“ဘြန္ဆုိင္း”

Share |

ဘြန္ဆုိင္းပင္တဲ့။

သစ္ပင္ေတာ့ သစ္ပင္ပါဘဲ။

ဒါေပမယ့္ သစ္ပင္ အငယ္စား၊ အပုစားေလးေပါ႔။

ဧည့္ခန္းမေတြ၊ ဥယ်ာဥ္ေတြထဲမွာ ပသာဒအတြက္ တကူးတက ျပဳျပင္ေမြးျမဴထားတဲ့ သစ္ပင္ကေလးေတြ...ေဟာဒီ ကမၻာေလာကမွာ ရွိေနၾကတယ္။

ဘြန္ဆုိင္းပင္ေလးေတြ အခုလုိ ပုေန ညႇက္ေနတာဟာ မ်ဳိး႐ုိးဗီဇေၾကာင့္ မဟုတ္ရပါဘူးတဲ့။ အကုိင္း၊ အခက္၊ အရြက္ နဲ႔ အျမစ္ေတြကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ မႀကီးထြားႏုိင္ေအာင္ ကာလ ရွည္ၾကာ ျပဳျပင္ပုံသြင္းခံထားရလုိ႔သာပါတဲ့။

သမုိင္းေၾကာင္းကုိ ျပန္ၾကည့္ရင္ ဘြန္ဆုိင္းပင္ရဲ႕အစဟာ တ႐ုတ္ျပည္မွာ ဟုိးလြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ ေပါင္း ၂၀၀၀ ခန္႔ ဟန္မင္းဆက္ လက္ထက္ကတည္းက စခဲ့တယ္ လုိ႔ ယူဆၾကပါတယ္။ ေနာက္ပုိင္းမွာေတာ့ တ႐ုတ္၊ ဂ်ပန္၊ ကုိရီးယားနဲ႔ ဗီယက္နမ္တုိ႔မွာ ဘြန္ဆုိင္းပင္ကုိ အသြင္ အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ေတြ႕လာၾကရတယ္။

သစ္ပင္ေတြဘဲ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ပုံသြင္းခံရေလသလား.......။

အခ်ဳိ႕ေသာ လူမႈအသုိင္းအ၀ုိင္း၊ အခ်ဳိ႕ေသာ ေနရာေဒသမွာ ရွင္သန္ႀကီးျပင္းရတာဟာ လည္း လူျဖစ္ေပမယ့္ ဘြန္ဆုိင္းပင္နဲ႔ မျခားပါလားလုိ႔ ေတြးမိတယ္။

လြတ္လပ္စြာ ရွင္သန္ဖြံ႕ထြားခြင့္မရေအာင္ မိမိႀကီးျပင္းရာ ပတ္၀န္းက်င္၊ ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းက ႏွစ္ရွည္လမ်ားဆုိသလုိ ပုံသြင္းျပဳျပင္တာကုိ လွလွႀကီး ခံလုိက္ရၿပီးတဲ့ ေနာက္.... ကုိယ္တုိင္ ဘြန္ဆုိင္းပင္ကေလးလုိ ပုညႇက္ႀကဳံလွီသြားေလသလားလုိ႔ ခံစားမိ ပါရဲ႕။

က်ေနာ္တုိ႔တေတြဟာ ဘြန္ဆုိင္းပင္လုိ လူသားေတြလား။

တခ်ဳိ႕ကေတာ့ လူလိမၼာေလးေတြ၊ လူယဥ္ေက်းေလးေတြ၊

႐ုိးရာအစြဲအလမ္းႀကီးသူေလးေတြ၊ လူေၾကာက္ကေလးေတြ၊

လူ႐ုိးလူအ ကေလးေတြ.....

သ႐ုပ္ပ်က္လုိ႔ သူမ်ားက သတ္မွတ္ထား တာေတြနဲ႕ အေနာက္တုိင္းအယူအဆလုိ႔ သူမ်ားက ကင္ပြန္းတပ္ထားတာေတြကုိ ကုိယ္တုိင္ႀကဳိက္မႀကဳိက္ ေယာင္လုိ႔ေတာင္မွ စမ္းသပ္မၾကည့္၀ံ့တဲ့ သမား႐ုိးက် လူ႕ဘြန္ဆုိင္းေလးေတြ.....။

တခ်ဳိ႕က်ေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာ ခ်မွတ္ထားတဲ့ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြ၊ စံခ်ိန္စံညႊန္းေတြ၊ က်င့္၀တ္သိကၡာေတြ၊ တာ၀န္၀တၱရားေတြ ၾကားမွာ ကုိယ့္ဘာသာ ပိတ္မိၿပီး မြန္းၾကပ္ေနတဲ့ ရွားရွားပါးပါး လူ႔ဘြန္ဆုိင္းေလးေတြ....

ဒါေပမယ့္ သစ္ပင္ေတြမွာ ဘြန္ဆုိင္းပင္ကုိ အလွအပအျဖစ္ ႐ႈျမင္တတ္သူေတြရွိသလုိ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းမွာလည္း ႀကဳံလွီေနတဲ့ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း (Retarded Society)ကုိမွ ပသာဒ ျဖစ္ေနသူေတြလည္း ရွိေလရဲ႕။

ဘြန္ဆုိင္းပင္ကေလးသာ စကားေျပာတတ္ခဲ့မယ္ ဆုိရင္....

“ဥယ်ာဥ္မွဴးႀကီးခင္ဗ်ား၊ က်ေနာ့္ကုိ သဘာ၀အတုိင္း လြတ္ လြတ္လပ္လပ္ ရွင္သန္ႀကီးထြားခြင့္ေပးပါ။ က်ေနာ္ဟာ ေတာင္ကုန္းထက္မွာ အ႐ုိးၿပဳိင္းၿပဳိင္း အထီးက်န္က်န္ အ႐ုပ္ ဆုိးဆုိး ပသာဒမရွိတဲ့ သစ္ပင္ႀကီးဘ၀နဲ႔ နိဂုံးခ်ဳပ္ရလည္း ခ်ဳပ္ရပါေစေတာ့။ သီးခ်ိန္တန္သီး၊ ပြင့္ခ်ိန္တန္ပြင့္။ အကုိင္း အခက္ အလက္ေတြ ေ၀ေ၀စည္စည္နဲ႔ ေလျပည္ထဲမွာ၊ မုန္ တုိင္းထဲမွာ၊ မုိးသည္းထဲမွာ၊ ေနပူက်ဲထဲမွာ ေလာကဓံကုိ ႀကံ႕ ႀကံ႕ခံရင္း သူလုိငါလုိ သာမန္ သစ္ပင္တပင္ဘ၀နဲ႔ဘဲ ရွင္သန္ ပါရေစခင္ဗ်ား” .....လုိ႔မ်ား ေျပာရွာေလမလားမသိ။

လူေတြမွာေတာ့ စကားေျပာတတ္ေပမယ့္ လူ႕ဘြန္ဆုိင္းပင္ဘ၀မွာဘဲ ေပ်ာ္ေမြ႕ေနခ်င္ၾကသူေတြလည္း ေဟာဒီကမၻာေလာကမွာ ရွိေနေလရဲ႕။