ေက်းဇူးတရားအေၾကာင္း ေနာက္ထပ္ ကုိယ္တုိင္ေရး ပုိ႔စ္တပုဒ္မေရးခင္စပ္ၾကား ရီတာကုိ ဘေလာ့ဂ္က သူမရဲ႕ ကြန္မင့္ေတြကုိ ပုိ႔စ္အေနနဲ႔ တင္ခ်င္ပါတယ္။
ဂါရေဝါစ.... ႐ုိေသထုိက္ေသာသူကုိ ႐ုိေသျခင္းဆုိတာမွာ အသက္ႀကီးသူေတြကုိခ်ည္း ႐ုိေသရမယ္လုိ႔ က်ေနာ္ မယူဆခ်င္ပါဘူး။ က်ေနာ့္တသက္တာမွာ ေတြ႕ႀကဳံဖူးသေလာက္ လူႀကီးျဖစ္ေနၿပီး သုံးစားမရတဲ့လူေတြ တပုံႀကီးရွိသလုိ ငယ္ရြယ္သူေတြျဖစ္ေပမယ့္လည္း ေလးစားအပ္တဲ့လူေတြ ရွိေနတာ မၾကာခဏ ႀကံဳဖူးပါတယ္။
ညီလင္းဆက္နဲ႔ ရီတာကုိ တုိ႔ရဲ႕ အျမင္ေတြနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ အႀကိမ္တုိင္းမွာ က်ေနာ္နဲ႔ အျမင္တူတာမ်ဳိး မဟုတ္ေပမယ့္လည္း တခ်ဳိ႕ေသာ ကိစၥေတြမွာ သူတို႔ရဲ႕ အျမင္ေတြကုိ ႏွစ္သက္ေလးစားမိပါတယ္။
အခု “ေက်းဇူးတရား”နဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ရီတာရဲ႕ ပုိ႔စ္ ကြန္မင့္က႑မွာ ကုိအင္ဒီျမင့္ရဲ႕ ကြန္မင့္အေပၚ ရီတာ ျပန္ေျဖထားပုံက မွတ္သားစရာလည္းေကာင္း၊ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔လည္း အင္မတန္ ႏွစ္သက္မိတဲ့အေလ်ာက္ ရီတာ့ဆီမွာ ခြင့္ေတာင္းၿပီး (ခြင့္ျပဳခ်က္မရခင္မွာဘဲ) က်ေနာ့္ဘေလာ့ဂ္မွာ ပုိ႔စ္တခုအေနနဲ႔ သပ္သပ္ တင္လုိက္ပါတယ္။ က်ေနာ္ႏွစ္ၿခိဳက္လက္ခံေသာ္လည္း စာဖတ္သူ မႏွစ္ၿခဳိက္လုိက မႏွစ္ၿခဳိက္ဘဲ ေနႏုိင္ခြင့္ အျပည့္ရွိပါတယ္။
ကုိအင္ဒီရဲ႕ ကြန္မင့္ကေနစလုိ႔ ရီတာေျဖထားတဲ့ကြန္မင့္ေတြကုိ အဆုံးထိ ေတာက္ေလွ်ာက္ ျပန္လည္ ေဖာ္ျပလုိက္ပါတယ္။
Andy Myint said...
စာတစ္ပုဒ္တည္းက အေၾကာင္းအေရာေတြ အမ်ားႀကီးထဲက ေက်းဇူးတင္တာနဲ႔ ပက္သတ္ၿပီး နည္းနည္း ၀င္ရွည္လိုက္ဦးမည္။ ဒီေနရာမွာ ဘိုေတြနဲ႔ “ဗမာ”ေတြ ကြာသြားတာက ဘိုေတြက ေသးေသးႀကီးႀကီး လုပ္ေပး Thank You လိုက္တာပဲ။ ေျပာၿပီးလည္း ခဏပဲ ခံတယ္။ ေနာက္ေန႔မွာ မင္းကိုငါ မေန႔က ကူညီထားတာေလ သြားေျပာရင္ေတာင္ မမွတ္မိဘဲ ဘာေတြ လာေၾကာင္ေနတာလဲ ေျပာထည့္လိုက္ဦးမည္။
တို႔ဗမာမ်ားကေတာ့ ပါးစပ္က မသြက္ေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာ တစ္သက္လံုး စြဲစြဲၿမဲၿမဲ မွတ္ေနေရာ။ ညီလင္းဆက္ေပးတဲ့ ဆရာ၀န္ေတြ ေက်ာင္းဆရာေတြ ဥပမာက ေကာင္းတယ္။ ဆရာ၀န္၊ ေက်ာင္းဆရာ အတန္းအစားထဲကဆို ကိုယ့္ကို ကုသေပး၊ သင္ၾကားေပးတဲ့သူ မဟုတ္တာေတာင္ အဲဒီ အတန္းအစားဆို ေလးစားၿပီး ေက်းဇူးေတြ တင္ေနလိုက္ၾကတာထဲမွာ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ေတာင္ ပါခ်င္တယ္။
စာဖတ္နာတဲ့သူကေတာ့ အေတြးအေခၚ (မွန္ခ်င္လည္း မွန္မည္။ မွားခ်င္လည္း မွားမယ္) တမူထူးေပမယ့္ ေလာကမွာ လူသာမန္ေတြက အမ်ားသားလား။ တကယ္ေျပာခ်င္တာက “ကိုယ္ လုပ္စရာရွိ လုပ္လိုက္ လူေတြ ေက်းဇူးတင္ေအာင္ အထင္ႀကီးေအာင္ မလုပ္နဲ႔”လို႔ ေျပာခ်င္တာကို “(ဥပမာ) လုပ္အားေပးတဲ့သူေတြ ဘေလာ့ေရးတဲ့သူေတြက အားယားေနလို႔ လုပ္တာ စိတ္အပန္းေျဖလုပ္ေနၾကတာ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ေနသူေတြက သူ႔ခံယူခ်က္နဲ႔မို႔ သူလုပ္ေနတာ ေက်းဇူးတင္စရာ မလိုဘူး” လို႔ ယူသြားမည့္လူေတြ ရွိႏိုင္တာ ကိုယ္ေတြ႔ပဲေလ။
ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က ကေလးအေဖမို႔လားမသိ့ လူသာမန္ေတြကို (ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လည္း လူသာမန္ပါပဲ) ေျပာတဲ့ အခါ ကေလးေတြကို ေျပာျပသလို ရွင္းရွင္းရိုးရိုးနဲ႔ တည့္မတ္မွန္ကန္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းေပၚကိုပဲ ေလွ်ာက္ေစခ်င္တယ္။ ခပ္ျမင့္ျမင့္ အေတြးအေခၚေတြနဲ႔ လူသာမန္ေတြကို ရႈပ္ေထြးလမ္းမွားေစတာနဲ႔ စာရင္ ဒီလိုပဲ ေကာင္းတယ္လို႔ Personally ထင္တယ္ေလ။ ဒီ ေက်းဇူးခံ ေက်းဇူးစား အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုထဲမွ မဟုတ္ပါဘူး တျခားဟာေတြကိုလည္း ဒီလိုပဲ ေျပာေလ့ရွိတာေတြ႔မိမွာပါ။
ဒါနဲ႔ စာမေပါက္တဲ့ ဗမာေတြထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္လည္း ပါမယ္။ ရီတာက ေက်းဇူးတင္သင့္တယ္ ဆိုတာလား မဆိုတာလားကို အေသအခ်ာ မရေသးဘူး။ (ဒါကိုကလည္း စာေရးနည္း တစ္ခုပဲကိုး…)
June 8, 2010 10:17 AM
Rita said...
တကယ္ေတာ့ ဒီ post အတြက္ comment ေတြ လာရင္ ဘာမွ မျပန္ဘဲေနမယ္လို႔ စဉ္းစားထားခဲ့တာပါ။ ခါတိုင္းျပန္ေနက် comment မ်ိဳး (ဇြန္ ေမးထားတာမ်ိဳး) ကိုေတာင္ မျပန္ဘဲ ေနလိုက္တယ္။ ေနာက္ မြန္ ဆိုတဲ့ တစ္ေယာက္ ပို႔တဲ့ comment ကိုလည္း သူ႕ကို ေသခ်ာေျပာျပၿပီး မတင္ဘဲ ထားလိုက္တယ္။ မြန္က အေကာင္းေတြ ေရးထားလုိ႔ပါ။
ဒါေပမဲ့ ကိုအင္ဒီ comment ကိုေတာ့ ျပန္ခ်င္စိတ္ေပါက္မိလို႔ေရာ၊ ျပန္သင့္တဲ့ comment ျဖစ္လုိ႔ေရာ ျပန္ပါမယ္။
(တကယ္ေျပာခ်င္တာက “ကိုယ္ လုပ္စရာရွိ လုပ္လိုက္ လူေတြ ေက်းဇူးတင္ေအာင္ အထင္ႀကီးေအာင္ မလုပ္နဲ႔”လို႔ ေျပာခ်င္တာ)
အဲလို ေျပာခ်င္တာလည္း မဟုတ္ဘူး ကိုအင္ဒီ။ ေျပာလည္း ဘာမွ ထူးမွာ မဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္မ ဆိုလိုရင္းက "လုပ္စရာ႐ွိတာ လုပ္ေနတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ လုပ္ခ်င္တာကို လုပ္ေနတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေက်းဇူးခံ ေက်းဇူးစား ေက်းဇူးတရား ဆုိတာေတြ၊ အနစ္နာခံတယ္ဆိုတာေတြ မဆုိင္တာေတြ ထည့္ေျပာေနရင္ ေျပာေနတဲ့ သူေတြဟာ စိတ္ကုန္စရာႀကီး၊ ကၽြန္မကေတာ့ အဲလိုလူမ်ိဳးကို ႐ိုးသားတယ္ မထင္ေတာ့ဘူး။ မယံုၾကည္ဘူး" လို႔ ဆိုလိုခ်င္တာပါပဲ။ ေက်းဇူးတင္ေအာင္ အထင္ႀကီးေအာင္ လုပ္ခ်င္လုပ္၊ မလုပ္ခ်င္ မလုပ္နဲ႔။ သူ႕သေဘာအတိုင္းပါ။ အထင္ႀကီးတာ မႀကီးတာ၊ ယံုၾကည္တာ မၾကည္တာလဲ ကိုယ့္သေဘာပဲေပါ့။ ဒါ ႐ွင္းပါတယ္။
ညီလင္းဆက္ ဆီမွာ အဲဒီ စကားလံုးက ဘယ္ကေန အရင္းခံလာသလဲ ကၽြန္မ ထင္တာ ေျပာၾကည့္မယ္။ မီဒီယာနဲ႔ အႏုပညာသမား အျပန္အလွန္ ေက်းဇူး႐ွိၾကတယ္ ဘာညာ ဘာညာကေန စလာတယ္ လို႔ ထင္ပါတယ္။ ဘာဆုိင္လဲ။ မီဒီယာဘက္က မေအာင္ျမင္ခင္ပဲ တင္ေပးေပး၊ ေအာင္ျမင္မွ တင္ေပးေပး မဂၢဇင္း ဂ်ာနယ္ ေရာင္းရဖို႔၊ သတင္းရဖို႔ သူ႕အလုပ္ သူလုပ္တာပဲ။ ဒီလိုပဲ အႏုပညာသမား ဆိုတာေတြဘက္ကလည္း ေပါင္းကူးတံတားေခၚေခၚ၊ အငွားပါးစပ္နဲ႔ ပရိသတ္ကို စကားဆုိတယ္ေျပာေျပာ သူ႕အလုပ္သူ လုပ္တာပဲ။ အျပန္အလွန္ အက်ိဳးျပဳႏိုင္တယ္ဆုိရင္ အျပန္အလွန္ အေလးထားၾကေပါ့။ ဒါပါပဲ။ ၿပီးေတာ့ ျဖစ္သြားတဲ့ကိစၥက ႏွစ္ေယာက္တည္းရဲ႕ အေရးကိစၥပဲ။ ဘယ္သူက ဘယ္ဘက္ကမို႔လို႔ ဘယ္လိုလူမ်ိဳးေတြက ဘယ္လိုရပ္တည္တယ္ ဆုိတာေတြ ဖတ္ရ သိရတာ အေတာ္ ေလ စရာပါပဲ။ ထားပါေတာ့။
June 8, 2010 11:46 AM
Rita said...
(ရီတာက ေက်းဇူးတင္သင့္တယ္ ဆိုတာလား မဆိုတာလားကို အေသအခ်ာ မရေသးဘူး)
ကၽြန္မအေနနဲ႔ တင္သင့္၊ မတင္သင့္ ဆုိတဲ့ဘက္က ဘယ္ေတာ့မွ ေဆြးေႏြးမွာ မဟုတ္ဘူး ဆုိတာပါပဲ။ အဲဒါက ခံယူတဲ့သူနဲ႔ ဆုိင္တဲ့ ကိစၥမို႔လို႔ပါ။ ဒီေနရာမွာ ကၽြန္မ ခံယူတာကို post ထဲမွာ ထည့္ေျပာၿပီးပါၿပီ။ ဒါေပမဲ့ တိက်ေအာင္ ထပ္ျဖည့္ခ်င္ေသးတယ္။ ထပ္ေျပာရင္ေတာ့ အဲဒါ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ 'တင္' တာနဲ႔ တူသြားမွာကိုလည္း ေသခ်ာေပါက္ သိတယ္။ ဒါေပမဲ့ တမင္ကို ထပ္ျဖည့္ေျပာပါမယ္။ မေန႔က ေန႔လည္ ႐ံုးေအာက္က fab လုပ္တဲ့ေနရာကို ဆင္းေတာ့ ကၽြန္မေလွ်ာက္လာမယ့္လမ္းမွာ ႐ွိေနတဲ့ စတီးလ္ ပိုက္လံုးေတြကို ကၽြန္မ လာေနတာျမင္လို႔ ေဘးကို ေသခ်ာကပ္ၿပီး ႐ွင္းေပးတဲ့ ဘဂၤလားေဒ့႐ွ္ အလုပ္သမားတေယာက္ကိုလည္း ေက်းဇူးတင္တယ္။
(သူ႐ွင္းမေပးလည္း ကၽြန္မ ေက်ာ္သြားလို႔ ရတယ္။ ေဘးက ေကြ႕ၿပီး ေလွ်ာက္လို႔ရတယ္။ ဒါ့ျပင္ ကိုယ္တိုင္ကလည္း ေက်ာ္သြားရလို႔ အိေႁႏၵပ်က္မွာေတြ ဘာေတြလည္း ပူေနမယ့္ အစားကို မဟုတ္ဘူး) အဲဒီ အလုပ္သမားကလည္း ကၽြန္မဆီက မ်က္ႏွာသာရႏိုင္လုိ႔၊ အခြင့္အေရးတခုခု ရႏိုင္လို႔ လုပ္ေပးတာ မဟုတ္ဘူး။ သူ႕ ပင္ကိုဗီဇအရ စိတ္ေစတနာေကာင္းနဲ႔ လုပ္ေပးတာလဲ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ႐ံုးမွာက S'porean MD က စလို႔ မိန္းမေတြကို ဦးစားေပးတာ ႐ံုးေပၚမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ႐ံုးေအာက္က အလုပ္သမားေတြေ႐ွ႕မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သိသိမွတ္မွတ္ကို လုပ္ျပထားလို႔ သူတို႔မွာပါ အဲဒီ အက်င့္ ကူးေနတာလဲ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မဆုိင္သလိုေနလည္း ျဖစ္တာကို မေနၾကဘဲ လုပ္ေပးလိုက္တဲ့ အဲဒီ ေသးေသးမႊားမႊားကိစၥအတြက္ ကၽြန္မ ေက်းဇူးတင္တယ္။
ကိုအင္ဒီရဲ႕ စကားလံုးကို ထပ္ျပန္ေကာက္ၿပီး ေျပာရရင္၊ လုပ္ခ်င္လို႔ပဲ လုပ္လုပ္၊ လုပ္သင့္လို႔ပဲ လုပ္လုပ္၊ အနစ္နာခံတယ္ပဲ ေျပာေျပာ၊ မခံဘူးပဲ ေျပာေျပာ အဲဒီလို လုပ္ေနတဲ့ (ေပးေနတဲ့) လူေတြကို ခံယူတဲ့ လူေတြဘက္က ေက်းဇူးတင္သင့္ မတင္သင့္ ကၽြန္မ ဘယ္ေတာ့မွ မေဆြးေႏြးပါဘူး။ ဒါ ခံယူတဲ့ လူေတြရဲ႕ စိတ္သေဘာအတုိင္းပါပဲ။ လုပ္ေပးေနၾကတဲ့ လူေတြနဲ႔ ပတ္သတ္လို႔ ကၽြန္မ ဘယ္လိုခံယူလဲ ဆိုတာကိုပဲ ေျပာတာပါ။
ခု လုပ္ေနတဲ့ (ေပးေနတဲ့) လူဘက္က ေျပာၾကည့္ပါမယ္။ ဒါလဲ post မွာ ထည့္ေရးၿပီးသားပါ။ ကိုယ္တိုင္ ဘေလာ့ေရးေနေတာ့ ဘေလာ့ေရးတဲ့သူေတြ ေနရာကပဲ ေျပာထားပါတယ္။ ကၽြန္မ ေရးခ်င္လို႔ ေရးေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဘယ္သူ႕အတြက္မွ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္ စိတ္ေက်နပ္မႈအတြက္ပဲ ေရးတယ္။ အက်ႌတစ္ထည္ ဝတ္တာနဲ႔ ဘာမွ မထူးဘူး။ ႀကိဳက္တဲ့လူက ၾကည့္ၿပီး ႏွစ္သက္ၾကည္ႏူးေနမွာေပါ့။ မႀကိဳက္တဲ့လူက မ်က္ေစ့စပါးေမႊးစူးေနမွာေပါ့။ ကၽြန္မကေတာ့ ကၽြန္မ စိတ္ေက်နပ္မႈကို ဦးစားေပးလို႔ လုပ္တာပါပဲ။
June 8, 2010 11:47 AM
Rita said...
ကၽြန္မ တကူးတက စာ႐ိုက္တင္ျဖစ္ေနတဲ့ ေမာင္သစ္ဆင္း စာေတြေရာ... ဘယ္သူ႕အတြက္မွ အနစ္နာခံလို႔ အခ်ိန္ေပးလို႔ လုပ္ေပးေနတဲ့ ဂုဏ္ေက်းဇူးႀကီး မဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္မ လုပ္ခ်င္လို႔ လုပ္တာပါ။ ကိုယ့္ဘေလာ့မွာ ဒီစာေတြ ႐ွိေစခ်င္လို႔ပါပဲ။ အဲဒါ ကၽြန္မရဲ႕ သူတို႔အေပၚ ႏွစ္ၿခိဳက္တာ၊ သူတို႔ အလုပ္ကို ဂုဏ္ျပဳခ်င္တာေတြပါတဲ့အျပင္ ကၽြန္မနဲ႔ ကၽြန္မရဲ႕ blog ID ကို ထူေထာင္ခ်င္တဲ့စိတ္လဲ က်ိန္းေသ ျငင္းမရေအာင္ပါတယ္။ (ဒီေနရာမွာ post တခုျဖစ္မယ့္ စာမ်ိဳး ႐ိုက္တင္တာ မေျပာနဲ႔။ side bar မွာ ခ်ိတ္ထားတဲ့ ကိုယ္ဖတ္တဲ့ blog roll စာရင္းကစလို႔ blogger နဲ႔ blog ရဲ႕ ID ကို ျပဖို႔ဆိုတဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္ ကၽြန္မအတြက္ အတိအက်ပါတယ္)
ဒါေပမဲ့ ဂ်ဴး ဝင္းၿငိမ္း အင္တာဗ်ဴး တင္တုန္းက hit သိသိသာသာ တက္ေပမယ့္ ေမာင္သစ္ဆင္းစာေတြ တင္ေတာ့ ေလ်ာ့ေတာင္ ေလ်ာ့ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ တစ္အုပ္လံုး ႐ိုက္တင္ဦးမွာ။ hit ဘာလုပ္ဖို႔လဲ။ ထက္ဝက္ေလ်ာ့ခ်င္ ေလ်ာ့ပေစ။ ႐ိုက္တင္မွာ။ ဘာလို႔ဆုိ ကၽြန္မက ႀကိဳက္တယ္ေလ။ ကိုယ္လိုပဲ ႀကိဳက္တဲ့လူေတြ မ်ားရင္ေတာ့ ဝမ္းေျမာက္စရာေပါ့။ မႀကိဳက္လို႔ အမ်ားစုက လွည့္မၾကည့္ဘူးဆိုေတာ့ ဝမ္းမေျမာက္ဘူးေပါ့။ ဒါ့ထက္ပိုလို႔ ဘာလုပ္ရမလဲ။ ႀကိဳက္ေစခ်င္တဲ့၊ ကိုယ့္လို စိတ္ဝင္စားမႈတူတဲ့ လူေတြ႐ွိရင္ ဖတ္မိေစခ်င္တဲ့ စိတ္႐ွိေပမယ့္ ကိုယ္ လုပ္ခ်င္တာကို လုပ္ေနတာပါပဲ။ အခ်ိန္ကုန္ခံလို႔ အနစ္နာခံ ျဖန္႔ေဝေနတာ မဟုတ္ရပါ။ အႏၱရာယ္ႀကီးေပမဲ့ တခု ေျပာရဦးမယ္။ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္မမေလးရဲ႕ သူလိုလူ စာအုပ္ ျပန္႐ိုက္ပါလား ေျပာလာရင္ လံုးဝ စဉ္းစားမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဘာလို႔ဆို လံုးဝ မႀကိဳက္လို႔။ (ဒီေနရာမွာ ဒီစာေလးပဲ ျဖတ္ဖတ္လိုက္ၿပီး၊ ဒါ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္စံုတြဲကို ေစာ္ကားေမာ္ကားေျပာေနတာလို႔ လာရင္လည္း လာႏိုင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါနဲ႔ ပတ္သတ္တဲ့ သေဘာထားကို post တစ္ခုမွာ အတိအလင္းေရးၿပီးသားမို႔ ဒါေလးပဲ ျဖတ္ဖတ္ၿပီး ဘာေျပာေျပာ ဂ႐ုစိုက္ေနမွာ မဟုတ္ဘူး)
လုပ္ေနတဲ့သူအတြက္မွာ ကိုယ္လုပ္လိုက္တာက သက္ေရာက္မႈ တခုခု ႐ွိသြားၿပီ၊ လူသိသြားၿပီ ဆုိတာနဲ႔ ေက်းဇူးတင္တာေတြေရာ၊ မတင္တာေတြေရာ၊ ဆဲတာေတြေရာ၊ ဆုိတာေတြေရာ လာမွာပဲ။ ကိုယ္လုပ္ခ်င္လို႔ကို လုပ္တဲ့ အလုပ္နဲ႔ ပတ္သတ္လို႔ အသိအမွတ္ျပဳလာတာ၊ ေက်းဇူးစကားဆုိလာတာနဲ႔ ႀကံဳရင္ ဝမ္းေျမာက္မိတာသာ မကဘဲ အဲဒီလူကို ေက်းဇူးေတာင္ ျပန္တင္မိဦးမယ္။ ကၽြန္မႀကိဳက္လို႔ ႐ိုက္တင္တဲ့ ေမာင္သစ္ဆင္းစာေတြ ဖတ္ၿပီး သေဘာက်တယ္ ေျပာရင္ လာဖတ္တဲ့လူကို ကၽြန္မ ေက်းဇူးတင္တယ္။
မေန႔က မမကြမ္ စီေဘာက္မွာပဲ ဒီ post ကို ဖတ္ၿပီး zyt ဆိုတဲ့ nick နဲ႔ တေယာက္က လာေျပာတယ္။ သူေျပာတဲ့ စကားလံုးအတုိင္း ျပန္ေျပာရရင္... ကၽြန္မေျပာတာ မွန္ပါတယ္တဲ့။ post ထဲမွာပါတဲ့ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္မမေလးအေၾကာင္း ႐ိုက္တင္ေနတဲ့ မေ႐ႊမိက လာဖတ္တဲ့လူေတြကို သူကေတာင္ ျပန္ေက်းဇူးတင္ေနေသးတာ တဲ့။ ဒီသေဘာတရားက ဘာမွ အက်ယ္ေျပာစရာမလုိဘဲ နားလည္ႏိုင္ပါတယ္။
လုပ္တဲ့သူေတြဘက္က ကိုယ့္ဘာသာ လုပ္ခ်င္လို႔ လုပ္ခ်င္တာကို ေ႐ြးလုပ္ေနၿပီး၊ မလုပ္ခ်င္ေတာ့တာနဲ႔ ရပ္လိုက္လို႔ရတာကို ဘယ္သူ႕ ေက်းဇူးတင္ခံေနခ်င္ရမလဲ။ ဘယ္သူ႕ေခါင္းထဲမွာမွ အဲဒါမ႐ွိဘူးလို႔ ယံုၾကည္တယ္။ ေက်းဇူးတင္ခံခ်င္လုိ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ေက်းဇူးခံ ေက်းဇူးစားသေဘာနဲ႔ လုပ္ေနတာပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲဒါ သူ႕လမ္းေၾကာင္းပဲ။ သူ႕ခံယူခ်က္နဲ႔ အဆင့္အတန္းပါပဲ။
June 8, 2010 11:48 AM
Rita said...
ခံယူသူဘက္မွာ ကိုအင္ဒီေျပာတဲ့...
( “(ဥပမာ) လုပ္အားေပးတဲ့သူေတြ ဘေလာ့ေရးတဲ့သူေတြက အားယားေနလို႔ လုပ္တာ စိတ္အပန္းေျဖလုပ္ေနၾကတာ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ေနသူေတြက သူ႔ခံယူခ်က္နဲ႔မို႔ သူလုပ္ေနတာ ေက်းဇူးတင္စရာ မလိုဘူး” လို႔ ယူသြားမည့္လူေတြ ရွိႏိုင္တာ ကိုယ္ေတြ႔ပဲေလ)
အဲလို ခံယူသြားေအာင္လို႔ ရည္႐ြယ္ခ်က္႐ွိ႐ွိ ေျပာလိုက္ရင္ေတာင္ ဘယ္သူက နားေယာင္ပါလိမ့္မလဲ လို႔ ဆက္ေတြးေနမိတယ္။ ထားပါေတာ့။ ဘယ္သူမွေတာ့ နားမေယာင္ပါဘူး ဆုိတာ ကိုအင္ဒီလည္း သိပါတယ္။ ဆုိလိုရင္းကို တလြဲေကာက္တာမ်ိဳး ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ အဲလုိ ေကာက္ယူတဲ့လူေတြ႐ွိတာကို ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ပါဘူး။ သူတို႔ အေတြးအျမင္အတြက္ ဘာလုပ္ေပးလို႔မွ မရဘူးလို႔ပဲ ယူဆမိတယ္။ မင္းကိုႏိုင္ ကိုေတာင္ ေယာအတြင္းဝန္လို ေျပာလိမ့္မယ္လို႔ ၾကည္ညိဳစိတ္နဲ႔ ထင္ေနၾကတဲ့လူေတြ ႐ွိေနေသးတာပဲ။ (ေယာအတြင္းဝန္ ျမင္းထိန္းငတာနဲ႔ ပတ္သတ္လို႔ လုပ္လိုက္တဲ့ အကြက္ဟာ ကေလးကလားပါလားဆုိတဲ့ အေတြးမ႐ွိဘူး။ ေက်ာင္းျပ႒ာန္းစာမွာေတာင္ ပါလာေသးတာ ဒါထည့္ေျပာလိုက္ရင္ ဟုတ္လွၿပီလို႔ပဲ ေတြးတယ္)
ေနာက္တခုက ေက်းဇူးတရားနဲ႔ ပတ္သတ္တဲ့ ကိစၥမွာ ဘာလို႔ အဲဒီလို တလြဲေကာက္ၾကသလဲ။ ကၽြန္မစဉ္းစားမိသေလာက္က ဆုိလိုရင္းကို ေသခ်ာမစဉ္းစားႏိုင္တာထက္၊ မစဉ္းစားခ်င္တာ နဲ႔ သူမ်ားကို ႏွိပ္ကြပ္ခ်င္စိတ္ မ်ားေနလို႔ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဥပမာ- ဗမာဝတ္စံု ဝတ္ျခင္း၊ မဝတ္ျခင္း။ ဝတ္တဲ့လူေတြ၊ ဝတ္သင့္တယ္လို႔ ထင္တဲ့လူေတြဟာ သူတို႔ဘာသာ ဝတ္ခ်င္လို႔၊ ယဉ္ေက်းမႈကို ခ်စ္လြန္းလို႔ ဆိုတာထက္ ဒါကို နင္းၿပီး မဝတ္တဲ့လူေတြကို ေဆာ္ခ်င္တဲ့ စိတ္က ဦးေဆာင္တယ္။ ဒီလိုပဲ ခုကိစၥမွာ သူမ်ားကို ေက်းဇူးတင္တတ္တာထက္ လိုရာဆြဲၿပီး ေဆာ္ခ်င္တဲ့ စိတ္က ဦးေဆာင္ေနတယ္လို႔ ျမင္မိတယ္။
ေသခ်ာစဉ္းစားၾကည့္ရင္ ေက်းဇူးတင္တဲ့စိတ္ ျဖစ္ေပၚဖို႔ (ေက်းဇူးစကားဆိုဖုိ႔ မဟုတ္) ဆုိတာ ဘာခက္သလဲ။ အထူးသျဖင့္ ကိုအင္ဒီေျပာသလို အ႐ိုးစြဲေနတတ္တဲ့ ဗမာေတြမွာ ဘာခက္သလဲ။ ႀကီးျပင္းလာတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္အေနအထားအရ၊ ဓေလ့ထံုးစံေတြအရ အလိုလို က်င့္သားရေနၾကတာပဲ။ ေနာက္တခု ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ထပ္ၾကည့္လုိက္ပါ။ ေက်းဇူးတင္စိတ္ဟာ ဘယ္ကေန ျဖစ္လာသလဲလို႔။ ပုထုဇဉ္မွန္သမွ်အတြက္ ကိုယ္က်ိဳးအတၱကို ျပည့္စံုေစတဲ့အတြက္ ေက်နပ္မိတဲ့စိတ္က ျဖစ္တယ္လို႔ ထင္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ စိတ္သေဘာနဲ႔ ေတြ႕တဲ့ အေရးကိစၥေတြ လုပ္ေဆာင္ျပတာ ေတြ႕ရတဲ့အခါ ျဖစ္မယ္ေပါ့။ ဆရာဝန္ေတြ၊ ေက်ာင္းဆရာေတြကို ေက်းဇူးတင္ၾက ေလးစားၾကတာ အဲဒီသေဘာတရားရဲ႕ အျပင္ကို ထြက္သြားတာ ဘာ႐ွိလို႔လဲ။ ဆိုေတာ့ ေက်းဇူးတင္မိဖို႔ တင္တတ္ဖို႔ဆိုတာ အတၱ႐ွိတဲ့ လူတစ္ေယာက္အတြက္ ဘာမ်ားခက္လို႔လဲ။ မတင္မိဖို႔သာ ခက္တာပါ။
June 8, 2010 11:48 AM
Rita said...
ညီလင္းဆက္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ညီလင္းဆက္ေလာက္မွ မဟုတ္တဲ့ဟာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ညီလင္းဆက္ထက္ မကတဲ့ဟာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ (ဒီေနရာမွာ နာမည္အစား ေနာက္ပိုင္းမွာ နာမ္စားေျပာင္းသံုးလုိ႔ရတယ္။ တမင္ကို အဲဒီနာမည္ကို 3 ခါတိတိ ထည့္ခ်င္လို႔ ထည့္ေရးတာ) သူတို႔ ေက်းဇူးတင္စရာ႐ွိတာ တင္ဖို႔ ဘယ္သူကမွ ေဝဖန္ေစာေၾကာ၊ တြန္းအားေပးေထာက္ျပေနဖို႔မလုိပါဘူး ထင္မိတယ္။
ေက်းဇူးတင္ရတာထက္ ခက္ခဲတာ၊ ေလးနက္တာ၊ လုပ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္သင့္တာက ေက်းဇူးတင္စရာေကာင္းတဲ့ ေကာင္းျမတ္တဲ့ အမႈကိစၥတစ္ခုကို ကိုယ့္အေပၚ ျပဳဖူးသူအေပၚ သူလိုအပ္ရင္ တတ္ႏိုင္တဲ့ဘက္က ျပန္ဆပ္ႏိုင္ဖို႔ရယ္၊ ကိုယ့္ကို ေက်းဇူးျပဳဖူးသူအေပၚမွာ တိုက္႐ိုက္တုန္႔ျပန္ဖို႔ မလိုရင္ေတာင္ အဲဒီ အမႈကိစၥကို ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္ကို ကိုယ္ကေန လက္ဆင့္ျပန္ကမ္းႏိုင္ဖို႔ရယ္သာ ခက္တာပါ။
ညီလင္းဆက္ စလုိက္တဲ့ ကိစၥကေန ေက်းဇူး ေက်းဇူး ေက်းဇူး တင္တတ္ရမယ္လို႔ မိုးမႊန္ေအာင္ေျပာေနတဲ့လူေတြ ကိုယ့္ဘာသာ လြယ္တာပဲ လုပ္ေနသလား၊ မလြယ္တာပဲ လုပ္ေနသလားဆုိတာ ေျပာေနမယ့္အစား စဉ္းစားၾကည့္တာ ပိုေကာင္းမယ္ ထင္မိတယ္။
ကိုအင္ဒီ comment ကို ျပန္ရင္းနဲ႔ ကိုယ့္ဘာသာလဲ ျပန္စဉ္းစားမိသြားတဲ့ အတြက္ ပတ္သတ္ရာ ပတ္သတ္ေၾကာင္းမ်ားကို ေက်းဇူးဥပကာရ အထူးတင္ပါေၾကာင္း ေျပာလိုပါတယ္။ :)
comment ေရးခဲတဲ့ ကိုအင္ဒီဆီ တကူးတက ေရးသြားတဲ့ comment ရလို႔လည္း တကယ္ဝမ္းေျမာက္မိတာ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
(စာ ေရးပံုေရးနည္းနဲ႔ ပတ္သတ္လို႔ကေတာ့ ကေလးကို ေျပာသလိုပဲ ေရးေရး၊ ဓမၼာစရိယကို ေျပာသလိုပဲ ေရးေရး နားမလည္တဲ့လူက လည္ကို မလည္ဘူး၊ အ႐ိုးစြဲေနတဲ့လူက စြဲကိုစြဲေနမွာပဲ ျဖစ္လို႔ သိပ္မထူးဘူး ထင္မိပါတယ္။ အတိုက္အခိုက္က ဘယ္လိုေရးေရး ဘယ္လိုလုပ္လုပ္ လြတ္မွာမဟုတ္တဲ့ တူတူေတာ့ ကိုယ္ အာ႐ံုလာသလိုပဲ ဆက္ေရးမယ္။ အဲဒီ အတြက္ စာဖတ္သူကို မေလးစားတာေတြ၊ ထည့္မတြက္တာေတြ ေျပာလာခဲ့ရင္လည္း ခံပါတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ။ ဘေလာ့ေရးတာ ဘယ္သူ႕အတြက္မွ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္အတြက္ ကိုယ္လုပ္ခ်င္လို႔ လုပ္ေနတဲ့ အလုပ္ပါပဲ။
ဒါျဖင့္ ေရးၿပီး ဘယ္သူ႕မွ ျပမေနနဲ႔။ ကိုယ့္ဘာသာ သိမ္းထားလို႔ ေျပာလို႔လည္း မရဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔ဆုိေတာ့ ကိုယ္ေရးတာကို သူမ်ား ဖတ္ေစခ်င္တာ၊ ျပခ်င္တာကိုက ေရးသူရဲ႕ အတၱနဲ႔ ယွဉ္တဲ့ ဆႏၵပဲ။ သူရဲ႕ စိတ္ေက်နပ္မႈ အတြက္ပဲ။ ဒါကိုမွ မေက်နပ္လို႔ လာမဖတ္ၾကလည္း ဘာမွ မတတ္ပါ။ မေရးဘဲ မတင္ဘဲေတာ့ ေနမွာမဟုတ္လို႔ ေျပာလိုပါတယ္)
ကိုအင္ဒီရဲ႕ comment ကို ျပန္တာ ျဖစ္ေပမယ့္ တခ်ိဳ႕ အေၾကာင္းအရာနဲ႔ စကားလံုးေတြက ကိုအင္ဒီကို မရည္႐ြယ္ဘူးဆိုတာ နားလည္မယ္လို႔ ယံုၾကည္မိပါတယ္။
ဂါရေဝါစ.... ႐ုိေသထုိက္ေသာသူကုိ ႐ုိေသျခင္းဆုိတာမွာ အသက္ႀကီးသူေတြကုိခ်ည္း ႐ုိေသရမယ္လုိ႔ က်ေနာ္ မယူဆခ်င္ပါဘူး။ က်ေနာ့္တသက္တာမွာ ေတြ႕ႀကဳံဖူးသေလာက္ လူႀကီးျဖစ္ေနၿပီး သုံးစားမရတဲ့လူေတြ တပုံႀကီးရွိသလုိ ငယ္ရြယ္သူေတြျဖစ္ေပမယ့္လည္း ေလးစားအပ္တဲ့လူေတြ ရွိေနတာ မၾကာခဏ ႀကံဳဖူးပါတယ္။
ညီလင္းဆက္နဲ႔ ရီတာကုိ တုိ႔ရဲ႕ အျမင္ေတြနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ အႀကိမ္တုိင္းမွာ က်ေနာ္နဲ႔ အျမင္တူတာမ်ဳိး မဟုတ္ေပမယ့္လည္း တခ်ဳိ႕ေသာ ကိစၥေတြမွာ သူတို႔ရဲ႕ အျမင္ေတြကုိ ႏွစ္သက္ေလးစားမိပါတယ္။
အခု “ေက်းဇူးတရား”နဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ရီတာရဲ႕ ပုိ႔စ္ ကြန္မင့္က႑မွာ ကုိအင္ဒီျမင့္ရဲ႕ ကြန္မင့္အေပၚ ရီတာ ျပန္ေျဖထားပုံက မွတ္သားစရာလည္းေကာင္း၊ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔လည္း အင္မတန္ ႏွစ္သက္မိတဲ့အေလ်ာက္ ရီတာ့ဆီမွာ ခြင့္ေတာင္းၿပီး (ခြင့္ျပဳခ်က္မရခင္မွာဘဲ) က်ေနာ့္ဘေလာ့ဂ္မွာ ပုိ႔စ္တခုအေနနဲ႔ သပ္သပ္ တင္လုိက္ပါတယ္။ က်ေနာ္ႏွစ္ၿခိဳက္လက္ခံေသာ္လည္း စာဖတ္သူ မႏွစ္ၿခဳိက္လုိက မႏွစ္ၿခဳိက္ဘဲ ေနႏုိင္ခြင့္ အျပည့္ရွိပါတယ္။
ကုိအင္ဒီရဲ႕ ကြန္မင့္ကေနစလုိ႔ ရီတာေျဖထားတဲ့ကြန္မင့္ေတြကုိ အဆုံးထိ ေတာက္ေလွ်ာက္ ျပန္လည္ ေဖာ္ျပလုိက္ပါတယ္။
Andy Myint said...
စာတစ္ပုဒ္တည္းက အေၾကာင္းအေရာေတြ အမ်ားႀကီးထဲက ေက်းဇူးတင္တာနဲ႔ ပက္သတ္ၿပီး နည္းနည္း ၀င္ရွည္လိုက္ဦးမည္။ ဒီေနရာမွာ ဘိုေတြနဲ႔ “ဗမာ”ေတြ ကြာသြားတာက ဘိုေတြက ေသးေသးႀကီးႀကီး လုပ္ေပး Thank You လိုက္တာပဲ။ ေျပာၿပီးလည္း ခဏပဲ ခံတယ္။ ေနာက္ေန႔မွာ မင္းကိုငါ မေန႔က ကူညီထားတာေလ သြားေျပာရင္ေတာင္ မမွတ္မိဘဲ ဘာေတြ လာေၾကာင္ေနတာလဲ ေျပာထည့္လိုက္ဦးမည္။
တို႔ဗမာမ်ားကေတာ့ ပါးစပ္က မသြက္ေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာ တစ္သက္လံုး စြဲစြဲၿမဲၿမဲ မွတ္ေနေရာ။ ညီလင္းဆက္ေပးတဲ့ ဆရာ၀န္ေတြ ေက်ာင္းဆရာေတြ ဥပမာက ေကာင္းတယ္။ ဆရာ၀န္၊ ေက်ာင္းဆရာ အတန္းအစားထဲကဆို ကိုယ့္ကို ကုသေပး၊ သင္ၾကားေပးတဲ့သူ မဟုတ္တာေတာင္ အဲဒီ အတန္းအစားဆို ေလးစားၿပီး ေက်းဇူးေတြ တင္ေနလိုက္ၾကတာထဲမွာ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ေတာင္ ပါခ်င္တယ္။
စာဖတ္နာတဲ့သူကေတာ့ အေတြးအေခၚ (မွန္ခ်င္လည္း မွန္မည္။ မွားခ်င္လည္း မွားမယ္) တမူထူးေပမယ့္ ေလာကမွာ လူသာမန္ေတြက အမ်ားသားလား။ တကယ္ေျပာခ်င္တာက “ကိုယ္ လုပ္စရာရွိ လုပ္လိုက္ လူေတြ ေက်းဇူးတင္ေအာင္ အထင္ႀကီးေအာင္ မလုပ္နဲ႔”လို႔ ေျပာခ်င္တာကို “(ဥပမာ) လုပ္အားေပးတဲ့သူေတြ ဘေလာ့ေရးတဲ့သူေတြက အားယားေနလို႔ လုပ္တာ စိတ္အပန္းေျဖလုပ္ေနၾကတာ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ေနသူေတြက သူ႔ခံယူခ်က္နဲ႔မို႔ သူလုပ္ေနတာ ေက်းဇူးတင္စရာ မလိုဘူး” လို႔ ယူသြားမည့္လူေတြ ရွိႏိုင္တာ ကိုယ္ေတြ႔ပဲေလ။
ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က ကေလးအေဖမို႔လားမသိ့ လူသာမန္ေတြကို (ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လည္း လူသာမန္ပါပဲ) ေျပာတဲ့ အခါ ကေလးေတြကို ေျပာျပသလို ရွင္းရွင္းရိုးရိုးနဲ႔ တည့္မတ္မွန္ကန္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းေပၚကိုပဲ ေလွ်ာက္ေစခ်င္တယ္။ ခပ္ျမင့္ျမင့္ အေတြးအေခၚေတြနဲ႔ လူသာမန္ေတြကို ရႈပ္ေထြးလမ္းမွားေစတာနဲ႔ စာရင္ ဒီလိုပဲ ေကာင္းတယ္လို႔ Personally ထင္တယ္ေလ။ ဒီ ေက်းဇူးခံ ေက်းဇူးစား အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုထဲမွ မဟုတ္ပါဘူး တျခားဟာေတြကိုလည္း ဒီလိုပဲ ေျပာေလ့ရွိတာေတြ႔မိမွာပါ။
ဒါနဲ႔ စာမေပါက္တဲ့ ဗမာေတြထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္လည္း ပါမယ္။ ရီတာက ေက်းဇူးတင္သင့္တယ္ ဆိုတာလား မဆိုတာလားကို အေသအခ်ာ မရေသးဘူး။ (ဒါကိုကလည္း စာေရးနည္း တစ္ခုပဲကိုး…)
June 8, 2010 10:17 AM
Rita said...
တကယ္ေတာ့ ဒီ post အတြက္ comment ေတြ လာရင္ ဘာမွ မျပန္ဘဲေနမယ္လို႔ စဉ္းစားထားခဲ့တာပါ။ ခါတိုင္းျပန္ေနက် comment မ်ိဳး (ဇြန္ ေမးထားတာမ်ိဳး) ကိုေတာင္ မျပန္ဘဲ ေနလိုက္တယ္။ ေနာက္ မြန္ ဆိုတဲ့ တစ္ေယာက္ ပို႔တဲ့ comment ကိုလည္း သူ႕ကို ေသခ်ာေျပာျပၿပီး မတင္ဘဲ ထားလိုက္တယ္။ မြန္က အေကာင္းေတြ ေရးထားလုိ႔ပါ။
ဒါေပမဲ့ ကိုအင္ဒီ comment ကိုေတာ့ ျပန္ခ်င္စိတ္ေပါက္မိလို႔ေရာ၊ ျပန္သင့္တဲ့ comment ျဖစ္လုိ႔ေရာ ျပန္ပါမယ္။
(တကယ္ေျပာခ်င္တာက “ကိုယ္ လုပ္စရာရွိ လုပ္လိုက္ လူေတြ ေက်းဇူးတင္ေအာင္ အထင္ႀကီးေအာင္ မလုပ္နဲ႔”လို႔ ေျပာခ်င္တာ)
အဲလို ေျပာခ်င္တာလည္း မဟုတ္ဘူး ကိုအင္ဒီ။ ေျပာလည္း ဘာမွ ထူးမွာ မဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္မ ဆိုလိုရင္းက "လုပ္စရာ႐ွိတာ လုပ္ေနတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ လုပ္ခ်င္တာကို လုပ္ေနတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေက်းဇူးခံ ေက်းဇူးစား ေက်းဇူးတရား ဆုိတာေတြ၊ အနစ္နာခံတယ္ဆိုတာေတြ မဆုိင္တာေတြ ထည့္ေျပာေနရင္ ေျပာေနတဲ့ သူေတြဟာ စိတ္ကုန္စရာႀကီး၊ ကၽြန္မကေတာ့ အဲလိုလူမ်ိဳးကို ႐ိုးသားတယ္ မထင္ေတာ့ဘူး။ မယံုၾကည္ဘူး" လို႔ ဆိုလိုခ်င္တာပါပဲ။ ေက်းဇူးတင္ေအာင္ အထင္ႀကီးေအာင္ လုပ္ခ်င္လုပ္၊ မလုပ္ခ်င္ မလုပ္နဲ႔။ သူ႕သေဘာအတိုင္းပါ။ အထင္ႀကီးတာ မႀကီးတာ၊ ယံုၾကည္တာ မၾကည္တာလဲ ကိုယ့္သေဘာပဲေပါ့။ ဒါ ႐ွင္းပါတယ္။
ညီလင္းဆက္ ဆီမွာ အဲဒီ စကားလံုးက ဘယ္ကေန အရင္းခံလာသလဲ ကၽြန္မ ထင္တာ ေျပာၾကည့္မယ္။ မီဒီယာနဲ႔ အႏုပညာသမား အျပန္အလွန္ ေက်းဇူး႐ွိၾကတယ္ ဘာညာ ဘာညာကေန စလာတယ္ လို႔ ထင္ပါတယ္။ ဘာဆုိင္လဲ။ မီဒီယာဘက္က မေအာင္ျမင္ခင္ပဲ တင္ေပးေပး၊ ေအာင္ျမင္မွ တင္ေပးေပး မဂၢဇင္း ဂ်ာနယ္ ေရာင္းရဖို႔၊ သတင္းရဖို႔ သူ႕အလုပ္ သူလုပ္တာပဲ။ ဒီလိုပဲ အႏုပညာသမား ဆိုတာေတြဘက္ကလည္း ေပါင္းကူးတံတားေခၚေခၚ၊ အငွားပါးစပ္နဲ႔ ပရိသတ္ကို စကားဆုိတယ္ေျပာေျပာ သူ႕အလုပ္သူ လုပ္တာပဲ။ အျပန္အလွန္ အက်ိဳးျပဳႏိုင္တယ္ဆုိရင္ အျပန္အလွန္ အေလးထားၾကေပါ့။ ဒါပါပဲ။ ၿပီးေတာ့ ျဖစ္သြားတဲ့ကိစၥက ႏွစ္ေယာက္တည္းရဲ႕ အေရးကိစၥပဲ။ ဘယ္သူက ဘယ္ဘက္ကမို႔လို႔ ဘယ္လိုလူမ်ိဳးေတြက ဘယ္လိုရပ္တည္တယ္ ဆုိတာေတြ ဖတ္ရ သိရတာ အေတာ္ ေလ စရာပါပဲ။ ထားပါေတာ့။
June 8, 2010 11:46 AM
Rita said...
(ရီတာက ေက်းဇူးတင္သင့္တယ္ ဆိုတာလား မဆိုတာလားကို အေသအခ်ာ မရေသးဘူး)
ကၽြန္မအေနနဲ႔ တင္သင့္၊ မတင္သင့္ ဆုိတဲ့ဘက္က ဘယ္ေတာ့မွ ေဆြးေႏြးမွာ မဟုတ္ဘူး ဆုိတာပါပဲ။ အဲဒါက ခံယူတဲ့သူနဲ႔ ဆုိင္တဲ့ ကိစၥမို႔လို႔ပါ။ ဒီေနရာမွာ ကၽြန္မ ခံယူတာကို post ထဲမွာ ထည့္ေျပာၿပီးပါၿပီ။ ဒါေပမဲ့ တိက်ေအာင္ ထပ္ျဖည့္ခ်င္ေသးတယ္။ ထပ္ေျပာရင္ေတာ့ အဲဒါ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ 'တင္' တာနဲ႔ တူသြားမွာကိုလည္း ေသခ်ာေပါက္ သိတယ္။ ဒါေပမဲ့ တမင္ကို ထပ္ျဖည့္ေျပာပါမယ္။ မေန႔က ေန႔လည္ ႐ံုးေအာက္က fab လုပ္တဲ့ေနရာကို ဆင္းေတာ့ ကၽြန္မေလွ်ာက္လာမယ့္လမ္းမွာ ႐ွိေနတဲ့ စတီးလ္ ပိုက္လံုးေတြကို ကၽြန္မ လာေနတာျမင္လို႔ ေဘးကို ေသခ်ာကပ္ၿပီး ႐ွင္းေပးတဲ့ ဘဂၤလားေဒ့႐ွ္ အလုပ္သမားတေယာက္ကိုလည္း ေက်းဇူးတင္တယ္။
(သူ႐ွင္းမေပးလည္း ကၽြန္မ ေက်ာ္သြားလို႔ ရတယ္။ ေဘးက ေကြ႕ၿပီး ေလွ်ာက္လို႔ရတယ္။ ဒါ့ျပင္ ကိုယ္တိုင္ကလည္း ေက်ာ္သြားရလို႔ အိေႁႏၵပ်က္မွာေတြ ဘာေတြလည္း ပူေနမယ့္ အစားကို မဟုတ္ဘူး) အဲဒီ အလုပ္သမားကလည္း ကၽြန္မဆီက မ်က္ႏွာသာရႏိုင္လုိ႔၊ အခြင့္အေရးတခုခု ရႏိုင္လို႔ လုပ္ေပးတာ မဟုတ္ဘူး။ သူ႕ ပင္ကိုဗီဇအရ စိတ္ေစတနာေကာင္းနဲ႔ လုပ္ေပးတာလဲ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ႐ံုးမွာက S'porean MD က စလို႔ မိန္းမေတြကို ဦးစားေပးတာ ႐ံုးေပၚမွာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ႐ံုးေအာက္က အလုပ္သမားေတြေ႐ွ႕မွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သိသိမွတ္မွတ္ကို လုပ္ျပထားလို႔ သူတို႔မွာပါ အဲဒီ အက်င့္ ကူးေနတာလဲ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မဆုိင္သလိုေနလည္း ျဖစ္တာကို မေနၾကဘဲ လုပ္ေပးလိုက္တဲ့ အဲဒီ ေသးေသးမႊားမႊားကိစၥအတြက္ ကၽြန္မ ေက်းဇူးတင္တယ္။
ကိုအင္ဒီရဲ႕ စကားလံုးကို ထပ္ျပန္ေကာက္ၿပီး ေျပာရရင္၊ လုပ္ခ်င္လို႔ပဲ လုပ္လုပ္၊ လုပ္သင့္လို႔ပဲ လုပ္လုပ္၊ အနစ္နာခံတယ္ပဲ ေျပာေျပာ၊ မခံဘူးပဲ ေျပာေျပာ အဲဒီလို လုပ္ေနတဲ့ (ေပးေနတဲ့) လူေတြကို ခံယူတဲ့ လူေတြဘက္က ေက်းဇူးတင္သင့္ မတင္သင့္ ကၽြန္မ ဘယ္ေတာ့မွ မေဆြးေႏြးပါဘူး။ ဒါ ခံယူတဲ့ လူေတြရဲ႕ စိတ္သေဘာအတုိင္းပါပဲ။ လုပ္ေပးေနၾကတဲ့ လူေတြနဲ႔ ပတ္သတ္လို႔ ကၽြန္မ ဘယ္လိုခံယူလဲ ဆိုတာကိုပဲ ေျပာတာပါ။
ခု လုပ္ေနတဲ့ (ေပးေနတဲ့) လူဘက္က ေျပာၾကည့္ပါမယ္။ ဒါလဲ post မွာ ထည့္ေရးၿပီးသားပါ။ ကိုယ္တိုင္ ဘေလာ့ေရးေနေတာ့ ဘေလာ့ေရးတဲ့သူေတြ ေနရာကပဲ ေျပာထားပါတယ္။ ကၽြန္မ ေရးခ်င္လို႔ ေရးေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဘယ္သူ႕အတြက္မွ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္ စိတ္ေက်နပ္မႈအတြက္ပဲ ေရးတယ္။ အက်ႌတစ္ထည္ ဝတ္တာနဲ႔ ဘာမွ မထူးဘူး။ ႀကိဳက္တဲ့လူက ၾကည့္ၿပီး ႏွစ္သက္ၾကည္ႏူးေနမွာေပါ့။ မႀကိဳက္တဲ့လူက မ်က္ေစ့စပါးေမႊးစူးေနမွာေပါ့။ ကၽြန္မကေတာ့ ကၽြန္မ စိတ္ေက်နပ္မႈကို ဦးစားေပးလို႔ လုပ္တာပါပဲ။
June 8, 2010 11:47 AM
Rita said...
ကၽြန္မ တကူးတက စာ႐ိုက္တင္ျဖစ္ေနတဲ့ ေမာင္သစ္ဆင္း စာေတြေရာ... ဘယ္သူ႕အတြက္မွ အနစ္နာခံလို႔ အခ်ိန္ေပးလို႔ လုပ္ေပးေနတဲ့ ဂုဏ္ေက်းဇူးႀကီး မဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္မ လုပ္ခ်င္လို႔ လုပ္တာပါ။ ကိုယ့္ဘေလာ့မွာ ဒီစာေတြ ႐ွိေစခ်င္လို႔ပါပဲ။ အဲဒါ ကၽြန္မရဲ႕ သူတို႔အေပၚ ႏွစ္ၿခိဳက္တာ၊ သူတို႔ အလုပ္ကို ဂုဏ္ျပဳခ်င္တာေတြပါတဲ့အျပင္ ကၽြန္မနဲ႔ ကၽြန္မရဲ႕ blog ID ကို ထူေထာင္ခ်င္တဲ့စိတ္လဲ က်ိန္းေသ ျငင္းမရေအာင္ပါတယ္။ (ဒီေနရာမွာ post တခုျဖစ္မယ့္ စာမ်ိဳး ႐ိုက္တင္တာ မေျပာနဲ႔။ side bar မွာ ခ်ိတ္ထားတဲ့ ကိုယ္ဖတ္တဲ့ blog roll စာရင္းကစလို႔ blogger နဲ႔ blog ရဲ႕ ID ကို ျပဖို႔ဆိုတဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္ ကၽြန္မအတြက္ အတိအက်ပါတယ္)
ဒါေပမဲ့ ဂ်ဴး ဝင္းၿငိမ္း အင္တာဗ်ဴး တင္တုန္းက hit သိသိသာသာ တက္ေပမယ့္ ေမာင္သစ္ဆင္းစာေတြ တင္ေတာ့ ေလ်ာ့ေတာင္ ေလ်ာ့ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ တစ္အုပ္လံုး ႐ိုက္တင္ဦးမွာ။ hit ဘာလုပ္ဖို႔လဲ။ ထက္ဝက္ေလ်ာ့ခ်င္ ေလ်ာ့ပေစ။ ႐ိုက္တင္မွာ။ ဘာလို႔ဆုိ ကၽြန္မက ႀကိဳက္တယ္ေလ။ ကိုယ္လိုပဲ ႀကိဳက္တဲ့လူေတြ မ်ားရင္ေတာ့ ဝမ္းေျမာက္စရာေပါ့။ မႀကိဳက္လို႔ အမ်ားစုက လွည့္မၾကည့္ဘူးဆိုေတာ့ ဝမ္းမေျမာက္ဘူးေပါ့။ ဒါ့ထက္ပိုလို႔ ဘာလုပ္ရမလဲ။ ႀကိဳက္ေစခ်င္တဲ့၊ ကိုယ့္လို စိတ္ဝင္စားမႈတူတဲ့ လူေတြ႐ွိရင္ ဖတ္မိေစခ်င္တဲ့ စိတ္႐ွိေပမယ့္ ကိုယ္ လုပ္ခ်င္တာကို လုပ္ေနတာပါပဲ။ အခ်ိန္ကုန္ခံလို႔ အနစ္နာခံ ျဖန္႔ေဝေနတာ မဟုတ္ရပါ။ အႏၱရာယ္ႀကီးေပမဲ့ တခု ေျပာရဦးမယ္။ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္မမေလးရဲ႕ သူလိုလူ စာအုပ္ ျပန္႐ိုက္ပါလား ေျပာလာရင္ လံုးဝ စဉ္းစားမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဘာလို႔ဆို လံုးဝ မႀကိဳက္လို႔။ (ဒီေနရာမွာ ဒီစာေလးပဲ ျဖတ္ဖတ္လိုက္ၿပီး၊ ဒါ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္စံုတြဲကို ေစာ္ကားေမာ္ကားေျပာေနတာလို႔ လာရင္လည္း လာႏိုင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒါနဲ႔ ပတ္သတ္တဲ့ သေဘာထားကို post တစ္ခုမွာ အတိအလင္းေရးၿပီးသားမို႔ ဒါေလးပဲ ျဖတ္ဖတ္ၿပီး ဘာေျပာေျပာ ဂ႐ုစိုက္ေနမွာ မဟုတ္ဘူး)
လုပ္ေနတဲ့သူအတြက္မွာ ကိုယ္လုပ္လိုက္တာက သက္ေရာက္မႈ တခုခု ႐ွိသြားၿပီ၊ လူသိသြားၿပီ ဆုိတာနဲ႔ ေက်းဇူးတင္တာေတြေရာ၊ မတင္တာေတြေရာ၊ ဆဲတာေတြေရာ၊ ဆုိတာေတြေရာ လာမွာပဲ။ ကိုယ္လုပ္ခ်င္လို႔ကို လုပ္တဲ့ အလုပ္နဲ႔ ပတ္သတ္လို႔ အသိအမွတ္ျပဳလာတာ၊ ေက်းဇူးစကားဆုိလာတာနဲ႔ ႀကံဳရင္ ဝမ္းေျမာက္မိတာသာ မကဘဲ အဲဒီလူကို ေက်းဇူးေတာင္ ျပန္တင္မိဦးမယ္။ ကၽြန္မႀကိဳက္လို႔ ႐ိုက္တင္တဲ့ ေမာင္သစ္ဆင္းစာေတြ ဖတ္ၿပီး သေဘာက်တယ္ ေျပာရင္ လာဖတ္တဲ့လူကို ကၽြန္မ ေက်းဇူးတင္တယ္။
မေန႔က မမကြမ္ စီေဘာက္မွာပဲ ဒီ post ကို ဖတ္ၿပီး zyt ဆိုတဲ့ nick နဲ႔ တေယာက္က လာေျပာတယ္။ သူေျပာတဲ့ စကားလံုးအတုိင္း ျပန္ေျပာရရင္... ကၽြန္မေျပာတာ မွန္ပါတယ္တဲ့။ post ထဲမွာပါတဲ့ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္မမေလးအေၾကာင္း ႐ိုက္တင္ေနတဲ့ မေ႐ႊမိက လာဖတ္တဲ့လူေတြကို သူကေတာင္ ျပန္ေက်းဇူးတင္ေနေသးတာ တဲ့။ ဒီသေဘာတရားက ဘာမွ အက်ယ္ေျပာစရာမလုိဘဲ နားလည္ႏိုင္ပါတယ္။
လုပ္တဲ့သူေတြဘက္က ကိုယ့္ဘာသာ လုပ္ခ်င္လို႔ လုပ္ခ်င္တာကို ေ႐ြးလုပ္ေနၿပီး၊ မလုပ္ခ်င္ေတာ့တာနဲ႔ ရပ္လိုက္လို႔ရတာကို ဘယ္သူ႕ ေက်းဇူးတင္ခံေနခ်င္ရမလဲ။ ဘယ္သူ႕ေခါင္းထဲမွာမွ အဲဒါမ႐ွိဘူးလို႔ ယံုၾကည္တယ္။ ေက်းဇူးတင္ခံခ်င္လုိ႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ေက်းဇူးခံ ေက်းဇူးစားသေဘာနဲ႔ လုပ္ေနတာပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲဒါ သူ႕လမ္းေၾကာင္းပဲ။ သူ႕ခံယူခ်က္နဲ႔ အဆင့္အတန္းပါပဲ။
June 8, 2010 11:48 AM
Rita said...
ခံယူသူဘက္မွာ ကိုအင္ဒီေျပာတဲ့...
( “(ဥပမာ) လုပ္အားေပးတဲ့သူေတြ ဘေလာ့ေရးတဲ့သူေတြက အားယားေနလို႔ လုပ္တာ စိတ္အပန္းေျဖလုပ္ေနၾကတာ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ေနသူေတြက သူ႔ခံယူခ်က္နဲ႔မို႔ သူလုပ္ေနတာ ေက်းဇူးတင္စရာ မလိုဘူး” လို႔ ယူသြားမည့္လူေတြ ရွိႏိုင္တာ ကိုယ္ေတြ႔ပဲေလ)
အဲလို ခံယူသြားေအာင္လို႔ ရည္႐ြယ္ခ်က္႐ွိ႐ွိ ေျပာလိုက္ရင္ေတာင္ ဘယ္သူက နားေယာင္ပါလိမ့္မလဲ လို႔ ဆက္ေတြးေနမိတယ္။ ထားပါေတာ့။ ဘယ္သူမွေတာ့ နားမေယာင္ပါဘူး ဆုိတာ ကိုအင္ဒီလည္း သိပါတယ္။ ဆုိလိုရင္းကို တလြဲေကာက္တာမ်ိဳး ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ အဲလုိ ေကာက္ယူတဲ့လူေတြ႐ွိတာကို ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ပါဘူး။ သူတို႔ အေတြးအျမင္အတြက္ ဘာလုပ္ေပးလို႔မွ မရဘူးလို႔ပဲ ယူဆမိတယ္။ မင္းကိုႏိုင္ ကိုေတာင္ ေယာအတြင္းဝန္လို ေျပာလိမ့္မယ္လို႔ ၾကည္ညိဳစိတ္နဲ႔ ထင္ေနၾကတဲ့လူေတြ ႐ွိေနေသးတာပဲ။ (ေယာအတြင္းဝန္ ျမင္းထိန္းငတာနဲ႔ ပတ္သတ္လို႔ လုပ္လိုက္တဲ့ အကြက္ဟာ ကေလးကလားပါလားဆုိတဲ့ အေတြးမ႐ွိဘူး။ ေက်ာင္းျပ႒ာန္းစာမွာေတာင္ ပါလာေသးတာ ဒါထည့္ေျပာလိုက္ရင္ ဟုတ္လွၿပီလို႔ပဲ ေတြးတယ္)
ေနာက္တခုက ေက်းဇူးတရားနဲ႔ ပတ္သတ္တဲ့ ကိစၥမွာ ဘာလို႔ အဲဒီလို တလြဲေကာက္ၾကသလဲ။ ကၽြန္မစဉ္းစားမိသေလာက္က ဆုိလိုရင္းကို ေသခ်ာမစဉ္းစားႏိုင္တာထက္၊ မစဉ္းစားခ်င္တာ နဲ႔ သူမ်ားကို ႏွိပ္ကြပ္ခ်င္စိတ္ မ်ားေနလို႔ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဥပမာ- ဗမာဝတ္စံု ဝတ္ျခင္း၊ မဝတ္ျခင္း။ ဝတ္တဲ့လူေတြ၊ ဝတ္သင့္တယ္လို႔ ထင္တဲ့လူေတြဟာ သူတို႔ဘာသာ ဝတ္ခ်င္လို႔၊ ယဉ္ေက်းမႈကို ခ်စ္လြန္းလို႔ ဆိုတာထက္ ဒါကို နင္းၿပီး မဝတ္တဲ့လူေတြကို ေဆာ္ခ်င္တဲ့ စိတ္က ဦးေဆာင္တယ္။ ဒီလိုပဲ ခုကိစၥမွာ သူမ်ားကို ေက်းဇူးတင္တတ္တာထက္ လိုရာဆြဲၿပီး ေဆာ္ခ်င္တဲ့ စိတ္က ဦးေဆာင္ေနတယ္လို႔ ျမင္မိတယ္။
ေသခ်ာစဉ္းစားၾကည့္ရင္ ေက်းဇူးတင္တဲ့စိတ္ ျဖစ္ေပၚဖို႔ (ေက်းဇူးစကားဆိုဖုိ႔ မဟုတ္) ဆုိတာ ဘာခက္သလဲ။ အထူးသျဖင့္ ကိုအင္ဒီေျပာသလို အ႐ိုးစြဲေနတတ္တဲ့ ဗမာေတြမွာ ဘာခက္သလဲ။ ႀကီးျပင္းလာတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္အေနအထားအရ၊ ဓေလ့ထံုးစံေတြအရ အလိုလို က်င့္သားရေနၾကတာပဲ။ ေနာက္တခု ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ထပ္ၾကည့္လုိက္ပါ။ ေက်းဇူးတင္စိတ္ဟာ ဘယ္ကေန ျဖစ္လာသလဲလို႔။ ပုထုဇဉ္မွန္သမွ်အတြက္ ကိုယ္က်ိဳးအတၱကို ျပည့္စံုေစတဲ့အတြက္ ေက်နပ္မိတဲ့စိတ္က ျဖစ္တယ္လို႔ ထင္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ စိတ္သေဘာနဲ႔ ေတြ႕တဲ့ အေရးကိစၥေတြ လုပ္ေဆာင္ျပတာ ေတြ႕ရတဲ့အခါ ျဖစ္မယ္ေပါ့။ ဆရာဝန္ေတြ၊ ေက်ာင္းဆရာေတြကို ေက်းဇူးတင္ၾက ေလးစားၾကတာ အဲဒီသေဘာတရားရဲ႕ အျပင္ကို ထြက္သြားတာ ဘာ႐ွိလို႔လဲ။ ဆိုေတာ့ ေက်းဇူးတင္မိဖို႔ တင္တတ္ဖို႔ဆိုတာ အတၱ႐ွိတဲ့ လူတစ္ေယာက္အတြက္ ဘာမ်ားခက္လို႔လဲ။ မတင္မိဖို႔သာ ခက္တာပါ။
June 8, 2010 11:48 AM
Rita said...
ညီလင္းဆက္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ညီလင္းဆက္ေလာက္မွ မဟုတ္တဲ့ဟာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ညီလင္းဆက္ထက္ မကတဲ့ဟာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ (ဒီေနရာမွာ နာမည္အစား ေနာက္ပိုင္းမွာ နာမ္စားေျပာင္းသံုးလုိ႔ရတယ္။ တမင္ကို အဲဒီနာမည္ကို 3 ခါတိတိ ထည့္ခ်င္လို႔ ထည့္ေရးတာ) သူတို႔ ေက်းဇူးတင္စရာ႐ွိတာ တင္ဖို႔ ဘယ္သူကမွ ေဝဖန္ေစာေၾကာ၊ တြန္းအားေပးေထာက္ျပေနဖို႔မလုိပါဘူး ထင္မိတယ္။
ေက်းဇူးတင္ရတာထက္ ခက္ခဲတာ၊ ေလးနက္တာ၊ လုပ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္သင့္တာက ေက်းဇူးတင္စရာေကာင္းတဲ့ ေကာင္းျမတ္တဲ့ အမႈကိစၥတစ္ခုကို ကိုယ့္အေပၚ ျပဳဖူးသူအေပၚ သူလိုအပ္ရင္ တတ္ႏိုင္တဲ့ဘက္က ျပန္ဆပ္ႏိုင္ဖို႔ရယ္၊ ကိုယ့္ကို ေက်းဇူးျပဳဖူးသူအေပၚမွာ တိုက္႐ိုက္တုန္႔ျပန္ဖို႔ မလိုရင္ေတာင္ အဲဒီ အမႈကိစၥကို ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္ကို ကိုယ္ကေန လက္ဆင့္ျပန္ကမ္းႏိုင္ဖို႔ရယ္သာ ခက္တာပါ။
ညီလင္းဆက္ စလုိက္တဲ့ ကိစၥကေန ေက်းဇူး ေက်းဇူး ေက်းဇူး တင္တတ္ရမယ္လို႔ မိုးမႊန္ေအာင္ေျပာေနတဲ့လူေတြ ကိုယ့္ဘာသာ လြယ္တာပဲ လုပ္ေနသလား၊ မလြယ္တာပဲ လုပ္ေနသလားဆုိတာ ေျပာေနမယ့္အစား စဉ္းစားၾကည့္တာ ပိုေကာင္းမယ္ ထင္မိတယ္။
ကိုအင္ဒီ comment ကို ျပန္ရင္းနဲ႔ ကိုယ့္ဘာသာလဲ ျပန္စဉ္းစားမိသြားတဲ့ အတြက္ ပတ္သတ္ရာ ပတ္သတ္ေၾကာင္းမ်ားကို ေက်းဇူးဥပကာရ အထူးတင္ပါေၾကာင္း ေျပာလိုပါတယ္။ :)
comment ေရးခဲတဲ့ ကိုအင္ဒီဆီ တကူးတက ေရးသြားတဲ့ comment ရလို႔လည္း တကယ္ဝမ္းေျမာက္မိတာ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
(စာ ေရးပံုေရးနည္းနဲ႔ ပတ္သတ္လို႔ကေတာ့ ကေလးကို ေျပာသလိုပဲ ေရးေရး၊ ဓမၼာစရိယကို ေျပာသလိုပဲ ေရးေရး နားမလည္တဲ့လူက လည္ကို မလည္ဘူး၊ အ႐ိုးစြဲေနတဲ့လူက စြဲကိုစြဲေနမွာပဲ ျဖစ္လို႔ သိပ္မထူးဘူး ထင္မိပါတယ္။ အတိုက္အခိုက္က ဘယ္လိုေရးေရး ဘယ္လိုလုပ္လုပ္ လြတ္မွာမဟုတ္တဲ့ တူတူေတာ့ ကိုယ္ အာ႐ံုလာသလိုပဲ ဆက္ေရးမယ္။ အဲဒီ အတြက္ စာဖတ္သူကို မေလးစားတာေတြ၊ ထည့္မတြက္တာေတြ ေျပာလာခဲ့ရင္လည္း ခံပါတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ။ ဘေလာ့ေရးတာ ဘယ္သူ႕အတြက္မွ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္အတြက္ ကိုယ္လုပ္ခ်င္လို႔ လုပ္ေနတဲ့ အလုပ္ပါပဲ။
ဒါျဖင့္ ေရးၿပီး ဘယ္သူ႕မွ ျပမေနနဲ႔။ ကိုယ့္ဘာသာ သိမ္းထားလို႔ ေျပာလို႔လည္း မရဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔ဆုိေတာ့ ကိုယ္ေရးတာကို သူမ်ား ဖတ္ေစခ်င္တာ၊ ျပခ်င္တာကိုက ေရးသူရဲ႕ အတၱနဲ႔ ယွဉ္တဲ့ ဆႏၵပဲ။ သူရဲ႕ စိတ္ေက်နပ္မႈ အတြက္ပဲ။ ဒါကိုမွ မေက်နပ္လို႔ လာမဖတ္ၾကလည္း ဘာမွ မတတ္ပါ။ မေရးဘဲ မတင္ဘဲေတာ့ ေနမွာမဟုတ္လို႔ ေျပာလိုပါတယ္)
ကိုအင္ဒီရဲ႕ comment ကို ျပန္တာ ျဖစ္ေပမယ့္ တခ်ိဳ႕ အေၾကာင္းအရာနဲ႔ စကားလံုးေတြက ကိုအင္ဒီကို မရည္႐ြယ္ဘူးဆိုတာ နားလည္မယ္လို႔ ယံုၾကည္မိပါတယ္။
.jpg)
86 comments:
NO MATTER WHAT YOU SAY
I DARE SAY "KO PAW ,YOU ARE 99.99"
Ko Paw, Rita, NLS.....we speak the same language. I admire you for being so candid on this very sensitive issue. I am looking forward to reading your next post concerning this metter. Thanks!!!!!
ရီတာကို တစ္ခုေလာက္ ေမးခ်င္လို႕ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ မမေလး ရဲ့ သူလိုလူ ကို မၾကိက္တဲ့ အေၾကာင္း ခဏခဏ ေျပာေနလို႕ ဘာေၾကာင့္ မၾကိက္တယ္ ဆိုတာကို သိခ်င္ လို႕ပါ?
ဖတ္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္ကေန ခုထိ ႀကိဳက္တဲ့စိတ္ ေပၚမလာလို႔ မႀကိဳက္တာပါ။
:)
ဒါဆို မေရႊမိ ကိုေက်းဇူးတင္ေနဖို႕ မလိုဘူးထင္တယ္။ အဲဒီဘေလာ့ကိုသြားဖတ္ၿပီးပါၿပီ။ သူေရးတင္ေနတာေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ဂ်ာနယ္ေက်ာ္မမေလးနဲ႕ ပတ္သတ္တာေတြခ်ည္းပဲ။ သူလိုလူ လို ဂ်ာနယ္ေက်ာ္မမေလးရဲ႕ master piece လိုမ်ိဳးကိုေတာ့ မၾကိဳက္ဖူးေျပာေၿပီး ဂ်ာနယ္ေက်ာ္မမေလးအေၾကာင္းရို္က္တင္ေပးေနတဲ့သူကို ေက်းဇူးတင္တယ္ဆိုေတာ့ မရွင္းလို႕ ပါ။ လြတ္လပ္စြာ ၾကိဳက္၊မၾကိဳက္ခြင့္၊ေက်းဇူးတင္၊ မတင္ခြင့္ရိွိပါတယ္ေလ။ :))
ဒုကၡ ဒုကၡ
စာေရးသူ တစ္ေယာက္ကို ကိုယ္ဘယ္ေလာက္ ႀကိဳက္ႀကိဳက္ စိတ္ဝင္စားစား သူ ေရးသမွ် စာအုပ္၊ အေၾကာင္းအရာမွန္သမွ်ကိုပါ ႀကိဳက္ရမယ္လို႔ ဘယ္သူက သတ္မွတ္ထားလို႔လဲ။
အားလံုးနီးပါးက ႀကိဳက္တဲ့ သူ႕စာ တအုပ္ မႀကိဳက္မိတာနဲ႔ သူ႕အေၾကာင္း စိတ္မဝင္စားရေတာ့ဘူး ဆိုတာကေရာ ဘယ္လို အေတြးအေခၚနဲ႔ ေျပာလုိက္တာလဲ။
ေနာက္ ကိုယ္စိတ္ဝင္စားတဲ့ စာေရးသူအေၾကာင္း စာအုပ္ကိုင္ၿပီး ဖတ္ဖို႔ မလြယ္ခ်ိန္မွာ တကူးတက စာ႐ိုက္တင္ေပးတဲ့ သူကို ေက်းဇူးတင္တာ ဘာမ်ား မွားေနပါသလဲ။
အားလံုးနီးပါးက ႀကိဳက္ရင္၊ အားလံုးနီးပါးက master piece လို႔ သတ္မွတ္ရင္ မႀကိဳက္မေနရလား။ အဲလိုမွ အဲဒီစာတအုပ္ကို မႀကိဳက္မိရင္ စာေရးသူအေၾကာင္းကိုလည္း ဘာမွ စိတ္ဝင္စားစရာ မလုိလား။
ေဒၚခင္မ်ိဳးခ်စ္ေတာင္ ဉာဏ္မမီဘူး ေျပာရေလာက္ေအာင္ အေတြးအေခၚမ်ိဳးေတြ လာမလုပ္နဲ႔ေနာ္။
နဲနဲ အ႐ိုင္းဆန္သြားရင္ခြင့္လႊတ္ပါဗ်ာ
ညီလင္းဆက္၊ ရီတာ၊ ကိုေပါ....
ခင္ဗ်ားတို႕မိဘေတြကိုလဲေက်းဇူးတင္မေနနဲ႕ ။ သူတို႕ဟာသူတို႕ ကိေလသာေဖာင္းပြလို႕ခင္ဗ်ားတို႕လူျဖစ္လာတာ။ မယုံရင္ေမးၾကည့္ ညီလင္းဆက္၊ ရီတာ၊ ကိုေပါတို႔ ျဖစ္ရေစလို႕ရည္ရြယ္ခ်က္မရွိဘူး။
အ႐ိုင္းဆန္သူ
သူလိုလူ ကိုဘာေၾကာင္႔မၾကိဳက္လဲ ဆိုေတာ့ -သူ႕ေယာက္က်ားအေၾကာင္း အနည္:ငယ္ ပိုပိုသာသာေရးထားတယ္ ခံစားရလို႕ပါ (တဦးတည္:အျမင္ပါ)။ ငါ့မိန္းမ သိပ္ေတာ္တယ္ကြာလို႕ ေယာက္က်ားလုပ္သူက လူပံုအလယ္မာ ခ်ီးက်ဴးရင္ (တကယ္ပင္ေတာ္ေသာ္ျငားလဲ) နားေထာင္ရတဲ႔သူက အီလယ္လယ္ျဖစ္သြားသလိုပါ။ ဒါဆို "Anonymous ကိုကိုကပ္သပ္" ကေမးပါလိမ့္မယ္၊ ဘယ္ေနရာေတြမ်ားသူ႕ေယာက္က်ားေတာ္တာေတြေျပာပါလိမ့္လို႕၊ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ မမေလးက စာေရးေကာင္းသူမို႕ ကြက္၂ကြင္း၂ မသိသာေပမဲ့ တအုပ္လုံးဖတ္ပီးရင္ အဲလိုခံစားရမွာပါ (ဖတ္ေရာ ပီးျပီလားဟင္?) ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ မမေလးရဲ႔ "သူမ" ဝတၲဳကိုအရမ္းၾကိဳက္ပါတယ္၊ ရီတာ ဖတ္ပီးျပီလား? မိန္:မငယ္ေလး၁ေယာက္ရဲ႔ အိမ္တြင္းမူွႏိုင္နင္းပံု၊ ၾကိဳးစားပံု၊ အေကာင္းဆုံးက ဇတ္သိမ္:မွာ အလုပ္သင့္ဆုံးကို လုပ္ရဲပံု (ကိုယ႔္ကို ၾကိဳက္ေနတဲ႔ ၊ကိုယ္ကလဲၾကိဳက္တဲ႔ ဝန္ၾကီးတေယာက္ကို မသင့္ေတာ္လို႕ လက္မခံလိုက္ပံုေလးက သြာ:မပါရင္ေန ကားပါရင္ပီးတာပဲဆိုတဲ႔ မမေလးမ်ား အတုယူစရာ)။ ဒီေတာ့ စာေရးသူ ၁ဦးတဲက ေရးတာျဖစ္ေသာ္ျငားလဲ ကြဲျပားစြာ ၾကိဳက္ခြင့္မၾကိဳက္ခြင့္ရွိပါတယ္။ ("သူမ" ဝတၲဳကို သြားဖတ္ပီး ေကာင္းေနရင္ ၾကိဳက္ရင္ ကိုယ္႔ကို ေက်းဇူးတင္ဖို႕မေမ့နဲ႔ေနာ္ (အတင္း ၾကီးပါလား))- Say Thank You! :P
ေနာက္တေခါက္ ဒုကၡ
ဘဂၤလားေဒ့႐ွ္ အလုပ္သမားကိုေတာင္မွ ေက်းဇူးတင္လိုက္ၿပီးကာမွ ကိုယ့္မိဘက်မွ ကုိယ္ျပန္တင္မေနနဲ႔လို႔ လာရိတဲ့လူဟာ ဘာဦးေႏွာက္နဲ႔ ေတြးၿပီး ရိလိုက္တယ္ ဆိုတာ လုိက္လို႔ကို မမီတာပါ။
ခုေျပာေနတာေတြက ေက်းဇူးတင္တဲ့အေၾကာင္း ေျပာေနတာလား၊ မတင္ၾကနဲ႔ ေျပာေနတာလားဆိုတာ အရင္ နားလည္ေအာင္ ဖတ္ပါလို႔လည္း မေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး။
႐ွင္းသထက္႐ွင္းေအာင္ ေျပာေနတာေတာင္မွ ဒီလို လို႔ ေရးထားတာကို ဟိုလို ျဖစ္ေအာင္ ဖတ္ေနတာ ကိုယ္လဲ မႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ယူခ်င္သလိုသာ ယူၾကေပေတာ့။
ရွင္က်ားပူေရာက္ခါစက စာရင္းဘယ္တုန္းကမွ မမွတ္တဲ႔ ဦးေလးအငယ္စီမွာ ပိုက္ပိုက္ေခ်းသုံးပါတယ္၊ သူကလဲ သူလိုရင္ျပန္ေခ်းပါတယ္၊ ကိုယ္က ကိုယ္ယူတာေရာ သူ႕ေပးတာေရာ ရက္စြဲနဲ႔ စာရင္းေတြလုပ္ထားတာ 3ႏွစ္ပီးလို႕ သူျပန္မယ္လဲလုပ္ေရာ A4 ၄ရြက္ေလာက္ရပါတယ္၊ ဒါနဲ့ သူ႕ကိုစာရင္းရွင္းမယ္ ဆိုေခၚပီး တခုခ်င္းရွင္းျပပါတယ္၊ အရင္းစစ္ေတာ့ သူက ကိုယ္႔ကို ကိုးဆယ္ေလာက္ ျပန္ေပးရမယ္လဲ ဆိုေရာ တခ်ိန္လုံး စိတ္မပါစြာ ျငိမ္ပီး နားေထာင္ေနတဲ႔ ဦးေလးက "ေနစမ္:ပါဦး၊ နင္ကေပးရမာလား ငါကေပးရမာလား - ကဲ အစက ျပန္ေျပာစမ္းဟာ" ဆိုပီး ရစ္ပါေရာ၊ စာရင္း မွားတယ္ထင္ရင္ ေလးေလး စာရင္းနဲ႔တိုက္မယ္ ဆိုေတာ့လဲ ျပစရာ မရွိပါဘူး၊ ဒါေပမယ္႔ သူအမ်ားၾကီး ကိုယ္႔ကို ေခ်းထားဘူးတယ္ ခ်ည္းေျပာေနပါတယ္၊ ဘယ္ေလာက္အမ်ားၾကီးလဲ ဆိုေတာ့လဲ မေျပာႏိုင္ပါဘူး၊ ခုလဲ Anonymous ချမာ ညီလင္းဆက္၊ ရီတာ၊ ကိုေပါတို႕ (ၾကိဳးစားပမ္းစား) ေရးထားတာေတြမွ အားမနာ "အစကျပန္ေျပာစမ္းဟာ" ဆိုသလို "မိဘေတြကိုလဲေက်းဇူးတင္မေနနဲ႕" လို႕ ေကာက္လိုက္ပါတယ္၊ ဪ ဒုကၡ ဒုကၡ
ဘာေၾကာင့္ အဲလို အဓိပၸါယ္ေကာက္သလဲဆိုတာ ေသခ်ာေျပာျပႏိုင္ရင္ေကာင္းမယ္ (ငါ အမ်ားၾကီး ေခ်းထားဘူးတယ္ လို႕ေတာ့ အတင္းမျငင္းေလာက္ဘူးထင္ပါရဲ႔)
ေျပာမယ္ေလ
Rita: ကၽြန္မ ဆိုလိုရင္းက "လုပ္စရာ႐ွိတာ လုပ္ေနတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ လုပ္ခ်င္တာကို လုပ္ေနတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေက်းဇူးခံ ေက်းဇူးစား ေက်းဇူးတရား ဆုိတာေတြ၊ အနစ္နာခံတယ္ဆိုတာေတြ မဆုိင္တာေတြ ထည့္ေျပာေနရင္ ေျပာေနတဲ့ သူေတြဟာ စိတ္ကုန္စရာႀကီး၊ ကၽြန္မကေတာ့ အဲလိုလူမ်ိဳးကို ႐ိုးသားတယ္ မထင္ေတာ့ဘူး။ မယံုၾကည္ဘူး" လို႔ ဆိုလိုခ်င္တာပါပဲ။
ဟုတ္ျပီလား၊ "ကိုယ့္၀ါသနာ ကိုယ့္ခံယူခ်က္နဲ႔ ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ လုပ္ေနတာ ေက်းဇူးကို ေမွ်ာ္လင့္မေနပါနဲ႔" စာဖတ္သူက ဒီလို ရပါတယ္။
သိမ္းၾကဳံးေျပာ လို႕ရလား၊ သူ႕အကန္႕နဲ႕သူပါ
အ႐ိုင္းဆန္သူ
("ကိုယ့္၀ါသနာ ကိုယ့္ခံယူခ်က္နဲ႔ ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ လုပ္ေနတာ ေက်းဇူးကို ေမွ်ာ္လင့္မေနပါနဲ႔" စာဖတ္သူက ဒီလို ရပါတယ္။
သိမ္းၾကဳံးေျပာ လို႕ရလား၊ သူ႕အကန္႕နဲ႕သူပါ)
မေမွ်ာ္နဲ႔ မေျပာပါ။ ကိုယ္သာဆုိရင္ မေမွ်ာ္ဘူး လုိ႔သာ ဆုိလိုပါသည္။
စာဖတ္သူအေနနဲ႔ ေမွ်ာ္ခ်င္ရင္ ေမွ်ာ္ပါ။ သေဘာပါ။
တခုပဲ ႐ွိတယ္။ ေမွ်ာ္ထားတဲ့ဟာကို ရခ်င္မွေတာ့ ရပါလိမ့္မည္။
တင္ခ်င္တဲ့လူက တင္ခ်င္မွ တင္ပါလိမ့္မည္။
မတင္တဲ့အျပင္ ဆဲခ်င္ရင္ေတာင္မွ ဆဲသြားပါလိမ့္ဦးမည္။
ကိုယ္က ေကာင္းတယ္ထင္တာ လုပ္ေပမဲ့ တျခားသူက ေကာင္းတယ္ထင္ခ်င္မွ ထင္ပါမည္။ ကိုယ္ကလုပ္ေပးလုိက္ရေပမဲ့ အားလံုးက ေက်းဇူးေတြ တင္ေနမွာပဲလို႔ေတာ့ မေမွ်ာ္ပါနဲ႔။
ဒီထိ ႐ွင္းပါသလား။
("လုပ္စရာ႐ွိတာ လုပ္ေနတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ လုပ္ခ်င္တာကို လုပ္ေနတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေက်းဇူးခံ ေက်းဇူးစား ေက်းဇူးတရား ဆုိတာေတြ၊ အနစ္နာခံတယ္ဆိုတာေတြ မဆုိင္တာေတြ ထည့္ေျပာေနရင္ ေျပာေနတဲ့ သူေတြဟာ စိတ္ကုန္စရာႀကီး၊ ကၽြန္မကေတာ့ အဲလိုလူမ်ိဳးကို ႐ိုးသားတယ္ မထင္ေတာ့ဘူး။ မယံုၾကည္ဘူး")
အဲဒီဟာနဲ႔
("ကိုယ့္၀ါသနာ ကိုယ့္ခံယူခ်က္နဲ႔ ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ လုပ္ေနတာ ေက်းဇူးကို ေမွ်ာ္လင့္မေနပါနဲ႔" စာဖတ္သူက ဒီလို ရပါတယ္။)
အဲဒီဟာကေတာ့
ဘာမွ မွ မဆိုင္ပါ။ NOT EQUAL TO ပါ။
Rita: ကၽြန္မ ဆိုလိုရင္းက "လုပ္စရာ႐ွိတာ လုပ္ေနတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ လုပ္ခ်င္တာကို လုပ္ေနတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေက်းဇူးခံ ေက်းဇူးစား ေက်းဇူးတရား ဆုိတာေတြ၊ အနစ္နာခံတယ္ဆိုတာေတြ မဆုိင္တာေတြ ထည့္ေျပာေနရင္ ေျပာေနတဲ့ သူေတြဟာ စိတ္ကုန္စရာႀကီး၊ ကၽြန္မကေတာ့ အဲလိုလူမ်ိဳးကို ႐ိုးသားတယ္ မထင္ေတာ့ဘူး။ မယံုၾကည္ဘူး" လို႔ ဆိုလိုခ်င္တာပါပဲ။
Code လုပ္ရင္အကုန္လုပ္ပါ။ ေစတနာအဓိကပါ။ ေက်းဇူးတင္ထိုက္သူကို ထုတ္ေျပာေျပာ မေျပာေျပာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ အေပၚက ကအျမင္ကပ္လို႕ရြဲ႕ေရးတာပါ။
အ႐ိုင္းဆန္သူ
ေတာ္ျပီ အခ်ိန္ကုန္တယ္။ ျငင္းရတာပင္ပမ္းတယ္။
အ႐ိုင္းဆန္သူ
ဟုတ္ကဲ့ ေက်းဇူးတင္လိုက္တာ။ တကယ္ေျပာတာ။
(Code လုပ္ရင္အကုန္လုပ္ပါ။ ေစတနာအဓိကပါ။ ေက်းဇူးတင္ထိုက္သူကို ထုတ္ေျပာေျပာ မေျပာေျပာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ အေပၚက ကအျမင္ကပ္လို႕ရြဲ႕ေရးတာပါ။)
ေစတနာ အဓိက (ျပဳလုပ္သူ ဘက္မွ)
ေက်းဇူးတင္ထိုက္သူကို ထုတ္ေျပာေျပာ မေျပာေျပာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ (ခံယူသူ ဘက္မွ)
ဘာဆိုင္ပါသနည္း။
(မွတ္ခ်က္ ။ ခုမွ ေတြ႕လို႔)
အရိုုင္းဆန္သူေရ ေတြ႕တယ္မဟုုတ္လား..
တခ်ိဳ႕သူေတြက ဘာရည္ရြယ္ခ်က္လဲ ေတာ့ မသိဗ်ာ
အဲဒီေလာက္ အခ်ိန္ကုုန္ အကုုသိုုလ္ အပြားခံျပီး အလိုုမတူ သူမ်ားတဲ့ စာေတြ တမင္ဆြေရး ျပီး တေယာက္ခ်င္း ကိုု ေသခ်ာ လက္အေညာင္းခံ လိုုက္ျပန္ေျပာ ေနတာ
ခင္ဗ်ားျမင္တဲ့ အတိုုင္းပဲ ေနာ္ ဟ..ဟ
ဒါေတာင္ သူ႕ဘေလာ့ မွာ မဟုုတ္ေသးဘူး
အဲဒါလည္း သူ႕ အစာ အာဟာရ ပဲ ထင္ပါရဲ႕ဗ်ာ
ေက်းဇူး ဆိုုတာ သိပ္မလိုု ဘူးလိုု႕ ေျပာတဲ့သူေတြ အားလံုုး ကိုု ေက်းဇူးတင္လိုုက္တာဗ်ာ...
ဘာကို အလုိမတူတာလဲ ဆုိတာ ေျပာျပႏိုင္ရင္ ပိုၿပီး ေက်းဇူးတင္မိမယ္။
(ေက်းဇူး ဆိုုတာ သိပ္မလိုု ဘူးလိုု႕ ေျပာတဲ့သူေတြ အားလံုုး)
ဘယ္သူက ဘယ္ေနရာမွာ အဲဒီလို ေျပာတာလဲ။
(တေယာက္ခ်င္း ကိုု ေသခ်ာ လက္အေညာင္းခံ လိုုက္ျပန္ေျပာ ေနတာ)
ဒုကၡ ဒါဆို လာေမးတာ ျပန္မေျဖရဘူးလား။ မေျဖျပန္လဲ တမ်ိဳးလာေျပာဦးမွာ မဟုတ္လား။ (ဒါနဲ႔ စကားမစပ္ တေခ်ာင္းငင္ကို ႏွစ္ခါ ျပန္႐ိုက္ေလ့႐ွိတယ္ေနာ္။)
ဟာ ဟ ရီစရာပါ... ' ငါ ' ေတြသိပ္မ်ားေနလားလို့.. နဖူးေပၚလက္တင္ၿပီး ေခါင္းေအးေအးနဲ့ စဥ္းစားလိုက္ပါအုံး....။
အရုိင္းဆန္သူေရ
ခင္ဗ်ားကိုေလးစားတယ္ဗ်ာ
မလိုအပ္ပဲနဲ႕ အေသးစိတ္အဓိပါယ္ ဖြင့္ခ်င္ေနသူေတြ
(အရွိတရားကိုသိသိၾကီးနဲ႕)ကို ေသေသခ်ာခ်ာေလ့လာျပီးဘုေတာကို လြတ္ၾကိဳက္သဗ်ာ
ကိုေပါ.... ခင္ဗ်ားဆိုက္ကို တေလးတစားအျမဲလာဖတ္သူေတြကို မလိုအပ္ပဲနဲ႕ ကထိကေတြရဲ႕ ေပရွည္လႊာေတြကိုမတင္စမ္းပါနဲ႔ဗ်ာ (အထူးသျဖင့္ရီတာလိုမ်ိဳးေပါ့... တမင္ကိုသူ႕လိုပဲ နာမ္စားမသံုးပဲနာမည္ထည့္ေရးတာပါ)
ကိုေပါေရ - လူတေယာက္နဲ႔ တေယာက္ အလုုပ္တခုလုပ္တာ ရည္ရြယ္ခ်က္ခ်င္း တူခ်င္မွ တူမယ္။ တခ်ို႔က ကိုယ့္အတြက္ပဲ ကိုယ္ရည္ရြယ္တာ ရွိသလို ကိုယ့္အတြက္တခုတည္း မရည္ရြယ္သူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ဘေလာ့၈္ေရးတာလည္း ဒီလိုပဲေပါ့။ တခ်ိဳ႔က ကိုယ့္အတြက္၊ တခ်ိဳ႔က သူမ်ားကိုမွ်ေ၀ခ်င္လို႔၊ တခ်ိဳ႔က အားလံုးအတြက္ ဆိုၿပီး တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ရည္ရြယ္ခ်က္ ထပ္တူက်မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္အတြက္ပဲ ေရးေရး သူမ်ားအတြက္ပဲ ေရးေရး ဘေလာ့ဂါတိုင္းမွာ တူညီတဲ့အခ်က္က မိမိေရးတဲ့စာကို သူမ်ားဖတ္ေစခ်င္တယ္၊ ကိုယ္ေရးတဲ့စာကို လူမ်ားမ်ားဖတ္ရင္ ေပ်ာ္တာခ်ည္းပါပဲ မေပ်ာ္တဲ့သူ တေယာက္မွ မရွိဘူး။ ကိုယ္ကေတာ့ အဲလိုမဟုတ္ဘူး ကိုယ့္ဖါသာကိုယ္ ျပန္ဖတ္ဖို႔ မွတ္တမ္းအျဖစ္ပဲ ထားတာ သူမ်ားလာမဖတ္လည္း ဂရုမစိုက္ဘူးလို႔ ေျပာတဲ့သူကေတ့ လူလိမ္လို႔ပဲ ကၽြန္မထင္တယ္။
ဖတ္ေစခ်င္လို႔ ေရးထားတာကို လာဖတ္တာဟာ စာေရးသူအတြက္ ပီတိကို ျဖစ္ေစပါတယ္ ဒါေၾကာင့္ ေက်းဇူးတင္စရာဆိုတာ ျဖစ္လာပါတယ္။ ဖတ္တဲ့သူေတြကလည္း သူ႔အတြက္ တစံုတရာ အက်ိဳးရွိသြားရင္ ေရးသူကို ေက်းဇူးတင္စရာ ဆိုတာ ျဖစ္လာပါတယ္။ သေဘာထား မတိုက္ဆိုင္လို႔ ဒီအေပၚမွာ ေဆြးေႏြးၾကရင္လည္း အဲဒီအထဲက အခ်က္အလက္တခုခုကို ရႏိုင္လို႔ အက်ိဳးေက်းဇူး ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေက်းဇူးတရားဆုိတာ ဆက္စပ္မႈ ရွိတဲ့သူေတြၾကား အျပန္အလွန္ ရွိတာေတာ့ အမွန္ပဲ။
ဒီလိုပဲ လုပ္စရာရွိလို႔ျဖစ္ေစ၊ လုပ္ခ်င္လို႔ ျဖစ္ေစ လုပ္ေနတဲ့ အလုပ္ေတြထဲမွာ အနစ္နာခံျခင္း အမ်ားအက်ိဳးေဆာင္ျခင္း အတြက္လည္း ေက်းဇူးတရားက ရွိေနရမွာပဲ ျဖစ္တယ္။ ကၽြန္မက ေရငတ္ေနတဲ့သူေတြပံုကို ၾကည့္ၿပီး ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ ခံစားေနရသလို ခံစားရၿပီး ေရလွဴလိုက္တယ္။ ဒါလုပ္ခ်င္လို႔ေရာ လုပ္ဖို႔လိုလို႔ပါ လုပ္ရတယ္လို႔ ကၽြန္မ ယူဆတယ္။ အဲဒီအတြက္ သူတို႔မွာ ေရငတ္သူမွာ ေရေသာက္ရသြားတာ ကၽြန္မျဖစ္ခ်င္တာကို ျဖည့္ဆည္းေပးလိုက္ရလို႔ ကၽြန္မမွာ ပီတိေတြရတယ္။ ေရရသြားတဲ့သူေတြမွာလည္း ေရငတ္ေျပသြားတယ္။ ဒါႏွစ္ဘက္ အက်ိုးေက်းဇူး ရွိသြားတယ္။ တျခားဥပမာ တခုကေတာ့ ျမန္မာျပည္က ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမမိတ္ေဆြေတြက အခက္အခဲ တခုခုျဖစ္လို႔ ဆိုၿပီး ကၽြန္မ ပိုက္ဆံ ျပတ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ပိုက္ဆံ ေတာင္းလာတယ္၊ ကၽြန္မ တခုခု ၀ယ္ဖု႔ိရည္ရြယ္ထားတဲ့ ပိုက္ဆံကို မ၀ယ္ဘဲနဲ႔ ေပးလိုက္ရတယ္။ ဒါက ကၽြန္မ အတြက္ဘာအက်ိဳးမွ မရွိဘူး၊ မလြဲသာ မေရွာင္သာလို႔ ေပးလိုက္ရေပမဲ့ ဆႏၵလည္း သိပ္မရွိလို႔ ကၽြန္မအတြက္ ဘာအက်ိဳးမွ မရွိဘဲ အနစ္နာခံလိုက္တာသက္သက္ ျဖစ္တယ္။ သူတို႔ကို ကၽြန္မ စိတ္မပါဘဲ ေပးလိုက္ရတဲ့တြက္ ကၽြန္မမွာ ဘာကုသိုလ္ ေက်းဇူးမွ မခံစားရေပမဲ့ သူတို႔မွာ ကၽြန္မေက်းဇူး ရွိတယ္ဆိုတာ ျငင္းလို႔မရဘူး။
ဒါေၾကာင့္မို႔ ကိုေပါ ေဖၚျပတဲ့ အထဲက Rita ရဲ့ "လုပ္စရာ႐ွိတာ လုပ္ေနတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ လုပ္ခ်င္တာကို လုပ္ေနတာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေက်းဇူးခံ ေက်းဇူးစား ေက်းဇူးတရား ဆုိတာေတြ၊ အနစ္နာခံတယ္ဆိုတာေတြ မဆုိင္တာေတြ ထည့္ေျပာေနရင္ ေျပာေနတဲ့ သူေတြဟာ စိတ္ကုန္စရာႀကီး၊ ကၽြန္မကေတာ့ အဲလိုလူမ်ိဳးကို ႐ိုးသားတယ္ မထင္ေတာ့ဘူး။ မယံုၾကည္ဘူး" ဆိုတဲ့အခ်က္ကို ကၽြန္မလက္မခံဘူး။
စိတ္ပဲကုန္ကုန္ မရိုးသားဘူးပဲ ဘယ္သူထင္ထင္ ကၽြန္မကေတ့ တကယ္ အနစ္နာခံသူေတြဟာ ေပ်ာ္လို႔ အနစ္နာခံတာ မဟုတ္ဘူး။ မိမိအတြက္ မလိုအပ္ေပမဲ့ အမ်ားအတြက္ လုပ္သင့္လို႔ လုိအပ္လို႔ လုပ္ေနတဲ့သူေတြ ဒီကမာၻေပၚမွာ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ သူတို႔ရဲ့ စြန္႔လႊတ္အနစ္နာခံမႈေတြဟာ မရိုးသားမႈ ေက်းဇူးအတင္ခံလိုမႈက လာတာ မဟုတ္ဘူး၊ တကယ္လိုအပ္ေနတာကို ၀င္ျဖည့္ေပးတာသာ ျဖစ္လို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။ စြန္႔လႊတ္အနစ္နာခံသူေတြကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
မငယ္ႏိုင္ လာေရးတာေတြ႕ေတာ့ ဝမ္းသာမိပါတယ္။
ေနာက္တခု ေတြးမိတာက ကိုအင္ဒီ ဘေလာ့က ကြန္မန္႔တခုကို ဖတ္ရင္းနဲ႔ပါ။ ခု မငယ္ ေရးတာကိုဖတ္ရတာနဲ႔ တူပါတယ္။
အဲဒါက မိသားစု အေရးကိစၥပါ။
ဒါက ေခါင္းစဉ္တခု ခြဲထုတ္ရမယ့္ ကိစၥ ျဖစ္ပါတယ္။
(ဘေလာ့ဂါတိုင္းမွာ တူညီတဲ့အခ်က္က မိမိေရးတဲ့စာကို သူမ်ားဖတ္ေစခ်င္တယ္၊ ကိုယ္ေရးတဲ့စာကို လူမ်ားမ်ားဖတ္ရင္ ေပ်ာ္တာခ်ည္းပါပဲ မေပ်ာ္တဲ့သူ တေယာက္မွ မရွိဘူး။ ကိုယ္ကေတာ့ အဲလိုမဟုတ္ဘူး ကိုယ့္ဖါသာကိုယ္ ျပန္ဖတ္ဖို႔ မွတ္တမ္းအျဖစ္ပဲ ထားတာ သူမ်ားလာမဖတ္လည္း ဂရုမစိုက္ဘူးလို႔ ေျပာတဲ့သူကေတ့ လူလိမ္လို႔ပဲ ကၽြန္မထင္တယ္။)
ဒါလဲ မွန္တာပါပဲ။
ကၽြန္မ ေမာင္သစ္ဆင္းစာေတြ ႐ိုက္တင္ေတာ့ တျခားစာေတြထက္ လာဖတ္သူနည္းတာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္ဘာသာတင္ခ်င္လို႔ ႐ိုက္တင္တာကို ႀကိဳက္ၾကတဲ့ အခါမွာ ကၽြန္မ လာဖတ္သူေတြကို ေက်းဇူးတင္တယ္ ဆုိတာ post မွာ ပါၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။
မငယ္အေနနဲ႔ ေပးသူနဲ႔ ယူသူကို ခြဲမေျပာဘဲ နဲနဲ ေရာေနတယ္ ထင္မိပါတယ္။ ေနာက္တခု အျပန္အလွန္ဆက္စပ္တဲ့ အညမည သေဘာ။ အလႉျပဳသူ အလႉေပးသူလုိ႔ မငယ္က ဥပမာျပသြားတယ္။ ဒီ သေဘာတရား (ေက်းဇူးသေဘာ) ဆုိတာ မ႐ွိဘူးလို႔ ဘယ္သူမွ ျငင္းမထားပါဘူး။ ေနာက္ ဒီ အလႉကိစၥဆိုတာဟာလဲ ဒီေခါင္းစဉ္ေအာက္ကလို႔ မထင္မိဘူး။
မငယ္ ဇီဇဝါ ဘေလာ့မွာ ကိုဝတုတ္ေရးတာ မဖတ္ရေသးရင္ ဖတ္ေစခ်င္ပါတယ္။ သူကေတာ့ ဖေလာ္႐ႈေထာင့္က ေရးတာဆုိေတာ့ ခု ေရးသူေတြနဲ႔ ကြဲၿပီး ဘက္မ႐ွိဘဲ သေဘာတရားသက္သက္ ျဖစ္လို႔ မငယ္ ဖတ္ရတာ ပို အဆင္ေျပမယ္ထင္တယ္။
ကၽြန္မရဲ႕ ဆိုလိုရင္းကေတာ့ သူ႕တာဝန္ ကိုယ့္တာဝန္ (အႏုပညာသမား/ စာနယ္ဇင္း)(ဆရာဝန္/ လူနာ)(ဆရာ/ တပည့္) ၾကားက ပတ္သတ္မႈမ်ိဳးကို ပို ရည္ၫႊန္းပါတယ္။ ျမစ္ဖ်ားခံရာကေတာ့ စာနယ္ဇင္းဘက္က ေက်းဇူးတရားဆုိတာႀကီးနဲ႔ ကိုင္ေပါက္တဲ့ ကိစၥပါပဲ။ ဒီကေန စ လာၾကတာပါ။
ဆုိေတာ့ ဒီေနရာမွာ မိသားစု အေရးကိစၥေတြ ထည့္မရဘူးေတာ့ မေျပာလိုပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ထည့္လုိက္ရင္ တမ်ိဳးေတာ့ ေသြဖည္သြားပါလိမ့္မယ္။
မငယ္ႏုိင္...ေရ...
ပုိ႔စ္ထဲမွာ ေရးထားခဲ့တဲ့အတုိင္း ဒီအယူအဆနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး က်ေနာ္ႏွစ္ၿခဳိက္ေသာ္လည္း မငယ္ႏုိင္ ႏွစ္ၿခဳိက္ရမယ္လုိ႔ မေမွ်ာ္လင့္ပါ။ ကုိယ္ႏွစ္သက္၊ လက္ခံတဲ့အေလ်ာက္ ေဖာ္ျပျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအယူအဆကုိ လက္ခံလာေအာင္ အတင္းအၾကပ္ ဖိအားေပး စည္း႐ုံးဖုိ႔လည္း ရည္ရြယ္ခ်က္မရွိပါ။ း-) ရီတာေျပာထားသမွ်ဟာ အထူးတလည္ ထပ္ရွင္းစရာမလုိေအာင္ ျပည့္စုံတဲ့အတြက္ က်ေနာ့္သေဘာထားကေတာ့ ပုိ႔စ္ထဲမွာ ပါတဲ့အတုိင္းရယ္လုိ႔သာ မွတ္ယူပါရန္။
(မိမိအတြက္ မလိုအပ္ေပမဲ့ အမ်ားအတြက္ လုပ္သင့္လို႔ လုိအပ္လို႔ လုပ္ေနတဲ့သူေတြ ဒီကမာၻေပၚမွာ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။ သူတို႔ရဲ့ စြန္႔လႊတ္အနစ္နာခံမႈေတြဟာ မရိုးသားမႈ ေက်းဇူးအတင္ခံလိုမႈက လာတာ မဟုတ္ဘူး၊ တကယ္လိုအပ္ေနတာကို ၀င္ျဖည့္ေပးတာသာ ျဖစ္လို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။ စြန္႔လႊတ္အနစ္နာခံသူေတြကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။)
စြန္႔လႊတ္ အနစ္နာခံမႈဆိုတာ ေဘးလူက ၾကည့္တဲ့အခါ ျမင္ရတဲ့သေဘာတရားပါ။
သူေဌးသမီး ႏိုက္တင္ေဂးဟာ လူနာေတြကို မျပဳစုလဲေနလို႔ရပါတယ္ ဆိုတယ္။ သူေဌးတေယာက္ကို လက္ထပ္ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ေနရမယ့္ ဘဝနဲ႔ ညဘက္ မီးအိမ္ကေလးဆြဲလို႔ လူနာေတြကို ျပဳစုရတဲ့ ပင္ပန္းတဲ့ဘဝ ယွဉ္ၾကည့္ရင္ (ေဘးကၾကည့္တဲ့လူအတြက္) သူဟာ နစ္နာတာပါပဲ။ ၿပီးေတာ့ အဲဒီေခတ္က သူနာျပဳဆုိတာ ဒီေခတ္လို အမ်ိဳးေကာင္းသမီးေတြ မလုပ္ၾကဘူးဆိုတယ္။ အထင္ေသးၾကတယ္ ဆိုတယ္။ ဆုိေတာ့ ကၽြန္မ ေဘးလူအေနနဲ႔ ၾကည့္တဲ့အခါ သူ႕မွာ နစ္နာလိုက္တာ ထင္မိပါတယ္။ ေ႐ြးခ်ယ္ခြင့္ေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႔။
ဒါေပမဲ့ သူ႕ေနရာကၾကည့္ရင္ သူလုပ္ခ်င္တာကို သူေ႐ြးခ်ယ္လုပ္ကိုင္တာမို႔ သူ႕စိတ္မွာ နစ္နာတယ္ ထင္စရာ အေၾကာင္း မ႐ွိပါဘူး။ ထင္လဲ ထင္မွာ မဟုတ္တာ က်ိန္းေသပါတယ္။ သူ လုပ္ခ်င္တာကိုး။ ဒါျဖင့္ သူလုပ္ခ်င္တာ လုပ္ေနတာပဲ။ သူ႕ျပဳစုမႈကို ခံရတဲ့ လူနာေတြ ေက်းဇူးတင္စရာမလုိဘူးလို႔ ဆုိလုိ႔ မရပါဘူး။ အဲဒီလိုလဲ ဘယ္သူကမွ မဆုိခဲ့ပါဘူး။
ေနာက္တဘက္က ျပန္ၾကည့္မယ္။
မိဘေတြက သူ႕လုပ္ငန္းကို ကန္႔ကြက္ခဲ့ရင္ျဖစ္ျဖစ္၊ မိဘသေဘာက် သူလုပ္ခ်င္ရာကို လုပ္ခြင့္မရခဲ့ဘဲ သူ မလုိခ်င္တဲ့ သူေဌးတေယာက္ကို လက္ထပ္၊ အိမ္ထဲမွာပဲ အိမ္႐ွင္မ လုပ္ဆုိရင္ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ မေၾကာင့္မက်ေတာ့ ေနရပါရဲ႕... သူဟာ မိဘအတြက္ မိဘအလိုက် အနစ္နာခံလိုက္ရတာလို႔ ေခၚပါတယ္။ အဲဒီ နစ္နာမႈဟာ ခုနလို ေဘးအျမင္အရ မဟုတ္ေတာ့ဘဲ ကာယကံ႐ွင္ သူ႕အေနနဲ႔ (မိဘဆႏၵနဲ႔ သူ႕ဆႏၵကို လဲလိုက္ရတဲ့အတြက္) နစ္နာတဲ့ နစ္နာမႈပါပဲ။
ကၽြန္မ ဆိုလိုခ်င္တာကို မငယ္ သေဘာေပါက္မွာပါ။
ညစာ မစားရေသးလို႔ ခဏ နားပါဦးမယ္။
ေျပာစရာ႐ွိရင္ ထပ္ေျပာၾကပါမယ္။
ရီတာ...
ဒီအေၾကာင္းအရာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အခုအခ်ိန္အထိ ရီတာ ေရးသြားသမွ် ႀကဳိက္တယ္။ ရွင္းကနဲ လင္းကနဲ နားလည္သြားတယ္။ ေပးသြားတဲ့ ဥပမာေလးေတြ ထိမိတယ္။
ေက်းဇူးတရား အေၾကာင္းေျပာရ ၊ ျငင္းရရင္ ဆံုးမယ္မထင္ပါ ၊ ဒါေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ္ သိခ်င္တာက ကုိေပါ ဘေလာ့ မွာ မရီတာ ေက်းဇူးတရားနဲ. ပတ္သက္တဲ့ ကြန္.မန္. ကုိတင္ထားတာ ဘေလာ့ အငွား လုပ္ေနတာလားလုိ.ပါ ၊ ကြန္မန္.အေပၚမွာ ကြန္.မန္. ေတြ ေ၀ဆာေနတာ ေတြ.လုိပါ၊ ၊ ထက္ထက္မုိးဦး အေၾကာင္းတင္ထားတဲ့ ပုိ.စ္နဲ.ဆက္ျပီး ေတြးမိတာက ကုိေပါ က အျငင္းအခုံ ႏွင့္ ဖုိက္တင္ပေလးတဲ့ ကြန္.မန္.ေတြ ေရးေစမဲ့ ပုိ.စ္ေတြ တင္ခ်င္ပံုရပါတယ္၊ (ကုိေပါ နာမည္အစား ကုိမီးပြား လုိ. နာမည္ေျပာင္း ဖုိ. အၾကံျပဳခ်င္ပါတယ္) ၊ ဒီၾကားထဲ ကုိေပါ ဘာပဲေရးေရး ၊ ဒါမွမဟုတ္ သူမ်ားေရးတဲ့ ပုိ.စ္ကုိ တင္ထားတဲ့ ကုိေပါ ကုိ အသလြတ္ ေထာက္ခံေနတဲ့ သူကလည္း ရွိေနေသးတယ္၊ ေနာက္တစ္ခု သိခ်င္တာ က သမဂၢမ်ား ေပါမ်ားလွတဲ့ ေလာကၾကီး မွာ ကုိေပါ နဲ. မရီတာ တုိ. ႏွစ္ေယာက္ ဘေလာ့ဂါမ်ား ညီညြတ္ေရး သမဂၢမ်ား ဖြဲ.စည္းထားသလားလုိ.ပါ ၊
ေက်းဇူးၿပုသူေတြအေနနဲ့ သူတို့လုပ္ခဲ့တဲ့အလုပ္ေတြ အေပၚ
မွာ ေက်းဇူးခံေက်းဇူးစား စကားေတြ၊အနစ္နာခံ တာေတြ၊
မေၿပာသင့္တာေတာ့အမွန္ပါ။ေၿပာလာခဲ့ရင္ မရုိးသား တဲ့
သေဘာသက္ေရာက္သြားတာလည္းမွန္ပါတယ္။(ေက်းဇူး
တရားအေႀကာင္းသိေစလို လို့ ေၿပာတာမ်ိုးကိုမဆိုလိုပါ)
အလွူရွင္မွန္းသိေအာင္မ႑ပ္တိုင္တက္ၿပတာမ်ိုးကိုဆိုလိုပါ
တယ္။ေက်းဇူးၿပုခံရသူေတြအေနနဲ့လည္းေက်းဇူးတရားကို
တံုၿပန္သိတတ္ရမွာပါ။ ဒါဟာကၽြန္ေတာ္နားလည္မိတဲ့ ေက်းဇူးတရားအေႀကာင္းပါ။ကိုေပါ၊မရီတာ တို့ဆိုလိုတာ
လည္းဒီအတိုင္းပဲလို့ထင္ပါတယ္။ဒီအထိ ကၽြန္ေတာ္ သေဘာက်ေက်နပ္မိပါတယ္။ဒါေပမယ့္ ေက်းဇူးၿပုသူေတြမွာ အနစ္နာခံတာ၊စြန့္လႊတ္ရတာေတြ
မရွိဘူးလို့ေတာ့ေၿပာလို့ မရပါ။နိုက္တင္ေဂး ဟာ သူလုပ္
ခ်င္တာကို သူေရြးခ်ယ္ခဲ့တာလို့ေၿပာလို့မရပါ။ဘယ္သူမွ
အနာေတြ၊ၿပည္ေတြ၊ရြံစရာ အနံတေထာင္းေထာင္းနဲ့
လူနာေတြကို ၿပုစုခ်င္မယ္မထင္ပါ၊လုပ္သင့္တာနဲ့
လုပ္ခ်င္တာ မွာ လုပ္သင့္တာကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့တာ၊လုပ္
မယ့္သူမရွိလို့ တာဝန္ ဝင္ယူတဲ့သေဘာ သာၿဖစ္ပါတယ္
အမ်ားအက်ိုးေဆာင္တဲ့လူေတြမွာ သူတို့ရဲ့ အခ်ိန္ေတြ၊
ေငြေတြ၊သူတို့ကိုယ္တိုင္ေရာဂါကူးစက္ခံရတာေတြကို
အနစ္နာခံတာမဟုတ္၊သူတိူ့လုပ္ခ်င္လို့လုပ္တာလို့ေတာ့
တရားေသေၿပာလို့မရလို့ ကၽြန္ေတာ္ယူဆပါတယ္၊
သူတို့လုပ္ခ်င္တဲ့စိတ္လံုးဝမပါလို့ လည္းတရားေသ ေၿပာ
လို့ မရပါ၊ေစတနာ။ဝါသနာ ဟာ လုပ္ခ်င္တဲ့စိတ္ဆိုရင္၊
အနစ္နာ ဟာ လုပ္သင့္တဲ့စိတ္ လို့ကၽြန္ေတာ္ၿမင္မိပါတယ္။အေၿခအေန၊အခ်ိန္အခါ
အေပၚမွာ ၿဖစ္တည္ေနတဲ့ သူတို့ရဲ့ စိတ္ခံစားမွုကပဲ သူ
တို့ရဲ့ အလုပ္ကိုၿပဌာန္းသြာတယ္လို့ယူဆမိေႀကာင္းပါ။
kokosan,
ဒါ႐ုိက္တာ မီးပြား ဆုိတဲ့ နာမည္နဲ႔ ရွိၿပီးသားဆုိေတာ့ နာမည္မေျပာင္းေတာ့ပါဘူးဗ်ာ။ း-)
အခုထိေတာ့ ဘယ္သူနဲ႔မွ ဘေလာ့ဂ္သမဂၢ မေထာင္ရေသးပါဘူးဗ်ာ။ အုပ္စုဖြဲ႕ရတာ ဝါသနာမပါလုိ႔။
အထူးသျဖင့္ ရီတာတုိ႔ ညီလင္းဆက္တုိ႔နဲ႔ဆုိ ဘေလာ့ဂ္ေပၚကလြဲလုိ႔ အီးေမးလ္လည္း တခါမွ မဆက္သြယ္ဘူး၊ လူခ်င္းလည္း တခါမွ မေတြ႕ဖူးေသးဘူးဗ်။ ဒီလုိပဲ သူတုိ႔ စာေတြကဆင့္သာ တခ်ဳိ႕ အယူအဆေတြ၊ အျမင္ေတြကုိ ႏွစ္သက္တာ၊ ထပ္တူက်တာေတြ ျဖစ္လာတာပါ။
က်ေနာ္ေရးတဲ့ ပုိ႔စ္ေတြဟာ ျငင္းခုံစရာ၊ ဖုိက္တင္ပေလးစရာ ပုိ႔စ္ေတြကုိ တင္ခ်င္ပုံရတယ္ဆုိတဲ့ အျမင္ကလည္း မွန္ႏုိင္ပါတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ အထူးတလည္ အားထုတ္တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ က်ေနာ္ေရးခ်င္ရာကုိ ေတြးမိတဲ့အတုိင္း ေရးတာပါပဲ။ ကြန္မင့္လာထားတဲ့လူေတြထဲမွာ ျမင္ပုံခ်င္းမတူၾကတဲ့အခါ၊ အယူအဆမတူတဲ့အခါ ျငင္းၾကခုံၾက၊ အယူအဆေတြ ဖုိက္တင္ပေလး ၾကတယ္ေပါ႔။
က်ေနာ္နဲ႔ အျမင္မတူတာ ကြန္မင့္လည္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ကြန္မင့္လုိ႔ရတယ္။ ရိလုိ႔လည္း ရတယ္။ ေစာင္းခ်ိတ္ၿပီးေတာ့ ေရးလုိ႔လည္း ရတယ္။ သေရာ္လုိ႔လည္း ရတယ္။ ေဒါသနဲ႔ ေရးလုိ႔လည္း ရတယ္။ အက်ဳိးနဲ႔အေၾကာင္းနဲ႔ အခ်ိတ္အဆက္မိမိ ပညာသားပါပါ ေခ်ပလုိ႔လည္း ရတယ္။ စာဖတ္သူရဲ႕သေဘာ။ သူတပါးရဲ႕ ကုိယ္ေရးကုိယ္တာကုိ အလြန္အကၽြံ မတုိက္ခုိက္သေရြ႕ လုံးဝ ေမာ္ဒရိတ္ မလုပ္ဘူး။ လႊတ္ေပးတယ္။ လြတ္လပ္ခြင့္ အျပည့္ရွိရမယ္။ က်ေနာ္ကုိယ္တုိင္လည္း အဲသည္ တဒဂၤမွာ ရွိေနတဲ့ စိတ္အေျခအေနအေလ်ာက္ တုန္႔ျပန္ ကြန္မင့္လုပ္ရင္ လုပ္တာပါပဲ။ အခုတေလာ အလုပ္မ်ားၿပီး အခ်ိန္သိပ္မေပးႏုိင္လုိ႔ အရင္ကေလာက္ ကြန္မင့္မျပန္ႏုိင္ဘူး။ အရင္ကဆုိ သူမ်ားဘေလာ့ဂ္ေတြမွာပါ လုိက္ၿပီး ကြန္မင့္ရွည္ႀကီးေတြ က်ေနာ္ေရးတယ္။ က်ေနာ့္ဘေလာ့ဂ္ဟာ က်ေနာ္ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ ပုံစံအတုိင္း တေသြမတိမ္း က်ေနာ္ ဖန္တီးထားတာပါ။ အင္တာနက္နည္းပညာ မကၽြမ္းလုိ႔ လုပ္ခ်င္သေလာက္အထိ မလုပ္ႏုိင္ေသးတာပဲ ရွိပါတယ္။
ကုိေပါ ရဲ. Leave your comment ေအာက္က Do not ေတြမ်ားေနလုိ. ကြန္.မန္.အရွည္ၾကီး မေရးရလုိ. မပါတာဘဲ ေက်းဇူး တင္ရမလုိ ျဖစ္ေနျပီလုိ. အရင္က ကြန္.မန္. လုပ္ဦးမလုိ. ၊ ခု ကုိေပါရဲ. ကြန္.မန္.ကုိ ဖတ္ျပီး ကုိေပါ ရဲ. သဘာထား နဲ. လြတ္လပ္ခြင့္ရွိတာ သိရေတာ့ ေလးစားမိ ၊ ေက်းဇူးတင္မိပါတယ္ ၊ ေက်းဇူး အေၾကာင္းနဲ.ပတ္သက္တာ ေရးထားတဲ့ ပုိ.စ္မွာ ေက်းဇူးအေၾကာင္းေတြ ထပ္ေနတာ ေငါ့ေနတယ္လုိ. မထင္ေစခ်င္ပါ ၊ တကယ့္ကုိ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ၊ ကုိေပါ ႏွင့္ မိသားစု က်န္းမာ ရႊင္လန္းပါေစ ၊
ကိုယ္႔ဟာကို မ်က္စိအေညာင္းခံဖတ္ျပီးမွ သေဘာေပါက္လိုက္တာက မျပည္႔တဲ႔အိုးေတြရဲ႔ အုပ္စုဖြဲ႔ေဘာင္ဘင္ခတ္နည္းတမ်ိဳးပါပဲလို႔။
အကာပဲရွိျပီး အႏွစ္မရွိသူမ်ားလို႔သာျမင္ပါေၾကာင္း။
ေနာက္မ်ားလည္း ကိုယ္႔ေစတနာနဲ႔ကိုယ္ မ်က္စိမေညာင္းေအာင္ ဒီလိုဘေလာ႔ခ္မ်ား ေဝးေဝးကေရွာင္ရမည္ဟု သေဘာေပါက္သြားေၾကာင္း။
ကိုေမာင္ေလး ဆိုလိုခ်င္တာကို နားလည္ပါတယ္။ ခုခ်ိန္ထိ ကၽြန္မ ဆိုလိုရင္းကို နားလည္တာကို သိရလို႔လည္း ဝမ္းသာမိပါတယ္။
(နိုက္တင္ေဂး ဟာ သူလုပ္
ခ်င္တာကို သူေရြးခ်ယ္ခဲ့တာလို့ေၿပာလို့မရပါ။ဘယ္သူမွ
အနာေတြ၊ၿပည္ေတြ၊ရြံစရာ အနံတေထာင္းေထာင္းနဲ့
လူနာေတြကို ၿပုစုခ်င္မယ္မထင္ပါ၊)
အဲဒီ အခ်က္ကေတာ့ အျပင္ထြက္သြားတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ဒါက ကိုေမာင္ေလး စိတ္နဲ႔ေတြးလိုက္တဲ့ အခ်က္ျဖစ္လုိ႔ပါ။ ကၽြန္မအေနနဲ႔ေတြးရင္လည္း ကၽြန္မဆုိရင္ မလုပ္ခ်င္ဘူးလို႔ပဲ ထြက္မွာပါ။ မလုပ္ခ်င္ဘဲနဲ႔ ေစတနာဦးေဆာင္ၿပီး လုပ္ခဲ့ရင္၊ ဦးေႏွာက္နဲ႔ ေတြးၿပီး လုပ္သင့္တာ လုပ္ခဲ့ရင္ ဒါ အနစ္နာခံတယ္ ေခၚတာေပါ့။ မွန္ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ဒါကို ကိုယ့္ဘာသာေျပာရင္ ဟုတ္ပါတယ္။ ႏိုက္တင္ေဂးကို ထည့္ေျပာရင္ေတာ့ ေခ်ာ္သြားၿပီ။ ႏိုက္တင္ေဂးမွ မဟုတ္၊ သူမ်ား ထည့္ေျပာရင္ကို ေခ်ာ္သြားမွာပဲ။
ဒါေပမဲ့ မွားတယ္လို႔ေတာ့ မဆိုႏိုင္ပါဘူး။ ကာယကံ႐ွင္က သူ႕ကိစၥကို ဘယ္အေျခအေနမွာ ဘယ္လုိသေဘာထားထား ေဘးအျမင္အရ ကိုယ္က်ိဳးအတၱဖယ္ၿပီး၊ အမ်ားအက်ိဳးေဆာင္တယ္ဆိုတာနဲ႔ အနစ္နာခံတယ္လို႔ ျမင္ၾကမွာပါပဲ။ (အထူးသျဖင့္ ျမန္မာ အသိုင္းအဝိုင္းမွာ)
ကၽြန္မ ကိုယ္တိုင္လည္း ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ေဘးအျမင္အရ ႏိုက္တင္ေဂးဟာ နစ္နာတယ္ ျမင္ပါတယ္လို႔။
ကိုေမာင္ေလး ေျပာသလို (ဘယ္သူမွ
အနာေတြ၊ၿပည္ေတြ၊ရြံစရာ အနံတေထာင္းေထာင္းနဲ့
လူနာေတြကို ၿပုစုခ်င္မယ္မထင္ပါ) ဆုိတာကေတာ့ အစြန္းထြက္သြားတယ္လို႔ ကၽြန္မ ထင္မိတဲ့ အျပင္ သိရသေလာက္ ဆရာဝန္အလုပ္/ သူနာျပဳအလုပ္ကို *(တကယ္)* ဝါသနာပါလုိ႔ လုပ္ၾကသူေတြဟာ အဲဒီကိစၥေတြ လံုးဝမွ မ႐ြံတတ္ မ႐ွာတတ္ၾကပါဘူး။
ကိုေမာင္ေလးအေနနဲ႔လည္း တျခား ကိုယ္ လုပ္ဖို႔ စိတ္အားထက္သန္တဲ့ အရာကို အစားထိုးလို႔ ေတြးၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။ ကိုယ္စိတ္ပါဝင္စားတဲ့ အလုပ္အေပၚမွာ ေနာက္တြန္႔တဲ့ စိတ္ မ႐ွိတဲ့ သေဘာပါပဲ။
သူေတာ္ရူးနဲ႔ေမာ္ေတာ္ပ်က္ ဆိုလား
DEAR ALL!
ANY MENTAL HOSPITAL IN SINGAPORE?
BRING KO PAW AND MS. RITA THERE AND CHECK WITH PSYCHIATRIST.
DEAR ALL !
ANY MENTAL HOSPITAL IN SINGAPORE?
PLEASE BRING KO PAW AND MS RITA THERE AND CHECK WITH PSYCHIATRIST.
ဒီ post က one min interview post ကို စကားေျပ ျပန္ထားတာဆိုေတာ့.. ကိုေပါကလဲ post သတ္သတ္ေရးထားတယ္၊
http://zizawa.wordpress.com/2010/06/09/ေက်းဇူးတရား-self-ownership-and-all-that/ post ကိုလဲ ၾကိဳက္တယ္၊
စကားေျပ post 3 ခုကို 5/6 ေခါက္ေလာက္ ဖတ္ၾကည့္ျပီး တလြဲေတြးတုန္းဆိုရင္.. စကားေျပကို ထက္ျပီး စကားေျပျပန္ျပလိုလဲ ေပါက္ၾကမယ္လို႕ မထင္ဘူး..
Thanks all for bringing up these types of topics..
ဟုတ္ပါတယ္..ဟုတ္ပါတယ္..သူတုိ့ေျပာတဲ့အတုိင္းပါပဲ....
"If you choose to do something, then you shouldn’t say it’s a sacrifice because nobody forced you to do it." -Daw Suu Kyi
ဟိုတေလာကမွ ဒီ interview answer ေလးကို ဖတ္မိလို႕ ပိုျပီး အထင္ၾကီးေလးစားသြားတယ္၊ ဘယ္နာမည္ၾကီးမွ သူမ်ားအတြက္ အနစ္နာခံတယ္ သူ႕ကို ေက်းဇူးတင္ရမယ္လို႕ မေျပာခဲ့တာ ေသခ်ာတယ္
ရီတာက သူ႕ကုိ ၾကိဳက္မဲ့လူမရွိလို႕ နည္းနည္းေဂါက္ေန
တယ္၊ ရုပ္ကိုၾကည့္ ေဂ်ာ္လီေဆြနဲ႕ ခပ္ဆင္ဆင္။
ကိုေပါေရ …
ပို႔စ္ အတြက္ ေက်းဇူးပါ။ အေတြးအေခၚေတြ မ်ားမ်ား ဖတ္ခြင့္ရလို႔။
ျပီးေတာ့ ကြန္မန္႔ေတြ ဖတ္ျပီး ခဏခဏ ရယ္ရလို႔ အခုတေလာ တင္းက်ပ္ေနတဲ့စိတ္ေတြ ေတာ္ေတာ္ ေလွ်ာ့သြားတယ္။
မခေရျဖဴရဲ႕ အေၾကြးစာရင္း ရွင္းတမ္းဖတ္အျပီးမွာ အသံေတာ္ေတာ္က်ယ္က်ယ္ ရယ္ျဖစ္တယ္။
မရီတာရဲ႕ ျပန္လည္ေျဖရွင္းခ်က္ေတြ ဖတ္လို႔ ေကာင္းပါတယ္။ ဆိုလိုရင္းအမွန္ကို အျမင္မေပါက္တဲ့ (သို႔) တမင္ ကတ္သတ္ျပီး တန္ျပန္ေမးတဲ့ ကြန္မန္႔ေတြကို အခ်ိန္ေပးျပီး ေျဖေနရတဲ့ မရီတာကို နားလည္ေပးမိတယ္။ (တစ္ေခ်ာင္းငင္ ႏွစ္ခါေရးတာကိုပါ ကြန္မန္႔ေတြ မနားတမ္း ေရးတဲ့ၾကားက ဟာသေျမာက္ေအာင္ ေရးေပးတာ သေဘာက်တယ္။ )
စာနယ္ဇင္းသမားေတြ (အားလံုးကို မဆိုလိုပါ)ရဲ႕ ေက်းဇူးအရမ္းတင္ခံခ်င္တဲ့စိတ္ကေတာ့ တကယ့္ကို စံနမူနာပါ။
အႏုပညာသမား အသစ္ေတြကို ပိုက္ဆံမရရင္ေရာ ေျမေတာင္ေျမာက္ေပး (သူတို႔ အေခၚအေ၀ၚ) မွာလား။
အႏုပညာသမား အသစ္ေတြ မေအာင္ျမင္ခင္ စာနယ္ဇင္းမွာ ကိုယ့္အေၾကာင္းေလး မျဖစ္စေလာက္ေလးပါဖို႔ ေငြလည္းေပးရ၊ ေတာင္းေတာင္းပန္ပန္လည္း ေျပာရ။ ျပီးရင္ သူတို႔မွာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ခက္ခက္ခဲခဲ ထည့္ရတဲ့အေၾကာင္း (ေငြမ်ားမ်ား ေတာင္းေကာင္းေအာင္) ေျပာရ။ တကယ့္ ေက်းဇူးရွင္ေတြပါပဲ။
(နာမည္မၾကီးခင္ ကိုယ့္ကို ထည့္ေပးခ်င္ေအာင္ ေငြေပးရတာ မေျပာခ်င္ေပမယ့္ ေက်းဇူးရွင္သဖြယ္ နာမည္ေကာင္းလိုခ်င္တာကိုေတာ့ စိတ္အင္မတန္ ပ်က္မိတယ္။)
ေအာင္ျမင္သြားရင္တာ တကူးတက လာေမးက်တာ။ အဲ့ဒီအခ်ိန္က်ေတာ့ အႏုပညာရွင္ေတြက သူတို႔ ေျဖေပးရလို႔ ေက်းဇူးရွင္ေတြပါလို႔ ေျပာတာ ၾကားဖူးလို႔လား။
မေနႏိုင္လို႔ အနည္းငယ္ ၀င္ေရးသြားတယ္ ကိုေပါေရ။
ဟဲဟဲ
ဒီဘေလာ႔ေလးကိုအခုမွေရာက္ဖူးတာ ဟို၀င္ဒီ၀င္န႔ဲ
ဘယ္ေနရာသြားသြားမငယ္နိုင္နဲ႔ကိုမလြတ္ပါလား
http://dollardollardollardollardollar.blogspot.com/ ေၿပာဖူးတဲ႔ သူ႔ကိုအအားဆံုးဘေလာ႔ဂါဆုေပးရမယ္ဆိုတာ
ခုမွပိုသေဘာေပါက္ေတာ႔တယ္
:)
Ko paw ka yan tite pay nay tar pal
Nyarna
Yita က ကၽြန္မ ေပးတဲ့ ဥပမာက ဒီေခါင္းစဥ္ ေအာက္ကမဟုတ္ဘူးလို႔ ေျပာထားပါတယ္။ ထက္ထက္မိုးဦးနဲ႔ စာနယ္ဇင္းကိစၥမွာ ေက်းဇူးခံေက်းဇူးစား အယူအဆနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကိုေပါတို႔ Rita တို႔ ဆိုလိုတာကို ကၽြန္မအေနနဲ႔ ဆက္စပ္ပတ္သက္ေနတဲ့ သူေတြမွာ အျပန္အလွန္ေတာ့ ေက်းဇူးရွိတယ္ဆိုတာ ျဖည့္စြက္ေျပာတာကလြဲၿပီး က်န္တာသိပ္ၿပီး ျငင္းစရာမရွိပါဘူး။ အခုအေပၚက ကၽြန္မ မွတ္ခ်က္ျဖစ္လာတာကလည္း ထက္ထက္မိုးဦးနဲ႔ စာနယ္ဇင္း မူရင္းကိစၥထက္ Yita ေျပာတဲ့ စြန္႔လႊတ္အနစ္နာခံသူေတြဟာ တျခားသူေတြအတြက္ ေက်းဇူးမရွိဘူး သူ၀ါသနာပါလို႔ လုပ္ေနတာသာ ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ ဥပမာေၾကာင့္ ကၽြန္မျပန္ေရးတဲ့ မွတ္ခ်က္သာ ျဖစ္တယ္။ စြန္႔လႊတ္အနစ္နာခံတယ္ဆိုတာ ဘယ္သူ႔အတြက္ပဲလုပ္လုပ္ အခ်ိန္၊ ေငြ၊ လုပ္အား စသည္ျဖင့္ မိမိမွာ ရွိတာတခုကို လွဴလိုက္ရတာပါပဲ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မက လွဴတာနဲ႔ ဥပမာေပးတာသာ ျဖစ္တယ္။ ဒီလို ေပးလိုက္ရတာကို ေက်းဇူးရွိတယ္လို႔ တုတ္ေျပာဖို႔ မလိုေပမဲ့ ေက်းဇူးရွိတယ္ဆိုတာကိုေတာ့ ျငင္းလို႔မရဘူးလို႔ ကၽြန္ဆိုခ်င္တာ ျဖစ္တယ္။ (ထုတ္ေျပာလည္း ၾကားရသူအတြက္ တမ်ိဳးျဖစ္တာပဲ ရွိမယ္၊ မွားေတာ့မမွားပါဘူး)
Yita ေပးတဲ့ ႏိုက္တင္ေဂးလ္ ဥပမာမွာ Mg Lay ေျပာထားၿပီး ျဖစ္တဲ့အတြက္ အေသးစိတ္ကို ကၽြန္မ ထပ္မေျပာေပမဲ့ သေဘာသဘာ၀ကို နည္းနည္း ျဖည့္စြက္ခ်င္ပါတယ္။ ေအးေအးေဆးေဆး ေနလို႔ရလ်က္နဲ႔ သူေဌးသမီး ႏိုက္တင္ေဂးလ္က ေခ်းက်ံဳးေသးက်ံဳး အံဖတ္က်ံဳး အနာပုပ္ေတြကို ကိုင္တြယ္တာ ၀ါသနာမဟုတ္ဘူး၊ ႏိုင္ငံေရး မလုပ္ေတာ့ဘူး မိမိ မိသားစု စား၀တ္ေနေရးပဲ လုပ္ၿပီး ေအးေအးေဆးေဆး ေနပါေတာ့မယ္လို႔ လက္မွတ္ေလး တလံုးထိုးၿပီး ထြက္လာလို႔ ရလ်က္နဲ႔ မေနပဲ ေထာင္ထဲ၊ ေနအိမ္ထဲမွာ အက်ဥ္းက် ညွဥ္းဆဲဆံေနတာ ၀ါသနာမဟုတ္ဘူး။ အဲဒါေတြကုိ ၀ါသနာပါလို႔ ခံေနတယ္ လုပ္ေနတယ္ဆိုတဲ့ သူေတြကေတာ့ စိတ္မွန္သူေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္မယ္မထင္ဘူး။ သူတို႔၀ါသနာက လူနာေတြကို သက္သာေစလိုျခင္း၊ တိုင္းျပည္ရဲ့ ျပႆနာကို ေျပလည္ေစလိုျခင္းဆိုတဲ့ အမ်ားအက်ိဳးေဆာင္လိုျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ရဲ့ အမ်ားအက်ိဳးေဆာင္လိုတဲ့ စိတ္နဲ႔သူမ်ား မလုပ္ႏိုင္တာကို လုပ္ၿပီး အလဲအလည္ ျပဳတာသာ ျဖစ္တယ္။ ဒါကို ေက်းဇူးတင္စရာမလိုဘူး သူတို႔ခံယူခ်က္နဲ႔ သူတို႔ဖါသာသူတို႔ ၀ါသနာပါလို႔ သူတို႔လုပ္တာလို႔ လုပ္တာလို႔ ေျပာရင္ ေလာကမွာ ေက်းဇူးတင္စရာဆိုတာ ဘာမွ ရွိေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ကၽြန္မ ထင္တယ္။ (ထက္ထက္မိုးဦးနဲ႔ စာနယ္ဇင္းသမားကိစၥကို ကၽြန္မရွင္းပါတယ္။)
harmlock ေရ- ဒါေတာင္မွ ကၽြန္မက စာေမးပြဲ ရွိေနလို႔ ဘေလာ့ဂ္ေတြကို အေရာက္က်ဲေနတာ။ ကၽြန္မဘေလာ့ဂ္ကို ရွင္တို႔က ႏိုင္ငံေရးဘေလာ့၈္လို႔ အမည္ေပးထားေပမဲ့ ကၽြန္မက အစံုေရးေတာ့ ဘေလာ့ဂ္စံုက လူေတြေရာက္ၿပီး ကၽြန္မကလည္း ဘေလာ့ဂ္စံုကို ျပန္ေရာက္ပါတယ္။ ကၽြန္မနာမည္ကို ဘေလာ့ဂ္ေတြမွာ မျမင္ခ်င္ရင္ေတာ့ ဘေလာ့ဂ္ မလည္ပါနဲ႔လို႔ပဲ အၾကံျပဳပါရေစ။
( အဲဒါေတြကုိ ၀ါသနာပါလို႔ ခံေနတယ္ လုပ္ေနတယ္ဆိုတဲ့ သူေတြကေတာ့ စိတ္မွန္သူေတာ့ ျဖစ္ႏိုင္မယ္မထင္ဘူး)
အဲဒီလိုေျပာမယ့္သူေတြ ႐ွိႏိုင္တယ္လို႔ ေတြးခဲ့မယ္ ဆုိရင္လဲ ေတြးတဲ့လူကိုယ္တုိင္က စိတ္မမွန္ႏိုင္ေတာ့ဘူး လို႔ ထင္မိပါတယ္။
(ဒါကို ေက်းဇူးတင္စရာမလိုဘူး သူတို႔ခံယူခ်က္နဲ႔ သူတို႔ဖါသာသူတို႔ ၀ါသနာပါလို႔ သူတို႔လုပ္တာလို႔ လုပ္တာလို႔ ေျပာရင္ ေလာကမွာ ေက်းဇူးတင္စရာဆိုတာ ဘာမွ ရွိေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ကၽြန္မ ထင္တယ္)
ဘယ္သူကမွ အဲဒီလို မသတ္မွတ္ မေျပာခဲ့တဲ့အတြက္ ထပ္႐ွင္းစရာ လိုမယ္ မထင္ပါ။
(Yita ေျပာတဲ့ စြန္႔လႊတ္အနစ္နာခံသူေတြဟာ တျခားသူေတြအတြက္ ေက်းဇူးမရွိဘူး သူ၀ါသနာပါလို႔ လုပ္ေနတာသာ ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ ဥပမာေၾကာင့္ ကၽြန္မျပန္ေရးတဲ့ မွတ္ခ်က္သာ ျဖစ္တယ္)
:)))
nothing to say.
အဲဒီလို သေဘာေပါက္ေနၾကလို႔ ျပန္႐ွင္းဖို႔ တင္ထားတဲ့ post မွာ အဲဒီတိုင္း ျပန္ေရးခ်လိုက္တာ ဘာမွကို ထပ္ေျပာစရာ မ႐ွိေတာ့ပါ။
တခ်က္ကေလးပဲ။ ကိုယ္ ေျပာခဲ့တာမွာ ကိုယ္တိုင္ ဘေလာ့ေရးေနလို႔ ဘေလာ့ေရးသူေနရာကေန ေျပာခဲ့တယ္။ ကိုယ္လုပ္ခ်င္လုိ႔ လုပ္ေနတာမွာ ဘယ္သူ႕အတြက္မွ အနစ္နာခံ အခ်ိန္ကုန္ခံလို႔ ေရးေနတာ မဟုတ္ဘူး ဆုိတာပဲ။ အဲဒါဟာ ျပဳလုပ္သူေနရာကေန ေရးခဲ့တဲ့ သေဘာတရားျဖစ္တယ္။ ကိုယ္ဖတ္ဖို႔ကိုယ္ေရးတာ ဘယ္သူလာဖတ္ဖတ္ မဖတ္ဖတ္ ဂ႐ုမစိုက္ဘူးလုိ႔ အဓိပၸါယ္ မေပါက္ဘူး။
ဒါေပမဲ့ ဘယ္သူ႕စိတ္ေက်နပ္မႈအတြက္မွ ေရးတာလဲ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္စိတ္ေက်နပ္မႈအတြက္ လုပ္တာသာ ျဖစ္တယ္။ ကိုယ္ေရးတာကို လာဖတ္ၾကတာ လာႀကိဳက္ၾကတာ ေတြ႕ရရင္ေတာ့ ေက်းဇူးတင္တယ္လို႔ ဆုိထားေသးတယ္။
"ကိုယ္ဖတ္ဖို႔ကိုယ္ေရးတာ ဘယ္သူလာဖတ္ဖတ္ မဖတ္ဖတ္ ဂ႐ုမစိုက္ဘူး" ဆိုတာဟာ မငယ္ႏိုင္ဘာသာ ထပ္ျဖည့္လိုက္တဲ့ ကိုယ္က မဆုိလိုတဲ့ မဆိုင္ရာ မဆုိင္ေၾကာင္းသာ ျဖစ္တယ္။
((("ေနာက္တခုက ေက်းဇူးတရားနဲ႔ ပတ္သတ္တဲ့ ကိစၥမွာ ဘာလို႔ အဲဒီလို တလြဲေကာက္ၾကသလဲ။ ကၽြန္မစဉ္းစားမိသေလာက္က ဆုိလိုရင္းကို ေသခ်ာမစဉ္းစားႏိုင္တာထက္၊ မစဉ္းစားခ်င္တာ နဲ႔ သူမ်ားကို ႏွိပ္ကြပ္ခ်င္စိတ္ မ်ားေနလို႔ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဥပမာ- ဗမာဝတ္စံု ဝတ္ျခင္း၊ မဝတ္ျခင္း။ ဝတ္တဲ့လူေတြ၊ ဝတ္သင့္တယ္လို႔ ထင္တဲ့လူေတြဟာ သူတို႔ဘာသာ ဝတ္ခ်င္လို႔၊ ယဉ္ေက်းမႈကို ခ်စ္လြန္းလို႔ ဆိုတာထက္ ဒါကို နင္းၿပီး မဝတ္တဲ့လူေတြကို ေဆာ္ခ်င္တဲ့ စိတ္က ဦးေဆာင္တယ္။ ဒီလိုပဲ ခုကိစၥမွာ သူမ်ားကို ေက်းဇူးတင္တတ္တာထက္ လိုရာဆြဲၿပီး ေဆာ္ခ်င္တဲ့ စိတ္က ဦးေဆာင္ေနတယ္လို႔ ျမင္မိတယ္။"))) <<< အဲဒီ တခ်က္ကိုလဲ အထူးျပဳ ေျပာခ်င္မိျပန္တယ္။
မငယ္ႏိုင္ၾကည့္ရတာ ရီတာကို အစာမေၾကသလိုပဲ။ ျငိထားၾကေသးလား။ သိေတာင္ မသိလိုက္ဘူး။
funny comments above :D
အကုန္လံုး လိုက္ဖတ္ၾကည့္ေတာ့ မုန္႔လံုးစကၠဴကပ္ ေနသလိုပါပဲ။ သူမ်ားကို ႏွိပ္ကြပ္ခ်င္စိတ္ပိုၿပီးေတာ့ ဆိုလိုရင္းေတြကို သေဘာမေပါက္ၾကဘူး ထင္တယ္။ (ျမင္ရတဲ့ အတိုင္းေျပာတာပါ။)
ကိုညီလင္းဆက္ ၊ မရီတာ ၊ ကိုေပါ တို႔က ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေဆြးေႏြးထားတာပဲ။ သူတို႔ေျပာထားတာကို က်ေနာ္နားလည္တာကေတာ့ ေက်းဇူးမတင္ရဘူးလို႔ မဆိုလိုပါဘူး။ အားလံုးကိုယ့္တာ၀န္ ကိုယ္ေက်ၾကဖို႔သာလိုတယ္။ (စာနယ္ဇင္းေတြက ေက်းဇူးေတြစကားထဲ ထည့္ေျပာတာက စတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ တကယ္ဆို သူ႔အလုပ္သူလုပ္ ရမွာပါပဲ။)
အဲဒီမွာ တခ်ိဳ႔က မဆိုင္တဲ့ မိသားစုကိစၥေတြေရာ အလွဴေတြေရာ ႏိုင္ငံေရးေတြေရာ ဘာေတြမွန္းမသိ အစဆြဲထုတ္ၿပီး လိုက္ျငင္းေနတယ္။ (ကြန္မန္႔ေရးသူေတြက မျငင္းပါဘူး ဆိုေပမယ့္ စာေရးသူက ဘယ္ေလာက္ရွင္းျပ ရွင္းျပ နားလည္ေအာင္ မဖတ္ဘဲ ကိုယ္လိုရာ ေျပာေနရင္ေတာ့ ဒါ ျငင္းေနတာပါပဲ။) နာမည္ရ ဘေလာ့ဂါေတြမို႔ အဆင့္ရွိရွိ ျငင္းၾကတာကိုေတာ့ ေလးစားမိတဲ့ အေၾကာင္း ေျပာပါရေစ။
မေရးရ မေနႏိုင္လို႔ မန္႔လိုက္ပါတယ္။ အားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ဪဒုကၡ.....
အခုမွသေဘာေပါက္တယ္ ရွင္းေနတာေတြကိုရွုတ္ေအာင္လုပ္၊ ဗမာစာကိုဗမာနားမလည္ေအာင္ေရး၊ ဂြလိုက္ေျပာ၊ ဆရာၾကီး/ဆရာမၾကီးေတြရဲ့စာကိုလိုက္ဖဲ့၊ ဆူးလွည္းၾကီးေမာင္းျပီး နာမည္ၾကီးေအာင္လုပ္ေနတာကိုး! မွားပါတယ္ဗ်ာ။ ခုေတာ့ က်ဳပ္လဲ "ဟင္" သြားျပီ! ေတာ္ေတာ္သန္းရွာတဲ့သူေတြ....
အ႐ိုင္းဆန္သူ
ဒါဆို အ႐ိုင္းဆန္သူကေတာ့ သန္း႐ွာတဲ့လူေတြကို ဝါသနာအရ လိုက္႐ွာၾကည့္သူ ျဖစ္ရမယ္
:)
မရီတာ …
ေျပာတတ္လိုက္တာ … စကားရည္လုပြဲမွာ ၀င္ျပိဳင္ရင္ မရီတာ ႏိုင္မွာ က်ိန္းေသတယ္။
အ႐ိုင္းဆန္သူကို “သန္း႐ွာတဲ့လူေတြကို ဝါသနာအရ လိုက္႐ွာၾကည့္သူ” တဲ့လား။
အသံထြက္ ရယ္သြားသည္။
ႏိုက္တင္ေဂးကိုဥပမာထားျပီးေျပာတာကို သေဘာက်မိလို့ပါ..၀ါသနာေျကာင့္ လား ဘယ္သူမွမလုပ္လို တဲ့လိုအပ္ခ်က္တစ္ခုကို ျဖည့္္ဆည္းေပးခ်င္တာလားဆိုတာကေတာ့ ကိုအန္ဒီသံုးတဲ့ (ထုတ္လုပ္သူ လူတန္းစားေတြ) ကာယကံရွင္ပဲသိပါလိမ့္္မယ္…
ထုတ္လုပ္သူလူတန္းစား ေတြ ဟာကိုယ္လုပ္ခ်င္လို့လုပ္တာျဖစ္တဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္စရာမလိုဘူးဆိုပါေတာ့….. လူတေယာက္ဟာ တျခားလူတစ္ေယာက္ ကားတိုက္ခံရမဲ့အေရးက ကယ္တင္လိုက္တယ္ ဒီေတာ့ ထုတ္လုပ္သူလူတန္းစားျကီးေသသြားတယ္ေပါ့ စားသံုးသူလူတန္းစားကအသက္ရွင္က်န္ခဲ့တယ္ …. ဒါကေရာ ထုတ္လုပ္သူလူတန္းစားက မိမိ၀ါသနာေၾကာင့္ ကယ္တင္လိုက္တာေပါ့ အဲလိုလား စားသံုးသူကေကာ သူကမေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ ၀ါနာပါလို့၀င္ကယ္တာပဲ ေက်းဇူးတင္စရာမလိုဘူးေပါ့ အဲလိုလား… ေၾကာက္စရာ ေလာကပါလား… လူသားလို့ေခၚျကဦးမွာလား ကိုယ့္ကေလးေတြကိုလဲ အဲလိုေျပာဆိုသြန္သင္ၾကမွာလား….. စစခ်င္းေရးကာစကေတာ့ အသီးသီးကို မွန္ပါတယ္ လို့ခံစားမိတယ္…..ဥပမာ “မ်က္မွန္” ေပါ့ အဲဒီထဲက ေယာက္က်ားလို လူမ်ိဳးလို လူေတြပြားလာတာ မ်ားလာတာ (ျမန္မာျပည္မွာအမ်ားဆံုးေျပာပါတယ္)ု မုန္းတီးရာက စေရးၾကတာပဲ.. တေျဖးေျဖး comment ေတြကမ်ားလာ ေျဖရွင္းေနရင္းေဒါသသံေတြပါလာေရာ..ေနာက္တစ္ခုက တခ်ိဳ့ comment ေတြရဲ့ မမွီမကမ္း ေမးခြန္းေတြဟာ blogger ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္အထင္ၾကီးဖို့အားေပးေစတယ္ အနဲ နဲ့အမ်ား ပရိတ္သတ္ခိုင္ခိုင္မာမာရွိတဲ့သူေတြလဲျဖစ္တယ္…စာဖတ္အားေကာင္းျပီး ဗဟုသုတစံုတာရယ္ ေတာ္ရံုအထင္မျကီးတတ္တာရယ္ေပါင္းလိုက္ေတာ့ ငါတေကာ လို့ဗမာေျပာေျပာရေတာ့မယ္… ကိုယ့္ထင္ျမင္ခ်က္ကို ကိုယ္ေရးတဲ့အခါ… ကိုယ္က တေခါင္းထဲသံုးေရးခဲ့တယ္ ေရးတဲ့အခ်ိန္မွာလဲ ေစတနာပါတယ္…အနဲဆံုးငါေရးတဲ့စာသားစာေခ်ာဖို့ဆိုတဲ့ေစတနာေလးေတာ့ထည့္ေရးၾကတာပဲ…
အားထုတ္မူေတြလဲပါတယ္ အက်ိဳးမရွိစာေတြမဟုတ္ဘူး ..မသိေသးတဲ့သူေတြအတြက္ အသိသစ္ေတြလဲျဖစ္ေစတယ္ ..ဒီေလာက္နဲ့တင္ ေက်နပ္သင့္ပါျပီ…. ငါေျပာတာပါမမွားဘူးဆိုတာမ်ိဳးထပ္မံ ေျဖရွင္းမေနသင့္ေတာ့ပါဘူး …comment ဆိုတာ မ,တစ္ရာသား၀င္ေနၾကတာ 10 ေယာက္ေရးရင္ 10ေခါင္းစာ ေပါက္ကရ/အတည္အကုန္ထြက္ႏုိင္ပါတယ္.. blogger ဆိုတာလဲ စားေရးေနတဲ့သူေတြပါ ကိုယ့္ကေလာင္ကိုယ္တန္ဖို့းထားၾကပံုမွာစာေရးစရာေတြ ေလာက္ရိွၾကမွာပါပဲ (သူ့အထြာနဲ့သူ့ေပါ့) စာေရးဆရာမွာေတာ့ comment ဆိုတာတက္လို့မရေတာ့သူတို့မွာေတာ့ ဒီေလာက္ခြမက် ၾကဘူးေပါ့…ေသခ်ာတာက လက္ေတာင္အတိုအရွည္မညီေတာ့ ေျပာရတာခက္ပါတယ္ .. တခါတေလ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဆိုတာ ပီတိကိုရေစပါတယ္… ကိုယ့္ကို service ေပးလာတဲ့သူကို ေက်းဇူးတင္လိုက္ပါ..သူတို့တစ္ကယ္ေပ်ာ္ပါတယ္… ဒါဟာျပန္ဆပ္ေနရမဲ့ ေၾကြးတခုလဲမဟုတ္ပါဘူး..လူတစ္ေယာက္ကို စိတ္လက္ခ်မ္းသာေစပါတယ္ ၾကည္ႏူးေစပါတယ္…ယဥ္ေက်းမူတခုလဲျဖစ္ပါတယ္ ကိုယ္က service ေပးရတဲ့အခါမ်ိဳးူမွာ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္မထားပါနဲ့ ေမ့ပစ္လိုက္ႏိုင္ပါေစ .. ‘မ်က္မွန္’ ထဲက လူမ်ိဳးမ်ားေနတဲ့အတြက္ တခုထဲနဲ့ေတာ့ ေက်းဇူးမလိုအပ္ဘူး ကိုယ္ feel လာလုိ့ကိုယ္လုပ္တာ လုပ္ေပါ့လို့ မဆိုလိုက္ပါနဲ့ တကယ့္ကို ေလာကၾကီး ေပ်ာ္စရာေပ်ာက္ကြယ္သြားပါလိမ့္မယ္..
ပံုျပင္ေလးတခု သူငယ္ခ်င္းကေျပာျပဘူးတယ္ ….ျဂိဳလ္ၾကီးတခုေပၚမွာေနၾကတဲ့ လူေတြဟာ သိပ္ကိုစည္းကမ္းရွိၾကပါတယ္တဲ့ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတေယာက္ေအာက္မွာစနစ္တက် ပိျပားစြာေနထိုင္ၾကတယ္ အိပ္ခ်ိန္ဆိုအားလံုးအိပ္ၾကတယ္ စားခ်ိန္ ကစားခ်ိန္ အပန္းေျဖခ်ိန္ အားလံုးဟာ တူတူပဲ တသမတ္ထဲပဲ စည္းကမ္းကလဲေကာင္း ပတ္၀န္းက်င္ေကာင္းေအာက္ မွာျဂိဳလ္တခုလံုးရွိတဲ့ လူအမ်ားျကီးဟာ ဘာမဆို စိတ္တူကိုယ္တူပဲတဲ့..တေန့မွာေတာ့ ျဂိဳလ္သူ/သား အထီးအမတစံုဟာ ကေလးတေယာက္ေမြးလာတယ္… ဒီကေလးေမြးျပီးနဲနဲၾကီးျပင္းလာကထဲက ျဂိဳလ္မွာရွိတဲ့သူေတြအားလံုး တခုျပီးတခု စိတ္ညစ္ေတာ့တာပါပဲ …ဒီကေလးဟာ သူမ်ားစားခ်ိန္သူအိပ္တယ္..သူမ်ားနားခ်ိန္သူကစားတယ္ အကုန္သူမ်ားနဲ့ဆန့္က်င္ဘက္ ဘယ္သူေျပာေျပာမရဘူး ဘယ္သူ့စကားမွလဲနားမေထာင္ဘူးတဲ့ သူလုပ္ခ်င္တာလုပ္တာေပါ့ အမ်ားနဲ့အျမဲဆန္ူက်င္ေနတဲ့ တေယာက္ထဲေသာ ျဂိဳလ္သားေလးေပါ့…. တေန့ေတာ့ သူ့လုပ္သမ်ွေတြလက္သင့္မခံႏိုင္တဲ့သူေတြက စုေပါင္းတိုင္တန္းမူေၾကာင့္အျကီးအကဲေတြ ေခါင္းခ်င္းရိုက္ကုန္ၾကတယ္ ဒီကေလးဟာ ဆံုးမလို့လဲမရ ေျပာလို့လဲနားမေထာင္ ..သူတို့အေနနဲ့ကလဲ အမ်ားကိုဦးစားေပးရမယ္ေလ…သတ္ပစ္ဖို့ဆိုတာလဲမျဖစ္ႏိုင္တဲ့အတူတူ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဒီေကာင္ေလးကို ယာဥ္တခုစီစဥ္ေပးျပီး ျဂိဳလ္ကေနေမ်ွာလိုက္ၾကတယ္… သူဟာ တေယာက္ထဲယာဥ္ငယ္ေလးနဲ့ တေျဖးေျဖးသူေနတဲ့ ျဂိဳလ္နဲ့ေ၀းသြားတယ္ ဒါေပမဲ့မၾကာပါဘူးတဲ့ ခန ေနေတာ့ သူ့လို့ပဲ တျခားျဂိဳလ္ကေနေမ်ွာလိုက္တဲ့ယာဥ္ငယ္ေတြဟာ မေရတြက္ႏိုင္ေအာင္မ်ားလာတယ္တဲ့ သူတို့ဦးတည္ေနတာ ကဘာျဂိဳလ္ကိုပါတဲ (ka bar ကိုျမန္မာလို စာလံုေပါင္းမရွာတတ္လို့ပါ) အဲေတာ့ ျဂိဳလ္တခုဆီကေမ်ာလာတဲ့ မႏိုင္ရင္ရာ ျဂိဳလ္သားတေကာင္စီျဖစ္ေနတဲ့ တို့ေတြဟာ ဘာလို့မ်ားတစ္ေယာက္နဲ့တေယာက္မတူညီႏိုင္တာကို သူမွားတယ္ ငါမွားတယ္ေ၀ဖန္လို့ျဖစ္ပါ့မလဲ… စဥ္းစားၾကည့္ေလ မႏိုင္ရင္ကာျဖစ္လို့အေမ်ွာခံထားရပါတယ္ဆိုမွ ကိုး……
ခုကိစၥက ေက်းဇူး႐ွိတယ္၊ မ႐ွိဘူး ေျပာေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။
ေက်းဇူး႐ွိတယ္လို႔ ေျပာေနတာကို မေပါက္ဘဲ မ႐ွိဘူးလို႔ ေျပာေနတယ္ခ်ည္း စြတ္ျငင္းေနလို႔ ေျပာေနရတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ႏိုက္တင္ေဂးကိစၥ ဒီ့ထက္႐ွင္းေအာင္လဲ ေျပာလို႔မရေတာ့ဘူး။ သူ႕ကို သူလုပ္ခ်င္တာလုပ္ေနလို႔ က်န္တဲ့လူေတြက ေက်းဇူးမတင္ရဘူး၊ သူ နစ္နာတယ္ မထင္ရဘူး ေျပာေနတာ မဟုတ္ဘူး။ သူျပဳစုခဲ့တဲ့ လူနာေတြ ေပၚမွာ သူေက်းဇူး႐ွိတယ္။ ေဘးအျမင္အရ သူ စြန္႔လႊတ္ခဲ့တယ္ ဆိုတာ အတိအလင္းပါၿပီး ျဖစ္တယ္။
အဲဒါကို ဘယ္လိုကေန ဘယ္လို သူ႕ေက်းဇူးမ႐ွိပါဘူး၊ သူဘာသာ အားလို႔လုပ္ေနတာပါ လို႔ အဓိပၸါယ္ေပါက္ေအာင္ဆြဲဖတ္လုိက္တာလဲဆုိတာ ဉာဏ္ကို မမီေတာ့ဘူး။
အားေနရင္ေတာ့ တေခါက္ေလာက္ ျပန္ဖတ္ေပးပါလား။ အႏူးအညြတ္ေတာင္းဆိုတာပါ။
ျပန္ဖတ္ေပးခဲ့မယ္ဆိုရင္ ခုကိစၥမွာ NK အေနနဲ႔ လုပ္ခ်င္လို႔ လုပ္တာ မဟုတ္ဘဲ ကိုယ္က ျပန္ဖတ္ေစခ်င္လုိ႔ ေတာင္းဆိုလို႔ ဖတ္ရတာဆုိေတာ့ ကိုယ့္အေနနဲ႔ အႏူးအညြတ္ ေက်းဇူးတင္ဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲလို ေရးရင္ ေငါ့သလိုမ်ား ျဖစ္သြားမလားေတာ့ မသိဘူး။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ႏုိက္တင္ေဂးကိစၥ ျပန္ဖတ္ေစခ်င္တာ အမွန္ပဲ။
BEFORE I LIKE YOU ALL ( KO PAW , RITA , WE SHE ME AND NGE NAING )
AFTER I HAVE READ YOUR COMMENTS ( I THINK NOT COMMENTS , SHOULD SAY DEBATE ), I AM VERY DISAPPOINTING ALL YOUR IMMATURE ATTITUDE. AS YOU KNOW " NOTHING IS EASIER THAN FAULT-FINDING"
DON'T WASTE YOUR PRECIOUS TIME !
OK, ALL?
မရီတာ ခင္ဗ်ား (ကိုေပါ ဘေလာ့ မွာ မရီတာ ဆီ ကြန္မန့္
ေရးရတာ အားနာပါတယ္ ကိုေပါေရ..ဒီမွာေရးလက္စၿဖစ္
ေနလို့ပါ)မရီတာေၿပာတာမွန္ပါတယ္ မေန့က ကၽြန္ေတာ္ေရး
လိုက္တဲ့ကြန္မန့္ မွာ နိုက္တင္ေဂး အေနနဲ့ အနာေတြ၊ၿပည္
ေတြကိုရြံ မွာပဲ ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ရဲ့စိတ္ခံစားမွု နဲ့(လူအမ်ား
စုမွာရွိတဲ့ခံစားမွု့ နဲ့)ႏွုိင္းယွဥ္ ၿပီးေရးလိုက္တာပါ။
နိုက္တင္ေဂး ရဲ့ စိတ္ခံစားမွု ကို သူပဲ သိႏိုင္မွာပါ၊
လူသာမာန္ေတြအလြယ္တကူမလုပ္ႏိုင္တဲ့အလုပ္ကို လုပ္ေန
တဲ့ လူတစ္ေယာက္ ကို သာမာန္လူလို သြားေတြးလိုက္မိတာ
ပါ။ဒါနဲ့ ပို့စ္ေတြ၊ကြန္မန့္ေတြကို တစ္ေခါက္ၿပန္ဖတ္ ရင္းနဲ့
ေတြးမိလိုက္တာက ကၽြန္ေတာ္ လမ္းေခ်ာ္သြားတယ္ ဆိုတာပါ။တကယ္က ပရဟိတလုပ္ေနတဲ့သူေတြသူ့
ဘာသာ ဘယ္လိုေတြးေတြး၊ေဘးကလူေတြ ဘယ္လို
ၿမင္ၿမင္၊(ဒီၿပႆနာမွာ)အေႀကာင္းမဟုတ္၊ကၽြန္ေတာ္
တို့အဓိကေဆြးေႏြးသင့္တာက တခ်ို့လူေတြက သူတို့ရဲ့
"အသက္ေမြးဝမ္းေႀကာင္း" ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာပဲ
ထားသင့္တဲ့ သူတို့ရဲ့အလုပ္ကို "ေက်းဇူး"ဆိုတဲ့ေခါင္းစဥ္
ေအာက္ကိုအတင္ဆြဲသြင္း လိုက္တဲ့ကိစၥ လို့ေတြးမိလိုက္
တာပါ။ပိုၿပီးဆိုးကုန္တာက ေက်းဇူးဆိုတာမရွိဘူးလို့ တမ်ိုးေတြးမိႀကတဲ့လူကတမ်ိုးေတြးမိလိုက္ႀကတာပါပဲ။
ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္ အာလံုးကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္ခင္ဗ်။
(စကားမစပ္ lun lunn ေၿပာသြားတဲ့ မရီတာ စကားရည္
လုပြဲဝင္ၿပိုင္ရင္ နိုင္မွာက်ိန္းေသတယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္
လည္းသေဘာတူတယ္ခင္ဗ်။ဟီးေနာက္တာေနာ္။ကို့ ကို မထိတထိရိတဲ့စကားေတြကိုထိထိမိမိ ၿပန္ေၿပာတတ္
တာ သေဘာက်လို့)
ကုိ Mg Lay....
ရပါတယ္။ အားမနာပါနဲ႔။ က်ေနာ္ကေတာင္ ေက်းဇူးတင္ရဦးမွာပါ။ ရီတာ့ပုိ႔စ္နဲ႔ ကြန္မင့္ေတြေၾကာင့္ က်ေနာ့္ဆီမွာ Hit ေတြ ေတာ္ေတာ္တက္တယ္။ က်ေနာ့္အစြမ္းေၾကာင့္ဆုိ ဒီေလာက္ လူမလာဘူး။ ထက္ထက္ၿပီးရင္ ရီတာပုိ႔စ္က ကြန္မင့္အတက္ဆုံးပဲ။ ရီတာရဲ႕ အားထုတ္မႈအေပၚမွာ ေခါင္းပုံျဖတ္ရာ ေရာက္ေနမလားေတာ့ မသိဘူးဗ်ဳိး။ သူ႕ကုိလည္း တကယ္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ကုိေမာင္ေလး ကုိယ့္သေဘာထားကုိ ပြင့္ပြင္းလင္းလင္း ႐ုိး႐ုိးရွင္းရွင္း ေျပာသြားတာလည္း သေဘာက်မိပါတယ္။
ဟိုက္ ႐ွာလပတ္ရည္
ထက္ထက္ကို ယွဉ္ႏိုင္တယ္ဆိုတာ ခုမွ သိရတာ အသိေနာက္က်လိုက္တာ။
ေဆာရီး... ႐ုိက္တာေလာႀကီးသြားလုိ႔။ ထက္ထက္ပုိ႔စ္ၿပီးရင္ ရီတာပုိ႔စ္ တင္တဲ့ေန႔မွာ လူဝင္အမ်ားဆုံး၊ hit အတက္ဆုံးလုိ႔ ေရးတာ။ ကြန္မင့္ကေတာ့ ေရွးတုန္းက ေဂ်ာက္ဂ်က္ပုိ႔စ္ေတြမွာ ပုိမ်ားတယ္။ လာဆဲတဲ့လူ မ်ားလုိ႔။ း-)
First of all, I dont know who is that chick Rita. But she won my respect, and cheers for Ko Paw for
compiling all of her comments in
one post.
First of all, I will explain why do I dont like Jar Nel Kyaw. I read
that book 'Thu Lo Lu' when I was
a teen decades ago. I think that book is just Jar Nel Kyaw Ma Ma Lay's shameless attempt to boost her husband stature as if her hubby was solely responsible for Burmese pre-Indepedencence attempt.
I never think he is an exceptional man but a bitter man who cannot go to Univ of London. Fast forward, when I started reading the journal 'The Economist', sorry to say this but the fact is that I started to think that while the author is shameless, her character (her hubby) is pathetic. He is a poor guy who was just translating and plagarizing the Economist magazine.
Make no mistake, I have a lot of respects for those translators and those who share their knowledge. But I think JNK Ma Ma Lay went a bit overboard, she wants the reader to worship her husband.
Try another life old girl.
Next, I do feel loathesome for anti-government pygamies who claim they have done this and that for country. To them the same, try another day, try to another fool.
Good news for you is that a sucker is born every minutes so you can find a sucker and ask them to thank you. But not us.
SINGAPORE TEAM ( STRIKER = RITA , MID FIELD DEFENDER = KO PAW )
FAN = ( NYI LYNN SECK , LUN LUNN , MG LAY )
AUSTRALIA TEAM ( STRIKER = KO ANDY , MID FIELD DEFENDER = MA NGE NAING )
FAN = ( KOM / KO KO SAN / အရိုုင္းဆန္သူ )
STAGE = SEMI FINAL
SINGAPORE TEAM ( STRIKER = RITA , MID FIELD DEFENDER = KO PAW )
FAN = ( NYI LYNN SECK , LUN LUNN , MG LAY )
AUSTRALIA TEAM ( STRIKER = KO ANDY , MID FIELD DEFENDER = MA NGE NAING )
FAN = ( KOM / KO KO SAN / အရိုုင္းဆန္သူ )
STAGE = SEMI FINAL
Also, let me rant further as today is free Friday.
I have browsed some ex-ABSDF or ABCDE guys' or girls' blogs. But
I stopped browsing all together
as nothing good there. They are
as worthless as those KyantPhont
suckers' pathetic blogs. Sorry
suckers, it is your time to get
the lift in your little asses.
I dont like you brownies either!
Dont even think that I am your
side. I am not like you guys who
will swallow Than Shwe's balls
(does he have balls by the way?).
Ok what I dont like about ex-ABCDE
or sorry ABSDF or ABSF whatever is
that they are full of craps.
Am I alone? No one of my friends came across one pharase, translated
and quoted below.
'After leaving the battles, I have started to forget how to do field strip M-16 rifle.'
My buddy told me over the beer that
for someone who is experienced with small arms that include rifes
and pistols for more than 10 year.
He think, I quote
'Field stripping is alike riding a bicycle, or swimming, once you can swim you can swim always, so that is a piece of crap from those shameless ABCDE or XYZ suckers!'
So weed headed morons, if you blog, make sure you google first.
Dont bull shit, not all Burmese are fools like your mother who
beded with your father to bring you to the world.
(June 11, 2010 9:52 PM) မွာ ေရးတဲ့ Anonymous,
ကိုယ့္အေနနဲ႔ေတာ့ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္စံုတြဲနဲ႔ ပတ္သတ္လို႔ အဲေလာက္ထိ စံုစံုေစ့ေစ့ မသိပါဘူး။ အဲဒီ ဝတၳဳကို (အမွန္က အတၳဳပၸတၱိပံုစံ) ဝတၳဳအေနနဲ႔ပဲ ၾကည့္ခဲ့တာပါ။
ကၽြန္မအေနနဲ႔ ဇာတ္ေကာင္ရဲ႕ ကာ႐ိုက္တာကို မႏွစ္သက္ခဲ့တာသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္မက တံုးဆိုတုိက္- က်ားဆိုကိုက္ ဆိုတဲ့ ကာ႐ုိက္တာမ်ိဳးကို စြဲလမ္းတတ္ေတာ့ အလြန္အကၽြံ ႐ွက္တတ္၊ အလြန္အကၽြံ အားနာတတ္တဲ့ စ႐ိုက္မ်ိဳးကို မခံစားတတ္ဘူး ျဖစ္ခဲ့တာပါပဲ။ ဒါပါပဲ။
ဂ်ာနယ္ေက်ာ္မမေလးရဲ႕ အေရးအသားနဲ႔လည္း မပတ္သတ္၊ ဦးခ်စ္ေမာင္ရဲ႕ အရည္အခ်င္းနဲ႔လည္း မပတ္သတ္ဘဲ ဇာတ္ေကာင္စ႐ိုက္ သက္သက္ကို ခံစားလို႔မရတာေၾကာင့္ မႏွစ္သက္ မစြဲလမ္းခဲ့တာပါပဲ။
စာလာဖတ္တဲ့အတြက္ ဝမ္းေျမာက္မိပါတယ္။
@Rita
If you read that book again with this perspective, you will get
that idea.
I do feel pity for U Chit Maung.
I am sure he is a well read man,
and what he lacked in formal education, he has compensated by
devouring all the books. However,
there were guys parallel to him who
were as good as him, to name a few,
Ko Aung San (younger than him), U Tin Htut (who went to Cambridge Univ), Dr. Ba Maw and Dr. Ba Han who earned PhDs from Univ of Paris,
BG Maung Maung and BG Aung Gyi (who worked as PSOs of Gen. Aung San), Bo LetYa, Ko Ba Hein, and more. I think you can even put Shwe U Daung although he was apolitical), Min Thu Won, ZawGyi, our polymath Dee Doke U Ba Cho, Than Khin Mya, Tha Khin Chit and Tha Khin Zin. Even though I dont like Tha Khin Soe and Tha Khin Than Htun they contributed more than U Chit Maung. I understand old
JNK Ma Ma Lay for her to raise the profile of her late husband. But I had friends who emulated U Chit Maung to the extent that he become a gay for not being able to pee while he hears girls. He is a doctor and I hope he will not recognize me if he happens to read this. Cheers!
June 11, 2010 10:37 PM, Anonymous
ကိုယ္ ငယ္ငယ္တည္းက စာေရးျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္ စာနယ္ဇင္းကိုမွေတာ့ မပို႔ဖူး၊ မပါဖူးပါဘူး။ ဝါသနာအရ ေရးျဖစ္ေနခဲ့တာပါ။ ၿပီးေတာ့ လူေတြကို စိတ္ဝင္စားပါတယ္။
စာေရးျဖစ္တာနဲ႔ လူေတြရဲ႕ စ႐ိုက္ကို အာ႐ံုစိုက္ စိတ္ဝင္စားမႈက အျပန္အလွန္ မွီၿပီး ပြားမ်ားလာပါတယ္။ အဲဒီအခါ (အနည္းဆံုးေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္) လူေတြရဲ႕ စ႐ိုက္သဘာဝကို ရိပ္စားမိတတ္ေလ့ ႐ွိတယ္လို႔ ယူဆမိပါတယ္။
သူလိုလူ ကို ဖတ္ေတာ့ တကယ့္ကို 'စာ' (တကယ္က အတၳဳပၸတၱိ ျဖစ္ေနေတာ့ ဝတၳဳဆိုတာထက္ စာ လို႔ ေျပာရင္ ပိုေကာင္းမယ္ထင္လို႔) အေနနဲ႔ ဖတ္ခဲ့တာပါပဲ။ အသက္ 22/3 ေလာက္မွာ ဖတ္ျဖစ္တယ္။ စာ အေတာ္ေရးက်င့္ရေနၿပီး၊ လူ႕စ႐ိုက္သဘာဝကို အေတာ္ စိတ္ဝင္တစား႐ွိေနခဲ့ၿပီ။ အဲဒီအခါမွာ ဒီကာ႐ိုက္တာက တခုခု ေခ်ာ္ ေနသလို၊ လြဲေနသလို ခံစားရပါတယ္။ ကိုယ္ professional စာေရးဆရာ မဟုတ္ေပမဲ့ အဲဒီခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ဘာသာ စာေရးျဖစ္ေနခဲ့ၿပီျဖစ္ေတာ့ စာေရးနည္း၊ ကာ႐ိုက္တာ ဆုိတာေတြကို စာဖတ္သူ သက္သက္တုန္းကထက္ ပိုၾကည့္မိသြားတာေၾကာင့္ပါပဲ။ ဒါပါပဲ။ ဒီေလာက္ပါပဲ။
ခုေနျပန္ဖတ္လည္း ဒီလိုပဲ ခံစားရမွာပါပဲ။
ဒါေပမဲ့ ဦးခ်စ္ေမာင္ရဲ႕ အတန္းပညာအရည္အခ်င္းကို ထည့္ေျပာတာကေတာ့ သိပ္မဆိုင္ဘူး ထင္ပါတယ္။ ဦးခ်စ္ေမာင္က လန္ဒန္ ယူနီဗာစတီ မသြားႏိုင္ခဲ့ဘူး ဆိုတဲ့ အခ်က္ကေတာ့ စြန္းထြက္သြားတဲ့ အေၾကာင္းပါပဲ။
ႏိုင္ငံႀကီးတစ္ႏိုင္ငံက တကၠသိုလ္ တစ္ခုခုကို တက္ဖို႔ အရည္အခ်င္းမီျခင္း၊ မမီျခင္းနဲ႔ လူတစ္ေယာက္ကို အထင္ႀကီးဖို႔၊ အထင္ေသးဖို႔၊ ႏွစ္သက္ဖို႔၊ မႏွစ္သက္ဖို႔ ကိုယ္ကေတာ့ ဆံုးျဖတ္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။
Well that is what the author claimed that her husband wanted to do in his life. I think he wanted to go LSE.
"ထက္ထက္ပုိ႔စ္ၿပီးရင္ ရီတာပုိ႔စ္ တင္တဲ့ေန႔မွာ လူဝင္အမ်ားဆုံး၊ hit အတက္ဆုံး"
သူလဲ ဘေလာက္ေလာကမွာ မင္းသမီးတေယာက္ေလ၊ ကိုေပါ ေခါင္းစင္တပ္တာ နည္းနည္းလိုသြားလို႕ ထင္တယ္.. “ႏွစ္သက္မိေသာ သူ႕အျမင္” အစား "ႏွစ္သက္မိေသာ ရီတာကို အျမင္" လို႕ သူ႕နာမယ္သုံးျပီးသာတင္ ထက္ထက္ ထက္ေတာင္ မ်ားခ်င္ မ်ားမယ္၊ ေနာက္မ်ားမွၾကံုရင္ စမ္းၾကည့္ေပါ့..lolz..
Whatever people criticize, she is NOT afraid to stand her own points. Admiring that attitude and spirit.
" Whatever people criticize, she is NOT afraid to stand her own points. Admiring that attitude and spirit. "
ဗာမာလုိ တုိက္ရုိက္ျပန္ရင္ေတာ့ " စြာ " တယ္လုိ. ေျပာရမလား မသိဘူး ၊
ကိုကိုဆန္သို႔ …
ကၽြန္ေတာ့္အျမင္မွာေတာ့ ပထမတစ္ယာက္ေရးတဲ့
((" Whatever people criticize, she is NOT afraid to stand her own points. Admiring that attitude and spirit. "))
သေဘာတရားနဲ႔ ကိုကိုဆန္ ေရးတဲ့
((ဗာမာလုိ တုိက္ရုိက္ျပန္ရင္ေတာ့ " စြာ " တယ္လုိ႔ ေျပာရမလား မသိဘူး။))
သေဘာတရားဟာ လံုး၀ ဆန္႔က်င္ဘက္ပါပဲ။
လူတစ္ေယာက္က မိမိခံယူခ်က္ကို သူမ်ားေျပာတိုင္း မေတြေ၀ပဲ မယိမ္းမယိုင္ တသတ္မတ္တည္းရွိလို႔ ေလးစားသေဘာက်တာကို “စြာ” တာနဲ႔ ခိုင္းႏိႈင္း ဘာသာျပန္တာဟာ ဘယ္လိုမွ မဆီေလွ်ာ္ပါဘူး။ အဆိုးျမင္တဲ့သေဘာ သက္ေရာက္ပါတယ္။
အျမင္မေတာ္တာေတြ႕လို႔ ၀င္ေျပာျခင္းပါ။ ကိုကိုဆန္ကိုလည္း မသိသလို မရီတာကိုလည္း မသိပါ။
အား လုံး ခက္ တယ္
ေဒါသ ။ ေလာဘ ။ ေမာဟ အသံေတြ
ကိုေပါအိမ္သြားလည္လို့ ေကာ္ဖီေလး မုန့္ေလးမ်ား ေကြ်းလို့စားပီးရင္ " ေက်းဇူး " လို့ေတာ့ သြားမေၿပာမိေစနဲ့ဗ်ိဳ့... ေက်းဇူးတရားနာေနရလိမ့္မယ္...။
ေက်းဇူးတရားက ခုဆိုေတာ္ေတာ္ရွည္ေနဘီဗ်...။
တရားနာေနတဲ့ပရိတ္သတ္ၾကီးလဲ ငိုက္ေနၾကလို့ တုတ္တုတ္ေတာင္ မလွဳပ္ၾကေတာ့ဘူး...။
မွန္တာေျပာ သစၥာ
ကိုယ့္ စြာ တယ္ေျပာရင္ စိတ္ဆိုးစရာ မထင္တာေတာ့ အမွန္ပါပဲ။ ေၾသာ္ သူ မွန္တာ ေျပာေနတယ္ လို႔သာ ေတြးမိပါတယ္။ တကယ္လဲ ကိုယ္က စြာ တာကိုး။ စြာ တာမွ တခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ 'လိုအပ္တယ္ထင္လုိ႔ကို စြာတယ္' ဆုိတဲ့လူမ်ိဳး။
ဒါေပမဲ့ ခု post မွာ comment ေရးမိသမွ်ေတာ့ စြာ ထားတာ မရွိေသးဘူးလို႔ပဲ ထင္မိတယ္။ သိပ္ေတာ့ မေသခ်ာ။
မရီတာ ရဲ. ရဲရင့္ တဲ့ ခံယူခ်က္ကုိ ေလးစားမိပါတယ္၊
မရီတာေရ ပါတီေထာင္ ၊ ေရြးေကာက္ပဲြ၀င္ Lun Lunn ရဲ. မဲ တစ္မဲ ေတာ့ ရျပီးသား ၊
ကုိေပါ သုိ.
ကုိေပါက ဒီလုိ ကြန္.မန္.လုပ္ထားပါတယ္၊
"အထူးသျဖင့္ ရီတာတုိ႔ ညီလင္းဆက္တုိ႔နဲ႔ဆုိ ဘေလာ့ဂ္ေပၚကလြဲလုိ႔ အီးေမးလ္လည္း တခါမွ မဆက္သြယ္ဘူး၊ လူခ်င္းလည္း တခါမွ မေတြ႕ဖူးေသးဘူးဗ်။ ဒီလုိပဲ သူတုိ႔ စာေတြကဆင့္သာ တခ်ဳိ႕ အယူအဆေတြ၊ အျမင္ေတြကုိ ႏွစ္သက္တာ၊ ထပ္တူက်တာေတြ ျဖစ္လာတာပါ။ "
ကုိေပါ က ကြ်န္ေတာ္ကုိ မသိေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ္ ကုိေပါ ကုိ အရင္ Penisula
(၄) ထပ္က လမ္းျပစာၾကည့္တုိက္မွာ တစ္ခါ ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ. ေမြးေန.ကုိ မႏွစ္က china town နားက park တစ္ခုမွာ က်င္းပစဥ္က ျမင္ဖူးပါတယ္၊ - park နာမည္ မမွတ္မိေတာ့ပါ - (ကုိေပါ ရဲ. profile က ပန္းခ်ီပံုနဲ. ဆက္စပ္ျပီး သိခဲ့ရတာပါ) ၊ ကြ်န္ေတာ္ က ကုိေပါ ရဲ.
ဥပဓိရုပ္ကုိ မေ၀ဖန္ခ်င္ေပမဲ့ ကြ်န္ေတာ္တုိ. ငယ္ငယ္က ေခတ္စားခဲ့တဲ့ စကားေလး တစ္ခုကို quote လုပ္ခ်င္ပါတယ္ ၊
အဲဒါကေတာ့ .....
" ကုိေက်ာ္ (ကုိေပါ) က လူတုိင္း ကို မသိနိုင္ေပမဲ့ လူတုိင္း က ကိုေက်ာ္ (ကုိေပါ) ကုိ သိပါတယ္ "
အားလံုးက်န္းမာ ရႊင္လန္းၾကပါေစ၊
kokosan,
ေၾသာ္...ေတြ႕ဖူးတယ္လား။ ေခၚလုိက္ေရာေပါ႔ဗ်ာ။
ကုိေက်ာ္က လူတုိင္းကုိ မသိေပမယ့္.... ဆုိတဲ့ စကားေလးအတြက္ ေက်းဇူးပါ။
က်ေနာ္သုံးေလ့ရွိတာက မူလ ဆုိ႐ုိးစကားျဖစ္တဲ့ “ဖုိးစိန္ႀကီးက လူတုိင္းကုိ မသိေပမယ့္ လူတုိင္းကေတာ့ ဖုိးစိန္ႀကီးကုိ သိပါတယ္” လုိ႔ ေျပာေလ့ရွိတယ္။ နာမည္ေက်ာ္ ဇာတ္မင္းသားႀကီး ဦးဖုိးစိန္ကုိ ရည္ၫြန္းခ်င္တာပါ။
ဒါေပမယ့္ ဓါတ္သိေဘာ္ဒါေတြကေတာ့ “ေအးလကြာ၊ ေမ်ာက္ဖုိးစိန္ေတာ့ လူတုိင္းသိၾကတာေပါ႔” လုိ႔ ႏွိပ္ကြပ္တတ္ပါတယ္။
ရႊင္လန္းပါေစ။
ကိုုေပါ ရဲ. ကြန္.မန္. ကုိဖတ္ျပီး ျပဳံးမိပါတယ္ ၊
ကိုကိုဆန္ …
ကၽြန္ေတာ္က ဘေလာ့ဂ္ေတြမွာ ၀င္ေရးခဲပါတယ္။
ေရးရင္လည္း အေၾကာင္းအရာေပၚမွာပဲ အေျခခံျပီး ကိုယ့္အယူအဆကို ေရးေလ့ရွိပါတယ္။
အခု ကိုကိုဆန္ ေရးတဲ့ကြန္မန္႔ကိုလည္း ဘေလာ့ဂ္ေပၚမွာ ဆံုေတြ႕ၾကတဲ့ သူခ်င္း ခင္မင္မႈနဲ႔ မန္႔သြားတယ္လို႔ မွတ္ယူလိုက္ပါတယ္။
ေနာင္လည္း အက်ိဳးရွိမယ့္ အေၾကာင္းအရာေတြကို ခင္မင္ရင္းႏွီးစြာ ေဆြးေႏြးဖလွယ္ၾကတာေပါ့။
စိတၱသုခ၊ ကာယသုခႏွစ္ျဖာနဲ႔ ျပည့္စံုႏိုင္ပါေစ။
Lun Lunn သုိ.
ေက်ဇူးတင္ပါတယ္၊ က်န္းမာရႊင္လန္းပါေစ ၊
Ma Nge Naing , i think
you misunderstand Ko Paw and Rita
It is very clear , if you comment to their posts (" ko paw, good idea , excellent post" ) / ( " Rita ,lovely idea , very good post " ). i dare say you will get their good reply " thanks or thank you so much ma nge "
u see , now ko paw said to
zizawa,
ေက်းဇူးကမၻာ။
ေနာက္မ်ားမွ...
မရီတာ နဲ႔ ေဒၚငယ္နိုင္ အေပၚကတစ္ေယာက္ေၿပာသလို
ဘယ္မွာၿငိထားၾကတာလဲလို႔စဥ္းစားေနတာ
ဒါဖတ္ၾကည္႔မွပဲနဲနဲသိေတာ႔တယ္
:)
https://www.blogger.com/comment.g?blogID=4430190991344802069&postID=942590956146358751&isPopup=true
စလံုးမွာေနျပီး စလံုးစတိုင္ ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ ကပ္သီးကပ္သပ္ ညစ္ပုတ္ကပ္က်ယ္ အက်င့္ေတြ ပါေနျပီထင္တယ္ အလုပ္ထဲမွာ စလံုးေတြနဲ႔ျပိဳင္ျငင္းႏိုင္ရင္ေတာ့ ေကာင္းသားပဲ
ကိုေပါေရ ကၽြန္မဘေလာ့ဂ္ကို လာလည္ၿပီး အက်ိဳးအေၾကာင္း ဆီေလ်ာ္တာေတြ လာေဆြးေႏြးလို႔ အထူးပဲ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ကၽြန္မ စာေမးပြဲၿပီးလို႔ Mid-Semester ေက်ာင္းပိတ္ခ်ိန္ျဖစ္ေပမဲ့ တျခားကိစၥေတြနဲ႔ အခ်ိန္မရလို႔ ေနာက္ပိုင္း ဘေလာ့ဂ္လည္း သိပ္မလည္ျဖစ္ဘဲ ပို႔စ္လည္း အတင္တာ သိပ္က်ဲေနတယ္။ ကိုေပါပို႔စ္ကို တေခါက္ျပန္လာဖတ္ေတာ့ ၀ဋ္ဆိုတာ ေနာက္ဘ၀မကူးဘူး ဒီဘ၀မွာေတာင္အၾကာႀကီးမဟုတ္ဘဲ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း လည္တယ္ဆိုတာ ခ်က္ခ်င္းကို သေဘာေပါက္သြားတယ္။ Rita ေရးတဲ့ မွတ္ခ်က္ အေၾကာင္းျပန္ခ်က္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကိုေပါျပန္တင္ထားတာကို Yita ရဲ့ နဂိုပို႔စ္ (မွတ္ခ်က္ အေၾကာင္းျပန္ခ်က္မဟုတ္) ထဲက အခ်က္အလက္ေတြပဲ ေခါင္းထဲ၀င္ၿပီး ေရာေနလို႔ အေၾကာင္းျပန္ခ်က္ထဲမွာ ေရးထားတဲ့ လိုရင္းကို သေဘာမေပါက္ဘဲ စိတ္ထဲမွာ ထင္ေနတဲ့အတိုင္း သြားေရးထားတဲ့ မွတ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ရွင္းေလရႈပ္ေလ ျဖစ္ခဲ့တာကို ကိုေပါတို႔ Rita တို႔ ဘယ္လိုခံရခက္မယ္ဆိုတာ ကၽြန္မ အခုမွ ေကာင္းေကာင္း သေဘာေပါက္သြားပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ ကၽြန္မျပန္ခံရတဲ့ ၀ဋ္က ကိုေပါတို႔ကို ေက်းဇူးတရားကို နားမလည္တဲ့ သူေတြအျဖစ္ ျမင္ၿပီးစြပ္စြဲခဲ့တာထက္ အခုကၽြန္မ ျပန္၀ဋ္လည္ၿပီး သာသနာဖ်က္၊ မိစာၦာဓိ႒ိအဆင့္ထိ ေရာက္ေအာင္ ျပန္အစြပ္အစြဲခံရတာက အဆရာေထာင္မက ျပင္းထန္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူမ်ားစြပ္စြဲသလို ကိုယ္မဟုတ္တာ ကိုယ္သိလို႔ လိပ္ျပာသန္႔ပါတယ္။ ကိုေပါတို႔တုန္းကလည္း ဒီလိုပဲ ခံယူလိမ့္မယ္လို႔ ကၽြန္မ ထင္တယ္။ တကယ္ေတာ့ ကၽြန္မက ကိုေပါျပန္တင္တဲ့ပို႔စ္ထက္ Rita ရဲ့မူလပို႔စ္ကပဲ ေခါင္းထဲမွာေနရာယူေနလို႔ ျဖစ္ခဲ့တာ အမွန္ပါ။ ကၽြန္မေၾကာင့္ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္ရတာေတြ အားလံုးအတြက္ ကိုေပါနဲ႔ Rita ကို ကၽြန္မေတာင္းပန္ပါတယ္။
Post a Comment