အခုတေလာ နဗန ရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္ကုိဘဲ အခ်ိန္ရွိသေရြ႕ သြားဖတ္ေနမိေတာ့တယ္။ ပုဂၢဳိလ္က စာေရးေကာင္းၿပီး ဘ၀ကလည္း စုံသလားမေမးနဲ႔။ ဆရာေသာ္တာေဆြနဲ႔ နင္လားငါလားဘဲ။
နဗန ဆုိတာ က်ေနာ္နဲ႔ ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသုိလ္မွာ စတုတၳႏွစ္ကေန ေနာက္ဆုံးႏွစ္အထိ တတန္းထဲ အတူတက္ခဲ့ရတဲ့ မႏၱေလးစက္မႈတကၠသုိ္လ္ေက်ာင္းသားတေယာက္။ ေနာက္ဆုံးႏွစ္ေရာက္ေတာ့ အီလက္ထေရာနစ္ အင္ဂ်င္နီယာ ေဘာလုံးအသင္းရဲ႕ ကက္ပတိန္ေပါ႔။ ေက်ာင္းတုန္းကေတာ့ က်ေနာ္က နဗန နဲ႔ သိပ္မခင္ဘူး။ ဟန္သက္ေအာင္၊ မုံရြာသား မုိးဟိန္းစတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ေတြနဲ႔ ပုိရင္းႏွီးတယ္။
မႏၱေလးစက္မႈတကၠသုိလ္က ေျပာင္းလာၾကတဲ့အထဲမွာ နဗနတုိ႔ မုိးဟိန္းတုိ႔လုိ ေဘာလုံးကန္ေကာင္းတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ေတြ အမ်ားႀကီးပါလာတဲ့အတြက္ (အငယ္တန္းက တ႐ုတ္တုိ႔လုိ ၀ုိင္အုိင္တီေက်ာင္းသားေတြ ေကာင္းတာလည္း ပါတယ္။)က်ေနာ္တုိ႔ေနာက္ဆုံး ႏွစ္လည္းေရာက္ေရာ စက္မႈတကၠသုိလ္ ေမဂ်ာေပါင္းစုံေဘာလုံးပြဲမွာ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဒုိင္းႀကီးကုိ က်ေနာ္တုိ႔ အီလက္ထေရာနစ္က ပထမဦးဆုံးအႀကိမ္ ဆြတ္ခူးႏုိင္ခဲ့တယ္။ ခါတုိင္းဆုိရင္ေတာ့ ေယာက္်ားအင္အားေတာင့္တဲ့ စက္မႈတုိ႔၊ ၿမဳိ႕ျပတုိ႔ကဘဲ ဗုိလ္စြဲေလ့ရွိတယ္။ အီလက္ထေရာနစ္မွာရွိတဲ့ ေယာက္်ားေလးအေတာ္မ်ားမ်ားကလည္း စာဂ်ပုိးလုိလုိ ဘာလုိလိုက မ်ားတာကုိး။
မွတ္မွတ္ရရ အဲသည္ ဗုိလ္စြဲတဲ့ႏွစ္က ဗုိလ္လုပြဲကုိ သထုံကြင္းမွာ သြားကန္ရတယ္။ ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသုိလ္၀င္းထဲမွာ ေဘာလုံးကြင္းရွိပါလ်က္နဲ႔ ဘာေၾကာင့္ ေ၀းေ၀းလံလံ သထုံကြင္းမွာ ဗုိလ္လုပြဲသြားလုပ္ရသလဲလုိ႔ ေမးစရာရွိတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ေက်ာင္းက ေဘာလုံးပြဲေတြမွာ အၿမဲရန္ျဖစ္ေလ့ရွိၾကတယ္။ ရန္ျဖစ္ၿပီဆုိရင္ ကြင္းအျပင္ကေကာင္ေတြ ကြင္းထဲ၀င္ေျပးလာၿပီး ထုိးဟယ္ႀကိတ္ဟယ္နဲ႔ ေဘာလုံးပြဲကုိ ခဏခဏ နားရတယ္။ အဲသည္ထုိးၾကႀကိတ္ၾကတဲ့ေကာင္ေတြကလည္း တျခားေကာင္ေတြမဟုတ္ဘူး။ အေဆာင္မွာေတာ့ အခ်င္းခ်င္းလည္ပင္းဖက္ေနၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းအရင္းေခါက္ေခါက္ႀကီးေတြဘဲ။ အဲသည္ရန္ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေသာ ဘာေသာ နားမလည္ဘူး။ ေမဂ်ာမတူရင္ တြယ္ထည့္လုိက္တာဘဲ။ ဒါေပမယ့္ ေဘာပြဲၿပီးသြားတာနဲ႔ လည္ပင္းျပန္ဖက္ၾကေရာ။ သူ႔ဟာနဲ႔သူေတာ့ ဟုတ္ေနၾကတာဘဲ။
အဲသည္ ရန္ျဖစ္ၾကတဲ့ ေဘာလုံးပြဲေတြထဲမွာ က်ေနာ္တုိ႔ ပဥၥမႏွစ္ ဗုိလ္လုပြဲမွာ ျဖစ္တဲ့ ရန္ပြဲက အႀကီးက်ယ္ဆုံးဘဲ။ စက္မႈအသင္းနဲ႔ ၿမဳိ႕ျပအသင္း ရဲ႕ ဗုိလ္လုပြဲေပါ႔။ အီလက္ထေရာနစ္ေက်ာင္းသားက်ေနာ္က ငုိစားရယ္စား မဆီမဆုိင္ သြားအားေပးတယ္။
ပထမပုိင္းမွာကတည္းက ခ်လုိက္၊ ၿငိလုိက္၊ ကြင္းျပင္ကေက်ာင္းသားေတြ ကြင္းထဲ၀င္ေျပးလုိက္နဲ႔ ျဖစ္ေနလုိက္တဲ့ ရန္ပြဲ။ တခ်ီမွာ ေတာ္ေတာ့္ကုိ အႀကီးအက်ယ္ျဖစ္လုိ႔ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ ဦးၾကင္စုိး၊ ဒု-ပါခ်ဳပ္ ဦးညီလွငယ္နဲ႔ ဆရာေတြ လာေျဖရွင္းရတယ္။ တခ်ဳိ႕ဆရာေတြကလည္း ရန္ျဖစ္ၾကလြန္းလုိ႔ ပြဲရပ္ေစခ်င္ၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ဦးၾကင္စုိးကေျပာတယ္။ သူ႕လက္ထက္မွာ ရန္ျဖစ္လုိ႔ ပြဲရပ္ရတယ္ဆုိတာ မျဖစ္ေစရဘူး။ ၿပီးေအာင္ဆက္ကစားဆုိၿပီး သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္ ေဘာလုံးပြဲမွာ ေစာင့္ၾကပ္ရတယ္။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ဒုတိယပုိင္း အခ်ိန္သာေစ့သြားေရာ သေရျဖစ္ေနတုန္းဘဲ။ အဲဒါနဲ႔ အခ်ိန္ပုိ ဆက္ကစားရတယ္။ ၾကားထဲမွာ ရန္ကလည္း မၾကာခဏျဖစ္ေတာ့ ဆရာေတြ ထထ တားရတယ္။ အခ်ိန္ပုိ ကစားၿပီးေတာ့လည္း သေရက်ေနတုန္းဘဲ။ အဲဒါနဲ႔ ထုံးစံအတုိင္း ပင္နယ္တီ ငါးလုံးစီ ကန္ဘုိ႔လုပ္ရတယ္။ ရန္ျဖစ္ထားတဲ့အရွိန္ေတြ၊ ကုိယ့္ေမဂ်ာအႏုိင္ရခ်င္ေဇာေတြနဲ႔ အားေပးသူေတြဟာ ပင္နယ္တီကန္မယ့္ ဂုိးတုိင္တ၀ုိက္မွာ လူေတြ စုၿပဳံတုိးေနၾကေတာ့တယ္။ လူေတြက ပင္နယ္တီ ကန္မယ့္ေနရာကေန ဂုိးတုိင္ႏွစ္တုိင္စီအထိ ကေတာ့ပုံ တန္းစီၿပီး အုံရပ္ေနၾကတာ။ ေနာက္ကုိ ထပ္ဆုပ္ခုိင္းလုိ႔လည္း မရေတာ့ဘူး။
ပင္နယ္တီကန္ရမယ့္ ေကာင္ေတြချမာလည္း အင္မတန္ ပရက္ရွာ မ်ားေနေတာ့ေပါ႔။ အႏုိင္အ႐ႈံးက သူတုိ႔ ပုခံုးေပၚ လုံးလုံးက်လာၿပီကုိး။ အမွန္ေတာ့ လူတန္းႀကီးက ဒီေလာက္ အမွတ္အသားေပးထားတာ။ လူတန္းႏွစ္တန္းၾကားထဲက အသာလွိမ့္ကန္ရင္ေတာင္ အသာေလးဂုိး၀င္ႏုိင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ လူေတြက စိတ္ အရမ္းလႈပ္ရွားေနၾကေတာ့ ကန္လုိက္ၾကတာ ေတာင္တလုံး၊ ေျမာက္တလုံး။ ေဘးမွာ တန္းစီရပ္ၾကည့္ေနတဲ့ လူအုပ္ေပၚကေတာင္ ေက်ာ္ၿပီးထြက္သြားတယ္။ ေဘးကန္မိတဲ့ေကာင္ေတြလည္း ကန္ၿပီးတာနဲ႔ စိတ္လႈပ္ရွားလြန္းၿပီး မူးေမ့လဲက်သြားတာဘဲ။ လူအုပ္ထဲကေန တေယာက္ၿပီး တေယာက္ထမ္းထုတ္ရတယ္။
အရမ္းစိတ္လႈပ္ရွားဘို႔ေကာင္းတာက ငါးလုံးစီကန္ၿပီးေတာ့လည္း သေရက်ေနတုန္းဘဲ။ ေနာက္ တလုံးစီ ထပ္ကန္ရျပန္တယ္။ သေရဘဲက်သဗ်ဳိး။ ေနာက္ထပ္ တလုံးစီထပ္ကန္ခုိင္းတယ္။ ပရိတ္သတ္ကလည္း ဆူလွၿပီ။ ေမွာင္စကလည္း ပ်ဳိးလာၿပီ။ ေဘာသမားေတြလည္း တငုိငုိ တရယ္ရယ္ျဖစ္ကုန္ၿပီ။ သေရထပ္က်ျပန္တယ္။
၇ လုံးစီကန္ၿပီးတာေတာင္ တဖက္နဲ႔တဖက္ သေရက်ေနေတာ့ ပါခ်ဳပ္က ဌာနမွဴးေတြနဲ႔ တုိးတုိးက်ိတ္က်ိတ္ လွည့္တုိင္ပင္ၿပီး ေနာက္ဆုံး ေၾကညာလုိက္တယ္။ စက္မႈနဲ႔ၿမဳိ႕ျပ အင္ဂ်င္နီယာအသင္းႏွစ္သင္းဟာ ပူးတြဲဗုိလ္စြဲသြားပါၿပီ၊ ဒုိင္းကုိ စာသင္ႏွစ္တ၀က္စီ တလွည့္စီ လက္၀ယ္ထားခြင့္ရမယ္ ဆုိတဲ့အေၾကာင္းကုိေပါ႔။ ေက်ာင္းသားေတြ အားလုံး ဟာကနဲ ျဖစ္သြားတယ္။ ဘယ့္ႏွယ္… ဒီေလာက္အကန္ႀကီး ကန္လာၿပီးမွ အႏုိင္အ႐ႈံးမရွိဘဲ ပူးတြဲဗုိလ္ ေပးရသလားေပါ႔။ အဲဒီေန႔ညက ေဘာကြင္းကေနျပန္လာေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ေတြ သံခ်ပ္တုိင္ၿပီး ျပန္လာၾကတယ္။
“ပင္နယ္တီကန္ၿပီး သေရက်တာ
၀ုိင္အုိင္တီဟာ ပထမဆုံးပါဘဲ… ၀ုိင္အုိင္တီဟာ ပထမဆုံးပါဘဲ”
အဲသည္လုိနဲ႔ဘဲ က်ေနာ္တုိ႔ ေနာက္ဆုံးႏွစ္လည္းေရာက္ေရာ ဆီမီးဖုိင္နယ္ကစလုိ႔ ေဘာပြဲေတြကုိ ေက်ာင္းကြင္းမွာ မက်င္းပရဲေတာ့ဘဲ ပြဲၾကည့္စင္နဲ႔ ေဘာလုံးကြင္းအၾကား သံတုိင္ေတြျခားထားတဲ့ သထုံကြင္းမွာ သြားကန္ၾကရတယ္။
ေနာက္ပုိ႔စ္ထဲမွာက်မွ သထုံကြင္းမွာ ကန္ခဲ့တဲ့ ေဘာလုံးပြဲနဲ႔ ပြဲၾကည့္စင္က ရန္ပြဲေတြအေၾကာင္း ေရးျပရဦးမယ္။
နဗန ဆုိတာ က်ေနာ္နဲ႔ ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသုိလ္မွာ စတုတၳႏွစ္ကေန ေနာက္ဆုံးႏွစ္အထိ တတန္းထဲ အတူတက္ခဲ့ရတဲ့ မႏၱေလးစက္မႈတကၠသုိ္လ္ေက်ာင္းသားတေယာက္။ ေနာက္ဆုံးႏွစ္ေရာက္ေတာ့ အီလက္ထေရာနစ္ အင္ဂ်င္နီယာ ေဘာလုံးအသင္းရဲ႕ ကက္ပတိန္ေပါ႔။ ေက်ာင္းတုန္းကေတာ့ က်ေနာ္က နဗန နဲ႔ သိပ္မခင္ဘူး။ ဟန္သက္ေအာင္၊ မုံရြာသား မုိးဟိန္းစတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ေတြနဲ႔ ပုိရင္းႏွီးတယ္။
မႏၱေလးစက္မႈတကၠသုိလ္က ေျပာင္းလာၾကတဲ့အထဲမွာ နဗနတုိ႔ မုိးဟိန္းတုိ႔လုိ ေဘာလုံးကန္ေကာင္းတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ေတြ အမ်ားႀကီးပါလာတဲ့အတြက္ (အငယ္တန္းက တ႐ုတ္တုိ႔လုိ ၀ုိင္အုိင္တီေက်ာင္းသားေတြ ေကာင္းတာလည္း ပါတယ္။)က်ေနာ္တုိ႔ေနာက္ဆုံး ႏွစ္လည္းေရာက္ေရာ စက္မႈတကၠသုိလ္ ေမဂ်ာေပါင္းစုံေဘာလုံးပြဲမွာ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဒုိင္းႀကီးကုိ က်ေနာ္တုိ႔ အီလက္ထေရာနစ္က ပထမဦးဆုံးအႀကိမ္ ဆြတ္ခူးႏုိင္ခဲ့တယ္။ ခါတုိင္းဆုိရင္ေတာ့ ေယာက္်ားအင္အားေတာင့္တဲ့ စက္မႈတုိ႔၊ ၿမဳိ႕ျပတုိ႔ကဘဲ ဗုိလ္စြဲေလ့ရွိတယ္။ အီလက္ထေရာနစ္မွာရွိတဲ့ ေယာက္်ားေလးအေတာ္မ်ားမ်ားကလည္း စာဂ်ပုိးလုိလုိ ဘာလုိလိုက မ်ားတာကုိး။
မွတ္မွတ္ရရ အဲသည္ ဗုိလ္စြဲတဲ့ႏွစ္က ဗုိလ္လုပြဲကုိ သထုံကြင္းမွာ သြားကန္ရတယ္။ ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသုိလ္၀င္းထဲမွာ ေဘာလုံးကြင္းရွိပါလ်က္နဲ႔ ဘာေၾကာင့္ ေ၀းေ၀းလံလံ သထုံကြင္းမွာ ဗုိလ္လုပြဲသြားလုပ္ရသလဲလုိ႔ ေမးစရာရွိတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ေက်ာင္းက ေဘာလုံးပြဲေတြမွာ အၿမဲရန္ျဖစ္ေလ့ရွိၾကတယ္။ ရန္ျဖစ္ၿပီဆုိရင္ ကြင္းအျပင္ကေကာင္ေတြ ကြင္းထဲ၀င္ေျပးလာၿပီး ထုိးဟယ္ႀကိတ္ဟယ္နဲ႔ ေဘာလုံးပြဲကုိ ခဏခဏ နားရတယ္။ အဲသည္ထုိးၾကႀကိတ္ၾကတဲ့ေကာင္ေတြကလည္း တျခားေကာင္ေတြမဟုတ္ဘူး။ အေဆာင္မွာေတာ့ အခ်င္းခ်င္းလည္ပင္းဖက္ေနၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းအရင္းေခါက္ေခါက္ႀကီးေတြဘဲ။ အဲသည္ရန္ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေသာ ဘာေသာ နားမလည္ဘူး။ ေမဂ်ာမတူရင္ တြယ္ထည့္လုိက္တာဘဲ။ ဒါေပမယ့္ ေဘာပြဲၿပီးသြားတာနဲ႔ လည္ပင္းျပန္ဖက္ၾကေရာ။ သူ႔ဟာနဲ႔သူေတာ့ ဟုတ္ေနၾကတာဘဲ။
အဲသည္ ရန္ျဖစ္ၾကတဲ့ ေဘာလုံးပြဲေတြထဲမွာ က်ေနာ္တုိ႔ ပဥၥမႏွစ္ ဗုိလ္လုပြဲမွာ ျဖစ္တဲ့ ရန္ပြဲက အႀကီးက်ယ္ဆုံးဘဲ။ စက္မႈအသင္းနဲ႔ ၿမဳိ႕ျပအသင္း ရဲ႕ ဗုိလ္လုပြဲေပါ႔။ အီလက္ထေရာနစ္ေက်ာင္းသားက်ေနာ္က ငုိစားရယ္စား မဆီမဆုိင္ သြားအားေပးတယ္။
ပထမပုိင္းမွာကတည္းက ခ်လုိက္၊ ၿငိလုိက္၊ ကြင္းျပင္ကေက်ာင္းသားေတြ ကြင္းထဲ၀င္ေျပးလုိက္နဲ႔ ျဖစ္ေနလုိက္တဲ့ ရန္ပြဲ။ တခ်ီမွာ ေတာ္ေတာ့္ကုိ အႀကီးအက်ယ္ျဖစ္လုိ႔ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ ဦးၾကင္စုိး၊ ဒု-ပါခ်ဳပ္ ဦးညီလွငယ္နဲ႔ ဆရာေတြ လာေျဖရွင္းရတယ္။ တခ်ဳိ႕ဆရာေတြကလည္း ရန္ျဖစ္ၾကလြန္းလုိ႔ ပြဲရပ္ေစခ်င္ၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ဦးၾကင္စုိးကေျပာတယ္။ သူ႕လက္ထက္မွာ ရန္ျဖစ္လုိ႔ ပြဲရပ္ရတယ္ဆုိတာ မျဖစ္ေစရဘူး။ ၿပီးေအာင္ဆက္ကစားဆုိၿပီး သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္ ေဘာလုံးပြဲမွာ ေစာင့္ၾကပ္ရတယ္။
ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ဒုတိယပုိင္း အခ်ိန္သာေစ့သြားေရာ သေရျဖစ္ေနတုန္းဘဲ။ အဲဒါနဲ႔ အခ်ိန္ပုိ ဆက္ကစားရတယ္။ ၾကားထဲမွာ ရန္ကလည္း မၾကာခဏျဖစ္ေတာ့ ဆရာေတြ ထထ တားရတယ္။ အခ်ိန္ပုိ ကစားၿပီးေတာ့လည္း သေရက်ေနတုန္းဘဲ။ အဲဒါနဲ႔ ထုံးစံအတုိင္း ပင္နယ္တီ ငါးလုံးစီ ကန္ဘုိ႔လုပ္ရတယ္။ ရန္ျဖစ္ထားတဲ့အရွိန္ေတြ၊ ကုိယ့္ေမဂ်ာအႏုိင္ရခ်င္ေဇာေတြနဲ႔ အားေပးသူေတြဟာ ပင္နယ္တီကန္မယ့္ ဂုိးတုိင္တ၀ုိက္မွာ လူေတြ စုၿပဳံတုိးေနၾကေတာ့တယ္။ လူေတြက ပင္နယ္တီ ကန္မယ့္ေနရာကေန ဂုိးတုိင္ႏွစ္တုိင္စီအထိ ကေတာ့ပုံ တန္းစီၿပီး အုံရပ္ေနၾကတာ။ ေနာက္ကုိ ထပ္ဆုပ္ခုိင္းလုိ႔လည္း မရေတာ့ဘူး။
ပင္နယ္တီကန္ရမယ့္ ေကာင္ေတြချမာလည္း အင္မတန္ ပရက္ရွာ မ်ားေနေတာ့ေပါ႔။ အႏုိင္အ႐ႈံးက သူတုိ႔ ပုခံုးေပၚ လုံးလုံးက်လာၿပီကုိး။ အမွန္ေတာ့ လူတန္းႀကီးက ဒီေလာက္ အမွတ္အသားေပးထားတာ။ လူတန္းႏွစ္တန္းၾကားထဲက အသာလွိမ့္ကန္ရင္ေတာင္ အသာေလးဂုိး၀င္ႏုိင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ လူေတြက စိတ္ အရမ္းလႈပ္ရွားေနၾကေတာ့ ကန္လုိက္ၾကတာ ေတာင္တလုံး၊ ေျမာက္တလုံး။ ေဘးမွာ တန္းစီရပ္ၾကည့္ေနတဲ့ လူအုပ္ေပၚကေတာင္ ေက်ာ္ၿပီးထြက္သြားတယ္။ ေဘးကန္မိတဲ့ေကာင္ေတြလည္း ကန္ၿပီးတာနဲ႔ စိတ္လႈပ္ရွားလြန္းၿပီး မူးေမ့လဲက်သြားတာဘဲ။ လူအုပ္ထဲကေန တေယာက္ၿပီး တေယာက္ထမ္းထုတ္ရတယ္။
အရမ္းစိတ္လႈပ္ရွားဘို႔ေကာင္းတာက ငါးလုံးစီကန္ၿပီးေတာ့လည္း သေရက်ေနတုန္းဘဲ။ ေနာက္ တလုံးစီ ထပ္ကန္ရျပန္တယ္။ သေရဘဲက်သဗ်ဳိး။ ေနာက္ထပ္ တလုံးစီထပ္ကန္ခုိင္းတယ္။ ပရိတ္သတ္ကလည္း ဆူလွၿပီ။ ေမွာင္စကလည္း ပ်ဳိးလာၿပီ။ ေဘာသမားေတြလည္း တငုိငုိ တရယ္ရယ္ျဖစ္ကုန္ၿပီ။ သေရထပ္က်ျပန္တယ္။
၇ လုံးစီကန္ၿပီးတာေတာင္ တဖက္နဲ႔တဖက္ သေရက်ေနေတာ့ ပါခ်ဳပ္က ဌာနမွဴးေတြနဲ႔ တုိးတုိးက်ိတ္က်ိတ္ လွည့္တုိင္ပင္ၿပီး ေနာက္ဆုံး ေၾကညာလုိက္တယ္။ စက္မႈနဲ႔ၿမဳိ႕ျပ အင္ဂ်င္နီယာအသင္းႏွစ္သင္းဟာ ပူးတြဲဗုိလ္စြဲသြားပါၿပီ၊ ဒုိင္းကုိ စာသင္ႏွစ္တ၀က္စီ တလွည့္စီ လက္၀ယ္ထားခြင့္ရမယ္ ဆုိတဲ့အေၾကာင္းကုိေပါ႔။ ေက်ာင္းသားေတြ အားလုံး ဟာကနဲ ျဖစ္သြားတယ္။ ဘယ့္ႏွယ္… ဒီေလာက္အကန္ႀကီး ကန္လာၿပီးမွ အႏုိင္အ႐ႈံးမရွိဘဲ ပူးတြဲဗုိလ္ ေပးရသလားေပါ႔။ အဲဒီေန႔ညက ေဘာကြင္းကေနျပန္လာေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ေတြ သံခ်ပ္တုိင္ၿပီး ျပန္လာၾကတယ္။
“ပင္နယ္တီကန္ၿပီး သေရက်တာ
၀ုိင္အုိင္တီဟာ ပထမဆုံးပါဘဲ… ၀ုိင္အုိင္တီဟာ ပထမဆုံးပါဘဲ”
အဲသည္လုိနဲ႔ဘဲ က်ေနာ္တုိ႔ ေနာက္ဆုံးႏွစ္လည္းေရာက္ေရာ ဆီမီးဖုိင္နယ္ကစလုိ႔ ေဘာပြဲေတြကုိ ေက်ာင္းကြင္းမွာ မက်င္းပရဲေတာ့ဘဲ ပြဲၾကည့္စင္နဲ႔ ေဘာလုံးကြင္းအၾကား သံတုိင္ေတြျခားထားတဲ့ သထုံကြင္းမွာ သြားကန္ၾကရတယ္။
ေနာက္ပုိ႔စ္ထဲမွာက်မွ သထုံကြင္းမွာ ကန္ခဲ့တဲ့ ေဘာလုံးပြဲနဲ႔ ပြဲၾကည့္စင္က ရန္ပြဲေတြအေၾကာင္း ေရးျပရဦးမယ္။
နဗန ဘေလာ့ဂ္ကုိ ဖတ္႐ႈလုိလွ်င္ ဒီမွာ သြားဖတ္ပါ။
.jpg)
11 comments:
RIT ကလူေတြက တယ္ရန္လို တာကိုးေနာ္။ :)
ဒီပို႔စ္ေလးက ေက်ာင္းသားဘ၀ကို ျပန္ရလို႔ ၾကည္ႏူးစရာပါပဲ။ ခ်ိဳသင္းတို႔ Geology ေတြလဲ ေတာက်ီးေတြလိုပဲ၊ အရမ္း ရန္ျဖစ္တယ္။ တေယာက္ကိုထိရင္ ခ်မယ္ပဲ။
ကို နဗနကေတာ႔ မေျပာပါနဲ႔ေတာ႔၊ မနက္ဆို သူ႔စာ မဖတ္ဘဲ အလုပ္မလုပ္ႏိုင္ဘူး။ good mood ရေအာင္ ဒီလိုပဲ လုပ္ရမယ္ ထင္ပါရဲ႔ေလ။
ကိုေပါေရ… (၁) ဆိုေတာ့ ၂၊၃၊၄ ေတြ လာဦးမွာေပ့ါ… ေပ်ာ္လိုက္တာ…
ECဗိုလ္စြဲေတာ့ ေက်ာင္းမွာ မရွိေတာ့တာနာတယ္…
ကြ်န္မတို ့တုန္းက ဆီမီးဖိုင္နယ္နဲ ့ရပ္ရပ္သြားတာ… Civilနဲ ့ကန္တုန္းက ECရွံ ုးေတာ့ Civilအတန္းေရွ ့က တပတ္ေလာက္ျဖတ္မေလွ်ာက္တာ သတိရတယ္… LCRထဲမွာ သူတို ့နဲ ့ေတြ ့ေတာင္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာ… မရဘူးေလ… သူတုိ ့ကလဲ ဒါပဲစကားစခ်င္ေနတာကို…
ကြ်န္မတို ့ကြင္းထဲသြားအားေပးေတာ့ ဆရာဦးမ်ိဳးၾကည္ဆို အရမ္းကို အင္တိုက္အားတိုက္အားေပးတာ အသံေတြ ၀င္တဲ့အထိပဲ…
ကိုနဗနတို ့ ကိုေပါတို ့… ကုိနဗနစကားနဲ ့ေျပာရရင္ ECကဘာညာကြိကြေတြ နဲ ့ဒီဘေလာ့ဂ္ေပၚမွာ ျပန္ဆံုရတာ ေက်ာင္းျပန္တက္ရသလိုပဲ… ေပ်ာ္တယ္.. လြမ္းတယ္…
Civil ကဆိုလို႔ ေဖေမာင္သိန္း(ကာတြန္း ဦးေဖသိန္းရဲ႕သားၾကီး)-(ခုဆံုးရွာျပီ)နဲ႔ ကုိေပါတို႔ ဘသူေစာပါလိမ့္။ ဂ်ီေဟာေရွ႔က ေဘာလံုးကြင္းထဲ 'သိန္း'ေဘာလံုးကန္ကန္ေနတာ သတိရမိတယ္။
စက္မႈ၊ အီးစီ၊ ျမိဳ ့ျပလို ေမဂ်ာႀကီးေတြ ဗိုလ္စြဲတာ သိပ္မဆန္းပါဘူးဗ်ာ။
သိပ္ေကာင္းတဲ့ လူေတြ ေမဂ်ာေလးေတြမွာ ရိွေနတာလဲထည့္ ေရးပါဦး။ ဒါမွ မွ်မွ်တတျဖစ္ေပမေပါ့..
ဟုတ္ပါ့ဗ်ား...
ဝို္င္အိုင္တီက ေဘာလံုးပြဲဆိုတာ လက္ဖ်ားခါေလာက္႐ဲ႕..
ေအာင္ဆန္းက ဒိုင္ေတြလာျပီး ၾကီးၾကပ္ေပးတယ္..
စည္းၾကပ္ဒို္္င္ဆိုတာကေတာ့.. အလံတစ္ေခ်ာင္းကိုင္ျပီး...
ေက်ာင္းသားပ႐ိတ္သတ္ရဲ႕ေနာက္မွာဘဲ႐ွိတယ္။...
ေဘးစည္းဆိုတာ ဘယ္နားေရာက္ေနမွန္းေတာင္မသိဘူး..
ကိုေပါတို႔ ၄တန္းတို႔က... မွတ္မိလား...
အဲဒီတံုးက Electrical( EC+EP) အသင္းဘဲ႐ွိေသးတယ္..
Civil နဲ႔ကန္တဲ့ပြဲ... ပယ္နယ္တီနဲ႔ဘဲ ႐ံွဳးတယ္ထင္႐ဲ႕...
...
...
ဒါနဲ႔ စကားမစပ္... စိန္႐တုပြဲတံုးက ေဂၚရခါးသီးေတြကို..
ဘူးသီးေၾကာ္ဆိုျပီး ညာေရာင္းခဲ့တာေလးေတြ ျပန္ေ႐းစမ္းပါဦးကြဲ႕....
မမုိးခ်ဳိသင္း..........ေတြ႕တယ္မုိ႔လား၊ ေအာက္မွာ ကေမာင္ရင္ ရဲ႕ မွတ္ခ်က္ကုိ။ စက္မႈတကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားဆုိတာ အဲသလုိ စြာတာဗ်။ ဒါေပမယ့္ ေက်ာင္းတုန္းကေတာ့ က်ေနာ္က လုပ္တုိင္းခံကေလးပါ။ အခုမွ စြာတတ္ေအာင္ မနည္း ေလ့က်င့္သင္ယူထားရတာ။ း-)
ေဒၚတန္ခူး………(၁) လုိ႔ တပ္ထားတဲ့အတြက္ (၂) နဲ႔ (၃) က ေတာ့လာမွာပါ။ (၄) ေတြ (၅) ေတြကေတာ့ မေသခ်ာဘူး။ အရင္ကလည္း ခပ္တည္တည္နဲ႔ နံပါတ္ေတြတပ္ၿပီး တပုိင္းတစ ထားခဲ့တဲ့ အက်င့္ေလးက ရွိေတာ့…..အာမ မခံရဲဘူးဗ်ဳိး။
ေဒၚေမၿငိမ္း……. (ျမန္မာတီးေရွာ့ပ္မွာ ေမာင္ဆန္ေခၚသလုိ ေခၚလုိက္တယ္ေနာ္္။) က်ေနာ္က ၁၉၉၆ မွာ ေက်ာင္းၿပီးတာပါ။ ဆရာဦးေဖသိန္းသားကုိ က်ေနာ္မသိလုိက္ဘူး။ ေမဂ်ာမတူတာေၾကာင့္လား၊ သူက ေစာလုိ႔လား မသိ။ ကေမာင္ရင္တုိ႔လုိ ေရွးအဖုိးႀကီးေတြေတာ့ သိေကာင္းသိမယ္။
ကေမာင္ရင္……. ေမဂ်ာေလးေတြမွာ ခၽြန္တဲ့လူေတြ ရွိတာ အျငင္းပြားဘြယ္ မရွိပါဗ်ဳိး။
ေကတီဂ်ီ (ေခၚ) အင္န္တီတီအင္န္……… ၿမဳိ႕ျပနဲ႔ ပြဲတုန္းက ႐ႈံးရတာ အဲသည္တုန္းက အသင္း အတြင္းေရးမွဴးလုပ္တဲ့သူ ဖြန္ေၾကာင္ေနလုိ႔ လုိ႔ ၾကားဘူးတယ္။ ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ မသိဘူး…ဟီးဟီး။ စက္မႈတကၠသုိလ္ မုသာ၀ါဒါမိသားစုက ေဂၚရဂါးသီးေၾကာ္ကုိ ဘူးသီးေၾကာ္အျဖစ္ ညာေရာင္းတဲ့အေၾကာင္း ေရးဘုိ႔ စိတ္ကူးရွိပါသဗ်ဳိး။
Hello ကိုေပါေရ,
စတုတၳႏွစ္ မဟုတ္ပါဘူး
၅တန္း နဲ့ ၆တန္းပါ၊ ဟုတ္တယ္ဟုတ္?
အၿမဲတမ္း လာလည္ျဖစ္ပါတယ္
ေက်ာင္းအေၾကာင္းေတြ ဖတ္ရေတာ့လြမး္တယ္။ ေက်ာင္းၾကီးမွာ မတက္ရေတာ့ စိတ္နာတယ္။ အခုလို အလြမ္းေျပ ေက်ာင္းအေၾကာင္းေတြေရးေပေတာ့ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ အပိုင္း ၂ ကိုေမွ်ာ္ေနပါတယ္
ကိုၾကီးေပါက အီလက္ထရြန္းနစ္ကဆိုေတာ့ ေမဂ်ာတူ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေနာင္ေတာ္ၾကီးေပါ့။ ဒါနဲ႔ စာဂ်ပိုးလိုလိုကေတာ့ ဟုတ္ပါျပီ။ ေနာက္က ဘာလိုလိုဆိုတာက ဘာလဲမသိဘူး။ း)
ေဘာလံုးပြဲအေၾကာင္းက တဟားဟားကို ေအာ္ရယ္ေနရတယ္။ ျမန္ျမန္ဆက္ေရးပါဗ်ာ။ မဟုတ္ရင္ လာေအာ္ေနမွာပဲ။
စာေတြေရးတဲ႔ အစ္ကိုႀကီး က်န္းမာပါေစသတည္း
ေမမုိးေရ.... ဟုတ္ပါ႔။ အမွတ္လြဲသြားတယ္။ ငါးတန္းနဲ႔ ေျခာက္တန္း မွ အမ္အုိင္တီနဲ႔ ေပါင္းလုိက္တာေနာ္။ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္း ဟန္သက္က ေလးတန္းႏွစ္ကတည္းကေျပာင္းလာတာကုိ စိတ္ထဲမွာ စြဲေနလုိ႔ပါ။ ေထာက္ျပေပးတာ ေက်းဇူးပါ။
Post a Comment