု ျမင္မိပါသည္။

ေဖာေရွာယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ ေဖာေရႊတုိ႔ရြာ

ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ကြန္မင့္က႑မ်ားတြင္ “မွတ္သားသြားပါတယ္။ နာယူသြားပါတယ္” စသည့္ ကြန္မင့္မ်ားကုိ အတည္ေပါက္ႀကီးေရးေနသူေတြ အေတာ္မ်ားသည္။ ထုိသူမ်ား ေျပာသည့္အတုိင္းသာ အမွန္တကယ္ မွတ္သားနာယူသြားသည္မွန္ပါက ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ ပညာယွိႀကီးမ်ား ျပည့္ႏွက္ေနေသာ ႏုိင္ငံတႏုိင္ငံသာျဖစ္ခ်ိမ့္မည္။ ကၽြႏု္ပ္မူကား ၄င္းတုိ႔ “ေဖာေရွာ” လုပ္ေနသည္ဟုသာ ထင္မိသည္။ ထုိ႔သုိ႔ ေဖာေရွာလုပ္ေသာသူမ်ားႏွင့္ ျပည့္ႏွက္ေနေသာ ေဖာေရႊတုိ႔၏ ႏုိင္ငံေတာ္ႀကီးသည္ သာယာပါရဲ႕လားဟု ဆင္ျခင္ၾကည့္လုိက္ေသာ္....

“ေဖာေရႊတုိ႔ရြာ”

ေဖာေရႊတုိ႔ရြာ သာပါစေမး။
သာပါတယ္ ရြာလယ္လမ္းမွာ
အႏွိပ္ခန္းနဲ႔ေလး။

ေဖာေရႊတုိ႔ရြာ သာပါစေမး။
သာပါေပ ညေနေစာင္းရင္
ျခင္ေမာင္းကြဲ႕ေလး။

ေဖာေရႊတုိ႔ရြာ သာပါစေမး။
သာပါတယ္ အိမ္အထြက္မွာ
မီးစက္နဲ႔ေလး။

ေဖာေရႊတုိ႔ရြာ သာပါစေမး။
သာပါတယ္ အင္တာနက္မွာ
လိပ္ထက္ပင္ေႏွး။

ေဖာေရႊတုိ႔ရြာ သာပါစေမး။
သာပါတယ္ ဖုန္းရယ္ဆက္လုိ႔
လိပ္ေခါင္းထြက္ေသး။

ေဖာေရႊတုိ႔ရြာ သာပါစေမး။
သာပါတယ္ ေက်ာင္းတကယ္ဖြင့္မွ
ၿမဳိ႕ျပနဲ႔ေဝး။

ေဖာေရႊတုိ႔ရြာ သာပါစေမး
သာပါတယ္ ဟုိၾကပ္ေျပးမွာ
ေလာက္ေတြနဲ႔ေဖြး။

-အမည္မသိ ဘေလာ့ဂ္စာဆုိ-

“အေလာင္းစည္သူ ျပန္လာၿပီ”

(ငယ္ငယ္က ဖတ္ခဲ့ဖူးေသာ ကာတြန္းေမာင္ဝဏၰ၏ “လူႀကီးလူေကာင္း” ကာတြန္းဇာတ္လမ္းအား ဇာတ္ေကာင္မ်ားအစားထုိး၍ မွတ္မိသေလာက္ ဘေလာ့ပုိစ္႔အေနႏွင့္ ျပန္လည္ ဆန္းသစ္ထားပါသည္။ ဤဇာတ္လမ္းတြင္ ပါေသာ လူမ်ား၊ ေနရာမ်ားမွာ အစစ္အမွန္မဟုတ္ဘဲ စာေရးသူ၏ စိတ္ကူးထဲတြင္ ဖန္တီးထားေသာ ဇာတ္ေကာင္မ်ား၊ ေနရာမ်ားသာျဖစ္ပါသည္။ တုိက္ဆုိင္မႈရွိက ခြင့္လႊတ္ၾကပါကုန္။)

တေန႔သ၌ တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးသည္ ၿဂဳိဟ္တုမွ ထုတ္လႊင့္ေသာ ေဘာလုံးပြဲၾကည့္ေနရင္း သူအားေပးေသာအသင္းက ဂုိးသြင္းလုိက္သျဖင့္ ထုိင္ရာမွ ထ၍ လက္ပမ္းေပါက္ခတ္ရာ သက္ေတာ္ႀကီးရင့္ၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ ဘြတ္ကနဲ ေလလည္မိသြားေလသည္။

“အဟိဟိ” “ခစ္ခစ္ခစ္”

ေဘးတြင္ ေဘာလုံးပြဲအတူ ထုိင္ၾကည့္ေနေသာ သူရေရႊပန္း၊ သာေအး၊ သာဂိ စသည့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားထံမွ ရယ္သံမ်ား ထြက္လာေလသည္။

တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးက စိတ္ဆုိးမာန္ဆုိးျဖင့္ လွည့္ၾကည့္လုိက္ၿပီး…. “မင္းတုိ႔က ဘာရီတာလဲကြ” ဟု ေမးလုိက္၏။(မွတ္ခ်က္။……..။ဤေနရာတြင္ ဘာရယ္တာလဲ ဟု ဖတ္ပါရန္။ ေတာ္ၾကာ ဘေလာ့ဂါ ရီတာကုိ ေမးသည္ဟု ထင္မွတ္မွားမည္ စုိးသျဖင့္)

သူရေရႊပန္း (ကပ်ာကယာျဖင့္)။.........။ ဟုိ..ဟုိ... ရယ္တာမဟုတ္ပါဘူး... အဘ။ ဝမ္းထဲက က်လိက်လိ ျဖစ္လာလုိ႔ ပါးစပ္ကေန အဟိအဟိ ျမည္သြားတာပါ။

တပ္ခ်ဳပ္ႀကီး။……..။ ေအး…. မင္းတုိ႔ ႐ူးေၾကာင္မူးေၾကာင္ လုပ္မေနၾကနဲ႔။ ၾကပ္ေျပးေတာင္ေျခမွာ စပုိက္ဒါမင္း အဝတ္အစားနဲ႔ လူဆုိးတေယာက္ ေသာင္းက်န္းေနတယ္ၾကားတယ္။ အဲဒါ မင္းတုိ႔ ေနာက္တေန႔ညေန သြားၿပီး လက္ရဖမ္းေခ်ၾက။

ေဘာလုံးပြဲၿပီး၍ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ား အျပင္သုိ႔ ထြက္လာၾကေသာအခါ အခ်င္းခ်င္း ဤသုိ႔ တီးတုိးတုိင္ပင္ၾကေလသည္။

“အဘေတာ့ ငါတုိ႔ရယ္လုိက္တာနဲ႔ ရွက္ရမ္းရမ္းၿပီး အေလာင္းစည္သူမင္းႀကီး အထာခ်ဳိးေနၿပီ။ မနက္ျဖန္က်ရင္ သူကုိယ္တုိင္ စပုိက္ဒါမင္းအဝတ္အစားဝတ္ၿပီး ႐ုပ္ဖ်က္လာလိမ့္မယ္။ ဖုိက္တင္ပေလးၾကရင္ တကယ္ မလုပ္နဲ႔။ သူစိတ္ေက်နပ္ေအာင္ မင္းတုိ႔ ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ ဖုိက္ၿပီး လဲွခ်ျပလုိက္…ၾကားလား”

ဤသုိ႔ျဖင့္ ေနာက္တေန႔ ေနဝင္ တေယာကုိတင္ရီ အခ်ိန္တြင္…အဲ… ေနဝင္ရီတေရာအခ်ိန္တြင္ ေရႊပန္း၊ သာေအး၊ သာဂိ စသည့္ အမုိက္တကာ့ဗုိလ္မင္း၊ အဖ်ဥ္းတကာ့ဗုိလ္ခ်ဳပ္၊ အပယ္ေလးလီ ျမစ္နဒီတြင္ ပလုံစီေအာင္ ငုပ္မည့္ လူ႐ႈပ္ႀကီးမ်ားသည္ ဒဂုံဂ်စ္၊ ျမန္မာဂ်စ္ စသည့္ ေခတ္မီေမာ္ေတာ္ကားႀကီးမ်ား ကုိယ္စီျဖင့္ ၾကပ္ေျပးေတာင္ေျခတြင္ ပုန္းေအာင္း၍ အသင့္ေစာင့္ေနၾကေလသည္။

အီးတညႇစ္မွ် ၾကာေသာအခါတြင္ (စစ္ေရးျပအခမ္းအနားမ်ားတြင္ သုံးေသာ) အမုိးဖြင့္ ကားနက္ႀကီးကုိ စီးလ်က္ စပုိက္ဒါမင္း အဝတ္အစားကုိ ဝတ္ဆင္ထားေသာ တပ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေပါက္ခ်လာေလသည္။

သာေအး၊ သာဂိ၊ ေရႊပန္းတုိ႔လည္း ပုန္းေအာင္းေနရာက အသီးသီးထြက္ၾကၿပီး စပုိက္ဒါမင္းကုိ ဖမ္းရန္ ႀကဳိးစားၾကေလသည္။ စပုိက္ဒါမင္းလည္း အမုိးဖြင့္ကားကုိ ကပ္တုံ၊ ခြာတုံ၊ ရပ္တုံ၊ ဘက္ဂီယာထုိးတုံ အမ်ဳိးစုံျဖင့္ မ႐ုိးရေအာင္ ကားေရးျပေလသည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ ကားေပၚမွ အသီးသီးဆင္းလာၾကၿပီး ေျမျပင္ေပၚတြင္ (ၾကက္ဖခြပ္သလုိ) ဖုိက္တင္ပေလး ၾကေလသည္။ သာေအးတုိ႔လည္း တင္ႀကဳိတုိင္ပင္ထားသည့္အတုိင္း အေယာင္ျပသာ ဖုိက္ၾကၿပီး စပုိက္ဒါမင္းက လက္သီးထုိးလုိက္သည့္အခါ မထိမီကပင္ “အားကနဲ” “အီးကနဲ” ေအာ္ဟစ္ၿငီးတြားကာ အသီးသီး ပစ္လွဲျပၾကေလသည္။ ႏွပ္တၫႇစ္ခြဲခန္႔အတြင္းမွာပင္ သာေအးတုိ႔လူစု ေျမေပၚသုိ႔ အတုံးအ႐ုံး လဲက် ကုန္ေတာ့သတည္း။

ထုိအခါမွ စပုိက္ဒါမင္းလည္း ကားနက္ႀကီးေပၚသုိ႔ ျပန္တက္သြားၿပီး… “ဝူးထြားဟားဟား။ စပုိက္ဒါမင္းတဲ့ေဟ့…တမင္းပဲရွိတယ္။ ႏွစ္မင္းရွိရင္ စင္ၿပဳိင္အစုိးရေတာင္ ျပည္တြင္းမွာ မေနႏုိင္ဘူး။ ထြက္ေျပးရတယ္။” ဟု အသံနက္ႀကီးျဖင့္ ရယ္ေမာလ်က္ မုိင္ကုန္ေမာင္းကာ ထြက္ခြာသြားေလသည္။

စပုိက္ဒါမင္းျမင္ကြင္းမွ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေသာ္ သာေအးတုိ႔လူစုလည္း ေျမႀကီးေပၚက အသီးသီးထၿပီး အူႏွိပ္ကာ ရယ္ေမာက်န္ရစ္ခဲ့ၾကေလသည္။

“ဟားဟားဟား။ တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတာ့ ငါတုိ႔ရဲ႕ အကယ္ဒမီေရွာ့တ္ေတြကုိ တကယ္ အဟုတ္ထင္ၿပီး စိတ္ႀကီးဝင္သြားၿပီ။ ဧကႏၱ အေလာင္းစည္သူမင္းႀကီးလည္း ငါတုိ႔လုိ အကယ္ဒမီအဖြဲ႕ေတြနဲ႔ ေတြ႕သြားတာပဲ ျဖစ္ရမယ္…ဟားဟား”

ေနာက္တေန႔ ေလးလပတ္ အစည္းအေဝးသုိ႔ ေရာက္ေသာအခါ သူရေရႊပန္းတုိ႔ လူစုအား တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးက ေမးေလသည္။

“ဘယ့္ႏွယ့္လဲကြ။ မင္းတုိ႔ လူဆုိးကုိ ဖမ္းမိခဲ့ရဲ႕လား”

သူရေရႊပန္းတုိ႔လည္း ႀကဳိတင္တုိင္ပင္ထားသည့္အတုိင္း….. “မွန္ပါ။ ဤလူဆုိးသည္ လူမက နတ္တမွ် စြမ္းလွေၾကာင္းပါ။ က်ေနာ္တုိ႔မွာ အနားမွ်ပင္ မကပ္ႏုိင္ဘဲ ေနာက္ဆုံး အလဲလဲ အကြဲကြဲျဖင့္ ႐ႈံးနိမ့္ၿပီး ျပန္ခဲ့ရပါသည္” ဟု ေလွ်ာက္ထားၾကေလသည္။

ဤအခါတြင္မွ တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးလည္း…. “အိမ္း….. နင္တုိ႔ ငါ႔ကုိ အုိၿပီ ထင္ၾကသည္။ ငါမအုိေသး။ တပ္ထဲမွာ မဲေဖာက္ေပးမယ့္ မုဆုိးမ ရွိေသးရင္ ေနာက္ထပ္ ဆယ္ေယာက္ေလာက္ ထပ္ၿပီး ယူျပႏုိင္ေသးတယ္….အေဟးေဟး”

ေရႊပန္း၊ သာေအး၊ သာဂိ စသည့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားလည္း ျပင္းစြာ ေၾကာက္လန္႔ ခန္႔ညား႐ုိေသၾကေလသည္။ (တကယ္မလန္႔လည္း လန္႔သည့္သ႑ာန္ အကယ္ဒမီ အုိက္တင္မ်ားကုိ ေပးၾကေလသည္။)

ထုိအခုိက္ သာေအး၏ နဖူးကုိ ေလာက္စာလုံးတလုံး အရွိန္ျပင္းစြာ လာမွန္ေလသည္။

“ေဟ့ ဘယ္ေကာင္လဲကြ။ ေလးလပတ္အစည္းအေဝးလုပ္ေနတဲ့ေနရာမွာ ေလးဂြ လာသရမ္းတာ”

“က်ဳပ္ပစ္လုိက္တာပဲဗ်…ဘာလုပ္ခ်င္သလဲ”

အသံၾကား၍ အားလုံး လွည့္ၾကည့္လုိက္ေသာအခါ အစည္းအေဝးခန္းမ အဝင္ဝတြင္ ေလးဂြကုိ လက္တဖက္က ကုိင္စြဲလ်က္ ရပ္ေနေသာ ေျမးေတာ္ ေမ်ာက္ေလာင္းကေလး ဖုိးေလာက္လန္း ကုိ ေတြ႕လုိက္ၾကရသည္။

တပ္ခ်ဳပ္ႀကီး။………..။ ေျမးေတာ္ေလး။ ဘာေၾကာင့္ ေလးဂြနဲ႔ ပစ္ရသလဲ။

ဖုိးေလာက္လန္း။……….။ မွန္လွပါ ဖုိးဖုိး။ ဒီလူေတြ ဖုိးဖုိးကြယ္ရာမွာ အတင္းတုပ္ေနၾကတာေတြ႕ရတယ္။ သူတုိ႔ အကယ္ဒမီအုိက္တင္နဲ႔ ပတ္ခ်လုိက္တာ ဖုိးဖုိးေတာ့ ခံလုိက္ရၿပီတဲ့။ ေနာက္ၿပီး ေျပာေသးတယ္။ အေလာင္းစည္သူမင္းႀကီးလည္း သူတုိ႔လုိ အကယ္ဒမီသ႐ုပ္ေဆာင္ေတြနဲ႔ ေတြ႕သြားတာလုိ႔ ေျပာၿပီး ဟားေနၾကတယ္။

ဤမွာပင္ တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးလည္း သူ႕လူမ်ား၏ မ႐ုိးသားပုံကုိ ရိပ္မိသြားၿပီး….

“မင္းတုိ႔ ဒီေလာက္ေတာင္ အကယ္ဒမီ အုိင္တင္ေပးခ်င္တဲ့ေကာင္ေတြ၊ အရပ္ဝတ္ေျပာင္းၿပီး သ႐ုပ္ေဆာင္သင္တန္းတက္ေပေတာ့” ဟုဆုိကာ ေရႊပန္း၊ သာေအး၊ သာဂိတုိ႔အား စစ္ဖက္ရာထူးအသီးသီးမွ အနားေပးလုိက္ေလသတည္း။

ဒီကေန႔ တေန႔တည္း တင္ျဖစ္တဲ့ ေရွ႕က တပုိ႔စ္ကုိ ဖတ္ရန္။

“ေရနစ္သူကုိ ကယ္ၾကရာဝယ္”

ဘေလာ့ဂ္ေရးသူအေၾကာင္း

ေၾကာ္ျငာက႑ (ကလစ္ေခါက္ပါ)

ဝီကီပိဒိယ

စာအုပ္အၫႊန္း

ေရးခဲ့သမွ် ပုိ႔စ္မ်ား

သူတုိ႔ေရးသမွ်