“၀မ္းသာစရာ သတင္းတပုဒ္”

Share |

ေၾသာ္....မေလးရွားေရြးေကာက္ပြဲကေတာ့ ၿပီးသြားေခ်ၿပီ တမုံ႕။

ဒီတခါေတာ့ အတုိက္အခံေတြက ျပည္နယ္ ၅ ခုမွာ လုံးလုံးလ်ားလ်ား ထိန္းခ်ဳပ္ခြင့္ရသြား တယ္။ သက္ဆုိင္ရာျပည္နယ္အစုိးရေတြ ဖြဲ႕လုိ႔ရသြားတာေပါ႔ဗ်ာ။

ပါလီမန္မွာလည္း အတုိက္အခံေတြက အမတ္ေနရာ ၂၂၂ ေနရာမွာ ၈၂ ေနရာ ( အခုေရးေနတဲ့အခ်ိန္မွာ သုံးေနရာ မဲမေရမတြက္ရေသး) ႏုိင္လုိက္တယ္ဆုိေတာ့ အာဏာရ ညြန္႔ေပါင္းအဖြဲ႕အေနနဲ႔ ႏွစ္ေပါင္းငါးဆယ္ေက်ာ္ ထိန္းထားတဲ့ ၃ပုံ၂ပုံေက်ာ္ အသာစီးရမႈကုိပါ လက္လႊတ္လုိက္ရတယ္ေပါ႔ခင္ဗ်ာ။

က်ေနာ့္႐ုံးမွာ ေန႔လည္စာ အတူစားေဖာ္စားဘက္ မလကၠာဇာတိ မေလးရွားတ႐ုတ္က အတုိက္အခံကုိ ျပန္ၿပီး မဲထည့္မယ္ တကဲကဲ လုပ္ေနကတည္းက အတုိက္အခံေတြ အေျခအေနေကာင္းမယ္ဆုိတာ ရိပ္မိခဲ့ပါရဲ႕။ ဒါေပမယ့္ ဒီေလာက္ႀကီး ႏုိင္လိမ့္မယ္လုိ႔ မထင္ခဲ့ဘူး။ ေၾသာ္...ဘယ္သူမွလည္း မထင္ခဲ့ၾကပါဘူးေနာ္။

အရင္က ဒု၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဘ၀မွာ အက်င့္ပ်က္ အာဏာအလြဲသုံးစားလုပ္မႈ၊ ေယာက္်ားခ်င္းလိင္တူ ဆက္ဆံမႈ စတာေတြနဲ႔ အစြဲခံရၿပီး (အဲဒီတုန္းက ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ မဟာသီယာ ေခါင္းေဆာင္တဲ့ အစုိးရအဖြဲ႔က လူႀကိဳက္မ်ားလာတဲ့ မစၥတာ အဏၰ၀ါကုိ တမင္သက္သက္အကြက္ဆင္ဖမ္းခဲ့တာလုိ႔ အမ်ားက ယုံၾကည္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က အဲဒီအမႈအတြက္ တရားခြင္မွာ လုံး၀ မလြတ္လပ္တာ၊ ဘက္လုိက္တာေတြကေတာ့ အမ်ားမ်က္ျမင္ပါဘဲ။)အာဏာအလြဲသုံးစားလုပ္မႈနဲ႔ ေထာင္က်ခံခဲ့ရတဲ့ မစၥတာ အဏၰ၀ါ အီဗရာဟင္ရဲ႕ ဇနီးနဲ႔ သမီး ႏွစ္ေယာက္လုံး အမတ္ေနရာမ်ား အသီးသီးအေရြးခံရတဲ့အျပင္ သူ႔တုိ႔ရဲ႕ ကယ္ဒီလန္ပါတီကလည္း အမတ္ေနရာေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ႏုိင္လုိက္သဗ်။ မစၥတာအဏၰ၀ါမွာ အျပစ္မရွိဘူးလုိ႔ ျပည္သူက ယုံၾကည္တာကုိ သက္ေသျပလုိက္သလုိပါဘဲ။ အလားတူဘဲ မစၥတာ လင္ကစ္ရွန္း ဦးေဆာင္တဲ့၊ သက္တမ္းရွည္ၾကာလွၿပီျဖစ္တဲ့ ဒီမုိကရက္တစ္အက္ရွင္ပါတီ (ဒီေအပီ)ကလည္း အမတ္ေနရာအမ်ားအျပားႏုိင္လုိက္သလုိ အစၥလမၼစ္အတုိက္အခံ ပါ႔စ္ (ပီေအအက္စ္) ကလည္း ျပည္နယ္ႏွစ္ခုမွာ ေအာင္ပြဲခံလုိက္သေပါ႔ဗ်ာ။ တကယ့္ကုိ ၿမဳိင္ၿမဳိင္ဆုိင္ဆုိင္ႀကီးပါဘဲ။ မစၥတာ လင္ကစ္ရွန္းဆုိတာက ကိုယ္ပုိင္ဘေလာ့ဂ္ေထာင္ထားၿပီး ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီအေရးကုိ အၿမဲလုိလုိ အားေပးတဲ့ အတုိက္အခံေခါင္းေဆာင္ တ႐ုတ္အဘုိးႀကီးတဦးေပါ႔။

အဲ....ေနာက္ထပ္ ၀မ္းသာစရာတခုက အင္ဒီးယန္းကြန္ဂရက္ကေခါင္းေဆာင္၊ အလုပ္သမား ၀န္ႀကီးေနရာမွာ ဖင္ေက်ာက္ခ် ထုိင္ေနခဲ့တဲ့ ဆမ္မီဗဲလူး ဆုိတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ႀကီး သူ႔မဲဆႏၵနယ္က ေနရာမွာ ျပန္အေရြးမခံရေတာ့တာဘဲဗ်ဳိ႕။ က်ေနာ္ မေလးရွားမွာ အလုပ္လုပ္ေနကတည္းက အဲသည္ပုဂၢဳိလ္ႀကီးရဲ႕ အရည္အခ်င္းမျပည့္မီပုံ၊ ျပည္သူ႔ေငြကုိ ဘုန္းရာမွာ နာမည္ႀကီးပုံေတြကုိ ၾကားဘူးနား၀ရွိခဲ့သဗ်။ ေရြးေကာက္ပြဲမတုိင္မီ အင္ဒီယန္းေတြက သူတုိ႔တန္းတူညီမွ်ရေရးအတြက္ ဆႏၵျပၾကေတာ့ ဆႏၵျပ ေခါင္းေဆာင္ေတြကုိ ဖမ္းဆီးတဲ့ေနရာမွာ အဲသည္ ပုဂၢဳိလ္ႀကီးက ကုိယ့္လူမ်ဳိးဘက္က မကာကြယ္ဘဲ အစုိးရနဲ႔ အလုိတူအလုိပါ ဖမ္းဆီးေစဘုိ႔ သေဘာတူခဲ့ေတာ့ သူ႔လူမ်ဳိးေတြက ဘယ္ၾကည္ႏုိင္ပါ႔မလဲဗ်ာ။ အဲ...အဲ....ဘယ္ေလာက္အထိ လူထုက အစုိးရကုိ မၾကည္လဲဆုိေတာ့ အဲဒီတုန္းက အဖမ္းခံခဲ့ရတဲ့ ဆႏၵျပေခါင္းေဆာင္ ေရွ႕ေနတေယာက္ ဒီေအပီ ပါတီကေန ၀င္ၿပဳိင္တာေတာင္ အႏုိင္ရခဲ့တယ္ခင္ဗ်။

ေၾသာ္....အဲသည္ သတင္းေတြကုိ ညမအိပ္ႏုိင္ဘဲ ေစာင့္နားေထာင္ေနၿပီး က်ေနာ့္မွာ ရင္ေတြခုန္၊ ၀မ္းေတြသာ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။

အေရွ႕ေတာင္အာရွႏုိင္ငံေတြ တခုၿပီးတခု ဒီမုိကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းေနၾကတာေပါ႔ခင္ဗ်ာ။ အင္ဒုိနီးရွားဆုိရင္ အခု ဒီမုိကေရစီလမ္းေပၚမွာ မွန္မွန္ကန္ကန္ ေရာက္ရွိေနၿပီ။ ဖိလိပုိင္ႏုိင္ငံ၊ ထုိင္းႏုိင္ငံေတြ အေနနဲ႔ကလည္း ေတာ္ေတာ္ႀကီးကုိ လြတ္လပ္တဲ့ အေျခအေနေတြ ရွိေနၿပီ။ ေဟာ....အခုမေလးရွားကလည္း အရင္ကထက္ ပုိမုိပြင့္လင္း လြတ္လပ္လာဘုိ႔ အရိပ္အေယာင္ေတြ ျမင္ေနရၿပီ။ အာဏာရွင္ေတြကေတာ့ ေျပာမွာေပါ႔ဗ်ာ။ ဒီမုိကေရစီရသြားတဲ့ ဖိလစ္ပုိင္တုိ႔ ထုိင္းတုိ႔ မေလးရွားတုိ႔မွာ ဆႏၵျပပြဲေတြနဲ႔ အၿမဲတေစ ႐ုတ္႐ုတ္ရက္ရက္။ တည္ၿငိမ္မႈမရွိဘူးလုိ႔ေလ။

ဒါေပမယ့္ ဒါေတြဟာ ဒီမုိကေရစီစနစ္မွာ မလြဲမေသြႀကဳံေတြ႕ရမွာဘဲ။ တုိင္းျပည္လြတ္လပ္လာတာနဲ႔အမွ် လြတ္လပ္စြာထုတ္ေဖာ္ခြင့္ေတြကုိ လူေတြက ဒီလုိဘဲ က်င့္သုံးလာၾကမွာဘဲ။ ဒါဟာ ဆုတ္ယုတ္မႈမဟုတ္ပါဘူး။ ေခတ္မီတုိးတက္တဲ့ အေနာက္ဥေရာပက ႏုိင္ငံေတြမွာလည္း ဒီလုိဘဲ ဆႏၵျပပြဲေတြကေတာ့ ရွိေနတာပါဘဲ။ ဒါကုိ ႏုိင္ငံမတည္ၿငိမ္မႈလုိ႔ ေျပာလုိ႔မရပါဘူး။ ျမန္မာႏုိင္ငံ၊ စကၤာပူႏုိင္ငံေတြမွာလုိ အာဏာရွင္စနစ္နဲ႔ ဆႏၵျပပြဲေတြ ျဖစ္မလာေအာင္ ဖိႏွိပ္အုပ္ခ်ဳပ္ထားလုိ႔ အေပၚယံတည္ၿငိမ္ေနသေယာင္ထင္ရေပမယ့္ တကယ့္တကယ္မွာ တင္းမာေနတဲ့ မ်က္ႏွာျပင္ေအာက္က မေက်နပ္မႈေတြဟာ အခ်ိန္မေရြးေပါက္ကြဲႏုိင္တဲ့ မီးေတာင္တခုနဲ႔ အလားသ႑ာန္တူလွပါတယ္။ ျပည္သူလူထုမွာလည္း စား၀တ္ေနေရးေျပလည္ေနဦးေတာ့။ စစ္မွန္တဲ့ လြတ္လပ္ခြင့္၊ တန္းတူရည္တူ ရွိမႈေတြကို မခံစားရပါဘူး။ အနည္းဆုံး တရား႐ုံးမွာ ႏုိင္ငံေခါင္းေဆာင္တေယာက္နဲ႔ သာမန္ျပည္သူတေယာက္ ရင္ဆုိင္အမႈျဖစ္ရင္ သာမန္ျပည္သူမွာ လြတ္လပ္ၿပီး ညီမွ်တဲ့ တရားစီရင္မႈကုိ မခံစားရပါဘူး။ (ေလ့လာၾကည့္ႏုိင္တဲ့ သာဓကေတြ အမ်ားႀကီးပါ)။ ေစာေစာကေျပာတဲ့ စား၀တ္ေနေရးေျပလည္မႈဆုိတဲ့ စီးပြားေရး အသြင္အျပင္တခုတည္းနဲ႔ အစုိးရနဲ႔ ျပည္သူအၾကား ေႏွာင္တည္းမႈကုိ ျပဳထားေတာ့ တစုံတခုေသာအေျခအေနအရ စီးပြားပ်က္ကပ္ဆုိက္လာတဲ့အခါ ျပည္သူနဲ႔ အစုိးရၾကားက အဲဒီ တခုတည္းေသာ ေႏွာင္ဖြဲ႕မႈဟာ ျပတ္ေတာက္သြားၿပီး ျပည္သူက အစုိးရကုိ ဆန္႔က်င္ေတာ္လွန္ေတာ့တာပါဘဲ။ အဲသည္အခါမွာ ၿငိမ္၀ပ္ပိျပားေရး၊ တည္ၿငိမ္ေရးကုိသာ ပဓာနထားတဲ့ အာဏာရွင္အစုိးရေတြဟာ အဲသည္ ဆန္႔က်င္ေတာ္လွန္မႈေတြကုိ ရက္ရက္စက္စက္ ႏွိပ္ကြပ္ေတာ့တာပါဘဲ။ ဒါဟာ ျပႆနာကုိ မွန္ကန္စြာ ေျဖရွင္းတာ မဟုတ္လုိ႔ လတ္တေလာ ႏွိပ္ကြပ္မႈေၾကာင့္သာ ေခတၱခဏ ၿငိမ္သက္သြားေပမယ့္ လုံး၀မီးေသသြားတာမ်ဳိးမဟုတ္ဘဲ တႀကိမ္မဟုတ္ တႀကိမ္မွာ ျပန္လည္ေပါက္ကြဲျပန္ပါေတာ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ အာဏာရွင္စနစ္မွာ အေပၚယံၾကည့္ရင္ ေတြ႕ျမင္ရတဲ့ တည္ၿငိမ္မႈဟာ စစ္မွန္တဲ့ တည္ၿငိမ္မႈမ်ဳိးမဟုတ္။ အသက္ရွိေနေသးတဲ့ မီးေတာင္တခုရဲ႕ ၿငိမ္သက္မႈမ်ဳိးသာျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေတာ့...က်ေနာ္ အခုေလာေလာဆယ္ ေခတၱအေျခခ်ေနတဲ့ စကၤာပူမွာေရာ။ ဘဘလီတုိ႔ အေနနဲ႔ အိမ္နီးခ်င္းေတြ ဘယ္လုိဘဲ ဒီမုိကေရစီျဖစ္ျဖစ္၊ ငါတုိ႔ကေတာ့ Uniquely Singapore ဘဲလုိ႔ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ဆက္လက္ၿပီး မ်က္စိပိတ္ေအာ္ေနႏုိင္မလဲဆုိတာ ေစာင့္ၾကည့္ရေသးတာေပါ႔။

က်ေနာ္.....တခါတခါက်ေတာ့ စဥ္းစားမိတယ္။ ေၾသာ္....ငါတုိ႔ ျမန္မာျပည္သာ ဥေရာပ ႏုိင္ငံေတြ ၾကားထဲမွာ ရွိေနခဲ့ရင္ ၁၉၈၈ ေနာက္ပုိင္းမွာ ဒီမုိကေရစီ ျဖစ္တာ ၾကာခဲ့ေရာ့မယ္ ေပါ႔ေလ။ အခုေတာ့ တံငါနားနီး တံငါ၊ တ႐ုတ္နားနီး တ႐ုတ္ အဲေလ...မုဆုိးနားနီး၊ မုဆုိး ဆုိတာလုိ အာဏာရွင္၀ဲဂယက္က လြတ္မထြက္ႏုိင္ေသးဘူးျဖစ္ေနတယ္။

က်ေနာ္ထင္ပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ျမန္မာျပည္သာ ဒီမုိကေရစီစနစ္ကုိ က်င့္သုံးႏုိင္ၿပီဆုိရင္၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကလည္း ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ရာထူးမွာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနၿပီဆုိရင္......အာဆီယံ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ေဆြးေႏြးတဲ့ စကား၀ုိင္းေတြမွာ ေဒၚစုဟာ ဒီမုိကေရစီမက်င့္သုံးတဲ့ ႏုိင္ငံက ေခါင္းေဆာင္ေတြကုိ ေတာ္ေတာ္ဘဲ ေဘးၾကပ္နံၾကပ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ႏုိင္လိမ့္မယ္လုိ႔ ေတြးမိပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ စုိးရိမ္စိတ္နဲ႕မ်ား စကၤာပူက နအဖကုိ သက္ဆုိးရွည္ေအာင္ အကူအညီအေထာက္အပံ့ေတြ ေပးေနသလားလုိ႔ေတာင္ ေတြးေတာမိပါေတာ့တယ္။ ဒီအေတြးေတြကုိ ဘဘလီကုိ ျပန္မေျပာၾကနဲ႔ေနာ္။ ေတာ္ၾကာ အေနာ့္ကုိ အသေရဖ်က္မႈနဲ႔ တရားစြဲလုိ႔ အေနာ့္မွာ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႕ ေဒ၀ါလီခံေနရဦးမယ္။ ထူးပါဘူးေလ။ အခုလည္း ပုိက္ပုိက္က ရွိတာဟုတ္ပါဘူး...ဟီး။