“ေတာင္ေလလာပါ”

Share |

မေန႔က အမွတ္တမဲ့ ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရသည့္ ျမင္ကြင္းတရပ္။

ေနာက္ဆက္တြဲ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ခံစားခ်က္သည္ ယခုအခ်ိန္ထိ က်ေနာ့္ ႏွလုံးသားအား ပီတိႏွင့္အတူ နာက်င္ေစလ်က္ရွိသည္။

က်ေနာ္တုိ႔သည္ ပီတိျဖစ္သည့္အခါ “ဖရဏာပီတိ ဂြမ္းဆီထိ” ဆုိသကဲ့သုိ႔လည္းေကာင္း၊ “ႏွလုံးကုိ ဆီစိမ္ထား သည္” ဆုိသကဲ့သုိ႔လည္းေကာင္း ႏူးညံ့ေႏြးေထြးေသာ ခံစားမႈႏွင့္သာ ၀မ္းေျမာက္ၾကည္ႏူးၾကတတ္ၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ယခုကား ထုိသုိ႔မဟုတ္။ က်ေနာ့္ႏွလုံးသားသည္ ပီတိႏွင့္အတူ တစစ္စစ္ နာက်င္လ်က္ ရွိပါသည္။

အျဖစ္အပ်က္က သည္လုိ။

မေန႔က “စင္ကာပူ လူ႔အခြင့္အေရး” အဖြဲ႕မွ ျပဳလုပ္ေသာ “အာဆီယံ ျပည္သူမ်ားသည္ လူ႔အခြင့္အေရးကုိ ယခုခ်က္ခ်င္း လုိခ်င္ၾကသည္” ေခါင္းစဥ္ေပးထားသည့္ ဖုိရမ္တခုသုိ႔ တက္ေရာက္္ျဖစ္သည္။ စင္ကာပူေရာက္ ျမန္မာအမ်ားအျပားလည္း က်ေနာ့္နည္းတူပင္ တက္ေရာက္လာၾက၏။ တက္ေရာက္လာသမွ် ႏုိင္ငံျခားသားေရာ၊ ျမန္မာမ်ားပါ စုစုေပါင္း ပရိသတ္ ၁၃၀ ခန္႔။ အမ်ားစုက အနီေရာင္တီရွပ္မ်ား ၀တ္ဆင္ထားၾကသည္။ ျမန္မာ့ဒီမုိ ကေရစီအေရးကုိ ေထာက္ခံအားေပးသည့္ သေဘာ။

အစီအစဥ္အရ မုိးပ်ံပူေပါင္းမ်ားလႊတ္တင္မည့္ အစီအစဥ္ပါသည္။ မုိးပ်ံပူေပါင္း စုစုေပါင္း ဆယ္လုံး။ အာဆီယံ အဖြဲ႔၀င္ ဆယ္ႏုိင္ငံကုိ ကုိယ္စားျပဳသည္။ ပူေပါင္းတလုံးခ်င္း၏ ေအာက္ဖက္တြင္္ “ဖရီးဘားမား” စာတန္းပါ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ပုံ (ေအဖုိး ဆုိက္)တပုံစီ ခ်ိတ္ဆြဲထားကာ ဓါတ္ပုံ ေက်ာဘက္တြင္လည္း အာဆီယံအဖြဲ႔၀င္ ႏုိင္ငံတခုခ်င္း၏ အမည္ကုိ ေရးထုိးထားသည္။ ဖုိရမ္ျပဳလုပ္ေနစဥ္ တေလွ်ာက္လုံး အဆုိပါ ပူေပါင္းမ်ားသည္ ခန္းမ မ်က္ႏွာက်က္ကုိ ထိကပ္လ်က္။ ေအာက္တြင္ ခ်ိတ္ဆြဲထားေသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ဓါတ္ပုံမ်ား မ်က္ေစ့ႏွင့္ တတန္းတည္းရွိေနပုံမွာ အင္မတန္ပသာဒ ရွိလွပါသည္။

ဖုိရမ္အၿပီးတြင္ေတာ့ အားလုံးေအာက္သုိ႔ဆင္းကာ ဟုိတယ္အ၀င္ေပါက္ ဆင္၀င္ေအာက္တြင္ စု႐ုံးကာ ပူေပါင္းမ်ားကုိ လႊတ္တင္ဘုိ႔ ျပင္ဆင္ၾကသည္။ က်ေနာ္တုိ႔သည္ မုိးပ်ံပူေပါင္း ဆယ္လုံးကုိ တစုတစည္းတည္း စုခ်ည္လုိက္သည္။ အာဆီယံ၏ စုစည္းညီညြတ္သည့္ သေဘာကို ျပလုိသည့္ သေကၤတ။

အျပင္ဘက္တြင္ မုိးမ်ားသည္းထန္စြာ ရြာသြန္းေနသည္။ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္လည္း တိတ္မည့္ပုံ မေပၚ။ သည္ေတာ့ မုိးရြာထဲတြင္ပင္ ပူေပါင္းလႊတ္ဖုိ႔ ျပင္ၾကသည္။

ဆင္၀င္ေဘးဘက္နားဆီမွ ပူေပါင္းမ်ားကုိ ေလထဲသုိ႔ လႊတ္တင္လုိက္ခ်ိန္၊ အားလုံးက “ဖရီးဘားမား”ဟု သုံးႀကိမ္။ “ဖရီးစကၤာပူ”ဟု သုံးႀကိမ္ အဂၤလိပ္လုိ လက္သီးလက္ေမာင္းတန္း ေႂကြးေၾကာ္ၾကသည္။

သည္အခ်ိန္မွာပင္ မထင္မွတ္ထားတာတခု ႐ုတ္တရက္ ထျဖစ္သည္။ မုိးကရြာေနသျဖင့္ ပူေပါင္းတြင္ ခ်ိတ္ဆြဲထားေသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဓါတ္ပုံကုိ ေရစုိကာ အေလးခ်ိန္မ်ား လာသျဖင့္ မုိးပ်ံပူေပါင္းမ်ားသည္ ေအာက္သုိ႔ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ျပန္နိမ့္ဆင္းလာျခင္းျဖစ္ သည္။

ခ်က္ခ်င္းဆုိသလုိ ဆင္၀င္ေအာက္တြင္ရွိေနေသာ လူငယ္အုပ္စုမွ ေက်ာင္းသားလူငယ္ မ်ားသည္ ေခါင္းေပၚတြင္ လက္ကေလးမ်ား ယွက္မုိးလ်က္ မုိးရြာထဲသုိ႔ ေျပးထြက္ကာ ပူေပါင္းမ်ားေနာက္သုိ႔ ေျပးလုိက္ၾကေလေတာ့သည္။ သူတုိ႔သည္ ပူေပါင္းမ်ားတြင္ ခ်ိတ္ဆြဲထားေသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ပုံ ေျမေပၚသုိ႔ ျပန္က်လာမည္ကုိ မလုိလားၾက။ မုိးေရအစုိခံ၍ လုိက္ဖမ္းၾကသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ပူေပါင္းေတြနဲ႔အတူ ဆင္၀င္ေအာက္ကုိ ျပန္ေရာက္လာၾကေတာ့ သူတုိ႔ကုိယ္မွာ ရႊဲရႊဲစုိလ်က္။ ေနာက္ေတာ့ ပုံအေရအတြက္ ကုိေလွ်ာ့ကာ ေအာင္ျမင္စြာ လႊတ္တင္ႏုိင္ခဲ့သည္။

က်ေနာ့္ရင္ကုိ ပီတိျဖစ္ေစသည္မွာ အျခားမဟုတ္။
စကၤာပူတြင္ ေက်ာင္းတက္လ်က္ရွိေသာ ေခတ္ပညာတတ္ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ားအေနျဖင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ ပုံပါ ပူေပါင္းမ်ားကုိ ေျမမက်ေအာင္ မုိးထဲေရထဲတြင္ ေျပးဖမး္သည္မွာ အယူသည္း၍ မျဖစ္ႏုိင္။ က်ေနာ္တုိ႔အားလုံး၏ အခြင့္အေရးႏွင့္ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ တုိက္ပြဲ၀င္ေနေသာ လူထုေခါင္းေဆာင္ တေယာက္ အေပၚတြင္ ထားရွိေသာ သူတုိ႔၏ ေမတၱာ၊ ေစတနာႏွင့္ ေလးစားမႈေၾကာင့္သာ ျဖစ္ေၾကာင္း က်ေနာ့္အေနႏွင့္ ေကာင္းေကာင္းနားလည္ သေဘာ ေပါက္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

က်ေနာ့္ႏွလုံးသားတြင္ နာက်င္ရသည္မွာကား အျခားမဟုတ္။
က်ေနာ္၏ ညီငယ္အရြယ္မွ်သာ ရွိမည္ျဖစ္ေသာ အဆုိပါေက်ာင္းသားကေလးမ်ားသည္ အကယ္၍ က်ေနာ္တုိ႔ႏုိင္ငံသာ လြတ္လပ္ေနမည္ဆုိပါက လူငယ္တုိ႔ဘာသာဘာ၀ ေပ်ာ္ရႊင္ ဘြယ္ေက်ာင္းသားဘ၀ကုိ အပူအပန္မရွိ ေက်ာ္ျဖတ္ေနၾကမည္သာျဖစ္သည္။ ယခုမူကား သမုိင္း၏ေတာင္းဆုိမႈအရ သူတုိ႔၏ ရွားရွားပါးပါး ကိုယ္ပုိင္အခ်ိန္မ်ားကုိ လြတ္လပ္ေရးအတြက္၊ ဒီမုိကေရစီအေရးအတြက္ ေန႔ေန႔ညည လာေရာက္ ေပးဆပ္ေနၾကရသည္။ သည္အတြက္ ဂုဏ္ယူစိတ္ႏွင့္အတူ သူတုိ႔ေလးေတြ၏ ေပးဆပ္မႈအတြက္ ရင္နင့္ေအာင္ ခံစားမိျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

တဆက္တည္း သတိရမိသည္မွာ ျမန္မာျပည္တြင္း၌ တုိင္းျပည္လြတ္ေျမာက္ေရးႏွင့္ ဒီမုိက ေရစီအေရးအတြက္ တဘ၀လုံးကုိ ပုံအပ္ႏွင္းကာ ေပးဆပ္ေနၾကေသာ ေက်ာင္းသား ေခါင္း ေဆာင္မ်ား။ ေက်ာင္းသားလူငယ္ မ်ဳိးဆက္သစ္မ်ား။ ေနာက္ ရဟန္းရွင္လူ ျပည္သူလူထုမ်ား။

“ဘ၀မွာ အလွပဆံုး ဂုဏ္ပုဒ္တစ္ခုက
ဘာလဲ လို႕ေမးခဲ့ရင္
အရုပ္ဆိုးဆိုး နံရံေလးဘက္ၾကားက
တြားသြားခဲ့ရတဲ့ ႏုပ်ိဳမႈေတြပဲရွိတယ္.. တဲ့။ ”
(ႏွင္းခါးမုိး ဘေလာ့ဂ္တြင္ ေဖာ္ျပထားေသာ ကဗ်ာတပုဒ္မွ)

ေၾသာ္…သူတို႔ေတြ အားလုံးအတြက္ ေလးစားစိတ္၊ ဂုဏ္ယူစိတ္ႏွင့္အတူ တုိင္းျပည္၏ အနာဂတ္အတြက္ ျဖစ္ေပၚလာေသာပီတိ၊ သူတုိ႔၏ ကုိယ္က်ဳိးစြန္႔ေပးဆပ္မႈမ်ားအတြက္ က်ေနာ့္ရင္တြင္ ျဖစ္ေပၚရေသာ နာက်င္ရမႈမ်ား။

တခါက ဖတ္ခဲ့ဘူးေသာ မဂၢဇင္း၀တၳဳတပုဒ္မွ ေခါင္းစဥ္စာေၾကာင္းတုိေလးတခုသည္ ရင္ထဲသုိ႔ တုိး၀င္ လာသည္။

“ေတာင္ေလလာပါ”…တဲ့။

ေတာင္ေလလာပါ။
အမိျမန္မာျပည္၏ နာက်င္ရမႈမ်ားကုိ
မုတ္သုံမုိးနဲ႔ ေဆးေၾကာေပးပါ။
ေတာက္ပေသာ အနာဂတ္ကုိ
က်ေနာ္တုိ႔ အားလုံးထံ သယ္ယူေဆာင္ၾကဥ္း ေပးလွည့္ပါ။

ကုိေပါ။
(၁၉ ရက္။ ႏုိ၀င္ဘာ။ ၂၀၀၇)