ေညာင္ရမ္းဂြတုိတေယာက္ ညႀကီးသန္းေခါင္ အိပ္လုိ႔ေကာင္းေနတုန္း ကၽြက္စီကၽြက္စီ အသံေတြေၾကာင့္ အိပ္ယာက ႏုိ္းလာတယ္။
ဘုရားေရ။ ေခါင္းအုံးေပၚတြင္ တင္ထားေသာ ညာဘက္လက္က လက္ေခ်ာင္းေတြ အခ်င္းခ်င္း စကားမ်ားေနၾကပါကလား။ ဘာေတြ ျဖစ္ေနၾကပါလိမ့္။ မ်က္စိကုိ အသာေမွးကာ ေခ်ာင္းနားေထာင္ၾကည့္ဦးမွ။
“က်ဳပ္တုိ႔မွာေတာ့ ေန႔မအားညမအား ႏွိပ္လုိက္ၾကရတာ ဖတ္ဖတ္ေမာလုိ႔။ ဟုတ္တယ္ေလ။ ကီးဘုတ္ေပၚမွာ ဘယ္အကၡရာ၊ ဘယ္သရ ကုိဘဲ ႐ုိက္႐ုိက္ က်ဳပ္တုိ႔ဘဲ ေနရာအႏွံ႔ပါရတာ။ ခင္ဗ်ားကေတာ့ ၀င္မပါသေလာက္ဘဲ။ ဒါနဲ႔မ်ား အဆုံးသတ္ၾကရင္ ငါလုပ္တာကြ ဆုိၿပီး လက္မေထာင္ ရင္ေကာ့ခ်င္ရေသးတယ္။ နာမည္ေကာင္း ၀င္ယူခ်င္ေသးတယ္။”
အံမယ္.....လက္ညႇဳိး၊ လက္ခလယ္၊ လက္သူႂကြယ္၊ လက္သန္း တုိ႔က လက္မ ကုိ ၀ုိင္း၀န္းအျပစ္ဖုိ႔ေနၾကတာဘဲ။
လက္မကလည္း မခံေရးခ် မခံ။
“မင္းတုိ႔ ငါ႔ကုိ ဒီလုိ တဖက္သတ္မစြတ္စြဲနဲ႔။ ငါက အကၡရာေတြကုိ ႐ုိက္တာမွာသာ မပါေပမယ့္ စကားလုံးေတြ တလုံးနဲ႔ တလုံးအၾကား စေပ့စ္ဘား (Space Bar) ပုတ္တုိင္း ငါဘဲ အလုပ္ လုပ္ရတာ။ စာတေၾကာင္းမွာ စေပ့စ္ဘား ပုတ္ဘုိ႔ ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္လုိသလဲမင္းတုိ႔ သိၾကသလား။ မွတ္ထား၊ အဂၤလိပ္ဘာသာနဲ႔ ႐ုိက္ႏွိပ္တဲ့ အခါမ်ဳိးမွာဆုိရင္ စာတေၾကာင္းမွာ စေပ့စ္ဘား ၁၀ ႀကိမ္နီးပါး အနည္းဆုံး ႏွိပ္ရတယ္။ က်န္တဲ့ လက္ေခ်ာင္းေတြရဲ႕ ႐ုိက္ႏွိပ္ရတဲ့ အႀကိမ္ေရထက္ ၂.၈ ရာခုိင္ႏႈန္း ပုိမ်ားတယ္ဆုိတာကုိ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ လက္ႏွိပ္စက္အသင္းႀကီးက ထုတ္ျပန္တဲ့ အစီရင္ခံစာမွာ ပါတယ္။ မင္းတုိ႔ မသိရင္ ၀ီကီ ပီဒီးယားမွာ ရွာၾကည့္လုိက္ဦး။”
ဟုတ္ေသာ္ရွိ၊ မဟုတ္ေသာ္ရွိ။ လက္မက အဲသလုိ အေထာက္အထား အကုိးအကားေတြနဲ႔ နည္းနည္းၿဖဲေျခာက္လုိက္ေတာ့ က်န္တဲ့ လက္ေခ်ာင္းေလးေခ်ာင္းအနက္ သုံးေခ်ာင္းက ႐ုတ္တရက္ ဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိ၊ နည္းနည္းေတာ့ ငိုင္သြားတယ္။ လက္မက အဲသည္လုိဘဲ။ ေျပာေနတဲ့ အေၾကာင္းအရာနဲ႔ ဆုိင္ဆုိင္မဆုိင္ဆုိင္ က်မ္းကုိး က်မ္းကားေတြ၊ အခ်က္အလက္ေတြကုိ ပါးစပ္ထဲရွိသလုိ ေလွ်ာက္ရြတ္ၿပီးေျပာတတ္တယ္။ တခါတေလ အဘိဓာန္မွာ မရွိတဲ့ အဂၤလိပ္စကားလုံးေတြကုိလည္း သူ႔သေဘာနဲ႔သူ ခပ္တည္တည္ဘဲ အသစ္တီထြင္ သုံးစြဲတတ္တယ္။
ဒါေပမယ့္ လက္မအေၾကာင္း ေခ်းခါးအူမမက်န္သိတဲ့၊ ေပါက္ကရေတြ လာေျပာေနရင္ မဖြယ္မရာလုပ္ျပဘုိ႔ ၀န္မေလးတဲ့ လက္ခလယ္က ျပန္ပက္တယ္။
“အုိ.....ခင္ဗ်ား ဘာဘဲေျပာေျပာ။ လက္မခံဘူးဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားလုိ အကုိးအကားနဲ႔ ေျပာေၾကးဆုိရင္ က်ဳပ္တုိ႔မွာလည္း ခင္ဗ်ားမေကာင္းေၾကာင္း ကုိးကားစရာ စကားပုံေတြလည္း အျပည့္ဘဲ။ လက္ညႇဳိးမေကာင္း လက္ညႇဳိး၊ လက္မ မေကာင္း လက္မ၊ ဆုိတာေလ။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ မေကာင္းလုိ႔ ဒီလုိအေျပာခံရတာေပါ႔။ လက္ခလယ္မေကာင္း လက္ခလယ္ လုိ႔ ေျပာတာ ခင္ဗ်ားၾကားဘူးလုိ႔လား။”
လက္ခလယ္ရဲ႕ သေဘာက ေနရာအခ်ိန္အခါကုိ သိပ္ၾကည့္ေလ့ရွိတာမဟုတ္ဘူး။ သူစိတ္ထဲမွာရွိတဲ့အတုိင္း ဘြင္းဘြင္းႀကီးေျပာခ်တတ္တဲ့ အက်င့္ရွိတယ္။ လက္ခလယ္ လည္း အဲသလုိ ေျပာခ်လုိက္ေရာ သူတပါးကုိသာ လက္ညႇဳိးထုိးစြတ္စြဲေလ့ရွိတဲ့...အဲေလ...အျပစ္ဖုိ႔ေလ့ရွိတဲ့ လက္ညႇဳိးက မ်က္ႏွာႀကီးမဲတက္လာၿပီး ေဒါနဲ႔မာန္နဲ႔ ေခ်ပတယ္။
“ေဟ့ေကာင္၊ မင္း အဲသလုိ ၀ါးလုံးရွည္နဲ႔ သိမ္းမရမ္းနဲ႔။ လက္မ မေကာင္းတာ လက္မကုိ သြားေျပာ။ ဘယ့္ႏွယ့္ မဆီမဆုိင္ လက္ညႇဳိးကုိ ဓားနဲ႔ ခ်ဳိင္။ လက္မေတြ မေကာင္းတာကေတာ့ အမွန္ဘဲ။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆုိရင္ ေျခမလက္မ ကဲ့သုိ႔ မရွိမေကာင္း ရွိမေကာင္း လုိ႔ လူေတြ ေျပာတာ မၾကာခဏ ငါၾကားဘူးတယ္။ အဲ....ငါတုိ႔ လက္ညႇဳိးကေတာ့ စာ႐ုိက္ရင္လည္း သူတကာေတြ ကီးဘုတ္ခလုတ္တတန္းမွာ အကၡရာတလုံးဘဲ တာ၀န္ယူရေပမယ့္ ငါတုိ႔မွာက တတန္းမွာ တဘက္ႏွစ္လုံးစီ တာ၀န္ယူၿပီး ကုိင္တြယ္ရေတာ့ဆုိေတာ့ မင္းတုိ႔ထက္ ႏွစ္ဆပုိၿပီး အလုပ္လုပ္ရတယ္။ ငါတုိ႔မရွိရင္ ျမန္မာစာမွာ “လက္မ၊ အလကၤာ၊ မာလာ၊ အမည္၊ လက္ဘက္” စတဲ့ စကားလုံးေတြ ႐ုိက္လုိ႔ ရမယ္ မထင္နဲ႔။ ေနာက္ၿပီး က်ဳပ္အလုပ္က ေမာက္စ္ကုိကုိင္ရင္ ကလစ္ေခါက္ရတဲ့ အလုပ္လည္း ပါေသးတယ္”
လက္ညႇဳိးဟာ ေဒါမာန္ပါပါေျပာေနရာမွ ေဘးဘီကုိ ခဏတျဖဳတ္ ေစြေစာင္းအကဲခတ္လုိက္ၿပီး အားလုံးက ၿငိမ္သက္နားေထာင္ေနတာကုိ ေတြ႕ရေတာ့ အားတက္သြားၿပီး ေအာက္ပါအတုိင္း ဆက္လက္ အသားယူကာ ေျပာၾကားျပန္တယ္။
“ေနာက္ၿပီး လူေတြက လက္ညႇဳိးၫႊန္ရာ ေရျဖစ္တယ္ လုိ႔ ေျပာၾကေတာ့ လက္ၫႇဳိးဆုိတာ ၾသဇာတိကၠမ ရွိတဲ့့ အနက္အဓိပၸါယ္ကုိ ေဆာင္တယ္ကြဲ႕။”
ထုိအခ်ိန္တြင္ လက္ညႇဳိးဘက္မွ မ်က္ႏွာလုိအားရ ၀င္ေရာက္ေထာက္ခံသူမွာ လက္သန္းျဖစ္သည္။ လက္သန္းဟာ အားသာၿပီထင္ရတဲ့ဘက္မွာ အၿမဲတေစ ၀င္ေရာက္ ပူးေပါင္းတတ္တယ္။ သိပ္ၿပီး အက်င့္ေကာင္းတဲ့ ေကာင္ေတာ့မဟုတ္။ မလြယ္ဘူး။ ဒီေကာင္သာ လူျဖစ္ခဲ့မယ္ဆုိရင္ နာမည္ႀကီးဘေလာ့ဂ္တုိင္းမွာ ေလွ်ာက္လည္ၿပီး ဟုိက ေရးသမွ်ပုိ႔စ္တုိင္းမွာ “လက္သန္းလည္း ေထာက္ခံပါတယ္” ဆုိတဲ့ အၿမဲတေစ ဖန္တရာေတေနတဲ့စာသားကုိ (ရယ္ေနတဲ့ သေကၤတေလးနဲ႔အတူ) ၿပီးလြယ္စီးလြယ္ ေရးၿပီး အသားလြတ္ ေထာက္ခံေနတတ္မယ့္ ေကာင္မ်ဳိးေပါ႔။ သိပ္ၿပီး ကုိယ္ပုိင္အယူအဆ ရွိလွတာေတာ့မဟုတ္။ အခုလည္း ၾကည့္ေလ။ ေျပာပုံက။
“ကုိလက္ညႇဳိးေျပာတာမွန္တယ္။ စာ႐ုိက္ရာမွာ ကိုလက္ညႇဳိးတာ၀န္ပုိယူရသလုိ က်ေနာ့္မွာလည္း စာလုံးေတြကုိ ႐ုိက္ရတဲ့တာ၀န္သာမက Shift ကီးကုိ ႏွိပ္တဲ့ေနရာမွာ ပါရေသးတယ္။ အဆုိးဆုံးကေတာ့ စာတေၾကာင္းဆုံးတုိင္း Enter ကီးကုိ မၿငီးမျငဴ ႏွိပ္ေပးရျခင္းဘဲ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္က ပုိလုပ္ရတယ္ဆုိၿပီးေတာ့ တခါမွ မတြက္ကပ္ပါဘူး။ ကီးတတန္းကုိ အကၡရာ တလုံးေလာက္ဘဲ တာ၀န္ယူႏုိင္တဲ့ လက္သူႂကြယ္တုိ႔လုိ လူေတြကုိ...အဲေလ လက္ေခ်ာင္းေတြကုိ စိတ္ပ်က္သြားေအာင္ ဖိမေျပာပါဘူး။ သူတုိ႔လည္း သူတုိ႔တတ္ႏုိင္တဲ့ဘက္က ၀ုိင္း၀န္းျဖည့္ဆီးေပးေနတာဘဲမဟုတ္လား။ ကိုယ္က သေဘာထားႀကီးႀကီးနဲ႔ နားလည္ေပးရမယ္ေလ။”
လက္သန္းက အားနည္းသူကုိ စာနာသေယာင္ေယာင္၊ အားေပးသေယာင္ေယာင္ႏွင့္ လက္ေတြ႕တြင္ အေပၚစီးေလသံျဖင့္ ေျပာခ်လုိက္ေသာအခါ ကာယကံရွင္ လက္သူႂကြယ္ဟာ လက္သန္းကုိ ေက်းဇူးမတင္႐ုံမွ်မက အနာေပၚဒုတ္က်သလုိ ဆတ္ဆတ္ခါေအာင္ နာက်ည္းသြားတယ္။ ၿပီးေတာ့ လက္သန္းကုိ ကက္ကက္လန္ေအာင္ ေဒါနဲ႔ေမာနဲ႔ ျပန္ရန္ေတြ႕တယ္။
“ေဟ့ေကာင္..လက္သန္း။ ေခြးမသား။ မင္းက Shift နဲ႔ Enter ကီးေလးေတြ တခါတေလ ပုိႏွိပ္ရတာနဲ႔မ်ား စကားလုပ္ၿပီး မေျပာပါနဲ႔ကြာ။ မင္းတုိ႔ ေသာက္တလြဲ ႐ုိက္ထားတာေတြ မွားလုိ႔ ျပန္ဖ်က္ရၿပီဆုိရင္ ေဟာဒီက လက္သူႂကြယ္ဘဲ Backspace ခလုပ္ကုိ မေမာတမ္း ႏွိပ္ရတာမုိ႔လား။ ဒီၾကားထဲ ငါ႔သခင္က Insert နဲ႔ Delete ကုိ ႏွိပ္ခ်င္ရင္လည္း ေဟာဒီက လက္သူႂကြယ္ကုိဘဲ အားကုိးတာကြ။”
အဲသလုိ လက္ေခ်ာင္းအခ်င္းခ်င္း ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အမႊန္းတင္၍ ကုိယ့္ေကာင္းေၾကာင္း သူမ်ားမေကာင္းေၾကာင္းမ်ားကုိ လူမ်ား စီေဘာက္စ္ထဲ၊ ကြန္မင့္ထဲ၊ ဘေလာ့ဂ္ပုိ႔စ္ထဲ၊ ဖုိရမ္မ်ားထဲတြင္ အျပန္အလွန္ ျငင္းခုံၾကသကဲ့သုိ႔ အခ်င္းခ်င္း စြပ္စြဲေျပာဆုိ ဆဲဆုိ၍ အားရၾကေသာအခါ ေနာက္ဆုံးတြင္ “လက္ေခ်ာင္းတြင္က်ယ္” လုပ္ေလ့ရွိေသာ လက္မ က ဤသုိ႔လွ်င္ ဆရာႀကီးေလသံျဖင့္ ေကာက္ခ်က္ဆြဲ၏။
“ေဟ့၊ ေဟ့၊ ဒုိ႔ဘ၀တူ လက္ေခ်ာင္းေတြ အခ်င္းခ်င္း တဦးကုိ တဦး အျပစ္တင္မေနပါနဲ႔ကြာ။ တကယ္ေတာ့ ဒီျပႆနာရဲ႕ ရင္းျမစ္က ငါတုိ႔ သခင္ ေညာင္ရမ္းဂြတုိကြ။ သူအသုံးမက်လုိ႔၊ သူ အလုပ္တာ၀န္ကုိ ခြဲေ၀ပုံ နည္းလမ္းမက်လုိ႔ ငါတုိ႔ထဲမွာ အက်ယ္အက်ယ္ မၿငိမ္းဘြယ္ျဖစ္ေနတာ။ ျပႆနာတခု ႀကဳံလာရင္ ျပႆနာရင္းျမစ္ကုိ ရွာေဖြၿပီး အျမစ္ကေန ရွင္းပစ္တာေကာင္းတယ္။ ဒီေတာ့ သူအိပ္ယာက ႏုိးလုိ႔ ကြန္ျပဴတာဖြင့္၊ ကီးဘုတ္ကုိ ကုိင္ၿပီဆုိရင္ ငါတုိ႔ လက္ေခ်ာင္းေတြအားလုံး ႂကြက္တက္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၾကမယ္။ သူႏွိပ္တဲ့ ကီးေတြဆီကုိ အလြယ္တကူ သြားမႏွိပ္ၾကနဲ႔။ မေကာင္းဘူးလား။”
ထုိအခါ က်န္လက္ေခ်ာင္းမ်ားကလည္း (ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးနဲ႔ နာဂစ္မုန္တုိင္းအတြင္း ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးအဖြဲ႕အစည္းမ်ားအၾကား အေရးေပၚ ညီၫြတ္လုိက္ၾကသကဲ့သုိ႔) တညီတၫြတ္တည္း သံၿပဳိင္ .....
“ ဟုတ္တယ္၊ ဟုတ္တယ္၊ ကိုႀကီးလက္မ ေျပာတာမွန္တယ္။ ျပႆနာရဲ႕ ရင္းျမစ္က ငါတုိ႔ကုိ ဗုိလ္က်ေနတဲ့ အာဏာရွင္ ေညာင္ရမ္းဂြတုိဘဲ။ သူခုိင္းတာကုိ မလုပ္တာဟာလည္း Civil Disobedience ဘဲ။ အၾကမ္းမဖက္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလမ္းစဥ္ေပါ႔။ သူခုိင္းတာကုိ ငါတုိ႔ အားလုံး သပိတ္ေမွာက္ၾကမယ္။”
ထုိသုိ႔လွ်င္ လက္ေခ်ာင္းအခ်င္းခ်င္း ျငင္းခုန္ တုိင္ပင္ေနၾကသည္ကုိ အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ နားေထာင္ေနေသာ ေညာင္ရမ္းဂြတုိ ၾကားေသာအခါ သူ၏ လက္ေခ်ာင္းမ်ားကုိ အရမ္းပင္ စိတ္ပ်က္မိ၏။ စိတ္ထဲတြင္လည္း ႀကဳံး၀ါးေသး၏။
“သိမယ္...သိမယ္။ ငါေရးတဲ့ လက္ေခ်ာင္းက ငါ႔ကုိ ျပန္ေျခာက္လုိ႔။ ဟင္းဟင္း... ဒင္းတုိ႔ ေညာင္ရမ္းအေၾကာင္း သိေစရမယ္”
ေျပာေျပာဆုိဆုိ အိပ္ယာမွ ေငါက္ကနဲထကာ ကြန္ျပဴတာခလုပ္ကို ေျခမႏွင့္ ဇတ္ကနဲ ထုိးကာ ဖြင့္၏။
***********************************************************
အိပ္ယာထဲတြင္ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ေညာင္ရမ္းဂြတုိ၏ ဇနီး အစဥ္အရမ္းမိသည့္ ရွင္ဂြမ္းဂြိသည္ တေခ်ာက္ေခ်ာက္ ကီးဘုတ္ ႏွိပ္သံမ်ားေၾကာင့္ အိပ္ယာမွ အိပ္စုံမႈန္မႊားျဖင့္ထလာ၏။ ႐ုတ္တရက္ အိပ္ခန္းတြင္း မီးေရာင္ေအာက္တြင္ ေတြ႕ျမင္လုိက္ရေသာ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ သူမ၏ မူလက အိပ္ခ်င္မေျပ၊ ေမွးစင္းလ်က္ရွိေသာ မ်က္လုံးမ်ားသည္ လင္းကြင္းပမာ တမဟုတ္ခ်င္း ျပဴးက်ယ္သြား၏။
အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ လင္ေတာ္ေမာင္ ေညာင္ရမ္းဂြတုိတေယာက္သည္ ကြန္ျပဴတာေရွ႕ ဆုံလည္ ကုလားထုိင္ေပၚတြင္ အခန္႔သားထုိင္၍ ကီးဘုတ္ကုိ ၾကမ္းျပင္တြင္ခ်ကာ ခလုပ္မ်ားကုိ ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ရွိ ေျခေခ်ာင္းမ်ားျဖင့္ တလုံးခ်င္း ႐ုိက္ႏွိပ္ေနသည္ကုိ ေတြ႕ရေသာေၾကာင့္ ပင္တည္း။
ဘုရားေရ။ ေခါင္းအုံးေပၚတြင္ တင္ထားေသာ ညာဘက္လက္က လက္ေခ်ာင္းေတြ အခ်င္းခ်င္း စကားမ်ားေနၾကပါကလား။ ဘာေတြ ျဖစ္ေနၾကပါလိမ့္။ မ်က္စိကုိ အသာေမွးကာ ေခ်ာင္းနားေထာင္ၾကည့္ဦးမွ။
“က်ဳပ္တုိ႔မွာေတာ့ ေန႔မအားညမအား ႏွိပ္လုိက္ၾကရတာ ဖတ္ဖတ္ေမာလုိ႔။ ဟုတ္တယ္ေလ။ ကီးဘုတ္ေပၚမွာ ဘယ္အကၡရာ၊ ဘယ္သရ ကုိဘဲ ႐ုိက္႐ုိက္ က်ဳပ္တုိ႔ဘဲ ေနရာအႏွံ႔ပါရတာ။ ခင္ဗ်ားကေတာ့ ၀င္မပါသေလာက္ဘဲ။ ဒါနဲ႔မ်ား အဆုံးသတ္ၾကရင္ ငါလုပ္တာကြ ဆုိၿပီး လက္မေထာင္ ရင္ေကာ့ခ်င္ရေသးတယ္။ နာမည္ေကာင္း ၀င္ယူခ်င္ေသးတယ္။”
အံမယ္.....လက္ညႇဳိး၊ လက္ခလယ္၊ လက္သူႂကြယ္၊ လက္သန္း တုိ႔က လက္မ ကုိ ၀ုိင္း၀န္းအျပစ္ဖုိ႔ေနၾကတာဘဲ။
လက္မကလည္း မခံေရးခ် မခံ။
“မင္းတုိ႔ ငါ႔ကုိ ဒီလုိ တဖက္သတ္မစြတ္စြဲနဲ႔။ ငါက အကၡရာေတြကုိ ႐ုိက္တာမွာသာ မပါေပမယ့္ စကားလုံးေတြ တလုံးနဲ႔ တလုံးအၾကား စေပ့စ္ဘား (Space Bar) ပုတ္တုိင္း ငါဘဲ အလုပ္ လုပ္ရတာ။ စာတေၾကာင္းမွာ စေပ့စ္ဘား ပုတ္ဘုိ႔ ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္လုိသလဲမင္းတုိ႔ သိၾကသလား။ မွတ္ထား၊ အဂၤလိပ္ဘာသာနဲ႔ ႐ုိက္ႏွိပ္တဲ့ အခါမ်ဳိးမွာဆုိရင္ စာတေၾကာင္းမွာ စေပ့စ္ဘား ၁၀ ႀကိမ္နီးပါး အနည္းဆုံး ႏွိပ္ရတယ္။ က်န္တဲ့ လက္ေခ်ာင္းေတြရဲ႕ ႐ုိက္ႏွိပ္ရတဲ့ အႀကိမ္ေရထက္ ၂.၈ ရာခုိင္ႏႈန္း ပုိမ်ားတယ္ဆုိတာကုိ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ လက္ႏွိပ္စက္အသင္းႀကီးက ထုတ္ျပန္တဲ့ အစီရင္ခံစာမွာ ပါတယ္။ မင္းတုိ႔ မသိရင္ ၀ီကီ ပီဒီးယားမွာ ရွာၾကည့္လုိက္ဦး။”
ဟုတ္ေသာ္ရွိ၊ မဟုတ္ေသာ္ရွိ။ လက္မက အဲသလုိ အေထာက္အထား အကုိးအကားေတြနဲ႔ နည္းနည္းၿဖဲေျခာက္လုိက္ေတာ့ က်န္တဲ့ လက္ေခ်ာင္းေလးေခ်ာင္းအနက္ သုံးေခ်ာင္းက ႐ုတ္တရက္ ဘာျပန္ေျပာရမွန္းမသိ၊ နည္းနည္းေတာ့ ငိုင္သြားတယ္။ လက္မက အဲသည္လုိဘဲ။ ေျပာေနတဲ့ အေၾကာင္းအရာနဲ႔ ဆုိင္ဆုိင္မဆုိင္ဆုိင္ က်မ္းကုိး က်မ္းကားေတြ၊ အခ်က္အလက္ေတြကုိ ပါးစပ္ထဲရွိသလုိ ေလွ်ာက္ရြတ္ၿပီးေျပာတတ္တယ္။ တခါတေလ အဘိဓာန္မွာ မရွိတဲ့ အဂၤလိပ္စကားလုံးေတြကုိလည္း သူ႔သေဘာနဲ႔သူ ခပ္တည္တည္ဘဲ အသစ္တီထြင္ သုံးစြဲတတ္တယ္။
ဒါေပမယ့္ လက္မအေၾကာင္း ေခ်းခါးအူမမက်န္သိတဲ့၊ ေပါက္ကရေတြ လာေျပာေနရင္ မဖြယ္မရာလုပ္ျပဘုိ႔ ၀န္မေလးတဲ့ လက္ခလယ္က ျပန္ပက္တယ္။
“အုိ.....ခင္ဗ်ား ဘာဘဲေျပာေျပာ။ လက္မခံဘူးဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားလုိ အကုိးအကားနဲ႔ ေျပာေၾကးဆုိရင္ က်ဳပ္တုိ႔မွာလည္း ခင္ဗ်ားမေကာင္းေၾကာင္း ကုိးကားစရာ စကားပုံေတြလည္း အျပည့္ဘဲ။ လက္ညႇဳိးမေကာင္း လက္ညႇဳိး၊ လက္မ မေကာင္း လက္မ၊ ဆုိတာေလ။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ မေကာင္းလုိ႔ ဒီလုိအေျပာခံရတာေပါ႔။ လက္ခလယ္မေကာင္း လက္ခလယ္ လုိ႔ ေျပာတာ ခင္ဗ်ားၾကားဘူးလုိ႔လား။”
လက္ခလယ္ရဲ႕ သေဘာက ေနရာအခ်ိန္အခါကုိ သိပ္ၾကည့္ေလ့ရွိတာမဟုတ္ဘူး။ သူစိတ္ထဲမွာရွိတဲ့အတုိင္း ဘြင္းဘြင္းႀကီးေျပာခ်တတ္တဲ့ အက်င့္ရွိတယ္။ လက္ခလယ္ လည္း အဲသလုိ ေျပာခ်လုိက္ေရာ သူတပါးကုိသာ လက္ညႇဳိးထုိးစြတ္စြဲေလ့ရွိတဲ့...အဲေလ...အျပစ္ဖုိ႔ေလ့ရွိတဲ့ လက္ညႇဳိးက မ်က္ႏွာႀကီးမဲတက္လာၿပီး ေဒါနဲ႔မာန္နဲ႔ ေခ်ပတယ္။
“ေဟ့ေကာင္၊ မင္း အဲသလုိ ၀ါးလုံးရွည္နဲ႔ သိမ္းမရမ္းနဲ႔။ လက္မ မေကာင္းတာ လက္မကုိ သြားေျပာ။ ဘယ့္ႏွယ့္ မဆီမဆုိင္ လက္ညႇဳိးကုိ ဓားနဲ႔ ခ်ဳိင္။ လက္မေတြ မေကာင္းတာကေတာ့ အမွန္ဘဲ။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆုိရင္ ေျခမလက္မ ကဲ့သုိ႔ မရွိမေကာင္း ရွိမေကာင္း လုိ႔ လူေတြ ေျပာတာ မၾကာခဏ ငါၾကားဘူးတယ္။ အဲ....ငါတုိ႔ လက္ညႇဳိးကေတာ့ စာ႐ုိက္ရင္လည္း သူတကာေတြ ကီးဘုတ္ခလုတ္တတန္းမွာ အကၡရာတလုံးဘဲ တာ၀န္ယူရေပမယ့္ ငါတုိ႔မွာက တတန္းမွာ တဘက္ႏွစ္လုံးစီ တာ၀န္ယူၿပီး ကုိင္တြယ္ရေတာ့ဆုိေတာ့ မင္းတုိ႔ထက္ ႏွစ္ဆပုိၿပီး အလုပ္လုပ္ရတယ္။ ငါတုိ႔မရွိရင္ ျမန္မာစာမွာ “လက္မ၊ အလကၤာ၊ မာလာ၊ အမည္၊ လက္ဘက္” စတဲ့ စကားလုံးေတြ ႐ုိက္လုိ႔ ရမယ္ မထင္နဲ႔။ ေနာက္ၿပီး က်ဳပ္အလုပ္က ေမာက္စ္ကုိကုိင္ရင္ ကလစ္ေခါက္ရတဲ့ အလုပ္လည္း ပါေသးတယ္”
လက္ညႇဳိးဟာ ေဒါမာန္ပါပါေျပာေနရာမွ ေဘးဘီကုိ ခဏတျဖဳတ္ ေစြေစာင္းအကဲခတ္လုိက္ၿပီး အားလုံးက ၿငိမ္သက္နားေထာင္ေနတာကုိ ေတြ႕ရေတာ့ အားတက္သြားၿပီး ေအာက္ပါအတုိင္း ဆက္လက္ အသားယူကာ ေျပာၾကားျပန္တယ္။
“ေနာက္ၿပီး လူေတြက လက္ညႇဳိးၫႊန္ရာ ေရျဖစ္တယ္ လုိ႔ ေျပာၾကေတာ့ လက္ၫႇဳိးဆုိတာ ၾသဇာတိကၠမ ရွိတဲ့့ အနက္အဓိပၸါယ္ကုိ ေဆာင္တယ္ကြဲ႕။”
ထုိအခ်ိန္တြင္ လက္ညႇဳိးဘက္မွ မ်က္ႏွာလုိအားရ ၀င္ေရာက္ေထာက္ခံသူမွာ လက္သန္းျဖစ္သည္။ လက္သန္းဟာ အားသာၿပီထင္ရတဲ့ဘက္မွာ အၿမဲတေစ ၀င္ေရာက္ ပူးေပါင္းတတ္တယ္။ သိပ္ၿပီး အက်င့္ေကာင္းတဲ့ ေကာင္ေတာ့မဟုတ္။ မလြယ္ဘူး။ ဒီေကာင္သာ လူျဖစ္ခဲ့မယ္ဆုိရင္ နာမည္ႀကီးဘေလာ့ဂ္တုိင္းမွာ ေလွ်ာက္လည္ၿပီး ဟုိက ေရးသမွ်ပုိ႔စ္တုိင္းမွာ “လက္သန္းလည္း ေထာက္ခံပါတယ္” ဆုိတဲ့ အၿမဲတေစ ဖန္တရာေတေနတဲ့စာသားကုိ (ရယ္ေနတဲ့ သေကၤတေလးနဲ႔အတူ) ၿပီးလြယ္စီးလြယ္ ေရးၿပီး အသားလြတ္ ေထာက္ခံေနတတ္မယ့္ ေကာင္မ်ဳိးေပါ႔။ သိပ္ၿပီး ကုိယ္ပုိင္အယူအဆ ရွိလွတာေတာ့မဟုတ္။ အခုလည္း ၾကည့္ေလ။ ေျပာပုံက။
“ကုိလက္ညႇဳိးေျပာတာမွန္တယ္။ စာ႐ုိက္ရာမွာ ကိုလက္ညႇဳိးတာ၀န္ပုိယူရသလုိ က်ေနာ့္မွာလည္း စာလုံးေတြကုိ ႐ုိက္ရတဲ့တာ၀န္သာမက Shift ကီးကုိ ႏွိပ္တဲ့ေနရာမွာ ပါရေသးတယ္။ အဆုိးဆုံးကေတာ့ စာတေၾကာင္းဆုံးတုိင္း Enter ကီးကုိ မၿငီးမျငဴ ႏွိပ္ေပးရျခင္းဘဲ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္က ပုိလုပ္ရတယ္ဆုိၿပီးေတာ့ တခါမွ မတြက္ကပ္ပါဘူး။ ကီးတတန္းကုိ အကၡရာ တလုံးေလာက္ဘဲ တာ၀န္ယူႏုိင္တဲ့ လက္သူႂကြယ္တုိ႔လုိ လူေတြကုိ...အဲေလ လက္ေခ်ာင္းေတြကုိ စိတ္ပ်က္သြားေအာင္ ဖိမေျပာပါဘူး။ သူတုိ႔လည္း သူတုိ႔တတ္ႏုိင္တဲ့ဘက္က ၀ုိင္း၀န္းျဖည့္ဆီးေပးေနတာဘဲမဟုတ္လား။ ကိုယ္က သေဘာထားႀကီးႀကီးနဲ႔ နားလည္ေပးရမယ္ေလ။”
လက္သန္းက အားနည္းသူကုိ စာနာသေယာင္ေယာင္၊ အားေပးသေယာင္ေယာင္ႏွင့္ လက္ေတြ႕တြင္ အေပၚစီးေလသံျဖင့္ ေျပာခ်လုိက္ေသာအခါ ကာယကံရွင္ လက္သူႂကြယ္ဟာ လက္သန္းကုိ ေက်းဇူးမတင္႐ုံမွ်မက အနာေပၚဒုတ္က်သလုိ ဆတ္ဆတ္ခါေအာင္ နာက်ည္းသြားတယ္။ ၿပီးေတာ့ လက္သန္းကုိ ကက္ကက္လန္ေအာင္ ေဒါနဲ႔ေမာနဲ႔ ျပန္ရန္ေတြ႕တယ္။
“ေဟ့ေကာင္..လက္သန္း။ ေခြးမသား။ မင္းက Shift နဲ႔ Enter ကီးေလးေတြ တခါတေလ ပုိႏွိပ္ရတာနဲ႔မ်ား စကားလုပ္ၿပီး မေျပာပါနဲ႔ကြာ။ မင္းတုိ႔ ေသာက္တလြဲ ႐ုိက္ထားတာေတြ မွားလုိ႔ ျပန္ဖ်က္ရၿပီဆုိရင္ ေဟာဒီက လက္သူႂကြယ္ဘဲ Backspace ခလုပ္ကုိ မေမာတမ္း ႏွိပ္ရတာမုိ႔လား။ ဒီၾကားထဲ ငါ႔သခင္က Insert နဲ႔ Delete ကုိ ႏွိပ္ခ်င္ရင္လည္း ေဟာဒီက လက္သူႂကြယ္ကုိဘဲ အားကုိးတာကြ။”
အဲသလုိ လက္ေခ်ာင္းအခ်င္းခ်င္း ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အမႊန္းတင္၍ ကုိယ့္ေကာင္းေၾကာင္း သူမ်ားမေကာင္းေၾကာင္းမ်ားကုိ လူမ်ား စီေဘာက္စ္ထဲ၊ ကြန္မင့္ထဲ၊ ဘေလာ့ဂ္ပုိ႔စ္ထဲ၊ ဖုိရမ္မ်ားထဲတြင္ အျပန္အလွန္ ျငင္းခုံၾကသကဲ့သုိ႔ အခ်င္းခ်င္း စြပ္စြဲေျပာဆုိ ဆဲဆုိ၍ အားရၾကေသာအခါ ေနာက္ဆုံးတြင္ “လက္ေခ်ာင္းတြင္က်ယ္” လုပ္ေလ့ရွိေသာ လက္မ က ဤသုိ႔လွ်င္ ဆရာႀကီးေလသံျဖင့္ ေကာက္ခ်က္ဆြဲ၏။
“ေဟ့၊ ေဟ့၊ ဒုိ႔ဘ၀တူ လက္ေခ်ာင္းေတြ အခ်င္းခ်င္း တဦးကုိ တဦး အျပစ္တင္မေနပါနဲ႔ကြာ။ တကယ္ေတာ့ ဒီျပႆနာရဲ႕ ရင္းျမစ္က ငါတုိ႔ သခင္ ေညာင္ရမ္းဂြတုိကြ။ သူအသုံးမက်လုိ႔၊ သူ အလုပ္တာ၀န္ကုိ ခြဲေ၀ပုံ နည္းလမ္းမက်လုိ႔ ငါတုိ႔ထဲမွာ အက်ယ္အက်ယ္ မၿငိမ္းဘြယ္ျဖစ္ေနတာ။ ျပႆနာတခု ႀကဳံလာရင္ ျပႆနာရင္းျမစ္ကုိ ရွာေဖြၿပီး အျမစ္ကေန ရွင္းပစ္တာေကာင္းတယ္။ ဒီေတာ့ သူအိပ္ယာက ႏုိးလုိ႔ ကြန္ျပဴတာဖြင့္၊ ကီးဘုတ္ကုိ ကုိင္ၿပီဆုိရင္ ငါတုိ႔ လက္ေခ်ာင္းေတြအားလုံး ႂကြက္တက္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၾကမယ္။ သူႏွိပ္တဲ့ ကီးေတြဆီကုိ အလြယ္တကူ သြားမႏွိပ္ၾကနဲ႔။ မေကာင္းဘူးလား။”
ထုိအခါ က်န္လက္ေခ်ာင္းမ်ားကလည္း (ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးနဲ႔ နာဂစ္မုန္တုိင္းအတြင္း ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးအဖြဲ႕အစည္းမ်ားအၾကား အေရးေပၚ ညီၫြတ္လုိက္ၾကသကဲ့သုိ႔) တညီတၫြတ္တည္း သံၿပဳိင္ .....
“ ဟုတ္တယ္၊ ဟုတ္တယ္၊ ကိုႀကီးလက္မ ေျပာတာမွန္တယ္။ ျပႆနာရဲ႕ ရင္းျမစ္က ငါတုိ႔ကုိ ဗုိလ္က်ေနတဲ့ အာဏာရွင္ ေညာင္ရမ္းဂြတုိဘဲ။ သူခုိင္းတာကုိ မလုပ္တာဟာလည္း Civil Disobedience ဘဲ။ အၾကမ္းမဖက္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလမ္းစဥ္ေပါ႔။ သူခုိင္းတာကုိ ငါတုိ႔ အားလုံး သပိတ္ေမွာက္ၾကမယ္။”
ထုိသုိ႔လွ်င္ လက္ေခ်ာင္းအခ်င္းခ်င္း ျငင္းခုန္ တုိင္ပင္ေနၾကသည္ကုိ အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ နားေထာင္ေနေသာ ေညာင္ရမ္းဂြတုိ ၾကားေသာအခါ သူ၏ လက္ေခ်ာင္းမ်ားကုိ အရမ္းပင္ စိတ္ပ်က္မိ၏။ စိတ္ထဲတြင္လည္း ႀကဳံး၀ါးေသး၏။
“သိမယ္...သိမယ္။ ငါေရးတဲ့ လက္ေခ်ာင္းက ငါ႔ကုိ ျပန္ေျခာက္လုိ႔။ ဟင္းဟင္း... ဒင္းတုိ႔ ေညာင္ရမ္းအေၾကာင္း သိေစရမယ္”
ေျပာေျပာဆုိဆုိ အိပ္ယာမွ ေငါက္ကနဲထကာ ကြန္ျပဴတာခလုပ္ကို ေျခမႏွင့္ ဇတ္ကနဲ ထုိးကာ ဖြင့္၏။
***********************************************************
အိပ္ယာထဲတြင္ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ေညာင္ရမ္းဂြတုိ၏ ဇနီး အစဥ္အရမ္းမိသည့္ ရွင္ဂြမ္းဂြိသည္ တေခ်ာက္ေခ်ာက္ ကီးဘုတ္ ႏွိပ္သံမ်ားေၾကာင့္ အိပ္ယာမွ အိပ္စုံမႈန္မႊားျဖင့္ထလာ၏။ ႐ုတ္တရက္ အိပ္ခန္းတြင္း မီးေရာင္ေအာက္တြင္ ေတြ႕ျမင္လုိက္ရေသာ ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ သူမ၏ မူလက အိပ္ခ်င္မေျပ၊ ေမွးစင္းလ်က္ရွိေသာ မ်က္လုံးမ်ားသည္ လင္းကြင္းပမာ တမဟုတ္ခ်င္း ျပဴးက်ယ္သြား၏။
အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ လင္ေတာ္ေမာင္ ေညာင္ရမ္းဂြတုိတေယာက္သည္ ကြန္ျပဴတာေရွ႕ ဆုံလည္ ကုလားထုိင္ေပၚတြင္ အခန္႔သားထုိင္၍ ကီးဘုတ္ကုိ ၾကမ္းျပင္တြင္ခ်ကာ ခလုပ္မ်ားကုိ ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ရွိ ေျခေခ်ာင္းမ်ားျဖင့္ တလုံးခ်င္း ႐ုိက္ႏွိပ္ေနသည္ကုိ ေတြ႕ရေသာေၾကာင့္ ပင္တည္း။
.jpg)
14 comments:
အေတြး အေရး ..အင္မတန္မွ ဂြဒ္ ပဗ်ာ..။ မနက္ေစာေစာ ဖတ္ရတာ…စိက္ကို ရႊင္လန္းသြားေရာပဲ။ အားတဲ့အခါ ပီဒီဖက္ေလး လုပ္ျပီး ..ေဘာ္ဒါတခ်ိဳ ႔ ဆီ ေပးဖတ္အံုးမွ …။
ေတာ္ေသးတာေပါ့ကိုေပါရာ---ခဗ်ားေ၇းတာဘယ္သူဘက္မွမလိုက္လိုႈ----က်ဳပ္က---တေဆါလံုးတမ်ိဳးလံုးဒုကၶရာက္ထားတာဗ်---က်ဳပ္တို႕ရဲ႕ဘ၀အာမခံေငြေတြနဲ႕ေပ်ာ္ပါးေနတဲ့သူေတြပဲဗ်ာ---ေတြရရာသင္းဂ်ိဳင္းဓားမဆိုင္းပဲဗ်
ေျပရဦးမယ္ဗ်--က်ဳပ္ကဟိုအေနာနီးမတ္ေတြမဟုတ္ဘူးဗ်---ခုမွေရးဘူးတာ
ေရးတတ္ပါေပတယ္ ကိုေပါ .. အျမဲလာအားေပးျဖစ္ပါတယ္ :)
ဟဲဟဲ ေနာင္ႀကီးဂြတိုေရ.. ဘယ္လက္ေခ်ာင္းက ဘယ္ကီးကို တာ၀န္ယူႏွိပ္ရမယ္ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း လုပ္သင့္တာတို႕ စဥ္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းတို႕ သိလည္းမသိ သင္လည္းမသင္ဖူး ဂရုလည္းမစိုက္ပဲ စာေၾကာင္းျဖစ္ရင္ၿပီးေရာ ျမန္ရင္ၿပီးေရာ ေလာေလာဆယ္ ေျပလည္ရင္ၿပီးေရာ လို႕ သေဘာထားကာ သံုးခ်င္တဲ့ လက္ေခ်ာင္းကို ႏွိပ္ခ်င္တဲ့ေနရာမွာ လက္သင့္သလို အဲ.. အလ်ဥ္းသင့္သလို ႏွိပ္ေလ့ရွိေသာ သမိန္ပန္သြပ္လို အေကာင္အတြက္ေတာ့ ဒီပံုျပင္က applicable မျဖစ္ပါေၾကာင္း...
တယ္လမ္းေဟာင္းၾကီးလိုက္သကိုး။ လက္ကြက္ဆိုတာ အရင္ေရာက္မယ္ထင္တဲ႔ လက္နဲ႔ အဆင္ေျပသလို ႏွိပ္တတ္တဲ႔ အထူးကၽြမ္းက်င္ပညာရွင္ေတြ ေခတ္ေရာက္ေနျပီကြဲ႕။ ဟဲဟဲ
ဘာမွဟုတ္ပါဘူး။ ေရးထားတာေလးမိုက္ပါတယ္။ အရမ္းကာေရာ ဟိုလူထင္ ဒီလူထင္ လုပ္မေနနဲ႕အုန္းေနာ္။ ေတာ္ၾကာ အထင္ခံရတဲ႔သူ လူမွားရိုက္ခံေနရအုန္းမယ္။ ဟဲဟဲ
ကိုေပါေရ...ဒါမ်ိဳးေလးေတြ မဖတ္ရတာၾကာပေကာ...အေတြးေလးက ဆန္းတယ္...အဆံုးေလးက မိုက္တယ္...
း) ပံုျပင္ေလးကို သေဘာက်စြာ ဖတ္သြားပါတယ္ ကိုေပါေရ ။
ဟဲဟဲ...။ တစ္ခါတစ္ေလလဲ ခ်ဥ္ေပါင္ဟင္ေးလး ခ်က္ေပးဦးမွေပါ့...။ ေန႔တိုင္း ၾကက္သားဆိုေတာ့လဲ အီတယ္ဗ်...။ ခ်ဥ္ေပါင္ဟင္းေတာ့ ႀကိဳက္သဗ်ာ...။
ဘရာဗို......
ေလဘာတီ ကိုေပါ။
က် ် ် ေနာ ာ္ လ ည ည္း ေျခခခ ေထာာ ကက္ နဲ ႔ ႔ စမ္ းး ႐ို ု ု က္ ၾက ည ည္ ႔ တာာ ပါ၊ သိပ္ပ သ္ပ္ ေကာ္င္းတဲ့ ပို႔စ္စ္စ္ ပါ ပဲဗ်ာာ။
Fire Down Below
http://www.imdb.com/title/tt0119123/
actor: Steven Seagal
good movie..
pls. watch and review..
:D :D
ခရီးၾကာၾကာထြက္ေနရာကျပန္လာျပီး စာေၾကြးေတြ လာဖတ္တျ့သကာလ ယခု Post ကို ေတြ႔။ Comment ေရးဖို႔ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သမိန္ပန္သြပ္ေရးတာကို ေထာက္ခံပါေၾကာင္း လက္တေခ်ာင္းႏွင့္ စာရိုက္ေသာ ပေလာပီနံျမိဳ႔စားၾကီးက ထပ္ဆင့္ အတည္ျပဳပါ၏... ဟီဟိ
Post a Comment