ၿပီးခဲ့တဲ့ ၾကာသပေတးေန႔က ျမန္မာျပည္တြင္းမွ မိတ္ေဆြတဦးဆီက စာတေစာင္ရပါတယ္။ စာကေတာ့ က်ေနာ့္ဘေလာ့ဂ္မွာ တင္ခဲ့တဲ့ ပုိ႔စ္ေတြ၊ ကြန္မင့္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သူ႕အျမင္ကုိ ေရးသားထားတဲ့အျပင္ ဒီမုိကေရစီ၊ ဒီမုိကေရစီအေလ့အထတုိ႔နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေဆြးေႏြးထားတဲ့စာ ျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ၾကာသပေတးေန႔ကတည္းက အဲဒီ စာကုိ ေဖာ္ျပဖုိ႔ ရည္ရြယ္ခဲ့ေပမယ့္ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ ဒီေန႔က်မွ ေနာက္က်ၿပီး ေဖာ္ျပလုိက္ႏုိင္ပါတယ္။ ဒီစာေရးသူဟာ က်ေနာ္ အင္မတန္ေလးစားရတဲ့ လူငယ္တဦးျဖစ္ပါတယ္။
ကုိေပါေရ
ေရးမယ္ ေရးမယ္ဆုိၿပီး အေၾကာင္းအရာေတြသာ ေခါင္းထဲေရာက္လာလုိက္ ေပ်ာက္သြားလုိက္နဲ႔ အေတာ္ေလးၾကာသြားတယ္ဗ်ာ။ အခုတေလာ ကုိေပါရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္ေပၚက ေဆာင္းပါးေတြနဲ႔ ကြန္မင့္ေတြကုိ ဖတ္ရေတာ့ စာေရးခ်င္စိတ္ ေပၚလာတယ္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ဆုိလုိတာက ေဆာင္းပါးေတြနဲ႔ ကြန္မင့္ေတြက အထာမက်လုိ႔ ဆရာႀကီး၀င္လုပ္တယ္လုိ႔ ဆုိခ်င္တာ မဟုတ္ပါဘူး၊ အဲဒီေဆာင္းပါးေတြနဲ႔ ကြန္မင့္ေတြက ကၽြန္ေတာ့စိတ္ကူးေတြကုိ ကြန္႔ျမဴးေစလြန္းလုိ႔ပါ။ ဘယ္လုိကြန္ျမဴးတယ္ဆုိတာ ရွင္းပါရေစ။
ဒီလုိဗ်ာ၊ အာဏာရွင္စနစ္ကေန ပုိၿပီးလြတ္လပ္တဲ့ ဒီမုိကေရစီစနစ္ကုိ ေျပာင္းတုိင္း အနည္းနဲ႔အမ်ား ဆုိသလုိ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းမွာ အလႈပ္အရမ္းေလးေတြ ျဖစ္ေလ့ရွိတယ္ဗ်ာ။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အဖိအႏွိပ္ခံထားရေတာ့ အဲဒီထိန္းခ်ဳပ္မႈကုိ ေလွ်ာ့လုိက္တုိင္း အတုိင္းအတာတခုထိေတာ့ ဂယက္ထမွာပဲ။ ျပႆနာက အဲဒီ အလႈပ္အရမ္းနဲ႔ ဂယက္ေတြ မဟုတ္ဘူး၊ အဲဒီ မွ်ေျခပ်က္မႈကို ျမင္တဲ့အျမင္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္ဗ်။ ဒီမွ်ေျခပ်က္မႈဟာ စနစ္တခုေျပာင္းတုိင္း ေျပာင္းတုိင္း အတူတြဲေတြ႕ရေလ့ရွိတဲ့ လကၡဏာ တခုသာျဖစ္တယ္။ အခ်ိန္ယူၿပီး နားလည္မႈတည္ေဆာက္ျခင္းနဲ႔ ေျဖရွင္းႏုိင္တယ္လုိ႔ ျမင္မလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ဒီျပႆနာဟာ ဒီစနစ္အေျပာင္းအလဲရဲ႕ ပေယာဂပဲ… ဘယ္နည္းနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ ဂ႐ုမစုိက္ေတာ့ပါဘူး၊ အေျပာင္းအလဲတုိ႔ လြတ္လပ္မႈတုိ႔ထက္ အရင္လုိ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ျဖစ္ေနရင္ၿပီးတာပဲလုိ႔ ျမင္မလား ဆုိတာပါပဲ။
၀႐ုန္းသုန္းကားအေျခအေနႀကီးကုိ အေကာင္းျမင္၀ါဒနဲ႔ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ေက်ာ္ျဖတ္ဖုိ႔ဆုိတာ အေျပာသာလြယ္တာပါ၊ လက္ေတြ႕မွာ ျပႆနာဟာ ထင္တာထက္ကုိ ပုိ႐ႈပ္တာခ်ည္းပဲ။ ဒီလုိအခက္အခဲေတြကုိ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႔ ျဖတ္ေက်ာ္ႏုိင္ၿပီးလားလုိ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကုိယ္ ကၽြန္ေတာ္ျပန္ေမးၾကည့္တိုင္း ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မေျဖျဖစ္ဘူး။ ဒီမွာ ဘာသြားေတြ႕လဲဆုိေတာ့ ဒီျပႆနာေတြကုိ တျခားႏုိင္ငံေတြကေကာ ဘယ္လုိေျဖရွင္းခဲ့ၾကသလဲ ဆုိတာပဲ။ အမ်ဳိးမ်ဳိးအေထြေထြပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဒီမုိကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းျခင္းကုိ ေအာင္ျမင္ေအာင္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏုိင္ၿပီး အတုိင္းအတာတခုထိ တည္ၿငိမ္တဲ့ ႏုိင္ငံေရးစနစ္ကုိ တည္ေဆာက္ႏုိင္တဲ့ ႏုိင္ငံတုိင္းမွာ တူညီတဲ့ အရည္အေသြးတခု ရွိတာကုိ ေတြ႕ရတယ္ဗ်။ အဲဒါဘာလဲဆုိေတာ့့ (Democratic Culture)၊ ဒီမုိကေရစီစံႏႈန္းမ်ားျဖင့္ ျပည့္လွ်မ္းေနေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းကုိ တည္ေဆာက္ႏုိင္ျခင္း ဆုိတာပဲဗ်။ ဆုိေတာ့ဗ်ာ.. အခု ကုိေပါဘေလာ့မွာ ေရးၾကသားၾကတာေတြကုိ ကၽြန္ေတာ္က အဲဒီလုိ ျမင္တယ္ဗ်ာ။ ဆက္ရွင္းရရင္ဗ်ာ… ကစားပြဲတခုရဲ႕ စည္းမ်ဥ္းကုိ သတ္မွတ္ဖုိ႔ဆုိရင္ အရင္ဆုံး အဲဒီကစားပြဲမွာ ပါ၀င္မယ့္ ကစားသမားေတြရဲ႕ သေဘာထားနဲ႔ ဆႏၵကုိ သိဖုိ႔လုိတယ္ဗ်။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က အမ်ားဆႏၵ ဆုိတာ ျဖစ္ခ်င္တာကုိး။ ဗမာျပည္ထဲမွာ လူတေယာက္ရဲ႕ ဆႏၵကုိ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေဖာ္ထုတ္ဖုိ႔ဆုိတာ အေတာ့္ကုိ မလြယ္တဲ့ကိစၥပါ။ အခုက်ေတာ့ ကုိေပါက သူ႕ရဲ႕ ကုိယ္ပုိင္ႏုိင္ငံေရး အျမင္တခုကုိ တင္တယ္ဗ်ာ၊ ဖတ္တဲ့ပုဂၢဳိလ္ေတြက သူတုိ႔ရဲ႕ အျမင္ေတြကုိ သူတုိ႔ရဲ႕ အေတြးအေခၚ အဆင့္အတန္းအလုိက္ ေ၀ဖန္ၾကတယ္ဗ်ာ။ အဲဒါကုိ ေဆာင္းပါးရွင္ကလည္း ျပႆနာလုိ႔ မျမင္ပဲ ဆက္ေရးတယ္၊ အဲဒီမွာ ေထာက္ခံသူေတြ မေထာက္ခံသူေတြ ေပၚလာတယ္။ ျဖစ္စဥ္ႀကီးတခုလုံးမွာ ဒီမုိကေရစီအေလ့အထေတြကုိ ေတြ႕ေနရတယ္ဗ်။ လြတ္လပ္တယ္.. အဲဒီလြတ္လပ္မႈကုိ အသုံးခ်လုိ႔ အႏၱရာယ္မရွိဘူးလုိ႔ ယုံၾကည္ေတာ့ ကုိယ္ခံစားရတာကုိ ကုိယ့္အတုိင္းအထြာ၊ ကုိယ့္အေတြးအျမင္နဲ႔ ထုတ္ေဖာ္တယ္။ အင္မတန္ မွတ္သားေလာက္တဲ့ အျမင္ေတြပါတယ္၊ အင္မတန္ ပြင့္လင္းတဲ့ အေရးအသားေတြ ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္တဦးတည္းရဲ႕ အျမင္ကေတာ့ ႀကဳိက္တယ္ဗ်ာ။ သတိခ်ပ္စရာ တခုပဲရွိတယ္။ ကုိယ့္ရဲ႕ အေရးအသားဟာ ကုိယ့္ရဲ႕ ရည္ရြယ္ရင္းကုိ ေရာက္ရဲ႕လားဆုိတာပဲ။ ဆုိခ်င္တာကဗ်ာ အျမင္တခုကို မႀကဳိက္ဘူး။ အဲဒါကုိ ဘယ္လုိျပမလဲဆုိတာ ကုိယ့္ရဲ႕ ေရြးခ်ယ္မႈပဲ။ ကုိယ့္ရဲ႕ ေရြးခ်ယ္မႈက ကုိယ့္ကုိ ျပဌာန္းတာပဲ။ ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ့ လူတုိင္းကို ဘယ္စနစ္ကမွ ယဥ္ေက်းေအာင္ မလုပ္ႏုိင္ဘူး။ ကုိယ့္ရဲ႕ ဆင္ျခင္တုံတရားကသာ လုပ္ႏုိင္တယ္။ ဆုိေတာ့ဗ်ာ… ကုိေပါရဲ႕ ဘေလာ့ထဲက ရဲ၀ံ့မႈမ်ဳိးကုိ၊ အေလ့အထမ်ဳိးကုိ အျပင္မွာ က်င့္ႀကံႏုိင္ေအာင္ ဆက္ႀကဳိးစားေစခ်င္တယ္ဗ်ာ။ ကုိေပါနဲ႔ အခြင့္အခါသင့္လုိ႔ ေတြ႕ခဲ့လွ်င္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ ကုိယ့္အျမင္ေတြကုိ ေျပာေစခ်င္တယ္ဗ်ာ။ တဆင့္တက္ရရင္ ဗမာျပည္ထဲမွာလည္း အဲဒီ အမူအက်င့္ေတြ ထြန္းကားေစခ်င္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္က လတ္တေလာ ဗမာျပည္ထဲမွာ ဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကစ ႀကဳိးစားမယ္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ စိတ္ကူးဉာဏ္ ကြန္႔ျမဴးေစတယ္ ဆုိတဲ့ဟာပါ။
တလက္စတည္း ဆက္ေရးခ်င္တာက ဒီမုိကေရစီနဲ႔ ဒီမုိကေရစီအေလ့အထ ဆုိတဲ့ဟာကုိပါ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ ဒီမုိကေရစီကုိေျပာတုိင္း ေရာေထြးေနတာတခု ရွိေနတယ္ဗ်။ လူအမ်ားစုကုိ ေျပာတာပါ၊ အကုန္လုံးကုိ မဆုိလုိပါဘူး။ လက္ရွိ ကမၻာေပၚမွာ က်င့္သုံးေနတဲ့ ႏုိင္ငံေရးစနစ္ေတြထဲမွာ ဒီမုိကေရစီစနစ္သာ အေကာင္းဆုံးေသာ စနစ္ျဖစ္တယ္လုိ႔ဆုိရင္ ဘယ္လုိသေဘာရပါသလဲ။ ဒီမုိကေရစီစနစ္ကုိ ႀကဳိက္သူေရာ မႀကဳိက္သူေရာ သူတုိ႔ရဲ႕ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ ဥပမာေတြက အေတာ္ေလးတူေနတာ ေတြ႕ရတယ္။ ဟုတ္တယ္ ဒီမုိကေရဒီစနစ္က သိပ္ေကာင္းတယ္ ျပင္သစ္၊ အေမရိကား၊ ယူေက၊ အိႏၵိယနဲ႔ ဂ်ပန္ စတဲ့ႏုိင္ငံေတြကုိ ဥပမာျပၿပီး သူတုိ႔ရဲ႕ တုိးတက္မႈနဲ႔ လူ႕အခြင့္အေရးေတြကုိ ၫႊန္းေလ့ရွိတယ္။ အဲ… မႀကဳိက္သူေတြကလည္း အဲဒီ ႏုိင္ငံေတြရဲ႕ အျပစ္အနာအဆာေတြ ခၽြတ္ယြင္းခ်က္ေတြကုိ ထုတ္ႏႈတ္ၿပီး ေ၀ဖန္ၾကတယ္ဗ်ာ။ ဒီေနရာမွာ ႏွစ္ဖက္စလုံးက ေျပာေနတဲ့ ဒီမုိကေရစီဆုိတာ လက္ရွိ အဲဒီႏုိင္ငံေတြက က်င့္သုံးေနတဲ့ ဒီမုိကေရစီကုိ ၫႊန္းေနၾကတာသာျဖစ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္အဆုိျပဳတဲ့ ဒီမုိကေရစီဆုိတာ ဒီမုိကေရစီဟာ ဒီမုိကေရစီစနစ္မဟုတ္ဘူးလုိ႔ ဆုိခ်င္တာမဟုတ္ဘူးဗ်ာ။ ဒီမုိကေရစီဆုိတဲ့ အုိင္ဒီယာႀကီးမွာ သူ႕စံခ်ိန္စံၫႊန္းနဲ႔ သူ ရွိေနၿပီး ႏုိင္ငံေတြက အဲဒီစံကုိ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနၾကျခင္းသာ ျဖစ္တယ္။ ဒီမုိကေရစီစနစ္ဆုိလုိက္တာနဲ႔ အလုိလုိ ၿပီးျပည့္စုံသြားတာမ်ဳိး မဟုတ္ဘူး။ အစုိးရနဲ႔ ျပည္သူၾကား အာဏာေ၀ခြဲမႈ၊ လူထုရဲဲ႕ အခြင့္အေရးေတြ ပုိမုိျပည့္စုံဖုိ႔ဆုိတာဟာ တုိင္းသူျပည္သားေတြရဲ႕ ေရြးခ်ယ္မႈပါ။ ဒီမုိကေရစီစနစ္ ဆုိတာ အျပဌာန္းခံစနစ္မဟုတ္ဘူး၊ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျပဌာန္းရတဲ့ စနစ္သာျဖစ္တယ္ဗ်ာ။ ျပန္ေကာက္ရရင္ဗ်ာ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတဲ့ ဒီမုိကေရစီဆုိတာ အေမရိကန္ဒီမုိကေရစီ၊ ဂ်ပန္ဒီမုိကေရစီ၊ အိႏၵိယဒီမုိကေရစီ မဟုတ္ဘူး။ ေနာက္ၿပီး ျမန္မာ့႐ုိးရာဒီမုိကေရစီလည္း မဟုတ္ဘူးဗ်။ တကယ့္ Ideal Democracy၊ စံဒီမုိကေရစီကုိ ေျပာတာပါ။ အေမရိကားမွာ လူ႕အခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖာက္မႈေတြ၊ မုဒိန္းမႈေတြ၊ အက်င့္ပ်က္မႈေတြ အမ်ားႀကီး ရွိမွာပဲ၊ အဲဒီလုိရွိတာကုိ ဒီမုိကေရစီအေပၚ အျပစ္ဖုိ႔လုိ႔ မရဘူး၊ အဲဒါဟာ သူ႕တုိင္းသူျပည္သားနဲ႔ အစုိးရအေပၚမွာပဲ တာ၀န္ရွိတယ္ဗ်။ အဲဒါေတြ လုံး၀ မရွိေအာင္ လုပ္ဖုိ႔ ႏုိင္ငံေရးစနစ္ေတြ ေပၚေပါက္ခဲ့ဖူးတယ္။ အက်င့္ပ်က္မႈေတြကေတာ့ ရွိေနတုန္းပဲ။ အဲဒီ ႏုိင္ငံေရးစနစ္ေတာ့ မရွိေတာ့ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ လုပ္ရမွာက ခုနက ႏုိင္ငံေတြၾကည့္ၿပီး ဒီမုိကေရစီ ဆုိတာႀကီးက ဒါပါပဲလုိ႔ဆုိၿပီး ဒီမုိကေရစီကုိ အျပစ္ေျပာေနမယ့္အစား တကယ့္ဒီမုိကေရစီကုိ ဘာလဲသိေအာင္လုပ္ၿပီး ဆုံး႐ႈံးမသြားဖုိ႔ရယ္ပါ။ စစ္တမ္းေတြ ဖတ္ၾကည့္ရင္ ေတြ႕ရလိမ့္မယ္ဗ်ာ၊ ဘုရွ္အစုိးရကုိ လူႀကဳိက္ဘယ္ေလာက္နည္းေနၿပီဆုိတာမ်ဳိးေလ။ ဒီစစ္တမ္းမွာကုိက ဒီမုိကေရစီရဲ႕ အႏွစ္သာရကုိ ေတြ႕လုိက္ရတယ္။ ဘာလဲဆုိေတာ့ လူထုစစ္တမ္းက ၫႊန္းတာက ဘုရွ္အစုိးရကုိတဲ့…. ႏုိင္ငံေရးစနစ္ကုိ မဟုတ္ဘူး။ အစုိးရနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးစနစ္ကုိ ခြဲျမင္တာ၊ ဒီအစုိးရကုိ မႀကဳိက္ဘူးဆုိတာကုိ ဒီႏုိင္ငံေရးစနစ္နဲ႔ ေဖာ္ျပၿပီး ဒီႏုိင္ငံေရး စနစ္နဲ႔ ဖယ္ရွားခ်င္တာေလ။ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတဲ့ စနစ္လဲ။ ေနာက္ၿပီး အင္မတန္ရွင္းလင္းတဲ့ အခ်က္က ကုိယ္မႀကဳိက္တာကုိ မႀကဳိက္ဘူးလုိ႔ ေျပာခြင့္ရတာ။ ကုိေပါဘေလာ့မွာလုိေပါ႔။ တခ်ဳိ႕က စစ္တမ္းေကာက္ၿပီး မႀကဳိက္ေၾကာင္းျပတယ္။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ ဖိနိပ္နဲ႔ ေပါက္တယ္ေပါ႔ဗ်ာ။ ေတာ္ၿပီဗ်၊ ေနာက္မွ ဆက္ေရးမယ္။
ရဲရင့္
ရည္ၫႊန္း၊ On Democracy by Robert Dahl
ကုိေပါေရ
ေရးမယ္ ေရးမယ္ဆုိၿပီး အေၾကာင္းအရာေတြသာ ေခါင္းထဲေရာက္လာလုိက္ ေပ်ာက္သြားလုိက္နဲ႔ အေတာ္ေလးၾကာသြားတယ္ဗ်ာ။ အခုတေလာ ကုိေပါရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္ေပၚက ေဆာင္းပါးေတြနဲ႔ ကြန္မင့္ေတြကုိ ဖတ္ရေတာ့ စာေရးခ်င္စိတ္ ေပၚလာတယ္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ဆုိလုိတာက ေဆာင္းပါးေတြနဲ႔ ကြန္မင့္ေတြက အထာမက်လုိ႔ ဆရာႀကီး၀င္လုပ္တယ္လုိ႔ ဆုိခ်င္တာ မဟုတ္ပါဘူး၊ အဲဒီေဆာင္းပါးေတြနဲ႔ ကြန္မင့္ေတြက ကၽြန္ေတာ့စိတ္ကူးေတြကုိ ကြန္႔ျမဴးေစလြန္းလုိ႔ပါ။ ဘယ္လုိကြန္ျမဴးတယ္ဆုိတာ ရွင္းပါရေစ။
ဒီလုိဗ်ာ၊ အာဏာရွင္စနစ္ကေန ပုိၿပီးလြတ္လပ္တဲ့ ဒီမုိကေရစီစနစ္ကုိ ေျပာင္းတုိင္း အနည္းနဲ႔အမ်ား ဆုိသလုိ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းမွာ အလႈပ္အရမ္းေလးေတြ ျဖစ္ေလ့ရွိတယ္ဗ်ာ။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အဖိအႏွိပ္ခံထားရေတာ့ အဲဒီထိန္းခ်ဳပ္မႈကုိ ေလွ်ာ့လုိက္တုိင္း အတုိင္းအတာတခုထိေတာ့ ဂယက္ထမွာပဲ။ ျပႆနာက အဲဒီ အလႈပ္အရမ္းနဲ႔ ဂယက္ေတြ မဟုတ္ဘူး၊ အဲဒီ မွ်ေျခပ်က္မႈကို ျမင္တဲ့အျမင္လုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္ဗ်။ ဒီမွ်ေျခပ်က္မႈဟာ စနစ္တခုေျပာင္းတုိင္း ေျပာင္းတုိင္း အတူတြဲေတြ႕ရေလ့ရွိတဲ့ လကၡဏာ တခုသာျဖစ္တယ္။ အခ်ိန္ယူၿပီး နားလည္မႈတည္ေဆာက္ျခင္းနဲ႔ ေျဖရွင္းႏုိင္တယ္လုိ႔ ျမင္မလား၊ ဒါမွမဟုတ္ ဒီျပႆနာဟာ ဒီစနစ္အေျပာင္းအလဲရဲ႕ ပေယာဂပဲ… ဘယ္နည္းနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ ဂ႐ုမစုိက္ေတာ့ပါဘူး၊ အေျပာင္းအလဲတုိ႔ လြတ္လပ္မႈတုိ႔ထက္ အရင္လုိ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ျဖစ္ေနရင္ၿပီးတာပဲလုိ႔ ျမင္မလား ဆုိတာပါပဲ။
၀႐ုန္းသုန္းကားအေျခအေနႀကီးကုိ အေကာင္းျမင္၀ါဒနဲ႔ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ေက်ာ္ျဖတ္ဖုိ႔ဆုိတာ အေျပာသာလြယ္တာပါ၊ လက္ေတြ႕မွာ ျပႆနာဟာ ထင္တာထက္ကုိ ပုိ႐ႈပ္တာခ်ည္းပဲ။ ဒီလုိအခက္အခဲေတြကုိ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႔ ျဖတ္ေက်ာ္ႏုိင္ၿပီးလားလုိ႔ ကၽြန္ေတာ့္ကုိယ္ ကၽြန္ေတာ္ျပန္ေမးၾကည့္တိုင္း ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မေျဖျဖစ္ဘူး။ ဒီမွာ ဘာသြားေတြ႕လဲဆုိေတာ့ ဒီျပႆနာေတြကုိ တျခားႏုိင္ငံေတြကေကာ ဘယ္လုိေျဖရွင္းခဲ့ၾကသလဲ ဆုိတာပဲ။ အမ်ဳိးမ်ဳိးအေထြေထြပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဒီမုိကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းျခင္းကုိ ေအာင္ျမင္ေအာင္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏုိင္ၿပီး အတုိင္းအတာတခုထိ တည္ၿငိမ္တဲ့ ႏုိင္ငံေရးစနစ္ကုိ တည္ေဆာက္ႏုိင္တဲ့ ႏုိင္ငံတုိင္းမွာ တူညီတဲ့ အရည္အေသြးတခု ရွိတာကုိ ေတြ႕ရတယ္ဗ်။ အဲဒါဘာလဲဆုိေတာ့့ (Democratic Culture)၊ ဒီမုိကေရစီစံႏႈန္းမ်ားျဖင့္ ျပည့္လွ်မ္းေနေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းကုိ တည္ေဆာက္ႏုိင္ျခင္း ဆုိတာပဲဗ်။ ဆုိေတာ့ဗ်ာ.. အခု ကုိေပါဘေလာ့မွာ ေရးၾကသားၾကတာေတြကုိ ကၽြန္ေတာ္က အဲဒီလုိ ျမင္တယ္ဗ်ာ။ ဆက္ရွင္းရရင္ဗ်ာ… ကစားပြဲတခုရဲ႕ စည္းမ်ဥ္းကုိ သတ္မွတ္ဖုိ႔ဆုိရင္ အရင္ဆုံး အဲဒီကစားပြဲမွာ ပါ၀င္မယ့္ ကစားသမားေတြရဲ႕ သေဘာထားနဲ႔ ဆႏၵကုိ သိဖုိ႔လုိတယ္ဗ်။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က အမ်ားဆႏၵ ဆုိတာ ျဖစ္ခ်င္တာကုိး။ ဗမာျပည္ထဲမွာ လူတေယာက္ရဲ႕ ဆႏၵကုိ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေဖာ္ထုတ္ဖုိ႔ဆုိတာ အေတာ့္ကုိ မလြယ္တဲ့ကိစၥပါ။ အခုက်ေတာ့ ကုိေပါက သူ႕ရဲ႕ ကုိယ္ပုိင္ႏုိင္ငံေရး အျမင္တခုကုိ တင္တယ္ဗ်ာ၊ ဖတ္တဲ့ပုဂၢဳိလ္ေတြက သူတုိ႔ရဲ႕ အျမင္ေတြကုိ သူတုိ႔ရဲ႕ အေတြးအေခၚ အဆင့္အတန္းအလုိက္ ေ၀ဖန္ၾကတယ္ဗ်ာ။ အဲဒါကုိ ေဆာင္းပါးရွင္ကလည္း ျပႆနာလုိ႔ မျမင္ပဲ ဆက္ေရးတယ္၊ အဲဒီမွာ ေထာက္ခံသူေတြ မေထာက္ခံသူေတြ ေပၚလာတယ္။ ျဖစ္စဥ္ႀကီးတခုလုံးမွာ ဒီမုိကေရစီအေလ့အထေတြကုိ ေတြ႕ေနရတယ္ဗ်။ လြတ္လပ္တယ္.. အဲဒီလြတ္လပ္မႈကုိ အသုံးခ်လုိ႔ အႏၱရာယ္မရွိဘူးလုိ႔ ယုံၾကည္ေတာ့ ကုိယ္ခံစားရတာကုိ ကုိယ့္အတုိင္းအထြာ၊ ကုိယ့္အေတြးအျမင္နဲ႔ ထုတ္ေဖာ္တယ္။ အင္မတန္ မွတ္သားေလာက္တဲ့ အျမင္ေတြပါတယ္၊ အင္မတန္ ပြင့္လင္းတဲ့ အေရးအသားေတြ ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္တဦးတည္းရဲ႕ အျမင္ကေတာ့ ႀကဳိက္တယ္ဗ်ာ။ သတိခ်ပ္စရာ တခုပဲရွိတယ္။ ကုိယ့္ရဲ႕ အေရးအသားဟာ ကုိယ့္ရဲ႕ ရည္ရြယ္ရင္းကုိ ေရာက္ရဲ႕လားဆုိတာပဲ။ ဆုိခ်င္တာကဗ်ာ အျမင္တခုကို မႀကဳိက္ဘူး။ အဲဒါကုိ ဘယ္လုိျပမလဲဆုိတာ ကုိယ့္ရဲ႕ ေရြးခ်ယ္မႈပဲ။ ကုိယ့္ရဲ႕ ေရြးခ်ယ္မႈက ကုိယ့္ကုိ ျပဌာန္းတာပဲ။ ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ့ လူတုိင္းကို ဘယ္စနစ္ကမွ ယဥ္ေက်းေအာင္ မလုပ္ႏုိင္ဘူး။ ကုိယ့္ရဲ႕ ဆင္ျခင္တုံတရားကသာ လုပ္ႏုိင္တယ္။ ဆုိေတာ့ဗ်ာ… ကုိေပါရဲ႕ ဘေလာ့ထဲက ရဲ၀ံ့မႈမ်ဳိးကုိ၊ အေလ့အထမ်ဳိးကုိ အျပင္မွာ က်င့္ႀကံႏုိင္ေအာင္ ဆက္ႀကဳိးစားေစခ်င္တယ္ဗ်ာ။ ကုိေပါနဲ႔ အခြင့္အခါသင့္လုိ႔ ေတြ႕ခဲ့လွ်င္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ ကုိယ့္အျမင္ေတြကုိ ေျပာေစခ်င္တယ္ဗ်ာ။ တဆင့္တက္ရရင္ ဗမာျပည္ထဲမွာလည္း အဲဒီ အမူအက်င့္ေတြ ထြန္းကားေစခ်င္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္က လတ္တေလာ ဗမာျပည္ထဲမွာ ဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကစ ႀကဳိးစားမယ္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ စိတ္ကူးဉာဏ္ ကြန္႔ျမဴးေစတယ္ ဆုိတဲ့ဟာပါ။
တလက္စတည္း ဆက္ေရးခ်င္တာက ဒီမုိကေရစီနဲ႔ ဒီမုိကေရစီအေလ့အထ ဆုိတဲ့ဟာကုိပါ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ ဒီမုိကေရစီကုိေျပာတုိင္း ေရာေထြးေနတာတခု ရွိေနတယ္ဗ်။ လူအမ်ားစုကုိ ေျပာတာပါ၊ အကုန္လုံးကုိ မဆုိလုိပါဘူး။ လက္ရွိ ကမၻာေပၚမွာ က်င့္သုံးေနတဲ့ ႏုိင္ငံေရးစနစ္ေတြထဲမွာ ဒီမုိကေရစီစနစ္သာ အေကာင္းဆုံးေသာ စနစ္ျဖစ္တယ္လုိ႔ဆုိရင္ ဘယ္လုိသေဘာရပါသလဲ။ ဒီမုိကေရစီစနစ္ကုိ ႀကဳိက္သူေရာ မႀကဳိက္သူေရာ သူတုိ႔ရဲ႕ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ ဥပမာေတြက အေတာ္ေလးတူေနတာ ေတြ႕ရတယ္။ ဟုတ္တယ္ ဒီမုိကေရဒီစနစ္က သိပ္ေကာင္းတယ္ ျပင္သစ္၊ အေမရိကား၊ ယူေက၊ အိႏၵိယနဲ႔ ဂ်ပန္ စတဲ့ႏုိင္ငံေတြကုိ ဥပမာျပၿပီး သူတုိ႔ရဲ႕ တုိးတက္မႈနဲ႔ လူ႕အခြင့္အေရးေတြကုိ ၫႊန္းေလ့ရွိတယ္။ အဲ… မႀကဳိက္သူေတြကလည္း အဲဒီ ႏုိင္ငံေတြရဲ႕ အျပစ္အနာအဆာေတြ ခၽြတ္ယြင္းခ်က္ေတြကုိ ထုတ္ႏႈတ္ၿပီး ေ၀ဖန္ၾကတယ္ဗ်ာ။ ဒီေနရာမွာ ႏွစ္ဖက္စလုံးက ေျပာေနတဲ့ ဒီမုိကေရစီဆုိတာ လက္ရွိ အဲဒီႏုိင္ငံေတြက က်င့္သုံးေနတဲ့ ဒီမုိကေရစီကုိ ၫႊန္းေနၾကတာသာျဖစ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္အဆုိျပဳတဲ့ ဒီမုိကေရစီဆုိတာ ဒီမုိကေရစီဟာ ဒီမုိကေရစီစနစ္မဟုတ္ဘူးလုိ႔ ဆုိခ်င္တာမဟုတ္ဘူးဗ်ာ။ ဒီမုိကေရစီဆုိတဲ့ အုိင္ဒီယာႀကီးမွာ သူ႕စံခ်ိန္စံၫႊန္းနဲ႔ သူ ရွိေနၿပီး ႏုိင္ငံေတြက အဲဒီစံကုိ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနၾကျခင္းသာ ျဖစ္တယ္။ ဒီမုိကေရစီစနစ္ဆုိလုိက္တာနဲ႔ အလုိလုိ ၿပီးျပည့္စုံသြားတာမ်ဳိး မဟုတ္ဘူး။ အစုိးရနဲ႔ ျပည္သူၾကား အာဏာေ၀ခြဲမႈ၊ လူထုရဲဲ႕ အခြင့္အေရးေတြ ပုိမုိျပည့္စုံဖုိ႔ဆုိတာဟာ တုိင္းသူျပည္သားေတြရဲ႕ ေရြးခ်ယ္မႈပါ။ ဒီမုိကေရစီစနစ္ ဆုိတာ အျပဌာန္းခံစနစ္မဟုတ္ဘူး၊ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျပဌာန္းရတဲ့ စနစ္သာျဖစ္တယ္ဗ်ာ။ ျပန္ေကာက္ရရင္ဗ်ာ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတဲ့ ဒီမုိကေရစီဆုိတာ အေမရိကန္ဒီမုိကေရစီ၊ ဂ်ပန္ဒီမုိကေရစီ၊ အိႏၵိယဒီမုိကေရစီ မဟုတ္ဘူး။ ေနာက္ၿပီး ျမန္မာ့႐ုိးရာဒီမုိကေရစီလည္း မဟုတ္ဘူးဗ်။ တကယ့္ Ideal Democracy၊ စံဒီမုိကေရစီကုိ ေျပာတာပါ။ အေမရိကားမွာ လူ႕အခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖာက္မႈေတြ၊ မုဒိန္းမႈေတြ၊ အက်င့္ပ်က္မႈေတြ အမ်ားႀကီး ရွိမွာပဲ၊ အဲဒီလုိရွိတာကုိ ဒီမုိကေရစီအေပၚ အျပစ္ဖုိ႔လုိ႔ မရဘူး၊ အဲဒါဟာ သူ႕တုိင္းသူျပည္သားနဲ႔ အစုိးရအေပၚမွာပဲ တာ၀န္ရွိတယ္ဗ်။ အဲဒါေတြ လုံး၀ မရွိေအာင္ လုပ္ဖုိ႔ ႏုိင္ငံေရးစနစ္ေတြ ေပၚေပါက္ခဲ့ဖူးတယ္။ အက်င့္ပ်က္မႈေတြကေတာ့ ရွိေနတုန္းပဲ။ အဲဒီ ႏုိင္ငံေရးစနစ္ေတာ့ မရွိေတာ့ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ လုပ္ရမွာက ခုနက ႏုိင္ငံေတြၾကည့္ၿပီး ဒီမုိကေရစီ ဆုိတာႀကီးက ဒါပါပဲလုိ႔ဆုိၿပီး ဒီမုိကေရစီကုိ အျပစ္ေျပာေနမယ့္အစား တကယ့္ဒီမုိကေရစီကုိ ဘာလဲသိေအာင္လုပ္ၿပီး ဆုံး႐ႈံးမသြားဖုိ႔ရယ္ပါ။ စစ္တမ္းေတြ ဖတ္ၾကည့္ရင္ ေတြ႕ရလိမ့္မယ္ဗ်ာ၊ ဘုရွ္အစုိးရကုိ လူႀကဳိက္ဘယ္ေလာက္နည္းေနၿပီဆုိတာမ်ဳိးေလ။ ဒီစစ္တမ္းမွာကုိက ဒီမုိကေရစီရဲ႕ အႏွစ္သာရကုိ ေတြ႕လုိက္ရတယ္။ ဘာလဲဆုိေတာ့ လူထုစစ္တမ္းက ၫႊန္းတာက ဘုရွ္အစုိးရကုိတဲ့…. ႏုိင္ငံေရးစနစ္ကုိ မဟုတ္ဘူး။ အစုိးရနဲ႔ ႏုိင္ငံေရးစနစ္ကုိ ခြဲျမင္တာ၊ ဒီအစုိးရကုိ မႀကဳိက္ဘူးဆုိတာကုိ ဒီႏုိင္ငံေရးစနစ္နဲ႔ ေဖာ္ျပၿပီး ဒီႏုိင္ငံေရး စနစ္နဲ႔ ဖယ္ရွားခ်င္တာေလ။ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတဲ့ စနစ္လဲ။ ေနာက္ၿပီး အင္မတန္ရွင္းလင္းတဲ့ အခ်က္က ကုိယ္မႀကဳိက္တာကုိ မႀကဳိက္ဘူးလုိ႔ ေျပာခြင့္ရတာ။ ကုိေပါဘေလာ့မွာလုိေပါ႔။ တခ်ဳိ႕က စစ္တမ္းေကာက္ၿပီး မႀကဳိက္ေၾကာင္းျပတယ္။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ ဖိနိပ္နဲ႔ ေပါက္တယ္ေပါ႔ဗ်ာ။ ေတာ္ၿပီဗ်၊ ေနာက္မွ ဆက္ေရးမယ္။
ရဲရင့္
ရည္ၫႊန္း၊ On Democracy by Robert Dahl
.jpg)
19 comments:
သူကမဆက္တာလား ကိုေပါက မဆက္တာလား။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ျမန္ျမန္ဆက္ပါ။
ခုတေလာ ဘယ္ blog သြားသြား အဆက္ ဆိုတာခ်ည္းပဲ။
ကၽြန္မ တစ္ေယာက္ေရးရင္ လံုေလာက္ပါၿပီ
:)
well Paw, frankly speaking, i like his letter.. its good, deep and sharp..
well Paw, as he says, we can only creat a 'democracy system' according to 'democractic principles' that we have.
so we'll have 'burmese democracy'. how effective and how good 'burmese democracy' all depends on the people.
democracy won't build people character. people will build democracy character.
ေတာ္ေတာ္ေကာင္းပါတယ္
အသံေတြ ဘယ္လိုထြက္လာအံုးမလဲ ေစာင့္ၾကည့္လိုက္အံုးမယ္
အားလံုးလို႔ေတာ့မဆိုပါဘူး သေဘာေပါက္ခ်င္ခ်င္ျဖစ္ေနသူမ်ား အတြက္ သေဘာတရားခိုင္မာသြားလိမ့္မယ္လို႔ေမ်ွာ္လင့္ပါတယ္
that's really good. wait n see how many people understand of democracy n how they react.
ကိုေပါေရ ...
ဒီစာေလး ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္ဗ်ာ။
ကၽြန္ေတာ္ ခံတြင္းေတြ႔သြားတာေလးေတြ ကေတာ႔ ...
ဖတ္တဲ့ပုဂၢဳိလ္ေတြက သူတုိ႔ရဲ႕ အျမင္ေတြကုိ သူတုိ႔ရဲ႕ အေတြးအေခၚ အဆင့္အတန္းအလုိက္ ေ၀ဖန္ၾကတယ္ ......................
သတိခ်ပ္စရာ တခုပဲရွိတယ္။ ကုိယ့္ရဲ႕ အေရးအသားဟာ ကုိယ့္ရဲ႕ ရည္ရြယ္ရင္းကုိ ေရာက္ရဲ႕လား .................
လူတုိင္းကို ဘယ္စနစ္ကမွ ယဥ္ေက်းေအာင္ မလုပ္ႏုိင္ဘူး။ ကုိယ့္ရဲ႕ ဆင္ျခင္တုံတရားကသာ လုပ္ႏုိင္တယ္ ..............
က်န္းမာပါေစ။
ကိုေပါရဲ႕ ဘေလာ႔ဂ္ပရိတ္သတ္တစ္ဦး
Don't be a wrong side of the history! Dictatorship will fall eventually. Do a little bit of something against them every time you have a chance. Don't work for them. Tell people around you to fight back. We must fight for our freedom, our future.
First we need to get rid of the Army government for the best of the country. Under the military ruler, the country will get nowhere like people are sinking in the quick sand. With them you can only hope for the worst. It has proven almost 50 years already. We need to bring them down with our own hands. It's time again to start a country wide revolution like 88. Look out what happen in Iran right now. We can do it, be unite, be prepare.
I'm a true believer that only the people revolution can change this government.
အခုလို ျပည္တြင္းက စာဖတ္ပရိိတ္သတ္ တေယာက္အေနနဲ႔ ဒီမိုကေရစီကို သံုးသပ္တင္ျပထားတာကို ေတြ႔ရလို႔ သိပ္ၿပီး ၀မ္းသာမိပါတယ္။ ဒီမုိကေရစီမွာ အားနည္းခ်က္ မရွိမဟုတ္ဘူး ရွိပါတယ္။ ဘယ္လိုအားနည္းခ်က္လဲဆိုေတာ့ ဒီမိုကေရစီဆိုတာ လူအမ်ားစုရဲ့ ဆႏၵကို လိုက္နာရတယ္ ၿပီးေတာ့ အနည္းစုရဲ့ ဆႏၵကို အသိအမွတ္ျပဳ ေလးစားေပးရပါတယ္။ ဒါေပယ့္ တခါတေလမွာ အမ်ားစုက အနည္းစုဆႏၵကို အသိအမွတ္မျပဳပဲ လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္တာ ရွိႏိုင္ပါတယ္။ ဥပမာ ဘုရားလက္ထက္က ဒီမုိကေရစီကို က်င့္သံုးတဲ့ ေ၀သာလီ ႏိုင္ငံမွာ အင္မတန္ ေခ်ာမေမာလွပတဲ့ ကေခ်သည္ အမၼပါလီ (စာလံုးေပါင္းမွားႏိုင္) ကို လူငယ္ေတြထဲက သူရယူလို ငါရယူလိုနဲ႔ ခိုက္ရန္ျဖစ္က်လို႔ ေသြးထြက္သံယိုမႈေတြ ေသေၾကမႈေတြ အျဖစ္မ်ားလာတဲ့အခါမွာ ေ၀သာလီ ပါလိီမန္က အမၼပါလီကို ျပည့္တန္ဆာအျဖစ္ အသံုးျပဳရန္ ဆံုးျဖတ္ခဲ့လို႔ အမၼပါလီဟာ ျပည့္တန္ဆာ ဘ၀ကို ေရာက္ခဲ့ရပါတယ္။ ဒါဟာ အမ်ားစုဆႏၵနဲ႔ လူပုဂၢိဳလ္တဦးကို ဘ၀ပ်က္ေအာင္ လုပ္လိုက္တာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ မိုကေရစီဆိုတဲ့ လူအမ်ားစုဆႏၵရဲ့ အားနည္းခ်က္တခု ျဖစ္ပါတယ္။ အမ်ားစုႀကီးက မေကာင္းတဲ့ သေဘာထားေတြ ရွိေနရင္ အနည္းစုကို လစ္လွ်ဴရႈမႈက မ်ားလာၿပီး အသိအမွတ္မျပဳေတာ့ပဲ လုပ္ခ်င္ရာ လုပ္ၾကတာေတြ ခုေခတ္မွာလည္း ရွိႏိုင္ပါတယ္ ဥပမာ လူအနည္းစု တိုင္းရင္းသားေတြရဲ့ အခြင့္အေရးကို ခ်ဳပ္ခ်ယ္ကန္႔သတ္ထားတာေတြ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ဒီမိုကေရစီကို လိုခ်င္ရင္ စည္းကမ္းရွိရမယ္လို႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေျပာတာ စည္းကမ္းမရွိရင္ အမ်ားစုက လုပ္ခ်င္သလို လုပ္ၿပီး အနည္းစုကို အုပ္စုလိုက္ အႏိုင္က်င့္တာမ်ိဳး ရွိႏိုင္လို႔ ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလို အေျခအေနေတြ မျဖစ္ေအာင္ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ ဒီမိုကေရစီကို လူ႔အခြင့္ေရးနဲ႔ ဒြန္တြဲၿပီး အသံုးျပဳရတာ ျဖစ္တယ္။ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ လူ႔အခြင့္ေရး ေၾကညာစာတမ္းပါ အခ်က္ ၃၀ ထဲမွာ လူတဦးခ်င္းစီ အတြက္ (Civil and political rights) မတူကြဲျပားတဲ့ အုပ္စုမ်ိဳးကြဲအုပ္စု ေတြအတြက္ (Economic, Social and cultural rights) ေတြ ကို အာမခံခ်က္ေ႑ေသးသိမ္ေနတဲ့ အခြင့္အေရးေတြကို ေနာက္ထပ္ Protocol လို႔ေခၚတဲ့ သေဘာတူညီခ်က္ စာခ်ဳပ္ေတြနဲ႔ အမ်ိဳးသမီး၊ ကေလး၊ ဌာေနတိုင္းရင္းသား စသည္တို႔အတြက္ အာမခံခ်က္ေပးထားတာ ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ဒီမိုကေရစီကို က်င့္သံုးၿပီး လူ႔အခြင့္ေရးကိုလည္း လိုက္နာမယ္ဆိုရင္ ေ၀သာလီႏိုင္ငံက အမၼပါလီလို အျဖစ္မ်ိဳး ျဖစ္စရာ အေၾကာင္း ရွိမွာမဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္မဆိုလိ္ုခ်င္တာက ဒီမိုကေရစီဟာ ခုနက ေျပာသလို အားနည္းခ်က္ေတြ ရွိႏိုင္ေပမယ့္ လက္ရွိအေျခအေနမွာ ဒီမိုကေရစီထက္ ေကာင္းတဲ့စနစ္ကို ကမာၻမွာ ဘယ္သူမွ မညြန္ျပႏိုင္ေသးပါဘူး။ အမ်ားစုေၾကာင့္ အားလံုးသေဘာတူညီမႈနဲ႔ တိုင္းျပည္ႀကီး ဒုကၡေရာက္ရတယ္ ဆိုရင္ေတာင္မွ ကိုလုပ္လို႔ ကိုယ္ခံရတာ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အခုလို အနည္းစု စစ္အုပ္စုေၾကာင့္ တႏိုင္ငံလံုး ဒုကၡေရာက္ေနရတာနဲ႔ စာရင္ေတာ့ အမ်ားႀကီး ေျဖသာပါႏုိင္ဖြယ္ ရွိပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီမိုကေရစီ ရရွိၿပီးတဲ့အခါက်ရင္လည္း တကယ္လို႔ စစ္တပ္အုပ္ခ်ုဳပ္တာက ပိုေကာင္းတယ္ ထင္ေနတဲ့ သေဘာထားေတြကိုလည္း လက္ေတြ႔ က်င့္သံုးဖို႔ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္ေပမယ့္ ကၽြန္မတို႔က သူတို႔ရဲ့ အျမင္ကို အသိအမွတ္ျပဳ နားေထာင္ေပးရဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
( ကို ) ေအာင္ကိုကိုထိုက္ေရ.. မိတ္ေဆြကေရာ ဒီမိုကေရစီနဲ့ဒီမိုကေရစီရဲ့အေလ့အထေတြကိုယဥ္ပါးေနၿပီလား၊
က်င့္သုံးေနၿပီလား၊ ေနာက္ၿပီးေတာ္ေတာ္သေဘာေပါက္
ေနၿပီလား??? သိခ်င္စမ္းပါဘိ..။
ဟုိက္ရွားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး............။ ေကာ္မန္.ေတြဖတ္ၾကည့္မိသေလာက္ေတာ့ တကယ့္ကုိ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ဘဝင္ေလဟပ္ေနတဲ့ေကာင္ေတြ ၊ ေကာင္မေတြခ်ည့္ပါဘဲလား ။ လုံးဝကုိ စိတ္ပ်က္စရာေကာင္ေတြ ၊ ေကာင္မေတြပါဘဲကြာ ။
လုပ္ေတာ႕မယ္..တရားနာေကာင္းေတာ႕မယ္ဆိုရင္
ေခြးကအူၿပီ..
ေၾကးစည္သံၾကားရင္ ေခြးအူတာသဘာ၀ဘဲ ဘယ္ေခြးေတြအူဦးမလဲ ေစာင့္ရဦးမယ္
Although it doesn't directly concern with your post but I believe Democracy will not gain without having a freedom first. I'd like to highlight what is happening in Iran demonstration for us to learn some lessons.
Technology can be a great force behind revolution that tyranny has a difficult time defending against
Students and demonstrators pass news and organize themselves by using twitter.
http://search.twitter.com/search?q=%23Iranelection
Her is YouTube video how an innocent girl shot death in the street.
More video on this site. http://mashable.com/2009/06/20/iran-youtube/
Here are some interesting discussion I came across on social media.
"Iranians are fighting to have their voices listened to. The guy they are supporting isn't all that great either, if you look into his past. A fight for a free Iran will play out another day. This fight is simply to be heard.
This is the key point! They are not free to speak, they are not free to say NO and for this reason they are not be heard!
If they were heard they would be free. I'd rather focus on what they want, rather than pushing American values, though. Freedom is gained step by step. Heck, even here in the United States we aren't completely free and aren't completely being listened to. Just try to get a gay marriage, for instance."
.......သေဘာေပါက္ခ်င္ခ်င္ျဖစ္ေနသူမ်ား အတြက္ .........
""" ကုိယ့္ရဲ႕ အေရးအသားဟာ ကုိယ့္ရဲ႕ ရည္ရြယ္ရင္းကုိ ေရာက္ရဲ႕လား ................."
No way...
...ဒါေပမယ့္ ဒီမိုကေရစီ ရရွိၿပီးတဲ့အခါက်ရင္လည္း တကယ္လို႔ စစ္တပ္အုပ္ခ်ုဳပ္တာက ပိုေကာင္းတယ္ ထင္ေနတဲ့ သေဘာထားေတြကိုလည္း လက္ေတြ႔ က်င့္သံုးဖို႔ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္ေပမယ့္ ကၽြန္မတို႔က သူတို႔ရဲ့ အျမင္ကို အသိအမွတ္ျပဳ နားေထာင္ေပးရဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။...
Who are U..?
တကယ့္ကုိ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ဘဝင္ေလဟပ္ေနတဲ့.... သူ ခ်ည့္ပါဘဲလား ။ .....
လုံးဝကုိ စိတ္ပ်က္စရာ.......
Hi.
I really appreciate this letter of Myanmar People Inside staying Myanmar....
He's so insightful and so humane..
Very different from this blog-owner & some people of away from myanmar, enjoying-staying-spoiling attitude at foreign country..
wouldn't surprise if the gentleman who wrote the letter brought up and studied in oversea bt now he isn't that so surprise to me. salute n appreciate on his knowledge n explanation, hey..guy pretty good. unfortunately it has no chance to share and educate the such kind of good view to our people as no media freedom under SPDC as long as holding the power.
Ko paw,
Thanks for sharing his letter. We are so glad to learn about that , analyse of "Democracy" by one myanmar generation is very deep and sharp.
Hope that so many people can understand of "DEMOCRACY".
ဘ၀င္ေလဟပ္ေနတယ္ ေျပာတဲ့ အမည္မေဖၚလိုသူအတြက္
ဘ၀င္ေလဟပ္ေနတယ္ဆိုတာ ဘယ္အခ်က္ကို ဆိုလိုလဲ ဆိုတာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျပန္ေဆြးေႏြးေပးပါ။ ကၽြန္မေဆြးေႏြးတဲ့အထဲမွာ မထင္မွတ္ပဲ ပါသြားၿပီး ရွင္ေထာက္ျပလို႔ သတိထားမိရင္ ရွင့္ကို ေလးစားေသာသေဘာနဲ႔ ကၽြန္မ အဲဒီစကားကို ျပန္ရုပ္သိမ္းေပးမယ္။ လူတိုင္း ဘယ္သူမွ အမွားမကင္းပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အမ်ားစုရဲ့ ဆႏၵကို လိုက္နာျခင္းႏွင့္ အနည္းစုရဲ့ ဆႏၵကို ေလးစားေပးျခင္း ဆိုတဲ့အခ်က္ကိုေတာ့ ဒီမိုကေရစီဆိုတာ ဒါပဲ ျဖစ္လို႔ ရွင္ဘယ္လိုမွ ကန္႔ကြက္လို႔၊ ျငင္းလို႔ ရမွာမဟုတ္ဘူး။ လူတေယာက္ရဲ့ ယံုၾကည္မႈဟာ အမ်ားအတြက္ အႏၱရယ္ ျဖစ္ေနရင္ အဲဒီ သူယံုၾကည္မႈကို လက္ေတြ႔ က်င့္သံုးလို႔မရေအာင္ ဥပေဒေတြနဲ႔ တားျမစ္လို႔ပဲ ရတယ္။ သူယံုၾကည္ေနတဲ့ ယံုၾကည္မႈဟာ ကိုယ့္အတြက္မမွန္ေပမယ့္ သူ႔အတြက္ သူမွန္တယ္ထင္လို႔ ယံုၾကည္ေနတာကို ဘယ္သူမွ တားဆီးပိတ္ပင္လို႔မရႏိုင္ဘူး။ တေန႔ သူ႔အလိုလို သိရွိနားလည္လာလို႔ သူ႔ဖါသာသူ စြန္႔သြားမွပဲ ျဖစ္တယ္။ ဥပမာ ကၽြန္မကို ဘာသာျခား အစြန္းေရာက္ေတြက ဖမ္းၿပီး ဘုရားရွိခိုးရင္ သတ္မယ္လို႔ တားျဖစ္ထားရင္ ေသမွာေၾကာက္လို႔ ကၽြန္မ ဘုရားမရွိခိုးပဲ ေနရင္ေနမယ္။ ကၽြန္မ စိတ္ထဲမွာ ယံုၾကည္ေနတဲ့ သဒၵါတရားကိုေတာ့ ဘယ္သူမွ တားလို႔ရမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီအတိုင္းပဲ စစ္တပ္ကိုပဲ ယံုၾကည္ယံုၾကည္ ဘာကိုပဲ ယံုၾကည္ယံုၾကည္ လူတေယာက္ရဲ့ ယံုၾကည္မႈကို အတင္အၾကပ္ တားဆီးပိတ္ပင္လို႔ မရဘူး ဒါေၾကာင့္မို႔ အသိအမွတ္ျပဳေပးရပါတယ္။ အမ်ားကို မထိခိုက္ရင္ က်င့္သံုးပိုင္ခြင့္ကို ေပးရတယ္။ ထိခိုက္ရင္ေတာ့ က်င့္သံုးလို႔ မရေအာင္ ဥပေဒနဲ႔ တားရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ယံုၾကည္ေနတာကို ဘာမွလုပ္လို႔မရဘူး။ အမည္မေဖၚလိုသူက ဒီမိုကေရစီ သေဘာတရားကို လက္ခံတဲ့သူဆိုရင္ ဒီအခ်က္ကို ဘာမွ ျငင္းခ်က္ထုတ္စရာ မရွိဘူးလို႔ ကၽြန္မထင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ အမည္မေဖၚလိုသူေရ ရွင္ေဆြးေႏြးခ်င္ရင္ ရွင့္အျမင္ကို ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုျမင္တယ္ဆိုတာ ယဥ္ယဥ္ေက်ေက်းေလး ေဆြးေႏြးပါ။ ရွင့္အျမင္က ကၽြန္မအျမင္နဲ႔ ကြဲလြဲေနရင္ေတာင္မွ အသိအမွတ္ျပဳပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီဆိုတာ ကြဲလြဲမႈကို လက္ခံျခင္း ျဖစ္တယ္။ ကိုယ္က ဘာမွမေဆြးေႏြးပဲနဲ႔ ယုတ္ညံ့တဲ့ အမ်ိဳးသား၊ အမ်ိဳးသမီးေတြကို ေခၚေ၀ၚတဲ့ ေကာင္၊ ေကာင္မေတြနဲ႔ ခိုင္းႏႈိင္းေျပာတာ ျမန္မာလူမ်ိဳး တေယာက္အေနနဲ႔ သိပ္ရိုင္းပါတယ္၊ မသံုးသင့္ဘူးလို႔ ကၽြန္မ ရွင့္ကို သတိေပးခ်င္တယ္။
With kind regard
Ko Paw,
My comment for the first time to you and your friend who share his belief on democracy.
It's really great and such a different.Please pass my respect and regard to his letter to us.
Practically we badly needs that kind of radicalism.
Would you please urge him to continue his sharings.
I believe their forces will change our country. I just think about myself, we need competence to be a part of them.
YINT THWE NI
Post a Comment