စကၤာပူမွာ ျမန္မာဦးေရဟာ အရင္ကထက္ သိသိသာသာ တုိးတက္မ်ားျပားလာတယ္။ သြားေလရာမွာ ျမန္မာလုိ ေျပာသံဆုိသံေတြ ၾကားရတယ္။
သြားရင္းလာရင္း ကုိယ့္ေဘးပတ္၀န္းက်င္မွာ ျမန္မာစကားေျပာသံေတြ ၾကားရတဲ့အခါ အထူးတလည္ ဂ႐ုစုိက္နားေထာင္တာ မဟုတ္ေပမယ့္လည္း ကုိယ့္ဘာသာစကားနဲ႔ ေျပာေနၾကတာဆုိေတာ့ သူ႕အလုိအေလ်ာက္ ကုိယ့္နားထဲကုိ တုိး၀င္လာေတာ့တာေပါ႔။
အဲဒီမွာ သတိထားမိတာ တခုရွိတယ္။
ျမန္မာေတြ စကားေျပာတာနဲ႔ ႀကဳံတဲ့အခါ ဆယ္ႀကိမ္မွာ ရွစ္ႀကိမ္ေလာက္က အေရမရ အဖတ္မရေတြ ေျပာေနၾကတာပဲေတြ႕ရတယ္။ တကယ္ပါ။ သြားရင္းလာရင္း မုိဘုိင္းလ္ဖုန္းေျပာေနသံမ်ားၾကားရင္ ကိစၥတခုကို အေလးအနက္ ေျပာေနတာမ်ဳိး ၾကားရခဲတယ္။ ရထားေပၚမွာ၊ ဘတ္စ္ကားေပၚမွာ ျမန္မာအုပ္စုနဲ႔ တုိးမိရင္ ဘာမဟုတ္တဲ့အေၾကာင္းေတြကုိေျပာၿပီး တေသာေသာ ရယ္ေနၾကတာကုိပဲ အၿမဲလုိလုိ ေတြ႕ရတယ္။ (က်ေနာ္တုိ႔ကုိယ္တုိင္လည္း လုပ္တတ္ပါတယ္။)
တခ်ဳိ႕ကလည္း တကယ္ကုိ ေပ်ာ္ရႊင္ေနလုိ႔ လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ရယ္ေမာၾကတာပါ။ တခ်ဳိ႕က်ေတာ့ ဘာရယ္စရာမွမပါဘဲနဲ႔လည္း ေပါ႔ပ်က္ပ်က္ေတြ ေတာင္စဥ္ေရမရ ေလွ်ာက္ေျပာၿပီး အေၾကာင္းမရွိ တဟဲဟဲ ရယ္ေနတာမ်ဳိးေတြေပါ႔။ တခါတေလက်ေတာ့ အဲသည္ေတာင္စဥ္ေရမရေတြဟာ သည္းမခံႏုိင္ေလာက္ေအာင္ နားဆင္းရဲရတာမ်ဳိးေတြ ရွိပါတယ္။ လူမ်ဳိးျခားထဲမွာေရာ ဒါမ်ဳိးမရွိဘူးလားဆုိေတာ့ ရွိေတာ့ရွိတယ္။ ရွားတယ္ေပါ႔ေလ။
ေနာက္တမ်ဳိးကေတာ့ တခ်ဳိ႕ျမန္မာေတြ တခ်ိန္လုံးရယ္ေနတာ။ က်ေနာ့္အသိထဲမွာ ျမန္မာမိန္းကေလးတေယာက္ရွိတယ္။ လူျမင္တာနဲ႔ သြားအေဖြးသားနဲ႔ ရယ္ျပေတာ့တာပါ၊ ၿပဳံးျပတာမဟုတ္ဘူးေနာ္။ ရယ္တာ။ သူက စကားေျပာရင္လည္း ရယ္ၿပီး ေျပာတယ္။ နားေထာင္ရင္လည္း ရယ္ၿပီး နားေထာင္တယ္။ ရယ္တာမွ နည္းနည္းေနာေနာ ရယ္တာမ်ဳိးမဟုတ္။ မ်က္စိေပါက္ေတြ ပိတ္တဲ့အထိ ရယ္ေနတတ္တာမ်ဳိး။ ၿမဳိ႕ပတ္ရထားေပၚမွာ သူနဲ႔ဆုံလုိ႔ စကားေျပာၾကရင္ က်ေနာ့္မွာ စိတ္မသက္မသာျဖစ္ရတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ သူက တခ်ိန္လုံး ရယ္ေနလုိ႔ေပါ႔။ ၾကည့္ရတာ… သူငယ္ငယ္က “လူခ်စ္လူခင္မ်ားခ်င္ရင္ ရယ္ျပပါ” ဆုိတဲ့ ဆုံးမစကားကုိ နား၀င္ခဲ့ဟန္တူတယ္။
ေနာက္တခါ… ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ေတြ ေပၚလာျပန္ေတာ့ ဘေလာ့ဂါအမ်ားစုက ဟာဒယရႊင္ေဆးတုိက္ေကၽြးဖုိ႔ အားသန္ၾကပုံရတယ္။ တခ်ဳိ႕က ဟာသကုိ ေဇာက္ခ် ေရးသလုိ၊ တခ်ဳိ႕ကလည္း က်ဳိးၾကားက်ဳိးၾကား ေရးၾကတယ္။
ဘေလာ့ဂ္ဖတ္သူအမ်ားစုကလည္း ရယ္ဖုိ႔ ေမာင္းတင္ၿပီး လာဖတ္ၾကပုံရတယ္။
ကြန္မင့္က႑ေတြမွာ တခ်က္ေလာက္ လုိက္ဖတ္ၾကည့္ပါ။
“ရယ္ရလြန္းလုိ႔ ပါးစပ္ႀကီး ဟၿပီး ျပန္သြားပါတယ္”
“ပါးစပ္ႀကီး ဖြင့္ၿပီး ရယ္ေနမိတယ္”
“ပါးစပ္ႀကီး မေစ့ႏုိင္ဘဲ ဖတ္သြားတယ္”
“မ်က္ရည္မ်ားထြက္ေအာင္ ရယ္သြားပါတယ္”
“ဖတ္ရင္း အူႏွိပ္ေနရတယ္” စတဲ့ ကြန္မင့္မ်ဳိးေတြ ေတြ႕ရမယ္။
မဲလ္ဘုန္းမွာ ေက်ာင္းတက္တဲ့ စုိးထက္ဆုိတဲ့ ဘေလာ့ဂါဆုိရင္ လူတကာသတိထားမိေလာက္ေအာင္ ဘေလာ့ဂ္တုိင္းလုိလုိမွာ ရယ္ေနတဲ့ သေကၤတေလးသက္သက္ ၀င္ကြန္မင့္တတ္ေသးတယ္။
ေခတ္အဆက္ဆက္ ျမန္မာစာေပမွာ ရယ္စရာဟာသစာေပက ေရွ႕တန္းကေျပးေနတာေတြ၊ ဗီဒီယိုေတြမွာ ဟာသဇာတ္လမ္းက မ်ားေနတာေတြမွာ နအဖစိစစ္ေရးရဲ႕ ပေယာဂမကင္းသလုိ က်ေနာ္တုိ႔ လူမ်ဳိးရဲ႕ ဟာသအေပၚ အလြန္အမင္း စြဲလန္းမက္ေမာမႈကလည္း အဓိက အေၾကာင္းတခုျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။
ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေကာက္ခ်က္ခ်မိလုိက္ပါတယ္။ ေၾသာ္… ငါတုိ႔ ျမန္မာလူမ်ဳိးဟာ တယ္လဲ ရယ္ေမာခ်င္တဲ့ လူမ်ဳိးပါလားလုိ႔ေလ။ ဒါဆုိ.... ရယ္တာပဲဗ်ာ၊ ငုိတာထက္ေတာ့ မေကာင္းေပဘူးလားလုိ႔ ေမးစရာရွိလာတယ္။
ဒီေမးခြန္းနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ ဒီေလာက္ရယ္ခ်င္တဲ့ လူမ်ဳိးမွာမွ ငုိခ်င္စရာဒုကၡေတြ တေလွႀကီး ေတြ႕ႀကဳံေနရတာကုိလည္း သတိမျပဳဘဲ မေနႏုိင္ေအာင္ပါပဲ။ ဆရာေအာင္သင္းေျပာတဲ့ “ရယ္စရာ ေမာစရာ” ဆုိတဲ့ စကားသြားသတိရမိတယ္။ ဆရာက “ရယ္စရာေနာက္မွာ ေမာစရာ” အၿမဲလုိက္ေလ့ရွိသတဲ့။
အခုလည္းျဖစ္ေနပုံက ျမန္မာေတြဟာ လက္ေတြ႕ဘ၀မွာ ရင္ေမာစရာအျဖစ္အပ်က္ေတြနဲ႔ ႀကဳံလြန္းလုိ႔မ်ား ရယ္ေမာစရာေတြကုိ ထြက္ေပါက္အေနနဲ႔ သေဘာထားၿပီး တမင္သက္သက္ ရွာေဖြရယ္ေမာခ်င္ေနၾကတာလား။ ဒါမွမဟုတ္ ရယ္စရာေတြခ်ည္းပဲ ေတြးရင္းေတာရင္း၊ ရယ္ရင္းေမာရင္းနဲ႔ ေလးနက္တဲ့အေၾကာင္းအရာေတြကုိ ေတြးႀကံ၊ေျပာဆုိ၊ျပဳမူဖုိ႔ ေမ့ေလ်ာ့သြားေလတာမ်ားလား။
“ေထာင္တန္ေသာစကား ရယ္ေပါ႔ ” ဆုိတဲ့ စကားလုိ အေလးအနက္ထားရမယ့္ ကိစၥေတြမွာလည္း ရယ္ေမာလုိက္႐ုံနဲ႔ ေက်နပ္သြားၾကတဲ့ ကုိယ့္လူမ်ဳိးကုိပဲ ဂ႐ုဏာေဒါေသာနဲ႔ အျပစ္ဖုိ႔ရမလား။
ဒါမွမဟုတ္ “ရယ္ေသာသူအသက္ရွည္၏” ဆုိတဲ့အတုိင္း ဘ၀ကုိ ရယ္ရယ္ေမာေမာ ေက်ာ္ျဖတ္ေနႏုိင္ၾကတာကုိပဲ မုဒိတာ ပြားရမလား။
ေအးေလ…. ရယ္ေတာ့လည္း ရယ္ၾကတာေပါ႔။ ေလာကႀကီးရဲ႕ ကေမာက္ကမ အဆီအေငၚမတည့္မႈေတြကုိ ပင္ကုိယ္ဟာသဓါတ္ခံနဲ႔ ျမင္ႏုိင္၊ ရယ္ေမာႏုိင္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ ေကာင္းတာေပါ႔။
ဒီလုိမဟုတ္ဘဲ မြန္းၾကပ္မႈေတြ၊ မေျပလည္မႈေတြကေန ခဏတျဖဳတ္ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္ခ်င္လုိ႔ ဟာသကုိ မီွ၀ဲတာဆုိရင္ အဲဒီ ရယ္ျခင္းမ်ဳိးက က်န္းမာေရးနဲ႔ မညီဘဲ ၾကာရင္ ေဆးစြဲသလုိ စြဲလာႏုိင္တယ္။ ရယ္စရာေတြ ႐ုတ္တရက္ျပတ္လပ္သြားၿပီး လက္ေတြ႕ေလာကက အဆင္မေျပမႈေတြနဲ႔သာ ႀကဳံေတြ႕ရတဲ့အခါ ကုိယ္ခံအား နည္းလာႏုိင္တယ္။
သင္ဟာ ေန႔ေန႔ညည ရယ္စရာေတြကုိ ဘေလာ့ဂ္တကာမွာ လုိက္ရွာဖတ္ရမွ စိတ္အဆာေျပတယ္၊ ဘေလာ့ဂ္ပုိ႔စ္ေတြထဲမွာ ရယ္စရာမပါရင္ ကြန္မင့္ေတြထဲက ရယ္စရာကုိ လုိက္ရွာဖတ္မယ္။ ကြန္မင့္ေတြထဲမွာမေတြ႕ရင္ စီေဘာက္စ္ေတြထဲက ရယ္စရာကုိ လုိက္ရွာဖတ္မယ္။ ရယ္စရာမေတြ႕ရင္ ကတုန္ကယင္ႀကီး ခံစားရမယ္။
မနက္မုိးလင္းရင္ ဘေလာ့ဂ္ေတြထဲ၀င္ၿပီး ရယ္စရာေလး တပက္ေလာက္ ခ်လုိက္မွ ေနသာထုိင္သာရွိသြားတယ္ဆုိရင္ သင္ ရယ္စရာရဲ႕ သားေကာင္ျဖစ္ေနၿပီ။
“Laughter is the best medicine” ဆုိေပမယ့္လည္း ေနရာတကာ အလြန္အကၽြံေတာ့ မေကာင္းဘူးလုိ႔ ယူဆမိပါတယ္။
ကာတြန္းဆရာတေယာက္ေရးသလုိ…… အျပစ္ကင္းစြာ ရယ္ေမာႏုိင္ၾကပါေစ…. လုိ႔ပဲ ဆုေတာင္းေပးလုိက္ပါတယ္။
သြားရင္းလာရင္း ကုိယ့္ေဘးပတ္၀န္းက်င္မွာ ျမန္မာစကားေျပာသံေတြ ၾကားရတဲ့အခါ အထူးတလည္ ဂ႐ုစုိက္နားေထာင္တာ မဟုတ္ေပမယ့္လည္း ကုိယ့္ဘာသာစကားနဲ႔ ေျပာေနၾကတာဆုိေတာ့ သူ႕အလုိအေလ်ာက္ ကုိယ့္နားထဲကုိ တုိး၀င္လာေတာ့တာေပါ႔။
အဲဒီမွာ သတိထားမိတာ တခုရွိတယ္။
ျမန္မာေတြ စကားေျပာတာနဲ႔ ႀကဳံတဲ့အခါ ဆယ္ႀကိမ္မွာ ရွစ္ႀကိမ္ေလာက္က အေရမရ အဖတ္မရေတြ ေျပာေနၾကတာပဲေတြ႕ရတယ္။ တကယ္ပါ။ သြားရင္းလာရင္း မုိဘုိင္းလ္ဖုန္းေျပာေနသံမ်ားၾကားရင္ ကိစၥတခုကို အေလးအနက္ ေျပာေနတာမ်ဳိး ၾကားရခဲတယ္။ ရထားေပၚမွာ၊ ဘတ္စ္ကားေပၚမွာ ျမန္မာအုပ္စုနဲ႔ တုိးမိရင္ ဘာမဟုတ္တဲ့အေၾကာင္းေတြကုိေျပာၿပီး တေသာေသာ ရယ္ေနၾကတာကုိပဲ အၿမဲလုိလုိ ေတြ႕ရတယ္။ (က်ေနာ္တုိ႔ကုိယ္တုိင္လည္း လုပ္တတ္ပါတယ္။)
တခ်ဳိ႕ကလည္း တကယ္ကုိ ေပ်ာ္ရႊင္ေနလုိ႔ လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ရယ္ေမာၾကတာပါ။ တခ်ဳိ႕က်ေတာ့ ဘာရယ္စရာမွမပါဘဲနဲ႔လည္း ေပါ႔ပ်က္ပ်က္ေတြ ေတာင္စဥ္ေရမရ ေလွ်ာက္ေျပာၿပီး အေၾကာင္းမရွိ တဟဲဟဲ ရယ္ေနတာမ်ဳိးေတြေပါ႔။ တခါတေလက်ေတာ့ အဲသည္ေတာင္စဥ္ေရမရေတြဟာ သည္းမခံႏုိင္ေလာက္ေအာင္ နားဆင္းရဲရတာမ်ဳိးေတြ ရွိပါတယ္။ လူမ်ဳိးျခားထဲမွာေရာ ဒါမ်ဳိးမရွိဘူးလားဆုိေတာ့ ရွိေတာ့ရွိတယ္။ ရွားတယ္ေပါ႔ေလ။
ေနာက္တမ်ဳိးကေတာ့ တခ်ဳိ႕ျမန္မာေတြ တခ်ိန္လုံးရယ္ေနတာ။ က်ေနာ့္အသိထဲမွာ ျမန္မာမိန္းကေလးတေယာက္ရွိတယ္။ လူျမင္တာနဲ႔ သြားအေဖြးသားနဲ႔ ရယ္ျပေတာ့တာပါ၊ ၿပဳံးျပတာမဟုတ္ဘူးေနာ္။ ရယ္တာ။ သူက စကားေျပာရင္လည္း ရယ္ၿပီး ေျပာတယ္။ နားေထာင္ရင္လည္း ရယ္ၿပီး နားေထာင္တယ္။ ရယ္တာမွ နည္းနည္းေနာေနာ ရယ္တာမ်ဳိးမဟုတ္။ မ်က္စိေပါက္ေတြ ပိတ္တဲ့အထိ ရယ္ေနတတ္တာမ်ဳိး။ ၿမဳိ႕ပတ္ရထားေပၚမွာ သူနဲ႔ဆုံလုိ႔ စကားေျပာၾကရင္ က်ေနာ့္မွာ စိတ္မသက္မသာျဖစ္ရတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ သူက တခ်ိန္လုံး ရယ္ေနလုိ႔ေပါ႔။ ၾကည့္ရတာ… သူငယ္ငယ္က “လူခ်စ္လူခင္မ်ားခ်င္ရင္ ရယ္ျပပါ” ဆုိတဲ့ ဆုံးမစကားကုိ နား၀င္ခဲ့ဟန္တူတယ္။
ေနာက္တခါ… ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ေတြ ေပၚလာျပန္ေတာ့ ဘေလာ့ဂါအမ်ားစုက ဟာဒယရႊင္ေဆးတုိက္ေကၽြးဖုိ႔ အားသန္ၾကပုံရတယ္။ တခ်ဳိ႕က ဟာသကုိ ေဇာက္ခ် ေရးသလုိ၊ တခ်ဳိ႕ကလည္း က်ဳိးၾကားက်ဳိးၾကား ေရးၾကတယ္။
ဘေလာ့ဂ္ဖတ္သူအမ်ားစုကလည္း ရယ္ဖုိ႔ ေမာင္းတင္ၿပီး လာဖတ္ၾကပုံရတယ္။
ကြန္မင့္က႑ေတြမွာ တခ်က္ေလာက္ လုိက္ဖတ္ၾကည့္ပါ။
“ရယ္ရလြန္းလုိ႔ ပါးစပ္ႀကီး ဟၿပီး ျပန္သြားပါတယ္”
“ပါးစပ္ႀကီး ဖြင့္ၿပီး ရယ္ေနမိတယ္”
“ပါးစပ္ႀကီး မေစ့ႏုိင္ဘဲ ဖတ္သြားတယ္”
“မ်က္ရည္မ်ားထြက္ေအာင္ ရယ္သြားပါတယ္”
“ဖတ္ရင္း အူႏွိပ္ေနရတယ္” စတဲ့ ကြန္မင့္မ်ဳိးေတြ ေတြ႕ရမယ္။
မဲလ္ဘုန္းမွာ ေက်ာင္းတက္တဲ့ စုိးထက္ဆုိတဲ့ ဘေလာ့ဂါဆုိရင္ လူတကာသတိထားမိေလာက္ေအာင္ ဘေလာ့ဂ္တုိင္းလုိလုိမွာ ရယ္ေနတဲ့ သေကၤတေလးသက္သက္ ၀င္ကြန္မင့္တတ္ေသးတယ္။
ေခတ္အဆက္ဆက္ ျမန္မာစာေပမွာ ရယ္စရာဟာသစာေပက ေရွ႕တန္းကေျပးေနတာေတြ၊ ဗီဒီယိုေတြမွာ ဟာသဇာတ္လမ္းက မ်ားေနတာေတြမွာ နအဖစိစစ္ေရးရဲ႕ ပေယာဂမကင္းသလုိ က်ေနာ္တုိ႔ လူမ်ဳိးရဲ႕ ဟာသအေပၚ အလြန္အမင္း စြဲလန္းမက္ေမာမႈကလည္း အဓိက အေၾကာင္းတခုျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။
ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေကာက္ခ်က္ခ်မိလုိက္ပါတယ္။ ေၾသာ္… ငါတုိ႔ ျမန္မာလူမ်ဳိးဟာ တယ္လဲ ရယ္ေမာခ်င္တဲ့ လူမ်ဳိးပါလားလုိ႔ေလ။ ဒါဆုိ.... ရယ္တာပဲဗ်ာ၊ ငုိတာထက္ေတာ့ မေကာင္းေပဘူးလားလုိ႔ ေမးစရာရွိလာတယ္။
ဒီေမးခြန္းနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ ဒီေလာက္ရယ္ခ်င္တဲ့ လူမ်ဳိးမွာမွ ငုိခ်င္စရာဒုကၡေတြ တေလွႀကီး ေတြ႕ႀကဳံေနရတာကုိလည္း သတိမျပဳဘဲ မေနႏုိင္ေအာင္ပါပဲ။ ဆရာေအာင္သင္းေျပာတဲ့ “ရယ္စရာ ေမာစရာ” ဆုိတဲ့ စကားသြားသတိရမိတယ္။ ဆရာက “ရယ္စရာေနာက္မွာ ေမာစရာ” အၿမဲလုိက္ေလ့ရွိသတဲ့။
အခုလည္းျဖစ္ေနပုံက ျမန္မာေတြဟာ လက္ေတြ႕ဘ၀မွာ ရင္ေမာစရာအျဖစ္အပ်က္ေတြနဲ႔ ႀကဳံလြန္းလုိ႔မ်ား ရယ္ေမာစရာေတြကုိ ထြက္ေပါက္အေနနဲ႔ သေဘာထားၿပီး တမင္သက္သက္ ရွာေဖြရယ္ေမာခ်င္ေနၾကတာလား။ ဒါမွမဟုတ္ ရယ္စရာေတြခ်ည္းပဲ ေတြးရင္းေတာရင္း၊ ရယ္ရင္းေမာရင္းနဲ႔ ေလးနက္တဲ့အေၾကာင္းအရာေတြကုိ ေတြးႀကံ၊ေျပာဆုိ၊ျပဳမူဖုိ႔ ေမ့ေလ်ာ့သြားေလတာမ်ားလား။
“ေထာင္တန္ေသာစကား ရယ္ေပါ႔ ” ဆုိတဲ့ စကားလုိ အေလးအနက္ထားရမယ့္ ကိစၥေတြမွာလည္း ရယ္ေမာလုိက္႐ုံနဲ႔ ေက်နပ္သြားၾကတဲ့ ကုိယ့္လူမ်ဳိးကုိပဲ ဂ႐ုဏာေဒါေသာနဲ႔ အျပစ္ဖုိ႔ရမလား။
ဒါမွမဟုတ္ “ရယ္ေသာသူအသက္ရွည္၏” ဆုိတဲ့အတုိင္း ဘ၀ကုိ ရယ္ရယ္ေမာေမာ ေက်ာ္ျဖတ္ေနႏုိင္ၾကတာကုိပဲ မုဒိတာ ပြားရမလား။
ေအးေလ…. ရယ္ေတာ့လည္း ရယ္ၾကတာေပါ႔။ ေလာကႀကီးရဲ႕ ကေမာက္ကမ အဆီအေငၚမတည့္မႈေတြကုိ ပင္ကုိယ္ဟာသဓါတ္ခံနဲ႔ ျမင္ႏုိင္၊ ရယ္ေမာႏုိင္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ ေကာင္းတာေပါ႔။
ဒီလုိမဟုတ္ဘဲ မြန္းၾကပ္မႈေတြ၊ မေျပလည္မႈေတြကေန ခဏတျဖဳတ္ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္ခ်င္လုိ႔ ဟာသကုိ မီွ၀ဲတာဆုိရင္ အဲဒီ ရယ္ျခင္းမ်ဳိးက က်န္းမာေရးနဲ႔ မညီဘဲ ၾကာရင္ ေဆးစြဲသလုိ စြဲလာႏုိင္တယ္။ ရယ္စရာေတြ ႐ုတ္တရက္ျပတ္လပ္သြားၿပီး လက္ေတြ႕ေလာကက အဆင္မေျပမႈေတြနဲ႔သာ ႀကဳံေတြ႕ရတဲ့အခါ ကုိယ္ခံအား နည္းလာႏုိင္တယ္။
သင္ဟာ ေန႔ေန႔ညည ရယ္စရာေတြကုိ ဘေလာ့ဂ္တကာမွာ လုိက္ရွာဖတ္ရမွ စိတ္အဆာေျပတယ္၊ ဘေလာ့ဂ္ပုိ႔စ္ေတြထဲမွာ ရယ္စရာမပါရင္ ကြန္မင့္ေတြထဲက ရယ္စရာကုိ လုိက္ရွာဖတ္မယ္။ ကြန္မင့္ေတြထဲမွာမေတြ႕ရင္ စီေဘာက္စ္ေတြထဲက ရယ္စရာကုိ လုိက္ရွာဖတ္မယ္။ ရယ္စရာမေတြ႕ရင္ ကတုန္ကယင္ႀကီး ခံစားရမယ္။
မနက္မုိးလင္းရင္ ဘေလာ့ဂ္ေတြထဲ၀င္ၿပီး ရယ္စရာေလး တပက္ေလာက္ ခ်လုိက္မွ ေနသာထုိင္သာရွိသြားတယ္ဆုိရင္ သင္ ရယ္စရာရဲ႕ သားေကာင္ျဖစ္ေနၿပီ။
“Laughter is the best medicine” ဆုိေပမယ့္လည္း ေနရာတကာ အလြန္အကၽြံေတာ့ မေကာင္းဘူးလုိ႔ ယူဆမိပါတယ္။
ကာတြန္းဆရာတေယာက္ေရးသလုိ…… အျပစ္ကင္းစြာ ရယ္ေမာႏုိင္ၾကပါေစ…. လုိ႔ပဲ ဆုေတာင္းေပးလုိက္ပါတယ္။
.jpg)
39 comments:
ကိုေပါ.. ဖတ္ျပီး မရယ္သြားပါဘူး.. ျပံဳးသြားတယ္။ အဲ မထိန္းႏုိင္ဘူး ရယ္လိုက္မိတယ္..။ ဟီဟီ (အဲ)
အင္း စေျပာမဲ့လူရွိေတာ့လည္း ေကာင္းပါ့။
သူမ်ားႏိုင္ငံ စာအုပ္စာေပ ရွားပါးခိုက္ သတင္းတို႕ ဟိုသည္သိဖို႕ ဘေလာ့၀င္ၿပီး ၁နာရီစ ၂နာရီစ ၁ေန႕ကို ေကာင္းေကာင္းေပးခ်င္မိတဲ့အခါမ်ိဳးဆို ေပါေပါေတြႏွင့္ႀကံဳလွ်င္ ပိုဆိုးပါေသးရဲ့...။
ကိုေပါေရးတာ ဖတ္လို႕ေတာ့ေကာင္းသည္။
(ေထာက္ခံသည္လည္း မဟုတ္ မေထာက္ခံသည္လည္းမဟုတ္ ႀကံဳႀကံဳေနရတာကို ၀င္ေရးသြားသည္။)
Biz as Usual ko paw . :-) :-) :-)
အင္း.. ကိုေပါကို လမ္းမွာေတြ ့ရင္ ၿပံဳးၿပီးေတာင္ ႏွုတ္မဆက္ရဲေတာ့ဘူး.. မ်က္စိေပါက္ကို ၾကည့္ၿပီး ၿပံဳးတာကို ရယ္တာနဲ ့ မွားသြားမွာ စိုးရိမ္တယ္ေလ..
ျမန္မာလူမ်ိဳး တင္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး ထင္ပါတယ္။ လူမ်ိဳးျခားေတြနဲ႕ စကားေျပာေတာ့လည္း အရႊန္းမေဖာက္ရင္ ၾကာၾကာေနေတာ့ ေျပာစရာစကား ရွားလာတတ္ပါတယ္။ ေနာက္လိုက္ ေျပာင္လိုက္မွပဲ ပိုရင္းႏွီးတာမ်ိဳးေပါ့။ Dale Carnagie ကလည္း မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္း ေပါခ်င္ရင္ ျပံဳးပါလို႕ ဆိုထားတယ္ မဟုတ္လား။ အစည္းအေဝးခန္းထဲမွာ ရယ္စရာ အျမဲ ေျပာေနဖို႕ မသင့္ေပမယ့္ အရက္ဘားမွာေတာ့ ရယ္စရာ ေျပာေနရတာ မဆိုးလွပါဘူး။ ကာလံ ေဒသံ ေပါ့။
ေျပာဖို႕ က်န္သြားတယ္။ လူတစ္ေယာက္ ရယ္ေနတာကို ၾကည့္ရတာ မဲ့ေနတာထက္စာရင္ေတာ့ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ပိုျပီး ၾကည့္လို႕ေကာင္းပါတယ္။ :D :) :P
ရယ္စရာကိုမွ ရွာဖတ္တာမဟုတ္ေသာ္လည္း
ရယ္စရာေတြ႕ရင္ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္တဲ့ စာဖတ္သူပါ...။
သူတပါးကိုလည္း အစ၊ အေနာက္သန္ျပီး ရယ္စရာ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုခုဆို ေခါင္းထဲ အၾကာၾကီး ေရာက္ေနတတ္တယ္။ ျပန္ျပန္ေတြးျပီး ျပံဳးမိတတ္တယ္။
ရင္ေမာစရာအျဖစ္အပ်က္မရွိေပမယ့္ ငယ္ငယ္ကတည္းက အဲလိုပံုစံျဖစ္ေနခဲ့တာ..။
** ဘယ္သူမွ ရိုက္မစစ္ပဲ တစ္ဖက္သတ္ဝန္ခံသြားပါသည္။
ပံု/ အမည္မေဖာ္လိုသူ
SDL
ဘာေျပာရမွန္းေတာင္မသိေတာ့ဘူး .. သူ႕ေနရာနဲ႕သူေပါ့ .. အျမဲတမ္းရီစရာလုပ္ရင္လည္း လူမေလးစာသလို အျမဲၾကီး တည္တဲ့ထားရင္လည္း အေပါင္းအသင္းနည္းႏုိင္တယ္ထင္ပါတယ္ .. အေျခအေနနဲ႕ အခ်ိန္အခါအလိုက္ လိုက္ေလ်ာညီေထြေနသင့္တယ္ထင္ပါတယ္ .. း)(ဒါေလးကေတာ့ း)ခင္မင္မႈအထိန္းအမွတ္အျဖစ္သံုးေနက်မို႕ ျပံဳးျပသြားပါတယ္ .. )
:) > :(
ၾဆာေပါ".. ကြ်ႏု္ပ္တို႔ နိုင္ငံေခါင္းေဆာင္မ်ားဟု မိမိကိုယ္ကို ခံယူထားသူမ်ားလည္း ႐ုပ္တည္ႀကီးမ်ားနဲ႔ ရီစရာေတြ ေျပာၾကပါ၏။
ရယ္တာေလးတခုုေတာ့၊ခြင့္ၿပဳပါ၊ေပါရယ္။
ၾၾmrt ေပၚမွာ ရီၾကတာပဲကြယ္..ရီၾကပါေစလား.. ေထြရာေလးပါးစကားဆိုတာလဲ ကိုယ့္လူမ်ိဳးခ်င္း ဘာသာစကားအခက္အခဲမရွိမွ ေျပာလို႔အားရတာမလား..
နာမည္ႏွင္႔လုိက္ေအာင္ေပါပါေပတယ္ :)
ကိုေပါေရ ... ငိုေနတာ မဲ့ေနတာ နဲ႔စာရင္ေတာ့ ၿပံဳး ရယ္ေနတာက ပိုေကာင္းသလားလို႔ ... ။
ဟာသဉာဏ္ဆိုတာကလဲ လူတိုင္းမရွိႏိုင္သလို ဟာသေရးတတ္ဖို႔ကလဲ ပိုခက္တယ္ ထင္တာပဲ။ (က်မ အထင္ေျပာတာပါ)
ငိုခ်င္စရာေတြ တေလွႀကီးရွိတဲ့ ဒီလူမ်ဳိးဟာ ငိုခ်င္စရာေတြနဲ႔ စိတ္ဖိစီးၿပီး စိတ္ညစ္ စိတ္ဓာတ္က်မေနဘဲ အျမဲတမ္း ရယ္ေနႏိုင္တာ ပိုေကာင္းပါတယ္။
လုပ္ငန္းခြင္ထဲမွာ စာသင္ခန္းထဲမွာ အျမဲ tension ၾကီးနဲ႔ ေနရတဲ့ ခံစားမႈကို ေပါ့ပါးသြားေအာင္ လမ္းမွာ သြားရင္းလာရင္း ေရာက္တတ္ရာရာ ေျပာဆို ရယ္ေမာ ေနၾကတာနဲ႔ တူပါရဲ႕။
ရယ္ျခင္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး Psychology Today မွာ ခုလိုေရးထားတာ ေတြ႔ရပါတယ္။
Laughter reduces pain, increases job performance, connects people emotionally, and improves the flow of oxygen to the heart and brain.
ေထာင္တန္တဲ့စကား ရယ္လိုက္လို႔ ေပါ့သြားတာမ်ဳိးကေတာ့ မေကာင္းဘူးေပါ့။
ZT ေျပာသလို ကာလံေဒသံနဲ႔ ဆိုင္မယ္ ထင္ပါတယ္။
ရီရတာေကာင္းတာေပါ.
ကိုေပါေရ- စာေတြ စုဖတ္သြားေၾကာင္း။
ကိုေပါ ရဲ႕ စာေရးျခင္း အတက္ကိုေတာ့..ခ်ီးက်ဴးပါတယ္။
ဘာပဲေျပာေျပာ.. က်မေတာ့..ျပံဳးလိုက္အံုးမယ္။ း)
"လြတ္လပ္ျခင္းမ်ားနဲ႔ လြတ္လပ္စြာရယ္ေမာႏိုင္ၾကပါေစ"
ကိုယ္တို႔ ကေတာ႔ လူေတ႔ြလိုက္ရင္ အတည္ေပါက္ၿကီး န႔႔ဲဆူပုပ္သိုးေနတာ မ်ဴိးထက္ ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြ ၿပံုးၿပံုးရၽႊင္ရၽႊင္ ဆက္ဆံတာမ်ဳိးပဲၿကိုက္တယ္.......
လူတိုင္းလဲ ဒီလို ပဲေနမွာ ပါ
ၿကည္႔ရတာ ကိုယ္မေပ်ာ္နိုင္လို႔ သူမ်ားတကာေတြ ၿပံုးေပ်ာ္ ေနၿကတာ ကို မုဒိတာ မပြား နိုင္တာ ၿဖစ္ရမယ္.....
စိတ္ဓာတ္ေလး ၿပင္ေစလို ....
:)
Laughter Is The Best Medicine!
ကိုေပါ ေျပာသလို ရယ္ေနတာေတာ့ ေကာင္းတာေပါ့ ေမာစရာေတြၾကဳံေနရတဲ့ ျမန္မာျပည္အေၾကာင္း ကေတာ့ ကိုယ္တစ္ေယာက္ထဲရယ္ေနရရုံနဲ႕ေတာ့ မေကာင္းဘူးေပါ့
တို႔ကေတာ႔ ရီရတာ သေဘာက်သူပါ။ ဟာသကိုလဲ ႏွစ္သက္တယ္။ ဒါေပမဲ႔ ဟာသလုပ္တဲ႔သူ ေရးတဲ႔သူမွာလဲ ပါရမီရွိမွ ေရးႏိုင္လုပ္ႏိုင္တာမ်ိဳးပဲ။ မ်က္ႏွာအမူအရာ မပါ စာနဲ႔ ေရးတဲ႔သူဆို ပိုခက္တယ္ ထင္မိတယ္။ စာဖတ္ၾကည္႔ရင္ သိသာပါတယ္။ တခ်ိဳ႔က်ေတာ႔လဲ မရီရဘူး။ ဇြတ္ပဲ။ အဲဒါဆိုရင္ေတာ႔ ကိုယ္ဖတ္ခ်င္ရာ ေရြးဖတ္ခြင္႔ရွိေနတဲ႔ ဘေလာ႔ေခတ္ႀကီးမွာ စာဖတ္သူက သူ႔ဖာသာသူ ေရြးခ်ယ္သြားၾကတာပါ။ မခင္ဦးေမဆိုရင္ေတာ႔ တမ်ိဳးပါ။ မမက ဟာသဥာဏ္လဲရွိတယ္၊ သူ႔ကိုလဲ ဘာေရးေရး ခ်စ္ၾကတယ္ဆိုေတာ႔ မျပံဳးဘဲကို မေနႏိုင္ေအာင္ပဲ။
က်မတို႔ေက်ာင္းတက္တုန္းက လက္ကမ္းစာေစာင္ေလး တခု ေက်ာင္းသားေတြက လုပ္တယ္။ ေက်ာင္းသူေတြကို ခ်စ္စႏိုးစ တဲ႔ စာေစာင္မ်ိဳးပါ။ ကိုယ္႔အခ်င္းခ်င္းပဲ သိတာမ်ိဳး။ အစခံရတဲ႔သူကလဲ ေပ်ာ္လို႔ ျပံဳးလို႔။ ေနာက္ေတာ႔ ေရးေနက်လူ မဟုတ္ဘဲ တျခားတေယာက္က ၀င္ေရးတယ္။ ပ်က္ပါေလေရာ။ သူ႔ဟာသလုပ္တာ ဆဲသလို ျဖစ္ေနတာကိုး။ အခ်င္းခ်င္းလဲ စိတ္ဆိုးၾကနဲ႔။ ဖတ္ရတာ ေပ်ာ္စရာ မေကာင္းေတာ႔ဘူး။
ကိုေပါ ေျပာသလို ရီစရာမွ မဟုတ္၊ ဘယ္အရာမွ အလြန္အကၽြံမေကာင္းတာ အမွန္ပါပဲ။
ေဟ့ေဟ့.. ကိုေပါဒီလိုေတာ့လဲမဟုတ္ေသးဘူးေလ..
US မွာဒီထက္ဆိုးေသး..
လူမဲေတြမ်ားလမ္းဟိုဘက္ဒီဘက္ကို လွမ္းေအာ္ႏွႈတ္ဆက္ၿပီး အလကားေအာ္ရီေနၾကတာကလား..ကေလးေက်ာင္းၾကိဳသြားရင္လည္းအၿဖဴမေတြစကားစုေၿပာၿပီးေအာ္ရီေနတာအေ၀းကေတာင္ၾကားရတယ္၊
ေဘာ္ဒါၿခင္းေတြလို႕ကေတာ့..လာထား ေက်ာင္းကအၿဖဴပါေမာကၡ္ၾကီးေတြလည္းရီၾကတာဘဲ..
ေၿပာရင္ေၿပာရင္ရီၿခင္လာၿပီ..
:D
ကိုေပါ က ..တေျဖးေျဖးနဲ႕ ... သူ႕ကိုယ္သူ .. ဆရာၾကီးပံု စံလုပ္ေနတယ္...
ျပံဳးတာ၊ ရယ္တာ မဲ႔တာထက္ ေတာ္ေသးတယ္လုိ႔ အသန္း ကေတာ႔ ထင္တာပဲ။
ေပါေပါေလးဆီမွာ မျပဳံးမရယ္ပဲ မဲ႔သြားတယ္ကြယ္။ :(((
''ဘူ''
အဲေတာ႔....,
မဲ႔လုိက္ကာမွ အီးေပါက္မိသြားတာ အက်ယ္ၾကီး။
မေန႔ညက ငပိသုတ္စားတာ မ်ားသြားလုိ႔။
ကုိယ္႔အနံေတာင္ကုိယ္ မခံႏုိင္ေအာင္ ပုပ္ေဟာင္နံေဆာ္ သြားတာပဲ။
Excuse me ေနာ္။
ရႈလုိက္ေတာ႔ ကုိေပါေရ။ ပုပ္ေဆာ္နံတဲ႔ အီးေပါက္တာ ကုိေပါကုိ လက္ေဆာင္ေပးခဲ႔ျပီး ျပန္ပါျပီ။
ျပံဳးတာရယ္တာထက္ ပုိတန္ဖုိးထားမယ္ ထင္ပါရဲ႕ရွင္။
မသန္းေရႊ
ကိုေပါေရ… ခ်ိဳခ်ဥ္စပ္ခါး အရသာမ်ွတေအာင္ မွီ၀ဲတာက ပိုေကာင္းသလုိေပါ့… အျမဲရယ္ေနလဲ မေကာင္းသလို အျမဲငိုေနလဲ မေကာင္းဘူးေနာ္… ကြ်န္မ အေတြ ့အၾကံဳအရ ေျပာရရင္ ရယ္စရာေရးရတာ အေတာ္ခက္ပါတယ္… ကြ်န္မအေတာ္ကို မကြ်မ္းက်င္တဲ့ အလုပ္မို ့ ေရးတတ္သူေတြကို အားက်မိတယ္… ကြ်န္မကေတာ့ ဘေလာ့ဂ္ေတြ လိုက္ဖတ္လို ့ ပူတာေတြ သိပ္မ်ားေနတာေတြ ့ရင္ စာဖတ္သူေတြ အနားေလးရေစေတာ့လို ့ ေပါ့ေပ့ါပါးပါးေလးေတြ ဖန္တီးမိပါတယ္… အရင္ ကြ်န္မမွာ ဘေလာ့ဂ္မရွိခင္ စာဖတ္သူဘ၀က ခံစားခ်က္နဲ ့ ကိုယ္ခ်င္းစာမိလို ့ပါ… စာဖတ္သူကို တခုုခုေလး ေပးလိုက္ခ်င္တဲ့ အထဲမွာ ေလးနက္တဲ့အေတြးအေခၚေတြလဲ ပါသင့္သလို ေပ်ာ္ရြွင္ၾကည္ႏူးမွ ုကလဲ တခု အပါအ၀င္ပဲ ျဖစ္သင့္တယ္ မိုလား… ကိုေပါေရ… ဒီပို ့စ္ေလး ဖတ္ျပီး တခုေတြးမိတယ္… ျမန္မာေတြကပဲ သိပ္ရယ္ေနၾကတာလား… ကြ်န္မတို ့ေရာက္ေနတဲ့ နိုင္ငံကိုက အရယ္အျပံဳးနဲတဲ့နိုင္ငံမို ့ ျမန္မာေတြရယ္တာ သိသာထင္ရွားေနတာလားလို ့…
စိတ္ခ်မ္းသာေန ၊ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနႏိုင္မွ ရီႏိုင္မွာ ။ ရီ ၿပံဳးေနတဲ႔လူက တည္ေန ၊ မဲ့ေနတဲ့ လူထက္စာရင္ ပိုၿပီးေတာ့ ၾကည့္လို႔ေကာင္းပါတယ္ ။ သူ႔ပတ္ဝန္းက်င္ကလူေတြကိုလည္း အၿပံဳးေတြကူးစက္ေစတယ္ ။ သန္႔ကေတာ့ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပဲ ။ မရယ္ မၿပံဳးတဲ့ေန႕ဆိုတာ မရွိသေလာက္ဘဲ ။ Boss ကေတာင္ေျပာတယ္ ။ she got a sweet smile တဲ့ ။ ဒီ post ကိုဖတ္ရင္းနဲ႔ေတာင္မွ ရယ္ေနမိေသးတယ္ ။ း)
အူႏွိပ္ေနေအာင္ မ်က္ရည္မ်ားထြက္ေအာင္ဆိုျပီးဘေလာ့ခ္ဖတ္မလို႔ဟာ ကိုေပါရဲ႔ပိုစ့္ကိုဖတ္ျပီး ပါးစပ္ႀကီး ဟကာ ျပန္သြားပါတယ္။
ၾကည္
Haaa....!
u Know What...?
How Can He Laugh Happily...( like Others Myanmar People )..!
Bcoz He Got Ugly-Fat Face.. ( Like Than-Shwe )
Heeee..!
လာေရာက္ဖတ္႐ႈကာ ေပးသြားတဲ့ မွတ္ခ်က္တုိင္းအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
မေနေနႏုိင္ရဲ႕ မွတ္ခ်က္ကုိ ဖတ္လုိက္ရတုန္းကေတာ့ မ်က္စိထဲမွာပါ ျမင္ေယာင္မိၿပီး ေတာ္ေတာ္ ရယ္လုိက္ရတယ္။
သိပၸံနည္းက် အေထာက္အထားနဲ႔ ေဆြးေႏြးသြားတဲ့ ဆရာမ ေမဓာ၀ီနဲ႔တကြ က်န္တဲ့ မိတ္ေဆြအေပါင္းကုိလည္း ထင္ျမင္တဲ့အတုိင္း မွတ္ခ်က္ေရးသြားတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
မွန္ပါတယ္။ ေယဘူယ် အားျဖင့္ေတာ့ ငုိေနတာ၊ မဲ့ေနတာ၊ စူပုပ္ေနတာထက္ ရယ္ေမာေနတာ၊ ၿပဳံးေနတာကေတာ့ ပုိေကာင္းပါတယ္။ ပကတိ႐ုိးသားတဲ့ အၿပဳံးမ်က္ႏွာျဖစ္ဖုိ႔ေတာ့ လုိတာေပါ႔ေလ။ သကာလိမ္းက်ံထားတဲ့ အၿပဳံးမ်ဳိး၊ ေပါ႔ပ်က္တဲ့အၿပဳံးမ်ဳိးနဲ႔ ဟန္ေဆာင္ရယ္ေမာတာမ်ဳိးဆုိရင္ေတာ့ ေၾကာက္ဖုိ႔ေကာင္းတယ္။ ကုိအင္ဒီေျပာသလုိ ႐ုပ္မာေပမယ့္ မယုတ္မာရင္ ေတာ္ပါၿပီ ဆုိသလုိေပါ႔ဗ်ာ။
ေပၚလီယာနာလုိ အၿမဲတေစ အေကာင္းျမင္တတ္ရင္လည္း စိတ္ညစ္ေနတတ္သူတေယာက္ထက္ေတာ့ စိတ္ခ်မ္းသာရမွာေပါ႔။
ဒါေပမယ့္ ရယ္စရာေမာစရာေတြေနာက္မွာပဲ အၿမဲတေစ သာယာမူးယစ္ေနၿပီး အေလးအနက္အာ႐ုံထားသင့္တဲ့အရာေတြမွာ ေမ့ေလ်ာ့သြားရင္ အက်ဳိးနည္းႏုိင္တယ္ဆုိတဲ့သေဘာကုိ ေတြးမိျမင္မိတဲ့အေလ်ာက္ ေရးလုိက္တာပါ။
အျပစ္ကင္းစြာ ရယ္ေမာႏုိင္ၾကပါေစ….။
ကိုယ့္နာမည္ ကိုျပန္ၾကည့္အံုး
ခင္ဗ်ားက် နာမည္ကိုကရယ္ခ်င္စရာ
ကိုေပါေျပာခ်င္တဲ႔ေစတနာကိုနားလည္ပါတယ္
ဟုတ္တယ္ရီေနရံုနဲ႔အားလံုးေျပလည္သြားရင္ေကာင္း
မယ္ေနာ္။
ရီစရာဆိုလဲထိတဲ႔မိတဲ႔ရီစရာမ်ိဳးကမွစိတ္ထြက္ေပါက္ရတယ္
ဇ၀နရဲ႔ေကာလိပ္ေက်ာင္းသားမ်ိဳး
နီကုိရဲရဲ႔မၾကည္ျပာနဲ႔အၾကည္ေတာ္ရဲ႔
လုပ္ရယ္ေတြမတူသလိုေပါ႔ေနာ္။
သူမ်ားမျမင္မိတဲ႔ရႈေထာင္႔တမ်ိဳးကသံုးသပ္ျပ
လို႔ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ရုပ္ရွင္ကားတကားနာမည္သြားသတိရမိတယ္။
`ရယ္မေနနဲ႔လြမ္းေနမယ္´တဲ႔
မွန္၏. ဆက္ေဆြးေနြးလိုေသာ္လည္း..ေနာင္မွ.
http://bp1.blogger.com/_nkaVQFwYIAY/SIYD04Wu-wI/AAAAAAAAAVY/sL38o2dRL9I/s400/Happy+nation.bmp
read the comments below the picture.. :D :) :p
I noticed somethings.. Our bloggers are good at commenting on rival issues and daily life.
When it comes to serious affairs, no body has the courage to comment seriously.
Currently there are many issues going on within and outside our motherland which effect our life.
But there are not many serious debate for these issues.
While we are marching towards Democracy, we should also train ourselves to take these issues seriously and debate them seriously.
If we don't debate on these issues, who will debate for us?
We don't want Junta to control our life and we can't expect elected government to decide for us either. We have to decide ourselves and elected government will execute for us.
Among many other issues, I want to highlight these particular issues to you. Pls blog abt it. Debate abt. Pls.. for our future.
http://www.irrawaddy.org/bur/index.php?option=com_content&view=article&id=869:2009-03-23-11-44-29&catid=2:article&Itemid=30
http://www.mongloi.org/burmese/index.php?option=com_content&view=article&id=372:2009-03-23-07-48-56&catid=2008-08-03-15-56-21&Itemid=279
sorry .. i mean "trivial issues"
ကုိေပါကုိ လူမည္းေတြ အေၾကာင္းမဲ့ ေအာ္ရီေနၾကတာကို ျပခ်င္တယ္။ ေခၚျပီး ပါးနားရင္ ျဖတ္ရုိက္ျပစ္ လိုက္စမ္းပါဗ်ာ။ ပါးမရုိက္ခ်င္လည္း ေဟ့ေရာင္ နစ္ဂါ ရွက္သယ္ဖက္က္အပ္ လို႔ ေျပာေပးပါလား။
To ငါ့အေပၚက Anonymous: ရွက္သယ္ဖက္က္အပ္
To Tu Tu, this is so rude, better watch your language. I dont know who the anonymas is, but it doesn't matter. You dont get what he/she meant or you are just too superficial?? The comment made by anonymas may be irrelevant to ko paw's topic but I can see the intention is for our country's good.
Post a Comment