က်ေနာ္ငယ္ငယ္က ေက်ာင္းက အခမ္းအနားတခုမွာ အခမ္းအနားမွဴးလုပ္စဥ္ စကားေျပာ မွားတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ကေလးတခုကုိ သတိရမိတယ္။
“ပထမဆုံး အစီအစဥ္အရ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးမွ ဆုံးမၾသ၀ါဒ ေျပာၾကားေပးပါရန္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာႀကီးခင္ဗ်ား..... ဆုံးမၾသ၀ါဒ ေျပာၾကားေပးပါရန္ ပန္ၾကားအပ္ပါတယ္” ဆုိတဲ့ အစီအစဥ္ကုိ ေၾကညာစဥ္ကေပါ႔ဗ်ာ။ အဲသည္မွာ “ဆုံးမၾသ၀ါဒ” လုိ႔ေျပာရမယ့္အစား က်ေနာ့္မွာ လွ်ာခလုပ္တုိက္ၿပီးေတာ့ “အုံးမ ေဆာ၀ါဒ” ခ်ည္းဘဲ မွားေျပာေနတယ္။ က်ေနာ့္ဟာ က်ေနာ္ မွားမွန္းသိလုိ႔ ျပင္ေျပာဘုိ႔ ႀကဳိးစားေလေလ “အုံးမ…အုံးမ…” နဲ႔ ထစ္ၿပီး ပုိမွားေလေလဘဲ။ က်ေနာ္မွားလုိက္တုိင္း စင္ေအာက္က ေက်ာင္းသားေတြဆုိတာ…. ဘာေျပာေကာင္းမလဲ…. ရယ္လုိက္ၾကတာ တအုံးအုံးေပါ႔။ ပုိဆုိးတာက ဆရာႀကီးက စင္ျမင့္ေပၚလည္းေရာက္လာေရာ ဘာေျပာသလဲဆုိေတာ့... “ ဧကႏၱေတာ့…. အခမ္းအနားမွဴးစာရြက္ထဲမွာ အုံးမ လုိ႔ မွားေရးထားၿပီ ထင္တယ္” တဲ့။ အဲသလုိလည္း မွတ္ခ်က္ခ်လုိက္ေရာ… ဟာ၊ ေအာက္က ပရိတ္သတ္ဆုိတာ ပတ္တုပ္လုိ႔ မႏုိင္ေတာ့ဘူး။ တေ၀ါေ၀ါ ပြဲက် ကုန္ၾကတာေပါ႔။ အဲသည္တေလာက က်ေနာ္ကုိေပါ အေကာင္းစားေလးချမာမယ္ သူငယ္ခ်င္းေတြက “အုံးမ” “အုံးမ” နဲ႔ လုိက္ေနာက္တာ အေတာ္ေလး ခံလုိက္ရသဗ်။
အခုလည္း က်ေနာ္တုိ႔ ဒီမုိကေရစီ အင္အားစုေတြ အၾကားမွာ Vote No နဲ႔ No Vote ကုိ ေျပာၾကရလြန္းလုိ႔ ထင္တယ္။ လွ်ာခလုပ္တုိက္ၿပီး “ဗုိးႏုတ္”ေတြ “ႏုတ္ဗုိး”ေတြနဲ႔ မွား မွားေျပာသူေတြ စကၤာပူက အစည္းအေ၀းေတြမွာ မၾကာခဏႀကဳံရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကုိယ့္တုန္းက သူမ်ားေတြ ရယ္သလုိေတာ့ အသံထြက္ ရယ္လုိ႔ ဘယ္ျဖစ္မတုန္း။ အစည္းအေ၀းမွာ အားလုံးက မ်က္ႏွာထိ မ်က္ႏွာထားႀကီးေတြနဲ႔ အသည္းအသန္ ေဆြးေႏြးေနတာမုိ႔လား။ ဒီေတာ့ သတိမထားလုိက္မိသလုိ ခပ္တည္တည္ မ်က္ႏွာေသေလးဖမ္း၊ စူးစုိက္နားေထာင္ေနသလုိလုိနဲ႔ ၀မ္းထဲက က်လိက်လိဆုိၿပီး အလိပ္လုိက္ အလိပ္လုိက္ တက္လာတဲ့ ရယ္ခ်င္စိတ္ လႈိင္းလုံးႀကီးကုိ မနည္းက်ိတ္မွိတ္ၿပီး ခၽြန္းအုပ္ဘုိ႔ ႀကဳိးစားရတာေပါ႔။
ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္….အခုေတာ့ လူထုဆႏၵခံယူပြဲႀကီးက တ႐ွဴး႐ွဴးတရွဲရွဲနဲ႔ အရွိန္ရလာတဲ့ ေရေႏြးေငြ႕စက္ေခါင္းႀကီးလုိဘဲ။ ရပ္တန္႔ဘုိ႔ လမ္းလႊဲဘုိ႔ မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး။ အမ်ဳိးသား ဒီမုိကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္က တုိက္တြန္းသလုိဘဲ ကန္႔ကြက္မဲ သြားထည့္ရေတာ့ေပမေပါ႔။ စကၤာပူမွာလည္း ဒီလုိဘဲ လုပ္ၾကဘုိ႔ အားလုံး တုိင္ပင္ၾက သေဘာတူၾကၿပီးၿပီမဟုတ္လား။ အမ်ားညီေတာ့ “ဤ” ကုိ “ကၽြဲ” ဖတ္ရေတာ့ေပမေပါ႔။
အင္း……..ဦးသုခရဲ႕ ဘ၀သံသရာ သီခ်င္းႀကီးကုိသာ ညည္းပစ္လုိက္ခ်င္ေတာ့တယ္။
“ျဖစ္ခ်င္တာလည္း မျဖစ္ရပါ…..မျဖစ္ခ်င္တာလည္း ျဖစ္ရတာ” ဆုိတာေလ။
သုိ႔ေပမယ့္လည္း….အဲ…တဲ့ေပါ႔ေလ။ ကုိေမႊးရဲ႕ ကဗ်ာေလးကုိ တေနရာမွာ သြားဖတ္မိသဗ်။ က်ေနာ္ကုိယ္တုိင္လည္း လာမယ့္ တနဂၤေႏြေန႔မွာ မ်က္လွည့္၀ုိင္းေဘး ငုတ္တုတ္ထုိင္သူေတြထဲက တေယာက္…အမယ္မင္း… ျဖစ္ရေတာ့မယ္….ဟယ့္…အယ္။
ေအာက္မွာ ကုိေမႊးကဗ်ာေလး ႀကဳိက္လုိ႔ ထည့္ေပးလုိက္ပါတယ္။ (ပုိင္ရွင္ကုိေမႊးေရ…ခြင့္မေတာင္းဘဲ ထည့္လုိက္မိတာ ခြင့္လႊတ္ပါဗ်ာ။)
“ဆႏၵခံယူပြဲ”
“ပထမဆုံး အစီအစဥ္အရ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးမွ ဆုံးမၾသ၀ါဒ ေျပာၾကားေပးပါရန္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာႀကီးခင္ဗ်ား..... ဆုံးမၾသ၀ါဒ ေျပာၾကားေပးပါရန္ ပန္ၾကားအပ္ပါတယ္” ဆုိတဲ့ အစီအစဥ္ကုိ ေၾကညာစဥ္ကေပါ႔ဗ်ာ။ အဲသည္မွာ “ဆုံးမၾသ၀ါဒ” လုိ႔ေျပာရမယ့္အစား က်ေနာ့္မွာ လွ်ာခလုပ္တုိက္ၿပီးေတာ့ “အုံးမ ေဆာ၀ါဒ” ခ်ည္းဘဲ မွားေျပာေနတယ္။ က်ေနာ့္ဟာ က်ေနာ္ မွားမွန္းသိလုိ႔ ျပင္ေျပာဘုိ႔ ႀကဳိးစားေလေလ “အုံးမ…အုံးမ…” နဲ႔ ထစ္ၿပီး ပုိမွားေလေလဘဲ။ က်ေနာ္မွားလုိက္တုိင္း စင္ေအာက္က ေက်ာင္းသားေတြဆုိတာ…. ဘာေျပာေကာင္းမလဲ…. ရယ္လုိက္ၾကတာ တအုံးအုံးေပါ႔။ ပုိဆုိးတာက ဆရာႀကီးက စင္ျမင့္ေပၚလည္းေရာက္လာေရာ ဘာေျပာသလဲဆုိေတာ့... “ ဧကႏၱေတာ့…. အခမ္းအနားမွဴးစာရြက္ထဲမွာ အုံးမ လုိ႔ မွားေရးထားၿပီ ထင္တယ္” တဲ့။ အဲသလုိလည္း မွတ္ခ်က္ခ်လုိက္ေရာ… ဟာ၊ ေအာက္က ပရိတ္သတ္ဆုိတာ ပတ္တုပ္လုိ႔ မႏုိင္ေတာ့ဘူး။ တေ၀ါေ၀ါ ပြဲက် ကုန္ၾကတာေပါ႔။ အဲသည္တေလာက က်ေနာ္ကုိေပါ အေကာင္းစားေလးချမာမယ္ သူငယ္ခ်င္းေတြက “အုံးမ” “အုံးမ” နဲ႔ လုိက္ေနာက္တာ အေတာ္ေလး ခံလုိက္ရသဗ်။
အခုလည္း က်ေနာ္တုိ႔ ဒီမုိကေရစီ အင္အားစုေတြ အၾကားမွာ Vote No နဲ႔ No Vote ကုိ ေျပာၾကရလြန္းလုိ႔ ထင္တယ္။ လွ်ာခလုပ္တုိက္ၿပီး “ဗုိးႏုတ္”ေတြ “ႏုတ္ဗုိး”ေတြနဲ႔ မွား မွားေျပာသူေတြ စကၤာပူက အစည္းအေ၀းေတြမွာ မၾကာခဏႀကဳံရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကုိယ့္တုန္းက သူမ်ားေတြ ရယ္သလုိေတာ့ အသံထြက္ ရယ္လုိ႔ ဘယ္ျဖစ္မတုန္း။ အစည္းအေ၀းမွာ အားလုံးက မ်က္ႏွာထိ မ်က္ႏွာထားႀကီးေတြနဲ႔ အသည္းအသန္ ေဆြးေႏြးေနတာမုိ႔လား။ ဒီေတာ့ သတိမထားလုိက္မိသလုိ ခပ္တည္တည္ မ်က္ႏွာေသေလးဖမ္း၊ စူးစုိက္နားေထာင္ေနသလုိလုိနဲ႔ ၀မ္းထဲက က်လိက်လိဆုိၿပီး အလိပ္လုိက္ အလိပ္လုိက္ တက္လာတဲ့ ရယ္ခ်င္စိတ္ လႈိင္းလုံးႀကီးကုိ မနည္းက်ိတ္မွိတ္ၿပီး ခၽြန္းအုပ္ဘုိ႔ ႀကဳိးစားရတာေပါ႔။
ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္….အခုေတာ့ လူထုဆႏၵခံယူပြဲႀကီးက တ႐ွဴး႐ွဴးတရွဲရွဲနဲ႔ အရွိန္ရလာတဲ့ ေရေႏြးေငြ႕စက္ေခါင္းႀကီးလုိဘဲ။ ရပ္တန္႔ဘုိ႔ လမ္းလႊဲဘုိ႔ မျဖစ္ႏုိင္ေတာ့ဘူး။ အမ်ဳိးသား ဒီမုိကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္က တုိက္တြန္းသလုိဘဲ ကန္႔ကြက္မဲ သြားထည့္ရေတာ့ေပမေပါ႔။ စကၤာပူမွာလည္း ဒီလုိဘဲ လုပ္ၾကဘုိ႔ အားလုံး တုိင္ပင္ၾက သေဘာတူၾကၿပီးၿပီမဟုတ္လား။ အမ်ားညီေတာ့ “ဤ” ကုိ “ကၽြဲ” ဖတ္ရေတာ့ေပမေပါ႔။
အင္း……..ဦးသုခရဲ႕ ဘ၀သံသရာ သီခ်င္းႀကီးကုိသာ ညည္းပစ္လုိက္ခ်င္ေတာ့တယ္။
“ျဖစ္ခ်င္တာလည္း မျဖစ္ရပါ…..မျဖစ္ခ်င္တာလည္း ျဖစ္ရတာ” ဆုိတာေလ။
သုိ႔ေပမယ့္လည္း….အဲ…တဲ့ေပါ႔ေလ။ ကုိေမႊးရဲ႕ ကဗ်ာေလးကုိ တေနရာမွာ သြားဖတ္မိသဗ်။ က်ေနာ္ကုိယ္တုိင္လည္း လာမယ့္ တနဂၤေႏြေန႔မွာ မ်က္လွည့္၀ုိင္းေဘး ငုတ္တုတ္ထုိင္သူေတြထဲက တေယာက္…အမယ္မင္း… ျဖစ္ရေတာ့မယ္….ဟယ့္…အယ္။
ေအာက္မွာ ကုိေမႊးကဗ်ာေလး ႀကဳိက္လုိ႔ ထည့္ေပးလုိက္ပါတယ္။ (ပုိင္ရွင္ကုိေမႊးေရ…ခြင့္မေတာင္းဘဲ ထည့္လုိက္မိတာ ခြင့္လႊတ္ပါဗ်ာ။)
“ဆႏၵခံယူပြဲ”
လူသတ္သမားဟာ ၀ိုင္းထဲ၀င္လာတယ္
ေမာင္းကြဲတလံုးကို ေကာက္ကာငင္ကာ တီးတယ္
မ်က္လွည့္ျပေတာ့မယ္ …။
ဖမ္းဟယ္ … ဆီးဟယ္ … နွက္ဟယ္ … သတ္ဟယ္
ႀကီးႀကီးငယ္ငယ္ ႐ြယ္႐ြယ္ပ်ဳိပ်ဳိ
ျဗဳန္း … ဆို တုန္႔ဆိုင္း
မ်က္လွည့္၀ိုင္းေဘး
ငုတ္တုတ္ေလးေတြ …။
တခ်ိဳ႕က
ဟဲ့ … ႐ွဴး တိုးတိုး
သူစိတ္ဆိုးမယ္
ၿငိမ္ၾကည့္ကြယ္ … တဲ့။
တခ်ဳိ႕က
႐ုတ္တရက္ထ
ပီယေဆး၀ယ္ …။
အေလာင္းကေတာ့
ေဘးမွာ စင္းစင္း
ေသြးခ်င္းနီတုန္း …။ ။
ကိုေမႊး
.jpg)
6 comments:
ဗုတ္နိုး....ဗုိးနုတ္
နုတ္ဗိုး....နိုးဗုတ္ တဲ့၊
နားေတြလဲ႐ွဳတ္
လၽွာေတြလဲ႐ွဳတ္သမို႔
ကဲ....႐ြာစားေရ ပတ္တုပ္လို႔ရေအာင္
'NO' ဆိုတာကေလးသာ.. ဖြင့္။
ေက်းဇူးပါဘဲ..ပိုေကာ..အဲ ကိုေပါေရ။ :))))))))))))
ငုတ္တုတ္ေပမယ့္ ပါးစပ္လွ ုပ္ လက္ကနိုးဗုတ္ဆိုေတာ့ တာဝန္ေက်ပါေသးတယ္
စု႕သမီး
အမေလး..ကိုေပါ၇ယ္….
အူလိုက္၇တာ…..၇ီေတြကိုတတ္ေနတာပဲ…
ခိခိ…..
No vote! vote no!
btw..
come read and disagree..
http://burmesegoldbull.blogspot.com/2008/04/two-different-view-from-overseas.html
ေရးႏိုင္သူေတြ ေရးေပါ႔
ေတာ္ေတာ္ေတာ္တဲ့ ၾဆာေပါ
အေရးအသားေကာင္းပါေပ့
Post a Comment