“၀ဋ္ေႂကြးတုံ႕တင္….ရွိပါရင္လည္း….”

Share |

ေဆးတံတုိ

ေဆးတံတုိ တၫႇဳိေလာက္
ေရာ့..ေသာက္ဘုိ႔ေပး။

မယူလုိက္က
မုိက္လုိ႔ထင္၊
ယူလုိက္ျပန္က
ႀကဳိက္လုိ႔ထင္၊

ေသာက္ေစခ်င္..
ကုတင္ေထာင့္မွာ
ေထာင္ခဲ့ကြဲ႕ ညဳိႏြဲ႕ရဲ႕ေလး။

(ေရွးစာဆုိ)

ေဆးတံတုိ ကဗ်ာထဲမွာေတာ့ ကဗ်ာစာဆုိဟာ ေပးလာတဲ့ ေဆးတံကုိ ယူရမလား မယူရမလား ေ၀ခြဲမရျဖစ္ေနပုံရပါတယ္။ စာဆုိက မိန္းမသား ျဖစ္ဟန္တူတယ္။ မိန္းမသားဆုိေတာ့လည္း ေပးတုိင္းယူလုိ႔မျဖစ္ဘူးေလ။ ေတာ္ေတာ္ၾကာ သူ႕ကုိ ႀကဳိက္လုိ႔ လက္ခံလုိက္တယ္ ထင္သြားျပန္ရင္ အခက္သား မဟုတ္လား။

အင္မတန္ဆင္းရဲလွတဲ့ က်ေနာ္တုိ႔ ျမန္မာျပည္အတြင္း နာဂစ္ဆုိတဲ့ ဆုိင္ကလုန္းမုန္တုိင္းႀကီး ျဖတ္သန္းတုိက္ခုိက္သြားတဲ့အခါမွာလည္း... ကုလသမဂၢအဖြဲ႕ႀကီးက ၾကည့္မေနပါဘူး။ ခ်က္ခ်င္းဆုိသလုိ အကူအညီေပးဘုိ႔ ကမ္းလွမ္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တုိ႔တုိင္းျပည္ကုိ အုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္ေနတဲ့ (ခုနင္က ေရွးစာဆုိထက္ေတာင္ အရွက္အေၾကာက္ႀကီးပုံရတဲ့) စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြက အဲဒီ ကမ္းလွမ္းခ်က္ကုိ မဆုိင္းမတြဘဲ ပုတ္ခ် ပစ္လုိက္ပါတယ္။ သူတုိ႔အတြက္ ဘာမွ ေတြေ၀ေနစရာ၊ ေ၀ခြဲမရ ျဖစ္ေနစရာအေၾကာင္းမရွိဘူးမုိ႕လား။

့ျပည္သူေတြ ငတ္တာျပတ္တာ၊ ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္တာဟာ….ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြ ငတ္ျပတ္တာ၊ ဆင္းရဲဒုကၡေရာက္တာမွ မဟုတ္တာဘဲကလား။ ဘယ္သူေသေသ၊ ငေတနဲ႔ ငေရႊ တုိ႔ မာရင္ ၿပီးေရာ မဟုတ္လား။ အဓိကက ျပည္တြင္းက အျဖစ္မွန္ေတြ၊ အေျခအေနမွန္ေတြကုိ အကူအညီေပးရင္းေရာက္လာမယ့္ ျပည္ပက လူေတြ၊ ျပည္ပက အဖြဲ႕အစည္းေတြ သိမသြားဘုိ႔၊ ျမင္မသြားဘုိ႔ ပုိမုိအေရးႀကီးတာ မဟုတ္လား။

ေနာက္ၿပီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြအေနနဲ႔….“ငါတုိ႔ရဲ႕ အခါေတာ္ေပး ဘုိးေတာ္က တယ္စြမ္းပါ လား” ဆုိၿပီး သူတုိ႔ ေဗဒင္ဆရာရဲ႕ေက်းဇူးဂုဏ္ကုိ အခုေလာက္ဆုိ တသသနဲ႔ ေအာက္ေမ့ဆင္ျခင္ မဆုံးျဖစ္ေန ေလာက္ၿပီ။ “သူ႕အႀကံေပးခ်က္အတုိင္း ၿမဳိ႕ေတာ္ကုိ ၾကပ္ေျပးကုိ အျမန္ေရႊ႕မိေပလုိ႔သာေပါ႔။ ႏုိ႕မဟုတ္ရင္ ငါတုိ႔ပါ မုန္တုိင္းဒဏ္ခံေနရဦးမွာ။ ဘုိးေတာ္ေက်းဇူး အထူးႀကီးမားေပစြ”…ေပါ႔ေလ။

ျပည္သူလူထုအေနနဲ႔ကေတာ့…..ေဟာဒီ ကုိတင္လႈိင္ရဲ႕ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ ေတးေလးကုိ ဆုိညည္း႐ုံကလြဲလုိ႔ ဘာမ်ားတတ္ႏုိင္ၾကဦးမွာလဲ။

“ေျဖမႏုိင္….ေရဆုိင္၀ဲ…..မႈိင္ပြဲနဲ႔ႀကဳံရေလၿပီ….
၀ဋ္ေႂကြးတုံ႕တင္….ရွိပါရင္လည္း….
ကံၾကမၼာမညီမွ်….သံသရာဒီဘ၀….
သည္မွ်နဲ႔ဘဲ…..အဆုံးသတ္ေစခ်င္သည္”