“ဇြန္းရွည္ရွည္တေခ်ာင္းေတာ့ လုိေနၿပီ”

Share |

အမတ္ႀကီး ဦးေပၚဦးကုိ သူ႕ ဘုရင္က “ေမာင္မင္း၊ ငါနဲ႔ လူမုိက္ ဘယ္သူ႕ကုိ ပုိေၾကာက္လဲ” ေမးေတာ့ “လူမုိက္ကုိ ပုိေၾကာက္ပါတယ္ဘုရား” လုိ႔ ေျဖသတဲ့။ ရွင္ဘုရင္က “သယ္….မင္းကုိ ငါက အခုခ်က္ခ်င္းသတ္ပစ္လုိက္လုိ႔ရတယ္၊ နားလည္လား” လုိ႔ ေျပာေတာ့ ဦးေပၚဦးက “ကုိယ္ေတာ္ကမွ စဥ္းစားေသးတယ္။ ဟုိေကာင္က အခုလုိေတာင္ စဥ္းစားေနမွာမဟုတ္ဘူး” လုိ႔ ျပန္ေျဖသတဲ့။

ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီအေရးလႈပ္ရွားမႈနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔လည္း အခုတေလာ “ဘယ္နည္းနဲ႔ သြားရသြားရ၊ ပန္းတုိင္ေရာက္ဘုိ႔ အေရးႀကီးတယ္”ဟု ဆုိကာ ကုိယ္စီးသည့္ျမင္း အထီးမွန္းအမမွန္းမသိ စြတ္ေအာ္ေနသူေတြကုိ ေတြ႕ရသည္။

“ဘယ္နည္းနဲ႔ဘဲ သြားရ၊ သြားရ။ ပန္းတုိင္ေရာက္ဘုိ႔ အဓိက” တဲ့။ ဘာ Principle မွ မရွိဘူးဆုိတာကုိ ျပေနတာနဲ႔ အတူတူဘဲ။

ဘုရား၊ ဘုရား….။ အဲသည္လုိ အယူအဆလက္ကုိင္ထားတဲ့လူမ်ဳိးနဲ႔ အတူလက္တြဲလုပ္ရန္မွာ အႏၱရာယ္မ်ားေပစြတကား။ ဖြဟဲ့..မေျပာေကာင္း၊ေျပာေကာင္း….“အခ်င္းခ်င္း ေနာက္ေက်ာကုိ ဓားျဖင့္ထုိးျခင္းသည္ ဒီမုိကေရစီပန္းတုိင္ကုိ ေရာက္ေစႏုိင္၏ ” လုိ႔ ေပါက္ကရ အေတြးအေခၚေတြ သူ႕စိတ္ထဲ၀င္သြားမွျဖင့္ ကုိယ္ပါ ေနရင္းထုိင္ရင္း အေခ်ာင္ဒုကၡေရာက္ႏုိင္သည္။ ေျပာသာေျပာရ… အခုေတာင္ ကုိယ့္ေနာက္ေက်ာမွာ အေပါက္ကေလးနဲ႔ ျဖစ္ေနၿပီ ထင္ပါရဲ႕။ ဒါေၾကာင့္ အဂၤလိပ္စကားပုံမွာ “နတ္ဆုိးနဲ႔အတူ ညစာ စားဘုိ႔ဆုိရင္ ဇြန္းအရွည္ႀကီးတေခ်ာင္း လုိလိမ့္မယ္” ("If you sup with the devil you need a long spoon") လုိ႔ ဆုိထားတာဘဲ။ အဓိပၸါယ္က ေ၀းေ၀းေနေပါ႔ဗ်ာ။ တနည္းေျပာရရင္ “အေသ၀နာစ ဗာလံနံ” ေပါ႔။

အဲသည္ “ဘယ္နည္းနဲ႔ဘဲ သြားရ၊ သြားရ။ ပန္းတုိင္ေရာက္ဘုိ႔ အဓိက” ဆုိတဲ့ ေႂကြးေၾကာ္သံအတုိင္းသာ မွန္တယ္ဆုိရင္ စိတ္မပူၾကပါနဲ႔ေတာ့ဗ်ဳိး။ နအဖ စစ္အစုိးရကလည္း ဒီမုိကေရစီပန္းတုိင္ကုိ အာဏာရွင္စနစ္နဲ႔ ခ်ီတက္ေနပါတယ္။ စစ္အာဏာရွင္နည္းလမ္းကေန မွန္မွန္ႀကီး ခ်ီတက္ေနပါတယ္။ ႐ုိး႐ုိးဒီမုိကေရစီစနစ္ကုိေတာင္ မဟုတ္ရပါဘူးတဲ့ဗ်ာ။ စည္းကမ္းရွိေသာ ဒီမုိကေရစီစနစ္သုိ႔ပါတဲ့။ ျမန္မာျပည္လြတ္လပ္သြားရင္ စကၤာပူရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးစနစ္မ်ဳိး က်င့္သုံးခ်င္တယ္ေျပာေနၾကတဲ့ ပရိတ္သတ္ႀကီးအတြက္ေတာ့ ၀မ္းေျမာက္အားရွိစဘြယ္ပါဘဲ။ ဒီေတာ့ နအဖရဲ႕ လမ္းျပေျမပုံအတုိင္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးသာ လုိက္သြားလုိက္ၾကေပေတာ့ဗ်ာ လုိ႔ေတာင္ တုိက္တြန္းရမလုိ ျဖစ္ေနၿပီ။ နအဖကေတာ့ ေပ်ာ္သည္ ေပါ႔ဗ်ာ။

စဥ္းစားလည္း ၾကည့္ၾကပါဦးဗ်ာ။ ေ၀းေ၀းလံလံမဟုတ္ဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔ျမန္မာေတြ အမ်ားစု ယုံၾကည္သက္၀င္တဲ့ ဗုဒၶဘာသာမွာဘဲ စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ နိဗၺာန္ကုိ ဘယ္လမ္းက ဘယ္လုိသြားသြားေရာက္ႏုိင္တယ္လုိ႔ ဗုဒၶေဟာခဲ့ဘူးသလား။ ျဖတ္လမ္းက ေရာက္ႏုိ္င္တယ္လုိ႔ေရာ ဗုဒၶက ေဟာခဲ့ဘူးလုိ႔လား။ ဒုစ႐ုိက္မႈေတြ၊ အကုသိုလ္ေတြလုပ္ၿပီး နိဗၺာန္ေရာက္မယ္လုိ႔ ေဟာခဲ့ဘူးသလား။

နိဗၺာန္ေရာက္ခ်င္ရင္ မဂၢင္ရွစ္ပါး လမ္းအတုိင္းေျဖာင့္ေျဖာင့္သြားမွ ေရာက္ေပမေပါ႔။ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္းတရားေတြ က်င့္ႀကံႀကဳိးကုပ္မွ ရေပမေပါ႔။ ျဖတ္လမ္းမရွိဘူး ကို္ယ့္လူတုိ႔။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ လူအထင္ႀကီးေအာင္ ေယာဂီတဘက္ကေလး ပုခုံးေပၚတင္ၿပီး အပတ္စဥ္ ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ ၀တ္သြားရြတ္ေနလည္း ခင္ဗ်ားတုိ႔ရဲ႕ ေလာဘေတြ၊ ေဒါသေတြ၊ အတၱေတြ၊ ေမာဟေတြကုိ စုိးစဥ္းမွ ခ၀ါမခ်သေရြ႕ သံသရာက ကၽြတ္မယ္မထင္နဲ႔။ အလကား ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ လိမ္ညာေနတာဘဲ။

အလားတူ ဒီမုိကေရစီနဲ႔ လူ႕အခြင့္အေရးကုိ လုိခ်င္ရင္ မိမိကုိယ္၌ကလည္း ဒီမုိကေရစီထုံးတမ္းနည္းနာေတြ၊ လူ႕အခြင့္အေရးေတြကုိ နားလည္သေဘာေပါက္ၿပီး ဒီမုိကေရစီနည္းနာအတုိင္း က်င့္ႀကံေနထုိင္မွ ျဖစ္ေပမေပါ႔။ ဒီလုိမဟုတ္ဘဲ လက္ေတြ႕မွာ က်ေနာ္တုိ႔ တဦးခ်င္းစီက ဦးသန္းေရႊအငယ္စားေလးေတြလုိ၊ နအဖ အငယ္စားေလးေတြလို ကုိယ္က်ဳိးအတၱနဲ႔ အေၾကာက္တရားကုိ ေရွ႕တန္းတင္ၿပီး ျပဳမူက်င့္ႀကံေနရင္ နအဖလုိ အစုိးရေတြဘဲ က်ေနာ္တုိ႔တုိင္းျပည္မွာ အစဥ္အဆက္ အုပ္ခ်ဳပ္ေနမွာေပါ႔။ ဘယ္လုိလုပ္ၿပီး ဒီမုိကရက္တစ္အစုိးရကုိ ရႏုိင္မလဲ။ ရွင္းေနတာဘဲ။

က်ေနာ္တုိ႔ ဒီမုိကေရစီလုိခ်င္ရင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လုိ ေတြးပါ။ က်င့္ႀကံပါ။ ေနထုိင္ပါ။ သူမကုိ အတုယူပါ။ လူ႕အခြင့္အေရးကို လုိခ်င္ရင္ မစုစုေႏြးတုိ႔ ကုိေအာင္ေဖတုိ႔လုိ ျပဳမူပါ၊ က်င့္ႀကံပါ၊ ေနထုိင္ပါ။ သူတုိ႔ကုိ အတုယူပါ။

အားလုံးအတြက္ လြတ္လပ္မႈ “Freedom for all” လုိ႔ အက်ယ္ႀကီး ကုန္းေအာ္ေနၿပီး ကို္ယ္တုိင္က်ေတာ့ အေၾကာက္တရားရဲ႕ ခ်ဳပ္ေႏွာင္မႈေအာက္က ႐ုန္းမထြက္ႏုိင္လုိ႔ အိမ္တြင္းပုန္းေနတဲ့ေနာက္ ဘယ္လုိလုပ္ၿပီး သူတပါးလြတ္လပ္မႈကုိ ေဆာင္ၾကဥ္းေပးႏုိင္ပါ႔မလဲ။ ဥပမာေပးရရင္… ေခ်ာင္းတဟြတ္ဟြတ္ဆုိးေနသူက ဘေလာ့ဂ္တံဆိပ္ ေခ်ာင္းဆုိးေပ်ာက္ေဆး လုိက္ေရာင္းေနသလုိဘဲ ရွိေပမေပါ႔။ ယုံရခက္ႀကီးေပါ႔။ အဲ…အဲဒါႀကီးကုိဘဲ ယုံယုံၾကည္ၾကည္ ၀ယ္ေသာက္ေနရွာတဲ့ ပရိသတ္လည္း ရွိေပမေပါ႔ဗ်ာ။ ဒါေတာ့ဘယ္တတ္ႏုိင္ပါ႔မလဲ။ ႏုိ႕မဟုတ္ရင္ ဒီေလာကႀကီးမွာ မ်က္လွည့္ျပၿပီး ေဆးညာေရာင္းတဲ့လူေတြ ထမင္းငတ္ကုန္ေပမေပါ႔။

က်ေနာ္တုိ႔မွာ ေရြးခ်ယ္စရာႏွစ္လမ္းရွိပါတယ္။ ကိုယ္ယုံၾကည္တဲ့အတုိင္း စြမ္းစြမ္းတမံ က်င့္ႀကံျခင္းျဖင့္ က်ေနာ္တုိ႔ ေလးစားၾကည္ညဳိတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လုိလူမ်ဳိးက ခ်ီးမြန္းေလာက္တဲ့ အျပဳအမူမ်ဳိးကုိ လုပ္မလား။ ဒါမွမဟုတ္ အၿမဲတေစ လိပ္ေခါင္းလုိ အခြံထဲမွာ အသာေလးလွ်ဳိေနၿပီး ကုိယ့္လုိဘဲ ဘာမွမလုပ္ဘဲ အိမ္တြင္းပုန္း ေလေသနတ္ေဖာက္ေနသူေတြရဲ႕ ခ်ီးမြန္းသံမွာ သာယာယစ္မူးေနမလား။ လူမုိက္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ကဲ့ရဲ႕တာကုိ ခံရတာဟာ ပညာရွိဆယ္ေယာက္ခ်ီးမြန္းတာကုိ ခံရတာနဲ႔ ညီမွ်သတဲ့။

ဒီမုိကေရစီစနစ္ဆုိသည္မွာ “အပ္ခ်ေလာင္း” ဆုိကာ အမည္ေျပာင္း တံဆိပ္ကပ္လုိက္႐ုံျဖင့္ ျဖစ္ေပၚလာႏုိင္သည္မဟုတ္။ ျပည္သူအမ်ားစုက ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ သက္၀င္ယုံၾကည္မွ ဒီစနစ္ကုိ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ထူေထာင္က်င့္သုံးႏုိင္မယ္။ ဒီမုိကေရစီလုိခ်င္ရင္ ကိုယ္တုိင္ ဒီမုိကေရစီက်တဲ့ နည္းလမ္းေတြကုိ ယုံၾကည္မႈရွိရမယ္။ လူ႕အခြင့္အေရးကို လုိခ်င္ရင္ အဲသည္အခြင့္အေရးေတြကုိ ကို္ယ္တုိင္အသုံးခ်ရမယ္။ ခ်ဳိးေဖာက္ေနတာေတြ႕ရင္ ကာကြယ္ေပးရမယ္။ ျပည္သူကုိလည္း ကုိယ္က ေရွ႕ကေန နမူနာျပ စည္း႐ုံးရမယ္။

ဒီလုိမဟုတ္ဘဲ ကိုယ္သူရဲေဘာေၾကာင္တာေလးတခ်က္နဲ႔ ေရွ႕ကေန စြမ္းစြမ္းတမံ လုပ္ေနတဲ့လူေတြကုိပါ အခ်င္းခ်င္း ေတာင္ေျပာေျမာက္ေျပာ ေျပာလာရင္ေတာ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းစကားကုိဘဲ ျပန္ကုိးကားရမယ္ ထင္ပါရဲ႕။

“ခင္ဗ်ားတုိ႔ အဲဒီ ေသာက္က်င့္ေတြ ျပင္ဘုိ႔ လုိၿပီ”