(ေဒါက္တာလြဏ္းေဆြ၏ ဘေလာ့ဂ္တြင္ တင္ထားေသာ ေဆာင္းပါးရွင္ အက္ဆစ္၏ အာေဘာ္ကုိ သေဘာက် ေထာက္ခံသျဖင့္ က်ေနာ့္ဘေလာ့ဂ္တြင္ ထပ္မံ မွ်ေဝေဖာ္ျပပါသည္။ အက္ဆစ္သည္ မည္သူမည္ဝါမွန္း က်ေနာ္လုံးဝမသိပါ။ သုိ႔ေသာ္ အက္ဆစ္၏ အာေဘာ္သည္ က်ေနာ္၏ သေဘာထားႏွင့္ ယေန႔အခ်ိန္တြင္ တထပ္တည္းက်ေၾကာင္း ေျပာလုိပါသည္။ (ကုိေပါ) )
အက္ဆစ္၏ အာေဘာ္ “စစ္ေၾကညာခ်က္”
စစ္ေၾကညာခ်က္
အက္ဆစ္္
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေျပာခ်င္ေရးခ်င္စိတ္ ကုန္ခန္းေနတာ ၾကာလွပါၿပီ။ သို႔ေပမယ့္လည္း ေဒၚစုဟာ ျမန္မာျပည္အေရးကို ပေရာဟိတ္ဆန္ဆန္ အဓိပတိလိုတမ်ဳိး၊ သူေတာ္ေကာင္းမႀကီးလိုတဖံု၊ ၿငိမ္း ခ်မ္းေရးမိခင္ႀကီးလိုတသြယ္ မိမိကုိယ္ေရးကုိယ္တာလိုတနည္းနဲ႔ အသံုးခ်လုပ္ကိုင္ေနတာေတြကို မခံရပ္ႏိုင္ တဲ့အဆံုး အခုလိုစာေတြ ထပ္ေရးျဖစ္ရတာပါပဲ။ အခုအခ်ိန္မွာ စစ္အာဏာရွင္ေတြနဲ႔ ေရႊလမ္းေငြလမ္းေဖာက္ ေနခ်ိန္မွာ ထိလြယ္ရွလြယ္တဲ့ကိစၥေတြ မေပၚေပါက္ေစခ်င္တဲ့ ေဒၚစုကို တာ၀န္သိေအာင္ေတာ့ ျပန္လည္ေျပာ ခ်င္ေနခဲ့တာပါ။ ဒါဟာလည္း ေဒၚစုကို ခ်စ္လို႔မုန္းလို႔မဟုတ္ဘဲ ဆင္းရဲမဲြေတေနတဲ့ ျပည္သူေတြ၊ လြတ္ေျမာက္ ေရးကို ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကတဲ့ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ၊ မဆုတ္မနစ္ ခ်ီတက္ေနၾကတဲ့ တုိက္ပဲြ၀င္ေနၾကတဲ့ ျပည္ တြင္းျပည္ပက ျမန္မာျပည္လြတ္ေျမာက္ေရး လုပ္ေဆာင္ေနသူေတြနဲ႔အတူ ရပ္ခံေနခ်င္တဲ့ အက္ဆစ္ရဲ႕ စိတ္ ဆႏၵေတြေၾကာင့္ပါပဲ။
ေဒၚစုရဲ႕လုပ္ရပ္ေတြဟာ တရားလြန္ေနၿပီလို႔ ဆိုရပါလိမ့္မယ္။ သူ႔ရဲ႕ ၂၃ ႏွစ္တာ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးလုပ္ခဲ့တဲ့ကာ လအတြင္း ျပည္သူေတြရဲ႕ေသြးေတြ၊ ေခၽြးေတြ၊ ဒုကၡေတြ၊ ေသာကေတြကေန ရလာတဲ့ ေက်ာ္ၾကားမႈေတြကို ခု တုံးလုပ္ၿပီး ဒီကေန႔မွာ ျပည္သူကို သစၥာေဖာက္ေနၿပီလို႔ပဲ ခပ္ရွင္းရွင္းဆုိလိုက္ခ်င္ပါေတာ့တယ္။ ေဒၚစုကို တာ ၀န္သိေအာင္လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ အက္ဆစ္ဆိုတဲ့ မင္းကေကာ ဘယ္ေလာက္ တာ၀န္ေတြယူၿပီးလို႔လဲလို႔ ဆို ႏုိင္ပါတယ္။
“အခုဆိုရင္ ေဒၚစုဟာ ေနာက္ဆံုးဇရာပိုင္းကို ေရာက္လာခဲ့ၿပီ။ တိုင္းျပည္မွာ အုပ္ခ်ဳပ္မယ္ဆိုရင္ အစိုးရ ၆ ဆက္ေလာက္ ၿပီးသြားေတာ့မယ့္အခ်ိန္မွာ သူကေတာ့ စစ္အာဏာရွင္ဆီမွာ လက္၀ါးျဖန္႔ေတာင္းေနတုန္းပါပဲ။ လူထုတိုက္ပဲြကိုလည္း မယံုၾကည္၊ လက္နက္ကိုင္တိုက္ပဲြကိုလည္း အားမေပးနဲ႔ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးကို ေဘးတိုက္ လိုက္ပါေနတာပဲ ေတြ႔ေနရပါတယ္။”
ေသခ်ာတာက အက္ဆစ္ဟာ ျပည္သူကေပးထားတဲ့ လုပ္ပုိင္ခြင့္အာဏာေတြ ရထားသူမဟုတ္ပါဘူး။ ျပည္သူ ေပးတဲ့တာ၀န္ေတြ ေက်ေစရပါမယ္ဆိုတဲ့ ကတိစကားေတြ ေပးထားသူမဟုတ္ပါဘူး။ ျပည္သူကို အဓိပတိႀကီး လိုလုပ္ၿပီး အေပၚစီးကေန ေမာက္ေမာက္မာမာ မေခ်မငံ မေစာ္ကားခဲ့၊ မသေရာ္ခဲ့တာလည္း အမွန္ပါ။ အထူး သျဖင့္ လူထုေခါင္းေဆာင္ဆိုတဲ့ တာ၀န္ကို မယူထားဘူးဆုိပါေတာ့။ ဒီေတာ့ လူထုေခါင္းေဆာင္တာ၀န္ကို ယူထားသူကေတာ့ အက္ဆစ္ထက္ ပိုၿပီးတာ၀န္ရွိလိမ့္မယ္ဆိုတာ ရွင္းေနပါတယ္။ ျငင္းခ်င္သူရွိလည္း ျငင္း ႏုိင္ပါတယ္။ လြတ္လပ္စြာ သေဘာထားကြဲလြဲခြင့္ရွိပါတယ္။ အဲသလို သေဘာထားကြဲလြဲခြင့္ ရွိတဲ့အေလ်ာက္ လည္း သာမန္လူျဖစ္တဲ့ အက္ဆစ္က မိမိဆႏၵကို အခုလို လြတ္လပ္စြာ ထုတ္ေဖာ္လိုက္တာပါပဲ။ ဒီေတာ့ စာ ေရးသူရဲ႕ သေဘာထားအျမင္ေတြကို စာဖတ္သူေတြကသာ ဆံုးျဖတ္ပါလိမ့္မယ္။ သို႔ေပမယ့္ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ဆိုတဲ့ လူထုေခါင္းေဆာင္ဂုဏ္ပုဒ္ကို ရယူထားသူကေတာ့ လူထုနဲ႔ကင္းကြာတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္လို႔မ ရတာ ေသခ်ာပါတယ္။
ျမန္မာျပည္သူေတြဟာ ဖိႏွိပ္ရက္စက္မႈအလြန္႔အလြန္ႀကီးမားတဲ့ အာဏာရွင္လက္ေအာက္မွာ မ၀ေရစာ စားၿပီး လူျဖစ္ေနရသူေတြပါ။ ျမန္မာျပည္သူေတြက တပါတီအာဏာရွင္ကို မႀကိဳက္လို႔ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္မွာ လူထုအံုႂကြမႈ လုပ္ခဲ့ၿပီး အာဏာရွင္ကို ျဖဳတ္ခ်ခဲ့တယ္။ အဲဒီ လူထုရဲ႕အာဏာရွင္ဆန္က်င္ေရးလိႈင္းလံုးႀကီးကို အခန္႔သင့္စီး လာၿပီးမွ လူထုထက္ ပိုသိတယ္ဆိုတဲ့သူေတြ၊ လူထုဆႏၵကို မ်က္ကြယ္ျပဳသူေတြ၊ လူထုကို ဘာမွ ဦးေဆာင္မႈ မေပးႏုိင္သူေတြဟာ လူထုရဲ႕ဒဏ္ခတ္ျခင္းကို မလဲြမေသြခံရမွာကေတာ့ အေသအခ်ာပါပဲ။ ဒီထဲမွာ ေဒၚေအာင္ ဆန္းစုၾကည္ မပါေစခ်င္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္မွာ ခရီးသြားလမ္းၾကံဳရင္း ပါလာခဲ့တဲ့ လူထုေခါင္းေဆာင္တေယာက္ဆုိရင္ မွားမယ္မထင္ပါ။ အနစ္နာခံခဲ့ရတာေတြ ရွိခဲ့သလို အရင္က ေျပာရဲဆုိရဲေတြရွိခဲ့ေလေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သမီး ဆိုတဲ့အသိနဲ႔ လူထုက ခ်စ္ခင္ေလးစားခဲ့တာပါ။ အနစ္နာခံရတယ္ ဆိုေပမယ့္ တျခားႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြထက္ေတာ့ သူက ေကာင္းမြန္စြာ ေနထုိင္ခဲ့ရသူပါ။
တကယ္တမ္း ျမန္မာျပည္သူလူထု လိုခ်င္တာက သူတို႔ရဲ႕အနာဂတ္ကို ေကာင္းမြန္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေပး မယ့္ေခါင္းေဆာင္ (တုိင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္သူ) ေတြကို လိုခ်င္ခဲ့တာပါ။ ၂၃ ႏွစ္ကာလကို ျပန္သံုးသပ္ၾကည့္ရင္ ေဒၚစုမွာ အဲဒီအရည္အခ်င္းေတြ ပါလာခဲ့ပံုမရပါဘူး။
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သူ႔မွာ သူ႔ရဲ႕လုပ္ရပ္ေတြကို ဆံုးခန္းတုိင္ေအာင္လုပ္ေဆာင္ႏုိင္တဲ့ အရည္အခ်င္းေတြ မရွိခဲ့ဘူး။ လုပ္ႏိုင္စြမ္းအားနည္းတာမဟုတ္ဘူးေနာ္။ လုပ္ကိုလုပ္ႏိုင္စြမ္းမရိွသူဆုိတာ ဒီကေန႔ကာလမွာ သက္ ေသျပေနပါၿပီေလ။ သူ႔အေနနဲ႔ ျမန္မာလူထုနဲ႔ ႏုိင္ငံတကာက ေထာက္ခံတဲ့ အားေတြ နည္းနည္းေနာေနာ ရခဲ့ တာမဟုတ္ပါဘူး။ ႏိုဘယ္ဆုအပါအ၀င္ သူရရွိခဲ့တဲ့ ဆုေပါင္းမ်ားစြာဟာ သူေတာ္ခဲ့လို႔၊ သူတတ္ခဲ့လို႔၊ သူအနစ္ နာခံခဲ့လို႔ ဆုိတာထက္ ဖိႏွိပ္မႈရက္စက္မႈယႏၱရားႀကီးေအာက္မွာ စေတးခံေနရတဲ့ ျမန္မာလူထုေတြရဲ႕ သ႐ုပ္ သကန္ေတြေၾကာင့္ဆုိရင္ ပိုမွန္ပါလိ္မ့္မယ္။ အသက္ေတြ၊ ေသြးေတြ၊ ေခၽြးေတြ၊ ေသာကေတြ၊ ပူပန္မႈေတြနဲ႔ သြန္းထုလုပ္ထားတဲ့ ေရႊစင္႐ုပ္ေတြက သူ႔ရင္၀အနီးမွာ ေရာက္ရွိလာၾကတာပါ။
ေဒၚစုရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးရပ္တည္ခ်က္ေတြဟာ အခ်ိန္ကာလအလိုက္ တခုခ်င္း ေျပာင္းလဲေနၿပီး တခုခုကို ေစာက္ခ် လုပ္ကိုင္ျခင္းမ်ဳိးမရွိတာကိုလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။ သူဟာ လူထုကို ႏိုင္ငံေရးပေရာဟိတ္ႀကီးလို တရားျပ ေဟာ ၾကားၿပီး ဇြဲရွိဖို႔၊ အနစ္နာခံဖို႔၊ ညီညြတ္ဖို႔ ဆိုခဲ့ေပမယ့္လည္း သူေျပာထားတာေတြနဲ႔ ညီေအာင္ သူမလုပ္ႏုိ္င္ခဲ့ပါ ဘူး။ သူ႔ရဲ႕တေလွ်ာက္လံုးလုပ္ခဲ့တဲ့ ႏုိင္ငံေရးကိစၥရပ္ေတြမွာ သူဟာ ဘာကိုမွ အဆံုးသတ္လုပ္ေဆာင္ႏိုင္တာ မ်ဳိး မရွိခဲ့တဲ့အတြက္ ဘာေအာင္ျမင္မႈကိုမွ မရခဲ့ပါဘူူး။ အခုဆိုရင္ ေဒၚစုဟာ ေနာက္ဆံုးဇရာပိုင္းကို ေရာက္ လာခဲ့ၿပီ။ တိုင္းျပည္မွာ အုပ္ခ်ဳပ္မယ္ဆိုရင္ အစိုးရ ၆ ဆက္ေလာက္ ၿပီးသြားေတာ့မယ့္အခ်ိန္မွာ သူကေတာ့ စစ္အာဏာရွင္ဆီမွာ လက္၀ါးျဖန္႔ေတာင္းေနတုန္းပါပဲ။ လူထုတိုက္ပဲြကိုလည္း မယံုၾကည္ လက္နက္ကိုင္တိုက္ ပဲြကိုလည္း အားမေပးနဲ႔ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးကို ေဘးတိုက္လိုက္ပါေနတာပဲ ေတြ႔ေနရပါတယ္။
“ယံုၾကည္မႈတည္ေဆာက္တယ္ဆိုတာ အခ်ိန္ကာလသတ္မွတ္ခ်က္ ရွိရမယ္။ အာဏာရွင္ မယံုၾကည္မခ်င္းတည္ေဆာက္ေနတဲ့ ေတြ႔ဆံုမႈေတြဟာ ျမန္မာလူထုကို
ေန႔စဥ္ ေခ်ာက္ကမ္းပါးစြန္း ေရာက္ေအာင္လုပ္ေနသလို၊ အာဏာရွင္သက္ဆိုးရွည္ဖို႔ အခ်ိန္ကာလဆဲြဆန္႔ေပးေနသလို ျဖစ္ေနပါတယ္။”
၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ေရြးေကာက္ပဲြမွာ ျပည္သူက သူမပါတီလက္ထဲ အာဏာကုန္လဲႊအပ္ခဲ့တယ္။ ဒါလည္း တာ၀န္မ ေက်ခဲ့ပါဘူး။ ေဒၚစုဟာ ျပည္သူလႊတ္ေတာ္ႀကီးေပၚေပါက္ဖို႔ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားျပဳေကာ္မတီဖဲြ႔တယ္။ ဒါကိုလည္း ၿပီးဆံုးေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ေရႊဂံုတို္င္ အပါအ၀င္ ေၾကညာခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာကို ထုတ္တယ္၊ တေန႔ကို သေဘာထားတမ်ိဳးစီ ထြက္ေနလို႔ ျပည္သူေတြနဲ႔ ႏုိင္ငံတကာလည္း မ်က္စိလည္ခဲ့ရပါၿပီ။
၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖဲြစည္းပံုနဲ႔ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပဲြကို လက္မခံနဲ႔ဆိုလို႔ မဲမေပးဘဲ မဲမသမာမႈ ေဖာ္ထုတ္ၾကသူေတြ လည္း ေထာင္နန္းကို စံေနၾကရပါၿပီ။ သူကေတာ့ သူေျပာဖူးတာကို အမွတ္ရပံုမေပၚပါဘူး။ အက်ယ္ခ်ဳပ္က ထြက္လာခါစက ပင္လံုတဲ့၊ အခုေတာ့ တုိင္းရင္းသားေတြလည္း ဘယ္ဗမာကိုမွမယံုရဲေတာ့တဲ့ ပင္လံုဆိုတဲ့ အ ေျခအေနကို ဆိုက္ေရာက္သြားခဲ့ရေလၿပီ။ ေသြးလွဴ၊ ေရေ၀၊ ေရတြင္းတူး၊ အိတ္ခ်္အို္င္ဗြီ၊ ပညာေရး၊ လူမႈေရး၊ ဧရာ၀တီအေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ... စသျဖင့္ ေရာက္တတ္ရာရာ ေျပာဆိုေနေလေတာ့ ေနာက္က ေထာက္ခံအား ေပးေနတဲ့ အင္အားေတြက ဘာလုပ္လုိ႔ ဘာကို္င္ရမွန္း မသဲကြဲေတာ့ဘဲ အာဏာရွင္ဆန္က်င္ေရးေတြ လုပ္တဲ့ လုပ္ငန္းေတြဟာ ေမွးမွိန္လာခဲ့ရပါတယ္။ ေနာက္တေန႔မွာ ဘာေခါင္းစဥ္ေျပာင္းမလဲဆိုၿပီး ရင္တမမနဲ႔ ေစာင့္ ေနၾကသူေတြလည္း ရွိေနၾကပါတယ္။
မေန႔တေန႔က ရွိသမွ် အင္အားေလးေတြကို စုစည္းၿပီး ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးကို ကမၻာက သိေအာင္ ေဖာ္ထုတ္ခဲ့ၾက တဲ့ အန္အယ္ဒီက တက္ႂကြသူေတြ၊ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ ၂၀၀၇ မ်ဳိးဆက္ေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမိသားစုေတြအ ေနနဲ႔ ဘုရားမွာ ဆုေတာင္းတာကို ေစတနာေကာင္းနဲ႔ အားလံုးေကာင္းဖို႔လုပ္တာ ေကာင္းပါတယ္ဆိုၿပီး ေပါ့ ပ်က္ပ်က္ေျပာခဲ့တာေႀကာင့္ လူထုတိုက္ပဲြကိုပ်ယ္ရယ္ျပဳတာလားဆိုၿပီး ေခါင္းေဆာင္တေယာက္အျဖစ္ သတ္ မွတ္လို႔ေတာင္ မရေတာ့တဲ့အေျခအေနပါ။
ဒါဟာ လူထုတိုက္ပဲြ အစပါ။ ဒါေတြ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္ရသလဲ ဆိုတာေတာ့ ေတြးေခၚစဥ္းစားတတ္ဖို႔ လိုအပ္ပါ တယ္။ ဒါဟာ ေဒၚစုနဲ႔ အာဏာရွင္တိုရဲ႕ ဖက္လွဲတကင္း အက်ဳိးစီးပြားေတြကို အေႏွာက္ယွက္ေပးမယ့္ အရာ ေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ စိုးရိမ္မကင္းျဖစ္ရတယ္ဆိုတာေတာ့ မသံုးေစခ်င္လွဘူး။ ကိုယ့္အလုပ္ ကိုယ္လုပ္ ကိုယ့္ သမိုင္း ကိုယ္ေရးၾကတာ ေကာင္းပါတယ္။
သူတို႔တေတြ ဘုရားေတြမွာ ဆုေတာင္းေမတၱာပို႔ေနတာေတြဟာ ေကာင္းတဲဲ့အလုပ္၊ ဘာသာေရးအလုပ္ကို လုပ္ေနတာထက္ ရည္မွန္းခ်က္ အမ်ားႀကီးပိုတယ္ဆိုတာကို ျမင္ေအာင္ၾကည့္တတ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လည္း ေထာင္မေၾကာက္တန္းမေၾကာက္ လႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကတာပါ။ သူတုိ႔ဟာ သူတို႔ႏိုင္ငံမွာ ျဖစ္ခဲ့ဲတဲ့ လႈပ္ရွားမႈေတြ၊ အေရးေတာ္ပံုေတြကို မေမ့ေလ်ာ့ဘူးဆိုတာ ျပသဖို႔၊ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ လႊတ္ေပးဖို႔အ တြက္ ႏိုင္ငံေရးအရ ေတာင္းဆုိတိုက္ပဲြ၀င္ေနသူေတြပါ။ သူတုိရဲ႕ေနာက္မွာ မျမင္ႏို္င္စြမ္းတဲ့ လူထုေထာက္ခံမႈ အားေတြ ရွိေနပါတယ္။ သူတို႔ေတြဟာ လူထုေခါင္းေဆာင္အမည္ခံထားတဲ့ ေဒၚစုထက္ သူတို႔တာ၀န္ကိုသူတုိ႔ ပိုသိၾကသူေတြပါ။ ဘယ္သူမွ ေပးအပ္မထားတဲ့ တာ၀န္ေတြကို တာ၀န္သိသိ သူတို႔ထမ္းေဆာင္ေနၾကတာပါ။
ေခါင္းေဆာင္ဆုိတာ ျပတ္သားတဲ့စကားကို ဆိုရမွာျဖစ္ၿပီး ေျပာတဲ့အတိုင္းလည္း လုပ္ဖို႔လုိအပ္ပါတယ္။ ဟုိတ မ်ဳိး ဒီတမ်ဳိး ေျပာေနတာမ်ဳိးမျဖစ္သင့္ပါ။ ခ်မွတ္ထားတဲ့ လမ္းစဥ္ေတြအေပၚမွာလည္း ခိုင္ခိုင္မာမာ ေလွ်ာက္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ေဒၚစုနဲ႔ အန္အယ္ဒီေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြဟာ ၂၃ ႏွစ္တာကာလတေလွ်ာက္လံုးမွာ ျပည္သူအ တြက္ ဘာမွေဆာင္ၾကဥ္းမေပးႏိုင္ဘဲ အခုထိ ပါတီတရား၀င္မွတ္ပံုတင္ႏိုင္ေရး ေတာင္းဆိုေနတာေတြဟာ လူ ထုလိုအပ္ခ်က္နဲ႔ ဆန္က်င့္ေနတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးတက္ႂကြလြန္းလို႔ ထုတ္ပယ္ထားတဲ့ ပါတီတြင္း က တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူေတြကုိေတာ့ ေခၚယူစကားေျပာဖို႔အတြက္ အခ်ိန္မေပးႏုိင္ဘဲ စစ္အာဏာရွင္ေတြနဲ႔ ေပါင္းဖက္လုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနတဲ့ဲ၊ လူထုလယ္ယာေတြသိမ္းတဲ့ အခြင့္ေရးသမား မက္စ္ျမန္မာ ေဇာ္ေဇာ္ တို႔လုိလူေတြနဲ႔ အေရာတ၀င္ေနခ်င္ေနတာကေတာ့ အေတာ္ေလးကို အက်ည္းတန္အ႐ုပ္ဆုိးလြန္းပါတယ္။ ေဒၚစုဟာ ဒီအေတြးအေခၚေတြေလာက္နဲ႔ ႏိုင္ငံေရးသမားမလုပ္သင့္ပါဘူး။
ေန႔စဥ္ လူထုအသံေတြက ဘာေျပာေနလဲ၊ ဘာေတြခံစားေနရလဲ၊ ဘာေတြျဖစ္ခ်င္ေနလဲဆိုတာကို နားေထာင္ ၾကည့္ပါ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ လူထုလိုလားတာ တိုင္းျပည္ စစ္အာဏာရွင္လက္ေအာက္က လြတ္ေျမာက္ ဖို႔၊ လူအခြင့္အေရး အျပည့္အ၀ရရွိဖို႔၊ လူေနမႈအဆင့္အတန္းေတြ ျမင့္မားဖို႔ပါ။ အာဏာရွင္နဲ႔ေပါင္းၿပီး ေရႊလမ္း ေငြလမ္းေဖာက္၊ အတူယွဥ္တဲြ ေပါင္းဖက္ဖို႔၊ အာဏာခဲြေ၀ယူဖို႔၊ အလုပ္တဲြလုပ္ဖို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ မိတ္ေဆြတဦး က ေျပာဖူးတယ္။ ဗုဒၶနဲ႔ မာရ္နတ္ တူတာ တဲြလုပ္တာ၊ မတူတာ ခဲြလုပ္တာ မရွိခဲ့ဘူးတဲ့။
“ပုဂိၢဳလ္ေရးကို ဘာမွမေျပာခ်င္ေပမယ့္ အာဏာရွင္နဲ႔ ေပါင္းဖက္စီးပြားလုပ္ေနသူေတြကို ကမၻာကေတာင္ ကုိယ့္အက်ိဳးစီးပြားမပါဘဲ ဆန္႔က်င္အေရးယူေနခ်ိန္မွာ ေဒၚစုရဲ႕လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရးတက္ႂကြသူေတြရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာညိႇဳးႏြမ္းမႈေတြ ျဖစ္ခဲ့ရပါလားဆုိတာ ျပန္လည္ဆန္းစစ္သင့္ပါတယ္။”
တိုင္းျပည္အေျခအေနက ေသေရးရွင္ေရးအေနအထားနဲ႔ ျပည္တြင္းစစ္ေတြျဖစ္၊ ႏိုင္ငံေရးတက္ႂကြသူေတြက အဖမ္းခံၿပီး ဆႏၵေတြထုတ္ေဖာ္၊ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြက ပုိၿပီးညႇင္းပန္းႏွိပ္စက္ခံေနရခ်ိန္မွာ ေဘာလံုးပဲြ ကို ေအးေအးေဆးေဆး သြားၾကည့္ႏုိင္တဲ့ ေဒၚစုဟာ ႏိုင္ငံေရးသမားတေယာက္ရဲ႕ လုပ္သင့္တဲ့အလုပ္၊ မလုပ္ သင့္တဲ့အလုပ္ ဆိုတာကိုေတာင္ ခဲြျခားသိႏုိင္သူ မဟုတ္တန္ရာဘူး။ ပုဂိၢဳလ္ေရးကို ဘာမွမေျပာခ်င္ေပမယ့္ အာဏာရွင္နဲ႔ ေပါင္းဖက္စီးပြားလုပ္ေနသူေတြကို ကမၻာကေတာင္ ကုိယ့္အက်ိဳးစီးပြားမပါဘဲ ဆန္႔က်င္အေရး ယူေနခ်ိန္မွာ ေဒၚစုရဲ႕လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရးတက္ႂကြသူေတြရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာညိႇဳးႏြမ္းမႈေတြ ျဖစ္ခဲ့ရပါလားဆုိ တာ ျပန္လည္ဆန္းစစ္သင့္ပါတယ္။
အန္အယ္လ္ဒီပါတီႀကီးမွာလည္း တကိုယ္ေတာ္ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ ေဒၚစုဟာ မသိမတတ္တာ မရွိဘူးဆိုၿပီး လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ေနတာကို ပါတီ၀င္ေတြ၊ ပါတီေခါင္းေဆာင္ေတြ ႏႈတ္ပိတ္ေနေပမယ့္ ျမန္မာျပည္သူလူထုကို ဂ ႐ုမစို္က္ အေလးမထားဘဲ လူထုကို ေစာ္ကားဖို႔အထိေတာ့ မလုပ္သင့္ဘူးလို႔ ယူဆပါတယ္။ ေဒၚစုဟာ သာမန္ မိန္းမတေယာက္ မဟုတ္ပါဘူး။ ႏိုင္ငံေရးသမား၊ ပါတီေခါင္ေဆာင္၊ လူထုေခါင္းေဆာင္ဆိုတဲ့ ၀ိေသသေတြ တပ္ထားျခင္းခံထားရသူပါ။
ျမန္မာျပည္ႏုိင္ငံေရးဟာ ၿငိမ္ၿငိမ္ေနၾကပါ၊ က်မ အာမခံပါတယ္၊ အေျပာင္းအလဲေတြ ျမင္ေနရပါတယ္လို႔ ေျပာ ေန၊ အာမခံေနလို႔ ရတဲ့အရာမဟုတ္ဘူးဆိုတာ သိေစခ်င္လွတယ္။ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးဟာ ေဒၚစုရဲ႕ ကိုယ္ေရး ကိုယ္တာကိစၥမဟုတ္ဘူးေလ။ တတုိင္းျပည္လံုးကိစၥျဖစ္တယ္။ တိုးတိုးတိတ္တိတ္္ လုပ္ရမယ့္ကိစၥမဟုတ္ဘူး။ တိုင္ပင္ရမယ္၊ အသိေပးရမယ္၊ အမ်ားဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို အသိမွတ္ျပဳရမယ္။ ဒါမွသာ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို ေဖာ္ ေဆာင္ႏုိင္မွာျဖစ္တယ္။
အာဏာရွင္ဆီက ဘယ္လိုသေဘာတူညီခ်က္ ရတယ္၊ ဘယ္လိုအခ်က္အလက္ကေတာ့ လက္ခံလို႔ရတယ္ ဘယ္လိုအခ်က္အလက္ကေတာ့ လက္ခံလို႔မရဘူး၊ ညိႇႏိႈင္းေနတယ္ဆုိတာ သိကိုသိရမယ္။ လူသိရွင္ၾကား ထုတ္ေဖာ္ရမယ္။ ကမၻာ့ျဖစ္ရပ္ေတြမွာ ႏွစ္ကုိယ္ၾကား တိုးတိုးတိတ္္တိတ္ ေဆြးေႏြးခဲ့တာ မရွိခဲ့ေလဘူး။ ရွိခဲ့ တယ္ဆိုရင္လည္း အခ်ိန္ကာလတခုမွာ ထုတ္ေျပာမယ္ဆိုတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ဘယ္အတိုင္းအတာထိ ကိုယ့္ဘက္က ေတာင္းဆိုမႈေတြရၿပီ ဆုိတာေတာ့ အသိေပးရမွာပဲ။ အခုေတာ့ ကုလမသဂၢကေတာင္ မျမင္ရ ေသးတဲ့တုိးတက္မႈေတြ ေဒၚစုက ျမင္ေတြ႔ေနရၿပီဆိုတာကေတာ့ လက္၀ါးခ်င္းေပါင္း႐ိုက္ေနသလားလို႔ေတာင္ စဥ္းစားရမလုိ ျဖစ္ေနပါျပီ။
အရင္တုန္းကလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔နဲ႔ ယံုၾကည္မူေတြတည္ေဆာက္တယ္ဆိုၿပီး တိုးတိုးတိတ္တိတ္ လုပ္ခဲ့ၾက တယ္။ လမ္းတံတားစီမံကိန္းေတြ သြားၾကည့္၊ တပ္မေတာ္သားေတြကို အားေပးနဲ႔ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ ကိုင္ေတြနဲ႔ ေက်ာင္သားတပ္ဖဲြ႔ေတြကို ေစာ္ကားတဲ့ အျပဳအမူေတြကို လုပ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ေဒၚစုကို ႏိုင္ငံေရးအရ တကယ္ေထာက္ခံအားေပးေနတာ ေက်ာင္းသားေတြ၊ တိုင္းရင္းသားေတြပါ။ ဆက္ဆံေရး၀န္ႀကီး ဦးေအာင္ ၾကည္နဲ႔ ယံုၾကည္မႈေတြ တည္ေဆာက္ေနတာလည္း အခ်ိန္ကာလ မနည္းေလေတာ့ဘူး။ ယံုၾကည္မႈတည္ ေဆာက္တယ္ဆိုတာ အခ်ိန္ကာလသတ္မွတ္ခ်က္ရွိရမယ္။ အာဏာရွင္ မယံုၾကည္မခ်င္း တည္ေဆာက္ေနတဲ့ ေတြ႔ဆံုမႈေတြဟာ ျမန္မာလူထုကို ေန႔စဥ္ ေခ်ာက္ကမ္းပါးစြန္းေရာက္ေအာင္ လုပ္ေနသလို၊ အာဏာရွင္သက္ ဆိုးရွည္ဖို႔ အခ်ိန္ကာလဆဲြဆန္႔ေပးေနသလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ တိုင္းျပည္အတြက္ အက်ိဳးရွိမယ္ဆိုရင္ အသံုးခ် ေတာင္ခံဦးမယ္ဆိုပဲ။ ေဒၚစုကုိ ေခါင္းေဆာင္လုပ္ခိုင္းေနတာပါ။ အသံုးခ်ခံဖို႔အတြက္ ေခါင္းေဆာင္တင္ခဲ့ၾက တာမဟုတ္ပါဘူး။
ဒါေပမယ့္ တုိင္းျပည္လြတ္ေျမာက္ေရး လိုခ်င္ရင္ ကိုယ့္ဖာသာႀကိဳးစားရမယ္ဆိုတဲ့ တာ၀န္မဲ့ ပုတ္ထုတ္စကား ေတြကိုသာ ေဟာၾကားတတ္ေလေတာ့ စိတ္ပ်က္မိပါတယ္။ ေဟာေျပာတဲ့ စကားေတြမွာလည္း ေရွ႕ေနာက္မ ညီေလေတာ့ ဆင္ျခင္တံုတရားနည္းစြာ ေျပာေနတာလို႔ပဲယူဆလာမိပါတယ္။ တကမၻာလံုးမွာ အာဏာရွင္ေတြ ကုိ လူထုက ေတာ္လွန္ေနခိ်န္မွာ ျမန္မာျပည္က ဘယ္ဟာနဲ႔ေတာ့ ႏိႈင္းလို႔မရဘူး၊ ဘယ္ဟာနဲ႔ေတာ့ မတူေလ ဘူးဆိုတာမ်ဳိးေတြ ေျပာေနတာဟာ ကိုယ့္ဖာသာ အသံုးမက်မႈေတြကို ဖာေထးေနသလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ ႏုိင္ငံ တကာက ေတာ္လွန္ေရးေတြနဲ႔ တူျခင္းမတူျခင္းဆုိတာထက္ လူထုလႈပ္ရွားမူကို လက္မခံဘူးဆုိတာေတြကို ေတြ႔လာရေတာ့ လူထုေခါင္းေဆာင္က ျမန္မာျပည္အေျပာင္းအလဲကို မဲသမာမႈေတြနဲ႔ ရယူထားတဲ့ ၾကံ႕ဖြတ္ ေတြနဲ႔ေပါင္း လႊတ္ေတာ္တက္ၿပီး ေပါင္းလုပ္ရင္ ရတယ္ဆိုတဲ့ အေတြးအေခၚေတြနဲ႔မ်ား လုပ္ေနပါေပါ့လားလို႔ စိတ္မသက္သာျဖစ္ရတယ္။
အန္အယ္လ္ဒီပါတီကုိ ေခါင္းေဆာင္ထားတဲ့ ေဒၚစုဟာ ၉၀ ေရြေကာက္ပဲြရလဒ္ကိုလည္း အေသအခ်ာ မဆုပ္ ကိုင္ခဲ့သလို ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပဲြကို ဆန္႔က်င္တယ္၊ ဖဲြ႔စည္းပံုကို ျပင္ပါလို႔ဆိုၿပီးမွ ခုေတာ့ ပါတီကို တရား၀င္ မွတ္ပံုတင္ႏုိင္ခြင့္ရေရး ႀကိဳးစားေနတာကေတာ့ ရွက္တတ္ရင္ လဲေသလိုက္ဖုိ႔သာ ေကာင္းေနပါၿပီ။ ဒါမွမဟုတ္ ရင္ အျပစ္ကင္းခ်င္တဲ့ သူေတာ္ေကာင္းမႀကီးလုပ္ၿပီး ဘုရားရိပ္တရားရိပ္မွာ ေအးေဆးစြာေနပါေတာ့။ ဘုရား အလုပ္၊ တရားအလုပ္ လုပ္ေနတဲ့ သံဃာေတြေတာင္ အသတ္ခံ အဖမ္းခံၿပီး လူထုေကၽြးတဲ့ ဆြမ္းတနပ္အ တြက္ တာ၀န္ေက်ေနၾကခ်ိန္မွာ ကိုယ့္တာ၀န္ကိုယ္မသိတဲ့ လူထုေခါင္းေဆာင္အမည္ခံထားတဲ့ ေဒၚေအာင္ ဆန္းစုၾကည္ေရ ... ႏိုဘယ္ဆုကို ေပးခဲ့တယ္ဆိုတာ အၾကမ္းမဖက္တဲ့ နည္းလမ္းေတြနဲ႔ ေရွ႕ဆံုးကေန မားမား မတ္မတ္ တုိက္ပဲြ၀င္ဖို႔အတြက္ ေပးခဲ့တယ္ဆိုတာေလာက္ေတာ့ သိသင့္ပါတယ္။
လူထုအံုႂကြမႈျဖစ္မွာလည္းေၾကာက္၊ လူထု လမ္းေပၚထြက္မွာလည္းစိုးရိမ္၊ အာဏာရွင္ကို လက္နက္ကိုင္တုိက္ မွာလည္း မလိုလား၊ အာဏာရွင္ကို ဒူးေထာက္အညံ့ခံၿပီး အသံုးခ်ခံဖို႔ကုိပဲ စဥ္းစားခဲ့ရင္ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၃ ႏွစ္က တည္းက အာဏာရွင္ထံ အညံ့ခံၿပီး အေပးအယူလုပ္ခဲ့သင့္ပါတယ္။ အခုေတာ့ ကုန္လြန္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြအ တြင္းမွာ လူထုဘ၀ေတြ အဆိုးဆံုးအေျခအေန ေရာက္ေနတာေတြကို ျမင္ေအာင္ၾကည့္ပါ။ မျမင္ႏုိင္ရင္ မလုပ္ ႏိုင္ေၾကာင္း ၀န္ခံလိုက္ပါ။ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးထဲမွာ မပါ၀င္ မပတ္သက္ပါနဲ႔ေတာ့။ သတိၱရွိရွိနဲ႔ လုပ္ႏုိင္တဲ့သူေတြ ကုိ အားေပးပါ။ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူေတြရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးကို ေသးသိမ္ေအာင္ မလုပ္မိပါေစနဲ႔။ လူထုအံုႂကြမႈကို ဘယ္သူကမွ လုပ္ၾကံဖန္တီးလို႔ မရသလို တားဆီးလုိ႔လည္း ရမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ။
(၄ ႏွစ္ေျမာက္ ေရႊ၀ါေရာင္ႏွစ္ပတ္လည္ေန႔က လႈပ္းရွားတက္ႂကြခဲ့ၾကသူေတြကို ဦးညြတ္ဂုဏ္ျပဳ ေလးစားမႈနဲ႔ ေရးသားပါ သည္။)
အက္ဆစ္
အက္ဆစ္၏ အာေဘာ္ “စစ္ေၾကညာခ်က္”
စစ္ေၾကညာခ်က္
အက္ဆစ္္
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေျပာခ်င္ေရးခ်င္စိတ္ ကုန္ခန္းေနတာ ၾကာလွပါၿပီ။ သို႔ေပမယ့္လည္း ေဒၚစုဟာ ျမန္မာျပည္အေရးကို ပေရာဟိတ္ဆန္ဆန္ အဓိပတိလိုတမ်ဳိး၊ သူေတာ္ေကာင္းမႀကီးလိုတဖံု၊ ၿငိမ္း ခ်မ္းေရးမိခင္ႀကီးလိုတသြယ္ မိမိကုိယ္ေရးကုိယ္တာလိုတနည္းနဲ႔ အသံုးခ်လုပ္ကိုင္ေနတာေတြကို မခံရပ္ႏိုင္ တဲ့အဆံုး အခုလိုစာေတြ ထပ္ေရးျဖစ္ရတာပါပဲ။ အခုအခ်ိန္မွာ စစ္အာဏာရွင္ေတြနဲ႔ ေရႊလမ္းေငြလမ္းေဖာက္ ေနခ်ိန္မွာ ထိလြယ္ရွလြယ္တဲ့ကိစၥေတြ မေပၚေပါက္ေစခ်င္တဲ့ ေဒၚစုကို တာ၀န္သိေအာင္ေတာ့ ျပန္လည္ေျပာ ခ်င္ေနခဲ့တာပါ။ ဒါဟာလည္း ေဒၚစုကို ခ်စ္လို႔မုန္းလို႔မဟုတ္ဘဲ ဆင္းရဲမဲြေတေနတဲ့ ျပည္သူေတြ၊ လြတ္ေျမာက္ ေရးကို ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကတဲ့ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ၊ မဆုတ္မနစ္ ခ်ီတက္ေနၾကတဲ့ တုိက္ပဲြ၀င္ေနၾကတဲ့ ျပည္ တြင္းျပည္ပက ျမန္မာျပည္လြတ္ေျမာက္ေရး လုပ္ေဆာင္ေနသူေတြနဲ႔အတူ ရပ္ခံေနခ်င္တဲ့ အက္ဆစ္ရဲ႕ စိတ္ ဆႏၵေတြေၾကာင့္ပါပဲ။
ေဒၚစုရဲ႕လုပ္ရပ္ေတြဟာ တရားလြန္ေနၿပီလို႔ ဆိုရပါလိမ့္မယ္။ သူ႔ရဲ႕ ၂၃ ႏွစ္တာ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးလုပ္ခဲ့တဲ့ကာ လအတြင္း ျပည္သူေတြရဲ႕ေသြးေတြ၊ ေခၽြးေတြ၊ ဒုကၡေတြ၊ ေသာကေတြကေန ရလာတဲ့ ေက်ာ္ၾကားမႈေတြကို ခု တုံးလုပ္ၿပီး ဒီကေန႔မွာ ျပည္သူကို သစၥာေဖာက္ေနၿပီလို႔ပဲ ခပ္ရွင္းရွင္းဆုိလိုက္ခ်င္ပါေတာ့တယ္။ ေဒၚစုကို တာ ၀န္သိေအာင္လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ အက္ဆစ္ဆိုတဲ့ မင္းကေကာ ဘယ္ေလာက္ တာ၀န္ေတြယူၿပီးလို႔လဲလို႔ ဆို ႏုိင္ပါတယ္။
“အခုဆိုရင္ ေဒၚစုဟာ ေနာက္ဆံုးဇရာပိုင္းကို ေရာက္လာခဲ့ၿပီ။ တိုင္းျပည္မွာ အုပ္ခ်ဳပ္မယ္ဆိုရင္ အစိုးရ ၆ ဆက္ေလာက္ ၿပီးသြားေတာ့မယ့္အခ်ိန္မွာ သူကေတာ့ စစ္အာဏာရွင္ဆီမွာ လက္၀ါးျဖန္႔ေတာင္းေနတုန္းပါပဲ။ လူထုတိုက္ပဲြကိုလည္း မယံုၾကည္၊ လက္နက္ကိုင္တိုက္ပဲြကိုလည္း အားမေပးနဲ႔ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးကို ေဘးတိုက္ လိုက္ပါေနတာပဲ ေတြ႔ေနရပါတယ္။”
ေသခ်ာတာက အက္ဆစ္ဟာ ျပည္သူကေပးထားတဲ့ လုပ္ပုိင္ခြင့္အာဏာေတြ ရထားသူမဟုတ္ပါဘူး။ ျပည္သူ ေပးတဲ့တာ၀န္ေတြ ေက်ေစရပါမယ္ဆိုတဲ့ ကတိစကားေတြ ေပးထားသူမဟုတ္ပါဘူး။ ျပည္သူကို အဓိပတိႀကီး လိုလုပ္ၿပီး အေပၚစီးကေန ေမာက္ေမာက္မာမာ မေခ်မငံ မေစာ္ကားခဲ့၊ မသေရာ္ခဲ့တာလည္း အမွန္ပါ။ အထူး သျဖင့္ လူထုေခါင္းေဆာင္ဆိုတဲ့ တာ၀န္ကို မယူထားဘူးဆုိပါေတာ့။ ဒီေတာ့ လူထုေခါင္းေဆာင္တာ၀န္ကို ယူထားသူကေတာ့ အက္ဆစ္ထက္ ပိုၿပီးတာ၀န္ရွိလိမ့္မယ္ဆိုတာ ရွင္းေနပါတယ္။ ျငင္းခ်င္သူရွိလည္း ျငင္း ႏုိင္ပါတယ္။ လြတ္လပ္စြာ သေဘာထားကြဲလြဲခြင့္ရွိပါတယ္။ အဲသလို သေဘာထားကြဲလြဲခြင့္ ရွိတဲ့အေလ်ာက္ လည္း သာမန္လူျဖစ္တဲ့ အက္ဆစ္က မိမိဆႏၵကို အခုလို လြတ္လပ္စြာ ထုတ္ေဖာ္လိုက္တာပါပဲ။ ဒီေတာ့ စာ ေရးသူရဲ႕ သေဘာထားအျမင္ေတြကို စာဖတ္သူေတြကသာ ဆံုးျဖတ္ပါလိမ့္မယ္။ သို႔ေပမယ့္ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ဆိုတဲ့ လူထုေခါင္းေဆာင္ဂုဏ္ပုဒ္ကို ရယူထားသူကေတာ့ လူထုနဲ႔ကင္းကြာတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္လို႔မ ရတာ ေသခ်ာပါတယ္။
ျမန္မာျပည္သူေတြဟာ ဖိႏွိပ္ရက္စက္မႈအလြန္႔အလြန္ႀကီးမားတဲ့ အာဏာရွင္လက္ေအာက္မွာ မ၀ေရစာ စားၿပီး လူျဖစ္ေနရသူေတြပါ။ ျမန္မာျပည္သူေတြက တပါတီအာဏာရွင္ကို မႀကိဳက္လို႔ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္မွာ လူထုအံုႂကြမႈ လုပ္ခဲ့ၿပီး အာဏာရွင္ကို ျဖဳတ္ခ်ခဲ့တယ္။ အဲဒီ လူထုရဲ႕အာဏာရွင္ဆန္က်င္ေရးလိႈင္းလံုးႀကီးကို အခန္႔သင့္စီး လာၿပီးမွ လူထုထက္ ပိုသိတယ္ဆိုတဲ့သူေတြ၊ လူထုဆႏၵကို မ်က္ကြယ္ျပဳသူေတြ၊ လူထုကို ဘာမွ ဦးေဆာင္မႈ မေပးႏုိင္သူေတြဟာ လူထုရဲ႕ဒဏ္ခတ္ျခင္းကို မလဲြမေသြခံရမွာကေတာ့ အေသအခ်ာပါပဲ။ ဒီထဲမွာ ေဒၚေအာင္ ဆန္းစုၾကည္ မပါေစခ်င္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္မွာ ခရီးသြားလမ္းၾကံဳရင္း ပါလာခဲ့တဲ့ လူထုေခါင္းေဆာင္တေယာက္ဆုိရင္ မွားမယ္မထင္ပါ။ အနစ္နာခံခဲ့ရတာေတြ ရွိခဲ့သလို အရင္က ေျပာရဲဆုိရဲေတြရွိခဲ့ေလေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သမီး ဆိုတဲ့အသိနဲ႔ လူထုက ခ်စ္ခင္ေလးစားခဲ့တာပါ။ အနစ္နာခံရတယ္ ဆိုေပမယ့္ တျခားႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြထက္ေတာ့ သူက ေကာင္းမြန္စြာ ေနထုိင္ခဲ့ရသူပါ။
တကယ္တမ္း ျမန္မာျပည္သူလူထု လိုခ်င္တာက သူတို႔ရဲ႕အနာဂတ္ကို ေကာင္းမြန္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေပး မယ့္ေခါင္းေဆာင္ (တုိင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္သူ) ေတြကို လိုခ်င္ခဲ့တာပါ။ ၂၃ ႏွစ္ကာလကို ျပန္သံုးသပ္ၾကည့္ရင္ ေဒၚစုမွာ အဲဒီအရည္အခ်င္းေတြ ပါလာခဲ့ပံုမရပါဘူး။
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သူ႔မွာ သူ႔ရဲ႕လုပ္ရပ္ေတြကို ဆံုးခန္းတုိင္ေအာင္လုပ္ေဆာင္ႏုိင္တဲ့ အရည္အခ်င္းေတြ မရွိခဲ့ဘူး။ လုပ္ႏိုင္စြမ္းအားနည္းတာမဟုတ္ဘူးေနာ္။ လုပ္ကိုလုပ္ႏိုင္စြမ္းမရိွသူဆုိတာ ဒီကေန႔ကာလမွာ သက္ ေသျပေနပါၿပီေလ။ သူ႔အေနနဲ႔ ျမန္မာလူထုနဲ႔ ႏုိင္ငံတကာက ေထာက္ခံတဲ့ အားေတြ နည္းနည္းေနာေနာ ရခဲ့ တာမဟုတ္ပါဘူး။ ႏိုဘယ္ဆုအပါအ၀င္ သူရရွိခဲ့တဲ့ ဆုေပါင္းမ်ားစြာဟာ သူေတာ္ခဲ့လို႔၊ သူတတ္ခဲ့လို႔၊ သူအနစ္ နာခံခဲ့လို႔ ဆုိတာထက္ ဖိႏွိပ္မႈရက္စက္မႈယႏၱရားႀကီးေအာက္မွာ စေတးခံေနရတဲ့ ျမန္မာလူထုေတြရဲ႕ သ႐ုပ္ သကန္ေတြေၾကာင့္ဆုိရင္ ပိုမွန္ပါလိ္မ့္မယ္။ အသက္ေတြ၊ ေသြးေတြ၊ ေခၽြးေတြ၊ ေသာကေတြ၊ ပူပန္မႈေတြနဲ႔ သြန္းထုလုပ္ထားတဲ့ ေရႊစင္႐ုပ္ေတြက သူ႔ရင္၀အနီးမွာ ေရာက္ရွိလာၾကတာပါ။
ေဒၚစုရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးရပ္တည္ခ်က္ေတြဟာ အခ်ိန္ကာလအလိုက္ တခုခ်င္း ေျပာင္းလဲေနၿပီး တခုခုကို ေစာက္ခ် လုပ္ကိုင္ျခင္းမ်ဳိးမရွိတာကိုလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။ သူဟာ လူထုကို ႏိုင္ငံေရးပေရာဟိတ္ႀကီးလို တရားျပ ေဟာ ၾကားၿပီး ဇြဲရွိဖို႔၊ အနစ္နာခံဖို႔၊ ညီညြတ္ဖို႔ ဆိုခဲ့ေပမယ့္လည္း သူေျပာထားတာေတြနဲ႔ ညီေအာင္ သူမလုပ္ႏုိ္င္ခဲ့ပါ ဘူး။ သူ႔ရဲ႕တေလွ်ာက္လံုးလုပ္ခဲ့တဲ့ ႏုိင္ငံေရးကိစၥရပ္ေတြမွာ သူဟာ ဘာကိုမွ အဆံုးသတ္လုပ္ေဆာင္ႏိုင္တာ မ်ဳိး မရွိခဲ့တဲ့အတြက္ ဘာေအာင္ျမင္မႈကိုမွ မရခဲ့ပါဘူူး။ အခုဆိုရင္ ေဒၚစုဟာ ေနာက္ဆံုးဇရာပိုင္းကို ေရာက္ လာခဲ့ၿပီ။ တိုင္းျပည္မွာ အုပ္ခ်ဳပ္မယ္ဆိုရင္ အစိုးရ ၆ ဆက္ေလာက္ ၿပီးသြားေတာ့မယ့္အခ်ိန္မွာ သူကေတာ့ စစ္အာဏာရွင္ဆီမွာ လက္၀ါးျဖန္႔ေတာင္းေနတုန္းပါပဲ။ လူထုတိုက္ပဲြကိုလည္း မယံုၾကည္ လက္နက္ကိုင္တိုက္ ပဲြကိုလည္း အားမေပးနဲ႔ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးကို ေဘးတိုက္လိုက္ပါေနတာပဲ ေတြ႔ေနရပါတယ္။
“ယံုၾကည္မႈတည္ေဆာက္တယ္ဆိုတာ အခ်ိန္ကာလသတ္မွတ္ခ်က္ ရွိရမယ္။ အာဏာရွင္ မယံုၾကည္မခ်င္းတည္ေဆာက္ေနတဲ့ ေတြ႔ဆံုမႈေတြဟာ ျမန္မာလူထုကို
ေန႔စဥ္ ေခ်ာက္ကမ္းပါးစြန္း ေရာက္ေအာင္လုပ္ေနသလို၊ အာဏာရွင္သက္ဆိုးရွည္ဖို႔ အခ်ိန္ကာလဆဲြဆန္႔ေပးေနသလို ျဖစ္ေနပါတယ္။”
၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ေရြးေကာက္ပဲြမွာ ျပည္သူက သူမပါတီလက္ထဲ အာဏာကုန္လဲႊအပ္ခဲ့တယ္။ ဒါလည္း တာ၀န္မ ေက်ခဲ့ပါဘူး။ ေဒၚစုဟာ ျပည္သူလႊတ္ေတာ္ႀကီးေပၚေပါက္ဖို႔ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားျပဳေကာ္မတီဖဲြ႔တယ္။ ဒါကိုလည္း ၿပီးဆံုးေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ေရႊဂံုတို္င္ အပါအ၀င္ ေၾကညာခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာကို ထုတ္တယ္၊ တေန႔ကို သေဘာထားတမ်ိဳးစီ ထြက္ေနလို႔ ျပည္သူေတြနဲ႔ ႏုိင္ငံတကာလည္း မ်က္စိလည္ခဲ့ရပါၿပီ။
၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖဲြစည္းပံုနဲ႔ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပဲြကို လက္မခံနဲ႔ဆိုလို႔ မဲမေပးဘဲ မဲမသမာမႈ ေဖာ္ထုတ္ၾကသူေတြ လည္း ေထာင္နန္းကို စံေနၾကရပါၿပီ။ သူကေတာ့ သူေျပာဖူးတာကို အမွတ္ရပံုမေပၚပါဘူး။ အက်ယ္ခ်ဳပ္က ထြက္လာခါစက ပင္လံုတဲ့၊ အခုေတာ့ တုိင္းရင္းသားေတြလည္း ဘယ္ဗမာကိုမွမယံုရဲေတာ့တဲ့ ပင္လံုဆိုတဲ့ အ ေျခအေနကို ဆိုက္ေရာက္သြားခဲ့ရေလၿပီ။ ေသြးလွဴ၊ ေရေ၀၊ ေရတြင္းတူး၊ အိတ္ခ်္အို္င္ဗြီ၊ ပညာေရး၊ လူမႈေရး၊ ဧရာ၀တီအေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ... စသျဖင့္ ေရာက္တတ္ရာရာ ေျပာဆိုေနေလေတာ့ ေနာက္က ေထာက္ခံအား ေပးေနတဲ့ အင္အားေတြက ဘာလုပ္လုိ႔ ဘာကို္င္ရမွန္း မသဲကြဲေတာ့ဘဲ အာဏာရွင္ဆန္က်င္ေရးေတြ လုပ္တဲ့ လုပ္ငန္းေတြဟာ ေမွးမွိန္လာခဲ့ရပါတယ္။ ေနာက္တေန႔မွာ ဘာေခါင္းစဥ္ေျပာင္းမလဲဆိုၿပီး ရင္တမမနဲ႔ ေစာင့္ ေနၾကသူေတြလည္း ရွိေနၾကပါတယ္။
မေန႔တေန႔က ရွိသမွ် အင္အားေလးေတြကို စုစည္းၿပီး ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးကို ကမၻာက သိေအာင္ ေဖာ္ထုတ္ခဲ့ၾက တဲ့ အန္အယ္ဒီက တက္ႂကြသူေတြ၊ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ ၂၀၀၇ မ်ဳိးဆက္ေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမိသားစုေတြအ ေနနဲ႔ ဘုရားမွာ ဆုေတာင္းတာကို ေစတနာေကာင္းနဲ႔ အားလံုးေကာင္းဖို႔လုပ္တာ ေကာင္းပါတယ္ဆိုၿပီး ေပါ့ ပ်က္ပ်က္ေျပာခဲ့တာေႀကာင့္ လူထုတိုက္ပဲြကိုပ်ယ္ရယ္ျပဳတာလားဆိုၿပီး ေခါင္းေဆာင္တေယာက္အျဖစ္ သတ္ မွတ္လို႔ေတာင္ မရေတာ့တဲ့အေျခအေနပါ။
ဒါဟာ လူထုတိုက္ပဲြ အစပါ။ ဒါေတြ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္ရသလဲ ဆိုတာေတာ့ ေတြးေခၚစဥ္းစားတတ္ဖို႔ လိုအပ္ပါ တယ္။ ဒါဟာ ေဒၚစုနဲ႔ အာဏာရွင္တိုရဲ႕ ဖက္လွဲတကင္း အက်ဳိးစီးပြားေတြကို အေႏွာက္ယွက္ေပးမယ့္ အရာ ေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ စိုးရိမ္မကင္းျဖစ္ရတယ္ဆိုတာေတာ့ မသံုးေစခ်င္လွဘူး။ ကိုယ့္အလုပ္ ကိုယ္လုပ္ ကိုယ့္ သမိုင္း ကိုယ္ေရးၾကတာ ေကာင္းပါတယ္။
သူတို႔တေတြ ဘုရားေတြမွာ ဆုေတာင္းေမတၱာပို႔ေနတာေတြဟာ ေကာင္းတဲဲ့အလုပ္၊ ဘာသာေရးအလုပ္ကို လုပ္ေနတာထက္ ရည္မွန္းခ်က္ အမ်ားႀကီးပိုတယ္ဆိုတာကို ျမင္ေအာင္ၾကည့္တတ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လည္း ေထာင္မေၾကာက္တန္းမေၾကာက္ လႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကတာပါ။ သူတုိ႔ဟာ သူတို႔ႏိုင္ငံမွာ ျဖစ္ခဲ့ဲတဲ့ လႈပ္ရွားမႈေတြ၊ အေရးေတာ္ပံုေတြကို မေမ့ေလ်ာ့ဘူးဆိုတာ ျပသဖို႔၊ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ လႊတ္ေပးဖို႔အ တြက္ ႏိုင္ငံေရးအရ ေတာင္းဆုိတိုက္ပဲြ၀င္ေနသူေတြပါ။ သူတုိရဲ႕ေနာက္မွာ မျမင္ႏို္င္စြမ္းတဲ့ လူထုေထာက္ခံမႈ အားေတြ ရွိေနပါတယ္။ သူတို႔ေတြဟာ လူထုေခါင္းေဆာင္အမည္ခံထားတဲ့ ေဒၚစုထက္ သူတို႔တာ၀န္ကိုသူတုိ႔ ပိုသိၾကသူေတြပါ။ ဘယ္သူမွ ေပးအပ္မထားတဲ့ တာ၀န္ေတြကို တာ၀န္သိသိ သူတို႔ထမ္းေဆာင္ေနၾကတာပါ။
ေခါင္းေဆာင္ဆုိတာ ျပတ္သားတဲ့စကားကို ဆိုရမွာျဖစ္ၿပီး ေျပာတဲ့အတိုင္းလည္း လုပ္ဖို႔လုိအပ္ပါတယ္။ ဟုိတ မ်ဳိး ဒီတမ်ဳိး ေျပာေနတာမ်ဳိးမျဖစ္သင့္ပါ။ ခ်မွတ္ထားတဲ့ လမ္းစဥ္ေတြအေပၚမွာလည္း ခိုင္ခိုင္မာမာ ေလွ်ာက္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ေဒၚစုနဲ႔ အန္အယ္ဒီေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြဟာ ၂၃ ႏွစ္တာကာလတေလွ်ာက္လံုးမွာ ျပည္သူအ တြက္ ဘာမွေဆာင္ၾကဥ္းမေပးႏိုင္ဘဲ အခုထိ ပါတီတရား၀င္မွတ္ပံုတင္ႏိုင္ေရး ေတာင္းဆိုေနတာေတြဟာ လူ ထုလိုအပ္ခ်က္နဲ႔ ဆန္က်င့္ေနတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးတက္ႂကြလြန္းလို႔ ထုတ္ပယ္ထားတဲ့ ပါတီတြင္း က တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူေတြကုိေတာ့ ေခၚယူစကားေျပာဖို႔အတြက္ အခ်ိန္မေပးႏုိင္ဘဲ စစ္အာဏာရွင္ေတြနဲ႔ ေပါင္းဖက္လုပ္ကိုင္စားေသာက္ေနတဲ့ဲ၊ လူထုလယ္ယာေတြသိမ္းတဲ့ အခြင့္ေရးသမား မက္စ္ျမန္မာ ေဇာ္ေဇာ္ တို႔လုိလူေတြနဲ႔ အေရာတ၀င္ေနခ်င္ေနတာကေတာ့ အေတာ္ေလးကို အက်ည္းတန္အ႐ုပ္ဆုိးလြန္းပါတယ္။ ေဒၚစုဟာ ဒီအေတြးအေခၚေတြေလာက္နဲ႔ ႏိုင္ငံေရးသမားမလုပ္သင့္ပါဘူး။
ေန႔စဥ္ လူထုအသံေတြက ဘာေျပာေနလဲ၊ ဘာေတြခံစားေနရလဲ၊ ဘာေတြျဖစ္ခ်င္ေနလဲဆိုတာကို နားေထာင္ ၾကည့္ပါ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္။ လူထုလိုလားတာ တိုင္းျပည္ စစ္အာဏာရွင္လက္ေအာက္က လြတ္ေျမာက္ ဖို႔၊ လူအခြင့္အေရး အျပည့္အ၀ရရွိဖို႔၊ လူေနမႈအဆင့္အတန္းေတြ ျမင့္မားဖို႔ပါ။ အာဏာရွင္နဲ႔ေပါင္းၿပီး ေရႊလမ္း ေငြလမ္းေဖာက္၊ အတူယွဥ္တဲြ ေပါင္းဖက္ဖို႔၊ အာဏာခဲြေ၀ယူဖို႔၊ အလုပ္တဲြလုပ္ဖို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ မိတ္ေဆြတဦး က ေျပာဖူးတယ္။ ဗုဒၶနဲ႔ မာရ္နတ္ တူတာ တဲြလုပ္တာ၊ မတူတာ ခဲြလုပ္တာ မရွိခဲ့ဘူးတဲ့။
“ပုဂိၢဳလ္ေရးကို ဘာမွမေျပာခ်င္ေပမယ့္ အာဏာရွင္နဲ႔ ေပါင္းဖက္စီးပြားလုပ္ေနသူေတြကို ကမၻာကေတာင္ ကုိယ့္အက်ိဳးစီးပြားမပါဘဲ ဆန္႔က်င္အေရးယူေနခ်ိန္မွာ ေဒၚစုရဲ႕လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရးတက္ႂကြသူေတြရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာညိႇဳးႏြမ္းမႈေတြ ျဖစ္ခဲ့ရပါလားဆုိတာ ျပန္လည္ဆန္းစစ္သင့္ပါတယ္။”
တိုင္းျပည္အေျခအေနက ေသေရးရွင္ေရးအေနအထားနဲ႔ ျပည္တြင္းစစ္ေတြျဖစ္၊ ႏိုင္ငံေရးတက္ႂကြသူေတြက အဖမ္းခံၿပီး ဆႏၵေတြထုတ္ေဖာ္၊ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြက ပုိၿပီးညႇင္းပန္းႏွိပ္စက္ခံေနရခ်ိန္မွာ ေဘာလံုးပဲြ ကို ေအးေအးေဆးေဆး သြားၾကည့္ႏုိင္တဲ့ ေဒၚစုဟာ ႏိုင္ငံေရးသမားတေယာက္ရဲ႕ လုပ္သင့္တဲ့အလုပ္၊ မလုပ္ သင့္တဲ့အလုပ္ ဆိုတာကိုေတာင္ ခဲြျခားသိႏုိင္သူ မဟုတ္တန္ရာဘူး။ ပုဂိၢဳလ္ေရးကို ဘာမွမေျပာခ်င္ေပမယ့္ အာဏာရွင္နဲ႔ ေပါင္းဖက္စီးပြားလုပ္ေနသူေတြကို ကမၻာကေတာင္ ကုိယ့္အက်ိဳးစီးပြားမပါဘဲ ဆန္႔က်င္အေရး ယူေနခ်ိန္မွာ ေဒၚစုရဲ႕လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရးတက္ႂကြသူေတြရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာညိႇဳးႏြမ္းမႈေတြ ျဖစ္ခဲ့ရပါလားဆုိ တာ ျပန္လည္ဆန္းစစ္သင့္ပါတယ္။
အန္အယ္လ္ဒီပါတီႀကီးမွာလည္း တကိုယ္ေတာ္ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ ေဒၚစုဟာ မသိမတတ္တာ မရွိဘူးဆိုၿပီး လုပ္ခ်င္ရာလုပ္ေနတာကို ပါတီ၀င္ေတြ၊ ပါတီေခါင္းေဆာင္ေတြ ႏႈတ္ပိတ္ေနေပမယ့္ ျမန္မာျပည္သူလူထုကို ဂ ႐ုမစို္က္ အေလးမထားဘဲ လူထုကို ေစာ္ကားဖို႔အထိေတာ့ မလုပ္သင့္ဘူးလို႔ ယူဆပါတယ္။ ေဒၚစုဟာ သာမန္ မိန္းမတေယာက္ မဟုတ္ပါဘူး။ ႏိုင္ငံေရးသမား၊ ပါတီေခါင္ေဆာင္၊ လူထုေခါင္းေဆာင္ဆိုတဲ့ ၀ိေသသေတြ တပ္ထားျခင္းခံထားရသူပါ။
ျမန္မာျပည္ႏုိင္ငံေရးဟာ ၿငိမ္ၿငိမ္ေနၾကပါ၊ က်မ အာမခံပါတယ္၊ အေျပာင္းအလဲေတြ ျမင္ေနရပါတယ္လို႔ ေျပာ ေန၊ အာမခံေနလို႔ ရတဲ့အရာမဟုတ္ဘူးဆိုတာ သိေစခ်င္လွတယ္။ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးဟာ ေဒၚစုရဲ႕ ကိုယ္ေရး ကိုယ္တာကိစၥမဟုတ္ဘူးေလ။ တတုိင္းျပည္လံုးကိစၥျဖစ္တယ္။ တိုးတိုးတိတ္တိတ္္ လုပ္ရမယ့္ကိစၥမဟုတ္ဘူး။ တိုင္ပင္ရမယ္၊ အသိေပးရမယ္၊ အမ်ားဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို အသိမွတ္ျပဳရမယ္။ ဒါမွသာ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို ေဖာ္ ေဆာင္ႏုိင္မွာျဖစ္တယ္။
အာဏာရွင္ဆီက ဘယ္လိုသေဘာတူညီခ်က္ ရတယ္၊ ဘယ္လိုအခ်က္အလက္ကေတာ့ လက္ခံလို႔ရတယ္ ဘယ္လိုအခ်က္အလက္ကေတာ့ လက္ခံလို႔မရဘူး၊ ညိႇႏိႈင္းေနတယ္ဆုိတာ သိကိုသိရမယ္။ လူသိရွင္ၾကား ထုတ္ေဖာ္ရမယ္။ ကမၻာ့ျဖစ္ရပ္ေတြမွာ ႏွစ္ကုိယ္ၾကား တိုးတိုးတိတ္္တိတ္ ေဆြးေႏြးခဲ့တာ မရွိခဲ့ေလဘူး။ ရွိခဲ့ တယ္ဆိုရင္လည္း အခ်ိန္ကာလတခုမွာ ထုတ္ေျပာမယ္ဆိုတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ဘယ္အတိုင္းအတာထိ ကိုယ့္ဘက္က ေတာင္းဆိုမႈေတြရၿပီ ဆုိတာေတာ့ အသိေပးရမွာပဲ။ အခုေတာ့ ကုလမသဂၢကေတာင္ မျမင္ရ ေသးတဲ့တုိးတက္မႈေတြ ေဒၚစုက ျမင္ေတြ႔ေနရၿပီဆိုတာကေတာ့ လက္၀ါးခ်င္းေပါင္း႐ိုက္ေနသလားလို႔ေတာင္ စဥ္းစားရမလုိ ျဖစ္ေနပါျပီ။
အရင္တုန္းကလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔နဲ႔ ယံုၾကည္မူေတြတည္ေဆာက္တယ္ဆိုၿပီး တိုးတိုးတိတ္တိတ္ လုပ္ခဲ့ၾက တယ္။ လမ္းတံတားစီမံကိန္းေတြ သြားၾကည့္၊ တပ္မေတာ္သားေတြကို အားေပးနဲ႔ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ ကိုင္ေတြနဲ႔ ေက်ာင္သားတပ္ဖဲြ႔ေတြကို ေစာ္ကားတဲ့ အျပဳအမူေတြကို လုပ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ေဒၚစုကို ႏိုင္ငံေရးအရ တကယ္ေထာက္ခံအားေပးေနတာ ေက်ာင္းသားေတြ၊ တိုင္းရင္းသားေတြပါ။ ဆက္ဆံေရး၀န္ႀကီး ဦးေအာင္ ၾကည္နဲ႔ ယံုၾကည္မႈေတြ တည္ေဆာက္ေနတာလည္း အခ်ိန္ကာလ မနည္းေလေတာ့ဘူး။ ယံုၾကည္မႈတည္ ေဆာက္တယ္ဆိုတာ အခ်ိန္ကာလသတ္မွတ္ခ်က္ရွိရမယ္။ အာဏာရွင္ မယံုၾကည္မခ်င္း တည္ေဆာက္ေနတဲ့ ေတြ႔ဆံုမႈေတြဟာ ျမန္မာလူထုကို ေန႔စဥ္ ေခ်ာက္ကမ္းပါးစြန္းေရာက္ေအာင္ လုပ္ေနသလို၊ အာဏာရွင္သက္ ဆိုးရွည္ဖို႔ အခ်ိန္ကာလဆဲြဆန္႔ေပးေနသလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ တိုင္းျပည္အတြက္ အက်ိဳးရွိမယ္ဆိုရင္ အသံုးခ် ေတာင္ခံဦးမယ္ဆိုပဲ။ ေဒၚစုကုိ ေခါင္းေဆာင္လုပ္ခိုင္းေနတာပါ။ အသံုးခ်ခံဖို႔အတြက္ ေခါင္းေဆာင္တင္ခဲ့ၾက တာမဟုတ္ပါဘူး။
ဒါေပမယ့္ တုိင္းျပည္လြတ္ေျမာက္ေရး လိုခ်င္ရင္ ကိုယ့္ဖာသာႀကိဳးစားရမယ္ဆိုတဲ့ တာ၀န္မဲ့ ပုတ္ထုတ္စကား ေတြကိုသာ ေဟာၾကားတတ္ေလေတာ့ စိတ္ပ်က္မိပါတယ္။ ေဟာေျပာတဲ့ စကားေတြမွာလည္း ေရွ႕ေနာက္မ ညီေလေတာ့ ဆင္ျခင္တံုတရားနည္းစြာ ေျပာေနတာလို႔ပဲယူဆလာမိပါတယ္။ တကမၻာလံုးမွာ အာဏာရွင္ေတြ ကုိ လူထုက ေတာ္လွန္ေနခိ်န္မွာ ျမန္မာျပည္က ဘယ္ဟာနဲ႔ေတာ့ ႏိႈင္းလို႔မရဘူး၊ ဘယ္ဟာနဲ႔ေတာ့ မတူေလ ဘူးဆိုတာမ်ဳိးေတြ ေျပာေနတာဟာ ကိုယ့္ဖာသာ အသံုးမက်မႈေတြကို ဖာေထးေနသလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ ႏုိင္ငံ တကာက ေတာ္လွန္ေရးေတြနဲ႔ တူျခင္းမတူျခင္းဆုိတာထက္ လူထုလႈပ္ရွားမူကို လက္မခံဘူးဆုိတာေတြကို ေတြ႔လာရေတာ့ လူထုေခါင္းေဆာင္က ျမန္မာျပည္အေျပာင္းအလဲကို မဲသမာမႈေတြနဲ႔ ရယူထားတဲ့ ၾကံ႕ဖြတ္ ေတြနဲ႔ေပါင္း လႊတ္ေတာ္တက္ၿပီး ေပါင္းလုပ္ရင္ ရတယ္ဆိုတဲ့ အေတြးအေခၚေတြနဲ႔မ်ား လုပ္ေနပါေပါ့လားလို႔ စိတ္မသက္သာျဖစ္ရတယ္။
အန္အယ္လ္ဒီပါတီကုိ ေခါင္းေဆာင္ထားတဲ့ ေဒၚစုဟာ ၉၀ ေရြေကာက္ပဲြရလဒ္ကိုလည္း အေသအခ်ာ မဆုပ္ ကိုင္ခဲ့သလို ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပဲြကို ဆန္႔က်င္တယ္၊ ဖဲြ႔စည္းပံုကို ျပင္ပါလို႔ဆိုၿပီးမွ ခုေတာ့ ပါတီကို တရား၀င္ မွတ္ပံုတင္ႏုိင္ခြင့္ရေရး ႀကိဳးစားေနတာကေတာ့ ရွက္တတ္ရင္ လဲေသလိုက္ဖုိ႔သာ ေကာင္းေနပါၿပီ။ ဒါမွမဟုတ္ ရင္ အျပစ္ကင္းခ်င္တဲ့ သူေတာ္ေကာင္းမႀကီးလုပ္ၿပီး ဘုရားရိပ္တရားရိပ္မွာ ေအးေဆးစြာေနပါေတာ့။ ဘုရား အလုပ္၊ တရားအလုပ္ လုပ္ေနတဲ့ သံဃာေတြေတာင္ အသတ္ခံ အဖမ္းခံၿပီး လူထုေကၽြးတဲ့ ဆြမ္းတနပ္အ တြက္ တာ၀န္ေက်ေနၾကခ်ိန္မွာ ကိုယ့္တာ၀န္ကိုယ္မသိတဲ့ လူထုေခါင္းေဆာင္အမည္ခံထားတဲ့ ေဒၚေအာင္ ဆန္းစုၾကည္ေရ ... ႏိုဘယ္ဆုကို ေပးခဲ့တယ္ဆိုတာ အၾကမ္းမဖက္တဲ့ နည္းလမ္းေတြနဲ႔ ေရွ႕ဆံုးကေန မားမား မတ္မတ္ တုိက္ပဲြ၀င္ဖို႔အတြက္ ေပးခဲ့တယ္ဆိုတာေလာက္ေတာ့ သိသင့္ပါတယ္။
လူထုအံုႂကြမႈျဖစ္မွာလည္းေၾကာက္၊ လူထု လမ္းေပၚထြက္မွာလည္းစိုးရိမ္၊ အာဏာရွင္ကို လက္နက္ကိုင္တုိက္ မွာလည္း မလိုလား၊ အာဏာရွင္ကို ဒူးေထာက္အညံ့ခံၿပီး အသံုးခ်ခံဖို႔ကုိပဲ စဥ္းစားခဲ့ရင္ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၃ ႏွစ္က တည္းက အာဏာရွင္ထံ အညံ့ခံၿပီး အေပးအယူလုပ္ခဲ့သင့္ပါတယ္။ အခုေတာ့ ကုန္လြန္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြအ တြင္းမွာ လူထုဘ၀ေတြ အဆိုးဆံုးအေျခအေန ေရာက္ေနတာေတြကို ျမင္ေအာင္ၾကည့္ပါ။ မျမင္ႏုိင္ရင္ မလုပ္ ႏိုင္ေၾကာင္း ၀န္ခံလိုက္ပါ။ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးထဲမွာ မပါ၀င္ မပတ္သက္ပါနဲ႔ေတာ့။ သတိၱရွိရွိနဲ႔ လုပ္ႏုိင္တဲ့သူေတြ ကုိ အားေပးပါ။ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူေတြရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးကို ေသးသိမ္ေအာင္ မလုပ္မိပါေစနဲ႔။ လူထုအံုႂကြမႈကို ဘယ္သူကမွ လုပ္ၾကံဖန္တီးလို႔ မရသလို တားဆီးလုိ႔လည္း ရမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ။
(၄ ႏွစ္ေျမာက္ ေရႊ၀ါေရာင္ႏွစ္ပတ္လည္ေန႔က လႈပ္းရွားတက္ႂကြခဲ့ၾကသူေတြကို ဦးညြတ္ဂုဏ္ျပဳ ေလးစားမႈနဲ႔ ေရးသားပါ သည္။)
အက္ဆစ္
.jpg)
