လက္ဖက္သားမွာ
ဆုိးေဆးပါဟု
တုိ႔ရြာအလုံး
အုံးအုံးကၽြက္ကၽြက္
ေယာက္ယက္ခတ္ၾက….။
ဥပါဒ္ရန္ေဘး
ေထာက္ဆေတြးကာ
ေၾကာက္ေသးျဖန္းျဖန္း
မုိးသုိ႔ပန္းၾက……..။
ဇယန္းလက္ဖက္
ႏွေျမာမက္လည္း
မသက္မသာ
လႊင့္ပစ္ရွာၿပီး
က်န္းမာအသိ
အေရးေပၚရွိၾက…..။
သုိ႔ေသာ္မပ်က္
လက္ဖက္၀ုိင္း၀ယ္
ဇြန္းငယ္တေခ်ာင္း
ပါးစပ္ေပါင္းစုံ
ေခါင္းအုံမတတ္
လွည့္ပတ္ထည့္ရင္း
အာခံတြင္းက
သြားရည္စကုိ
ေ၀မွ်ခံစား
ေရာဂါပြားလ်က္…..။
ဆယ္ပါးအက်ဳိး
လင့္ေမွ်ာ္ကုိးသည့္
ေရအုိးစင္ထက္
ေရခြက္ငယ္လည္း
သယ္ယူေရာဂါ
အေရးပါလ်က္။
အခါလည္သား
ကေလးမ်ားလည္း
၀ါးၿပီးခြံ႕လွာ
မိမာတာမွ
ေရာဂါမ်ဳိးစုံ
အေမြပုံလ်က္။
စုံလီနဖာ
ေရာဂါမ်ဳိးစုံ
ကူးစက္ကုန္လည္း
မၿဖဳံဓေလ့
ေမြ႕လ်က္သာပင္
မ်က္မျမင္သည္
၀ိညာဥ္တေစၦ
မေၾကာက္ေခ်သုိ႔
ေနၿမဲစားၿမဲ
ေသာက္ၿမဲသာတည့္
မီးမရွိသည့္ တုိ႔ရြာတြင္။
.jpg)
27 comments:
ဟုတ္ပါ႔။ အဲဒီလိုေတြးမိေတာ႔လဲ ေနစရာကို မရွိေတာ႔ပါလား။ မထူးေတာ႔ဘူး။ လက္ဖက္ ျပန္စားေတာ႔မယ္။ စားခ်င္ရက္ လက္တို႔ ျဖစ္ေနတာကို။ :)
ဒါလည္း ဟုတ္တာပဲ။ :P
ႀကိဳက္တယ္ ကိုေပါေရ..။ ဒါလဲကြက္တိပဲဗ်ာ..။ က်ေနာ္ဆို ငယ္ငယ္ကတည္းက ဇြန္းတေခ်ာင္းထဲနဲ႔ ဟင္းရည္ ဝိုင္းခတ္ေသာက္ရတာကို ရြံခဲ့တာ..။
ဟိုးတုန္းကလို လက္ေရတျပင္စီး စားရရင္ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ မသိဘူး။
က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာျပည္ကလူေတြကို hygiene ေကာင္းေစခ်င္တယ္ဗ်ာ။
အဲ .. ကိုေပါေရ ...
မတူဘူးေလ ..
အသက္ေသမွာနဲ႔ ၀မ္းသြားမွာေလာက္ကို ယွဥ္လို႔ ဘယ္ရမလဲ။
ကိုေပါေျပာတာေတြက က်န္းမာေရး ႐ႈေထာင့္အေနနဲ႔ ၾကည့္ရင္ ဆင္ျခင္စရာဆိုတာ မွန္ပါရဲ႕။ ဒါေပမဲ့ ဆိုးေဆး ဒုကၡေပးသေလာက္ေတာ့ မဟုတ္ဘူးေလ။
ဒုကၡေပးႏိုင္တဲ့ အတိုင္းအတာခ်င္း တူတယ္ပဲ ထား။ လက္ဖက္သုပ္ကို ဇြန္းတေခ်ာင္းထဲစားတာ ခင္မင္ရင္းႏွီးမႈရဲ႕ ျပယုဂ္၊ အမ်ားသံုး ေရအိုးစင္က ေစတနာရဲ႕ သေကၤတ၊ အေမ့၀ါးဖတ္ေတာ္ ကဆီႏွစ္က ေမတၱာကို ေဖာ္ညႊန္းတာ။
ဆိုးေဆးဆိုတာကေတာ့ ၀ိသမ ေလာဘသမားေတြရဲ႕ မမွန္မကန္ လုပ္ရပ္။ ႏႈိင္းယွဥ္လို႔ မရစေကာင္းဘူးလို႔ ထင္တာပါပဲ။
What a great poem!
To Anonymous; what makes you think gastroenteritis is the only infection that can be spread by saliva? Do you know how Hepatitis B is spread?
အေမ့ဝါးဖတ္ေတာ္ေၾကာင့္ ၊ မိသားစု
တစ္ေယာက္တလွည့္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးစားခဲ့ၾကတဲ့ လက္ဖက္ေၾကာင့္ ေရာဂါရမယ္ဆိုလည္း ရပါေစေလ။
ေတာ္ေတာ္ရြံတတ္ပံုရတဲ႔ ကဗ်ာေလးပဲဗ်။ ခင္ဗ်ားအဲဒီ႔ ေမတၱာေတြ ခံစားတတ္ပံုမရဘူး။ စင္ကာပူေရာက္သြားလို႔ ဒီကဗ်ာမ်ိဳးေတြ စပ္တတ္လာတယ္ထင္ပ။
>>>အမည္မသိ…. မွန္တာေပါ႔ဗ်ာ။ စကၤာပူေရာက္သြားၿပီးေနာက္ပုိင္းမွ ဒီကဗ်ာမ်ဳိး စပ္တတ္လာတာပါ။ အမွန္ပါပဲ။ ျငင္းစရာမရွိပါဘူး။ က်ေနာ္လည္း ျမန္မာျပည္မွာတုန္းက သူလုိငါလုိပဲ ဇြန္းတေခ်ာင္းထဲ၊ ေရတခြက္ထဲနဲ႔ အပီႏွိပ္ခဲ့တာေပါ႔။
“လက္ရည္တျပင္တည္း…. ႏွီးေဒါင္းလန္းႀကီးေတြနဲ႔ ၀ုိင္းဖြဲ႕ကာ.. စားၾကသည္တြင္….မျမရင္ ခပ္ငယ္ငယ္…..ေဟ့…သူငယ္ခ်င္းေရ….တုိ႔နယ္ပယ္တြင္…. မုိးသက္ကယ္ဆင္…ရွစ္ခြင္ကမဲ…. မုိးရြာမလုိလုိနဲ႔ပင္….ညီၫြတ္ေရးနဲ႔ အသက္ရွည္ရွည္ခင္ခင္မင္မင္….လက္ရည္တျပင္တည္း…. ေရွးကေတာ့ ပုိခ်စ္ၾကတယ္” ဆုိတဲ့ သီခ်င္းကုိ ခံစားမႈအျပည့္နဲ႔ ဆုိလာခဲ့တဲ့သူပါ။
ဒါေပမယ့္ အမွန္ေျပာရရင္ အဲဒီတုန္းက တကုိယ္ေရက်န္းမာသန္႔ရွင္းမႈအေၾကာင္းကုိ ေကာင္းေကာင္း မသိခဲ့ဘူးေလ။
အခုေတာင္မွ ျမန္မာမိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ဆုိရင္ (အားနာစိတ္ကုိမေဖ်ာက္ႏုိင္ေသးလုိ႔) စားေနရတုန္းပဲ။ တကယ္ေတာ့ ေမတၱာဆုိတာ ဒီနည္းနဲ႔ျပမွ မဟုတ္ပါဘူး။ အျခားနည္းေတြနဲ႔ ျပလုိ႔ရတာ တပုံႀကီး။ လက္ဖက္သုတ္ကုိ တဇြန္းထဲစား႐ုံနဲ႔ ေမတၱာရွင္၊ မဟာဂ႐ုဏာရွင္ႀကီးျဖစ္လာမယ္လုိ႔ မထင္ပါဘူးခင္ဗ်ာ။ မဆုိင္လွပါဘူး။ သူတပါးကုိ ေဘးဥပါဒ္မျဖစ္ေအာင္ ေတြးေတြးဆဆ ေစတနာထားတာကမွ တကယ့္ေမတၱာအစစ္လုိ႔ ယူဆရင္ ပုိမေကာင္းေပဘူးလား။
Sorry ပဲကိုေပါေရ။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက အေမ ႔၀ါးဖတ္ေတာ္ ကိစၥတခုထဲကိုပါ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အရမ္းရြံတတ္တဲ႔သူပါ။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတဲ႔ ေမတၱာဆိုတာလည္း အေမ႔ေမတၱာကိုပဲေျပာတာပါ။ ျမန္မာျပည္က ဘယ္အေမကမွ သူ႔သားသမီးေရာဂါရပါေစေတာ႔ လို႔၀ါးေကၽြးေနတာမဟုတ္ဘူးဗ်။ ခင္ဗ်ားေျပာသလို က်န္းမာေရးအသိခ်ိဳ႕တဲ႕လို႔ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မယ္။ ဒါေပမယ္႔ အဲဒီလို၀ါးေကၽြးေနစဥ္မွာေတာ႔ မိခင္ရဲ႕စိတ္ထဲမွာ သူ႔သားသမီးအေပၚ ဘယ္လိုမွႏွိဳင္းလို႔မရတဲ႔ ေမတၱာေတြ လႊမ္းျခံဳေနတယ္။ ခင္ဗ်ားကဗ်ာေလးက ဖတ္လို႔ေကာင္းပါတယ္။ ၀ါးေကၽြးတဲ႔အေမေတြကို သေရာ္သလိုျဖစ္ေနတာေလးတခုပါပဲ။ ခင္ဗ်ားကဗ်ာထဲမွာ လင္မယားေတြ၊ သမီးရည္းစားေတြ ရဲ႕hygiene အတြက္ပါထည္႔ျပီး စပ္သင္႔တယ္။ သြားေရ ကိစၥကိုေျပာတာပါ။
>>>Anonymous….. ဂလုိလား။ ရပါတယ္။ မိခင္ေမတၱာဆုိတာေတာ့ က်ေနာ္လည္း သံသယမရွိပါဘူး။ က်န္းမာေရးအသိခ်ဳိ႕တဲ့တာကုိ ေျပာခ်င္တာပါ။ ဒီကိစၥက ေရွာင္လႊဲမယ္ဆုိရင္ ေရွာင္လႊဲလုိ႔ ရႏုိင္တာမ်ဳိးမုိ႔ပါ။ ဥပမာ ၀ါးမခြံ႕ပဲ ဆန္မႈန္႔ကုိ ဇြန္းနဲ႔ေကၽြးရင္လည္း မိခင္ေမတၱာကေတာ့ ေလ်ာ့သြားတာမ်ဳိးမဟုတ္ပါဘူး။ ေရွာင္လႊဲလုိ႔ မရႏုိင္တာမ်ဳိးေတြေတာ့ ဘယ္တတ္ႏုိင္ပါမလဲ။ ဥပမာ… မိခင္ႏုိ႕ရည္ကတဆင့္ ကူးစက္ႏုိင္တာမ်ဳိးေတြေပါ႔။ လင္မယားေတြ၊ သမီးရည္စားေတြအၾကားမွာလည္း ဘီပုိးကာကြယ္ေဆးထုိးထားတာတုိ႔၊ Immune ျဖစ္ေနတာမ်ဳိးတုိ႔ဆုိ ကိစၥမရွိဘူးေပါ႔ဗ်ာ။ မဟုတ္ရင္ေတာ့ သတိထားသင့္တဲ့အရာပါ။ အမွန္ကေတာ့ က်န္းမာေရး႐ႈေထာင့္က ၾကည့္ၿပီး ေဆာင္းပါးေရးမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ေရးစရာေတြအမ်ားႀကီးရွိမွာေပါ႔ဗ်ာ။ အခုက…. ကဗ်ာဆုိေတာ့လည္း ကဗ်ာအေလ်ာက္ တခုႏွစ္ခုေလာက္ပဲ ေျပာႏုိင္ေတာ့တာေပါ႔။ သေရာ္ခ်င္တဲ့ သေဘာပါတာကေတာ့ အမွန္ပါပဲ။ ဆရာေအာ္ပီက်ယ္ရဲ႕ ကာတြန္းတပုဒ္လုိေပါ႔။ ညစ္ပတ္ေပက်ံေနတဲ့ လူႀကီးတေယာက္က ယင္တေလာင္းေလာင္းနဲ႔ စားပြဲ၀ုိင္းညစ္ပတ္ႀကီးတခုမွာထုိင္ၿပီး ေသာက္ေရသန္႔ဘူးကုိ ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္တဲ့ မ်က္ႏွာေပးနဲ႔ ေသာက္ေနတဲ့ ကာတြန္းေလ။
ကၽြန္ေတာ့္ဘေလာ့ဂ္မွာ ေရးသူအမည္ ေသခ်ာတပ္ၿပီး ေဖာ္ျပလုိ႕ ရမလားဗ်ာ။
>> ေလာရွည္… ရပါတယ္။ ေဖာ္ျပပါ။ ေက်းဇူးေတာင္ တင္ပါေသးတယ္။ ဟုိ ပင္နင္ဆူးလား ဖုန္းကဒ္ကိစၥမွာ ကုိေလာရွည္ေရးထားတာ ေတာ္ေတာ္ျပည့္စုံေကာင္းမြန္ပါတယ္။ ဒီမွာ ျမန္မာဆုိင္ေတြတင္မဟုတ္…. တခ်ဳိ႕စကၤာပူက ဆုိင္ေတြမွာပါ အဲဒီအက်င့္ရွိတယ္ဗ်။
မီးမ်ား လာစရာလား ကိုေပါရဲ႕
ဒါက ရိုးရာမပ်က္ေလ :D
ကိုေပါေရ အားလံုးကို ႀကိဳက္တယ္ဗ်ာ လင့္ထားလိုက္ဦးမယ္ ေနာ္
ဒီကဗ်ာ သေကၤတေတြ တယ္မ်ားပါလားဗ်ာ။ :)
ဒုတိယပိုဒ္ကို ဖတ္ၿပီး ရီခ်င္တယ္။
တေန႔ေတာ့အားလံုး ေသရမွာပါပဲ
ဒီေရာဂါနဲ႔ေသခ်င္တဲ့သူကေသမွာပါပဲ
ဟိုေရာဂါနဲ႔ေသခ်င္သူကေသမွာပဲ
ဓါတုေခတ္မွာ ဘယ္ေလာက္ေရွာင္ေရွာင္
အဆိပ္ေတြကသင့္ေနမွာပဲ
ဇြန္းတစ္ေခ်ာင္းေၾကာင့္မဟုတ္ေလာက္ပါဘူး
ဓါတုေၾကာင့္ျဖစ္တဲ့ အဆိပ္ေတြကေရာဂါေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာျဖစ္ေစတာပါ
က်ဳပ္တို႔ကေတာ့ေသမထူးေနမထူးပါဗ်ာ
ကိုေပါေရ..
ေသခ်ိန္တန္ရင္ ေသမွာခ်ည္းပါပဲ...
ဟုိဟာေၾကာင္႔ ဒီဟာေၾကာင္႔ဆိုတာ အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြပါ.. ဘာစားစား ဘာမွ မျဖစ္ဘူး..
ေသခ်င္တဲ႔သူက မစားလဲ ေသမွာပဲ... မေသခ်င္တဲ႔သူက ဘယ္ေလာက္စားစား မေသဘူးပဲ..
အသက္ကို ဥာဏ္ေစာင္႔ဆုိေပမဲ႔.. ကံကို လူက လုပ္တယ္ဆုိတာလဲ မေမ႔သင္႔ဘူး.. ေနရာေဒသ အခ်ိန္ကာလနဲ႔ ၾကီးျပင္းတဲ႔ အသိုင္းအဝုိင္းကိုလုိက္ျပီး.. လူေတြ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ မတူညီနိုင္ဘူး.. အေတြးအေခၚမတူသလုိ.ဓေလ႔ထုံးစံခ်င္းလဲ ကြဲျပားမွာပဲ.
ဒါက ကိုယ္ခံအားန႔ဲ ဆိုင္မယ္ထင္ပါတယ္၊ ဖံုေတြသဲေတြနဲ႔ ယဥ္ပါးေနက် ကြၽန္မတို႕ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြက ေတာ္႐ံုေရာဂါဆို ဘယ္လိုမွ မေနေတာ႔ပါဘူး၊ စင္ကာပူေရာက္လို႕ က်န္:မာေရးအသိေတြ ရွိလာေပမယ႔္ က်မကေတာ႔ ကိုယ္ခ်စ္တ႔ဲလူေတြန႔ဲ လက္ဖက္ကိုဇြန္း၁ေခ်ာင္းထဲစားတုန္း၊ အေအးကို ပိုက္၁ေခ်ာင္းထဲ ေသာက္တုန္း၊ exp date ေတြမၾကည့္ပဲ အစားအေသာက္ေတြ စားတုန္းပါ (ခုထိေတာ႔ ဘာမွ ျဖစ္ေသးဘူး ဟိ)
ပန္ဒိုရာဆီက ကိုေပါရဲ ့ေကာ့မန္ ့သေဘာက်လို ့ပါ။
မသိေတာ့ မေႀကာက္ဘူးေပါ့။ ဓေလ့ၿဖစ္ေနတာကိုး။
ဘယ္သူကမွလည္း အေရးတယူ ပညာေပးမေနပါဘူး။
ကိုေပါေရ… ဒါဖတ္ျပီး ခုတေလာ စကၤာပူမွာ hotေနတဲ့ ရိုဂ်ာ့သတင္းသြားသတိရတယ္…
၂ ေယာက္ေသသြားျပီတဲ့… လူမသိသူမသိ နာတာရွည္ေရာဂါစြဲျပီးေသေနသူေတြကေရာ ဘယ္ေလာက္ရွိေနျပီလဲ… ဟင္းးးးးးးးးးးးးးးးး….
့ကိုေပါေရ
အခုထိ ကြန္မင့္ေတြ ဖတ္ရသေလာက္ "ႀကိဳတင္ကာကြယ္ျခင္း"ဆုိတဲ့ က်န္းမာေရးအျမင္ကို ေ႐ွးကုသိုလ္ကံတို႔၊ ေစတနာ ေမတၱာ အၾကင္နာ ခင္မင္မႈဆိုတာေတြနဲ႔ ေရာေထြးေနၾကတုန္းပါပဲလား။
ခင္မင္ရင္းႏွီးသူ အခ်င္းခ်င္း အရွည္သျဖင့္ က်န္းမာေနရေအာင္၊ တဦးကို တဦး ဉာဏ္ကူၿပီး ေရွးဦးမဆြ ႀကိဳတင္ဝိုင္းဝန္း ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ ေပးျခင္းကေရာ တကယ့္ ေစတနာ ေမတၱာ အၾကင္နာ ခင္မင္မႈေတြ မမည္ဘူးလို႔ ျငင္းေနၾကတာမ်ားလားလို႔ ပြားမိပါတယ္...။ လက္႐ိွအာဏာပိုင္ေတြကိုက က်န္းမာေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေစာင့္ေ႐ွာက္မႈ အလြန္တရာ နည္းပါးေနရတဲ့အထဲ၊ ျပည္ပေရာက္ေနၾကတဲ့သူ တခ်ဳိ႕ (တခ်ဳိ႕)ကပါ ျပည္တြင္းမွာ႐ွိေနတဲ့ အမ်ားစု(အမ်ားစု)အတိုင္း ေတြးေခၚပံုေတြ တူေနရတာကို အံ့ၾသမိပါတယ္..။ :P
ျမန္မာေတြကေတာ့ ကိုေပါေျပာတဲ့ေရာဂါေတြကို immune ျဖစ္ေနၾကပါၿပီ။ ဓေလ့ကို ေနာ့္။
လာေရာက္ ဖတ္႐ႈကြန္မင့္ၾကသူအားလုံးကုိ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
က်ေနာ္ ျပည္တြင္းမွာ ေနတုန္းက Hepatitis b ေခၚတဲ့ အသည္းေရာင္အသား၀ါ ဗုိင္းရပ္စ္ပုိးနဲ႔ သူ႕ရဲ႕ ကူးစက္ပုံအေၾကာင္းကုိ မသိခဲ့ပါဘူး။ အခုေနာက္ပုိ္င္းေခတ္မွာ ကေလးေတြကုိ ဘီပုိး ကာကြယ္ေဆး ထုိးလာၾကေပမယ့္ က်ေနာ္တုိ႔ ေခတ္အခါက ကာကြယ္ေဆးထုိးရေကာင္းမွန္းလည္း သိပ္မသိပါဘူး။
အဲသည္ပုိးဟာ တံေတြး၊ ေသြး စတဲ့ body fluid ေတြက တဆင့္ကူးစက္တတ္တာမုိ႔ ေရာဂါရွိသူရဲ႕ တံေတြး၊သလိပ္ စတာေတြနဲ႔ မထိဖုိ႔ သတိထားရမယ္ဆုိတာ အခုေနာက္ပုိင္းမွ သိရတာပါ။
အဲသည္ ေရာဂါပုိးဟာ ကုိယ့္ကုိယ္ထဲ ေရာက္သြားေပမယ့္ ေရာဂါခ်က္ခ်င္း ျဖစ္ခ်င္မွ ျဖစ္တာပါ။ တခ်ဳိ႕လည္း အလုိအေလ်ာက္ ခႏၶာကုိယ္ရဲ႕ ခုခံစနစ္အရ ကာကြယ္ေဆးထုိးထားၾကတဲ့လူေတြမွာလုိပဲ ခံႏုိင္ရည္ရွိသြားၾကတယ္။ Immune ျဖစ္မသြားတဲ့လူေတြမ်ာေတာ့ အဲသည္ပုိးဟာ အခြင့္သာတာနဲ႔ အသည္းကုိ တုိက္ခုိက္ပါသတဲ့။ ဒါေပမယ့္ ေရာဂါျဖစ္လုိ႔ ျဖစ္မွန္းမသိရဘူးေနာ္။ သူ႕ကုိ Silent killer လုိ႔ ေခၚပါသတဲ့။ ေရာဂါျဖစ္လုိ႔ျဖစ္ေနမွန္း မသိရဘူး။ ေနာက္ဆုံး အရမ္းေနာက္က်ေနတဲ့အခ်ိန္မွ အသည္းကင္ဆာဆုိၿပီး သိလုိက္ရတာမ်ဳိး။
ဘီပုိး ရွိမရွိကုိ သိရွိႏုိင္ဖုိ႔ အဲသည္အတြက္ သီးသန္႔အထူးတလည္ ေသြးစစ္မွ သိရပါတယ္။ သာမာန္ေသြးစစ္တာမ်ဳိးမွာ မသိႏုိင္ပါတဲ့။
အဲသည္ အေၾကာင္းေတြကုိ ျပည္ပေရာက္ၿပီးမွ သိရတဲ့အခါ ျမန္မာေတြရဲ႕ စားေသာက္ပုံကုိ ေျပးျမင္ၿပီး စုိးရိမ္စိတ္ျဖစ္မိပါတယ္။
ဒီအေၾကာင္းေတြကုိ လူေတြသိပ္မသိတာ အစုိးရက လုိအပ္တဲ့ က်န္းမာေရးပညာေပးေတြ၊ တပ္လွန္႔တာမ်ဳိးေတြ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔မလုပ္တာလည္း ပါတယ္။
ေနာက္တခ်က္က က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ အ႐ုိးစြဲေနတဲ့ဓေလ့ေပါ႔။ က်ေနာ္ကုိယ္တုိင္ေတာင္ ဒီေလာက္အထိ သိၿပီးသားေတာင္ အခုအခ်ိန္အထိ အဲသည္အက်င့္ကုိ လုံး၀မေဖ်ာက္ဖ်က္ႏုိင္ေသးဘူး။ တကယ္ေတာ့ ဒါဟာ အိမ္သာတက္ၿပီးရင္ လက္ကုိ စင္ၾကယ္ေအာင္ ေဆးသလုိမ်ဳိးပဲ၊ က်န္းမာေရးအတြက္ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္း ေနထုိင္ျခင္း တမ်ဳိးပါ။ လူတုိင္းဟာ ဒီလုိေတြးလာၾကရင္ ေနာက္ပုိင္းေတာ့ ျပည္ပမွာစားၾကသလုိပဲ တေယာက္ကုိ တပန္းကန္စီ ဇြန္းတေခ်ာင္းစီနဲ႔ စားေသာက္တာမ်ဳိးျဖစ္လာၾကမယ္။ ဓေလ့ျဖစ္လာတဲ့အခါ အဲသည္လုိစားလုိ႔ အခ်စ္ေလ်ာ့တယ္… ခင္မင္မႈေလ်ာ့တယ္ ဆုိတာမ်ဳိး ျမင္တာမ်ဳိးလည္း ရွိေတာ့မယ္လုိ႔ မထင္ပါဘူး။
ေျပာသင္႔တာကို ေျပာတာဟာ ကိုယ္႔တာ၀န္ကို ကိုယ္ေက်လိုက္တာလို႕ နားလည္မိပါတယ္ ....။ က်န္းမာေရးးအတြက္ အႏၲရာယ္ရိွတဲ႕ အေနအထိုင္ အျပဳအမူေတြကို တတ္ႏိုင္သမွ်သတိေပးသင္႔ပါတယ္ ...။ တကယ္လို႕ ေစတနာကိုနားမလည္ဘဲ အပိုလုပ္ေနတာလို႕ ထင္ရင္ေတာ႔လည္း မတတ္ႏိုင္ဘူးေပါ႔ .....။ ...
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ကိုေပါေရ ...။
Ko Paw
You are so smart.
My heart will go on because of you.
I fully recommended your a nice poem that clearly showed traditional society of country side.
But...But...But...
They don't know personal hygiene.
They don't know side effect of pesticides.
They don't know chemical reaction from dye, Auramine O,
They don't know poisonous arsenic.
They don't know....
They don't know....
They don't know.....
Because there is no light.
That is bloody right.
မီးမရွိသည့္ တုိ႔ရြာတြင္။
Bino
အၾကိဳက္ေတြ ့စရာ ၿမန္မာ့ဓေလ့ေတြမွာ
ၿပင္သင့္တာေတြ ၿပင္ရမွာပါ။
ဘိုးဘြားလက္ထက္က လူဦးေရနည္း အေရာအေႏွာနည္းလို ့ ေရာဂါလည္းနည္းခဲ့တယ္။
အခုေခတ္မွာ ေရာစရာလည္း ေႏွာစရာလည္းမ်ားဆိုေတာ့ ၿပင္သင့္တာၿပင္ရမယ္။ ေရွာင္သင့္တာေရွာင္ရမယ္။
ကၽြန္ေတာ္ ဒီကဗ်ာကို မွ်ေ၀ခ်င္လို ့ ကၽြန္ေတာ့္ blog < www.sanchaung.com> မွာ တင္ခြင့္ၿပဳနုိင္မလား ။
ေလးစားလွ်က္
www.sanchaung.com
>>>Sanchaung…. ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ တင္ႏုိင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။
Post a Comment