“မုိးစက္တင္ေလ ႏွင့္ ႏုိးက်က္သေရ”

ေသာကေ၀ ဒုကၡမုိးေရေတြ…..
မထိခုိက္ေအာင္ ကာဆီးခဲ့သူေရ….
အမည္ေပးလုိက္ခ်င္တယ္ေမ……….
မုိးစက္တင္ေလ…………

လႊမ္းမုိးရဲ႕ “မုိးစက္တင္ေလ” သီခ်င္းေလး ပါးစပ္ထဲေရာက္လာတာကုိ ဆုိညည္းရင္း ျမန္မာ့႐ုပ္ျမင္သံၾကားမွာ ဟုိတုန္းက ျပသေလ့ရွိေသာ သီခ်င္းသ႐ုပ္ေဖာ္ျပကြက္ကေလးကုိပါ တဆက္တည္း ျမင္ေယာင္မိသည္။ စက္တင္ဘာမုိးသည္းထဲမွာ လႊမ္းမုိးကုိ မုိးေရမစုိေအာင္ မိန္းမေခ်ာေလးတေယာက္က ထီးေဆာင္းေပးေနသည့္ ျပကြက္ကေလး။

ေၾသာ္…… သီခ်င္းစာသားေလးထဲက လႊမ္းမုိးရဲ႕ခ်စ္သူေကာင္မေလးကလည္း ၾကင္နာတတ္ရဲ႕။ ျပကြက္ထဲက မိန္းမေခ်ာေလးကလည္း ၾကင္နာတတ္ရဲ႕။ ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းလွပါတကား။

ဒါေပမယ့္ အဲသည္စက္တင္ဘာလမွာဘဲ ေသာကေ၀ ဒုကၡမုိးေရေတြကေန မထိခုိက္ေအာင္ ကာဆီးေပးရမယ့္အစား ေသာကေ၀ ဒုကၡမုိးေရေတြကိုဘဲ ျပည္သူေတြအေပၚ ေစတနာဗလပြနဲ႔ ပက္ျဖန္းေပးခဲ့တဲ့ နအဖ ဆုိတဲ့ ခ်စ္စရာလူတသုိက္အေၾကာင္းကုိ သြားစဥ္းစားမိေတာ့ က်ေနာ့္ရင္ထဲက ၾကည္ႏူးစိတ္ကေလး လြင့္ျပယ္သြားသည္။

ၿပီးခဲ့ေသာ စက္တင္ဘာလ ၁၈ ရက္ေန႔က နအဖ စစ္အစုိးရ စစ္အာဏာသိမ္းတာ အႏွစ္ ၂၀ တင္းတင္းျပည့္တဲ့ေန႔။ စစ္အာဏာသိမ္းစဥ္က ရဟန္းရွင္လူ ေက်ာင္းသားျပည္သူေတြကုိ ရက္ရက္စက္စက္ ပစ္သတ္ခဲ့သလုိ ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးႀကီးအတြင္းမွာလည္း ရဟန္းရွင္လူေတြကုိ ရက္ရက္စက္စက္ ႐ုိက္ႏွက္ပစ္သတ္ခဲ့ျပန္သည္။

ဒါတင္မက။ အႏွစ္ ၂၀ လုံးလုံး ျပည္သူေတြကုိ နည္းမ်ဳိးစုံႏွင့္ ပရိေဒ၀ေသာကမီးေတာက္ေလာင္ေနေအာင္၊ ဒုကၡပင္လယ္ေ၀ေနေအာင္ “ေသာကေ၀ ဒုကၡမုိးေရေတြ” အၿငဳိးတႀကီးနဲ႔ သည္းႀကီးမဲႀကီး ပက္ျဖန္းေပးေနတဲ့ က်က္သေရတုံး နအဖ စစ္အစုိးရကိုလည္း…
အမည္ေပးလုိက္ခ်င္တယ္ေလ….
“ႏုိးက်က္သေရ”

ခက္ဆစ္။ ။ ႏုိးက်က္သေရ = No က်က္သေရ = က်က္သေရမရွိ။

Read more

“ေႂကြရက္ကယ္ေစာ”

ေၾသာ္….အခုေတာ့ သူတကယ္ဘဲ သြားရွာပါၿပီ။

“….သြားေပဦးေတာ့…ရဲေဘာ္ေရ…..”

က်ေနာ့္စိတ္ထဲမွာ တိတ္တဆိတ္ေရရြတ္လုိက္မိသည္။ ငါးႏွစ္တိတိ က်ေနာ္ႏွင့္အတူ လက္တြဲရင္း က်ေနာ့္ဒဏ္ကုိ ဆုိးတူေကာင္းဖက္ သည္းညည္းခံခဲ့သည့္ ရဲေဘာ္တေယာက္၏ ေနာက္ဆုံးခရီးတြင္ မ်က္ရည္မက်မိေအာင္ ထိန္းထားႏုိင္ခဲ့သည္မုိ႔ က်ေနာ့္အျဖစ္ကုိ နည္းနည္းေတာ့ က်ေနာ္အံ့ၾသမိသည္။ အမွန္ေတာ့ အဲသည္ အေ၀းဆုံးခရီးကုိ သူ႕အေနႏွင့္ သည္ေလာက္ ေစာစီးစြာ ထြက္ခြာသြားလိမ့္မည္လုိ႔ေတာ့ က်ေနာ္ စုိးစဥ္းမွ် မထင္မွတ္ထားခဲ့။

မွတ္မိေသးသည္။ လြန္ခဲ့သည့္ ငါးႏွစ္ က်ေနာ္တုိ႔အိမ္ကုိ သူစေရာက္လာစဥ္က က်ေနာ္က NTU မွာ ေက်ာင္းတက္ေနတုန္း။ ေက်ာင္းက ပေရာ့ဂ်က္ကုိ စလုပ္ေနခ်ိန္။ က်ေနာ့္ပေရာ့ဂ်က္အတြက္ အစစ သူက ကူညီပံ့ပုိးေပးသည္။ က်ေနာ့္ေက်ာင္းစာမ်ားမွာလည္း သူ႕အကူအညီသာမပါလွ်င္ က်ေနာ္နားလည္ဘုိ႔မလြယ္။

အဲသည္တုန္းက က်ေနာ္တုိ႔မွာ လင္မယားႏွစ္ေယာက္တည္း ကလင္မင္တီး ရပ္ကြက္တြင္ အိမ္ငွားေနၾကသည္ေပါ႔။ သူေရာက္လာသည့္အတြက္ က်ေနာ္တုိ႔ အေနမက်ဳံ႕ပါ။ က်ေနာ္တုိ႔ ဒဏ္ကုိသာ သူေကာင္းေကာင္းခံရေလေတာ့သည္။ က်ေနာ္တုိ႔လင္မယား ညဥ့္နက္သန္းေခါင္အထိ မအိပ္ဘဲေနလွ်င္ သူပါ အိပ္စက္ခြင့္မရ။ တစုံတခုအတြက္ အထိမ္းအမွတ္ပြဲက်င္းပလုိသည့္အခါ အရက္မေသာက္တတ္ေသာ သူ႔ကုိ ေဘးမွာထားၿပီး က်ေနာ္တုိ႔လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ဘီယာပုလင္းေထာင္တာမ်ဳိး၊ ၀ုိင္ေသာက္ၾကတာမ်ဳိးကေတာ့ သူ႕အဖုိ႔ အဆန္းမဟုတ္ေတာ့။ တခါတေလမ်ား လင္းအားႀကီးမွာ အလုိက္ကန္းဆုိးမသိ သူ႕ကုိ ႏႈိးခ်င္တတ္ၾကေသးသည္။

ေဟာ…သူေရာက္ၿပီး ၁ ႏွစ္ေလာက္ေနေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ သမီးလည္း က်ေနာ္တုိ႔ထံ ေရာက္လာ၏။ အိမ္မွာအၿမဲက်န္ရစ္ခဲ့သည့္ သူ႔ချမာ သမီးဒဏ္ကုိပါ ေကာင္းေကာင္းႀကီး ခံရေခ်ေတာ့သည္။ သမီးကလည္း ကေလးမုိ႔ သူ႕ကုိ ႐ုိေသရမွန္းမသိ။ သူ႔ကုိဆုိလွ်င္ သမီးက ထုခ်င္ႏွက္ခ်င္၊ ကုတ္ခ်င္၊ ျခစ္ခ်င္တတ္သည္။ အၾကမ္းပတမ္းလုပ္ခ်င္သည္။ က်ေနာ္တုိ႔ကသာ မေနသာ၍ သမီးကုိ ၀င္ဟန္႔ရသည္။ သူကေတာ့ တကယ့္ေရခဲတုံး။ ဘာဆုိဘာမွ မေျပာ။ လုပ္တုိင္းခံသည္။

ေဟာ….က်ေနာ္တုိ႔ အိမ္ေျပာင္းေတာ့လည္း သူပါလုိက္ေျပာင္းလာၿပီး မခြဲမခြာ တအိမ္တည္း အတူဆက္ေနျဖစ္သည္။ က်ေနာ္တုိ႔ကလည္း သူ႕ကုိ သံေယာဇဥ္တြယ္ေနၿပီမုိ႔ မထားရစ္ခဲ့ရက္။

သည္လုိႏွင့္ က်ေနာ္တုိ႔ ႏုိင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈေတြမွာပါ၀င္ လႈပ္ရွားသည့္အခါ၊ အုိးေ၀အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာေတြလုပ္သည့္အခါ သူ႕ဆီက အကူအညီယူရသည္။ သူ႕အကူအညီမပါလွ်င္ က်ေနာ္တုိ႔သည္ေလာက္ ခရီးေရာက္မည္မဟုတ္။ ျပည္တြင္းႏွင့္ ႏုိင္ငံတကာတြင္ရွိေသာ ျမန္မာ့အေရးလႈပ္ရွားသူမ်ားကုိလည္း မ်ားေသာအားျဖင့္ သူကတဆင့္သာ ဆက္သြယ္ရသည္။

က်ေနာ့္ဒဏ္ကုိေတာ့ ေျပာစမွတ္တြင္ေလာက္ေအာင္ သည္းခံႏုိင္သူပင္။ က်ေနာ္က တခါတေလ သူနဲ႔အလုပ္လုပ္ရင္း အဆင္မေျပမႈႀကဳံလာသည့္အခါမ်ား၌ စိတ္ဆတ္သူပီပီ ေဒါသကုိ မထိန္းႏုိ္င္ဘဲ သူ႕ကုိ ေျခႏွင့္ ကန္ေက်ာက္မိသည့္ အခါမ်ားပင္ရွိသည္။ ဤသည္ကုိပင္ သူက စုိးစဥ္းမွ် စိတ္ကြက္ဟန္မျပ။

မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ သူ႔ချမာ အေလွ်ာ့ေပးကာ က်ေနာ္ျဖစ္ေစခ်င္သည့္အတုိင္းသာ တေသြမတိမ္း လုိက္လံလုပ္ေဆာင္ေပးခဲ့ရသည္ခ်ည္းျဖစ္သည္။

သုိ႔ေသာ္….လြန္ခဲ့သည့္ လအနည္းငယ္ကစ၍ သူ႕က်န္းမာေရး ခ်ဴခ်ာလာသည္။ အလုပ္လုပ္ရာတြင္ အရင္ကလုိ သြက္သြက္လက္လက္မရွိေတာ့။ တႀကိမ္တြင္ မနည္းႏႈိးယူရသျဖင့္ သူသြားေတာ့မည္ေလာဟု က်ေနာ္တုိ႔လင္မယားႏွစ္ေယာက္ အႀကီးအက်ယ္ ထိတ္လန္႔ရဘူးသည္။

ေၾသာ္…..အခုေတာ့ သူတကယ္ သြားရွာၿပီ။

ခ်စ္ခင္ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံျခင္းဟူသည္ ေကြကြင္းေနာက္ဆုံးျဖစ္ရေခ်ၿပီ။ သူ႕ကုိ မခြဲခြာလုိေသာ္လည္း အိမ္မွာ ဆက္ထား၍ မျဖစ္ေတာ့။ ထုံးတမ္းစဥ္လာအတုိင္း သူ႕ကုိ အိမ္မွ ထုတ္ရေပေတာ့မည္။

သူ႕ကုိ အိမ္မွ မထုတ္ခင္ ေနာက္ဆုံးအမွတ္တရအျဖစ္ သူ၏ ကုိယ္တြင္းအဂၤါေတြျဖစ္ေသာ Memory stick ႏွစ္ေခ်ာင္း၊ Harddisk ႏွစ္လုံးႏွင့္ က်ေနာ့္ဘာသာ ၀ယ္တပ္ထားေသာ Video downloading card တုိ႔ကုိ က်ေနာ္ျဖဳတ္ယူထားလုိက္သည္။

သူ႕၏ အသက္မဲ့ ခႏၶာကုိယ္ႀကီးအား “ကာရာကူနီ”ေခၚ ပစၥည္းအေဟာင္း၀ယ္သူ၏ လက္ထဲသုိ႔ အပ္လုိက္ၿပီးေနာက္ က်ေနာ့္ႏႈတ္မွ ေနာက္ဆုံးအႀကိမ္ လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ေရရြတ္လုိက္သည္။

“ကဲ…သြားေပဦးေတာ့…..Acer Desktop PC ႀကီးေရ။ မင္းကုိ Recycle လုပ္ျဖစ္ၾကလုိ႔ ေနာင္ဘ၀ ဆုိတာမ်ားရွိခဲ့ရင္ ကုိယ္နဲ႔မင္းရဲ႕ ဘ၀ဟာလည္း ႏွစ္လႊာေပါင္းမွ တရြက္ဘဲ ျဖစ္တဲ့ စြယ္ေတာ္ရြက္ကေလးမ်ားလို “ဘေလာ့ဂါနဲ႔ PC” ဘ၀ကုိ ျပန္ေရာက္ပါေစလုိ႔ ကိုယ္တကယ္ဘဲ လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ဆုေတာင္းလုိက္ပါတယ္….ခုိင္ရယ္….အဲေလ၊ ဟုတ္ေပါင္….Acer Desktop PC ႀကီးရယ္။ ေနာင္ဘ၀ဆက္တုိင္းမွာ မင္းကိုလည္း PC လုိ႔ဘဲ ဆက္၍ ေခၚမည္…Acer”

Read more

“ျမန္မာလူမ်ဳိးတုိင္း ဖတ္သင့္ေသာ”

မၾကာခင္ကမွ ေထာင္ကလြတ္ေျမာက္လာသည့္ သတင္းစာဆရာႀကီး ဦး၀င္းတင္ႏွင့္ ေတြ႕ဆုံေမးျမန္းခန္းကုိ ဧရာ၀တီ မဂၢဇင္းတြင္ ဖတ္႐ႈရသည္။

ျမန္မာလူမ်ဳိးတုိင္း မျဖစ္မေန ဖတ္႐ႈသင့္ေသာ ေတြ႕ဆုံေမးျမန္းခန္းျဖစ္သည္ဟု မွတ္ယူမိပါသည္။ ေအာက္ပါလင့္ခ္တြင္ သြားေရာက္ဖတ္႐ႈၾကရန္ တုိက္တြန္းလုိက္ပါသည္။

သတင္းစာ ဆရာႀကီး ဦး၀င္းတင္ႏွင့္ ေတြ႕ဆုံျခင္း

Read more

“ဥပေဒႏွင့္မညီေသာ ဥပေဒ”

(စကၤာပူ ဒု-၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ေ၀ါင္ကန္ဆင္းေျပာၾကားခ်က္ႏွင့္ပတ္သက္၍ စကၤာပူလူမ်ဳိး နာမည္ေက်ာ္ ေဆာင္းပါးရွင္ Alex Au (yawningbread) ေရးသားေသာ Burmese patriots "undesirable", says Singapore government ေဆာင္းပါးအား ဘာသာျပန္ဆုိသည္။)

“စကၤာပူအစုိးရမွ ျမန္မာအတုိက္အခံမ်ားအား ႏွင္ထုတ္ျခင္း” ဆုိတဲ့ ေဆာင္းပါးထဲမွာ ၄င္းတုိ႔တုိင္းျပည္ကုိ အုပ္ခ်ဳပ္ေနေသာ စစ္အစုိးရအား ဆန္႔က်င္ေသာ ႏုိင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈမ်ား၏ ရလဒ္အျဖစ္ ျမန္မာအခ်ဳိ႕ကုိ စကၤာပူအစုိးရက ႏွင္ထုတ္ခဲ့ျခင္းအေၾကာင္းကုိ “ေယာင္းနင္းဘရက္ဒ္”က ေရးသားခဲ့သည္။ ထုိျဖစ္ရပ္သည္ ယခုသီတင္းပတ္အတြင္း ပါလီမန္တြင္ ထပ္မံတင္ျပေဆြးေႏြးစရာျဖစ္လာခဲ့သည္။ ဒု-၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ႏွင့္ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးျဖစ္သူ ေ၀ါင္ကန္ဆင္းက စထရိတ္စ္တိုမ္းစ္ႏွင့္ တူေဒးသတင္းစာမ်ားထဲတြင္ ေရးသားထားသည့္အတုိင္း အစုိးရ၏ လုပ္ရပ္ကုိ ကာကြယ္ေျပာၾကားခဲ့သည္။

မေန႔က ထုတ္ျပန္ခဲ့ေသာ သူ၏ သတင္းထုတ္ျပန္ခ်က္ထဲတြင္ မစၥတာေ၀ါင္း ေျပာၾကားခ်က္မွာ ျမန္မာႏုိင္ငံသားမ်ားသည္ ၄င္းတုိ႔၏ ႏုိင္ငံေရးဦးတည္ခ်က္မ်ား ျပည့္၀ေရးအတြက္ ဆႏၵျပပြဲမ်ားကဲ့သုိ႔ေသာ တရားမ၀င္ လႈပ္ရွားမႈမ်ားကုိ ျပဳလုပ္ျခင္းျဖင့္ စကၤာပူ၏ ဥပေဒကုိ မထီမဲ့ျမင္ ျပဳလုပ္ခဲ့သည္ ဆုိ၏။

ဤသည္မွာ ဥပေဒေဘာင္အတြင္းမွသာ လုပ္ေဆာင္ရန္ စကၤာပူရဲတပ္ဖြဲ႕မွ အႀကိမ္ႀကိမ္အဖန္ဖန္ သတိေပးသည့္ၾကားမွ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္ဆုိ၏။

“အုိဘီပီ သည္သာ စကၤာပူတြင္ ရွိေသာ တဖြဲ႕တည္းေသာ မ်ဳိးခ်စ္အဖြဲ႕မဟုတ္။ ထုိ႔ျပင္ အုိဘီပီသည္ဟာ ျမန္မာ့အေရးကုိ စုိးရိမ္ပူပန္စိတ္ျဖင့္ လႈပ္ရွားမႈမ်ားကုိ ကမကထျပဳ ေဆာင္ရြက္ေသာ တဖြဲ႕တည္းေသာအဖြဲ႕အစည္းမဟုတ္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ဥပေဒကုိ လုိက္နာေဆာင္ရြက္ေသာ အျခားအဖြဲ႕အစည္းမ်ားကဲ့သုိ႔မဟုတ္ဘဲ အုိဘီပီသည္ ေျဗာင္က်က်ပင္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔၏ ဥပေဒမ်ားကုိ အစဥ္တစုိက္ ဖီဆန္ရန္ ဆုံးျဖတ္ခဲ့သည္။”

ယင္းကဲ့သုိ႔ေသာ လႈပ္ရွားမႈမ်ားမွ တခုသည္ ၿပီးခဲ့ေသာႏွစ္က အာဆီယံ ထိပ္သီးေဆြးေႏြးပြဲအတြင္း ႏုိ၀င္ဘာလ ၂၀ ရက္ေန႔တြင္ လမ္းမေပၚထြက္ ဆႏၵျပခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ လူေလးဆယ္ခန္႔သည္ ဘန္နာမ်ားကုိ ကုိင္ေဆာင္လ်က္ စစ္အစုိးရအား မေက်နပ္မႈမ်ားကုိ ေဖာ္ျပရန္ ေအာခ်ာ့ဒ္ပရိတ္ ဟုိတယ္ေရွ႕ ပလက္ေဖာင္းေပၚသုိ႔ ထြက္ခဲ့ၾကသည္။

ယင္းအျဖစ္အပ်က္ကုိ ကုိးကား၍ မစၥတာေ၀ါင္းက ေျပာၾကားသည္မွာ “ယင္းအုပ္စုသည္ အမ်ားျပည္သူႏွင့္ သတင္းမီဒီယာမ်ား၏ အာ႐ုံစုိက္မႈကုိ ရရွိေစရန္ တမင္သက္သက္ ရည္ရြယ္ကာ ထိပ္သီေဆြးေႏြးပြဲက်င္းပရာ ရွန္ဂရီလာ ဟုိတယ္အနီးေနရာကုိ ေရြးခ်ယ္ျပဳလုပ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္” ဟူ၏။ ( “ဟဲ့…. ဆႏၵျပပါတယ္ဆုိေနမွ ဘယ္..လူမသိ၊ သူမသိ ေခ်ာင္ထဲမွာ သြားျပေနလုိ႔ျဖစ္မလဲဟဲ့”…။ ပုံ- ဘာသာျပန္သူ)

“၄င္းတုိ႔၏ ဥပေဒႏွင့္မညီေသာ အျပဳအမူေၾကာင့္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔၏ လုံၿခဳံေရးမ်ားကုိ မလုိလားအပ္ေသာ အာ႐ုံေထြျပားမႈျဖစ္ေပၚေစၿပီး ထိပ္သီးေဆြးေႏြးပြဲတက္ေရာက္လာေသာ ကုိယ္စားလွယ္ေတာ္ႀကီးမ်ား (ထုိအထဲတြင္ အခ်ဳိ႕မွာ အာဆီယံအစုိးရေခါင္းေဆာင္မ်ားပါသည္)အတြက္ စီမံထားေသာ လုံၿခဳံေရးအစီအစဥ္မ်ားကုိ ထိပါးေစသည္။”
-စထရိတ္စ္တုိင္းမ္စ္သတင္းစာ၊ ၁၈ ရက္ စက္တင္ဘာလ ၂၀၀၈ ခု
(ျမန္မာ့အေရးလႈပ္ရွားသူမ်ား “ဥပေဒကုိ ဖီဆန္” ဆုိေသာ သတင္းမွ)

စထရိတ္စ္တုိင္းမ္စ္ႏွင့္ တူေဒးတြင္ ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ သတင္းအျပည့္အစုံကုိ ဒီမွာ ဖတ္႐ႈႏုိင္ပါသည္။

စထရိတ္စ္တုိင္းမ္စ္သတင္းစာတြင္ အုိဘီပီမွ ကမကထျပဳခဲ့ေသာ “ဥပေဒနဲ႔မညီသည့္” လုပ္ရပ္မ်ားကုိ အျခားျမန္မာအဖြဲ႕မ်ားမွ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ “ဥပေဒနဲ႔ညီသည့္” လုပ္ရပ္မ်ားႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္ကာ စာရင္းဇယားႏွင့္တကြ ေဖာ္ျပထားေပသည္။ ဇယားမွတဆင့္ အလြယ္တကူ ေတြ႕ျမင္ႏုိင္သည္မွာ ေအာက္ဒုိး (ျပင္ပတြင္) ျပဳလုပ္ေသာ လႈပ္ရွားမႈမွန္သမွ်သည္ “ဥပေဒႏွင့္မညီ”သည့္လုပ္ရပ္ျဖစ္ၿပီး အေဆာက္အဦးထဲတြင္ ျပဳလုပ္သမွ်ကုိမူကား ခြင့္ျပဳသည္ ဆုိသည့္အခ်က္ကုိ ျဖစ္သည္။ ထုိအေၾကာင္းကုိ ေနာက္ပုိင္းတြင္ ေဆြးေႏြးမည္။

ႏုိင္ငံတႏုိင္ငံသည္ တုိင္းျပည္ထဲသုိ႔ ဘယ္သူ၀င္သင့္သည္၊ ဘယ္သူ႕ကုိ ႏွင္ထုတ္သင့္သည္ စသျဖင့္ ဆုံးျဖတ္ပုိင္ခြင့္ရွိပါလား…။ ရွိပါသည္။ ထုိအခ်က္ႏွင့္ပတ္သက္၍ အျငင္းပြားစရာမရွိပါ။ ေမးျမန္းစရာရွိသည္မွာ ဘယ္သူ႕ကုိ ႏွင္ထုတ္သင့္သည္ဟု ဆုံးျဖတ္ရာတြင္ မည္သည့္အခ်က္အလက္မ်ားအေပၚ အေျခခံစဥ္းစား၍ ဆုံးျဖတ္သနည္း ဆုိသည့္ေမးခြန္းျဖစ္သည္။ အကယ္၍ ထုိဆုံးျဖတ္ခ်က္သည္ ႀကဳိက္သလုိဆုံးျဖတ္ခ်က္ (သုိ႔မဟုတ္) က်ဳိးေၾကာင္းမခုိင္လုံဘဲ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ျဖစ္ေနခဲ့လွ်င္ သင့္ေတာ္ပါမည္ေလာ။

“လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရးမွ အာဏာပုိင္မ်ားသည္ ဤအုပ္စုငယ္အား မလုိလားအပ္ေသာ ပုဂၢဳိလ္မ်ားအျဖစ္ ယူဆကာ ၄င္းတုိ႔အား ႏွင္ထုတ္ဘုိ႔ မွန္ကန္စြာ ဆုံးျဖတ္ခဲ့သည္။ ”

…..၄င္းတုိ႔၏ ယခုျဖစ္ရပ္ကုိ မီဒီယာႏွင့္တကြ ျပည္ပရွိ မသိနားမလည္ေသာ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားမွတဆင့္ ႏုိင္ငံေရးသေဘာသက္ေရာက္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေနမႈအား မစၥတာေ၀ါင္းက ႐ႈတ္ခ်လုိက္သည္။

သူက ၄င္းတုိ႔သည္ လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရး၏ အေရးယူမႈအား ႏုိင္ငံေရးအရအေရးယူမႈဟု လုပ္ႀကံေျပာၾကားေနသည္ဟု စြပ္စြဲလုိက္သည္။
------- စက္တင္ဘာလ ၁၈ ရက္ ထုတ္ တူေဒးသတင္းစာပါ 'Undesirable' persons should leave, House told သတင္းကုိ ကုိးကားသည္။

အထက္တြင္ ေတြ႕ခဲ့ရသည့္အတုိင္း ေ၀ါင္း၏ေျပာဆုိခ်က္မွာ ထုိသူမ်ားသည္ စကၤာပူ၏ ဥပေဒမ်ားကို အစဥ္တစုိက္ ခ်ဳိးေဖာက္ခဲ့သည္ ဆုိျခင္းျဖစ္သည္။ ဤေနရာတြင္ ကၽြႏု္ပ္ေတြးမိသည္မွာ စကၤာပူႏုိင္ငံသားမ်ားအေနျဖင့္ ၄င္းတုိ႔ဖာသာ ျပန္ေမးသင့္သည္မွာ “ဤဥပေဒမ်ားကုိယ္တုိင္က မည္မွ် ဥပေဒႏွင့္ ညီပါသနည္း” ဆုိသည့္ေမးခြန္းျဖစ္သည္။ သုိ႔တည္းမဟုတ္ ၄င္းဥပေဒမ်ားကုိ အနက္အဓိပၸါယ္ျပန္ဆုိရာတြင္ (ဥပေဒကုိ အသုံးခ်ဘုိ႔ စဥ္းစားရာတြင္) အဘယ္မွ် ဥပေဒႏွင့္ ေလ်ာ္ညီစြာ စဥ္းစားဆုံးျဖတ္ပါသနည္း ဟူေသာ ေမးခြန္းျဖစ္သည္။ အကယ္၍ ဥပေဒကုိယ္တုိင္က ဥပေဒႏွင့္မညီညြတ္ပါက စကၤာပူအစုိးရ၏ လုပ္ရပ္သည္ စာရိတၱပုိင္းဆုိင္ရာတြင္ ေကာင္းမြန္မွန္ကန္သည္ဟု မည္သုိ႔မွ် အေၾကာင္းျပ၍ မရေတာ့ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

ဥပေဒႏွင့္မညီေသာ ဥပေဒမ်ား

ဤေဆြးေႏြးပြဲတြင္ ဥပေဒမ်ားကုိယ္တုိင္က ဥပေဒႏွင့္မညီႏုိ္င္ဆုိေသာ အယူအဆကုိ ဆုပ္ကုိင္မိရန္အေရးႀကီးေပသည္။ ဥပမာတခုေပးရလွ်င္…. အတုိက္အခံပါတီတခုတည္ေထာင္ျခင္းအတြက္ မျဖစ္မေနေသဒဏ္ေပးရမည္ဟု ပါလီမန္တြင္ ဥပေဒတရပ္ကုိ ျပ႒ာန္းလုိက္ပါက အမ်ားျပည္သူအေနျဖင့္ ထုိဥပေဒ၏ မတရားမႈ၊ မွားယြင္းမႈကုိ အႀကီးအက်ယ္ အံ့အားသင့္တုန္လႈပ္ၾကေပမည္။ တရားမွ်တမႈကို အစစ္အေဆးမခံႏုိင္ေသာ၊ တိမ္းမွားယြင္းေစာင္းေနေသာ ဥပေဒမ်ားသည္ ဥပေဒႏွင့္မညီေသာ ဥပေဒမ်ားျဖစ္သည္။ အလားတူပင္ အေျခခံလူ႕အခြင့္အေရးမူ၀ါဒမ်ားျဖင့္ ဆန္႔က်င္ေနေသာ ဥပေဒမ်ားသည္ ဥပေဒႏွင့္မညီေသာ ဥပေဒမ်ားပင္ျဖစ္ေလသည္။

ဥပမာအေနျဖင့္ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ အေထြေထြလူ႕အခြင့္အေရးေၾကညာစာတမ္းကုိ ၾကည့္ပါ။

အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ အေထြေထြ လူ႕အခြင့္အေရးေၾကညာစာတမ္းဆုိသည္မွာ အဘယ္နည္း။

အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ လူ႕အခြင့္အေရးေၾကညာစာတမ္းသည္ လူသားမ်ဳိးႏြယ္စုတရပ္လုံးတြင္ ပါ၀င္ေသာ အဖြဲ႕၀င္အားလုံး၏ အေျခခံက်ေသာ၊ ခြဲခြာဖဲ့ထုတ္၍မရေသာ အခြင့္အေရးမ်ားကုိ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာမွ် သေဘာတူစာခ်ဳပ္ေရးထုိးထားျခင္းျဖစ္သည္။ ၁၉၄၈ ခု၊ ဒီဇင္ဘာလ ၁၀ ရက္ေန႔တြင္ ကုလသမဂၢအေထြေထြညီလာခံႀကီးမွ လက္ခံအတည္ျပဳကာ ဤေၾကညာစာတမ္းသည္ လူသားတုိ႔၏ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ရပုိင္ခြင့္မ်ား၊ လြတ္လပ္မႈမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ ႏုိင္ငံမ်ားအၾကား ပထမဦးဆုံးအႀကိမ္ သေဘာတူညီခ်က္ပင္ျဖစ္သည္။

ဤလူ႕အခြင့္အေရးမ်ားထဲတြင္ ႏွိပ္စက္ညႇင္းပမ္းမႈမွ ကင္းလြတ္ပုိင္ခြင့္၊ ဥပေဒေရွ႕ေမွာက္တြင္ တန္းတူညီမွ် အခြင့္အေရးရပုိင္ခြင့္၊ တရားမွ်တေသာ တရားစီရင္မႈကုိ ရပုိင္ခြင့္၊ လြတ္လပ္စြာ လႈပ္ရွားသြားလာခြင့္၊ ႏုိင္ငံေရးခုိလႈံခြင့္ေလွ်ာက္ထားပုိင္ခြင့္ႏွင့္ လြတ္လပ္စြာေတြးေခၚခြင့္၊ ယုံၾကည္ကုိးကြယ္ခြင့္၊ ေတြးေတာႀကံစည္ခြင့္၊ ေဖာ္ထုတ္ခြင့္တုိ႔ကဲ့သုိ႔ေသာ လူမႈေရးႏွင့္ႏုိင္ငံေရးဆုိင္ရာ အခြင့္အေရးမ်ားပါ၀င္သည္။ ေၾကညာစာတမ္းပါ အခြင့္အလမ္းမ်ားတြင္ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရးႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈအခြင့္အေရးမ်ားျဖစ္ေသာ စား၀တ္ေနေရးႏွင့္ က်န္းမာေရးဆုိင္ရာ အခြင့္အေရးမ်ား၊ လူမႈလုံၿခဳံေရးမ်ား၊ အလုပ္လုပ္ခြင့္၊ လုပ္အားခႏွင့္ထုိက္တန္ေသာ လုပ္ခရပုိင္ဆုိင္ခြင့္၊ သမဂၢမ်ားဖြဲ႕စည္းပုိင္ခြင့္နွင့္ ပညာသင္ၾကားခြင့္တုိ႔လည္း ပါ၀င္ေပသည္။

လူမ်ဳိးတုိင္း၊ ႏုိင္ငံတုိင္းအတြက္ တေျပးတည္းစံထားစရာ စံခ်ိန္စံညႊန္းအျဖစ္ ရည္ရြယ္ခဲ့သည့္အားေလ်ာ္စြာ လြန္ခဲ့သည့္ ႏွစ္ေပါင္းငါးဆယ္အတြင္းတြင္ ဤအေထြေထြလူ႕အခြင့္အေရးေၾကညာစာတမ္းသည္ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာဥပေဒထုံးတမ္းစဥ္လာတြင္ သမုိင္းမွတ္တုိင္ မွတ္ေက်ာက္တခုျဖစ္လာၿပီး အစုိးရတုိင္းအေနျဖင့္ ၄င္းမူ၀ါဒအေပၚတြင္ လုိက္နာက်င့္သုံးရန္ လုိအပ္ခ်က္တရပ္ျဖစ္လာခဲ့ေခ်သည္။

ယခု ေ၀ါင္ကန္ဆင္းက ျမန္မာမ်ား ခ်ဳိးေဖာက္သည္ဟုေျပာေနေသာ ဥပေဒမွာ လြတ္လပ္စြာ စုေ၀းပုိင္ခြင့္ကုိ စည္းၾကပ္ေသာ ဥပေဒျဖစ္ေနသည္။ ေ၀ါင္းအဆုိအရ ထုိျမန္မာမ်ားသည္ အစုိးရထံမွ ခြင့္ျပဳခ်က္လုိင္စင္မပါဘဲ ဆႏၵျပျခင္းကုိ ကမကထျပဳခဲ့သည္ဆုိသည္။

ထုိကဲ့သုိ႔ ျပင္ပတြင္ စုေ၀းပုိင္ခြင့္ကုိ စည္းၾကပ္ေသာဥပေဒသည္ လူအမ်ားစု၏ အက်ဳိးစီးပြားအတြက္ (ဥပမာ လူအမ်ားလုံၿခဳံေရးအတြက္) လုိအပ္သည္၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ စုေ၀းျခင္းမျပဳလုပ္မီ ခြင့္ျပဳခ်က္လုိင္စင္ ေတာင္းခံရန္လုိအပ္သည္ စသျဖင့္ အေၾကာင္းျပခ်က္ေပးရန္ ျဖစ္ႏုိင္ေပသည္။ အျခား အစုိးရကုိ ဆန္႔က်င္ေသာ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားကဲ့သုိ႔မဟုတ္ဘဲ ေယာင္းနင္းဘရက္ဒ္အေနျဖင့္ ထုိဥပေဒ ထားရွိရျခင္းကုိ မူ၀ါဒအားျဖင့္ ေထာက္ခံပါသည္။

သုိ႔ရာတြင္ ထုိလုိင္စင္ကုိ ခ်င္ေဂး စီတန္းလွည့္လည္ပြဲကဲ့သုိ႔ အစုိးရက အားေပးျမႇင့္တင္ေသာ လႈပ္ရွားမႈမ်ားမွလြဲ၍ မည္သည့္အခါကမွ် လုိင္စင္ထုတ္ေပးျခင္းမရွိခဲ့သည္မွာ အျဖစ္မွန္ပင္ျဖစ္သည္။ ထုိကဲ့သုိ႔ ထပ္တလဲလဲ ျပင္းထန္စြာ ပယ္ခ်ျခင္း (လုိင္စင္ခ်မေပးျခင္း)ျဖင့္ ဥပေဒ၏ မူလ ရည္ရြယ္ခ်က္ကုိ ေဖာက္ဖ်က္ ဖ်က္ဆီးရာေရာက္ေပသည္။ မူလက က်ဳိးေၾကာင္းဆီေလ်ာ္သည့္ အေၾကာင္းျပခ်က္ျဖစ္သည့္ အမ်ားစုလုံၿခဳံေရး ျဖစ္ရေတာ့မည့္အစား အတုိက္အခံမ်ား (သေဘာထားအျမင္မတူညီသူမ်ား)ကုိ ႏွိပ္ကြပ္ရန္ျဖစ္လာခဲ့ေခ်သည္။ ဤသည္မွာ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာတြင္ လက္ခံက်င့္သုံးေနေသာ ဥပေဒျဖစ္သည့္ အေထြေထြလူ႕အခြင့္အေရး ေၾကညာစာတမ္းပါ အခြင့္အေရးကုိ ခ်ဳိးေဖာက္ျခင္း ျဖစ္သည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ဤဥပေဒ၏ အဓိပၸါယ္ကုိ အစုိးရက ျပန္ဆုိပုံ (တနည္း) အသုံးခ်ပုံမွာ ဥပေဒႏွင့္မညီ ျဖစ္ေနသည္။

အကယ္၍ ဥပေဒကုိယ္၌က သုိ႔မဟုတ္ ဥပေဒကုိ အသုံးခ်ပုံက ဥပေဒႏွင့္မညီခဲ့လွ်င္ အစုိးရ၏ စြတ္စြဲခ်က္ျဖစ္ေသာ “ဤဥပေဒမ်ားကုိ ျမန္မာမ်ားက မ်က္ကြယ္ျပဳျခင္းသည္ ဥပေဒႏွင့္မညီ” ဆုိေသာ ေျပာဆုိခ်က္သည္ တရားမွ်တေသာ၊ သမာသမတ္က်ေသာ ေျပာဆုိမႈျဖစ္ႏုိင္ပါဦးေတာ့မည္ေလာ။ အလားတူပင္ ဤအက်ဳိးအေၾကာင္းမခုိင္လုံေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္သည္ ျမန္မာမ်ားကို ႏွင္ထုတ္ရျခင္းအတြက္ တရားမွ်တေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္ေကာင္းတခု ျဖစ္ႏုိင္ပါဦးမည္ေလာ။

တစုံတေယာက္အား ဥပေဒခ်ဳိးေဖာက္သျဖင့္ အျပစ္ေပးမည္ဆုိလွ်င္ ထုိခ်ဳိးေဖာက္သည္ဆုိေသာ ဥပေဒကုိယ္၌က မတရားသည့္ဥပေဒျဖစ္ေနခဲ့ပါက ထုိခ်ဳိးေဖာက္သူအား အျပစ္ေပးသင့္ပါသေလာ။

သံ႐ုံးပိတ္ျခင္း

ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ ျပည္တြင္းသတင္းစာမ်ားတြင္ မေဖာ္ျပေသာ သတင္းမ်ားမွာ ျပည္ပရွိ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔၏ သံ႐ုံးမ်ားသည္ ယခုအခါ ဆႏၵျပသူမ်ား၏ ဦးတည္ခ်က္ ျဖစ္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သသည္။ ထုိဆႏၵျပပြဲမ်ားသည္ ေ၀ါင္းေျပာသလုိ မသိနားမလည္ေသာ ျပည္ပေရာက္အဖြဲ႕အစည္းမ်ားမွ လူအာ႐ုံစိုက္လာေစရန္ႏွင့္ မီဒီယာမ်ားမွ အာ႐ုံစုိက္လာေစရန္ ကမကထလုပ္ၿပီး ျပဳလုပ္ခဲ့ရျခင္းျဖစ္ေပမည္။

ဤဓါတ္ပုံမ်ားမွာ ၾသဂုတ္လ ၂၉ ရက္ေန႔က လန္ဒန္ရွိ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔၏ ဟုိင္းေကာ္မစ္ရွင္ (သံ႐ုံး)အျပင္ဖက္တြင္ ဆႏၵျပခဲ့ေသာ ပုံမ်ားျဖစ္သည္။ ဤဆႏၵျပပြဲေၾကာင့္ သံ႐ုံးအမႈထမ္းတဦး သံ႐ုံးအျပင္ထြက္ကာ ေန႔လည္ဘက္ သံ႐ုံးပိတ္ေၾကာင္း ႏုိ႕တစ္စာ ကပ္ရသည္အထိ ျဖစ္ခဲ့သည္။ (ဓါတ္ပုံကုိ မူရင္းေဆာင္းပါးတြင္ သြားၾကည့္ပါရန္)

စက္တင္ဘာလ ၁ ရက္ေန႔ကလည္း အိႏၵိယျပည္ နယူးေဒလီၿမဳိ႕ရွိ စကၤာပူသံ႐ုံးေရွ႕တြင္ ဆႏၵျပပြဲျဖစ္ခဲ့သည္။

ဤအျဖစ္အပ်က္မ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ အေရးတႀကီး ေမးသင့္သည့္ ေမးခြန္းမွာ လန္ဒန္ႏွင့္ နယူးေဒလီရွိ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔၏ သံ႐ုံးမ်ားအျပင္ဘက္တြင္ ေႂကြးေၾကာ္သံဆုိင္းပုဒ္မ်ားကုိင္ေဆာင္၍ ဆႏၵျပခဲ့သူမ်ားသည္ “ဥပေဒႏွင့္မညီေသာ”လုပ္ရပ္မ်ားကုိ ျပဳလုပ္ေနျခင္းေလာ၊ ထုိ႔အတြက္ သူတုိ႔ကုိ ၿဗိတိသွ်အစုိးရႏွင့္ အိႏၵိယ အစုိးရမ်ားမွ တုိင္းျပည္က ႏွင္ထုတ္မည္ေလာဆုိသည့္ ေမးခြန္းျဖစ္ပါသည္။

အကယ္၍သာ ၄င္းတုိ႔အေနျဖင့္ အဆုိပါကံၾကမၼာမ်ဳိးကုိ ခံရႏုိင္ဘြယ္မရွိဟု ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ ေတြးထင္ခဲ့လွ်င္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ဘာသာ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ ေအာက္ပါအတုိင္း ျပန္ေမးၾကည့္သင့္သည္။

“စကၤာပူက ဘာေၾကာင့္ သူမ်ားနဲ႔ မတူရသလဲ၊ ဥပေဒနဲ႔ညီျခင္း၊မညီျခင္းအေပၚ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔၏ ခံယူခ်က္(အေတြးအေခၚ) သည္ ဘာေၾကာင့္ သူမ်ားႏွင့္မတူ တမူထူးဆန္းေနရပါနည္း။”

မူရင္းဖတ္႐ႈရန္။

Burmese patriots "undesirable", says Singapore government

Read more

“၀မ္းေျမာက္ဖြယ္ သတင္း”

ဒီေန႔ ဦး၀င္းတင္ ျပန္လည္ လြတ္ေျမာက္လာတဲ့ေန႔ ....


ဦး၀င္းတင္ (ဓါတ္ပုံ-႐ုိက္တာ)

ဘဘဦး၀င္းတင္ က်န္းမာပါေစသတည္း။

အန္တီစု အျမန္ဆုံး လြတ္ေျမာက္ပါေစသတည္း။

ဒုိ႔ႏုိင္ငံ...ဒုိ႔လူမ်ဳိးရဲ႕ လြတ္ေျမာက္ျခင္း လမ္းစ၊ လြတ္လပ္ျခင္းလမ္းစ ျဖစ္ပါေစသတည္း။

-- AGENCE FRANCE-PRESS

“"က်ေနာ္က ႏုိင္ငံေရးသမားတေယာက္ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ႏုိင္ငံေရးပဲ ဆက္လုပ္မွာပဲ” ဟု နာမည္ဆုိးျဖင့္ေက်ာ္ၾကားလွေသာ အင္းစိန္ေထာင္ႀကီးႏွင့္ မလွမ္းမကမ္းရွိ သူ႔မိတ္ေဆြအိမ္တြင္ လာေရာက္စုေ၀းၾကေသာ လူမ်ားကုိ ဦး၀င္းတင္က ေျပာသည္။

"တိုင္းျပည္မွာ ဒီမိုကေရစီ ျဖစ္ထြန္း ေပၚေပါက္လာတဲ့အထိ က်ေနာ္ ဆက္လက္ၿပီး တိုက္ပြဲ၀င္သြားမယ္" ----------- ဦး၀င္းတင္။

ပူးတြဲဖတ္႐ႈရန္။
(၁) ေထာင္တြင္း ၁၉ ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာ ေနခဲ့ရသူ သတင္းစာဆရာၾကီး ဦး၀င္းတင္ လြတ္ေျမာက္ျပီ
(၂) Regime Frees Longest-serving Political Prisoner, Win Tin

Read more

“ေနာက္ထပ္ ရွက္စဖြယ္မသမာမႈႀကီးတခု”

(တနဂၤေႏြ၊ စက္တင္ဘာ ၂၁၊ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္)

ခဲဆိပ္သင့္ေနေသာ ကေလး ကစားစရာအ႐ုပ္မ်ား၊ အဆိပ္သင့္တိရိစာၦန္အစားအစာမ်ား၊ သြားတုိက္ေဆးမ်ားႏွင့္ အျခား အႏၱရာယ္မကင္းသည့္ ကုန္ပစၥည္းမ်ား ထုတ္လုပ္ခဲ့ျခင္းအတြက္ ေပါ႔ဆေသာ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းမ်ားႏွင့္ ရာဇ၀တ္မႈမကင္းေသာ လုပ္ရပ္မ်ားကုိ ႀကီးၾကပ္ေရးအဖြဲ႕မ်ားႏွင့္ ကုန္ပစၥည္းထုတ္လုပ္သူမ်ားက ႏွိမ္နင္းတုိက္ဖ်က္သြားမည္ဟု တ႐ုတ္အာဏာပုိင္မ်ားက ကတိေပးခဲ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ ယခုေနာက္ဆုံးျဖစ္ပ်က္ခဲ့သည့္ အဆိပ္သင့္ ကေလးႏုိ႔မႈန္႔မ်ားထုတ္လုပ္ျခင္းဟူေသာ မသမာမႈႀကီးသည္ တ႐ုတ္ျပည္အေနျဖင့္ ၄င္းတုိ႔ ထုတ္ကုန္ပစၥည္းမ်ား၏ ေဘးအႏၱရာယ္ကင္းရွင္းေရးအတြက္ လုံေလာက္ေသာ ႀကဳိးပမ္းအားထုတ္မႈမ်ဳိး မျပဳလုပ္ေသးသည့္အခ်က္ကုိ ထိတ္လန္႔ေျခာက္ခ်ားစဘြယ္ အခ်က္ေပးရာေရာက္ေပသည္။ ထုိ႔ျပင္ အျခားတုိင္းျပည္မ်ားမွ ကုန္ပစၥည္းတင္သြင္းသူမ်ားႏွင့္ အရည္အေသြးႀကီးၾကပ္သူမ်ားအား ၄င္းတုိ႔၏ သတိရွိမႈကုိ မေလွ်ာ့ခ်မိေစရန္ အခ်က္ေပးလုိက္ျခင္းလည္း ျဖစ္သည္။

၄င္း အဆိပ္သင့္ႏုိ႔မႈန္႔ေၾကာင့္ တ႐ုတ္ျပည္တြင္ ကေလးသူငယ္မ်ားစြာ ေသဆုံးခဲ့ရၿပီး ၆၀၀၀ ေက်ာ္ ေဘးဥပါဒ္သင့္ခဲ့ရသည္။ အမ်ားစုမွာ ေက်ာက္ကပ္တြင္ ေက်ာက္တည္ျခင္းႏွင့္ ေက်ာက္ကပ္လုံး၀ပ်က္စီးမႈကုိ ခံစားေနၾကရသည္။ ဤျဖစ္ရပ္မွာ အစုိးရႏွင့္တကြေသာ အလုပ္ဌာနႀကီးမ်ား၏ ေခါင္းေဆာင္မ်ားအေနျဖင့္ ၄င္းတုိ႔အား လုံၿခဳံေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ယုံၾကည္ကုိးစားမိေသာ မိသားစုေပါင္းမ်ားအေပၚတြင္ ရွက္စဘြယ္ ၀တၱရားပ်က္ကြက္မႈႀကီးပင္ ျဖစ္သည္။

ႏုိ႔မႈန္႔ေဖာ္စပ္မႈမ်ားတြင္ မယ္လမိန္းဟုေခၚေသာ အႏၱရယ္မ်ားသည့္ ဓါတုပစၥည္း တမ်ဳိးပါ၀င္ေနသည္။ ၄င္း ဓါတုပစၥည္းသည္ တျခားမဟုတ္။ ယခင္ႏွစ္က အေမရိကန္ရွိ ေခြးႏွင့္ေၾကာင္ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာကုိ နာမက်န္းျဖစ္ေစခဲ့ေသာ လက္သည္တရားခံလည္း ျဖစ္သည္။ အျဖစ္ႏုိင္ဆုံးအရာတခုမွာ ႏြားႏုိ႔အေရာင္းအ၀ယ္ျပဳလုပ္သူမ်ားသည္ စရိတ္စက ေလွ်ာ့ခ်ရန္အတြက္ ႏြားႏုိ႕ကုိ ေရေရာမည္။ ထုိ႔ေနာက္ ႏြားႏုိ႕အရည္အေသြးကုိ စစ္ေဆးရာတြင္ ပ႐ုိတိန္းဓါတ္ပါ၀င္မႈႏႈန္းထား ျမင့္တက္ေနေစရန္ မယ္လမိန္းကုိ ေရာထည့္ၾကျခင္းျဖစ္ေပမည္္။

ယခုအခါ တစထက္တစ ထင္ရွားလာသည့္အခ်က္မွာ အဓိက ႏုိ႕ထြက္ပစၥည္းကုမၸဏီႀကီးတခုျဖစ္ေသာ “စန္းလူ အုပ္စု” သည္ ဤျပႆနာကုိ လြန္ခဲ့သည့္ လေပါင္းမ်ားစြာကပင္ ႀကဳိတင္သိရွိေနခဲ့သည္ ဆုိေသာ အခ်က္ျဖစ္သည္။ ၄င္းကုမၸဏီတည္ရွိရာ ၿမဳိ႕နယ္မွ အာဏာပုိင္မ်ားအေနျဖင့္လည္း ဤျပႆနာကုိ လြန္ခဲ့သည့္ သီတင္းပတ္ေပါင္းမ်ားစြာကပင္ ႀကဳိတင္သိရွိေနခဲ့ပါလ်က္ ျပည္သူလူထုအား ႀကဳိတင္သတိေပးျခင္း တစုံတရာမျပဳခဲ့ (သုိ႔မဟုတ္) ကုန္ပစၥည္းမ်ားကုိ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ျပန္လည္ ေခၚယူသိမ္းဆည္းရန္ ဖိအားေပးခဲ့ဲျခင္းလည္း မရွိခဲ့ ဟူေသာ အခ်က္သည္လည္း ယခုအခါ ထင္ရွားလာသည္။ အကဲခတ္ေ၀ဖန္သူမ်ားက သုံးသပ္သည္မွာ ေဒသဆုိင္ရာ အာဏာပုိင္မ်ားသည္ အုိလံပစ္ပြဲေတာ္၏ အသေရကုိ ညႇဳိးႏြမ္းေစမည့္ နာမည္ဆုိးထြက္လာမည့္အေရးကုိ စုိးရိမ္ေနခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္ရမည္။ ၿပီးခဲ့ေသာ သီတင္းပတ္တြင္မွသာ ဗဟုိအစုိးရမွစတင္၍ စြမ္းစြမ္းတမံ တုန႔္ျပန္ေဆာင္ရြက္လာခဲ့ေလသည္။

ထုိအခ်ိန္မွစ၍ အာဏာပုိင္တုိ႔အေနျဖင့္ ပစၥည္းမ်ားကုိ ျပန္လည္ ေခၚယူျခင္း၊ သကၤာမကင္းသူမ်ားကုိ ဖမ္းဆီးျခင္း၊ ၿမဳိ႕ေတာ္၀န္တေယာက္အပါအ၀င္ ေဒသဆုိင္ရာ အစုိးရအရာရွိအခ်ိဳ႕ကုိ အလုပ္မွ ျဖဳတ္ပစ္ျခင္း တုိ႔ကုိ ျပဳလုပ္လ်က္ရွိသည္။ ယခင္က ထိပ္သီးကုမၸဏီႀကီးအခ်ဳိ႕အား ခြင့္ျပဳထားေသာ မိမိဘာသာႀကီးၾကပ္စစ္ေဆးပါခြင့္မ်ားကိုလည္း အရည္အေသြးႀကီးၾကပ္ေရးမွဴးမ်ားက ျပန္လည္႐ုတ္သိမ္းလုိက္သည္။ ယခင္က ျပႆနာတရပ္ျဖစ္လာတုိင္း တုိးတုိးတိတ္တိတ္ႏွင့္ ဖုံးကြယ္ေလ့ရွိေသာ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္ႏွင့္ မတူ တမ်ဳိးတဘာသာခြဲထြက္ကာ ယခုအခါ တ႐ုတ္ျပည္အေနျဖင့္ ကမၻာက်န္းမာေရးအဖြဲ႕ႀကီးအား အဆိပ္သင့္မႈအေၾကာင္းကုိ အသိေပးေဖာ္ရေပသည္။

ယခုအခ်ိန္တြင္မူ စုံစမ္းစစ္ေဆးသူမ်ားသည္ ကုမၸဏီ ၂၀ ထက္မနည္းက ထုတ္လုပ္ေသာ ကေလး ႏုိ႔မႈန္႔မ်ားတြင္ မယ္လမိန္ပါ၀င္ေနေၾကာင္း ေတြ႕ရွိခဲ့ရၿပီျဖစ္ေပသည္။ ၄င္းအထဲတြင္ တ႐ုတ္ျပည္၏ အႀကီးမားဆုံး ႏုိ႔ထြက္ပစၥည္းကုမၸဏီႀကီးအခ်ဳိ႕လည္း ပါ၀င္သျဖင့္ ျပႆနာမွာ ထင္ထားသည္ထက္ ပုိမုိႀကီးမား က်ယ္ျပန္႔ႏုိင္ေၾကာင္း ညႊန္ျပေနေလသည္။

ဤျဖစ္ရပ္သည္ ကုန္ပစၥည္းတင္သြင္းသူအေပါင္းအတြက္ အေလးနက္ဆုံးေသာ သတိေပးမႈႀကီးတခုကို ေဆာင္က်ဥ္းလာသည္။ တ႐ုတ္ကုန္ပစၥည္းမ်ားကုိ ၀ယ္ယူေနေသာ ကုမၸဏီမ်ား ႏွင့္ သြင္းကုန္မ်ားကုိ စစ္ေဆးရေသာ အစုိးရခန္႔အပ္သည့္ အရည္အေသြးၾကပ္မတ္သူမ်ားအေနျဖင့္ တ႐ုပ္ကုမၸဏီမ်ား၏ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္မ်ားကုိ ၾကပ္မတ္ရာတြင္ အစဥ္သတိရွိရမည္ဆုိသည့္အခ်က္ျဖစ္သည္။ ကမၻာတလႊားရွိ စားသုံးသူမ်ားအေနျဖင့္ မုခ်ရွိလိမ့္မည္ဟု စိတ္ခ်ယုံၾကည္ထားေသာ ေဘးအႏၱရာယ္ကင္းရွင္းေရးႏွင့္ပတ္သက္သည့္ စံႏႈန္းမ်ားကုိ အႀကီးဆုံးႏွင့္ အေကာင္းဆုံးဟု ယူဆရေသာ ကုမၸဏီႀကီးမ်ားကပင္ ကုိက္ညီျခင္းမရွိဘဲ လြဲေခ်ာ္တတ္ေသာေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္သည္္။

(International Herald Tribune သတင္းစာမွ အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္ကုိ ဘာသာျပန္သည္။ မူရင္းကုိ ဖတ္႐ႈရန္)

ပူးတြဲဖတ္႐ႈရန္။

(1) 12,900 kids ill

(2) အဆိပ္ႏုိ႔ရည္

Read more

“ဒု-၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေျပာၾကားခ်က္ႏွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍”

(ျမန္မာ့အေရးလႈပ္ရွားသူမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ စကၤာပူႏုိင္ငံ ဒု-၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ႏွင့္ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးျဖစ္သူ ေ၀ါင္ကန္ဆင္း၏ ေျပာၾကားခ်က္အေပၚ စကၤာပူႏုိင္ငံသားတဦး တုန္႔ျပန္ေရးသားခ်က္အား ဘာသာျပန္သည္။)

စကၤာပူတြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ စုေ၀းျခင္း၊ ဆႏၵျပျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ ျမန္မာမ်ဳိးခ်စ္မ်ားအား ဗီဇာႏွင့္ အလုပ္လုပ္ကုိင္ခြင့္ ပါမစ္မ်ား သက္တမ္းတုိးမေပးရျခင္း၏ ေနာက္ကြယ္မွ တကယ့္ သေဘာထားအမွန္ကုိ ဒု-၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ႏွင့္ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီး ေ၀ါင္ကန္ဆင္းမွ အတည္ျပဳေျပာၾကားသြားခဲ့သည္။

ေမွ်ာ္လင့္ထားသည့္အတုိင္းပင္ “ဥပေဒမ်ားအား အစဥ္တစုိက္ ဖီဆန္ျခင္း”သည္ စကၤာပူတြင္ အလုပ္လုပ္ကုိင္လ်က္ရွိေသာ (သုိ႔မဟုတ္) ပညာသင္ယူေနေသာ ျမန္မာအခ်ဳိ႕အား ၄င္းတုိ႔၏ ေနထုိင္ခြင့္မ်ား ကုန္ဆုံးသည့္အခါ ထြက္သြားရန္ ေျပာၾကားရျခင္း၏ ေနာက္ကြယ္က အေၾကာင္းရင္းမွန္ ျဖစ္ေၾကာင္း ဒု-၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေ၀ါင္းက အတည္ျပဳသည္။ ( စက္တင္ဘာလ ၁၈ ရက္ေန႔ထုတ္….စထရိတ္စ္တုိင္းမ္စ္ သတင္းစားပါ “ျမန္မာလႈပ္ရွားသူမ်ားသည္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ ဥပေဒမ်ားအား ဖီဆန္သည္” ဆုိေသာ သတင္းကုိ ကုိးကားသည္။)

ဒု-၀န္ႀကီးခ်ဳပ္သည္ ပါလီမန္တြင္ ႏုိမင္နိတ္တက္ အမတ္တေယာက္ျဖစ္သူ ယူနစ္ေအာ္လ္ဆင္ တင္ျပလာေသာ ေမးခြန္းကုိ တုန္ျပန္ရာတြင္ ေျပာဆုိခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ သူမ၏ ေမးခြန္းမွာ “ျမန္မာစစ္အစုိးရမွ စကၤာပူအစုိးရအား ျမန္မာစစ္အစုိးရဆန္႔က်င္သူမ်ားအေပၚ ႏွိပ္ကြပ္ႏွိမ္နင္းရန္ (သုိ႔မဟုတ္) ၄င္းတုိ႔၏ ေနထုိင္ခြင့္မ်ားကုိ ျငင္းပယ္ရန္ ဖိအားေပးျခင္း၊ ေတာင္းဆုိျခင္းမ်ား ရွိခဲ့သေလာ” ဟူေသာ ေမးခြန္းပင္ျဖစ္သည္။

ဒု-၀န္ႀကီးခ်ဳပ္၏ ထုတ္ျပန္ေၾကညာခ်က္မွာ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔အတြက္ အထူးတလည္ အံ့အားသင့္စရာ မဟုတ္ေပ။ ေမးစရာ ရွိသည္မွာ “ကၽြႏု္ပ္တုိ႔အားလုံး သိၿပီးသားအခ်က္ကုိ အတည္ျပဳရန္ အစုိးရသည္ အဘယ္ေၾကာင့္ ဤမွ်ၾကာျမင့္စြာ အခ်ိန္ယူခဲ့ရသနည္း” ဆုိသည့္ အခ်က္ျဖစ္သည္။

ယခုႏွစ္ ဇြန္လနဲ႔ ၾသဂုတ္လမ်ားအတြင္းက ျမန္မာမ်ဳိးခ်စ္ ၆ ဦး၏ ရီအင္ထရီပါမစ္၊ အီးပီ၊ ဒဗလ်ဴပီ ႏွင့္ အလည္အပတ္ ေနထုိင္ခြင့္မ်ားကုိ စကၤာပူလူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရးအာဏာပုိင္မ်ားႏွင့္ အလုပ္သမားအင္အား၀န္ႀကီးဌာနမွ ျငင္းပယ္ခဲ့စဥ္အခါက မည္သည့္အေၾကာင္းျပခ်က္မွ် အာဏာပုိင္မ်ားဘက္မွ ေပးခဲ့ျခင္းမရွိ။ အယူခံလႊာ (appeal)ကုိ ပယ္ခ်သည့္အခါတြင္လည္း မည္သည့္အေၾကာင္းျပခ်က္မွ်မေပး။ ယခုကဲ့သုိ႔ တကယ့္အေၾကာင္းရင္းမွန္ကုိ ေျပာျပႏုိင္ရန္ အစုိးရအေနျဖင့္ အဘယ္ေၾကာင့္ ကာလၾကာျမင့္စြာ အခ်ိန္ယူခဲ့ရသနည္း။

ျမန္မာႏုိင္ငံသားတုိ႔သည္ “ျပင္ပတြင္ ဆႏၵျပျခင္းမ်ား” ကဲ့သုိ႔ေသာ တရားမ၀င္သည့္ လႈပ္ရွားမႈမ်ားျဖင့္ ၄င္းတုိ႔၏ ႏုိင္ငံေရးရည္မွန္းခ်က္မ်ားကုိ ေဖာ္ေဆာင္ခဲ့သည္ဟုလည္း ဒု-၀န္ႀကီးခ်ဳပ္က ေျပာၾကားခဲ့ေသးသည္။

ဤေဆာင္းပါး၏ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ လူငါးေယာက္ထက္ပုိ၍ စုေ၀ျခင္းကုိ တားျမစ္ေသာ ဥပေဒသည္ မွ်တ၏၊ မမွ်တ၏ကုိ အကဲျဖတ္ရန္မဟုတ္။ သုိ႕မဟုတ္ အတုိက္အခံမ်ားကို ႏွိပ္ကြပ္ရာတြင္ ဤဥပေဒကုိ လုိသလုိထုတ္ယူသုံးစြဲသေလာဆုိသည့္အခ်က္ေပၚတြင္ အေထာက္အထားႏွင့္တကြ ေျပာဆုိသုံးသပ္ရန္လည္းမဟုတ္။ ဤကိစၥမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ ကၽြႏု္ပ္အျမင္ကုိ စာဖတ္သူမ်ားအေနျဖင့္ ကာလၾကာျမင့္စြာကပင္ နားလည္သေဘာေပါက္ၿပီး ျဖစ္သည္။

ကၽြႏု္ပ္ေထာက္ျပလုိေသာအခ်က္မွာ အာဏာပုိင္မ်ားအေနျဖင့္ ျမန္မာမ်ဳိးခ်စ္မ်ားအေပၚတြင္ စာနာေထာက္ထားငဲ့ညႇာျခင္း အလ်ဥ္းကင္းမဲ့သည့္အခ်က္ကုိပင္ ျဖစ္သည္။

ျပည္ပေရာက္ျမန္မာမ်ဳိးခ်စ္မ်ားသည္ စစ္အစုိးရမွ ရဟန္းရွင္လူမ်ားအေပၚ သတ္ျဖတ္ျခင္းကုိ ကန္႔ကြက္ဆႏၵျပခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ထုိ႔အတူ စစ္အစုိးရေရးဆြဲေသာ အေျခခံဥပေဒအား အတည္ျပဳရန္ႀကဳိးစားသည့္ အတုအေယာင္ လူထုဆႏၵခံယူပြဲအား ဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္ခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ဤအေရးမ်ားသည္ တိတ္ဆိတ္မေနဘဲ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆုိသင့္ေသာ အေရးကိစၥမ်ားျဖစ္သည္။ ျမန္မာတုိ႔၏ အသက္အုိးအိမ္စည္းစိမ္ႏွင့္ မိသားစုေပါင္းမ်ားစြာကုိ ထိပါးေနေသာ အေရးကိစၥမ်ားလည္း ျဖစ္သည္။ သုိ႔စင္လ်က္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပခဲ့ေသာ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားအေပၚတြင္ အဘယ္ေၾကာင့္ အစုိးရသည္ ၄င္း၏ သိနားလည္စိတ္ ေခါင္းပါးမႈ၊ အၾကင္နာတရားေခါင္းပါးမႈကုိ ျပသခဲ့ရသနည္း။ ၄င္းမ်ဳိးခ်စ္ျမန္မာတုိ႔သည္ ၄င္းတုိ႔၏ လႈပ္ရွားမႈမ်ားကို ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ျပဳမူခဲ့ၾကသည္။ ၄င္းတုိ႔ေၾကာင့္ အမ်ားျပည္သူအား အေႏွာက္အယွက္မျဖစ္ေစခဲ့၊ အဆင္မေျပမႈမ်ားအားလည္း မျဖစ္ေစခဲ့။ သုိ႔စင္လ်က္ အဘယ္ေၾကာင့္ ၄င္းတုိ႔အား သာမန္ရာဇ၀တ္သားမ်ားႏွင့္ တတန္းတစားတည္းထားကာ ဆုံးျဖတ္သနည္း။

ဒု-၀န္ႀကီးခ်ဳပ္က ေျပာလုိက္ေသးသည္။ “ျမန္မာတုိ႔သည္ စကၤာပူဥပေဒမ်ားကုိ ခ်ဳိးေဖာက္စဥ္က ခ်ဳိးေဖာက္ခဲ့ၿပီး ေနာက္တြင္ စကၤာပူ၌ ေနထုိင္ခြင့္ကုိ ၄င္းတုိ႔၏ ရပုိင္ခြင့္သဖြယ္္ ဖီဆန္ကာ ေတာင္းဆုိခဲ့ၾကေသးသည္” ဟူ၏။

ဤေျပာၾကားခ်က္သည္ ပုံႀကီးခ်ဲ႕ကာ တဖက္သတ္ေျပာၾကားမႈျဖစ္သည္။ ျမန္မာမ်ဳိးခ်စ္မ်ားအေနျဖင့္ စကၤာပူတြင္ ေနထုိင္ခြင့္သည္ ၄င္းတုိ႔ ရပုိင္ခြင့္ျဖစ္သည္ဟု ၄င္းတုိ႔ယူဆေၾကာင္း မည္သည့္အခါကမွ် တုိးတုိးတိတ္တိတ္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ လူသိရွင္ၾကားေသာ္လည္းေကာင္း ေျပာၾကားခဲ့ဘူးျခင္းမရွိ။ ၾသဂုတ္လ ၂၂ ရက္ေန႔က ပင္နင္ဆူးလား အိတ္ဇဲရွားဟုိတယ္တြင္ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲတြင္ မစၥတာ မ်ဳိးျမင္ေမာင္မွ အထူးတလည္ေဇာင္းေပးေျပာၾကားခဲ့ေသာအခ်က္မွာ ၄င္းတုိ႔အေနျဖင့္ အထူးမ်က္ႏွာသာေပးမႈမ်ားကုိ ေတာင္းဆုိေနျခင္းမဟုတ္ေၾကာင္း၊ ၄င္းတုိ႔အား တရားမွ်တစြာ ဆက္ဆံမႈ (right to be treated fairly) ကုိသာ ေတာင္းဆုိျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့သည္။

ဒု-၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ေျပာၾကားသည့္ ေနာက္တခ်က္မွာ “၄င္းတုိ႔သည္ ယခုကိစၥကုိ မီဒီယာမွတဆင့္၊ အေၾကာင္းရင္းမွန္ကုိ ေသခ်ာမသိေသာ ျပည္ပအဖြဲ႕အစည္းမ်ားမွတဆင့္ ႏုိင္ငံေရးအသြင္မေရာက္ ေရာက္ရန္ ႀကဳိးပမ္းေနၾကသည္။ ထုိသုိ႔ႀကီးပမ္းရာတြင္ ၄င္းတုိ႔အား စကၤာပူမွ ႏွင္ထုတ္ျခင္းသည္ ႏုိင္ငံေရးအရ တြန္းအားေၾကာင့္ျဖစ္သည္ဟု တမင္လုပ္ႀကံလီဆည္ခဲ့ၾကေသးသည္” ဆုိျခင္း ျဖစ္သည္။

ကၽြႏု္ပ္အျမင္အရဆုိလွ်င္ ဤကိစၥကုိ ႏုိင္ငံေရးအသြင္မေရာက္ ေရာက္ေအာင္ ဖန္တီးေနသူမွာ ျမန္မာမ်ဳိးခ်စ္မ်ားမဟုတ္။ ဒု-၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ကုိယ္တုိင္သာျဖစ္သည္။ လူအမ်ား၏ အသက္အုိးအိမ္စည္းစိမ္ႏွင့္ မိသားစုမ်ားစြာအေပၚ ေဘးအႏၱရာယ္က်ေရာက္ေနၿပီဆုိလွ်င္ ၄င္းတုိ႔၏ ေဘးဒုကၡကုိ အမ်ားသိေစရန္ အမ်ားေရွ႕ေမွာက္သုိ႔ ထြက္ျခင္းသည္ မွားယြင္းသည္ဟု ဆုိႏုိင္မည္ေလာ။ အကယ္၍ စကၤာပူႏုိင္ငံသားအခ်ဳိ႕အေနျဖင့္ ျပည္ပႏုိင္ငံတခုတြင္ ယခုကဲ့သုိ႔ မတရားျပဳမူခံခဲ့ရမည္ဆုိလွ်င္ ဒု-၀န္ႀကီးခ်ဳပ္အေနျဖင့္ ၄င္းစကၤာပူႏုိင္ငံသားမ်ားအား သူတုိ႔ဒုကၡအား ေရငုံႏႈတ္ပိတ္ေနေစရန္ ေမွ်ာ္လင့္ေနဦးမည္ေလာ ဟု ေမးစမ္းခ်င္ပါသည္။

မူရင္းကုိ ဖတ္႐ႈရန္။

DPM Wong confirms true intent behind non-renewal of visas/work permits of Burmese residents in Singapore

Read more

“ေဘာလုံးဆုိတာ လုံးေနေတာ့လည္း”

ျပႆနာကုိ မီးထြန္းရွာတယ္လုိ႔ ထင္ေတာ္မမူၾကပါနဲ႔။ အေရးႀကီးလွတဲ့ ျပႆနာတရပ္ေတာ့မဟုတ္လွပါဘူး။

ျပႆနာဆုိတာထက္ ပေဟဠိဆုိရင္ ပုိမွန္မယ္ထင္ပါရဲ႕။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ေက်ာကုန္းရဲ႕ လက္လွမ္းမမွီတဲ့ေနရာမွာ ယားဖုေပါက္ေနသလုိ အဲဒီပေဟဠိေလးေၾကာင့္ စိတ္ထဲမွာ သ႐ုိးသရီနဲ႔ေတာ့ ခံစားရတယ္ေပါ႔။ အဲသည္ ပေဟဠိကုိ အေျဖညႇိလုိ႔မရမခ်င္း သည္လုိဘဲ ဆက္လက္ခံစားေနရဦးမယ္ထင္တယ္။

ဒီလုိပါ.....ေဘာလုံးပြဲေတြမွာ လူေတြ ေျပာေလ့ေျပာထ ရွိတဲ့ စကားတခု ရွိပါတယ္။ ဘယ္ဘက္က “ႏုိင္မလဲ၊ ႐ႈံးမလဲ” ဆုိတာကုိ ႀကဳိတင္ထင္ေၾကးေပးရမယ့္အခါမ်ဳိးမွာ သုံးစြဲၾကတဲ့ လက္သုံးစကားေပါ႔။

“ေဘာလုံးဆုိတာက အလုံးႀကီးဆုိေတာ့လည္း အႏုိင္အ႐ႈံးက ေျပာရခက္သားဗ်”.........တဲ့။

ဒါမွမဟုတ္.......

“ေဘာလုံးဆုိတာ လုံးေနေတာ့လည္း ဘယ္သူႏုိင္မလဲဆုိတာ ကံေသကံမ မေျပာႏုိင္ဘူးေလ” ........တဲ့။

အဲသည္စကားကုိ ေဘာလုံး၀ါသနာရွင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေျပာၾကတယ္။ မထင္မရွားဆုိက္ကားဆရာကစလုိ႔ နာမည္ေက်ာ္ လူသိမ်ားတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ႀကီးေတြအဆုံး သုံးစြဲၾကေလ့ရွိတယ္။

က်ေနာ့္မွာေတာ့ အဲသည္စကားၾကားတုိင္း ေဘာလုံးပြဲ အႏုိင္အ႐ႈံး နဲ႔ ေဘာလုံးရဲ႕ လုံး၀န္းတဲ့ပုံသ႑ာန္အၾကားက က်ဳိးေၾကာင္းဆက္ႏြယ္ခ်က္ကုိ ရွာမေတြ႕ႏုိင္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။

ဒီလုိဗ်ာ။ ေဘာလုံးပြဲတပြဲမွာ ႏုိင္ဘုိ႔ဆုိတာ အသင္းလုိက္ အေပးအယူမွ်တမႈ၊ တဦးခ်င္း ေကာင္းမြန္မႈ၊ တဖက္အသင္းရဲ႕ အားနည္းခ်က္ကုိ အသုံးခ် ထုိးေဖာက္ႏုိင္မႈ၊ ဂုိးသြင္းတဲ့အခ်ိန္မွာ တိက်မႈ၊ ကံေကာင္းမႈ၊ အေျခအေန၊ အခ်ိန္အခါ၊ ကြင္း၊ ဒုိင္လူႀကီး၊ ရာသီဥတု စတဲ့ မ်ားျပားလွစြာေသာ အခ်က္ေတြအျပင္ မထင္မွတ္ဘဲ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အေျခအေနေတြအေပၚမွာလည္း မူတည္ေနပါတယ္မဟုတ္ပါလား။

တဖက္နဲ႔တဖက္ ေျခသိပ္မကြာတဲ့အသင္းေတြဆုိရင္ အဲသည္လုိ အႏုိင္အ႐ႈံးကုိ အဆုံးအျဖတ္ေပးႏုိင္တဲ့အခ်က္ေတြဟာ မ်ားျပားလြန္းလုိ႔၊ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာဘုိ႔လည္း ခက္ခဲလြန္းလုိ႔ ဘယ္ဘက္ကႏုိင္မလဲဆုိတာ ကံေသကံမ ေျပာမျပႏုိင္တဲ့အထိ ျဖစ္တတ္ၾကတယ္။ တခါတေလ ေျခအျပတ္အသတ္ကြာေနတဲ့အသင္း ၂ သင္း ကန္ရင္ေတာင္ မထင္မွတ္ဘဲ ေကာင္းတဲ့အသင္းက ႐ႈံးတတ္ပါေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေဘာလုံးပြဲမွာ အႏုိင္အ႐ႈံးကုိ ႀကဳိေျပာဘုိ႔ ခက္တယ္ဆုိတာကုိ အလြယ္တကူ နားလည္သေဘာေပါက္ႏုိင္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ “ေဘာလုံးပြဲထုံးစံမုိ႔ အႏုိင္အ႐ႈံးကုိ ႀကဳိတင္ဆုံးျဖတ္ဘုိ႔ဆုိတာ မလြယ္ပါဘူး” လုိ႔ ေျပာရမယ့္အစား “ေဘာလုံးဆုိတာ လုံးေနေတာ့လည္း ေျပာရခက္သား” လုိ႔ တင္စားေျပာလုိက္တဲ့အခါမယ္ က်ေနာ့္လုိ အေတြးေၾကာင္ေလ့ရွိတဲ့လူတဦးအဖုိ႔ ေအာက္မွာေဖာ္ျပထားတဲ့အတုိင္း ကပ္သီးကပ္သပ္ ေလွ်ာက္ေတြးစရာျဖစ္လာပါတယ္။

ေဘာလုံးဟာ လုံးေနလုိ႔ အႏႈိင္အ႐ႈံးေျပာရခက္တယ္ဆုိရင္ လုံး၀န္းမေနတဲ့ အရာကို အသုံးျပဳရတဲ့ တျခားကစားနည္းေတြမွာ အႏႈိင္အ႐ႈံးကုိ တပ္အပ္ ေျပာႏုိင္မလား။ ဥပမာ...ၾကက္ေတာင္၊ ေရကူး၊ ျမင္းစီး၊ အေမရိကန္ေဘာလုံး (လုံးေပမယ့္ ရွည္လေမ်ာ ပုံသ႑ာန္ရွိေတာ့ လုံး၀န္းတယ္ေျပာလုိ႔မရဘူးေလ)..........စသျဖင့္ေပါ႔ေလ။ နည္းနည္း ဂြတုိက္ၿပီး ေမးရမယ္ဆုိရင္ “ေဘာလုံးဆုိတာ ရွည္လေမ်ာႀကီးျဖစ္ေနရင္ အ႐ႈံးအႏုိင္ကုိ ကံေသကံမ ေျပာႏုိင္မလား” လုိ႔ ျပန္ေမးစရာရွိတယ္။ ဒါက အားကစားမွာ ေျပာတာပါ။

ျမင္းပြဲတုိ႔၊ ေလးေကာင္ဂ်င္တုိ႔၊ ဆယ္ျပားစိ ေခါင္းပန္းလွန္တာတုိ႔ပါ ထည့္စဥ္းစားလုိက္ရင္ လုံးမေနေပမယ့္ အႏုိင္အ႐ႈံးေျပာရခက္တဲ့ ကိစၥေတြ တေလွႀကီးေပၚလာျပန္ေရာ။ ဒါေပမယ့္...ေမ်ာက္ပန္းလွန္တဲ့ေနရာမွာ “ဆယ္ျပားစိ ဆုိတာ အျပားႀကီးဆုိေတာ့လည္း အႏုိင္အ႐ႈံးကုိ ကံေသကံမ မေျပာႏုိင္ဘူးေလ” လုိ႔ ေျပာတာမ်ဳိး မရွိဘူးေလ။

အဲသည္ေတာ့ “ေဘာလုံးဆုိတာ အလုံးႀကီးဆုိေတာ့ အႏႈိင္အ႐ႈံးေျပာရခက္တယ္” ဆုိတဲ့ စကားကုိ က်ဳိးေၾကာင္းခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာတဲ့နည္းကုိသုံးၿပီး နားလည္ရခက္ခဲေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သိတယ္မုိ႔လား။ ဆုိက္ကားသမားေတာင္နားလည္တဲ့ကိစၥမွာ က်ေနာ့္လုိ ကိုယ့္ကုိယ္ကုိ လူတတ္ႀကီးလုိ႔ အေျခာက္တုိက္ထင္ေနတဲ့လူက နားမလည္ႏုိင္ဘူးဆုိေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ကသိကေအာက္ေပါ႔။

ဒီအေၾကာင္းကုိ ေရးမယ္ စဥ္းစားေနတာၾကာပါၿပီ။ မေန႔ကေတာ့ က်ေနာ္ႀကဳိက္တဲ့ ကဗ်ာဆရာ ႏွင္းခါးမုိး ဘေလာ့ဂ္မွာ ကဗ်ာအသစ္ကေလးတပုဒ္တင္ထားတာေတြ႕လုိ႔ သြားဖတ္ရတယ္။ တကယ္ေကာင္းတဲ့ ကဗ်ာတပုဒ္ပါဘဲ။ သြားဖတ္ၾကဘုိ႔ ၫႊန္းခ်င္ပါတယ္။ ေခါင္းစဥ္က “လုိက္လုိက္ေကာက္ရတဲ့ ညေနခင္းမ်ား” တဲ့။

ကဗ်ာထဲမွာ “ေဘာလုံးဆုိကတည္းက အလုံးႀကီးေလ ဘာမွအေသအခ်ာမေျပာႏုိင္ဘူး” ဆုိတဲ့စာသားေလးကုိေတြ႕ေတာ့ က်ေနာ့္ ႏွလုံးသားက ယားဖုေဟာင္းျဖစ္တဲ့ အေျဖမညႇိႏုိင္ခဲ့တဲ့ ပေဟဠိကေလး ရင္ထဲမွာ ျပန္ေပၚလာတယ္။

စာဖတ္သူေရာ.......“ေဘာလုံးဆုိတာ လုံးေနေတာ့လည္း” ဆုိတဲ့ စကားမ်ဳိးကုိ တႀကိမ္တခါက သုံးခဲ့ဘူးပါသလား။

က်ေနာ့္ပေဟဠိေလးအေပၚ မိတ္ေဆြေရာ ဘယ္လုိသေဘာရပါသလဲ။

Read more

“ျပည့္နား၊ ျပည့္မ်က္စိကုိ ေဖာက္ထုတ္ျခင္း”

International Herald Tribune သတင္းစာရဲ႕ Opinion က႑မွာ ေန႔စဥ္ အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္ ႏွစ္ပုဒ္တင္ေလ့ရွိပါတယ္။ အဲဒီအယ္ဒီတာ့အာေဘာ္ေတြဟာ က်စ္က်စ္လစ္လစ္နဲ႔ အေၾကာင္းအရာတခုလုံးအေပၚမွာ ၿခဳံငုံမိသြားေအာင္ အၿမဲေရးႏုိင္တာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ တပုဒ္ကုိ စာတမ်က္ႏွာစာဘဲ ရွိတယ္။ အဂၤလိပ္စာနဲ႔ ျမန္မာစာကုိ ႐ုိး႐ုိးရွင္းရွင္းနဲ႔ က်စ္က်စ္လစ္လစ္ေရးတတ္ေအာင္ ေလ့လာေနဆဲ က်ေနာ့္အတြက္ အဲသည္ႏွစ္ပုဒ္ကုိ အၿမဲလုိလုိ ဖတ္႐ႈျဖစ္ပါတယ္။

ဒီကေန႔မနက္ ဖတ္ရတဲ့ အယ္ဒီတာ့အာေဘာ္ တပုဒ္က စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းလုိ႔ က်ေနာ္ဘာသာျပန္လုိက္ပါတယ္။ ေခါင္းစဥ္က “Killing the messengers in Putin’s Russia” ပါ။

“႐ုရွားျပည္ေထာင္စုရဲ႕ မြတ္ဆလင္လႊမ္းမုိးရာ ေကာ္ေကးဆပ္ေဒသမွာ သတင္းသမားတေယာက္ျဖစ္တဲ့ မာဂုိမက္ ယက္ဗ္လုိယက္ဗ္ဟာ အာဏာပုိင္ေတြကုိ အေႏွာင့္အယွက္ေပးေနခဲ့တယ္။ ယက္ဗ္လုိယက္ဗ္ဟာ အဲဒီေဒသက အာဏာပုိင္ေတြရဲ႕ အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈေတြနဲ႔ အတုိက္အခံႏုိင္ငံေရးသမားေတြအေပၚ အၾကမ္းဖက္ႏွိမ္နင္းေနမႈကုိ Ingushetia.ru ဆုိတဲ့ ၀က္ဆုိက္တခုေထာင္ၿပီး ေ၀ဖန္ေနခဲ့တယ္။ သူ႕ကုိ အာဏာပုိင္ေတြက ႏႈတ္ဆိတ္သြားေအာင္ လုပ္ႏုိင္ခဲ့ေပမယ့္လည္း သူတုိ႔သုံးစြဲခဲ့တဲ့ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္က လွစ္ေဖာ္ျပသလုိက္တာကေတာ့ ႐ုရွားရဲ႕ နယ္စြန္နယ္ဖ်ားကစလုိ႔ ကရင္မလင္ ျပသာဒ္ဘုံဖ်ားအထိ အျမစ္တြယ္ေနခဲ့တဲ့ လူဆုိးဓျမဂုိဏ္းဆန္ဆန္ ျပဳမူလႈပ္ရွားတတ္တဲ့ အၾကမ္းဖက္ဇာတ္႐ုပ္ႀကီးပါဘဲ။

ၾသဂုတ္လ ၃၁ ရက္ေန႔က ယက္ဗ္လုိယက္ဗ္ဟာ အရင္က ေကဂ်ီဘီ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္းျဖစ္ဘူးသူ၊ ၿပီးေတာ့၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဗလာဒီမာ ပုတင္ရဲ႕ လုပ္ေဖာ္ေဟာင္းလည္းျဖစ္ခဲ့ဘူးသူ အစ္ဂူေရွးရွားျပည္နယ္မွဴး မူရတ္ ဇုိင္ယာဇီေကာ့ဗ္နဲ႔အတူ ေလယာဥ္တစီးတည္းစီးၿပီး အဲဒီေဒသရဲ႕ ၿမဳိ႕ေတာ္ကုိ ပ်ံသန္းခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလုိ ၀က္ဆုိက္ကတဆင့္ အာဏာပုိင္ေတြကို ခုိးလုိးခုလု ျဖစ္ေအာင္လုပ္ခဲ့တဲ့သူဟာ ေလယာဥ္ပ်ံေပၚမွာ ျပည္နယ္မွဴးနဲ႔ အေခ်အတင္ ျငင္းခုန္ခဲ့တယ္လုိ႔ သတင္းေတြက ဆုိပါတယ္။ ေလယာဥ္လည္းဆုိက္ေရာ…သူ႕ကုိ ရဲကားတစီးေပၚတြန္းတင္ၿပီး ေခၚေဆာင္သြားတာကုိ ခံရတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူ႕အေလာင္းကုိ လမ္းနေဘးမွာ ေတြ႕ရတယ္။ ေခါင္းမွာ က်ည္ဆံတစ္ေတာင့္ ၀င္ေနတယ္။ အဲသည္မွာ အာဏာပုိင္ေတြအေနနဲ႔ လံၾကဳပ္ဇာတ္လမ္းတခုကုိ ထုတ္ျပန္ရပါတယ္။ ယက္ဗ္လုိယက္ဗ္ဟာ သူ႕ကုိ ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္သြားတဲ့ ရဲအရာရွိေတြထဲက တေယာက္ရဲ႕ ေသနတ္ကုိ လုယူလုိ႔ႀကဳိးစားရင္း မေတာ္တဆ ပစ္ခတ္မႈျဖစ္ၿပီး ေသသြားတယ္ဆုိတဲ့ မယုံႏုိင္စရာ လံၾကဳပ္ဇာတ္လမ္းတခုကုိပါ။

စတာလင္လက္ထက္က အသတ္ခံခဲ့ရတဲ့ သူေတြကုိ အမွတ္ရေနေစဘုိ႔ ရည္ရြယ္ရင္းနဲ႔ ဖြဲ႕စည္းတည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ မင္မုိရီယယ္လုိ႔ေခၚတဲ့ ႐ုရွားလူ႔အခြင့္အေရးအဖြဲ႕အစည္းက လုံး၀မညႇာမတာဘဲ ေ၀ဖန္လုိက္ပါတယ္။ ယက္ဗ္လုိယက္ဗ္ အသတ္ခံရမႈကုိ “အစုိးရႀကီးမွဴးတဲ့ အၾကမ္းဖက္မႈႀကီး” လုိ႔ ေခၚဆုိလုိက္ပါတယ္။ သတင္းသမားမ်ားကုိ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္တဲ့ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာအဖြဲ႕ႀကီးတရပ္ျဖစ္တဲ့ နယ္ျခားမဲ့ သတင္းေထာက္မ်ားအဖြဲ႕ကလည္း ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္မိေၾကာင္းေဖာ္ျပၿပီး အျဖစ္အပ်က္မွန္ကုိ ေျဖရွင္းခ်က္ေပးဘုိ႔ ဥေရာပသမဂၢကို ေတာင္းဆုိတုိက္တြန္းလုိက္ပါတယ္။

နယ္ျခားမဲ့သတင္းေထာက္မ်ားအဖြဲ႕ဟာ အစုိးရတရပ္ကေန သတင္းသမားေတြကုိ ေၾကာက္ရြံ႕သြားေအာင္၊ ႏႈတ္ပိတ္သြားေအာင္ အၾကမ္းဖက္မႈေတြ အသုံးျပဳေနတဲ့အေပၚ မီးေမာင္ထုိးျပရင္းနဲ႔ အမ်ားျပည္သူရဲ႕ သိရွိပုိင္ခြင့္ကုိ ေလ်ာ္ကန္သင့္ျမတ္စြာ အကာအကြယ္ေပးေနျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ႐ုရွားမွာဆုိရင္ အဲသည္လုိ မီးေမာင္းထုိးျပဘုိ႔ အရမ္းကုိလုိေနပါတယ္။ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ကစလုိ႔ ႐ုရွားျပည္တလႊားမွာ အသက္ခံရတဲ့၊ ဒါမွမဟုတ္၊ ေပ်ာက္ဆုံးသြားတဲ့ သတင္းသမားေပါင္း ၂၉၁ ေယာက္ထက္မနည္း ရွိပါတယ္။ အမႈအနည္းငယ္မွာသာ တရားခံကုိ ေဖာ္ထုတ္အေရးယူႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။

မင္မုိရီယယ္အဖြဲ႕က ထုတ္ျပန္ေၾကညာခ်က္ဟာ မေ၀းလွေသးတဲ့အတိတ္က အျဖစ္အပ်က္ေဟာင္းေတြကုိပါ ျပန္ေျပာင္းသတိရေစပါတယ္။ အဲသည္အခ်ိန္က ကရင္မလင္နန္းေတာ္မွာ အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့လူဟာ တကယ့္အဆုံးစြန္ ထိပ္သီးအၾကမ္းဖက္သမားႀကီးေပါ႔။ အင္ဂူေရွးရွားျပည္မွာ ဒီ၀က္ဆုိက္တည္ေထာင္သူအသတ္ခံရတဲ့ ျဖစ္ရပ္္ဟာ ဒီကေန႔ ကရင္မလင္နန္းေတာ္မွာ အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့အစုိးရရဲ႕ စ႐ုိက္သဘာ၀ကုိ ထင္ဟပ္ျပရာေရာက္ေနပါတယ္လုိ႔ ႐ုရွားလူ႕အခြင့္အေရးအဖြဲ႕က အခုလုိ ထုတ္ျပန္ေၾကညာျခင္းျဖင့္ သတိေပးေနခဲ့တာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္တက္တဲ့ အေမရိကန္သမၼတအေနနဲ႔ ပုတင္နဲ႔ သူရဲ႕ ေကဂ်ီဘီအေပါင္းအပါေဟာင္းေတြ ဖန္တီးခဲ့တဲ့ အာဏာစနစ္နဲ႔ ပက္သက္လုိ႔ မင္မုိရီယယ္အဖြဲ႕က ေထာက္ျပတဲ့အခ်က္ေတြကုိ အေသအခ်ာ ေစာေၾကာဆန္းစစ္ၾကည့္ဘုိ႔ လုိပါလိမ့္မယ္။ အေမရိကန္ေခါင္းေဆာင္သစ္ဟာ အမ်ဳိးသားအက်ဳိးစီးပြားကုိ ဦးတည္တဲ့ အေျခခံေပၚမွာရပ္တည္ၿပီး ကရင္မလင္နဲ႔ အေပးအယူ လုပ္ေကာင္းလုပ္ရပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ပုတင္ရဲ႕ အတြင္းသ႑ာန္နဲ႔ သူ႕အစုိးရရဲ႕ တရားဥပေဒစုိးမုိးေရးကုိ ဘယ္လုိသေဘာထားသလဲဆုိတဲ့အခ်က္ေတြအေပၚမွာ အလွည့္ျဖားမခံရဘုိ႔ေတာ့ လုိပါလိမ့္မယ္။”

ဒီသတင္းကုိ ဖတ္ရၿပီး နာရီပုိင္းအတြင္းမွာဘဲ တုိက္တုိက္ဆုိင္ဆုိင္ စကၤာပူက စထရိတ္စ္တုိင္းမ္စ္ သတင္းစာမွာပါတဲ့ စက္ရပ္သတင္းတခုကုိ သြားဖတ္ရျပန္ပါတယ္။ မူရင္း လင့္ခ္ေတြကုိ ပုိ႔စ္အဆုံးမွာ ထည့္ေပးထားပါတယ္။

အတုိခ်ဳပ္ကေတာ့ စကၤာပူမွာမၾကာခင္က ျဖစ္သြားခဲ့တဲ့ လီကြမ္းယူနဲ႔ ခ်ီဆြန္းဂၽြမ္တုိ႔အၾကား အသေရပ်က္မႈတရားခြင္အေၾကာင္းနဲ႔ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာဥပေဒရွင္မ်ားအဖြဲ႕ (ဘားေကာင္စီ)ရဲ႕ အစီရင္ခံစာအေၾကာင္းတုိ႔ကုိ ေရးသားေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ေ၀ါစထရိတ္ဂ်ာနယ္ကုိ စကၤာပူအစုိးရက တရားစြဲေတာ့မယ္ဆုိတဲ့ သတင္းပါဘဲ။ စကၤာပူအစုိးရဟာ သည္အမႈမ်ဳိးကုိ တျခားလြတ္လပ္တဲ့တုိင္းျပည္က တရား႐ုံးေတာ္ေတြမွာ တရားမစြဲဆုိရဲပါဘူး။ သူ႕ႏုိင္ငံက သူခ်ဳပ္ကုိင္ထားတဲ့ ကင္ဂ႐ူးကုတ္ လုိ႔ေခၚတဲ့ ဘက္လုိက္တဲ့ တရား႐ုံးေတြမွာဘဲ စြဲရဲတာပါ။ လီကြမ္းယူကုိယ္တုိင္ ဂုဏ္ယူ၀ံ့ႂကြားစြာေျပာခဲ့တာ ရွိပါေသးတယ္။ သတင္းစာေတြ သူ႕ကုိ ေ၀ဖန္ေရးသားလာရင္ သူ႕အေနနဲ႔ သတင္းစာေတြရဲ႕ အထိနာဆုံးေနရာျဖစ္တဲ့ ထုတ္ေ၀သူအိပ္ကပ္ကုိ ဦးတည္ ထုိးႏွက္မယ္ဆုိတာေပါ႔။ သူလုပ္ေလ့ရွိတာကေတာ့ အဲဒီသတင္းစာေတြရဲ႕ စကၤာပူမွာ ျဖန္ခ်ီပုိင္ခြင့္လုိင္စင္႐ုတ္သိမ္းမယ္၊ ခြင့္ျပဳေစာင္ေရ ေလွ်ာ့ခ်မယ္။ အသေရပ်က္မႈနဲ႔ တရားစြဲ ေလ်ာ္ေၾကးေတာင္းမယ္၊ အခုေနာက္ဆုံး FEER နဲ႔ အမႈစၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ စကၤာပူအစုိးရအေနနဲ႔ ႏုိင္ငံျခားသတင္းစာေတြ ဒီမွာ ျဖန္႔ခ်ီခ်င္ရင္ ဒီပုိ႔စစ္ တင္ရမယ္ဆုိတဲ့ ဥပေဒ သတ္မွတ္လုိက္တယ္။ ဒါမွ သူတုိ႔တရားစြဲတာကုိ တရားလာမဆုိင္ရင္ အဲဒီ ဒီပုိ႔စစ္ေငြကို အပုိင္သိမ္းလုိ႔ရမွာကုိး။

သည္အျဖစ္အပ်က္ေတြ ၾကားရဖတ္ရေတာ့ ေနဘုန္းလတ္အပါအ၀င္ သတင္းသမားေတြ၊ ဘေလာ့ဂါေတြကုိ မတရား ဖမ္းဆီး၊ ခ်ဳပ္ေႏွာင္၊ ေထာင္ခ်ခဲ့တဲ့ နအဖ အစုိးရကုိလည္း သတိရမိတယ္။ ရြံလည္း ရြံရွာမိတယ္။ စက္လည္း စက္ဆုပ္မိတယ္။

ကမၻာေပၚမွာ ရွိတဲ့ ဘယ္အစုိးရမဆုိ လြတ္လပ္စြာ ထုတ္ေဖာ္ေရးသားပုိင္ခြင့္ကုိ တနည္းမဟုတ္တနည္းနဲ႔ ခ်ဳပ္ထိန္းကန္႔သတ္ဘုိ႔ ႀကဳိးစားလာမယ္ဆုိရင္ က်ေနာ္တုိ႔အေနနဲ႔ အမ်ားအက်ဳိးစီးပြား၊ ကုိယ့္အက်ဳိးစီးပြားအတြက္ ကန္႔ကြက္သင့္ၾကပါတယ္။

တုိင္းျပည္တျပည္မွာ စား၀တ္ေနေရးေခ်ာင္လည္ရင္ေတာ္ၿပီ။ ဘယ္အစုိးရတက္တက္ ထမင္း၀ရင္ေတာ္ၿပီ ဆုိတဲ့အေတြးအေခၚမ်ဳိးဟာ လြတ္လပ္တဲ့လူမ်ဳိးရဲ႕ အေတြးအေခၚမ်ဳိးမဟုတ္။ ကၽြန္စိတ္၀င္ေနသူေတြရဲ႕အေတြးအေခၚ (တနည္းေျပာရလွ်င္) ကၽြန္ေစာ္နံေသာ အေတြးအေခၚသာျဖစ္ေၾကာင္း တင္ျပလုိက္ရပါတယ္။

မလြတ္လပ္တဲ့အေနအထားတခုမွာ အာဏာရပါတီကုိ မ်က္စိမွိတ္ေထာက္ခံသူေတြဟာ ျမန္မာျပည္က ႀကံဖြံ႕ေတြနဲ႔ ဘာမွ မကြာျခားဘူးဆုိတာ သေဘာေပါက္ၾကဘုိ႔လုိပါလိမ့္မယ္။

ပူးတြဲဖတ္႐ႈရန္။

(၁) Killing the messengers in Putin's Russia

(၂) Wall St Journal Asia sued

Read more

“ၾသဂုတ္လကုိ ျပန္ေစာင္းငဲ့ၾကည့္ျခင္း”

ၿပီးခဲ့တဲ့လ (ၾသဂုတ္လ) ထဲမွာ လႈပ္ရွားခဲ့တာေလးေတြကုိ မအားလပ္တာနဲ႔ မတင္ျဖစ္ဘူး။ အခု ဓါတ္ပုံေလးေတြနဲ႔ တကြ စုစည္းတင္ျပလုိက္ပါတယ္။

ပထမတခုကေတာ့ ၾသဂုတ္လ ၈ ရက္၊ ရွစ္ေလးလုံးႏွစ္ပတ္လည္ေန႔ အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ ပင္နင္ဆူးလားပလာဇာမွာ လာသမွ်လူေတြကုိ အေအးဘူးေတြ သြားေ၀ၾကတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔အားလုံး ေနာက္ေက်ာမွာ 8 ဂဏန္းပါတဲ့ ဂ်ာစီအနီေတြ ၀တ္ၾကတယ္။ က်ေနာ္တေယာက္ဘဲ က်ေနာ္နဲ႔ေတာ္တဲ့ အက်ႌဆုိက္ဇ္မွာ အနီေရာင္၀ယ္မရတဲ့အတြက္ ျဖဴေၾကာင္က်ားေလးျဖစ္ေနရွာတယ္။

(ရွစ္ေလးလုံးအထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ ပင္နင္ဆူးလားပလာဇာမွာ အေအးေ၀ေနၾကပုံ)

(ဆုိင္ထဲမွာ ၀င္ထုိင္ၿပီး ဒီလုိဒီလုိ ေလကန္လုိက္ေသးတယ္။)

ရွစ္ေလးလုံးႏွစ္ပတ္လည္အေၾကာင္းေျပာေတာ့.... လြန္ခဲ့တဲ့ သုံးႏွစ္ေလာက္က ပင္နီဆူးလားပလာဇာမွာ စာရြက္စာတမ္းေတြ စေ၀စဥ္က အခ်ိန္ကုိ သတိရတယ္။ စေနေန႔တုိင္းလုိလုိ က်ေနာ္ရယ္၊ မဒမ္ရယ္၊ (တခါတေလ သမီးပါ ပါတယ္)၊ အျခား မိတ္ေဆြ သုံးဦးေလာက္ရယ္ ပင္နီဆူးလားမွာ အင္တာနက္က ကူးယူထားတဲ့ စာရြက္စာတမ္းေတြကုိ ေ၀ၾကတယ္။ တခါေ၀ရင္ ေဒၚလာ ရွစ္ဆယ္၊ တရာဖုိးေလာက္ မိတၱဴကူးၿပီး ေ၀ၾကတာ။ ထုံးစံအတုိင္း အိတ္စုိက္ေပါ႔။

ပထမေတာ့ ကုိေရႊျမန္မာေလးေတြက စာရြက္စာတမ္း အလကားေ၀တာကို မယူရဲၾကဘူး။ ေနာက္ေတာ့က်ေတာ့ အပတ္တုိင္းလုိလုိ ေ၀တဲ့အခါမွ ရဲလာၾကၿပီး ကူညီေ၀ငွေပးတဲ့လူနဲ႔ ဘာနဲ႔ သုိက္သုိက္ၿမဳိက္ၿမဳိက္ျဖစ္လာတယ္။ တခါတေလ ကုိယ္က တျခားအစီအစဥ္ရွိလုိ႔ သြားမေ၀ျဖစ္ရင္ေတာင္ ျမန္မာေလးေတြဟာ ပင္နင္ဆူးလားပလာဇာကေန တေမွ်ာ္ေမွ်ာ္နဲ႔။ မလာရေကာင္းလားဆုိၿပီး အျပစ္တင္ေဖာ္ရလာတယ္။ Petition ေတြ ဘာေတြဆုိရင္လည္း စကၤာပူက အင္မတန္ အားရစရာ။ ခဏေလးအတြင္းမွာ လက္မွတ္ေတြ အမ်ားႀကီးရေရာ။

အဲသည္လုိ အေနအထားလဲ ေရာက္ေရာ.....အာဏာရွင္စကၤာပူအစုိးရက ထုံးစံအတုိင္း မ်က္စိစပါးေမႊးစူးလာတယ္ထင္ပါ႔။ အေဆာက္အဦး လုံၿခဳံေရးကတဆင့္ က်ေနာ္တုိ႔ကုိ စစ္လာေဆးလာလုပ္လာတယ္။ ထုံးစံအတုိင္း သူတုိ႔ေမးခြန္းက “ပါမစ္” ပါလား ေပါ႔ေလ။ “ပါမစ္” သြားေလွ်ာက္ေတာ့လည္း ေပးတာမဟုတ္ဘဲနဲ႔ ညစ္ပုံက။

ပင္နင္ဆူးလားပလာဇာမွာ နအဖအလုိေတာ္ရိ ေစ်းဆုိင္ေတြရွိေတာ့ အဲသည္ေစ်းဆုိင္ေတြက ေထာင္တာလည္း ပါသေပါ႔။

ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္......အဲသည္အခ်ိန္ကစလုိ႔ စကၤာပူေရာက္ျမန္မာေတြအၾကားမွာ ႏုိင္ငံေရး အသိစိတ္ေတြ ႏုိးၾကားလာေအာင္ အုိးေ၀(စကၤာပူ)အဖြဲ႕သားေတြဟာ ေန႔ႀကီးရက္ႀကီးအထိမ္းအမွတ္ေန႔ေတြမွာ အထိမ္းအမွတ္ပြဲေတြကုိ အိပ္စုိက္စနစ္နဲ႔ က်င္းပလာလုိက္တာ သုံးႏွစ္ေနလုိ႔ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးႀကီးလည္း ျပည္တြင္းမွာ ျဖစ္ေရာ။ စကၤာပူက ျမန္မာေတြရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးေရခ်ိန္ဟာ အျမင့္ဆုံး အထြတ္အထိပ္ကုိ ေရာက္သြားေတာ့တာပါဘဲ။ အဲသည္တုန္းက ျပည္ပမွာ စကၤာပူေရာက္ ျမန္မာေတြေလာက္ အင္အားေတာင့္တာမရွိဘူး။

က်ေနာ္တုိ႔ေတြ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးမတုိင္ခင္ က်င္းပခဲ့တဲ့ အထိမ္းအမွတ္ပြဲေတြတုိင္းမွာ စြဲစြဲၿမဲၿမဲ ထားရွိခဲ့တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ (၁) ျမန္မာေတြအၾကား ႏုိင္ငံေရးအသိစိတ္ျမင့္တက္လာဘုိ႔ရယ္...(to raise political awareness) (၂) ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီအေရးမွာ ကိုယ္တုိင္ကုိယ္က် ပူးေပါင္းပါ၀င္လာဘုိ႔ရယ္ (Participation) စတဲ့ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္ႏွစ္မ်ဳိးပါ။ ကို္ယ္တုိင္ကိုယ္က် ပူးေပါင္းပါ၀င္လာၿပီဆုိရင္ ေတာ္ေတာ္ႀကီးကုိ ခရီးေရာက္ေနၿပီေပါ႔။

ၿပီးခဲ့တဲ့လ ရွစ္ေလးလုံးအထိမ္းအမွတ္ကာလမွာေတာ့ စကၤာပူအစုိးရက ျမန္မာ့အေရးလႈပ္ရွားမႈေတြကုိ ဗီဇာလက္နက္နဲ႔ ႏွိပ္ကြပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ျဖစ္ေနေလေတာ့ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးကာလအတြင္းကလုိ ျမန္မာေတြ အားေတာင့္မေနပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ လြန္ခဲ့တဲ့ သုံးႏွစ္တာကာလက စာရြက္စာတမ္းစေ၀တဲ့အခ်ိန္ကနဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္ရင္ အမ်ားႀကီး အေျခအေနေကာင္းပါတယ္။ အေအးဘူး ကူညီေ၀ေပးတဲ့သူေတြရွိသလုိ စာရြက္စာတမ္း မေ၀ဘူးလား ေမးတဲ့လူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ အမွန္ကေတာ့ စာရြက္စာတမ္းေတြက ေနာက္တေန႔လမ္းျပၾကယ္ကလုပ္တဲ့ ဓါတ္ပုံျပပြဲမွာမွ တြဲၿပီး ေ၀ဘုိ႔ဆုံးျဖတ္လုိက္တဲ့အတြက္ အဲသည္ေန႔က မေ၀ျဖစ္လုိက္ပါဘူး။ အဲသည္ေန႔က စကၤာပူဘက္က ေထာက္လွမ္းေရးေတြဆုိတာ ေျခခ်င္းလိမ္ေနတာဘဲ။ အမ်ဳိးသမီးေတြ လက္ကုိင္အိတ္ထဲမွာ ကင္မရာထည့္ၿပီး (အိတ္မွာ အေပါက္ပါတယ္။ ႐ုတ္တရက္ၾကည့္ရင္ ပန္းပြင့္ေလးကပ္ထားသလုိဘဲ။ အဲသည္အေပါက္ကေနခ်ိန္ၿပီး ႐ုိက္ရတာ။ က်ေနာ္တုိ႔က ေနာက္ကေန ပတ္ေခ်ာင္းေတာ့ သူ႕အိတ္ထဲက ကင္မရာကုိ ခ်ိန္ေန၊ ျပဳေန၊ ၾကည့္ေနတာကို အတုိင္းသားေပါ႔။ ေနာက္ေတာ့ အဲသည္မိန္းမပုံကုိ ဓါတ္ပုံ၀ုိင္း႐ုိက္လုိက္ေတာ့ ထြက္ေျပးေရာ။) က်ေနာ့္တုိ႔ လႈပ္ရွားမႈကုိ မွတ္တမ္းတင္ေနတာ ေတြ႕ရတယ္။

က်ေနာ့္အေနနဲ႔ အင္မတန္ ႏွစ္ေထာင္းအားရမိတဲ့အခ်က္တခုရွိပါတယ္။ အဲသည္ေန႔က အမာခံလူစုထဲမွာ က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့လူေတြထဲမွာ လူတုိင္းဟာ ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီအေရးဟာ ခုေရတြင္းတူး ခုေရၾကည္ေသာက္ ရမယ္ထင္လုိ႔ ထလုပ္ၾကတဲ့လူတေယာက္မွ မပါ။ ဒီခရီးဟာ ၾကမ္းတမ္းခက္ခဲ ရွည္လ်ားမယ့္ ခရီး (Uphill task) ဆုိတာကုိ ေကာင္းေကာင္းသေဘာေပါက္သူေတြခ်ည္း။ ဒါေပမယ့္ မေလွ်ာ့ေသာလုံ႔လနဲ႔ ႀကဳိးစားတက္ေနသေရြ႕ကေတာ့ တခ်ိန္မွာ ေတာင္ႀကီး ဖ၀ါးေအာက္ ေရာက္ရမွာ အမွန္ပါဘဲ။

(Lotus ခန္းမက သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲ)

ေနာက္လႈပ္ရွားမႈတခုကေတာ့ စကၤာပူအစုိးရရဲ႕ ဗီဇာလက္နက္နဲ႔ ႏွိပ္ကြပ္မႈအေၾကာင္းကုိ ဖြင့္ခ်တဲ့ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲပါဘဲ။ အဲဒီ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲလုပ္လုိက္ရင္ မိမိကုိ စကၤာပူအစုိးရက ခ်က္ခ်င္းအေရးယူႏုိင္မွန္းသိသိနဲ႔ မတြန္႔မဆုတ္ဘဲ အမွန္တရားအတြက္ တုိက္ပြဲ၀င္ခဲ့တဲ့ ရဲေဘာ္ေတြရဲ႕ သတၱိကလည္း အံ့မခန္းပါ။

ေနာက္ဆုံးတပြဲကေတာ့ က်ေနာ္ရယ္၊ မဒမ္ရယ္၊ ကုိေဂ်ရယ္၊ ကုိမ်ဳိးျမင့္ေမာင္ရယ္ ေလးေယာက္သား ဒီက အတုိက္အခံ စကၤာပူဒီမုိကရက္ပါတီက က်င္းပတဲ့ ဟာ၀ုိင္ယီရွပ္ပါတီ ကုိ သြားတက္ၾကျခင္းပါ။ ကုိေဂ်နဲ႔က ဟုိေရာက္မွ ေတြ႕တာပါ။ ကမၻာေပၚမွာ ရွိတဲ့ အာဏာရွင္ေတြ အခ်င္းခ်င္းယုိင္းပင္းေနၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တုိ႔ ကမၻာတလႊားက ဒီမုိကရက္ေတြကလည္း ေသြးစည္းရေပမေပါ႔။ အဲသည္ေန႔က ေဒါက္တာခ်ီးရဲ႕ စာအုပ္အသစ္ျဖစ္တဲ့ “အလိမ္ညာခံရေသာ ႏုိင္ငံတႏုိင္ငံ ( A nation cheated ) ” ကုိ စတင္ထုတ္ေ၀တဲ့ေန႔။ ေဒါက္တာခ်ီးက က်ေနာ့္စာအုပ္ထဲမွာ လက္မွတ္ထုိးေပးေတာ့ “ဘယ္ေတာ့မွ အ႐ႈံးမေပးပါနဲ႔” တဲ့။ ပါးစပ္က မွာလုိက္ေသးတယ္။ စာအုပ္ထဲမွာေတာ့ စကၤာပူနဲ႔ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ဆုိၿပီး ေရးေပးလုိက္တာေပါ႔ေလ။

(Democrats go Hawaiian!)


(ႏွစ္ကုိယ္တူ ခ်စ္သမွ်ေဒြ..........)

(ေလးေယာက္ေပါင္း ေလာင္းေက်ာ္)


(ဆုိၾကမယ္၊ ေပ်ာ္ၾကမယ္)

အင္း.....ၾသဂုတ္လ၊ ၾသဂုတ္လ....။ ေတာ္ေတာ္ေလး အိပ္ပ်က္လုိက္ရတဲ့ ၾသဂုတ္လပါဘဲ။

ပူးတြဲၾကည့္႐ႈရန္။

သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲ ဗီဒီယုိ

Read more

“မိန္းမ၊ ေယာကၤ်ား အခြင့္အေရး”

ဒီေန႔ ပုိ႔စ္အသစ္တင္မည္။

ကို္ယ့္ရဲ႕ ပုိ႔စ္ကေလးကုိ ဆြဲေဆာင္မႈရွိေအာင္ ဘယ္လုိ စ ဖြင့္လုိက္ရပါ႔။

အား….ဟုတ္ၿပီ၊ အႀကံရၿပီ။ ဂလုိေလး ဖြင့္ၾကည့္လုိက္မယ္။

ကိုယ္႔ကို ေယာကၤ်ား သိပ္မပီသဘူးလို႔ တေယာက္ေယာက္က ေျပာလာခဲ႔ရင္ လက္ခံရမွာပါပဲ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ႔ ေယာကၤ်ားရယ္လို႔ က်ားက်ားယားယား၊ အၾကမ္းပတမ္း မေနတတ္။ စိတ္ေအး လက္ေအး ကႏြဲ႕ကလ်သာ သြားလာ လုပ္ကိုင္ခ်င္တယ္။

ဟဲ့….ပလုပ္တုတ္။ မနိပ္ေသးပါဘူး။ အဲသည္လုိသာ ေရးလုိက္လုိ႔ကေတာ့ ပရိတ္သတ္က ငါ႔ကုိ “သုိ႔ေလာ သုိ႔ေလာ” ထင္ကုန္ေတာ့မွာဘဲ။

တကယ္ကေတာ့ မုိးခ်ဳိသင္းရဲ႕ “စပယ္ေတြပြင့္ၿပီ” ပုိ႔စ္အဖြင့္က အေရးအသားေလးကုိ သေဘာက်မိလုိ႔ “မိန္းမ” ဆုိတဲ့ နာမ္ ေနရာမွာ “ေယာကၤ်ား” ဆုိတာ ထည့္ၿပီး နည္းနည္းဘဲေျပာင္းေရးၾကည့္လုိက္မိတာပါ။

ေနပါဦး…သူ႕တုန္းက ဖတ္လုိ႔ေကာင္းလ်က္နဲ႔ ငါ႔က်မွ ဘယ္လုိျဖစ္သြားရတာလဲ။ စဥ္းစားစမ္း… စဥ္းစားစမ္း။

ေၾသာ္…သိၿပီ။ သိၿပီ။ လား…လား…..သူက မိန္းမသား ျဖစ္ေနတာကုိး။ မိန္းမသားက အဲသည္လုိေရးရင္ အေၾကာင္းမဟုတ္ေပမယ့္ ေယာကၤ်ားသားက ေရးေတာ့ မသင့္ေလ်ာ္ဘူးေလ။ အသားက်ေနတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္မွာ အျမင္ေစာင္းလြယ္တတ္တယ္။ေနာက္ၿပီး ေယာက်ၤားေလးဆုိရင္ လူေတြက သိပ္ခြင့္လႊတ္တတ္ၾကတာမဟုတ္ဘူး။

ဟုတ္တယ္။ ဟုတ္တယ္။ စကားစပ္မိလုိ႔ ေျပာရရင္ တခ်ဳိ႕ေယာက်ၤားေတြ ရွိေသးတယ္။ မိန္းကေလးေတြနဲ႔ ရန္ျဖစ္တဲ့အခါမ်ဳိးမွာ (အထူးသျဖင့္ ႏုိင္ေအာင္မေျပာႏုိင္တဲ့အခါ)….

“မင္းကြာ….မိန္းကေလးမုိ႔ သည္းခံေနတာ။ ေယာက်္ားခ်င္းသာဆုိ ဆြဲထုိးလုိက္ၿပီ” ….တဲ့။

လုပ္ပုံက…လုပ္ပုံက။ ဘယ့္ႏွယ္ဗ်ာ…..အမ်ဳိးတူ ဖုိသတၱ၀ါခ်င္း ေဖးေဖးမမ လုပ္မယ္မရွိဘူး။ ေယာကၤ်ားခ်င္းဆုိ ဆြဲေတာင္ ထုိးမယ္ဆုိဘဲ။ သူရဲေကာင္းႀကီး ထလုပ္ေနတယ္။ အသားထဲကေလာက္ထြက္…ပုဆိန္႐ုိး…။

ဘယ္ေကာင္လဲကြ၊ ေယာက္်ားခ်င္းဆုိ ဆြဲထုိးမယ္ဆုိတဲ့အေကာင္….လာ…ထြက္ခဲ့။

မုိက္တုိင္ဆင္ နဲ႔ ေတြ႕ေပးလုိက္မယ္။ ဒါမွ မဟုတ္….ဗုိ္လ္ေအာင္ဒင္နဲ႔ ေပးေတြ႕လုိက္မယ္… ဟင္း..ဟင္း။

“ေဟ့ေကာင္၊ ရာမ…။ မင္းငါ႔ကုိ ထုိးရဲရင္ထုိး။ မင္း….ငါ႔ကုိ ထုိးလုိ႔ရရင္ ဗုိလ္လုပ္ေတာ့”….

အံမယ္….မိန္းကေလးေတြကလည္း အလာသားဗ်။ အတင္းတုပ္တာကုိ သူတုိ႔ရဲ႕ မဟာရပုိင္ခြင့္ႀကီးလုိ လက္၀ါးႀကီးအုပ္ထားတာကလား။

“ခစ္…ခစ္….လူႀကီးက၊ ေယာကၤ်ားႀကီးတန္မယ့္ အတင္းအုပ္ေနတယ္” ဆုိတာမ်ဳိးေပါ႔။ ေယာက်ၤားေတြကုိ ေျမႇာက္ေျပာသလုိလုိနဲ႔ Freedom of Speech ကုိ ပညာသားပါပါ ပိတ္ပင္ေနတယ္။ အဲလုိေျပာလုိက္လုိ႔ ကုိကုိပုရိသတုိ႔ကေရာ ရွက္သြားၿပီး မတုပ္ဘဲ ေနတယ္မွတ္လုိ႔လား။ ေ၀းေသး။ ဘီယာဆုိင္တုိ႔ လက္ဘက္ရည္ဆုိင္တုိ႔မွာ တေနကုန္တေနခန္း ထုိင္ၿပီး တုပ္ၾကတာေပါ႔ဗ်ာ။ ဘယ္ေနလိမ့္မတုန္း။

တကယ္တမ္းက်ေတာ့…. မိန္းကေလးေတြမွာလည္း တပန္းသာတဲ့ ေနရာေတြ ရွိပါသဗ်။ အခြင့္အေရးပုိရတဲ့ေနရာေတြရွိပါတယ္။ ေဖာ္ထုတ္ေပးဦးမွ… ။ အမ်ဳိးသမီးအခြင့္အေရးအတြက္ တုိက္ပြဲ၀င္ေပးေလ့ရွိတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ေဖာ္ ဘေလာ့ဖက္ နာမည္ေက်ာ္စာေရးဆရာမႀကီး သိသာေစရန္…..ဟိ။ (ဘဒူလဲဆုိတာ ေျပာျပ၀ူး)

ပထမဦးဆုံးအေနနဲ႔ အေျခခံလူ႕အခြင့္အေရးျဖစ္တဲ့ Right to life ကုိ မိန္းမေတြက ေယာကၤ်ားေလးေတြထက္ အႀကိမ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ပုိရေလ့ရွိပါသတဲ့။ (ဘယ္ကုိမွ မွီးျငမ္းကုိးကားၿပီးေျပာတာမဟုတ္။ ကုိယ္ေျပာတာဆုိရင္ မယုံမွာစုိးလုိ႔ “ပုိရေလ့ရွိတယ္” ေရးရမယ့္အစား “ပုိရေလ့ရွိပါသတဲ့” ဆုိၿပီး ခပ္တည္တည္နဲ႔ အုပ္ထည့္လုိက္တာ။)

ဥပမာ…ေလယာဥ္ပ်ံကုိ ျပန္ေပးဆြဲရင္ အရင္ဆုံး လႊတ္ေပးတာက မိန္းမနဲ႔ ကေလးငယ္ေတြ ခင္ဗ်။ ဦးစားေပးခံရပုံ၊ ဦးစားေပးခံရပုံ။ တေလယာဥ္ထဲစီး၊ တခရီးတည္း သြားၾကတဲ့ ကိုကုိကာလသားေတြချမာမွာေတာ့ ျပန္ေပးေတြ လက္မွာ “မုိးေသာက္က်လာ ထကာရြတ္ၾကေလ သံဗုေဒၵ၊ ခရီးရပ္ေ၀းသြားရင္း ရြတ္ၾကေလ သံဗုေဒၵ၊ အိပ္ယာ၀င္တုိင္း မဆုိင္းရြတ္ၾကေလ သံဗုေဒၵ” ျဖစ္ၿပီး က်န္ရစ္ခဲ့တာေပါ႔ခင္ဗ်ာ။

အံမယ္….ရထားေပၚမွာ၊ ဘတ္စ္ကားေပၚမွာလည္း ေယာက္်ားႀကီးတန္မဲ့နဲ႔ မိန္းကေလးနဲ႔ အၿပဳိင္ ထုိင္ခုံလုလုိ႔ မေကာင္းဘူးတဲ့။ အဲဒါနဲ႔ဘဲ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ရဲ႕ အေကာင္းစားေလး ကုိေပါတေယာက္ ကားေပၚ ရထားေပၚမွာ ေသြးက်ေအာင္ ရပ္ခဲ့ရေပါင္း မ်ားခဲ့ၿပီကြယ္။ (အရင္ပုိ႔စ္ကေလးထဲမွာ ေရးလုိက္မိတဲ့ ....ဘဒူ ဘာထင္ထင္ ဂ႐ုမစုိက္ဘူး…ဆုိတာေလးေတာင္ အဲဒီေနရာမွာ ေဘးခ်ိတ္ထားရတယ္)

အစားအေသာက္စားတာေလးေတာင္ ေလဒီဖတ္စ္…တဲ့။ ၀ ေသာသူကုိ စာနာပါ။

ဆက္သာ ေရးခ်ဦးမယ္ဆုိရင္ ဒီလုိဘဲ မိန္းမသားက တပန္းသာတဲ့ ေနရာေလးေတြ အမ်ားႀကီးထြက္လာဦးမယ္။ ပုိ႔စ္ရွည္သြားမွာစုိးလုိ႔ ဒီမွာဘဲ ရပ္လုိက္ေတာ့မယ္။ (ဆက္စဥ္းစား၍ မထြက္ေတာ့့သည့္အခါမ်ဳိးတြင္ ဤသုိ႔ ဤႏွယ္ အဆုံးသတ္ရေလ့ရွိသည္။)

ဟုိ…“ေယာကၤ်ားေတြဘာႀကဳိက္”၊ “မိန္းမေတြဘာႀကဳိက္” ေရးတဲ့ဆရာဆုိရင္ ပုိေတာင္ ေရးႏုိင္ဦးမယ္ထင္ပါရဲ႕။ (…...ေသေဖာ္ညႇိၾကည့္တာ………ဟိ)

ဘေလာ့ဂ္ဖတ္လာ မိတ္သဟာ… ခ်မ္းသာကိုယ္စိတ္ၿမဲပါေစ။ က်ားမ မဟူ စိတ္ၾကည္ျဖဴူ….. ညီတူအခြင့္အေရး ေပးႏုိင္ေစ။

Read more

“ႀကဳံရာဆုံရာ တမိနစ္တာ”

ေရးရတာ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ေတာ့ ႏုိင္တယ္။ တခ်ိန္က ျမန္မာမဂၢဇင္းေတြမွာ “တေန႔တာ”တုိ႔ ၊ “ႀကဳံရာဆုံရာ တမိနစ္တာ” တုိ႔ စတဲ့ က႑ေတြဆုိရင္ စာမ်က္ႏွာျဖဳန္းတယ္လုိ႔ ကုိယ္တုိင္ ေ၀ဖန္မိခဲ့တာကို သတိရတယ္။ အခု ေဒၚတန္ခူးက Tag တယ္ဆုိေတာ့လည္း ကုိယ့္အေၾကာင္းကုိယ္ ေဖာ္ရတာေပါ႔ေလ။ ေျပာခ်င္တာေလးေတြ တပါတည္း ေျပာခြင့္သာေတာ့မွာမုိ႔ ေက်းဇူးပါ တန္ခူးေရ။ ေခါင္းစဥ္ေတာ့ က်ေနာ္မုန္းတဲ့ နာမည္ကုိဘဲ ေျပာင္းၿပီးတတ္ေပးလုိက္ပါတယ္။ အဟိ....ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ Celebrity လုိလုိ Super Star လုိလုိ ခံစားရတယ္။

ကိုယ့္ရဲ့နာမည္ - အေမကေတာ့ စိတ္ၾကည္သာတဲ့အခ်ိန္ဆုိရင္ “မုိးကုိ” တဲ့။ စိတ္မၾကည္တဲ့အခ်ိန္ဆုိရင္ေတာ့ “ဟဲ့...ေကာင္ေလး” ဆုိၿပီး အသံကုန္ဟစ္လုိက္တာပါဘဲ။
မဒမ္ေပါကေတာ့ ပုံမွန္အတုိင္းဆုိ “ကုိကုိ” တဲ့။ က်ေနာ္ေပါက္ကရလုပ္ၿပီဆုိရင္ ရယ္က်ဲက်ဲနဲ႔ ေခၚပုံက “လဒ” တဲ့။
သမီးက က်ေနာ့္ကုိ တုိက္႐ုိက္ First person အေနနဲ႔ ေခၚတာဆုိရင္ေတာ့ “ေဖေဖ” တဲ့။ အဲ.....သူမ်ားနဲ႔ စကားေျပာရင္း က်ေနာ့္ကုိ ရည္ၫႊန္းခ်င္တာဆုိရင္ (Third person) “သူက၊ ေဖေဖက” လုိ႔ ေျပာမယ့္အစား “နင့္အေဖေလးက”တဲ့။ သုံးနွစ္အရြယ္ေရာက္တဲ့အထိ သူ႕အဖြားနဲ႔အတူ ျမန္မာျပည္မွာ ခြဲေနခဲ့ရတာဆုိေတာ့ အဖြားသုံးတဲ့ အသုံးအႏႈန္းအတုိင္း လုိက္သုံးရွာတာေပါ႔။ အခုေတာ့ အဲဒါေလးကုိဘဲ ခ်စ္ေနလုိ႔ ျပင္မေပးရက္ဘူး။

ကိုယ့္ကိုသူငယ္ခ်င္းေတြက ဒီလိုေခၚတယ္ - မရင္းႏွီးသူေတြက နာမည္အရင္းမွာ ေရွ႕က “ကုိ” တတ္ၿပီးေခၚၾကတယ္။ ေလးစားတယ္ဆုိတာထက္ သူတုိ႔ထက္ အသက္ႀကီးတယ္ထင္လုိ႔ ေခၚတာနဲ႔တူတယ္။ ရင္းႏွီးသူေတြက “ကုိေပါ” လုိ႔ေခၚတယ္။
က်ေနာ့္အသက္ထက္၀က္ေလာက္ ရွိတဲ့ ေကာင္မေလးက က်ေနာ့္ထက္ႀကီးတဲ့ သူ႕ခ်စ္သူကုိ “ကုိကုိ” လုိ႔ ေခၚၿပီး က်ေနာ့္ကုိက်ေတာ့ “ဦးေလး” လုိ႔ ေခၚလုိက္တုန္းက စိတ္ထဲမွာ အီတြန္႔ပြမ္သြားတယ္...ဟီးဟီး.....။
ဖုိရမ္ေတြမွာ သမိန္ေပါသြပ္ နာမည္ယူခ်င္တာ၊ သူမ်ားဦးသြားလုိ႔ ေညာင္ရမ္းဂြတုိနဲ႔ဘဲ ေက်နပ္လုိက္ရတယ္။

ကိုယ္ဒီမွာေနတယ္ - အခြင့္သာတာနဲ႔ တစကၠန္႔မဆုိင္းဘဲ ထြက္ေျပးခ်င္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ လြတ္လပ္မႈအေပါင္းတုိ႔ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာ စကၤာပူဆုိတဲ့ ကၽြန္းငယ္မွာ ေျခခ်ဳပ္မိေနတယ္။…။

ကိုယ့္ဆီ ဖုန္းဆက္ခ်င္ရင္ - မ်ားရဲ႕ ဖုန္းနံပါတ္ ေပးထားတဲ့ မိတ္ေဆြေတြအေနနဲ႔ ည ၁၂ နာရီအေလာက္အထိေတာ့ ေခၚလုိ႔ ရပါတယ္။ မ်ားက မာနမႀကီးတတ္ပါဘူး။

အေရာင္ဆိုရင္ - မ်ားတုိ႕က အေရာင္စြဲေတာ့ မရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သေကၤတအရကေတာ့ အနီေရာင္ကုိ အႀကဳိက္ဆုံးဘဲ။

အ၀တ္အစားဆိုရင္ - အ၀တ္အစားမွာ ကိုယ္နဲ႔ေတာ္တဲ့ ဆုိက္ဇ္က ရွာရခက္သမုိ႔ ေတာ္တာေလးမ်ားေတြ႕ရင္ ေခ်းမမ်ားႏုိင္ဘဲ ၀မ္းသာအားရ ၀ယ္ယူရတဲ့ အေျခကုိ ဆုိက္ေနပါၿပီကြယ္။

အစားအစာဆိုရင္ - ဘီယာနဲ႔ဆုိ ဘာမဆုိေကာင္းတယ္။ ဘီယာတီထြင္ခဲ့တဲ့လူကုိ ေက်းဇူးတင္တယ္။

ပစၥည္းဆိုရင္ - အီလက္ထေရာနစ္ ပစၥည္းေလးေတြကုိ အသစ္အဆန္း ျမင္တုိင္း၀ယ္ခ်င္မိတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခုေတာ့ လုိခ်င္ဆႏၵေတြကုိ ဦးစားမေပးေတာ့ပါဘူး။

သီခ်င္းဆိုရင္ - ေခတ္ေဟာင္းသီခ်င္းေတြ၊ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေတးေတြ၊ တခ်ဳိ႕ေသာ စတီရီယုိေတးေတြ ႀကဳိက္တယ္။ အႀကဳိက္ဆုံးအဆုိေတာ္ေတြကေတာ့ ေမရွင္၊ ၀င္းဦး၊ ကာပင္တာစ္ တုိ႔ပါဘဲ။ မာမာေအး၊ ကုိအံ့ႀကီး၊ ေဟမာေန၀င္း၊ အယ္လ္ခြန္းရီ၊ ေကာ္နီ၊ ေဇာ္၀မ္း၊ ခင္ေမာင္ထူးတုိ႔ကုိ ႀကဳိက္တယ္။ အမ်ားႀကီးက်န္ပါေသးတယ္။ ခ်မေရးႏုိင္ေတာ့လုိ႔။
မႀကဳိက္တဲ့ အဆုိေတာ္ေတြလည္း ရွိေသးတယ္။ ဟသၤာတထြန္းရင္၊ တြံေတးစုိးေအာင္။ ခင္ေမာင္တုိးနဲ႔ ထူးအိမ္သင္ကုိလည္း မႀကဳိက္ဘူးဆုိရင္ ၀ုိင္းဆဲၾကမလားမသိဘူး။ ခင္ေမာင္တုိးက ဘာသီခ်င္းဆုိဆုိ အဲဒီအသံဘဲ။ ထူးအိမ္သင္က “ေညႇာင့္ေညႇာင့္ေညႇာင့္ေညႇာင့္”
နဲ႔ ဆုိလုိ႔ မႀကဳိက္ဘူးဗ်။ (ထူးအိမ္သင္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ပရိသတ္ကေတာ့ ဆဲေတာ့မယ္။) မေလးရွားမွာတုန္းက ထူးအိမ္သင္ညီနဲ႔ တအိမ္တည္းေနခဲ့လုိ႔ ထူးအိမ္သင္ သီခ်င္းေတြ နားေထာင္ခဲ့ရတာေတာင္မႀကဳိက္ဘူး။

စာေရးဆရာ - အလႊမ္းမုိးဆုံးက ေရႊဥေဒါင္း။ ျမန္မာ၀တၳဳတုိမွာ အႀကဳိက္ဆုံးက ဂ်ာနယ္ေက်ာ္မမေလး၊ ၿပီးေတာ့ ခင္ေဆြဦး။ ၿပီးေတာ့ ဂ်ဴး။

စာအုပ္ - ေရႊဥေဒါင္းရဲ႕ တသက္တာမွတ္တမ္းနဲ႔ အေတြးအေခၚမ်ား။

Life style - တကယ္တမ္းက တေယာက္တည္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ဘဲ ေနခ်င္တယ္။ အခုေတာ့ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ သုံးေယာက္နဲ႔ ဘီယာေသာက္ရင္း စကားေျပာရတာကုိ ႏွစ္ၿခဳိက္တယ္။ မဒမ္နဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲ စိတ္ကူးေပါက္ရာသြားၿပီး ဓါတ္ပုံ႐ုိက္မယ္၊ စကားေျပာမယ္။ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္မယ္။ သမီးကုိ ရံဖန္ရံခါ သူသြားခ်င္တဲ့ေနရာ လုိက္ပုိ႔ေပးတယ္။

ကိုယ့္ရဲ့၀ါသနာ - ကုိယ္၀ါသနာပါတာကို အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ေဘးခ်ိတ္ရင္းခ်ိတ္ရင္းနဲ႔ အခု ကုိယ္ဘာ၀ါသနာပါသလဲေတာင္ မသဲကြဲေတာ့ဘူး။

အလိုခ်င္ဆံုးလက္ေဆာင္ - စကားေျပာေကာင္းျခင္း။ စာေရးေကာင္းျခင္း။ ေတြးေခၚစဥ္းစားတတ္ျခင္း။

ကိုယ့္ရဲ့အခ်စ္ဆံုးသူက - မဒမ္ေပါ။

ကိုယ့္ရဲ့အေလးစားဆံုးသူက - သက္ရွိထင္ရွားမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။

ကိုယ့္ရဲ့အခင္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းက - မဒမ္ေပါ။

ကိုယ့္ကို အမ်ားဆံုးနားလည္မွ ုေပးနိုင္သူက - အေမနဲ႔ မဒမ္ေပါ။

ကိုယ့္ရဲ့အမုန္းဆံုးသူက - မ႐ုိးမေျဖာင့္ လုပ္တတ္သူ။

ရင္အခုန္ဆံုးအခိ်န္ - စာေမးပြဲခန္းထဲ ၀င္ကာနီးအခ်ိန္.....နဲ႔..... ရုံးေနာက္က်ၿပီး ႐ုံးေပါက္၀မွာ ေဘာ့စ္နဲ႔ တည့္တည့္တုိးတဲ့အခ်ိန္။

အေၾကာက္ဆံုးအခ်ိန္ - တနဂၤေႏြေန႔ေလး ကုန္ဆုံးသြားၿပီး ေနာက္တေန႔ ႐ုံးျပန္တက္ရေတာ့မွာပါလားလုိ႔ စဥ္းစားမိတတ္တဲ့အခ်ိန္။

အမွတ္တရေန ့ - မဒမ့္ကုိ စခ်စ္သြားမိတဲ့ေန႔။

ဆုေတာင္းတိုင္းသာ ျပည့္မယ္ဆိုရင္ ေတာင္းမဲ့ဆု - သူရဲေဘာေၾကာင္သူေတြနဲ႔ ဘ၀ဆက္တုိင္း မဆုံရလုိ။

အခ်စ္ဆိုတာ - ရယူခ်င္တာေတြ မ်ားေနဆဲ။ ေပးႏုိင္ေအာင္ ႀကဳိးစားဆဲ။

အမုန္းဆိုတာ - တာရွည္မခံ။

အလြမ္းဆိုတာ - လြတ္လပ္မႈကုိဘဲ လြမ္းတယ္။

သံေယာဇဥ္ဆိုတာ - ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို အရင္းခံၿပီး သစၥာတည္တံ့တဲ့ တာ၀န္သိမႈတခု။

ဘ၀ဆိုတာ - ဘ၀ဆုိတာ လဒပ်ံသလုိဘဲ။ အရွိန္မရခင္ေတာ့ ခုန္ဆြခုန္ဆြနဲ႔ေပါ႔ဗ်ာ....။ အဟီး ေနာက္တာပါ။
ကိုယ့္ဆႏၵ စုိးစဥ္းမွမပါဘဲ၊ ေရြးခ်ယ္ခြင့္မရွိဘဲ လူျဖစ္တာကုိက ခံရဘုိ႔ျဖစ္လာတာပါ။ ဒီၾကားထဲမွာ ကို္ယ္လုပ္ခ်င္တာေလးမွ မလုပ္ရရင္ ဘာအဓိပၸါယ္ရွိေတာ့မတုန္း။ လူလူခ်င္း ကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ခ်င္သူေတြကုိ ေနရသခုိက္ ႏုိင္ႏုိင္မႏုိင္ႏုိင္ တဖက္တလမ္းကေန တြန္းလွန္တုိက္ဖ်က္သြားမယ္။

သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ - ကိုယ္နိမ့္ပါးတဲ့အခ်ိန္မွာ ဖိမေထာင္းတတ္သူ။

ခ်စ္သူဆိုတာ - ဘီယာေသာက္ေဖာ္ေသာက္ဖက္လည္း ဟုတ္တယ္။ အတင္းတုပ္ေဖာ္ တုပ္ဖက္လည္း ဟုတ္တယ္။ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ေတာ့လည္း အတူတူ။ ဘ၀ေဖာ္လည္း ဟုတ္တယ္။

ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဒီလိုထင္တယ္ - ဘယ္သူဘာထင္ထင္ ဂ႐ုမစုိက္ဘူး။

ကိုယ့္ရဲ့လက္စြဲေဆာင္ပုဒ္က - ကုိယ္ယုံၾကည္ရာကုိ ဘယ္သူဘာထင္ထင္ မတြန္႔မဆုတ္လုပ္။

အေျပာခ်င္ဆံုးစကားတခြန္း - ကုိယ့္အခြင့္အေရးကုိ ရဘုိ႔ဆုိရင္ ကုိယ္တုိင္တုိက္ယူဘုိ႔ လုိလိမ့္မယ္။ သူမ်ားႏွာေခါင္းနဲ႔ အသက္မ႐ွဴၾကပါနဲ႕။

Read more

“ပ်ဳိေမရွင္ကုိ အလုိလုိက္ရလိမ့္မယ္”

အဆုိေတာ္ႀကီး ေဒၚေမရွင္ ဆုံးၿပီဆုိေသာ သတင္းကုိ ဧရာ၀တီ သတင္းစာမ်က္ႏွာမွာ (၀ီရွီမီ ဘေလာ့ဂ္က တဆင့္) ဖတ္လုိက္ရသည္။

ငယ္ငယ္က အိမ္မွာ ေရဒီယုိမရွိသျဖင့္ ေခတ္ေဟာင္းသီခ်င္းက႑တြင္ ေမရွင္သီခ်င္းလာတုိင္း သူမ်ားအိမ္ၿခံစည္း႐ုိးနားမွာ တေမ့တေမာကပ္ နားေထာင္ခဲ့ရသည္ကုိ သတိရမိသည္။ ျပည္လွေဖနဲ႔ ေမရွင္တုိ႔ စုံတြဲသီဆုိေသာ “ေရွးေရစက္” သီခ်င္းက နာမည္ႀကီးလွသည္။ ေဟမာေန၀င္းတုိ႔လုိဘဲ အဲဒီသီခ်င္းမွာ သီဆုိသူ ေဒၚေမရွင့္နာမည္ကေလးက သီခ်င္းစာသားထဲမွာ ပါေသးသည္။ ေဟမာကေတာ့ “သေဘာေကာင္းလြန္းတဲ့ကိုကုိမုိ႔ေလ….ေဟမာဆုိးမိတာပါ” ေပါ႔။

ပထမဦးဆုံးႀကဳိက္တဲ့ သီခ်င္းေတြက ခ်စ္ေရစင္၊ ေက်းေစတမန္၊ ေအာင္ျခင္းရွစ္ပါး၊ ေရႊေျပာင္ေျပာင္…. စသျဖင့္။ ေနာက္ပုိင္းၿမဳိ႕ေပၚေက်ာင္းလာတက္ေတာ့ ေမရွင္လက္ေရြးစင္သီခ်င္းအေခြေတြကုိ လက္လွမ္းမီလာသည္။

“ေမႊးတုန္းေတာ့ကြယ္…ပန္ဆင္ျပန္တယ္…နံရင္ပစ္ပယ္….ခ်စ္လက္စမဆုံးခင္….ေရွာင္ၾကဥ္မုန္းရက္တယ္”………..တဲ့။ ခ်စ္ေရစင္သီခ်င္းဟာ ေဒၚေမရွင့္အသံကေလးနဲ႔ နားေထာင္ရရင္ ဂ႐ုဏာသက္စရာသီခ်င္းေလးေပါ႔။

အလားတူပါဘဲ….“ျမေသြးျဖာတဲ့….ေက်းတမာ…..ေပါက္လဲ၀ါ..ခုိင္ေရႊၫႇာက…..မယ္စက္ရာ….ေရႊသဥၨာသုိ႔….ယူငင္လာ…...။ မယ္မွာစမ္းမယ္ပ….လြမ္းသူရဲ႕…..သ၀ဏ္ကုိယူကာ…. စစ္ေျမတလင္းေလ…..ခ်စ္ေနရင္းသူကေလးသုိ႔သာ…..ေပးပါေတာ့…..ျမေသြး…ငွက္ေက်း….ေစတမန္…..။” ေက်းေစတမန္ထဲက အဆုံးသတ္ကေလးေလ။ က်ေနာ္ငယ္ငယ္က စစ္ဗုိလ္ေရာဂါထရတဲ့အေၾကာင္းရင္းထဲမွာ ေဒၚေမရွင္ရဲ႕ ေက်းေစတမန္ သီခ်င္းရဲ႕ ပေယာဂလည္း ပါပါလိမ့္မယ္။ ေခတ္ေဟာင္းေတးက႑မွာသာမက စစ္သည္အတြက္ ေတးလက္ေဆာင္အခန္းမွာပါ ဒီသီခ်င္းေလးကုိ ၾကားရတတ္တယ္ေလ။

မဲဇာၿမဳိင္၊ ကိုယ္ပုိင္ေမတၱာ၊ ျမေကခုိင္…စသျဖင့္ အေခြထဲမွာ ပါသမွ်သီခ်င္းေတြကုိ ႀကဳိက္မိေတာ့သည္။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ လူပ်ဳိေပါက္ အရြယ္ေရာက္လာေတာ့ အခ်စ္သီခ်င္းေတြထဲမွာ “ဖူးစာပုိင္” သီခ်င္းလုိမ်ဳိးကုိ ႀကဳိက္ႏွစ္သက္လာသည္။ တီးလုံးတီးကြက္ကလည္း ခပ္ဆန္းဆန္း။ ဖူးစာပုိင္သီခ်င္းကုိ နားမေထာင္ဖူးသူမ်ားကုိ နားေထာင္ေစခ်င္စမ္းသည္။

“တူၿပဳိင္…ျမတ္ဘုရားရွင္ေရွ႕ဂူလႈိဏ္…လွစ္က်ဴးႁမြက္ရွက္မေနႏုိင္….မွန္သေရြ႕…ဖန္ေစ့ေရလည္….ပုိင္ပုိင္ႏုိင္ႏုိင္ သစၥာထူးတုိင္……..ၿမဲခုိင္ခုိင္…ဖူးေရႊစာပုိင္…. တူမေသြႏုိင္ပါေစမယ္ႏွင့္သာ…ေလွ်ာက္ထားခဲ့ခ်က္ပုိင္….အခ်စ္ကုိျမင့္မုိရ္လုံးေျမစုိင္….ေလးဒီပါသီတာေရေျမ…ဆုံးတုိင္မမုန္းႏုိင္…ပ်ဳိ႕ဖူးစာပုိင္”

ၾကည့္စမ္း…..ဖူးစာပုိင္သီခ်င္းထဲက စာသားေလးေတြ။ တခ်ိန္တုန္းက အေနာက္နန္းမေတာ္မျမကေလးကုိ သူ႕လင္ေတာ္ေမာင္ သာယာ၀တီမင္း အထင္လြဲၿပီး ကြပ္မ်က္ဘုိ႔ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ မိဖုရားမျမကေလးက သာယာ၀တီမင္းဟာ မျမကေလးကုိ ဘယ္ေတာ့မွ ေသြမပ်က္ပါဘူးဆုိၿပီး တခ်ိန္တုန္းက ဘုရားေရွ႕မွာ သစၥာဆုိခဲ့ပုံ၊ အခုေတာ့ သစၥာမတည္ပုံ၊ ဒါေပမယ့္ သူမဘက္ကေတာ့ အခ်စ္ေတြကုိ ကၽြန္းႀကီးေလးကၽြန္းေရာ၊ ျမင့္မုိရ္ေတာင္ေရာ၊ သီတာေရေျမအကုန္ေပါင္းေတာင္ သူ႕အခ်စ္ကသာဦးမယ့္အေၾကာင္းကုိိ “ခ်စ္သမွ်ကုိ” ပတ္ပ်ဳိးမွာ သည္လုိဘဲ ဖြဲ႕ႏြဲ႕ခဲ့တာ။ေဟာ….ေဒၚေမရွင္တုိ႔ေခတ္ေရာက္ေတာ့ အဲဒီအေၾကာင္းအရာကုိဘဲ ျမဴးျမဴးႂကြႂကြ ေခတ္မီမီ သံစဥ္ေတြနဲ႔ ျပန္လည္ဖြဲ႕ဆုိခဲ့တာ သီခ်င္းေရးဆရာကိုလည္း ခ်ီးမြမ္းစရာပါဘဲ။

ဧရာ၀တီမွာ ေရးသလိုပါဘဲ၊ ေဒၚေမရွင္အသံကေလးက ၀င္ခ်ည္ထြက္ခ်ည္နဲ႔ တိမ္တိမ္ေလးပါဘဲ။ ဒါေပမယ့္ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ၊ အဲသည္အသံေလးကုိက စြဲမက္ခ်င္စရာျဖစ္ေနသည္။ ေဒၚေမရွင္သီခ်င္းေတြကုိ အသံမွီတဲ့ ေနာက္ပုိင္းနာမည္ႀကီးအဆုိေတာ္ေတြ ျပန္ဆုိေတာ့ သူ႕နည္းသူ႕ဟန္နဲ႔ ေကာင္းၾကေပမင့္ ေဒၚေမရွင္ရဲ႕ မူရင္းကုိ မမွီဘူးရယ္လုိ႔ဘဲ က်ေနာ့္စိတ္က စြဲထင္ေနသည္။ က်ေနာ္ကဘဲ ပုဂၢဳိလ္စြဲ ႀကီးေလေရာ့သလား။ ဥပမာ ၀င္းဦးဆုိခဲ့တဲ့ သီခ်င္းေတြကုိ သုေမာင္တုိ႔ ျပန္ဆုိေတာ့ မႀကဳိက္ႏွစ္သက္သလုိဘဲ ျဖစ္ေနသည္။

ေၾသာ္…ေမရွင္ကုိ ႐ုပ္ရွင္ထဲမွာ ျမင္ဘူးတာကေတာ့ ဇာတ္ကားနံမည္က “ခ်စ္ေရစင္” ထင္ပါရဲ႕။ ျမန္မာ့႐ုပ္ျမင္သံၾကားက ျပန္လႊင့္ေပးတာကုိ ၾကည့္ရေတာ့ ႐ုပ္ရည္ကလည္း ေမတၱာရွိခ်င္စရာ။ သ႐ုပ္ေဆာင္ပုံကလည္း ႏွစ္သက္စဖြယ္။ ၾကည့္ရတာ ေမတၱာမ်က္စိႏွင့္ၾကည့္ေတာ့ ဘာဘဲလုပ္လုပ္ အျပစ္မျမင္၊ အခ်စ္၀င္ေနပုံရသည္။

အဆုိေတာ္ေတြထဲမွာ က်ေနာ္ ဒီလုိ သီခ်င္းတုိင္းလုိလုိကုိ ႏွစ္သက္မိတာ “ေဒၚေမရွင္” “၀င္းဦး” နဲ႔ ႏုိင္ငံျခားအဆုိေတာ္ေတြထဲက “ကာပင္တားစ္” ဘဲ ရွိသည္။ က်ေနာ့္အစ္မတေယာက္ဟာ ေဒၚေမရွင္ကုိ ဘယ္ေလာက္ႀကဳိက္သလဲဆုိလွ်င္ မႏၱေလးေရာက္ခုိက္ ေဒၚေမရွင္အိမ္သုိ႔ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္အတူ လက္ေဆာင္မ်ား၀ယ္ယူကာ သြားေရာက္ေတြ႕ဆုံတတ္သည္။

ေဒၚေမရွင္ဆုိတဲ့အထဲမွာ “……..ျမစ္ဧရာ…တဖက္ကမ္း…လွမ္းလုိ႔ျမင္ရသည္…ပ်ဳိလြမ္းသည္…။ စစ္ကုိင္းေခ်ာင္..ေတာင္ထိပ္ဆီ….ျမင့္ျမင့္ေမာက္ေမာက္…အံ့ေလာက္စရာအတည္…ပုညရွင္က ေစတီေစတီ..ၾကည္ႏူးဘြယ္တလီ”……..ဆုိတဲ့ “ေရႊအင္း၀” သီခ်င္းကလည္း တမ်ဳိးၾကည္ႏူးစရာေလးပါ။ က်ေနာ့္လုိ အညာသားျဖစ္ၿပီး မႏၱေလး၊စစ္ကုိင္း၊ အင္း၀ ေတြဘက္ တခါမွ မေရာက္ဘူးတဲ့ သနားစရာလူေတာင္ အဲဒီဘက္က ႐ႈခင္းေတြကို ျမင္ေယာင္မိတဲ့၊ အဲဒီၿမဳိ႕ေတြဆီကုိ သြားလည္ခ်င္စိတ္ေပါက္ေစတဲ့ သီခ်င္းပါဘဲ။

တကယ္ေတာ့ ေဒၚေမရွင္ဆုိတာ က်ေနာ့္အဖြားေလာက္ရွိမွာေပါ႔။ ဒါေပမယ့္ သူ႕အႏုပညာက ႏုပ်ဳိၿပီး က်န္ရစ္တယ္။ သူ႕ေျမးေလာက္အရြယ္က်ေနာ္က သူ႕သီခ်င္းေတြကုိ နားေထာင္တုိင္း ရင္ခုန္ရတုန္း။ က်ေနာ့္ကုိ ဖမ္းစားႏုိင္တုန္း။ လူေသေပမယ့္ အႏုပညာကေတာ့ မေသဘူးဆုိတာ ဒါမ်ဳိးဘဲေနမွာ။

ေဒၚေမရွင္ေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစ။

Read more

“အမွန္တရားကုိ သၾကားအုပ္ဘုိ႔မလုိ နဲ႔ ဘယ္လုိခ်စ္တာမ်ဳိးလဲ”

“ေမ်ာက္မနဲ႔ပမာညီ….. ဇနပနကလ်ာဏီ…”

ငယ္ငယ္က ၾကားဘူးခဲ့တဲ့ သီခ်င္းတပုိင္းတစက စိတ္ထဲ၀င္လာတယ္။ သီခ်င္းတပုဒ္လုံးေတာ့ နားမေထာင္ဘူးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ညီေတာ္မင္းနန္ ခၽြတ္ခန္းကုိ ေရးဖြဲ႕ထားတာဘဲဆုိတာ သိသာေနတာဘဲ။

ဗုဒၶက ညီေတာ္နႏၵမင္းသားဟာ ကလ်ာဏီမင္းသမီးရဲ႕ ႐ူပါ႐ုံမွာ အစြဲလန္းႀကီး စြဲလန္းေနတာကုိသိေတာ့ ဘယ္လုိ ကယ္ခၽြတ္သလဲ။ ပထမ ေတာလမ္းခရီးက သြားၾကတုန္း သစ္ငုတ္တုိေပၚမွာ ထုိင္ေနတဲ့ ေမ်ာက္အုိမႀကီးတေကာင္ကုိ ျပၿပီး “မင္းရဲ႕ ကလ်ာဏီနဲ႔ ေဟာဒီေမ်ာက္အုိမႀကီး ဘယ္သူပုိလွသလဲ” လုိ႔ ေမးသတဲ့။ နႏၵမင္းသားကလည္း ႏႈိင္းယွဥ္ေမးရက္ေလျခင္းဆုိၿပီး ဗုဒၶကုိ စိတ္ဆုိးတာေပါ႔။ ဒါေပမယ့္ ဗုဒၶနတ္ျပည္ကုိ ႂကြတဲ့အခါ မင္းနန္ကိုလည္း ေခၚသြားၿပီး အင္မတန္လွပတဲ့ နတ္သမီးေလးေတြကုိ ျပၿပီး “နတ္သမီးေလးေတြ နဲ႔ ကလ်ာဏီ မင္းသမီး၊ ဘယ္သူပုိလွသလဲ” ေမးတဲ့အခါက်ေတာ့ ဗုဒၶရဲ႕ ဆုိလုိရင္းကုိ ညီေတာ္မင္းနန္သိသြားၿပီ။

သူစိတ္ထဲမွာလည္း…. “ေၾသာ္ ငါ့စိတ္ထဲမွာ အင္မတန္ လွ လွခ်ည္ရဲ႕လုိ႔ ထင္ခဲ့တဲ့ ကလ်ာဏီမင္းသမီးဟာ အခုလုိ နတ္သမီးေလးေတြနဲ႔ ယွဥ္လုိက္ေတာ့လည္း ေမ်ာက္အုိမႀကီးမွ်သာ ရွိပါေတာ့ကလား” လုိ႕ ေတြးမိေတာ့့သတဲ့။

ေနာက္တခုက ေခမာ မိဖုရားကုိ ခၽြတ္ခန္းေလ။ ေခမာမိဖုရားကလည္း အလွမာန္တက္တဲ့မိဖုရား။ ဗုဒၶကုိ ၀င္ဖူးခ်င္လွတာမဟုတ္။ ဒါေပမယ့္ တေန႔မွာ သူ႕လင္ေတာ္ေမာင္ဘုရင္ရဲ႕ အမိန္႔အရထင္ပါရဲ႕။ ဗုဒၶေရွ႕ေမွာက္ကုိ ေရာက္တယ္။ အဲသည္မွာ ဗုဒၶက သူ႕ရဲ႕ တန္ခုိးနဲ႔ ဖန္ဆင္းထားတဲ့ မိန္းမငယ္ေလးတဦးဟာ ဗုဒၶကုိ ယပ္ခပ္ေပးေနတယ္။ အဲဒီမိန္းမငယ္ေလးဟာ ေခမာမိဖုရားထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာလွပလုိ႔ မိဖုရားကိုယ္၌က မ်က္ေတာင္မခတ္တမ္းေငးၾကည့္ရတဲ့ မိန္းမေခ်ာေလးေပါ႔။ ၾကည့္ေနရင္းက မိန္းမေခ်ာေလးဟာ တျဖည္းျဖည္းအုိမင္းလာ၊ အေရျပားေတြတြန္႔လာ၊ ဆံပင္ေတြကၽြတ္လာ၊ ျဖဴလာ၊ ပါးေရနားေရေတြ တြန္႔လိပ္လာၿပီး ေနာက္ဆုံး တုံးကနဲ လဲက်ေသဆုံးသြား။ အ႐ုိးစုျဖစ္။ ဗုဒၶက သူ႕တန္ခုိးေတာ္နဲ႔ Fast forward လုပ္ျပလုိက္တာေပါ႔ေလ။ အဲသည္မွာ ေခမာမိဖုရား တရားရသြားတယ္။ ေၾသာ္…အလွအပ၊ ႐ုပ္နမ္တရားတုိ႔ဟာ မတည္ၿမဲဘူးေပါ႔ေလ။

က်ေနာ္မွတ္မိသေလာက္ကို မွတ္မိသလုိ ေရးျပလုိက္တာပါ။

ဗုဒၶက တကယ္ေတာ့ သစၥာတရား (တနည္း) အမွန္တရားကုိ ေျပာတာာ။ ျပတာ။ အမွန္တရားကုိ ေျပာၾကားတဲ့ေနရာမွာ သကာအုပ္မေနဘူး။ ၾကားရသူအတြက္ နားခါးခ်င္ ခါးေပေလ့ေစ။ အမွန္တရားကုိ သၾကားအုပ္စရာမလုိဘူးဆုိတဲ့ သေဘာမ်ဳိးနဲ႔ “ဟုတ္မွန္တယ္၊ အက်ဳိးရွိတယ္ဆုိရင္ ၾကားနာသူ ႏွစ္သက္သည္ျဖစ္ေစ၊ မႏွစ္သက္သည္ျဖစ္ေစ” အခါအားေလ်ာ္စြာ ေျပာဆုိေလ့ရွိသတဲ့။

က်ေနာ္အဲဒီ အဆုံးအမကုိ သေဘာက်ပါတယ္။ ဟုတ္တယ္ေနာ္။ အမွန္တရားကေတာ့ သၾကားအုပ္ဘုိ႔ မလုိဘူး။ ေရႊဥေဒါင္းစကားနဲ႔ ေျပာရရင္ နားသယ္ကုိ ႏွက္လုိက္သလုိ အလန္႔တၾကားနားလည္သြားေအာင္ ပိႆေလးနဲ႔ ေဘးပစ္သလုိ တဲ့တုိး ေျပာရတာကုိ ပုိသေဘာက်တယ္။ မုသားကုိ ေရာင္းထုတ္လုိတဲ့အခါမွာသာ သကာရည္လိမ္းႀကံၿပီး လွည့္ျဖားေရာင္းရတာမ်ဳိးကုိး။

ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလည္း ေျပာစရာရွိ ေဟာေဟာဒုိင္းဒုိင္း တဲ့တုိးႀကီး ေျပာခ်လုိက္တာမ်ဳိး။ လွည့္ပတ္ေကြ႕ေကာက္မေနဘူး။ ဖက္ဆစ္ေတြကုိ တုိက္ထုတ္ေနခ်ိန္က မဟာမိတ္တပ္ေတြ ဗမာျပည္ထဲကုိ ျပန္၀င္လာေတာ့ ၀ီလ်ံစလင္းမ္နဲ႔ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ပထမဦးဆုံးအႀကိမ္ေတြ႕တဲ့ေနရာမွာ အခ်ီအခ် စကားေျပာခန္းကုိ က်ေနာ္အရမ္းသေဘာက်မိတယ္။

“ေအာင္ဆန္း၊ မင္းက ငါတုိ႔ေတြ အေရးနိမ့္ေနတုန္းကေတာ့ ငါတုိ႔နဲ႔ မေပါင္းဘူး၊ ငါတုိ႔အေရးသာလာမွ မင္းက လာေပါင္းတယ္” လုိ႔ စလင္းမ္က ေျပာေတာ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ဘာျပန္ေျပာတယ္မွတ္သလဲ။

“ခင္ဗ်ားတုိ႔ အေရးနိမ့္ေနတုန္း လာေပါင္းလုိ႔ က်ဳပ္တုိ႔အတြက္ ဘာအက်ဳိးရွိမလဲ” လုိ႔ ေပၚတင္ႀကီး ေျပာခ်လုိက္တယ္။ ၀ီလ်ံစလင္းမ္က အဲသည္ကတည္းက ဗုိလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ ႐ုိးသားေျဖာင့္မတ္မႈကုိ တခါတည္း ေလးစားသြားေတာ့တာဘဲ။

အမွန္တရားကုိ ေျပာတဲ့ေနရာမွာ သၾကားအုပ္စရာမလုိဘူး။

ဒါေပမယ့္ ေျပာတဲ့လူအေနနဲ႔ သတၱိရွိဘုိ႔ေတာ့ လုိတယ္။ သတၱိမရွိရင္ အမွန္အတုိင္း မေျပာရဲဘူး၊ အမွန္အတုိင္း မလုပ္ရဲဘူး။ အမွန္အတုိင္း မက်င့္ႀကံရဲဘူး။

လူဟာ အေၾကာင္းအရာတခုကုိ အျဖဴအမဲ သဲကြဲေနေပမယ့္လည္း ကို္ယ္က်ဳိးစီးပြား ထိခုိက္လာမွာ စုိးရိမ္တဲ့အခါ အမဲကုိ အမဲလုိ႔ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း မေျပာရဲဘူး။ Grey Area ေတြမ်ားေနပါတယ္လုိ႔ေျပာၿပီး ႐ူးခ်င္ေယာင္ ေဆာင္တတ္ၾကတယ္။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ လိမ္ေျပာတတ္ၾကတယ္။

အင္တာဗ်ဴးတခုမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေျပာတာေလးတခုကုိလည္း သတိရမိေသးတယ္။ သူဟာ…ႏုိင္ငံေရးနယ္ပယ္မွာ လူေပါင္းစုံနဲ႔ေရာ၊ မီဒီယာေတြနဲ႔ပါ အၿမဲတေစ ေတြ႕ဆုံၿပီး ေမးခြန္းေတြကုိ ေျဖၾကားရေလ့ရွိပါတယ္တဲ့…။ ဒါေပမယ့္ တခ်ဳိ႕ေမးခြန္းေတြကုိ သူမ အမွန္အတုိင္းေျဖၾကားလုိ႔မျဖစ္တဲ့အခါမ်ဳိးမွာ မေျဖၾကားဘဲသာ ဆိတ္ဆိတ္ေနပါတယ္တဲ့။ လိမ္ညာေျဖၾကားေလ့ မရွိပါဘူး…..တဲ့။

အင္မတန္ အတုယူစရာေကာင္းပါတယ္။

ဒါကေတာ့ အမွန္တရားနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ က်ေနာ့္စိတ္ထဲေပၚလာတာေလးေတြကုိ ခ်ေရးလုိက္တာပါ။

ေနာက္တခုက…….ဘယ္လုိခ်စ္ၾကတာလဲ……ဆုိတဲ့ ေမးခြန္း။

လင္မယားႏွစ္ေယာက္၊ ဒါမွမဟုတ္ သမီးရည္းစားႏွစ္ေယာက္ အူတုန္အသည္းတုန္ ခ်စ္ၾကတယ္ဆုိပါစုိ႔။ ကုိယ္က ကိုယ့္အိမ္ေထာင္ဘက္ သုိ႔မဟုတ္ ခ်စ္သူ အေပၚမွာ သစၥာမေဖာက္႐ုံနဲ႔ လုံေလာက္ၿပီလား။ ကုိယ္စိတ္ထဲမွာ အသည္းႏွလုံးပါပုံၿပီး ခ်စ္တယ္လုိ႔ ထင္ေန႐ုံနဲ႔ လုံေလာက္ၿပီလား။ တဖက္လူကုိ ကို္ယ္ခ်စ္ေၾကာင္း စကားျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ အမူအရာႏွင့္ျဖစ္ေစ၊ အႏြံတာခံျခင္းနဲ႔ ျဖစ္ေစ အလုပ္နဲ႔သက္ေသ ျပသသင့္တာေပါ႔။ အသည္းႏွလုံးထဲက ခ်စ္တာေတြကုိ ေပၚလြင္ေအာင္မျပတတ္ဘူးဆုိရင္ေတာ့ တကယ္မခ်စ္လုိ႔ဘဲ ျဖစ္ရမယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ…. ထုတ္လဲမေျပာဘူး၊ အမူအယာနဲ႔လည္း မေျပာဘူး၊ စိတ္ထဲကဘဲ ခ်စ္တယ္ဆုိေတာ့ သူခ်စ္တာ ဘယ့္ႏွာႀကီးလဲဟ…လုိ႔ ေမးစရာႀကီးေပါ႔။

က်ေနာ္ထင္တယ္ေလ။ ေျပာ႐ုံနဲ႔ေတာင္ မလုံေလာက္ေသးဘူး။ အဓိကကေတာ့ အမူအယာနဲ႔ အျပဳအမူနဲ႔ အလုပ္နဲ႔လည္း ျပသရမွာေပါ႔။ ေတာ္ေတာ္ၾကာ.. လွ်ာအ႐ုိးမရွိတုိင္း ေလွ်ာက္ေျပာေနတာဆုိရင္ ဘယ့္ႏွယ့္လုပ္မလဲ၊ ဟုတ္ဘူးလား။

အဲဒီကေန တဆင့္တက္ၿပီး စဥ္းစားလုိက္ရင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ ခ်စ္တယ္၊ ျမတ္ႏုိ္းတယ္၊ ေလးစားတယ္ ဆုိတဲ့ စကားေတြနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔။ အဲသည္လုိ ေျပာတဲ့လူေတြေတာ့ အေတာ္မ်ားမ်ား ေတြ႕ခဲ့ဘူးပါတယ္။ အခုလည္း ေတြ႕ေနရပါတယ္။ တခြန္းေလာက္ေတာ့ ေမးခ်င္တယ္။ တကယ္ခ်စ္တာ ဟုတ္ရဲ႕လားလုိ႔ေလ။

ေမးရတာက အေၾကာင္းရွိပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ ခ်စ္ရင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လုပ္ေစခ်င္တဲ့အရာေတြကုိ ဘာတခု လုပ္ေနပါသလဲ။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကေျပာတယ္။ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ေနသူေတြကို အားေပးေထာက္ကူရမယ္။ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြကုိ အားေပးကူညီရမယ္။ ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီအေရးအတြက္ ကိုယ္တုိင္ကုိယ္က် ပါ၀င္ၾကရမယ္။ အဲသည္လုိ ေျပာခဲ့တယ္။

ႏုိင္ငံျခားမွာ ရွိေနတဲ့ ျမန္မာေတြ အေနနဲ႔ဆုိရင္ ျပည္တြင္းက ႏုိင္ငံေရးအင္အားစုေတြ၊ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြအတြက္ ေငြေၾကးေထာက္ပံ့တာမ်ဳိး ေကာင္းေကာင္းႀကီး လုပ္ႏုိင္တာေပါ႔။ ျပည္တြင္းလႈပ္ရွားသူေတြမွာ စည္း႐ုံးေရးခရီးေတြ ထြက္ႏုိင္ဘုိ႔၊ ထိေရာက္တဲ့ ဆက္သြယ္ေရးအတြက္ လက္ကုိင္တယ္လီဖုန္းေတြ ငွားရမ္းအသုံးျပဳႏုိင္ဘုိ႔၊ မရွိမျဖစ္ ကြန္ျပဴတာအင္တာနက္အသုံးျပဳႏုိင္ဘုိ႔၊ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြကုိ ေထာင္၀င္စာ အစားအေသာက္ထုတ္ ပုံမွန္ေထာက္ပံ့ႏုိင္ေအာင္လုိ႔၊ အျပင္မွာ က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ သူတုိ႔ရဲ႕ သားသမီးေတြအတြက္ ေထာက္ပံ့ႏုိင္ဘုိ႔ ေငြေၾကးလုိပါတယ္။ ဒါက ျပည္ပမွာရွိတဲ့ ျမန္မာေတြအေနနဲ႔ တတ္ႏုိင္တဲ့အရာ။

ႏွင္းခါးမုိး (ကုိေ၀လင္း) ဘေလာ့ဂ္မွာ ေရးထားတာ ေတြ႕တယ္မုိ႔လား။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဓါတ္ပုံေအာက္မွာ “သူ႔ကုိခ်စ္ရင္ သူ႕စကားကုိ နားေထာင္ပါ” လုိ႔ ေရးထားတာ။ တုိတုိနဲ႔ ထိမိတယ္။

ဟုတ္တယ္။ အဲသည္လုိမွ နားမေထာင္ႏုိင္္ရင္ေတာ့ အန္တီစုကုိ ခ်စ္တယ္ေျပာေနတာဟာ လွ်ာအ႐ုိးမရွိတုိင္း ေျပာေနတာလား၊ ဒါမွမဟုတ္ အဲဒီစကားဟာ ေပၚျပဴလာျဖစ္လုိ႔ ေျပာေနတာလား။ ဒါမွမဟုတ္ ဒီမုိကေရစီအင္အားစုေတြဘက္က အားသာလာတဲ့အခ်ိန္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ ေဖာ္လံဖားခ်င္တဲ့ စိတ္နဲ႔ ေျပာတာမ်ဳိးလား (သာကူး)။ ဒါမွမဟုတ္ ေဒၚစုကုိ ခ်စ္တဲ့သူေတြက အမ်ားစုမုိ႔ တကယ္စိတ္မပါဘဲ “အထဲတမ်ဳိး၊ အျပင္တမ်ဳိး” လွ်ာဖ်ားကေန ေျပာေနၾကတာလား။ ဒါမွမဟုတ္ အႏုိင္ရမယ္၊ အားသာမယ္ထင္ရတဲ့အခ်ိန္ေလးမွာဘဲ ေကာက္႐ုိးမီးလုိ ဟုန္းကနဲ ထေတာက္ၿပီး ေထာက္ခံကူညီတာမ်ဳိးလား။ ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ ဆန္းစစ္ၾကပါ။

အဲသည္ေမးခြန္းေတြထဲက တမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ အက်ဳံး၀င္ေနၿပီဆုိရင္ေတာ့ ဟုိသီခ်င္းထဲကလုိ “ယုန္ေကာင္ငုံ၍ ယုန္႐ုပ္ေရးျပေသာ္လည္း….ယုံရခက္ခဲ….ခက္လွခ်ည္ေပါ႔ ေနာက္မ်ားတခါ” လုိ႔ဘဲ ဆုိလုိက္ခ်င္ပါေတာ့တယ္။

ဘေလာ့ဂ္ဖတ္လာ မိတ္သဟာ နည္းမွန္လမ္းမွန္ ခ်စ္တတ္ၾကပါေစ…. မုသားကုိ သကာဖုံးတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြ ေလွ်ာ့ႏုိင္ၾကပါေစ။

Read more

“ဇြန္းရွည္ရွည္တေခ်ာင္းေတာ့ လုိေနၿပီ”

အမတ္ႀကီး ဦးေပၚဦးကုိ သူ႕ ဘုရင္က “ေမာင္မင္း၊ ငါနဲ႔ လူမုိက္ ဘယ္သူ႕ကုိ ပုိေၾကာက္လဲ” ေမးေတာ့ “လူမုိက္ကုိ ပုိေၾကာက္ပါတယ္ဘုရား” လုိ႔ ေျဖသတဲ့။ ရွင္ဘုရင္က “သယ္….မင္းကုိ ငါက အခုခ်က္ခ်င္းသတ္ပစ္လုိက္လုိ႔ရတယ္၊ နားလည္လား” လုိ႔ ေျပာေတာ့ ဦးေပၚဦးက “ကုိယ္ေတာ္ကမွ စဥ္းစားေသးတယ္။ ဟုိေကာင္က အခုလုိေတာင္ စဥ္းစားေနမွာမဟုတ္ဘူး” လုိ႔ ျပန္ေျဖသတဲ့။

ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီအေရးလႈပ္ရွားမႈနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔လည္း အခုတေလာ “ဘယ္နည္းနဲ႔ သြားရသြားရ၊ ပန္းတုိင္ေရာက္ဘုိ႔ အေရးႀကီးတယ္”ဟု ဆုိကာ ကုိယ္စီးသည့္ျမင္း အထီးမွန္းအမမွန္းမသိ စြတ္ေအာ္ေနသူေတြကုိ ေတြ႕ရသည္။

“ဘယ္နည္းနဲ႔ဘဲ သြားရ၊ သြားရ။ ပန္းတုိင္ေရာက္ဘုိ႔ အဓိက” တဲ့။ ဘာ Principle မွ မရွိဘူးဆုိတာကုိ ျပေနတာနဲ႔ အတူတူဘဲ။

ဘုရား၊ ဘုရား….။ အဲသည္လုိ အယူအဆလက္ကုိင္ထားတဲ့လူမ်ဳိးနဲ႔ အတူလက္တြဲလုပ္ရန္မွာ အႏၱရာယ္မ်ားေပစြတကား။ ဖြဟဲ့..မေျပာေကာင္း၊ေျပာေကာင္း….“အခ်င္းခ်င္း ေနာက္ေက်ာကုိ ဓားျဖင့္ထုိးျခင္းသည္ ဒီမုိကေရစီပန္းတုိင္ကုိ ေရာက္ေစႏုိင္၏ ” လုိ႔ ေပါက္ကရ အေတြးအေခၚေတြ သူ႕စိတ္ထဲ၀င္သြားမွျဖင့္ ကုိယ္ပါ ေနရင္းထုိင္ရင္း အေခ်ာင္ဒုကၡေရာက္ႏုိင္သည္။ ေျပာသာေျပာရ… အခုေတာင္ ကုိယ့္ေနာက္ေက်ာမွာ အေပါက္ကေလးနဲ႔ ျဖစ္ေနၿပီ ထင္ပါရဲ႕။ ဒါေၾကာင့္ အဂၤလိပ္စကားပုံမွာ “နတ္ဆုိးနဲ႔အတူ ညစာ စားဘုိ႔ဆုိရင္ ဇြန္းအရွည္ႀကီးတေခ်ာင္း လုိလိမ့္မယ္” ("If you sup with the devil you need a long spoon") လုိ႔ ဆုိထားတာဘဲ။ အဓိပၸါယ္က ေ၀းေ၀းေနေပါ႔ဗ်ာ။ တနည္းေျပာရရင္ “အေသ၀နာစ ဗာလံနံ” ေပါ႔။

အဲသည္ “ဘယ္နည္းနဲ႔ဘဲ သြားရ၊ သြားရ။ ပန္းတုိင္ေရာက္ဘုိ႔ အဓိက” ဆုိတဲ့ ေႂကြးေၾကာ္သံအတုိင္းသာ မွန္တယ္ဆုိရင္ စိတ္မပူၾကပါနဲ႔ေတာ့ဗ်ဳိး။ နအဖ စစ္အစုိးရကလည္း ဒီမုိကေရစီပန္းတုိင္ကုိ အာဏာရွင္စနစ္နဲ႔ ခ်ီတက္ေနပါတယ္။ စစ္အာဏာရွင္နည္းလမ္းကေန မွန္မွန္ႀကီး ခ်ီတက္ေနပါတယ္။ ႐ုိး႐ုိးဒီမုိကေရစီစနစ္ကုိေတာင္ မဟုတ္ရပါဘူးတဲ့ဗ်ာ။ စည္းကမ္းရွိေသာ ဒီမုိကေရစီစနစ္သုိ႔ပါတဲ့။ ျမန္မာျပည္လြတ္လပ္သြားရင္ စကၤာပူရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးစနစ္မ်ဳိး က်င့္သုံးခ်င္တယ္ေျပာေနၾကတဲ့ ပရိတ္သတ္ႀကီးအတြက္ေတာ့ ၀မ္းေျမာက္အားရွိစဘြယ္ပါဘဲ။ ဒီေတာ့ နအဖရဲ႕ လမ္းျပေျမပုံအတုိင္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးသာ လုိက္သြားလုိက္ၾကေပေတာ့ဗ်ာ လုိ႔ေတာင္ တုိက္တြန္းရမလုိ ျဖစ္ေနၿပီ။ နအဖကေတာ့ ေပ်ာ္သည္ ေပါ႔ဗ်ာ။

စဥ္းစားလည္း ၾကည့္ၾကပါဦးဗ်ာ။ ေ၀းေ၀းလံလံမဟုတ္ဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔ျမန္မာေတြ အမ်ားစု ယုံၾကည္သက္၀င္တဲ့ ဗုဒၶဘာသာမွာဘဲ စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ နိဗၺာန္ကုိ ဘယ္လမ္းက ဘယ္လုိသြားသြားေရာက္ႏုိင္တယ္လုိ႔ ဗုဒၶေဟာခဲ့ဘူးသလား။ ျဖတ္လမ္းက ေရာက္ႏုိ္င္တယ္လုိ႔ေရာ ဗုဒၶက ေဟာခဲ့ဘူးလုိ႔လား။ ဒုစ႐ုိက္မႈေတြ၊ အကုသိုလ္ေတြလုပ္ၿပီး နိဗၺာန္ေရာက္မယ္လုိ႔ ေဟာခဲ့ဘူးသလား။

နိဗၺာန္ေရာက္ခ်င္ရင္ မဂၢင္ရွစ္ပါး လမ္းအတုိင္းေျဖာင့္ေျဖာင့္သြားမွ ေရာက္ေပမေပါ႔။ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္းတရားေတြ က်င့္ႀကံႀကဳိးကုပ္မွ ရေပမေပါ႔။ ျဖတ္လမ္းမရွိဘူး ကို္ယ့္လူတုိ႔။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ လူအထင္ႀကီးေအာင္ ေယာဂီတဘက္ကေလး ပုခုံးေပၚတင္ၿပီး အပတ္စဥ္ ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ ၀တ္သြားရြတ္ေနလည္း ခင္ဗ်ားတုိ႔ရဲ႕ ေလာဘေတြ၊ ေဒါသေတြ၊ အတၱေတြ၊ ေမာဟေတြကုိ စုိးစဥ္းမွ ခ၀ါမခ်သေရြ႕ သံသရာက ကၽြတ္မယ္မထင္နဲ႔။ အလကား ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ လိမ္ညာေနတာဘဲ။

အလားတူ ဒီမုိကေရစီနဲ႔ လူ႕အခြင့္အေရးကုိ လုိခ်င္ရင္ မိမိကုိယ္၌ကလည္း ဒီမုိကေရစီထုံးတမ္းနည္းနာေတြ၊ လူ႕အခြင့္အေရးေတြကုိ နားလည္သေဘာေပါက္ၿပီး ဒီမုိကေရစီနည္းနာအတုိင္း က်င့္ႀကံေနထုိင္မွ ျဖစ္ေပမေပါ႔။ ဒီလုိမဟုတ္ဘဲ လက္ေတြ႕မွာ က်ေနာ္တုိ႔ တဦးခ်င္းစီက ဦးသန္းေရႊအငယ္စားေလးေတြလုိ၊ နအဖ အငယ္စားေလးေတြလို ကုိယ္က်ဳိးအတၱနဲ႔ အေၾကာက္တရားကုိ ေရွ႕တန္းတင္ၿပီး ျပဳမူက်င့္ႀကံေနရင္ နအဖလုိ အစုိးရေတြဘဲ က်ေနာ္တုိ႔တုိင္းျပည္မွာ အစဥ္အဆက္ အုပ္ခ်ဳပ္ေနမွာေပါ႔။ ဘယ္လုိလုပ္ၿပီး ဒီမုိကရက္တစ္အစုိးရကုိ ရႏုိင္မလဲ။ ရွင္းေနတာဘဲ။

က်ေနာ္တုိ႔ ဒီမုိကေရစီလုိခ်င္ရင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လုိ ေတြးပါ။ က်င့္ႀကံပါ။ ေနထုိင္ပါ။ သူမကုိ အတုယူပါ။ လူ႕အခြင့္အေရးကို လုိခ်င္ရင္ မစုစုေႏြးတုိ႔ ကုိေအာင္ေဖတုိ႔လုိ ျပဳမူပါ၊ က်င့္ႀကံပါ၊ ေနထုိင္ပါ။ သူတုိ႔ကုိ အတုယူပါ။

အားလုံးအတြက္ လြတ္လပ္မႈ “Freedom for all” လုိ႔ အက်ယ္ႀကီး ကုန္းေအာ္ေနၿပီး ကို္ယ္တုိင္က်ေတာ့ အေၾကာက္တရားရဲ႕ ခ်ဳပ္ေႏွာင္မႈေအာက္က ႐ုန္းမထြက္ႏုိင္လုိ႔ အိမ္တြင္းပုန္းေနတဲ့ေနာက္ ဘယ္လုိလုပ္ၿပီး သူတပါးလြတ္လပ္မႈကုိ ေဆာင္ၾကဥ္းေပးႏုိင္ပါ႔မလဲ။ ဥပမာေပးရရင္… ေခ်ာင္းတဟြတ္ဟြတ္ဆုိးေနသူက ဘေလာ့ဂ္တံဆိပ္ ေခ်ာင္းဆုိးေပ်ာက္ေဆး လုိက္ေရာင္းေနသလုိဘဲ ရွိေပမေပါ႔။ ယုံရခက္ႀကီးေပါ႔။ အဲ…အဲဒါႀကီးကုိဘဲ ယုံယုံၾကည္ၾကည္ ၀ယ္ေသာက္ေနရွာတဲ့ ပရိသတ္လည္း ရွိေပမေပါ႔ဗ်ာ။ ဒါေတာ့ဘယ္တတ္ႏုိင္ပါ႔မလဲ။ ႏုိ႕မဟုတ္ရင္ ဒီေလာကႀကီးမွာ မ်က္လွည့္ျပၿပီး ေဆးညာေရာင္းတဲ့လူေတြ ထမင္းငတ္ကုန္ေပမေပါ႔။

က်ေနာ္တုိ႔မွာ ေရြးခ်ယ္စရာႏွစ္လမ္းရွိပါတယ္။ ကိုယ္ယုံၾကည္တဲ့အတုိင္း စြမ္းစြမ္းတမံ က်င့္ႀကံျခင္းျဖင့္ က်ေနာ္တုိ႔ ေလးစားၾကည္ညဳိတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လုိလူမ်ဳိးက ခ်ီးမြန္းေလာက္တဲ့ အျပဳအမူမ်ဳိးကုိ လုပ္မလား။ ဒါမွမဟုတ္ အၿမဲတေစ လိပ္ေခါင္းလုိ အခြံထဲမွာ အသာေလးလွ်ဳိေနၿပီး ကုိယ့္လုိဘဲ ဘာမွမလုပ္ဘဲ အိမ္တြင္းပုန္း ေလေသနတ္ေဖာက္ေနသူေတြရဲ႕ ခ်ီးမြန္းသံမွာ သာယာယစ္မူးေနမလား။ လူမုိက္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ကဲ့ရဲ႕တာကုိ ခံရတာဟာ ပညာရွိဆယ္ေယာက္ခ်ီးမြန္းတာကုိ ခံရတာနဲ႔ ညီမွ်သတဲ့။

ဒီမုိကေရစီစနစ္ဆုိသည္မွာ “အပ္ခ်ေလာင္း” ဆုိကာ အမည္ေျပာင္း တံဆိပ္ကပ္လုိက္႐ုံျဖင့္ ျဖစ္ေပၚလာႏုိင္သည္မဟုတ္။ ျပည္သူအမ်ားစုက ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ သက္၀င္ယုံၾကည္မွ ဒီစနစ္ကုိ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ထူေထာင္က်င့္သုံးႏုိင္မယ္။ ဒီမုိကေရစီလုိခ်င္ရင္ ကိုယ္တုိင္ ဒီမုိကေရစီက်တဲ့ နည္းလမ္းေတြကုိ ယုံၾကည္မႈရွိရမယ္။ လူ႕အခြင့္အေရးကို လုိခ်င္ရင္ အဲသည္အခြင့္အေရးေတြကုိ ကို္ယ္တုိင္အသုံးခ်ရမယ္။ ခ်ဳိးေဖာက္ေနတာေတြ႕ရင္ ကာကြယ္ေပးရမယ္။ ျပည္သူကုိလည္း ကုိယ္က ေရွ႕ကေန နမူနာျပ စည္း႐ုံးရမယ္။

ဒီလုိမဟုတ္ဘဲ ကိုယ္သူရဲေဘာေၾကာင္တာေလးတခ်က္နဲ႔ ေရွ႕ကေန စြမ္းစြမ္းတမံ လုပ္ေနတဲ့လူေတြကုိပါ အခ်င္းခ်င္း ေတာင္ေျပာေျမာက္ေျပာ ေျပာလာရင္ေတာ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းစကားကုိဘဲ ျပန္ကုိးကားရမယ္ ထင္ပါရဲ႕။

“ခင္ဗ်ားတုိ႔ အဲဒီ ေသာက္က်င့္ေတြ ျပင္ဘုိ႔ လုိၿပီ”

Read more