“သုခဘုံ နဲ႔ ဒုကၡဘုံ”

Share |

ဒီေခတ္ႀကီးထဲမွာ… မုိင္ရာေထာင္ခ်ီခရီးကုိ ေလယာဥ္ပ်ံစီးနင္း နာရီပုိင္းအတြင္း လက္ငင္းေရာက္ႏုိင္ေပမယ့္ ေရႊႏုိင္ငံမွာေတာ့ ၇ မုိင္ခရီးကုိ လွည္းစီးၿပီး သြားေနၾကရတာလည္း ရွိေလရဲ႕။

ဒီေခတ္ႀကီးထဲမွာ…. အထပ္တရာ တိမ္လႊာေ၀့၀ုိက္ မုိးပ်ံတုိက္ကုိ ႐ႈိးဂုိက္မပ်က္
ဓါတ္ေလွကားနဲ႔ ေၾကာ့ေၾကာ့ေလးတက္ႏုိင္ေပမယ့္ ေရႊႏုိင္ငံမွာေတာ့ ရွစ္လႊာကုိေရာက္ဘုိ႔အေရး ေခၽြးၿပဳိက္ယုိစီး ပင္ပန္းႀကီးစြာ လွ်ာထြက္မတတ္ ေလ့က်င့္ခန္းအမွတ္နဲ႔ ေန႔စဥ္တက္ၾကရတဲ့ ဘ၀ေတြလည္း ရွိတယ္။

ဒီေခတ္ႀကီးထဲမွာ…. ပပ၀တီ၊ စိတ္မၾကည္ေအာင္၊ ခုနစ္ေဆာင္တုိက္ခန္း ျမင္သူကန္းမတတ္ လွ်ပ္စစ္မီးေတြ ထိန္ထိန္ညီးလွေပမယ့္ ေရႊျပည္ႀကီးမွာေတာ့ ေမွာင္နဲ႔မဲမဲ၊ ကုိယ့္မယားကုိယ္ေတာင္ လူလုံးမသဲကြဲတဲ့ အလင္းေရာင္မြဲမြဲ တုိက္ခန္းထဲမွာ ပူလည္းပူအုိက္ ေခၽြးတၿပဳိက္ၿပဳိက္နဲ႔ ဖေယာင္းတုိင္စုိက္ၿပီး ဓါတ္လုိက္ေသမွာ ပူစရာအေၾကာင္းမရွိတဲ့ ဂူေအာင္းလူသားလုိဘ၀ေတြလည္း ရွိတယ္။

ဒီေခတ္ႀကီးထဲမွာ…..စူဇကာပုဏၰားေတာင္၊ ယူကာအကုန္မစားႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ေၾကာက္ခမန္းလိလိ စားဖြယ္ေသာက္ခင္း အလွ်ံပယ္ေပါမ်ားဘိသနဲ႔… ဗုိက္မျပည့္မခ်င္း အသားကုန္နင္းၿပီး ယူေလြးႏုိင္တဲ့ ဘူေဖးဆုိင္ေတြမွာ ၾကက္ပ်ံမက် အားေပးႏုိင္ၾကသလုိ ျမန္မာဆုိတဲ့ ေရႊျပည္ေတာ္မွာေတာ့ မနက္စာနဲ႔ညစာကုိေပါင္း အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ဗုိက္ေဟာင္းေလာင္းနဲ႔ ေနၾကရတဲ့ ဘ၀ေတြလည္း ရွိတယ္။

ဒီေခတ္ႀကီးထဲမွာ…..ကေလးေတြ ဘာကုိသိခ်င္လဲ၊ လုိအပ္တဲ့ အခ်က္အလက္ကုိ ကလစ္တခ်က္ေခါက္႐ုံနဲ႔ လွ်ပ္တျပက္အတြင္း ခ်က္ခ်င္းသိႏုိင္ၾကေပမယ့္ ေရႊျပည္ႀကီးမွာေတာ့ ေက်ာင္းသုံးစာအုပ္ဆုိတာ ေရႊထက္ရွားလြန္းလုိ႔ မ်ားျပားလွတဲ့ ေက်ာင္းသားတသုိက္အလယ္ မဲႏႈိက္ၿပီး ၀ယ္ယူေနၾကရတဲ့ ဘ၀ေတြလည္း ရွိတယ္။

ဒီေခတ္ႀကီးထဲမွာ….ေတြးမိရာေတြး၊ လြတ္လပ္စြာေရး လြတ္လပ္စြာေဆြးေႏြးႏုိင္ၾကေပမယ့္ အီးေမးလ္တေစာင္လက္၀ယ္ေတြ႕မႈနဲ႔ ေထာင္အႏွစ္ ၂၀ က်ခံရတဲ့ တုိင္းျပည္မ်ဳိးလည္းရွိရဲ႕။

ေခတ္တခုထဲမွာ စည္းခြဲျခားထားသလုိ ျပတ္ျပတ္သားသား ကြဲျပားေနတဲ့ ဘုံဘ၀ႏွစ္ခု။ တဖက္မွာေတာ့ သုခဘုံသားေတြ…. ဆင္းရဲအေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းမသိ…ေပ်ာ္ဘြယ္အတိ။ ေနာက္တဖက္မွာေတာ့ ဒုကၡဘုံသားေတြ…ခ်မ္းသာအေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းမသိ…. ဒုကၡအတိ။

ဘုံႏွစ္ခုအၾကား…
ကားယားခြေနမိတဲ့ငါ….
ဟုိမေရာက္…ဒီမေရာက္နဲ႔
ေမ်ာက္သစ္ကုိင္းလြတ္သလုိ….။