တေန႔က အင္တာနက္ထဲမွာ ေလွ်ာက္ဖတ္ရင္း လူထုေဒၚအမာေရးသားခဲ့တဲ့ “ဘုန္းဘုန္း တာ့တာ” ဆုိတဲ့ ေဆာင္းပါးကုိ ဘေလာ့ဂ္တခုမွာ တင္ထားတာ ဖတ္ရတယ္။ ေဆာင္းပါးထဲမွာ လူထုေဒၚအမာက ဒီလုိ ေရးသားထားပါတယ္။
“ဘုန္းဘုန္း တာ့-တာ" ဆိုတဲ့အသံမ်ိဳး မၾကာမၾကာ ၾကားရလြန္းလို႔ နားကေလာတာနဲ႔ ဒီေခါင္းကို တပ္လိုက္မိတာပါ။ ကၽြန္မတို႔ဆီမွာ ကေလးငယ္ေတြကို လူႀကီးမိဘေတြက ဘယ္သူျပန္ခါနီးမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ "တာ့-တာ" လို႔ ႏႈတ္ဆက္လိုက္ဆိုၿပီး လက္ျပခိုင္းေနၾကပါတယ္။
ၿမိဳ႔ေပၚတင္လားဆိုေတာ့လည္း မဟုတ္ေသးဘူး။ ဒီ တာ့-တာက ေတာႀကိဳအံုၾကားအထိ ပ်ံ႔ႏွ႔ံဆင္းသက္လို႔ ေနပါတယ္။ ဒါကို ေထာက္ျခင္းအားျဖင့္ ကၽြန္မတို႔မွာ ျပန္ခါနီးႏႈတ္ဆက္စကား တခု မ႐ွိမျဖစ္၊ အပူတျပင္း လိုအပ္ေနတဲ့ပံုပါပဲ။ လိုသမွ မဟားဒယားမို႔ ကိုယ့္မွာလည္း မ႐ွိေလေတာ့ သူမ်ားဟာကို အတင္းဆြဲယူသံုးထားရတဲ့ သေဘာမ်ိဳး ျဖစ္ေနပါၿပီ။
"တာ့-တာ" ဆိုတာ ဘယ္လူမ်ိဳးက သံုးစြဲတဲ့ စကား၊ ဘာအဓိပၸါယ္႐ွိတယ္ဆိုတာကို ဇစ္ဇစ္ျမစ္ျမစ္ သိၾကတာလဲ မဟုတ္ပါဘူး။ ႏို႔ေပမယ့္ လက္ကေလးလႈပ္ျပၿပီး ေတြ႔ကရာလူကို "တာ့-တာ" ေနၾကပါတယ္။ တခ်ိဳ႔ကမ်ား ကဲသထက္ကဲၿပီး "ဘိုင့္ဘိုင္- တာ့တာ-ခ်ဲရီးယို" အထိ လုပ္ေနၾကေလရဲ႔။”
အဲသည္လုိ အစခ်ီလုိက္ၿပီးတဲ့ေနာက္ လူထုေဒၚအမာက သူမငယ္ငယ္ကေန ႀကီးျပင္းလာတဲ့အထိ အရြယ္အမ်ဳိးမ်ဳိးမွာ ျပန္ကာနီးသုံးစြဲတဲ့ ႏႈတ္ဆက္စကား အမ်ဳိးမ်ဳိးအေၾကာင္း၊ ျမန္မာစကားရဲ႕ ေဝါဟာရ ႂကြယ္ဝပုံအေၾကာင္းေတြကုိ ဆက္လက္ေရးသားထားပါတယ္။ အဲဒီကမွတဆင့္ မုိးကုပ္ဖက္က လူေတြ ျပန္ခါနီးႏႈတ္ဆက္တတ္တဲ့ “ျဖည္းျဖည္းျပန္ပါရွင္” ဆုိတဲ့ ႏႈတ္ဆက္စကားကုိ ရွင္းလင္းေရးျပထားၿပီး ...
“ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ဆီမွာ ခြဲခါနီး ႏႈတ္ဆက္တဲ့ လူတိုင္းကို "ျဖည္းျဖည္းပဲျပန္ပါ" လို႔ ႏႈတ္ဆက္မွာ မွာတာထင္ပါရဲ႔။ ေမတၱာ ေစတနာ က႐ုဏာအျပည့္နဲ႔ ႏႈတ္ဆက္လိုက္တဲ့ စကားမို႔ ၾကားရသူရဲ႔ နားထဲမွာ ခ်မ္းေျမ့ၾကည္ႏူး လိုက္တာ။ "တာ့-တာ" နဲ႔ မကြာလား။ ျမန္မာမွာ ႏႈတ္ဆက္စကားေတြ ႂကြယ္ႂကြယ္၀၀ ႐ွိၿပီးသားပါ။”........လုိ႔ ေဆာင္းပါးကုိ အဆုံးသတ္ထားပါတယ္။ (ေဆာင္းပါးအျပည့္အစုံကုိ အဆုံးမွာ ျပထားတဲ့ လင့္ခ္ကတဆင့္ သြားဖတ္ႏုိင္ပါတယ္။)
ပုိ႔စ္ေအာက္ေျခက ကြန္မင့္ေတြကုိ ဆက္ဖတ္ၾကည့္လုိက္တဲ့အခါ မုိးရင္ေသြး ဆုိသူရဲ႕ ကြန္မင့္ကုိ ေတြ႕လုိက္ရေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး သေဘာက် ႏွစ္ၿခဳိက္သြားမိတယ္။ သူက ဒီလုိေရးထားတယ္ခင္ဗ်။
“ဘယ္လုိပဲ ျဖစ္ျဖစ္ပါေလ ကိစၥမရွိပါဘူး တာ႔တာပဲေျပာေျပာ ျပန္ပါဦးမယ္လုိ႔ပဲေျပာေျပာ အဓိက ကေတာ႔ မိမိစိတ္ထဲမွာ စိတ္ေကာင္းေလးနဲ႔ ေျပာမိဖုိ႔ပါပဲသယ္ခ်င္းတုိ႔ရယ္”....တဲ့။
က်ေနာ့္အျမင္ကလည္း မုိးရင္ေသြးရဲ႕ အျမင္နဲ႔ ထပ္တူက်ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ “ဘုန္းဘုန္း တာ့တာ” ကိစၥမွာ စကားမေျပာတတ္ေသးတဲ့ ကေလးေတြ နားလည္လြယ္တဲ့ ေဝါဟာရစကားလုံးနဲ႔ သင္ေပးတာျဖစ္တဲ့အတြက္ လူထုေဒၚအမာအေနနဲ႔ ဒီကိစၥကုိ ေခါင္းစဥ္တပ္ၿပီး ေဝဖန္တာ ေလာႀကီးသြားတယ္လုိ႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ နားကေလာတယ္ဆုိတာလည္း သူမအေနနဲ႔ မႏွစ္သက္တဲ့စိတ္ရင္းအခံနဲ႔ နားေထာင္လုိ႔သာ နားကေလာတာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ တကယ္ေတာ့ “တာ့ တာ” ဆုိတဲ့စကားေလးဟာ ကေလးသူငယ္ေတြက ႏႈတ္ဆက္တဲ့အခါ တီတီတာတာနဲ႔ အင္မတန္ ခ်စ္ခင္ဖြယ္ေကာင္းတဲ့ စကားသံေလး ျဖစ္ပါတယ္။
အဲသည္ကြန္မင့္က႑မွာပဲ ေအာက္ဆုံးက ငေပ်ာ့ဆုိသူရဲ႕ ကြန္မင့္ကို ဖတ္လုိက္ရေတာ့ အသံထြက္ေအာင္ေတာင္ ရယ္မိျပန္ပါတယ္။ ငေပ်ာ့က ေဟာဒီလုိ မွတ္ခ်က္ေပးထားတယ္ခင္ဗ်။
“ခက္ပါေကာ ေဒၚအမာရယ္...
ဒါဆိုဘယ္လုိေျပာရမွာတုန္း "ျပန္ေတာ္မူပါဘုရား "(ဒီလိုဆို ဘုန္းၿကီး ေသပါေစ ဆုေတာင္းတာနဲကမတူလား )
ဒါမွမဟုတ္ " ဘုန္းႀကိး တာ့တာပါဘုရား " ေျပာရမွာလား ဂ်
ငေပ်ာ့အျမင္ေတာ့ တာ့တာ ဆိုတဲ့စကား ရိုင္းတယ္လို႕မျမင္ပါဘုရား (အဲ့ေယာင္လို႕) ခင္ဗ် ”
က်ေနာ့္သေဘာအရကေတာ့ ဘယ္လုိပဲ ႏႈတ္ဆက္ ႏႈတ္ဆက္၊ စိတ္ေစတနာသည္သာ အဓိက။ ႏႈတ္ဆက္သူနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္ခံရသူအၾကားမွာ အျပန္အလွန္နားလည္မႈရွိတယ္ဆုိရင္ “ဘုန္းဘုန္း တာ့တာ” မကလုိ႔ “ဘုန္းဘုန္း ဆီးယူ” လုိ႔ပဲ ေျပာေျပာ အေၾကာင္းမဟုတ္ဘူးလုိ႔ ျမင္မိပါတယ္။ “ေဟ့..ဘုန္းႀကီး ငါ႔မ်က္စိေအာက္က ျမန္ျမန္ ထြက္သြားစမ္းကြာ” လုိ႔ ေျပာမိတယ္ဆုိရင္ေတာ့ ႏႈတ္ဆက္ပုံႏႈတ္ဆက္နည္း ေနရာမက်ဘူးလုိ႔ ေျပာႏုိင္ပါတယ္။
ႏႈတ္ဆက္စကားအေၾကာင္း ေရးရင္းနဲ႔ ဟုိးတေလာေလးဆီက (ယူက်ဳ ဗီဒီယုိ တခုမွာ ထင္တယ္။) ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးတေယာက္ ေျပာထားတာကုိ သြားသတိရမိတယ္။ (လင့္ခ္ကုိ အတိအက် မမွတ္မိတဲ့အတြက္ စကားလုံးအတိအက်မဟုတ္ဘဲ သေဘာေလာက္ကုိပဲ ျပန္ေရးျပႏုိင္တာ စိတ္မရွိပါနဲ႔။)
“အေရွ႕ေတာင္အာရွက ႏုိင္ငံအသီးသီးမွာ လူမ်ဳိးအလုိက္ ႏႈတ္ဆက္စကားေတြရွိၾကေပမယ့္ ျမန္မာေတြရဲ႕ ႏႈတ္ဆက္ပုံကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ ထူးျခား (Unique) တယ္ေပါ႔ေနာ္။ သူမ်ား ႏႈတ္ဆက္စကားေတြဆုိရင္ မနက္ခင္းဆုိရင္ ႏႈတ္ဆက္ပုံတမ်ဳိး၊ ေန႔လည္ဆုိ ႏႈတ္ဆက္ပုံတမ်ဳိး၊ ညပုိင္းဆုိရင္ ႏႈတ္ဆက္ပုံတမ်ဳိး အမ်ဳိးမ်ဳိးေျပာင္းသြားေပမယ့္ ျမန္မာႏႈတ္ဆက္စကားကေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္ဘယ္ခါမဆုိ “မဂၤလာပါ”လုိ႔ တမ်ဳိးတည္း ႏႈတ္ဆက္လုိ႔ရတာ ထူးျခားပါတယ္”.......... ဆုိတဲ့သေဘာမ်ဳိး ႀကံႀကံဖန္ဖန္ အမႊန္းတင္ ေျပာသြားတာကုိ နားေထာင္လုိက္ရပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ျမန္မာေတြ အခ်င္းခ်င္းေတြ႕ၾကရင္ “ေနေကာင္းလား”၊ “မေတြ႕တာၾကာၿပီေနာ္”၊ “စားၿပီးၿပီလား”၊ “ဘယ္သြားမလုိ႔လဲ” စသျဖင့္ ဒီလုိစကားေတြနဲ႔ပဲ ႏႈတ္ဆက္တတ္ၾကတာ မဟုတ္ဘူးလား။ ေက်ာင္းစာသင္ခန္းထဲကုိ ဆရာဝင္လာတဲ့အခ်ိန္ ႏႈတ္ဆက္တတ္ၾကတာကလြဲလုိ႔ အျပင္မွာ အခ်င္းခ်င္း ေတြ႕ၾကတဲ့အခါ “မဂၤလာပါ” လုိ႔ ႏႈတ္ဆက္ခဲပါတယ္။ (အဲ.... ခၽြင္းခ်က္အေနနဲ႔ စကၤာပူက ဓါတ္ပုံဆရာ၊ ဘေလာ့ဂါ ဂ်စ္တူး(မုံရြာ)ကေတာ့ အျပင္မွာ ေတြ႕ရင္လည္း “မဂၤလာပါခင္ဗ်ာ” ဆုိၿပီး ႏႈတ္ဆက္တတ္တာကုိ သတိျပဳမိပါတယ္။)
သည္ေတာ့ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ယူက်ဳဗီဒီယုိထဲက အမ်ဳိးသမီးေျပာသြားတာ သိပ္ၿပီး ယုတၱိမတန္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ေနာက္ၿပီး “မဂၤလာပါ”ဆုိတဲ့ ႏႈတ္ဆက္စကားဟာ က်ေနာ္တုိ႔ျမန္မာစကားမွာ ႏႈတ္ခြန္းဆက္စကား သတ္သတ္မွတ္မွတ္ မရွိတဲ့အတြက္ (ကမၻာလွည့္ ခရီးသြားလုပ္ငန္းအတြက္ ရည္ရြယ္ေလသလားမသိ) ေကာက္ခါငင္ခါ တီထြင္လုိက္ၿပီးမွ လူသုံးသိပ္မမ်ားလွတဲ့ ေဝါဟာရတခုလုိ ျဖစ္ေနသလားလုိ႔ေတာင္ ေတြးမိပါတယ္။
ဆက္ေတြးမယ္ဆုိရင္ “မဂၤလာပါ” ဆုိတဲ့ စကားကုိယ္၌က ပါဠိဘာသာကေန ဆင္းသက္လာတဲ့စကားလုံး ျဖစ္ေနျပန္တယ္။ ျမန္မာစကားမွာ ေမာ္ေတာ္ကား၊ ဒါ႐ုိက္တာ စသျဖင့္ အျခားဘာသာစကားကေန တုိက္႐ုိက္ယူထားတဲ့ ေဝါဟာရ၊ ေမြးစားထားတဲ့ ေဝါဟာရေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။
ျမန္မာဘာသာစကားတြင္ မဟုတ္ဘူး။ အျခားဘာသာစကားေတြမွာလည္း ဒီလုိ ေမြးစားေဝါဟာရေတြ ရွိပါတယ္။ ဒီေတာ့ “တာ့တာ” ဆုိတဲ့စကားကုိလည္း မူလဇစ္ျမစ္က ျမန္မာဘာသာစကားမဟုတ္ေပမယ့္ ျမန္မာေတြၾကားမွာ အသုံးတြင္က်ယ္လာတဲ့အခါ ျမန္မာေဝါဟာရအေနနဲ႔ပဲ မသတ္မွတ္သင့္ဘူးလား၊ လက္မခံသင့္ဘူးလား ဆုိတာ ေတြးေတာစရာျဖစ္လာပါတယ္။
ဘာသာစကားဟာလည္း ယဥ္ေက်းမႈေတြလုိပဲ ေခတ္အလုိက္ အခ်ိန္နဲ႔အမွ် ေျပာင္းလဲေနပါတယ္။ ပုဂံေခတ္က ေဝါဟာရေတြ ဒီေခတ္မွာ မတြင္က်ယ္ေတာ့သလုိ၊ က်ေနာ္တုိ႔ေခတ္က ေဝါဟာရေတြကလည္း ေနာက္ပုိင္းက်ရင္ ကြယ္ေပ်ာက္သြားႏုိင္တာပဲ။ ေခတ္တေခတ္ရဲ႕ တြင္က်ယ္ေနတဲ့ အသုံးအႏႈန္းေတြကုိ ေခတ္မစားေတာ့တဲ့ ေခတ္ေဟာင္းက အသုံးအႏႈန္းေတြနဲ႔ လုိက္လံႏႈိင္းယွဥ္ၿပီး အစားထုိး သုံးစြဲေစခ်င္လုိ႔ ျဖစ္လာႏုိင္မယ္မထင္ဘူး။ ရွိသမွ် ျမန္မာေဝါဟာရကုိ ထိန္းသိမ္းေနမယ့္အစား အသစ္ေပၚေပါက္လာတဲ့ ေဝါဟာရေတြကုိ ေက်ေက်နပ္နပ္ လက္ခံလုိက္ရင္ ေဝါဟာရ ပုိမုိႂကြယ္ဝတဲ့ ဘာသာစကားတခုေတာင္မွ ျဖစ္လာႏုိင္ေသးတယ္လုိ႔ ေတြးေတာမိပါတယ္။
ပူးတြဲဖတ္႐ႈရန္။............။ ဘုန္းဘုန္း တာ့တာ ။ ေရးသူ- လူထုေဒၚအမာ (မွတ္ခ်က္။ လူထုေဒၚအမာရဲ႕ ေဆာင္းပါးကုိ ဒီအၫႊန္းလင့္ခ္မွာ ပါတဲ့အတုိင္း တေသြမတိမ္း ကူးယူေဖာ္ျပထားတာပါ။)
“ဘုန္းဘုန္း တာ့-တာ" ဆိုတဲ့အသံမ်ိဳး မၾကာမၾကာ ၾကားရလြန္းလို႔ နားကေလာတာနဲ႔ ဒီေခါင္းကို တပ္လိုက္မိတာပါ။ ကၽြန္မတို႔ဆီမွာ ကေလးငယ္ေတြကို လူႀကီးမိဘေတြက ဘယ္သူျပန္ခါနီးမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ "တာ့-တာ" လို႔ ႏႈတ္ဆက္လိုက္ဆိုၿပီး လက္ျပခိုင္းေနၾကပါတယ္။
ၿမိဳ႔ေပၚတင္လားဆိုေတာ့လည္း မဟုတ္ေသးဘူး။ ဒီ တာ့-တာက ေတာႀကိဳအံုၾကားအထိ ပ်ံ႔ႏွ႔ံဆင္းသက္လို႔ ေနပါတယ္။ ဒါကို ေထာက္ျခင္းအားျဖင့္ ကၽြန္မတို႔မွာ ျပန္ခါနီးႏႈတ္ဆက္စကား တခု မ႐ွိမျဖစ္၊ အပူတျပင္း လိုအပ္ေနတဲ့ပံုပါပဲ။ လိုသမွ မဟားဒယားမို႔ ကိုယ့္မွာလည္း မ႐ွိေလေတာ့ သူမ်ားဟာကို အတင္းဆြဲယူသံုးထားရတဲ့ သေဘာမ်ိဳး ျဖစ္ေနပါၿပီ။
"တာ့-တာ" ဆိုတာ ဘယ္လူမ်ိဳးက သံုးစြဲတဲ့ စကား၊ ဘာအဓိပၸါယ္႐ွိတယ္ဆိုတာကို ဇစ္ဇစ္ျမစ္ျမစ္ သိၾကတာလဲ မဟုတ္ပါဘူး။ ႏို႔ေပမယ့္ လက္ကေလးလႈပ္ျပၿပီး ေတြ႔ကရာလူကို "တာ့-တာ" ေနၾကပါတယ္။ တခ်ိဳ႔ကမ်ား ကဲသထက္ကဲၿပီး "ဘိုင့္ဘိုင္- တာ့တာ-ခ်ဲရီးယို" အထိ လုပ္ေနၾကေလရဲ႔။”
အဲသည္လုိ အစခ်ီလုိက္ၿပီးတဲ့ေနာက္ လူထုေဒၚအမာက သူမငယ္ငယ္ကေန ႀကီးျပင္းလာတဲ့အထိ အရြယ္အမ်ဳိးမ်ဳိးမွာ ျပန္ကာနီးသုံးစြဲတဲ့ ႏႈတ္ဆက္စကား အမ်ဳိးမ်ဳိးအေၾကာင္း၊ ျမန္မာစကားရဲ႕ ေဝါဟာရ ႂကြယ္ဝပုံအေၾကာင္းေတြကုိ ဆက္လက္ေရးသားထားပါတယ္။ အဲဒီကမွတဆင့္ မုိးကုပ္ဖက္က လူေတြ ျပန္ခါနီးႏႈတ္ဆက္တတ္တဲ့ “ျဖည္းျဖည္းျပန္ပါရွင္” ဆုိတဲ့ ႏႈတ္ဆက္စကားကုိ ရွင္းလင္းေရးျပထားၿပီး ...
“ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ဆီမွာ ခြဲခါနီး ႏႈတ္ဆက္တဲ့ လူတိုင္းကို "ျဖည္းျဖည္းပဲျပန္ပါ" လို႔ ႏႈတ္ဆက္မွာ မွာတာထင္ပါရဲ႔။ ေမတၱာ ေစတနာ က႐ုဏာအျပည့္နဲ႔ ႏႈတ္ဆက္လိုက္တဲ့ စကားမို႔ ၾကားရသူရဲ႔ နားထဲမွာ ခ်မ္းေျမ့ၾကည္ႏူး လိုက္တာ။ "တာ့-တာ" နဲ႔ မကြာလား။ ျမန္မာမွာ ႏႈတ္ဆက္စကားေတြ ႂကြယ္ႂကြယ္၀၀ ႐ွိၿပီးသားပါ။”........လုိ႔ ေဆာင္းပါးကုိ အဆုံးသတ္ထားပါတယ္။ (ေဆာင္းပါးအျပည့္အစုံကုိ အဆုံးမွာ ျပထားတဲ့ လင့္ခ္ကတဆင့္ သြားဖတ္ႏုိင္ပါတယ္။)
ပုိ႔စ္ေအာက္ေျခက ကြန္မင့္ေတြကုိ ဆက္ဖတ္ၾကည့္လုိက္တဲ့အခါ မုိးရင္ေသြး ဆုိသူရဲ႕ ကြန္မင့္ကုိ ေတြ႕လုိက္ရေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး သေဘာက် ႏွစ္ၿခဳိက္သြားမိတယ္။ သူက ဒီလုိေရးထားတယ္ခင္ဗ်။
“ဘယ္လုိပဲ ျဖစ္ျဖစ္ပါေလ ကိစၥမရွိပါဘူး တာ႔တာပဲေျပာေျပာ ျပန္ပါဦးမယ္လုိ႔ပဲေျပာေျပာ အဓိက ကေတာ႔ မိမိစိတ္ထဲမွာ စိတ္ေကာင္းေလးနဲ႔ ေျပာမိဖုိ႔ပါပဲသယ္ခ်င္းတုိ႔ရယ္”....တဲ့။
က်ေနာ့္အျမင္ကလည္း မုိးရင္ေသြးရဲ႕ အျမင္နဲ႔ ထပ္တူက်ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ “ဘုန္းဘုန္း တာ့တာ” ကိစၥမွာ စကားမေျပာတတ္ေသးတဲ့ ကေလးေတြ နားလည္လြယ္တဲ့ ေဝါဟာရစကားလုံးနဲ႔ သင္ေပးတာျဖစ္တဲ့အတြက္ လူထုေဒၚအမာအေနနဲ႔ ဒီကိစၥကုိ ေခါင္းစဥ္တပ္ၿပီး ေဝဖန္တာ ေလာႀကီးသြားတယ္လုိ႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ နားကေလာတယ္ဆုိတာလည္း သူမအေနနဲ႔ မႏွစ္သက္တဲ့စိတ္ရင္းအခံနဲ႔ နားေထာင္လုိ႔သာ နားကေလာတာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ တကယ္ေတာ့ “တာ့ တာ” ဆုိတဲ့စကားေလးဟာ ကေလးသူငယ္ေတြက ႏႈတ္ဆက္တဲ့အခါ တီတီတာတာနဲ႔ အင္မတန္ ခ်စ္ခင္ဖြယ္ေကာင္းတဲ့ စကားသံေလး ျဖစ္ပါတယ္။
အဲသည္ကြန္မင့္က႑မွာပဲ ေအာက္ဆုံးက ငေပ်ာ့ဆုိသူရဲ႕ ကြန္မင့္ကို ဖတ္လုိက္ရေတာ့ အသံထြက္ေအာင္ေတာင္ ရယ္မိျပန္ပါတယ္။ ငေပ်ာ့က ေဟာဒီလုိ မွတ္ခ်က္ေပးထားတယ္ခင္ဗ်။
“ခက္ပါေကာ ေဒၚအမာရယ္...
ဒါဆိုဘယ္လုိေျပာရမွာတုန္း "ျပန္ေတာ္မူပါဘုရား "(ဒီလိုဆို ဘုန္းၿကီး ေသပါေစ ဆုေတာင္းတာနဲကမတူလား )
ဒါမွမဟုတ္ " ဘုန္းႀကိး တာ့တာပါဘုရား " ေျပာရမွာလား ဂ်
ငေပ်ာ့အျမင္ေတာ့ တာ့တာ ဆိုတဲ့စကား ရိုင္းတယ္လို႕မျမင္ပါဘုရား (အဲ့ေယာင္လို႕) ခင္ဗ် ”
က်ေနာ့္သေဘာအရကေတာ့ ဘယ္လုိပဲ ႏႈတ္ဆက္ ႏႈတ္ဆက္၊ စိတ္ေစတနာသည္သာ အဓိက။ ႏႈတ္ဆက္သူနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္ခံရသူအၾကားမွာ အျပန္အလွန္နားလည္မႈရွိတယ္ဆုိရင္ “ဘုန္းဘုန္း တာ့တာ” မကလုိ႔ “ဘုန္းဘုန္း ဆီးယူ” လုိ႔ပဲ ေျပာေျပာ အေၾကာင္းမဟုတ္ဘူးလုိ႔ ျမင္မိပါတယ္။ “ေဟ့..ဘုန္းႀကီး ငါ႔မ်က္စိေအာက္က ျမန္ျမန္ ထြက္သြားစမ္းကြာ” လုိ႔ ေျပာမိတယ္ဆုိရင္ေတာ့ ႏႈတ္ဆက္ပုံႏႈတ္ဆက္နည္း ေနရာမက်ဘူးလုိ႔ ေျပာႏုိင္ပါတယ္။
ႏႈတ္ဆက္စကားအေၾကာင္း ေရးရင္းနဲ႔ ဟုိးတေလာေလးဆီက (ယူက်ဳ ဗီဒီယုိ တခုမွာ ထင္တယ္။) ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးတေယာက္ ေျပာထားတာကုိ သြားသတိရမိတယ္။ (လင့္ခ္ကုိ အတိအက် မမွတ္မိတဲ့အတြက္ စကားလုံးအတိအက်မဟုတ္ဘဲ သေဘာေလာက္ကုိပဲ ျပန္ေရးျပႏုိင္တာ စိတ္မရွိပါနဲ႔။)
“အေရွ႕ေတာင္အာရွက ႏုိင္ငံအသီးသီးမွာ လူမ်ဳိးအလုိက္ ႏႈတ္ဆက္စကားေတြရွိၾကေပမယ့္ ျမန္မာေတြရဲ႕ ႏႈတ္ဆက္ပုံကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ ထူးျခား (Unique) တယ္ေပါ႔ေနာ္။ သူမ်ား ႏႈတ္ဆက္စကားေတြဆုိရင္ မနက္ခင္းဆုိရင္ ႏႈတ္ဆက္ပုံတမ်ဳိး၊ ေန႔လည္ဆုိ ႏႈတ္ဆက္ပုံတမ်ဳိး၊ ညပုိင္းဆုိရင္ ႏႈတ္ဆက္ပုံတမ်ဳိး အမ်ဳိးမ်ဳိးေျပာင္းသြားေပမယ့္ ျမန္မာႏႈတ္ဆက္စကားကေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္ဘယ္ခါမဆုိ “မဂၤလာပါ”လုိ႔ တမ်ဳိးတည္း ႏႈတ္ဆက္လုိ႔ရတာ ထူးျခားပါတယ္”.......... ဆုိတဲ့သေဘာမ်ဳိး ႀကံႀကံဖန္ဖန္ အမႊန္းတင္ ေျပာသြားတာကုိ နားေထာင္လုိက္ရပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ျမန္မာေတြ အခ်င္းခ်င္းေတြ႕ၾကရင္ “ေနေကာင္းလား”၊ “မေတြ႕တာၾကာၿပီေနာ္”၊ “စားၿပီးၿပီလား”၊ “ဘယ္သြားမလုိ႔လဲ” စသျဖင့္ ဒီလုိစကားေတြနဲ႔ပဲ ႏႈတ္ဆက္တတ္ၾကတာ မဟုတ္ဘူးလား။ ေက်ာင္းစာသင္ခန္းထဲကုိ ဆရာဝင္လာတဲ့အခ်ိန္ ႏႈတ္ဆက္တတ္ၾကတာကလြဲလုိ႔ အျပင္မွာ အခ်င္းခ်င္း ေတြ႕ၾကတဲ့အခါ “မဂၤလာပါ” လုိ႔ ႏႈတ္ဆက္ခဲပါတယ္။ (အဲ.... ခၽြင္းခ်က္အေနနဲ႔ စကၤာပူက ဓါတ္ပုံဆရာ၊ ဘေလာ့ဂါ ဂ်စ္တူး(မုံရြာ)ကေတာ့ အျပင္မွာ ေတြ႕ရင္လည္း “မဂၤလာပါခင္ဗ်ာ” ဆုိၿပီး ႏႈတ္ဆက္တတ္တာကုိ သတိျပဳမိပါတယ္။)
သည္ေတာ့ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ယူက်ဳဗီဒီယုိထဲက အမ်ဳိးသမီးေျပာသြားတာ သိပ္ၿပီး ယုတၱိမတန္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ေနာက္ၿပီး “မဂၤလာပါ”ဆုိတဲ့ ႏႈတ္ဆက္စကားဟာ က်ေနာ္တုိ႔ျမန္မာစကားမွာ ႏႈတ္ခြန္းဆက္စကား သတ္သတ္မွတ္မွတ္ မရွိတဲ့အတြက္ (ကမၻာလွည့္ ခရီးသြားလုပ္ငန္းအတြက္ ရည္ရြယ္ေလသလားမသိ) ေကာက္ခါငင္ခါ တီထြင္လုိက္ၿပီးမွ လူသုံးသိပ္မမ်ားလွတဲ့ ေဝါဟာရတခုလုိ ျဖစ္ေနသလားလုိ႔ေတာင္ ေတြးမိပါတယ္။
ဆက္ေတြးမယ္ဆုိရင္ “မဂၤလာပါ” ဆုိတဲ့ စကားကုိယ္၌က ပါဠိဘာသာကေန ဆင္းသက္လာတဲ့စကားလုံး ျဖစ္ေနျပန္တယ္။ ျမန္မာစကားမွာ ေမာ္ေတာ္ကား၊ ဒါ႐ုိက္တာ စသျဖင့္ အျခားဘာသာစကားကေန တုိက္႐ုိက္ယူထားတဲ့ ေဝါဟာရ၊ ေမြးစားထားတဲ့ ေဝါဟာရေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။
ျမန္မာဘာသာစကားတြင္ မဟုတ္ဘူး။ အျခားဘာသာစကားေတြမွာလည္း ဒီလုိ ေမြးစားေဝါဟာရေတြ ရွိပါတယ္။ ဒီေတာ့ “တာ့တာ” ဆုိတဲ့စကားကုိလည္း မူလဇစ္ျမစ္က ျမန္မာဘာသာစကားမဟုတ္ေပမယ့္ ျမန္မာေတြၾကားမွာ အသုံးတြင္က်ယ္လာတဲ့အခါ ျမန္မာေဝါဟာရအေနနဲ႔ပဲ မသတ္မွတ္သင့္ဘူးလား၊ လက္မခံသင့္ဘူးလား ဆုိတာ ေတြးေတာစရာျဖစ္လာပါတယ္။
ဘာသာစကားဟာလည္း ယဥ္ေက်းမႈေတြလုိပဲ ေခတ္အလုိက္ အခ်ိန္နဲ႔အမွ် ေျပာင္းလဲေနပါတယ္။ ပုဂံေခတ္က ေဝါဟာရေတြ ဒီေခတ္မွာ မတြင္က်ယ္ေတာ့သလုိ၊ က်ေနာ္တုိ႔ေခတ္က ေဝါဟာရေတြကလည္း ေနာက္ပုိင္းက်ရင္ ကြယ္ေပ်ာက္သြားႏုိင္တာပဲ။ ေခတ္တေခတ္ရဲ႕ တြင္က်ယ္ေနတဲ့ အသုံးအႏႈန္းေတြကုိ ေခတ္မစားေတာ့တဲ့ ေခတ္ေဟာင္းက အသုံးအႏႈန္းေတြနဲ႔ လုိက္လံႏႈိင္းယွဥ္ၿပီး အစားထုိး သုံးစြဲေစခ်င္လုိ႔ ျဖစ္လာႏုိင္မယ္မထင္ဘူး။ ရွိသမွ် ျမန္မာေဝါဟာရကုိ ထိန္းသိမ္းေနမယ့္အစား အသစ္ေပၚေပါက္လာတဲ့ ေဝါဟာရေတြကုိ ေက်ေက်နပ္နပ္ လက္ခံလုိက္ရင္ ေဝါဟာရ ပုိမုိႂကြယ္ဝတဲ့ ဘာသာစကားတခုေတာင္မွ ျဖစ္လာႏုိင္ေသးတယ္လုိ႔ ေတြးေတာမိပါတယ္။
ပူးတြဲဖတ္႐ႈရန္။............။ ဘုန္းဘုန္း တာ့တာ ။ ေရးသူ- လူထုေဒၚအမာ (မွတ္ခ်က္။ လူထုေဒၚအမာရဲ႕ ေဆာင္းပါးကုိ ဒီအၫႊန္းလင့္ခ္မွာ ပါတဲ့အတုိင္း တေသြမတိမ္း ကူးယူေဖာ္ျပထားတာပါ။)
.jpg)
62 comments:
အင္းးးကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ တာ့တာ လိုက္တာပါပဲ..။
ငေပ်ာ့ဆိုသူရဲ့ကြန္မန့္ကိုဖတ္ရေတာ့ ရီလိုက္ရတာဗ်ာ..။
ကဲ..ျပန္ျပီ ကိုေပါေရ...တာ့တာ....။
“တာ့တာ” ကိုေပါေရ
မဂၤလာပါခင္ဗ်ာ။ ဖတ္ၿပီးျပန္ေတာ့ မယ္ တာ့တာ ဦးေပါ
ဟုတ္ပါ့။ ကိုေပါေၿပာတာ ေထာက္ခံပါတယ္။ ဘယ္လို ေၿပာေၿပာ အဓိကကေတာ့ ႏွစ္ဦးနွစ္ဖက္ နားလည္ အဆင္ေၿပဖို႕ပဲ။
ko paw you are wrong and that is not good for u and reader you do not understand definitly about that
“တာ့တာ”က ကုလားစကားျဖစ္ၿပီး၊ “ေျဖးေျဖး...” ကေတာ့ တ႐ုတ္စကားကို တိုက္႐ိုက္ ဘာသာျပန္ထားတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ တာ့တာကေတာ့ နည္းနည္း ကေလးဆန္သလိုပါပဲ...။
-ဧရာ
တာ့တာ ဆိုတာ တာဇံဇတ္ကားထဲမွာ ေျပာခဲ့တဲ့စကားတစ္ခြန္းလို့ မွတ္ဖူးပာတယ္။ တာဇံကားေတြျပန္ျကည့္ေတာ့ ေတြ့ေတာ့မေတြ့မိဘူး။ ဘုန္းေတာှျကီးေတြနဲ့ စကားေျပာတဲ့အခာ သိမ္ေမြ့ဖို့ေတာ့လိုပာလိမ့္မယ္။ ကိုဧရာ ေျပာသလို တာ့တာကေတာ့ ကေလးဆန္တာအမွန္ပာပဲ။ ဒူးေနရာဒူး ေတာှေနရာေတာှ ဆိုတဲ့စကားလဲ ရွိသားကလား။
ဖတ္ပီးပီ.. ဒိုးပီဗ်ာ
ဗ်ိဳး.......ကိုေပါ
က်ေနာ့္အျမင္
သူေမြးဖြားႀကီးျပင္းလႈပ္ရွားခဲ့တဲ့ ေခတ္အခါ ၊အရပ္ေဒသနဲ႕ သူ႕အသက္အရြယ္အရေတာ့ ဒီလိုေျပာတာက သေဘာက်စရာ မဟုတ္ေလာက္ေပမဲ့ သဘာဝက်တယ္ဗ်။
ခုေခတ္ေပၚ ၃၀ ေက်ာ္ အေဒၚႀကီးတေယာက္က ေျပာတယ္ဆိုရင္ေတာ့ တမ်ိဳးေပါ့ေနာ့။
ၿပီးေတာ့ ေတြးမိေသးတယ္ ။ တာ့-တာ က စကားမၾကြယ္ေသးတဲ့ ကေလးအရြယ္သံုးတာကေတာ့ ခ်စ္စရာေကာင္းပါရဲ႕။ ဒီအသံုးကို ကေလးသံုးလို႕လည္း ယူရမလိုပါပဲ ။ အရြယ္ေရာက္ၿပီးသူေတြတိုင္းေတာ့ ေနရာတကာ သံုးလို႕မေကာင္းလွေသးဘူးထင္တယ္ဗ်။ တာ့-တာကို မိသားစုေဆြမ်ိဳးရင္းခ်ာတြင္းမွာပဲ သံုးၾကမယ္ဆိုရင္ အဲ့ဒီ တာ့-တာမွာ ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးမႈသေဘာပါေနတာေပါ့။ ခ်စ္သူရည္စားနဲ႕ ညားကာစ လင္မယားခ်င္းမွာ ဆိုရင္ေတာ့ တာ့-တာ က တီတီတာတာ အူရႊင္စရာေလးျဖစ္မွာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ အေပၚကလို ရင္းႏွီးမႈ အဆက္အစပ္မ်ိဳး နည္းတဲ့သူခ်င္း တာ့-တာ ၾကတာမ်ိဳးက်ျပန္ေတာ့ တီသလို တာသလိုတင္မဟုတ္ဘူး အီသလို ၾကာသလိုပါ ျဖစ္ေနတတ္တာကိုးဗ်။ ဒါက ေယာက္်ားမိန္းမရယ္မွ ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ ေခတ္အခါက ေယာက္်ားခ်င္းျဖစ္ျဖစ္ မိန္းမခ်င္းျဖစ္ျဖစ္ ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္တတ္ၾကတာကိုး ။
ဆိုေတာ့ မ်က္စိထဲျမင္ၾကည့္ၾကရေအာင္ဗ်ာ။ ဦးဇင္းတပါး ဆြမ္းခံၿပီး ျပန္ႀကြမယ္ဆိုပါေတာ့။ ဒါမွမဟုတ္ တျခား ေက်ာင္းကိစၥ သိမ္ကိစၥနဲ႕ လာၿပီး ျပန္ႀကြမယ္ဆိုပါေတာ့ ထိုင္ရာက အထ တံခါးဝေရာက္တုန္း ျခံဝေရာက္တုန္းမွာ ဒကာမေလးက ဘုန္းဘုန္း တာ့-တာ ..တာ့-တာ နဲ႕ လက္ကေလးျပလို႕ ႏုတ္ဆက္တဲ့အခါ .....။ဘယ့္ႏွယ့္လုပ္မတုန္း။ မာတုဂါမေလးကေတာ့ စိတ္ရင္းစိတ္ရိုးနဲ႕ ႏူတ္ဆက္သည္ပဲထားဦးေတာ့..... ဦးဇင္းခင္ျမာ ..စဥ္းစားသာၾကည့္ေတာ့။
သေဘာေျပာတာပါဗ်ာ ။
သူက နားကေလာတယ္တဲ့ ။ ကိုေပါက မႏွစ္သက္တဲ့ စိတ္အရင္းအခံေၾကာင့္မို႕တဲ့ ။ မႏွစ္သက္တဲ့ စိတ္ >>> နားကေလာ ..ဒီလိုကိုး ။ မႏွစ္သက္တဲ့ စိတ္ျဖစ္ေစတဲ့ အေၾကာင္းလည္း ရွိမွာေပါ့ ။ ဘလိုင္းႀကီး အျမင္ကပ္လို႕ရယ္ေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ေလာက္ဘူး။ ေနာက္ဆံုးစာပိုဒ္မွာ ေရးထားသလို ဘာသာစကားအသံုးအႏႈံးေၾကာင့္ေတာ့ မဟုတ္တန္ရာဘူး။ အဲ့ဒီအသံုးအႏႈံးမွာ သက္ေရာက္ေနတဲ့ သေဘာထား အဓိပၸာယ္ကို အဓိကထားပံုရပါတယ္။ အေပၚမွာ ေျပာခဲ့သလို တာ့-တာခ်င္း တူတူေတာင္ သူ႕ေနရာနဲ႕ သူ ကြာသြားတာကိုးေနာ့။ ကေလးအရြယ္ လူမမယ္ကတည္းက မျပင္ခဲ့ရင္လည္း ႀကီးတဲ့ အထိ အက်င့္ပါတတ္တာကိုး ။ ဘုန္းႀကီးပါ မခ်န္ တာ့-တာၾကတာကိုေတာ့ မ်က္ျမင္ပါပဲ ။ ေခတ္ကိုယ္ေတာ္ေတြကလည္း အလိုက္သင့္ေနတတ္ၾကပါၿပီ။ ၿပံဳးၿပီး လက္ျပန္ျပရတာေပါ့ ။ မ်က္လႊာႀကီးခ်ၿပီး လွည့္ထြက္သြားရင္ေတာင္ ..ဟြန္႕ ...ဦးဇင္းကလဲ လို႕ လုပ္ခ်င္ၾကေသးတာကိုးဗ်။
ႏူတ္ဆက္တာျဖစ္ျဖစ္ အခ်ီအခ်ေျပာတာျဖစ္ျဖစ္ လူလူခ်င္းဆိုရင္ေတာင္ အလိုက္သင့္သံုးႏႈံးရတာကိုး ။ စိတ္ရင္းမွန္ဖို႕ နားလည္ဖို႕ အဓိက ဆိုၿပီး စိတ္ရွိသလို ေျပာလို႕ ရတယ္ရယ္မွ မဟုတ္တာ ။ ရဟန္း သံဃာနဲ႕ လူဆို ပိုဂရုစိုက္ရမွာေပါ့ ။ ဥပမာ .. ဆြမ္းဖိတ္သြားတယ္ဆိုပါေတာ့ ။ ဟာ .. ဦးဇင္း မနက္ျဖန္ က်ေနာ့္ေမြးေန႕ ။ အဲ့ဒါ အာရုဏ္ေလ။ ပံုး လာဆြဲဖို႕ လာဖိတ္တာ ။ ဦးဇင္း ပံုးဆြဲၿပီး ျပန္ရင္ ေပးလိုက္တဲ့ သဃၤန္းေတြပါ လိုက္ပို႕ေပးမယ္ဗ်ာ။
ေကာင္းမလားဗ်ာ ။ တာ့-တာ က ေသးေသးေလး ထင္ရပါတယ္ ။ မရိုင္းေလာက္ဘူး ထင္ရပါတယ္ ။ဒါေပမဲ့
ဘာအရာ ဘယ္ကိစၥပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သူ႕ေနရာနဲ႕ သူပဲ ေကာင္းပါတယ္ ။
ရွည္သြားၿပီ ။ ကိုေပါဆီမွာ အရွည္ဆံုးေရးျဖစ္တဲ့ က်ေနာ့္ရဲ႕ မွတ္ခ်က္ပဲ။
က်ေနာ့္ အျမင္ေတာ့ အင္မတန္ ပူပန္တတ္တဲ့ ေရွးျမန္မာအမ်ိဳးသမီးႀကီးတေယာက္ရဲ႕ ေတြ႕ျမင္ကရာ ဆူခ်င္ေျပာခ်င္နားခ်ခ်င္ေသာ စိတ္ေကာင္း အခံ၊ ဝသီ၊ ဗီဇ ေၾကာင့္သာပဲရယ္လို႕ .....။
( ေဆြႀကီးမ်ိဳးႀကီးထဲက မဟုတ္ပါခင္ဗ်ာ။ မႏၲေလးကိုေတာင္ ၂ ရက္တပိုင္းပဲ ေရာက္ခဲ့ဖူးၿပီး ဖုန္ရႈမဝခင္ ျပန္ခဲ့ရသူပါ )
ကိုေပါ မဒမ္ေပါ နဲ႕ သမီးေလး က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစေၾကာင္း ။
သားအမိသားအဖေတြရဲ႕ chit chit chat chat ေလးေတြ ထပ္ေရးပါဦးဗ်ား ။
လူထုေဒၚအမာကို အျပည္႕အ၀သေဘာမက်ပါ။ ဒါေပမဲ႕ ဘုန္းဘုန္းတာ႕တာကေတာ႕ မသင္႕ေလ်ာ္တဲ႕ စကားျဖစ္ေနတာအမွန္ပါ။ ဘုန္းဘုန္း သြားလိုက္ပါဦးမယ္ ဘုရားလို႕ ေျပာသင္႕တယ္ထင္ပါတယ္။ မဂၤလာပါက ခရီးသြားလုပ္ငန္းအတြက္ ထြင္ထားတာမဟုတ္ပါဘူး။ ေပါက္စေလးကတည္းက (ကိုေပါတုိ႕ေခတ္မွာ ႏႈတ္မဆက္ရဘူးလားေတာ႕ မေျပာတတ္ဘူး) မူလတန္းေက်ာင္းမွာကတည္းက ဆရာဆရာမေတြကို ႏႈတ္ဆက္လာတဲ႕စကားပါ။ ဒီစာကုိ ေရးတဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္က တာ႕တာကို လက္ခံတာသက္သက္ပဲဲျဖစ္ျပီး ပုဂၢိဳလ္ေရးကိစၥနဲ႕ပတ္သက္ျပီး အခ်ိန္ကိုက္ ဖ်ာထခင္းတာမဟုတ္ပါေစနဲ႕လို႕ ဆုေတာင္းပါတယ္။
အားလုံးသိဖုိ႕ တာ႕တာက အဂၤလိပ္စကား စစ္စစ္ျဖစ္ပါတယ္။ အိႏၵိယစကားလို႕ေျပာသြားတဲ႕ တစ္ေယာက္က ကုလားေတြေျပာတာပဲ ၾကားဖူးလို႕ထင္ပါတယ္။ ငယ္ငယ္က ေဒၚနယ္လ္ဒတ္ကာတြန္းၾကည္႕ဖူးရင္ တာ႕တာဘယ္ကလာလဲသိပါတယ္။ http://dictionary.reference.com/browse/ta+ta
Dear Ko Paw,
“တာ့တာ” let recognize English Prof.E.J. Kan Gyi that she taught the pose of girl in present time showing steadily waved hands.
I realize all terms are dialect usages.
I hope you could post the standard rules and regulations "ထံုးမီစံရ" for greeting words later on.
Thanks & Regds.
October 13, 2010 10:48 PM က Anonymous ေျပာတာ ကၽြန္မနဲ႔ အျမင္တူပါတယ္ (ဘုန္းႀကီးနဲ႔ ပတ္သတ္တဲ့ကိစၥမွာ)
လူပုဂၢိဳလ္ေတြ တာ့တာၾကတာကေတာ့ သူတို႔သေဘာပါပဲ။
Anonymous (October 13, 2010 10:48 PM)... အခုလုိ တခုတ္တရ အခ်ိန္ေပးၿပီး မွတ္ခ်က္ေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ မိတ္ေဆြရဲ႕ မွတ္ခ်က္ကုိ ဖတ္ၿပီး နည္းနည္း ရွည္ရွည္ေဝးေဝး ေျပာခ်င္တာေလးေတြရွိလုိ႔ ေအာက္မွာ ေရးျပလုိက္ပါတယ္။
ဒီပုိ႔စ္ကုိ ေရးျဖစ္တာက ေဒၚအမာရဲ႕ ေဆာင္းပါးကုိ ဟုိတေန႕က ဖတ္ျဖစ္လုိက္လုိ႔ ေရးလုိက္တာဆုိေပမယ့္ တကယ္တမ္းက်ရင္ ဒီသေဘာကုိ ေရးခ်င္တာကေတာ့ ၾကာပါၿပီ။ ေဒၚအမာရဲ႕ ခံစားခ်က္နဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ကုိလည္း နားလည္ပါတယ္။ ေနာက္တခ်က္ မႏၱေလးမွာ ႀကီးျပင္းသူေတြဟာ သူတုိ႔ရဲ႕ ေဝါဟာရႂကြယ္ဝမႈကုိ ဂုဏ္ယူေလ့ရွိၾကတဲ့အေၾကာင္းကုိ ဆရာႀကီးေရႊဥေဒါင္းရဲ႕ တသက္တာမွတ္တမ္းမွာ ဖတ္ရကတည္းက ရိပ္စားမိခဲ့ပါတယ္။ ဆရာႀကီးေရႊဥေဒါင္းက်ေတာ့ သူမိခင္က နန္းတြင္းသူျဖစ္လုိ႔ အင္မတန္ ယဥ္ေက်းတဲ့အသုံးအႏႈန္းေတြ သင္ေပးတာကုိေတာင္မွ သူက နားကေလာတဲ့အေလ်ာက္ မွတ္ဉာဏ္လည္းေကာင္းပါလ်က္နဲ႔ (မိခင္ရဲ႕ ေခါင္းအေခါက္ကုိ ခံၿပီး) သာမန္ အသုံးအႏႈန္းကုိ တမင္ေရြးသုံးတဲ့လူလုိ႔ ဆုိပါတယ္။ သူကေတာ့ စကားအသုံးအႏႈန္း ခ်ဳိသာယဥ္ေက်းမႈထက္ အျပဳအမူရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈ၊ လုပ္ရပ္ရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈကုိ အေလးထားတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ က်ေနာ္ကလည္း ေရႊဥေဒါင္းႀကီးရဲ႕ အဲဒီအဆုိကုိ သေဘာက်မိသူ တေယာက္ပါ။
တကယ္ေတာ့ ဒီအယဥ္အေက်း စကားတန္ဆာေတြဟာ လူေတြက လူ႕ေလာကအသုိင္းအဝုိင္းမွာ ကိစၥေတြ ပုိၿပီး မ႐ႈပ္႐ႈပ္ေအာင္ အပုိဆာဒါးေတြ တမင္ထြင္ေနတာလုိ႔ က်ေနာ့္ဘာသာ ယူဆပါတယ္။ ႐ုိးသားစြာ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း သုံးစြဲသူေတြ ရွိသလုိ အဲသည္စကားလုံးအလွေတြကုိ မ်က္ႏွာဖုံးစြပ္ၿပီး မ႐ုိးမသားႀကံေနသူေတြကလည္း တပုံႀကီး မဟုတ္ပါလား။
က်ေနာ္ေတြးၾကည့္တာ ဗုဒၶကုိ ျမက္ရွစ္ဆုပ္ကုိ လွဴတဲ့ ျမက္ရိတ္သမားဟာ သူလွဴတဲ့အခ်ိန္က ဒီလုိ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း ဘာညာကြိကြေတြ ေျပာၿပီး ေပးလုိက္တာ ဟုတ္ခ်င္မွလည္း ဟုတ္မွာပါ။ “ လုိခ်င္ ယူသြားေလ” လုိ႔ ေျပာၿပီး စိတ္ရင္းခံနဲ႔ ရက္ရက္ေရာေရာ ကူညီလုိက္တာ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ဂ်ဴးရဲ႕ “သစ္တစ္ပင္ေကာင္း” ဆုိတဲ့ ဝတၳဳတုိေလးတပုဒ္ထဲမွာ တုိင္းရင္းသားရြာကေလးတရြာကို သာသနာသြားျပဳတဲ့ ရဟန္းတပါးအေၾကာင္း ေရးထားတာ ဖတ္ရပါတယ္။ တုိင္းရင္းသားေတြက အမဲရလာရင္ ရဟန္းရဲ႕ ေက်ာင္းမွာ အမဲေပါင္တုိ႔ ဘာတုိ႔ စားဖုိ႔ လာခ်ိတ္ေပးသြားသတဲ့။ ဘုန္းႀကီးဆုိတာ သူ႕ဘာသာ ခ်က္ျပဳတ္စားရမွန္းမစားရဘူး၊ ဘုန္းႀကီးကို ဆြမ္းကပ္ရတယ္ဆုိတာေတြ မသိတဲ့အေလ်ာက္ ဒီလုိပဲ ေစတနာနဲ႔ လာေပးသြားတာေပါ႔။ သူတုိ႔လုပ္ရပ္ဟာ က်ေနာ္တုိ႔ နားလည္ေနတဲ့ ဓေလ့ထုံးတမ္းေတြအတုိင္း ကြက္တိျဖစ္ခ်င္မွ ျဖစ္မွာေပမယ့္ သူတုိ႔ရဲ႕ အျပဳအမူမွာ ေစတနာ အျပည့္ပါတယ္လုိ႔ ဆုိရပါမယ္။
ေနာက္တခုက ဒကာမေလးက ဦးဇင္းကုိ တာ့တာ ဆုိၿပီး ႏႈတ္ဆက္တာနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔.... က်ေနာ့္အျမင္အရ.... ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ စိတ္ရင္းက သန္႔စင္ေနရင္ ၿပီးတာပါပဲ။ “တာ့တာ”လုိ႔မေျပာဘဲ ႏႈတ္ဆက္စကားကုိ “ဘုန္းဘုန္း၊ ေနာင္လည္း တပည့္ေတာ္မ အိမ္ေရွ႕မွာ ေန႔တုိင္းဆြမ္းရပ္ေတာ္မူပါ” ဆုိတဲ့ ႏႈတ္ဆက္စကားမ်ဳိးကုိ ညဳတုတုေလး ၾကာပစ္ၿပီး ေျပာေနရင္းလည္း ဘာထူးမွာလဲေနာ့။ ဘုန္းႀကီးကလည္း သေဘာ႐ုိးနဲ႔ေျပာတဲ့ “တာ့တာ” ဆုိတာေလာက္ကုိ ဖီးလ္ယူၿပီး သာယာေနေသးရင္ က်ေနာ့္အျမင္မွာေတာ့ ဒီကုိယ္ေတာ္ သိပ္မဟုတ္ေသးဘူးေပါ႔ဗ်ာ။
ေနာက္တခုက ကေလးအရြယ္ လူမမည္ကတည္းက မျပင္ခဲ့တာနဲ႔ လူႀကီးအထိ အက်င့္ပါမယ္လုိ႔လည္း ေျပာလုိ႔မရဘူးဗ်။ က်ေနာ္တုိ႔လည္း ငယ္ငယ္က မန္မန္း စားမယ္ ေျပာခဲ့ေပမယ့္ အရြယ္ေရာက္လာေတာ့ ဘယ္သူမွ မန္မန္းစားမယ္ မေျပာၾကေတာ့သလုိေပါ႔။
(ဆက္ရန္)
ဘုန္းႀကီး မနက္ျဖန္ က်ေနာ့္ေမြးေန႔.... ဆုိတာနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔လည္း ကြန္မင့္ကို ဖတ္ေနရစဥ္ကေတာ့ ဟာသအေနနဲ႔ေတာ့ ရယ္ရတာေပါ႔ဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္ တကယ့္တကယ္မွာကေတာ့ ႏုိင္ငံျခားမွာ သာသနာျပဳတဲ့ ဘုန္းႀကီးေတြဆုိရင္ ႏုိင္ငံျခားသားက လာဖိတ္တဲ့အခါ... “Tomorrow is my birthday. I want to provide a breakfast to you. After the meal, I will send all the monks back." လုိ႔ ေျပာခ်င္ေျပာမွာေပါ႔ဗ်။ စကားကပ္ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ ဗုဒၶဘာသာဟာ နီေပါက လာတာဆုိေတာ့ သူထြန္းကားခဲ့စဥ္အခါကေတာင္ ဒီလုိ ဘုန္းႀကီးနဲ႔လူ အသုံးအႏႈန္းေတြ ရွိခဲ့ဟန္မတူပါဘူး။ “တင္ပါ႔ဘုရား” “ဘုန္းေပး” “ႂကြေတာ္မူပါ” စတာေတြဟာ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြအေနနဲ႔ ပုိယဥ္ေက်းတယ္လုိ႔ သူတုိ႔ဘာသာ ယူဆတဲ့အေလ်ာက္ ေခတ္အဆက္ဆက္ တီထြင္သုံးစြဲလာခဲ့ၾကတာ။ တေက်ာင္းတဂါထာ၊ တရြာတပုဒ္ဆန္းဆုိသလုိ ေဒသမတူတာနဲ႔ ဒီအသုံးေတြကလည္း တနယ္နဲ႔ တနယ္မတူၾကေတာ့ဘူး။ ဒီဖက္ေခတ္ထဲေရာက္လာတဲ့အခါ အဲသည္လုိ အလြန္အကၽြံ ယဥ္ေက်းျပရာမွာကုိ စိတ္မပါတဲ့၊ တြန္႔ဆုတ္တဲ့ (က်ေနာ္တုိ႔လုိ) လူစားေတြနဲ႔ေတြ႕တဲ့အခါက်ေတာ့ တျခား သာမန္ေဝါဟာရကုိ တမင္ေရွာင္သုံးျဖစ္တယ္။
ဒါေပမယ့္ ပတ္ဝန္းက်င္ရဲ႕ ကန္႔သတ္မႈေတြ၊ ယဥ္ေက်းမႈ စံႏႈန္းစံထားေတြက အရမ္းျပင္းထန္းလြန္းၿပီး ကုိယ့္အတြက္ ျပႆနာေတြ ျဖစ္လာမယ့္အထိေလာက္ဆုိရင္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ကလည္း အေျခအေန အခ်ိန္အခါေပၚမူတည္ၿပီး မသုံးမျဖစ္ သုံးရတဲ့အခါရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါေတြကုိ အပိုအလုပ္ေတြလုိ႔ ထင္ျမင္တာေတာ့ ထင္ျမင္မိတာ တပုိင္းပါပဲ။
မိတ္ေဆြ ေနာက္ဆုံးမွာ ေရးထားတဲ့... “က်ေနာ့္ အျမင္ေတာ့ အင္မတန္ ပူပန္တတ္တဲ့ ေရွးျမန္မာအမ်ိဳးသမီးႀကီးတေယာက္ရဲ႕ ေတြ႕ျမင္ကရာ ဆူခ်င္ေျပာခ်င္နားခ်ခ်င္ေသာ စိတ္ေကာင္း အခံ၊ ဝသီ၊ ဗီဇ ေၾကာင့္သာပဲရယ္လို႕ .....။ ” ဆုိတာေတာ့ က်ေနာ္ ယုံမွားသံသယ မရွိပါဘူး။ က်ေနာ္ကုိယ္တုိင္လည္း အဲသည္လုိပဲ ျမင္ပါတယ္။
က်ေနာ္ေတာ့ မႏၱေလးကုိ အခုထိ တေခါက္မွ မေရာက္ဖူးေသးဘူးဗ်ာ။ ေနာင္ စည္းကမ္းရွိေသာ ဒီမုိကေရစီစနစ္ႀကီး အလုပ္ျဖစ္ေနၿပီဆုိမွ တခါတေခါက္ အလည္ေရာက္ေအာင္ သြားရမွာေပါ႔။ း-) မိတ္ေဆြလည္း က်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစဗ်ား။
BoX.... ........ မဂၤလာပါက ခရီးသြားလုပ္ငန္းအတြက္ ထြင္ထားတာမဟုတ္ပါဘူး။ ေပါက္စေလးကတည္းက (ကိုေပါတုိ႕ေခတ္မွာ ႏႈတ္မဆက္ရဘူးလားေတာ႕ မေျပာတတ္ဘူး) မူလတန္းေက်ာင္းမွာကတည္းက ဆရာဆရာမေတြကို ႏႈတ္ဆက္လာတဲ႕စကားပါ။
က်ေနာ့္ပုိ႔စ္ထဲမွာလည္း ေက်ာင္းစာသင္ခန္းထဲ ဆရာဝင္လာခ်ိန္ ႏႈတ္ဆက္တဲ့အခါ သုံးတာကလြဲလုိ႔ အျပင္မွာ အခ်င္းခ်င္း ႏႈတ္ဆက္တဲ့အခါ မသုံးဘူးလုိ႔ ေရးထားပါတယ္။ အခုေခတ္ေတာ့ ျမန္မာ့ေလေၾကာင္းလုိင္းမွာ သုံးေသးသလားေတာ့မသိ။ “မဂၤလာပါရွင္...အခုဆုိရင္ ခရီးသည္မ်ား စီးနင္းလုိက္ပါလာတဲ့ ေလယာဥ္ႀကီးဟာ.....” ဆုိတာမ်ဳိး။
....... ဒီစာကုိ ေရးတဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္က တာ႕တာကို လက္ခံတာသက္သက္ပဲဲျဖစ္ျပီး ပုဂၢိဳလ္ေရးကိစၥနဲ႕ပတ္သက္ျပီး အခ်ိန္ကိုက္ ဖ်ာထခင္းတာမဟုတ္ပါေစနဲ႕လို႕ ဆုေတာင္းပါတယ္။
အားပါးပါး။ ဖ်ာခင္းစရာ အေၾကာင္းမရွိပါဘူးဗ်ာ။ လူက ဝလုိ႔ ဖ်ာေပၚလဲ မထုိင္ႏုိင္ပါဘူး။ ေဒၚအမာကုိ ပုဂၢဳိလ္ေရးတုိက္ခုိက္စရာ အေၾကာင္းလည္း မရွိပါဘူး။ သူ႕ကုိ ေလးစားတဲ့အခ်က္ေတြလည္း ရွိလုိ႔ လူမျမင္ဘူးေပမယ့္ ေက်ာ္ရင္ျမင့္တုိ႔ (Burma Conference လာတက္တာထင္တယ္) စကၤာပူလာတုန္းက လူႀကံဳလက္ေဆာင္ေတာင္ ဝယ္ၿပီး လက္ေဆာင္ပါးလုိက္ဖူးပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႕အျမင္ေတြ (အထူးသျဖင့္ ယဥ္ေက်းမႈဓေလ့ထုံးစံနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့) သူ႕အျမင္ေတြကုိ အခုေနာက္ပုိင္း သိပ္လက္မခံေတာ့ဘူး။ အခုေနာက္ပုိင္းလုိ႔ ဆုိရတာက တခ်ိန္တုန္းကေတာ့ က်ေနာ္လည္း ေဒၚအမာေတြးသလုိ၊ ေဒၚအမာေရးသလုိ လက္ခံခဲ့ဖူးလုိ႔ပါ။
ကိုေပါကေတာ့ ပါေလရာငပိခ်က္ပဲ ျပီးေတာ့လဲ ဝိဝါဒ အလြဲေတြကို လိုက္ညွိဘို႕ ၾကိဳးစားေနတဲ့ နေပါၾကီး...
ဘယ္လိုေျပာေျပာ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ နားလည္႐ံုနဲ႔ေတာ့ မၿပီးဘူးေနာ္။ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ နားလည္ေပမယ့္ အဆင္ေျပပါ့မလား။
ကိုယ္က ဗုဒၶဘာသာဆိုရင္ ဗုဒၶရဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈ အဆိုအမိန္႔ကို သိထားဖို႔ လိုပါတယ္။ ရတနာသံုးပါးတဲ့။ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာေလ။ ဘုရားသားေတာ္ေတြလို႔ ေျပာၾကတဲ့ သံဃာအတြက္ သီးသန္႔သံုးႏႈန္းရတဲ့ အသံုးအႏႈန္း႐ွီပါတယ္။ ငယ္စဥ္ေတာင္ေက်း ကေလးဘ၀ကအစ မိဘေတြ ဆရာေတြက သြန္သင္ေပးၾကပါတယ္။
မလိုက္နာခဲ့ရင္ သူတပါးက မိ မဆံုးမ ဖ မဆံုးမ သားသမီးေတြလို႔ ကဲ့ရဲ႔ ပစ္တင္ၾကမွာပါ့။ ကိုယ္အသံုးမက်တာနဲ႔ ကိုယ့္မိဘ ကိုယ္ဆရာသမားေတြ မထိခိုက္ေစပါနဲ႔။ မေကာင္းပါဘူး။
သူငယ္ခ်င္းကို ေဟ့ေကာင္ႀကီး- ေခြးမသားႀကီး လို႔ ခ်စ္စႏိုးေခၚသလို ခင္ဗ်ားတို႔ ေမြးသဖခင္အေဖကို ေဟ့ေကာင္ႀကီး ေခြးမသားႀကီးလို႔ ေခၚလို႔ရမလား။
ကိုယ့္ရည္းစားကို ခ်စ္သဲေလး၊ မိန္းမေလး ေခၚသလို ခင္ဗ်ားတို႔ မာတာမိခင္ ေက်းဇူး႐ွင္ကို သြားေခၚမလား။
အသံုးအႏႈန္းဆိုတာ သူ႔ေနရာနဲ႔သူေပါ့။
ယဥ္ေက်းမႈကို အေလးအျမတ္ထားတဲ့ လူမ်ိဳးတိုင္းမွာ စကားလံုးေ႐ြးခ်ယ္သံုးႏႈန္းျခင္းကို ဂ႐ုစိုက္ပါတယ္။
Anonymous (October 14, 2010 12:28 AM).... “မိ မဆုံးမ ဖ မဆုံးမ သားသမီး” ဆုိတာနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ မိဘက သူတုိ႔စံခ်ိန္စံၫႊန္းနဲ႔ၾကည့္ၿပီး ေကာင္းတယ္လုိ႔ သြန္သင္တုိင္း မိဘစကားကုိ ေျမဝယ္မက်နားေထာင္ခဲ့တယ္ဆုိရင္ မိဘအလုိလုိက္တဲ့ သားတေယာက္ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏုိင္ေပမယ့္ အၿမဲမွန္မွန္ကန္ကန္ ဆုံးျဖတ္တတ္တဲ့သူတေယာက္ေတာ့ ျဖစ္ခ်င္မွ ျဖစ္မယ္။ ဗုဒၶေတာင္ သူ႕မိဘစကားကုိ ေျမဝယ္မက်နားေထာင္ခဲ့ရင္၊ သူ႕မိဘ ဆုိဆုံးမတဲ့အတုိင္းသာ လုိက္နာခဲ့ရင္ သဗၺညဳတဉာဏ္ကုိ ရဖုိ႔ေဝးစြ၊ ေတာထြက္ျဖစ္ေတာ့မွာေတာင္ မဟုတ္ဘူးဗ်။ ေနာက္ၿပီး ဗုဒၶရဲ႕ တရားေတာ္ေတြမွာ မိဘစကားကို ေျမဝယ္မက် နားေထာင္ရမယ္ဆုိတာ ပါလုိ႔လားဗ်ာ။ ကာလာမသုတ္မွာ ဘယ္သူေျပာေျပာ မ်က္စိမွိတ္မယုံဘုိ႔ေတာင္မွ တိုက္တြန္းထားတာမဟုတ္ပါလား။
ဗုဒၶက တရားေတြကုိ ျမန္မာလုိ ေဟာခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူးဗ်ာ။ ဘုန္းႀကီးကုိ “တင္ပါ႔”၊“ဘုန္းေပး”၊ “ႂကြပါ” ဆုိတာေတြနဲ႔ ဆက္ဆံရမယ္လုိ႔ စည္းကမ္းသတ္မွတ္ခ်က္ေတြ မေပးခဲ့ပါဘူး။
ဗုဒၶရဲ႕ တရားေတြကုိ ကုိယ္တုိင္လည္း က်င့္ႀကံေနတယ္၊ ျပန္႔ပြားေအာင္လည္း ႀကဳိးစားေနတဲ့ လယ္ယာေျမေကာင္းနဲ႔တူတဲ့ သံဃာေတြကုိ ခ်ဥ္းကပ္ပါ။ ႐ုိေသပါ။ လွဴဒါန္းပါ လုိ႔ပဲ ဆုိခဲ့တာပါ။
အ႐ုိအေသေပးတယ္ဆုိတာ အမ်ဳိးမ်ဳိးရွိပါတယ္။ ပုဆစ္တုပ္ထုိင္ၿပီး ထိျခင္းငါးပါးနဲ႔ ကန္ေတာ့တာကုိ ေကာင္းတယ္လုိ႔ ထင္တဲ့လူက အဲသည္နည္းနဲ႔ ကန္ေတာ့မယ္။ လမ္းတေလွ်ာက္မွာ ေျမႀကီးေပၚကုိ ဝမ္းလ်ားေမွာက္ၿပီး အ႐ုိအေသးေပးတာကုိ ေကာင္းတယ္လုိ႔ ထင္တဲ့လူကလည္း အဲဒီနည္းနဲ႔ အ႐ုိအေသေပးမယ္။ ခါးထက္ဝက္ခ်ဳိးၿပီး ဦးၫြတ္ျပျခင္းျဖင့္ ႐ုိေသေၾကာင္းကုိ ျပတဲ့လူလည္း ရွိႏုိင္တယ္။ သူႀကဳိက္နည္းနဲ႔ သူအ႐ုိအေသေပးၾကတာေပါ႔။
က်ေနာ့္အျမင္ေတာ့ သံဃာတပါးကုိ သူ႕သီလ၊ သမာဓိ၊ တရားအားထုတ္မႈေတြကုိ ႐ုိေသေလးစားတယ္ဆုိရင္ သူ႕လမ္းေၾကာင္းကို ေကာင္းေကာင္းဆက္ေလွ်ာက္ႏုိင္ေအာင္ ေထာက္ပံ့လွဴဒါန္းျခင္းဟာ ဒါ ႐ုိေသမႈကုိ ျပျခင္းတမ်ဳိးပဲဗ်။
သူ႕တရားကို ႏွစ္သက္တယ္ဆုိရင္ အဲသည္တရားကုိ သူ႕ထံကေန အေသအခ်ာ ခံယူၿပီး ကုိယ္တုိင္ လုိက္နာက်င့္သုံးတာဟာ အေကာင္းဆုံး အ႐ုိအေသေပးျခင္းတမ်ဳိးပဲဗ်။ ေရွ႕တြင္ေတာ့ “အာမဘေႏၱပါ အရွင္ဘုရား” လုပ္လာၿပီး ေနာက္ကြယ္က် တရားနဲ႔မညီတာေတြလုပ္တာဟာ ႐ုိေသတယ္လုိ႔ မဆုိႏုိင္ဘူးဗ်။ အဲဒါ တဖက္လွည့္နဲ႔ ညစ္တာပဲ။ တနည္းေျပာရရင္ ေအာက္တန္းက် ႐ုိင္းစုိင္းတဲ့အျပဳအမူပဲ။
(ဆက္ရန္)
“ကုိယ့္က်င့္တရား၊ သီလ” တုိ႔ကေတာ့ မျဖစ္အေန အေလးအျမတ္ထားရတဲ့အရာေတြပါ။ ယဥ္ေက်းမႈဆုိတာ မိတ္ေဆြေျပာသလုိ မျဖစ္မေန အေလးအျမတ္ ထားရတဲ့ အရာမဟုတ္။ လူမ်ဳိးမတူရင္ ယဥ္ေက်းမႈလည္း မတူႏုိင္ဘူး။ မိတ္ေဆြဟာ ဗုဒၶဘာသာဆုိရင္ အထုံပါရမီဆုိတာကုိလည္း ယုံၾကည္မွာပဲ။ အရင္ဘဝက မိတ္ေဆြဟာ လူမ်ဳိးျခားျဖစ္ခဲ့သူတေယာက္ဆုိရင္ အခု ျမန္မာလူမ်ဳိးျဖစ္လာေပမယ့္ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈကုိ ႏွစ္သက္သူ ျဖစ္ခ်င္မွ ျဖစ္မယ္။ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈကုိ မႏွစ္သက္တာနဲ႔ပဲ သူ႕ကုိ မယဥ္ေက်းတဲ့လူ၊ ႐ုိင္းတဲ့လူလုိ႔ ေျပာလုိ႔မရဘူး။ အဲသည္လုိ ေျပာခ်င္ရင္ ျမန္မာယဥ္ေက်းမႈဟာ ကမၻာေပၚမွာ အေကာင္းဆုံး၊ အယဥ္ေက်းဆုံး ယဥ္ေက်းမႈ ျဖစ္ပါတယ္ဆုိတာ သံသယကင္းရွင္းေအာင္ အရင္ သက္ေသျပရမယ္။ သက္ေသမျပႏုိင္ရင္ အဲသည္လုိ စြတ္စြဲတာဟာ မွားယြင္းေနတယ္။
ေနာက္တခုက ယဥ္ေက်းမႈဆုိတာ ေျပာင္းလဲေနတယ္။ အေသမဟုတ္ဘူး။ ပ်ဴေခတ္၊ ပုဂံေခတ္က ယဥ္ေက်းမႈေတြ အခု ဘယ္ျမန္မာက ဆက္ခံက်င့္သုံးေနေသးလုိ႔လဲ။ ယုိးဒယား၊ တ႐ုတ္နဲ႔ အိႏၵိယ စတဲ့ေဘးႏုိင္ငံက ယဥ္ေက်းမႈေတြ သမုိင္းတေလွ်ာက္မွာ စိမ့္ဝင္ထုိးေဖာက္ခဲ့တာလည္း အထင္အရွားျဖစ္ပါလ်က္နဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈဆုိတာ အေလးအျမတ္ ထားရာမွာလုိ႔ ဘာေၾကာင့္ ေျပာေနဦးမွာလဲ။
တကယ္လုိ႔ မိတ္ေဆြေျပာတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈဟာ Culture ကုိေျပာတာမဟုတ္ဘဲ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕မႈကုိ ေျပာခ်င္တာဆုိရင္လည္း အဲဒီ ယဥ္ေက်းမႈစံက တသမတ္တည္း မဟုတ္ျပန္ဘူး။ ျမန္မာေတြ လူႀကီးေရွ႕မွာ ခါးကုန္းသြားတာကုိ တျခားလူမ်ဳိးျခားေတြက ယဥ္ေက်းတဲ့အျပဳအမူလုိ႔ ထင္ခ်င္မွ ထင္မယ္။ ဒီေတာ့ ဘယ္႐ႈေထာင့္ကၾကည့္ၾကည့္ ဒီအေပၚယံ ယဥ္ေက်းမႈေတြဟာ အႏွစ္သာရမဟုတ္ဘူး။
ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔ သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြကုိ ေခၚတဲ့ အသုံးအႏႈန္းေတြကုိ မိဘေတြကုိ သုံးမလား ေမးထားတယ္။ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ ေက်နပ္ရင္ ျပႆနာ မရွိပါဘူး က်ေနာ္ အတိအလင္းဆုိထားၿပီးၿပီပဲ။ နစ္နာေစခ်င္တဲ့ ေစတနာနဲ႔ မေခၚရင္ ၿပီးတာပဲ။ ဥပမာအေနနဲ႔ ေပးရရင္ က်ေနာ့္သမီးနဲ႔ က်ေနာ္ဆုိရင္.... သမီးကုိ က်ေနာ္က “မုိးဝက္ပုပ္” လုိ႔ေခၚရင္ သမီးက က်ေနာ့္ကုိ “ေအာင္ဝက္ပုပ္” လုိ႔ ျပန္ေခၚတယ္။ က်ေနာ္က သမီးကုိ “မုိးအက်င့္မေကာင္း”လုိ႔ေခၚရင္ သူကလည္း က်ေနာ့္ကုိ “ေအာင္အက်င့္မေကာင္း” လုိ႔ ျပန္ေခၚတယ္။ က်ေနာ့္စိတ္ထဲမွာ ဘယ္လုိမွ မေအာက္ေမ့ဘူး။ သမီးက က်ေနာ့္ကုိ ခ်စ္လုိ႔ စခ်င္ေနာက္ခ်င္လုိ႔ ျပန္ေခၚတယ္ဆုိတာ က်ေနာ္သိတယ္။ သမီးကလည္း သူ႕ကုိ က်ေနာ္ခ်စ္လုိ႔ အဲသည္လုိ ေခၚတယ္ဆုိတာ သူသိတယ္။ ဒါေပမယ့္ သမီးက က်ေနာ့္ကုိ “ေဖေဖ” လုိ႔ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း ေခၚၿပီး တခုခုကုိ လိမ္ညာေျပာတယ္ဆုိရင္ က်ေနာ္က သမီး က်ေနာ့္ကုိ ႐ုိေသေလးစားမႈ မရွိဘူးလုိ႔ သတ္မွတ္မယ္။ က်ေနာ္ကလည္း သမီးေလး လုိ႔ ခ်ဳိခ်ဳိသာသာ ေခၚၿပီး တဖက္မွာ သမီးရဲ႕ စဥ္းစားဆင္ျခင္ႏုိင္စြမ္းကို ထည့္မစဥ္းစားဘူးဆုိရင္ သူ႕ကုိ က်ေနာ္က အျပန္အလွန္႐ုိေသမႈ မရွိရာေရာက္တယ္။
ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈမွာက လူႀကီးကုိ ႐ုိေသရမယ္ဆုိတာႀကီး ဘယ္က စေပၚလာသလဲေတာ့မသိ။ က်ေနာ့္အလုိအရကေတာ့ လူႀကီးျဖစ္ျဖစ္၊ လူငယ္ျဖစ္ျဖစ္ လူတုိင္းကုိ ေလးေလးစားစား ဆက္ဆံပါ။ လူႀကီးျဖစ္ေပမယ့္ လူငယ္က ကုိယ့္ထက္ ထက္ျမက္တယ္၊ ေတာ္တယ္ဆုိရင္ လူငယ္ကုိလည္း ႐ုိေသထုိက္ရင္ ႐ုိေသရမွာပဲ။ ဒါေပမယ့္ အဲသည္ကိစၥ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈမွာ တလမ္းသြားျဖစ္ေနတယ္။ က်ေနာ္က အဲသည္ကိစၥကုိ လက္မခံဘူး။ လူႀကီးဆုိေပမယ့္ ႐ုိေသထုိက္ေအာင္ မေနတဲ့လူေတြကုိ မ႐ုိေသႏုိင္ဘူး။ ၿပီးေတာ့ လုိအပ္တာထက္ပုိၿပီး ဘုရားတဆူ ဂူတလုံးလုိ ႐ုိေသကုိင္႐ႈိင္း ျပမေနႏုိင္ဘူး။ လူႀကီးျဖစ္ေပမယ့္ လူ႕အႏၶေတြ အမ်ားႀကီးပဲ။ အဲသည္လူေတြကုိ အေၾကာင္းမဲ့ ဦးခုိက္ေနရင္ ကုိယ္ညံ့လုိ႔ပဲလုိ႔ ယူဆမိပါတယ္။
အင္း...ကိုေပါရာ..ေဒၚအမာေရးတာဖတ္ျပီးတာၾကာပါျပီ..က်ေနာ္ကေတာ့ က်ေနာ့ ဘြားေအၾကီးကို သြားသြားျမင္တတ္တယ္ (အေမ့ေရွးစကားေဆာင္းပါးေတြဖတ္ေတာ့) က်ေနာ္ တို႔က သူတို႔ျဖတ္သန္းလာတဲ့ ေခတ္ကို မမွီလိုက္ေတာ့ ဒီအဖြားၾကီးေတြ တယ္ပစိပစာမ်ားတာပဲ..သူ႔ေခတ္နဲ႔သူကို အလကားေနရင္းလိုက္ေျပာေနတာပဲလို႔ ထင္ခဲ့ေပမဲ့ ခုက်ေနာ္ အသက္၅၀ ေက်ာ္လာေတာ့ ဒီလိုေျပာဖို႔လိုအပ္တယ္လို႔ ထင္မိတယ္ဗ်ာ.. လူငယ္ေတြ ကိုယ့္သေဘာနဲ႔ကို သုံးခ်င္သလို သုံးေျပာခ်င္ သလိုေျပာတာကို မကန္႔ကြက္သလို လူၾကီးဆိုတာလဲ အဲလို ေနရာတကာလိုက္ေျပာတတ္တာမို႔ သူတို႔ေျပာတာကိုလဲ မျငင္းခ်င္ပါဘူး ကိုယ္တိုင္လဲ တခါတခါ ေျပာခ်င္ေပမဲ့ အဖိုးၾကီး စာရင္းဝင္မွာေၾကာက္လို႕ ဘေလာ့ ကာလသားလုပ္ေနရတယ္ဗ်ာ..
ကိုေပါေရ …
ကိုေပါရဲ႕ ဆိုလိုရင္းကို နားလည္ေပမယ့္ “ဘုန္းဘုန္း … တာ့တာ” ကိုေတာ့ ခံစားႏွစ္သက္လို႔ မရဘူး။ သင့္ေတာ္ဆီေလွ်ာ္ေသာ ေ၀ါဟာရလို႔ ဘယ္ရႈေထာင့္ကမွ လက္ခံစဥ္းစားလို႔ မရပါ။
လူ၊ လူခ်င္းေတာင္ ႏွစ္ဦးတည္းရွိတဲ့ အခ်ိန္ ခင္မင္ ရင္းႏွီးမႈ အတိုင္းအတာအရ ဘယ္လို ေျပာဆိုဆက္ဆံ အေရးမၾကီးေပမယ့္ လူသူၾကားမွာေတာ့ မိမိနဲ႔ ေျပာဆိုဆက္ဆံတဲ့သူရဲ႕ အေျခအေနေပၚ မူတည္ျပီး ယဥ္ေက်းမႈအရ၊ ရိုေသေလးစားမႈအရ သင့္ေတာ္ေအာင္ ေျပာဆို ဆက္ဆံၾကရပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္လည္း အေျပာအဆို အေနအထိုင္နဲ႔ ပတ္သက္ရင္ အျမင္ အၾကား သင့္ေတာ္ ဆီေလွ်ာ္ေသာ အေျပာအဆို အေနအထိုင္မ်ိဳးကို ပိုမို ႏွစ္သက္ျမတ္ႏိုးပါတယ္။ ခ်စ္စရာ ျမတ္ႏိုး ႏွစ္သက္စရာေကာင္းေသာ ယဥ္ေက်းမႈတစ္ခုအေနနဲ႔ တန္ဖိုးထားပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ လူေရွ႕သူေရွ႕မွာ ေျပာဆိုေနထိုင္တဲ့အခါ ပိုမို အေလးထားသင့္ပါတယ္။ ဒါဟာ ဟန္ေဆာင္တာ မဟုတ္ပါ၊ မိမိရဲ႕ အနီးအနား ပတ္၀န္းက်င္မွာရွိတဲ့ လူေတြကို ရိုေသေလးစားမႈ ျပသျခင္းတစ္မ်ိဳးပါ။
လူမွာ စိတ္က ေစာင့္ထိန္းရ အခက္ခဲဆံုးပါ။ စိတ္အရင္းခံက ေကာင္းမြန္ေနမွ က်န္တဲ့ ကိုယ္ႏႈတ္ကို ေကာင္းမြန္ေအာင္ ေစာင့္ထိန္းရတာ မခက္ပါဘူး။ ကိုယ္ ႏႈတ္ ႏွလုံး (ကံသံုးပါးစလံုး) တူညီေအာင္ ျပဳလုပ္ႏိုင္တာဟာ ေကာင္းမြန္ ျမင့္ျမတ္တဲ့ အေလ့အထပါ။
ကၽြန္ေတာ္ ထင္တာေတာ့ လူထုေဒၚအမာက အဲ့ဒီလို ဆိုလိုခ်င္တယ္လို႔ ယူဆပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္သိသေလာက္ေတာ့ ဘုန္းၾကီးတစ္ပါးပါး ေနအိမ္သို႔ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ၾကြလာျပီး ျပန္ခါနီးရင္ “ဘုန္းဘုန္း (ငါ) ျပန္ၾကြေတာ့မယ္၊ တကာ” လို႔ မိန္႔ေလ့ရွိျပီး အိမ္ရွင္ကလည္း “တင့္ပါ့ ဘုရား” (သို႔) “တင့္ပါ့ ဘုရား၊ တျပည့္ေတာ္တို႔အိမ္ကို မၾကာမၾကာ ၾကြေတာ္မႈပါဘုရား” အစရွိသည္ျဖင့္ လာေရာက္ၾကြတဲ့ အေၾကာင္းရင္းေပၚ မူတည္ျပီး လက္အုပ္ခ်ီျပီး ႏႈတ္ဆက္စကား ဆိုေလ့ရွိပါတယ္။
မိုးကုတ္မွာသံုးတဲ့ “ျဖည္းျဖည္း ၾကြေတာ္မႈပါဘုရား” ကေတာ့ လူထုေဒၚအမာ ေျပာသလို နား၀င္ အေတာ္ခ်ိဳပါတယ္။ မိုးကုတ္မွာ တရုတ္ လူမ်ိဳးစုေတြ ေနထိုင္တာမ်ားလို႔ တရုတ္လို ျပန္ခါနီး ႏႈတ္ဆက္တဲ့ “ျဖည္းျဖည္း ျပန္ပါ” ကို ျမန္မာမႈျပဳရင္း “ျဖည္းျဖည္းေနာ္”၊ “ျဖည္းျဖည္း ျပန္ပါ” အစရွိသည္ျဖင့္ ျပန္ခါနီး ႏႈတ္ဆက္ေလ့ရွိတယ္လို႔ ထင္မိပါတယ္။ (မိုးကုတ္မွာ ခ်စ္စရာ ႏွစ္သက္စရာေကာင္းတဲ့ စကားအသံုးအႏႈန္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို အဲ့ဒီမွာ တစ္ႏွစ္ေလာက္ေနတုန္းက သတိထားမိခဲ့တယ္။)
လူထုေဒၚအမာ ေျပာတဲ့ “ဘုန္းဘုန္း … တာ့တာ” ကိုေတာ့ မၾကားဖူးလို႔ ေသခ်ာမသိဘူး။ ျဖစ္ႏိုင္တာကေတာ့ ဘုန္းၾကီးေတြနဲ႔ လက္ပြန္းတသီးေနတဲ့ မာတုကာမေတြြကေန ၾကားရတဲ့ မၾကားသင့္ မၾကားအပ္ေသာ ႏႈတ္ဆက္စကားပဲ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ေတာ္ရံု ဘယ္တကာ၊ တကာမကမွ ဒီလို ေျပာဆို ႏႈတ္ဆက္မယ္လို႔ မထင္မိပါဘူး။
တာ့တာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ညဘက္ Chatting ျပီးတုိင္း TTFN (ta ta for now) လို႔ အျပန္အလွန္ ေရးေလ့ရွိတယ္။ ဒါလည္း Singaporean သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ TTFN ေရးတာ နားမလည္လို႔ ေမးေတာ့ အေမရိကန္ေတြ ႏႈတ္ဆက္ေလ့ရွိတဲ့ စကား ta ta for now (ဟုတ္၊ မဟုတ္ေတာ့ မသိပါ) လို႔ သိရွိ ႏွစ္သက္ျပီး ကၽြန္ေတာ္ပါ အက်င့္ပါသြားတာ။
တာ.တာ ကို Wikipedia မွာ ေအာက္ပါအတိုင္း ေရးထားတာ ေတြ႕ရတယ္။
<< TTFN is an initialism for a colloquial valediction, 'ta ta for now', based on 'ta ta', an informal 'goodbye', approximately equivalent to 'bye bye', 'see ya' or 'laters'. The expression came to prominence in the UK during the Second World War.>>
အားလံုး ရႊင္လန္း ခ်မ္းေျမ႕ၾကပါေစ …
Ko Paw..... I fundamantally agree with you on this issue even though I do not like the fact that an adult saying ta ta to a monk. I disliked some of the articles by Daw Amar on cultural, traditional issues which I found so cliche. Culture,to me is a living thing which moves forward and should not remain idle. Of course , there are conservatives ,moderates and liberals living in the society, each and every one of them is entitled to one's opinion especially when it comes to a sensitive issue such as culture. Ko Paw.....I have been following your blog from which I learned that you consistently stick with what you believe in and what you stand for.So, the readers,by now should know what your conviction is.The conservatives conspicuously will never agree with you on this issue no metter how articulate you are. I consider myself liberal in many ways while you, in my judgement ,are liberal, liberal all the way. Anyway , I admire you for being so true to yourself.
ကိုေပါေရ ...
တာ့တာကုိ ဘိလပ္မွာ ႏႈတ္ဆက္တဲ့အခါ ေျပာၾကတယ္။
ta-ta = goodbye (informal သံုးတဲ့စကား) ဆိုတာ က်မလဲ ဒီေရာက္မွ သိပါတယ္။
ငယ္ငယ္တုန္း ေျပာခဲ့ၾကတဲ့ တာ့တာ ဘိုင့္ဘိုင္ ခ်ဲရီးယို ေတြက ta-ta, bye bye, cheerio ဆိုတဲ့ အဂၤလိပ္လို ခြဲခြါခါနီးသံုးတဲ့ ႏႈတ္ဆက္စကား (farewell greeting) ေတြ ဆိုတာ ေနာက္မွ သိပါတယ္။ ဟိုအရင္ကေတာ့ တာ့တာ ကို ဗမာစကားပဲလို႔ ထင္ေနခဲ့မိတာ။
တာ့တာဆိုတာ ကေလးဆန္ေပမဲ့လို႔ က်မလဲ ခုအသက္အရြယ္ထိ တာ့တာ ဆိုတဲ့စကား သိပ္သံုးေလ့ရွိပါတယ္။ ဘိုင့္ဘိုင္ လို႔ ႏႈတ္ဆက္ရမွာထက္ တာ့တာလို႔ ႏႈတ္ဆက္တာ ပိုၿပီး ရင္းႏွီးမႈရွိတယ္ ထင္မိတယ္။ အြန္လိုင္းမွာ ခ်တ္တင္လုပ္ရင္ျဖစ္ျဖစ္ ဖုန္းေျပာရင္ျဖစ္ျဖစ္ အိမ္လည္သြားၿပီး ျပန္ခါနီးရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ႏႈတ္ဆက္တဲ့အခါ တာ့တာလို႔ပဲ ေျပာေလ့ရွိတယ္။
အဲ ... သို႔ေသာ္လဲ ေပါ့ေလ ... ဆရာေတာ္ သံဃာေတာ္ေတြနဲ႔ ဆက္ဆံရာမွာေတာ့ တာ့တာ ဘုန္းဘုန္းလို႔ လံုး၀ ေျပာေလ့မရွိပါဘူး။ ဆရာေတာ္ေတြနဲ႔ ဖုန္းေျပာၿပီးလို႔ ဖုန္းခ်ခါနီးရင္ "ဦးတင္ပါတယ္ ဘုရား" လို႔ ေျပာၿပီးမွ ဖုန္းခ်ပါတယ္။ ျပန္ခါနီးရင္လဲ ခြင့္ျပဳပါဘုရား ဆိုၿပီး ကန္ေတာ့ၿပီး ျပန္တာပဲ။ တာ့တာလို႔ မသံုးမိဘူး။
ေ၀ါဟာရ အင္မတန္ၾကြယ္ၿပီး ပုဂၢိဳလ္အလိုက္ ေျပာင္းလဲ သံုးႏႈန္းရတဲ့ ဗမာစကားကို က်မကေတာ့ အင္မတန္ သေဘာက်မိတယ္။ အဲဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ငယ္ငယ္က ၾကည့္ဖူးတဲ့ ၀င္းဦး႐ုပ္ရွင္တခုထဲက ဇာတ္၀င္ေတးတပုဒ္ အမွတ္ရမိတယ္။
"လူေနေတာ့ အိမ္ခန္း၊ ရဟန္းေနေတာ့ ေက်ာင္း၊ သူေတာင္းစားေနေတာ့ ဇရပ္၊ ျမတ္ေသာဘုရင္ ပလႅင္နန္းေတာ္" … တဲ့။
ထမင္းစားတယ္၊ ပြဲေတာ္တည္တယ္၊ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးတယ္ …
အိပ္တယ္၊ စက္ေတာ္ေခၚတယ္၊ က်ိန္းတယ္ …
စသျဖင့္ ဆိုလိုရင္း အဓိပၸါယ္က တမ်ဳိးတည္းေပမဲ့ ေ၀ါဟာရေတြကို ပုဂၢိဳလ္အလိုက္ ေျပာင္းလဲသံုးၾကတယ္။ ဒါ့ျပင္ အဲဒီ ေ၀ါဟာရေတြက ေဒသအလိုက္ ကြဲလြဲတတ္ၿပီး စာသံုးနဲ႔ စကားသံုးကလဲ ကြဲလြဲျပန္ေသးတယ္။ အဲဒီလို အမ်ားႀကီး ေျပာင္းလဲသံုးစြဲလို႔ရတဲ့ ဗမာစကားကို က်မျဖင့္ သိပ္ႏွစ္သက္တာပါပဲ။
ပုဂံေခတ္ကလို ေသခမူနာသေရာလို႔ေတာ့ ခုေခတ္မွာ မသံုးၾကေတာ့ေပမဲ့ …
ေသတယ္၊ ကြယ္လြန္တယ္၊ နတ္ရြာစံတယ္၊ ပ်ံလြန္ေတာ္မူတယ္၊ ပရိနိဗၺာန္စံတယ္ … လို႔ ပုဂၢိဳလ္အဆင့္အတန္းအလိုက္ ခြဲျခားသံုးေနၾကတုန္းပါပဲ။
ဘုရားေသတုန္းကလို႔ ဘယ္သူကမွ မေျပာၾကပါဘူး။
ဒါေတြဟာ ယဥ္ေက်းမႈအရေရာ ထံုးတမ္းစဥ္လာအရပါ သတ္မွတ္ သံုးစြဲေနၾကတာမို႔ ပစ္ပယ္လို႔ေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးထင္ပါတယ္။ ဘယ္လိုပဲ ေျပာေျပာ အတြင္းစိတ္ရင္းက အဓိကဆိုတာ မွန္သင့္သေလာက္ေတာ့ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကာလ ေဒသ ေနရာ ဌာန ပုဂၢဳိလ္ စတာေတြနဲ႔ လိုက္ေလ်ာညီေထြစြာ သံုးစြဲတတ္ရင္/သံုးစြဲႏိုင္ရင္ေတာ့ ကိုယ္သံုးတဲ့ စကားေလးက ပိုၿပီး အဆင္ေျပမယ္လို႔ ယူဆပါတယ္ ကိုေပါေရ … ။
Based on your articles I have no idea upon Burmese culture and Buddhist culture.Are they same or different?
အကုိ ဘေလာက္ကေ၇းထားတာ Facebook မွာျပန္ရွယ္ဘုိ႔ link ေလးေတြတပ္ေပးပါလား၊ ပုိ႔ေရးထားတဲ့ေအာက္မွာေလ တျခားဘေလာက္ မဖတ္တဲ့လူေတြဖတ္လုိ႔ ရေအာင္ပါ
Everyone knows no drink and eating on public transports in S’pore.
By experience, a girl took bum and no on shunt to her, after she got down an old man near by her seat took potato chips. A new girl came and she did so accordingly.
If someone retarded a first girl that won’t be happened for next.
Bad manner is easy to follow and spread out swiftly.
I do appreciate on Daw A Mar's notice though some words seem to be conservative.
Most Myanmar came to conservative at the age after 40S as judged by time.
"...အထူးသျဖင့္ “ဘုန္းဘုန္း တာ့တာ” ကိစၥမွာ စကားမေျပာတတ္ေသးတဲ့ ကေလးေတြ နားလည္လြယ္တဲ့ ေဝါဟာရစကားလုံးနဲ႔ သင္ေပးတာျဖစ္တဲ့အတြက္ လူထုေဒၚအမာအေနနဲ႔ ဒီကိစၥကုိ ေခါင္းစဥ္တပ္ၿပီး ေဝဖန္တာ ေလာႀကီးသြားတယ္လုိ႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။..."
I hope the readers should not miss out to read the above sentence that Ko Paw wrote in his article.
I am writing this because I don't understand why the readers are arguing that adults never use to say " ta- ta " to monks.
Ko Paw didn't say that the adult use to say " ta-ta to monks " in his article too.
This argument should actually goes to Daw A Mar because she started this issue, not clearly defining whoa are saying " ta-ta" to monks, adults or small kids. ( But sadly, she's not in this world anymore.)
If she was saying it is wrong to teach small kids to say " ta- ta , Bone Bone " , may be she forgot the fact that small kids are unable to say complicated words like adults.
The parents should not deserve to be blamed too because of they did so to their small kids.
When those small kids grow old, like us, they will not say "ta-ta" to monks anymore. Do they?
They don't, for sure. So, why she is making a big fuss out of this..may be age gap..gemeration gap..conservative..want to stop the changing world in her own way..!!!!
တာ့တာ ဆုိတဲ့စကား ဘယ္ကလာသလဲေတာ့ ေသခ်ာမသိဘူး။ အေမရိကန္ အဂၤလိပ္မွာေတာ့ အဲဒီစကား ရွိတာေသခ်ာတယ္။
ေလာရွည္ ဘယ္လုိသိသလဲဆုိေတာ့ကာ Power Rangers Original Series မွာ Lord Z က Power Rangers ကုိ ဒီတခါ တကယ္ႏုိင္ၿပီလုိ႕ သူထင္သြားတဲ့ အခန္းမွာ "Ta Ta, Power Rangers" ဆုိၿပီး လက္ကေလး ရမ္းၿပီး ႏႈတ္ဆက္ျပတယ္။
ဖြတယ္ေနာ ေနရာတကာပဲ အက်င့္ၾကီးကိုပါလို႕
လူမ်ိဳးတုိင္းမွာ ကိုယ္ပုိင္အျပဳအမူနဲ႕ ယဥ္ေက်းေၾကာင္းကို ျပၾကတယ္။ ျမန္မာေတြက ယဥ္ေက်းေၾကာင္းျပခ်င္ရင္ ခါးကုန္းသြားတယ္။ ဂ်ပန္ေတြက ယဥ္ေက်းေၾကာင္းျပခ်င္ရင္ ခါးကို သူသတ္မွတ္ထားတဲ႕ ဒီဂရီအလိုက္ညြတ္တယ္။ အဲလုိဂ်ပန္ေတြ ခါးညြတ္ေျပာရင္ ဘယ္သူမဆုိ ဒါယဥ္ေက်းေၾကာင္းျပတဲ႕ အမူအရာလိုနားလည္တယ္။ ဒါေၾကာင္႕မုိ႕လို႕ ျမန္မာေတြခါးကုန္းသြားတာဟာ မလိုအပ္တဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈအပိုဆာဒါးလုိ႕ မေျပာသင္႕ဘူး။
ဖ်ာခင္းတာက လူထုေဒၚအမာကို မဆုိလိုပါဘူး။ ဘာကိုဆုိလုိလဲဆုိတာ ကိုေပါသိပါတယ္။ လူထုေဒၚအမာကုိ ေဝဖန္လုိ႕ေျပာတာလည္း မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္႕အျမင္နဲ႕ မတူရင္ အခ်ိန္မေရြး ေဒၚအမာမကလို႕ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကိုပဲေျပာေျပာ၊ သိၾကားမင္းကိုပဲေျပာေျပာ လက္ခံႏုိင္တယ္။ ဒါေပမဲ႕ ဒီလုိအခ်ိန္မွာထေျပာတာကို မၾကိဳက္လို႕ ေျပာရတာ။ ဘယ္လိုအခ်ိန္လဲဆုိတာ ကိုေပါသိပါတယ္။
ဘုန္းေပးတုိ႕၊ တင္ပါ႕ဘုရားတုိ႕ဆုိတဲ႕ အသုံးအႏႈန္းေတြက ဘုရားေခတ္ကမရွိခဲ႕တာမွန္တယ္။ ဒါေပမဲ႕ ဘယ္သူ႕ဦးေႏွာက္နဲ႕ပဲ စဥ္းစားစဥ္းစား ဘုရားေခတ္တုန္းကလည္း ဘုရားကို ဝိသာခါတုိ႕၊ အနာထပိဏ္တုိ႕ ေျပာတဲ႕စကားက သူူတုိ႕လူအခ်င္းခ်င္းေျပာနဲ႕ စကားနဲ႕ေတာ႕ အသုံးအႏႈန္းကြာမွာ အေသအခ်ာပဲ။
လူၾကီးေတြကိုတင္မကဘူး၊ ရြယ္တူေရာ၊ ငယ္တဲ႕သူေတြကိုပါ ေလးစားသင္႕ရင္ ေလးေလးစားစား ဆက္ဆံရမယ္ဆုိတာ မွန္တယ္။ လူၾကီးေတြရဲ႕ ဆုံးမစကားကို ေျမဝယ္မက်နားေထာင္ရမယ္လို႕လည္း မဆုိဘူး။ ဒါေပမဲ႕ ကိုေပါေျပာသလို မိဘစကားကိုနားမေထာင္ဘဲ ေတာထြက္ခဲ႕လို ဘုရားျဖစ္ခဲ႕တဲ႕ ဘုရားက သူ႕ခမည္းေတာ္နဲ႕ မယ္ေတာ္ကို ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းမဆက္ဆံခဲ႕လို႕လား။ ယဥ္ေက်းတယ္ဆုိတာ အပိုဆာဒါးစကားေတြေျပာျပီး ပကာသနအလုပ္ေတြလုပ္တာကို ဆုိလိုတာမဟုတ္ဘူး။ လူေတြရဲ႕ႏွလုံးသားထဲကေန ကိုယ္အမူအရာကို တစ္ဖက္သူႏွစ္လိုဖြယ္ရွိေအာင္ ထုတ္ျပတာပဲ။
ကုိေပါက စိတ္အခံကအေရးၾကီးတယ္ေျပာလြန္းေတာ႕ ေမးခ်င္ပါတယ္။ ေစတနာအတုိင္းအတာတူတူရွိတဲ႕ လူႏွစ္ေယာက္မွာ တစ္ေယာက္က သူ႕လက္ေဆာင္ကို ေျခေထာက္နဲ႕ထုိးေပးျပီး ဟဲ႕ေကာင္ယူလိုက္ လို႕ေျပာျပီးေပးမွာနဲ႕ ယူပါလို႕ ေျပာျပီး ေပးမွာ ဘယ္ဟာက ပိုသင္႕ေတာ္သလဲ။ ေစတနာတူလုိ႕ ႏွစ္ခုလုံးက သင္႕ေတာ္တယ္ဆုိရင္လည္း..........................................................။
လူမ်ိဳးတုိင္းမွာ ကိုယ္ပုိင္အျပဳအမူနဲ႕ ယဥ္ေက်းေၾကာင္းကို ျပၾကတယ္။ ျမန္မာေတြက ယဥ္ေက်းေၾကာင္းျပခ်င္ရင္ ခါးကုန္းသြားတယ္။ ဂ်ပန္ေတြက ယဥ္ေက်းေၾကာင္းျပခ်င္ရင္ ခါးကို သူသတ္မွတ္ထားတဲ႕ ဒီဂရီအလိုက္ညြတ္တယ္။ အဲလုိဂ်ပန္ေတြ ခါးညြတ္ေျပာရင္ ဘယ္သူမဆုိ ဒါယဥ္ေက်းေၾကာင္းျပတဲ႕ အမူအရာလိုနားလည္တယ္။ ဒါေၾကာင္႕မုိ႕လို႕ ျမန္မာေတြခါးကုန္းသြားတာဟာ မလိုအပ္တဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈအပိုဆာဒါးလုိ႕ မေျပာသင္႕ဘူး။
ဖ်ာခင္းတာက လူထုေဒၚအမာကို မဆုိလိုပါဘူး။ ဘာကိုဆုိလုိလဲဆုိတာ ကိုေပါသိပါတယ္။ လူထုေဒၚအမာကုိ ေဝဖန္လုိ႕ေျပာတာလည္း မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္႕အျမင္နဲ႕ မတူရင္ အခ်ိန္မေရြး ေဒၚအမာမကလို႕ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကိုပဲေျပာေျပာ၊ သိၾကားမင္းကိုပဲေျပာေျပာ လက္ခံႏုိင္တယ္။ ဒါေပမဲ႕ ဒီလုိအခ်ိန္မွာထေျပာတာကို မၾကိဳက္လို႕ ေျပာရတာ။ ဘယ္လိုအခ်ိန္လဲဆုိတာ ကိုေပါသိပါတယ္။
ဘုန္းေပးတုိ႕၊ တင္ပါ႕ဘုရားတုိ႕ဆုိတဲ႕ အသုံးအႏႈန္းေတြက ဘုရားေခတ္ကမရွိခဲ႕တာမွန္တယ္။ ဒါေပမဲ႕ ဘယ္သူ႕ဦးေႏွာက္နဲ႕ပဲ စဥ္းစားစဥ္းစား ဘုရားေခတ္တုန္းကလည္း ဘုရားကို ဝိသာခါတုိ႕၊ အနာထပိဏ္တုိ႕ ေျပာတဲ႕စကားက သူူတုိ႕လူအခ်င္းခ်င္းေျပာနဲ႕ စကားနဲ႕ေတာ႕ အသုံးအႏႈန္းကြာမွာ အေသအခ်ာပဲ။
လူၾကီးေတြကိုတင္မကဘူး၊ ရြယ္တူေရာ၊ ငယ္တဲ႕သူေတြကိုပါ ေလးစားသင္႕ရင္ ေလးေလးစားစား ဆက္ဆံရမယ္ဆုိတာ မွန္တယ္။ လူၾကီးေတြရဲ႕ ဆုံးမစကားကို ေျမဝယ္မက်နားေထာင္ရမယ္လို႕လည္း မဆုိဘူး။ ဒါေပမဲ႕ ကိုေပါေျပာသလို မိဘစကားကိုနားမေထာင္ဘဲ ေတာထြက္ခဲ႕လို ဘုရားျဖစ္ခဲ႕တဲ႕ ဘုရားက သူ႕ခမည္းေတာ္နဲ႕ မယ္ေတာ္ကို ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းမဆက္ဆံခဲ႕လို႕လား။ ယဥ္ေက်းတယ္ဆုိတာ အပိုဆာဒါးစကားေတြေျပာျပီး ပကာသနအလုပ္ေတြလုပ္တာကို ဆုိလိုတာမဟုတ္ဘူး။ လူေတြရဲ႕ႏွလုံးသားထဲကေန ကိုယ္အမူအရာကို တစ္ဖက္သူႏွစ္လိုဖြယ္ရွိေအာင္ ထုတ္ျပတာပဲ။
ကုိေပါက စိတ္အခံကအေရးၾကီးတယ္ေျပာလြန္းေတာ႕ ေမးခ်င္ပါတယ္။ ေစတနာအတုိင္းအတာတူတူရွိတဲ႕ လူႏွစ္ေယာက္မွာ တစ္ေယာက္က သူ႕လက္ေဆာင္ကို ေျခေထာက္နဲ႕ထုိးေပးျပီး ဟဲ႕ေကာင္ယူလိုက္ လို႕ေျပာျပီးေပးမွာနဲ႕ ယူပါလို႕ ေျပာျပီး ေပးမွာ ဘယ္ဟာက ပိုသင္႕ေတာ္သလဲ။ ေစတနာတူလုိ႕ ႏွစ္ခုလုံးက သင္႕ေတာ္တယ္ဆုိရင္လည္း..........................................................။
box ေရးသြားတာကို အျပည္႔အ၀ေထာက္ခံပါတယ္.. ဘုန္းၾကီးသြားျပီး တာတာ႔လုပ္ရေအာင္ ခေလးအရြယ္ မသိနားမလည္ေသးတဲ႔ အရြယ္ဆိုလက္ခံႏိုင္ပါတယ္.. ဒါေတာင္ မိဘေတြက ကြယ္ရာမွာ ေျပာဆိုဆံုမရမွာပါ.. က်မလဲ ငယ္ကဆို ဘုန္းဘုန္းမ်ားနဲ႔ စကားေျပာရင္ အခ်ိဳးမေျပ အျမဲျဖစ္ပါတယ္.. ဟုတ္ ဟုတ္ နဲ႔ေျပာလိုေျပာ.. ဘုန္းၾကီးဆြမ္းကပ္တဲ႔ ဟာကို ေဘာင္းဘီတို၀တ္မိလိုမိနဲ႔ ဘရုတ္သုတ္ခပါပဲ.. ဒီလိုျဖစ္တိုင္း အေမကဆူ အမကေျပာနဲ႔ အသက္ ၁၂ ၁၃ ေလာက္မွာ က်မေကာင္းေကာင္းၾကီး နားလည္ေနပါျပီ..ဒါကမိဘေတြသင္ေပးရမယ္႔အရာပါ.. ဒီေခတ္မိဘေတြ ကိုယ္႔သားသမီးကို မသြန္သင္ႏိုင္ ကိုယ္တိုင္ကလဲ ဒါေျပာတာ ျပသနာမရွိဘူးထင္ေနၾကေတာ႔ စာနယ္ဇင္းကလူေတြ ေျပာဆိုေ၀ဖန္အၾကံရတဲ႔ အဆင္႔ေရာက္ကုန္ေတာ႔တာပါပဲ.. ဒါကိုက်မတို႔ ၾကိဳဆိုရမွာပါ.. ေစတနာသည္ အဓိကေတြ သာမညေတြနဲ႔ ကိုယ္႔မိရုိးဖလာ ယဥ္ေက်းမွဳေလး ထိန္းသိမ္းတာနဲ႔ ခြဲျခားသိႏိုင္ၾကပါေစ...
“အဲလုိဂ်ပန္ေတြ ခါးညြတ္ေျပာရင္ ဘယ္သူမဆုိ ဒါယဥ္ေက်းေၾကာင္းျပတဲ႕ အမူအရာလိုနားလည္တယ”္။
Superficial polite is worthless, new generation forget our ancestors got tortures during Japan invasion (same as Myanmar did it to Thai). Nang King massacre in 1927 was totally awesome and uncivilized in human history.
Most historical events, civilized countries oppressed to uncivilized peoples.
“ျမန္မာေတြကယဥ္ေက်းေၾကာင္းျပခ်င္ရင္ ခါးကုန္းသြားတယ္”။
I see a student who bow down heads and body in front of teachers, and pissed off from corridor at night.
So, it is admirable person studded polite behavior with sincere mind.
ဘုန္း ဘုန္းတာ့တာ ဆုိတာကုိ မသင့္ေလ်ွာ္ဘူးလုို႔ ေျပာတဲ့ သူေတြကုိ တျခား ဘာသာအေနကေန ျပန္ၾကည့္ ၾကည့္ပါလား .. အသင္းအုပ္ဆရာပဲျဖစ္ျဖစ္ မူစလင္ဘာသာက တရားေဟာဆရာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေတြ႔ရင္ နာမည္တပ္ၿပီး တာ့တာလုိ႔ ေျပာၾကတာပဲ. ဘုန္းၾကီးၾကမွ ၾကားမေကာင္း ျမင္ မေကာင္းဘူးေျပာၾကတယ္. တကယ္ေတာ့ ဘာသာေရးကုိ ေရွ႕တန္းတင္ၿပီး စဥ္းစားလုိ႔ပါ. ဘာသာနဲ႔ ဘာသာစကားက တျခားစီပါ ..
ဆရာၾကီး ေခတၱက်ြန္းေပၚ
က်ြန္းေပာှက Anonymous October 14, 2010 4:31 PM သို့
ဘာသာေရးကိုေရွ့တန္းတင္ျပီး စဉ္းစားတာမဟုတ္ပာဘူး။ ယဉ္ေက်းမွုအေျကာင္းေျပာေနတာပာ။ သူ့ေနရာနဲ့သူ သံုးသင့္တဲ့ စကားလံုးေတြ ျမန္မာစကားမွာရွိတယ္လို့ ေထာက္ျပခ်င္တာပာ။ ဒာကိုနားမလည္ဘဲ ဘာသာေရးနဲ့ ယဉ္ေက်းမွု လာမေရာပာနဲ့။
ဗုဒဿဓဘာသာဝင္တစ္ေယာက္ အေနနဲ့ေျပာမယ္။ ဘုန္းေတာှျကီးေတြဆိုတာ လူနဲ့မတူဘူးလို့ က်ုပ္တို့ဘာသာကသတ္မွတ္တယ္။ လူလိုေနရာတိုင္း က်င့္လို့မရဘူး။ လူ့စည္းကမ္းအျပင္ ဘုန္းျကီးဝိနည္းရွိတယ္။
ခင္ဗ်ားေျပာတဲ့ တစ္ျခားဘာသာေတြမွာ ရွိလား။ ရွိရင္ သူတို့ကို လူလိုပဲတန္းတူဆက္ဆံရမယ္လို့ သင္ထားလား။ ဗုဒဿဒဘာသာျဖစ္ျဖစ္ ခရစ္ယန္ျဖစ္ျဖစ္ ပုတ္ရဟန္းမင္းျကီးကို တာ့တာမလုပ္သင့္ဘူး။ ဘုန္းျကီးကိုလည္း မလုပ္သင့္ဘူး။ ဒာယဉ္ေက်းမွု။ ဘာသာေရးမဟုတ္ဘူး။ အားလံုးကိုတန္းတူဆက္ဆံနိုင္တယ္/ေျပာဆိုနိုင္တယ္ဆိုရင္ အဂဿငလန္ဘုရင္မျကီးကို တာ့တာလို့သြားေျပာျကည့္ေလ။ ကိုယ့္အဆင့္အတန္းကိုယ္သိသြားတာေပာ့။
မဂၤလာပါခင္ေ်ာ----ကိုေပါနွင့္မဒန္ေပါ----ဟားဟားဟား
BoX....
....ဖ်ာခင္းတာက လူထုေဒၚအမာကို မဆုိလိုပါဘူး။ ဘာကိုဆုိလုိလဲဆုိတာ ကိုေပါသိပါတယ္။ လူထုေဒၚအမာကုိ ေဝဖန္လုိ႕ေျပာတာလည္း မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္႕အျမင္နဲ႕ မတူရင္ အခ်ိန္မေရြး ေဒၚအမာမကလို႕ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကိုပဲေျပာေျပာ၊ သိၾကားမင္းကိုပဲေျပာေျပာ လက္ခံႏုိင္တယ္။ ဒါေပမဲ႕ ဒီလုိအခ်ိန္မွာထေျပာတာကို မၾကိဳက္လို႕ ေျပာရတာ။ ဘယ္လိုအခ်ိန္လဲဆုိတာ ကိုေပါသိပါတယ္။ ....
လူထုေဒၚအမာ ေဆာင္းပါးကုိ အေျခခံၿပီး ေရးသားထားတဲ့ပုိ႔စ္မွာ “လူထုအမာကုိ မဆုိလုိဘူး”ဆုိေတာ့ ဘယ္သူ႕ကုိ ဆုိလုိတာလဲဆုိတာ က်ေနာ္ တကယ္မသိဘူးခင္ဗ်။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း တည့္တည့္ေျပာမွပဲ က်ေနာ္သိေတာ့မွာပဲ။ ဖြင့္ေျပာလုိ႔ရရင္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာျပေစခ်င္ပါတယ္။
လူထုေဒၚအမာ ေဆာင္းပါးေတြ (အထူးသျဖင့္ အေမ့ေရွးစကား)ကုိ အျမင္ခ်င္းမတုိက္ဆုိင္တဲ့အေၾကာင္း၊ ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အလ်ဥ္းသင့္သလုိ ေရးမယ္ဆုိတဲ့အေၾကာင္း ကာလအေတာ္ၾကာၾကာကတည္းက ေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္။ အခုအခ်ိန္မွာ ဒီေဆာင္းပါးကုိ ဖတ္မိတာေၾကာင့္ ေရးမိတဲ့အေၾကာင္းကုိလည္း ပုိ႔စ္ထဲမွာပါ ရွင္းျပခဲ့ၿပီးသားပါ။
ဖ်ာခင္းတဲ့ ကိစၥနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ “ဒီလုိ အခ်ိန္မွာ ထေျပာတယ္” ဆုိတာ ဘာကုိ ဆုိလုိမွန္း တကယ္ကုိ စဥ္းစားလုိ႔မရေအာင္ပါဘဲ။ လူထုေဒၚအမာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ဘာသတင္းေတြ ထြက္ေနလုိ႔လဲ။ ဘယ္လုိ ပြဲေတြ လန္႔ေနလုိ႔လဲ။ ဒီလုိေရးလုိက္တဲ့အတြက္ က်ေနာ့္အတြက္ (ပြဲလန္႔တုန္းဖ်ာခင္းသလုိ) ဘယ္လုိေနရာေတြ ျဖတ္လမ္းက ရသြားမလဲ။ ဘယ္လုိ အက်ဳိးတရားေတြ ျဖတ္လမ္းက ရသြားမလဲ စဥ္းစားလုိ႔ မရေအာင္ဘဲဗ်ဳိး။ တကယ္ေတာ့ ဒီ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ပုိ႔စ္ေတြကုိ က်ေနာ့္ဘေလာ့ဂ္ စေရးကာစ အခ်ိန္ကစလုိ႔ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ေရးခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒါဟာ ပထမဦးဆုံးအႀကိမ္လဲ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။
ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ပတ္သက္တာေတြေတာ့ အေပၚမွာ က်ေနာ္ေျပာခဲ့သမွ်ဟာ ေတာ္ေတာ္ေလးျပည့္စုံေနၿပီ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဆက္ေျပာရင္လည္း အခ်ိန္ကုန္တာသာ အဖတ္တင္မယ္။ မတူညီတဲ့ အျမင္ေတြကုိ တထုိင္တည္းနဲ႔ ေျပာင္းလုိ႔ မရႏုိင္ဘူးဆုိတာ က်ေနာ္ ႏွလုံးသြင္းထားၿပီးသားပါ။ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ ဒီလုိ ယူဆထင္ျမင္တယ္ဆုိတာကုိ ထုတ္ေဖာ္ျခင္းက အဓိက။ က်ေနာ့္အျမင္အယူအဆမ်ဳိးကုိ တိမ္းၫြတ္သူမ်ားရွိရင္ အဲဒီအယူအဆမ်ဳိးကုိ လက္ခံသူ မ်ားျပားက်ယ္ျပန္႔လာႏုိင္တယ္ဆုိတာက ဒုတိယ။ အဲ... ဘယ္သူမွ လက္မခံလည္း ကိစၥေတာ့ မရွိဘူးေပါ႔ေနာ္။ က်ေနာ္က ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မဲဆြယ္သလုိ လက္ငင္းအက်ဳိးအတြက္ ဆႏၵမဲ ေကာက္ခံေနတာမွ မဟုတ္တာ။ သုိ႔ေသာ္ ေလာကႀကီးကုိ ကုိယ္ျမင္ခ်င္တဲ့အတုိင္း ျဖစ္ေစခ်င္ရင္ ကုိယ္ကစၿပီး ေျပာင္းလဲယူရမယ္ဆုိတဲ့ ဂႏၶီႀကီးစကားအတုိင္း တႏုိင္တပုိင္ ႀကဳိးပမ္းေနတာပါ။ မျဖစ္လာေတာ့လည္း ဒီလုိပဲ သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္ေအာင္ ႏွလုံးသြင္းရမွာေပါ႔ဗ်ာ။ း-)
ဟဲ့..ငေပါေဖေဖ ေဖေဖငေပါ
ငါသြားေတာ့မယ္
တာတာ့ လို႔
ငေပါသမီးက သည္သို႔ေျပာလ်ွင္ ျပံဳး၍လက္ခံလိုက္ပါေလ။
ျမန္မာဆိုသည္မွာ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈမရိွေသာေၾကာင့္ ျပံဳး၍သာ လက္ခံလိုက္ပါေလ။
q&mawmft&SifZeumbd0Houdk bkef;bkef;ac:rd&if udkaygawmhaoNyDq&m / wmhwmqdk&ifawmh ausmif;ay:u uefcsvdrfhr,faemh/ taemhtouf 21 Asm/ udkaygeJYvrf;rSmawGU&if aygayg vdkUac:r,faemf/ OD; awG ? udk awG xnfhawmhbl;/ udkaygBudKufwJh odk;aqmif;rSmvdkaygh/
udkaygorD;av;toHk;tEIef;awGvnf; tckt&G,fawmh em;axmifaumif;aygh/ enf;enf;BuD;vm&if em;0ifcg;r,faemf/ bdvyfqefw,fqdk&atmifvnf; taemfqdk bdvyfrSmbdvyfaNrawmifNzpfawmhr,f/ tazhudkemrnfwyfNyD;pum;aNym&Jaygif/ 0ufykyfvdkU pzdkUuawmh a0vma0;cifn/ taemfwdkYvnf; odyfcspfwJh om;tzygcifnm/
omoemrxGef;um; ? ဗုဒၶbmomudkBum;awmifrBum;bl;wJha'ouvlawGu awmifwef;omoemNyKwJh&[ef;udk tpyxrrSm omrefvluJhodkYNyKrlqufqHcJhwmudk udkayguerlemNyawmh &ifav;onf/ awmifwef;omoemNyKwJh&[ef;udk NynfrrSmNyefvnfomoemNyK&ef yifhzdwf&awmhrnf/
q&mBuD;a&TOa'gif;&JU tqdkudkoabmus&ifvnf; q&mBuD;vdk vlpHkuav; Nzpfatmif t&ifBudK;pm;ygvm;cifnm/ tenf;qHk; ausmif;om;t&G,fuwnf;u
DCharles Dickens zwfcJhwJh q&mBuD;&JU odk;aqmif;bmomuRrf;usifrIudk “Tomorrow is my birthday. I want to provide a breakfast to you. After the meal, I will send all the monks back." vdkYawG;NyD;a&;wwfwJh udkaygt&ifavhvmoif,lygvm;cifn/ tJ'gqdk odk;aqmif;bmomrSmvnf; " Please , Sir , May I , Madam , Your Majesty , Would you be so kind , Would you mind , tp&dSwJh 'l;ae&m'l; ? awmfae&mawmf ,Of,Ofaus;aus;oHk;zdkUpum;vHk;rsm;&SdaBumif; ? What's up , Ta Tar, tp&dSwmawGwm formal r[kwfaBumif;odoGm;wmayghaemh/
NihonGo vdkUac:wJh *syefbmomrSmvnf; Kudasai ,O__ , Watashi pwmawGeJY,Of,Ofaus;aus;oHk;zdkUpum;vHk;rsm;&SdaBumif; ___ro, Ja, Boku, tp&dSwmawGwm formal r[kwfaBumif;avhvmoif,lygvm;cifn/
apwemrSef&ifNyD;wmbJqdkayr,fh ewfokဒၶgudk acG;pm;cGufxJxnfhauR;&if b,folrS rpm;bl;cifn/ ( udkaygawmhrodbl; )
pdwfomt"duqdk&if t0Sgudk xrif;rSwfNyD; pm;Bunfhygcifn/
cHkawmfarmifusaygtvkyfaumif;vdkY Bum;xJu tefwDayg yg;&dkufcHae&tHk;r,faemf/
အဓိက အေႀကာင္းအရာ ျဖစ္ေသာ ဘုန္းႀကီးရပာန္း မ်ားကို ႏွဳတ္ဆက္ျခင္း ႏွင့္ပတ္သက္၍ ေဆြးေႏြးႀကရာတြင္ ဂ်ဴး၏ ၀တၳဳပါ တိုင္းရင္းသားမ်ား ေဒသအတြင္း တိုင္းရင္းသားမ်ားမွ ၄င္းတို ့ရရွိေသာ အမဲမ်ားကို ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္ လာခ်ိတ္ကာ ေပးသြားႀကျခင္း၊ ႏိုင္ငံျခားသားက ဘုန္းႀကီးကို ႏိုင္ငံျခား ဘာသာႏွင့္ ဆြမ္းစားပင့္ (ဖိတ္) ျခင္းတို ့ကို ဥပမာ ေပးသည္မွာ အဓိက ေဆြးေႏြးေနေသာ အေႀကာင္းအရာႏွင့္ ဆီေလ်ာ္မွဳ မရွိပာု ျမင္ပါသည္။ အဓိက ေဆြးေႏြးေနသည္မွာ မိမိတို ့ ဗုဒၶဘာသာဗမာ ယဥ္ေက်းမွဳ အ၀န္းအ၀ိုင္းအတြင္း အေႀကာင္းအရာသာ ျဖစ္၍ ဥပမာ မ်ားမွာ ယဥ္ေက်းမွဳ ႏွစ္ခု ထိစပ္သည့္ အေႀကာင္းအရာ ျဖစ္ပါသည္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္ အမဲလာခ်ိတ္ျခင္းသည္ (ဘာသာျခား လူမ်ိဳးျခား တိုင္းရင္းသား တဦးက)၄င္းတို ့၏ ယဥ္ေက်းမွဳမွ စိတ္ေစတနာေကာင္းႏွင့္ ယဥ္ေက်းသည့္ အျပဳအမူကို အျခားေဒသမွ လာသည့္လူ (ဘုန္းႀကီး) အေပၚ က်င့္သံုးျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ သို ့ေသာ္ ဗုဒၶဘာသာ ဗမာလူမ်ိဳးတဦးမွာမူ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္ အမဲသြားခ်ိတ္မည္ မပာုတ္သလို သြားခ်ိတ္လွ်င္လဲ တိုင္းရင္းသား ေဒသမွ တိုင္းရင္းသား တဦး (ဗုဒၶဘာသာ မပာုတ္သူ) သြားခ်ိတ္စဥ္ကကဲ့သို ့အဓိပၸါယ္ သက္ေရာက္မည္ မပာုတ္ပါ။ ႏိုင္ငံျခားသားက ဆြမ္းစားဖိတ္ရာတြင္လဲ I, you စသည္ျဖင့္ သံုးႏွဳန္းကာ (အျခား သံုးစရာ နာမ္စားလဲ မရွိပါ) ေျပာေနျခင္း ျဖစ္ေသာ္လဲ စကား အစအဆံုးမွာမူ ယဥ္ေက်းစြာ ဖိတ္ေခၚေနျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ အဂၤလိပ္တြင္ I, you ပာူ၍သာ ရွိေသာ္လဲ အျခားယဥ္ေက်းမွဳဆိုင္ရာ နာမ္စား အသံုးအႏွဳန္မ်ား ျဖစ္သည့္ His / Her / Your Majesty, His / Her / Your Highness, His / Her / Your Excellency စသည္ျဖင့္ရွိပါသည္။ ခရစ္ယာန္ ဘာသာေရး ဘက္တြင္ သာသနာေရး ဆိုင္ရာ ပုဂၢိဳလ္မ်ား ကို မည္သို ့ေခၚေ၀ၚ သံုးစြဲသည္ အတိအက် မသိေသာ္လဲ father / mother / brother / sister စသည္ျဖင့္ ရွိပါသည္။ ကိုေပါႏွင့္ ကိုေပါ သမီး အျပန္အလွန္ စေနာက္သည့္ အေခၚအေ၀ၚ မ်ား ကို ေတြ ့ရပါသည္။ ႀကည္ႏူးဖြယ္ မိဘႏွင့္ သားသမီး အႀကား ေမတၱာႏွင့္ ဆက္သြယ္မွဳ ျဖစ္ပါသည္။ မည္သည့္ ျပႆနာမွာ မရွိပါ။ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ား ပတ္၀န္းက်င္တြင္လဲ အေဖ၊ အေမ၊ daddy, mummy မေခၚဘဲ ေအာင္၊ ပာန္ ပာု ေခၚေနလွ်င္လဲ အဆင္ေျပပါေသးသည္။ သို ့ေသာ္ ျမန္မာစကားေျပာ ျမန္မာအသိုင္းအ၀ိုင္းအတြင္း ကိုေပါသမီးက ကိုေပါတို ့ဇနီးေမာင္ႏွံကို ေအာင္၊ ပာန္ ပာုသာေခၚေနပါမူ ကိုေပါတို ့ဇနီးေမာင္ႏွံေကာ အျခားႀကားရသူမ်ားပါ အဆင္ေျပႏိုင္မည္ မထင္ပါ။ ကိုေပါတို ့သက္တူရြယ္တူ (ျမန္မာ)သူငယ္ခ်င္းမ်ား၏ သိတတ္ အရြယ္ေရာက္ေနၿပီး ျဖစ္သည့္ သားသမီး တဦးဦးကလဲ ဦးမပါ၊ ေဒၚမတပ္၊ အန္ကယ္၊ အန္တီ မေခၚဘဲ နာမည္ရင္း အတိုင္းသာ ေခၚေ၀ၚ သံုးစြဲေနပါက ကိုေပါ ကိုယ္တိုင္ပင္ အဆင္ေျပႏိုင္လိမ့္မည္ မထင္ပါ။ ေဒၚအမာ၏ ေဆာင္းပါးသည္ စကားတတ္ခါစမွသည္ မူႀကိဳ၊ သူငယ္တန္း အရြယ္ ကေလးမ်ားကို ရည္ညႊန္းလိုျခင္းမပာုတ္ဘဲ ပို၍ အသက္ႀကီး သိတတ္လာသည့္ ကေလးမ်ားႏွင့္ မိဘအရြယ္ လူႀကီးမ်ားကို ရည္ညႊန္းလိုသည္ပာု ျမင္မိပါသည္။ ေဆြးေႏြးလိုသည့္ အခ်က္မ်ား ရွိေသးေသာ္လဲ ေဆြးေႏြးလိုရင္း ေရာက္ၿပီပာု ျမင္သည့္အတြက္ ဤမွ်သာ ျဖစ္ပါသည္။ သိခ်င္စိတ္ ျဖစ္မိသည္မွာ ဆရာႀကီး ေရႊဥေဒါင္း က ”စကားအသုံးအႏႈန္း ခ်ဳိသာယဥ္ေက်းမႈထက္ အျပဳအမူရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈ၊ လုပ္ရပ္ရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈကုိ အေလးထားတယ္” ဆိုတဲ့ အဆိုကို ကုိေပါက သေဘာက်မိတယ္ဆို ေတာ့ ဆရာ ကန္ေတာ့ပြဲက်ရင္ ကိုေပါက ႀကမ္းေပၚမွာ က်ံဳ ့က်ံဳ ့ထိုင္ ထိျခင္းငါးပါးနဲ ့အညီ ကန္ေတာ့ၿပီးမွ ”ေပာ့...ဆရာ ဆရာမ ေတြ...နင္တို ့ကို ငါ ကန္ေတာ့တယ္ေနာ္...” လို ့မ်ား ေအာ္ေျပာမလား သိခ်င္မိပါသည္။ ဆရာ / ဆရာမ ေတြ ဖက္မွလဲ သိတတ္ ရိုေသတတ္လိုက္တဲ့ ငါတို ့တပည့္ေလး ကိုေပါ လို ့မ်ား ၀မ္းသာႀကည္ႏူးေနမလား သိခ်င္မိပါသည္ ခင္ဗ်ား။
အဓိက အေႀကာင္းအရာ ျဖစ္ေသာ ဘုန္းႀကီးရပာန္း မ်ားကို ႏွဳတ္ဆက္ျခင္း ႏွင့္ပတ္သက္၍ ေဆြးေႏြးႀကရာတြင္ ဂ်ဴး၏ ၀တၳဳပါ တိုင္းရင္းသားမ်ား ေဒသအတြင္း တိုင္းရင္းသားမ်ားမွ ၄င္းတို ့ရရွိေသာ အမဲမ်ားကို ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္ လာခ်ိတ္ကာ ေပးသြားႀကျခင္း၊ ႏိုင္ငံျခားသားက ဘုန္းႀကီးကို ႏိုင္ငံျခား ဘာသာႏွင့္ ဆြမ္းစားပင့္ (ဖိတ္) ျခင္းတို ့ကို ဥပမာ ေပးသည္မွာ အဓိက ေဆြးေႏြးေနေသာ အေႀကာင္းအရာႏွင့္ ဆီေလ်ာ္မွဳ မရွိပာု ျမင္ပါသည္။ အဓိက ေဆြးေႏြးေနသည္မွာ မိမိတို ့ ဗုဒၶဘာသာဗမာ ယဥ္ေက်းမွဳ အ၀န္းအ၀ိုင္းအတြင္း အေႀကာင္းအရာသာ ျဖစ္၍ ဥပမာ မ်ားမွာ ယဥ္ေက်းမွဳ ႏွစ္ခု ထိစပ္သည့္ အေႀကာင္းအရာ ျဖစ္ပါသည္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္ အမဲလာခ်ိတ္ျခင္းသည္ (ဘာသာျခား လူမ်ိဳးျခား တိုင္းရင္းသား တဦးက)၄င္းတို ့၏ ယဥ္ေက်းမွဳမွ စိတ္ေစတနာေကာင္းႏွင့္ ယဥ္ေက်းသည့္ အျပဳအမူကို အျခားေဒသမွ လာသည့္လူ (ဘုန္းႀကီး) အေပၚ က်င့္သံုးျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ သို ့ေသာ္ ဗုဒၶဘာသာ ဗမာလူမ်ိဳးတဦးမွာမူ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္ အမဲသြားခ်ိတ္မည္ မပာုတ္သလို သြားခ်ိတ္လွ်င္လဲ တိုင္းရင္းသား ေဒသမွ တိုင္းရင္းသား တဦး (ဗုဒၶဘာသာ မပာုတ္သူ) သြားခ်ိတ္စဥ္ကကဲ့သို ့အဓိပၸါယ္ သက္ေရာက္မည္ မပာုတ္ပါ။ ႏိုင္ငံျခားသားက ဆြမ္းစားဖိတ္ရာတြင္လဲ I, you စသည္ျဖင့္ သံုးႏွဳန္းကာ (အျခား သံုးစရာ နာမ္စားလဲ မရွိပါ) ေျပာေနျခင္း ျဖစ္ေသာ္လဲ စကား အစအဆံုးမွာမူ ယဥ္ေက်းစြာ ဖိတ္ေခၚေနျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ အဂၤလိပ္တြင္ I, you ပာူ၍သာ ရွိေသာ္လဲ အျခားယဥ္ေက်းမွဳဆိုင္ရာ နာမ္စား အသံုးအႏွဳန္မ်ား ျဖစ္သည့္ His / Her / Your Majesty, His / Her / Your Highness, His / Her / Your Excellency စသည္ျဖင့္ရွိပါသည္။ ခရစ္ယာန္ ဘာသာေရး ဘက္တြင္ သာသနာေရး ဆိုင္ရာ ပုဂၢိဳလ္မ်ား ကို မည္သို ့ေခၚေ၀ၚ သံုးစြဲသည္ အတိအက် မသိေသာ္လဲ father / mother / brother / sister စသည္ျဖင့္ ရွိပါသည္။ ကိုေပါႏွင့္ ကိုေပါ သမီး အျပန္အလွန္ စေနာက္သည့္ အေခၚအေ၀ၚ မ်ား ကို ေတြ ့ရပါသည္။ ႀကည္ႏူးဖြယ္ မိဘႏွင့္ သားသမီး အႀကား ေမတၱာႏွင့္ ဆက္သြယ္မွဳ ျဖစ္ပါသည္။ မည္သည့္ ျပႆနာမွာ မရွိပါ။ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ား ပတ္၀န္းက်င္တြင္လဲ အေဖ၊ အေမ၊ daddy, mummy မေခၚဘဲ ေအာင္၊ ပာန္ ပာု ေခၚေနလွ်င္လဲ အဆင္ေျပပါေသးသည္။ သို ့ေသာ္ ျမန္မာစကားေျပာ ျမန္မာအသိုင္းအ၀ိုင္းအတြင္း ကိုေပါသမီးက ကိုေပါတို ့ဇနီးေမာင္ႏွံကို ေအာင္၊ ပာန္ ပာုသာေခၚေနပါမူ ကိုေပါတို ့ဇနီးေမာင္ႏွံေကာ အျခားႀကားရသူမ်ားပါ အဆင္ေျပႏိုင္မည္ မထင္ပါ။ ကိုေပါတို ့သက္တူရြယ္တူ (ျမန္မာ)သူငယ္ခ်င္းမ်ား၏ သိတတ္ အရြယ္ေရာက္ေနၿပီး ျဖစ္သည့္ သားသမီး တဦးဦးကလဲ ဦးမပါ၊ ေဒၚမတပ္၊ အန္ကယ္၊ အန္တီ မေခၚဘဲ နာမည္ရင္း အတိုင္းသာ ေခၚေ၀ၚ သံုးစြဲေနပါက ကိုေပါ ကိုယ္တိုင္ပင္ အဆင္ေျပႏိုင္လိမ့္မည္ မထင္ပါ။ ေဒၚအမာ၏ ေဆာင္းပါးသည္ စကားတတ္ခါစမွသည္ မူႀကိဳ၊ သူငယ္တန္း အရြယ္ ကေလးမ်ားကို ရည္ညႊန္းလိုျခင္းမပာုတ္ဘဲ ပို၍ အသက္ႀကီး သိတတ္လာသည့္ ကေလးမ်ားႏွင့္ မိဘအရြယ္ လူႀကီးမ်ားကို ရည္ညႊန္းလိုသည္ပာု ျမင္မိပါသည္။ ေဆြးေႏြးလိုသည့္ အခ်က္မ်ား ရွိေသးေသာ္လဲ ေဆြးေႏြးလိုရင္း ေရာက္ၿပီပာု ျမင္သည့္အတြက္ ဤမွ်သာ ျဖစ္ပါသည္။ သိခ်င္စိတ္ ျဖစ္မိသည္မွာ ဆရာႀကီး ေရႊဥေဒါင္း က ”စကားအသုံးအႏႈန္း ခ်ဳိသာယဥ္ေက်းမႈထက္ အျပဳအမူရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈ၊ လုပ္ရပ္ရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈကုိ အေလးထားတယ္” ဆိုတဲ့ အဆိုကို ကုိေပါက သေဘာက်မိတယ္ဆို ေတာ့ ဆရာ ကန္ေတာ့ပြဲက်ရင္ ကိုေပါက ႀကမ္းေပၚမွာ က်ံဳ ့က်ံဳ ့ထိုင္ ထိျခင္းငါးပါးနဲ ့အညီ ကန္ေတာ့ၿပီးမွ ”ေပာ့...ဆရာ ဆရာမ ေတြ...နင္တို ့ကို ငါ ကန္ေတာ့တယ္ေနာ္...” လို ့မ်ား ေအာ္ေျပာမလား သိခ်င္မိပါသည္။ ဆရာ / ဆရာမ ေတြ ဖက္မွလဲ သိတတ္ ရိုေသတတ္လိုက္တဲ့ ငါတို ့တပည့္ေလး ကိုေပါ လို ့မ်ား ၀မ္းသာႀကည္ႏူးေနမလား သိခ်င္မိပါသည္ ခင္ဗ်ား။
အဓိက အေႀကာင္းအရာ ျဖစ္ေသာ ဘုန္းႀကီးရပာန္း မ်ားကို ႏွဳတ္ဆက္ျခင္း ႏွင့္ပတ္သက္၍ ေဆြးေႏြးႀကရာတြင္ ဂ်ဴး၏ ၀တၳဳပါ တိုင္းရင္းသားမ်ား ေဒသအတြင္း တိုင္းရင္းသားမ်ားမွ ၄င္းတို ့ရရွိေသာ အမဲမ်ားကို ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္ လာခ်ိတ္ကာ ေပးသြားႀကျခင္း၊ ႏိုင္ငံျခားသားက ဘုန္းႀကီးကို ႏိုင္ငံျခား ဘာသာႏွင့္ ဆြမ္းစားပင့္ (ဖိတ္) ျခင္းတို ့ကို ဥပမာ ေပးသည္မွာ အဓိက ေဆြးေႏြးေနေသာ အေႀကာင္းအရာႏွင့္ ဆီေလ်ာ္မွဳ မရွိပာု ျမင္ပါသည္။ အဓိက ေဆြးေႏြးေနသည္မွာ မိမိတို ့ ဗုဒၶဘာသာဗမာ ယဥ္ေက်းမွဳ အ၀န္းအ၀ိုင္းအတြင္း အေႀကာင္းအရာသာ ျဖစ္၍ ဥပမာ မ်ားမွာ ယဥ္ေက်းမွဳ ႏွစ္ခု ထိစပ္သည့္ အေႀကာင္းအရာ ျဖစ္ပါသည္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္ အမဲလာခ်ိတ္ျခင္းသည္ (ဘာသာျခား လူမ်ိဳးျခား တိုင္းရင္းသား တဦးက)၄င္းတို ့၏ ယဥ္ေက်းမွဳမွ စိတ္ေစတနာေကာင္းႏွင့္ ယဥ္ေက်းသည့္ အျပဳအမူကို အျခားေဒသမွ လာသည့္လူ (ဘုန္းႀကီး) အေပၚ က်င့္သံုးျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ သို ့ေသာ္ ဗုဒၶဘာသာ ဗမာလူမ်ိဳးတဦးမွာမူ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္ အမဲသြားခ်ိတ္မည္ မပာုတ္သလို သြားခ်ိတ္လွ်င္လဲ တိုင္းရင္းသား ေဒသမွ တိုင္းရင္းသား တဦး (ဗုဒၶဘာသာ မပာုတ္သူ) သြားခ်ိတ္စဥ္ကကဲ့သို ့အဓိပၸါယ္ သက္ေရာက္မည္ မပာုတ္ပါ။ ႏိုင္ငံျခားသားက ဆြမ္းစားဖိတ္ရာတြင္လဲ I, you စသည္ျဖင့္ သံုးႏွဳန္းကာ (အျခား သံုးစရာ နာမ္စားလဲ မရွိပါ) ေျပာေနျခင္း ျဖစ္ေသာ္လဲ စကား အစအဆံုးမွာမူ ယဥ္ေက်းစြာ ဖိတ္ေခၚေနျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ အဂၤလိပ္တြင္ I, you ပာူ၍သာ ရွိေသာ္လဲ အျခားယဥ္ေက်းမွဳဆိုင္ရာ နာမ္စား အသံုးအႏွဳန္မ်ား ျဖစ္သည့္ His / Her / Your Majesty, His / Her / Your Highness, His / Her / Your Excellency စသည္ျဖင့္ရွိပါသည္။ ခရစ္ယာန္ ဘာသာေရး ဘက္တြင္ သာသနာေရး ဆိုင္ရာ ပုဂၢိဳလ္မ်ား ကို မည္သို ့ေခၚေ၀ၚ သံုးစြဲသည္ အတိအက် မသိေသာ္လဲ father / mother / brother / sister စသည္ျဖင့္ ရွိပါသည္။ ကိုေပါႏွင့္ ကိုေပါ သမီး အျပန္အလွန္ စေနာက္သည့္ အေခၚအေ၀ၚ မ်ား ကို ေတြ ့ရပါသည္။ ႀကည္ႏူးဖြယ္ မိဘႏွင့္ သားသမီး အႀကား ေမတၱာႏွင့္ ဆက္သြယ္မွဳ ျဖစ္ပါသည္။ မည္သည့္ ျပႆနာမွာ မရွိပါ။ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ား ပတ္၀န္းက်င္တြင္လဲ အေဖ၊ အေမ၊ daddy, mummy မေခၚဘဲ ေအာင္၊ ပာန္ ပာု ေခၚေနလွ်င္လဲ အဆင္ေျပပါေသးသည္။ သို ့ေသာ္ ျမန္မာစကားေျပာ ျမန္မာအသိုင္းအ၀ိုင္းအတြင္း ကိုေပါသမီးက ကိုေပါတို ့ဇနီးေမာင္ႏွံကို ေအာင္၊ ပာန္ ပာုသာေခၚေနပါမူ ကိုေပါတို ့ဇနီးေမာင္ႏွံေကာ အျခားႀကားရသူမ်ားပါ အဆင္ေျပႏိုင္မည္ မထင္ပါ။ ကိုေပါတို ့သက္တူရြယ္တူ (ျမန္မာ)သူငယ္ခ်င္းမ်ား၏ သိတတ္ အရြယ္ေရာက္ေနၿပီး ျဖစ္သည့္ သားသမီး တဦးဦးကလဲ ဦးမပါ၊ ေဒၚမတပ္၊ အန္ကယ္၊ အန္တီ မေခၚဘဲ နာမည္ရင္း အတိုင္းသာ ေခၚေ၀ၚ သံုးစြဲေနပါက ကိုေပါ ကိုယ္တိုင္ပင္ အဆင္ေျပႏိုင္လိမ့္မည္ မထင္ပါ။ ေဒၚအမာ၏ ေဆာင္းပါးသည္ စကားတတ္ခါစမွသည္ မူႀကိဳ၊ သူငယ္တန္း အရြယ္ ကေလးမ်ားကို ရည္ညႊန္းလိုျခင္းမပာုတ္ဘဲ ပို၍ အသက္ႀကီး သိတတ္လာသည့္ ကေလးမ်ားႏွင့္ မိဘအရြယ္ လူႀကီးမ်ားကို ရည္ညႊန္းလိုသည္ပာု ျမင္မိပါသည္။ ေဆြးေႏြးလိုသည့္ အခ်က္မ်ား ရွိေသးေသာ္လဲ ေဆြးေႏြးလိုရင္း ေရာက္ၿပီပာု ျမင္သည့္အတြက္ ဤမွ်သာ ျဖစ္ပါသည္။ သိခ်င္စိတ္ ျဖစ္မိသည္မွာ ဆရာႀကီး ေရႊဥေဒါင္း က ”စကားအသုံးအႏႈန္း ခ်ဳိသာယဥ္ေက်းမႈထက္ အျပဳအမူရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈ၊ လုပ္ရပ္ရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈကုိ အေလးထားတယ္” ဆိုတဲ့ အဆိုကို ကုိေပါက သေဘာက်မိတယ္ဆို ေတာ့ ဆရာ ကန္ေတာ့ပြဲက်ရင္ ကိုေပါက ႀကမ္းေပၚမွာ က်ံဳ ့က်ံဳ ့ထိုင္ ထိျခင္းငါးပါးနဲ ့အညီ ကန္ေတာ့ၿပီးမွ ”ေပာ့...ဆရာ ဆရာမ ေတြ...နင္တို ့ကို ငါ ကန္ေတာ့တယ္ေနာ္...” လို ့မ်ား ေအာ္ေျပာမလား သိခ်င္မိပါသည္။ ဆရာ / ဆရာမ ေတြ ဖက္မွလဲ သိတတ္ ရိုေသတတ္လိုက္တဲ့ ငါတို ့တပည့္ေလး ကိုေပါ လို ့မ်ား ၀မ္းသာႀကည္ႏူးေနမလား သိခ်င္မိပါသည္ ခင္ဗ်ား။
အဓိက အေႀကာင္းအရာ ျဖစ္ေသာ ဘုန္းႀကီးရပာန္း မ်ားကို ႏွဳတ္ဆက္ျခင္း ႏွင့္ပတ္သက္၍ ေဆြးေႏြးႀကရာတြင္ ဂ်ဴး၏ ၀တၳဳပါ တိုင္းရင္းသားမ်ား ေဒသအတြင္း တိုင္းရင္းသားမ်ားမွ ၄င္းတို ့ရရွိေသာ အမဲမ်ားကို ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္ လာခ်ိတ္ကာ ေပးသြားႀကျခင္း၊ ႏိုင္ငံျခားသားက ဘုန္းႀကီးကို ႏိုင္ငံျခား ဘာသာႏွင့္ ဆြမ္းစားပင့္ (ဖိတ္) ျခင္းတို ့ကို ဥပမာ ေပးသည္မွာ အဓိက ေဆြးေႏြးေနေသာ အေႀကာင္းအရာႏွင့္ ဆီေလ်ာ္မွဳ မရွိပာု ျမင္ပါသည္။ အဓိက ေဆြးေႏြးေနသည္မွာ မိမိတို ့ ဗုဒၶဘာသာဗမာ ယဥ္ေက်းမွဳ အ၀န္းအ၀ိုင္းအတြင္း အေႀကာင္းအရာသာ ျဖစ္၍ ဥပမာ မ်ားမွာ ယဥ္ေက်းမွဳ ႏွစ္ခု ထိစပ္သည့္ အေႀကာင္းအရာ ျဖစ္ပါသည္။ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္ အမဲလာခ်ိတ္ျခင္းသည္ (ဘာသာျခား လူမ်ိဳးျခား တိုင္းရင္းသား တဦးက)၄င္းတို ့၏ ယဥ္ေက်းမွဳမွ စိတ္ေစတနာေကာင္းႏွင့္ ယဥ္ေက်းသည့္ အျပဳအမူကို အျခားေဒသမွ လာသည့္လူ (ဘုန္းႀကီး) အေပၚ က်င့္သံုးျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ သို ့ေသာ္ ဗုဒၶဘာသာ ဗမာလူမ်ိဳးတဦးမွာမူ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္ အမဲသြားခ်ိတ္မည္ မပာုတ္သလို သြားခ်ိတ္လွ်င္လဲ တိုင္းရင္းသား ေဒသမွ တိုင္းရင္းသား တဦး (ဗုဒၶဘာသာ မပာုတ္သူ) သြားခ်ိတ္စဥ္ကကဲ့သို ့အဓိပၸါယ္ သက္ေရာက္မည္ မပာုတ္ပါ။ ႏိုင္ငံျခားသားက ဆြမ္းစားဖိတ္ရာတြင္လဲ I, you စသည္ျဖင့္ သံုးႏွဳန္းကာ (အျခား သံုးစရာ နာမ္စားလဲ မရွိပါ) ေျပာေနျခင္း ျဖစ္ေသာ္လဲ စကား အစအဆံုးမွာမူ ယဥ္ေက်းစြာ ဖိတ္ေခၚေနျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ အဂၤလိပ္တြင္ I, you ပာူ၍သာ ရွိေသာ္လဲ အျခားယဥ္ေက်းမွဳဆိုင္ရာ နာမ္စား အသံုးအႏွဳန္မ်ား ျဖစ္သည့္ His / Her / Your Majesty, His / Her / Your Highness, His / Her / Your Excellency စသည္ျဖင့္ရွိပါသည္။ ခရစ္ယာန္ ဘာသာေရး ဘက္တြင္ သာသနာေရး ဆိုင္ရာ ပုဂၢိဳလ္မ်ား ကို မည္သို ့ေခၚေ၀ၚ သံုးစြဲသည္ အတိအက် မသိေသာ္လဲ father / mother / brother / sister စသည္ျဖင့္ ရွိပါသည္။ ကိုေပါႏွင့္ ကိုေပါ သမီး အျပန္အလွန္ စေနာက္သည့္ အေခၚအေ၀ၚ မ်ား ကို ေတြ ့ရပါသည္။ ႀကည္ႏူးဖြယ္ မိဘႏွင့္ သားသမီး အႀကား ေမတၱာႏွင့္ ဆက္သြယ္မွဳ ျဖစ္ပါသည္။ မည္သည့္ ျပႆနာမွာ မရွိပါ။ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ား ပတ္၀န္းက်င္တြင္လဲ အေဖ၊ အေမ၊ daddy, mummy မေခၚဘဲ ေအာင္၊ ပာန္ ပာု ေခၚေနလွ်င္လဲ အဆင္ေျပပါေသးသည္။ သို ့ေသာ္ ျမန္မာစကားေျပာ ျမန္မာအသိုင္းအ၀ိုင္းအတြင္း ကိုေပါသမီးက ကိုေပါတို ့ဇနီးေမာင္ႏွံကို ေအာင္၊ ပာန္ ပာုသာေခၚေနပါမူ ကိုေပါတို ့ဇနီးေမာင္ႏွံေကာ အျခားႀကားရသူမ်ားပါ အဆင္ေျပႏိုင္မည္ မထင္ပါ။ ကိုေပါတို ့သက္တူရြယ္တူ (ျမန္မာ)သူငယ္ခ်င္းမ်ား၏ သိတတ္ အရြယ္ေရာက္ေနၿပီး ျဖစ္သည့္ သားသမီး တဦးဦးကလဲ ဦးမပါ၊ ေဒၚမတပ္၊ အန္ကယ္၊ အန္တီ မေခၚဘဲ နာမည္ရင္း အတိုင္းသာ ေခၚေ၀ၚ သံုးစြဲေနပါက ကိုေပါ ကိုယ္တိုင္ပင္ အဆင္ေျပႏိုင္လိမ့္မည္ မထင္ပါ။ ေဒၚအမာ၏ ေဆာင္းပါးသည္ စကားတတ္ခါစမွသည္ မူႀကိဳ၊ သူငယ္တန္း အရြယ္ ကေလးမ်ားကို ရည္ညႊန္းလိုျခင္းမပာုတ္ဘဲ ပို၍ အသက္ႀကီး သိတတ္လာသည့္ ကေလးမ်ားႏွင့္ မိဘအရြယ္ လူႀကီးမ်ားကို ရည္ညႊန္းလိုသည္ပာု ျမင္မိပါသည္။ ေဆြးေႏြးလိုသည့္ အခ်က္မ်ား ရွိေသးေသာ္လဲ ေဆြးေႏြးလိုရင္း ေရာက္ၿပီပာု ျမင္သည့္အတြက္ ဤမွ်သာ ျဖစ္ပါသည္။ သိခ်င္စိတ္ ျဖစ္မိသည္မွာ ဆရာႀကီး ေရႊဥေဒါင္း က ”စကားအသုံးအႏႈန္း ခ်ဳိသာယဥ္ေက်းမႈထက္ အျပဳအမူရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈ၊ လုပ္ရပ္ရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈကုိ အေလးထားတယ္” ဆိုတဲ့ အဆိုကို ကုိေပါက သေဘာက်မိတယ္ဆို ေတာ့ ဆရာ ကန္ေတာ့ပြဲက်ရင္ ကိုေပါက ႀကမ္းေပၚမွာ က်ံဳ ့က်ံဳ ့ထိုင္ ထိျခင္းငါးပါးနဲ ့အညီ ကန္ေတာ့ၿပီးမွ ”ေပာ့...ဆရာ ဆရာမ ေတြ...နင္တို ့ကို ငါ ကန္ေတာ့တယ္ေနာ္...” လို ့မ်ား ေအာ္ေျပာမလား သိခ်င္မိပါသည္။ ဆရာ / ဆရာမ ေတြ ဖက္မွလဲ သိတတ္ ရိုေသတတ္လိုက္တဲ့ ငါတို ့တပည့္ေလး ကိုေပါ လို ့မ်ား ၀မ္းသာႀကည္ႏူးေနမလား သိခ်င္မိပါသည္ ခင္ဗ်ား။
KO THUYEIN,
VERY GOOD COMMENT!
Thuyein.... ဆရာကန္ေတာ့ပြဲဥပမာကုိ ေထာက္႐ႈလွ်င္ အျပဳအမူ၏ ယဥ္ေက်းမႈဆုိသည္ကုိ မိတ္ေဆြနားလည္မႈ လြဲမွားေနသည္ဟု ယူဆပါသည္။ ဆရာႀကီးေရႊဥေဒါင္းေျပာတဲ့ အျပဳအမူရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈ ဆုိသည္မွာ ကာယကံေျမာက္ျပဳလုပ္ေသာ ယဥ္ေက်းမႈကုိ ဆုိလုိျခင္းမဟုတ္ပါ။ Deed ကုိ ဆုိလုိျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ (ယခင္ ဘြန္ဆုိင္းသဘာဝပုိ႔စ္အတြက္ ကြန္မင့္ထဲမွာေတာ့ အဂၤလိပ္လုိ ေဝါဟာရကုိပါ ရွင္းလင္းေအာင္ ထည့္ေပးျဖစ္ေပမယ့္ ဒီတႀကိမ္မွာ က်ေနာ္ ထည့္ေပးရန္ က်န္ရစ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ က်ေနာ္၏ လုိအပ္ခ်က္ျဖစ္ပါသည္။) Deed ရဲ႕ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕မႈကုိ နားလည္ေအာင္ ဥပမာေပးရေသာ္.... ျမန္မာစကားတြင္ ေစ်းေရာင္းသူမ်ားအား “ႏႈတ္ခ်ဳိၿပီး လက္တုိဖုိ႔” ကုိ သင္ေပးတတ္ၾကသည္။ လက္တုိျခင္းဆုိသည္မွာ ပိုပုိသာသာ ထည့္မေပးရန္၊ ေပးသင့္သည္ထက္ ေလွ်ာ့ေပးရန္ အဓိပၸါယ္ ထြက္ပါသည္။ ႏႈတ္က ယဥ္ေက်းေနေသာ္လည္း တကယ့္အျပဳအမူ (deed)က မယဥ္ေက်းျခင္းကုိ ဆုိလုိပါသည္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ အေျပာ႐ုိင္းေသာ္လည္း စိတ္ရင္းျဖဴစင္သည့္အေလ်ာက္ သူ႔လုပ္ရပ္မ်ားကုိ က်ေနာ္တုိ႔ အေလးထားရသည္ မဟုတ္ပါလား။ ဤအေၾကာင္းမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ က်ေနာ့္သေဘာထားကုိ သိလုိပါက က်ေနာ့္ဘေလာ့ဂ္ဖြင့္ကာစက၍ ေရးခဲ့ေသာ ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ဆုိင္သည့္ ပုိ႔စ္မ်ားကုိ ရွာဖတ္ရန္ တုိက္တြန္းပါသည္။ ဖတ္ၿပီး လက္ခံခ်င္မွ လက္ခံပါ။
အမွန္ေတာ့ ပုိ႔စ္တြင္ ဆုိခဲ့သည့္အတုိင္း ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ ေက်နပ္လွ်င္ ျပႆနာမရွိႏုိင္ဆုိသည္ကုိ သတိျပဳသင့္သည္။ အထူးတလည္ ယဥ္ေက်းျပေနရန္ မလုိအပ္ေအသာ္လည္း အေၾကာင္းမဲ့ ႐ုိင္းစုိင္းစြာ သုံးႏႈန္းရန္မလုိအပ္ပါ။ အထူးတလည္ ယဥ္ေက်းျပစရာမလုိဘဲ သာမာန္ေဝါဟာရမ်ားကုိ သုံးစြဲလည္း ရႏုိင္ေၾကာင္းကုိ ဆုိလုိရင္းျဖစ္ပါတယ္ စိတ္ေစတနာေကာင္းဖုိ႔သာ အဓိကဟု ဆုိခဲ့သည္ မဟုတ္ပါေလာ။ မိတ္ေဆြတုိ႔ရဲ႕ ကြန္မင့္မ်ားမွာ ယဥ္ေက်းရန္မလုိဟု ဆုိကာမွ်ႏွင္ပင္ ႐ုိင္းပ်ရန္ တုိက္တြန္းေနသည္ကုိ အံ့ၾသစဖြယ္ေတြ႕ရပါသည္။ စိတ္ေစတနာေကာင္းရွိသည္ဆုိလွ်င္ ႀကဳိးစားအားထုတ္၍ ႐ုိင္းျပေနရန္ မလုိအပ္ပါ။ တာ့တာ ဆုိသည့္ စကားသည္ ႐ုိင္းပ်စိတ္ႏွင့္ သုံးစြဲျခင္း မဟုတ္သည္ကုိ သတိျပဳပါ။
ဆရာကန္ေတာ့ပြဲနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ က်ေနာ့္ အယူအဆ ေျပာင္းလဲသြားၿပီျဖစ္သည္။ ဆရာမ်ားကုိ ေက်းဇူးတင္သည္ဆုိလွ်င္ ဆရာမ်ားသင္ၾကားေပးလုိက္ေသာ ပညာျဖင့္ ေလာကႀကီးတြင္ သမာအာဇီဝႏွင့္ အသက္ေမြးမည္။ သူတပါးအေပၚ မဟုတ္မတရားမလုပ္။ တရားသျဖင့္ အသက္ေမြးမည္ျဖစ္ပါသည္။ ဤဆရာကန္ေတာ့ပြဲကုိ ကမကထ ျပဳလုပ္ေနသူမ်ားတြင္ (အားလုံးမဟုတ္။ အခ်ဳိ႕ေသာသူမ်ားမွာ) မတရားေသာနည္းလမ္းျဖင့္ စီးပြားရွာ၊ လူအမ်ားစု ေခၽြးနည္းစာကုိ အာဏာရွင္ႏွင့္ေပါင္း၍ ဂုပ္ေသြးစုပ္ေနသူမ်ားလည္း ပါ႐ွိေလရာ က်ေနာ့္တဦးတည္းဆႏၵအရ ထုိသူမ်ားႏွင့္အတူ ၾကမ္းတေျပးတည္းထုိင္ကန္ေတာ့ရန္ ဆႏၵမရွိသျဖင့္ တက္ေရာက္ကန္ေတာ့လိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။
"ဆရာကန္ေတာ့ပြဲနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ က်ေနာ့္ အယူအဆ ေျပာင္းလဲသြားၿပီျဖစ္သည္။ ဆရာမ်ားကုိ ေက်းဇူးတင္သည္ဆုိလွ်င္ ဆရာမ်ားသင္ၾကားေပးလုိက္ေသာ ပညာျဖင့္ ေလာကႀကီးတြင္ သမာအာဇီဝႏွင့္ အသက္ေမြးမည္။ သူတပါးအေပၚ မဟုတ္မတရားမလုပ္။ တရားသျဖင့္ အသက္ေမြးမည္ျဖစ္ပါသည္။ ဤဆရာကန္ေတာ့ပြဲကုိ ကမကထ ျပဳလုပ္ေနသူမ်ားတြင္ (အားလုံးမဟုတ္။ အခ်ဳိ႕ေသာသူမ်ားမွာ) မတရားေသာနည္းလမ္းျဖင့္ စီးပြားရွာ၊ လူအမ်ားစု ေခၽြးနည္းစာကုိ အာဏာရွင္ႏွင့္ေပါင္း၍ ဂုပ္ေသြးစုပ္ေနသူမ်ားလည္း ပါ႐ွိေလရာ က်ေနာ့္တဦးတည္းဆႏၵအရ ထုိသူမ်ားႏွင့္အတူ ၾကမ္းတေျပးတည္းထုိင္ကန္ေတာ့ရန္ ဆႏၵမရွိသျဖင့္ တက္ေရာက္ကန္ေတာ့လိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။"
ၾကိဳက္ျပီဗ်ာ....
ဥကၠာ
ေပါေတာေတာ ၾကီး မင္းေဘာ္ဒါ ရီတာ ဖက္ကေနျပီး လူထု ကိုတိုက္ခိုက္ခ်င္ ရင္ လည္း
ဒီ လိုမ်ိဳး ဟာနဲ႕မ အာ နဲ႕ေလကြာ
လူေတြက မင္းကို ဘို လမ္းနီး ခ်င္တယ္ ထင္ကုန္ဦးမယ္ ဟ
ေဒၚအမာ အေၾကာင္း ေရးမယ္လို႕ အရင္ထဲက ေျပာခဲ့ တယ္ လို႕ေတာ့ မုန္လာဥ မလုပ္နဲ႕ေနာ္.... ဟင္း ဟင္း......
ကၽြန္ေတာ့္အျမင္ေျပာရရင္ေတာ့ဗ်ာ . . . သူမ်ားေတြးတာနဲ႔မတူဘဲ နည္းနည္းေလးေကြ႔ေကာက္ေတြးၿပီး ပြဲဆူေအာင္ေလွ်ာက္ေရးေနတာပါ။ အမိ အဖက ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းေျပာဆိုေနထိုင္တတ္ဖို႔ ဆံုးမျခင္းကို ခံထားရတဲ့ ျမန္မာလူမ်ိဳး၊ ဗုဒၶဘာသာဆိုရင္ ဘယ္ေနရာမွာဘယ္လို အသံုးအႏႈံးသံုးသင့္သလဲသိမွာပါ။ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ကိုေပါစဥ္းစားေပးပါ . . . အရြယ္ေရာက္ၿပီးျဖစ္ေနတဲ့ သားသမီးတစ္ေယာက္ေယာက္က “ ဟယ္လို ဖားသား ... အိုင္(I) တို႔ ယူ႕ (you) အတြက္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ ဒိုေနးရွင္း(donation)လုပ္ခဲ့တယ္။ ဖားသားႀကီး သာဓုသာေခၚေပေတာ့ ” လို႔ေျပာတာနဲ႔ “ ေဖေဖ သားတို႔/သမီးတို႔ ေဖေဖ့အတြက္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ အလႈလုပ္ခဲ့တယ္။ ေဖေဖ.. သာဓုေခၚပါေဖေဖ” လို႔ေျပာတာ... ျမန္မာလူမ်ိဳးမိဘတစ္ေယာက္အတြက္ ဘယ္ေျပာနည္းက စိတ္ကိုပိုၿပီး ၾကည္ႏူးစိတ္ျဖစ္ေစႏိုင္မလဲမသိဘူး။ ကိုေပါကေတာ့ “ဘယ္လိုေျပာေျပာ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ လက္ခံတယ္ဗ်ာ“ ဆိုၿပီးေျပာမယ္ထင္တယ္။ just my guess :D
I do agree partially “like father, like son”. I’d rather prefer to access by individual characters.
However, it is a big satire of Kama !
Grandmother taught peoples to obey polite and ethical ways but not own grandson.
Son of national hero came to villain by suing only sister who got peoples applauded.
Son of a well-known religious author was a big drunkard.
There are so many of similar events around our neighborhoods.
Everyone has worn out events not dare to show others.
Please see yourself, your relatives, how purify your ?
I am not innocent, groomed by ordinary family but never used crude words to peoples in cold blooded especially on paper.
On one day, Payback everything what we did.
Pls read "rude" instead of "crude" on my previous comment.
I am not innocent, groomed by ordinary family but never used "rude" words to peoples in cold blooded especially on paper.
On one day, Payback everything what we did.
KO THUYEIN,
VERY GOOD COMMENT!
ကိုေပါ ေျပာေသာ ပို ့စ္ မ်ားကို ရွာေဖြ ဖတ္ရွဳ ေလ့လာ လိုက္ပါဦးမည္။ ကၽြန္ေတာ္ ေရးသားၿပီး ကြန္မန္ ့ပါ အေႀကာင္းအရာမ်ားကို အနည္းငယ္ ထပ္မံ ရွင္းလင္းရန္ လိုအပ္ေနေသးသည္ပာု ယူဆမိသျဖင့္ အနည္းငယ္ ထပ္မံ ေရးသား လုိပါသည္။ စကား တလံုးတည္းကို ေျပာဆို သံုးစြဲသည္ ျဖစ္ပါေစ ေျပာသူ၊ အေျပာခံ ( အညႊန္းခံရသူ) ေျပာဆိုသည့္ ေနရာ အခ်ိန္အခါ (တခါတရံ ေျပာဆိုသည့္ ေလသံ၊ အမူအယာ) တို ့ကို လိုက္၍ ရလာဒ္၊ အက်ိဳးဆက္၊ ရိုက္ခတ္မွဳ တို ့ မတူႏိုင္ ေႀကာင္း ေျပာႀကားလိုရင္း ျဖစ္ပါသည္။
သတ္မွတ္ခ်က္ တခု (ဥပမာ အသက္) ေႀကာင့္ ထိုသတ္မွတ္ခ်က္ အတြင္း ေရာက္ေနသူမ်ား အားလံံုး ကို တတန္းစားတည္း (ရိုေသေလးစားစြာ) ဆက္ဆံရမည္ပာု ေျပာေနျခင္း မပာုတ္ပါ။ ရိုေသေလးစားဖြယ္ မရွိပာု ျမင္ေသာေႀကာင့္ ”သန္းေရႊ” ပာုသာ ေခၚပါသည္။ ( တခါတရံ ဆဲေသာ စကားလံုး ေလးမ်ားပင္ ကပ္ပါလာပါေသးသည္။) သို ့ေသာ္ ႏွိဳင္းယွဥ္ခ်က္အရ ငယ္ရြယ္သည့္ ကၽြန္ေတာ္တို ့ေလးစား ခ်စ္ခင္ေသာ လူထု ေခါင္းေဆာင္ ကိုမူ ”အေမ” ”အန္တီ” ”ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္” ပာုသာ ေခၚပါသည္။ လူအမ်ားလဲ ထိုသို ့သာ ေခၚႀကပါသည္။ ျမန္မာလူမ်ိဳး ျဖစ္ပါလ်က္ ”စုႀကည္” ”ေအာင္ဆန္းစုႀကည္” ပာု ေခၚပါက ရိုင္းပ်ျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ သို ့ေသာ္ အေနာက္ႏိုင္ငံသား တဦးက ”စုႀကည္” ”ေအာင္ဆန္းစုႀကည္” ပာု ေခၚေ၀ၚ ေျပာဆိုလာပါမူ ကၽြန္ေတာ္တို ့ရိုင္းပ်သည္ပာု မေျပာဆို ႏိုင္ပါ။ သူေနထိုင္ နားလည္ေသာ ယဥ္ေက်းမွဳ အတြင္းမွ နာမည္ေခၚ စနစ္အရ ေခၚေနျခင္းေႀကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ ၃/၄ ႏွစ္ အရြယ္ ကေလး မ်ား သံဃာေတာ္မ်ားကို ”တာ့တာ” လုပ္တာ (ေျပာတာ) မည္သည့္ အေႀကာင္းမွ ေျပာစရာ မရွိေသာ္လဲ ၃၀/၄၀ အရြယ္မ်ား ”တာ့တာ” လုပ္တာ (ေျပာတာ) ကမူ ေျပာစရာ ျဖစ္ေႀကာင္း ေျပာလိုျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
“ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ အေျပာ႐ုိင္းေသာ္လည္း စိတ္ရင္းျဖဴစင္သည့္အေလ်ာက္ သူ႔လုပ္ရပ္မ်ားကုိ က်ေနာ္တုိ႔ အေလးထားရသည္ မဟုတ္ပါလား။“ ပာု ကိုေပါေျပာသည္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ သည္ ႏွိဳင္းယွဥ္ခ်က္အရ ႀကမ္းတမ္းေသာ စကားမ်ားကို ေျပာေနရခ်ိန္မွာ လြတ္လပ္ေရး ရခါနီး ေနာက္ဆံုး တြန္းအားေပးေနခ်ိန္ ျဖစ္ပါသည္။ ျပည္သူလူထု အေပၚ အားမရစိတ္ ဂရုဏာေဒါသ ႏွင့္ ေျပာေနျခင္း ျဖစ္သလို လူထုကလဲ သူ ့ေစတနာ၊ အနစ္နာခံမွဳ တို ့ကို ျမင္ေနခ်ိန္ ျဖစ္ပါသည္။ အခ်ိန္မွန္၊ လူမွန္၊ ေနရာမွန္ ပင္ျဖစ္ပါသည္။ ထိုသံုးခ်က္မွ တခ်က္ခ်က္ လြဲသြားေသာ အခါ ၁၉၆၀ ဖဆပလ ႏွစ္ျခမ္းကြဲၿပီးေနာက္ တြင္ ဦးႏုက ငါးပါးသီလ ေပာာႀကား၍ မဲဆြယ္ေနစဥ္ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းက ”ႏိုင္ငံေရး သမား တဦး ဦးထိပ္ပန္ဆင္ရန္မွာ တိုင္းျပည္ႏွင့္ လူမ်ိဳး အက်ိဳးသာျဖစ္၍ တိုင္းျပည္ႏွင့္ လူမ်ိဳး အက်ိဳး အတြက္ဆိုပါက လိုအပ္လာပါလွ်င္ ငါးပါးသီလကို ေဖာက္ဖ်က္ႏိုင္ရမည္” ဆိုသည့္ သေဘာ ေျပာရာ (အတိအက် မပာုတ္ပါ။ သေဘာ အတူတူသာ ျဖစ္ပါသည္) အမ်ိဳးသား အက်ိဳးစီးပြားအရ သူေျပာသည္မွာ မွန္ေသာ္လဲ ျပည္သူတို ့ အေျခအေန အခ်ိန္အခါအရ နားမ၀င္ႏိုင္၍ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း ကြဲသြားခဲ့ရဖူးပါသည္။ ေခါင္းထဲေပၚသည့္ ဥပမာမ်ားကို ထုတ္ျပျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုသူမ်ားမွာ ႀကီးျမင့္သည့္ ပုဂၢိဳလ္မ်ား ျဖစ္၍ ကၽြန္ေတာ္တို ့သာမာန္လူမ်ားႏွင့္ မႏွိဳင္းယွဥ္ႏိုင္ပါ။
”ကြန္မင့္မ်ားမွာ ယဥ္ေက်းရန္မလုိဟု ဆုိကာမွ်ႏွင္ပင္ ႐ုိင္းပ်ရန္ တုိက္တြန္းေနသည္ကုိ အံ့ၾသစဖြယ္ေတြ႕ရပါသည္။” ကၽြန္ေတာ့္ ကြန္မန္ ့တြင္မူ ထိုသို ့သေဘာ ေရာက္ေအာင္ မရည္ရြယ္ မေရးသားခဲ့ပါ။ ထိုသို ့သေဘာေရာက္ / နားလည္သြားပါက ကၽြန္ေတာ္၏ အေရးအသား ညံ့ဖ်င္းမွဳသာ ျဖစ္ပါသည္။ ကြန္မန္ ့တခုလံုးကို ေသခ်ာျပန္ဖတ္ႀကည့္ရာ ေနာက္ဆံုးနားမွ ”ေပာ့...ဆရာ ဆရာမ ေတြ...နင္တို ့ကို ငါ ကန္ေတာ့တယ္ေနာ္...” ဆိုေသာ စကားကို ေျပာသလားပာု ထင္မိပါသည္။ ထိုစကားမွာ အေပၚမွ အေလးအနက္ ေရးသားေသာ ကြန္မန္ ့ႀကီး တခုလံုး အၿပီးတြင္း ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ျဖစ္ေစရန္ အရႊန္း ေဖာက္လိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ စကား တလံုး၊ စကားစု တခု ျခင္းကို ေသခ်ာႀကည့္ပါက မည္သည့္ အမွားအယြင္းမွ မရွိဘဲ ေန ့စဥ္ ေျပာဆို သံုးႏွဳန္းေနေသာ စကားမ်ားသာ ျဖစ္ပါသည္။ ”ေပာ့” ”ဆရာ..ဆရာမ...” ”နင္” ”ငါ” ”ကန္ေတာ့”... သို ့ေသာ္ အားလံုးကို ေပါင္း၍ ၀ါက်ဖြဲ ့ေျပာလိုက္ေသာ အခါတြင္မူ ေျပာသူ၊ အေျပာခံရသူ၊ ေနရာ၊ အခ်ိန္ တို ့အရ သင့္မသင့္ ေမးျမန္း အရႊင္းေဖာက္ ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ မည္သူ ့ကိုမွ ရိုင္းရန္ မတိုက္တြန္းပါ။
စကား၊ အခ်ိန္၊ ေနရာ တို ့ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဦႏု ေရးသားေသာ တာေတစေနသားထဲတြင္ သူ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသား သမဂၢ ဥကၠဌ ဘ၀က ေက်ာင္းသားတဦးမွ အိမ္ျပန္လို ၍ အိမ္မွျပန္ေခၚစာ လာေႀကာင္း အဂၤလိပ္ ဆရာ တဦးအား သြားေျပာရာ ထိုဆရာမွ ေက်ာင္းသား`၏ စာကို ေတာင္းႀကည့္ေႀကာင္း။ ပုဂၢလိက လြတ္လပ္ခြင့္ကို ထိပါးျခင္း ျဖစ္ရာ အကယ္၍သာ သူ ့စာကိုသာ ေတာင္းႀကည့္မည္ ဆိုပါက ထိုဆရာကို အခန္းထဲမွ သူကန္ထုတ္ပစ္မည္ ျဖစ္ေႀကာင္း ဦးႏုက လူပရိတ္သတ္ အလယ္တြင္ ေျပာလိုက္ရာ ပရိသတ္မွာ အံႀသ ၿငိမ္သက္သြားေႀကာင္း။ ထိုစဥ္က တရားလႊတ္ေတာ္ တရား၀န္ႀကီး လုပ္သူ အဂၤလိပ္ တဦး လာၿပီး ဦးႏုတင္ေသာ အမွဳမွာ အေႀကာင္းအရာ ေကာင္းေသာ္လဲ တင္ျပပံု မမွန္၍ အမွဳ ရွံဳးသြားၿပီပာု ရယ္ေမာ ေျပာဆိုေႀကာင္း။ သူမွားသြားေႀကာင္း။ စသည္ျဖင့္ ထုတ္ေဖၚ ေရးသားထားပါသည္။ လူပုဂၢိဳလ္၊ ေနရာ၊ အခ်ိန္ တို ့ကို လိုက္၍ စကားေျပာဆို သံုးႏွဳန္းရန္ လိုအပ္ေႀကာင္း ကၽြန္ေတာ္ ေျပာႀကားလိုျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။
ွ”ဆရာကန္ေတာ့ပြဲ” ပာု ျမင္သာေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ အလြယ္ ေျပာႀကားလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ကန္ေတာ့သည့္ အခါႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေျပာလိုျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ကမကထ ျပဳသူမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ ကၽြန္ေတာ္ ကိုေပါႏွင့္ သေဘာျခင္း တူပါသည္။ အျခားသူမ်ားလဲ အနဲႏွင့္ အမ်ားဆိုသလို တူႀကမည္ ထင္ပါသည္။ သြားျခင္း မသြားျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ မည္သို ့မွ ေျပာစရာ မရွိပါ။ ကိုယ့္သေဘာႏွင့္ ကိုယ္ ျဖစ္ပါသည္။ သြား၍ ေလးစားရိုေသသည္ ပာု မေျပာႏိုင္သလို မသြား၍လဲ မေလးစားမရိုေသ ပာု မေျပာႏိုင္ပါ။ သို ့ေသာ္ အက်ယ္ခ်ဲ ့မေျပာေတာ့ပါ။ အဓိက ေဆြးေႏြးေသာ ေခါင္းစဥ္မွာ အျခားတခုသို ့ေသြဖည္ မသြားလို၍ ျဖစ္ပါသည္။ ယဥ္ေက်းမွဳ ပာူသည္တြင္ ”ကိုယ္၊ ႏွဳတ္၊ ႏွလံုး” (ကိုယ္အမူအယာ၊ အေျပာအဆို၊ စိတ္အႀကံအစည္) သံုးမ်ိဳးလံုး ပါ၍ လူ၊ ေနရာ၊ အခ်ိန္ တို ့ကို လိုက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္ေအာင္ ေျပာဆို သံုးႏွဳန္းရန္လို ေႀကာင္း ၀င္ေရာက္ေဆြးေႏြး ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
သစ္ပင္ ကိုၿမင္သလို၊သစ္ေတာ ကိုလဲ ၿမင္တတ္ပါေစ။
နားနဲ ့မနာ ဖ၀ါးနဲ ့နာပါ။
ကိုယ့္သား ကို ကိုယ္ မေ---ိုးေလး ေၿပာရင္ သင့္ေတာ္ေသးေပမဲ့(ဒါလဲတကယ္ က ရိုင္းစိုင္းမွဳပါ)---
ကိုယ့္အေဖ ကို က်ေနာ့မ---ေ--ိုးၾကီး ေၿပာရင္သင့္ပါ့မလား။ စိတ္ထားၿဖဴတယ္ထားပါဦး။
Culture; Civilization & Civics ကဲြကဲြၿပားၿပား သိေအာင္လုပ္ပါဦး။
ကိုေပါလဲ အင္ဂ်င္နီယာဆိုေတာ့ presentation ေတြ အမ်ားၾကီး လုပ္ဘူးမယ္ထင္ပါတယ္။ Ladies& Gentlemen လို ့ အာလုပ္ခ်ီသလား၊ Hi-Buddies လို ့အာလုပ္ခ်ီသလား။
ကိုေပါ စိတ္ထဲရိုးသားစြာခ်စ္ခင္ေနသူေတြဘဲေလ။
ေဒါင္း ကတာ ၿမင္ဘူးတယ္မဟုတ္လား။ ေရွ ့ကၾကည္ ့ ေရာင္စံုလွေနတာဘဲ။
အက၊အၿပ၊ ကို သိပ္ဦးစားမေပးပါနဲ ့ဗ်ာ။
နိဳင္ငံေရးအယူေလးတခ်ိဳ ့လွသားနဲ ့။
Daddy--I'll stay together with my boy-friend from now on လို ့ ကိုေပါသမီးေလး က ေၿပာလာရင္ေကာ--ဒါ ေခတ္ဘဲေလ၊ယဥ္ေက်းမွဳတိုးတက္လာတာဘဲလို ့ ကိုေပါ ႏွလံုးသားထဲက မထိခိုက္ဘဲ လက္ခံနိဳင္တဲ့ အခ်ိန္က်ရင္ေတာ့ ကိုေပါ နဲ ့ဆက္ေၿပာၾကမယ္။
က်ေနာ ္ေမာင္သန္ ့ပါ။
Nga Paw! Crazy Idiot ! Cheers Carry on ! Everybody know u r "South Yuu". U can say as u like
ကုိေပါဘာသာေရးအေႀကာင္းေျပာလာရင္ ရီခ်င္တယ္။ ကုိယ္တုိင္က ဗုဒၶဘာသာ ဘယ္ေလာက္ယုံႀကည္တယ္ ဆုိတာ ဘယ္ေလာက္လုိက္နာတယ္ ဆုိတာနဲ ့တုိက္ရုိက္အခ်ဳိးက်တယ္။ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ပုလင္းေထာင္ ျပီး ေသာက္ေနသေရြ ့ဘာသာေရး အေႀကာင္းဘယ္ေလာက္ေျပာေျပာ အသိတကယ္မပါပဲ ေျပာတာမွန္းသိသာတယ္။ တကယ္သိတဲ့သူက အနည္းဆုံး သီလလုံတယ္မေမ့ပါနဲ ့။ အေျခခံ ငါးပါးသီလ ေတာင္ မထိမ္းတာဟာ ဘုရားရဲ ့အာဏာစက္ကုိ ဖီဆန္တာပါ။ မူးျပီးရမ္းမွ သီလက်ဳိးတာမဟုတ္ပါဘူး။ ဘုန္းႀကီးေတြကုိ အရုိအေသမေပးႏုိင္တာကလဲ တေလးတစား မဆက္ဆံႏုိင္တာလဲ ခံေနတဲ့ မာနေလး၊ အဲဒါမေလးမရွိရင္ အကုန္လုပ္ႏုိင္တယ္။ ကုိယ့္ကုိကုိယ္ေတာ့ ေလွ်ာ့ေတြးတတ္ႀကတယ္။
Copy from great London stayed an intellectual's remark in his own FB:
"BO : အံ့ဘြယ္ဘရိန္းပဲ တုိင္းျပည္အစုတ္အပ်က္ ပညာေရးမက်က္တက်က္ကထြက္လာပီး ေနရတာလဲ အရုိင္းအစုိင္းတရုတ္ျပည္ဆုိေတာ့ ဘာသာစကားနဲ႔ ကာလ္ခ်ာတခုကုိ ပ်ိဳးေထာင္တာ ႏုိင္ငံေရးမွာ ဘယ္လုိေက်းဇူးရွိတာ မသိရွာ။ ေစာက္ရူးေရး၍ ေစာက္ေပါမ်ားအားေပးေသာဘေလာက္တခုပဲ"
ကုိေပါရဲ႕ ပိေတာက္ရိပ္၊ Ko Paw's Padauk-Yeik: ႏႈတ္ဆက္စကား ေျပာၾကားရာဝယ္
kopaw07.blogspot.com
14 October at 16:24 • Comment •LikeUnlike • View feedback (3)Hide feedback (3) • Share • Flag
၇ိုးသားျဖဴစင္ေသာျမန္မာလုူမ်ိဳးမ်ား သတိျပဳ၇န္
ေဇာ္မ်ိဴး/ေ၇ြွဂ်ဳး/အိကုိ/စေန တို.ဟာ ပိေတာက္ေျမ ျမန္မာ.အလင္း သာကီႏြယ္ တို.မွာ နအဖကိုယ္စား နအဖ၇ဲ.လစာေငြကိုစားျပီး သံယာေတာ္ေတြေခါင္းကို၇ိုက္ခြဲ ျပည္သူေတြကို ဒုကၡေပး ေနေသာ ေၾကးစားစစ္သား တစုျဖစ္ပါတယ္ တကယ္ေတာ.သူတို.စားတဲ. လစာေငြဟာျပည္သူေတြ၇ဲ.ေခ်ြးနဲစာပါ နအဖလက္ကိုင္တုတ္ ပုဆိုးစုတ္လုပ္ျပီးေတာ. ျပည္သူအခ်င္းခ်င္း ၇န္ဘက္ျဖစ္ေအာင္ ဘာသာေ၇း လူမွုေ၇း ဒီမိုကေ၇စီအေ၇း စသျဖင္. အေၾကာငိးအမ်ိဳးမ်ိဳးျပျပီး ေသြးခြဲ သတ္သ်ွိဳ ေနေသာ လူယုတ္မာ လူ၇မ္းကား ေၾကးစားစစ္သားတစုျဖစ္ေၾကာင္း အမ်ားသိေစအပ္ပါသည္။
"BO : အံ့ဘြယ္ဘရိန္းပဲ တုိင္းျပည္အစုတ္အပ်က္ ပညာေရးမက်က္တက်က္ကထြက္လာပီး ေနရတာလဲ အရုိင္းအစုိင္းတရုတ္ျပည္ဆုိေတာ့ ဘာသာစကားနဲ႔ ကာလ္ခ်ာတခုကုိ ပ်ိဳးေထာင္တာ ႏုိင္ငံေရးမွာ ဘယ္လုိေက်းဇူးရွိတာ မသိရွာ။ ေစာက္ရူးေရး၍ ေစာက္ေပါမ်ားအားေပးေသာဘေလာက္တခုပဲ"
This guy is a foul-mouth person trying to stand at new profession after disqualified to pursue MRCP or FRCS.
Most Myanmar stands their own professional role in Singapore and surprise on his uncultured words to obey culture.
Post a Comment