လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၃ ႏွစ္။
ေက်ာင္းၿပီးကာစ အခ်ိန္တုန္းက က်ေနာ္တုိ႔သူငယ္ခ်င္းတစု အဂၤလိပ္ စကားေျပာသင္တန္းတက္ၾကပါတယ္။ ေျခာက္မုိင္ခြဲမွာေနထုိင္တဲ့ Dorothy လုိ႔ အမည္ရတဲ့ အမ်ဳိးသမီးႀကီးထံမွာ သြားေရာက္ သင္ယူၾကတာပါ။ ဆရာမႀကီးဟာ ငယ္စဥ္က သူနာျပဳဆရာမျဖစ္ခဲ့ၿပီး အဂၤလိပ္စကားကုိ အေတာ္ေျပာႏုိင္ပါတယ္။
သင္တန္းသားက က်ေနာ္တုိ႔ သူငယ္ခ်င္း ေျခာက္ေယာက္ခန္႔ပဲဆုိေတာ့ ဆရာမနဲ႔ စားပြဲတ၀ုိင္းထဲ အတူထုိင္ရင္း သင္ယူရတာေပါ႔။ ဆရာမက က်ေနာ္တုိ႔ကုိ အဂၤလိပ္နာမည္တခုစီ ေရြးခုိင္းၿပီး အဲသည္နာမည္ေတြနဲ႔ပဲ အခ်င္းခ်င္း အဂၤလိပ္လုိ ေျပာၾကရတယ္။ က်ေနာ့္နာမည္ကေတာ့ ကုိေပါနဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္ Paul လုိ႔ပဲ အလြယ္မွည့္လုိက္တယ္။ က်ေနာ္သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း ဂ်ိမ္းစ္ဘြန္းကားထဲကနာမည္ေတြကုိ အသီးသီး ယူၾကတယ္။ ဂ်ိမ္းစ္၊ ေအာ့ေဂ်ာ့ဘ္ စသျဖင့္ေပါ႔။
တရက္မွာ ဆရာမက ကုိယ္ႀကဳံေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္ေတြကုိ တေယာက္ခ်င္း တလွည့္စီ ေျပာခုိင္းတယ္။
က်ေနာ့္အလွည့္မွာ ေျပာျဖစ္တာကေတာ့ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္စိန္ရတုမတုိင္မီ တာေမြက သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ရဲ႕အိမ္ကုိ လုိက္အိပ္ၿပီး ဗုဒၶဘာသာမိသားစု ဘူးသီးေၾကာ္ဆုိင္အတြက္ ေၾကာ္ျငာပုိစတာေတြ ေရးခဲ့စဥ္က အေၾကာင္းကုိ ေျပာျပျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီတုန္းက သူငယ္ခ်င္းတစု ညေနပုိင္းေလာက္ကစၿပီး ဆြဲလုိက္၊ေရးလုိက္တဲ့ ပုိစတာေတြဟာ ည ၁၁ နာရီေလာက္မွာမွ ၿပီးသြားတာမုိ႔ အားလုံး အဲဒီအိမ္မွာပဲ ညအိပ္ၾကရတယ္။ လူႏွစ္ေယာက္ကုိ ျခင္ေထာင္တခုႏႈန္းနဲ႔ အိမ္ေရွ႕ခန္း ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ တန္းစီအိပ္ၾကတယ္။ က်ေနာ္က အိမ္ရွင္သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ျခင္ေထာင္တခုထဲမွာ အိပ္ရတယ္။ အိမ္ေရွ႕လမ္းမီးတုိင္က မီးေရာင္ဟာ တ႐ုပ္ကပ္ကတဆင့္ အိမ္ေရွ႕ခန္းထဲကုိ ျဖာက်ေနတယ္။
က်ေနာ္ဟာ အရြယ္ေရာက္ကတည္းက အိပ္ယာတခုထဲမွာ အဲသည္လုိ ႏွစ္ေယာက္အတူ မအိပ္ဘူးတာကတေၾကာင္း၊ သူမ်ားအိမ္မွာ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္တေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္း အိပ္မေပ်ာ္ပါဘူး။ ပုိဆုိးတာက အဲသည္အိမ္မွာရွိတဲ့ အီလက္ထေရာနစ္ တုိင္ကပ္နာရီက တနာရီျပည့္တုိင္း ေဒါင္ ကနဲ ထထ ျမည္ပါေသးတယ္။ ဒီေတာ့ က်ေနာ့္မွာလည္း တနာရီတခါဆုိသလုိ အိပ္ယာက ႏုိး ႏုိးလာေတာ့တာေပါ႔။ ႏုိးလုိ႔ ၾကည့္လုိက္တုိင္းလည္း ေဘးက ပုဂၢဳိလ္ဟာ တ႐ွဴးရွဴးနဲ႔ အိပ္ေမာက်လ်က္ပါ။ ပုဆုိးကလည္း သူ႕လည္ပင္းမွာ အကြင္းလုိက္ ပတ္ေနၿပီး သူ႕ရဲ႕ ေအာက္ပုိင္းသဘာ၀ အလွကုိ ေဖာေဖာသီသီ ရက္ရက္ေရာေရာႀကီး ခင္းက်င္းျပသထားပါတယ္။
က်ေနာ္ဟာ အဲသည္အေၾကာင္းကုိ အဂၤလိပ္လုိ မေတာက္တေခါက္နဲ႔ စီကာပတ္ကုံး ႀကဳိးစားၿပီး ေျပာျပပါတယ္။ က်ေနာ့္စကားဆုံးေတာ့ ဆရာမ ေမးလုိက္တဲ့ ေမးခြန္းေၾကာင့္ အားလုံး ရယ္ေမာမိၾကပါတယ္။
ဆရာမက…..
“မင္း တနာရီတခါႏုိးတာဟာ တုိင္ကပ္နာရီသံေၾကာင့္လား၊ ဒါမွမဟုတ္ မင္းသူငယ္ခ်င္း ပုဆုိးလည္ပင္းပတ္ေနတာကုိ ထၾကည့္တာလား”…. တဲ့။
(တီတီအယ္လ္ သုိ႔ အမွတ္တရ)
ေက်ာင္းၿပီးကာစ အခ်ိန္တုန္းက က်ေနာ္တုိ႔သူငယ္ခ်င္းတစု အဂၤလိပ္ စကားေျပာသင္တန္းတက္ၾကပါတယ္။ ေျခာက္မုိင္ခြဲမွာေနထုိင္တဲ့ Dorothy လုိ႔ အမည္ရတဲ့ အမ်ဳိးသမီးႀကီးထံမွာ သြားေရာက္ သင္ယူၾကတာပါ။ ဆရာမႀကီးဟာ ငယ္စဥ္က သူနာျပဳဆရာမျဖစ္ခဲ့ၿပီး အဂၤလိပ္စကားကုိ အေတာ္ေျပာႏုိင္ပါတယ္။
သင္တန္းသားက က်ေနာ္တုိ႔ သူငယ္ခ်င္း ေျခာက္ေယာက္ခန္႔ပဲဆုိေတာ့ ဆရာမနဲ႔ စားပြဲတ၀ုိင္းထဲ အတူထုိင္ရင္း သင္ယူရတာေပါ႔။ ဆရာမက က်ေနာ္တုိ႔ကုိ အဂၤလိပ္နာမည္တခုစီ ေရြးခုိင္းၿပီး အဲသည္နာမည္ေတြနဲ႔ပဲ အခ်င္းခ်င္း အဂၤလိပ္လုိ ေျပာၾကရတယ္။ က်ေနာ့္နာမည္ကေတာ့ ကုိေပါနဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္ Paul လုိ႔ပဲ အလြယ္မွည့္လုိက္တယ္။ က်ေနာ္သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း ဂ်ိမ္းစ္ဘြန္းကားထဲကနာမည္ေတြကုိ အသီးသီး ယူၾကတယ္။ ဂ်ိမ္းစ္၊ ေအာ့ေဂ်ာ့ဘ္ စသျဖင့္ေပါ႔။
တရက္မွာ ဆရာမက ကုိယ္ႀကဳံေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္ေတြကုိ တေယာက္ခ်င္း တလွည့္စီ ေျပာခုိင္းတယ္။
က်ေနာ့္အလွည့္မွာ ေျပာျဖစ္တာကေတာ့ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္စိန္ရတုမတုိင္မီ တာေမြက သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ရဲ႕အိမ္ကုိ လုိက္အိပ္ၿပီး ဗုဒၶဘာသာမိသားစု ဘူးသီးေၾကာ္ဆုိင္အတြက္ ေၾကာ္ျငာပုိစတာေတြ ေရးခဲ့စဥ္က အေၾကာင္းကုိ ေျပာျပျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီတုန္းက သူငယ္ခ်င္းတစု ညေနပုိင္းေလာက္ကစၿပီး ဆြဲလုိက္၊ေရးလုိက္တဲ့ ပုိစတာေတြဟာ ည ၁၁ နာရီေလာက္မွာမွ ၿပီးသြားတာမုိ႔ အားလုံး အဲဒီအိမ္မွာပဲ ညအိပ္ၾကရတယ္။ လူႏွစ္ေယာက္ကုိ ျခင္ေထာင္တခုႏႈန္းနဲ႔ အိမ္ေရွ႕ခန္း ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ တန္းစီအိပ္ၾကတယ္။ က်ေနာ္က အိမ္ရွင္သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ျခင္ေထာင္တခုထဲမွာ အိပ္ရတယ္။ အိမ္ေရွ႕လမ္းမီးတုိင္က မီးေရာင္ဟာ တ႐ုပ္ကပ္ကတဆင့္ အိမ္ေရွ႕ခန္းထဲကုိ ျဖာက်ေနတယ္။
က်ေနာ္ဟာ အရြယ္ေရာက္ကတည္းက အိပ္ယာတခုထဲမွာ အဲသည္လုိ ႏွစ္ေယာက္အတူ မအိပ္ဘူးတာကတေၾကာင္း၊ သူမ်ားအိမ္မွာ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ေၾကာင့္တေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္း အိပ္မေပ်ာ္ပါဘူး။ ပုိဆုိးတာက အဲသည္အိမ္မွာရွိတဲ့ အီလက္ထေရာနစ္ တုိင္ကပ္နာရီက တနာရီျပည့္တုိင္း ေဒါင္ ကနဲ ထထ ျမည္ပါေသးတယ္။ ဒီေတာ့ က်ေနာ့္မွာလည္း တနာရီတခါဆုိသလုိ အိပ္ယာက ႏုိး ႏုိးလာေတာ့တာေပါ႔။ ႏုိးလုိ႔ ၾကည့္လုိက္တုိင္းလည္း ေဘးက ပုဂၢဳိလ္ဟာ တ႐ွဴးရွဴးနဲ႔ အိပ္ေမာက်လ်က္ပါ။ ပုဆုိးကလည္း သူ႕လည္ပင္းမွာ အကြင္းလုိက္ ပတ္ေနၿပီး သူ႕ရဲ႕ ေအာက္ပုိင္းသဘာ၀ အလွကုိ ေဖာေဖာသီသီ ရက္ရက္ေရာေရာႀကီး ခင္းက်င္းျပသထားပါတယ္။
က်ေနာ္ဟာ အဲသည္အေၾကာင္းကုိ အဂၤလိပ္လုိ မေတာက္တေခါက္နဲ႔ စီကာပတ္ကုံး ႀကဳိးစားၿပီး ေျပာျပပါတယ္။ က်ေနာ့္စကားဆုံးေတာ့ ဆရာမ ေမးလုိက္တဲ့ ေမးခြန္းေၾကာင့္ အားလုံး ရယ္ေမာမိၾကပါတယ္။
ဆရာမက…..
“မင္း တနာရီတခါႏုိးတာဟာ တုိင္ကပ္နာရီသံေၾကာင့္လား၊ ဒါမွမဟုတ္ မင္းသူငယ္ခ်င္း ပုဆုိးလည္ပင္းပတ္ေနတာကုိ ထၾကည့္တာလား”…. တဲ့။
(တီတီအယ္လ္ သုိ႔ အမွတ္တရ)
.jpg)
13 comments:
:D ရယ္ရတာဗ်ာ။ တီခ်ယ္ၾကီး ေမးခြန္းထုတ္ေတာ့ ရွယ္ပဲ။
ဆရာမရဲ႕ သံသယေမးခြန္းက လန္တယ္ဗ်ာ..။
ေတာ္ေသးရဲ႕ နာရီလက္တံ ဘယ္ေလာက္ေရာက္ၿပီထ ၾကည့္တာလား မေမးေပလို႕။ :P
ေကာင္းပါ့ အန္ကယ္ေပါရယ္
You told the story of ur sleepless night at ur guy friend's house to Dorothy.
Now, you should tell to us about ur sleepless nights at 5* hotel with ur old-flames. :P
Btw, I am always naked whenever I sleep with ‘Lone Gyi’. Sleeping with ‘Lone Gyi’ feels more comfortable but get problem at morning to find it back.
Is there any book to learn “How to sleep without losing ‘Lone Gyi’”?
Use super glue to attach the "lone gyi" :). (Remark : This method has never been attempted before.)
Super glue? So interesting. Anonymous 1, try it and report it. back :) Happy new year all.
Okay lah! I will try the method mentioned by Anonymous 2.
What I m a bit scared is that if the Super Glue is going to stick unnecessary stuffs, ... O_O???
Anyway, I would sacrifice to support for an evolution of a new method.
I will report back once it is working.
Thanks for ur advice.
Anonymous 1
Ko Paw
You said your friend deep sleep with half naked. Also You sleep together with and share used a mosquito net.
I think that you are worry about your friend.
Bino
Finally, I accepted your heading of heading.
Finally, I accepted your heading of heading.
Woow...
Just a low level thinking of business..!
Keep up Boys..!
Intention to anybody,
I read your blog as a amusement.
So, I write a comment as a joke.
Not mentioned any negative effective.
I apologise if my comment annoyed to you.
Bino
ေတာ္ေတာ္ေနာက္တဲ့ ကိုေပါ။
ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ေကာင္းေကာင္း မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ အခုေတာ့ အဲဒီေလာက္ အဆိုးေတာ့ဘူး ထင္တာပဲ။
အမွတ္တရေပါ့။ ဟီး ဟီး
တီတီ ဖတ္ျပီး ရယ္သြားတယ္။
ျမန္မာလို ရိုက္မရလို႕ အခုလိုေနာက္က်မွ Comment ေရးျဖစ္တယ္။
တီတီအယ္
Post a Comment