(ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးမတုိင္မီလမ်ားဆီက က်ေနာ့္မိတ္ေဆြ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကုိစုိးထြန္းနဲ႔ က်ေနာ္တုိ႔ ရက္အနည္းငယ္ၾကာ ညအိပ္ညေန အတူေနျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ ကုိစုိးထြန္းက ကုိမင္းကုိႏုိင္ ပထမအႀကိမ္ေထာင္က ထြက္လာၿပီးခ်ိန္ကစလုိ႔ ကုိမင္းကုိႏုိင္နဲ႔ ေတာက္ေလွ်ာက္ နီးနီးကပ္ကပ္ အတူလက္တြဲလုပ္ခဲ့သူတဦးဆုိေတာ့ သူ႕ကုိ က်ေနာ္က တုိက္တြန္းရတယ္။ “သူငယ္ခ်င္း။ ကုိမင္းကုိႏုိင္အေၾကာင္းကုိ မင္း…ေရးေပးပါကြာ” ဆုိေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔နဲ႔ မခြဲခြာခင္မွာ က်ေနာ့္ကုိ သူေရးၿပီးသား စာမူတခ်ဳိ႕ေပးခဲ့တယ္။ အဆုံးသတ္ကုိေတာ့ အခ်ိန္မရေတာ့တဲ့အတြက္ က်ေနာ့္ကြန္ျပဴတာထဲမွာဘဲ သူ႕ဘာသာ အသံသြင္းထားခဲ့တယ္။
ဒီေနာက္ပုိင္းမွာ က်ေနာ္ကလည္း ေတာက္ေလွ်ာက္အလုပ္႐ႈပ္ေနတဲ့အတြက္ သူ႕လက္ေရးမူကုိ ကြန္ျပဴတာစာလုံးဘ၀ကုိ မေျပာင္းလဲျဖစ္ခဲ့ဘူး။ အခု တႏွစ္ခြဲေလာက္ၾကာမွ သူ႕စာမူကုိ ျပန္ထုတ္ၿပီး က်ေနာ့္ဘေလာ့ဂ္မွာ အမွတ္တရ တင္ေပးလုိက္ပါတယ္။ ကြန္ျပဴတာထဲမွာ သူသြင္းေပးတဲ့ အသံဖုိင္ကေတာ့ က်ေနာ့္ကြန္ျပဴတာထဲမွာ ျပန္ရွာလုိ႔ မေတြ႕ေတာ့တဲ့အတြက္ အဆုံးသတ္အပုိဒ္ကေလးမွာ မျပည့္မစုံျဖစ္ေနတာကုိ သည္းခံၾကပါ။)
မင္းကုိႏုိင္….
ဒီေနာက္ပုိင္းမွာ က်ေနာ္ကလည္း ေတာက္ေလွ်ာက္အလုပ္႐ႈပ္ေနတဲ့အတြက္ သူ႕လက္ေရးမူကုိ ကြန္ျပဴတာစာလုံးဘ၀ကုိ မေျပာင္းလဲျဖစ္ခဲ့ဘူး။ အခု တႏွစ္ခြဲေလာက္ၾကာမွ သူ႕စာမူကုိ ျပန္ထုတ္ၿပီး က်ေနာ့္ဘေလာ့ဂ္မွာ အမွတ္တရ တင္ေပးလုိက္ပါတယ္။ ကြန္ျပဴတာထဲမွာ သူသြင္းေပးတဲ့ အသံဖုိင္ကေတာ့ က်ေနာ့္ကြန္ျပဴတာထဲမွာ ျပန္ရွာလုိ႔ မေတြ႕ေတာ့တဲ့အတြက္ အဆုံးသတ္အပုိဒ္ကေလးမွာ မျပည့္မစုံျဖစ္ေနတာကုိ သည္းခံၾကပါ။)
မင္းကုိႏုိင္….
သူ႕ကုိ က်ေနာ္တုိ႔ ေခၚၾကတာကေတာ့ ကုိေပၚဦး။ နာမည္အျပည့္အစုံကေတာ့ ေပၚဦးထြန္း။
သူ႕ကုိ က်ေနာ္ စတင္ၿပီး သိကၽြမ္းရင္းႏွီးခဲ့တာက ေထာင္ကေန လြတ္လာတဲ့ က်ေနာ္တုိ႔ရဲေဘာ္တေယာက္ရဲ႕ ရဟန္းခံအလွဴတခုမွာပါ။ အဲဒီတုန္းက က်ေနာ္တုိ႔ ေက်ာင္းသားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေထာင္က လြတ္ကာစေပါ႔။ အထဲက လြတ္လာသူအခ်င္းခ်င္း ျပန္လည္ေတြ႕ဆုံၾက၊ အျပင္မွာ ရွိေနတဲ့ လူေဟာင္းမ်ားနဲ႔လည္း ျပန္လည္ဆုံဆည္းၾကရတဲ့ ၀မ္းေျမာက္စရာ ေပါင္းစည္းမႈေလးတခု…….မွတ္မွတ္ရရျဖစ္ရတာကေတာ့ ဖက္ဆစ္အာဏာရွင္ေတြကုိ တတုိင္းျပည္လုံးေတာ္လွန္ခဲ့ၾကတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးေန႔မွာျဖစ္ေနတယ္။
က်ေနာ္လည္း သိကၽြမ္းခင္မင္ခဲ့ရတဲ့ ခရီးေဖာ္အခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္မိတ္ဆက္လုိ႔အၿပီးမွာ ခဏထုိင္ေနမိတယ္။ ခဏအၾကာမွာ က်ေနာ္တုိ႔နဲ႔ ဘ၀တကၠသုိလ္တခုမွာ အတူေနခဲ့ဘူးတဲ့ ကုိၿပဳံးခ်ဳိ၊ ကုိေဌးႂကြယ္၊ ကုိေဇယ်(လူ႕ေဘာင္သစ္) တုိ႔ ေရာက္လာတာေတြ႕လုိက္ရတယ္။ အဲဒီ အုပ္စုထဲမွာ မင္းကုိႏုိင္ဆုိတဲ့လူ ပါတယ္ဆုိတာလည္း က်ေနာ္ၾကားလုိက္ရတယ္။ သူ႕ကုိ ၀ုိင္းၿပီးႏႈတ္ဆက္ေနၾကတာကုိလည္း ျမင္ေနရတယ္။ ခဏၾကာေတာ့ ကုိၿပဳံးခ်ဳိနဲ႔ က်ေနာ္ ႏႈတ္ဆက္ျဖစ္ၾကတယ္။ သူက ၀မ္းသာအားရနဲ႔ “လာ..လာ။ ခင္ဗ်ားကုိ က်ေနာ္ ကုိေပၚဦးနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးမယ္”လုိ႔ ေျပာၿပီး ကုိေပၚဦးဆီ ေခၚသြားတယ္။
ကုိေပၚဦးကုိ က်ေနာ့္အေၾကာင္းေျပာၿပီး မိတ္ဆက္ေပးေတာ့ က်ေနာ္က ပုံမွန္အတုိင္းဘဲ လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္လုိက္မိတယ္။ အဲဒီမွာသူက…“ဟာ…ခင္ဗ်ား အဲဒီလုိေတာ့ သူစိမ္းမဆန္ပါနဲ႕ဗ်ာ” လုိ႔ ေျပာရင္း က်ေနာ့္ကုိ အားရပါးရဖက္ၿပီး ႏႈတ္ဆက္တယ္။
က်ေနာ္လည္း အံ့ၾသသြားတယ္။ သူ႕ရဲ႕ မာန္မာနကင္းစင္မႈ၊ ႏွိမ့္ခ်မႈ၊ ႐ုိးသားျဖဴစင္မႈေတြ ေတြ႕လုိက္ရတယ္။ က်ေနာ့္ရင္ထဲမွာ အေတာ္ၾကာ ခြဲေနရတဲ့ ငယ္ေပါင္းသူငယ္ခ်င္းတေယာက္နဲ႔ ျပန္ဆုံရသလုိ ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးမႈေတြ ခံစားလုိက္ရတယ္။ သူက “က်ေနာ္ စစ္ေတြေရာက္ေတာ့ ခင္ဗ်ားတုိ႔အေၾကာင္းေတြ ၾကားရတယ္။ အဲဒီကတည္းက ခင္ဗ်ားကုိ ေလးစားမိတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔က အဲဒီသတင္းေတြၾကားရရင္ အားပုိရွိတယ္”…..
႐ုိးသားပြင့္လင္းၿပီး သူတပါးအေပၚမွာ တန္ဘုိးထားေလးစားတဲ့ စိတ္ကုိလည္း သူ႕မွာ ေတြ႕လုိက္ရတယ္။
သူနဲ႔ က်ေနာ္ တေနရာမွာ ထုိင္ၿပီး အတူစကားေျပာျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီမွာ သူက “က်ေနာ္ေတာ့ ႏုိင္ငံေရးသမား မလုပ္ခ်င္ဘူးဗ်ာ။ တုိင္းျပည္အေနအထား လမ္းေၾကာင္းတခုေပၚ မွန္မွန္ကန္ကန္ ေရာက္သြားၿပီဆုိရင္ စာေလးေရးလုိက္၊ ပန္းခ်ီဆြဲလုိက္နဲ႔ ေအးေအးေဆးေဆး ေနခ်င္တယ္။ အခုေတာ့ အေျခအေနနဲ႔ အခ်ိန္အခါက ေတာင္းဆုိေနေတာ့ မလုပ္မျဖစ္ လုပ္ၾကရဦးမယ္”..။
သူ႕ရဲ႕ ႐ုိးသားပြင့္လင္းတဲ့ စိတ္ကုိ ေလးစားမိၿပီး က်ေနာ္က “ေအးဗ်၊ က်ေနာ္လဲ ခင္ဗ်ားလုိဘဲ….။ တုိင္းျပည္နဲ႔လူထုက လုိအပ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ေရွာင္ေနလုိ႔ မျဖစ္ဘူး။ တုိင္းျပည္ေအးခ်မ္းသြားရင္ေတာ့ ကုိယ္၀ါသနာပါရာ လုပ္ၾကတာေပါ႔ဗ်ာ။ ဒါေပမယ့္က်ေနာ္တုိ႔ တုိင္းျပည္မွာ ႐ုိးသားၿပီး တုိင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိးအေပၚ ေစတနာထားတဲ့၊ ကုိယ္က်ဳိးစြန္႔တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြ အရမ္းလုိအပ္ေနတယ္ဗ်။ လူတေယာက္မွာ အေရးအႀကီးဆုံး လုိအပ္ခ်က္က ႐ုိးသားမႈဗ်။ မ႐ုိးသားရင္ ပညာေတြ ဘယ္ေလာက္ဘဲ တတ္တတ္ အလကားဘဲ” လုိ႔ က်ေနာ္ေျပာလုိက္တယ္။
သူနဲ႔အတူတြဲလုပ္ရင္းက်ေနာ္ေတြ႕ရတာက စာေပသမားေတြနဲ႔ ေတြ႕ရင္ စကားေကာင္းေနတာ၊ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မထျဖစ္ဘူး။ တခါတေလ အေရးႀကီးတဲ့ ကိစၥမရွိရင္ သူခ်န္ေနခဲ့ၿပီး စကားလက္ဆုံက်ေနတတ္တယ္။ သူ႕အိမ္ကုိ က်ေနာ္ေရာက္တဲ့အခါေတြမွာ တခါတေလ နားနားေနေန စကားေျပာၾကရင္း က်ေနာ့္ကုိ အထဲမွာ သူေရးျဖစ္ခဲ့တဲ့ ကဗ်ာနဲ႔ ၀တၳဳတုိေတြ ေပးေတာ့၊ တခ်ဳိ႕၀တၳဳတုိေတြမွာ အေတြးအေခၚပုိင္းနဲ႔ဆုိင္တာေလးေတြကုိ သြားေတြ႕တယ္။
သူ႔ေနရာကေန က်ေနာ္၀င္ၿပီး စဥ္းစားၾကည့္မိတယ္။
သူဟာ ၁၅ ႏွစ္ေက်ာ္ၾကတဲ့ ကာလရွည္ႀကီးတခုကုိ တေယာက္တည္းလုိလုိ ေနခဲ့ရတယ္။ အထဲမွာ က်ေနာ္တုိ႔ ၾကားရတာက က်န္းမာေရးေတာင္ သိပ္မေကာင္းဘူးလုိ႔ ၾကားလုိက္ရေသးတယ္။ စစ္ေတြေထာင္ေရာက္မွ နည္းနည္း ထူထူေထာင္ေထာင္ ျပန္ျဖစ္လာတယ္လုိ႔ ၾကားလုိက္ရေတာ့ ၀မ္းသာရတယ္။ သူ႕မွာက တေယာက္တည္းလုိလုိ ေနရတာမ်ားေတာ့ လူငတ္တဲ့ ျပႆနာရွိတယ္။ လူဆုိတဲ့ သတၱ၀ါမွာ အမ်ားစုက စကားေျပာေဖာ္ေလးရွိမွ ေနတတ္ၾကတာကုိးဗ်။
အထဲမွာ ေနထုိင္မေကာင္းရင္ ပုိသိသာတယ္။ တခါတေလ အားငယ္စိတ္၀င္လာတဲ့အခါမ်ဳိးမွာ အခ်င္းခ်င္း မေတြ႕ရေပမယ့္ မနက္မုိးလင္းရင္ က်ေနာ္တုိ႔က “ေမာနင္းဗ်ဳိး” ဆုိတဲ့အသံ၊ “ေမာနင္းဗ်ာ” ဆုိတဲ့အသံေတြနဲ႔ ႏႈတ္ခြန္းဆက္ၾက၊ စိတ္ဓါတ္ေတြ ခုိင္မာေအာင္ စုစည္းႏုိင္ခဲ့ၾကတယ္။ ကဗ်ာဆရာတေယာက္ကေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ေနခဲ့ရတဲ့ အင္းစိန္ေထာင္ႀကီးကုိ “မဟာကာလငရဲ”လုိ႕ ခုိင္းႏႈိင္းဖြဲ႕ဆုိခဲ့တယ္။ ပိဋကတ္လာ ငရဲႀကီးရွစ္ထပ္ထဲက တခုေပါ႔ဗ်ာ။
သူ႕အျဖစ္က ငရဲထဲကုိ ေရာက္ေနရတာခ်င္းအတူတူ သူက နည္းနည္း ပုိၿပီးပူတဲ့ ေနရာမွာ ေရာက္သြားတာလုိ႔ ဆုိရမွာေပါ႔။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူ႕မွာ စာေပ၀ါသနာေလးရွိခဲ့တာရယ္၊ အေဖက ပန္းခ်ီဆရာႀကီးဆုိေတာ့ ပန္းခ်ီနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အႏုပညာစိတ္ကူးေလးေတြရယ္၊ ကဗ်ာစိတ္ကူးေလးေတြရယ္ကုိ အေဖာ္လုပ္ၿပီး အတူေနထုိင္ႏုိင္ဘုိ႔ ႀကဳိးစားခဲ့ရမယ္လုိ႔ က်ေနာ္ျမင္မိတယ္။ ေတာ္႐ုံတန္႐ုံ စိတ္ဓါတ္နဲ႔ ဒီေလာက္ရွည္လ်ားတဲ့ ကာလႀကီးကုိ ဒီလုိ ငရဲမ်ဳိးမွာ ေနထုိင္ျဖတ္သန္းဘုိ႔ သိပ္မလြယ္ဘူးလုိ႔ က်ေနာ္ျမင္မိတယ္။
အထဲမွာ အခ်ိန္က ကုိယ့္ကုိ ၀ါးၿမဳိသြားတာ မခံရေအာင္ က်ေနာ္တုိ႔ အခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ သင္ယူဖလွယ္ၾက၊ အျပင္အေျခအေနေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အျမင္ေတြဖလွယ္ၿပီး စိတ္ဓါတ္ေတြ ခုိင္မာေအာင္ တည္ေဆာက္ၾကရတယ္။ စစ္ေတြေထာင္ကုိ ေရာက္ၿပီးတဲ့ေနာက္ပုိင္း အိမ္နဲ႔ေတြ႕ခြင့္ရလုိ႔ သူက “ထမင္းငတ္တာထက္ သတင္းငတ္တာက ပုိဆုိးတယ္” လုိ႔ ေျပာတဲ့အေၾကာင္းၾကားရေတာ့၊ သူ႕မိသားစုနဲ႔ ေတြ႕ခြင့္ရၿပီး သူ႕အသံကုိ ၾကားရလုိ႔ ၀မ္းသာရတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ေတြ မလြတ္ေျမာက္ၾကေသးေပမယ့္၊ လြတ္လပ္မႈ၊ တရားမွ်တမႈကုိ တည္ေဆာက္ၾကမယ့္ စိတ္ဓါတ္ေတြ ေရာယွက္ၿပီး အခုိင္အမာ စုစည္းမိသလုိ ခံစားရတယ္။
အထဲမွာ စကားေတြ စုဖြဲ႕ေျပာၾကတဲ့အခါ “မင္းကုိႏုိင္” ဆုိတဲ့ နာမည္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အတည္လုိလုိ ေနာက္သလုိလုိ ေျပာၾကတာေတြ ၾကားခဲ့ရေသးတယ္။ မင္းကုိႏုိင္ဆုိတဲ့သူဟာ အစက မရွိဘူး။ ေၾကျငာခ်က္ (statement) ထုတ္တဲ့အခါမွာ သုံးဘုိ႔ နာမည္ေပးခဲ့တာ၊ ေနာက္ပုိင္းမွ ေပၚဦးထြန္းဆုိတဲ့ ေက်ာင္းသားတေယာက္ကုိ “မင္းကုိႏုိင္” နာမည္ေပးၿပီး ေခါင္းေဆာင္လုပ္ဘုိ႔ ေ်ကာင္းသားေတြက ဆုံးျဖတ္ခဲ့တာလုိ႔ ၾကားခဲ့ရတယ္။
အျပင္မွာ သူနဲ႔ဆုံမွ သူဟာ မြန္ေသြးေႏွာေနတာရယ္၊ မင္းဆုိတာ ေမာင္၊ ႏုိင္ ဆုိတာ ဦး…. မင္းကုိႏုိင္ဆုိေတာ့ ေမာင္ကုိဦးလုိ႔ သိရတယ္။ သူ႕နာမည္အရင္းကေတာ့ ေပၚဦးထြန္း… သူ႕ကုိ က်ေနာ္တုိ႔ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္အမ်ားစုကေတာ့ ေပၚဦး(သုိ႔မဟုတ္) ကုိေပၚဦးလုိ႔ ေခၚၾကတယ္။ မြန္ေသြးေႏွာေပမယ့္ မြန္စကားမေျပာတတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ရခုိင္(စစ္ေတြတကၠသုိလ္) မွာ ေနလုိက္ရေတာ့ ရခုိင္လူမ်ဳိးေတြနဲ႔ေတြ႕ရင္ေတာ့ ရခုိင္လုိ အတည္ေပါက္ေျပာေတာ့တာဘဲ။ ရခုိင္လုိ႔ေတာင္ ထင္သြားႏုိင္တယ္။
ေရးသူ....စုိးထြန္း
(ဒါကေတာ့ က်ေနာ့္မိတ္ေဆြ ေရးေပးခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကုိမင္းကုိႏုိင္အေၾကာင္းပါ။ နိဂုံးခ်ဳပ္အသံဖုိင္ ေပ်ာက္ဆုံးေနတဲ့အတြက္ ဤမွ်နဲ႔ ေက်နပ္ၾကပါ။ ေနာက္မွ အေျခအေနေတြေပးမွ သူ႕ကုိ နိဂုံးအပုိင္းကုိ ဆက္လက္ေရးသားဘုိ႔ တုိက္တြန္းပါဦးမယ္။)
.jpg)
8 comments:
း)
စေတြ့ဘူးခဲ့တဲ့မိန္းထဲမွာသူ့မိန့္္ခြန္းနားေထာင္ျကက္သီးဖ်န္းဖ်န္းထခဲ့တယ္.ျမန္မာျပည္အနာဂတ္အတြက္ပံုအပ္လို့ရတဲ့ေစတနာေတြဗလပြနဲ့သူပါ.ပင္နီတို္က္ပံုနဲ့အလြန္ပနံရတဲ့မ်ိဴးခ်စ္စိတ္ဓါတ္ေတြနဲ့ႏွလုံးသားတခုကအဖိုးမျဖတ္နုိင္ဘူး.ကိုေပါနဲ့ကိုစိုးထြန္းကိုေက်းဇူးပါပ.ဲ
ကိုမင္းကိုနိုင္ကို္စာေလးေရးလိုက္ပန္းခ်ီေလးဆြဲလိုက္ျငိမ္းခ်မ္းတဲ့ဘ၀အျမန္ရေစခ်င္ပါတယ္
ကိုမင္းကိုနိုင္က်န္းမာပါေစ.အျမန္လြတ္ေျမာက္ပါေစ.
ေက်းဇူးပဲ ကိုေပါေရ-
မွ်ေ၀ေပးတာ ေက်းဇူးပဲ ကိုေပါေရ
ကိုေပါဆြဲတဲ့ ကိုမင္းကိုႏိုင္ပံုတူေလးကလည္း ေျပာင္ေျမာက္ပါေပတယ္။ သေဘာက်တယ္။
လမ္းျပေျမပံု (၇)ရပ္.......
လမ္းေပ်ာက္ လူငယ္တျပံဳတသိုက္.......။
ေပတရာေပၚမွာ စီးတဲ႔ေသြးေတြ.....
မေျခာက္ေသးဘူး........။
ကမၻာမွာ ျမန္မာေဟ႔လို႔
ျပန္ျပီး ေခါင္းေမာ႔ႏိုင္ေစႀကမယ္......။
စစ္ကြ်န္ဘဝမွ လြတ္ေျမာက္ဖို႔အတြက္
အဆင္သင္႔ ျပင္ဆင္ထားႀကပါ......။
လြတ္ေျမာက္ပါေစလို႕ ဆုေတာင္းရုံကလြဲၿပီး
အစ္ကိုတို႕ ႀကိဳးစားခဲ့သေလာက္ နိဳင္ငံေတာ္အတြက္ ညီ ဘာမွမလုပ္ခဲ့ေသးလို႕၊ ဘာမွမလုပ္ေသးလို႕၊ ဘာမွမလုပ္နိဳင္ခဲ့ေသးလို႕--------------ညီရွက္မိတယ္ အစ္ကို။
ညီလည္း ရဲပါတယ္ အစ္ကို။ ဆြဲသာထုတ္လိုက္ပါ။
မင္းကုိႏုိင္ အေၾကာင္းေလး တင္ေပးလုိ ့ေက်းဇူးပဲဗ်ာ။
ေက်းဇူအထူးပါဗ်ာ
Post a Comment