“ႀကဳံရာဆုံရာ တမိနစ္တာ”

Share |

ေရးရတာ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ေတာ့ ႏုိင္တယ္။ တခ်ိန္က ျမန္မာမဂၢဇင္းေတြမွာ “တေန႔တာ”တုိ႔ ၊ “ႀကဳံရာဆုံရာ တမိနစ္တာ” တုိ႔ စတဲ့ က႑ေတြဆုိရင္ စာမ်က္ႏွာျဖဳန္းတယ္လုိ႔ ကုိယ္တုိင္ ေ၀ဖန္မိခဲ့တာကို သတိရတယ္။ အခု ေဒၚတန္ခူးက Tag တယ္ဆုိေတာ့လည္း ကုိယ့္အေၾကာင္းကုိယ္ ေဖာ္ရတာေပါ႔ေလ။ ေျပာခ်င္တာေလးေတြ တပါတည္း ေျပာခြင့္သာေတာ့မွာမုိ႔ ေက်းဇူးပါ တန္ခူးေရ။ ေခါင္းစဥ္ေတာ့ က်ေနာ္မုန္းတဲ့ နာမည္ကုိဘဲ ေျပာင္းၿပီးတတ္ေပးလုိက္ပါတယ္။ အဟိ....ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ Celebrity လုိလုိ Super Star လုိလုိ ခံစားရတယ္။

ကိုယ့္ရဲ့နာမည္ - အေမကေတာ့ စိတ္ၾကည္သာတဲ့အခ်ိန္ဆုိရင္ “မုိးကုိ” တဲ့။ စိတ္မၾကည္တဲ့အခ်ိန္ဆုိရင္ေတာ့ “ဟဲ့...ေကာင္ေလး” ဆုိၿပီး အသံကုန္ဟစ္လုိက္တာပါဘဲ။
မဒမ္ေပါကေတာ့ ပုံမွန္အတုိင္းဆုိ “ကုိကုိ” တဲ့။ က်ေနာ္ေပါက္ကရလုပ္ၿပီဆုိရင္ ရယ္က်ဲက်ဲနဲ႔ ေခၚပုံက “လဒ” တဲ့။
သမီးက က်ေနာ့္ကုိ တုိက္႐ုိက္ First person အေနနဲ႔ ေခၚတာဆုိရင္ေတာ့ “ေဖေဖ” တဲ့။ အဲ.....သူမ်ားနဲ႔ စကားေျပာရင္း က်ေနာ့္ကုိ ရည္ၫႊန္းခ်င္တာဆုိရင္ (Third person) “သူက၊ ေဖေဖက” လုိ႔ ေျပာမယ့္အစား “နင့္အေဖေလးက”တဲ့။ သုံးနွစ္အရြယ္ေရာက္တဲ့အထိ သူ႕အဖြားနဲ႔အတူ ျမန္မာျပည္မွာ ခြဲေနခဲ့ရတာဆုိေတာ့ အဖြားသုံးတဲ့ အသုံးအႏႈန္းအတုိင္း လုိက္သုံးရွာတာေပါ႔။ အခုေတာ့ အဲဒါေလးကုိဘဲ ခ်စ္ေနလုိ႔ ျပင္မေပးရက္ဘူး။

ကိုယ့္ကိုသူငယ္ခ်င္းေတြက ဒီလိုေခၚတယ္ - မရင္းႏွီးသူေတြက နာမည္အရင္းမွာ ေရွ႕က “ကုိ” တတ္ၿပီးေခၚၾကတယ္။ ေလးစားတယ္ဆုိတာထက္ သူတုိ႔ထက္ အသက္ႀကီးတယ္ထင္လုိ႔ ေခၚတာနဲ႔တူတယ္။ ရင္းႏွီးသူေတြက “ကုိေပါ” လုိ႔ေခၚတယ္။
က်ေနာ့္အသက္ထက္၀က္ေလာက္ ရွိတဲ့ ေကာင္မေလးက က်ေနာ့္ထက္ႀကီးတဲ့ သူ႕ခ်စ္သူကုိ “ကုိကုိ” လုိ႔ ေခၚၿပီး က်ေနာ့္ကုိက်ေတာ့ “ဦးေလး” လုိ႔ ေခၚလုိက္တုန္းက စိတ္ထဲမွာ အီတြန္႔ပြမ္သြားတယ္...ဟီးဟီး.....။
ဖုိရမ္ေတြမွာ သမိန္ေပါသြပ္ နာမည္ယူခ်င္တာ၊ သူမ်ားဦးသြားလုိ႔ ေညာင္ရမ္းဂြတုိနဲ႔ဘဲ ေက်နပ္လုိက္ရတယ္။

ကိုယ္ဒီမွာေနတယ္ - အခြင့္သာတာနဲ႔ တစကၠန္႔မဆုိင္းဘဲ ထြက္ေျပးခ်င္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ လြတ္လပ္မႈအေပါင္းတုိ႔ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းရာ စကၤာပူဆုိတဲ့ ကၽြန္းငယ္မွာ ေျခခ်ဳပ္မိေနတယ္။…။

ကိုယ့္ဆီ ဖုန္းဆက္ခ်င္ရင္ - မ်ားရဲ႕ ဖုန္းနံပါတ္ ေပးထားတဲ့ မိတ္ေဆြေတြအေနနဲ႔ ည ၁၂ နာရီအေလာက္အထိေတာ့ ေခၚလုိ႔ ရပါတယ္။ မ်ားက မာနမႀကီးတတ္ပါဘူး။

အေရာင္ဆိုရင္ - မ်ားတုိ႕က အေရာင္စြဲေတာ့ မရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သေကၤတအရကေတာ့ အနီေရာင္ကုိ အႀကဳိက္ဆုံးဘဲ။

အ၀တ္အစားဆိုရင္ - အ၀တ္အစားမွာ ကိုယ္နဲ႔ေတာ္တဲ့ ဆုိက္ဇ္က ရွာရခက္သမုိ႔ ေတာ္တာေလးမ်ားေတြ႕ရင္ ေခ်းမမ်ားႏုိင္ဘဲ ၀မ္းသာအားရ ၀ယ္ယူရတဲ့ အေျခကုိ ဆုိက္ေနပါၿပီကြယ္။

အစားအစာဆိုရင္ - ဘီယာနဲ႔ဆုိ ဘာမဆုိေကာင္းတယ္။ ဘီယာတီထြင္ခဲ့တဲ့လူကုိ ေက်းဇူးတင္တယ္။

ပစၥည္းဆိုရင္ - အီလက္ထေရာနစ္ ပစၥည္းေလးေတြကုိ အသစ္အဆန္း ျမင္တုိင္း၀ယ္ခ်င္မိတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခုေတာ့ လုိခ်င္ဆႏၵေတြကုိ ဦးစားမေပးေတာ့ပါဘူး။

သီခ်င္းဆိုရင္ - ေခတ္ေဟာင္းသီခ်င္းေတြ၊ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေတးေတြ၊ တခ်ဳိ႕ေသာ စတီရီယုိေတးေတြ ႀကဳိက္တယ္။ အႀကဳိက္ဆုံးအဆုိေတာ္ေတြကေတာ့ ေမရွင္၊ ၀င္းဦး၊ ကာပင္တာစ္ တုိ႔ပါဘဲ။ မာမာေအး၊ ကုိအံ့ႀကီး၊ ေဟမာေန၀င္း၊ အယ္လ္ခြန္းရီ၊ ေကာ္နီ၊ ေဇာ္၀မ္း၊ ခင္ေမာင္ထူးတုိ႔ကုိ ႀကဳိက္တယ္။ အမ်ားႀကီးက်န္ပါေသးတယ္။ ခ်မေရးႏုိင္ေတာ့လုိ႔။
မႀကဳိက္တဲ့ အဆုိေတာ္ေတြလည္း ရွိေသးတယ္။ ဟသၤာတထြန္းရင္၊ တြံေတးစုိးေအာင္။ ခင္ေမာင္တုိးနဲ႔ ထူးအိမ္သင္ကုိလည္း မႀကဳိက္ဘူးဆုိရင္ ၀ုိင္းဆဲၾကမလားမသိဘူး။ ခင္ေမာင္တုိးက ဘာသီခ်င္းဆုိဆုိ အဲဒီအသံဘဲ။ ထူးအိမ္သင္က “ေညႇာင့္ေညႇာင့္ေညႇာင့္ေညႇာင့္”
နဲ႔ ဆုိလုိ႔ မႀကဳိက္ဘူးဗ်။ (ထူးအိမ္သင္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ပရိသတ္ကေတာ့ ဆဲေတာ့မယ္။) မေလးရွားမွာတုန္းက ထူးအိမ္သင္ညီနဲ႔ တအိမ္တည္းေနခဲ့လုိ႔ ထူးအိမ္သင္ သီခ်င္းေတြ နားေထာင္ခဲ့ရတာေတာင္မႀကဳိက္ဘူး။

စာေရးဆရာ - အလႊမ္းမုိးဆုံးက ေရႊဥေဒါင္း။ ျမန္မာ၀တၳဳတုိမွာ အႀကဳိက္ဆုံးက ဂ်ာနယ္ေက်ာ္မမေလး၊ ၿပီးေတာ့ ခင္ေဆြဦး။ ၿပီးေတာ့ ဂ်ဴး။

စာအုပ္ - ေရႊဥေဒါင္းရဲ႕ တသက္တာမွတ္တမ္းနဲ႔ အေတြးအေခၚမ်ား။

Life style - တကယ္တမ္းက တေယာက္တည္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ဘဲ ေနခ်င္တယ္။ အခုေတာ့ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ သုံးေယာက္နဲ႔ ဘီယာေသာက္ရင္း စကားေျပာရတာကုိ ႏွစ္ၿခဳိက္တယ္။ မဒမ္နဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲ စိတ္ကူးေပါက္ရာသြားၿပီး ဓါတ္ပုံ႐ုိက္မယ္၊ စကားေျပာမယ္။ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္မယ္။ သမီးကုိ ရံဖန္ရံခါ သူသြားခ်င္တဲ့ေနရာ လုိက္ပုိ႔ေပးတယ္။

ကိုယ့္ရဲ့၀ါသနာ - ကုိယ္၀ါသနာပါတာကို အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ေဘးခ်ိတ္ရင္းခ်ိတ္ရင္းနဲ႔ အခု ကုိယ္ဘာ၀ါသနာပါသလဲေတာင္ မသဲကြဲေတာ့ဘူး။

အလိုခ်င္ဆံုးလက္ေဆာင္ - စကားေျပာေကာင္းျခင္း။ စာေရးေကာင္းျခင္း။ ေတြးေခၚစဥ္းစားတတ္ျခင္း။

ကိုယ့္ရဲ့အခ်စ္ဆံုးသူက - မဒမ္ေပါ။

ကိုယ့္ရဲ့အေလးစားဆံုးသူက - သက္ရွိထင္ရွားမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။

ကိုယ့္ရဲ့အခင္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းက - မဒမ္ေပါ။

ကိုယ့္ကို အမ်ားဆံုးနားလည္မွ ုေပးနိုင္သူက - အေမနဲ႔ မဒမ္ေပါ။

ကိုယ့္ရဲ့အမုန္းဆံုးသူက - မ႐ုိးမေျဖာင့္ လုပ္တတ္သူ။

ရင္အခုန္ဆံုးအခိ်န္ - စာေမးပြဲခန္းထဲ ၀င္ကာနီးအခ်ိန္.....နဲ႔..... ရုံးေနာက္က်ၿပီး ႐ုံးေပါက္၀မွာ ေဘာ့စ္နဲ႔ တည့္တည့္တုိးတဲ့အခ်ိန္။

အေၾကာက္ဆံုးအခ်ိန္ - တနဂၤေႏြေန႔ေလး ကုန္ဆုံးသြားၿပီး ေနာက္တေန႔ ႐ုံးျပန္တက္ရေတာ့မွာပါလားလုိ႔ စဥ္းစားမိတတ္တဲ့အခ်ိန္။

အမွတ္တရေန ့ - မဒမ့္ကုိ စခ်စ္သြားမိတဲ့ေန႔။

ဆုေတာင္းတိုင္းသာ ျပည့္မယ္ဆိုရင္ ေတာင္းမဲ့ဆု - သူရဲေဘာေၾကာင္သူေတြနဲ႔ ဘ၀ဆက္တုိင္း မဆုံရလုိ။

အခ်စ္ဆိုတာ - ရယူခ်င္တာေတြ မ်ားေနဆဲ။ ေပးႏုိင္ေအာင္ ႀကဳိးစားဆဲ။

အမုန္းဆိုတာ - တာရွည္မခံ။

အလြမ္းဆိုတာ - လြတ္လပ္မႈကုိဘဲ လြမ္းတယ္။

သံေယာဇဥ္ဆိုတာ - ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို အရင္းခံၿပီး သစၥာတည္တံ့တဲ့ တာ၀န္သိမႈတခု။

ဘ၀ဆိုတာ - ဘ၀ဆုိတာ လဒပ်ံသလုိဘဲ။ အရွိန္မရခင္ေတာ့ ခုန္ဆြခုန္ဆြနဲ႔ေပါ႔ဗ်ာ....။ အဟီး ေနာက္တာပါ။
ကိုယ့္ဆႏၵ စုိးစဥ္းမွမပါဘဲ၊ ေရြးခ်ယ္ခြင့္မရွိဘဲ လူျဖစ္တာကုိက ခံရဘုိ႔ျဖစ္လာတာပါ။ ဒီၾကားထဲမွာ ကို္ယ္လုပ္ခ်င္တာေလးမွ မလုပ္ရရင္ ဘာအဓိပၸါယ္ရွိေတာ့မတုန္း။ လူလူခ်င္း ကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ခ်င္သူေတြကုိ ေနရသခုိက္ ႏုိင္ႏုိင္မႏုိင္ႏုိင္ တဖက္တလမ္းကေန တြန္းလွန္တုိက္ဖ်က္သြားမယ္။

သူငယ္ခ်င္းဆိုတာ - ကိုယ္နိမ့္ပါးတဲ့အခ်ိန္မွာ ဖိမေထာင္းတတ္သူ။

ခ်စ္သူဆိုတာ - ဘီယာေသာက္ေဖာ္ေသာက္ဖက္လည္း ဟုတ္တယ္။ အတင္းတုပ္ေဖာ္ တုပ္ဖက္လည္း ဟုတ္တယ္။ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ေတာ့လည္း အတူတူ။ ဘ၀ေဖာ္လည္း ဟုတ္တယ္။

ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဒီလိုထင္တယ္ - ဘယ္သူဘာထင္ထင္ ဂ႐ုမစုိက္ဘူး။

ကိုယ့္ရဲ့လက္စြဲေဆာင္ပုဒ္က - ကုိယ္ယုံၾကည္ရာကုိ ဘယ္သူဘာထင္ထင္ မတြန္႔မဆုတ္လုပ္။

အေျပာခ်င္ဆံုးစကားတခြန္း - ကုိယ့္အခြင့္အေရးကုိ ရဘုိ႔ဆုိရင္ ကုိယ္တုိင္တုိက္ယူဘုိ႔ လုိလိမ့္မယ္။ သူမ်ားႏွာေခါင္းနဲ႔ အသက္မ႐ွဴၾကပါနဲ႕။