“ၾသဂုတ္လကုိ ျပန္ေစာင္းငဲ့ၾကည့္ျခင္း”

Share |

ၿပီးခဲ့တဲ့လ (ၾသဂုတ္လ) ထဲမွာ လႈပ္ရွားခဲ့တာေလးေတြကုိ မအားလပ္တာနဲ႔ မတင္ျဖစ္ဘူး။ အခု ဓါတ္ပုံေလးေတြနဲ႔ တကြ စုစည္းတင္ျပလုိက္ပါတယ္။

ပထမတခုကေတာ့ ၾသဂုတ္လ ၈ ရက္၊ ရွစ္ေလးလုံးႏွစ္ပတ္လည္ေန႔ အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ ပင္နင္ဆူးလားပလာဇာမွာ လာသမွ်လူေတြကုိ အေအးဘူးေတြ သြားေ၀ၾကတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔အားလုံး ေနာက္ေက်ာမွာ 8 ဂဏန္းပါတဲ့ ဂ်ာစီအနီေတြ ၀တ္ၾကတယ္။ က်ေနာ္တေယာက္ဘဲ က်ေနာ္နဲ႔ေတာ္တဲ့ အက်ႌဆုိက္ဇ္မွာ အနီေရာင္၀ယ္မရတဲ့အတြက္ ျဖဴေၾကာင္က်ားေလးျဖစ္ေနရွာတယ္။

(ရွစ္ေလးလုံးအထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ ပင္နင္ဆူးလားပလာဇာမွာ အေအးေ၀ေနၾကပုံ)

(ဆုိင္ထဲမွာ ၀င္ထုိင္ၿပီး ဒီလုိဒီလုိ ေလကန္လုိက္ေသးတယ္။)

ရွစ္ေလးလုံးႏွစ္ပတ္လည္အေၾကာင္းေျပာေတာ့.... လြန္ခဲ့တဲ့ သုံးႏွစ္ေလာက္က ပင္နီဆူးလားပလာဇာမွာ စာရြက္စာတမ္းေတြ စေ၀စဥ္က အခ်ိန္ကုိ သတိရတယ္။ စေနေန႔တုိင္းလုိလုိ က်ေနာ္ရယ္၊ မဒမ္ရယ္၊ (တခါတေလ သမီးပါ ပါတယ္)၊ အျခား မိတ္ေဆြ သုံးဦးေလာက္ရယ္ ပင္နီဆူးလားမွာ အင္တာနက္က ကူးယူထားတဲ့ စာရြက္စာတမ္းေတြကုိ ေ၀ၾကတယ္။ တခါေ၀ရင္ ေဒၚလာ ရွစ္ဆယ္၊ တရာဖုိးေလာက္ မိတၱဴကူးၿပီး ေ၀ၾကတာ။ ထုံးစံအတုိင္း အိတ္စုိက္ေပါ႔။

ပထမေတာ့ ကုိေရႊျမန္မာေလးေတြက စာရြက္စာတမ္း အလကားေ၀တာကို မယူရဲၾကဘူး။ ေနာက္ေတာ့က်ေတာ့ အပတ္တုိင္းလုိလုိ ေ၀တဲ့အခါမွ ရဲလာၾကၿပီး ကူညီေ၀ငွေပးတဲ့လူနဲ႔ ဘာနဲ႔ သုိက္သုိက္ၿမဳိက္ၿမဳိက္ျဖစ္လာတယ္။ တခါတေလ ကုိယ္က တျခားအစီအစဥ္ရွိလုိ႔ သြားမေ၀ျဖစ္ရင္ေတာင္ ျမန္မာေလးေတြဟာ ပင္နင္ဆူးလားပလာဇာကေန တေမွ်ာ္ေမွ်ာ္နဲ႔။ မလာရေကာင္းလားဆုိၿပီး အျပစ္တင္ေဖာ္ရလာတယ္။ Petition ေတြ ဘာေတြဆုိရင္လည္း စကၤာပူက အင္မတန္ အားရစရာ။ ခဏေလးအတြင္းမွာ လက္မွတ္ေတြ အမ်ားႀကီးရေရာ။

အဲသည္လုိ အေနအထားလဲ ေရာက္ေရာ.....အာဏာရွင္စကၤာပူအစုိးရက ထုံးစံအတုိင္း မ်က္စိစပါးေမႊးစူးလာတယ္ထင္ပါ႔။ အေဆာက္အဦး လုံၿခဳံေရးကတဆင့္ က်ေနာ္တုိ႔ကုိ စစ္လာေဆးလာလုပ္လာတယ္။ ထုံးစံအတုိင္း သူတုိ႔ေမးခြန္းက “ပါမစ္” ပါလား ေပါ႔ေလ။ “ပါမစ္” သြားေလွ်ာက္ေတာ့လည္း ေပးတာမဟုတ္ဘဲနဲ႔ ညစ္ပုံက။

ပင္နင္ဆူးလားပလာဇာမွာ နအဖအလုိေတာ္ရိ ေစ်းဆုိင္ေတြရွိေတာ့ အဲသည္ေစ်းဆုိင္ေတြက ေထာင္တာလည္း ပါသေပါ႔။

ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္......အဲသည္အခ်ိန္ကစလုိ႔ စကၤာပူေရာက္ျမန္မာေတြအၾကားမွာ ႏုိင္ငံေရး အသိစိတ္ေတြ ႏုိးၾကားလာေအာင္ အုိးေ၀(စကၤာပူ)အဖြဲ႕သားေတြဟာ ေန႔ႀကီးရက္ႀကီးအထိမ္းအမွတ္ေန႔ေတြမွာ အထိမ္းအမွတ္ပြဲေတြကုိ အိပ္စုိက္စနစ္နဲ႔ က်င္းပလာလုိက္တာ သုံးႏွစ္ေနလုိ႔ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးႀကီးလည္း ျပည္တြင္းမွာ ျဖစ္ေရာ။ စကၤာပူက ျမန္မာေတြရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးေရခ်ိန္ဟာ အျမင့္ဆုံး အထြတ္အထိပ္ကုိ ေရာက္သြားေတာ့တာပါဘဲ။ အဲသည္တုန္းက ျပည္ပမွာ စကၤာပူေရာက္ ျမန္မာေတြေလာက္ အင္အားေတာင့္တာမရွိဘူး။

က်ေနာ္တုိ႔ေတြ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးမတုိင္ခင္ က်င္းပခဲ့တဲ့ အထိမ္းအမွတ္ပြဲေတြတုိင္းမွာ စြဲစြဲၿမဲၿမဲ ထားရွိခဲ့တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ (၁) ျမန္မာေတြအၾကား ႏုိင္ငံေရးအသိစိတ္ျမင့္တက္လာဘုိ႔ရယ္...(to raise political awareness) (၂) ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီအေရးမွာ ကိုယ္တုိင္ကုိယ္က် ပူးေပါင္းပါ၀င္လာဘုိ႔ရယ္ (Participation) စတဲ့ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္ႏွစ္မ်ဳိးပါ။ ကို္ယ္တုိင္ကိုယ္က် ပူးေပါင္းပါ၀င္လာၿပီဆုိရင္ ေတာ္ေတာ္ႀကီးကုိ ခရီးေရာက္ေနၿပီေပါ႔။

ၿပီးခဲ့တဲ့လ ရွစ္ေလးလုံးအထိမ္းအမွတ္ကာလမွာေတာ့ စကၤာပူအစုိးရက ျမန္မာ့အေရးလႈပ္ရွားမႈေတြကုိ ဗီဇာလက္နက္နဲ႔ ႏွိပ္ကြပ္ေနတဲ့အခ်ိန္ျဖစ္ေနေလေတာ့ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးကာလအတြင္းကလုိ ျမန္မာေတြ အားေတာင့္မေနပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ လြန္ခဲ့တဲ့ သုံးႏွစ္တာကာလက စာရြက္စာတမ္းစေ၀တဲ့အခ်ိန္ကနဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္ရင္ အမ်ားႀကီး အေျခအေနေကာင္းပါတယ္။ အေအးဘူး ကူညီေ၀ေပးတဲ့သူေတြရွိသလုိ စာရြက္စာတမ္း မေ၀ဘူးလား ေမးတဲ့လူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ အမွန္ကေတာ့ စာရြက္စာတမ္းေတြက ေနာက္တေန႔လမ္းျပၾကယ္ကလုပ္တဲ့ ဓါတ္ပုံျပပြဲမွာမွ တြဲၿပီး ေ၀ဘုိ႔ဆုံးျဖတ္လုိက္တဲ့အတြက္ အဲသည္ေန႔က မေ၀ျဖစ္လုိက္ပါဘူး။ အဲသည္ေန႔က စကၤာပူဘက္က ေထာက္လွမ္းေရးေတြဆုိတာ ေျခခ်င္းလိမ္ေနတာဘဲ။ အမ်ဳိးသမီးေတြ လက္ကုိင္အိတ္ထဲမွာ ကင္မရာထည့္ၿပီး (အိတ္မွာ အေပါက္ပါတယ္။ ႐ုတ္တရက္ၾကည့္ရင္ ပန္းပြင့္ေလးကပ္ထားသလုိဘဲ။ အဲသည္အေပါက္ကေနခ်ိန္ၿပီး ႐ုိက္ရတာ။ က်ေနာ္တုိ႔က ေနာက္ကေန ပတ္ေခ်ာင္းေတာ့ သူ႕အိတ္ထဲက ကင္မရာကုိ ခ်ိန္ေန၊ ျပဳေန၊ ၾကည့္ေနတာကို အတုိင္းသားေပါ႔။ ေနာက္ေတာ့ အဲသည္မိန္းမပုံကုိ ဓါတ္ပုံ၀ုိင္း႐ုိက္လုိက္ေတာ့ ထြက္ေျပးေရာ။) က်ေနာ့္တုိ႔ လႈပ္ရွားမႈကုိ မွတ္တမ္းတင္ေနတာ ေတြ႕ရတယ္။

က်ေနာ့္အေနနဲ႔ အင္မတန္ ႏွစ္ေထာင္းအားရမိတဲ့အခ်က္တခုရွိပါတယ္။ အဲသည္ေန႔က အမာခံလူစုထဲမွာ က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့လူေတြထဲမွာ လူတုိင္းဟာ ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီအေရးဟာ ခုေရတြင္းတူး ခုေရၾကည္ေသာက္ ရမယ္ထင္လုိ႔ ထလုပ္ၾကတဲ့လူတေယာက္မွ မပါ။ ဒီခရီးဟာ ၾကမ္းတမ္းခက္ခဲ ရွည္လ်ားမယ့္ ခရီး (Uphill task) ဆုိတာကုိ ေကာင္းေကာင္းသေဘာေပါက္သူေတြခ်ည္း။ ဒါေပမယ့္ မေလွ်ာ့ေသာလုံ႔လနဲ႔ ႀကဳိးစားတက္ေနသေရြ႕ကေတာ့ တခ်ိန္မွာ ေတာင္ႀကီး ဖ၀ါးေအာက္ ေရာက္ရမွာ အမွန္ပါဘဲ။

(Lotus ခန္းမက သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲ)

ေနာက္လႈပ္ရွားမႈတခုကေတာ့ စကၤာပူအစုိးရရဲ႕ ဗီဇာလက္နက္နဲ႔ ႏွိပ္ကြပ္မႈအေၾကာင္းကုိ ဖြင့္ခ်တဲ့ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲပါဘဲ။ အဲဒီ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲလုပ္လုိက္ရင္ မိမိကုိ စကၤာပူအစုိးရက ခ်က္ခ်င္းအေရးယူႏုိင္မွန္းသိသိနဲ႔ မတြန္႔မဆုတ္ဘဲ အမွန္တရားအတြက္ တုိက္ပြဲ၀င္ခဲ့တဲ့ ရဲေဘာ္ေတြရဲ႕ သတၱိကလည္း အံ့မခန္းပါ။

ေနာက္ဆုံးတပြဲကေတာ့ က်ေနာ္ရယ္၊ မဒမ္ရယ္၊ ကုိေဂ်ရယ္၊ ကုိမ်ဳိးျမင့္ေမာင္ရယ္ ေလးေယာက္သား ဒီက အတုိက္အခံ စကၤာပူဒီမုိကရက္ပါတီက က်င္းပတဲ့ ဟာ၀ုိင္ယီရွပ္ပါတီ ကုိ သြားတက္ၾကျခင္းပါ။ ကုိေဂ်နဲ႔က ဟုိေရာက္မွ ေတြ႕တာပါ။ ကမၻာေပၚမွာ ရွိတဲ့ အာဏာရွင္ေတြ အခ်င္းခ်င္းယုိင္းပင္းေနၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တုိ႔ ကမၻာတလႊားက ဒီမုိကရက္ေတြကလည္း ေသြးစည္းရေပမေပါ႔။ အဲသည္ေန႔က ေဒါက္တာခ်ီးရဲ႕ စာအုပ္အသစ္ျဖစ္တဲ့ “အလိမ္ညာခံရေသာ ႏုိင္ငံတႏုိင္ငံ ( A nation cheated ) ” ကုိ စတင္ထုတ္ေ၀တဲ့ေန႔။ ေဒါက္တာခ်ီးက က်ေနာ့္စာအုပ္ထဲမွာ လက္မွတ္ထုိးေပးေတာ့ “ဘယ္ေတာ့မွ အ႐ႈံးမေပးပါနဲ႔” တဲ့။ ပါးစပ္က မွာလုိက္ေသးတယ္။ စာအုပ္ထဲမွာေတာ့ စကၤာပူနဲ႔ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ဆုိၿပီး ေရးေပးလုိက္တာေပါ႔ေလ။

(Democrats go Hawaiian!)


(ႏွစ္ကုိယ္တူ ခ်စ္သမွ်ေဒြ..........)

(ေလးေယာက္ေပါင္း ေလာင္းေက်ာ္)


(ဆုိၾကမယ္၊ ေပ်ာ္ၾကမယ္)

အင္း.....ၾသဂုတ္လ၊ ၾသဂုတ္လ....။ ေတာ္ေတာ္ေလး အိပ္ပ်က္လုိက္ရတဲ့ ၾသဂုတ္လပါဘဲ။

ပူးတြဲၾကည့္႐ႈရန္။

သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲ ဗီဒီယုိ