“ၿခံေစာင့္အစုိးရ ငယ္ငယ္က ဆုိရင္…”

Share |

အစ္မေတြလက္ထက္မွာ သင္ခဲ့ရတဲ့ ျမန္မာစာ ျပ႒ာန္းစာအုပ္ထဲက “မင္းတုန္းမင္းနဲ႔ ငါးေျခာက္ျပား” ဆုိတဲ့ စာတပုဒ္ကုိ သတိရမိတယ္။

မင္းတုန္းမင္းငယ္ငယ္ မင္းသားငယ္ေမာင္လြင္ဘ၀က ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းသားဘ၀နဲ႔ ပညာသင္ရတယ္။ တေန႔မွာ ဒကာတေယာက္က ဘုန္းေတာ္ႀကီးကုိ ငါးပုတ္ေျခာက္ျပား တျပားလာလွဴတယ္။ ဆရာေတာ္က ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားျဖစ္တဲ့ ေမာင္လြင္ကုိ ေခၚၿပီး … “ဟဲ့…ေမာင္လြင္….လာစမ္း။ ဒီ ငါးေျခာက္ျပားကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ သိမ္းထားလုိက္” လုိ႔ ခုိင္းသတဲ့။

ဒါနဲ႔ ေမာင္လြင္လည္း ငါးေျခာက္ျပားကုိ က်က္သေရခန္းထဲမွာ သိမ္းထားလုိက္တယ္ဆုိပဲ။

တရက္က်ေတာ့ ဆရာေတာ္က ဆြမ္းဘုန္းေပးကာနီးမွာ ငါးေျခာက္ျပားကုိ သတိရၿပီး ေမာင္လြင္ကုိ သြားယူခုိင္းတဲ့အခါ ငါးေျခာက္ျပားကုိ သူထားခဲ့တဲ့ေနရာမွာ ရွာမေတြ႕ေတာ့ဘူးတဲ့။ အဲဒါနဲ႔ ဆရာေတာ္ကုိ အက်ဳိးအေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားေတာ့ ဆရာေတာ္လည္း ႀကိမ္လုံးကို ဆြဲၿပီး ေမာင္လြင္ရဲ႕ ေက်ာျပင္ကုိ နာနာႀကီး ႐ုိက္ၿပီး အျပစ္ေပးသတဲ့။

ပါးစပ္ကလည္း “နင္ဟာ တေန႔မွာ ဘုရင္ျဖစ္မယ့္လူ။ ဒီငါးေျခာက္ျပားေလးတျပားမွ လုံၿခဳံေအာင္ မထိန္းသိမ္းႏုိင္လုိ႔ရွိရင္ ဘယ္ႏွယ့္လုပ္ၿပီး တုိင္းျပည္ကုိ လုံၿခဳံေအာင္ ထိန္းသိမ္းမလဲ” လုိ႔ မိန္႔သတဲ့။

ေမာင္လြင္လည္း နန္းတြင္းကုိျပန္ေရာက္ေတာ့ သူ႕မယ္ေတာ္ကုိ ငိုယုိၿပီး အက်ဳိးအေၾကာင္းေျပာျပတဲ့အခါ မယ္ေတာ္က ေမာင္လြင္ရဲ႕ ေက်ာျပင္ကုိ ေဆးလူးေပးရင္း “ဆရာေတာ္က ငါ႔သားကုိ လိမၼာေရးျခားရွိေအာင္ ဆုံးမတာ၊ စိတ္မွတ္မထားနဲ႔” လုိ႔ ေျပာသတဲ့။

မင္းတုန္းမင္းဘုရင္ျဖစ္လာေတာ့ တေန႔မွာ သူ႕သားေတာ္ေတြကုိ သူ႕ေက်ာက အစင္းေတြကုိ လွန္ျပရင္း သူ႕ဆရာေတာ္ဆုံးမခဲ့တာကုိ ျပန္ေျပာင္းေျပာျပသတဲ့။

အထက္ပါဇာတ္လမ္းကေတာ့ က်ေနာ္မွတ္မိသလုိ ျပန္ေရးျပရတာမုိ႔ စကားလုံးအတိအက် မွန္ဖုိ႔ေတာ့ ခဲယဥ္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သေဘာက အဲသည္အတုိင္းပါပဲ။

အဲသည္ အေၾကာင္းကုိ ျပန္ေျပာင္း သတိရမိေတာ့…. ၿခံ၀န္းေလးတခုေတာင္ လုံၿခဳံေအာင္ မေစာင့္ေရွာက္ႏုိင္တဲ့ ၿခံေစာင့္အစုိးရအႀကီးအကဲ ဟုိပုဂၢဳိလ္ႀကီး ငယ္ရြယ္စဥ္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသားဘ၀ကဆုိရင္ ေက်ာျပင္မွာ အ႐ႈိးေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ား ႏုိင္းခ်င္းထင္ေအာင္ အ႐ုိက္ခံခဲ့ရမလဲဆုိတာ မေတြးဘဲ မေနႏုိင္ေအာင္ပါဘဲ။