မခင္ဦးေမ ဘေလာ့ဂ္မွာ ကြယ္လြန္သြားၿပီ ျဖစ္တဲ့ သူ႕ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ အေၾကာင္းကုိ ေရးထားတာ ဖတ္ရတယ္။
ဒီညကလည္း အိပ္မေပ်ာ္ေသာ ညတညရဲ႕ ညဥ့္လယ္သံသရာမုိ႔ အေတြးေတြထဲမွာ လြန္ခဲ့တဲ့ ရွစ္ႏွစ္ေလာက္က ကြယ္လြန္သြားခဲ့ၿပီ ျဖစ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ကုိ သတိရမိတယ္။
သူက ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသုိလ္ အီလက္ထေရာနစ္ ေမဂ်ာမွာ တႏွစ္တည္း အတူတူတက္ခဲ့ၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြထဲက စာအေတာ္ဆုံး ေက်ာင္းသားတေယာက္ေပါ႔။ ႏွစ္တုိင္းလုိလုိ ပထမစြဲတယ္။ အဲသည္တုန္းက Roll 1 လုိ႔ ေခၚၾကတာေပါ႔။ ပဥၥမႏွစ္ စာေမးပြဲနီးကာမွ ေဆး႐ုံတက္ရလုိ႔ ေနာက္ဆုံးႏွစ္မွာ Roll 11 ျဖစ္သြားတယ္။ ေနာက္ဆုံးႏွစ္ေအာင္ေတာ့ Roll 1 ျပန္ျဖစ္သြားတယ္။
က်ေနာ့္ Yearbook ထဲက သူ႕ဓါတ္ပုံ၊ သူ႕နာမည္နဲ႔ စာမ်က္ႏွာမွာ
VI Ec.E 11 (YIT)
အမွတ္ ၁၁၊ ၁၁၁ လမ္း
မဂၤလာေတာင္ၫြန္႔ၿမဳိ႕နယ္၊ ရန္ကုန္။
…….ဆုိၿပီး နံပါတ္ဝမ္းေတြ ေရာႁပြန္းေနတဲ့ သူ႕လိပ္စာကုိ ေဖာ္ျပထားလုိ႔ ေဘးနားမွာ တစုံတေယာက္က “ဝမ္းမ်ားကုိ လက္ကုိင္ထားသူ၊ သိပ္ညစ္ပတ္တာပဲေနာ္” လုိ႔ ေနာက္ရႊတ္ရႊတ္ ခဲတံနဲ႔ ေရးသား ေနာက္ေျပာင္ထားတာ ေတြ႕ရတယ္။
သူ႕ကုိ အားက်လုိ႔ ထင္ပါရဲ႕။ ျမန္မာျပည္ကြန္ျပဴတာလုပ္ငန္းရွင္မ်ားအသင္းမွာ လူႀကီးေတြဘာေတြ ျဖစ္သြားခဲ့ဘူးတဲ့ က်ေနာ္တုိ႔ အတန္းထဲက သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ဟာ စာၾကည့္စားပြဲေဘးမွာ “စာသည္ ပထမ၊ စာသည္ ဒုတိယ၊ စာသည္ တတိယ” လုိ႔ ေႂကြးေၾကာ္သံေဆာင္ပုဒ္ကုိ ကပ္ထားၿပီး သူ႕လုိ Roll-1 ျဖစ္ဖုိ႔ ႀကဳိးစားလုိက္တာ ေအာင္စာရင္းထြက္လာေတာ့ Roll-111 ျဖစ္သြားလုိ႔ အဲသည္တုန္းက က်ေနာ္တုိ႔ၾကားမွာ ဟားစရာ ျဖစ္သြားေသးတယ္။
သူက စာေတာ္႐ုံတင္မက။ စိတ္ထားကလည္း ျပည့္တယ္။ ကူညီတတ္တယ္။ သူ႕ဆီမွာ စာေတြဘာေတြ ေမးရင္လည္း စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ကူညီရွင္းျပေပးတတ္တယ္။ အသင္းအပင္းကိစၥေတြမွာလည္း တက္တက္ႂကြႂကြ ပါဝင္လႈပ္ရွားတတ္တယ္။ သူ႕ကုိ လူခ်စ္လူခင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္။
သူက အဆင့္တစ္ဆုိၿပီး ႐ုပ္တည္ႀကီးနဲ႔ ေနတာမ်ဳိးလည္း မဟုတ္ျပန္ဘူး။ ရယ္ရယ္ေမာေမာနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္တယ္။ ဟာသဉာဏ္ကလည္း ရွိတယ္။ ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသုိလ္ ဗုဒၶဘာသာမိသားစုက ထုတ္ေဝတဲ့ Yearbook မွာ ေလေၾကာင္းစက္မႈဘာသာရပ္က ကုိၾကည္သြင္အတြက္ သူ ေရးထားတာေလးကုိ အခုထိေတာင္ သတိရမိလုိ႔ ၿပဳံးမိေသးတယ္။
“ကိုၾကည္သြင္….. ေကာင္းကင္တမြတ္ ၾကယ္ကုိ ဆြတ္ႏုိင္ပါေစ”….တဲ့။ ေအာက္မွာက်ေတာ့ သူဆြဲထားတဲ့ ကာတြန္းပုံကေလးတပုံ။ ဟုိးအျမင့္မွာ ၾကယ္ကေလးတပြင့္။ ၾကယ္ပြင့္ေအာက္နားဆီမွာ ေလယာဥ္ပ်ံတစင္းဟာ မီးခုိးေတြအူၿပီး ေအာက္ကုိ ထုိးစုိက္ဆင္းသြားတဲ့ ပုံကေလးနဲ႔။
ေက်ာင္းၿပီးေတာ့ သူက သိမ္ျဖဴလမ္းမွာ ရွိတဲ့ ကြန္ျပဴတာ ကုမၸဏီတခုမွာ အီလက္ထေရာနစ္ အင္ဂ်င္နီယာ ဝင္လုပ္တယ္။ တႏွစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ထုိင္းႏုိင္ငံ Asian Institute of Technology (A.I.T) တကၠသုိလ္က သူ႕ကုိ စေကာလားရွစ္ ေပးတဲ့အတြက္ မာစတာဘြဲ႕အတြက္ အဲသည္မွာ ေက်ာင္းသြားတက္တယ္။ သူ႕အလုပ္ေနရာမွာ က်ေနာ့္ကုိ ထည့္ထားေပးခဲ့တယ္။ က်ေနာ္ကလည္း မေလးရွားက အလုပ္တခုက ခန္႔တဲ့အတြက္ အဲသည္အလုပ္မွာ ၾကာၾကာမေနလုိက္ရဘူး။ သူေက်ာင္းတက္တဲ့အခ်ိန္နဲ႔ က်ေနာ္ မေလးရွားမွာ အလုပ္လုပ္ေနခ်ိန္နဲ႔ တခ်ိန္တည္းဆုိေတာ့ အီးေမးလ္ အဆက္အသြယ္ မျပတ္ဘူး။ သူ႕အေၾကာင္းေတြ အၿမဲလုိလုိ ၾကားေနရတယ္။ အဲဒီတကၠသုိလ္က ျမန္မာေက်ာင္းသား အသင္းအဖြဲ႕မွာလည္း သူက ပါဝင္လႈပ္ရွားလုိက္ေသးတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ႏွစ္က အီလက္ထေရာနစ္ေက်ာင္းသားေတြ အခ်င္းခ်င္း ဆက္သြယ္ၾကဖုိ႔ egroup ေတြ ဘာေတြ သူက လုပ္ေပးလုိက္ေသးတယ္။
ေက်ာင္းၿပီးကာစ ႏုိင္ငံျခားကုိ မထြက္ခင္ ျမန္မာျပည္တြင္းမွာ အလုပ္လုပ္ေနၾကစဥ္က သူ႕ရဲ႕ ပတ္စ္ပုိ႔တ္ ဓါတ္ပုံတပုံ က်ေနာ့္ကုိ ေပးထားဘူးတယ္။ က်ေနာ္က သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ ႐ုပ္ေျပာင္ပုံတူေလးေတြ ဆြဲေပးတတ္ေတာ့ သူ႕ရဲ႕ ယီးယားဘြတ္ခ္မွာ သူ႕ပုံတူ အမွတ္တရ ဆြဲေပးဖုိ႔ က်ေနာ့္ကုိ ပူဆာတာပါ။ က်ေနာ္ကလည္း လူရင္းဆုိေတာ့ ဆြဲေပးမယ္ ဆြဲေပးမယ္နဲ႔ လူခ်င္းသာ ကြဲကြာသြားေရာ…. ဆြဲမေပးလုိက္ရဘူး။
ဒီလုိနဲ႔ က်ေနာ္စကၤာပူကုိ ေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ သူကလည္း ေအအုိင္တီမွာ ေက်ာင္းၿပီးကာ နီးေနၿပီ။ လူကလည္း က်ေနာ္နဲ႔အၿပဳိင္ ဝလာတယ္။
တရက္မွာ က်ေနာ္႐ုံးမွာ အိမ္သာတက္ရင္း ပုိက္ဆံအိတ္ဖြင့္ၿပီး ဘာရယ္မဟုတ္ လွန္ေလွာေနတုန္းမွာ သူ႕ဓါတ္ပုံကေလးကုိ ပုိက္ဆံအိတ္ထဲမွာ ေတြ႕ရတယ္။ ဒါနဲ႔ က်ေနာ္လည္း သူ႕ဓါတ္ပုံကုိ ခဏထုတ္ၾကည့္ၿပီး အိတ္ထဲျပန္ထည့္မယ္ အလုပ္မွာ ဓါတ္ပုံက မေတာ္တဆ ျပဳတ္က်ၿပီး အိမ္သာအုိးထဲအထိ က်သြားတယ္။ ျပန္ေကာက္လုိ႔လည္း မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့တာမုိ႔ စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ ေရဆြဲခ်လုိက္ရတယ္။ အဲသည္ကိစၥ သူ႕ကုိေတာ့ ျပန္မေျပာျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။
ေနာက္ တႏွစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ က်ေနာ္ မဒမ္ေပါနဲ႔ လက္ထပ္တယ္။ သူကလည္း စေကာလားရွစ္ ထပ္ရလုိ႔ ကေနဒါႏုိင္ငံမွာ ပီအိတ္ခ်္ဒီ သြားတက္တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ေတြ အဆက္အသြယ္ မျပတ္ဘူး။ သူက က်ေနာ္တုိ႔လင္မယားကုိ ကေနဒါ ေျပာင္းခဲ့ဖုိ႔ အၿမဲ တုိက္တြန္းတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ကလည္း သမီးကုိေမြးတာ၊ မဒမ္ေပါေက်ာင္းဆက္တက္တာ၊ က်ေနာ္ အခ်ိန္ပုိင္းေက်ာင္းတက္တာ စတာေတြနဲ႔ အလုပ္႐ႈပ္ေနတဲ့အေလ်ာက္ သူ႕တုိက္တြန္းခ်က္ကုိ သေဘာက်႐ုံကလြဲလုိ႔ အေကာင္အထည္ မေဖာ္ျဖစ္ခဲ့ဘူး။
ဒီလုိနဲ႔ တရက္မွာ သူ႕ဆီက စိတ္မေကာင္းစရာ သတင္းကုိ ၾကားရတာပဲ။ သူ႕မွာ ေသြးကင္ဆာ ျဖစ္ေနတယ္ဆုိတဲ့အေၾကာင္း။ ဒါေပမယ့္ ႐ုိးတြင္းခ်ဥ္ဆီ လွဴဒါန္းသူရွိလုိ႔ အစားထုိးကုသတာ ေအာင္ျမင္တယ္လုိ႔ ဝမ္းသာစရာ ၾကားရတယ္။
အဲဒီအေတာအတြင္းမွာ သူနဲ႔ ဖုန္း မၾကာမၾကာ ေျပာျဖစ္တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ လင္မယားႏွစ္ေယာက္စလုံးနဲ႔ ခင္မင္သူျဖစ္တဲ့အေလ်ာက္ သူက က်ေနာ္တုိ႔နဲ႔ ဖုန္းေျပာရတာကုိ ဝမ္းသာပုံရတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔လင္မယားလည္း အၿမဲလုိလုိ ရႊတ္ေနာက္ေနာက္ ေျပာတတ္ေတာ့ သူကလည္း ဟီးဟီးဟားဟားနဲ႔ေပါ႔။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္မၾကာခင္မွာ မထင္မွတ္တဲ့ အျခားေရာဂါတခုနဲ႔ သူဆုံးသြားတယ္။ စားေသာက္ဆုိင္တခုမွာ ညစာစားၿပီး Wash room ကုိ အသြားမွာ stroke နဲ႔ လဲက်ၿပီး ကြယ္လြန္သြားတယ္တဲ့။
အဲဒီသတင္းၾကားကာစက က်ေနာ္ သူ႕ဓါတ္ပုံကေလး ျပဳတ္က်သြားတာကုိ ျပန္သတိရၿပီး စိတ္ထဲမွာ မသုိးမသန္႔နဲ႔ အျပစ္ရွိသလုိလုိေတာင္ ခံစားမိေသးတယ္။
ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ ကြယ္လြန္သြားၿပီျဖစ္တဲ့ လူေတာ္လူေကာင္းတေယာက္၊ မိတ္ေဆြေကာင္းတေယာက္ကုိ ႏွေျမာတသ သတိရမိပါတယ္။
ဒီညကလည္း အိပ္မေပ်ာ္ေသာ ညတညရဲ႕ ညဥ့္လယ္သံသရာမုိ႔ အေတြးေတြထဲမွာ လြန္ခဲ့တဲ့ ရွစ္ႏွစ္ေလာက္က ကြယ္လြန္သြားခဲ့ၿပီ ျဖစ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ကုိ သတိရမိတယ္။
သူက ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသုိလ္ အီလက္ထေရာနစ္ ေမဂ်ာမွာ တႏွစ္တည္း အတူတူတက္ခဲ့ၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြထဲက စာအေတာ္ဆုံး ေက်ာင္းသားတေယာက္ေပါ႔။ ႏွစ္တုိင္းလုိလုိ ပထမစြဲတယ္။ အဲသည္တုန္းက Roll 1 လုိ႔ ေခၚၾကတာေပါ႔။ ပဥၥမႏွစ္ စာေမးပြဲနီးကာမွ ေဆး႐ုံတက္ရလုိ႔ ေနာက္ဆုံးႏွစ္မွာ Roll 11 ျဖစ္သြားတယ္။ ေနာက္ဆုံးႏွစ္ေအာင္ေတာ့ Roll 1 ျပန္ျဖစ္သြားတယ္။
က်ေနာ့္ Yearbook ထဲက သူ႕ဓါတ္ပုံ၊ သူ႕နာမည္နဲ႔ စာမ်က္ႏွာမွာ
VI Ec.E 11 (YIT)
အမွတ္ ၁၁၊ ၁၁၁ လမ္း
မဂၤလာေတာင္ၫြန္႔ၿမဳိ႕နယ္၊ ရန္ကုန္။
…….ဆုိၿပီး နံပါတ္ဝမ္းေတြ ေရာႁပြန္းေနတဲ့ သူ႕လိပ္စာကုိ ေဖာ္ျပထားလုိ႔ ေဘးနားမွာ တစုံတေယာက္က “ဝမ္းမ်ားကုိ လက္ကုိင္ထားသူ၊ သိပ္ညစ္ပတ္တာပဲေနာ္” လုိ႔ ေနာက္ရႊတ္ရႊတ္ ခဲတံနဲ႔ ေရးသား ေနာက္ေျပာင္ထားတာ ေတြ႕ရတယ္။
သူ႕ကုိ အားက်လုိ႔ ထင္ပါရဲ႕။ ျမန္မာျပည္ကြန္ျပဴတာလုပ္ငန္းရွင္မ်ားအသင္းမွာ လူႀကီးေတြဘာေတြ ျဖစ္သြားခဲ့ဘူးတဲ့ က်ေနာ္တုိ႔ အတန္းထဲက သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ဟာ စာၾကည့္စားပြဲေဘးမွာ “စာသည္ ပထမ၊ စာသည္ ဒုတိယ၊ စာသည္ တတိယ” လုိ႔ ေႂကြးေၾကာ္သံေဆာင္ပုဒ္ကုိ ကပ္ထားၿပီး သူ႕လုိ Roll-1 ျဖစ္ဖုိ႔ ႀကဳိးစားလုိက္တာ ေအာင္စာရင္းထြက္လာေတာ့ Roll-111 ျဖစ္သြားလုိ႔ အဲသည္တုန္းက က်ေနာ္တုိ႔ၾကားမွာ ဟားစရာ ျဖစ္သြားေသးတယ္။
သူက စာေတာ္႐ုံတင္မက။ စိတ္ထားကလည္း ျပည့္တယ္။ ကူညီတတ္တယ္။ သူ႕ဆီမွာ စာေတြဘာေတြ ေမးရင္လည္း စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ကူညီရွင္းျပေပးတတ္တယ္။ အသင္းအပင္းကိစၥေတြမွာလည္း တက္တက္ႂကြႂကြ ပါဝင္လႈပ္ရွားတတ္တယ္။ သူ႕ကုိ လူခ်စ္လူခင္ ေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္။
သူက အဆင့္တစ္ဆုိၿပီး ႐ုပ္တည္ႀကီးနဲ႔ ေနတာမ်ဳိးလည္း မဟုတ္ျပန္ဘူး။ ရယ္ရယ္ေမာေမာနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္တယ္။ ဟာသဉာဏ္ကလည္း ရွိတယ္။ ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသုိလ္ ဗုဒၶဘာသာမိသားစုက ထုတ္ေဝတဲ့ Yearbook မွာ ေလေၾကာင္းစက္မႈဘာသာရပ္က ကုိၾကည္သြင္အတြက္ သူ ေရးထားတာေလးကုိ အခုထိေတာင္ သတိရမိလုိ႔ ၿပဳံးမိေသးတယ္။
“ကိုၾကည္သြင္….. ေကာင္းကင္တမြတ္ ၾကယ္ကုိ ဆြတ္ႏုိင္ပါေစ”….တဲ့။ ေအာက္မွာက်ေတာ့ သူဆြဲထားတဲ့ ကာတြန္းပုံကေလးတပုံ။ ဟုိးအျမင့္မွာ ၾကယ္ကေလးတပြင့္။ ၾကယ္ပြင့္ေအာက္နားဆီမွာ ေလယာဥ္ပ်ံတစင္းဟာ မီးခုိးေတြအူၿပီး ေအာက္ကုိ ထုိးစုိက္ဆင္းသြားတဲ့ ပုံကေလးနဲ႔။
ေက်ာင္းၿပီးေတာ့ သူက သိမ္ျဖဴလမ္းမွာ ရွိတဲ့ ကြန္ျပဴတာ ကုမၸဏီတခုမွာ အီလက္ထေရာနစ္ အင္ဂ်င္နီယာ ဝင္လုပ္တယ္။ တႏွစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ထုိင္းႏုိင္ငံ Asian Institute of Technology (A.I.T) တကၠသုိလ္က သူ႕ကုိ စေကာလားရွစ္ ေပးတဲ့အတြက္ မာစတာဘြဲ႕အတြက္ အဲသည္မွာ ေက်ာင္းသြားတက္တယ္။ သူ႕အလုပ္ေနရာမွာ က်ေနာ့္ကုိ ထည့္ထားေပးခဲ့တယ္။ က်ေနာ္ကလည္း မေလးရွားက အလုပ္တခုက ခန္႔တဲ့အတြက္ အဲသည္အလုပ္မွာ ၾကာၾကာမေနလုိက္ရဘူး။ သူေက်ာင္းတက္တဲ့အခ်ိန္နဲ႔ က်ေနာ္ မေလးရွားမွာ အလုပ္လုပ္ေနခ်ိန္နဲ႔ တခ်ိန္တည္းဆုိေတာ့ အီးေမးလ္ အဆက္အသြယ္ မျပတ္ဘူး။ သူ႕အေၾကာင္းေတြ အၿမဲလုိလုိ ၾကားေနရတယ္။ အဲဒီတကၠသုိလ္က ျမန္မာေက်ာင္းသား အသင္းအဖြဲ႕မွာလည္း သူက ပါဝင္လႈပ္ရွားလုိက္ေသးတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ႏွစ္က အီလက္ထေရာနစ္ေက်ာင္းသားေတြ အခ်င္းခ်င္း ဆက္သြယ္ၾကဖုိ႔ egroup ေတြ ဘာေတြ သူက လုပ္ေပးလုိက္ေသးတယ္။
ေက်ာင္းၿပီးကာစ ႏုိင္ငံျခားကုိ မထြက္ခင္ ျမန္မာျပည္တြင္းမွာ အလုပ္လုပ္ေနၾကစဥ္က သူ႕ရဲ႕ ပတ္စ္ပုိ႔တ္ ဓါတ္ပုံတပုံ က်ေနာ့္ကုိ ေပးထားဘူးတယ္။ က်ေနာ္က သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ ႐ုပ္ေျပာင္ပုံတူေလးေတြ ဆြဲေပးတတ္ေတာ့ သူ႕ရဲ႕ ယီးယားဘြတ္ခ္မွာ သူ႕ပုံတူ အမွတ္တရ ဆြဲေပးဖုိ႔ က်ေနာ့္ကုိ ပူဆာတာပါ။ က်ေနာ္ကလည္း လူရင္းဆုိေတာ့ ဆြဲေပးမယ္ ဆြဲေပးမယ္နဲ႔ လူခ်င္းသာ ကြဲကြာသြားေရာ…. ဆြဲမေပးလုိက္ရဘူး။
ဒီလုိနဲ႔ က်ေနာ္စကၤာပူကုိ ေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ သူကလည္း ေအအုိင္တီမွာ ေက်ာင္းၿပီးကာ နီးေနၿပီ။ လူကလည္း က်ေနာ္နဲ႔အၿပဳိင္ ဝလာတယ္။
တရက္မွာ က်ေနာ္႐ုံးမွာ အိမ္သာတက္ရင္း ပုိက္ဆံအိတ္ဖြင့္ၿပီး ဘာရယ္မဟုတ္ လွန္ေလွာေနတုန္းမွာ သူ႕ဓါတ္ပုံကေလးကုိ ပုိက္ဆံအိတ္ထဲမွာ ေတြ႕ရတယ္။ ဒါနဲ႔ က်ေနာ္လည္း သူ႕ဓါတ္ပုံကုိ ခဏထုတ္ၾကည့္ၿပီး အိတ္ထဲျပန္ထည့္မယ္ အလုပ္မွာ ဓါတ္ပုံက မေတာ္တဆ ျပဳတ္က်ၿပီး အိမ္သာအုိးထဲအထိ က်သြားတယ္။ ျပန္ေကာက္လုိ႔လည္း မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့တာမုိ႔ စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ ေရဆြဲခ်လုိက္ရတယ္။ အဲသည္ကိစၥ သူ႕ကုိေတာ့ ျပန္မေျပာျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။
ေနာက္ တႏွစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ က်ေနာ္ မဒမ္ေပါနဲ႔ လက္ထပ္တယ္။ သူကလည္း စေကာလားရွစ္ ထပ္ရလုိ႔ ကေနဒါႏုိင္ငံမွာ ပီအိတ္ခ်္ဒီ သြားတက္တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ေတြ အဆက္အသြယ္ မျပတ္ဘူး။ သူက က်ေနာ္တုိ႔လင္မယားကုိ ကေနဒါ ေျပာင္းခဲ့ဖုိ႔ အၿမဲ တုိက္တြန္းတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ကလည္း သမီးကုိေမြးတာ၊ မဒမ္ေပါေက်ာင္းဆက္တက္တာ၊ က်ေနာ္ အခ်ိန္ပုိင္းေက်ာင္းတက္တာ စတာေတြနဲ႔ အလုပ္႐ႈပ္ေနတဲ့အေလ်ာက္ သူ႕တုိက္တြန္းခ်က္ကုိ သေဘာက်႐ုံကလြဲလုိ႔ အေကာင္အထည္ မေဖာ္ျဖစ္ခဲ့ဘူး။
ဒီလုိနဲ႔ တရက္မွာ သူ႕ဆီက စိတ္မေကာင္းစရာ သတင္းကုိ ၾကားရတာပဲ။ သူ႕မွာ ေသြးကင္ဆာ ျဖစ္ေနတယ္ဆုိတဲ့အေၾကာင္း။ ဒါေပမယ့္ ႐ုိးတြင္းခ်ဥ္ဆီ လွဴဒါန္းသူရွိလုိ႔ အစားထုိးကုသတာ ေအာင္ျမင္တယ္လုိ႔ ဝမ္းသာစရာ ၾကားရတယ္။
အဲဒီအေတာအတြင္းမွာ သူနဲ႔ ဖုန္း မၾကာမၾကာ ေျပာျဖစ္တယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ လင္မယားႏွစ္ေယာက္စလုံးနဲ႔ ခင္မင္သူျဖစ္တဲ့အေလ်ာက္ သူက က်ေနာ္တုိ႔နဲ႔ ဖုန္းေျပာရတာကုိ ဝမ္းသာပုံရတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔လင္မယားလည္း အၿမဲလုိလုိ ရႊတ္ေနာက္ေနာက္ ေျပာတတ္ေတာ့ သူကလည္း ဟီးဟီးဟားဟားနဲ႔ေပါ႔။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္မၾကာခင္မွာ မထင္မွတ္တဲ့ အျခားေရာဂါတခုနဲ႔ သူဆုံးသြားတယ္။ စားေသာက္ဆုိင္တခုမွာ ညစာစားၿပီး Wash room ကုိ အသြားမွာ stroke နဲ႔ လဲက်ၿပီး ကြယ္လြန္သြားတယ္တဲ့။
အဲဒီသတင္းၾကားကာစက က်ေနာ္ သူ႕ဓါတ္ပုံကေလး ျပဳတ္က်သြားတာကုိ ျပန္သတိရၿပီး စိတ္ထဲမွာ မသုိးမသန္႔နဲ႔ အျပစ္ရွိသလုိလုိေတာင္ ခံစားမိေသးတယ္။
ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ ကြယ္လြန္သြားၿပီျဖစ္တဲ့ လူေတာ္လူေကာင္းတေယာက္၊ မိတ္ေဆြေကာင္းတေယာက္ကုိ ႏွေျမာတသ သတိရမိပါတယ္။
.jpg)
20 comments:
တုိ႕လဲသတိရတယ္။။။။။။။။။။။။။။။။။။။
ရွစ္နစ္ေတာင္ရွိသြားပါလား ႀကားဘူးလုိက္သလား. မသိ ဘြဲ႕ေတါ အမ်ားႀကီးယူၿပိးီနေမ်ာစရာမ်ားလားလုိ႕ေၿပာမိေသးလားမသိ။
သူ႔အေၾကာင္းကို ဖိုရမ္ထဲမွာ ေရးသူေတြ ရွိလို႔ သိဘူး၊ ၾကားဘူး၊ ဖတ္ဘူးပါတယ္။ အိမ္ကလူလဲ ေၿပာဘူးပါတယ္။ ကိုေပါတို႔နဲ႔ အေတာ္ခင္တာပဲေနာ္။ မစပ္ဆက္မိဘူး။ႏွေၿမာစရာ၊ ၀မ္းနည္းစရာပါ။
ကိုေပါေရ စိတ္မေကာင္းစြာနဲ႔ ဖတ္သြားပါတယ္။ ကိုေပါသူငယ္ခ်င္း ေကာင္းရာသုဂတိ လားပါေစ။
Ko Zeyar Thin was a nice chap.
ဟုုတ္တယ္..သူ႕ကိုု အားလံုုး ခင္ၾကတယ္။
၀မ္းေရာဂါ ေတြ အလယ္မွာ..သူ႕ကိုုေတာ့.. ခင္ခဲ့တယ္။
ဖတ္ရတာ တကယ္ကို စိတ္မေကာင္းပါဘူး ကိုေပါေရ...
ဒီလို ထူးခြ်န္တဲ႔ လူေတာ္တစ္ေယာက္ဆံုးရံွဳးသြားတာ စိတ္မေကာင္းစရာပဲေနာ္....
တိုက္ဆိုင္လိုက္တာေနာ္....ကိုေပါ အိမ္သာထဲမွာ ထုတ္ႀကည့္ၿပီး အိမ္သာထဲမွက်သြားတာ သူလဲ အိမ္သာသြားရင္းနဲ႔ပဲ ေရွာ့ခ္ရသြားတာဆိုေတာ့.....
ေနာက္ဆို ကိုေပါကို ပူးေတတုိ႔ ဓါတ္ပံုေတြ ဘာေတြ မေပးရဲေတာ့ေအာင္ပါပဲလား......အိမ္သာထဲမွာ ထုတ္ႀကည့္မွာဆိုးလို႔....
ဒီႏွစ္ ႐ြာမွာ ေ႐ြးေကာက္ပြဲလုပ္မယ္ဆိုေတာ့ သူ႔ကို သတိရမိတယ္။ ၁၉၇၂ဖြား သူက ၁၈ႏွစ္မျပည့္ေသးလို႔ ၁၉၉၀ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ မဲမေပးခဲ့ရတာကို ေနာက္ခဲ့ဘူးတယ္။ ႐ြာက ဒီလိုပြဲမ်ိဳးကလဲ တစ္သက္တစ္ခါဆိုသလိုပဲဗ်ာ။
I am shame on myself as satisfying me. u know, i stopped halfway for my studying for just want to earn money to support my parents and just want to get married. now my life is half way also (Zaw Kant Lant...) WHOOOOOO....
Taw Thar
ကုိေပါရွင့္၇၂ Born ရယ္ AIT ( Ele )ဆုိေတာ့ ကုိမ်ဳိထြန္းကုိေရာ သိပါသလားရွင့္
khin oo may ......... kmsl ကတဆင့္ သိတာလား။
T T Sweet........ တီတီဆြိအမ်ဳိးသား (ေက်ာင္းတုန္းက အကုိႀကီး)နဲ႔႔ AIT တက္ၾကရင္းနဲ႔ ရင္းႏွီးၾကမယ္ထင္တယ္။
Nge Naing.... ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ သူကေတာ့ ေကာင္းရာကုိ ေသခ်ာေပါက္ ေရာက္မွာပါ။
Anonymous... That is right. Thanks.
Kay ... မေကကလည္း သိသကုိး။ ဟုတ္တယ္။ က်ေနာ့္လုိပဲ လူခ်စ္လူခင္ မ်ားတယ္။ း-) ဝမ္းေရာဂါ.... အသုံးေလးကုိ ႀကဳိက္သြားၿပီဗ်ဳိး။
ဧပရယ္လ္ပူး@ပူးေတ... ဓါတ္ပုံေပးေလ။ ပူးေတ ဘေလာ့ဂ္အတြက္ ပုံတူဆြဲေပးဖုိ႔။ ပုိက္ဆံအိတ္ထဲမွာ အေသအခ်ာ ထည့္သိမ္းထားေပးပါမယ္။ း-)
natthi.... က်ေနာ့္ထက္ေတာ့ တႏွစ္ငယ္တယ္ဗ်။ က်ေနာ္က ေျခာက္တန္းမွာ တခါက်ဘူးလုိ႔။ ရွစ္ေလးလုံးအတြင္းက ဝ.ထ.က.လ.သ စိန္လြင္ ေျခာက္တန္းက် လုိ႔ ေအာ္ၾကေတာ့ ကုိယ္လည္း လုိက္ေအာ္ရင္းက နည္းနည္းေတာ့ လိပ္ျပာမလုံသလုိ ခံစားရတယ္။
Taw Thar... မရွက္ပါနဲ႔ဗ်ာ။ မိဘကုိ လုပ္ေကၽြးတာ ကုသုိလ္ရပါတယ္။
Anonymous 3:04 PM ... ကုိမ်ဳိးထြန္းလား။ သိတာေပါ႔ဗ်ာ။ တဖြဲ႕တည္း ေပါင္းလာသူေတြပဲ။ သူ႕ကုိ က်ေနာ္က ဦး K.T ရဲ႕ အိမ္အေပၚထပ္မွာ ေနတဲ့ေကာင္ လုိ႔ ေနာက္ၿပီး ေခၚတတ္တယ္။ ေကတီက သူကအေဖ နာမည္ေလ။ ေအာက္ထပ္မွာ က်ဴရွင္ျပတယ္။
အကုိအခုကုိမ်ဳိးထြန္းကဘယ္မွာေနလဲရွင့္...သူ႔မိတ္ေဆြပါအဆက္သြယ္ျပတ္ေနတာၾကာပါျပီ..အရင္ေမလ္းဘဲသုံးပါသလား
ကိုေပါေရ …
သတိထားမိသလား မသိဘူး။ ေလာကၾကီးမွ လူေကာင္းေတြ သက္တမ္းတိုတာ မ်ားတယ္။ မေကာင္းတဲ့သူေတြ သက္ဆိုးရွည္ၾကတယ္။
မခင္ဦးေမ …
ႀကား ဘူး လုိက္သလား ။ (အမွန္) ၾကား ဖူး လိုက္လား။
T T Sweet …
ဖတ္ ဘူး ပါတယ္။ အိမ္ကလူလဲ ေၿပာ ဘူး ပါတယ္။ (အမွန္) ဖတ္ ဖူး ပါတယ္။ အိမ္ကလူလဲ ေၿပာ ဖူး ပါတယ္။
ဖူး ကို ဘူး နဲ႔ မွားယြင္းစြာ အသံုးျပဳတာ ေတြ႕ရလို႔ အမွန္ျပင္ေပးလိုက္ပါတယ္။
႐ုံးပိတ္ရက္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ ခ်မ္းေျမ႕ၾကပါေစ …
Anonymous... က်ေနာ္လည္း သူအခု ဘယ္မွာဆုိတာ မသိဘူးခင္ဗ်။ ေဇယ်ာသင္း ဆုံးၿပီးကာစေလာက္ကထင္တယ္... သူစကၤာပူကုိ တေခါက္လာတုန္းက ေတြ႕လုိက္ရတယ္။ ေနာက္ပုိင္းေတာ့ အဆက္အသြယ္ မရွိေတာ့ဘူး။ သူသာမက အတန္းထဲက သူငယ္ခ်င္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႔ ပုံမွန္ အဆက္အသြယ္ မရွိသေလာက္ နည္းသြားတယ္။ စကၤာပူမွာရွိတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ေယာက္ေလာက္က လြဲလုိ႔ေပါ႔။
Lun Lunn .... အာ... လြန္လြန္းလုပ္တာနဲ႔ အခုပဲ တုိက္ေပၚက ခုန္ခ်ရမလုိလုိ ျဖစ္ေနၿပီ။ လူေကာင္းျဖစ္ခ်င္လုိ႔ေလ။ း-)
ကုိေပါရဲ့ သူငယ္ခ်င္းကုိ မသိေပမဲ့ ကုိေပါ ေရးသားတဲ့ ပုိ.စ္အရ စိတ္မေကာင္းပါ၊
ေအးဗ်ာ လူေတာ္ေတြ ၊ လူေကာင္းေတြ၊ လိမၼာတဲ့သူေတြက အသက္တုိျပီး မုိက္တဲ့သူေတြ၊ ေပေပေတေတေနတဲ့သူေတြ၊ ေငါ့တဲ့သူေတြ၊ ေ၀ဖန္ေရးကို လုပ္တဲ့သူေတြ၊ ေ၀ဖန္ေရးကုိ အားေပးေနတဲ့ သူေတြက အသက္ပုိရွည္ေနတာကုိ ေတြ.ေနရပါတယ္၊ ေလာကနိယာမက ထူးကုိထူးဆန္းပါတယ္
အထက္ေဖာ္ျပပါ နိယာမနဲ.ပတ္သက္ျပီး ေတြးမိတာက ကုိေပါ တစ္ေယာက္ေတာ့ အသက္ ေတာ္ေတာ္ရွည္ဦးမယ္လို. ထင္ပါတယ္၊
ခင္မင္စြာျဖင့္
ကကစ
Perhaps YIT is cursed, those who cannot distinguished between voltage and current
and went on to pursue PhD survive while
we lose smart guys like Ko Ze Yar Thin.
Ko zeyar is very nice man.
Here for Ko Myo Tun, who want to contact him
http://www.facebook.com/myotun?ref=sgm
၈ ႏွစ္...
၈ ႏွစ္ ေတာင္ရွိသြားၿပီလားလို႕ တအံ့တၾသနဲ႕ ခုႏွစ္ေတြကို ျပန္ေရၾကည့္ေနမိတယ္... သိပ္မၾကာေသးသလိုပဲ... ဒါေပမယ့္ ၈ ႏွစ္တဲ့...။
ေကာင္းရာမြန္ရာ ေနရာတခုမွာ ေအးခ်မ္းေနမွာ ေသခ်ာပါတယ္...
Which university did Ko zeyar go and what subject he worked for PHD in canada?
ကုိမ်ဳိးထြန္းရဲ႕ Link ရပါျပီ ေက်းဇုးတင္ပါတယ္
Post a Comment