“ဒီေန႔… မင္း သမီး အက်ႌအသစ္ ဝတ္ထားတယ္။ အဲဒါ ခေလးကုိ မလွဘူးလုိ႔ မင္း သြားမေျပာနဲ႔ေနာ္။ သူက အဲဒီအက်ႌနဲ႔ သူ႕ကုိယ္သူ အရမ္းလွတယ္လုိ႔ ယူဆေနတာ။ မင္းကုိ ျပခ်င္လြန္းလုိ႔ အခု သူဝတ္ထားတာတဲ့”
႐ုံးမွ အိမ္သုိ႔ အျပန္လမ္းတြင္ မဒမ္ေပါက က်ေနာ့္အား တတြတ္တြတ္ မွာၾကားေနျခင္းျဖစ္သည္။ က်ေနာ္က သမီးကုိ စတတ္ေနာက္တတ္လြန္း၍ စိတ္အပူလြန္ကာ ႀကဳိတင္ ေျပာေနရျခင္းျဖစ္သည္။ သမီးကလည္း သူ႕အေမနဲ႔ သူ႕အဖြားရဲ႕ အထင္အျမင္ေတြကုိ အေလးမထား။ က်ေနာ့္ထံက ခ်ီးက်ဴးသံ၊ အတည္ျပဳသံကုိသာ အစဥ္သျဖင့္ ၾကားခ်င္သူျဖစ္သည္။
အိမ္ေရာက္ေတာ့ ကရင္သင္တုိင္းအက်ႌလုိလုိ အနီေရာင္အက်ႌအသစ္ကေလးကုိ ဝတ္ဆင္ထားေသာ သမီးက တံခါးလာဖြင့္ေပးသည္။
“ဟာ…. အက်ႌအသစ္ကေလးနဲ႔ ငါ႔သမီး တယ္လွပါကလား”
ဤသည္ကား မဒမ္ေပါ မွာထားသည့္အတုိင္း အတည္ေပါက္ ေျပာလုိက္ျခင္း။ ၿပီးေတာ့မွ ထုံးစံအတုိင္း မေနာက္ရလွ်င္ မေနႏုိင္သျဖင့္ ေနာက္ဆက္တြဲ ထပ္ေျပာလုိက္သည္။
“အခုလုိဆုိေတာ့ သမီးက ကရင္မေလး ေနာ္လဲမူ နဲ႔ တူသြားတယ္”
လဲမူ ဆုိသည္မွာ စကားလိမ္ျဖင့္ လူမဲ ဟု အသံထြက္သည္။ သမီးကုိ လူမဲႏွင့္တူသည္ဟု ဆုိလုိျခင္း။ သမီးကလည္း က်ေနာ့္အထာကုိ ညက္ေနသူပီပီ ခ်က္ခ်င္းဆုိသလုိ….
“ေဖေဖကလည္း ဝုတ္ပက္ နဲ႔ တူတယ္”
ဝုတ္ပက္ ဆုိသည္မွာ “ဝက္ပုပ္” ကုိ ေျပာင္းျပန္လွန္ထားသည့္ အသံထြက္ ျဖစ္ပါသည္။ မၾကာခဏဆုိသလုိ သမီးႏွင့္ က်ေနာ္သည္ ဗမာစကား စကားလိမ္မ်ားကုိ အျပန္အလွန္ စတတ္၊ ေနာက္တတ္ပါသည္။
“သမီးက အသဲမား (=အသားမဲ)”
“ေဖေဖက ကီပလပ္ (=ကပၸလီ)”
“သမီးက မဲေသြးခီး (=မီးေသြးခဲ)”
သမီးသည္ စကားလိမ္မ်ားကုိ က်ေနာ့္ေလာက္ေတာ့ မကၽြမ္းက်င္သျဖင့္ အတန္ငယ္ စဥ္းစားၿပီးမွ ေျပာရသည္။ ယခုလည္း….
“ေဖေဖက ျဖဳတ္……(ဤေနရာတြင္ တုိးလုိ႔တန္းလန္း ရပ္ဆုိင္းသြားၿပီး ခဏၾကာမွ)…..ဗ။ ျဖဳတ္ဗ”
“ဘာလဲ….. ျဖဳတ္ဗ….ဆုိတာ”
“ေဖေဖကလည္း ႏုံလုိက္တာ။ ျဖဳတ္ဗ…ဖျဗဳတ္ (ဖားျပဳတ္)ေပါ႔”
က်ေနာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ အရည္မရ အဖတ္မရ အခ်ီအခ်ေျပာေနၾကသည္ကုိ ေဘးက နားၾကားျပင္းကပ္ေနပုံရေသာ မဒမ္ေပါသည္ပင္ ဤေနရာေရာက္ေသာအခါ မေနႏုိင္။ တခြိခြိ ရယ္ေမာေလေတာ့သည္။
ျမန္မာစကားလိမ္မ်ားကုိ ေနရာမ်ဳိးစုံတြင္ သုံးၾကသည္။ နာမည္ေက်ာ္ ဦးပုညဆုိလွ်င္ ေတးထပ္ထဲတြင္ပင္ ထည့္စပ္လုိက္ေသးသည္။
“ကၽြတ္တမ္းကြယ္ စာမလိပ္ခ်င္ဘု…..
အဝါဇိတ္ မႈိင္းေမွာင့္ညစ္ေပ…
႐ုိင္းေခါင့္ ျဖစ္ေထြ…”။
စာမလိပ္…..စိတ္မလာ။ အဝါဇိတ္….. အဝိဇၨာ။ ေၾသာ္… တတ္လည္း တတ္ႏုိင္တဲ့ ဦးပုညပါကလား။
တသက္တာတြင္ ႀကဳံေတြ႕ခဲ့ရေသာ နာမည္မ်ားအနက္ စကားလိမ္ျဖင့္ ေျပာင္းျပန္လွန္လုိက္လွ်င္ ရယ္စရာျဖစ္လာေသာ နာမည္(လိမ္)မ်ားကုိ သတိရမိပါသည္။
မေလးရွားတြင္ အလုပ္လုပ္ခဲ့ၾကစဥ္က က်ေနာ္တုိ႔အထဲတြင္ ကုိဉာဏ္စုိး ဆုိသည့္ အစ္ကုိႀကီးတေယာက္လည္း ပါသည္။ ။ တခါတေလ ကုိဉာဏ့္ကုိ စခ်င္ေနာက္ခ်င္သည့္အခါ “သခင္ဉာဏ္စုိး” ဟု ေခၚၾကပါသည္။ အေကာင္း ေခၚၾကျခင္းကား မဟုတ္ေပ။ ေျပာင္းျပန္လွန္လိုက္လွ်င္ “သူခုိးဉာဏ္ဆင္” ဟု အသံထြက္ေသာေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။
“သက္ေထြး” ဟူေသာ အမည္မွာလည္း သိပ္မေကာင္း။ ပညတ္သြားရာ ဓါတ္သက္ပါၿပီး လူပုံအလယ္တြင္ အရယ္လြန္မိပါက ဒုကၡေရာက္ႏုိင္ေသာေၾကာင့္ပင္။
၁၉၉၆ ခုႏွစ္ဆီက စက္မႈတကၠသုိလ္ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈျဖစ္ေသာအခါ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ ဦးၾကင္စုိး၏ ကုိင္တြယ္ပုံကုိ မေက်နပ္ေသာ ေက်ာင္းသားအခ်ဳိ႕က ကြယ္ရာတြင္ ဆရာႀကီးနာမည္အား (ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ) ေျပာင္းျပန္လွန္ေခၚဆုိၾကသည္ကိုလည္း ၾကားခဲ့ဖူးပါေသးသည္။
စကားစပ္မိ၍ ေျပာရလွ်င္ တေလာဆီက မငယ္ႏုိင္၏ ဘေလာ့ဂ္တြင္ “ေပေတာကုန္းမွ ကုိေပါေတႏွင့္ အင္တာဗ်ဴး”ဟု ပုိ႔စ္တခု တင္ေသာအခါ မိမိကုိ ေစာင္းေျပာေလသလားဟု အေျပးအလႊား သြားဖတ္ရေသးသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ က်ေနာ္၏ ဇာတိ ခ်က္ျမႇဳတ္ ရြာအမည္မွာ ေပေတာရြာ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။ နာမည္ကလည္း ကုိေပါေတ…တဲ့။ ဟြန္း… တူစရာ ရွားလုိ႔။ ေပေတာကုိ ေျပာင္းျပန္လွန္ထားပုံရသည္။
ယခုလည္း ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ေလာကမွ ဘေလာ့ဂါအခ်ဳိ႕၏ နာမည္မ်ားကုိ (အားေနသည့္အေလ်ာက္) ေျပာင္းျပန္လွန္ၾကည့္ရာ ရယ္ခ်င္စရာ အသံမ်ားထြက္လာသည္ကုိ ေတြ႕ရပါသည္။
ႏွစ္က်ပ္ခြဲအားကုိးျဖင့္ စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္ရာ ဓါတ္ပုံမ်ားကုိ တင္ဆက္ေနေသာ ဘေလာ့ဂါ “သက္ေဝ” ၏ အမည္ကုိေတာ့ ခင္မင္ေသာအားျဖင့္ ေျပာင္းျပန္မလွန္ဘဲ ခ်န္လွပ္ထားခဲ့ရန္ ဆုံးျဖတ္လုိက္ပါသည္။ အလားတူပင္ မွတ္သားဖြယ္ရာ ထုိထုိစာကုိ တင္ဆက္ေလ့ရွိသည့္ “ကုိဧရာ” အားလည္း ေလးစားေသာအားျဖင့္ ေျပာင္းျပန္မလွန္မိရန္ သႏၷိ႒ာန္ခ်လုိက္ျပန္ပါသည္။
“ခ်ဳိသင္း”ဟူသည့္ ကဗ်ာဆန္ေသာ နာမည္မွာမူ ေျပာင္းျပန္အလွန္ မေတာ္ပါက “ခ်ဥ္သုိး” ဟု ဆန္႔က်င္ဖက္ အနက္အဓိပၸါယ္ပင္ ထြက္သြားတတ္ေၾကာင္း သတိျပဳမိပါသည္။ စကားလိမ္အမွန္မွာ “ခ်င္းသုိ” ျဖစ္ပါသည္။
ေခဦးမင္…ကား….. ေခေသာ ဦးမင္ မဟုတ္ေခ်ပါတကား။
လစ္သူ… ဆုိသည္မွာ လစ္ေျပးသူ (သုိ႔မဟုတ္) အလစ္သုတ္သူ (သုိ႔မဟုတ္) အစုိးရဌာနတြင္ ဝင္ေရာက္လုပ္ကုိင္ဖူးသူသာ ျဖစ္ရေခ်မည္။
ညဥ့္ငွက္တုိ႔အေၾကာင္းကုိ ခေရေစ့တြင္းက် ျမဴးျမဴးႂကြႂကြ ေရးသားတင္ဆက္တတ္သူ စိန္ရတုမွတ္တမ္းပုိင္ရွင္ႀကီးအား “ေကာက္ႀကီးက်ဳိး”ဟု စကားလိမ္ျဖင့္ ေျပာင္းျပန္လွန္ ေခၚဆုိရလွ်င္ လုိက္ဖက္မည္ေလာ မသိ။
ဤသုိ႔လွ်င္ (အားေနသည့္အေလ်ာက္) ေရာက္တတ္ရာရာ ေရးလုိက္ရပါသည္။
႐ုံးမွ အိမ္သုိ႔ အျပန္လမ္းတြင္ မဒမ္ေပါက က်ေနာ့္အား တတြတ္တြတ္ မွာၾကားေနျခင္းျဖစ္သည္။ က်ေနာ္က သမီးကုိ စတတ္ေနာက္တတ္လြန္း၍ စိတ္အပူလြန္ကာ ႀကဳိတင္ ေျပာေနရျခင္းျဖစ္သည္။ သမီးကလည္း သူ႕အေမနဲ႔ သူ႕အဖြားရဲ႕ အထင္အျမင္ေတြကုိ အေလးမထား။ က်ေနာ့္ထံက ခ်ီးက်ဴးသံ၊ အတည္ျပဳသံကုိသာ အစဥ္သျဖင့္ ၾကားခ်င္သူျဖစ္သည္။
အိမ္ေရာက္ေတာ့ ကရင္သင္တုိင္းအက်ႌလုိလုိ အနီေရာင္အက်ႌအသစ္ကေလးကုိ ဝတ္ဆင္ထားေသာ သမီးက တံခါးလာဖြင့္ေပးသည္။
“ဟာ…. အက်ႌအသစ္ကေလးနဲ႔ ငါ႔သမီး တယ္လွပါကလား”
ဤသည္ကား မဒမ္ေပါ မွာထားသည့္အတုိင္း အတည္ေပါက္ ေျပာလုိက္ျခင္း။ ၿပီးေတာ့မွ ထုံးစံအတုိင္း မေနာက္ရလွ်င္ မေနႏုိင္သျဖင့္ ေနာက္ဆက္တြဲ ထပ္ေျပာလုိက္သည္။
“အခုလုိဆုိေတာ့ သမီးက ကရင္မေလး ေနာ္လဲမူ နဲ႔ တူသြားတယ္”
လဲမူ ဆုိသည္မွာ စကားလိမ္ျဖင့္ လူမဲ ဟု အသံထြက္သည္။ သမီးကုိ လူမဲႏွင့္တူသည္ဟု ဆုိလုိျခင္း။ သမီးကလည္း က်ေနာ့္အထာကုိ ညက္ေနသူပီပီ ခ်က္ခ်င္းဆုိသလုိ….
“ေဖေဖကလည္း ဝုတ္ပက္ နဲ႔ တူတယ္”
ဝုတ္ပက္ ဆုိသည္မွာ “ဝက္ပုပ္” ကုိ ေျပာင္းျပန္လွန္ထားသည့္ အသံထြက္ ျဖစ္ပါသည္။ မၾကာခဏဆုိသလုိ သမီးႏွင့္ က်ေနာ္သည္ ဗမာစကား စကားလိမ္မ်ားကုိ အျပန္အလွန္ စတတ္၊ ေနာက္တတ္ပါသည္။
“သမီးက အသဲမား (=အသားမဲ)”
“ေဖေဖက ကီပလပ္ (=ကပၸလီ)”
“သမီးက မဲေသြးခီး (=မီးေသြးခဲ)”
သမီးသည္ စကားလိမ္မ်ားကုိ က်ေနာ့္ေလာက္ေတာ့ မကၽြမ္းက်င္သျဖင့္ အတန္ငယ္ စဥ္းစားၿပီးမွ ေျပာရသည္။ ယခုလည္း….
“ေဖေဖက ျဖဳတ္……(ဤေနရာတြင္ တုိးလုိ႔တန္းလန္း ရပ္ဆုိင္းသြားၿပီး ခဏၾကာမွ)…..ဗ။ ျဖဳတ္ဗ”
“ဘာလဲ….. ျဖဳတ္ဗ….ဆုိတာ”
“ေဖေဖကလည္း ႏုံလုိက္တာ။ ျဖဳတ္ဗ…ဖျဗဳတ္ (ဖားျပဳတ္)ေပါ႔”
က်ေနာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ အရည္မရ အဖတ္မရ အခ်ီအခ်ေျပာေနၾကသည္ကုိ ေဘးက နားၾကားျပင္းကပ္ေနပုံရေသာ မဒမ္ေပါသည္ပင္ ဤေနရာေရာက္ေသာအခါ မေနႏုိင္။ တခြိခြိ ရယ္ေမာေလေတာ့သည္။
ျမန္မာစကားလိမ္မ်ားကုိ ေနရာမ်ဳိးစုံတြင္ သုံးၾကသည္။ နာမည္ေက်ာ္ ဦးပုညဆုိလွ်င္ ေတးထပ္ထဲတြင္ပင္ ထည့္စပ္လုိက္ေသးသည္။
“ကၽြတ္တမ္းကြယ္ စာမလိပ္ခ်င္ဘု…..
အဝါဇိတ္ မႈိင္းေမွာင့္ညစ္ေပ…
႐ုိင္းေခါင့္ ျဖစ္ေထြ…”။
စာမလိပ္…..စိတ္မလာ။ အဝါဇိတ္….. အဝိဇၨာ။ ေၾသာ္… တတ္လည္း တတ္ႏုိင္တဲ့ ဦးပုညပါကလား။
တသက္တာတြင္ ႀကဳံေတြ႕ခဲ့ရေသာ နာမည္မ်ားအနက္ စကားလိမ္ျဖင့္ ေျပာင္းျပန္လွန္လုိက္လွ်င္ ရယ္စရာျဖစ္လာေသာ နာမည္(လိမ္)မ်ားကုိ သတိရမိပါသည္။
မေလးရွားတြင္ အလုပ္လုပ္ခဲ့ၾကစဥ္က က်ေနာ္တုိ႔အထဲတြင္ ကုိဉာဏ္စုိး ဆုိသည့္ အစ္ကုိႀကီးတေယာက္လည္း ပါသည္။ ။ တခါတေလ ကုိဉာဏ့္ကုိ စခ်င္ေနာက္ခ်င္သည့္အခါ “သခင္ဉာဏ္စုိး” ဟု ေခၚၾကပါသည္။ အေကာင္း ေခၚၾကျခင္းကား မဟုတ္ေပ။ ေျပာင္းျပန္လွန္လိုက္လွ်င္ “သူခုိးဉာဏ္ဆင္” ဟု အသံထြက္ေသာေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။
“သက္ေထြး” ဟူေသာ အမည္မွာလည္း သိပ္မေကာင္း။ ပညတ္သြားရာ ဓါတ္သက္ပါၿပီး လူပုံအလယ္တြင္ အရယ္လြန္မိပါက ဒုကၡေရာက္ႏုိင္ေသာေၾကာင့္ပင္။
၁၉၉၆ ခုႏွစ္ဆီက စက္မႈတကၠသုိလ္ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈျဖစ္ေသာအခါ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ ဦးၾကင္စုိး၏ ကုိင္တြယ္ပုံကုိ မေက်နပ္ေသာ ေက်ာင္းသားအခ်ဳိ႕က ကြယ္ရာတြင္ ဆရာႀကီးနာမည္အား (ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ) ေျပာင္းျပန္လွန္ေခၚဆုိၾကသည္ကိုလည္း ၾကားခဲ့ဖူးပါေသးသည္။
စကားစပ္မိ၍ ေျပာရလွ်င္ တေလာဆီက မငယ္ႏုိင္၏ ဘေလာ့ဂ္တြင္ “ေပေတာကုန္းမွ ကုိေပါေတႏွင့္ အင္တာဗ်ဴး”ဟု ပုိ႔စ္တခု တင္ေသာအခါ မိမိကုိ ေစာင္းေျပာေလသလားဟု အေျပးအလႊား သြားဖတ္ရေသးသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ က်ေနာ္၏ ဇာတိ ခ်က္ျမႇဳတ္ ရြာအမည္မွာ ေပေတာရြာ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။ နာမည္ကလည္း ကုိေပါေတ…တဲ့။ ဟြန္း… တူစရာ ရွားလုိ႔။ ေပေတာကုိ ေျပာင္းျပန္လွန္ထားပုံရသည္။
ယခုလည္း ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ေလာကမွ ဘေလာ့ဂါအခ်ဳိ႕၏ နာမည္မ်ားကုိ (အားေနသည့္အေလ်ာက္) ေျပာင္းျပန္လွန္ၾကည့္ရာ ရယ္ခ်င္စရာ အသံမ်ားထြက္လာသည္ကုိ ေတြ႕ရပါသည္။
ႏွစ္က်ပ္ခြဲအားကုိးျဖင့္ စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္ရာ ဓါတ္ပုံမ်ားကုိ တင္ဆက္ေနေသာ ဘေလာ့ဂါ “သက္ေဝ” ၏ အမည္ကုိေတာ့ ခင္မင္ေသာအားျဖင့္ ေျပာင္းျပန္မလွန္ဘဲ ခ်န္လွပ္ထားခဲ့ရန္ ဆုံးျဖတ္လုိက္ပါသည္။ အလားတူပင္ မွတ္သားဖြယ္ရာ ထုိထုိစာကုိ တင္ဆက္ေလ့ရွိသည့္ “ကုိဧရာ” အားလည္း ေလးစားေသာအားျဖင့္ ေျပာင္းျပန္မလွန္မိရန္ သႏၷိ႒ာန္ခ်လုိက္ျပန္ပါသည္။
“ခ်ဳိသင္း”ဟူသည့္ ကဗ်ာဆန္ေသာ နာမည္မွာမူ ေျပာင္းျပန္အလွန္ မေတာ္ပါက “ခ်ဥ္သုိး” ဟု ဆန္႔က်င္ဖက္ အနက္အဓိပၸါယ္ပင္ ထြက္သြားတတ္ေၾကာင္း သတိျပဳမိပါသည္။ စကားလိမ္အမွန္မွာ “ခ်င္းသုိ” ျဖစ္ပါသည္။
ေခဦးမင္…ကား….. ေခေသာ ဦးမင္ မဟုတ္ေခ်ပါတကား။
လစ္သူ… ဆုိသည္မွာ လစ္ေျပးသူ (သုိ႔မဟုတ္) အလစ္သုတ္သူ (သုိ႔မဟုတ္) အစုိးရဌာနတြင္ ဝင္ေရာက္လုပ္ကုိင္ဖူးသူသာ ျဖစ္ရေခ်မည္။
ညဥ့္ငွက္တုိ႔အေၾကာင္းကုိ ခေရေစ့တြင္းက် ျမဴးျမဴးႂကြႂကြ ေရးသားတင္ဆက္တတ္သူ စိန္ရတုမွတ္တမ္းပုိင္ရွင္ႀကီးအား “ေကာက္ႀကီးက်ဳိး”ဟု စကားလိမ္ျဖင့္ ေျပာင္းျပန္လွန္ ေခၚဆုိရလွ်င္ လုိက္ဖက္မည္ေလာ မသိ။
ဤသုိ႔လွ်င္ (အားေနသည့္အေလ်ာက္) ေရာက္တတ္ရာရာ ေရးလုိက္ရပါသည္။
.jpg)
10 comments:
ရယ္လိုက္ရတာ။ ကၽြန္မ နဲ႔ ေဖေဖလည္း ငယ္ငယ္က အဲဒါမ်ိဳး သိပ္ေျပာတယ္။ ငယ္ေသးေတာ့ လူႀကီးေတြလို ဖ်တ္ခနဲ မေျပာႏိုင္ခဲ့ေပမယ့္၊ အႏိုင္မခံဘဲ မရ ရေအာင္ကို ေျပာခဲ့တာ။ :D
နာမည္အရင္းေရာ၊ အဖ်ားေရာ စကားလိမ္လုပ္ၾကည့္တာ ရီစရာမျဖစ္ဘူး။ ေတးေသာ္။
လွန္ခ်င္သလုိလွန္..
contributor ေတြမ်ားလာပါလား........
အလိုေလးေလး...
ေဘာလံုးပြဲ အၾကည့္ေကာင္းေနတာနဲ႕ လာဖတ္တာ ေနာက္က်ေနလို႕ ဒီပိုစ့္ကို အခုမွ ေတြ႕တယ္...
ကိုေပါရဲ႕ ခင္မင္မႈေၾကာင့္သာ ကိုယ့္ နာမည္ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္မသြားတာ ေက်းဇူးၾကီးလိုက္တာ...
(ဘယ္ရမလဲ...သူမ်ားကို နာမည္ဖ်က္ရင္ ေနာက္တခါေတြ႕ရင္ ျပံဳးမျပေတာ့ဘူး... ဟဲဟဲ... သေဘာေပါက္...)
ဟိဟိ.. ေတာ္ပါေသးရဲ႕ ..တို႕ကလြတ္သြားတယ္။ သနားစရာ့ မသက္ေ၀..
ပံု
ဘယ္လို ျပန္ၾကည့္ၾကည့္ လွေနေသးတဲ့သူ
အသိထဲမွာ ေမပုလဲ လို႕ နံမည္ေျပာင္ေပးထားတဲ့ အာဖရိကန္မေလးတေယာက္ ရိွတယ္။ ကိုေပါသမီးကို အဲလို နာမည္ေပးျပီး စ ၾကည့္ခ်င္တယ္....
ကိုေပါေရ...
ကၽြန္ေတာ္ သိပ္ မအာရဲေတာ့ပါဘူး... ခင္ဗ်ာ။
- အာေရ ေခၚ ဧရာ
>>>Rita..... ဒီတေခါက္ ကံေကာင္းသြားတယ္မွတ္ပါ.... ေအးၿမဳိၿမိဳကပ္ ေရ။
>>> ခင္ဦးေမ.... ေမ်ာက္ပန္းလွန္တာကုိ ေျပာတာလားဟင္။
>>> သက္ေဝ.... ေက်းဇူးအတင္မခံခ်င္ပါဘူး ႐ွဳိေနမွ။ း-)
>>> ပန္ဒုိရာ (arodnap).... ဟုတ္တယ္....အာရြတ္ဒ္နက္ေရ... မသက္ေဝ မၾကားေစနဲ႔ဗ်ဳိး...
>>> မုိးစက္ပြင့္.... သမီးကုိ မုိးစက္ပြင့္ရဲ႕ ကြန္မင့္ ဖတ္ျပေတာ့ ရီေနတယ္ဗ်။
>>> ကုိဧရာ... က်ီစားတာပါဗ်ာ။ တကယ္ေတာ့ ေရႊဥေဒါင္းရဲ႕ ဖခင္ႀကီးနာမည္ကုိ ေျပာင္းျပန္လွန္မွ အဲဒီနာမည္မ်ဳိး ထြက္တာပါ။ ဦးေအရာ...တဲ့။
Thanks for laugh and remember to Mg Tha Cho (Jack_Kwunchangone).
How about WE She Me !
အံမယ္ ဒီပို႔စ္ကို ခုမွ ေတြ႔တယ္။ သူမ်ားကို ခ်ဥ္သိုး လုပ္ထားတယ္။ လွန္တတ္မွ လွန္ပါ ကိုယ္႔လူ။
ငယ္ငယ္က တို႔အမအၾကီးဆုံးက တို႔ေအာ္တိုထဲမွာ ဒီလိုေလး ေရးေပးဖူးတယ္။ မိခ်ိဳ မိုခ်ိ ပိုပါ၏၊ စကားတတ္ပါဘိ တဲ႔။
ေျပာရင္းဆိုရင္း မမသက္ေ၀ကို ေျပာင္းျပန္လွန္ၾကည္႔မိၿပီ။ Opps!
Post a Comment