ပုစဥ္းရင္ကြဲ

Share |

ေတာဖက္မွာ ေနဖူးသူေတြအဖုိ႔ ပုစဥ္းရင္ကြဲေအာ္သံေတြကုိလည္း ၾကားဖူးၾကပါလိမ့္မယ္။ ပုစဥ္းရင္ကြဲေအာ္သံက ေအာ္ေနတုန္းေတာ့ ဆူညံေနမွန္းမသိရဘူး။ ဒါေပမယ့္ တခ်ီတခ်ီမွာ ႐ုတ္ခ်ည္းဆုိသလုိ တၿပဳိင္တည္း အေအာ္ရပ္သြားတတ္ၾကတယ္။ အဲဒီအခါက်မွ ညဥ့္ယံတခုလုံး တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနတာကုိ အာ႐ုံျပဳမိၿပီး သူတုိ႔ တခ်ိန္လုံးဆူညံေနခဲ့တာကုိပါ တဆက္တည္း သတိထားမိသြားတတ္တာမ်ဳိး။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီလုိ ၿငိမ္က်သြားတာကလည္း ခဏတျဖဳတ္ပါ။ ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ေနရင္ ျပန္ေအာ္ၾကတာပါပဲ။

၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ႏွစ္တဝက္က်ဳိးလုိ႔ စစ္အစုိးရရဲ႕ တတုိင္းျပည္လုံးကုိ စစ္ကၽြန္ျပဳေရး ဖြဲ႕စည္းပုံ အတည္ျပဳမယ့္ ေရြးေကာက္ပြဲႀကီးလည္း နီးသထက္ နီးကပ္လာပါေခ်ၿပီ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ပုစဥ္းရင္ကြဲေအာ္သံေတြလုိ ေတာက္ေလွ်ာက္ေအာ္လာတဲ့ အသံေတြတခ်ဳိ႕ ျဗဳန္းစားႀကီး တိတ္ဆိတ္သြားတာကုိ သတိထားမိတယ္။ ေမာသြားတာလား။ တကယ္ပဲ ရင္ကြဲသြားေလသလားေတာ့ မေျပာတတ္။ ဘယ္အသံေတြလဲဆုိေတာ့ “ပြဲသိမ္းတုိက္ပြဲ” ဆုိတဲ့ အသံေတြပါ။ အထူးသျဖင့္ ၂၀၁၀ ကုိ ပြဲသိမ္းတုိက္ပြဲ ျဖစ္ရမယ္လုိ႔ ေအာ္ေနၾကသူေတြ အခုတေလာ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ အသံတိတ္သြားတာကုိ သတိထားမိလုိ႔ပါ။

ပြဲသိမ္းတုိက္ပြဲ ဆုိတဲ့ အသုံးအႏႈန္းက တခါတရံ သုံးတာဆုိရင္ေတာ့ အေၾကာင္းမဟုတ္ဘူးေပါ႔။ လူဆုိတာ ရည္မွန္းခ်က္ ပန္းတုိင္ထားၿပီး အလုပ္လုပ္တတ္ၾကတာ သဘာဝမုိ႔ ပန္းတုိင္မရွိတာနဲ႔ စာရင္ ေကာင္းတယ္ပဲ ေျပာရမွာေပါ႔။ ဒါေပမယ့္ တႏွစ္တခါဆုိသလုိ ဒီႏွစ္ထဲမွာ “ပြဲသိမ္းတုိက္ပြဲ” ဆင္ႏႊဲမယ္လုိ႔ အခ်ိန္မွန္မွန္ႀကီး ေျပာလာခဲ့ၾကတာေတြကုိ ေတြ႕ရေတာ့့ ႏွစ္ေတြၾကာလာတဲ့အခါ အဲဒီစကားမ်ဳိးဟာ ေျပာဖန္မ်ားေလ အႏွစ္သာရ ကင္းမဲ့ေလ ျဖစ္လာေတာ့တာေပါ႔။ တကယ္လုိ႔သာ တႏွစ္အတြင္း လြတ္လပ္ေရးရေစရမယ္ဆုိတဲ့စကားကုိ ဂ်ပန္ေတြနဲ႔အတူ ျပန္ဝင္လာစဥ္ကတည္းက ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ႏွစ္တုိင္းေျပာလာခဲ့ရင္ ဘယ္သူမွ အဲဒီစကားကုိ အယုံအၾကည္ ရွိေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဆုိခဲေစ ၿမဲေစ ဆုိတဲ့ စကားကုိ သတိရမိပါတယ္။ ဒါက “ပြဲသိမ္းတုိက္ပြဲ”ဆုိတာကုိ တႏွစ္တခါ ေႂကြးေၾကာ္ၿပီး တုိက္ေနသူေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေရးျပခ်င္တာပါ။

ေနာက္တမ်ဳိးကေတာ့ “အခုေတာ့ မပါေသးဘူး။ ပြဲသိမ္းတုိက္ပြဲက်ရင္ေတာ့ ဝင္ပါၿပီကြာ…” ဆုိၿပီး တခ်ိန္လုံး လက္ေမာင္းပင့္ေနတဲ့ လူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏုိင္ဖုိ႔ ေသခ်ာေနၿပီဆုိေတာ့မွ ဝင္ပူးေပါင္းတာမ်ဳိးက်ေတာ့ ဘာလုပ္ေတာ့မလဲ။ သူဝင္မပါလည္း ႏုိင္ဖုိ႔က က်ိန္းေသေနၿပီကုိး။ ႏုိင္မွ ဝင္ပါတာမ်ဳိးက ေဘာလုံးပြဲ အ႐ႈံးအႏုိင္ အေျဖထြက္ၿပီးမွ ေလာင္းေၾကးထပ္ခ်င္တဲ့လူလုိ ျဖစ္ေနတယ္။ တကယ္လုိအပ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အုတ္တခ်ပ္သဲတပြင့္လုိ ဝင္ပူးေပါင္းၿပီး ပါဝင္တာက ႏုိင္မယ္ေသခ်ာမွ ဝင္ပူးေပါင္းပါဝင္တာထက္ ပုိၿပီး တန္ဘုိးရွိပါတယ္။ အဲဒီ သေဘာမ်ဳိးနဲ႔ ေျပာတာမဟုတ္ျပန္ရင္လည္း…. “အာလိန္ငါးဆင့္၊ နဂါးႏွင့္ဂဠဳန္အရံ၊ ဂုဏၻန္ယကၡ၊ စတုဇ္မဟာရာဇာ မခံႏုိင္ျငားမွ သိၾကားထြက္တဲ့အခါ” ဆုိတဲ့ သီခ်င္း စာသားလုိ… “မင္းတုိ႔ တုိက္ထားႏွင့္ၾကကြာ။ မင္းတုိ႔ မႏုိင္ကာမွ ေနာက္ဆုံးမွာ ငါဝင္ပါမယ္…” လုိ႔ အဓိပၸါယ္ ထြက္ႏုိင္ပါေသးတယ္။

အဲဒီ ပြဲသိမ္းတုိက္ပြဲ ဆုိတဲ့ အသံေတြကုိ ထပ္ဖန္တလဲလဲ ၾကားရေတာ့ ဒုတိယကမၻာစစ္အတြင္းက အဂၤလိပ္နန္းရင္းဝန္ ခ်ာခ်ီ ေျပာခဲ့တာကုိ သတိရမိတယ္။

“Now this is not the end. It is not even the beginning of the end. But it is, perhaps, the end of the beginning.”

Sir Winston Churchill, Speech in November 1942

ခ်ာခ်ီကလည္း ဒီစကားကုိ (သူ႕ႏုိင္ငံသားေတြက) ပြဲသိမ္းေရာက္ကာနီးၿပီလုိ႔ လႈိင္လႈိင္ႀကီး ေျပာလာၾကတဲ့အတြက္ နားကေလာဟန္နဲ႔ ေျပာခဲ့တာလုိ႔ တေနရာမွာ မွတ္သားခဲ့ရဖူးပါတယ္။

အခုလည္း က်ေနာ္တုိ႔ ျမန္မာ့အေရးမွာ ပြဲသိမ္းလုိ႔ မဆုိႏုိင္ေသးပါဘူး။ ပြဲက စ႐ုံပဲ ရွိပါေသးတယ္။ အဲဒီအေနအထားမွာ ပြဲသိမ္းတုိက္ပြဲလုိ႔ တစာစာ ေအာ္ေနၾကရင္ ပြဲမစခင္က ဇာတ္သိမ္းသြားႏုိင္တဲ့အတြက္… တခါက ဒီလုိ ကဗ်ာနဲ႔ ကာတြန္း ပုိ႔စ္ေလးတခုကုိ တင္ခဲ့ဖူးပါတယ္။

“ပြဲသိမ္းငုိခ်င္း”



ပြဲသိမ္းတုိက္ပြဲ….
ပြဲသိမ္းတုိက္ပြဲ….
ပြဲသိမ္းတုိက္ပြဲ….
အာေတြလည္း ၿပဲခဲ့ေပါ႔
အေသႏႊဲမယ့္ သ႑ာန္လုိ
ေလထဲက ရမ္ဘုိေတြေၾကာင့္
အံမယ္ေလး….. အရပ္ကတုိ႔ရဲ႕
ပြဲမစခင္က ဇာတ္သိမ္းရပါေပါ႔လား…..

ကုိေပါ။
July 03, 2010