မေန႔ညက တန္လင္းရဲစခန္းေဟာင္းကုိ ထပ္ေရာက္ျဖစ္ျပန္သည္။
ညေန႐ုံးဆင္းကာနီးမွ စင္ကာပူ ရဲက ဖုန္းဆက္ေခၚျခင္းျဖစ္သည္။ ညဦးပုိင္းမွာ အစည္းအေ၀းတခုက ဖိတ္ထားတာရွိသည့္အတြက္ ည ၉ နာရီတြင္ လာမည္ေျပာလုိက္သည္။
အစည္းအေ၀းေရာက္ေတာ့ အဲဒီမွာ ရွိတဲ့ လူအခ်ဳိ႕ကုိလည္း ရဲကေခၚထားေၾကာင္းသိရသည္။ အဲသည္မွာ ရယ္စရာတခုႀကဳံရေသးသည္။ အစည္းအေ၀းအခ်ိန္မွာ ည ၇ နာရီမွ ၉ နာရီအထိ ျဖစ္ရာ ရဲက ေခၚလုိက္တုိင္း အားလုံးက ကုိးနာရီေနာက္ပုိင္းမွ အားမည္ေျပာၾကသျဖင့္ ၾကာေတာ့ ရဲက သကၤာမကင္းျဖစ္လာသည့္ လကၡဏာျဖင့္ “ဘာလဲ…မင္းတုိ႔အစည္းအေ၀းမ်ား ရွိေနသလား။ အားလုံးက ကုိးနာရီ ေနာက္ပုိင္းမွ အားမယ္ခ်ည္းေျပာေနတယ္…” ဟု မွတ္ခ်က္ခ်ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
က်ေနာ္တုိ႔လင္မယားနည္းတူ ရဲအေခၚခံရေသာ မိတ္ေဆြ အမ်ဳိးသမီးငယ္ တဦးႏွင့္ သုံးေယာက္သား အစည္းအေ၀းမွေန၍ တန္လင္းရဲစခန္းေဟာင္းသုိ႔ တကၠစီငွားကာ သြားၾကသည္။ ရဲစခန္းေဟာင္းမွာ ပတ္ပတ္လည္ အလုံပိတ္ သံဆူးႀကိဳးကာရံထားၿပီး ရဲအခ်ဳပ္ခန္းႏွင့္ ပုိတူေလသည္။ ပထမအႀကိမ္ေရာက္ခဲ့စဥ္က ေရၾကည္အုိင္ဆုိတာ ဒါမ်ဳိးႀကီးလားဟု စိတ္ထဲတြင္ ေတြးပူလုိက္ မိပါေသးသည္။ ဂိတ္၀အတြင္းဘက္တြင္ေစာင့္ေနေသာ ေဂၚရာ စစ္ပုလိပ္မ်ားက သံတံခါး အျမင့္ႀကီးကုိ အနည္းငယ္ဟ၍ အက်ဳိးအေၾကာင္း ေမးျမန္းကာ ေတြ႔လုိသူကုိ အေၾကာင္းၾကား ေခၚေပး၏။
ခဏမွ်ေစာင့္ဆုိင္းၿပီးေသာအခါ အရပ္၀တ္ အမ်ဳိးသမီးစီအုိင္ဒီ အရာရွိတဦးႏွင့္ အမ်ဳိးသား အရာရွိတဦး ထြက္လာေခၚသည္။ ၀င္းႀကီးအလယ္ရွိ အေဆာက္အဦးကုိ ေရာက္ေသာအခါ ႐ုိး႐ုိးေလွကားကေန သုံးထပ္အထိ တက္ကာ အထဲမ၀င္ခင္ က်ေနာ္တုိ႔ပါလာသမွ် ပစၥည္းပစၥယေတြကုိ ေလွကားထိပ္ အခန္းက်ဥ္း ေလးထဲက ေလာ့ကာတြင္ ထည့္ခဲ့ရသည္။ က်ေနာ္တုိ႔ အုိင္စီကဒ္မ်ားကုိ ယူထားၿပီး ၀င္ခြင့္ကဒ္ျပား တေယာက္တခုထုတ္ေပး၍ လည္ပင္းမွာ ဆြဲလုိက္ရသည္။
သည့္ေနာက္ တံခါးကုိဖြင့္ၿပီး ဟုိတယ္ခန္းေတြႏွင့္တူေသာ ေဘးႏွစ္ဘက္တြင္ စီတန္းေနသည့္ အင္တာဗ်ဴး အခန္းေတြၾကားက လမ္းကုိ ျဖတ္ေလွ်ာက္ကာ သက္ဆုိင္ရာအခန္းထဲသုိ႔ ေခၚသြားသည္။
အခန္းထဲတြင္ စားပြဲတလုံး၊ ကုလားထုိင္ ေလးလုံး။ သံဘီဒုိတလုံး။ အျခား ပရိေဘာဂ အထူးအေထြမရွိ။
စားပြဲ သည္ဘက္က ကုလားထုိင္ႏွစ္လုံးမွာ က်ေနာ္တုိ႔ လင္မယားကုိ ထုိင္ေစသည္။ စားပြဲ၏ အျခားတဖက္မွာ ေစာေစာက အမ်ဳိးသမီးရဲအရာရွိႏွင့္ အမ်ဳိးသားရဲအရာရွိ ၀င္ထုိင္သည္။ အမ်ဳိးသမီးရဲအရာရွိက အရင္တေခါက္ ကတည္း ေတြ႔ဘူးၿပီးသား။ အမ်ဳိးသားရဲအရာရွိကေတာ့ အရင္တေခါက္ကလူ မဟုတ္ေတာ့။
က်ေနာ္တုိ႔က ႐ုံးဆင္းသည္ႏွင့္ အစည္းအေ၀းတခုကုိ အရင္သြား၊ အဲသည္ကမွ ရဲစခန္းကုိ တန္းလာရသည့္အတြက္ ညေနစာမစားရေသးေၾကာင္းေျပာျပေသာအခါ က်ေနာ့္အတြက္ ေဟာ္ဖန္း ဟုေခၚေသာ ေကာ္ရည္ေခါက္ဆြဲတထုပ္ႏွင့္ က်ေနာ္ဇနီးအတြက္ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ တထုပ္္၊ ၿပီးေတာ့ ေသာက္ေရသန္႔ဘူးေတြ ယူလာကာ ေကၽြးေမြးေဖာ္ရသည္။
စားေသာက္ၿပီးေတာ့….စကားေျပာခန္း စေလၿပီ။
လာမည့္ အာဆီယံ ထိပ္သီးေဆြးေႏြးပြဲတြင္ က်ေနာ္တုိ႔တေတြ ဘာလုပ္ရန္ အစီအစဥ္ရွိပါ သနည္း အစခ်ီကာ ဘာညာသာရကာ ေမးျမန္းတာမ်ဳိးအျပင္ က်ေနာ္တုိ႔၏ အျမင္ႏွင့္ အႀကံျပဳခ်က္မ်ားကုိ သိခ်င္ပါသည္ ဆုိလာသည့္အတြက္ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ထုိင္ၿပီး အာလူးဖုတ္လုိက္ရာ မူလက နာရီ၀က္ၾကာမည္ ခန္႔မွန္းထားသည့္ အင္တာဗ်ဴးမွာ တနာရီ နီးပါးေလာက္ ၾကာသြားသည္။
စင္ကာပူတြင္ ေနထုိင္လ်က္ရွိေသာ က်ေနာ့္အသိ ျမန္မာတဦးကေတာ့ စင္ကာပူရဲေတြကို ဆြယ္တရား ေဟာဘုိ႔ထက္ အဓိက အေရးပါေသာ လူႀကီးမ်ား (ဥပမာ လႊတ္ေတာ္အမတ္၊ သံအမတ္၊ ႏုိင္ငံျခားေရး ၀န္ႀကီးအဆင့္ စသည္) ေလာက္ကုိသာ ဦးတည္စည္း႐ုံးရန္ အားသန္ပုံရေလသည္။ က်ေနာ္တုိ႔အေနျဖင့္ေတာ့ မိမိတုိ႔ႏွင့္တုိက္႐ုိက္ထိေတြ႕ေနေသာ ေအာက္ေျခ၀န္ထမ္းမ်ားကုိလည္း မိမိတုိ႔၏ ယုံၾကည္ ခ်က္ႏွင့္ မိမိတုိ႔၏ ရပုိင္ခြင့္မ်ား အေၾကာင္းကုိ အခြင့္ရတုိင္း ေျပာျပသင့္သည္ဟု ယူဆသည္။ က်ေနာ္တုိ႔သည္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတခု (သုိ႔) လူမႈအေဆာက္အအုံတခု(သုိ႔) ႏုိင္ငံေရးစနစ္တခုကုိ ေျပာင္းလဲရာတြင္ ေအာက္ေျခလူထုတရပ္လုံး၏ တခဲနက္ပူးေပါင္းပါ၀င္မႈကုိ အေလးအနက္ ယုံၾကည္ၾကသည္ မဟုတ္ပါေလာ။
သုိ႔ႏွင့္…ေရာက္ေရာက္ခ်င္း စတင္ေျပာျဖစ္သည္မွာ ေန႔ႀကီးအခါႀကီး၊ ပြဲႀကီးမ်ား နီးလာတုိင္း မိမိတုိ႔အား ယခုကဲ့သုိ႔ အခ်ိန္မေတာ္ ေခၚယူေမးျမန္းေနျခင္းမွာ မျဖစ္သင့္ေၾကာင္း၊ စင္ကာပူတြင္ ရာဇ၀တ္မႈ နည္းပါးသျဖင့္ ညဥ့္နက္သန္းေခါင္ အေဖာ္မပါ လမ္းေလွ်ာက္လွ်င္ပင္ ဘာမွ စုိးရိမ္စရာမရွိဟု နာမည္ေက်ာ္ၾကားလွ ေသာ္လည္း တကယ္တမ္းတြင္မူ ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ လမ္းထြက္ေလွ်ာက္သည္မွ်ကုိပင္ မၿပီးႏုိင္မစီးႏုိင္ ေခၚယူေမးျမန္းေနသည္ကို ေတြ႕ရသည့္အတြက္ မိမိတုိ႔အေနျဖင့္ အမွန္တကယ္ လုံၿခဳံမႈရွိသည္ဟု မခံစားရေၾကာင္း၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေနာက္ေနာင္တြင္ ဤသုိ႔မျပဳလုပ္ရန္အႀကံျပဳလုိေၾကာင္းႏွင့္ အကယ္၍ လုံၿခဳံေရးအရ သိလုိသည္မ်ားရွိက မိမိတုိ႔အား တယ္လီဖုန္းမွတဆင့္ေသာ္လည္းေကာင္း သုိ႔မဟုတ္ မိမိတုိ႔ေနထုိင္ရာ အရပ္သုိ႔ လာေရာက္၍ ျဖစ္ေစ ေမးျမန္းႏုိင္ေၾကာင္း ေျပာျပရာ ရဲအရာရွိမ်ားက ေနာင္တြင္ ၄င္းတုိ႔အေနျဖင့္ အထူးသတိထား၍ ေဆာင္ရြက္ေပးမည္ဟု ေျပာပါသည္။
သတိျပဳမိေသာ အခ်က္တခုမွာ ယခုအခ်ိန္အထိ ရဲစခန္းတြင္ ေခၚယူေမးျမန္းေသာ ရဲအရာရွိမ်ားအေနျဖင့္ ယဥ္ေက်းဘြယ္ရာ ေျပာဆုိဆက္ဆံတတ္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
သူတုိ႔ဘက္မွ ေျပာသည့့္အေၾကာင္းအရာမွာ ဖြင့္ေနက် ဓါတ္ျပားေဟာင္းဟု ဆုိရမည့္ တည္ၿငိမ္မႈႏွင့္ ဥပေဒစုိးမုိးေရး။ သည္တေခါက္တြင္ ေနာက္တခုတုိးလာသည္က ျမန္မာ့အေရးကုိ ခုတုံးလုပ္ၿပီး စင္ကာပူအစုိးရ၏ သိကၡာက်ဆင္း ေစရန္ လုပ္ေဆာင္ေနေသာ လူတခ်ဳိ႕အား နားေယာင္ၿပီး မလုိက္မိဘုိ႔ အႀကံေပးခ်င္သည္္ ဆုိသည္မ်ဳိး။
က်ေနာ္တုိ႔အေနျဖင့္ အဓိကေျပာျဖစ္ေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားမွာ
(၁) စင္ကာပူရဲမ်ား၏ အက်င့္ပ်က္လာဘ္စားျခင္းကင္းတဲ့ ပုံရိပ္ကုိ က်ေနာ္တုိ႔ အသိအမွတ္ျပဳေၾကာင္း၊ ဥပေဒစုိးမုိးေရး၊ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းေရးတုိ႔ႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ၄င္းတုိ႔၏ စုိးရိမ္ပူပန္မႈကုိ က်ေနာ္တုိ႔အေနျဖင့္ နားလည္သေဘာေပါက္ေၾကာင္း။ တခ်ိန္တည္းတြင္ က်ေနာ္တုိ႔ တဦးခ်င္း၏ လြတ္လပ္ခြင့္နဲ႔ အေျခခံ အခြင့္အေရးမ်ားကုိ စင္ကာပူ အာဏာပုိင္မ်ားအေနျဖင့္ ေလးစားအသိအမွတ္ျပဳဘုိ႔ အထူးလုိအပ္ေၾကာင္း။ လူတဦးခ်င္း အေနႏွင့္ လြတ္လပ္ခြင့္ မရွိလွ်င္၊ အေျခခံအခြင့္အေရးမ်ား ဆုံး႐ႈံးေနလွ်င္္ အထက္တြင္ ဆုိခဲ့ေသာ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းေရးသည္ မည္သုိ႔မွ် အဓိပၸါယ္ရွိေတာ့မည္ မဟုတ္ေၾကာင္း။
(၂) စင္ကာပူတြင္ အတုိက္အခံပါတီျဖစ္ေစ၊ အာဏာရပါတီျဖစ္ေစ ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီအေရးကုိ ေထာက္ခံအားေပးသည္ဆုိလွ်င္္ မည္သူ႔ကုိမဆုိ က်ေနာ္တုုိ႔အေနျဖင့္ မိတ္ေဆြေကာင္းအျဖစ္ ယူဆမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း။
(၃) လူတဦးခ်င္းအေပၚ အေျခခံ အခြင့္အေရးေတြကုိ အသိအမွတ္ျပဳၿပီး ဒီမုိကေရစီနဲ႔ ကုိက္ညီတဲ့ အသိတရားမ်ားကုိ ရင့္က်က္ေစျခင္းျဖင့္သာ ေရရွည္မွာ တည္ၿငိမ္မႈကုိရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း။ လူအမ်ား၏ ဆႏၵနဲ႔ ဆန္႔က်င္ၿပီး အေၾကာက္တရားျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ထားျခင္းသည္ လတ္တေလာတြင္ တည္ၿငိမ္ေနသေယာင္ ထင္ရေသာ္လည္း တကယ္အေရးႀကဳံ၍ လူတုိ႔၏ ခံစားမႈမ်ား ေပါက္ကြဲထြက္သည့္ တခ်ိန္တြင္ အသိတရားအေပၚ ခံစားမႈက ေက်ာ္လြန္လႊမ္းမုိးသြားခဲ့ပါက မတည္မၿငိမ္မ်ား ေပၚေပါက္လာႏုိင္ေၾကာင္း။
၄င္းအခ်က္ေတြအေပၚမွာ အေျခခံၿပီး စင္ကာပူရဲမ်ား၊ အာဏာပုိင္မ်ားအေနျဖင့္ လူတုိ႔၏ အေျခခံအခြင့္အေရးမ်ားကုိ တုိးျမွင့္၍ အသိအမွတ္ျပဳသင့္ေၾကာင္း။ ဒီမုိကေရစီအေရး လႈပ္ရွားသူ မ်ားမွ ဆႏၵျပခြင့္ပါမစ္ေလွ်ာက္ထားလာခဲ့လွ်င္ ခြင့္ျပဳသင့္ေၾကာင္းေတြကုိ ေျပာျပျဖစ္ပါသည္။
ညေန႐ုံးဆင္းကာနီးမွ စင္ကာပူ ရဲက ဖုန္းဆက္ေခၚျခင္းျဖစ္သည္။ ညဦးပုိင္းမွာ အစည္းအေ၀းတခုက ဖိတ္ထားတာရွိသည့္အတြက္ ည ၉ နာရီတြင္ လာမည္ေျပာလုိက္သည္။
အစည္းအေ၀းေရာက္ေတာ့ အဲဒီမွာ ရွိတဲ့ လူအခ်ဳိ႕ကုိလည္း ရဲကေခၚထားေၾကာင္းသိရသည္။ အဲသည္မွာ ရယ္စရာတခုႀကဳံရေသးသည္။ အစည္းအေ၀းအခ်ိန္မွာ ည ၇ နာရီမွ ၉ နာရီအထိ ျဖစ္ရာ ရဲက ေခၚလုိက္တုိင္း အားလုံးက ကုိးနာရီေနာက္ပုိင္းမွ အားမည္ေျပာၾကသျဖင့္ ၾကာေတာ့ ရဲက သကၤာမကင္းျဖစ္လာသည့္ လကၡဏာျဖင့္ “ဘာလဲ…မင္းတုိ႔အစည္းအေ၀းမ်ား ရွိေနသလား။ အားလုံးက ကုိးနာရီ ေနာက္ပုိင္းမွ အားမယ္ခ်ည္းေျပာေနတယ္…” ဟု မွတ္ခ်က္ခ်ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
က်ေနာ္တုိ႔လင္မယားနည္းတူ ရဲအေခၚခံရေသာ မိတ္ေဆြ အမ်ဳိးသမီးငယ္ တဦးႏွင့္ သုံးေယာက္သား အစည္းအေ၀းမွေန၍ တန္လင္းရဲစခန္းေဟာင္းသုိ႔ တကၠစီငွားကာ သြားၾကသည္။ ရဲစခန္းေဟာင္းမွာ ပတ္ပတ္လည္ အလုံပိတ္ သံဆူးႀကိဳးကာရံထားၿပီး ရဲအခ်ဳပ္ခန္းႏွင့္ ပုိတူေလသည္။ ပထမအႀကိမ္ေရာက္ခဲ့စဥ္က ေရၾကည္အုိင္ဆုိတာ ဒါမ်ဳိးႀကီးလားဟု စိတ္ထဲတြင္ ေတြးပူလုိက္ မိပါေသးသည္။ ဂိတ္၀အတြင္းဘက္တြင္ေစာင့္ေနေသာ ေဂၚရာ စစ္ပုလိပ္မ်ားက သံတံခါး အျမင့္ႀကီးကုိ အနည္းငယ္ဟ၍ အက်ဳိးအေၾကာင္း ေမးျမန္းကာ ေတြ႔လုိသူကုိ အေၾကာင္းၾကား ေခၚေပး၏။
ခဏမွ်ေစာင့္ဆုိင္းၿပီးေသာအခါ အရပ္၀တ္ အမ်ဳိးသမီးစီအုိင္ဒီ အရာရွိတဦးႏွင့္ အမ်ဳိးသား အရာရွိတဦး ထြက္လာေခၚသည္။ ၀င္းႀကီးအလယ္ရွိ အေဆာက္အဦးကုိ ေရာက္ေသာအခါ ႐ုိး႐ုိးေလွကားကေန သုံးထပ္အထိ တက္ကာ အထဲမ၀င္ခင္ က်ေနာ္တုိ႔ပါလာသမွ် ပစၥည္းပစၥယေတြကုိ ေလွကားထိပ္ အခန္းက်ဥ္း ေလးထဲက ေလာ့ကာတြင္ ထည့္ခဲ့ရသည္။ က်ေနာ္တုိ႔ အုိင္စီကဒ္မ်ားကုိ ယူထားၿပီး ၀င္ခြင့္ကဒ္ျပား တေယာက္တခုထုတ္ေပး၍ လည္ပင္းမွာ ဆြဲလုိက္ရသည္။
သည့္ေနာက္ တံခါးကုိဖြင့္ၿပီး ဟုိတယ္ခန္းေတြႏွင့္တူေသာ ေဘးႏွစ္ဘက္တြင္ စီတန္းေနသည့္ အင္တာဗ်ဴး အခန္းေတြၾကားက လမ္းကုိ ျဖတ္ေလွ်ာက္ကာ သက္ဆုိင္ရာအခန္းထဲသုိ႔ ေခၚသြားသည္။
အခန္းထဲတြင္ စားပြဲတလုံး၊ ကုလားထုိင္ ေလးလုံး။ သံဘီဒုိတလုံး။ အျခား ပရိေဘာဂ အထူးအေထြမရွိ။
စားပြဲ သည္ဘက္က ကုလားထုိင္ႏွစ္လုံးမွာ က်ေနာ္တုိ႔ လင္မယားကုိ ထုိင္ေစသည္။ စားပြဲ၏ အျခားတဖက္မွာ ေစာေစာက အမ်ဳိးသမီးရဲအရာရွိႏွင့္ အမ်ဳိးသားရဲအရာရွိ ၀င္ထုိင္သည္။ အမ်ဳိးသမီးရဲအရာရွိက အရင္တေခါက္ ကတည္း ေတြ႔ဘူးၿပီးသား။ အမ်ဳိးသားရဲအရာရွိကေတာ့ အရင္တေခါက္ကလူ မဟုတ္ေတာ့။
က်ေနာ္တုိ႔က ႐ုံးဆင္းသည္ႏွင့္ အစည္းအေ၀းတခုကုိ အရင္သြား၊ အဲသည္ကမွ ရဲစခန္းကုိ တန္းလာရသည့္အတြက္ ညေနစာမစားရေသးေၾကာင္းေျပာျပေသာအခါ က်ေနာ့္အတြက္ ေဟာ္ဖန္း ဟုေခၚေသာ ေကာ္ရည္ေခါက္ဆြဲတထုပ္ႏွင့္ က်ေနာ္ဇနီးအတြက္ ေခါက္ဆြဲေၾကာ္ တထုပ္္၊ ၿပီးေတာ့ ေသာက္ေရသန္႔ဘူးေတြ ယူလာကာ ေကၽြးေမြးေဖာ္ရသည္။
စားေသာက္ၿပီးေတာ့….စကားေျပာခန္း စေလၿပီ။
လာမည့္ အာဆီယံ ထိပ္သီးေဆြးေႏြးပြဲတြင္ က်ေနာ္တုိ႔တေတြ ဘာလုပ္ရန္ အစီအစဥ္ရွိပါ သနည္း အစခ်ီကာ ဘာညာသာရကာ ေမးျမန္းတာမ်ဳိးအျပင္ က်ေနာ္တုိ႔၏ အျမင္ႏွင့္ အႀကံျပဳခ်က္မ်ားကုိ သိခ်င္ပါသည္ ဆုိလာသည့္အတြက္ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ ထုိင္ၿပီး အာလူးဖုတ္လုိက္ရာ မူလက နာရီ၀က္ၾကာမည္ ခန္႔မွန္းထားသည့္ အင္တာဗ်ဴးမွာ တနာရီ နီးပါးေလာက္ ၾကာသြားသည္။
စင္ကာပူတြင္ ေနထုိင္လ်က္ရွိေသာ က်ေနာ့္အသိ ျမန္မာတဦးကေတာ့ စင္ကာပူရဲေတြကို ဆြယ္တရား ေဟာဘုိ႔ထက္ အဓိက အေရးပါေသာ လူႀကီးမ်ား (ဥပမာ လႊတ္ေတာ္အမတ္၊ သံအမတ္၊ ႏုိင္ငံျခားေရး ၀န္ႀကီးအဆင့္ စသည္) ေလာက္ကုိသာ ဦးတည္စည္း႐ုံးရန္ အားသန္ပုံရေလသည္။ က်ေနာ္တုိ႔အေနျဖင့္ေတာ့ မိမိတုိ႔ႏွင့္တုိက္႐ုိက္ထိေတြ႕ေနေသာ ေအာက္ေျခ၀န္ထမ္းမ်ားကုိလည္း မိမိတုိ႔၏ ယုံၾကည္ ခ်က္ႏွင့္ မိမိတုိ႔၏ ရပုိင္ခြင့္မ်ား အေၾကာင္းကုိ အခြင့္ရတုိင္း ေျပာျပသင့္သည္ဟု ယူဆသည္။ က်ေနာ္တုိ႔သည္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတခု (သုိ႔) လူမႈအေဆာက္အအုံတခု(သုိ႔) ႏုိင္ငံေရးစနစ္တခုကုိ ေျပာင္းလဲရာတြင္ ေအာက္ေျခလူထုတရပ္လုံး၏ တခဲနက္ပူးေပါင္းပါ၀င္မႈကုိ အေလးအနက္ ယုံၾကည္ၾကသည္ မဟုတ္ပါေလာ။
သုိ႔ႏွင့္…ေရာက္ေရာက္ခ်င္း စတင္ေျပာျဖစ္သည္မွာ ေန႔ႀကီးအခါႀကီး၊ ပြဲႀကီးမ်ား နီးလာတုိင္း မိမိတုိ႔အား ယခုကဲ့သုိ႔ အခ်ိန္မေတာ္ ေခၚယူေမးျမန္းေနျခင္းမွာ မျဖစ္သင့္ေၾကာင္း၊ စင္ကာပူတြင္ ရာဇ၀တ္မႈ နည္းပါးသျဖင့္ ညဥ့္နက္သန္းေခါင္ အေဖာ္မပါ လမ္းေလွ်ာက္လွ်င္ပင္ ဘာမွ စုိးရိမ္စရာမရွိဟု နာမည္ေက်ာ္ၾကားလွ ေသာ္လည္း တကယ္တမ္းတြင္မူ ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ လမ္းထြက္ေလွ်ာက္သည္မွ်ကုိပင္ မၿပီးႏုိင္မစီးႏုိင္ ေခၚယူေမးျမန္းေနသည္ကို ေတြ႕ရသည့္အတြက္ မိမိတုိ႔အေနျဖင့္ အမွန္တကယ္ လုံၿခဳံမႈရွိသည္ဟု မခံစားရေၾကာင္း၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေနာက္ေနာင္တြင္ ဤသုိ႔မျပဳလုပ္ရန္အႀကံျပဳလုိေၾကာင္းႏွင့္ အကယ္၍ လုံၿခဳံေရးအရ သိလုိသည္မ်ားရွိက မိမိတုိ႔အား တယ္လီဖုန္းမွတဆင့္ေသာ္လည္းေကာင္း သုိ႔မဟုတ္ မိမိတုိ႔ေနထုိင္ရာ အရပ္သုိ႔ လာေရာက္၍ ျဖစ္ေစ ေမးျမန္းႏုိင္ေၾကာင္း ေျပာျပရာ ရဲအရာရွိမ်ားက ေနာင္တြင္ ၄င္းတုိ႔အေနျဖင့္ အထူးသတိထား၍ ေဆာင္ရြက္ေပးမည္ဟု ေျပာပါသည္။
သတိျပဳမိေသာ အခ်က္တခုမွာ ယခုအခ်ိန္အထိ ရဲစခန္းတြင္ ေခၚယူေမးျမန္းေသာ ရဲအရာရွိမ်ားအေနျဖင့္ ယဥ္ေက်းဘြယ္ရာ ေျပာဆုိဆက္ဆံတတ္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
သူတုိ႔ဘက္မွ ေျပာသည့့္အေၾကာင္းအရာမွာ ဖြင့္ေနက် ဓါတ္ျပားေဟာင္းဟု ဆုိရမည့္ တည္ၿငိမ္မႈႏွင့္ ဥပေဒစုိးမုိးေရး။ သည္တေခါက္တြင္ ေနာက္တခုတုိးလာသည္က ျမန္မာ့အေရးကုိ ခုတုံးလုပ္ၿပီး စင္ကာပူအစုိးရ၏ သိကၡာက်ဆင္း ေစရန္ လုပ္ေဆာင္ေနေသာ လူတခ်ဳိ႕အား နားေယာင္ၿပီး မလုိက္မိဘုိ႔ အႀကံေပးခ်င္သည္္ ဆုိသည္မ်ဳိး။
က်ေနာ္တုိ႔အေနျဖင့္ အဓိကေျပာျဖစ္ေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားမွာ
(၁) စင္ကာပူရဲမ်ား၏ အက်င့္ပ်က္လာဘ္စားျခင္းကင္းတဲ့ ပုံရိပ္ကုိ က်ေနာ္တုိ႔ အသိအမွတ္ျပဳေၾကာင္း၊ ဥပေဒစုိးမုိးေရး၊ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းေရးတုိ႔ႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ၄င္းတုိ႔၏ စုိးရိမ္ပူပန္မႈကုိ က်ေနာ္တုိ႔အေနျဖင့္ နားလည္သေဘာေပါက္ေၾကာင္း။ တခ်ိန္တည္းတြင္ က်ေနာ္တုိ႔ တဦးခ်င္း၏ လြတ္လပ္ခြင့္နဲ႔ အေျခခံ အခြင့္အေရးမ်ားကုိ စင္ကာပူ အာဏာပုိင္မ်ားအေနျဖင့္ ေလးစားအသိအမွတ္ျပဳဘုိ႔ အထူးလုိအပ္ေၾကာင္း။ လူတဦးခ်င္း အေနႏွင့္ လြတ္လပ္ခြင့္ မရွိလွ်င္၊ အေျခခံအခြင့္အေရးမ်ား ဆုံး႐ႈံးေနလွ်င္္ အထက္တြင္ ဆုိခဲ့ေသာ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းေရးသည္ မည္သုိ႔မွ် အဓိပၸါယ္ရွိေတာ့မည္ မဟုတ္ေၾကာင္း။
(၂) စင္ကာပူတြင္ အတုိက္အခံပါတီျဖစ္ေစ၊ အာဏာရပါတီျဖစ္ေစ ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီအေရးကုိ ေထာက္ခံအားေပးသည္ဆုိလွ်င္္ မည္သူ႔ကုိမဆုိ က်ေနာ္တုုိ႔အေနျဖင့္ မိတ္ေဆြေကာင္းအျဖစ္ ယူဆမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း။
(၃) လူတဦးခ်င္းအေပၚ အေျခခံ အခြင့္အေရးေတြကုိ အသိအမွတ္ျပဳၿပီး ဒီမုိကေရစီနဲ႔ ကုိက္ညီတဲ့ အသိတရားမ်ားကုိ ရင့္က်က္ေစျခင္းျဖင့္သာ ေရရွည္မွာ တည္ၿငိမ္မႈကုိရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္း။ လူအမ်ား၏ ဆႏၵနဲ႔ ဆန္႔က်င္ၿပီး အေၾကာက္တရားျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ထားျခင္းသည္ လတ္တေလာတြင္ တည္ၿငိမ္ေနသေယာင္ ထင္ရေသာ္လည္း တကယ္အေရးႀကဳံ၍ လူတုိ႔၏ ခံစားမႈမ်ား ေပါက္ကြဲထြက္သည့္ တခ်ိန္တြင္ အသိတရားအေပၚ ခံစားမႈက ေက်ာ္လြန္လႊမ္းမုိးသြားခဲ့ပါက မတည္မၿငိမ္မ်ား ေပၚေပါက္လာႏုိင္ေၾကာင္း။
၄င္းအခ်က္ေတြအေပၚမွာ အေျခခံၿပီး စင္ကာပူရဲမ်ား၊ အာဏာပုိင္မ်ားအေနျဖင့္ လူတုိ႔၏ အေျခခံအခြင့္အေရးမ်ားကုိ တုိးျမွင့္၍ အသိအမွတ္ျပဳသင့္ေၾကာင္း။ ဒီမုိကေရစီအေရး လႈပ္ရွားသူ မ်ားမွ ဆႏၵျပခြင့္ပါမစ္ေလွ်ာက္ထားလာခဲ့လွ်င္ ခြင့္ျပဳသင့္ေၾကာင္းေတြကုိ ေျပာျပျဖစ္ပါသည္။
.............အပုိင္း (၂) ကုိ ဆက္လက္ေရးသားပါမည္။........
ကုိေပါ
(၁၃ ရက္။ ႏုိ၀င္ဘာ။ ၂၀၀၇)
.jpg)
0 comments:
Post a Comment