တေန႔သ၌ ကၽြႏု္ပ္သည္ အခ်ိန္မ်ား ျဖဳန္းတီး၍ မကုန္ေအာင္ ပုိလွ်ံေနသျဖင့္ အက်င့္ပါေနသည့္အတုိင္း ဘေလာ့ဂ္မ်ားကို လွည့္လည္ဖတ္႐ႈရာ သက္ေဝ ဆုိသူ၏ ဘေလာ့ဂ္တြင္ ကၽြႏု္ပ္အား “အသြင္တူ၏ မတူ၏” ဟူသည့္ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ပုိ႔စ္တပုဒ္ေရးသားေပးရန္ တုိက္တြန္းထားသည္ကုိ ေတြ႕ရသည့္အခါ သက္ေဝအား ခင္မင္သည့္အေလ်ာက္ သူ၏ တုိက္တြန္းခ်က္ကုိ လက္ခံကာ ဤဇဗၺဴဒိပ္ကၽြန္းတြင္ စံျပလင္မယား ျဖစ္ခဲ့၊ ျဖစ္ဆဲ၊ ျဖစ္လတၱံ႕ေသာ ကၽြႏု္ပ္ႏွင့္ မဒမ္ေပါတည္းဟူသည့္ လင္မယားအေၾကာင္းကုိ ေနာင္လာေနာက္သားမ်ား အတုယူစိမ့္ေသာငွာ က်ားကုတ္က်ားခဲ၊ မဆုတ္မနစ္ေသာ လုံလဥႆဟကုိ ထုတ္၍ ေရးသားလုိက္ပါသည္။ နည္းနမူနာယူကာ အတုယူမွတ္သားၾကပါကုန္။
အင္း… နိဒါန္းနဲ႔တင္ ခဲေတြ၊ ေျပာင္းဖူး႐ုိးေတြ ဝင္လာေတာ့မယ္။ ရီတာေျပာသလုိ လူခ်စ္လူခင္မ်ားေစတဲ့ ဂါထာဆုိတာ ဒါမ်ဳိးပဲျဖစ္ရမယ္။
ေနာက္တာပါဗ်ာ။ သူမ်ားေတြ မသိေသးတဲ့ က်ေနာ္တုိ႔ အေၾကာင္း အခ်ဳိ႕ကုိပဲ နည္းနည္းေလာက္ ေရးသားျပပါ႔မယ္။ ေအာက္ဆုံးမွာလည္း ဘေလာ့ဂါ ပန္ဒုိရာရဲ႕ တခါက ေတာင္းဆုိခ်က္အရ လက္လွမ္းမီသမွ် ဟုိးငယ္ငယ္က ဓါတ္ပုံေတြကစလုိ႔ ယခုအခ်ိန္ထိ ဓါတ္ပုံေတြကုိ တင္ေပးလုိက္ပါတယ္။ တခါပဲ ေတာင္းဆုိရတယ္။ ႏွစ္ခါေတာင္းဆုိစရာ မလုိတာကုိ သတိျပဳပါ။ က်ေနာ့္ ငယ္ငယ္က ဓါတ္ပုံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ မိဘေတြအိမ္ မီးထဲပါသြားတုန္းက ဆုံး႐ႈံးသြားပါတယ္။ အနာဂတ္ သမုိင္းပညာရွင္ေတြအတြက္ ႀကီးမားတဲ့ ဆုံး႐ႈံးမႈႀကီး ျဖစ္ေတာ့မွာပါပဲ…. သြပ္သြပ္သြပ္။
ကဲ…လာပါၿပီ။ မဒမ္ေပါနဲ႔ မတူတာက စေျပာရမယ္။ က်ေနာ္က သရဲမေၾကာက္တတ္ဘူး။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြမွာ သခ်ဳႋင္းကုန္းနဲ႔ မလွမ္းမကမ္းက ေျမပဲခင္းမွာ တေယာက္တည္း ညအိပ္ေစာင့္တတ္တယ္။ က်ေနာ့္မဒမ္ေပါကေတာ့ သရဲေၾကာက္တတ္တယ္ခင္ဗ်။ (အခု သူနဲ႔ေပါင္းၿပီး က်ေနာ္ေတာင္ နည္းနည္း ေၾကာက္တတ္ခ်င္သလုိလုိ ျဖစ္လာတယ္။)
မဒမ္ေပါ သရဲေၾကာက္မွန္းသိေတာ့ က်ေနာ္ေရာ၊ သမီးကပါ မဒမ့္ကုိ အၿမဲလုိလုိ စတတ္ ေနာက္တတ္တယ္ဗ်။ ဥပမာ ညဖက္မွာ မီးဖုိေခ်ာင္ထဲမွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ သူ႕ေနာက္ကုိ ေျခဖြနင္းသြားၿပီး ေနာက္ကေန အသံမထြက္ဘဲ စိန္းစိန္းႀကီး စုိက္ၾကည့္ေနတာမ်ဳိးေပါ႔။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္အခ်ိန္ေနာက္ေနာက္ အရမ္းစိတ္ဆုိးတတ္တယ္ဗ်။ လူေသအေလာင္းေတြ ဘာေတြဆုိလည္း သူက အရမ္းေၾကာက္တာ။
ဒီေတာ့ က်ေနာ္ကလည္း မဒမ့္ကုိ တကူးတက မွာရတယ္။ က်ေနာ္ေသရင္ ခ်က္ခ်င္း မီးမသၿဂဳိဟ္ဖုိ႔၊ အိမ္မွာ အနည္းဆုံး သုံးရက္ေလာက္ေတာ့ ဆက္ထားဖုိ႔၊ အဲသည္သုံးရက္အတြင္းမွာလည္း ေနာက္ဆုံးလုိက္ေလ်ာျခင္းအေနနဲ႔ အေလာင္းေဘးနားမွာ အၿမဲ ေစာင့္အိပ္ေပးဖုိ႔၊ မဟုတ္ရင္ အေလာင္းအေနနဲ႔ အထီးက်န္ အားငယ္မွာကုိ စုိးရိမ္မိတဲ့အေၾကာင္းေတြ ညဖက္ေတြမွာ ေရြးၿပီး တဖြဖြ မွာၾကားရပါတယ္။ မဒမ္က ျပန္ေျပာတယ္။ “မင္း… ဒီေလာက္ဝေနတာ။ ဝတဲ့လူေတြက ေသရင္ အပုပ္ျမန္တယ္။ ဒီေတာ့ ေန႔မကူးဘဲ ခ်က္ခ်င္း သၿဂဳိဟ္မယ္”တဲ့။ ရက္စက္ပုံက။ နည္းနည္းမွ မၾကင္နာဘူး။
ဒီေလာက္ အေလာင္းေၾကာက္တဲ့ မဒမ္ေပါအတြက္ စိတ္မသက္သာစရာ ကုိးလုိ႔ကန္႔လန္႔ အျဖစ္တခု ႀကဳံရပါေသးတယ္။ ဒီလုိပါ…. တခါက ႏုိင္ငံျခားသား အသိတေယာက္ရဲ႕ ညီဝမ္းကြဲေလး ဆုံးသြားတယ္။ ျမန္မာလုိဆုိရင္ အစိမ္းေသ ေသတယ္ပဲ ဆုိပါစုိ႔ရဲ႕။ ေသသူဟာ တခါမွ မသိမျမင္ခဲ့ဘူးတဲ့ တစိမ္းတေယာက္ ျဖစ္ေနေပမယ့္ မိတ္ေဆြရဲ႕ ညီဝမ္းကြဲဆုိေတာ့ အိပ္ခ်္ဒီဘီ တုိက္ေအာက္မွာ လုပ္တဲ့ အဲဒီ အသုဘကုိ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ သြားၾကပါတယ္။ ပထမေတာ့ ေအာက္မွာ ေနၾကာစိစား၊ အေအးေသာက္၊ ထုံးစံအတုိင္း တျခား သိတဲ့လူေတြနဲ႔ ေတာ္ကီေလးေတြ ပြားရတာေပါ႔ေလ။
ခဏေနေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔အသိက အားလုံးကုိ တုိက္တြန္းတယ္။ တုိက္အေပၚထပ္မွာ ေသဆုံးသူရဲ႕ မိခင္ (သူ႕အေဒၚ) ရွိတယ္။ တသုတ္ခ်င္း အေပၚကုိ တက္သြားၿပီး အားေပးလုိက္ၾကရေအာင္တဲ့။ ဟုတ္တာေပါ႔။ လုပ္သင့္တာေပါ႔။ လုပ္ရမွာေပါ႔။ အဲဒါနဲ႔ က်ေနာ္က ေရွ႕ဆုံးကေန ဦးေဆာင္တက္ခဲ့တယ္။ မဒမ္က ေနာက္နားမွာ တျခားသူေတြနဲ႔ စကားေျပာရင္း လုိက္ပါလာတယ္။ အိမ္ထဲဝင္ကာနီး ေကာ္ရစ္ဒါမွာ ဆုိဖာေတြ၊ ထုိင္ခုံေတြ အျပင္ထုတ္ထားတာကိုေတြ႕ေတာ့ က်ေနာ္လည္း သံသယရွိလုိ႔ ေကာ္ရစ္ဒါကေန ဟထားတဲ့ တ႐ုပ္ကပ္ကတဆင့္ ဧည့္ခန္းထဲကုိ လွမ္းလည္း ၾကည့္လုိက္ေရာ… လားလား… အေလာင္းကုိ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ အစန္႔သား ခင္းက်င္း ခ်ထားတာေတြ႕ရတယ္။
ဒါနဲ႔ က်ေနာ္က မဒမ့္ကုိ လွမ္း သတိေပးရတယ္။ “ခ်စ္ေလးေရ… အခန္းထဲမွာ အေလာင္းရွိေနတယ္ေနာ္။ လန္႔မသြားနဲ႔ဦး” လုိ႔။ မဒမ္က ေနာက္မွာ အမ်ဳိးသမီးတေယာက္နဲ႔ စကားေဖာင္ေနေတာ့ က်ေနာ္ေျပာတာကုိ မၾကားဘူးဗ်။
ေရွ႕ဆုံးကေန အိမ္ထဲဝင္လုိက္ေတာ့ တံခါးေသာ့ကို ပူးခ်ည္ထားတဲ့ သံႀကဳိးစနဲ႔ ျခစ္မိၿပီး က်ေနာ့္လက္မွာ ေသြးနည္းနည္းစုိ႔သြားလုိ႔ အယူမသည္းဘူးဆုိတဲ့လူလည္း ထိတ္ကနဲျဖစ္ၿပီး နည္းနည္းေတာ့ စိတ္မသက္မသာ ျဖစ္သြားေသးတယ္။
ထင္တဲ့အတုိင္း မဒမ္က ဝင္ဝင္ခ်င္းမွာ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ အေလာင္းႀကီးကုိ ဘြားကနဲျမင္လုိက္ေတာ့ သူ႕မ်က္ႏွာဟာ သရဲအေျခာက္ခံလုိက္ရသူလုိ ျဖဴဖတ္ျဖဴေလ်ာ္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေလး ေျခာက္ျခားသြားပုံရတယ္။ ဒါေပမယ့္ နာမည္က ဟန္သူ ဆုိတဲ့အတုိင္း ဟန္မပ်က္ေပါ႔ေလ။ မာန္တင္းၿပီး က်ေနာ့္ေဘးမွာ လာရပ္တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔အားလုံး ဆယ့္ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ရွိမယ္။ အေလာင္းပတ္ပတ္လည္မွာ ဝုိင္းၿပီး မတ္တတ္ရပ္ရင္း အသုဘ ႐ႈၾကတယ္ေပါ႔။
ပန္းနဲ႔ အေမႊးတုိင္နံ႔ေတြက အခန္းတခုလုံးကုိ စူးစူးရွရွ လႊမ္းၿခဳံထားတယ္။ ၾကမ္းျပင္ေပၚက အေလာင္းမွာ မ်က္ႏွာ၊ လည္ပင္းနဲ႔႔ လက္ကေလးေတြသာ ေဖာ္ထားၿပီး က်န္တာကေတာ့ ပိတ္ျဖဴနဲ႔ ပတ္၊ ကုိယ္ေပၚမွာ ပန္းေတြ က်ဳိးတုိ႔က်ဲတဲ လႊမ္းထားတယ္။ မ်က္ႏွာက ျပင္ထားေပမယ့္ နည္းနည္းေလး ျပာခ်င္ေနၿပီ။ သူတုိ႔ဘာသာစကားနဲ႔ ဘုရားစာလုိ႔ ထင္ရတဲ့ မႏၱာန္တပုိဒ္ကုိ ကက္ဆက္ကေန ထပ္ဖန္တလဲလဲ ရြတ္ေနတယ္။ “ဥဳံ…..ကြိစိနံကြ တကြမ္ကြ” ဆုိတာမ်ဳိးေပါ႔။ က်ေနာ္တုိ႔ေတြက တေယာက္ခ်င္း အေလာင္းရဲ႕ ေျခရင္းမွာ ခ်ေပးထားတဲ့ ခြက္ထဲက ပန္းပြင့္ေလးေတြကုိ ယူၿပီး အေလာင္းေပၚမွာ ႀကဲျဖန္႔ ခ်ေပးရတယ္။
အသိကေတာ့ သူ႕ညီဝမ္းကြဲကုိ ေတာ္ေတာ္ခ်စ္ပုံရတယ္။ ေသသူရဲ႕ ပါးကေလးကုိ စမ္းၾကည့္လုိက္။ ဆံစေလးကုိ သပ္ေပးလုိက္။ လက္ကေလးကုိ ကုိင္လုိက္နဲ႔ေပါ႔ေလ။ ၿပီးေတာ့ မဒမ္နဲ႔ က်ေနာ့္ဖက္ကုိ လွည့္ၿပီး “လာလာ…. ေအာင္နဲ႔ ဟန္။ လာကုိင္ၾကည့္လွည့္။ ဘယ္လုိမွ သေဘာမထားဘူး။ ထိလုိ႔ရတယ္။ ကုိင္လုိ႔ရတယ္” ဆုိတဲ့အေၾကာင္းကုိ သုံးႀကိမ္ထက္မနည္း လွည့္ေခၚၿပီး တုိက္တြန္းပါတယ္။ က်ေနာ္ကလည္း ေစာေစာက ျခစ္မိလုိ႔ ေသြးစုိ႔ေနတဲ့လက္နဲ႔ သြားထိရမွာကို ဝန္ေလးေနတယ္။ မဒမ္ေပါ မ်က္ႏွာကုိ ၾကည့္ရတာလည္း ၿပဳိေတာ့မယ့္ မုိးလုိပါပဲ။ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ အႀကံအုိက္ေနၾကတယ္။ ျငင္းရမွာလည္း အားနာစရာႀကီးးမုိ႔လား။ က်န္တဲ့ လူေတြကလည္း ဘယ္သူမွေတာ့ သြားကုိင္မၾကည့္ၾကပါဘူး။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ေသဆုံးသူရဲ႕ အေမျဖစ္ဟန္တူသူ မီးဖုိထဲက ထြက္လာတာေတြ႕ရတဲ့အတြက္ ဝမ္းနည္းေၾကာင္း သြားၿပီး စကားေျပာၾကတယ္။ ခဏေနေတာ့ ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ျပန္လာခဲ့ၾကတယ္။ မဒမ္ေပါ ၾကည့္ရတာ တကၠစီေပၚေရာက္မွ အသက္ဝဝ ရွဴႏုိင္ပုံပဲ။
ညဖက္ေရာက္ေတာ့ က်ေနာ္က အိပ္ယာေပၚမွာ ခပ္ေတာင့္ေတာင့္ စန္႔စန္႔ႀကီးလွဲၿပီး မဒမ့္ကုိ “လာ…. ဟန္။ ထိၾကည့္၊ ကုိင္ၾကည့္လုိ႔ရတယ္” ဆုိတဲ့ ေန႔လည္က မိတ္ေဆြရဲ႕ အသံမ်ဳိးနဲ႔ ေျပာမိလုိ႔ အဲဒီညက မဒမ္ေပါ စိတ္ဆုိးတာ ခံလုိက္ရေသးတယ္။ (စကားစပ္မိလုိ႔ ေျပာရရင္ မုိးမခ ဝက္ဆုိက္က ဆရာသမားမ်ားဟာ အသုဘအခမ္းအနားေတြအေၾကာင္း ေဖာ္ျပတဲ့အခါတုိင္းမွာ လူေသအေလာင္းေတြကုိ မေမ့မေလ်ာ့ မ်က္ႏွာအနီးကပ္ ေဖာ္ျပရတတ္ၾကတာကုိ ေတြ႕ရတယ္။)
ဒါကေတာ့ မဒမ္ေပါနဲ႔ က်ေနာ္ရဲ႕ အသြင္မတူပုံေတြထဲက တခ်က္ေပါ႔။
တကယ္ေတာ့ အစအေနာက္ သန္ပုံမွာ လင္မယားႏွစ္ေယာက္စလုံး အသြင္တူပါတယ္။ မဒမ္ေပါဆုိရင္ က်ေနာ္တခါက ေလနဲ႔ဝမ္း မကြဲတာေလးေတာင္ ခ်မ္းသာမေပးဘူး။ ေအာက္ပါအတုိင္း ကဗ်ာစပ္ၿပီး က်ေနာ့္ကုိ ေနာက္လုိက္ေသးတယ္။ သူမ်ားကုိ ေနာက္ဖုိ႔အေရး… မစင္ ေနရာက ဝင္ၿပီး ခံစားေရးတာ။
" သြားခြင့္ျပဳပါ....သခင္ "
* သခင့္အပါး
အစိုင္အခဲဘဝနဲ႕ ကိုယ့္ရပ္တည္မႈဟာ
မေန႔ကစလို႔ ပ်က္သုဥ္း
အရည္ဘဝ လံုးလံုးေရာက္ခဲ့ၿပီ....။
* သခင္နာက်င္မယ္မွန္းသိေပမယ့္
မဆင္မျခင္ ထြက္ေပါက္႐ွာ
'ေလ'အလာကို ေစာင့္မိခဲ့တဲ့ကိုယ့္ကို
ခြင့္လႊတ္ပါ....သခင္။
* ဒီလိုနဲ႔ေစာင့္ေနတုန္း...
ေဟာဟိုက 'ေလ'တလံုး
ျဗဳန္းကနဲဆို..ေပၚအလာ
ပုန္းခိုကာ လိုက္လို႔သြား
အျပင္ဘက္နားအေရာက္မွာေတာ့
တုန္ခါေနတဲ့ သခင့္အသံ
မပီမသ ၾကားလိုက္မိတာက...
"ဟာ...ထြက္ကုန္ပဟ"...တဲ့"
မဒမ္ေပါ
23 Nov 2007
ကဲ... ဘယ္ေလာက္ဆုိးတဲ့ မဒမ္ေပါလဲဆုိတာ။
႐ုပ္ရည္အားျဖင့္ေရာ…။
က်ေနာ္က အညာသား။ အသားအေရာင္လွတယ္။ အေနာက္တုိင္းသားလူျဖဴေတြဆုိ က်ေနာ့္လုိ အသားအေရာင္မ်ဳိးကုိ လုိခ်င္လြန္းလုိ႔ ပင္လယ္ကမ္းေျခမွာ တေနကုန္တေနခန္းဆင္းၿပီး ေနလွန္းၾကပ္တင္တာေတာင္ လုိက္မမွီတဲ့ အသားအေရာင္မ်ဳိး။ ေၾကးနီေရာင္ အသားအေရာင္္ေပါ႔။ အဲ…အဲ ျပည့္စုံေအာင္ ေျပာရရင္ ေၾကးနီေရာင္မွာမွ ခဲမျဖဴတုိ႔ အၿဖဳိက္နက္တုိ႔ ေတာ္ေတာ္ေလးေရာစြက္တဲ့ ေၾကးနီေရာင္မ်ဳိး။
႐ုပ္ရည္ကေတာ့ “ကုိေပါက ဗမာေခ်ာ ေခ်ာၿပီး ၾကည့္ေကာင္းတယ္” တဲ့။ တခါက ကုိယ့္ကုိ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ ေစ့ေစ့ၾကည့္ၿပီး အဲသလုိ ေပၚတင္ႀကီး လာေျပာခ်လုိက္တာ မ်က္ႏွာမထားတတ္ေအာင္ပဲ ရွက္သြားခဲ့ဖူးတယ္။ အဲသည္လုိ ေျဗာင္လာေျပာတာ ဘယ္သူမွတ္လုိ႔လဲ။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ မွန္ထဲမွာ ေပၚေနတဲ့ လူေပါ႔။ ဟြန္း… မုန္းစရာႀကီး။ ကဲကုိ ကဲတယ္။
မဒမ္ေပါကေတာ့ ေက်ာင္းတုန္းက က်ေနာ္တုိ႔ ႏွစ္ရဲ႕ Queen ေလ။ က်ေနာ္တုိ႔ မ်က္မျမင္ေက်ာင္း တက္ခဲ့ေလသလားလုိ႔ေတာ့ မိတ္ေဆြတုိ႔ ေက်းဇူးျပဳ၍ မေတြးၾကပါနဲ႔ေပါ႔။ မဒမ္ေပါရဲ႕ ေက်ာင္းတုန္းက ဆံပင္ပုံက ကုိေလးပြ ပုံနဲ႔။ ကင္တင္းမွာ ဆင္းၿပီး ေကသာကုိ တခ်က္ဝဲလုိက္ရင္ အားလုံး ေႂကြသြားတယ္။ ကင္တင္းမွာ ဝဲပ်ံေနတဲ့ ယင္ေကာင္ေတြကုိ ေျပာတာပါ။ ဆံပင္နဲ႔ ယမ္းမိလုိ႔။
ဘေလာ့ဂါ မသီတာ ေျပာသလုိ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ဟာ တမုိးတည္းေအာက္မွာ အတူေနၿပီး စားတဲ့ အာဟာရကလည္းတူေတာ့ ဥတုေတြ၊ အာဟာရေတြကပဲ ျပဳျပင္သလားမသိ။ ဒီေလာက္ အျဖဴအမဲ သဲကြဲေနတဲ့ က်ေနာ္တုိ႔ ေမာင္ႏွံကုိ တူတယ္လုိ႔ ေျပာတဲ့လူေတြလည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္။
ညားကာစက မဒမ္ေပါက ေျပာဖူးတယ္။ “ကိုကုိ… ခ်စ္ေလးက သူမ်ားမိန္းမေတြလုိ စိန္ေတြ၊ ေရႊေတြ၊ အဝတ္အစား၊ အသုံးအေဆာင္၊ အလွအပ ပစၥည္းေတြ စိတ္မဝင္စားဘူး။ အစားအေသာက္ကေလးပဲ တခုပဲ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ စားေနရရင္ ေက်နပ္ပါၿပီ၊ အဲဒါေလးတခုေတာ့ လုိက္ေလ်ာပါ”….လုိ႔ ကတိေတာင္းဖူးတယ္။
အဲဒီစကားၾကားရေတာ့ ေမာင္ေပါတုိ႔ ပုိက္ဆံေတြ အပီ စုမိေတာ့မယ္၊ မိန္းမ အရေတာ္ေလစြဆုိၿပီး ပီတိေတြ လႈိင္လႈိင္ျဖာခဲ့ဖူးတယ္။ အစားအေသာက္ေတာ့ ဘာကုန္မွာလဲ။ ဒီေတာ့ လုိက္ေလ်ာပါ႔မယ္။ ကတိေပးပါတယ္ကြယ္ေပါ႔။ အစားမွာ ေမာ္လၿမဳိင္ဆုိတဲ့အတုိင္း ေမာ္လၿမဳိင္သူဆုိေတာ့ ဒီေလာက္ေတာ့ ရွိေပမေပါ႔လုိ႔လည္း ေျဖေတြး ေတြးခဲ့သဗ်။
ဒါေပမယ့္ ေနာက္ေတာ့မွ သိရတာ။ မဒမ္ေပါတုိ႔ အမ်ဳိးက ႏွယ္ႏွယ္ရရ အမ်ဳိးမဟုတ္ဘူး။ “စားၿပီး ေဆးေသာက္တဲ့ အမ်ဳိး”တဲ့။ စာဖတ္သူမ်ား မရွင္းမွာ စုိးလုိ႔ နည္းနည္း ထပ္ေျပာျပပါမယ္။ သူတုိ႔အမ်ဳိးမွာ မတည့္တဲ့အစာ၊ ေရွာင္တဲ့အစာဆုိတာ ဘာဆုိ ဘာမွ မရွိဘူးတဲ့ ခင္ဗ်။ အစာမေၾကမယ့္ အစာဆုိလည္း စားၿပီး အစာေၾကေဆးေသာက္လုိက္တယ္။ ေသြးတက္မယ့္ အစာမ်ဳိးဆုိရင္လည္း စားၿပီး ေသြးက်ေဆးကုိ မွီဝဲလုိက္တယ္။ အိမ္မွာ အဲသည္လုိေသာက္ဖုိ႔ ေဆးမ်ဳိးစုံလည္း စုေဆာင္းထားတယ္။ ေကာင္းၾကပါေလေရာ။
ေမာင္ေပါရဲ႕ ဦးေႏွာက္ ပ႐ုိဆက္ဆာ က ေႏွးေတာ့ လက္ထပ္ၿပီး ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ေနမွ သေဘာေပါက္တယ္။ တကယ္ေတာ့ စိန္ေတြ ေရႊေတြ ဆုိတာက တခါတရံမွ ဝယ္တတ္ၾကတာျဖစ္လုိ႔ တခါတရံမွ ကုန္တတ္တာမ်ဳိးကလား။ အစားအေသာက္ကေတာ့ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ်ဆုိေတာ့….. က်ေနာ့္ချမာမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး ထိရွာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေမာင္ေပါ မဒမ့္ကုိ တခါတေလ အစားအေသာက္လုိင္းကေန စိန္ေရႊ၊ အဝတ္အစားလုိင္းကုိ အေျပာင္းအလဲေလးျဖစ္ေအာင္ ေျပာင္းၾကည့္ပါလားလုိ႔ ဖ်ားေယာင္းတုိက္တြန္းၾကည့္မိတယ္။ ဒါေပမယ့္ မဒမ္က “ဟင့္အင္း…ရတယ္။ မေျပာင္းေတာ့ပါဘူး။ စိန္ေတြ၊ ေရႊေတြက ကုိယ္ေသရင္ ကုိယ့္ေနာက္ပါမွာမဟုတ္ဘူး။ ေနာက္မိန္းမ ေကာင္းစားဖုိ႔ ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္” လုိ႔ ျပန္ေျပာတဲ့အတြက္ က်ေနာ့္မွာ အႀကံအုိက္ေနပါတယ္။
အဲဒါနဲ႔ပဲ က်ေနာ္လည္း အ႐ႈံးမရွိရေအာင္ သူနဲ႔အတူ ဘာမဆုိလုိက္စားရတယ္။ အရင္က ဒူးရင္းသီးဆုိ အနံ႕မခံႏုိင္တဲ့အညာသားဟာ အခု ဒူးရင္းသီးကုိေတာင္ က်ိတ္မွိတ္ၿပီး စားတယ္။ မဒမ္ရဲ႕ လက္သုံးစကားရွိတယ္။ “စားႏုိင္တုန္း ေကၽြးထားေနာ္။ ေနာင္ အိပ္ယာထဲလဲၿပီး မစားႏုိင္ေတာ့မွ ငါမေကၽြးလုိက္ရေလျခင္း ဆုိၿပီးေတာ့ ေနာင္တရေနမယ္”တဲ့။ ဒါနဲ႔ က်ေနာ္ကလည္း ျပန္ေျပာရပါတယ္။ “မင္း…. အခုေတာင္ တန္ေနၿပီပါကြာ” လုိ႔။
ဒီလုိနဲ႔ အစားမွာ တူလုိက္တာ အေသာက္တူတာမွာပါ ဂိတ္ဆုံးသြားတယ္။ ပထမေတာ့ မဒမ္ေပါကုိ ဘီယာအတူေသာက္ဖုိ႔ ဆြယ္လုိက္တယ္။ သူကလည္း ပါရမီရင့္သန္တဲ့အေလ်ာက္ ပထမ ဘီယာ၊ ေနာက္ေတာ့ ဝုိင္၊ ေနာက္ေတာ့ မာတီနီ၊ ေနာက္ေတာ့ ေကာ့ညက္၊ ေနာက္ေတာ့ ဝီစကီ (ဂ်က္ဒယ္နီယယ္၊ ခ်ီးဗတ္စ္၊ ဘလက္၊ ဘလူးေလဘယ္) စသျဖင့္ က်ေနာ့္ကုိေတာင္ ေက်ာ္တက္ခ်င္လုိ႔ မနည္း လမ္းပိတ္ထားရတယ္။ သူ႕အႀကဳိက္ဆုံးက ဘလူးေလဘယ္လ္ပါတဲ့။
အခုေတာ့ က်ေနာ့္အသည္းမေကာင္းလုိ႔ သိပ္မေသာက္ႏုိင္ေတာ့ဘူး။ မဒမ္ေပါအတြက္ေတာ့ ေၾကကြဲမုိးတိမ္ေပါ႔။ ဦးပုညစကားနဲ႔ ေျပာရမယ္ဆုိရင္….
“ဘဝေဟာင္းက၊ ငယ္ေပါင္းပီပီ၊ လည္ခ်င္းမွီ၍၊ တုိက္ဂါးပေညာင္၊ ဘီယာေခ်ာင္မွာ၊ ေဆြေမာင္နဲ႔မယ္၊ က်ီစယ္သမႈ၊ အျမည္းလု၍၊ ကယုကယင္၊ ခ်စ္တုန္႔တင္လ်က္၊ က်င္က်င္လည္လည္၊ ေပ်ာ္ခဲ့ဘူးသည္မ်ားကုိ၊ ႀကံစည္ေစ့ေစ့၊ တစိမ့္စိမ့္ေအာက္ေမ့၍၊ တေငြ႕ေငြ႕ဆင္ျခင္၊ ပူစကုိ ငင္မိလွ်င္၊ ပူပင္လယ္ေရ၊ လႈိင္းေဘာင္ဘင္ေဝေသာေၾကာင့္၊ မေျဖႏုိင္ မဆည္ႏုိင္၊ သည္းဆုိင္ေလာင္ျခစ္၊ က်မ်က္ရည္ ေခ်ာင္းျဖစ္ေအာင္ ေအာ္ဟစ္၍ငုိဆဲတြင္၊ နဂုိေသာက္ၿမဲ၊ ေမာင္ေပါရဲ႕လည္ဆြဲဟာ၊ ရင္ကြဲနာနဲ႔ တခါတရံမွ်သာ ေသာက္ရရွာေလသည္” လုိ႔ စပ္ရမလားမသိဘူး။
အဲဒါကေတာ့ လူမသိေသးတဲ့ ေမာင္ေပါနဲ႔ မဒမ္ေပါရဲ႕ အသြင္တူျခင္း မတူျခင္းေတြပါ။ ေအာက္မွာ မဒမ္ေပါနဲ႔ က်ေနာ္ရဲ႕ ငယ္ႏုစဥ္က (အခုလည္း ငယ္ပါတယ္) ႐ုပ္ပုံေလးေတြကုိ မျမင္ဘူးသူမ်ား ၾကည့္လုိ႔ရေအာင္ အမွတ္တရ ထည့္ေပးလုိက္ပါတယ္။
ဘေလာ့ဂါသက္ေဝ က်ပ္ေန… အဲေလ….ေက်နပ္မယ္ထင္ပါတယ္။ (မသက္ေဝ ၾကည့္ရတာ စကားလိမ္ေတြကုိ ေျပာင္းျပန္လွန္တာ မကၽြမ္းက်င္ဘူးထင္တယ္… ဟိဟိ။ ဟုိ စကားလိမ္ပုိ႔စ္တုန္းက က်ေနာ့္ကုိ ေက်းဇူးေတာင္ တင္လုိက္ေသးတယ္။ ဟီဟီဟီ။)
အေပၚကပုံႏွစ္ပုံက မဒမ္ေပါ ငယ္ငယ္က ပုံေလးေတြေလ။ မ်က္လုံးနက္နက္ကေလးနဲ႔ ခ်စ္စရာမေကာင္းဘူးလား။ သူ႕အေမ(က်ေနာ့္ေယာကၡမ)ကေတာ့ အဲဒါ ဓါတ္ပုံဆရာ ခဲထုိးထားလုိ႔ပါဆုိၿပီး အားေပးရွာတယ္။
က်ေနာ္ငယ္ငယ္က ဓါတ္ပုံဆရာ ရြာကုိလာတုန္း အစ္မႏွစ္ေယာက္နဲ႔အတူ ရြာထိပ္က လယ္ကြင္းေတြနားမွာ ႐ုိက္ထားတာ။ ဓါတ္ပုံအျဖဴအမဲ ေခတ္ကေပါ႔။ ဝတ္ထားတဲ့အက်ႌေတြက “မယ္ရက္ခုိး”ဆင္တ့ဲ။ အထက္မင္းလွၿမဳိ႕နယ္ထဲက စမ္းမႀကီး ဆုိတဲ့ ရြာကထြက္တာ။ ေဆာင္းတြင္းမွာ ဝတ္ရင္ ေႏြးတယ္။
ကုိေပါ ငယ္ငယ္တုန္းက ေတာ္ရွာပါတယ္ေတာ္ေရ႕...ေတာ္ရွာပါတယ္ေအ့...... ခုနစ္တန္း လူရည္ခၽြန္။ ငပလီ ေရႊဝါခ်ိဳင္စခန္းမွာ ႐ုိက္ထားတာ။ အဲသည္ကတည္းက လူက နည္းနည္းေတာ့ ႏြဲ႕ခ်င္သား။ ၾကည့္ပါလားလုိ႔.... ပုံကုိ။
မဒမ္ေပါ၊ သန္းသန္း၊ စန္းသီတာဦး(ရိေမ).......ေနာက္ဆုံးႏွစ္မွာ ႐ုိက္ထားတာ။
စက္မႈတကၠသုိလ္ျမက္ခင္းျပင္ေပၚမွာ။
(သိန္းေဆာင္၊ ေဇယ်ာသင္း၊ ကုိေပါ၊ ဝင္းေဇာ္ႏုိင္၊ ျမင့္လြင္ (ဝူးဝါး)၊ မ်ဳိးထြန္း၊ ေမာင္ေမာင္သန္႔၊ မုိးေဇာ္လြင္ (ပုံထဲတြင္ ရင္ေခါင္းအထိ ေျမမ်ဳိခံေနရသူ)၊ ရဲမုိးထြန္း၊ ဝင္းေမာင္ဦး)
မဒမ္ေပါ Extreme Makeover
အဲသည္တုန္းက လူေကာင္းေလး ကုိေပါ။ ဘုရားဒကာ ကုိေပါ။ ေသရည္ေသရက္ကုိ လွ်ာဖ်ားမွ်မတင္ဟု ေႂကြးေၾကာ္ခဲ့သူ။ အခုေတာ့ လွ်ာမထိ အာမထိ ေမာ့တယ္။ အာစရိယပူေဇာ္ပြဲမွာ ကန္ေတာ့ခ်ဳိး တုိင္ေပးေနပုံပါ။
(ဝင္းေမာင္ဦး၊ ဟန္သက္ေအာင္၊ ေဇယ်ာသင္း(ကြယ္လြန္)၊ ကုိေပါ၊ ဝင္းသိန္း၊ ေက်ာ္ေဌးႀကီး)
အီလက္ထရြန္းနစ္ေက်ာင္းသားမ်ားရဲ႕ စက္မႈျပပြဲတြင္။ (ေက်ာ္မုိးလတ္၊ ဦးၾကင္စုိး (ပါေမာကၡခ်ဳပ္)၊ ေဒါက္တာစန္းတင့္ (ဌာနမွဴး)၊ ဦးမ်ဳိးၾကည္(ကထိက)၊ ကုိေပါ၊ ေဒၚျမင့္ျမင့္(ဌာနမွဴး)၊ ဦးညီလွငယ္ (ဒု-ပါခ်ဳပ္)၊ ဦးသာလႈိင္ (အၿငိမ္းစား ဌာနမွဴး)၊ သိန္းေအာင္)
စက္မႈတကၠသုိလ္ ပင္မအေဆာက္အဦးႀကီးအတြင္း ၾသဘာလမ္းထိပ္မွာ (မ်ဳိးထြန္း၊ ေဇယ်ာသင္း၊ မုိးေဇာ္လြင္၊ ျမင့္လြင္ (ဝူးဝါး)၊ ေဇာ္ႏုိင္၊ ရဲမုိးထြန္း၊ ကုိေပါ၊ ေမာင္ေမာင္သန္႔၊ ဝင္းေဇာ္ႏုိင္၊ ဝင္းေမာင္ဦး)
ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသုိလ္ ဗုဒၶဘာသာမိသားစု ရန္ပုံေငြအတြက္ စပါကလင္ ေရာင္းေနေသာ ကုိေပါႏွင့္ မဒမ္ေပါ။ မဒမ္ေပါရဲ႕ ထုိစဥ္က ေကသာမွာ ခ်ဳပ္ညရီတြင္ ျဖဳတ္ခ်ည္းျမင္သည္ လူပင္ေလေလာ၊ တေစၦေလာ ဆုိသည့္ ကုိေလးပြ ဆံပင္မ်ဳိးေပါ႔။
ဂ်ီေဟာသူ မဒမ္ေပါရဲ႕ မထင္မွတ္ဘဲ ဟာသ ေျမာက္တဲ့ ဓါတ္ပုံတပုံ။ မ်က္ႏွာေပၚက ၾကယ္သီးေလးႏွစ္လုံးနဲ႔ အက်ႌေပၚက ၾကယ္သီးေတြ အလွခ်င္းၿပဳိင္ေနပုံေပါ႔... ဟီးဟီး.... ဆံပင္ပုံကေတာ့ အတန္းထဲမွာ စကၠဴျမႇားနဲ႔ပစ္ရင္ ဘယ္ေတာ့မွမလြဲတဲ့ ဆံပင္ပုံမ်ဳိးေပါ႔။
မေလးရွားမွာ အလုပ္လုပ္ခဲ့စဥ္က ပီနန္ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေရွ႕မွာ အမွတ္တရ (ေအာင္ခ်ဳိဦး၊ ကုိဉာဏ္စုိး၊ ညီညီေဇာ္မင္းနဲ႔ ကုိေပါ)
မဂၤလာပါ ခ်ရာမ။ မဒမ္ေပါ ဆရာမလုပ္စဥ္က။ ဘေလာ့ဂါ တီတီဆြိတုိ႔လုိေပါ႔။ အဲသည္တုန္းက ဘုန္းႀကီးမ်က္မွန္လုိလုိ ေရႊကုိင္းမ်က္မွန္ကုိ မဒမ္ေပါ တပ္လုိက္ေသးတယ္။ ခ်င္က်ားပူေရာက္မွ လူေတြ ဝိုင္းၾကည့္လြန္လြန္းလုိ႔ မ်က္မွန္လဲလုိက္ရတယ္။
စကၤာပူကုိ ေရာက္လာၿပီ။ MRT ေပၚမွာ။ အဲသည္ေခတ္က ရထားဆုိတာ အဲသည္လုိ ေခ်ာင္တာကြဲ႕။
ဒီလုိ အမွတ္တရ ေလးေတြ။
ဒီလုိ ခ်ိန္းဝိုင္းေလးေတြနဲ႔လည္း ဘဝကုိ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ၾကဘူးတယ္။ အခုေတာ့ သူမ်ားေတြ ဂ်က္အေၾကာင္းေရးရင္ သြားၿပီး သြားရည္က်႐ုံပဲ တတ္ႏုိင္ေတာ့တယ္။
ယခုလုိ က်ိက်ိတက္မခ်မ္းသာခင္ ဟုိးယခင္ဘဝက။ (Bird Park မွာ)
ဒါက ဖလင္ကင္မရာအသစ္ ဝယ္လာကာစက ညဖက္ႀကီး စမ္းထားတဲ့ပုံ။ အဲဒီအခ်ိန္က မဒမ္ေပါ စိတ္ေကာက္ေနပါတယ္။ အိပ္ခ်ိန္မွာ မအိပ္ရပဲ ကင္မရာအသစ္ကုိ မၿပီးႏုိင္ မစီးႏုိင္ ကလိ ေနလုိ႔ပါ။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ခံ ဘက္ဂေရာင္းအတြက္ တအိမ္လုံးမွာ ေနရာလုိက္ရွာတာ... ဘယ္ေနရာမွ ရွာမေတြဘူး။ ေနာက္ဆုံး အခန္းထဲက အိမ္သာတံခါးကို ဆြဲေစ့လုိက္ၿပီး ဒီေရွ႕မွာ လာရပ္ ဆုိေတာ့မွ... စိတ္ဆုိးေနတဲ့မဒမ္ေပါလည္း ဘက္ဂေရာင္းကုိၾကည့္ၿပီး မေအာင့္ႏုိင္ဘဲ တဟီးဟီး ရယ္ပါေတာ့တယ္။
အင္း… နိဒါန္းနဲ႔တင္ ခဲေတြ၊ ေျပာင္းဖူး႐ုိးေတြ ဝင္လာေတာ့မယ္။ ရီတာေျပာသလုိ လူခ်စ္လူခင္မ်ားေစတဲ့ ဂါထာဆုိတာ ဒါမ်ဳိးပဲျဖစ္ရမယ္။
ေနာက္တာပါဗ်ာ။ သူမ်ားေတြ မသိေသးတဲ့ က်ေနာ္တုိ႔ အေၾကာင္း အခ်ဳိ႕ကုိပဲ နည္းနည္းေလာက္ ေရးသားျပပါ႔မယ္။ ေအာက္ဆုံးမွာလည္း ဘေလာ့ဂါ ပန္ဒုိရာရဲ႕ တခါက ေတာင္းဆုိခ်က္အရ လက္လွမ္းမီသမွ် ဟုိးငယ္ငယ္က ဓါတ္ပုံေတြကစလုိ႔ ယခုအခ်ိန္ထိ ဓါတ္ပုံေတြကုိ တင္ေပးလုိက္ပါတယ္။ တခါပဲ ေတာင္းဆုိရတယ္။ ႏွစ္ခါေတာင္းဆုိစရာ မလုိတာကုိ သတိျပဳပါ။ က်ေနာ့္ ငယ္ငယ္က ဓါတ္ပုံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ မိဘေတြအိမ္ မီးထဲပါသြားတုန္းက ဆုံး႐ႈံးသြားပါတယ္။ အနာဂတ္ သမုိင္းပညာရွင္ေတြအတြက္ ႀကီးမားတဲ့ ဆုံး႐ႈံးမႈႀကီး ျဖစ္ေတာ့မွာပါပဲ…. သြပ္သြပ္သြပ္။
ကဲ…လာပါၿပီ။ မဒမ္ေပါနဲ႔ မတူတာက စေျပာရမယ္။ က်ေနာ္က သရဲမေၾကာက္တတ္ဘူး။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြမွာ သခ်ဳႋင္းကုန္းနဲ႔ မလွမ္းမကမ္းက ေျမပဲခင္းမွာ တေယာက္တည္း ညအိပ္ေစာင့္တတ္တယ္။ က်ေနာ့္မဒမ္ေပါကေတာ့ သရဲေၾကာက္တတ္တယ္ခင္ဗ်။ (အခု သူနဲ႔ေပါင္းၿပီး က်ေနာ္ေတာင္ နည္းနည္း ေၾကာက္တတ္ခ်င္သလုိလုိ ျဖစ္လာတယ္။)
မဒမ္ေပါ သရဲေၾကာက္မွန္းသိေတာ့ က်ေနာ္ေရာ၊ သမီးကပါ မဒမ့္ကုိ အၿမဲလုိလုိ စတတ္ ေနာက္တတ္တယ္ဗ်။ ဥပမာ ညဖက္မွာ မီးဖုိေခ်ာင္ထဲမွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ သူ႕ေနာက္ကုိ ေျခဖြနင္းသြားၿပီး ေနာက္ကေန အသံမထြက္ဘဲ စိန္းစိန္းႀကီး စုိက္ၾကည့္ေနတာမ်ဳိးေပါ႔။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္အခ်ိန္ေနာက္ေနာက္ အရမ္းစိတ္ဆုိးတတ္တယ္ဗ်။ လူေသအေလာင္းေတြ ဘာေတြဆုိလည္း သူက အရမ္းေၾကာက္တာ။
ဒီေတာ့ က်ေနာ္ကလည္း မဒမ့္ကုိ တကူးတက မွာရတယ္။ က်ေနာ္ေသရင္ ခ်က္ခ်င္း မီးမသၿဂဳိဟ္ဖုိ႔၊ အိမ္မွာ အနည္းဆုံး သုံးရက္ေလာက္ေတာ့ ဆက္ထားဖုိ႔၊ အဲသည္သုံးရက္အတြင္းမွာလည္း ေနာက္ဆုံးလုိက္ေလ်ာျခင္းအေနနဲ႔ အေလာင္းေဘးနားမွာ အၿမဲ ေစာင့္အိပ္ေပးဖုိ႔၊ မဟုတ္ရင္ အေလာင္းအေနနဲ႔ အထီးက်န္ အားငယ္မွာကုိ စုိးရိမ္မိတဲ့အေၾကာင္းေတြ ညဖက္ေတြမွာ ေရြးၿပီး တဖြဖြ မွာၾကားရပါတယ္။ မဒမ္က ျပန္ေျပာတယ္။ “မင္း… ဒီေလာက္ဝေနတာ။ ဝတဲ့လူေတြက ေသရင္ အပုပ္ျမန္တယ္။ ဒီေတာ့ ေန႔မကူးဘဲ ခ်က္ခ်င္း သၿဂဳိဟ္မယ္”တဲ့။ ရက္စက္ပုံက။ နည္းနည္းမွ မၾကင္နာဘူး။
ဒီေလာက္ အေလာင္းေၾကာက္တဲ့ မဒမ္ေပါအတြက္ စိတ္မသက္သာစရာ ကုိးလုိ႔ကန္႔လန္႔ အျဖစ္တခု ႀကဳံရပါေသးတယ္။ ဒီလုိပါ…. တခါက ႏုိင္ငံျခားသား အသိတေယာက္ရဲ႕ ညီဝမ္းကြဲေလး ဆုံးသြားတယ္။ ျမန္မာလုိဆုိရင္ အစိမ္းေသ ေသတယ္ပဲ ဆုိပါစုိ႔ရဲ႕။ ေသသူဟာ တခါမွ မသိမျမင္ခဲ့ဘူးတဲ့ တစိမ္းတေယာက္ ျဖစ္ေနေပမယ့္ မိတ္ေဆြရဲ႕ ညီဝမ္းကြဲဆုိေတာ့ အိပ္ခ်္ဒီဘီ တုိက္ေအာက္မွာ လုပ္တဲ့ အဲဒီ အသုဘကုိ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ သြားၾကပါတယ္။ ပထမေတာ့ ေအာက္မွာ ေနၾကာစိစား၊ အေအးေသာက္၊ ထုံးစံအတုိင္း တျခား သိတဲ့လူေတြနဲ႔ ေတာ္ကီေလးေတြ ပြားရတာေပါ႔ေလ။
ခဏေနေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔အသိက အားလုံးကုိ တုိက္တြန္းတယ္။ တုိက္အေပၚထပ္မွာ ေသဆုံးသူရဲ႕ မိခင္ (သူ႕အေဒၚ) ရွိတယ္။ တသုတ္ခ်င္း အေပၚကုိ တက္သြားၿပီး အားေပးလုိက္ၾကရေအာင္တဲ့။ ဟုတ္တာေပါ႔။ လုပ္သင့္တာေပါ႔။ လုပ္ရမွာေပါ႔။ အဲဒါနဲ႔ က်ေနာ္က ေရွ႕ဆုံးကေန ဦးေဆာင္တက္ခဲ့တယ္။ မဒမ္က ေနာက္နားမွာ တျခားသူေတြနဲ႔ စကားေျပာရင္း လုိက္ပါလာတယ္။ အိမ္ထဲဝင္ကာနီး ေကာ္ရစ္ဒါမွာ ဆုိဖာေတြ၊ ထုိင္ခုံေတြ အျပင္ထုတ္ထားတာကိုေတြ႕ေတာ့ က်ေနာ္လည္း သံသယရွိလုိ႔ ေကာ္ရစ္ဒါကေန ဟထားတဲ့ တ႐ုပ္ကပ္ကတဆင့္ ဧည့္ခန္းထဲကုိ လွမ္းလည္း ၾကည့္လုိက္ေရာ… လားလား… အေလာင္းကုိ ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ အစန္႔သား ခင္းက်င္း ခ်ထားတာေတြ႕ရတယ္။
ဒါနဲ႔ က်ေနာ္က မဒမ့္ကုိ လွမ္း သတိေပးရတယ္။ “ခ်စ္ေလးေရ… အခန္းထဲမွာ အေလာင္းရွိေနတယ္ေနာ္။ လန္႔မသြားနဲ႔ဦး” လုိ႔။ မဒမ္က ေနာက္မွာ အမ်ဳိးသမီးတေယာက္နဲ႔ စကားေဖာင္ေနေတာ့ က်ေနာ္ေျပာတာကုိ မၾကားဘူးဗ်။
ေရွ႕ဆုံးကေန အိမ္ထဲဝင္လုိက္ေတာ့ တံခါးေသာ့ကို ပူးခ်ည္ထားတဲ့ သံႀကဳိးစနဲ႔ ျခစ္မိၿပီး က်ေနာ့္လက္မွာ ေသြးနည္းနည္းစုိ႔သြားလုိ႔ အယူမသည္းဘူးဆုိတဲ့လူလည္း ထိတ္ကနဲျဖစ္ၿပီး နည္းနည္းေတာ့ စိတ္မသက္မသာ ျဖစ္သြားေသးတယ္။
ထင္တဲ့အတုိင္း မဒမ္က ဝင္ဝင္ခ်င္းမွာ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ အေလာင္းႀကီးကုိ ဘြားကနဲျမင္လုိက္ေတာ့ သူ႕မ်က္ႏွာဟာ သရဲအေျခာက္ခံလုိက္ရသူလုိ ျဖဴဖတ္ျဖဴေလ်ာ္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေလး ေျခာက္ျခားသြားပုံရတယ္။ ဒါေပမယ့္ နာမည္က ဟန္သူ ဆုိတဲ့အတုိင္း ဟန္မပ်က္ေပါ႔ေလ။ မာန္တင္းၿပီး က်ေနာ့္ေဘးမွာ လာရပ္တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔အားလုံး ဆယ့္ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ရွိမယ္။ အေလာင္းပတ္ပတ္လည္မွာ ဝုိင္းၿပီး မတ္တတ္ရပ္ရင္း အသုဘ ႐ႈၾကတယ္ေပါ႔။
ပန္းနဲ႔ အေမႊးတုိင္နံ႔ေတြက အခန္းတခုလုံးကုိ စူးစူးရွရွ လႊမ္းၿခဳံထားတယ္။ ၾကမ္းျပင္ေပၚက အေလာင္းမွာ မ်က္ႏွာ၊ လည္ပင္းနဲ႔႔ လက္ကေလးေတြသာ ေဖာ္ထားၿပီး က်န္တာကေတာ့ ပိတ္ျဖဴနဲ႔ ပတ္၊ ကုိယ္ေပၚမွာ ပန္းေတြ က်ဳိးတုိ႔က်ဲတဲ လႊမ္းထားတယ္။ မ်က္ႏွာက ျပင္ထားေပမယ့္ နည္းနည္းေလး ျပာခ်င္ေနၿပီ။ သူတုိ႔ဘာသာစကားနဲ႔ ဘုရားစာလုိ႔ ထင္ရတဲ့ မႏၱာန္တပုိဒ္ကုိ ကက္ဆက္ကေန ထပ္ဖန္တလဲလဲ ရြတ္ေနတယ္။ “ဥဳံ…..ကြိစိနံကြ တကြမ္ကြ” ဆုိတာမ်ဳိးေပါ႔။ က်ေနာ္တုိ႔ေတြက တေယာက္ခ်င္း အေလာင္းရဲ႕ ေျခရင္းမွာ ခ်ေပးထားတဲ့ ခြက္ထဲက ပန္းပြင့္ေလးေတြကုိ ယူၿပီး အေလာင္းေပၚမွာ ႀကဲျဖန္႔ ခ်ေပးရတယ္။
အသိကေတာ့ သူ႕ညီဝမ္းကြဲကုိ ေတာ္ေတာ္ခ်စ္ပုံရတယ္။ ေသသူရဲ႕ ပါးကေလးကုိ စမ္းၾကည့္လုိက္။ ဆံစေလးကုိ သပ္ေပးလုိက္။ လက္ကေလးကုိ ကုိင္လုိက္နဲ႔ေပါ႔ေလ။ ၿပီးေတာ့ မဒမ္နဲ႔ က်ေနာ့္ဖက္ကုိ လွည့္ၿပီး “လာလာ…. ေအာင္နဲ႔ ဟန္။ လာကုိင္ၾကည့္လွည့္။ ဘယ္လုိမွ သေဘာမထားဘူး။ ထိလုိ႔ရတယ္။ ကုိင္လုိ႔ရတယ္” ဆုိတဲ့အေၾကာင္းကုိ သုံးႀကိမ္ထက္မနည္း လွည့္ေခၚၿပီး တုိက္တြန္းပါတယ္။ က်ေနာ္ကလည္း ေစာေစာက ျခစ္မိလုိ႔ ေသြးစုိ႔ေနတဲ့လက္နဲ႔ သြားထိရမွာကို ဝန္ေလးေနတယ္။ မဒမ္ေပါ မ်က္ႏွာကုိ ၾကည့္ရတာလည္း ၿပဳိေတာ့မယ့္ မုိးလုိပါပဲ။ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ အႀကံအုိက္ေနၾကတယ္။ ျငင္းရမွာလည္း အားနာစရာႀကီးးမုိ႔လား။ က်န္တဲ့ လူေတြကလည္း ဘယ္သူမွေတာ့ သြားကုိင္မၾကည့္ၾကပါဘူး။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ေသဆုံးသူရဲ႕ အေမျဖစ္ဟန္တူသူ မီးဖုိထဲက ထြက္လာတာေတြ႕ရတဲ့အတြက္ ဝမ္းနည္းေၾကာင္း သြားၿပီး စကားေျပာၾကတယ္။ ခဏေနေတာ့ ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ျပန္လာခဲ့ၾကတယ္။ မဒမ္ေပါ ၾကည့္ရတာ တကၠစီေပၚေရာက္မွ အသက္ဝဝ ရွဴႏုိင္ပုံပဲ။
ညဖက္ေရာက္ေတာ့ က်ေနာ္က အိပ္ယာေပၚမွာ ခပ္ေတာင့္ေတာင့္ စန္႔စန္႔ႀကီးလွဲၿပီး မဒမ့္ကုိ “လာ…. ဟန္။ ထိၾကည့္၊ ကုိင္ၾကည့္လုိ႔ရတယ္” ဆုိတဲ့ ေန႔လည္က မိတ္ေဆြရဲ႕ အသံမ်ဳိးနဲ႔ ေျပာမိလုိ႔ အဲဒီညက မဒမ္ေပါ စိတ္ဆုိးတာ ခံလုိက္ရေသးတယ္။ (စကားစပ္မိလုိ႔ ေျပာရရင္ မုိးမခ ဝက္ဆုိက္က ဆရာသမားမ်ားဟာ အသုဘအခမ္းအနားေတြအေၾကာင္း ေဖာ္ျပတဲ့အခါတုိင္းမွာ လူေသအေလာင္းေတြကုိ မေမ့မေလ်ာ့ မ်က္ႏွာအနီးကပ္ ေဖာ္ျပရတတ္ၾကတာကုိ ေတြ႕ရတယ္။)
ဒါကေတာ့ မဒမ္ေပါနဲ႔ က်ေနာ္ရဲ႕ အသြင္မတူပုံေတြထဲက တခ်က္ေပါ႔။
တကယ္ေတာ့ အစအေနာက္ သန္ပုံမွာ လင္မယားႏွစ္ေယာက္စလုံး အသြင္တူပါတယ္။ မဒမ္ေပါဆုိရင္ က်ေနာ္တခါက ေလနဲ႔ဝမ္း မကြဲတာေလးေတာင္ ခ်မ္းသာမေပးဘူး။ ေအာက္ပါအတုိင္း ကဗ်ာစပ္ၿပီး က်ေနာ့္ကုိ ေနာက္လုိက္ေသးတယ္။ သူမ်ားကုိ ေနာက္ဖုိ႔အေရး… မစင္ ေနရာက ဝင္ၿပီး ခံစားေရးတာ။
" သြားခြင့္ျပဳပါ....သခင္ "
* သခင့္အပါး
အစိုင္အခဲဘဝနဲ႕ ကိုယ့္ရပ္တည္မႈဟာ
မေန႔ကစလို႔ ပ်က္သုဥ္း
အရည္ဘဝ လံုးလံုးေရာက္ခဲ့ၿပီ....။
* သခင္နာက်င္မယ္မွန္းသိေပမယ့္
မဆင္မျခင္ ထြက္ေပါက္႐ွာ
'ေလ'အလာကို ေစာင့္မိခဲ့တဲ့ကိုယ့္ကို
ခြင့္လႊတ္ပါ....သခင္။
* ဒီလိုနဲ႔ေစာင့္ေနတုန္း...
ေဟာဟိုက 'ေလ'တလံုး
ျဗဳန္းကနဲဆို..ေပၚအလာ
ပုန္းခိုကာ လိုက္လို႔သြား
အျပင္ဘက္နားအေရာက္မွာေတာ့
တုန္ခါေနတဲ့ သခင့္အသံ
မပီမသ ၾကားလိုက္မိတာက...
"ဟာ...ထြက္ကုန္ပဟ"...တဲ့"
မဒမ္ေပါ
23 Nov 2007
ကဲ... ဘယ္ေလာက္ဆုိးတဲ့ မဒမ္ေပါလဲဆုိတာ။
႐ုပ္ရည္အားျဖင့္ေရာ…။
က်ေနာ္က အညာသား။ အသားအေရာင္လွတယ္။ အေနာက္တုိင္းသားလူျဖဴေတြဆုိ က်ေနာ့္လုိ အသားအေရာင္မ်ဳိးကုိ လုိခ်င္လြန္းလုိ႔ ပင္လယ္ကမ္းေျခမွာ တေနကုန္တေနခန္းဆင္းၿပီး ေနလွန္းၾကပ္တင္တာေတာင္ လုိက္မမွီတဲ့ အသားအေရာင္မ်ဳိး။ ေၾကးနီေရာင္ အသားအေရာင္္ေပါ႔။ အဲ…အဲ ျပည့္စုံေအာင္ ေျပာရရင္ ေၾကးနီေရာင္မွာမွ ခဲမျဖဴတုိ႔ အၿဖဳိက္နက္တုိ႔ ေတာ္ေတာ္ေလးေရာစြက္တဲ့ ေၾကးနီေရာင္မ်ဳိး။
႐ုပ္ရည္ကေတာ့ “ကုိေပါက ဗမာေခ်ာ ေခ်ာၿပီး ၾကည့္ေကာင္းတယ္” တဲ့။ တခါက ကုိယ့္ကုိ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ ေစ့ေစ့ၾကည့္ၿပီး အဲသလုိ ေပၚတင္ႀကီး လာေျပာခ်လုိက္တာ မ်က္ႏွာမထားတတ္ေအာင္ပဲ ရွက္သြားခဲ့ဖူးတယ္။ အဲသည္လုိ ေျဗာင္လာေျပာတာ ဘယ္သူမွတ္လုိ႔လဲ။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ မွန္ထဲမွာ ေပၚေနတဲ့ လူေပါ႔။ ဟြန္း… မုန္းစရာႀကီး။ ကဲကုိ ကဲတယ္။
မဒမ္ေပါကေတာ့ ေက်ာင္းတုန္းက က်ေနာ္တုိ႔ ႏွစ္ရဲ႕ Queen ေလ။ က်ေနာ္တုိ႔ မ်က္မျမင္ေက်ာင္း တက္ခဲ့ေလသလားလုိ႔ေတာ့ မိတ္ေဆြတုိ႔ ေက်းဇူးျပဳ၍ မေတြးၾကပါနဲ႔ေပါ႔။ မဒမ္ေပါရဲ႕ ေက်ာင္းတုန္းက ဆံပင္ပုံက ကုိေလးပြ ပုံနဲ႔။ ကင္တင္းမွာ ဆင္းၿပီး ေကသာကုိ တခ်က္ဝဲလုိက္ရင္ အားလုံး ေႂကြသြားတယ္။ ကင္တင္းမွာ ဝဲပ်ံေနတဲ့ ယင္ေကာင္ေတြကုိ ေျပာတာပါ။ ဆံပင္နဲ႔ ယမ္းမိလုိ႔။
ဘေလာ့ဂါ မသီတာ ေျပာသလုိ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ဟာ တမုိးတည္းေအာက္မွာ အတူေနၿပီး စားတဲ့ အာဟာရကလည္းတူေတာ့ ဥတုေတြ၊ အာဟာရေတြကပဲ ျပဳျပင္သလားမသိ။ ဒီေလာက္ အျဖဴအမဲ သဲကြဲေနတဲ့ က်ေနာ္တုိ႔ ေမာင္ႏွံကုိ တူတယ္လုိ႔ ေျပာတဲ့လူေတြလည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားပါတယ္။
ညားကာစက မဒမ္ေပါက ေျပာဖူးတယ္။ “ကိုကုိ… ခ်စ္ေလးက သူမ်ားမိန္းမေတြလုိ စိန္ေတြ၊ ေရႊေတြ၊ အဝတ္အစား၊ အသုံးအေဆာင္၊ အလွအပ ပစၥည္းေတြ စိတ္မဝင္စားဘူး။ အစားအေသာက္ကေလးပဲ တခုပဲ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ စားေနရရင္ ေက်နပ္ပါၿပီ၊ အဲဒါေလးတခုေတာ့ လုိက္ေလ်ာပါ”….လုိ႔ ကတိေတာင္းဖူးတယ္။
အဲဒီစကားၾကားရေတာ့ ေမာင္ေပါတုိ႔ ပုိက္ဆံေတြ အပီ စုမိေတာ့မယ္၊ မိန္းမ အရေတာ္ေလစြဆုိၿပီး ပီတိေတြ လႈိင္လႈိင္ျဖာခဲ့ဖူးတယ္။ အစားအေသာက္ေတာ့ ဘာကုန္မွာလဲ။ ဒီေတာ့ လုိက္ေလ်ာပါ႔မယ္။ ကတိေပးပါတယ္ကြယ္ေပါ႔။ အစားမွာ ေမာ္လၿမဳိင္ဆုိတဲ့အတုိင္း ေမာ္လၿမဳိင္သူဆုိေတာ့ ဒီေလာက္ေတာ့ ရွိေပမေပါ႔လုိ႔လည္း ေျဖေတြး ေတြးခဲ့သဗ်။
ဒါေပမယ့္ ေနာက္ေတာ့မွ သိရတာ။ မဒမ္ေပါတုိ႔ အမ်ဳိးက ႏွယ္ႏွယ္ရရ အမ်ဳိးမဟုတ္ဘူး။ “စားၿပီး ေဆးေသာက္တဲ့ အမ်ဳိး”တဲ့။ စာဖတ္သူမ်ား မရွင္းမွာ စုိးလုိ႔ နည္းနည္း ထပ္ေျပာျပပါမယ္။ သူတုိ႔အမ်ဳိးမွာ မတည့္တဲ့အစာ၊ ေရွာင္တဲ့အစာဆုိတာ ဘာဆုိ ဘာမွ မရွိဘူးတဲ့ ခင္ဗ်။ အစာမေၾကမယ့္ အစာဆုိလည္း စားၿပီး အစာေၾကေဆးေသာက္လုိက္တယ္။ ေသြးတက္မယ့္ အစာမ်ဳိးဆုိရင္လည္း စားၿပီး ေသြးက်ေဆးကုိ မွီဝဲလုိက္တယ္။ အိမ္မွာ အဲသည္လုိေသာက္ဖုိ႔ ေဆးမ်ဳိးစုံလည္း စုေဆာင္းထားတယ္။ ေကာင္းၾကပါေလေရာ။
ေမာင္ေပါရဲ႕ ဦးေႏွာက္ ပ႐ုိဆက္ဆာ က ေႏွးေတာ့ လက္ထပ္ၿပီး ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ေနမွ သေဘာေပါက္တယ္။ တကယ္ေတာ့ စိန္ေတြ ေရႊေတြ ဆုိတာက တခါတရံမွ ဝယ္တတ္ၾကတာျဖစ္လုိ႔ တခါတရံမွ ကုန္တတ္တာမ်ဳိးကလား။ အစားအေသာက္ကေတာ့ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ်ဆုိေတာ့….. က်ေနာ့္ချမာမွာ ေတာ္ေတာ္ေလး ထိရွာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေမာင္ေပါ မဒမ့္ကုိ တခါတေလ အစားအေသာက္လုိင္းကေန စိန္ေရႊ၊ အဝတ္အစားလုိင္းကုိ အေျပာင္းအလဲေလးျဖစ္ေအာင္ ေျပာင္းၾကည့္ပါလားလုိ႔ ဖ်ားေယာင္းတုိက္တြန္းၾကည့္မိတယ္။ ဒါေပမယ့္ မဒမ္က “ဟင့္အင္း…ရတယ္။ မေျပာင္းေတာ့ပါဘူး။ စိန္ေတြ၊ ေရႊေတြက ကုိယ္ေသရင္ ကုိယ့္ေနာက္ပါမွာမဟုတ္ဘူး။ ေနာက္မိန္းမ ေကာင္းစားဖုိ႔ ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္” လုိ႔ ျပန္ေျပာတဲ့အတြက္ က်ေနာ့္မွာ အႀကံအုိက္ေနပါတယ္။
အဲဒါနဲ႔ပဲ က်ေနာ္လည္း အ႐ႈံးမရွိရေအာင္ သူနဲ႔အတူ ဘာမဆုိလုိက္စားရတယ္။ အရင္က ဒူးရင္းသီးဆုိ အနံ႕မခံႏုိင္တဲ့အညာသားဟာ အခု ဒူးရင္းသီးကုိေတာင္ က်ိတ္မွိတ္ၿပီး စားတယ္။ မဒမ္ရဲ႕ လက္သုံးစကားရွိတယ္။ “စားႏုိင္တုန္း ေကၽြးထားေနာ္။ ေနာင္ အိပ္ယာထဲလဲၿပီး မစားႏုိင္ေတာ့မွ ငါမေကၽြးလုိက္ရေလျခင္း ဆုိၿပီးေတာ့ ေနာင္တရေနမယ္”တဲ့။ ဒါနဲ႔ က်ေနာ္ကလည္း ျပန္ေျပာရပါတယ္။ “မင္း…. အခုေတာင္ တန္ေနၿပီပါကြာ” လုိ႔။
ဒီလုိနဲ႔ အစားမွာ တူလုိက္တာ အေသာက္တူတာမွာပါ ဂိတ္ဆုံးသြားတယ္။ ပထမေတာ့ မဒမ္ေပါကုိ ဘီယာအတူေသာက္ဖုိ႔ ဆြယ္လုိက္တယ္။ သူကလည္း ပါရမီရင့္သန္တဲ့အေလ်ာက္ ပထမ ဘီယာ၊ ေနာက္ေတာ့ ဝုိင္၊ ေနာက္ေတာ့ မာတီနီ၊ ေနာက္ေတာ့ ေကာ့ညက္၊ ေနာက္ေတာ့ ဝီစကီ (ဂ်က္ဒယ္နီယယ္၊ ခ်ီးဗတ္စ္၊ ဘလက္၊ ဘလူးေလဘယ္) စသျဖင့္ က်ေနာ့္ကုိေတာင္ ေက်ာ္တက္ခ်င္လုိ႔ မနည္း လမ္းပိတ္ထားရတယ္။ သူ႕အႀကဳိက္ဆုံးက ဘလူးေလဘယ္လ္ပါတဲ့။
အခုေတာ့ က်ေနာ့္အသည္းမေကာင္းလုိ႔ သိပ္မေသာက္ႏုိင္ေတာ့ဘူး။ မဒမ္ေပါအတြက္ေတာ့ ေၾကကြဲမုိးတိမ္ေပါ႔။ ဦးပုညစကားနဲ႔ ေျပာရမယ္ဆုိရင္….
“ဘဝေဟာင္းက၊ ငယ္ေပါင္းပီပီ၊ လည္ခ်င္းမွီ၍၊ တုိက္ဂါးပေညာင္၊ ဘီယာေခ်ာင္မွာ၊ ေဆြေမာင္နဲ႔မယ္၊ က်ီစယ္သမႈ၊ အျမည္းလု၍၊ ကယုကယင္၊ ခ်စ္တုန္႔တင္လ်က္၊ က်င္က်င္လည္လည္၊ ေပ်ာ္ခဲ့ဘူးသည္မ်ားကုိ၊ ႀကံစည္ေစ့ေစ့၊ တစိမ့္စိမ့္ေအာက္ေမ့၍၊ တေငြ႕ေငြ႕ဆင္ျခင္၊ ပူစကုိ ငင္မိလွ်င္၊ ပူပင္လယ္ေရ၊ လႈိင္းေဘာင္ဘင္ေဝေသာေၾကာင့္၊ မေျဖႏုိင္ မဆည္ႏုိင္၊ သည္းဆုိင္ေလာင္ျခစ္၊ က်မ်က္ရည္ ေခ်ာင္းျဖစ္ေအာင္ ေအာ္ဟစ္၍ငုိဆဲတြင္၊ နဂုိေသာက္ၿမဲ၊ ေမာင္ေပါရဲ႕လည္ဆြဲဟာ၊ ရင္ကြဲနာနဲ႔ တခါတရံမွ်သာ ေသာက္ရရွာေလသည္” လုိ႔ စပ္ရမလားမသိဘူး။
အဲဒါကေတာ့ လူမသိေသးတဲ့ ေမာင္ေပါနဲ႔ မဒမ္ေပါရဲ႕ အသြင္တူျခင္း မတူျခင္းေတြပါ။ ေအာက္မွာ မဒမ္ေပါနဲ႔ က်ေနာ္ရဲ႕ ငယ္ႏုစဥ္က (အခုလည္း ငယ္ပါတယ္) ႐ုပ္ပုံေလးေတြကုိ မျမင္ဘူးသူမ်ား ၾကည့္လုိ႔ရေအာင္ အမွတ္တရ ထည့္ေပးလုိက္ပါတယ္။
ဘေလာ့ဂါသက္ေဝ က်ပ္ေန… အဲေလ….ေက်နပ္မယ္ထင္ပါတယ္။ (မသက္ေဝ ၾကည့္ရတာ စကားလိမ္ေတြကုိ ေျပာင္းျပန္လွန္တာ မကၽြမ္းက်င္ဘူးထင္တယ္… ဟိဟိ။ ဟုိ စကားလိမ္ပုိ႔စ္တုန္းက က်ေနာ့္ကုိ ေက်းဇူးေတာင္ တင္လုိက္ေသးတယ္။ ဟီဟီဟီ။)
အေပၚကပုံႏွစ္ပုံက မဒမ္ေပါ ငယ္ငယ္က ပုံေလးေတြေလ။ မ်က္လုံးနက္နက္ကေလးနဲ႔ ခ်စ္စရာမေကာင္းဘူးလား။ သူ႕အေမ(က်ေနာ့္ေယာကၡမ)ကေတာ့ အဲဒါ ဓါတ္ပုံဆရာ ခဲထုိးထားလုိ႔ပါဆုိၿပီး အားေပးရွာတယ္။
က်ေနာ္ငယ္ငယ္က ဓါတ္ပုံဆရာ ရြာကုိလာတုန္း အစ္မႏွစ္ေယာက္နဲ႔အတူ ရြာထိပ္က လယ္ကြင္းေတြနားမွာ ႐ုိက္ထားတာ။ ဓါတ္ပုံအျဖဴအမဲ ေခတ္ကေပါ႔။ ဝတ္ထားတဲ့အက်ႌေတြက “မယ္ရက္ခုိး”ဆင္တ့ဲ။ အထက္မင္းလွၿမဳိ႕နယ္ထဲက စမ္းမႀကီး ဆုိတဲ့ ရြာကထြက္တာ။ ေဆာင္းတြင္းမွာ ဝတ္ရင္ ေႏြးတယ္။
ကုိေပါ ငယ္ငယ္တုန္းက ေတာ္ရွာပါတယ္ေတာ္ေရ႕...ေတာ္ရွာပါတယ္ေအ့...... ခုနစ္တန္း လူရည္ခၽြန္။ ငပလီ ေရႊဝါခ်ိဳင္စခန္းမွာ ႐ုိက္ထားတာ။ အဲသည္ကတည္းက လူက နည္းနည္းေတာ့ ႏြဲ႕ခ်င္သား။ ၾကည့္ပါလားလုိ႔.... ပုံကုိ။
မဒမ္ေပါ၊ သန္းသန္း၊ စန္းသီတာဦး(ရိေမ).......ေနာက္ဆုံးႏွစ္မွာ ႐ုိက္ထားတာ။
စက္မႈတကၠသုိလ္ျမက္ခင္းျပင္ေပၚမွာ။
(သိန္းေဆာင္၊ ေဇယ်ာသင္း၊ ကုိေပါ၊ ဝင္းေဇာ္ႏုိင္၊ ျမင့္လြင္ (ဝူးဝါး)၊ မ်ဳိးထြန္း၊ ေမာင္ေမာင္သန္႔၊ မုိးေဇာ္လြင္ (ပုံထဲတြင္ ရင္ေခါင္းအထိ ေျမမ်ဳိခံေနရသူ)၊ ရဲမုိးထြန္း၊ ဝင္းေမာင္ဦး)
မဒမ္ေပါ Extreme Makeover
အဲသည္တုန္းက လူေကာင္းေလး ကုိေပါ။ ဘုရားဒကာ ကုိေပါ။ ေသရည္ေသရက္ကုိ လွ်ာဖ်ားမွ်မတင္ဟု ေႂကြးေၾကာ္ခဲ့သူ။ အခုေတာ့ လွ်ာမထိ အာမထိ ေမာ့တယ္။ အာစရိယပူေဇာ္ပြဲမွာ ကန္ေတာ့ခ်ဳိး တုိင္ေပးေနပုံပါ။
(ဝင္းေမာင္ဦး၊ ဟန္သက္ေအာင္၊ ေဇယ်ာသင္း(ကြယ္လြန္)၊ ကုိေပါ၊ ဝင္းသိန္း၊ ေက်ာ္ေဌးႀကီး)
အီလက္ထရြန္းနစ္ေက်ာင္းသားမ်ားရဲ႕ စက္မႈျပပြဲတြင္။ (ေက်ာ္မုိးလတ္၊ ဦးၾကင္စုိး (ပါေမာကၡခ်ဳပ္)၊ ေဒါက္တာစန္းတင့္ (ဌာနမွဴး)၊ ဦးမ်ဳိးၾကည္(ကထိက)၊ ကုိေပါ၊ ေဒၚျမင့္ျမင့္(ဌာနမွဴး)၊ ဦးညီလွငယ္ (ဒု-ပါခ်ဳပ္)၊ ဦးသာလႈိင္ (အၿငိမ္းစား ဌာနမွဴး)၊ သိန္းေအာင္)
စက္မႈတကၠသုိလ္ ပင္မအေဆာက္အဦးႀကီးအတြင္း ၾသဘာလမ္းထိပ္မွာ (မ်ဳိးထြန္း၊ ေဇယ်ာသင္း၊ မုိးေဇာ္လြင္၊ ျမင့္လြင္ (ဝူးဝါး)၊ ေဇာ္ႏုိင္၊ ရဲမုိးထြန္း၊ ကုိေပါ၊ ေမာင္ေမာင္သန္႔၊ ဝင္းေဇာ္ႏုိင္၊ ဝင္းေမာင္ဦး)
ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသုိလ္ ဗုဒၶဘာသာမိသားစု ရန္ပုံေငြအတြက္ စပါကလင္ ေရာင္းေနေသာ ကုိေပါႏွင့္ မဒမ္ေပါ။ မဒမ္ေပါရဲ႕ ထုိစဥ္က ေကသာမွာ ခ်ဳပ္ညရီတြင္ ျဖဳတ္ခ်ည္းျမင္သည္ လူပင္ေလေလာ၊ တေစၦေလာ ဆုိသည့္ ကုိေလးပြ ဆံပင္မ်ဳိးေပါ႔။
ဂ်ီေဟာသူ မဒမ္ေပါရဲ႕ မထင္မွတ္ဘဲ ဟာသ ေျမာက္တဲ့ ဓါတ္ပုံတပုံ။ မ်က္ႏွာေပၚက ၾကယ္သီးေလးႏွစ္လုံးနဲ႔ အက်ႌေပၚက ၾကယ္သီးေတြ အလွခ်င္းၿပဳိင္ေနပုံေပါ႔... ဟီးဟီး.... ဆံပင္ပုံကေတာ့ အတန္းထဲမွာ စကၠဴျမႇားနဲ႔ပစ္ရင္ ဘယ္ေတာ့မွမလြဲတဲ့ ဆံပင္ပုံမ်ဳိးေပါ႔။
မေလးရွားမွာ အလုပ္လုပ္ခဲ့စဥ္က ပီနန္ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေရွ႕မွာ အမွတ္တရ (ေအာင္ခ်ဳိဦး၊ ကုိဉာဏ္စုိး၊ ညီညီေဇာ္မင္းနဲ႔ ကုိေပါ)
မဂၤလာပါ ခ်ရာမ။ မဒမ္ေပါ ဆရာမလုပ္စဥ္က။ ဘေလာ့ဂါ တီတီဆြိတုိ႔လုိေပါ႔။ အဲသည္တုန္းက ဘုန္းႀကီးမ်က္မွန္လုိလုိ ေရႊကုိင္းမ်က္မွန္ကုိ မဒမ္ေပါ တပ္လုိက္ေသးတယ္။ ခ်င္က်ားပူေရာက္မွ လူေတြ ဝိုင္းၾကည့္လြန္လြန္းလုိ႔ မ်က္မွန္လဲလုိက္ရတယ္။
စကၤာပူကုိ ေရာက္လာၿပီ။ MRT ေပၚမွာ။ အဲသည္ေခတ္က ရထားဆုိတာ အဲသည္လုိ ေခ်ာင္တာကြဲ႕။
ဒီလုိ အမွတ္တရ ေလးေတြ။
ဒီလုိ ခ်ိန္းဝိုင္းေလးေတြနဲ႔လည္း ဘဝကုိ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ၾကဘူးတယ္။ အခုေတာ့ သူမ်ားေတြ ဂ်က္အေၾကာင္းေရးရင္ သြားၿပီး သြားရည္က်႐ုံပဲ တတ္ႏုိင္ေတာ့တယ္။
ယခုလုိ က်ိက်ိတက္မခ်မ္းသာခင္ ဟုိးယခင္ဘဝက။ (Bird Park မွာ)
ဒါက ဖလင္ကင္မရာအသစ္ ဝယ္လာကာစက ညဖက္ႀကီး စမ္းထားတဲ့ပုံ။ အဲဒီအခ်ိန္က မဒမ္ေပါ စိတ္ေကာက္ေနပါတယ္။ အိပ္ခ်ိန္မွာ မအိပ္ရပဲ ကင္မရာအသစ္ကုိ မၿပီးႏုိင္ မစီးႏုိင္ ကလိ ေနလုိ႔ပါ။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ခံ ဘက္ဂေရာင္းအတြက္ တအိမ္လုံးမွာ ေနရာလုိက္ရွာတာ... ဘယ္ေနရာမွ ရွာမေတြဘူး။ ေနာက္ဆုံး အခန္းထဲက အိမ္သာတံခါးကို ဆြဲေစ့လုိက္ၿပီး ဒီေရွ႕မွာ လာရပ္ ဆုိေတာ့မွ... စိတ္ဆုိးေနတဲ့မဒမ္ေပါလည္း ဘက္ဂေရာင္းကုိၾကည့္ၿပီး မေအာင့္ႏုိင္ဘဲ တဟီးဟီး ရယ္ပါေတာ့တယ္။
.jpg)
40 comments:
ဖတ္ရတာေပ်ာ္စရာ။သမီးေလးကေရာ အေဖ အေမနဲ႕ ဘာေတြတူသလဲ။မိသားစု ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ပါေစဗ်ာ။
ကုိေပါ နဲ. မဒမ္ေပါတုိရဲ့ အေၾကာင္းကုိ စိတ္၀င္စားစြာ ဖတ္လုိက္ပါတယ္
ကုိေပါက ငယ္ငယ္က ပိန္ျပီးလူေခ်ာဗ်
(ေျမွာက္လုိက္ဦးမွ) အဲ့ဒါမွ ကုိုိေပါ တစ္ေယာက္ ၾကြက္တက္ေအာင္ ကမွာ
ကုိေပါ အသားအေရာင္က ေရွးေခတ္ ေရာမ က gladiator ေတြရဲ့ အသားအေရာင္မ်ဳိးနဲ. ခပ္ဆင္ဆင္
ကုိေပါ ႏွင့္ မဒမ္ေပါ ဓါတ္ပံုေတြကုိ ၾကည့္ျပီး က်ီးကန္း ဘဲဥခ်ီလာတယ္ဆုိတဲ့ စကားေလးကုိ သြားျပီး သတိရမိတယ္
ခင္မင္စြာျဖင့္
ကကစ
ငယ္ကြ်န္းေဆြေတြဆိုေတာ့ ေၿပာမနာ၊ ဆိုမနာ စမနာ ၿဖစ္ကုန္တာေပါ့ဗ်ာ.... ေကာင္းတယ္ဗ်ာ... ဖတ္တဲ့သူေတာင္ ေရာေယာင္ၿပီး ေပ်ာ္လာတယ္...
love ur post..
s
ကိုေပါေရ …
မဒမ္ေပါကို သရဲတို႔၊ အေလာင္းတို႔ ေၾကာက္တတ္လိမ့္မယ္လို႔ မထင္ခဲ့မိဘူး။
ကိုေပါေတာ့ ဗိုက္ေခါက္နာေတာ့မွာပဲ။ မတူတာခ်င္း မဒမ္ေပါ အားနည္းခ်က္ကိုမွ ေရြးေရးရတယ္လို႔။ အိမ္ဦးနတ္ျဖစ္ျပီး ကိုယ့္အားနည္းခ်က္ ေရးသင့္တာေပါ့… ဟင္း … (အတို႔အေထာင္ နည္းနည္းလုပ္လိုက္တာ)
တံခါး၀မွာ လက္ကို မေတာ္တဆ ျခစ္မိတာကေတာ့ ဘာအတိတ္နမိတ္မွ မဟုတ္ပါဘူး။ သိတဲ့အတိုင္း ကိုေပါက အရမ္းပိန္တယ္ေလ။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ သူမ်ားေတြလို တံခါး၀နဲ႔ ေခ်ာင္ေခ်ာင္ခ်ိခ်ိ မျဖစ္လို႔ ထိခိုက္တာပါ။ ေနာက္ တစ္ခုခုဆို အယူမသီးနဲ႔။
မဒမ္ေပါရဲ႕ ကေလးဘ၀ပံုေလးေတြက ခ်စ္စရာေလး။ အမွန္က ကိုေပါနဲ႔ မယူခင္အထိ ေတာ္ေတာ္ ၾကည့္ေကာင္းတာပဲ။ ကိုေပါနဲ႔ ယူျပီးမွ …. ကိုေပါေၾကာင့္ …
ကိုေပါကေတာ့ ငယ္ငယ္က အစာေရစာ သိပ္၀၀လင္လင္ စားရပံု မေပၚဘူး။ ဟီးဟီး …
မဒမ္ေပါရဲ႕ " သြားခြင့္ျပဳပါ....သခင္ " ကဗ်ာကိုဖတ္ရင္း ရယ္လိုက္ရတာ။ သူေတာ္ခ်င္းခ်င္းဆိုေတာ့ အဲ့ဒီလို အေၾကာင္းအရာေလးေတြကို သေဘာက်တယ္။
(ေနာက္ၾကံဳရင္ ေဆာင္းတြင္း မစင္စြန္႔သူ အျဖစ္အပ်က္ကို ေရးစပ္ထားတဲ့ သီခ်င္းစပ္ေလး ဆိုျပမယ္။)
ကိုေပါရဲ႕ မဒမ္ေပါအတြက္ အသူရာ လြမ္းခ်င္းကလည္း ေကာင္းပါ့။
((ဂ်ီေဟာသူ မဒမ္ေပါရဲ႕ မထင္မွတ္ဘဲ ဟာသ ေျမာက္တဲ့ ဓါတ္ပုံတပုံ။ မ်က္ႏွာေပၚက ၾကယ္သီးေလးႏွစ္လုံးနဲ႔ အက်ႌေပၚက ၾကယ္သီးေတြ အလွခ်င္းၿပဳိင္ေနပုံေပါ႔... ဟီးဟီး....))
အဟုတ္ပါပဲ။ ပံုၾကည့္ျပီး ရယ္လိုက္ရတာ။
ဒီပို႔စ္ေလးကို အိပ္ယာထစမွာ ဖတ္ျဖစ္ျပီး လူကို စိတ္ၾကည္ႏွဴးေစလို႔ ေက်းဇူးပါ ကိုေပါ…
ကြန္မန္႔ေရးတာရွည္သြားလို႔ တတိယေနရာေရာက္သြားတယ္။ ပထမဦးဆံုး မန္႔ရျပီလို႔ ထင္တာ …
ဖတ္ရတာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းလိုက္တာ။
မဒမ္ေပါက ေခ်ာတယ္။ ကဗ်ာကလည္း ရွယ္ပဲ။ ကိုေပါတို႔ တယ္ အသြင္တူတာပဲ။
မအယ္
အခုလို တက္ဂ္ပိုစ့္ကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္ေရးေပးတာ ေက်းဇူးအမ်ားၾကီး တင္တဲ့အေၾကာင္း အရင္ ေျပာပါရေစ...
ပိုစ့္ကေတာ့ အေၾကာင္းအရာေတြ စံုလင္လွသလို ရယ္လဲ ရယ္ရတယ္... ၿပီးေတာ့ ငယ္ငယ္က ဓါတ္ပံုေလးေတြကလဲ ခ်စ္စရာေလးေတြ...
စာေရာ ဓါတ္ပံုေတြကပါ ေဆးေရာင္စံု ခံစားခ်က္ေတြကို ေပးလို႕ အားလံုးအတြက္ လံုေလာက္တဲ့ ေကာ္မန္႕မ်ိဳးေရးဖို႕ရာ မစြမ္းသာေသးေသာေၾကာင့္... ေနာက္မွ တေခါက္ထပ္လာခဲ့ပါ့မယ္ ကိုေပါေရ... း))
ကိုေပါ ေက်ာင္း exbihition တံုးက ေရဒီယို or receiver တစ္ခုခု စမ္းသပ္ၿပေနတာလား။ Microwave communication စာအုပ္အၿပာႀကီး (လို႔ထင္တယ္) လဲေတြ႔ေနရတယ္။
စပါကလင္ ေရာင္းေနတံုးက မဒမ္ေပါနဲ႕ၿဖစ္ေနႀကပလား။ ဒါမွမဟုတ္ ႀကိဳးစားဆဲအခ်ိန္လား။ ႀကည္႔ရတာ နဲနဲ ရိႈးတိုးရွန္႔တန္႔ပံုေပါက္ေနတယ္ :D
မဒမ္ေပါရဲ႕ ဟဒယ အခံကေတာ႔ ကိုေပါေအာက္မေလ်ာ႔ဘူး။ အံ႔မခန္းပဲဗ်ိဳ႕။
love to read your post.
Madam paw is more beautiful with new short hair style.
thanks for sharing old B&W photos.
I love to see old photos.
Anonymous..... ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ။ သမီးေလးက ဖေအနဲ႔ မေအဆီက မေကာင္းတာေတြ အကုန္ရထားပုံရတယ္ခင္ဗ်။ ညစ္က်ယ္က်ယ္နဲ႔။
ကုိကုိစန္း..... ႂကြက္ ကယ္ေပလုိ႔။ ခ်ီးမြမ္းေျခေက်ာက္ ဆုိတာ ဒါပဲေနမွာ။ လူပ်ဳိႀကီးျဖစ္ပါေစလုိ႔ ဆုေတာင္းေပးလုိက္မယ္။ း-)
Heartmuseun..... အတူးနဲ႔အသက္ ေတာ့ မဟုတ္ရပါဘူးဗ်ာ။ ႀကီးကၽြမ္းေဆြေတြပါ။
Anonymous.... Thanks.
Lun Lunn.... အိပ္ယာထခ်ိန္လည္း ျပန္ၾကည့္ဦး။
ဂ်ဴႏုိ..... မအယ္က မ်က္ႏွာလုိက္တယ္ဂ်ာ။
သက္ေဝ.... အခုပုိ႔စ္ကုိ ေရးျဖစ္ေအာင္ တဂ္တဲ့သက္ေဝကုိလည္း ဦးတုိ႔ ျမန္မာ့အသံက ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာလုိပါတယ္။
ေက်ာ္ထင္... ျပပြဲနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ေမးသမွ် မွန္၏။ မဒမ္ေပါနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ အဲသည္တုန္းက သူငယ္ခ်င္းမွ်သာပါ။ သူ႕မွာ ဘဲဘဲ ရွိပါေလ၏။ က်ေနာ္ကေတာ့ အဲသည္ကတည္းက တဖက္သတ္ ႀကဳိက္ေနသေပါ႔။ ဒီေတာ့ ေက်ာ္ထင္ရဲ႕ ခန္႔မွန္းခ်က္လည္း မွန္ပါ၏။
Anonymous..... မွန္တယ္ဗ်။ က်ေနာ္ကလည္း မဒမ္ေပါကုိ ဆံပင္တုိနဲ႔ပဲ လွတယ္ထင္တာ။ သူက စကၤာပူေရာက္ေတာ့ အိမ္ေဖာ္လုိ႔ အထင္ခံရမွာ စုိးလုိ႔ထင္တယ္။ း-) အရွည္ ေျပာင္းထားလုိက္တာ။
ေအာ္.. ဒီေလာက္ေတာင္ အခ်ီႀကီး ေရးခ်လိုက္တာကိုး။
တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ မတူတာေလးေတြမွာ ျဖည့္စြက္အားကူလို႕ တူတာေလးေတြက်ေတာ့ အေရာင္ခ်င္းဟပ္ၿပီး လင္းလက္ေတာက္ေျပာင္လို႕ လိုက္ဖက္ၾကတဲ့ စံုတြဲဟာ ငါးပိနဲ႕ေလာက္ ေရႊနဲ႕ေက်ာက္ ဆိုသလိုပါပဲ.. အဲေလ.. စကားပံုမွားသြားတယ္.. ေနနဲ႕လ ေရႊနဲ႕ျမ ဆိုသလိုပါပဲ လို႕။
good one :) love to read ::)
Ko Paw. I have never missed your posts since last year. I have seen you and Mdm Paw at RIT. Now I remember you two.Your posts are very interesting. Keep up the good work.
BTW, I think I am 3 yrs Junior to you.
ျပံဳးျပံဳးေပ်ာ္ေပ်ာ္ နဲ႕ ဖတ္သြားျပီး..ပံုုေတြလည္း..စပ္စပ္စုုစုု နဲ႕ စိမ္ေျပနေျပ ၾကည့္သြားပါတယ္။
ကိုုေပါက..ငယ္တံုုးကေတာ့.. ေခ်ာ သားပဲ.. ခုုမွသာ..
း))
ပို.စ္က ေကာင္းလြန္းေတာ့ ၂ေခါက္ေတာင္ ျပန္ဖတ္ယူရတယ္၊ ကြန္.မန္. ၂ခါ ေရးမိတာကုိေတာ့ ခြင့္လႊတ္ပါ
မဒမ္ေပါ Extreme Makeover ဓါတ္ပံုက တကယ့္ကုိလွပါတယ္၊ ကုိေပါ ကံေကာင္း ပါတယ္၊ ဇနီးေခ်ာေလးရထားလုိ.ေပါ့
လူပ်ိဳၾကီး လုိ. ဆုေတာင္းေပးတာ ေနာက္ဘ၀မွ ဆုေတာင္းျပည့္မလားမသိဖူး ၊ ကြ်န္ေတာ့္မွာ သားတစ္ေယာက္ရွိေတာ့ က်ိက်ိတက္ခ်မ္းသာတဲ့ ကုိေပါ လုိ သမီးရွင္နဲ. ခင္ရတာ ဂုဏ္ယူပါတယ္
ကုိေပါ ဘေလာ့မွာ မန္.ရင္းနဲ. နည္းနည္းေတာင္ေၾကာက္လာတယ္၊ ကုိေပါရဲ့ ဓါတ္ပံုေတြကုိၾကည့္ရင္းနဲ. ကုိေပါက ေက်ာက္ဆည္က အဘၾကီး နဲ.တူေနသလုိပဲ ၊ အဘၾကီးရဲ့ တူေတာ္ေမာင္မ်ားျဖစ္ေနသလား မသိဖူး
((စိန္ေတြ၊ ေရႊေတြက ကုိယ္ေသရင္ ကုိယ့္ေနာက္ပါမွာမဟုတ္ဘူး။ ေနာက္မိန္းမ ေကာင္းစားဖုိ႔ ျဖစ္သြားလိမ့္မယ္” လုိ႔ ))
အဲ့ဒီ စာပုိဒ္ေလးကုိဖတ္ျပီး ျပံဳးမိပါတယ္ တစ္လက္စတည္း ဆုေတာင္းေပးမလုိ.ပါ ၊ ဆုမေတာင္းခင္ ကုိေပါ က မဒမ္ေပါ ကုိ ရာထူးတုိးေပးဖုိ. အစီစဥ္ရွိ ၊ မရွိ သိခ်င္ပါတယ္
ကုိေပါက second wife ယူျပီး မဒမ္ေပါကုိ first wife ဆုိတဲ့ promotion တုိးေပးဖုိ. အစီအစဥ္မရိွခဲ့ရင္
ကုိေပါ ႏွင့္ မဒမ္ေပါ တုိ. ရာသက္ပန္ မခြဲမခြာ ေပါင္းစည္းျပီး ကုိေပါ တုိ. မိသားစု ထာ၀ရ ေပ်ာ္ရႊင္ေစရန္ ဆုေတာင္း အပ္ပါတယ္
က်န္းမာ ရႊင္လန္းၾကပါေစ
အားက်လုိက္တာ ကိုေပါလ္နဲ႔ မဒမ္ေပါလ္၇ယ ္အၾကင္လင္မယားဆိုတာ ဒီလုိပဲျဖစ္သင့္ပါတယ္. ဒါမွ ရိုးမသြားမွာ အသစ္မရွာမွာ. တို႔ေတြလည္းအဲလို ၾကိဳးစားေနမွာပါ.:)
ကိုေပါက အေတာ္႐ုပ္ေျပာင္းသြားတယ္ ထင္မိတယ္။ ကေလးပံု၊ ေက်ာင္းတုန္းကပံု၊ ခုပံု တေယာက္စီလုိပဲ။
အစ္မက လွတယ္ေနာ္။
သူတို႔တူတာေတြက က်မတို႔တူတာေတြနဲ႔ မတူဘူးေတာ့
သူတို႔မတူတာေတြက က်မတို႔မတူတာေတြနဲ႔လည္း မတူဘူးေတာ့ ဟမ္
pandora... တာတမံႀကီး ဖြင့္ခ်လုိက္သလုိေပါ႔။ ဓါတ္ပုံေတြထြက္လာတာကေတာ့ ပန္ဒုိရာရဲ႕ ေတာင္းဆုိခ်က္ေၾကာင့္ပါ...ညႇင္းညႇင္း....။
ko wunna..... ေက်းဇူးပါဗ်ာ။
Anonymous... သုံးတန္းငယ္တယ္ဆုိေတာ့ အီးစီကဆုိရင္ ေကသီေအာင္ (ကြင္း)၊ တင္တင္ယု၊ စုစုလႈိင္၊ ဝင္းဝင္းၾကည္၊ ယဥ္ပပေအာင္၊ ဆန္းဇြာလီ၊ လွမ်ဳိးတုိ႔ အတန္းကေပါ႔။ သူတုိ႔ေတြကုိေတာ့ ေကာင္းေကာင္းသိတယ္။
Kay.... ျမန္မာစကားမွာ “ခုမွသာ” ဆုိတဲ့ အသုံးအႏႈန္းကုိ ခဏေလာက္ ေမ့ထားရင္ေကာငး္မယ္။ က်ေနာ့္႐ုပ္က အမ်ဳိးမ်ဳိးေျပာင္းေနတယ္လုိ႔ မေက မုိးေျပာ ဂ်ဳိးေျပာ အမ်ဳိးမ်ဳိး မေျပာနဲ႔ေလ။ း-)
ကုိကုိစန္း.... ေနလုိလလုိ ဘုန္းသမၻာေတာက္ျဖာေနတဲ့ သူတေယာက္နဲ႔ တူတယ္ေျပာလုိ႔ ဂုဏ္ယူရမလား၊ ေအာ္ငုိရမလား ျဖစ္သြားပါတယ္။ ဂလုိဆုိရင္လည္း မဒမ့္ရာထူးကုိ First lady လုိ႔ဆုိရင္ သာၿပီး သင့္ေတာ္ပါလိမ့္မယ္။
Anonymous.... အားက်မႈ လြဲေနၿပီ ထင္တယ္ေနာ္။ း-)
Rita... အသက္အရြယ္နဲ႔ လုိက္ဖက္ေအာင္ အမ်ဳိးမ်ဳိး ႐ုပ္ေျပာင္းထားတာပါကြယ္။
sonata-cantata...... မတူ မတူ မတူ ဘယ္အရာမွမတူ.... မန္တေလးသားနဲ႔ ရန္႔ကုန္႔သူ။ (ရန္ကုန္သားနဲ႔ မႏၱေလးသူ လုိ႔ ဆုိရမယ့္ေနရာမွာ) ကုိဧရာ နဲ႔ မသီတာက ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ သီခ်င္းက အလုိက္မမွန္ဘဲ ေထာင့္ေတာင့္ေတာင့္ ျဖစ္သြားပါတယ္။
ကိုေပါတို႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္စုရဲ႕ ပံုေလးေတြက အမွတ္တရျဖစ္စရာပဲ။ အဲဒီပံုေတြထဲက ေဇႀကီးရဲ႕ ပံုရိပ္ေလးကို ေတြ႕ရေတာ့ ဆယ္စုႏွစ္ ၂ခုေက်ာ္က အတိတ္ေတြ အိပ္မက္လိုပဲဗ်။
မေန႔က ေဇႀကီးအေၾကာင္း ဖတ္ၿပီး သူ႔ပုံေလးတစ္ပံုကို သတိရမိတယ္။သူ ကေနဒါမွာ ေက်ာင္းတက္ေနတုန္း ေက်ာင္းေ႐ွ႕မွာ ႐ိုက္ထားတဲ့ ပံုေလးတစ္ပံု ႐ွိခဲ့ဘူးတယ္။ သူ ေသြးကင္ဆာျဖစ္ေနတဲ့အေၾကာင္း သူ႔အေမက လာေျပာရင္း ေပးခဲ့တာ။ သူဆံုးသြားေတာ့ အဲဒီပံုေလးကို စာၾကည့္စားပြဲေပၚတင္ထားျဖစ္တယ္။ ႐ြာက ထြက္အလာ အေျပာင္းအေ႐ႊ႕နဲ႔ ဘယ္စာအုပ္ၾကား ညပ္မိလဲမသိ။ ႐ွာမေတြ႕ေတာ့ဘူး။ ခု သူ႔ပံုေတြ႕ ဒီမွာ ျပန္ေတြ႕ရေတာ့ လြမ္းမိတယ္ဗ်ာ။
ေပ်ာ္စရာအမွတ္တရေလးေတြ ၊ဓါတ္ပံုေလးေတြလာၾကည့္
ပါတယ္။ စိတ္၀င္စားစရာေကာင္းတဲ့ ကဗ်ာေလးလည္း
ဖတ္သြားပါတယ္။ မဒမ္ကိုႏႈတ္ဆက္ေပးပါ။
ေရွးကထက္ ႏွစ္ဆတိုး လာၾကသကိုး..
အၾကင္နာေတြ ေျပာတာပါ...
မဒမ္ေပါက ေတာ္ေတာ္ေခ်ာတယ္ေနာ့္။ ကိုေပါပံုက ဟိုတခါဆံပင္ညွပ္တုန္းကပံုက ဒီပံုေတြထက္ ပိုၾကည့္ေကာင္းသလိုပဲ။ ကၽြန္မကိုလည္း မသက္ေ၀က Tag ထားတာ မေရးရေသးဘူး အေၾကြးတင္ေနတယ္။ ကၽြန္မကေတာ့ ေရးရင္ ကိုေပါတို႔လို အသြင္တူတာ သိပ္နည္းေတာ့ အသြင္မတူလည္း အိမ္တူျဖစ္လို႔ရတယ္ ဆိုတဲ့ေခါင္းစဥ္ကို ေရြးရမလား စဥ္းစားေနတယ္။ ကိုေပါပို႔စ္ကို သေဘာက်စြာ ဖတ္သြားပါတယ္။ ငယ္ငယ္က ဓါတ္ပံုေတြ အခုထိ သိမ္းထားႏိုင္တာ ခ်ီးက်ဴးပါတယ္။ ကိုေပါတို႔ ဇနီးေမာင္ႏံွံ အသြင္တူစြာနဲ႔ ဘ၀တေလွ်ာက္လံုး ေပ်ာ္ရႊင္စြာ လက္တြဲႏိုင္ပါေစ။
ကုိေပါ သုိ.
ကုိေပါ ေရးတာကေတာ့ ဟုတ္ေနျပန္ေရာ
တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ ဒီမုိကေရစီ ထြန္းကားတဲ့ ျမန္မာနုိင္ငံေတာ္ၾကီး မွာ (ဘယ္ေတာ့မွန္းမသိ) ကုိေပါက သမၼတၾကီး နဲ. မဒမ္ေပါက First lady မျဖစ္နုိင္ဖူးဆုိတာ ဘယ္သူေျပာနုိင္မလဲ - လွံထမ္းလာတာသာ ျမင္ရ ကံထမ္းလာတာမျမင္ရဖူးတဲ့ -
အဲဒီလုိဆုိေတာ့လည္း ကုိေပါ ႏွင့္ မဒမ္ေပါက ၀ ႏွင့္ ၀ ... အဲေလ မွားသြားလုိ. ... ေနနဲ.ျမ ၊ ေရႊနဲ.လ ေပါ့
ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ျပန္ၾကားေရး ၀န္ၾကီးဆုိတဲ့ ရာထူးကေတာ့ ကုိေပါနဲ. အထုိက္တန္ဆံုးပါပဲ
ခင္မင္စြာျဖင့္
ကကစ
natthi... က်ေနာ္တုိ႔နဲ႔ အတန္းတူထဲကလားဗ်။
Shinlay said... လာလည္တဲ့အတြက္ ေက်းဇူးပါ။ မဒမ္ကလည္း ႏႈတ္ဆက္လုိက္ပါသတဲ့။
ေရႊရတုမွတ္တမ္း... အၾကင္နာေတြကုိ ရင္မွာ သုိဝွက္ထားၾကေတာ့ လူကလည္း ႏွစ္ဆ တုိးလာသေပါ႔ခင္ဗ်ာ။
Nge Naing... မငယ္ႏုိင္တေယာက္ပဲ အမွန္အတုိင္း ျမင္တတ္ ေျပာတတ္တဲ့သူ ပါေသးတယ္... ဟိဟိ... မေကတုိ႔ဆုိ စိတ္ထဲကတမ်ဳိး၊ ႏႈတ္ကတမ်ဳိး အမ်ဳိးမ်ဳိး ေျပာသြားတာသာ ၾကည့္ပါေတာ့....(ခုမွသာ...တဲ့) .... း-)
ကုိကုိစန္း... အေတာ္သရမ္းတဲ့ ေက်ာ္ဆန္းတေယာက္ေတာ့ မျဖစ္ပါရေစနဲ႔။ ဟုိ ႏုိင္ငံပိစိေကြးေလးက သမၼတႀကီးလုိ အခမ္းအနားေတြမွာ ေရွ႕ဆုံးခုံက မိန္႔မိန္႔ႀကီး ထုိင္ေပး႐ုံနဲ႔ လစာ ေဒၚလာေတြ သန္းခ်ီၿပီး ရမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဟိဟိ...သမၼတ လုပ္ခ်င္သား။
ဖတ္ရတာ ၾကည္ႏူးစရာ ၊ ဓာတ္ပံုအစံုအလင္နဲ႔ ဇာတ္လမ္းစံုပါ ၾကည့္သြားပါတယ္ ။
အရမ္:ရယ္ရတာ မ်က္ရည္ေတြေရာ ႐ႉး႐ႉးေတြပါထြက္ကုန္ျပီ။ သက္ေဝတက္သမ်ွ လူေတြထဲမွာ ကိုေပါေရးတာ အေကာင္းဆုံးပဲ။ ၾကယ္သီးေလးပံုက ခ်စ္စရာ။ ကိုေပါနဲ႔အျပင္မွာေတာင္ ခင္ခ်င္လာျပီ။ ႏိုင္ငံေရးေတြသာ မပါရင္ ကိုေပါက အေတာ္ေပ်ာ္တတ္ပီး ရီရမွာပဲ။ ဟီး (ရန္စတယ္ မထင္ပါနဲ႕ ဂယ္ေျပာတာ)
ကုိေပါ သုိ.
ကြ်န္ေတာ့္ ကြန္မန္.ကို ေန နဲ. လ ၊ ေရႊ နဲ. ျမ သုိ.ျပင္ဆင္ဖတ္ေပးပါရန္
ကြ်န္ေတာ္ညႊန္းတဲ့ စကားပံုက ေျပာင္းျပန္ၾကီး ျဖစ္ေနလုိ.ပါ
ခြင့္လႊတ္ေပးပါရန္
ခင္မင္စြာျဖင့္
ကကစ
ဟားဟား ရီရတယ္ကိုေပါ.. ဒီလင္မယား တကယ္ႀကီးကို လိုက္သဗ်ာ။
ေရးမည့္ ေရးေတာ့လည္း အစကေန ဓါတ္ပံုေတြ ေ၀ေ၀ဆာဆာနဲ႔ ေရးလိုက္ေတာ့ ကိုေပါတို႔ လင္မယား ဇာတ္လမ္းေလးကို ပီပီျပင္ျပင္ ၾကည့္လိုက္ရသလိုပဲ။ ယံုတယ္.. ကိုေပါက ဒီေလာက္ အစ အေနာက္သန္တာ ဒီလို ေပ်ာ္စရာ ဇာတ္လမ္းေတြ အမ်ားႀကီး ရွိဦးမယ္ဆိုတာ။ တျဖည္းျဖည္း ဖတ္လာရင္းနဲ႔ ကိုေပါရဲ႕ အသက္နဲ႔ ခါးပတ္အရြယ္ကို ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ အသက္္နဲ႔ တြက္ၾကည့္ၿပီး ငါ ကိုေပါ အရြယ္က်ရင္ ဘယ္လိုမ်ားေနမယ္ ေတြးၾကည့္မိတယ္။ (ဟီးဟီး တကယ္ ေတြးၾကည့္မိတာ)
ကိုေပါရဲ ့ဒီPostေလးကိုဖတ္မိၿပီးေပ်ာ္စရာေကာင္းလို ့ ဟန္သူနဲ ့ကိုေပါကိုအိမ္မက္ေတာင္မက္တယ္။
အစဥ္အၿမဲေပ်ာ္ရွြင္ခ်မ္းေျမ ့ပါေစ
ေဟာေတာ႔ ... ဒီပို႔စ္ကို ဘယ္လိုေက်ာ္သြားမွန္းမသိဘူး။ ခုမွဖတ္ရတယ္။ ရယ္လိုက္ရတာ။ ကဗ်ာကလဲရယ္ရတယ္။ အသုဘ အေၾကာင္းေရာက္ေတာ႔ မဒမ္ေပါမ်က္ႏွာကိုု ကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ကို ၿမင္ပါ႔ပဲ။
ကိုယ္႔ညမေလး မဒမ္ေပါကို က်ိက်ိတက္ခ်မ္းသာၿပီးမွ ေတြ႕ကိုမေတြ႕ေသးဘူး။ သတိရပါ႔။
ဟန္သူ႔ စပါကလင္ေရာင္းေနတဲ႔ပံုကို မမွတ္မိဘူး။ တၿခားတစ္ေယာက္မွတ္ေနတာ။ အဲ႕တံုးက ေတာ္ေတာ္ပိ္န္တယ္ေနာ္။
စကားမစပ္ ... ကိုေပါ အစ္မေတြက်ေတာ႔ ေခ်ာသားပဲ ... း))
တကယ့္ကို ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ မိသားစုေလးပဲ။
ကိုေပါက ငယ္ရုပ္ေပ်ာက္သြားတယ္။
မဒမ္ေပါကေတာ့ ေခ်ာလိုက္တာ...
ဖတ္ရတာ တကယ္ကိုေပ်ာ္စရာႀကီး
ဖတ္ရတာ ေပ်ာ္စရာ...ဓာတ္ပုံေတြကလဲ ငယ္ငယ္ကေန အရြယ္အဆင့္ဆင့္..စိတ္၀င္စားစရာ..
khet myint myint... ကုိ အရင္က အမ်ဳိးသမီးထင္လုိ႔။ ဟုတ္ဘူးနဲ႔တူတာပဲ။
ခေရျဖဴ... အျပင္မွာ ခင္တတ္ပါတယ္။ ဘုမေတာပါဘူး။ း-)
ကိုကိုစန္း.... ပ်က္အစဥ္ ျပင္ခဏခဏ တဲ႔။ ျပင္မေနနဲ႔ေတာ့။ မွားတဲ့အတုိင္းသာ ထားလုိက္။
တီဇက္ေအ... ရီရတဲ့လူက ရီရတယ္ေျပာေတာ့လည္း ရီရတာေပါ႔ဗ်ာ... ဟမ္။
ကုိအင္ဒီ.... ခါးပတ္အရြယ္ တြက္ရတာ လြယ္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္ကထြက္လာကတည္း က်ေနာ့္ခါးဆုိက္က ပ်မ္းမွ် ျပန္တြက္ၾကည့္ရင္ တႏွစ္ကုိ တလက္မ ႏႈန္းတုိးပါတယ္။
NSW.... က်ေနာ္တုိ႔ကုိ အိပ္မက္ေတာင္မက္တယ္ဆုိေတာ့ ေနာက္တခါေတြ႕ရင္ မုန္႔ဝယ္ေကၽြး။ အမ္... ဘာမွေတာ့ မဆုိင္ဘူး။
T T Sweet.... အတြက္ (ခက္ဆစ္)
က်ိက်ိတက္ = ေပါင္ခ်ိန္စက္ေပၚသုိ႔ တက္လုိက္တုိင္း စက္က်ဳိးေတာ့မည္ကဲ့သုိ႔ က်ိက်ိ က်ိက်ိ ျမည္သည္။
ေႏြးေနျခည္..... ဟုတ္တယ္။ ငယ္႐ုပ္ကုိ သိပ္မႀကဳိက္လုိ႔ ေဖ်ာက္လုိက္တာ။ း-) မဒမ္က ေက်းဇူးပါတဲ့။
ေမဇင္.... ဒါေတာင္ အကုန္မဟုတ္ေသးဘူး။ ထုံးစံအတုိင္း ၾကည့္ေပ်ာ္ရွိေပ်ာ္ ရွိတဲ့ ပုံကေလးေတြကုိ ေရြးတင္ထားတာ။
ကုိေပါ ရာ
အဲဒီလုိလည္း မဟုတ္ေသးပါဘူး ၊ ေငါ့ျပီးေရးတယ္ထင္မွာေၾကာက္လုိ.ပါ
ကြ်န္ေတာ္လည္း ကုိလူေထြး ဘေလာ့မွာ မန္.ေနတာနဲ. ခင္ဗ်ားဆီ မွာေတာင္ မမန္.နုိင္ဖူးျဖစ္ေနတယ္
ျမိဳ.ေမတၱာခံယူတဲ့သားပါလုိ. ေျပာရမလုိျဖစ္ေနျပီ ခင္ဗ်ားရဲ့ အဆုိကုိ ခင္ဗ်ားခ်စ္တဲ့ အဘၾကီး ကိစၥမွာ quote လုပ္လုိက္တာကုိေတာ့ ခြင့္လႊတ္ပါဗ်ာ
ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့ ရန္သူေတာ္ေတြက ကုိေပါ ဘလာ့အထိလိုက္လာေနတယ္
ကြ်န္ေတာ္ငယ္ငယ္တုန္းက ၾကားဖူးတဲ့ လူၾကမ္းမင္းသား အံ့ေက်ာ္ၾကီး ရဲ့ စကားတစ္ခြန္းကုိ သြားျပီးသတိရမိတယ္
အံ့ေက်ာ္ၾကီး က သိတဲ့အတုိင္း ဆုိးတဲ့ေနရာ မေကာင္းတဲ့ေနရာမွာ သရုပ္ေဆာင္ေတာ့ ေနာက္ဆံုးလူေတြက ရုပ္ရွင္ထဲသာမက အျပင္မွာေတြ.ရင္ေတာင္ မုန္းၾကတယ္
အံ့ေက်ာ္ၾကီးက ဘာေျပာသလဲဆုိရင္ လူေတြ မုန္းၾကပါေစဗ်ာ ကြ်န္ေတာ္သရုပ္ေဆာင္တဲ့ အခန္း႑က လူမုန္းတဲ့ေနရာေလ သူတုိ. မုန္းေလ ကြ်န္ေတာ္ရဲ့ သရုပ္ေဆာင္မွုဳ ေအာင္ျမင္မွဳကုိ အသိမွတ္ျပဳေလေပါ့တဲ့ ၊ မေကာင္းဖူးလား?
ကြ်န္ေတာ္လည္း ကြန္မန္.၀င္ေရးရင္းနဲ. ရန္သူေတြမ်ားလာျပီး မိတ္ေဆြဆုိလုိ. လက္ငါးေခ်ာင္းေတာင္မျပည့္ေတာ့ဘူးျဖစ္ေနတယ္ ခင္ဗ်ားက ဘလာ့ဂါဘုိးဘိုးၾကီး ဆုိေတာ့ အၾကံေလးဘာေလးေပးပါဦး
ကုိေပါက ေတာ့ ကုိေက်ာ္ ၊ ကုိေဇာ္ တုိ. ေနရာမွာ သရုပ္ေဆာင္တဲ့သူပါ ဂုဏ္ယူပါတယ္ ၊ ျပည္သူ.ဘေလာ့ဂါ ဂုဏ္ရည္ဆု ေပးခ်င္ပါတယ္
ပုိ.စ္ နဲ. မဆုိင္ပဲ ေရးမိတာခြင့္လႊတ္ပါ ကြ်န္ေတာ္သတိထားမိတာ ကြန္.မန္.ေရးတဲ့ သူေတြမ်ားမ်ားက (ကြ်န္ေတာ္အပါအ၀င္) တစ္ျခားကိစၥေတြကုိ ခင္ဗ်ားရဲ့ လြတ္လပ္တဲ့ ဘေလာ့ၾကီး မွာလာျပီး ေပါက္ကြဲေနၾကတယ္
ခင္မင္စြာျဖင့္
ကကစ
ိ
ကိုေပါ..
ဖတ္ရတာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းလိုက္တာ..။ ဓါတ္ပံုေတြနဲ႔ ေ၀ေ၀ဆာဆာကို ဖတ္ရတာပဲ..။
အစ္မ မဒမ္ေပါက ေတာ္ေတာ္ေခ်ာတာပဲ..။ ရယ္ေနတဲ့ပံုမ်ား တအားကို ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းေနာ္။
အထက္မင္းလွနယ္က ဖ်င္အကၤ်ီေလးကလည္း လွမွလွ။ ဒါနဲ႔ အထက္မင္းလွမွာ အမ်ိဳးေတြ ရွိတာလား..။ ကၽြန္မက မင္းလွဇာတိေလ..။ အတင္း အမ်ိဳးစပ္သြားပါတယ္ း))
က်န္းမာၾကပါေစမဂၤလာပါခင္ဗ်ာ
လံုးဝမအားလို ့ဘေလာက္ကိုမေရာက္ျဖစ္သြားတာေတာ္ေတာ္ၾကီးေနာက္
က်သြားတဲ့ကြန္ ့မန္းကေလးေပါ့ဗ်ာ-
ပထမဦးဆံုးေျပာခ်င္တာကေတာ့ ကိုေပါ က ရုပ္ရွင္မင္းသား ေက်ာ္ဟိန္း နဲ ့တူသလို -
မဒမ္ေပါ က ရုပ္ရွင္မင္းသမီး သၾကၤန္မိုးထဲက ေမသန္းနု
နဲ ့တူတယ္။
ေက်ာ္ဟိန္းနဲ ့ေမသန္းနု ေပါ ့ေနာ္-
တကယ္ေျပာတာဗ်
မွတ္ခ်က္- - - -အရင္တံုးကေပါ့ေလ
ကဗ်ာဆန္ဆန္ေရးရမယ္ဆိုရင္-
တခါတုန္းကတကၠသိုလ္ - - -
ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ဓါတ္ပံုေတြျမင္ရလို ့ေက်နပ္သေဘာက်
တယ္ဗ်ိဳ ့-
ဒီလင္ဒီမယား ပိုပိုျပီးခ်စ္သြားနိင္ပါေစ-
အရက္အတူတူေသာက္နိုင္ပါေစ-
ရီစရာေတြအမ်ားၾကီးေျပာနိုင္ပါေစ-
- - - - - - - - -နိုင္ပါေစ-
လသာည..... က်ေနာ့္အစ္မတေယာက္ဟာ မင္းလွဖက္မွာ သားဖြားဆရာမအျဖစ္ တာဝန္က်ဖူးလုိ႔ပါ။
ဂ်စ္တူး.. ဇင္ေယာ္ေမာင္ေမာင္နဲ႔ (ယခုလက္ရွိ)ခ်ဳိၿပဳံး ဆုိရင္ ပုိမွန္မယ္။ း-)
ပြင္႔ပြင္းလင္းလင္း ေဝဖန္ရရင္ မဒမ္ေပါက ကိုေပါထက္ေခ်ာတယ္ရွင္႔... စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ေနာ္... လိမ္မေၿပာတတ္လို႔ပါ
Post a Comment