“မုိးေတြေလေတြ လာပါေပါ႔၊ ကဆုန္လျပည့္ေက်ာ္...
အပ်ဳိေလးေတြ လာပါေပါ႔.....ခုံဖိနပ္နဲ႔ေဆာ္”
မည္သုိ႔မည္ပုံ သက္ဆုိင္သလဲေတာ့မသိ။ ငယ္ငယ္တုန္းက မုိးေတြေလေတြလာရင္ အားရပါးရ ေအာ္ဆုိခဲ့တာကုိ သတိရမိလုိ႔ပါ။ ငယ္ငယ္တုန္းကမ်ား ေပ်ာ္ဘဲ ေပ်ာ္ႏုိင္လြန္း။ မုိးရြာရင္လည္းေပ်ာ္၊ ေလတုိက္ရင္လည္း ေပ်ာ္၊ ေနပူရင္လည္းေပ်ာ္....။
မုိးရြာရင္ မုိးေရထဲ ေရထြက္ခ်ဳိး၊ ေလတုိက္ရင္ ရြာလယ္ေက်ာင္း (ရြာလယ္ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း) သရက္ပင္ေအာက္မွာ သရက္သီးေတြ တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေႂကြတာကုိ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားေတြနဲ႔အၿပဳိင္ လုေကာက္ၾက။ ေဟာ...ေနပူေတာ့ေရာ...ဘယ္လုိေပ်ာ္သလဲမသိခ်င္ဘူးလား။
ရြာထိပ္က ေရခန္းစ ေရအုိင္ကေန ရႊံေျမေတြ တလုံးတခဲႀကီးအိမ္ကုိ သယ္လာၿပီး အိမ္မွာ ေလာက္စာလုံးလုံးၿပီး ေနပူလွမ္းတယ္။ မပုိင္လား။ ေလာက္စာလုံးေတြ ေျခာက္သြားရင္ လြယ္အိပ္နဲ႔ အျပည့္ထည့္၊ တခါတေလ ႏွီးပုံးအေဟာင္းတလုံးနဲ႔ ထည့္ၿပီး သူငယ္ခ်င္းေတြရွိရာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက ကြင္းေျပာင္ေျပာင္ကုိသြား၊ ေလးလုံးတပုံ ပိရစ္မစ္လုိ အပုံငယ္ေလးေတြ တန္းစီပုံ၊ ၿပီးရင္ အေ၀းကေန ေလးခြနဲ႔ ျဖစ္ေစ၊ ရာဘာႀကဳိးတပ္ သံဒုိးကြင္းနဲ႔ျဖစ္ေစ ပစ္ကစားရတယ္။ ေခါင္အပုံ (ကုိယ္နဲ႔ေ၀းရာ ေရွ႕ဆုံးကအပုံကုိ) ကုိ မွန္ရင္ ေလာက္စာလုံး သူေ႒းႀကီး ျဖစ္ေပေရာ့။ အဲ...တခါတေလေတာ့လည္း ကုိယ္ႀကဳိးစားပမ္းစား လုံးထားခဲ့သမွ်ေလးေတြ ႏွီးပုံးထဲမွာ တလုံးမက်န္ေအာင္ ခြက္ခြက္လန္ၿပီး ျပန္လာရတာလဲ ရွိသေပါ႔။ ဒါေပမယ့္ ႏုိင္လည္းေပ်ာ္၊ ႐ႈံးလည္းေပ်ာ္ပါ။ ငယ္ငယ္တုန္းကေပါ႔။
အခုေရာ.....
အခုလည္း ေလေတြမုိးေတြေတာ့လာပါေခ်ေပါ႔။ ႐ုိး႐ုိး ေလေတြမုိးေတြ မဟုတ္။
အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုကေန ဗဟုိျပဳၿပီး အာရွႏုိင္ငံေတြကုိပါ ႐ုိက္ခတ္လာတဲ့ စီးပြားပ်က္ကပ္ႀကီးရဲ႕ မုိးဒဏ္ေလဒဏ္ေတြေပါ႔။ ဒီမုိးဒီေလေတြကုိ ကုိယ္က တတ္ႏုိင္ရင္ ငယ္ငယ္တုန္းကလုိဘဲ ခုံဖိနပ္နဲ႔ ဆီးၿပီးေဆာ္လုိက္ခ်င္ပါရဲ႕။ ဒါေပမယ့္ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ကုိယ္ကေဆာ္ႏုိင္ဘုိ႔ ေနေနသာသာ အခုေတာင္မွ ဒီမုန္တုိင္းဒဏ္က ကုိယ့္အိပ္ကပ္ကုိ ႐ုိက္ခတ္စျပဳေနၿပီ။
စကၤာပူမွာ အလုပ္လုပ္ခဲ့တဲ့ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္အတြင္း ႏွစ္စဥ္တုိးျမႇင့္ေပးေနက် (လစာ)ႏွစ္တုိးကုိ ပထမဦးဆုံးအႀကိမ္အျဖစ္ တ႐ုံးလုံး ဆုိင္းငံ့ထားျခင္းခံလုိက္ရတယ္။ အဟင့္...ရႊတ္။ ဒီပုံအတုိင္းဆုိ ႏွစ္ကုန္ရင္ ရေနက် ၁၃လစာ ေခၚတဲ့ အပုိလစာ တလစာေတာင္ ရပါေတာ့မလားမသိ။ ဒါ႔အျပင္ ခါတုိင္းႏွစ္ေတြမွာ ရေနက် ေဘာနပ္စ္ေတြလည္း အိပ္မက္ေတာင္မက္လုိ႔ ရေတာ့မယ္မထင္ဘူး။
ဒီၾကားထဲ လြတ္တဲ့ငါးႀကီးတယ္ဆုိသလုိ ဟုိတေလာက အေမရိကန္ေဒၚလာေတြ (တေဒၚလာကုိ စကၤာပူေဒၚလာ ၁.၃၇ တုန္းက) ၀ယ္လုိက္မယ္ စိတ္ကူးၿပီးမွ ပ်င္းရိျခင္းေျခာက္ပါးနဲ႔ ေန႔ေရႊ႕ညေရႊ႕လုပ္ေနလုိက္တာ အခု ၂လေလာက္အတြင္း ေဒၚလာေစ်းေတြတက္သြားေတာ့ ေၾကကြဲရပါလား ေမာင္ေပါရယ္။
ဒါေပမယ့္ တဖက္မွာ ကံေကာင္းတာကလည္း ရွိေသး။ ကိုယ့္လက္ထဲမွာ ေလာေလာဆယ္ ကုိင္ထားတဲ့ စေတာ့ရွယ္ရာေတြ မရွိ။ ဘယ္ရွိမတုန္း...လြန္ခဲ့တဲ့ သုံးႏွစ္ေလာက္က ခြက္ခြက္လန္ၿပီးကတည္းက ရွယ္ယာဆုိရင္ အသံေတာင္ မၾကားခ်င္ေတာ့တာ။ တခ်ဳိ႕ေတြ စီပီအက္ေငြနဲ႔ ၀ယ္ထားတဲ့ပုဂၢဳိလ္ေတြ အခုဆုိရင္ သူတုိ႔ ၀ယ္ထားတဲ့ ရွယ္ယာတန္ဘုိးက ၇၅% ေလာက္ ထုိးက်သြားတာ။ က်ေနာ့္မိတ္ေဆြ စလုံးတေယာက္ဆုိရင္ ဒီလုိ ၿငီးတြားတယ္။ “သြားပေရာ့ဟဲ့.....ငါ႔ အုိစာမင္းစာေလး”.....တဲ့။
၁၉၉၇-၁၉၉၉ ခုႏွစ္မ်ားဆီကလည္း အာရွစီးပြားပ်က္ကပ္ႀကီးကုိ ႀကဳံဘူးပါရဲ႕။ အဲသည္တုန္းကေတာ့ ကုိယ္လုပ္ေနတဲ့ မေလးရွားက ကုမၸဏီေလး ၿပဳိလုၿပဳိခင္ျဖစ္လာေတာ့ ကုိယ္က အသာဖုတ္ဖက္ခါထၿပီး စကၤာပူမွာ လာအလုပ္ရွာလုိက္တာ အခုလုပ္ေနတဲ့ အလုပ္ကုိ ရေလသတည္းေပါ႔။ သူမ်ားေတြ မ်က္ကလဲဆန္ျပာ ဒုကၡေရာက္ေနတုန္းမွာ ကုိယ္က စုတ္ေကာ၊ လာဘ္ေကာ၀င္ၿပီး အိမ္ေထာင္ေတြက်၊ ကေလးလည္းရ၊ ေက်ာင္းတက္၊ ပီအာရ္က်၊ အိမ္၀ယ္။ ေဟာ...ေယာကၡမကလည္း တဦးတည္းေသာသမီးေနာက္ကုိ လုိက္ေနတဲ့အတြက္ ကေလးကုိ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ေပးေဖာ္လည္းရ။ အံမယ္ ေလာကႀကီးက အင္မတန္သာယာလွပါလား....ေပါ႔ေလ။
ဒါေပမယ့္ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ ႏွစ္ေလာက္ကစၿပီး ေန႔လည္စာ စားေဖာ္စားဖက္၊ ႐ုံးမွာ တခ်ိန္တည္းၿပဳိင္တူအလုပ္၀င္ခဲ့သူလည္းျဖစ္တဲ့ မေလးရွားႏုိင္ငံသား တ႐ုတ္အင္ဂ်င္နီယာက ပါးစပ္ပုပ္ႀကီးနဲ႔ “ေအာင္၊ စီးပြားပ်က္ကပ္ဆုိတာ သူ႕ cycle ျပည့္ရင္ တပတ္ျပန္လည္လာတတ္တယ္။ ၁၉၈၇ ေလာက္မွာ စီးပြားပ်က္ကပ္တခါ၊ ၁၉၉၇ မွာ ေနာက္တခါဆုိေတာ့ တႀကိမ္နဲ႔ တႀကိမ္အၾကား ဆယ္ႏွစ္ကြာျခားတတ္တယ္။ အခုလာခ်ိန္တန္ပါေပါ႔” ဆုိၿပီး ႏွစ္ေယာက္သား မေမွ်ာ္ေကာင္းတဲ့ စီးပြားပ်က္ကပ္ႀကီးကုိ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ဘဲ လာေတာ့မလား လာေတာ့မလားဆုိၿပီး လည္တဆန္႔ဆန္႔နဲ႔ ေမွ်ာ္ခဲ့ၾကတယ္။
အခုေတာ့......တေရြ႕ေရြ႕.....လာေခ်ၿပီေလ....ပင္လယ္ေတြျဖတ္သန္း....႐ုိးမအေပၚ...လႊားေက်ာ္ကာေလ..
အင္း........မုဒ္၀င္သြားလုိ႔ စႏၵယားလွထြတ္ရဲ႕ တိမ္တမန္ေလးကုိေတာင္ ဟစ္လုိက္မိရဲ႕။
လာပါၿပီဗ်ာ စီးပြားပ်က္ကပ္ႀကီး။ အေမရိကန္မွာ အဲသည္စီးပြားပ်က္ကပ္ရဲ႕ အတိမ္အနက္ကုိ အကဲျဖတ္ဘုိ႔ ဖြဲ႕စည္းေပးလုိက္တဲ့ Panel ကလည္း ေဟာကိန္းထုတ္လုိက္တာ အားရွိစရာပါဘဲ။ အခုစီးပြားပ်က္ကပ္ဟာ ဒုတိယ ကမၻာစစ္ၿပီးကတည္းက သမုိင္းမွာ အဆုိးဆုံးျဖစ္လိမ့္မယ္တဲ့။ အေမရိကန္မွာ ၁၄ လ ေလာက္ၾကာလိမ့္မယ္တဲ့။
အင္း....သူတုိ႔တြက္ကိန္းမွန္ရင္ ကမၻာတလႊားမွာလည္း ၂ ႏွစ္ေလာက္ေတာ့ ၾကာဦးမယ္ထင္ရဲ႕။ ကုမၸဏီေတြ၊ အလုပ္ေတြလည္း ရပ္ဆုိင္းကုန္ၾကပါလိမ့္ဦးမယ္။ လူေတြလည္း အလုပ္ေတြ ျပဳတ္ၾကပါလိမ့္ဦးမယ္။
စုၿပီးေဆာင္းၿပီး အသင့္အတင့္ရွိတဲ့လူကေတာ့ အလုပ္မရွိခင္စပ္ၾကားမွာ ဟန္မပ်က္ထုိင္စားႏုိင္ၾကမယ္။ ျမန္မာျပည္က ေရာက္လာကစ အလုပ္စလုပ္ကာစ လူမ်ဳိးေတြအတြက္ေတာ့ ဒုကၡေပြကိန္းျမင္တယ္။ အဲ.... ပုိက္ဆံစုေဆာင္းမိၿပီးသား လူေတြေတာင္မွ သိပ္ေတာ့ စိတ္မခ်ရဘူး။ ဘဏ္ေတြဘာေတြ ၿပဳိသြားရင္ ကုန္းေကာက္စရာ က်န္မွာမဟုတ္။ စကၤာပူအစုိးရကေတာ့ လုံး၀ တရာရာခုိင္ႏႈန္း ျပန္ေပးမယ္လုိ႔ေတာ့ အာမခံထားတာဘဲေလ။ သုိ႔ေသာ္....မုိးမၿပဳိဘူး၊ ၿပဳိခဲ့သည္ရွိေသာ္......
အဆုိးထဲက အေကာင္းကုိ နည္းနည္း ရွာႀကံၾကည့္လုိက္ဦးမွ။ ျမန္မာျပည္ကေတာ့ ကမၻာႀကီးနဲ႔ အဆက္ျပတ္ေနတာဆုိေတာ့ ျမန္မာျပည္သူမ်ား စီးပြားပ်က္ကပ္ဒဏ္ကုိ ထူးၿပီးခံစရာအေၾကာင္းမရွိ။ ဒီလုိ စီးပြားပ်က္ကပ္ေတြ က်ေရာက္ျခင္းေၾကာင့္ တခါတရံမွာ ျဖဳတ္ခ်ရန္ခက္ခဲတဲ့ အာဏာရွင္အစုိးရေတြပါ ျပဳတ္က်သြားတတ္သတဲ့။ ပလိစ္လား....ဒုန္႔ေဆး အစ္တစ္ ၀ွစ္ရွ္ဖူး သင့္ကင္း...လား။
ဟီ...ဟိ.....ကံေကာင္းရင္၊ စကၤာပူတုိ႔၊ ျမန္မာႏုိင္ငံတုိ႔နဲ႔အတူ အာရွက အာဏာရွင္အစုိးရေတြ ျပဳတ္က်သြားႏုိင္တယ္။ ငါ႔စုေငြေလးနဲ႔ စီပီအက္ဖ္ေငြေလးပါရင္...ပါသြားပါေစ....အာဏာရွင္ေတြ ျပဳတ္က်သြားရင္ေတာ့ ႀကဳိက္တယ္...ဟိဟိ။ အဲသည္အခါက်ရင္....ရွန္ပိန္ပုလင္းအရင္ ေဖာက္လုိက္ဦးမယ္။ ၿပီးေတာ့မွ ျပည္ေတာ္ျပန္ၿပီး ေလွပုိ႔စားမယ္။ (လူဆုိတာ အဲသည္လုိ ျမင့္ျမင့္မားမား ရည္မွန္းခ်က္ထားရတယ္။)
အဲ...အဲ....ေပါက္ကရရွစ္ဆယ္လည္း ေျပာၿပီးၿပီ။ အခုေတာ့ ညဥ့္လည္းနက္ၿပီ။ အိပ္မွ။ အိပ္မွ။ ေ၀ၚေယာက္ေစြ႕ေက်ာက္။ ၀ါး.....
ဘေလာ့ဂ္ဖတ္လာမိတ္သဟာ ခ်မ္းသာကုိယ္စိတ္ၿမဲပါေစ။
Crisis ေဘး....ကင္းစင္ေ၀း...ၿငိမ္းေအးၾကပါေစ။
အပ်ဳိေလးေတြ လာပါေပါ႔.....ခုံဖိနပ္နဲ႔ေဆာ္”
မည္သုိ႔မည္ပုံ သက္ဆုိင္သလဲေတာ့မသိ။ ငယ္ငယ္တုန္းက မုိးေတြေလေတြလာရင္ အားရပါးရ ေအာ္ဆုိခဲ့တာကုိ သတိရမိလုိ႔ပါ။ ငယ္ငယ္တုန္းကမ်ား ေပ်ာ္ဘဲ ေပ်ာ္ႏုိင္လြန္း။ မုိးရြာရင္လည္းေပ်ာ္၊ ေလတုိက္ရင္လည္း ေပ်ာ္၊ ေနပူရင္လည္းေပ်ာ္....။
မုိးရြာရင္ မုိးေရထဲ ေရထြက္ခ်ဳိး၊ ေလတုိက္ရင္ ရြာလယ္ေက်ာင္း (ရြာလယ္ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း) သရက္ပင္ေအာက္မွာ သရက္သီးေတြ တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေႂကြတာကုိ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားေတြနဲ႔အၿပဳိင္ လုေကာက္ၾက။ ေဟာ...ေနပူေတာ့ေရာ...ဘယ္လုိေပ်ာ္သလဲမသိခ်င္ဘူးလား။
ရြာထိပ္က ေရခန္းစ ေရအုိင္ကေန ရႊံေျမေတြ တလုံးတခဲႀကီးအိမ္ကုိ သယ္လာၿပီး အိမ္မွာ ေလာက္စာလုံးလုံးၿပီး ေနပူလွမ္းတယ္။ မပုိင္လား။ ေလာက္စာလုံးေတြ ေျခာက္သြားရင္ လြယ္အိပ္နဲ႔ အျပည့္ထည့္၊ တခါတေလ ႏွီးပုံးအေဟာင္းတလုံးနဲ႔ ထည့္ၿပီး သူငယ္ခ်င္းေတြရွိရာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက ကြင္းေျပာင္ေျပာင္ကုိသြား၊ ေလးလုံးတပုံ ပိရစ္မစ္လုိ အပုံငယ္ေလးေတြ တန္းစီပုံ၊ ၿပီးရင္ အေ၀းကေန ေလးခြနဲ႔ ျဖစ္ေစ၊ ရာဘာႀကဳိးတပ္ သံဒုိးကြင္းနဲ႔ျဖစ္ေစ ပစ္ကစားရတယ္။ ေခါင္အပုံ (ကုိယ္နဲ႔ေ၀းရာ ေရွ႕ဆုံးကအပုံကုိ) ကုိ မွန္ရင္ ေလာက္စာလုံး သူေ႒းႀကီး ျဖစ္ေပေရာ့။ အဲ...တခါတေလေတာ့လည္း ကုိယ္ႀကဳိးစားပမ္းစား လုံးထားခဲ့သမွ်ေလးေတြ ႏွီးပုံးထဲမွာ တလုံးမက်န္ေအာင္ ခြက္ခြက္လန္ၿပီး ျပန္လာရတာလဲ ရွိသေပါ႔။ ဒါေပမယ့္ ႏုိင္လည္းေပ်ာ္၊ ႐ႈံးလည္းေပ်ာ္ပါ။ ငယ္ငယ္တုန္းကေပါ႔။
အခုေရာ.....
အခုလည္း ေလေတြမုိးေတြေတာ့လာပါေခ်ေပါ႔။ ႐ုိး႐ုိး ေလေတြမုိးေတြ မဟုတ္။
အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုကေန ဗဟုိျပဳၿပီး အာရွႏုိင္ငံေတြကုိပါ ႐ုိက္ခတ္လာတဲ့ စီးပြားပ်က္ကပ္ႀကီးရဲ႕ မုိးဒဏ္ေလဒဏ္ေတြေပါ႔။ ဒီမုိးဒီေလေတြကုိ ကုိယ္က တတ္ႏုိင္ရင္ ငယ္ငယ္တုန္းကလုိဘဲ ခုံဖိနပ္နဲ႔ ဆီးၿပီးေဆာ္လုိက္ခ်င္ပါရဲ႕။ ဒါေပမယ့္ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ကုိယ္ကေဆာ္ႏုိင္ဘုိ႔ ေနေနသာသာ အခုေတာင္မွ ဒီမုန္တုိင္းဒဏ္က ကုိယ့္အိပ္ကပ္ကုိ ႐ုိက္ခတ္စျပဳေနၿပီ။
စကၤာပူမွာ အလုပ္လုပ္ခဲ့တဲ့ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္အတြင္း ႏွစ္စဥ္တုိးျမႇင့္ေပးေနက် (လစာ)ႏွစ္တုိးကုိ ပထမဦးဆုံးအႀကိမ္အျဖစ္ တ႐ုံးလုံး ဆုိင္းငံ့ထားျခင္းခံလုိက္ရတယ္။ အဟင့္...ရႊတ္။ ဒီပုံအတုိင္းဆုိ ႏွစ္ကုန္ရင္ ရေနက် ၁၃လစာ ေခၚတဲ့ အပုိလစာ တလစာေတာင္ ရပါေတာ့မလားမသိ။ ဒါ႔အျပင္ ခါတုိင္းႏွစ္ေတြမွာ ရေနက် ေဘာနပ္စ္ေတြလည္း အိပ္မက္ေတာင္မက္လုိ႔ ရေတာ့မယ္မထင္ဘူး။
ဒီၾကားထဲ လြတ္တဲ့ငါးႀကီးတယ္ဆုိသလုိ ဟုိတေလာက အေမရိကန္ေဒၚလာေတြ (တေဒၚလာကုိ စကၤာပူေဒၚလာ ၁.၃၇ တုန္းက) ၀ယ္လုိက္မယ္ စိတ္ကူးၿပီးမွ ပ်င္းရိျခင္းေျခာက္ပါးနဲ႔ ေန႔ေရႊ႕ညေရႊ႕လုပ္ေနလုိက္တာ အခု ၂လေလာက္အတြင္း ေဒၚလာေစ်းေတြတက္သြားေတာ့ ေၾကကြဲရပါလား ေမာင္ေပါရယ္။
ဒါေပမယ့္ တဖက္မွာ ကံေကာင္းတာကလည္း ရွိေသး။ ကိုယ့္လက္ထဲမွာ ေလာေလာဆယ္ ကုိင္ထားတဲ့ စေတာ့ရွယ္ရာေတြ မရွိ။ ဘယ္ရွိမတုန္း...လြန္ခဲ့တဲ့ သုံးႏွစ္ေလာက္က ခြက္ခြက္လန္ၿပီးကတည္းက ရွယ္ယာဆုိရင္ အသံေတာင္ မၾကားခ်င္ေတာ့တာ။ တခ်ဳိ႕ေတြ စီပီအက္ေငြနဲ႔ ၀ယ္ထားတဲ့ပုဂၢဳိလ္ေတြ အခုဆုိရင္ သူတုိ႔ ၀ယ္ထားတဲ့ ရွယ္ယာတန္ဘုိးက ၇၅% ေလာက္ ထုိးက်သြားတာ။ က်ေနာ့္မိတ္ေဆြ စလုံးတေယာက္ဆုိရင္ ဒီလုိ ၿငီးတြားတယ္။ “သြားပေရာ့ဟဲ့.....ငါ႔ အုိစာမင္းစာေလး”.....တဲ့။
၁၉၉၇-၁၉၉၉ ခုႏွစ္မ်ားဆီကလည္း အာရွစီးပြားပ်က္ကပ္ႀကီးကုိ ႀကဳံဘူးပါရဲ႕။ အဲသည္တုန္းကေတာ့ ကုိယ္လုပ္ေနတဲ့ မေလးရွားက ကုမၸဏီေလး ၿပဳိလုၿပဳိခင္ျဖစ္လာေတာ့ ကုိယ္က အသာဖုတ္ဖက္ခါထၿပီး စကၤာပူမွာ လာအလုပ္ရွာလုိက္တာ အခုလုပ္ေနတဲ့ အလုပ္ကုိ ရေလသတည္းေပါ႔။ သူမ်ားေတြ မ်က္ကလဲဆန္ျပာ ဒုကၡေရာက္ေနတုန္းမွာ ကုိယ္က စုတ္ေကာ၊ လာဘ္ေကာ၀င္ၿပီး အိမ္ေထာင္ေတြက်၊ ကေလးလည္းရ၊ ေက်ာင္းတက္၊ ပီအာရ္က်၊ အိမ္၀ယ္။ ေဟာ...ေယာကၡမကလည္း တဦးတည္းေသာသမီးေနာက္ကုိ လုိက္ေနတဲ့အတြက္ ကေလးကုိ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ေပးေဖာ္လည္းရ။ အံမယ္ ေလာကႀကီးက အင္မတန္သာယာလွပါလား....ေပါ႔ေလ။
ဒါေပမယ့္ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ ႏွစ္ေလာက္ကစၿပီး ေန႔လည္စာ စားေဖာ္စားဖက္၊ ႐ုံးမွာ တခ်ိန္တည္းၿပဳိင္တူအလုပ္၀င္ခဲ့သူလည္းျဖစ္တဲ့ မေလးရွားႏုိင္ငံသား တ႐ုတ္အင္ဂ်င္နီယာက ပါးစပ္ပုပ္ႀကီးနဲ႔ “ေအာင္၊ စီးပြားပ်က္ကပ္ဆုိတာ သူ႕ cycle ျပည့္ရင္ တပတ္ျပန္လည္လာတတ္တယ္။ ၁၉၈၇ ေလာက္မွာ စီးပြားပ်က္ကပ္တခါ၊ ၁၉၉၇ မွာ ေနာက္တခါဆုိေတာ့ တႀကိမ္နဲ႔ တႀကိမ္အၾကား ဆယ္ႏွစ္ကြာျခားတတ္တယ္။ အခုလာခ်ိန္တန္ပါေပါ႔” ဆုိၿပီး ႏွစ္ေယာက္သား မေမွ်ာ္ေကာင္းတဲ့ စီးပြားပ်က္ကပ္ႀကီးကုိ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ဘဲ လာေတာ့မလား လာေတာ့မလားဆုိၿပီး လည္တဆန္႔ဆန္႔နဲ႔ ေမွ်ာ္ခဲ့ၾကတယ္။
အခုေတာ့......တေရြ႕ေရြ႕.....လာေခ်ၿပီေလ....ပင္လယ္ေတြျဖတ္သန္း....႐ုိးမအေပၚ...လႊားေက်ာ္ကာေလ..
အင္း........မုဒ္၀င္သြားလုိ႔ စႏၵယားလွထြတ္ရဲ႕ တိမ္တမန္ေလးကုိေတာင္ ဟစ္လုိက္မိရဲ႕။
လာပါၿပီဗ်ာ စီးပြားပ်က္ကပ္ႀကီး။ အေမရိကန္မွာ အဲသည္စီးပြားပ်က္ကပ္ရဲ႕ အတိမ္အနက္ကုိ အကဲျဖတ္ဘုိ႔ ဖြဲ႕စည္းေပးလုိက္တဲ့ Panel ကလည္း ေဟာကိန္းထုတ္လုိက္တာ အားရွိစရာပါဘဲ။ အခုစီးပြားပ်က္ကပ္ဟာ ဒုတိယ ကမၻာစစ္ၿပီးကတည္းက သမုိင္းမွာ အဆုိးဆုံးျဖစ္လိမ့္မယ္တဲ့။ အေမရိကန္မွာ ၁၄ လ ေလာက္ၾကာလိမ့္မယ္တဲ့။
အင္း....သူတုိ႔တြက္ကိန္းမွန္ရင္ ကမၻာတလႊားမွာလည္း ၂ ႏွစ္ေလာက္ေတာ့ ၾကာဦးမယ္ထင္ရဲ႕။ ကုမၸဏီေတြ၊ အလုပ္ေတြလည္း ရပ္ဆုိင္းကုန္ၾကပါလိမ့္ဦးမယ္။ လူေတြလည္း အလုပ္ေတြ ျပဳတ္ၾကပါလိမ့္ဦးမယ္။
စုၿပီးေဆာင္းၿပီး အသင့္အတင့္ရွိတဲ့လူကေတာ့ အလုပ္မရွိခင္စပ္ၾကားမွာ ဟန္မပ်က္ထုိင္စားႏုိင္ၾကမယ္။ ျမန္မာျပည္က ေရာက္လာကစ အလုပ္စလုပ္ကာစ လူမ်ဳိးေတြအတြက္ေတာ့ ဒုကၡေပြကိန္းျမင္တယ္။ အဲ.... ပုိက္ဆံစုေဆာင္းမိၿပီးသား လူေတြေတာင္မွ သိပ္ေတာ့ စိတ္မခ်ရဘူး။ ဘဏ္ေတြဘာေတြ ၿပဳိသြားရင္ ကုန္းေကာက္စရာ က်န္မွာမဟုတ္။ စကၤာပူအစုိးရကေတာ့ လုံး၀ တရာရာခုိင္ႏႈန္း ျပန္ေပးမယ္လုိ႔ေတာ့ အာမခံထားတာဘဲေလ။ သုိ႔ေသာ္....မုိးမၿပဳိဘူး၊ ၿပဳိခဲ့သည္ရွိေသာ္......
အဆုိးထဲက အေကာင္းကုိ နည္းနည္း ရွာႀကံၾကည့္လုိက္ဦးမွ။ ျမန္မာျပည္ကေတာ့ ကမၻာႀကီးနဲ႔ အဆက္ျပတ္ေနတာဆုိေတာ့ ျမန္မာျပည္သူမ်ား စီးပြားပ်က္ကပ္ဒဏ္ကုိ ထူးၿပီးခံစရာအေၾကာင္းမရွိ။ ဒီလုိ စီးပြားပ်က္ကပ္ေတြ က်ေရာက္ျခင္းေၾကာင့္ တခါတရံမွာ ျဖဳတ္ခ်ရန္ခက္ခဲတဲ့ အာဏာရွင္အစုိးရေတြပါ ျပဳတ္က်သြားတတ္သတဲ့။ ပလိစ္လား....ဒုန္႔ေဆး အစ္တစ္ ၀ွစ္ရွ္ဖူး သင့္ကင္း...လား။
ဟီ...ဟိ.....ကံေကာင္းရင္၊ စကၤာပူတုိ႔၊ ျမန္မာႏုိင္ငံတုိ႔နဲ႔အတူ အာရွက အာဏာရွင္အစုိးရေတြ ျပဳတ္က်သြားႏုိင္တယ္။ ငါ႔စုေငြေလးနဲ႔ စီပီအက္ဖ္ေငြေလးပါရင္...ပါသြားပါေစ....အာဏာရွင္ေတြ ျပဳတ္က်သြားရင္ေတာ့ ႀကဳိက္တယ္...ဟိဟိ။ အဲသည္အခါက်ရင္....ရွန္ပိန္ပုလင္းအရင္ ေဖာက္လုိက္ဦးမယ္။ ၿပီးေတာ့မွ ျပည္ေတာ္ျပန္ၿပီး ေလွပုိ႔စားမယ္။ (လူဆုိတာ အဲသည္လုိ ျမင့္ျမင့္မားမား ရည္မွန္းခ်က္ထားရတယ္။)
အဲ...အဲ....ေပါက္ကရရွစ္ဆယ္လည္း ေျပာၿပီးၿပီ။ အခုေတာ့ ညဥ့္လည္းနက္ၿပီ။ အိပ္မွ။ အိပ္မွ။ ေ၀ၚေယာက္ေစြ႕ေက်ာက္။ ၀ါး.....
ဘေလာ့ဂ္ဖတ္လာမိတ္သဟာ ခ်မ္းသာကုိယ္စိတ္ၿမဲပါေစ။
Crisis ေဘး....ကင္းစင္ေ၀း...ၿငိမ္းေအးၾကပါေစ။
.jpg)
25 comments:
ဒီမိုး ဒီေလ နဲ႔ ဒီလူေတြ ခံရျပန္ေပါ႔ တခါ။
တို႔ ၉၇ကေန ၉၉ အာရွ စီးပြားပ်က္ကပ္ဆိုက္ေတာ႔ စင္ကာပူ၊ မေလးရွားမွာ အလုပ္လုပ္ေနတာ။
အခု ၂၀၀၇ အေမရိကား စီးပြားပ်က္ကပ္ဆိုက္ေတာ႔ အေမရိကားမွာ ေရာက္ေနျပန္ေရာ။
ကိုယ္သြားတဲ႔ေနရာ လိုက္ေနသလား ေအာက္ေမ႔ရတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ သူ႔ဖာသာသူ ေနေနရင္ အေကာင္းသား၊ ကိုယ္ေခၚလာသလား ထင္ရတယ္။ :(
2007မွာ ယူအက္စ္စေရာက္ပါတယ္။ ကိုယ္လဲေရာက္ေရာ စီးပြားလဲ ပ်က္ေရာ။ ေရွးေခတ္တုန္းကလို မဲခ်ၿပီးသာ ေလွေပၚက ကန္ခ်ခံရမယ္ဆို ကံဆုိးသူ မယ္မြန္ ထိပ္ဆုံးကထင္တယ္။
အင္း.. ပူေနရတယ္.
အလုပ္ျပဳတ္ေလာက္ေအာင္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး ေမွ်ာ္လင့္ေနရတာပဲ။
က်ေနာ္ကေတာ့ သတင္းေတာင္မၾကည့္ရဲဘူး
ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္...
၀ယ္ထားတာေတြ..တစ္ပါးမွမတန္လည္းေအးတာပဲ..
(မဟုတ္စိတ္ပူေနရဦးမွာ..ဟီးး)
တစ္ျပား လို႔ေရးခ်င္တာ...ဟားဟား..
စီးပြားပ်က္ကပ္က ကိုယ္နဲ့မဆိုင္သလိုပါပဲ..
ဟဲ..... တကယ္လည္းဆိုင္မွမဆိုင္တာ...
ဘယ္ဘဏ္မွာမွ ပိုက္ဆံစုမထား.. ဘာရွယ္ယာမွ၀ယ္မထား..ျမန္မာျပည္ကလာတဲ့လူေတြ
ေလဆိပ္ကေနျပန္လႊတ္ခံရတယ္လို့
္ၾကားတာေတာ့စိတ္မေကာင္းစရာ....
ကိုေပါကဗ်ာကို
"ေလေတြမိုးေတြတိုက္ပါလို့ ကဆုန္လျပည့္ေက်ာ္..
ဘိုေကေလးေတြ လာပါလို့ ခံုဖိနပ္နဲ့ေဆာ္"
ကြ်န္မတို႕က် အဲလိုဆိုခဲ့တာ..ကိုေပါရဲ့..
ေဒသကြာေတာ့ version နည္းနည္းေျပာင္းသြားတယ္ထင္ပါ့။:P:P:P
မမုိးခ်ဳိသင္း….. ကံေကာင္းသူသြားရာ…မုိးလုိက္လုိ႔ရြာဆုိတာမ်ဳိးေပါ႔။ း-)….
သုႏွင္းဆီ….. အခုေတာမီးေတြေလာင္ေနတဲ့ အာႏုိးတုိ႔ ျပည္နယ္မွာဆုိရင္ မယ္မြန္ေၾကာင့္ဆုိတာ ေသခ်ာၿပီ။
ပန္ဒုိရာ…. ပူေတာ့လည္း ပူတာေပါ႔ေလ။ လူဘဲ။ သုိ႔ေသာ္ ျပည္တြင္းက ဒုကၡေတြနဲ႔စာရင္ ျခင္ကုိက္သေလာက္ဘဲ ရွိပါေသးတယ္။
ေပါက္…. ေကာင္းပါေပ႔။ အဲသည္လုိဘဲ စိတ္ထားတတ္ရမွာ။
ဆင္ဒန္လား….ေက်းဇူးဘဲ။ ကဆုန္နဲ႔ နယုန္ က်ေနာ့္စိတ္ထဲမွာ ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္ေနတုန္းမွာ ဆင္ဒန္လား ကြန္မင့္ကုိ ေတြ႕လုိက္ေတာ့ ေသခ်ာသြားတယ္။ ျပင္လုိက္ၿပီ။ မူရင္းကေတာ့ ဘုိေကေလးေတြ ျဖစ္မွာပါ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တုိ႔ဘက္မွာေတာ့ အပ်ဳိေလးေတြလုိ႔ဘဲ ဘုမသိ ဘမသိနဲ႔ ဆုိခဲ့ၾကတယ္။
က်ိတ္ၿပီးဆုေတာင္းေနတာ..ကြ်န္ေတာ္အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ ကုမၸဏီ ကကြ်န္ေတာ့္က ၁၀ လစာေပးၿပီးျဖဳတ္လိုက္ရင္ေကာင္းမယ္လို႔ :D
ဟီး... ရြာျပန္ၿပီး ကြမ္းယာဆိုင္ ဆိုင္ခြဲေတြကို ဖရန္ခြိဳက္ (မေရးတက္ဘူး) ေပးဖြင့္ၿပီးစီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ႀကီးပဲလုပ္ေတာ့မယ္.. ငွဲငွဲ..ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ကိုေပါလိုေလွမထိုးစားဘူးေနာ္.. ကြမ္းယာဆိုင္လုပ္ငန္းရွင္ႀကီးဆိုပါေတာ့..ကိုေပါနဲ႔မဒမ္ေပါလည္းကြ်န္ေတာ့္လုပ္ငန္းမွာရွယ္ရာထည့္ဖို႔ဖိတ္ေခၚပါတယ္.. ေစာေစာႀကိဳေျပာထားေနာ္ ဘူးသီးသီးမွအရီးလာမေတာ္နဲ႔..ဒါပဲ
ဘာလဲ….ကုိေရႊေအာင္။ အစုစပ္ ရွယ္ယာထည့္ဘုိ႔ ဖိတ္ေခၚၿပီး ေနာက္ေတာ့ ေငြေတြဘုံးၿပီး လစ္ေျပးမယ္ ႀကံသလား။ မရဘူးေနာ္။ ဒီက အရမ္းစိတ္ႀကီးတယ္။ ေဆြခုနစ္ဆက္၊ မ်ဳိးခုနစ္ဆက္တုိင္ လုိက္လံေခ်မႈန္းမယ္ ဟင္း…ဟင္း….။ တူရြင္းေတာင္ေျခက အညတရ ဓါးသမားေလး ကုိေပါကုိ အထင္ေသးမယ္ မႀကံနဲ႔။
အလကားေျပာတာပါဗ်ာ။ ထည့္စရာ အရင္းအႏွီးမရွိဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အရင္းမစုိက္ ေလွထုိးလုိက္ ဘုိ႔ ႀကံေနတာေပါ႔ဗ်။
ရီထခ်င့္မင့္ ပက္ေက့ဂ်္ ေမွ်ာ္ပုံျခင္းကေတာ့ တူပါ႔ဗ်ား။ က်ေနာ္လည္း လုပ္ခဲ့တဲ့ လုပ္သက္တႏွစ္တုိင္းအတြက္ တႏွစ္ကုိ တလစာ ေပးၿပီး အလုပ္ျဖဳတ္ပါေစ ဆုေတာင္းေနတာဗ်။ ဒါေၾကာင့္လည္း Great minds think alike လုိ႔ ဆုိၾကတာ ထင္ပါရဲ႕…ဟီးဟီး။
ကိုေပါေရ.. အခုေတာ့ ေနရာတုိင္း ကုမၼဏီတုိင္းမွာ ျပဳတ္ေဆာ္နံေနတာေနာ္။ ဟုိေန႕ကမခုိင္ေျပာတယ္။ ဒီကုမၼဏီက အႀကီးႀကီးေတြကေျပာတယ္တဲ့။ အလုပ္က ေနာက္၂လစာေလာက္ပဲရွိေတာ့တယ္တဲ့။ ျပီးရင္ဘာဆက္လုပ္ၾကမလဲတဲ့...
ၿငိမ္းေရ….. ဘာမွမပူနဲ႔။ အႀကံေကာင္းရွိတယ္။ က်ေနာ္ေတာ့ ဘြန္းေလး ဘူတာမွာ ေနရာဦးထားၿပီးၿပီ။ ၀ါးပုိး၀ါး အဆစ္ပိတ္ ႏွစ္ခုရရင္ အလုပ္ျဖစ္တယ္။ သီခ်င္းကေတာ့ ျမန္မာသံစဥ္ေလးေပါ႔။ “သီရိဓမၼာေသာက မဟာရာဇာ…ဗုံ..တုံ..တုံ…..ဗုံ..တုံ..တုံ”။
စိတ္ကူးၾကည့္မိတယ္။ ကိုေပါအပါအ၀င္ ကိုယ္တို႕ေန႕တိုင္းဖတ္ေလာက္ေအာင္ ေကာင္းတဲ့ Blogger ေတြအရမ္းခ်မ္းသာၿပီး အလုပ္လုပ္စရာ မလိုေလာက္ေအာင္ ေနရရင္ေကာင္းမယ္။ အားလုံးျမန္မာၿပည္ၿပန္ၿပီး စာေတြပဲေရးၾက။ Online ေပၚမွာတင္ မကဘဲ စာအုပ္ေတြပါထုတ္ႀကေပါ့။ ကိုေပါဆုိရင္ေတာ့ အၾကည္ေတာ္တို႕ နီကိုရဲတို႕ နားထားပဲ။
Butttttttttttttt , စာေပစီစစ္ေရးကိုေတာ့ မေသခ်ာဘူးေနာ့။ :)
Hi Ko Paw,
Your writing '“ေႂကြရက္ကယ္ေစာ”' has been copied by this blog without mentioning your blog as reference http://zawphyowai.blogspot.com/2008/11/blog-post_14.html
Thanks
Wunna...... မွတ္ခ်က္ဖတ္အၿပီး ေခါင္းထိပ္မွာ အာလူးဖုသြားတယ္။ ေျမာက္ၿပီး မ်က္ႏွာက်က္နဲ႔ တက္ေဆာင့္လုိ႔။ အလုပ္လုပ္စရာမလုိေအာင္ေတာ့ ခ်မ္းသာခ်င္တယ္။ စာအုပ္ေတာ့ ထုတ္မေရာင္းရဲဘူး။ ခြက္ခြက္လန္ သြားမွာ စုိးရိမ္လုိ႔။ စာေပကင္ေပတုိင္ကေတာ့ မေျပာပါနဲ႔ေတာ့ဗ်ာ။
Paing Ye…. အခုလုိ လာေရာက္ အသိေပးေျပာျပတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ခ်က္ခ်င္းဘဲ က်ေနာ္သြားဖတ္ၾကည့္ပါတယ္။ အားပါးပါး…ေခါင္းစဥ္လည္း ေျပာင္းထားတယ္။ နာမ္စားေတြလည္း နည္းနည္းေျပာင္းထားေသးတယ္။ လုပ္ရက္ပါေပ႔ကြယ္ေပါ႔။ သုိ႔ေသာ္ စီးပြားျဖစ္လုပ္စားတာမဟုတ္လုိ႔ ေတာ္ေသးရဲ႕လုိ႔ ႀကံဖန္ၿပီး ေျဖသိမ့္လုိက္ပါတယ္။ မေျဖသိမ့္လုိ႔လည္း ကုိယ္ဘာမွ မတတ္ႏုိင္ဘူးေလဂ်ာ။
Hi Ko Paw,
When I go and read the link given by Paing Ye, I cannot really take it ...the way he edit your post.So disgustinggggggg.....!!!!!!
I copy the thief blogger " zawphyowai " post and share with you all here.
"ေၾသာ္….အခုေတာ့ သူတကယ္ဘဲ သြားရွာပါၿပီ။
“….သြားေပဦးေတာ့…ရဲေဘာ္ေရ…..”
က်ေနာ့္စိတ္ထဲမွာ တိတ္တဆိတ္ေရရြတ္လုိက္မိသည္။ ငါးႏွစ္တိတိ က်ေနာ္ႏွင့္အတူ လက္တြဲရင္း က်ေနာ့္ဒဏ္ကုိ ဆုိးတူေကာင္းဖက္ သည္းညည္းခံခဲ့သည့္ ရဲေဘာ္တေယာက္၏ ေနာက္ဆုံးခရီးတြင္ မ်က္ရည္မက်မိေအာင္ ထိန္းထားႏုိင္ခဲ့သည္မုိ႔ က်ေနာ့္အျဖစ္ကုိ နည္းနည္းေတာ့ က်ေနာ္အံ့ၾသမိသည္။ အမွန္ေတာ့ အဲသည္ အေ၀းဆုံးခရီးကုိ သူ႕အေနႏွင့္ သည္ေလာက္ ေစာစီးစြာ ထြက္ခြာသြားလိမ့္မည္လုိ႔ေတာ့ က်ေနာ္ စုိးစဥ္းမွ် မထင္မွတ္ထားခဲ့။
မွတ္မိေသးသည္။ လြန္ခဲ့သည့္ငါးႏွစ္ က်ေနာ္တုိ႔အိမ္ကုိသူစေရာက္လာစဥ္က က်ေနာ္ကေက်ာင္းတက္ ေနတုန္း။ ေက်ာင္းက ပေရာ့ဂ်က္ကုိ စလုပ္ေနခ်ိန္။ က်ေနာ့္ပေရာ့ဂ်က္အတြက္ အစစ သူက ကူညီပံ့ပုိးေပးသည္။ က်ေနာ့္ေက်ာင္းစာမ်ားမွာလည္း သူ႕အကူအညီသာမပါလွ်င္ က်ေနာ္နားလည္ဘုိ႔မလြယ္။
အဲသည္တုန္းက က်ေနာ္တုိ႔က ရပ္ကြက္ထဲမွာေနၾကေတာ႔ အိမ္ကက်င္းတယ္။ ဒါေပမဲ႔လဲ သူေရာက္လာသည့္အတြက္ က်ေနာ္တုိ႔ အေနမက်ဳံ႕ပါ။ က်ေနာ္တုိ႔ ဒဏ္ကုိသာ သူေကာင္းေကာင္းခံရေလေတာ့သည္။ က်ေနာ္တုိ႔ ညဥ့္နက္သန္းေခါင္အထိ မအိပ္ဘဲေနလွ်င္ သူပါ အိပ္စက္ခြင့္မရ။ အရက္မေသာက္တတ္ေသာ သူ႔ကုိ ေဘးမွာထားၿပီး က်ေနာ္ဘီယာပုလင္းေထာင္တာမ်ဳိး၊ ေကာ္ဖီ္ေသာက္ၾကတာမ်ဳိးကေတာ့ သူ႕အဖုိ႔ အဆန္းမဟုတ္ေတာ့။ တခါတေလမ်ား လင္းအားႀကီးမွာ အလုိက္ကန္းဆုိးမသိ သူ႕ကုိ ႏႈိးခ်င္တတ္ေသးသည္။ တခါတေလ….တညလံုး
သူကေတာ့ တကယ့္ေရခဲတုံး။ ဘာဆုိဘာမွ မေျပာ။ လုပ္တုိင္းခံသည္။
ေဟာ….က်ေနာ္တုိ႔ အိမ္ေျပာင္းေတာ့လည္း သူပါလုိက္ေျပာင္းလာၿပီး မခြဲမခြာ တအိမ္တည္း အတူဆက္ေနျဖစ္သည္။ က်ေနာ္တုိ႔ကလည္း သူ႕ကုိ သံေယာဇဥ္တြယ္ေနၿပီမုိ႔ မထားရစ္ခဲ့ရက္။
သည္လုိႏွင့္ က်ေနာ္တုိ႔ သူ႕အကူအညီမပါလွ်င္ က်ေနာ္သည္ေလာက္ ခရီးေရာက္မည္မဟုတ္။ ျပည္တြင္းႏွင့္ ႏုိင္ငံတကာတြင္ရွိေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကုိလည္း မ်ားေသာအားျဖင့္ သူကတဆင့္သာ ဆက္သြယ္ရသည္။
က်ေနာ့္ဒဏ္ကုိေတာ့ ေျပာစမွတ္တြင္ေလာက္ေအာင္ သည္းခံႏုိင္သူပင္။ က်ေနာ္က တခါတေလ သူနဲ႔အလုပ္လုပ္ရင္း အဆင္မေျပမႈႀကဳံလာသည့္အခါမ်ား၌ စိတ္ဆတ္သူပီပီ ေဒါသကုိ မထိန္းႏုိ္င္ဘဲ သူ႕ကုိ ေျခႏွင့္ ကန္ေက်ာက္မိသည့္ အခါမ်ားပင္ရွိသည္။ ဤသည္ကုိပင္ သူက စုိးစဥ္းမွ် စိတ္ကြက္ဟန္မျပ။
မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ သူ႔ချမာ အေလွ်ာ့ေပးကာ က်ေနာ္ျဖစ္ေစခ်င္သည့္အတုိင္းသာ တေသြမတိမ္း လုိက္လံလုပ္ေဆာင္ေပးခဲ့ရသည္ခ်ည္းျဖစ္သည္။
သုိ႔ေသာ္….လြန္ခဲ့သည့္ လအနည္းငယ္ကစ၍ သူ႕က်န္းမာေရး ခ်ဴခ်ာလာသည္။ အလုပ္လုပ္ရာတြင္ အရင္ကလုိ သြက္သြက္လက္လက္မရွိေတာ့။ တႀကိမ္တြင္ မနည္းႏႈိးယူရသျဖင့္ သူသြားေတာ့မည္ေလာဟု က်ေနာ္ အႀကီးအက်ယ္ ထိတ္လန္႔ရဘူးသည္။
ေၾသာ္…..အခုေတာ့ သူတကယ္ သြားရွာၿပီ။
ခ်စ္ခင္ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံျခင္းဟူသည္ ေကြကြင္းေနာက္ဆုံးျဖစ္ရေခ်ၿပီ။ သူ႕ကုိ မခြဲခြာလုိေသာ္လည္း အိမ္မွာ ဆက္ထား၍ မျဖစ္ေတာ့။ ထုံးတမ္းစဥ္လာအတုိင္း သူ႕ကုိ အိမ္မွ ထုတ္ရေပေတာ့မည္။
သူ႕ကုိ အိမ္မွ မထုတ္ခင္ ေနာက္ဆုံးအမွတ္တရအျဖစ္ သူ၏ ကုိယ္တြင္းအဂၤါေတြျဖစ္ေသာ Memory stick ႏွစ္ေခ်ာင္း၊ Harddisk ႏွစ္လုံးႏွင့္ က်ေနာ့္ဘာသာ ၀ယ္တပ္ထားေသာ Video Capture card တုိ႔ကုိ က်ေနာ္ျဖဳတ္ယူထားလုိက္သည္။
သူ႕၏ အသက္မဲ့ ခႏၶာကုိယ္ႀကီးအား “အပနား”ေခၚ ပစၥည္းအေဟာင္း၀ယ္သူ၏ လက္ထဲသုိ႔ အပ္လုိက္ၿပီးေနာက္ က်ေနာ့္ႏႈတ္မွ ေနာက္ဆုံးအႀကိမ္ လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ေရရြတ္လုိက္သည္။
“ကဲ…သြားေပဦးေတာ့…..Acer Desktop PC ႀကီးေရ။ မင္းကုိ Recycle လုပ္ျဖစ္ၾကလုိ႔ ေနာင္ဘ၀ ဆုိတာမ်ားရွိခဲ့ရင္ ကုိယ္နဲ႔မင္းရဲ႕ ဘ၀ဟာလည္း ႏွစ္လႊာေပါင္းမွ တရြက္ဘဲ ျဖစ္တဲ့ စြယ္ေတာ္ရြက္ကေလးမ်ားလို “ဘေလာ့ဂါနဲ႔ PC” ဘ၀ကုိ ျပန္ေရာက္ပါေစလုိ႔ ကိုယ္တကယ္ဘဲ လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ဆုေတာင္းလုိက္ပါတယ္….ခုိင္ရယ္….အဲေလ၊ ဟုတ္ေပါင္….Acer Desktop PC ႀကီးရယ္။ ေနာင္ဘ၀ဆက္တုိင္းမွာ မင္းကိုလည္း PC လုိ႔ဘဲ ဆက္၍ ေခၚမည္…Acer”
.......
"
စိတ္ညစ္ညစ္နဲ ့ ရယ္သြားတယ္ ကိုေပါေရ…
မေန ့ကပဲ လင္မယား၂ေယာက္ အသံုးေလ်ာ့ဖို ့တိုင္ပင္ေနတာ…
တခ်ိဳ ့ကလဲ အသံုးေလ်ာ့ရင္ ပိုဆိုးမယ္… အရင္ကအတုိင္း သံုးဆိုပဲ…
ပိတ္ရက္ဆို အိမ္ထဲမွာေန ခ်က္ျပုတ္စား၊ ဘယ္မွမသြား၊ အဲကြန္းနဲ ့အိပ္တဲ့ အက်င့္ေဖ်ာက္၊ ၀င္းဒိုးေရွာပင္ေလာက္နဲ ့ရပ္၊ ဟန္ဖုန္းေတြ ခဏခဏမလဲနဲ ့… အင္း…ဒီေလာက္ဆို နဲနဲေတာ့ စုမိမယ္ထင္တယ္… ေကာင္းတာကေတာ့ ဘေလာ့ဂ္မ်ားမ်ားေရး… အကုန္အက်သက္သာတယ္… ရံုးမွာေရးရင္ေတာ့ သတိထား… နဂိုကမွ လွ ုပ္တုတ္တုတ္ ျပုတ္သြားရင္ အခက္… ထီေတာ့ျပန္ထိုးမလားလို ့… ေျပာနိုင္ဘူးမိုလား…
ဒါထက္. အပ်ိဳေလးေတြ လာေတာ့ ဘာလို႔ ခံုဖိနပ္နဲ႔ေဆာ္တာလဲ
"ZawPhyoWai" has removed that edited version of '“ေႂကြရက္ကယ္ေစာ”' post and my comments for him (in his C-box) too. :-)
Blog Police…… ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ဳိး။ အခုလုိ စြမ္းစြမ္းတမံ ဘေလာ့ဂါေတြရဲ႕ ဥစၥာပစၥည္းအုိးအိမ္ကုိ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေပးတာကုိ။ း-)
တန္ခူးေရ….. တန္ခူး ေနာက္က်ေနၿပီ။ က်ေနာ္ မနက္ျဖန္ဖြင့္မယ္ သုံးသန္းထီ တုိတုိလက္မွတ္ ၀ယ္ထားၿပီးၿပီ။
နန္းညီေရ…. ဘာလုိ႔ေဆာ္သလဲမသိဘူးဂ်။ အေပၚက စင္ဒန္လားကြန္မင့္မွာ ေျပာသလုိဆုိရင္ေတာ့ ဘုိေကေလးေတြလာပါေပါ႔ ခုံဖိနပ္နဲ႔ေဆာ္ ျဖစ္ရမွာ။ အဲဒါက ယုတၱိရွိသလုိဘဲ။ ေကာင္မေလးေတြက ေကာင္ေလးေတြကုိ က်ီစားခ်င္တာျဖစ္မလားဘဲ။
ဘေလာ့ဂ္ရဲမွဴး….. ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ဳိး။ ျမန္မာႏုိင္ငံလြတ္လပ္သြားရင္ ဘေလာ့ဂ္ရဲမွဴး ကုိ မူပုိင္ခြင့္ ဌာနမွာ အလုပ္ခန္႔မွ ျဖစ္မယ္။ း-) အသိအမွတ္ျပဳပါတယ္ဗ်ဳိး။
ကိုႀကီး ေပါ ေရ ညီမတို႔ကေတာ့ ဒီလိုဆိုၾကတာ “ မုိးေတြေလေတြ လာပါေပါ႔၊ ကဆုန္လျပည့္ေက်ာ္...
ဘိုေကေလးေတြ လာျပန္ေတာ့.....ခုံဖိနပ္နဲ႔ေဆာ္” လို႔။ မိုးရြာရင္ ခုန္ေပါက္ေအာ္ခဲ့ၾကတာ။
အင္း ဒီမိုး ဒီေလေတြကိုေတာ့ျဖင့္ ေၾကာက္လွတယ္။
မဇနိေရ.... ဘုိေကေလးေတြ လာျပန္ေတာ့က မူရင္း ျဖစ္ႏုိင္ေျခမ်ားပါတယ္။ အပ်ဳိေလးေတြဆုိတာက တေယာက္ေယာက္ ဖ်က္ဆုိလုိက္ရာကေန တြင္သြားဟန္တူပါရဲ႕။
ဒီကေန႔ ထပ္ၾကားရတဲ့သတင္းေတြအရကေတာ့ ဒီ စီးပြားပ်က္ကပ္ဒဏ္ကုိ က်ေနာ္တုိ႔ ေက်ာေကာ့ေအာင္ ခံရဦးမယ့္ကိန္းရွိတယ္။
be careful of negative equity. ur hdb value might come down too.
To anonymous..if you can think of it with your "2 cents brain ", so do everybody. Don't worry. :D
ျမန္မာျပည္ျပန္ျပီး စာေရးခ်င္ ဘေလာ႔ ေရးခ်င္တဲ႔ ကိုႀကီးေရ
အလုပ္လုပ္စရာမလိုပဲ မႏွစ္ ၂၀ ေကြ်းထားမယ္တဲ႔
ဘဘေသခါနီးႀကီးက။
အရင္ကတည္းက ရန္သူမ်ိဳး ၅ ပါး မက ဒဏ္ခံေနရတဲ႔ ျမန္မာျပည္ႀကီးကေတာ႔ ထူးမခံရပါဘူး
မေသခင္ ကပ္ႀကီးမ်ားမွ အျမန္ဆံုး ေက်ာ္လႊားႏုိင္ရပါလို၏ အရွင္ဘုရား။
အႏွစ္ ၂၀ (သို႔) အႏွစ္ ၆၅
(မတရား ဥပေဒ)
သို႔ေသာ္လည္း ဘယ္ေတာ႔မွ.......
Post a Comment