“အေလာင္းစည္သူ ျပန္လာၿပီ”

Share |

(ငယ္ငယ္က ဖတ္ခဲ့ဖူးေသာ ကာတြန္းေမာင္ဝဏၰ၏ “လူႀကီးလူေကာင္း” ကာတြန္းဇာတ္လမ္းအား ဇာတ္ေကာင္မ်ားအစားထုိး၍ မွတ္မိသေလာက္ ဘေလာ့ပုိစ္႔အေနႏွင့္ ျပန္လည္ ဆန္းသစ္ထားပါသည္။ ဤဇာတ္လမ္းတြင္ ပါေသာ လူမ်ား၊ ေနရာမ်ားမွာ အစစ္အမွန္မဟုတ္ဘဲ စာေရးသူ၏ စိတ္ကူးထဲတြင္ ဖန္တီးထားေသာ ဇာတ္ေကာင္မ်ား၊ ေနရာမ်ားသာျဖစ္ပါသည္။ တုိက္ဆုိင္မႈရွိက ခြင့္လႊတ္ၾကပါကုန္။)

တေန႔သ၌ တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးသည္ ၿဂဳိဟ္တုမွ ထုတ္လႊင့္ေသာ ေဘာလုံးပြဲၾကည့္ေနရင္း သူအားေပးေသာအသင္းက ဂုိးသြင္းလုိက္သျဖင့္ ထုိင္ရာမွ ထ၍ လက္ပမ္းေပါက္ခတ္ရာ သက္ေတာ္ႀကီးရင့္ၿပီ ျဖစ္သျဖင့္ ဘြတ္ကနဲ ေလလည္မိသြားေလသည္။

“အဟိဟိ” “ခစ္ခစ္ခစ္”

ေဘးတြင္ ေဘာလုံးပြဲအတူ ထုိင္ၾကည့္ေနေသာ သူရေရႊပန္း၊ သာေအး၊ သာဂိ စသည့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားထံမွ ရယ္သံမ်ား ထြက္လာေလသည္။

တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးက စိတ္ဆုိးမာန္ဆုိးျဖင့္ လွည့္ၾကည့္လုိက္ၿပီး…. “မင္းတုိ႔က ဘာရီတာလဲကြ” ဟု ေမးလုိက္၏။(မွတ္ခ်က္။……..။ဤေနရာတြင္ ဘာရယ္တာလဲ ဟု ဖတ္ပါရန္။ ေတာ္ၾကာ ဘေလာ့ဂါ ရီတာကုိ ေမးသည္ဟု ထင္မွတ္မွားမည္ စုိးသျဖင့္)

သူရေရႊပန္း (ကပ်ာကယာျဖင့္)။.........။ ဟုိ..ဟုိ... ရယ္တာမဟုတ္ပါဘူး... အဘ။ ဝမ္းထဲက က်လိက်လိ ျဖစ္လာလုိ႔ ပါးစပ္ကေန အဟိအဟိ ျမည္သြားတာပါ။

တပ္ခ်ဳပ္ႀကီး။……..။ ေအး…. မင္းတုိ႔ ႐ူးေၾကာင္မူးေၾကာင္ လုပ္မေနၾကနဲ႔။ ၾကပ္ေျပးေတာင္ေျခမွာ စပုိက္ဒါမင္း အဝတ္အစားနဲ႔ လူဆုိးတေယာက္ ေသာင္းက်န္းေနတယ္ၾကားတယ္။ အဲဒါ မင္းတုိ႔ ေနာက္တေန႔ညေန သြားၿပီး လက္ရဖမ္းေခ်ၾက။

ေဘာလုံးပြဲၿပီး၍ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ား အျပင္သုိ႔ ထြက္လာၾကေသာအခါ အခ်င္းခ်င္း ဤသုိ႔ တီးတုိးတုိင္ပင္ၾကေလသည္။

“အဘေတာ့ ငါတုိ႔ရယ္လုိက္တာနဲ႔ ရွက္ရမ္းရမ္းၿပီး အေလာင္းစည္သူမင္းႀကီး အထာခ်ဳိးေနၿပီ။ မနက္ျဖန္က်ရင္ သူကုိယ္တုိင္ စပုိက္ဒါမင္းအဝတ္အစားဝတ္ၿပီး ႐ုပ္ဖ်က္လာလိမ့္မယ္။ ဖုိက္တင္ပေလးၾကရင္ တကယ္ မလုပ္နဲ႔။ သူစိတ္ေက်နပ္ေအာင္ မင္းတုိ႔ ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ ဖုိက္ၿပီး လဲွခ်ျပလုိက္…ၾကားလား”

ဤသုိ႔ျဖင့္ ေနာက္တေန႔ ေနဝင္ တေယာကုိတင္ရီ အခ်ိန္တြင္…အဲ… ေနဝင္ရီတေရာအခ်ိန္တြင္ ေရႊပန္း၊ သာေအး၊ သာဂိ စသည့္ အမုိက္တကာ့ဗုိလ္မင္း၊ အဖ်ဥ္းတကာ့ဗုိလ္ခ်ဳပ္၊ အပယ္ေလးလီ ျမစ္နဒီတြင္ ပလုံစီေအာင္ ငုပ္မည့္ လူ႐ႈပ္ႀကီးမ်ားသည္ ဒဂုံဂ်စ္၊ ျမန္မာဂ်စ္ စသည့္ ေခတ္မီေမာ္ေတာ္ကားႀကီးမ်ား ကုိယ္စီျဖင့္ ၾကပ္ေျပးေတာင္ေျခတြင္ ပုန္းေအာင္း၍ အသင့္ေစာင့္ေနၾကေလသည္။

အီးတညႇစ္မွ် ၾကာေသာအခါတြင္ (စစ္ေရးျပအခမ္းအနားမ်ားတြင္ သုံးေသာ) အမုိးဖြင့္ ကားနက္ႀကီးကုိ စီးလ်က္ စပုိက္ဒါမင္း အဝတ္အစားကုိ ဝတ္ဆင္ထားေသာ တပ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေပါက္ခ်လာေလသည္။

သာေအး၊ သာဂိ၊ ေရႊပန္းတုိ႔လည္း ပုန္းေအာင္းေနရာက အသီးသီးထြက္ၾကၿပီး စပုိက္ဒါမင္းကုိ ဖမ္းရန္ ႀကဳိးစားၾကေလသည္။ စပုိက္ဒါမင္းလည္း အမုိးဖြင့္ကားကုိ ကပ္တုံ၊ ခြာတုံ၊ ရပ္တုံ၊ ဘက္ဂီယာထုိးတုံ အမ်ဳိးစုံျဖင့္ မ႐ုိးရေအာင္ ကားေရးျပေလသည္။ ေနာက္ဆုံးတြင္ ကားေပၚမွ အသီးသီးဆင္းလာၾကၿပီး ေျမျပင္ေပၚတြင္ (ၾကက္ဖခြပ္သလုိ) ဖုိက္တင္ပေလး ၾကေလသည္။ သာေအးတုိ႔လည္း တင္ႀကဳိတုိင္ပင္ထားသည့္အတုိင္း အေယာင္ျပသာ ဖုိက္ၾကၿပီး စပုိက္ဒါမင္းက လက္သီးထုိးလုိက္သည့္အခါ မထိမီကပင္ “အားကနဲ” “အီးကနဲ” ေအာ္ဟစ္ၿငီးတြားကာ အသီးသီး ပစ္လွဲျပၾကေလသည္။ ႏွပ္တၫႇစ္ခြဲခန္႔အတြင္းမွာပင္ သာေအးတုိ႔လူစု ေျမေပၚသုိ႔ အတုံးအ႐ုံး လဲက် ကုန္ေတာ့သတည္း။

ထုိအခါမွ စပုိက္ဒါမင္းလည္း ကားနက္ႀကီးေပၚသုိ႔ ျပန္တက္သြားၿပီး… “ဝူးထြားဟားဟား။ စပုိက္ဒါမင္းတဲ့ေဟ့…တမင္းပဲရွိတယ္။ ႏွစ္မင္းရွိရင္ စင္ၿပဳိင္အစုိးရေတာင္ ျပည္တြင္းမွာ မေနႏုိင္ဘူး။ ထြက္ေျပးရတယ္။” ဟု အသံနက္ႀကီးျဖင့္ ရယ္ေမာလ်က္ မုိင္ကုန္ေမာင္းကာ ထြက္ခြာသြားေလသည္။

စပုိက္ဒါမင္းျမင္ကြင္းမွ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေသာ္ သာေအးတုိ႔လူစုလည္း ေျမႀကီးေပၚက အသီးသီးထၿပီး အူႏွိပ္ကာ ရယ္ေမာက်န္ရစ္ခဲ့ၾကေလသည္။

“ဟားဟားဟား။ တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတာ့ ငါတုိ႔ရဲ႕ အကယ္ဒမီေရွာ့တ္ေတြကုိ တကယ္ အဟုတ္ထင္ၿပီး စိတ္ႀကီးဝင္သြားၿပီ။ ဧကႏၱ အေလာင္းစည္သူမင္းႀကီးလည္း ငါတုိ႔လုိ အကယ္ဒမီအဖြဲ႕ေတြနဲ႔ ေတြ႕သြားတာပဲ ျဖစ္ရမယ္…ဟားဟား”

ေနာက္တေန႔ ေလးလပတ္ အစည္းအေဝးသုိ႔ ေရာက္ေသာအခါ သူရေရႊပန္းတုိ႔ လူစုအား တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးက ေမးေလသည္။

“ဘယ့္ႏွယ့္လဲကြ။ မင္းတုိ႔ လူဆုိးကုိ ဖမ္းမိခဲ့ရဲ႕လား”

သူရေရႊပန္းတုိ႔လည္း ႀကဳိတင္တုိင္ပင္ထားသည့္အတုိင္း….. “မွန္ပါ။ ဤလူဆုိးသည္ လူမက နတ္တမွ် စြမ္းလွေၾကာင္းပါ။ က်ေနာ္တုိ႔မွာ အနားမွ်ပင္ မကပ္ႏုိင္ဘဲ ေနာက္ဆုံး အလဲလဲ အကြဲကြဲျဖင့္ ႐ႈံးနိမ့္ၿပီး ျပန္ခဲ့ရပါသည္” ဟု ေလွ်ာက္ထားၾကေလသည္။

ဤအခါတြင္မွ တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးလည္း…. “အိမ္း….. နင္တုိ႔ ငါ႔ကုိ အုိၿပီ ထင္ၾကသည္။ ငါမအုိေသး။ တပ္ထဲမွာ မဲေဖာက္ေပးမယ့္ မုဆုိးမ ရွိေသးရင္ ေနာက္ထပ္ ဆယ္ေယာက္ေလာက္ ထပ္ၿပီး ယူျပႏုိင္ေသးတယ္….အေဟးေဟး”

ေရႊပန္း၊ သာေအး၊ သာဂိ စသည့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားလည္း ျပင္းစြာ ေၾကာက္လန္႔ ခန္႔ညား႐ုိေသၾကေလသည္။ (တကယ္မလန္႔လည္း လန္႔သည့္သ႑ာန္ အကယ္ဒမီ အုိက္တင္မ်ားကုိ ေပးၾကေလသည္။)

ထုိအခုိက္ သာေအး၏ နဖူးကုိ ေလာက္စာလုံးတလုံး အရွိန္ျပင္းစြာ လာမွန္ေလသည္။

“ေဟ့ ဘယ္ေကာင္လဲကြ။ ေလးလပတ္အစည္းအေဝးလုပ္ေနတဲ့ေနရာမွာ ေလးဂြ လာသရမ္းတာ”

“က်ဳပ္ပစ္လုိက္တာပဲဗ်…ဘာလုပ္ခ်င္သလဲ”

အသံၾကား၍ အားလုံး လွည့္ၾကည့္လုိက္ေသာအခါ အစည္းအေဝးခန္းမ အဝင္ဝတြင္ ေလးဂြကုိ လက္တဖက္က ကုိင္စြဲလ်က္ ရပ္ေနေသာ ေျမးေတာ္ ေမ်ာက္ေလာင္းကေလး ဖုိးေလာက္လန္း ကုိ ေတြ႕လုိက္ၾကရသည္။

တပ္ခ်ဳပ္ႀကီး။………..။ ေျမးေတာ္ေလး။ ဘာေၾကာင့္ ေလးဂြနဲ႔ ပစ္ရသလဲ။

ဖုိးေလာက္လန္း။……….။ မွန္လွပါ ဖုိးဖုိး။ ဒီလူေတြ ဖုိးဖုိးကြယ္ရာမွာ အတင္းတုပ္ေနၾကတာေတြ႕ရတယ္။ သူတုိ႔ အကယ္ဒမီအုိက္တင္နဲ႔ ပတ္ခ်လုိက္တာ ဖုိးဖုိးေတာ့ ခံလုိက္ရၿပီတဲ့။ ေနာက္ၿပီး ေျပာေသးတယ္။ အေလာင္းစည္သူမင္းႀကီးလည္း သူတုိ႔လုိ အကယ္ဒမီသ႐ုပ္ေဆာင္ေတြနဲ႔ ေတြ႕သြားတာလုိ႔ ေျပာၿပီး ဟားေနၾကတယ္။

ဤမွာပင္ တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးလည္း သူ႕လူမ်ား၏ မ႐ုိးသားပုံကုိ ရိပ္မိသြားၿပီး….

“မင္းတုိ႔ ဒီေလာက္ေတာင္ အကယ္ဒမီ အုိင္တင္ေပးခ်င္တဲ့ေကာင္ေတြ၊ အရပ္ဝတ္ေျပာင္းၿပီး သ႐ုပ္ေဆာင္သင္တန္းတက္ေပေတာ့” ဟုဆုိကာ ေရႊပန္း၊ သာေအး၊ သာဂိတုိ႔အား စစ္ဖက္ရာထူးအသီးသီးမွ အနားေပးလုိက္ေလသတည္း။

ဒီကေန႔ တေန႔တည္း တင္ျဖစ္တဲ့ ေရွ႕က တပုိ႔စ္ကုိ ဖတ္ရန္။

“ေရနစ္သူကုိ ကယ္ၾကရာဝယ္”