စကၤာပူက ကန္႔ကြက္ဆႏၵျပပြဲ

ဒီကေန႔ ညေနပုိင္းက စကၤာပူႏုိင္ငံ ဟုမ္လင္းပါ႔ခ္ စပီကာစ္ေကာ္နာမွာ ျပဳလုပ္တဲ့ “၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ ဆန္႔က်င္ဆႏၵျပပြဲ” က ဓါတ္ပုံပါ။ ျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြနဲ႔အတူ စကၤာပူႏုိင္ငံက လူ႕အခြင့္အေရး လႈပ္ရွားသူေတြပါ မုိးထဲေလထဲမွာ အေရာက္လာၿပီး ပူးေပါင္းဆႏၵျပၾကတာကုိ ေတြ႕ရပါတယ္။

ခြပ္ေဒါင္းအလံက က်ေနာ္တုိ႔ပြဲမွာ လုိအပ္တယ္ဆုိလုိ႔ အင္န္အယ္လ္ဒီလြတ္ေျမာက္နယ္ေျမ (မေလးရွား)က FedEx နဲ႔ ေပးပုိ႔ကူညီတာပါ။ ပိုစတာေတြကေတာ့ ထုိင္းအေျခစုိက္ ျမန္မာ့အေရးနဲ႔ သက္ဆုိင္တဲ့ အဖြဲ႕အစည္းေတြဆီက (အခမဲ့) ရပါတယ္။ "No to Burma's sham Election” ဆုိတဲ့ ဘန္နာက “ဖရီးဘားမားကမ္ပိန္းစကၤာပူ”က စီစဥ္ေပးတာပါ။ စစ္အစုိးရအလံသစ္ေနာက္ခံ ဆန္႔က်င္တဲ့ ဘန္နာေတြကေတာ့ အေမရိကားမွာ ဆန္႕က်င္ဆႏၵျပၾကသူေတြဆီကေန ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ကတဆင့္ ေတာင္းယူရရွိတယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ျမန္မာေတြဝတ္ထားတဲ့ "NO" တီရွပ္နဲ႔ ဦးထုပ္အနီေတြက ၂၀၀၈ ေမလက ျမန္မာသံ႐ုံး(စကၤာပူ)ေရွ႕မွာ အေျခခံဥပေဒဆန္႔က်င္ဆႏၵျပပြဲအတြင္း သုံးတဲ့ တီရွပ္နဲ႔ ဦးထုပ္ေတြပါ။

ဒီကန္႔ကြက္ဆႏၵျပပြဲကုိ ဖရီးဘားမားကမ္ပိန္းစကၤာပူ အဖြဲ႕က ကမကထ ျပဳပါတယ္။ အဲသည္အဖြဲ႕က ၂၀၀၇ ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးအၿပီးမွာ ျမန္မာေတြရဲ႕ ႏုိင္ငံေရးတက္ႂကြမႈကုိ အတုယူအားက်စိတ္နဲ႔ဖြဲ႕စည္းခဲ့တဲ့ “Sg human rights" အဖြဲ႕ (အခုေတာ့ ဖ်က္သိမ္းလုိက္ပါၿပီ)က အဖြဲ႕ဝင္ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူေတြနဲ႔ ဖြဲ႕စည္းထားတာပါ။

က်ေနာ့္အေနနဲ႔ ဒီေရြးေကာက္ပြဲကုိ ကန္႔ကြက္ဆႏၵျပရျခင္း အေၾကာင္းေတြကေတာ့....

(၁) ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ကုိ နအဖ စစ္အစုိးရက ယခုအခ်ိန္အထိ ေလးစားအသိအမွတ္မျပဳျခင္း
(၂) ဒီမုိကေရစီနည္းလမ္းမက်တဲ့ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပုံအေျခခံဥပေဒကုိ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ ကန္႔ကြက္လုိျခင္း
(၃) မတရားတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ ဥပေဒေတြအရ လြတ္လပ္ၿပီး တရားမွ်တတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ မျဖစ္ျခင္း
(၄) အားလုံးပါဝင္ႏုိင္တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ မဟုတ္ျခင္း၊ (ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားကုိ လႊတ္မေပးျခင္း)
(၅) အေရးအႀကီးဆုံးအေနနဲ႔ ဒီေရြးေကာက္ပြဲဟာ ဒီမုိကေရစီကုိ ေဆာင္ၾကဥ္းေပးႏုိင္မွာမဟုတ္ဘဲ စစ္အစုိးရရဲ႕ မတရားအုပ္ခ်ဳပ္မႈသက္တမ္းကုိ တာရွည္ေစမွာသာျဖစ္ျခင္း....

စတဲ့ အေၾကာင္းအခ်က္ေတြေၾကာင့္ ကန္႔ကြက္ဆႏၵျပရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုိ ကန္႔ကြက္ဆႏၵျပတဲ့အတြက္ ဒီေရြးေကာက္ပြဲႀကီးဟာ တုန္႔ကနဲ ရပ္တန္႔သြားခ်င္မွ ရပ္တန္႔သြားပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ရပ္သည္ျဖစ္ေစ၊ မရပ္သည္ျဖစ္ေစ... ကုိယ့္ဖက္က ကုိယ္ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ဆႏၵကုိ လြတ္လပ္စြာထုတ္ေဖာ္သင့္တယ္။ ႀကဳိးစားသင့္တယ္လုိ႔ ယူဆတဲ့အေလ်ာက္ ကန္႔ကြက္ဆႏၵျပျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ တခ်ိန္မွာ လူအမ်ားရဲ႕ ရင္ခုန္သံေတြ ထပ္တူက်တဲ့အခ်ိန္၊ လူအမ်ားစုရဲ႕ ႀကဳိးပမ္းအားထုတ္မႈေတြ အခ်ိတ္အဆက္မိသြားတဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တုိ႔ လုိခ်င္တဲ့ အေျခအေနတရပ္ကုိ ဖန္တီးထူေထာင္ႏုိင္ၾကမယ္လုိ႔ ယုံၾကည္ပါတယ္။

က်ေနာ့္ကင္မရာထဲမွာ မွတ္တမ္းတင္ခဲ့တဲ့ အဲဒီ ဆႏၵျပပြဲနဲ႔ ပါတ္သက္တဲ့ ဓါတ္ပုံေတြကုိ ဒီလင့္ မွာ သြားၾကည့္ႏုိင္ပါတယ္။

Read more

အအားမေနတတ္သူပါ

Image Credit - Link -

အိပ္ယာထ၊ မ်က္ႏွာသစ္၊ သြားတုိက္
အင္တာနက္နဲ႔ မနက္စာစား
အင္တာနက္နဲ႔ ေကာ္ဖီေသာက္
အင္တာနက္နဲ႔ စီေဘာက္စ္ဝင္
အင္တာနက္နဲ႔ ခ်က္တင္လုပ္
အင္တာနက္နဲ႔ ေဖ့စ္ဘြတ္ေမြ႕
အင္တာနက္နဲ႔ ေန႔လည္စာသြင္း
အင္တာနက္နဲ႔ သီခ်င္းနားေထာင္
အင္တာနက္နဲ႔ ေယာင္စိန္လုပ္
အင္တာနက္နဲ႔ ႐ုပ္ရွင္ၾကည့္
အင္တာနက္နဲ႔ အသိရွာ
အင္တာနက္နဲ႔ ဘီယာေသာက္
အင္တာနက္နဲ႔ ဘေလာက္ေရး
အင္တာနက္နဲ႔ အီးေမးလ္စစ္
အင္တာနက္နဲ႔ အမ်ဳိးခ်စ္ျပ
အင္တာနက္နဲ႔ ညစာစား
အင္တာနက္နဲ႔ တရားနာ (ႏုိင္ငံေရးတရားေျပာပါတယ္)
အင္တာနက္နဲ႔ အိပ္ယာဝင္
အင္တာနက္ပင္ အိပ္မက္မက္
ေၾသာ္... တစကၠန္႔ကေလးမွ မအားရသူပါ။

Read more

ကမၻာတလႊားမွ ၂၀၁၀ လုိဂုိ အမ်ဳိးမ်ဳိး

ကမၻာတလႊားမွ ၂၀၁၀ လုိဂုိ အမ်ဳိးမ်ဳိး.....


ပူးတြဲဖတ္႐ႈရန္။..........။ အလံသူခုိး

Read more

“စပီကာေကာ္နာကို လာခဲ့ပါ”

လာမယ့္ ေအာက္တုိဘာလ ၃၀ ရက္ေန႔ ညေနပုိင္း စကၤာပူႏုိင္ငံ စပီကာေကာ္နာမွာ ဖရီးဘားမားကမ္ပိန္း(စကၤာပူ)ကေန ဦးေဆာင္ျပဳလုပ္မယ့္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲအေပၚ ဆန္႔က်င္႐ႈတ္ခ်ပြဲကုိ လာေရာက္ ပူးေပါင္းၾကဖုိ႔အတြက္ ဖိတ္ၾကားစာ ျဖစ္ပါတယ္။ အခ်ိန္နဲ႔ေနရာ အေသးစိတ္ကုိ ဘန္နာ ေအာက္မွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။

S’poreans to speak up against Burma’s sham elections

As Burma prepares itself for its General Elections, which have been criticized worldwide for being neither free nor fair, the Free Burma Campaign (Singapore) is lending its voice to the criticism with an event at Speakers’ Corner on 30 October.

From the Free Burma Campaign:



Join us at Speakers’ Corner on Saturday, 30 October 2010 from 4pm to 4.45pm to say “NO TO BURMA’S SHAM ELECTIONS” .

Come for a photo session and get your voice heard with a large placard that reads “No to Burma’s Sham Elections”. As a gesture of solidarity, do wear a red shirt for the event.

The Burmese Junta is determined to push through with elections on 7 November 2010. This is being done despite electoral laws that clearly do not allow a free and fair election.

Long-time dissident and Nobel Peace Prize laureate Daw Aung San Suu Kyi remains under house arrest while many political prisoners are still held in prison. Meanwhile, the Burmese people are living in constant fear of torture and harassment under the military regime.

Join us as we stand in unity with the people of Burma. Let us come together to say “No” to the planned election – a sham election that does not represent the true voice of the people.

No to Burma’s Sham Election!

Our Facebook event page - http://www.facebook.com/event.php?eid=155688537800050

အၫႊန္းလင့္ခ္။...........။ S’poreans to speak up against Burma’s sham elections

Read more

အလံသူခုိး

ဒီကေန႔ဟာ...
အလံေဟာင္းကုိ
အေလာင္းဟန္နဲ႔
ျမႇဳတ္ႏွံလုိက္တဲ့ေန႔။

ဒီကေန႔ဟာ...
အလံသစ္ကုိ
အလစ္သန္သူေတြက
ထုတ္ျပန္လုိက္တဲ့ေန႔။

အလံသစ္ဒီဇုိင္းကုိ
ေစာင္းငဲ့ ၾကည့္လုိက္ေတာ့မွ
လားလား....
စစ္အစုိးရဟာ သူခုိးပါလား။

ကုလားအလံကုိလည္း ခုိးတယ္။
တ႐ုတ္အလံကုိလည္း ခုိးတယ္။
႐ုရွားအလံကုိလည္း ခုိးတယ္။
အလံသုံးမ်ဳိး တၿပဳိင္တည္း ခုိးတယ္။

...အုိး..မုိင္ေဂါ႔ဒ္...။

အလံခုိး...အဲေလ...အလံေျပာင္းတဲ့အတြက္
အေလာင္းျပန္ရရင္ ကံေကာင္းတယ္မွတ္ပါ။

အေဟာင္းနဲ႔အသစ္
ျဖစ္ၿမဲဓမၼတာ
ဘယ္အရာမွ တာရွည္မၿမဲ
အေျပာင္းအလဲဆုိတဲ့အတုိင္း
ေျပာင္းၿပီးရင္ လဲရမည္သာ။

(မွတ္ခ်က္။............။ စာေၾကာင္းတုိင္းမွာ စကားလိမ္ျဖင့္ ဖတ္ရန္မလုိပါ။)

=

Read more

အုိင္ဗုတ္ဆုိတာ ဘာႀကီးလဲဆုိေတာ့....

Photo credit - Link -

အုိင္ဖုန္း အုိင္မက္ (iphone, imac)
အုိင္ပက္၊ အုိင္ေပါ႔ဒ္ (ipad, ipod)
အရမ္းေဟာ့တ္ အေရာင္းလည္းသြက္
စတိဗ္ေဂ်ာ့ဗ္ရဲ႕ လက္ရာေတြအၾကား
ဆင္တူယုိးမွား စတုိင္ထုတ္လုိသလားမသိ
အုိင္ဗုတ္ဆုိတာႀကီး
ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ တုိင္းျပည္မွာ ထြက္ခ်လာ။

အုိင္ဗုတ္ဆုိတဲ့ေနာက္ေတာ့
ပုပ္အဲ့ေနတဲ့ ေရအုိင္ႀကီးေပါ႔။
အုိင္ပုပ္ထဲမွာ
စတုိင္ထုတ္ေနသမွ် အေမာင္ေတြကလည္း
(ျပည္သူ႕ေငြကုိ) ထုိင္အုပ္မယ့္ေကာင္ေတြခ်ည္းသာ။

အမႈိက္သ႐ုိက္တုိ႔ ျပည့္ေမာက္
ပုိးေလာက္တုိ႔ ေပ်ာ္ရႊင္
မစင္စြန္႔ရာ၊ က်င္စြန္႔ရာ...
အုိင္နာ အုိင္ဆုိး
အုိင္က်ဳိး အုိင္ပဲ့
အုိင္ပ်က္ အုိင္စုတ္
အုိင္ပုပ္ အုိင္ညစ္...
(ရပ္ကြက္ထဲ ရန္ျဖစ္ရင္ေတာင္)
ထစ္ကနဲဆုိ ေျပာင္းဝက က်ည္ထြက္
ေခတ္အပ်က္မွာ အမတ္ျဖစ္မယ္အႀကံနဲ႔
မႏွစ္သက္စရာ ေသနတ္ပစ္ တကယ္သန္တဲ့
ေၾသာ္... စစ္ထြက္ငနာေတြ အရပ္ဝတ္ ဖလွယ္ျပန္။

စနစ္ကယ္ မမွန္
ဒလဝမ္ မင္းအတုလုပ္ေလေတာ့
ျပည္သူ႕ဥစၥာကုိ သူ႔ဥစၥာမွတ္
ျပည္သူ႕လုပ္စာ သူ႕လုပ္စာမွတ္တဲ့ျပင္
အခ်ဳပ္အခ်ာအာဏာကုိပင္
သူ႕အေမလင္ ပစၥည္းလုိ အပုိင္ကုပ္ၿပီး
အႏုိင္ဆုပ္လုိပါတဲ့ ျဖတ္လမ္းအႀကံ
အုိင္ဗုတ္ဆုိတာရဲ႕ ဇာတ္လမ္းအမွန္။

Read more

စကၤာပူမွာ ေဝတဲ့ႏွင္း

Photo credit - Link -

ႏွင္း...မွ ဟုတ္ရဲ႕လား....။
ႏွင္းကေလးေတြမွ ဟုတ္ရဲ႕လား...အာ။

သံသယေတာအလယ္ ေမာတယ္...အခ်စ္ရယ္။
ပန္းခ်ီကဗ်ာထက္လွတဲ့
စကၤာ...တကၠရဲ႕ ကၽြန္းညဳိျမဝယ္... (ထုိးထုိးေထာင္ေထာင္ ကရိန္းေလးေတြကုိ စိတ္ကူးနဲ႔ ေဖ်ာက္ၾကည့္ပါ။ တကယ္လွပါတယ္။)
မုိးေျမနိမ့္ေယာင္ မာယာေဆာင္လုိ႔...
ျမဴႏွင္းတုိ႔ ေဝတဲ့ကာလ
ခ်မ္းျမျမ ခ်ိန္ခါဝယ္
လွပုံေလးလည္း တမ်ဳိးရယ္....
တစိမ့္စိမ့္ေလးလည္း ေအးတယ္ (အဲယားကြန္းဖြင့္ထားလုိ႔)
တသိမ့္သိမ့္ေတြးစရာေလးေတြ ရွိေနၿပီမုိ႔
စင့္ကာပူမွာ ေဝတဲ့ႏွင္းရယ္...
ႏွင္းကေလးေတြမွ ဟုတ္ရဲ႕လား...အား...
ႏွင္းကေလးေတြမွ ဟုတ္ပါရဲ႕လား...ကြယ္။

ဘုရားစူး... ႏွင္းမဟုတ္ရပါဘူးခင္ဗ်ာ။ အင္ဒုိနီးရွား ေတာင္ယာမီး႐ႈိ႕ရာက ႏွစ္စဥ္လုိလုိ စကၤာပူဖက္ကုိ လြင့္လာတဲ့ မီးခုိးေငြ႕ေတြပါ။ ဒီလုိပဲ.. စကၤာပူမွာ ေဆာင္းရာသီမႀကဳံရလုိ႔ ႀကံဖန္ၿပီး သီခ်င္းေလးနဲ႔ ေဆာင္းဖီလင္ သြင္းယူၾကည့္လုိက္တာပါ။ စကၤာပူမွာေနထုိင္သူေတြအဖုိ႔ ဒီအတုိင္းေနလည္း အသက္႐ွဴေလႁပြန္လမ္းေၾကာင္းမွာ ေရာဂါရမယ့္အတူတူ ေနရတာ တန္ေအာင္ မျဖစ္မေန ေဆးလိပ္ေသာက္ၾကဖုိ႔ တုိက္တြန္းလုိက္ပါတယ္။

အေၾကာင္းစုံသိလုိခ်င္ရင္ ဓါတ္ပုံေအာက္က လင့္ခ္မွာသာ သြားဖတ္ၾကည့္ပါေတာ့။

Read more

ဘန္ဘန္..ဘန္ဘန္႔ဘန္...

(ရာဇဝင္မ်ားရဲ႕ သတုိ႔သမီး)

ဒီကာတြန္းကေတာ့ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္က ဆြဲခဲ့တဲ့ က်ေနာ့္ရဲ႕ ကာတြန္းလက္ရာေလးပါ။ နာဂစ္မုန္တုိင္း တုိက္ခတ္အၿပီး ကုလသမဂၢနဲ႔ ႏုိင္ငံတကာအလွဴရွင္မ်ားဆီက ေဒၚလာ ၁၁ ဘီလီယံ အကူအညီေပးမယ္ အသံထြက္လာတုန္းက ဗုိလ္သန္းေရႊတေယာက္ အူယားဖားယားနဲ႔ ဘန္ကီမြန္းကို လက္ခံေတြ႕ဆုံတာကုိ သေရာ္ခ်င္လုိ႔ ဆြဲခဲ့တာပါ။ ဘန္ကီမြန္းနဲ႔ နအဖအၾကားက ဆက္ဆံေရးကို “The marriage of convenience” လုိ႔ ဆုိလုိခဲ့ခ်င္တာပါ။ ဗုိလ္သန္းေရႊကုိ သတုိ႔သမီးေနရာကထားၿပီး လက္ထပ္ကတိေတြ ေပးေနတဲ့ပုံ ဆြဲခဲ့ပါတယ္။ ကာတြန္းနာမည္ကုိေတာ့ “ရာဇဝင္မ်ားရဲ႕ သတုိ႔သမီး” လုိ႔ ေပးခဲ့ပါတယ္။

ဒီေနာက္မွာေတာ့ ကုလသမဂၢက ေစလႊတ္လုိက္တဲ့ စစ္သည္ေတာ္သုံးသိန္းျဖစ္တဲ့ ရာဇာလီ၊ ဂမ္ဘာရီနဲ႔ ဘန္ကီမြန္းတုိ႔ မစြံပုံကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး “RGB နဲ႔ ကၽြဲေမတၱာစာ” ဆုိၿပီး ကဗ်ာေျပာင္ေလးတပုဒ္ ေရးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

သိၾကတဲ့အတုိင္း နအဖ စစ္အစုိးရက တဖက္မွာ လုပ္ခ်င္ရာလုပ္။ ဘန္ကီမြန္းချမာမွာလည္း “အထူးစုိးရိမ္မိေၾကာင္း” ထုတ္ျပန္ခ်က္ေတြကလြဲၿပီး တကယ္တမ္း ဘာမွ ထိထိေရာက္ေရာက္ တုန္႔ျပန္ႏုိင္တာမ်ဳိးမဟုတ္တဲ့အတြက္ NLD ဦးဝင္းတင္ကေတာင္ ဘန္ကီမြန္း ဒီေလာက္စုိးရိမ္ေနရတဲ့အတြက္ ႏွလုံးေရာဂါျဖစ္မွာ စုိးရပါတယ္ ဆုိတဲ့အေၾကာင္း ဟာသစြက္ၿပီး ေဝဖန္ခဲ့ပါတယ္။

အခုေနာက္ဆုံးအေနနဲ႔ကေတာ့ ဘန္ကီမြန္းနဲ႔ လုိက္ဖက္မယ့္ ဘြဲ႕အမည္တခုေပးရန္ ဆႏၵျဖစ္ေပၚမိတဲ့အေလ်ာက္ ကုိမုိးတိမ္ညဳိရဲ႕ဘေလာ့ဂ္ပုိ႔စ္တခုမွာ ဝင္ေရးျဖစ္ခဲ့တဲ့ က်ေနာ့္ ကြန္မင့္ကို နည္းနည္း မြန္းမံၿပီး တင္လုိက္ပါတယ္။

“ဘန္ကီမြန္းနဲ႔ လုိက္ဖက္တဲ့ ဘြဲ႕အမည္”

က်ေနာ္ တခါတေလ ေလွ်ာက္စဥ္းစားတယ္။ ေဂါက္ၾကည့္တာေပါ႔ဗ်ာ။

လူျဖဴ ေယာက္်ား၊မိန္းမ၊ကေလးေတြကုိ ၾကည့္ရင္ ဆံပင္ေတြကလည္း ေရႊေရာင္နဲ႔၊ အသားအေရာင္ကလည္း ျဖဴေဖြးတယ္။ အရပ္အေမာင္းကလည္း ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း။ ႐ုပ္ရည္ကလည္း ၾကည့္ေကာင္းတဲ့လူေတြ ေတာ္ေတာ္ၾကည့္ေကာင္းတယ္။ ေငးၾကည့္ရတယ္။ ႐ုပ္ဝတၳဳပုိင္းဆုိင္ရာကလည္း တုိးတက္ၿပီး လုိတရဆုိသလုိ ျဖစ္ေနေတာ့ ဗုဒၶစာေပထဲမွာ ေတြ႕ရတတ္တဲ့ နတ္ျပည္ဆုိတာ ဒါမ်ဳိးလားလုိ႔ တခါတခါ ေတြးမိတယ္။ ဒီလုိေတြးလုိ႔ က်ေနာ့္အဆုိးမဆုိပါနဲ႔ဦး။

သိပၸံပညာမွာ အနာဂတ္ကုိ ခရီးသြားျခင္း travel to the future ဆုိတာ သီအုိရီအရ ျဖစ္ႏုိင္သတဲ့။ ဒီေတာ့ က်ေနာ္စဥ္းစားတာ ဗုဒၶက အတုမရွိတဲ့ ဉာဏ္ေတာ္၊ တန္ခုိးေတာ္တုိ႔ကုိ ပုိင္ဆုိင္ေလေတာ့ အနာဂတ္ကာလကုိ ေဒသစာရီ (ပါဠိမကၽြမ္းေတာ့ ကာလစာရီ လုိ႔ ေျပာရင္ ပုိမွန္ရမလားမသိ) ႂကြခ်ီရင္းနဲ႔မ်ား ယေန႔ေခတ္ တုိးတက္တဲ့ လူျဖဴႏုိင္ငံတခုခုဆီ ေရာက္သြားခဲ့ေလသလားလုိ႔ ေပါက္ေပါက္ရွာရွာ ေတြးမိတယ္။ ဘာေၾကာင့္ဒီလုိေတြးရသလဲဆုိေတာ့ တုိက္ဆုိင္တာေတြ ရွိေနတယ္ခင္ဗ်။

ဥပမာ သိၾကားမင္းစီးတဲ့ နတ္ျမင္းတေထာင္ကတဲ့ ရထားေဝဇယႏၱာ ဆုိတာမ်ဳိးဗ်ာ။ ဒီေခတ္ႀကီးထဲမွာ ျမင္းေကာင္ေရတေထာင္၊ တေသာင္းအားရွိတဲ့ ေလယာဥ္ပ်ံလုိ၊ ရဟတ္ယာဥ္လုိဟာမ်ဳိး၊ Air Force One လုိဟာႀကီးေတြကုိ ေျပာတာလားလုိ႔ ေတြးမိတယ္။ ဝရဇိန္လက္နက္ဆုိရင္ “ျမင့္မုိရ္ကုိပင္ သူခြင္းရင္ ထြင္းလုိ႔ေဖာက္ႏုိင္တာ” ဆုိေတာ့..... တာလီဘန္ေတြကို အေမရိကန္ဗုံးႀကဲတုန္းက Banker Buster လုိဟာမ်ဳိး၊ အႏုျမဴထိပ္ဖူးတပ္ ပဲ့ထိန္းဒုံးက်ည္လုိဟာမ်ဳိးေတြကုိ ေျပာခ်င္တာလားလုိ႔ ေတြးမိတယ္။ သိၾကားမင္းဆုိတာကေတာ့ အဲဒီလက္နက္ကုိ ပုိင္တဲ့ အင္အားႀကီးႏုိင္ငံတခုခုက သမၼတ (သုိ႔မဟုတ္) ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ျဖစ္ရမယ္။ ဘန္ကီမြန္းေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ ငရဲသနင္း ယမမင္းဆုိတာကေတာ့ ေနျပည္ေတာ္က အဘကုိ ေျပာတာျဖစ္မယ္လုိ႔ ေတြးမိတယ္ခင္ဗ်။

ေနာက္ၿပီးေတာ့ဗ်ာ.... နတ္သက္ တရက္က လူ႕ျပည္မွာ အသက္တေထာင္ ဆုိတာေတြ။ ဒါကလည္း ပုိၿပီး ျမန္ျမန္ ခရီးသြားသူအတြက္ အခ်ိန္ဟာ ပုိေႏွးေကြးသြားတယ္ဆုိတဲ့ အုိင္းစတုိင္းရဲ႕ ရီလစ္တီဗတီသီအုိရီက သေဘာေတြနဲ႔ စဥ္းစားၾကည့္ေတာ့လည္း ကုိက္ေနျပန္ေရာဗ်။

ဘန္ကီမြန္းကေတာ့ သိၾကားမင္းမျဖစ္ႏုိင္ဘူးဆုိရင္ ေလနတ္သားမ်ား ျဖစ္ေလမလားဆုိၿပီး ေရာက္တတ္ရာရာ စဥ္းစားမိပါေၾကာင္း.....။

Read more

ရွိပါေစေတာ့ ရွိေစေတာ့

အနီေရာင္ပတ္စ္ပုိ႔တ္သက္တမ္းနဲ႔ ဝင္ေငြခြန္ေျပစာဟာ
အညမညပစၥေယာေဟာတု ဆုိလုိ႔
ႏွေျမာေျမာနဲ႔ စုထားသမွ် ပုိက္ဆံေလးကုိ
ဘဏ္ထဲကေန ထုတ္ယူေပးလုိက္ရတဲ့အေၾကာင္း
ေၾကညာေမာင္းခတ္မေနခ်င္ေတာ့ပါဘူး။
ငါ႔ဝဋ္ေႂကြးနဲ႔ငါ
ရွိပါေစေတာ့ ရွိေစေတာ့။

ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြကို လွ်ပ္စစ္လႈိင္းေပၚကတဆင့္
ပုိ႔သခြင့္ေတာင္းတဲ့အခါ
ဂြစ္ကနဲဲ တခ်က္သာျမည္ၿပီး
တခ်ီတည္း ျပဳတ္က်သြားေပမယ့္
မသက္ကေလးရယ္တဲ့မွ ေၾသာ္မသာ
တေဒၚလာစီ ေကာင္တာတက္လြန္းလုိ႔
ဖုန္းဘီလ္လာမွ မ်က္ျဖဴဆုိက္ရတဲ့အေၾကာင္း
ျပန္ေျပာင္းၿပီး မလွစ္ဟခ်င္ေတာ့ပါ။
ငါ႔အျပစ္နဲ႔ငါသာ
ရွိပါေစေတာ့ ရွိေစေတာ့။

ျပည္တြင္းက သတင္းေတြ ၾကားၾကားသမွ်
အားရစရာ တကြက္မပါ။
ကမၻာမွာ ေနရာမွားၿပီး လူျဖစ္လာခဲ့ေလသလားလုိ႔
စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ ညည္းတြားလုိက္ျပန္ရင္လည္း
နမီးဘီးယားက AIDS ေရာဂါသည္ မိဘမဲ့ကေလးက
မ်က္ေစာင္းထ ထုိးခ်င္ထုိးေနဦးမွာမုိ႔
မညည္းဝံ့ေတာ့ပါဘူး။
ငါ႔ဘဝနဲ႔ငါသာ
ရွိပါေစေတာ့ ရွိေစေတာ့။

သစ္တပင္ေကာင္း ငွက္တေသာင္းနားရတယ္ဆုိေပမယ့္
သစ္ပင္က လက္ေမာင္းေလာက္
ငွက္ေပါင္းက တကုေဋ
ေသၿပီဆရာ။
မညႇာမတာ ခ်ီးပါခ်တဲ့ အေကာင္ေတြကလည္း တင္းၾကမ္းျပည့္။
ပင္စည္ကုိ ေတ့ၿပီး ေသးပန္းတတ္တဲ့ေကာင္ေတြလည္း
ေသာက္က်ဳိးနည္း မ်ားမွမ်ားဆုိတာ
ေဝဒနာျပပြဲ ခင္းမေနေတာ့ပါဘူး။
ငါ႔အျဖစ္နဲ႔ငါသာ
ရွိပါေစေတာ့ ရွိေစေတာ့။

Read more

“ေဆာင္းကတၱီပါနဲ႔ ပဲႀကီးေလွာ္”

ၿပီးခဲ့တဲ့ “သမီးရဲ႕ အေျဖမ်ား” ပုိ႔စ္မွာတုန္းက က်ေနာ္အီးေပါက္တာနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ သမီးက ဟာသ လုပ္သြားပုံကုိ ေရးခဲ့ပါတယ္။ သမီးလုိပဲ မဒမ္ေပါကလည္း ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ဟာသ လုပ္ဖူးပါတယ္။

ဒီလုိပါ.... သိၾကတဲ့အတုိင္း စကၤာပူမွာက မုိးရြာတာနဲ႔ ေနပူတာက လြဲလုိ႔ ရင္ခုန္စရာ ရာသီစက္ေမာင္း အေျပာင္းအလဲမရွိေလေတာ့ ေဆာင္းရာသီလုိမ်ဳိးဆုိရင္ ျမန္မာျပည္က ေဆာင္းတြင္းကုိ အေဝးကေန သတိရ လြမ္းဆြတ္ၾကရတာမ်ဳိး မဟုတ္ပါလား။ က်ေနာ္တုိ႔လည္း ေဆာင္းရာသီေရာက္လာၿပီဆုိရင္ ေဟမာန္ေဆာင္းနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ သီခ်င္းေလးေတြကုိ အလြမ္းေျပဖြင့္ၿပီး နားေထာင္တတ္တယ္။

တခါက ေဟမာေနဝင္း ျပန္ဆုိထားတဲ့ ေဆာင္းကတၱီပါ (ပဲကတၱီပါ မဟုတ္) သီခ်င္းကုိ နားေထာင္ေနတုန္း မဒမ္ေပါက ေျပာလာတယ္။

“ကုိကုိ... ဒီသီခ်င္းထဲမွာ မင္းအေၾကာင္း ပါတယ္၊ သိလား” တဲ့။

က်ေနာ္လည္း ဘယ္လုိက ဘယ္လုိ ေဆာင္းကတၱီပါ သီခ်င္းထဲမွာ က်ေနာ့္အေၾကာင္း ပါရတာလဲဆုိတာ အေျပးအလႊား စဥ္းစားၾကည့္ရတာေပါ႔။ စဥ္းစားလုိ႔ မရေပါင္။ ဒါနဲ႔ “ဘယ္မွာ ပါလုိ႔လဲ” လုိ႔ ေမးလုိက္ေတာ့ မဒမ္ေပါက ရယ္က်ဲက်ဲနဲ႔....

“ေျမာက္ေလ ေသြးၿပီ ေသြးၿပီ.... ေအးလည္း ေအးေတာ့သည္.... ဆုိတဲ့ အပုိဒ္က မင္းကုိ ေျပာတာေပါ႔” ဆုိေတာ့မွ “ေၾသာ္... ငါ ခံလုိက္ရတာပါကလား” ဆုိတာ ေကာင္းေကာင္း သေဘာေပါက္ေတာ့တယ္။ ကဲ... ၾကည့္ဦး...။ က်ေနာ့္ဘာသာ အီးေပါက္တာကုိ “ေမ်ာက္ေလေသြး”တယ္လုိ႔ သူေျပာစရာလား။

ဒီတပုိ႔စ္မွာေတာ့ က်ေနာ့္လုိပဲ ေလလည္တတ္လုိ႔ ဒုကၡေရာက္ရသူတဦးအေၾကာင္း ဟာသေလးတပုဒ္ကုိ ျမန္မာလုိ (တုိက္႐ုိက္မဟုတ္)ဘာသာျပန္ၿပီး တင္ဆက္လုိက္ပါတယ္။

“ပဲေလွာ္ႀကဳိက္သူ”

တခါတုန္းက ပဲႀကီးေလွာ္ အင္မတန္ႀကဳိက္တတ္တဲ့ အမ်ဳိးသမီးတေယာက္ ရွိသတဲ့။ ပဲႀကီးေလွာ္ ႀကဳိက္တတ္ေပမယ့္ သူမရဲ႕ ျပႆနာကေတာ့ ပဲေလွာ္ စားၿပီးတုိင္းမွာ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ဖြယ္ေကာင္းေလာက္ေအာင္ တားမႏုိင္ဆီးမရ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း ေလလည္တတ္တာပါပဲတဲ့။

တေန႔က်ေတာ့ အဲဒီအမ်ဳိးသမီးဟာ လူတေယာက္နဲ႔ ခ်စ္ႀကဳိက္သြားၿပီး လက္ထပ္ေတာ့မယ္ အလုပ္မွာ သူမ ဘာသာေတြးသတဲ့။ “ငါ႔ေယာက္်ားဟာ အင္မတန္ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕ႏူးညံ့ၿပီး လူႀကီးလူေကာင္းဆန္တယ္။ ငါ႔ရဲ႕ အီးေပါက္တတ္တဲ့အက်င့္ကုိ သူ႕အေနနဲ႔ ႏွစ္သက္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူး” လုိ႔ေတြးမိၿပီး ပဲႀကီးေလွာ္စားတဲ့အက်င့္ကုိ အနစ္နာခံ စြန္႔လႊတ္လုိက္သတဲ့။

ဒီလုိနဲ႔ လေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာလာခဲ့ၿပီး တရက္ အလုပ္ကေန အိမ္အျပန္ လမ္းမွာ သူမရဲ႕ ကားပ်က္သြားတယ္။ ဒါနဲ႔ အိမ္ကုိ လမ္းေလွ်ာက္ျပန္လာရမွာမုိ႔ ေနာက္က်မယ္ဆုိတဲ့အေၾကာင္း ခင္ပြန္းသည္ကုိ ႀကဳိတင္ ဖုန္းဆက္ အေၾကာင္းၾကားထားလုိက္တယ္။

အိမ္ကုိ လမ္းေလွ်ာက္ျပန္လာေနတုန္းမွာ လမ္းမွာ ပဲႀကီးေလွာ္သည္နဲ႔ ပက္ပင္းတုိးေရာတဲ့။ ပဲႀကီးေလွာ္ကုိ ျမင္ေတာ့ စားခ်င္စိတ္က တေက်ာ့ျပန္ၿပီး ထႂကြေသာင္းက်န္းလာျပန္ေတာ့တာေပါ႔။

အိမ္ကလည္း ေတာ္ေတာ္ေလး လွမ္းေသးေတာ့ “အခုေန စားသြားလုိက္ရင္ အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ေလာက္ဆုိ အီးေပါက္တာလည္း ၿပီးသြားေလာက္ေရာေပါ႔”လုိ႔ ေတြးၿပီး စိတ္မထိန္းႏုိင္ဘဲ ပဲႀကီးေလွာ္ေတြ ဝယ္စားမိေရာတဲ့။

ဒီလုိနဲ႔ တလမ္းလုံး အီးေတြ တဘြတ္ဘြတ္ ေပါက္ရင္း ျပန္လာခဲ့တယ္။ အိမ္နားေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ အေတာ္ေလးကုိ ေနသာထုိင္သာရွိသြားၿပီး သူမဘာသာလည္း ထိန္းခ်ဳပ္ ေအာင့္အီးသြားႏုိင္ၿပီလုိ႔ တြက္ဆမိသတဲ့။

အိမ္ေပါက္ဝမွာ ေစာင့္ေနတဲ့ ခင္ပြန္းသည္ဟာ သူမကုိျမင္လုိက္ရတဲ့အခါ အင္မတန္ စိတ္လႈပ္ရွားဟန္နဲ႔ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ ဆီးေျပာတယ္။

“အခ်စ္ေရ.... ညစာအတြက္ အံ့အားသင့္စရာတခု ကုိယ္စီစဥ္ထားတယ္၊ သိလား”

အဲဒီလုိ ေျပာၿပီးတာနဲ႔ သူမ မ်က္ႏွာ(မ်က္စိ)ကုိ အဝတ္စည္းလုိ႔ ထမင္းစားခန္းထဲကုိ တန္းေခၚသြားတယ္။ ထမင္းစား စားပြဲက ကုလားထုိင္မွာ ထုိင္ခုိင္းတယ္။ ထုိင္ၿပီးၿပီးခ်င္း သူမမ်က္ႏွာမွာစည္းထားတဲ့ အဝတ္ကုိ ျဖည္ေပးမယ္အလုပ္ ဧည့္ခန္းထဲက တယ္လီဖုန္းက ျမည္လာတယ္။ ဒါနဲ႔ ခင္ပြန္းသည္က မ်က္ႏွာစည္းထားတဲ့ အဝတ္ကုိ သူျပန္မလာခင္ ျဖည္မၾကည့္ဘုိ႔ ကတိေတာင္းၿပီးမွ တယ္လီဖုန္းကုိ သြားကုိင္တယ္။

တကယ္ေတာ့ သူမ စားလာတဲ့ ပဲႀကီးေလွာ္ဟာ အဲသည္အခ်ိန္အထိ အရွိန္မေသေသးဘူး။ ခဏအတြင္းမွာပဲ ဗုိက္ထဲမွာ ေလေတြ တင္းလာၿပီး ထိန္းမထားႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္လာတယ္။ ဒါနဲ႔ ခင္ပြန္းသည္ ဧည့္ခန္းထဲမွာ ဖုန္းေျပာေနတာကုိ အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး သူ မရွိတုန္း ခါးကေလးကုိ အသာလိမ္၊ တင္ကေလးတဖက္ အသာႂကြၿပီး အီးတလုံးကုိ အားပါးတရ လႊတ္ထည့္လုိက္တယ္။ အဲဒီအီးဟာ အသံက်ယ္႐ုံတင္မကဘူး၊ အနံ႕ကလည္း ေျမေဆြးကားႀကီးတစီး ျဖတ္ေမာင္းသြားသလုိပဲတဲ့။

ၿပီးေတာ့မွ သူမေပါင္ေပၚမွာ ျဖန္႔တင္ေပးထားတဲ့ လက္သုတ္ပုဝါကုိ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ အသာျဖန္႔ကုိင္လုိက္ၿပီး ေလထဲက အနံ႔ေတြ ေပ်ာက္သြားေအာင္ လက္သုတ္ပုဝါနဲ႔ အသည္းအသန္ ယပ္ခတ္ၿပီး ထုတ္လုိက္တယ္။ ခဏေနျပန္ေတာ့ ေနာက္ထပ္တင္ပါးေလးတဖက္ကုိ ႂကြလုိက္ျပန္ၿပီး အီးသုံးလုံး ဆက္တုိက္ ေပါက္ထုတ္လုိက္ျပန္တယ္။ ဒီတခါေတာ့ အမႈိက္ကားႀကီး ျဖတ္ေမာင္းသြားသလုိပါပဲတဲ့။

ဒီလုိနဲ႔ ဧည့္ခန္းထဲက ေယာက္်ားဖုန္းေျပာေနတဲ့အသံကုိ တဖက္က နားစြင့္ရင္း ေနာက္ထပ္ဆယ္မိနစ္ေလာက္အတြင္းမွာ သူမဟာ တင္ပါးေလးႏွစ္ဖက္ကုိ တလွည့္စီႂကြၿပီး အီးေတြ ဆက္တုိက္လႊတ္ေနခဲ့သတဲ့။ ဧည့္ခန္းထဲက ခင္ပြန္းသည္ တယ္လီဖုန္းခ်ေတာ့မလုိ႔ ႏႈတ္ဆက္စကားေျပာေနသံ ၾကားတဲ့အခ်ိန္က်မွ သူမဟာ ပတ္ဝန္းက်င္ ေလထုထဲက အနံ႔ေတြေပ်ာက္ေအာင္ လက္သုတ္ပုဝါနဲ႔ ကဗ်ာကယာ ယပ္ထုတ္လုိက္ၿပီး လက္သုတ္ပုဝါကုိ ေပါင္ေပၚမွာ ျပန္ျဖန္႔တင္၊ လက္ကေလးႏွစ္ဖက္ကုိ အသာယွက္လုိ႔ ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္တဲ့အၿပဳံးေလးနဲ႔ ခင္ပြန္းသည္အလာကုိ ေစာင့္စားေနလုိက္တယ္။

ခင္ပြန္းသည္ျပန္ေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ သူမဟာ ပီဘိ အျပစ္ကင္းစင္တဲ့ ဇနီးသည္ကေလးတေယာက္ပုံမ်ဳိး ဖမ္းေနေတာ့တာေပါ႔။ ခင္ပြန္းဟာ ဖုန္းေျပာတာ အခ်ိန္ၾကာသြားတဲ့အတြက္ သူမကုိ ေတာင္းပန္လုိက္ၿပီး သူမသိေအာင္ အဝတ္စည္းထားတဲ့ေအာက္က ေခ်ာင္းၾကည့္ေသးသလားလုိ႔ ေမးတယ္။ သူမကလည္း ဟင့္အင္း၊ ေခ်ာင္းမၾကည့္ပါဘူးလုိ႔ ေျဖလုိက္တယ္။

အဲသည္ေတာ့မွ ခင္ပြန္းသည္က သူမ မ်က္ႏွာမွာ စည္းထားတဲ့ အဝတ္ကုိ အသာအယာ ဖယ္ေပးလုိက္တယ္။ သူမ အႀကီးအက်ယ္ အံ့အားသင့္သြားတယ္။

ထမင္းစားပြဲ ပတ္ပတ္လည္မွာ ဧည့္သည္ ဆယ့္ႏွစ္ေယာက္ဟာ သူမကုိ “ဟက္ပီးဘတ္သ္ေဒး” ေျပာဖုိ႔ ထုိင္ေစာင့္ေနၾကတာကုိ ေတြ႕လုိက္ရသတဲ့။

ပူးတြဲဖတ္႐ႈရန္။............။ Baked Beans

Read more

ေဟာစိလုိ ေဟာစိလုိ

(ဟုိတေန႔က မိတ္ေဆြတေယာက္ ျပန္လည္ေဖာက္သည္ခ်တဲ့ ပုံျပင္ေလးပါ။)

ဒုတိယကမၻာစစ္အတြင္း ဂ်ပန္တပ္ေတြ ျမန္မာျပည္ကုိ ဝင္အလာ ရြာတရြာ ေရာက္ေတာ့ ဂ်ပန္တပ္ေတြက ရြာထဲရွိသမွ် မိန္းမမွန္သမွ်ကုိ တေယာက္မက်န္ မုဒိန္းက်င့္သတဲ့။ အဲသည္လုိ အက်င့္ခံရတဲ့အထဲမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံသား ေပါက္ေဖာ္ႀကီးတေယာက္ရဲ႕ ဇနီးလည္း ပါသတဲ့။

ဒီကိစၥျဖစ္ပ်က္ၿပီး ေျခာက္လ တႏွစ္ေလာက္ ၾကာတဲ့အထိ တ႐ုတ္ႀကီးက အဲဒီကိစၥအေပၚ မေက်မခ်မ္းႏုိင္ေသးဘဲ တဖြဖြ ေျပာေနသတဲ့။ ဒီေတာ့ မိန္းမကလည္း ၾကာလာေတာ့ သည္းမခံႏုိင္ေတာ့ဘူး။ သူ႕ေယာက္်ားကုိ ေျပာတယ္။ “ဒီမွာ၊ က်မ တေယာက္တည္း ကြက္ၿပီး မုဒိန္းအက်င့္ခံရတာမဟုတ္ဘူး။ တရြာလုံးအက်င့္ခံရတာပဲ။ ရွင္က ဘာလုိ႔ တမူထူးျခားၿပီး မေက်မခ်မ္းျဖစ္ေနတာလဲ” လုိ႔ ေျပာသတဲ့။

အဲသည္အခါ တ႐ုတ္ႀကီးက တ႐ုတ္သံဝဲဝဲနဲ႔... “ေအး.... တရြာလုံး မုဒိန္းအက်င့္ခံရတာေတာ့ မွန္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဂ်ပန္ေတြ မင္းကုိ မုဒိန္းက်င့္တုန္းက မင္းက ေအာက္ကေန ေဟာစိလုိ ေဟာစိလုိ (ေဟာဒီလုိ ေဟာဒီလုိ) အလုိက္သင့္ ေကာ့ ေကာ့ေပးတာကုိ ျမင္ရလုိ႔ ငါက မေက်မခ်မ္း ျဖစ္ေနတာကြ” လုိ႔ ျပန္ေျပာလုိက္ပါသတဲ့။

အခုလည္း နအဖ အစုိးရက ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကုိ မဟားဒယားႀကီးက်င္းပလုိ႔ သူတုိ႔လုိခ်င္ရာကို (မုဒိန္းက်င့္သလုိ) အဓမၼနည္းနဲ႔ အရယူဖုိ႔ ႀကဳိးပမ္းေနပါတယ္။ ဒီအေနအထားမွာ (၁၉၉၀ခုႏွစ္က ေရြးခ်ယ္ခံ)ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္ ကုိယ္စားလွယ္ႀကီးတခ်ဳိ႕နဲ႔ ဂ်ာနယ္လစ္အမည္ခံ တတိယ အုပ္စုဝင္ အေခ်ာင္ႏႈိက္သမားမ်ားဟာ ျပည္သူ႕ေရွ႕က မားမားမတ္မတ္ ရပ္ျပရမယ့္အစား နအဖကုိ အလုိတူ အလုိပါ “ေဟာစိလုိ ေဟာစိလုိ” အလုိက္သင့္ လႈပ္ရွားေပးေနတာ ေတြ႕ျမင္ေနရတဲ့အတြက္ ျပည္သူတဦးအေနနဲ႔ အင္မတန္မွ ေအာ့ႏွလုံးနာမိပါေတာ့တယ္။

Read more

သံတူေၾကာင္းကြဲ (ဒုတိယအႀကိမ္)

(ေရွ႕က ပုိ႔စ္နဲ႔ ဆက္စပ္တဲ့အတြက္ အရင္က ေရးခဲ့ဖူးတဲ့ ပုိ႔စ္ႏွစ္ခုကုိ ျပန္လည္ ဆန္းသစ္လုိက္ပါတယ္။ ပထမ အပုဒ္က အနက္အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆုိခ်က္ ဆန္ၿပီးေတာ့ ဒုတိယ တပုဒ္ျဖစ္တဲ့ “သ႐ုပ္ပ်က္လုိ႔ ေျပာသင့္သလား” ဆုိတဲ့့ ပုိ႔စ္ဟာ ေရွ႕မွာ တင္ခဲ့တဲ့ “ႏႈတ္ဆက္စကား ေျပာၾကားရာဝယ္” ပုိ႔စ္နဲ႔ အထူး ဆက္စပ္မႈ ရွိပါတယ္။)

“သံတူေၾကာင္းကြဲ”

ျမန္မာဘာသာစကားမွာ အနက္အဓိပၸါယ္တခုထက္ပုိတဲ့ ေ၀ါဟာရေတြရွိၿပီး သုံးစြဲတဲ့အခါ နားေထာင္သူအဖုိ႔ အဓိပၸါယ္ေကာက္မလြဲေအာင္ သတိထားသုံးစြဲရတာေတြ ရွိပါတယ္။

ဥပမာ......... “ယုံၾကည္မႈ”။

ယုံၾကည္မႈလုိ႔ ဆုိလုိက္ရင္ တစုံတခုအေပၚ သက္၀င္ယုံၾကည္မႈ (Belief) ဆုိလုိတာ ျဖစ္ႏုိင္သလုိ တဦးနဲ႔ တဦး အျပန္အလွန္ ယုံၾကည္စိတ္ခ်မႈ (Trust)ကုိ ဆုိလုိတာလည္း ျဖစ္ေနႏုိင္ပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာအေပၚ ယုံၾကည္မႈဟာ သက္၀င္ယုံၾကည္မႈျဖစ္ၿပီး မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းအခ်င္းခ်င္းၾကားက ယုံၾကည္မႈဟာ ယုံၾကည္စိတ္ခ်မႈ ျဖစ္ပါတယ္။

အထူးသျဖင့္ ႏုိင္ငံေရးစကား၀ုိင္းေတြမွာ အဲဒီ ယုံၾကည္မႈ အေၾကာင္းကုိ ကြဲကြဲျပားျပားျဖစ္ေအာင္ ဂ႐ုတစုိက္နဲ႔ ေျပာျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ကုိယ္ေျပာခ်င္တာဟာ အေရးေတာ္ပုံတခုအေပၚ ယုံၾကည္မႈကုိ ေျပာခ်င္တာလား၊ ဒါမွမဟုတ္ အေရးေတာ္ပုံအတြင္းမွာ အတူတကြပါ၀င္ၾကမယ့္ ရဲေဘာ္ရဲဖက္ အခ်င္းခ်င္းအၾကားက ယုံၾကည္မႈကုိ ေျပာခ်င္တာလား။ နားေထြးသြားႏုိင္တဲ့အတြက္ ျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္ထပ္ ေ၀ါဟာရ တခုက..... “ယဥ္ေက်းမႈ”။

ယဥ္ေက်းမႈဆုိတာမွာလည္း လူမ်ဳိးတမ်ဳိး၊ ႏုိင္ငံတႏုိင္ငံရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈ ( Culture ) နဲ႔ အေျပာအဆုိ၊ အေနအထုိင္၊ အျပဳအမူရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈ ( Politeness )ဆုိၿပီး ႏွစ္မ်ဳိးကြဲျပားပါတယ္။

အေျပာအဆုိ၊ အေနအထုိင္၊ အျပဳအမူရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈ (Politeness )မွာေတာင္မွ ႏွစ္မ်ဳိးႏွစ္စား ထပ္ခြဲရမယ္လုိ႔ ယူဆမိပါတယ္။

ပထမ တမ်ဳိးက လူအဖြဲ႕အစည္းအတြင္းမွာ ယဥ္ေက်းတယ္လုိ႔ အစဥ္အလာအရသတ္မွတ္ထားတဲ့ သေကၤတေတြ( etiquette )ပါ။ အဲဒါေတြက ကိုယ့္ထက္အသက္ႀကီးတဲ့လူေတြကုိ ဦး၊ ေဒၚ တပ္ၿပီး ေခၚေ၀ၚတာမ်ဳိး၊ ဘုန္းႀကီးနဲ႔ ဆက္ဆံတဲ့အခါ ေခၚေ၀ၚသုံးစြဲ ျပဳမူတာမ်ဳိးေတြ၊ သံခင္းတမန္ခင္းေတြနဲ႔ ထိေတြ႕ေျပာဆုိတဲ့အခါ၊ အလွဴပြဲ၊ မဂၤလာပြဲေတြ၊ ဧည့္ခံပြဲေတြတက္ေရာက္တဲ့အခါ ေနရာေဒသအလိုက္ လုိက္ေလ်ာညီေထြ ျပဳမူေျပာဆုိသင့္တယ္လုိ႔ အမ်ားလက္ခံသတ္မွတ္ထားခ်က္ေတြပါ။

ဒုတိယတမ်ဳိးကေတာ့ ပုိၿပီးအဆင့္ျမင့္တဲ့ ယဥ္ေက်းမႈမ်ဳိးပါ။ အဲဒါက တဖက္သားအေပၚမွာ ေလးစားမႈ၊ ကုိယ္ခ်င္းစာမႈ တုိ႔ကုိ ျပတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈမ်ဳိးပါ။ ဥပမာ ကုိယ့္ေ၀စု ရိကၡာထုပ္ကုိ ကုိယ္မစားပဲ ကုိယ့္ထက္ ငတ္ျပတ္ေနသူကုိ ေကၽြးလုိက္တာမ်ဳိး၊ အတူတကြ ခရီးထြက္လာသူခ်င္းအေပၚမွာ ကူညီေစာင့္ေရွာက္မႈမ်ဳိး၊ သူတပါးအေပၚမွာ မတရားလူလည္က်ေခါင္းပုံျဖတ္ဖုိ႔ကုိ စက္ဆုတ္မႈမ်ဳိး၊ သူတပါးလြတ္လပ္ခြင့္ကုိ မထိပါးတာမ်ဳိး စတဲ့ အျပဳအမူမ်ဳိးေတြဟာ အယဥ္ေက်းဆုံး အျပဳအမူေတြပါ။ အတုိခ်ဳပ္ေျပာရရင္ေတာ့ အယဥ္ေက်းဆုံး အျပဳအမူေတြဟာ ကုိယ္ခ်င္းစာတရားနဲ႔ မွ်မွ်တတ ရွိမႈအေပၚမွာ အရင္းခံပါတယ္။

လူတဦးတေယာက္ (သုိ႔မဟုတ္) အစုအဖြဲ႕တခုဟာ အဆင့္ျမင့္ပညာေတြတတ္ေကာင္း တတ္ေနႏုိင္ပါတယ္။ ေငြေၾကးအရလည္း က်ိက်ိတက္ ခ်မ္းသာေနႏုိင္ပါတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ တဖက္ဖက္မွာ လွ်မ္းလွ်မ္းေတာက္ ေအာင္ျမင္ေနႏုိင္ပါတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ အာဏာကုိ လက္ကုိင္ရထားတာလည္း ျဖစ္ေနႏုိင္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ အဲဒီ လူတဦးတေယာက္ (သုိ႔မဟုတ္) အစုအဖြဲ႕တခုဟာ အျခားလူေတြအေပၚမွာ ကုိယ္ခ်င္းစာစိတ္ေခါင္းပါးၿပီး မွ်မွ်တတ ရွိဖုိ႔ မႀကဳိးစားဘူးဆုိရင္ ဘယ္ေလာက္ပဲ ပညာတတ္တတ္၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ ခ်မ္းသာခ်မ္းသာ၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ ရာထူးဌာနႏၱရ ႀကီးႀကီး မယဥ္ေက်းသူလုိ႔ပဲ သတ္မွတ္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီေနရာမွာ ေစာေစာကေျပာတဲ့ လူမ်ဳိးတမ်ဳိးရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈ ( Culture ) အစိတ္အပုိင္းတခုျဖစ္တဲ့ တုိက္ပုံအက်ႌ၊ ေတာင္ရွည္ပုဆုိး၊ ေမာင့္က်က္သေရ ေခါင္းေပါင္း စတဲ့ အဆင္တန္ဆာသက္သက္ကုိ ၀တ္ဆင္ျပ႐ုံနဲ႔ ယဥ္ေက်းသူလုိ႔ သတ္မွတ္လုိ႔မရပါဘူး။ အလားတူပဲ လူႀကီးေရွ႕မွာ ခါးကုန္းသြားတတ္ၿပီး၊ ႏႈတ္ကေန ခ်ဳိသာယဥ္ေက်း ေျပာဆုိတတ္႐ုံမွ်နဲ႔လည္း ယဥ္ေက်းသူလုိ႔ ေျပာလုိ႔ မရျပန္ပါဘူး။

တကယ့္အယဥ္ေက်းဆုံးလူသားဆုိတာက လူသားအခ်င္းခ်င္းအေပၚ ကုိယ္ခ်င္းစာတရားနဲ႔ မွ်မွ်တတ ဆက္ဆံတတ္သူသည္သာလွ်င္ အယဥ္ေက်းဆုံးလူသားလုိ႔ က်ေနာ္ယူဆခ်င္ပါတယ္။

အလားတူ ေနာက္ထပ္ ေ၀ါဟာရတခုကေတာ့...... “႐ုိးတယ္” ဆုိတဲ့ စကားပါ။

႐ုိးတယ္ဆုိတာ ႐ုိးသားတာ (Sincere) ကုိ ေျပာတာျဖစ္ႏုိင္သလုိ၊ အေနအထုိင္ အေတြးအေခၚ မဆန္းျပား မ႐ႈပ္ေထြးျခင္း ( Simple ) ကုိ ဆုိလုိတာျဖစ္ႏုိင္တဲ့အျပင္၊ ႐ုိးအျခင္း၊ ထူျခင္း (Naive) ကုိ ေျပာလုိျခင္းလည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။

အဲဒီသုံးမ်ဳိးမွာ ႐ုိးသားျခင္းဟာ ေကာင္းမြန္တဲ့ အရည္အေသြးတခုလုိ႔ က်ေနာ္ယူဆပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ ႐ုိးသားတယ္ဆုိတာ တဖက္သားကုိ လွည့္ျဖားလုိတဲ့သေဘာ ကင္းစင္လုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။ လက္ေတြ႕ေလာကမွာ ဘယ္သူမွ လွည့္ျဖားခံရျခင္းကုိ ႏွစ္သက္မယ္မထင္ပါဘူး။ “လက္ေတြ႕ေလာကမွာ” ဆုိတဲ့ စကားကုိ ေရွ႕မွာ ခံထားရျခင္းကေတာ့ “အႏုပညာအရ” လွည့္ျဖားျခင္းလည္း ရွိႏုိင္ေသးလုိ႔ပါပဲ။

အႏုပညာမွာေတာ့ လွည့္ျဖားဆုိတာထက္ တကယ္မရွိတာကုိ ရွိသေယာင္ ဖန္တီးယူျခင္းေတြ ပါ၀င္လုိ႔ပါပဲ။ အဲသည္လုိ လွည့္ျဖားျခင္းကုိေတာ့ အႏုပညာကုိ ခံစားတတ္တဲ့ လူေတြရဲ႕ သေဘာသဘာ၀အရ တကယ္မဟုတ္မွန္းသိသိႀကီးနဲ႔ ႏွစ္သက္ႏုိင္ပါတယ္။

လက္ေတြ႕ေလာကမွာ လွည့္ျဖားျခင္းကေတာ့ အထက္မွာေျပာခဲ့တဲ့ လူအခ်င္းခ်င္းအေပၚမွာ ရွိသင့္တဲ့ ကိုယ္ခ်င္းစာတရားနဲ႔ မွ်မွ်တတရွိမႈကုိ မေလးစားရာ၊ ေဖာက္ဖ်က္ရာေရာက္တဲ့အတြက္ မယဥ္ေက်းတဲ့ အျပဳအမူလုိ႔ ဆုိႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လွည့္ျဖားျခင္းသေဘာ ကင္းစင္တဲ့အတြက္ ႐ုိးသားျခင္းဟာ ေကာင္းမြန္တဲ့ အရည္အေသြးတခုလုိ႔ က်ေနာ္ယူဆပါတယ္။

အေနအထုိင္ အေတြးအေခၚ မဆန္းျပား မ႐ႈပ္ေထြးျခင္း (Simple) ျဖစ္ျခင္းကေတာ့ လူတဦးတေယာက္ခ်င္းရဲ႕ ေရြးခ်ယ္ပုိင္ခြင့္ျဖစ္သြားပါၿပီ။ ေကာင္းတယ္ဆုိးတယ္ ေျပာစရာ မရွိေတာ့ပါဘူး။ တုိက္ပုံနဲ႔ ပုဆုိးကုိ ႏွစ္သက္သူက တုိက္ပုံပုဆုိးကုိ ၀တ္ႏုိင္သလုိ၊ ဂ်င္းေဘာင္းဘီနဲ႔ နားသံသီး၀တ္ခ်င္သူကလည္း သူ႕ဘာသာ လြတ္လပ္စြာ ၀တ္ဆင္ႏုိင္ပါတယ္။ အဲဒီေနရာမွာ ငါက တုိက္ပုံ၊ ပုဆုိး၀တ္လုိ႔၊ ငါက ရင္ဖုံးနဲ႔ ခ်ိတ္ထမီ၀တ္လုိ႔ ဂ်င္းေဘာင္းဘီ၊ စကပ္၀တ္တဲ့လူေတြထက္ ပုိၿပီး လူေကာင္းျဖစ္တယ္၊ ပုိၿပီး လူယဥ္ေက်းျဖစ္တယ္လုိ႔ သတ္မွတ္ရင္ မွားယြင္းတယ္လုိ႔ ယူဆပါတယ္။

ေနာက္ဆုံးတခုျဖစ္တဲ့ ႐ုိးအျခင္း ( Naive )ကေတာ့ မေကာင္းတဲ့ အဓိပၸါယ္လုိ႔ သေဘာရပါတယ္။ အတယ္ဆုိမွေတာ့ ဘယ္ေကာင္းပါေတာ့မလဲ။ သူတပါးက ကုိယ့္အေပၚမွာ မမွ်မတလာလုပ္ရင္လည္း ခံရေတာ့မွာကုိး။

က်ေနာ္ငယ္ငယ္က အ ပုံကုိ အလ်ဥ္းသင့္လုိ႔ ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။

က်ေနာ္ သုံးေလးႏွစ္သား အရြယ္က က်ေနာ့္အိမ္ကုိ လာလည္တဲ့ အကုိ၀မ္းကြဲတေယာက္ဟာ အိမ္ကုိ ေရာက္တုိင္း က်ေနာ္ကုိ အနင္းခုိင္းတတ္ပါတယ္။ က်ေနာ္ကလည္း နင္းေပးတာေပါ႔။ နင္းလုိ႔ မိနစ္ ၂၀ ေလာက္ ၾကာၿပီဆုိရင္ အကုိက ေအာက္က အနင္းခံရင္းက က်ေနာ့္ကုိ နင္းခ ေတာင္းပါေတာ့တယ္။ က်ေနာ္ကလည္း အကုိ႔ကုိ နင္းခ ေပးဖုိ႔အတြက္ အေမ့ဆီေျပးၿပီး ပုိက္ဆံေတာင္းပါတယ္။

အေမကေတာ့ ေျပာရွာပါတယ္။ “ငါ႔သားႏွယ္.... အလုိက္တာဟယ္။ နင္က နင္းခ ေပးရမယ့္လူမဟုတ္ဘူး။ တကယ္ေတာ့ နင္က ရ ရမယ့္လူ။” ။ ဒါနဲ႔ က်ေနာ္က အကုိ႔ဆီကုိ ျပန္ေျပးၿပီး က်ေနာ္က နင္းခ ရ ရမယ့္လူ ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း ျပန္ေျပာျပတယ္။ အကုိက တခါ ရွင္းျပျပန္တယ္။ “ဒီမွာ.... မင္းက ငါ႔အေပၚ တက္နင္းတဲ့သူ။ ငါက အနင္းခံရတဲ့လူ။ ငါ႔မွာ အနင္းလည္းခံရေသးတယ္၊ မင္းကုိလည္း နင္းခ ျပန္ေပးရဦးမယ္ဆုိေတာ့ မင္းတရားသလား” လုိ႔ ျပန္ေမးတယ္။

အဲဒီေတာ့ က်ေနာ္လည္း အေမ့ဆီကုိ ျပန္ေျပးၿပီး က်ေနာ္သာလွ်င္ နင္းခကုိ ေပးရမယ့္သူ ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း အေမ့ကုိ ေနာက္တေခါက္ ရွင္းျပရ ျပန္တာေပါ႔။ ကဲ.... က်ေနာ့္ေမြးသမိခင္အဖုိ႔ေတာ့ သူ႕သားေတာ္ေမာင္ေရႊေသြးဟာ ဒီေလာက္ အူအေနပုံကုိ ဘယ္ေလာက္မ်ား အားမလုိအားမရ ျဖစ္လုိက္ေလမလဲ။

အဲဒါ က်ေနာ္ငယ္ငယ္က ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ပါ။ အခုႀကီးေတာ့လည္း အဲဒီလုိ ႐ုိးအပုံကုိ မေကာင္းမွန္းသိလုိ႔ ျပဳျပင္ေပမယ့္ တခ်ဳိ႕ေနရာေတြမွာေတာ့ ခံရဆဲပါ။

ကဲ......ေရွ႕တပုိ႔စ္တုန္းကလုိပဲ။ က်ေနာ့္ပုိ႔စ္ကုိ ေမးခြန္းေလးတခုနဲ႔ အဆုံးသတ္ လုိက္ပါတယ္။

မိတ္ေဆြအေနနဲ႔ မယဥ္ေက်းဆုံးလုိ႔ ယူဆသတ္မွတ္တဲ့ အျပဳအမူလုပ္ရပ္ဟာ ဘယ္လုိအျပဳအမူလုပ္ရပ္မ်ဳိး ျဖစ္ပါသလဲ။

-------------------------------------------------------

“သ႐ုပ္ပ်က္လုိ႔ ေျပာသင့္ရဲ႕လား”

ငယ္စဥ္က မဂၢဇင္းတေစာင္ထဲမွာ ဖတ္ခဲ့ရတဲ့ ကာတြန္းတခုကို ျပက္ျပက္ထင္ထင္ မွတ္မိေနသည္။ ေလးကြက္ကာတြန္း။

ပထမတကြက္တြင္ ေဘာင္းဘီဖင္က်ပ္ ၀တ္ဆင္ထားသူ ေခတ္ဆန္ဆန္ ဆံရွည္လူငယ္တဦးကုိ တုိက္ပုံ၊ ပုဆုိး ၀တ္ဆင္ထားသူတဦးက လက္ညႇဳိးေငါက္ေငါက္ထုိးကာ “သ႐ုပ္ပ်က္” ဟု ေခၚဆုိေနပုံကုိ ေရးဆြဲထားသည္။

ဒုတိယအကြက္တြင္ ထုိတုိက္ပုံ၀တ္လူငယ္အား ေခါင္းေပါင္း၊ ေတာင္ရွည္တုိ႔ကုိ ၀တ္ဆင္ထားသူတဦးက လက္ညႇဳိးေငါက္ေငါက္ထုိးကာ “သ႐ုပ္ပ်က္” ဟု ေခၚဆုိေနပုံကုိ ေရးဆြဲထားသည္။

တတိယအကြက္တြင္ ထုိေတာင္ရွည္၀တ္လူအား သားေရနံငယ္ပုိင္းကုိ ၀တ္ဆင္ထားေသာ ေက်ာက္ေခတ္လူသား (လက္ထဲတြင္ ေက်ာက္တုံးပုဆိန္ကုိင္ထားသူ)က လက္ညႇဳိးေငါက္ေငါက္ထုိးကာ “သ႐ုပ္ပ်က္”ဟု ေခၚဆုိေနပုံ ေရးဆြဲထားျပန္သည္။

ေနာက္ဆုံးအကြက္တြင္ကား ေက်ာက္ေခတ္လူသားကုိ လက္ညဳိးေငါက္ေငါက္ထုိး၍ “သ႐ုပ္ပ်က္”ဟု ေခၚဆုိေနသည္မွာ ေမ်ာက္၀ံတေကာင္ျဖစ္သည္။

ဤကာတြန္းကေလးကို သတိရမိတုိင္း လူတုိ႔၏ ေရွး႐ုိးစြဲတတ္ပုံ၊ အသစ္အဆန္းကုိ လက္မခံခ်င္သည့္စိတ္ဓါတ္ စြဲၿမဲေနပုံတုိ႔ကုိ သတိျပဳမိသည္။

လူမ်ဳိးေပါင္းစုံ၊ ယဥ္ေက်းမႈေပါင္းစုံ၊ ဘာသာေပါင္းစုံ ကူးလူးေရာယွက္ကာ အုတ္အုတ္က်က္က်က္ လႈပ္ရွားတုိးတက္ေနေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္း (Cosmopolitan)တြင္ အသစ္အဆန္းကုိ ျမတ္ႏုိးတန္ဘုိးထားကာ လြယ္လင့္တကူ လက္ခံတတ္ၾကသေလာက္ ျပင္ပကမၻာႏွင့္အဆက္အသြယ္ျပတ္ကာ အထီးက်န္ဆန္ေနေသာ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတြင္ အသစ္အဆန္းကုိ လက္ခံရန္ တြန္႕ဆုတ္တတ္ၾကသည္။ ေခတ္ေနာက္ျပန္ဆြဲခ်င္ၾကသည္။ မိမိ မိ႐ုိးဖလာ လက္ခံက်င့္သုံးလာေသာ ဓေလ့ထုံးတမ္းတုိ႔ႏွင့္ မကုိက္ညီေသာ၊ ခြဲထြက္ေသာ အေတြးအေခၚ၊ အျပဳအမူတုိ႔ႏွင့္ သစ္ဆန္းေသာ အရာမွန္သမွ်ကုိ အလြယ္တကူ လက္မခံ႐ုံမက ျပစ္တင္႐ႈံ႕ခ်တတ္ေသာ သေဘာရွိသည္။ မိ႐ုိးဖလာ ထုံးတမ္းစဥ္လာအရ က်င့္ႀကံျခင္းကုိ ျမင့္ျမတ္သည္၊ ယဥ္ေက်းသည္၊ ေကာင္းမြန္သည္ဟု အထင္ရွိတတ္ၾကသည္။

သတိျပဳရန္မွာ ျမန္မာျပည္တြင္ တခ်ိန္က သ႐ုပ္ပ်က္ဟု ေခၚဆုိခဲ့ေသာ ေတးဂီတ၊ ၀တ္စားဆင္ယင္မႈတုိ႔သည္ ယေန႔ လူႀကီးလူငယ္ လက္ခံေနၾကျပန္သည္ဆုိသည့္ အခ်က္ျဖစ္သည္။

လူတုိ႔၏ စိတ္ေနသေဘာထားကုိ အ၀တ္အစားအဆင္အျပင္ကုိ ၾကည့္႐ႈ၍ ဆုံးျဖတ္ရန္မသင့္ဟူေသာ အခ်က္ကုိ လက္ခံပါက လူတကုိယ္အႀကဳိက္တမ်ဳိးဆုိသည့္ စကားပမာ လူတုိ႔၏ ကြဲျပားျခားနားေသာ အႀကဳိက္တရားကုိ နားလည္လက္ခံႏုိင္၍ ေအးခ်မ္းစြာ အတူယွဥ္တြဲေနထုိင္ႏုိင္ရန္သာ ႀကဳိးပမ္းသင့္သည္။

လြတ္လပ္ေသာလူ႕အဖြဲ႕အစည္းမ်ားတြင္ မိမိ၏ အႀကဳိက္တရားကုိ စံတခုသဖြယ္ ေရွ႕တန္းတင္လ်က္ လူတုိင္းကုိ လုိက္နာက်င့္သုံးေစရန္ မျပဳက်င့္ၾက။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ မိမိအႀကဳိက္တရားသည္သာ အမွန္ကန္ဆုံး၊ အျမင့္ျမတ္ဆုံး၊ အယဥ္ေက်းဆုံးဟု သေဘာမထားၾကေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။ အႀကဳိက္တရားဟူသည္ မတူညီႏုိင္ၾကဟူေသာ အခ်က္ကုိ လက္ခံၾကေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။ မိမိမ်က္စိထဲတြင္ က်က္သေရရွိလွသည္ဟု ထင္ေသာအရာတခုသည္ အျခားလူတဦး၏ မ်က္စိတြင္ ေထာ္ေလာ္ကန္႔လန္႔ ႏုိင္ေသာ အရာတခုလည္း ျဖစ္ေနႏုိင္ေသာေၾကာင့္ပင္တည္။

ကုိယ့္က်င့္တရားႏွင့္ ပတ္သက္လွ်င္သာ စံခ်ိန္စံညႊန္းမ်ား ထားရွိရန္လုိအပ္မည္ျဖစ္ေသာ္လည္း ယဥ္ေက်းမႈ(Culture)ႏွင့္ပတ္သက္၍ကား စံခ်ိန္စံၫႊန္းမ်ားကုိ လူတုိင္းအေပၚတြင္ အာဏာတည္သက္ေရာက္ေစရန္မသင့္။ အမွန္စင္စစ္တြင္မူကား ယဥ္ေက်းမႈတုိ႔သည္ ေခတ္ကာလ၊ လူတုိ႔၏ အေတြးအေခၚ၊ အႀကဳိက္တရား၊ ဘာသာေရး၊ စီးပြားေရး၊ ႏုိင္ငံေရး၊ ပညာေရး၊ တုိင္းတပါးႏွင့္ ကူးလူးေရာယွက္ဆက္ဆံေရး အေျခအေနအရပ္ရပ္ေပၚတြင္ မူတည္၍ အစဥ္သျဖင့္ တုိးတက္ေျပာင္းလဲေနသည္။

ျပင္ပကမၻာႏွင့္ ထိေတြ႕ဆက္ဆံေနသမွ် ကာလပတ္လုံး ယဥ္ေက်းမႈကုိ ေခတ္ကာလအပုိင္းအျခားတခုတြင္သာ မူေသ ရပ္တည္ေနေစရန္ မည္သူမွ် စြမ္းေဆာင္ႏုိင္ၾကမည္မဟုတ္ေခ်။ စြမ္းေဆာင္ရန္ ႀကဳိးစားသူမ်ားအဖုိ႔လည္း အေႏွးႏွင့္ အျမန္ဆုိသလုိ ႐ႈံးနိမ့္မႈကုိသာ မုခ်ႀကံဳေတြ႕ၾကရေပမည္။

ပူးတြဲဖတ္႐ႈရန္။..........။

ယဥ္ေက်းသူႏွင့္ ႐ုိင္းပ်သူ (၁)

Read more

ႏႈတ္ဆက္စကား ေျပာၾကားရာဝယ္

တေန႔က အင္တာနက္ထဲမွာ ေလွ်ာက္ဖတ္ရင္း လူထုေဒၚအမာေရးသားခဲ့တဲ့ “ဘုန္းဘုန္း တာ့တာ” ဆုိတဲ့ ေဆာင္းပါးကုိ ဘေလာ့ဂ္တခုမွာ တင္ထားတာ ဖတ္ရတယ္။ ေဆာင္းပါးထဲမွာ လူထုေဒၚအမာက ဒီလုိ ေရးသားထားပါတယ္။

“ဘုန္းဘုန္း တာ့-တာ" ဆိုတဲ့အသံမ်ိဳး မၾကာမၾကာ ၾကားရလြန္းလို႔ နားကေလာတာနဲ႔ ဒီေခါင္းကို တပ္လိုက္မိတာပါ။ ကၽြန္မတို႔ဆီမွာ ကေလးငယ္ေတြကို လူႀကီးမိဘေတြက ဘယ္သူျပန္ခါနီးမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ "တာ့-တာ" လို႔ ႏႈတ္ဆက္လိုက္ဆိုၿပီး လက္ျပခိုင္းေနၾကပါတယ္။

ၿမိဳ႔ေပၚတင္လားဆိုေတာ့လည္း မဟုတ္ေသးဘူး။ ဒီ တာ့-တာက ေတာႀကိဳအံုၾကားအထိ ပ်ံ႔ႏွ႔ံဆင္းသက္လို႔ ေနပါတယ္။ ဒါကို ေထာက္ျခင္းအားျဖင့္ ကၽြန္မတို႔မွာ ျပန္ခါနီးႏႈတ္ဆက္စကား တခု မ႐ွိမျဖစ္၊ အပူတျပင္း လိုအပ္ေနတဲ့ပံုပါပဲ။ လိုသမွ မဟားဒယားမို႔ ကိုယ့္မွာလည္း မ႐ွိေလေတာ့ သူမ်ားဟာကို အတင္းဆြဲယူသံုးထားရတဲ့ သေဘာမ်ိဳး ျဖစ္ေနပါၿပီ။

"တာ့-တာ" ဆိုတာ ဘယ္လူမ်ိဳးက သံုးစြဲတဲ့ စကား၊ ဘာအဓိပၸါယ္႐ွိတယ္ဆိုတာကို ဇစ္ဇစ္ျမစ္ျမစ္ သိၾကတာလဲ မဟုတ္ပါဘူး။ ႏို႔ေပမယ့္ လက္ကေလးလႈပ္ျပၿပီး ေတြ႔ကရာလူကို "တာ့-တာ" ေနၾကပါတယ္။ တခ်ိဳ႔ကမ်ား ကဲသထက္ကဲၿပီး "ဘိုင့္ဘိုင္- တာ့တာ-ခ်ဲရီးယို" အထိ လုပ္ေနၾကေလရဲ႔။”

အဲသည္လုိ အစခ်ီလုိက္ၿပီးတဲ့ေနာက္ လူထုေဒၚအမာက သူမငယ္ငယ္ကေန ႀကီးျပင္းလာတဲ့အထိ အရြယ္အမ်ဳိးမ်ဳိးမွာ ျပန္ကာနီးသုံးစြဲတဲ့ ႏႈတ္ဆက္စကား အမ်ဳိးမ်ဳိးအေၾကာင္း၊ ျမန္မာစကားရဲ႕ ေဝါဟာရ ႂကြယ္ဝပုံအေၾကာင္းေတြကုိ ဆက္လက္ေရးသားထားပါတယ္။ အဲဒီကမွတဆင့္ မုိးကုပ္ဖက္က လူေတြ ျပန္ခါနီးႏႈတ္ဆက္တတ္တဲ့ “ျဖည္းျဖည္းျပန္ပါရွင္” ဆုိတဲ့ ႏႈတ္ဆက္စကားကုိ ရွင္းလင္းေရးျပထားၿပီး ...

“ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ဆီမွာ ခြဲခါနီး ႏႈတ္ဆက္တဲ့ လူတိုင္းကို "ျဖည္းျဖည္းပဲျပန္ပါ" လို႔ ႏႈတ္ဆက္မွာ မွာတာထင္ပါရဲ႔။ ေမတၱာ ေစတနာ က႐ုဏာအျပည့္နဲ႔ ႏႈတ္ဆက္လိုက္တဲ့ စကားမို႔ ၾကားရသူရဲ႔ နားထဲမွာ ခ်မ္းေျမ့ၾကည္ႏူး လိုက္တာ။ "တာ့-တာ" နဲ႔ မကြာလား။ ျမန္မာမွာ ႏႈတ္ဆက္စကားေတြ ႂကြယ္ႂကြယ္၀၀ ႐ွိၿပီးသားပါ။”........လုိ႔ ေဆာင္းပါးကုိ အဆုံးသတ္ထားပါတယ္။ (ေဆာင္းပါးအျပည့္အစုံကုိ အဆုံးမွာ ျပထားတဲ့ လင့္ခ္ကတဆင့္ သြားဖတ္ႏုိင္ပါတယ္။)

ပုိ႔စ္ေအာက္ေျခက ကြန္မင့္ေတြကုိ ဆက္ဖတ္ၾကည့္လုိက္တဲ့အခါ မုိးရင္ေသြး ဆုိသူရဲ႕ ကြန္မင့္ကုိ ေတြ႕လုိက္ရေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး သေဘာက် ႏွစ္ၿခဳိက္သြားမိတယ္။ သူက ဒီလုိေရးထားတယ္ခင္ဗ်။

“ဘယ္လုိပဲ ျဖစ္ျဖစ္ပါေလ ကိစၥမရွိပါဘူး တာ႔တာပဲေျပာေျပာ ျပန္ပါဦးမယ္လုိ႔ပဲေျပာေျပာ အဓိက ကေတာ႔ မိမိစိတ္ထဲမွာ စိတ္ေကာင္းေလးနဲ႔ ေျပာမိဖုိ႔ပါပဲသယ္ခ်င္းတုိ႔ရယ္”....တဲ့။

က်ေနာ့္အျမင္ကလည္း မုိးရင္ေသြးရဲ႕ အျမင္နဲ႔ ထပ္တူက်ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ “ဘုန္းဘုန္း တာ့တာ” ကိစၥမွာ စကားမေျပာတတ္ေသးတဲ့ ကေလးေတြ နားလည္လြယ္တဲ့ ေဝါဟာရစကားလုံးနဲ႔ သင္ေပးတာျဖစ္တဲ့အတြက္ လူထုေဒၚအမာအေနနဲ႔ ဒီကိစၥကုိ ေခါင္းစဥ္တပ္ၿပီး ေဝဖန္တာ ေလာႀကီးသြားတယ္လုိ႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ နားကေလာတယ္ဆုိတာလည္း သူမအေနနဲ႔ မႏွစ္သက္တဲ့စိတ္ရင္းအခံနဲ႔ နားေထာင္လုိ႔သာ နားကေလာတာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ တကယ္ေတာ့ “တာ့ တာ” ဆုိတဲ့စကားေလးဟာ ကေလးသူငယ္ေတြက ႏႈတ္ဆက္တဲ့အခါ တီတီတာတာနဲ႔ အင္မတန္ ခ်စ္ခင္ဖြယ္ေကာင္းတဲ့ စကားသံေလး ျဖစ္ပါတယ္။

အဲသည္ကြန္မင့္က႑မွာပဲ ေအာက္ဆုံးက ငေပ်ာ့ဆုိသူရဲ႕ ကြန္မင့္ကို ဖတ္လုိက္ရေတာ့ အသံထြက္ေအာင္ေတာင္ ရယ္မိျပန္ပါတယ္။ ငေပ်ာ့က ေဟာဒီလုိ မွတ္ခ်က္ေပးထားတယ္ခင္ဗ်။

“ခက္ပါေကာ ေဒၚအမာရယ္...
ဒါဆိုဘယ္လုိေျပာရမွာတုန္း "ျပန္ေတာ္မူပါဘုရား "(ဒီလိုဆို ဘုန္းၿကီး ေသပါေစ ဆုေတာင္းတာနဲကမတူလား )
ဒါမွမဟုတ္ " ဘုန္းႀကိး တာ့တာပါဘုရား " ေျပာရမွာလား ဂ်
ငေပ်ာ့အျမင္ေတာ့ တာ့တာ ဆိုတဲ့စကား ရိုင္းတယ္လို႕မျမင္ပါဘုရား (အဲ့ေယာင္လို႕) ခင္ဗ် ”

က်ေနာ့္သေဘာအရကေတာ့ ဘယ္လုိပဲ ႏႈတ္ဆက္ ႏႈတ္ဆက္၊ စိတ္ေစတနာသည္သာ အဓိက။ ႏႈတ္ဆက္သူနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္ခံရသူအၾကားမွာ အျပန္အလွန္နားလည္မႈရွိတယ္ဆုိရင္ “ဘုန္းဘုန္း တာ့တာ” မကလုိ႔ “ဘုန္းဘုန္း ဆီးယူ” လုိ႔ပဲ ေျပာေျပာ အေၾကာင္းမဟုတ္ဘူးလုိ႔ ျမင္မိပါတယ္။ “ေဟ့..ဘုန္းႀကီး ငါ႔မ်က္စိေအာက္က ျမန္ျမန္ ထြက္သြားစမ္းကြာ” လုိ႔ ေျပာမိတယ္ဆုိရင္ေတာ့ ႏႈတ္ဆက္ပုံႏႈတ္ဆက္နည္း ေနရာမက်ဘူးလုိ႔ ေျပာႏုိင္ပါတယ္။

ႏႈတ္ဆက္စကားအေၾကာင္း ေရးရင္းနဲ႔ ဟုိးတေလာေလးဆီက (ယူက်ဳ ဗီဒီယုိ တခုမွာ ထင္တယ္။) ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးတေယာက္ ေျပာထားတာကုိ သြားသတိရမိတယ္။ (လင့္ခ္ကုိ အတိအက် မမွတ္မိတဲ့အတြက္ စကားလုံးအတိအက်မဟုတ္ဘဲ သေဘာေလာက္ကုိပဲ ျပန္ေရးျပႏုိင္တာ စိတ္မရွိပါနဲ႔။)

“အေရွ႕ေတာင္အာရွက ႏုိင္ငံအသီးသီးမွာ လူမ်ဳိးအလုိက္ ႏႈတ္ဆက္စကားေတြရွိၾကေပမယ့္ ျမန္မာေတြရဲ႕ ႏႈတ္ဆက္ပုံကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ ထူးျခား (Unique) တယ္ေပါ႔ေနာ္။ သူမ်ား ႏႈတ္ဆက္စကားေတြဆုိရင္ မနက္ခင္းဆုိရင္ ႏႈတ္ဆက္ပုံတမ်ဳိး၊ ေန႔လည္ဆုိ ႏႈတ္ဆက္ပုံတမ်ဳိး၊ ညပုိင္းဆုိရင္ ႏႈတ္ဆက္ပုံတမ်ဳိး အမ်ဳိးမ်ဳိးေျပာင္းသြားေပမယ့္ ျမန္မာႏႈတ္ဆက္စကားကေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္ဘယ္ခါမဆုိ “မဂၤလာပါ”လုိ႔ တမ်ဳိးတည္း ႏႈတ္ဆက္လုိ႔ရတာ ထူးျခားပါတယ္”.......... ဆုိတဲ့သေဘာမ်ဳိး ႀကံႀကံဖန္ဖန္ အမႊန္းတင္ ေျပာသြားတာကုိ နားေထာင္လုိက္ရပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ျမန္မာေတြ အခ်င္းခ်င္းေတြ႕ၾကရင္ “ေနေကာင္းလား”၊ “မေတြ႕တာၾကာၿပီေနာ္”၊ “စားၿပီးၿပီလား”၊ “ဘယ္သြားမလုိ႔လဲ” စသျဖင့္ ဒီလုိစကားေတြနဲ႔ပဲ ႏႈတ္ဆက္တတ္ၾကတာ မဟုတ္ဘူးလား။ ေက်ာင္းစာသင္ခန္းထဲကုိ ဆရာဝင္လာတဲ့အခ်ိန္ ႏႈတ္ဆက္တတ္ၾကတာကလြဲလုိ႔ အျပင္မွာ အခ်င္းခ်င္း ေတြ႕ၾကတဲ့အခါ “မဂၤလာပါ” လုိ႔ ႏႈတ္ဆက္ခဲပါတယ္။ (အဲ.... ခၽြင္းခ်က္အေနနဲ႔ စကၤာပူက ဓါတ္ပုံဆရာ၊ ဘေလာ့ဂါ ဂ်စ္တူး(မုံရြာ)ကေတာ့ အျပင္မွာ ေတြ႕ရင္လည္း “မဂၤလာပါခင္ဗ်ာ” ဆုိၿပီး ႏႈတ္ဆက္တတ္တာကုိ သတိျပဳမိပါတယ္။)

သည္ေတာ့ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ယူက်ဳဗီဒီယုိထဲက အမ်ဳိးသမီးေျပာသြားတာ သိပ္ၿပီး ယုတၱိမတန္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ေနာက္ၿပီး “မဂၤလာပါ”ဆုိတဲ့ ႏႈတ္ဆက္စကားဟာ က်ေနာ္တုိ႔ျမန္မာစကားမွာ ႏႈတ္ခြန္းဆက္စကား သတ္သတ္မွတ္မွတ္ မရွိတဲ့အတြက္ (ကမၻာလွည့္ ခရီးသြားလုပ္ငန္းအတြက္ ရည္ရြယ္ေလသလားမသိ) ေကာက္ခါငင္ခါ တီထြင္လုိက္ၿပီးမွ လူသုံးသိပ္မမ်ားလွတဲ့ ေဝါဟာရတခုလုိ ျဖစ္ေနသလားလုိ႔ေတာင္ ေတြးမိပါတယ္။

ဆက္ေတြးမယ္ဆုိရင္ “မဂၤလာပါ” ဆုိတဲ့ စကားကုိယ္၌က ပါဠိဘာသာကေန ဆင္းသက္လာတဲ့စကားလုံး ျဖစ္ေနျပန္တယ္။ ျမန္မာစကားမွာ ေမာ္ေတာ္ကား၊ ဒါ႐ုိက္တာ စသျဖင့္ အျခားဘာသာစကားကေန တုိက္႐ုိက္ယူထားတဲ့ ေဝါဟာရ၊ ေမြးစားထားတဲ့ ေဝါဟာရေတြ အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။

ျမန္မာဘာသာစကားတြင္ မဟုတ္ဘူး။ အျခားဘာသာစကားေတြမွာလည္း ဒီလုိ ေမြးစားေဝါဟာရေတြ ရွိပါတယ္။ ဒီေတာ့ “တာ့တာ” ဆုိတဲ့စကားကုိလည္း မူလဇစ္ျမစ္က ျမန္မာဘာသာစကားမဟုတ္ေပမယ့္ ျမန္မာေတြၾကားမွာ အသုံးတြင္က်ယ္လာတဲ့အခါ ျမန္မာေဝါဟာရအေနနဲ႔ပဲ မသတ္မွတ္သင့္ဘူးလား၊ လက္မခံသင့္ဘူးလား ဆုိတာ ေတြးေတာစရာျဖစ္လာပါတယ္။

ဘာသာစကားဟာလည္း ယဥ္ေက်းမႈေတြလုိပဲ ေခတ္အလုိက္ အခ်ိန္နဲ႔အမွ် ေျပာင္းလဲေနပါတယ္။ ပုဂံေခတ္က ေဝါဟာရေတြ ဒီေခတ္မွာ မတြင္က်ယ္ေတာ့သလုိ၊ က်ေနာ္တုိ႔ေခတ္က ေဝါဟာရေတြကလည္း ေနာက္ပုိင္းက်ရင္ ကြယ္ေပ်ာက္သြားႏုိင္တာပဲ။ ေခတ္တေခတ္ရဲ႕ တြင္က်ယ္ေနတဲ့ အသုံးအႏႈန္းေတြကုိ ေခတ္မစားေတာ့တဲ့ ေခတ္ေဟာင္းက အသုံးအႏႈန္းေတြနဲ႔ လုိက္လံႏႈိင္းယွဥ္ၿပီး အစားထုိး သုံးစြဲေစခ်င္လုိ႔ ျဖစ္လာႏုိင္မယ္မထင္ဘူး။ ရွိသမွ် ျမန္မာေဝါဟာရကုိ ထိန္းသိမ္းေနမယ့္အစား အသစ္ေပၚေပါက္လာတဲ့ ေဝါဟာရေတြကုိ ေက်ေက်နပ္နပ္ လက္ခံလုိက္ရင္ ေဝါဟာရ ပုိမုိႂကြယ္ဝတဲ့ ဘာသာစကားတခုေတာင္မွ ျဖစ္လာႏုိင္ေသးတယ္လုိ႔ ေတြးေတာမိပါတယ္။

ပူးတြဲဖတ္႐ႈရန္။............။ ဘုန္းဘုန္း တာ့တာ ။ ေရးသူ- လူထုေဒၚအမာ (မွတ္ခ်က္။ လူထုေဒၚအမာရဲ႕ ေဆာင္းပါးကုိ ဒီအၫႊန္းလင့္ခ္မွာ ပါတဲ့အတုိင္း တေသြမတိမ္း ကူးယူေဖာ္ျပထားတာပါ။)

Read more

“သမီးရဲ႕ အေျဖမ်ား”

“လာ.... သမီးကုိ စကားထာေမးမယ္”

“စကားထာ ဆုိတာ ဘာလဲ ေဖေဖ”

“စကားထာဆုိတာ အဂၤလိပ္လုိေတာ့ Riddle ေပါ႔။ ေဖေဖက အဓိပၸါယ္ဝွက္ထားတဲ့ စာေၾကာင္းတခု ရြတ္ျပရင္ သမီးက ဘာလဲဆုိတာကုိ အေျဖေဖာ္ရမယ္။ ဟုတ္ၿပီလား”

“ဟုတ္ၿပီ။ ေမးေတာ့”

“ကဲ စၿပီ။ ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္။ ေျမမသက္ ငွက္လည္းမဟုတ္။ မုတ္ဆိတ္ဖြား ကုလားလည္းမဟုတ္......”

(သမီးက ေမးခြန္းမဆုံးခင္ ၾကားျဖတ္၍) “ေၾသာ.... သိၿပီ၊ သိၿပီ။ အဲဒါ မေလး(Malay)ကုိ ေျပာတာ”

ေဘးက နားေထာင္ေနေသာ မဒမ္ေပါဆီက ရယ္သံ ထြက္လာသည္။ သမီးကုိ ျမန္မာစကားထာေတြႏွင့္ ယဥ္ပါးေအာင္ ႀကံရြယ္ထားသမွ် ရယ္သံေတြ ၾကားထဲမွာ လြင့္ပါသြားသည္။ ေအးေလ..... သမီးကလည္း စကၤာပူမွာ အေနၾကာလာေတာ့ မုတ္ဆိတ္ေမႊးပါတာဆုိ ကုလားမဟုတ္ရင္ မေလးပဲလုိ႔ တြက္ေပမေပါ႔။

သမီးႏွင့္ စကားေျပာရသည္မွာ သည္လုိ မထင္မွတ္ဘဲ ရယ္စရာေတြ ႀကဳံရတတ္သည္။ ဘေလာ့ဂါ အန္တီဆြိကေတာ့ သူမရဲ႕ ပုိ႔စ္တပုဒ္ထဲမွာ “ခုလက္ရွိအေနအထားအရ ဂ်ဴဂ်ဴဆိုတဲ႔ ခ်စ္စရာသမီးေလးတစ္ေယာက္ ပိုင္ဆိုင္တာနဲ႔တင္ တန္ေနၿပီလို႔ သူေတြးမိေနေတာ႔တယ္။
” လုိ႔ ေရးထားတာကုိ ေတြ႕ရ၏။ က်ေနာ္လည္း အန္တီဆြိလုိပင္ ေတြးမိပါသည္။ သားသမီးရတနာဆုိတဲ့အတုိင္း သမီးက က်ေနာ္တုိ႔စိတ္ကုိ ေပ်ာ္ရႊင္ၫြတ္ႏူးေစတာကေတာ့ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ (တခါတေလ သူ႕ကုိ စိတ္တုိရတာလည္း ရွိေပသေပါ႔။)

က်ေနာ္ကလည္း စိတ္ကူးရလွ်င္ ရသလုိ သမီးအား သိပၸံဗဟုသုတေတြ တီးေခါက္ ေမးျမန္းေနတတ္သူ။

“သမီးေရ ၿဂဳိဟ္ႀကီးကုိးလုံး အမည္ကုိ ေျပာျပ” ဆုိတာမ်ဳိး။ “ကမၻာေပၚမွာ တုိက္ႀကီး (Contenants Continents) ဘယ္ႏွစ္တုိက္ ရွိသလဲ” ဆုိတာမ်ဳိးေတြ။

တေန႔က သမီးအခန္းထဲဝင္လာေတာ့.... “ေလထဲမွာ ပါတဲ့ ဓါတ္ေငြ႕ ေလးမ်ဳိးကုိ သမီးေျပာျပႏုိင္မလား”ဟု ေကာက္ကာငင္ကာ ေမးလုိက္သည္။

သမီး (မဆုိင္းမတြပင္)။..........။ ေအာက္ဆီဂ်င္၊ ဟုိက္ဒ႐ုိဂ်င္၊ ကာဗြန္ဒုိင္ေအာက္ဆုိက္......(ၿပီးလွ်င္ ခဏ ရပ္တန္႔ စဥ္းစားၿပီးမွ).... မီသိန္း။

က်ေနာ္။........။ အာ... ဘယ္က မီသိန္းက ပါလာရတာလဲ။ ေလထုထဲမွာ မီသိန္း ရွိတယ္ဆုိရင္လည္း နည္းနည္းေလးပဲ ရွိမွာေပါ႔။

သမီး။.........။ ဟုတ္တယ္ေလ။ ေလထုထဲမွာေတာ့ နည္းနည္းေလးပဲရွိတာ။ ဒါေပမယ့္ ဒီအိမ္ထဲမွာေတာ့ အမ်ားႀကီးရွိတယ္။ ေဖေဖ ဒီေလာက္ အီးေတြ အက်ယ္ႀကီး ေပါက္ေနတာ။

ဤေနရာတြင္ ေဘးက မဒမ္ေပါေရာ ေမးခြန္းထုတ္သူ က်ေနာ္ပါ ပြဲက်သြားသည္။ သမီးေျပာလည္း ေျပာစရာပင္။ က်ေနာ္သည္ စကားကုိ ေလးလုံးကြဲေအာင္ မေျပာတတ္ေသာ္လည္း အီးကုိေတာ့ ေလလုံးကြဲေအာင္ ေပါက္တတ္သူတဦး ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။

ထုိေန႔အဖုိ႔ သိပၸံဗဟုသုတႏွင့္ပတ္သက္၍ သမီးကုိ အမွတ္ျပည့္ ေပးလုိက္ပါသည္။

Read more