“အိမ္”
ငယ္စဥ္တုန္းက ကိုယ့္မိဘအိမ္မွာဘဲ ေနခ်င္တဲ့ဆႏၵျပင္းျပခဲ့ဖူးတယ္။ ဒါဟာ သဘာဝတရားနဲ႔ လြဲေခ်ာ္ခဲ့ရတဲ့ ကေလးတေယာက္ရဲ႕ အိပ္မက္ဘဲဆိုပါေတာ့။
ငယ္စဥ္တုန္းက ကိုယ့္မိဘအိမ္မွာဘဲ ေနခ်င္တဲ့ဆႏၵျပင္းျပခဲ့ဖူးတယ္။ ဒါဟာ သဘာဝတရားနဲ႔ လြဲေခ်ာ္ခဲ့ရတဲ့ ကေလးတေယာက္ရဲ႕ အိပ္မက္ဘဲဆိုပါေတာ့။
ငယ္ငယ္က စာကေလးအိမ္ေလးေတြဝယ္၊ စပါးတြဲေလးနဲ႔ တြဲ ခ်ည္ၿပီး အိမ္တံစက္ၿမိတ္မွာ ခ်ိတ္ခဲ့ဖူးတယ္။ သူမ်ားေတြကေျပာၾကတယ္မို႔လား...အဲဒါမွကိုယ့္မွာလဲ မိသားစုေလး တမိုးထဲေအာက္ အတူျပန္ေနခြင့္ရမယ္ေပါ့။ ကေလးဆိုေတာ့ တကယ္ျဖစ္နိုင္ မျဖစ္နိုင္ သိပ္မစဥ္းစားခဲ့ပါဘူး..ဒီလိုဘဲဆုေတာင္းလိုက္တာပါဘဲ။ စာကေလးေလးေတြ စပါးလာစားတာျမင္ရင္ ေပ်ာ္ေနေရာ။ငွက္ကေလးေတြကို ခ်စ္တတ္တာလဲပါမွာေပါ့ေလ။ဒါပါဘဲ..ကေလးဘဝဆိုတာ။
တခါတခါေတာ့......ဘယ္ေလာက္ဘဲက်ဥ္းက်ဥ္း..ဘယ္ေလာက္ဘဲစုတ္စုတ္..ဒါ ငါ့မိဘအိမ္ဘဲဆိုတဲ့ အသိကေလးနဲ႔ အရာရာကို ရဲရဲယံုၾကည္လို႔ရတဲ့..သူမ်ားမ်က္နွာမၾကည့္ရတဲ့..သိမ္ငယ္စိတ္ကင္းၿပီး ပိုင္ပိုင္နိုင္နိုင္႐ွိတဲ့ ဘဝမ်ိဳးကို ေတာင့္တခဲ့ဖူးတယ္။အေမေနတဲ့ အခန္းက်ဥ္းေလးက အဲဒီအရာေတြ အားလံုး ကိုေပးခဲ့တယ္။ စာေမးပြဲေျဖရတဲ့ရက္ေတြဆိုအဲဒီအခန္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲ စာေတြက်က္ခဲ့ရဖူးတယ္။ယာယီခဏ အေမနဲ႔အတူေနခြင့္ရခဲ့တဲ့ကာလေတြေပါ့။
နဲနဲပိုၿပီးနားလည္တဲ့ အရြယ္ေရာက္လာေတာ့..အေမနဲ႔အတူေနခြင့္ ျပန္ရလာခဲ့တယ္။.... အႀကိမ္ႀကိမ္ ေျပာင္းဟယ္ေရႊ႕ဟယ္နဲ႔ ငွါးေနခဲ့ရတဲ့ အေမ့ရဲ႕ အိမ္ေတြကလည္းမနည္းမေနာေပါ့။
ေၾသာ္...ကိုယ္ပိုင္အိမ္မ႐ွိတဲ့ ဒုကၡကမေသးဘူးလို႔ စၿပီး ခံစားလာရျပန္တယ္။။ကိုယ့္အိမ္ ဆိုတဲ့ခံစားခ်က္ကို အျပည့္အဝခံစားလို႔မရတဲ့ ဘဝေတြဘဲ။ တန္ရာတန္ေၾကးလခေပးၿပီးေနတာဆိုေတာ့ ငယ္ငယ္ကအမ်ိဳးေတြအိမ္ မွာေနရသေလာက္ေတာ့ စိတ္မက်ဥ္းက်ပ္ဘူးေပါ့။ သို႔ေသာ္လည္း အိမ္႐ွင္မ်က္နွာေတာ့ အထိုက္အေလ်ာက္ၾကည့္ရေသးတာပါဘဲ။
အိမ္ငွားဘဝမွာက်င္လည္ခဲ့ရတာကေတာ့ျဖင့္ နိုင္ငံနယ္နမိတ္ကိုပါေက်ာ္ခဲ့ရတဲ့အထိ ဆိုပါေတာ့။ ခ်စ္သူမ်က္နွာ တကၽြန္းထင္ၿပီးလိုက္ခဲ့ တဲ့စင္ကာပူေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးမွာ။ ပထမဆံုး နွစ္ေယာက္အတူ ငွါးေနျဖစ္တဲ့အခန္းကစလို႔ ခုအခ်ိန္ထိ ငါးႀကိမ္ေျပာင္းခဲ့ဖူးပါတယ္။ ခ်စ္သူကေတာ့ တေယာက္ထဲနဲ႔ကို ႐ွစ္ႀကိမ္ေလာက္ေျပာင္းခဲ့ရသူ။အိမ္အသစ္္႐ွာ၊အိမ္ေျပာင္းရျခင္းဒုကၡေတြကိုေတာ့ထပ္ၿပီးစာဖြဲ႔မျပလိုေတာ့။ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့..
ငယ္ငယ္ကတည္းကေတာင့္တခဲ့ဖူးေသာ၊ခ်စ္သူ နဲ႔နွစ္ေယာက္အတူစိတ္ကူးယဥ္ခဲ့ဖူးေသာ၊ သမီးေလးကလိုခ်င္သည္ဟုေျပာေျပာေနတတ္ေသာ၊'ကိုယ္ပိုင္အိမ္ 'ကေလးတလံုး ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ေလၿပီ။(အိမ္ခန္းေလးဆို ပိုမွန္မည္္။)ကဲ..အခုဆို.ပစၥည္းအားလံုးက ကိုယ္ပိုင္ပစၥည္းေတြခ်ည္း ၊ ကုိယ္ႀကိဳက္တဲ့ေနရာမွာ ဒေရေဖာက္လို႔ ခ်ိတ္ခ်င္တာေလးေတြလဲခ်ိတ္လို႔ရၿပီ။ ကိုယ္ႄကိုက္တဲ့ေဆးေရာင္သုတ္ ၊ ကိုယ္ႄကိုက္သလို ခ်ယ္မွုန္း ၊ ဘယ္အိမ္႐ွင္မ်က္နွာမွၾကည့္စရာလဲမလိုေတာ့ၿပီ ။
သို႔ေသာ္....အိမ္ေျပာင္းျခင္း၊ အိမ္အသစ္႐ွာရျခင္း၊ အိမ္႐ွင္မ်က္နွာမၾကည့္ရျခင္း တို႔မွ ကင္းေဝးသြား၍ ဝမ္းသာရသည္မွတပါး 'ပိုင္ဆိုင္ျခင္း'ဆိုတာကို အျပည့္အဝ ခံစားရသည္ဟုမထင္မိ္။ေမ်ွာ္လင့္ထားသေလာက္လဲ မေပ်ာ္ခဲ့ပါ။
တကယ္ေတာ့ေပ်ာ္စရာအေကာင္းဆံုးအခ်ိန္ ျဖစ္ရမွာမဟုတ္ဘူးလား။
ဒါဆို...ဘာေၾကာင့္မ်ားအျပည့္အဝမေပ်ာ္နိုင္ရပါသလဲ။
ျပန္ေတြးၾကည့္ေတာ့ ေရးေရးေလးသိသလို....။
ငယ္ငယ္က စာကေလးအိမ္ေလးေတြခ်ိတ္ေတာ့ ဆုေတာင္းတာလိုသြားခဲ့သည္ထင့္....။မိသားစုေလး မခြဲမခြာ ဒီေရဒီေျမမွာ လို႔ ဆုေတာင္းခဲ့ရမွာ။ ဒါမွ........။
ေၾသာ္...ေရမၾကည္ ျမက္မနုေပမယ့္လဲ ကိုယ့္ေရေျမ ၊ကိုယ့္ေဒသရဲ႕ ေထာင့္တိုင္း ေနရာတိုင္း ကိုေတာ့ ေမြးဖြားခ်ိန္ကစလို႔... နွလံုးသားက ရင္းနွီးခဲ့ရသည္မဟုတ္ပါလား။
MDP
.jpg)
8 comments:
ကိုေပါေရ...မဒမ္ေပါကိုေျပာေပးပါ...ကၽြန္မနွလံုးသားကို ထိ႐ွသြားတဲ့postေလးပါလို႕...မဒမ္ေပါကို အမ်ားဖတ္လို႕ရတဲ့blogေလးတခုလုပ္ဖို႕တိုက္တြန္းၾကည့္ပါလား။ (postေကာင္းေကာင္းေလးေတြ ကိုေပါတေယာက္ထဲဖတ္ေနတာ မနာလိုဘူး...တို႕လဲဖတ္ခ်င္တယ္)
ကိုေပါ အမ်ိဳးသမီး ကို.. ကိုယ္ပိုင္ ဘေလာ့ မဖြင့္ ေတာင္.. အဲဒီမွာပဲ.. ကူေရး ခိုင္း ေပါ့.. သူေရး တာ ဖတ္ လို႕ေကာင္းတယ္... ငယ္ ငယ္ က..အေမ နဲ႕ အတူ မေန ရ တဲ့.. အျဖစ္ ေတြ ကလည္း..ကိုယ္နဲ႕ တထပ္ တည္း မို႕.. ဖတ္ရင္း..နားလည္ လြမ္း ေဆြး မိပါတယ္။
ေအာ္ ကိုေပါ ကိုေပါ
မဒမ္ေပါ စာမူနဲ႕ လုပ္စားသေပါ့..
ေပါေလစြ ေရႊဥာဏ္ေတာ္ကိုး..
ေလးစားပါတယ္..
မဒမ္ေပါက စာေရးေကာင္းမွေကာင္းပဲ... စာမူခေပးလိုက္ဦးေနာ္.
(ကိုေပါအား ပထမဆံုးေသာ တက္ဂ္သူဘြဲ႕ရဘေလာ္ဂါ)
မဒမ္ေပါကို လြတ္လပ္စြာ ဘေလာ့ဖြင့္လွစ္ခြင့္ ေပးလိုက္ပါ
တို႕အရီး တို႕အရီး....
It's really nice post and also remind me one of sound name (Mother's House) which very famous in burma during 1969 ~ 70. No place like mother home.
လာလည္ဖတ္႐ႈၾကသူအေပါင္းကုိ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ မဒမ္ေပါ ဘေလာ့ဂ္ကုိ အမ်ားျပည္သူကုိ ဖြင့္လွစ္ျပလုိ႔ မျဖစ္ေခ်ဘူး။ မစၥတာေပါ ကုိယ္က်ဳိးနည္းစရာေတြ ပါတယ္။ အဟိ။
တျခား သီးသန္႔ ဘေလာ့ဂ္တခု ေထာင္ဘုိ႔ေတာ့ တုိက္တြန္းလုိက္ပါမယ္။
Hi, ko Paw, just for y(our) home.
အေမ့ အိမ္
အ ကို ေတြ..အ မ ေတြ ရဲဲဲ့ အလယ္ အေမ က က်မ ကို ပို ကာ အေထြး ဆံုး မုိ ့ ခ်စ္ တယ္ ခ်စ္ တယ္...
အဆိုး အနဲြ ့ေတြ နဲ ့မိဘ ရဲဲဲ့ အ႐ိပ္ မွာ ကြယ္ ပူပင္ ေသာက ေတြ လဲမရွိ ခဲ့ ပါ တယ္..
လူ ့ေလာက အလယ္ ေလွ်ာက္ရတဲ့ အခါ ခ်စ္ရတဲ့ သူ ေတြ ့ရ ၿပန္ ေတာ့ အေမ့ အိမ္ ကို လဲ ေမ့ ထား ခဲ့ ပါ တယ္..
႐ုန္း ကန္ ရင္း ဘဝ မွာ ေလ ကြယ္ က်င ္လယ္ ခံ စား ရ ၿပန္ မ်ား လာ ေတာ့္ အေမ့ အိမ္ ကို ဘဲ သမီး ေအာင့္ ေမ့ လွ ပါ တယ္..
ဒီ သီ ခ်င္း ေလးဟာ ဟိုး.........လြုန္ခဲ့ေသာ နွွစ္ ၃၀ ေလာက္က ၿမန္မာ့အသံကေန လာေန ႀက သီ ခ်င္း ေလး ပါ..
အေၾကာင္းအမဴိးမဴိး နဲ့ အေမ့ အိမ္ ( ၿမန္မာၿပၫ္ ) ကို ခြဲခါ ေန ရ သူ ၫီ အကို ေမာင္နွမ မ်ားအား မ်ွေဝ ခံစား နုိင္ ႐န္ အတြက္ ၿဖစ္ပါတယ္.
>>>>>တင္........ သီခ်င္းေလးအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ အဲဒီသီခ်င္းဟာ က်ေနာ္ အင္မတန္ ႏွစ္သက္တဲ့ သီခ်င္းတပုဒ္ပါဘဲ။
Post a Comment