“မဟူရာေနာက္ခံ၀ယ္…….(၁)”

Share |

There is not enough darkness in all the world to put out the light of even one small candle.

--Robert Alden.

ၿပီးခဲ့တဲ့ သီတင္းပတ္ေတြတုန္းက အလုပ္ပိတ္ရက္ေတြမွာ လမ္းျပၾကယ္စာၾကည့္တုိက္ကုိ ေရာက္သြားတုိင္း မသိစိတ္က ေစစားတဲ့အေလ်ာက္ က်ေနာ္မ်က္လုံးမ်ားက တစုံတေယာက္ကုိ အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ လုိက္ရွာေနမိခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ရွာေနသူကုိ ေတြ႕ရမွာမဟုတ္ဘူးဆုိတာကုိ သိစိတ္၀င္သြားတဲ့အခ်ိန္တုိင္းမွာ နင့္ကနဲ လြမ္းေမာစိတ္နဲ႔ ရင္ထဲမွာ ဟာၿပီး က်န္ရစ္ခဲ့တယ္။

ဟုတ္ပါရဲ႕။ လမ္းျပၾကယ္ကုိေရာက္တုိင္း “ေနေန”တေယာက္ကုိ က်ေနာ့္မသိစိတ္က လုိက္ရွာေနမိတာပါလား။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ ႏွစ္လုံးလုံး လမ္းျပၾကယ္ကုိ ေရာက္တုိင္း အဲသည္က စာအုပ္ငွားတဲ့ ေကာင္တာမွာ၊ ဒါမွမဟုတ္ လမ္းျပၾကယ္ေရွ႕မွာ ေနေန႔ ကုိ အၿမဲလုိလုိ ေတြ႕ရေလ့ရွိတာကုိး။ ေနေနနဲ႔အတူ သူမရဲ႕အေမ “အန္တီ”ကိုလည္း အၿမဲလုိလုိ ေတြ႕ရတယ္ေလ။ သူမရဲ႕ ရယ္သံ၊ စကားေျပာသံေတြနဲ႔ အၿမဲလုိလုိ အသက္၀င္လႈပ္ရွားေနခဲ့တဲ့ စာၾကည့္တုိက္ကေလး။ အခုေတာ့…

…….ဒီအခ်ိန္ဆုိရင္ ေနေနဟာ က်ေနာ္တုိ႔နဲ႔ မုိင္ေပါင္းေထာင္ခ်ီေ၀းတဲ့ ကမၻာတဖက္ျခမ္းမွာ။ လမ္းျပၾကယ္နဲ႔အတူ စကၤာပူမွာ ေနာက္ခ်န္ထားရစ္ခဲ့ရတဲ့ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြကုိ လြမ္းဆြတ္ သတိရေနေပလိမ့္မယ္။

---

လြန္ခဲ့တဲ့ သုံးႏွစ္ေလာက္က သူမကုိ က်ေနာ္တုိ႔ စသိေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔က အုိးေ၀(စကၤာပူ)ဆုိၿပီး စကၤာပူမွာ ႏုိင္ငံေရးအသိစိတ္ျမႇင့္တင္ေရးလႈပ္ရွားမႈေတြ၊ လႈံ႕ေဆာ္မႈေတြ၊ ျပည္တြင္းအင္အားစုေထာက္ကူေရးေတြကုိ အားသြန္ခြန္စုိက္ စတင္လုပ္ေဆာင္စဥ္ကာလ။ သူမက တျခားမိန္းကေလးသူငယ္ခ်င္းတေယာက္နဲ႔အတူ ဘားမားအက္ရွင္(စကၤာပူ)ဆုိၿပီး အဖြဲ႕ငယ္ေလးတခုဖြဲ႕ၿပီး ျမန္မာ့အေရးကုိ တက္တက္ႂကြႂကြ လႈပ္ရွားေနခ်ိန္ေပါ႔။

ေဟာ…က်ေနာ္တုိ႔ေတြ အခ်င္းခ်င္းေတြ႕ၿပီး သိပ္မၾကာပါဘူး….ဘယ္လႈပ္ရွားမႈမွာမဆုိ အတူတူဘဲ စုစုစည္းစည္းနဲ႔ လႈပ္ရွားျဖစ္ၾကေတာ့တယ္။

အထိမ္းအမွတ္ပြဲေတြအတြက္ ပုိစတာထုတ္တာေတြ၊ ေစ်းႏႈန္းေမးျမန္းစုံစမ္းတာေတြ၊ အခန္းငွားတာေတြ၊ လက္ကမ္းစာေစာင္ထုတ္တာေတြမွာ ဘားမားအက္ရွင္(စကၤာပူ)က အင္မတန္ အားကုိးရတယ္။ လက္သြက္ေျခသြက္ရွိတယ္။ အေသးစိတ္ကအစ အကြက္ေစ့ၿပီး အပင္ပန္းလည္း ခံႏုိင္တယ္။ အစစ သူတုိ႔ခ်ည္း ဒုိင္ခံလုပ္လြန္းလုိ႔ သူတုိ႔ပင္ပန္းတာကုိ ျမင္ရေတာ့ က်ေနာ္က သူတုိ႔ကုိေျပာရတယ္။ ဘားမားအက္ရွင္ဆုိတဲ့ အမည္ေၾကာင့္ ပညတ္သြားရာ ဓါတ္သက္ပါၿပီး မနားတမ္းလုပ္ေနရတယ္ဆုိတဲ့အေၾကာင္းကုိေလ။

ေနာက္မၾကာခင္မွာဘဲ ေစတနာရွင္ ျမန္မာလူႀကီးအခ်ိဳ႕ရဲ႕ သဒၵါတရားနဲ႔ လူငယ္ေတြရဲ႕ တက္ႂကြမႈ၊ ထက္သန္မႈေတြ ေပါင္းစပ္လုိက္တဲ့အခါ စကၤာပူမွာ ပထမဦးဆုံးအႀကိမ္အျဖစ္ ျမန္မာေတြအခ်င္းခ်င္းအၾကား ဗဟုသုတေတြ၊ နားလည္မႈေတြ၊ ထက္သန္မႈေတြ၊ အျပန္အလွန္ စီးကူးပ်ံ႕ႏွံ႕ကာ အယူအဆေတြ၊ အိပ္မက္ေတြကုိ ေပါင္းကူးေပးႏုိင္မယ့္ “လမ္းျပၾကယ္” ဆုိတဲ့ ျမန္မာစာၾကည့္တုိက္ကေလးတခု ေပၚေပါက္လာခဲ့တယ္။

ေနေနအပါအ၀င္ လမ္းျပၾကယ္အဖြဲ႕၀င္ လူငယ္ေတြရဲ႕ ဖန္တီးတတ္တဲ့ စိတ္ကူးစိတ္သန္းေလးေတြေအာက္မွာ လမ္းျပၾကယ္စာၾကည့္တုိက္ဟာ ျမန္မာစာေပ၊ ျမန္မာ့လူမႈအဖြဲ႕အစည္းနဲ႔ ျမန္မာ့အေရးကိစၥတုိင္းအတြက္ အဖုိးမျဖတ္ႏုိင္တဲ့ ဘူမိနက္သန္ေလးတခုအျဖစ္ ႐ုပ္လုံးေပၚလာခဲ့တယ္။

ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးအတြင္းမွာ၊ နာဂစ္မုန္တုိင္းအတြင္းမွာ လမ္းျပၾကယ္စာၾကည့္တုိက္ဟာ စကၤာပူေရာက္ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြရဲ႕ အေရးႀကီးလုိ႔ ေသြးနီးစရာ အခ်က္အခ်ာ ေနရာတခုအျဖစ္ သမုိင္းတာ၀န္ေက်ပြန္ခဲ့တယ္။

အဲသည္အခ်ိန္ေတြတုန္းက တႏွစ္ေလာက္သာ သက္တမ္းႏုႏုေလးဘဲ ရွိေသးတဲ့ လမ္းျပၾကယ္စာၾကည့္တုိက္အေနနဲ႔ ဒီေလာက္ ႀကီးမားရင့္က်က္တဲ့ တာ၀န္ေတြကုိ ထမ္းေဆာင္ႏုိင္ခဲ့တာဟာ ေနေနတုိ႔လုိ ႏုိင္ငံေရးအသိစိတ္ရွိတဲ့၊ သမုိင္းေပးတာ၀န္ကုိ ၀ံ့၀ံ့စားစား ထမ္းေဆာင္ရဲတဲ့၊ တာ၀န္သိတဲ့ လူငယ္ေတြေၾကာင့္ပါ။

ဒီလုိပါဘဲ။ ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးအတြင္းျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ျမန္မာသံ႐ုံးေရွ႕က မီးထြန္းဆုေတာင္းပြဲ၊ အာဆီယံထိပ္သီးညီလာခံအတြင္း ေအာခ်ာ့ဒ္လမ္းမက ဆႏၵျပပြဲ၊ ၿပီးခဲ့တဲ့ ေမလက ျမန္မာသံ႐ုံးေရွ႕ျပဳလုပ္တဲ့ ကန္႔ကြက္မဲေပးပြဲ စတဲ့လႈပ္ရွားမႈေတြမွာလည္း ေနေန တုိ႔ မိန္းကေလးဆုိၿပီး ေနာက္ခ်န္မေနခဲ့ပါဘူး။

လက္တြဲလုပ္ခဲ့သမွ်ပြဲေတြအနက္ အမွတ္တရ အရွိဆုံးကေတာ့ “သီးေလးသီးေဆးေရာင္စုံအၿငိမ့္”ကုိ ျပည္ပမွာ ပထမဦးဆုံးအႀကိမ္ ပြဲထုတ္တဲ့ စကၤာပူက ရံပုံေငြပြဲပါဘဲ။ အဲသည္ပြဲက ရလာတဲ့ အျမတ္အစြန္းေတြအနက္က ၆၀ ရာခုိင္ႏႈန္းကုိ အၿငိမ့္အဖြဲ႕သားမ်ားအတြက္ ထုိက္ထုိက္တန္တန္ ခ်ီးျမႇင့္ႏုိင္ခဲ့သလုိ က်န္ ၄၀ ရာခုိင္ႏႈန္းကုိလည္း ျမန္မာျပည္တြင္းက ဒီမုိကေရစီအင္အားစုေတြအတြက္၊ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြအတြက္ အက်ဳိးရွိရွိ ေပးပုိ႔ႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။

အဲသည္ပြဲ ျဖစ္ေျမာက္ဘုိ႔အတြက္ ေနေန တုိ႔ အပင္ပန္းခံႏုိင္ပုံကုိ က်ေနာ္တုိ႔မွာ လက္ဖ်ားခါယူရၿပီး တခ်ဳိ႕ေနရာေတြမွာ “ေတာ္ၿပီ၊ မလုပ္နဲ႔ေတာ့” လုိ႔ေတာင္ တားယူရပါတယ္။ စဥ္းစားၾကည့္ေလ…. ခန္းမငွားရမ္းတာ၊ လက္မွတ္ေတြ ႐ုိက္ႏွိပ္ရာမွာ၊ လက္မွတ္ေတြ ေရာင္းခ်ရာမွာ၊ ထုိင္ခုံေနရာခ်ထားတဲ့ေနရာမွာ တာ၀န္ယူမႈေတြကအစ၊ ေနာက္ခံစာလုံးတာ၀န္ေတြအျပင္ သီးေလးသီးအဖြဲ႕သားေတြကုိ သူ႕အိမ္မွာ တင္ထားၿပီး စားေရးေသာက္ေရးအတြက္ ခ်က္ျပဳတ္တဲ့တာ၀န္ကုိပါ ယူရတာကုိး။ ပြဲလည္းၿပီးေရာ ေနေန တုိ႔ ဖလက္ျပသြားေတာ့တာပါဘဲ။ ပြဲကအၿပီးေနာက္တေန႔မွာ သီးေလးသီးအဖြဲ႕သားေတြ စားဘုိ႔ ဘဲကင္ေတြ ၀ယ္ၿပီး သူမအိမ္ကုိ သြားပုိ႔ေတာ့ ေနေနတုိ႔ အိပ္ေနလုိက္တာ၊ က်ေနာ္တုိ႔ လင္မယား လာလည္သြားတာကုိေတာင္ မသိလုိက္ေတာ့ဘူး။

---

ေနေန နဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ က်ေနာ္တုိ႔မွာ မေမ့ႏုိင္စရာ အမွတ္တရေတြက အမ်ားႀကီးပါ။ သူက ကေလးဆန္တယ္။ တခါတေလ ကေလးလုိဘဲ မ်က္ရည္ေတြ ပုိးပုိးေပါက္ေပါက္ က်ၿပီး ႐ုတ္တရက္ႀကီး ငုိခ်ရင္ ငုိခ်လုိက္တာမ်ဳိး။ စိတ္ကလည္း ေကာက္တတ္ေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခဏဘဲ။ ၾကာၾကာ စိတ္မဆုိးတတ္ဘူး။ ခဏေနရင္ သူ႕အသံ စာစာ စာစာ နဲ႔ ျပန္ၾကားရၿပီ။

အဲသည္လုိ ကေလးဆန္တဲ့ က်ေနာ့္ ညီမေလးအရြယ္ေလာက္သာရွိတဲ့မိန္းကေလးဟာ မုိးထဲေရထဲ လုိအပ္လာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ သူမရဲ႕စိတ္ဓါတ္ဟာ သံမဏိလုိခုိင္မာတာကုိ ေလးစားစဖြယ္ေတြ႕ရပါတယ္။

ဒီလုိပါ၊ စကၤာပူအစုိးရဟာ လမ္းျပၾကယ္စာၾကည့္တုိက္ရဲ႕ လုပ္ငန္းေတြ၊ အတြင္းေရးေတြကုိ အေသးစိတ္ သိခ်င္ပါတယ္။ အဲသည္အတြက္ ေနေနရဲ႕ ပီအာရ္ ရီအင္ထရီပါမစ္ သက္တမ္းတုိးတဲ့အခါမွာ ခ်က္ခ်င္းတုိးမေပးဘဲ အခ်ိန္ဆြဲၿပီး ေနေနကုိ အင္တာဗ်ဴးသီးသန္႔ေခၚပါတယ္။ အင္တာဗ်ဴးမွာ ေမးျမန္းတာက ရီအင္ထရီပါမစ္သက္တမ္းတုိးျခင္းနဲ႔ ဘယ္လုိမွ မဆက္စပ္တဲ့ လမ္းျပၾကယ္အေၾကာင္းကို အေသးစိတ္ေမးျမန္းပါတယ္။ သူတုိ႔ေမးတုိင္း ေနေနက မေျဖေတာ့ သူတုိ႔ အၾကပ္ေတြ႕ပါတယ္။ သူတုိ႔သိလုိတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြကုိမေပးရင္ ေနေနရဲ႕ ရီအင္ထရီသက္တမ္းတုိးမေပးဘူးဆုိတဲ့အေၾကာင္း၊ သူမအေနနဲ႔ သူတုိ႔ရဲ႕ သတင္းေပးလုပ္ရင္ သူမရဲ႕ စြမ္းေဆာင္ႏုိင္မႈအေပၚမွာ ၾကည့္ၿပီး သက္ညႇာစြာ ဆုံးျဖတ္မယ္ဆုိတဲ့အေၾကာင္းေျပာျပကာ ဆက္သြယ္ရန္ ဖုန္းနံပါတ္တခုေပးလုိက္ပါတယ္။ စကၤာပူအာဏာပုိင္ေတြရဲ႕ လုပ္ပုံကုိင္ပုံကုိ သုံးသပ္ရတာ မိန္းကေလးတေယာက္ကုိ သည္လုိ အခက္အခဲေတြနဲ႔ အၾကပ္ကုိင္ၿခိမ္းေျခာက္လုိက္ရင္ အလြယ္တကူ သူတုိ႔ခုိင္းတဲ့အတုိင္း လုပ္လာလိမ့္မယ္လုိ႔ ေလွ်ာ့တြက္ထားပုံရပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ေနေန ဟာ သူ႕ရဲ႕ သက္ေတာင့္သက္သာရွိမႈအတြက္၊ ဘ၀လုံၿခဳံမႈအတြက္ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြအေပၚမွာ သစၥာေဖာက္တဲ့ လူစားမ်ဳိးမဟုတ္ဘူးဆုိတာ၊ သူမရဲ႕ သိကၡာနဲ႔ သစၥာေစာင့္သိမႈကုိ ေရာင္းစားတတ္တဲ့ မိန္းကေလးမ်ဳိးမဟုတ္ဘူးဆုိတာကုိ စကၤာပူက အာဏာပုိင္ေတြ သိထားခဲ့ဟန္ မတူပါဘူး။

သူမရဲ႕ ရီအင္ထရီသက္တမ္းကို တုိးမေပးတဲ့အတြက္ ၾသစေတးလ်မွာ ေက်ာင္းပေရာ့ဂ်က္သြားလုပ္ရမယ့္ အခြင့္အေရးတခုလုံးကုိ စြန္႔လႊတ္လုိက္ရတယ္။ စကၤာပူအာဏာပုိင္ေတြရဲ႕ မတရားလုပ္ရပ္မႈေၾကာင့္ သူမအေနနဲ႔ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ တက္လာတဲ့ ဒီဂရီ တခုကုိ ၿပီးကာနီးမွ လက္လႊတ္လုိက္ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနေန တုိ႔ ဒူးမေထာက္ခဲ့ဘူး။ ယုံၾကည္မႈကုိ ဆုပ္ကုိင္ထားႏုိင္ဘုိ႔ ေနေန႔ဘက္က ေပးဆပ္လုိက္ရတာေတြ အမ်ားႀကီးပါ။

တခ်ဳိ႕ေတြေတာင္မွ ေယာကၤ်ားရင့္မႀကီးေတြတန္မယ့္ စကၤာပူအစုိးရက ပီအာရ္ ခ်ေပးမယ္၊ စီတီဇင္ျဖစ္ဘုိ႔အခြင့္အေရးေပးမယ္ဆုိတဲ့ မက္လုံးေတြအတြက္ တမ်ဳိးသားလုံးအေရးကုိ ေစ်းေပါေပါနဲ႔ လဲလွယ္ေရာင္းစားခဲ့တဲ့လူေတြလည္း ရွိခဲ့ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕လည္း ရီအင္ထရီပါမစ္သက္တမ္းကေလး တႏွစ္ေလာက္တုိးဘုိ႔အတြက္ စကၤာပူအစုိးရဆီမွာ အေျပးဒူးေထာက္ကာ ေျခသလုံးကုိ ဖက္လုိက္တဲ့လူေတြလည္း ရွိပါတယ္။

အဲသည္လုိ လူစားမ်ဳိးေတြထဲမွာ ေနေန မပါ၀င္ခဲ့ဘူး။ တကယ့္ ေရထဲမုိးထဲက်မွ ဘယ္သူဟာ သတၱိရွိသလဲ၊ ဘယ္သူဟာ သတၱိေၾကာင္သလဲ၊ ဘယ္သူဟာ သစၥာရွိသူလဲ၊ ဘယ္သူဟာ သစၥာေဖာက္လဲဆုိတာ အလြယ္တကူ ခြဲျခားလုိ႔ ရႏုိင္တာကလား။

---

ေနေနေရ…. တုိ႔တေတြ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ သိကၽြမ္းခဲ့ရတဲ့ကာလဟာ အလြန္ဆုံးရွိလွရင္ သုံးႏွစ္ေပါ႔။ ဒါေပမယ့္ ယုံၾကည္ရာ စိတ္ထားခ်င္း ဖလွယ္ခဲ့ၾကတဲ့ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြမုိ႔ တသက္တာလုံး သိကၽြမ္းခဲ့ရတဲ့သူေတြထက္ေတာင္ တုိ႔တေတြ ပုိနီးခဲ့ၾကပါတယ္။ တုိ႔တေတြ ပုိရင္းခဲ့ၾကပါတယ္။

မုိင္ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာဆုိတဲ့ ခရီးတာအကြာအေ၀းက တုိ႔တေတြရဲ႕ စိတ္ႏွလုံးသားအခ်င္းခ်င္း ေသြးစည္းေနမႈ၊ ေသြးနီးေနမႈကုိ မတားဆီးႏုိင္ပါဘူး။ တုိ႔ေတြဟာ တူညီတဲ့ ယုံၾကည္ခ်က္တခုနဲ႔ လမ္းေၾကာင္းတခုတည္းေပၚမွာ ေလွ်ာက္ေနၾကသူေတြေပါ႔၊ တုိက္ပြဲ၀င္ေဖာ္ ရဲမက္ေတြေပါ႔။

ကမၻာရဲ႕ ဘယ္ေထာင့္ ဘယ္ေနရာကုိဘဲေရာက္ေရာက္ တုိ႔တေတြ ယုံၾကည္ခ်က္ကုိ ခုိင္ခုိင္ၿမဲၿမဲ စြဲကုိင္လုိ႔ လြတ္လပ္ျခင္းဆုိတဲ့ တုိ႔ရဲ႕ ဘုံအိပ္မက္ကုိ အေကာင္အထည္ေဖာ္သြားၾကမယ္။

စနစ္တခုကို ေျပာင္းလဲဘုိ႔ ႀကဳိးစားရာမွာ ပါ၀င္တဲ့သူေတြအဘုိ႔ ေပးဆပ္စြန္႔လႊတ္ရမႈေတြ အသီးသီးရွိၾကတာ အေသအခ်ာပါဘဲ။ ကုိယ့္ယုံၾကည္ခ်က္အတြက္ ဘာမဆုိ ေပးဆပ္စြန္႔လႊတ္ဘုိ႔ အသင့္ရွိတဲ့လူေတြ တစထက္တစ မ်ားျပားတဲ့အခ်ိန္ဟာ အဲသည္စနစ္ကုိ တုိ႔တေတြ ေအာင္ျမင္စြာ ထူေထာင္ႏုိင္တဲ့အခ်ိန္ေပါ႔။

မဟူရာည ေနာက္ခံမွာ ၿပဳိးျပက္လက္ေနတဲ့ ေငြၾကယ္ပြင့္ေလးမ်ားရဲ႕ လင္းလက္မႈကုိ ဘယ္လုိအေမွာင္ထုမ်ဳိးကမွ ခ်ဳိးဖ်က္လုိ႔ မရႏုိင္သလုိ တကမၻာလုံးကုိ လႊမ္းမုိးရစ္ၿခဳံထားတဲ့ အေမွာင္ထုႀကီးေတာင္မွ ေသးငယ္တဲ့ ဖေယာင္းတုိင္ေလးရဲ႕ အလင္းေရာင္ကုိ လုံး၀ေပ်ာက္ျပယ္သြားေအာင္ မတတ္စြမ္းႏုိင္ပါဘူး။

ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေၾကာက္ရြံ႕စုိးထိတ္ျခင္းဆုိတဲ့ ပိန္းပိတ္တဲ့ အေမွာင္ထုႀကီး ဘယ္လုိပင္ႀကီးစုိးေနပါေစ ရင္ထဲက ႏွလုံးအိမ္မွာ လြတ္လပ္ျခင္း ဆုိတဲ့ ဖန္မီးအိမ္ကုိ အခုလုိဘဲ ထိန္ေနေအာင္ အစဥ္အၿမဲဆက္လက္ထြန္းညႇိထားႏုိင္ဘုိ႔ ဆႏၵျပဳရင္း………………