“ကၽြန္းပိစိမွာဆုိရင္ အုိဘားမား အေရြးခ်ယ္မခံရႏုိင္”

Share |

(မွတ္ခ်က္။ မားလုိင္းယင္း-ပုံႏွင့္ အုိဘားမား-ပုံ ႏွစ္ပုံကုိ အင္တင္နက္မွ ကူးယူကာ ဖုိတုိေရွာ့ပ္ျဖင့္ ျဖတ္ညႇပ္ကပ္ထားသည္)

(ၿပီးခဲ့တဲ့ ပုိ႔စ္မွာ စကၤာပူႏုိင္ငံက ပီေအပီေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အေမရိကန္သမၼတအျဖစ္ တင္ေျမႇာက္ခံရသူ အုိဘားမားတုိ႕အၾကား ကြာဟခ်က္ေတြကုိ ႏႈိင္းယွဥ္ေရးသားထားတဲ့ ေဆာင္းပါးကုိ ဘာသာျပန္တင္လုိက္ေတာ့ စာဖတ္သူေတြ စိတ္၀င္စားၾကတာကုိ ေတြ႕ရတယ္။

အခုတခါ.... အုိဘားမားဟာ တကယ္လုိ႔သာ စကၤာပူႏုိင္ငံမွာ ႀကီးျပင္းခဲ့ရင္၊ ဒီကေရြးေကာက္ပြဲမွာ ၀င္ၿပဳိင္ခဲ့ရင္ အႏုိင္ရႏုိင္ပါ႔မလား ဆုိတာကုိ စကၤာပူက ႏုိင္ငံေရးအင္တာနက္စာမ်က္ႏွာတခုမွာ ဖတ္မိတဲ့အတြက္ ဘာသာျပန္ေပးလုိက္ပါတယ္။ မူရင္းေရးသူနဲ႔ က်ေနာ္ အလုံးစုံေတာ့ သေဘာမတူပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူ႕ေရးဟန္ဟာ ၿပဳံးခ်င္စရာေကာင္းသလုိ ဒီကၽြန္းႏုိင္ငံက ႏုိင္ငံေရးအခင္းအက်င္းကုိလည္း ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ျမင္ေယာင္ေစပါတယ္။ )

သူရဲ႕ ေအာင္ပြဲခံမိန္႔ခြန္းမွာ အေမရိကန္သမၼတအျဖစ္ေရြးခ်ယ္ခံရသူ အုိဘားမားက ဒီလုိေျပာခဲ့ပါတယ္။

“အေမရိကားဟာ ဘယ္အရာမဆုိ ျဖစ္ေျမာက္ႏုိင္တဲ့ ေနရာတခုဆုိတာကုိ သံသယ ျဖစ္ေနသူမ်ား ရွိေနေသးရင္......။ က်ေနာ္တုိ႔ တုိင္းျပည္ကုိ ထူေထာင္ခဲ့တဲ့ အဘုိးအဘြားတုိ႔လက္ထက္က အိပ္မက္ေတြဟာ က်ေနာ္တုိ႔လက္ထက္မွာ ဆက္လက္ရွင္သန္ေနပါေသးရဲ႕လားလုိ႔ ဒိြဟစိတ္နဲ႔ ေတြးေတာေနသူမ်ား ရွိေနေသးရင္....။ က်ေနာ္တုိ႔ ဒီမုိကေရစီစနစ္ရဲ႕ စြမ္းအားကုိ ေမးခြန္းထုတ္လုိသူမ်ား ရွိေနေသးရင္....။
ဒီညဟာ ခင္ဗ်ားတုိ႔အတြက္ အေျဖဘဲ။”

အုိဘားမားရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈဇာတ္လမ္းမ်ဳိးကုိ စကၤာပူမွာ ထပ္မံျမင္ေတြ႕ရလိမ့္မယ္လုိ႔ စိတ္ကူးယဥ္ ေမွ်ာ္လင့္ေနသူမ်ား ရွိေနခဲ့ရင္..... အဲဒီဆရာသမားမ်ား အမွားႀကီး မွားပါလိမ့္မယ္။

အကယ္၍ အုိဘားမားဟာ က်ေနာ္တုိ႔အၾကားမွာ ရွိခဲ့ရင္... (နည္းနည္းေနာေနာ “အကယ္၍” ေတာ့ မဟုတ္) အဲသည္ပုဂၢဳိလ္ဟာ အစကတည္းက သူ႕လက္ေတြမွာ ႏုိင္ငံေရး စြန္းထင္းေစမယ့္အစား ေရွ႕ေနတေယာက္အေနနဲ႔ ႐ုိး႐ုိးသားသား အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းေနဘုိ႔ အလားအလာ ပုိမ်ားတယ္။

ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀း သြားမၾကည့္ပါနဲ႔။ မစၥတာ ဖိလစ္ ဂ်ာယားရက္တ္နမ္ကိုသာ ၾကည့္လုိက္ပါ။ သူဟာ စကၤာပူရဲ႕ သက္တမ္းအရွည္ၾကာဆုံး ဒုကၡခံခဲ့ရတဲ့ အတုိက္အခံႏုိင္ငံေရးသမားျဖစ္သူ မစၥတာ ေဂ်ဘီ ဂ်ာယားရက္တ္နမ္ရဲ႕ သားအငယ္ျဖစ္ၿပီး သူကုိယ္တုိင္ကလည္း အထက္တန္းေရွ႕ေနႀကီးတဦးျဖစ္ပါတယ္။

အကယ္၍ သူဟာ အုိဘားမားငယ္ငယ္တုန္းကလုိဘဲ ရွီကာဂုိၿမဳိ႕က ၿမဳိ႕ထဲလမ္းေတြမွာ ေလွ်ာက္သြားၿပီး သူ႕အသုိင္းအ၀ုိင္းရဲ႕ အက်ဳိးကုိ သယ္ပုိးရာမွာ တက္တက္ႂကြႂကြပါ၀င္ပတ္သက္ရင္းနဲ႔ ႏုိင္ငံေရး ရည္မွန္းခ်က္ေတြ ထားရွိတဲ့ လကၡဏာအရိပ္အေယာင္ေတြ ျပသမိခဲ့ရင္ အာဏာရ ပီေအပီ ပါတီကေန ခ်က္ခ်င္းဘဲ “လက္ဘက္ရည္၀ုိင္း” ကုိဖိတ္ၾကားၿပီး ေနာက္ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ အမတ္ေလာင္းအျဖစ္ ေျပာင္းလဲခံရမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ (ဘာသာျပန္သူမွတ္ခ်က္။ ။လက္ဘက္ရည္၀ုိင္းဆုိတာက ပီေအပီ ပါတီရဲ႕ အမတ္ေလာင္းသစ္ေတြကုိ ေရြးခ်ယ္ရာမွာ အသုံးျပဳတဲ့ နည္းလမ္းပါ။ လူမႈလုပ္ငန္းေတြမွာ တက္ႂကြသူမ်ား၊ ထူးခၽြန္သူမ်ားကုိ ပီေအပီပါတီေခါင္းေဆာင္ပုိင္းက သမၼတအိမ္ေတာ္မွာ လက္ဘက္ရည္ေသာက္ဘုိ႔ ဖိတ္ေခၚရင္း စကားေျပာ တီးေခါက္ၾကည့္တတ္ပါတယ္။ သူတုိ႔ သေဘာက်တဲ့လူမ်ဳိးဆုိရင္ အမတ္ေလာင္း၀င္အေရြးခံဘုိ႔ ဆြယ္တတ္ပါတယ္။)

ဒါေၾကာင့္မုိ႔ စကၤာပူရဲ႕ မစၥတာအုိဘားမားအေနနဲ႔ အတုိက္အခံကုိ လာေရာက္ပူးေပါင္းႏုိင္ဘုိ႔ အခြင့္အလမ္းဟာ အင္မတီး အင္မတန္မွ ေသးငယ္က်ဥ္းေျမာင္းလွပါတယ္။ တကယ္လုိ႔ မေတာ္တဆ မ်က္ေစ့လည္ လမ္းမွားၿပီး အတုိက္အခံဘ၀ကုိ ေရာက္လာတယ္ထားဦး၊ သူ႕အေနနဲ႔ ေက်ာ္လႊားရမယ့္ အခက္အခဲေတြက ဒုနဲ႔ေဒးပါ။

ပထမဦးဆုံးအေနနဲ႔ သူ႕ကုိ တကယ့္အထင္ကရ မီဒီယာေတြမွာ လူသိမ်ားေအာင္ လွ်မ္းလွ်မ္းေတာက္ေအာင္ ေဖာ္ျပေပးျခင္း ခံရလိမ့္မယ္မဟုတ္ပါဘူး။ တကယ္တမ္းမွာ သူ႕အေနနဲ႔ မီဒီယာေတြ သူ႕ကုိ သတိမထားမိေအာင္ေတာင္ ဘုရားတ ေနရမယ့္အေနအထားပါ။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆုိေတာ့ မီဒီယာေတြက သူ႕ဓါတ္ပုံကုိ သတင္းစာေပၚမွာ ေဖာ္ျပၿပီဆုိတာနဲ႔ အဲဒါဟာ သူ႕ကုိ နာမည္ေသေအာင္ အညြန္႔ခ်ဳိးဘုိ႔ (character assasinate) သက္သက္အတြက္ဘဲ ျဖစ္ေနေလ့ရွိပါတယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက သူ မွားခဲ့ဘူးတဲ့ ႐ုိး႐ုိးသားသား အမွားကေလးမ်ား၊ သူ ငယ္စဥ္ဘ၀က မွားခဲ့ဘူးတဲ့ လက္မထပ္မီ လိင္ဆက္ဆံခဲ့ျခင္း၊ ေက်ာင္းေျပးျခင္း၊ ေက်ာင္းသားေၾကးေတြကုိ စာတုိက္တံဆိပ္ေခါင္းအတြက္ သုံးစြဲခဲ့ဘူးျခင္းနဲ႔ သူ႕ကုမၸဏီရဲ႕ ေငြစာရင္းမွာ ပုဒ္မခ်ရန္ ေမ့က်န္ခဲ့ျခင္း စတဲ့အေၾကာင္းအရာအားလုံးဟာ ျဗဳန္းစားႀကီးဆုိသလုိဘဲ အမ်ားျပည္သူ သိသာေစရန္ ခေရေစ့တြင္းက် ေဖာ္ထုတ္ျခင္း ခံရပါလိမ့္မယ္။

အဲ....ျပည္တြင္းလုံၿခဳံေရးဌာန (ISD) ကလည္း သူ႕ေနာက္ေၾကာင္းရာဇ၀င္ကုိ ဘီးစိတ္တုိက္ စစ္ေဆးပါလိမ့္မယ္။ သူ႔နာမည္မွာ အလယ္စာလုံးက “ဟူစိန္” ျဖစ္တဲ့အတြက္ တကယ့္အၾကမ္းဖက္သမားေတြနဲ႔ျဖစ္ေစ၊ လုပ္ႀကံဖန္တီးထားတဲ့ အၾကမ္းဖက္သမားေတြနဲ႔ျဖစ္ေစ အဆက္အသြယ္ရွိတယ္ဆုိၿပီး အတင္းႀကီး စြတ္စြဲခံရေကာင္း ခံရႏုိင္ပါတယ္။ သူရဲ႕ ဆုိရွယ္လစ္ဘက္ နည္းနည္းယိမ္းယုိင္တဲ့ ရပ္တည္ခ်က္ေၾကာင့္ ကြန္ျမဴနစ္လုိ႔လည္း စြတ္စြဲခံရႏုိင္ပါတယ္။ အဲသည္လုိ ႀကီးေလးတဲ့ စြတ္စြဲခ်က္ေတြနဲ႔ ယုိးစြပ္ခံရၿပီဆုိရင္ တရား႐ုံးမထုတ္ဘဲ အမ်ဳိးသားလုံၿခဳံေရးအေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ ISA (Internal Security Act) ကုိသုံးၿပီး အကန္႔အသတ္မရွိ အက်ဥ္းခ်တာ ခံရႏုိင္ပါေသးတယ္။ အဲဒီအခါမ်ဳိးမွာ ဘယ္ စကၤာပူႏုိင္ငံသားကမွ အေရးလုပ္ၿပီး မ်က္လႊာပင့္ၾကည့္ေဖာ္ေတာင္ ရမွာမဟုတ္ပါဘူး။

အကယ္၍ သူ႕ရဲ႕ အက်င့္စ႐ုိက္၊ ကုိယ္က်င့္သိကၡာ၊ သူ႕တန္ဘုိးေတြအေပၚမွာ တုိက္ခုိက္ေခ်မႈန္းခံရတာကုိ နာမည္မေသဘဲ တနည္းနည္းနဲ႔ လြတ္ေျမာက္လာေသးတယ္ဆုိရင္လည္း မၿပီးေသးပါဘူး။ ေရြးေကာက္ပြဲကာလမွာ သူ႕ရဲ႕ မဲဆႏၵရွင္ျပည္သူေတြဆီကုိ သူ႕အယူအဆေတြကို တင္ျပႏုိင္ဘုိ႔ဆုိတာက မယုံႏုိင္စရာေေကာင္းေလာက္ေအာင္ တုိေတာင္းလွတဲ့ ရက္အနည္းငယ္ကေလးအတြင္းမွာ အေရာက္ပုိ႔ႏုိင္ဘုိ႔ ႀကဳိးစားရဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

တျခားအခ်ိန္ေတြမွာ အဲသလုိ ျပည္သူနဲ႔ထိေတြ႕ဘုိ႔ ႀကဳိးစားခဲ့ရင္ အႀကိမ္တုိင္းမွာ ရဲဆီမွာ ပါမစ္ေလွ်ာက္ထားဘုိ႔လုိအပ္ၿပီး အၿမဲလုိလုိ ေလွ်ာက္ထားခ်က္ကုိ ပယ္ခ်တာလည္း ႀကဳံရပါမယ္။ သူ႕အေနနဲ႔ ဟုန္လင္း ပန္းၿခံမွာ လုပ္ခ်င္ရင္ေတာ့ လုပ္လုိ႔ရပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ အဲသည္ပန္းၿခံမွာ သူ႕ကုိ အေဖာ္ျပဳေပးဘုိ႔ကေတာ့ ပန္းၿခံထဲက ေၾကာင္ေလေၾကာင္လြင့္အနည္းငယ္မွ်သာ ရွိပါလိမ့္မယ္။

ေနာက္ဆုံးနည္းလမ္းတလမ္းကေတာ့ ေဒါက္တာခ်ီး နည္းအတုိင္းလုပ္၊ အဖမ္းခံ၊ တရားအစြဲခံ၊ ေထာင္အက်ခံ။ တျခားေရြးခ်ယ္စရာလမ္းမရွိတဲ့အတြက္ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ အုိဘားမားဟာ တီဗီေပၚမွာ လႊင့္ခြင့္ရတဲ့ မိနစ္အနည္းငယ္စာ မိန္႔ခြန္းေလာက္နဲ႔ ေရြးေကာက္ပြဲကာလ လူထုေရွ႕ေမွာက္ ခဏတျဖဳတ္ေျပာခြင့္ရတဲ့ မိနစ္အနည္းငယ္နဲ႔သာ ေက်နပ္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါေတြဟာ သူ႕အိပ္မက္ဆုိးရဲ႕ အစဘဲ ရွိေသးတယ္။

သူစကားေျပာတဲ့အခါမွာလည္း သူေျပာသမွ် စကားတုိင္းကုိ တခြန္းခ်င္း အေသအခ်ာ ဂ႐ုထားၿပီး ေျပာဘုိ႔လုိပါတယ္။ တကယ္လုိ႔ သူေျပာတဲ့စကားထဲက တလုံးတပါဒဟာ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ ကမၻာ့ထိပ္တန္းအဆင့္မီ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားကုိ မ႐ုိမေသမေလးမခန္႔ျပဳရာ ေရာက္သြားခဲ့ရင္ သူဟာ ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ထပ္တလဲလဲ တရားစြဲခံရၿပီး ေနာက္ပုိင္းမွာ ကုန္းေကာက္စရာမက်န္ေတာ့တဲ့ဘ၀ ေရာက္သြားႏုိင္ပါတယ္။

အထက္က ေျပာခဲ့သမွ် ေက်ာ္လႊားဘုိ႔ရန္ မျဖစ္ႏုိင္လွတဲ့ အတားအဆီးမွန္သမွ်ကုိ တနည္းနည္းနဲ႔ ခလုပ္မထိ ဆူးမၿငိဘဲ ေအာင္ျမင္စြာ ျဖတ္ေက်ာ္ႏုိင္ခဲ့ရင္ေတာင္မွ သူဟာ စကၤာပူအတုိက္အခံရဲ႕ အႀကီးမားဆုံး ျပႆနာႀကီးကုိ စတင္ႀကဳံေတြ႕ရေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါကဘာလဲဆုိရင္ “အေျပာင္းအလဲ”ဆုိတဲ့ စကားရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကုိ နားမလည္ရွာတဲ့ ေၾကာက္ရြံ႕တတ္ေသာ၊ လက္ေတြ႕က်ေသာ၊ ႐ုပ္၀တၳဳဆန္ေသာ မဲဆႏၵရွင္ျပည္သူမ်ားဘဲ ျဖစ္ပါေတာ့တယ္။

ေရြးေကာက္ပြဲအႀကဳိေန႔မွာ အာဏာရပါတီဟာ မဲဆႏၵရွင္ျပည္သူေတြကုိ ေပၚေပၚထင္ထင္ ၿခိမ္းေျခာက္ပါလိမ့္မယ္။ တကယ္လုိ႔သာ အုိဘားမား အေရြးခံရၿပီဆုိရင္ သူတုိ႔ရဲ႕ မဲဆႏၵနယ္မွာရွိတဲ့ နယ္ေျမအေဆာက္အဦး ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းရန္၊ မြမ္းမံရန္ လ်ာထားတဲ့ ရန္ပုံေငြေတြကုိ ျပန္လည္ ႐ုတ္သိမ္းပစ္မယ္လုိ႔ ေပၚတင္ ၿခိမ္းေျခာက္ပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီအခါမွာ ျပည္သူေတြဆီ ပစ္ေပးႏုိင္ေလာက္တဲ့ ေငြပုိေငြလွ်ံ ေငြသန္းေပါင္းမ်ားစြာ အုိဘားမားဆီမွာ ရွိပါ႔မလား။ တကယ္လုိ႔ရွိခဲ့ရင္ေတာင္မွ သူပစ္ေပးလုိ႔မရ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ဥပေဒအရ တရားမ၀င္လုိ႔ပါ။

အုိး......တကယ္လုိ႔ တကယ့္ကုိ ကံမ်က္ေစ့လည္ၿပီး အုိဘားမားဟာ ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ခံခဲ့ရတယ္ဆုိရင္ေတာင့္ သူ႕ကုိ ဆုံးမေပးဘုိ႔ အသင့္ေစာင့္ေနတဲ့ စစ္တပ္ရွိေသးတယ္။ (ဘာသာျပန္သူမွတ္ခ်က္။ ။ "Without the elected president and if there is a freak result, within two or three years, the army would have to come in and stop it" -- MM Lee Kuan Yew on what would happen if a profligate opposition government touched Singapore's vast monetary reserves.)

ဒါဆုိ အုိဘားမားအေနနဲ႔ စကၤာပူ ပါလီမန္မွာ အမတ္တေနရာႏုိင္ဘုိ႔ အခြင့္အလမ္းဟာ ဘယ္ေလာက္မ်ားရွိပါသလဲ။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွာ အုိဘားမားတေယာက္ သမၼတအျဖစ္ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ခံခဲ့ရတဲ့ တကယ့္ျဖစ္ရပ္မွန္ ျဖစ္ရပ္ဆန္းၾကယ္တခုရဲ႕ အခြင့္အလမ္းထက္ေတာ့ မုခ်ကုိ နည္းပါးပါလိမ့္မယ္။

မူရင္းကုိ ဖတ္႐ႈရန္။

Why Obama will never be elected in Singapore