ႀကဳိတင္စိတ္ကူးထားျခင္းမရွိဘဲ ျဖစ္ပ်က္သြားေသာအရာမ်ား၌ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔တြင္ ေရြးခ်ယ္ခြင့္မရွိေခ်။
ဤကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ ဆရာေအာင္သင္းက စာေပေဟာေျပာပြဲတခုတြင္ ေအာက္ပါအတုိင္း ဥပမာေပးသည္ကုိ သတိရမိပါသည္။ (ဆရာ့ စကားလုံး အတိအက်ေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ပါ။)
“ဒီ စင္ျမင့္ရဲ႕ အစြန္းမွာ လူတေယာက္ မတ္တပ္ရပ္ေနတယ္ ဆုိပါစုိ႔။ သူ႕ကုိ ေနာက္ကေန တစုံတေယာက္က အလစ္မွာ တြန္းခ်လုိက္ရင္ အဲသည္လူဟာ စင္ေအာက္ကုိ မလြဲမေသြ ျပဳတ္က်မယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူ႕အေနနဲ႔ “ငါ… ျပဳတ္က်ရင္ ေကာင္းမလား။ ျပဳတ္မက်ဘဲ ေနရင္ ေကာင္းမလား” ….(ပရိသတ္၏ ရယ္သံမ်ား)….အဲဒီလုိ ေရြးခ်ယ္ပုိင္ခြင့္မရွိဘူး”……။
အဆုိပါ ျဖစ္ရပ္မ်ဳိးမ်ားမွလြဲလွ်င္ ႀကဳိတင္စိတ္ကူး၍ လုပ္ေဆာင္ရေသာ အရာမွန္သမွ်၌ လူတုိင္းတြင္ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ရွိသည္ဟု ကၽြႏု္ပ္ ဆုိခ်င္ပါသည္။
လူတေယာက္က သင့္အား ဓါးႏွင့္ေထာက္၍ တစုံတရာကုိ မရမက ေမးလွ်င္ပင္ သင့္၌ ျပန္ေျဖမည္ေလာ၊ မေျဖဘဲေနမည္ေလာ ဟု သင့္ဘာသာ ေရြးခ်ယ္ပုိင္ခြင့္ ရွိပါေသးသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ သင့္တြင္ စဥ္းစားေတြးေတာခ်ိန္ ရေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။
ဓါးေထာက္ေမးျခင္းျဖစ္၍ အသက္ေဘးကုိ ေၾကာက္ရြံ႕ေသာေၾကာင့္ ေျဖဆုိမည္ဆုိလွ်င္လည္း သင္၏ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ျဖစ္ပါသည္။ မေျဖဆုိလုိဘဲ အသက္ကုိ အေသခံလုိက္မည္ဆုိပါကလည္း သင္၏ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။
ဤသုိ႔လွ်င္ လူတုိင္းလူတုိင္း၏ ေန႔စဥ္ဘ၀တြင္ ေရြးခ်ယ္ခြင့္မ်ားကုိ အစဥ္လုိလုိ ႀကဳံႀကဳိက္ခဲ့ပါသည္။ အခ်ဳိ႕ေသာကိစၥမ်ားတြင္ လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္သည္မ်ားကုိ လုပ္သင့္မွန္းသိသိႏွင့္ သူရဲေဘာေၾကာင္မႈေၾကာင့္ မလုပ္ခဲ့ၾကသည္လည္း ရွိခဲ့ၾကပါသည္။ မလုပ္သင့္မလုပ္ထုိက္သည္မ်ားကုိ မလုပ္သင့္မွန္းသိသိႏွင့္ သတၱိနည္းမႈေၾကာင့္ လုပ္ခဲ့ၾကသည္လည္း ရွိခဲ့ၾကပါသည္။
သုိ႔ေသာ္ လူအမ်ားစုမွာ ကုိယ္လုိပင္ သူရဲေဘာေၾကာင္သူမ်ားျဖစ္ရကား ကၽြႏု္ပ္တုိ႔သည္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔၏ လုပ္ရပ္မွားမ်ားအတြက္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ဘာသာ လိပ္ျပာသန္႔ေစရန္ ႀကဳိးပမ္းသည့္အေနျဖင့္ “အမ်ားညီလွ်င္ ဤကုိ ကၽြဲဖတ္ရသည္” ဆုိကာ ႀကံဖန္၍ ေျဖေတြး ေတြးတတ္ၾကပါသည္။ သုိ႔မဟုတ္ “အမ်ားမုိးခါးေရ ေသာက္သျဖင့္ ကုိယ္လည္း လုိက္ေသာက္ရပါသည္”ဟု ဆင္ေျခကန္ေသာ အေတြးျဖင့္ ေျဖေတြး ေတြးတတ္ၾကကုန္၏။ သုိ႔တည္းမဟုတ္….. “ေခတ္ကာလႀကီးက မေကာင္းလုိ႔ပါ”ဟု ေခတ္၊ စနစ္အေပၚတြင္လည္း အျပစ္ပုံခ် တတ္ၾကကုန္၏။
သုိ႔ေသာ္ လူတုိင္းသည္ကား ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ အမ်ားစုကဲ့သုိ႔ သူရဲေဘာေၾကာင္သူမ်ားမဟုတ္ၾက။ သူတုိ႔သည္ ဆင္းရဲဒုကၡႏွင့္ ရင္ဆုိင္ရမည္ကုိသိသိႏွင့္ပင္ သူတုိ႔ လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္သည္ဟု ယုံၾကည္ေသာအရာမ်ားကုိ ရဲ၀ံ့စြာ၊ သတၱိရွိစြာ ေရြးခ်ယ္၀ံ့ၾကေလသည္။ ထုိေရြးခ်ယ္မႈ၏ အက်ဳိးဆက္အျဖစ္ ႀကဳံေတြ႕ရေသာ ဆင္းရဲဒုကၡမ်ားကုိ ႀကံႀကံခံဖုိ႔ ႀကဳိးစားတတ္ၾကေလသည္။ ထုိသူမ်ားသည္ လူနည္းစုျဖစ္သည္။ အမ်ားစုျဖစ္ေသာ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔က အနည္းစုျဖစ္ေသာ ထုိသူမ်ားကုိ သူရဲေကာင္းမ်ားအျဖစ္၊ ႀကီးျမတ္သူမ်ားအျဖစ္ ေလးစား တန္ဘုိးထား အသိအမွတ္ျပဳၾကေလသည္။
ထုိသူမ်ားကုိ သူရဲေကာင္းအျဖစ္လည္း အသိအမွတ္မျပဳလုိ၊ မိမိလုပ္ရပ္ကုိ မွားသည္ဟုလည္း ၀န္မခံလုိသူမ်ားလည္း ရွိပါသည္။ ထုိသူတုိ႔မွာလည္း သူတုိ႔ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ႏွင့္ သူတုိ႔ ျဖစ္ပါသည္။
လူတုိင္းတြင္ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ရွိပါသည္။ ဘာကိုေရြးခ်ယ္သနည္းဟူသည့္ အခ်က္အေပၚ မူတည္၍ လူတုိ႔သည္ ကုိယ့္သမုိင္းကုိယ္ ေရးေနၾကပါသည္။
ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ေတြ႕ႀကံဳရမည့္ မနက္ျဖန္ေပါင္းမ်ားစြာတြင္လည္း အလားတူေရြးခ်ယ္ခြင့္မ်ားကုိ အစီအရီ ေတြ႕ႀကဳံ ေက်ာ္ျဖတ္ေနရဦးမည္သာ ျဖစ္ပါသည္။
မည္သုိ႔မည္ပုံ ေရြးခ်ယ္ၾကမည္လဲဆုိသည့္ကိစၥမွာ စိတ္၀င္စားဖြယ္ ေကာင္းလွပါသည္။
ဤကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍ ဆရာေအာင္သင္းက စာေပေဟာေျပာပြဲတခုတြင္ ေအာက္ပါအတုိင္း ဥပမာေပးသည္ကုိ သတိရမိပါသည္။ (ဆရာ့ စကားလုံး အတိအက်ေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ပါ။)
“ဒီ စင္ျမင့္ရဲ႕ အစြန္းမွာ လူတေယာက္ မတ္တပ္ရပ္ေနတယ္ ဆုိပါစုိ႔။ သူ႕ကုိ ေနာက္ကေန တစုံတေယာက္က အလစ္မွာ တြန္းခ်လုိက္ရင္ အဲသည္လူဟာ စင္ေအာက္ကုိ မလြဲမေသြ ျပဳတ္က်မယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူ႕အေနနဲ႔ “ငါ… ျပဳတ္က်ရင္ ေကာင္းမလား။ ျပဳတ္မက်ဘဲ ေနရင္ ေကာင္းမလား” ….(ပရိသတ္၏ ရယ္သံမ်ား)….အဲဒီလုိ ေရြးခ်ယ္ပုိင္ခြင့္မရွိဘူး”……။
အဆုိပါ ျဖစ္ရပ္မ်ဳိးမ်ားမွလြဲလွ်င္ ႀကဳိတင္စိတ္ကူး၍ လုပ္ေဆာင္ရေသာ အရာမွန္သမွ်၌ လူတုိင္းတြင္ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ရွိသည္ဟု ကၽြႏု္ပ္ ဆုိခ်င္ပါသည္။
လူတေယာက္က သင့္အား ဓါးႏွင့္ေထာက္၍ တစုံတရာကုိ မရမက ေမးလွ်င္ပင္ သင့္၌ ျပန္ေျဖမည္ေလာ၊ မေျဖဘဲေနမည္ေလာ ဟု သင့္ဘာသာ ေရြးခ်ယ္ပုိင္ခြင့္ ရွိပါေသးသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ သင့္တြင္ စဥ္းစားေတြးေတာခ်ိန္ ရေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။
ဓါးေထာက္ေမးျခင္းျဖစ္၍ အသက္ေဘးကုိ ေၾကာက္ရြံ႕ေသာေၾကာင့္ ေျဖဆုိမည္ဆုိလွ်င္လည္း သင္၏ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ျဖစ္ပါသည္။ မေျဖဆုိလုိဘဲ အသက္ကုိ အေသခံလုိက္မည္ဆုိပါကလည္း သင္၏ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။
ဤသုိ႔လွ်င္ လူတုိင္းလူတုိင္း၏ ေန႔စဥ္ဘ၀တြင္ ေရြးခ်ယ္ခြင့္မ်ားကုိ အစဥ္လုိလုိ ႀကဳံႀကဳိက္ခဲ့ပါသည္။ အခ်ဳိ႕ေသာကိစၥမ်ားတြင္ လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္သည္မ်ားကုိ လုပ္သင့္မွန္းသိသိႏွင့္ သူရဲေဘာေၾကာင္မႈေၾကာင့္ မလုပ္ခဲ့ၾကသည္လည္း ရွိခဲ့ၾကပါသည္။ မလုပ္သင့္မလုပ္ထုိက္သည္မ်ားကုိ မလုပ္သင့္မွန္းသိသိႏွင့္ သတၱိနည္းမႈေၾကာင့္ လုပ္ခဲ့ၾကသည္လည္း ရွိခဲ့ၾကပါသည္။
သုိ႔ေသာ္ လူအမ်ားစုမွာ ကုိယ္လုိပင္ သူရဲေဘာေၾကာင္သူမ်ားျဖစ္ရကား ကၽြႏု္ပ္တုိ႔သည္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔၏ လုပ္ရပ္မွားမ်ားအတြက္ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ဘာသာ လိပ္ျပာသန္႔ေစရန္ ႀကဳိးပမ္းသည့္အေနျဖင့္ “အမ်ားညီလွ်င္ ဤကုိ ကၽြဲဖတ္ရသည္” ဆုိကာ ႀကံဖန္၍ ေျဖေတြး ေတြးတတ္ၾကပါသည္။ သုိ႔မဟုတ္ “အမ်ားမုိးခါးေရ ေသာက္သျဖင့္ ကုိယ္လည္း လုိက္ေသာက္ရပါသည္”ဟု ဆင္ေျခကန္ေသာ အေတြးျဖင့္ ေျဖေတြး ေတြးတတ္ၾကကုန္၏။ သုိ႔တည္းမဟုတ္….. “ေခတ္ကာလႀကီးက မေကာင္းလုိ႔ပါ”ဟု ေခတ္၊ စနစ္အေပၚတြင္လည္း အျပစ္ပုံခ် တတ္ၾကကုန္၏။
သုိ႔ေသာ္ လူတုိင္းသည္ကား ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ အမ်ားစုကဲ့သုိ႔ သူရဲေဘာေၾကာင္သူမ်ားမဟုတ္ၾက။ သူတုိ႔သည္ ဆင္းရဲဒုကၡႏွင့္ ရင္ဆုိင္ရမည္ကုိသိသိႏွင့္ပင္ သူတုိ႔ လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္သည္ဟု ယုံၾကည္ေသာအရာမ်ားကုိ ရဲ၀ံ့စြာ၊ သတၱိရွိစြာ ေရြးခ်ယ္၀ံ့ၾကေလသည္။ ထုိေရြးခ်ယ္မႈ၏ အက်ဳိးဆက္အျဖစ္ ႀကဳံေတြ႕ရေသာ ဆင္းရဲဒုကၡမ်ားကုိ ႀကံႀကံခံဖုိ႔ ႀကဳိးစားတတ္ၾကေလသည္။ ထုိသူမ်ားသည္ လူနည္းစုျဖစ္သည္။ အမ်ားစုျဖစ္ေသာ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔က အနည္းစုျဖစ္ေသာ ထုိသူမ်ားကုိ သူရဲေကာင္းမ်ားအျဖစ္၊ ႀကီးျမတ္သူမ်ားအျဖစ္ ေလးစား တန္ဘုိးထား အသိအမွတ္ျပဳၾကေလသည္။
ထုိသူမ်ားကုိ သူရဲေကာင္းအျဖစ္လည္း အသိအမွတ္မျပဳလုိ၊ မိမိလုပ္ရပ္ကုိ မွားသည္ဟုလည္း ၀န္မခံလုိသူမ်ားလည္း ရွိပါသည္။ ထုိသူတုိ႔မွာလည္း သူတုိ႔ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ႏွင့္ သူတုိ႔ ျဖစ္ပါသည္။
လူတုိင္းတြင္ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ရွိပါသည္။ ဘာကိုေရြးခ်ယ္သနည္းဟူသည့္ အခ်က္အေပၚ မူတည္၍ လူတုိ႔သည္ ကုိယ့္သမုိင္းကုိယ္ ေရးေနၾကပါသည္။
ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ေတြ႕ႀကံဳရမည့္ မနက္ျဖန္ေပါင္းမ်ားစြာတြင္လည္း အလားတူေရြးခ်ယ္ခြင့္မ်ားကုိ အစီအရီ ေတြ႕ႀကဳံ ေက်ာ္ျဖတ္ေနရဦးမည္သာ ျဖစ္ပါသည္။
မည္သုိ႔မည္ပုံ ေရြးခ်ယ္ၾကမည္လဲဆုိသည့္ကိစၥမွာ စိတ္၀င္စားဖြယ္ ေကာင္းလွပါသည္။
.jpg)
27 comments:
“ငါ… ျပဳတ္က်ရင္ ေကာင္းမလား။ ျပဳတ္မက်ဘဲ ေနရင္ ေကာင္းမလား”တဲ့လား။ စင္ေအာက္က ပရိတ္သတ္တင္မကဘူး ဒီကစာဖတ္ပရိတ္သတ္လည္းရီမိပါတယ္။
ဒီေန႔နဲနဲ အားေနသမို႕ အလုပ္မရွိ ေၾကာင္မေရခ်ိဳး အာ ဟုတ္ေပါင္ - အလုပ္မရွိ ကိုေပါအေၾကာင္းေတြးေနမိပါတယ္၊ က်မမွာ အလုပ္၅ရက္လုပ္၊ part-time ေက်ာင္းတက္၊ ပိတ္ရက္မွာ မိဘေတြကို ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းလိုမ်ိဳး၊ ေစ်းလိုမ်ိဳး လိုက္ပို႕၊ ဟိုဟိုဒီဒီအလည္အပတ္ေလးပို႕၊ အိမ္ရွင္းအဝတ္ေလွ်ာ္္ မီးပူတိုက္၊ စာက်က္၊ က်န္တဲ႔ ျဖစ္ျဖစ္ ညစ္ညစ္အခ်ိန္ေလး ဘဲဘဲနဲ႔ ေရွာ့ေရွာ့ေလးသြား၊ နာရီေတြက ကြက္တိ၊ ကိုေပါရဲ႔ အခ်ိန္စီမံခန္႔ခြဲပံုကို ေတြးၾကည့္ေနတာပါ၊ စာေတြမွန္မွန္ တင္တယ္ <၁ရက္၁ပို႕စ္ ေလာက္နီးနီ:> သူမ်ားဘေလာက္ေတြသြားဖတ္ႏိုင္တယ္၊ ကြန္မန္႕ေတြတရွည္တလ်ားေရးႏိုင္တယ္ ဒါဆို ဟင္းခ်က္အဝတ္ေလွ်ာ္မီးပူတိုက္အိမ္ရွင္းေတြ ဘယ္သူလုပ္သလဲ? မဒမ္လား? ဒါဆို မဒမ္ကအလုပ္မလုပ္ဘူးလား မျဖစ္ႏိုင္ မဒမ္အလုပ္လုပ္တယ္ဟု ပို႕စ္႕၁ခုတြင္ဖတ္ရတယ္ အမ္း ဒါဆို မဒမ္ကခ်ည္း အိမ္အလုပ္ေတြလဲ က်ဳံးလုပ၊္ အျပင္လဲအလုပ္သြားလုပ္ရတာလား? [ဒါဆိုရင္ေတာ့ fairness အေၾကာင္းေျပာေနတဲ႔ကိုေပါက မိသားစုထဲမွာေတာင္ fair မျဖစ္ပါ]၊ ဒါမွ မဟုတ္ ကြန္ျပဴတာစီေျပး႐ိုက္လိုက္ အလုပ္ေလးသြားကူလိုက္လား? ဒါဆိုရင္ေတာ့ weight က်သြားမွာ -- ေအးေလ တကယ္ဆိုေတာ့ ဒါေတြဟာ သူတို႕မိသားစုရဲ႔ ေ႐ြးခ်ယ္ခြင့္ေတြပဲ၊ မည္သုိ႔မည္ပုံ ေရြးခ်ယ္ၾကမည္လဲဆုိသည့္ကိစၥမွာ စိတ္၀င္စားဖြယ္ ေကာင္းလွပါသည္။ [သူ႕မန္႕ရတာ နာ႔ထမင္းစားခ်ိန္ေလး ကုန္ပါျပီ] :(
ဟုတ္တယ္ဗ်ာ.. လူတိုင္း ေရြးခ်ယ္မွုေတြနဲ ့ ကိုယ့္သမုိင္း ကိုယ္ေရးေနၾကတာပါပဲ။
>>>ၾကည္…. ဆရာဦးေအာင္သင္းက တကယ္အေဟာအေျပာေကာင္းပါ။ ပရိတ္သတ္ပြဲက်ေအာင္လည္း ေျပာတတ္တယ္။ က်ေနာ္လည္း ဆရာ့ေဟာေျပာပြဲေတြကုိ နားေထာင္ရရင္ ရယ္ေနရတယ္။ မွတ္သားစရာေတြလည္း ပါတယ္။
>>>ခေရျဖဴေရ…. က်ေနာ္လုိမ်ဳိး အားလပ္ခ်ိန္ရခ်င္ရင္ တဖက္မွာ စြန္႔လႊတ္ရမယ့္ အရာေတြေရာ စြန္႔လႊတ္ဖုိ႔၊ ေရြးခ်ယ္ဖုိ႔ အသင့္ရွိမယ္ဆုိရင္ စကၤာပူလုိႏုိင္ငံမ်ဳိးမွာ အလြယ္တကူ ရႏုိင္ပါတယ္။
မွန္ပါတယ္။ က်ေနာ္ေရာ၊ မဒမ္ေပါပါ ႏွစ္ေယာက္လုံး အခ်ိန္ျပည့္ အလုပ္လုပ္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္က တပတ္လုံးလုံး အျပင္မွာပဲ ၀ယ္စားၾကပါတယ္။ နံနက္စာနဲ႔ ေန႔လည္စာက အလုပ္ခြင္မွာ။ ညစာက မဒမ္နဲ႔ လမ္းမွာခ်ိန္းၿပီး အျပင္မွာ စားၾကတယ္။ (ဘီယာေလးပါ ႏွက္လုိက္ေသးတယ္။)
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ျမန္မာမိသားစုေတြကေတာ့ အိမ္မွာပဲ ခ်က္စားၾကတဲ့အတြက္ ႐ုံးကျပန္ေရာက္လာရင္ ေခၽြးတလုံးလုံးနဲ႔ ခ်က္ၾက၊ ျပဳတ္ၾက၊ စားၾကနဲ႔ တျခားဘာမွ သိပ္မလုပ္ႏုိင္ဘဲ အခ်ိန္ကုန္သြားတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။ (ဒါေပမယ့္ အဲဒါက ေရြးခ်ယ္ခြင့္ေလ…. ေရြးခ်ယ္ခြင့္…… း-)။ အဲသလုိ သူတုိ႔ ခ်က္ျပဳတ္ေနခ်ိန္မွာ က်ေနာ္က သမီးနဲ႔ ေဆာ့ရင္ေဆာ့တယ္။ Documentary သုိ႔မဟုတ္ သတင္းေတြ ၾကည့္ရင္ၾကည့္တယ္။ ၿပီးရင္ ကြန္ျပဴတာေရွ႕မွာ ေစြ႕ကနဲ ထုိင္လုိက္တာေပါ႔ဗ်ာ။
က်ေနာ္တုိ႔လုိ အျပင္မွာ ၀ယ္စားလုိက္ရင္ ခေရျဖဴအဖုိ႔လည္း အခ်ိန္ေတြ အမ်ားႀကီး ထြက္လာပါလိမ့္မယ္။ က်ေနာ့္ သမီးနဲ႔ သူ႕အဖြားကေတာ့ သူတုိ႔ တႏုိင္အတြက္ အိမ္မွာပဲ ခ်က္ျပဳတ္စားပါတယ္။ အဲသည္အတြက္ အဖြားက ခ်က္ျပဳတ္ပါတယ္။ အဖြား(မဒမ့္အေမ)က ၅၄ ႏွစ္ရွိပါၿပီ။ တခါတေလေတာ့လည္း သူတုိ႔လည္း မခ်က္ခ်င္တဲ့အခါ ၀ယ္စားတာေပါ႔။
အ၀တ္အစားအသုံးအေဆာင္၀ယ္ဖုိ႔ ေရွာ့ပင္ထြက္ရတာ ၀ါသနာ မပါတဲ့အတြက္၊ အိမ္လည္ရတာ ၀ါသနာ မပါတဲ့အတြက္၊ လူတကာနဲ႔ မၿပီးႏုိင္မစီးႏုိင္ ဖုန္းေလွ်ာက္ဆက္တာမ်ဳိးေတြ၊ ဂ်ီေတာ့ခ္ေပၚမွာ ေျပာၾကတာမ်ဳိးေတြ၊ ႐ုပ္ျမင္သံၾကား ဇာတ္လမ္းတြဲေတြကုိ စြဲစြဲလန္းလန္း ၾကည့္တာမ်ဳိးေတြ၊ စီေဘာက္စ္တကာ လုိက္ေအာ္တာမ်ဳိးေတြ မလုပ္တဲ့အတြက္ က်ေနာ္တုိ႔မွာ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ပုိထြက္လာပါတယ္။
အ၀တ္အစား၀ယ္တာမ်ဳိးကလည္း ေမ့ေလာက္မွ တခါတခါ လုပ္ပါတယ္။ ၀ယ္တဲ့အခါမွာလည္း ကုိယ့္နံပါတ္အရြယ္အစားကုိ မွတ္ထားၿပီး ၀ယ္၀တ္လုိက္တာပဲ။ ၀င္ၿပီး ၀တ္ၾကည့္ခဲပါတယ္။ မဒမ္ကလည္း သူမ်ားမိန္းမေတြလုိ ႏႈတ္ခမ္းနီေတြ၊ ဖိနပ္ေတြ၊ ေရေမႊးေတြ၊ အ၀တ္အစားေတြ၊ လက္ကုိင္အိတ္ေတြအတြက္ သိပ္အခ်ိန္ေပးခ်င္တဲ့ သူမ်ဳိးမဟုတ္ဘူး။ တခါတေလမွ ထြက္၀ယ္ျဖစ္ပါတယ္။
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းလည္း အခုေနာက္ပုိင္း မေရာက္သေလာက္ပဲ။ လူေတြထက္ေတာင္ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟမ်ားၿပီး အေၾကာက္တရားႀကီးတဲ့ ဘုန္းႀကီးတခ်ဳိ႕ကုိ စိတ္ပ်က္လုိ႔။
အ၀တ္ေလွ်ာ္တာနဲ႔ မီးပူတုိက္တာ၊ အိမ္ရွင္းတာ တစ္ပတ္တခါ မဒမ္ပဲ လုပ္ပါတယ္။ အ၀တ္ေလွ်ာ္တာကလည္း ဗမာျပည္မွာလုိ လက္နဲ႔ ေလွ်ာ္စရာမလုိတဲ့အတြက္ ေန႔၀က္ေလာက္ဆုိ ၿပီးသြားတာပဲ။
က်ေနာ္တခါတေလ မီးပူ၀င္တုိက္ရင္ အင္မတန္ ၾကာပါတယ္။ (ငယ္ငယ္ကတည္းက အစ္မေတြက ဖြတ္ေလွ်ာ္မီးပူတုိက္ေပးတာကုိ အခန္႔သား ၀တ္လာခဲ့ေတာ့ အက်င့္ပ်က္ေနတာပါ။) ဒီေတာ့ မဒမ္က ခုိင္းတာေလးေတြပဲ ထ လုပ္ေပးရပါတယ္။ ဥပမာ သူမီးပူတုိက္ပီးသား အ၀တ္ကေလးေတြကုိ ဗီ႐ုိထဲမွာ ထခ်ိတ္ေပးရတာတုိ႔၊ အက်ႌခ်ိတ္ေတြ ယူေပးရတာတုိ႔၊ အ၀တ္ကူ ႐ုတ္ေပးရတာတုိ႔။ အဲဒါလည္း…. ခေရျဖဴေျပာသလုိ ကြန္ျပဴတာေရွ႕မွာ လုပ္ေနရင္းက ထထၿပီး လုပ္ေပးရတာမ်ဳိးေပါ႔။ ဒါဟာ Fair မျဖစ္ဘူးဆုိတာ လက္ခံပါတယ္။ အဲသည္ဖက္မွာ က်ေနာ္ညံ့ပါတယ္။ ၀န္ခံပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္လုပ္ရပ္ကုိ ဖာေထးၿပီး ေျပာမေနပါဘူး။ က်ေနာ္ ကူလုပ္သင့္တယ္ဆုိတာလည္း သေဘာေပါက္ပါတယ္။ တတ္ႏုိင္သမွ် ေျပာင္းလဲဖုိ႔လည္း ႀကဳိးစားေနပါတယ္။ အခုထိေတာ့ မေအာင္ျမင္ေသးဘူး။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲဒါဟာ က်ေနာ္တုိ႔မွာ အခ်ိန္ပုိေတြ အမ်ားႀကီးထြက္လာရျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းရင္းေတြေပါ႔။ က်ေနာ္တုိ႔ စိတ္ပါရင္ ေလွ်ာက္လည္လုိ႔ရတယ္။ ဓါတ္ပုံေလွ်ာက္႐ုိက္ဖုိ႔ အခ်ိန္ရတယ္။ ႐ုပ္ရွင္ ဗီဒီယုိ အေခြေတြ ၀ယ္ၾကည္ဖုိ႔ အခ်ိန္ရတယ္။ ျမန္မာ့အေရးလႈပ္ရွားမႈေတြအတြက္ ေပးဖုိ႔ အခ်ိန္ရတယ္။ ဘေလာ့ဂ္ေရးတာက အရင္ အုိးေ၀(စကၤာပူ)စာမ်က္ႏွာမွာ ေဆာင္းပါးေတြအတြက္ သ႐ုပ္ေဖာ္ပုံလုပ္ေပးရတာ၊ စာ႐ုိက္ေပးရတာ၊ စာလုံးေပါင္းေတြျပင္ေပးရတာမ်ဳိးေတြလုိ အခ်ိန္မကုန္လွပါဘူး။ ေနာက္တခုက ညဥ့္နက္ေအာင္ ေနတာကလည္း အက်င့္ပါေနေတာ့ အခ်ိန္ေတြ ပိုထြက္လာျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းတခု ျဖစ္လာေတာ့တာေပါ႔။
ကဲ…. ဒီအေၾကာင္းေတြကုိ သိၿပီးတဲ့ေနာက္ ခေရျဖဴေရာ ဘယ္လမ္းကုိ ေရြးခ်ယ္မလဲဆုိတာ စိတ္၀င္စားပါေသးေတာ့။
>>>ေနညဳိရင့္….. မွန္ပါတယ္။ လူေတြဟာ ကုိယ့္ေရြးခ်ယ္မႈနဲ႔ ကုိယ့္သမုိင္းေၾကာင္းကို ေရးၾကတာပါပဲ။
ေအာ္... သိၿပီ.. သိၿပီ... သိေလၿပီ...။
ဒီလိုေန႕တိုင္း အျပင္မွာပဲစားေနေလေတာ့ မသန္႕မျပန္႕ စားအုန္းဆီနဲ႕ ခ်က္တဲ့ အစားအစာေတြေၾကာင့္ က်န္းမာေရးနဲ႕ မညီညြတ္ပဲ အခုလို ကိုယ္လံုးေတြ ျဖစ္ေနၾကတာကိုး...
(အေသေစာမွာ စိုးရိမ္ေနသူ ျမန္မာျပည္သားတစ္ဦး)
Oh..ho..hooo...People like to say things that are none of their business especially when the message in the post hit them.
well obviously i eat out everyday. but unfortunately i don't have that much time.
eating out everyday in hawker center sucks... that's obvious too. :) so after office, i need to arrange with my gf somewhere downtown and walk around, looking for something interesting to eat. and when we find something to eat, thats always at a place where we need to q. thats a waste of time.
So half of my dinner time, i spent waiting in the q. :(
ေရြးခ်ယ္ခြင့္… ေတြေ၀သြားတယ္… တခုေတာ့ရွိတယ္… သူရဲေဘာင္ေၾကာင္ျပီး မိုးခါးေရေသာက္မိတဲ့အခါ မဖုန္းကြယ္ျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားတယ္… တတ္နိုင္သမွ် ရိုးသားပြင့္လင္းမွ ုကို ေရြးခ်ယ္ဖုိ ့ ၾကိဳးစားပါတယ္…
ကိုေပါေရ ေရြးၿခယ္ခြင့္ဆိုလို႕ ၾကားဖူးတဲ့ စကားပံုေလး တစ္ခုေၿပာခ်င္လို႕ပါ
“လူတစ္ေယာက္ က မိုးရြာမရြာကို ဆံုးၿဖတ္လို႕ မရေသာ္လည္း ထီးယူမယူကိုေတာ့ ဆံုးၿဖတ္လို႕ ရသည္” တဲ့။
ဆရာေအာင္သင္း အေဟာအေျပာေတြကို ဘယ္မွာ နားေထာင္လို႕ရမလဲ အန္ကယ္ေပါ ေရ။ လင့္ေလး မစ ပါဦး။
Ko Paw said...
" လူေတြထက္ေတာင္ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟမ်ားၿပီး အေၾကာက္တရားႀကီးတဲ့ ဘုန္းႀကီးတခ်ဳိ႕ကုိ စိတ္ပ်က္လုိ႔။."
This Kind of ေရြးခ်ယ္ခြင့္…?
So-called-Budhist-people' Choice....?
Go Ahead with Your Very Own Life...!
Seriously..!
>>>Phyo Maw…. ၁၉၉၈ ခုႏွစ္ ေနာက္ပုိင္းမွာ ဆရာ့စာေပေဟာေျပာပြဲ အေခြ (ကက္ဆက္ေခြ၊ ဗီဒီယုိေခြေတြ) ထြက္ပါတယ္။ က်ေနာ္လည္း အဲသည္တုန္းက ၾကည့္ဖူးတာပါ။ အခုေတာ့ ဘယ္မွာ ရႏုိင္မလဲ က်ေနာ္လည္း မသိပါ။ ရရင္ က်ေနာ္လည္း လုိခ်င္ပါေသးတယ္။
Like what Anonymous (April 27, 2009 5:00 PM) said...
Some people are funny. They can't stand someone comes up with good point to discuss like this post. They may want to shoot back but they don't have such kind of capabilities to debate so they will look into personal things. They just show their origin through their words. I remember Saya U Khaing Oo, once he wrote down on the black board before start the class that "Great minds discuss ideas; Average minds discuss events; Small minds discuss about people".
May God bless those people who have small minds. They need it.
But..
Small People can Pretend To Discuss Great Idea...
So People Criticize only to Small People..!
Great People Do Great Things..
People Appreciate..!
But...
If U think Small People as Great People...
U'll Lose Your Life..
Nice day..
To Big One-Small One:
small people ????
How small?? Ha ...Ha...!
You better be careful......people talk about MIND and you talk about SIZE.
It's funny. Isn't it?
To Anonymous (April 28, 2009 9:40 AM) who said...
"Small People can Pretend To Discuss Great Idea..."
That's what I am talking about. You want to talk back but you are even not reading carefully what I commented. I said "Small minds" not "Small people". With that reading skill, how can you understand what I meant? Then how will you talk back with that worng understanding (concept)? How you come up to discuss on the topic with misconception? My advice to you, take GRE test if you are graduate. have a good day ahead...
ဒါကဒီလုိေလ။ ဘယ္လုိေျပာရမလဲ။ သူတုိ႔နဲ႔တုိ႔က မတူဘူးေလ။ တုိ႔က ေအာင္ပြဲရရင္ အလံတုိင္ထူဖုိ႔ ကုိယ့္ဘာသာကုိယ္ တာ၀န္ယူထားတယ္ေလ။ ဒီလုိပဲ က်ရာတာ၀န္ ယူရတာေပါ့။ သတၱိနည္းလုိ႔ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ တုိ႔ကေရ႐ွည္ကုိ ၾကည့္တယ္ေလ။ ခပ္ေရးေရးေတာင္ ေတြးမျမင္ႏုိင္တဲ့ အနာဂတ္အထိကုိ ေရ႐ွည္ေတြးတာ။ မေတာ္လုိ႔ အားလုံးက်ဆုံးသြားရင္ အလံတုိင္ထူဖုိ႔လူ ဘယ္က်န္မလဲ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဒီတာ၀န္ကုိ မတတ္ႏုိင္တဲ့အဆုံး ႐ုိး႐ုိးသားသား ေ႐ြခ်ယ္ခဲ့ရတာေပါ့။ ကဲ...နားလည္ၾကၿပီလား။
ဟယ္…နစ္နာေနပါအုန္းမယ္ ‘မ်ား’ ရယ္..:D:D:D
Heee...
I love it these kinds of supporting-buddies...
Go ahead boys..
Have fun...
Hey..
I beautifullly mixed with your quote...
"Great" minds discuss "Ideas"
Average minds discuss events
"Small" minds discuss about "People"
U don't get It..
Fun of Writing Concepts..?
How Small Mind U are...
Wake up ..!
ကိုေပါေရ - အရွည္ၾကီးျပန္ေျဖထားလို႕ ေက်းဇူးပါ ဟီး အထင္မၾကီးပါနဲ႔ ဟင္းခ်က္မစားပါဘူး ၾကံဳရာမွာ [အေမခ်က္ထားရင္ အိမ္မွာ သို႕ ေက်ာင္:မွာဝယ္စားတာ။။။]စားပါတယ္ မစားပဲလဲ ေနခ်င္ေနပါတယ္၊ ျမန္ျမန္ၾကီး ဝန္ခံလိုက္ေတာ႔ ဘာေျပာရမွန္: မသိလို႕ - နဲနဲကူတာ မကူတာထက္ေတာ့ ေတာ္ေသးတာေပါ့ မဒမ္လဲ ေက်နပ္မွာပါ :P
When I am getting a hiccup, I can't control it.
Bino
>>>Bino.... အသက္ေအာင့္ၿပီး အနည္းဆုံး ေရ ၇ ႀကဳိက္တိတိ ဂလု ဂလု မည္ေအာင္ ဆက္တုိက္ေသာက္လုိက္ပါ။ ေတာ္ေတာ္ဆုိးဆုိးရြားရြားမဟုတ္ရင္ လူအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ႀကဳိ႕ထုိးတာ ရပ္သြားပါတယ္။
ေရကုိ အနည္းဆုံး ၇ႀကဳိက္တိတိ မေသာက္ႏုိင္ေအာင္ ဗုိက္တင္းေနတုန္း ႀကဳိ႕ထုိးတာဆုိရင္ေတာ့ သၾကားကုိ စတီးဇြန္းႀကီးတစ္ဇြန္းစာ ပါးစပ္ထဲ ငုံထားၾကည့္ပါ။ ေပ်ာက္ေကာင္း ေပ်ာက္ပါလိမ့္မယ္။
Thank you very much Ko Paw and Myo for good advices. I will try it.
Actually, I know the principle of hiccup. But I don't know how to stop it.
Hiccups start from the diaphragm,a wide muscle below the lungs. It pulls down to draw air into the lungs. It relaxes and moves up to breathe out.
Normally, this happens smoothly. But sometimes, the diaphragm pulls down with sudden jerk.This causes to breathe in quickly. When this happens, the opening into the windpipe shuts. The flow of air is cut off. That’s what makes the hic sound.
I heard that
Even unborn babies can get hiccup.
The longest recorded attack of hiccups in 60 years.
Thank you a lot.
ကိုေပါေရ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ ပို႔စ္ေလးကို သေဘာက်လို႔ ခဏခဏ လာဖတ္တယ္။ ဖတ္ၿပီးပြားသြားတဲ့ အေတြးေတြကေန ပို႔စ္ေလးတခု ေရးႏိုင္ရင္ ေကာင္းမယ္လို႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေျပာရင္း အခုေရးရင္ေကာင္းမလား မနက္ဖန္မွ ေရးရင္ေကာင္းမလား ေရြးခ်ယ္ေနလို႔...
>>>sonata-cantata... ကုိဧရာ ထင္ပါရဲ႕။ အခုေရးပါလုိ႔ နားပူပါရေစဗ်ာ။ ေနာက္ပုိင္းမွာ အမွန္တရားနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ က်ေနာ္ပုိ႔စ္ေရးဖုိ႔ အစီအစဥ္ရွိပါတယ္။ ကိုဧရာ ေရးတာကိုလည္း ဖတ္ခ်င္ပါတယ္။
Post a Comment