လြတ္လပ္မႈဟူသည္ အဘယ္နည္း။
လြတ္လပ္မႈကုိ အတုိခ်ဳပ္၍ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆုိရလွ်င္ ျပဳမူရာတြင္လည္းေကာင္း၊ ေျပာဆုိရာတြင္လည္းေကာင္း၊ ေတြးႀကံရာတြင္လည္းေကာင္း မိမိအလုိက် ျပဴမူ၊ ေျပာဆုိ၊ ေတြးေခၚႏုိင္ေသာ ခြန္အား (သုိ႔မဟုတ္) အခြင့္အေရး ရွိျခင္းပင္တည္း။
လူသားတုိင္းသည္ လြတ္လပ္မႈကုိ အလုိရွိၾကသည္ခ်ည္းသာလွ်င္ျဖစ္သည္။ မိမိဘ၀ကုိ မိမိ စိတ္တုိင္းက်သာ ေနထုိင္လုိၾကသည္။ မိမိစိတ္တုိင္းက်သာလွ်င္ ျပဳမူေျပာဆုိခ်င္ၾကသည္။ မိမိေတြးေခၚခ်င္သလုိ လြတ္လပ္စြာေတြးေခၚလုိၾကသည္။
မလြတ္လပ္ေသာဘ၀ကုိ ႏွစ္ၿခဳိက္မက္ေမာသူဟူ၍ ဤေလာကတြင္ ရွိမည္မထင္။
အကယ္၍ လူသည္ ကၽြန္းတကၽြန္း (သုိ႔မဟုတ္) ၿဂိဳဟ္ကမၻာတခုေပၚတြင္ တေယာက္တည္းေနရပါက သူသည္ သူ႕စိတ္တုိင္းက် ထင္သလုိ ေနႏုိင္ေပသည္။ ထုိအခါမ်ဳိးတြင္ ရရွိေသာ လြတ္လပ္မႈမွာ အႂကြင္းမဲ့လြတ္လပ္မႈ ( Absolute freedom )ဟုပင္ ေခၚဆုိႏုိင္ေပမည္။
သုိ႔ေသာ္ လူသည္ အျခားလူတဦးတေယာက္ (သုိ႔မဟုတ္) အမ်ားႏွင့္အတူ ယွဥ္တြဲေနထုိင္မည္ဆုိပါက အဆုိပါ အႂကြင္းမဲ့လြတ္လပ္မႈကုိ ရႏုိင္ေတာ့မည္မဟုတ္ေပ။ အျခားသူမ်ားသည္လည္း မိမိကဲ့သုိ႔ပင္ လြတ္လပ္မႈကုိ လုိခ်င္ေတာင့္တၾကသည္ခ်ည္း ျဖစ္၍ မိမိ၏ လြတ္လပ္ခြင့္သည္ အျခားသူမ်ား၏ လြတ္လပ္ခြင့္ကို မထိပါးမိေစရန္ စတင္ သတိျပဳလာရသည္။
ထုိအေနအထားတြင္ မိမိ၏ လြတ္လပ္မႈသည္ အႂကြင္းမဲ့လြတ္လပ္မႈဟု မွတ္ယူကာ စိတ္ရွိတုိင္း ျပဳမူေျပာဆုိက်င့္ႀကံမည္ဆုိလွ်င္ အျခားသူတုိ႔၏ လြတ္လပ္ခြင့္ကုိ ထိပါးႏုိင္သည္။ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးဗိသုကာႀကီးျဖစ္သူ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဥပမာ ေပးခဲ့သည့္ “လြတ္လပ္ၿပီဆုိၿပီး လမ္းမေပၚမွာ ေဆးတက္လွန္းသည့္” ျဖစ္ရပ္ကဲ့သုိ႔ပင္တည္း။ မိမိ၏လြတ္လပ္စြာ လမ္းမေပၚတြင္ ေဆးတက္လွန္းမႈသည္ လမ္းသြားလမ္းလာတည္းဟူေသာ အျခားသူမ်ား၏ လြတ္လပ္စြာ သြားလာပုိင္ခြင့္ကုိ ထိခုိက္လာသည္။ ထုိသုိ႔ မိမိတဦးတည္းအက်ဳိးအတြက္ အျခားသူမ်ားကုိ ထည့္သြင္းမစဥ္းစားသည့္ အျပဳအမူမ်ဳိးမွာ ကုိယ္ခ်င္းစာစိတ္ေခါင္းပါးေသာ (၀ါ) မွ်တမႈမရွိေသာ (၀ါ) ယဥ္ေက်းမႈအဆင့္နိမ့္ပါးေသာ (၀ါ) ႐ုိင္းစုိင္းေသာ အျပဳအမူပင္ ျဖစ္သည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ လူသည္ အသုိင္းအ၀ုိင္း၊ အစုအဖြဲ႕ႏွင့္ေနလာေသာအခါ အျခားသူမ်ား၏ လြတ္လပ္မႈကုိ မထိပါးမိေစရန္ ကုိယ္ပုိင္လြတ္လပ္မႈတြင္ အတုိင္းအတာ၊ အကန္႔အသတ္မ်ား စတင္ သတ္မွတ္လာရသည္။ အႂကြင္းမဲ့ လြတ္လပ္မႈကုိ ရယူက်င့္သုံးရန္ မျဖစ္ႏုိင္ေသာအခါ အကန္႔အသတ္ရွိေသာ လြတ္လပ္မႈအျဖစ္ တဆင့္ေလွ်ာ့၍ လက္ခံႏုိင္ရန္ လူတုိ႔အေနျဖင့္ နားလည္ႀကဳိးပမ္းလာၾကသည္။ ဤေနရာတြင္ “တန္းတူညီမွ် လြတ္လပ္မႈ” ဆုိေသာ ကိစၥသည္ အေရးပါလာသည္။
လူတဦးႏွင့္တဦး မည္သူ၏လြတ္လပ္မႈကုိမွ် မထိပါးပဲ အျပန္အလွန္ အတူယွဥ္တြဲေနႏုိင္ရန္မွာ “တန္းတူညီမွ် လြတ္လပ္မႈ”သည္ အခရာျဖစ္သည္။
တစုံတေယာက္တြင္ သူ႕သေဘာအေလ်ာက္ ေျပာဆုိျပဳမူပုိင္ခြင့္ရွိပါလ်က္ အျခားသူတဦးတြင္ အလားတူ ေျပာဆုိျပဳမူပုိင္ခြင့္မရွိဆုိပါက တန္းတူညီမွ် လြတ္လပ္မႈ (တနည္း) တန္းတူညီမွ် အခြင့္အေရးရွိသည္ဟု မဆုိႏုိင္ေခ်။
ထုိ႔ေၾကာင့္ လူတုိင္းလူတုိင္း တန္းတူညီမွ် အခြင့္အေရး၊ လြတ္လပ္ခြင့္မ်ား ရရွိေစရန္အတြက္ လူအမ်ားသေဘာက် ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ထားေသာ ကုိယ္စားလွယ္မ်ားက အမ်ား၏ တန္းတူညီမွ် အခြင့္အေရးႏွင့္ တန္းတူညီမွ် လြတ္လပ္ခြင့္ကုိ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရန္ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒသမ်ား ေရးဆြဲၾကသည္။ ဤသုိ႔ျဖင့္ အေျခခံဥပေဒမ်ား ေပၚေပါက္လာသည္။
ထုိအေျခခံဥပေဒပါ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒမ်ားအတုိင္း လူတဦးခ်င္း၏ အခြင့္အေရးကုိ လည္းေကာင္း၊ လူအမ်ား၏ အခြင့္အေရးမ်ားကုိ လည္းေကာင္း ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္စီမံေပးရန္အတြက္ လူအမ်ားသေဘာက် ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ေသာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႕ (၀ါ) အစုိးရမ်ားလည္း ေပၚေပါက္လာသည္။
ထုိစည္းမ်ဥ္းဥပေဒသမ်ားကုိ ခ်ဳိးေဖာက္သူမ်ားအား ထုိက္တန္ေသာ အျပစ္ဒဏ္မ်ားကုိ စီရင္ခ်မွတ္ႏုိင္ရန္ တရားစီရင္ေရးမ႑ဳိင္လည္း ေပၚေပါက္လာသည္။
ထုိ႔အျပင္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းတြင္းမွ ျပႆနာမ်ား၊ ပဋိပကၡမ်ား၊ အစုိးရအဖြဲ႕၏ လုပ္ငန္းေဆာင္တာမ်ား၊ တရားခြင္မ်ားအေၾကာင္းကုိ လူအမ်ားသိသာေစရန္ မီးေမာင္းထုိး ေဖာ္ျပေပးေသာ မီဒီယာမ်ား၏ က႑သည္လည္း အေရးပါလာျပန္သည္။
ဤျဖစ္ထြန္းမႈမ်ားသည္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းအတြင္း လူအခ်င္းခ်င္း ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အတူယွဥ္တြဲေနထုိင္ႏုိင္ေရးအတြက္ ျဖစ္ထြန္းေပၚေပါက္လာျခင္းသာျဖစ္သည္။
သုိ႔ေသာ္ ကံမေကာင္းအေၾကာင္းမလွသည့္အခါ လူ႕အမ်ား၏ အခြင့္အေရးမ်ားကုိ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေပးရန္ လူထုအေနျဖင့္ ယုံၾကည္ကုိးစားစြာ ေရြးျခယ္တင္ေျမႇာက္လုိက္ေသာ အစုိးရမ်ားကုိယ္တုိင္က ထုိအခြင့္အေရးမ်ားကုိ ပိတ္ပင္ခ်ဳိးေဖာက္ကာ မိမိတုိ႔ အက်ဳိးစီးပြားသက္သက္အတြက္ လူအမ်ားအား ႏုိင္ထက္ကလူ အုပ္ခ်ဳပ္ၾကသည္ကုိလည္း ေတြ႕ရတတ္သည္။
ထုိ႔ထက္ဆုိးရြားသည္မွာ လူထုက ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ထားျခင္းလည္း မဟုတ္ရပါပဲလ်က္ လက္နက္အားကုိးျဖင့္ အတင္းအဓမၼ အာဏာသိမ္းယူကာ ဖိႏွိပ္အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ အစုိးရမ်ဳိးမ်ားပင္ ျဖစ္သည္။
ကၽြႏု္ပ္သည္ ယခင္ပုိ႔စ္တြင္ ကုိယ္ခ်င္းစာတရား ရွိျခင္းႏွင့္ မွ်မွ်တတ ရွိျခင္းကုိ အယဥ္ေက်းဆုံး အျပဳအမူဟု ဆုိခဲ့သည္။
အထက္ပါ အစုိးရမ်ဳိးမ်ားကား ကုိယ္လြတ္လပ္သကဲ့သုိ႔ အျခားသူမ်ားလည္း လြတ္လပ္ခ်င္ရွာေပလိမ့္မည္ဟူေသာ ကုိယ္ခ်င္းစာတရားႏွင့္ တန္းတူညီမွ်မႈမ်ား ေခါင္းပါးလွသည္ျဖစ္၍ မယဥ္ေက်းေသာ၊ ႐ုိင္းစုိင္းေသာ၊ ေအာက္တန္းက်ေသာသူမ်ား ပါ၀င္ဖြဲ႕စည္းထားေသာ အစုိးရမ်ားဟူ၍ သတ္မွတ္ရေခ်မည္။
ဤပုိ႔စ္အတြက္ စာဖတ္သူမိတ္ေဆြတုိ႔ကုိ ေမးလုိေသာ ေမးခြန္းမွာ....
လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆုိပုိင္ခြင့္သည္ သင့္ဘ၀အတြက္ အေရးပါသည္ဟု သင္ထင္ပါသလား။ အဘယ္ေၾကာင့္နည္း။
လြတ္လပ္မႈကုိ အတုိခ်ဳပ္၍ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆုိရလွ်င္ ျပဳမူရာတြင္လည္းေကာင္း၊ ေျပာဆုိရာတြင္လည္းေကာင္း၊ ေတြးႀကံရာတြင္လည္းေကာင္း မိမိအလုိက် ျပဴမူ၊ ေျပာဆုိ၊ ေတြးေခၚႏုိင္ေသာ ခြန္အား (သုိ႔မဟုတ္) အခြင့္အေရး ရွိျခင္းပင္တည္း။
လူသားတုိင္းသည္ လြတ္လပ္မႈကုိ အလုိရွိၾကသည္ခ်ည္းသာလွ်င္ျဖစ္သည္။ မိမိဘ၀ကုိ မိမိ စိတ္တုိင္းက်သာ ေနထုိင္လုိၾကသည္။ မိမိစိတ္တုိင္းက်သာလွ်င္ ျပဳမူေျပာဆုိခ်င္ၾကသည္။ မိမိေတြးေခၚခ်င္သလုိ လြတ္လပ္စြာေတြးေခၚလုိၾကသည္။
မလြတ္လပ္ေသာဘ၀ကုိ ႏွစ္ၿခဳိက္မက္ေမာသူဟူ၍ ဤေလာကတြင္ ရွိမည္မထင္။
အကယ္၍ လူသည္ ကၽြန္းတကၽြန္း (သုိ႔မဟုတ္) ၿဂိဳဟ္ကမၻာတခုေပၚတြင္ တေယာက္တည္းေနရပါက သူသည္ သူ႕စိတ္တုိင္းက် ထင္သလုိ ေနႏုိင္ေပသည္။ ထုိအခါမ်ဳိးတြင္ ရရွိေသာ လြတ္လပ္မႈမွာ အႂကြင္းမဲ့လြတ္လပ္မႈ ( Absolute freedom )ဟုပင္ ေခၚဆုိႏုိင္ေပမည္။
သုိ႔ေသာ္ လူသည္ အျခားလူတဦးတေယာက္ (သုိ႔မဟုတ္) အမ်ားႏွင့္အတူ ယွဥ္တြဲေနထုိင္မည္ဆုိပါက အဆုိပါ အႂကြင္းမဲ့လြတ္လပ္မႈကုိ ရႏုိင္ေတာ့မည္မဟုတ္ေပ။ အျခားသူမ်ားသည္လည္း မိမိကဲ့သုိ႔ပင္ လြတ္လပ္မႈကုိ လုိခ်င္ေတာင့္တၾကသည္ခ်ည္း ျဖစ္၍ မိမိ၏ လြတ္လပ္ခြင့္သည္ အျခားသူမ်ား၏ လြတ္လပ္ခြင့္ကို မထိပါးမိေစရန္ စတင္ သတိျပဳလာရသည္။
ထုိအေနအထားတြင္ မိမိ၏ လြတ္လပ္မႈသည္ အႂကြင္းမဲ့လြတ္လပ္မႈဟု မွတ္ယူကာ စိတ္ရွိတုိင္း ျပဳမူေျပာဆုိက်င့္ႀကံမည္ဆုိလွ်င္ အျခားသူတုိ႔၏ လြတ္လပ္ခြင့္ကုိ ထိပါးႏုိင္သည္။ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးဗိသုကာႀကီးျဖစ္သူ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဥပမာ ေပးခဲ့သည့္ “လြတ္လပ္ၿပီဆုိၿပီး လမ္းမေပၚမွာ ေဆးတက္လွန္းသည့္” ျဖစ္ရပ္ကဲ့သုိ႔ပင္တည္း။ မိမိ၏လြတ္လပ္စြာ လမ္းမေပၚတြင္ ေဆးတက္လွန္းမႈသည္ လမ္းသြားလမ္းလာတည္းဟူေသာ အျခားသူမ်ား၏ လြတ္လပ္စြာ သြားလာပုိင္ခြင့္ကုိ ထိခုိက္လာသည္။ ထုိသုိ႔ မိမိတဦးတည္းအက်ဳိးအတြက္ အျခားသူမ်ားကုိ ထည့္သြင္းမစဥ္းစားသည့္ အျပဳအမူမ်ဳိးမွာ ကုိယ္ခ်င္းစာစိတ္ေခါင္းပါးေသာ (၀ါ) မွ်တမႈမရွိေသာ (၀ါ) ယဥ္ေက်းမႈအဆင့္နိမ့္ပါးေသာ (၀ါ) ႐ုိင္းစုိင္းေသာ အျပဳအမူပင္ ျဖစ္သည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ လူသည္ အသုိင္းအ၀ုိင္း၊ အစုအဖြဲ႕ႏွင့္ေနလာေသာအခါ အျခားသူမ်ား၏ လြတ္လပ္မႈကုိ မထိပါးမိေစရန္ ကုိယ္ပုိင္လြတ္လပ္မႈတြင္ အတုိင္းအတာ၊ အကန္႔အသတ္မ်ား စတင္ သတ္မွတ္လာရသည္။ အႂကြင္းမဲ့ လြတ္လပ္မႈကုိ ရယူက်င့္သုံးရန္ မျဖစ္ႏုိင္ေသာအခါ အကန္႔အသတ္ရွိေသာ လြတ္လပ္မႈအျဖစ္ တဆင့္ေလွ်ာ့၍ လက္ခံႏုိင္ရန္ လူတုိ႔အေနျဖင့္ နားလည္ႀကဳိးပမ္းလာၾကသည္။ ဤေနရာတြင္ “တန္းတူညီမွ် လြတ္လပ္မႈ” ဆုိေသာ ကိစၥသည္ အေရးပါလာသည္။
လူတဦးႏွင့္တဦး မည္သူ၏လြတ္လပ္မႈကုိမွ် မထိပါးပဲ အျပန္အလွန္ အတူယွဥ္တြဲေနႏုိင္ရန္မွာ “တန္းတူညီမွ် လြတ္လပ္မႈ”သည္ အခရာျဖစ္သည္။
တစုံတေယာက္တြင္ သူ႕သေဘာအေလ်ာက္ ေျပာဆုိျပဳမူပုိင္ခြင့္ရွိပါလ်က္ အျခားသူတဦးတြင္ အလားတူ ေျပာဆုိျပဳမူပုိင္ခြင့္မရွိဆုိပါက တန္းတူညီမွ် လြတ္လပ္မႈ (တနည္း) တန္းတူညီမွ် အခြင့္အေရးရွိသည္ဟု မဆုိႏုိင္ေခ်။
ထုိ႔ေၾကာင့္ လူတုိင္းလူတုိင္း တန္းတူညီမွ် အခြင့္အေရး၊ လြတ္လပ္ခြင့္မ်ား ရရွိေစရန္အတြက္ လူအမ်ားသေဘာက် ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ထားေသာ ကုိယ္စားလွယ္မ်ားက အမ်ား၏ တန္းတူညီမွ် အခြင့္အေရးႏွင့္ တန္းတူညီမွ် လြတ္လပ္ခြင့္ကုိ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရန္ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒသမ်ား ေရးဆြဲၾကသည္။ ဤသုိ႔ျဖင့္ အေျခခံဥပေဒမ်ား ေပၚေပါက္လာသည္။
ထုိအေျခခံဥပေဒပါ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒမ်ားအတုိင္း လူတဦးခ်င္း၏ အခြင့္အေရးကုိ လည္းေကာင္း၊ လူအမ်ား၏ အခြင့္အေရးမ်ားကုိ လည္းေကာင္း ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္စီမံေပးရန္အတြက္ လူအမ်ားသေဘာက် ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ေသာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႕ (၀ါ) အစုိးရမ်ားလည္း ေပၚေပါက္လာသည္။
ထုိစည္းမ်ဥ္းဥပေဒသမ်ားကုိ ခ်ဳိးေဖာက္သူမ်ားအား ထုိက္တန္ေသာ အျပစ္ဒဏ္မ်ားကုိ စီရင္ခ်မွတ္ႏုိင္ရန္ တရားစီရင္ေရးမ႑ဳိင္လည္း ေပၚေပါက္လာသည္။
ထုိ႔အျပင္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းတြင္းမွ ျပႆနာမ်ား၊ ပဋိပကၡမ်ား၊ အစုိးရအဖြဲ႕၏ လုပ္ငန္းေဆာင္တာမ်ား၊ တရားခြင္မ်ားအေၾကာင္းကုိ လူအမ်ားသိသာေစရန္ မီးေမာင္းထုိး ေဖာ္ျပေပးေသာ မီဒီယာမ်ား၏ က႑သည္လည္း အေရးပါလာျပန္သည္။
ဤျဖစ္ထြန္းမႈမ်ားသည္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းအတြင္း လူအခ်င္းခ်င္း ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အတူယွဥ္တြဲေနထုိင္ႏုိင္ေရးအတြက္ ျဖစ္ထြန္းေပၚေပါက္လာျခင္းသာျဖစ္သည္။
သုိ႔ေသာ္ ကံမေကာင္းအေၾကာင္းမလွသည့္အခါ လူ႕အမ်ား၏ အခြင့္အေရးမ်ားကုိ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေပးရန္ လူထုအေနျဖင့္ ယုံၾကည္ကုိးစားစြာ ေရြးျခယ္တင္ေျမႇာက္လုိက္ေသာ အစုိးရမ်ားကုိယ္တုိင္က ထုိအခြင့္အေရးမ်ားကုိ ပိတ္ပင္ခ်ဳိးေဖာက္ကာ မိမိတုိ႔ အက်ဳိးစီးပြားသက္သက္အတြက္ လူအမ်ားအား ႏုိင္ထက္ကလူ အုပ္ခ်ဳပ္ၾကသည္ကုိလည္း ေတြ႕ရတတ္သည္။
ထုိ႔ထက္ဆုိးရြားသည္မွာ လူထုက ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ထားျခင္းလည္း မဟုတ္ရပါပဲလ်က္ လက္နက္အားကုိးျဖင့္ အတင္းအဓမၼ အာဏာသိမ္းယူကာ ဖိႏွိပ္အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ အစုိးရမ်ဳိးမ်ားပင္ ျဖစ္သည္။
ကၽြႏု္ပ္သည္ ယခင္ပုိ႔စ္တြင္ ကုိယ္ခ်င္းစာတရား ရွိျခင္းႏွင့္ မွ်မွ်တတ ရွိျခင္းကုိ အယဥ္ေက်းဆုံး အျပဳအမူဟု ဆုိခဲ့သည္။
အထက္ပါ အစုိးရမ်ဳိးမ်ားကား ကုိယ္လြတ္လပ္သကဲ့သုိ႔ အျခားသူမ်ားလည္း လြတ္လပ္ခ်င္ရွာေပလိမ့္မည္ဟူေသာ ကုိယ္ခ်င္းစာတရားႏွင့္ တန္းတူညီမွ်မႈမ်ား ေခါင္းပါးလွသည္ျဖစ္၍ မယဥ္ေက်းေသာ၊ ႐ုိင္းစုိင္းေသာ၊ ေအာက္တန္းက်ေသာသူမ်ား ပါ၀င္ဖြဲ႕စည္းထားေသာ အစုိးရမ်ားဟူ၍ သတ္မွတ္ရေခ်မည္။
ဤပုိ႔စ္အတြက္ စာဖတ္သူမိတ္ေဆြတုိ႔ကုိ ေမးလုိေသာ ေမးခြန္းမွာ....
လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆုိပုိင္ခြင့္သည္ သင့္ဘ၀အတြက္ အေရးပါသည္ဟု သင္ထင္ပါသလား။ အဘယ္ေၾကာင့္နည္း။
.jpg)
6 comments:
စကားေလးတစ္ခြန္းေတာင္မွ လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆိုခြင္႔
မ႐ိွရင္ ဘ၀မွာေနရတာ ဘာအဓိပၸာယ္႐ိွအံုးမွာလဲ..
မွားေနတာကို မွားေနတယ္လို႔ေျပာဖို႔ မတရားတာကို
မတရားဘူးလို႔ ေျပာဖို႔ လြတ္လပ္စြာေျပာဆိုခြင္႔ လိုပါတယ္..စကားကိုေတာင္မွ ေဘာင္ကန္႔ေပးထားရင္ အဲဒီလူဟာ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး လြတ္လပ္ေနတယ္လို႔ေခၚေတာ႔ မွာလဲ...အဲတာေၾကာင္႔ လူတိုင္းအတြက္ လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆိုခြင္႔က အေရးႀကီးတယ္လို႔ ကြ်န္ေတာ္ ထင္ပါတယ္
ကိုယ္႔စကားက "လမ္းမမွာ ေဆးတက္လွမ္း" သလို မျဖစ္ဖို႔ေတာ႔ လိုလိမ္႔မယ္...
သြား!!!...လူဆိုး!!....
သိသိႀကီးနဲ႔ ..ေမးခြန္းေတြသိပ္ေမးတာဘဲ...
.....ေခၚေတာ႔ဝူး!
လြတ္လပ္မွဳနဲ႔ ဒီမိုကေရစီဆုိတာ လူတိုင္းရဲ႕ သည္းေျခၾကိဳက္ပါ... လူမွန္ရင္ သူတပါးခ်ဳပ္ကိုင္ျခင္းကို လုံးဝမနွစ္သက္ပါဘူး...
ဒါေပမဲ႔.. မိမိလိုခ်င္တဲ႔ လြတ္လပ္ေရးကို အေၾကာင္းျပဳျပီး သူတပါးလြတ္လပ္မွဳကို ထိပါးတယ္ဆုိရင္ေတာ႔.. ဒါဟာ ဒီမိုကေရစီက်တဲ႔ လြတ္လပ္ေရးမဟုတ္ပါဘူး....
ဒီမိုကေရစီဆုိတာ.. စိတ္ထဲရွိတာကို အကန္႔အသတ္ အတားအဆီးမရွိ လုပ္နုိင္တာကို ေခၚတာမဟုတ္ပါဘူး... လြတ္လပ္ျပီး တရားမွ်တမွဳရွိတဲ႔.. သူတပါးကို မထိခုိက္တဲ႔.. မိမိရပိုင္ခြင္႔ကို ေတာင္းဆုိခြင္႔ရွိတဲ႔... စည္းကမ္းေဘာင္ေလးတခုကုိ ေခၚတာပါ....
ဒီမိုကေရစီဆိုျပီး.. သူတပါးကို ထိခိုက္နစ္နာေအာင္ ေဝဖန္ေျပာဆုိျခင္းသည္... သူတပါး၏ လြတ္လပ္ခြင္႔ကို ထိပါးျခင္းပါ... လူအမ်ားအတြက္ အက်ိဳးတစုံတရာရျပီး ေလာကေကာင္းက်ိဳးျဖစ္ေစမယ္ဆုိရင္ေတာ႔... တမ်ိဳးစဥ္းစား လက္ခံသင္႔ပါတယ္....
လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆုိပိုင္ခြင္႔နဲ႔ မိမိအခြင္႔အေရးေတာင္းဆုိပိုင္ခြင္႔သည္ လူသားတုိင္းအတြက္ ေမြးရာပါ အခြင္႔အေရးျဖစ္သင္႔ပါတယ္.... ဘာေၾကာင္႔လဲဆိုေတာ႔.. အခြင္႔အေရးဆုိတာ.. ေတာင္းေနတာေတာင္ မရပဲ ျဖစ္ေနတာဆိုေတာ႔... မေတာင္းပဲေနရင္... လူစင္စစ္ကေန... တိရိစာၦန္ျဖစ္သြားမွာစိုးလို႔ပါ......
ဗ်ိဳ႕ ကုိယ့္ဆရာ ...
တကယ္တမ္းေျပာရရင္ေတာ့ ေလာကပါလတရား အားလံုးဟာ temporally extension မလုပ္ႏုိင္ၾကပါဘူး။ အက်ယ္ကုိ ကၽြန္ေတာ့္ blog http://opera.lawshay.com မွာ လာဖတ္ၾကည့္ႏုိင္ပါတယ္။ သံတူေၾကာင္းကြဲေလးေပါ့ဗ်ာ။
my answer is .....
pls check my sms
ွကုိ blogreader......
တပါးသူ ဖရုႆ၀ါစာေၿပာတာ မၾကိက္ရင္ ခင္ဗ်ားကုိယ္တုိင္မေၿပာမိဖုိ႔ အေရးၾကီးပါတယ္....ၿမတ္စြာဘုရားရွင္ကလည္း သည္လုိဘဲ သြန္သင္ခဲ့ပါတယ္...
ခင္ဗ်ားက ေဂ်ာက္ဂ်က္ရဲ့စာသားေတြကုိ ယူသုံးထားေတာ႔ ခင္ဗ်ားလည္း.......ေဂ်ာက္.
ကြ်န္ေတာ္ထင္တယ္..အဲသည္ထက္ေတာင္ ပုိပါလိမ္႔မယ္.....
Post a Comment